ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: 3076/2023

 

7 Ιανουαρίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

N. E. O.

Αιτητής

 

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

 .........

 

Γ. Κορυζής (κος), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Ι. Γεωργίου (κος), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία  κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 28.6.2023 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2022.

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία. Εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του κατά δήλωσή του στις 14.8.2022 και στη συνέχεια εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία. Στις 25.8.2022, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Την 1.6.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό, ο οποίος στις 15.6.2023 υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης του Αιτητή και επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 28.6.2023. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 8.8.2023, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί 

2.             Με τη γραπτή του αγόρευση ο Αιτητής προωθεί την κατ' ισχυρισμό έκδοση της επίδικης υπό καθεστώς πλάνης περί τα πράγματα, χωρίς αιτιολογία και χωρίς προηγούμενη δέουσα έρευνα. Κατά την ακροαματική διαδικασία απέσυρε τον ισχυρισμό περί αναρμοδιότητας του προσώπου που υπέβαλε την εισηγητική έκθεση προς τον Προϊστάμενο. Τέλος, στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης προωθεί για πρώτη φορά ότι αναρμοδίως εκδόθηκε η επίδικη απόφαση από λειτουργό αποσπασμένο στην Υπηρεσία Ασύλου από άλλο τμήμα της διοίκησης.

 

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση, υπεραμύνονται της επίδικης απόφασης. Υποδεικνύοντας τα σημεία αναξιοπιστίας των ισχυρισμών του Αιτητή, προβάλλουν ότι δεν κατόρθωσε να αποσείσει το βάρος απόδειξης το οποίο φέρει ως προς την τεκμηρίωση των ισχυρισμών του. Ειδικότερα, ισχυρίζονται ότι ο Αιτητής ορθώς κρίθηκε αναξιόπιστος ως προς τις συναφείς δηλώσεις του κατά τη διοικητική εξέταση της αίτησής του για διεθνή προστασία και ότι με βάση το προφίλ του και τον τόπο καταγωγής του δεν διατρέχει βάσιμο φόβο δίωξης ή άλλο σοβαρό κίνδυνο με την έννοια του άρθρου 3 ή 19, αντίστοιχα, του περί Προσφύγων Νόμου. Σε κάθε περίπτωση, ισχυρίζονται, ότι η χώρα καταγωγής του Αιτητή είναι σε θέση να του παράσχει αποτελεσματική προστασία, αφού συμπεριλαμβάνεται στο κατάλογο των ασφαλών χωρών ιθαγένειας. Ως προς δε τον ισχυρισμό περί αναρμοδιότητας του φορέα του οργάνου που εξέδωσε την επίδικη πράξη, εισηγούνται ότι ο εν λόγω λειτουργός είναι αποσπασμένος στην Υπηρεσία Ασύλου ήδη από τις 26.8.2022 (ημερομηνία δημοσίευσης της απόφασης απόσπασής του στην Επίσημη Εφημερίδα  της Δημοκρατίας) προς της εξουσιοδοτήσεώς του από τον Υπουργό Εσωτερικών στις 7.3.2023 και προ της εκδόσεως της επίδικης απόφασης, και υπάγεται στον ιεραρχικό έλεγχο του Προϊσταμένου, ασκώντας τα καθήκοντά του στην Υπηρεσία Ασύλου.  

 

Το νομικό πλαίσιο

4.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας  από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

5.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (στο εξής: o περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

6.             Στο ερμηνευτικό άρθρο 2 του περί Προσφύγων νόμου, ο όρος «Προϊστάμενος» ορίζεται ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι δική μου):

 

«"Προϊστάμενος" σημαίνει αρμόδιο λειτουργό ο οποίος προΐσταται της Υπηρεσίας Ασύλου και περιλαμβάνει οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο λειτουργό της εν λόγω Υπηρεσίας που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό, για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊσταμένου».

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

9.             Το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών ημερομηνίας 31.5.2024 (Κ.Δ.Π. 191/2024) ορίζει ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας τη Νιγηρία. 

 

Κατάληξη

10.          Επισημαίνεται εν πρώτοις ότι το ζήτημα που εγείρεται αναφορικά με τον κατ’ ισχυρισμό αναρμοδιότητα του διοικητικού οργάνου που εξέδωσε την επίδικη απόφαση καθώς ο φορέας του είναι λειτουργός αποσπασμένος από άλλη υπηρεσία, παρά το γεγονός ότι δεν δικογραφείται δεόντως στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας, εντούτοις ως θέμα δημοσίας τάξεως, δύναται να εξεταστεί και αυτεπαγγέλτως από το παρόν Δικαστήριο.

 

11.          Εν προκειμένω, θα προχωρήσω στην εξέταση αυτού του εγειρόμενου λόγου ακύρωσης, καθώς έχω ενώπιόν μου όλα τα ουσιώδη στοιχεία. Ο ισχυρισμός του Αιτητή περί έκδοσης της απόφασης από αναρμόδιο πρόσωπο εδράζεται στο γεγονός ότι  ο εν λόγω λειτουργός, κ. Κ. Α., ήταν σε απόσπαση από το Τμήμα Πολεοδομίας. Το γεγονός ότι το εν λόγω πρόσωπο έχει αποσπαστεί από το Τμήμα Πολεοδομίας δεν αποτελεί αμφισβητούμενο δεδομένο ούτε και η πράξη απόσπασής του στην Υπηρεσία Ασύλου στις 26.8.2022 αποτελεί αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας. Αυτό που αμφισβητείται ωστόσο είναι η δυνατότητα του εν λόγω προσώπου να εξουσιοδοτηθεί από τον Υπουργό να ασκεί τις εξουσίες του Προϊσταμένου.

 

12.          Εν προκειμένω, δυνάμει του ερμηνευτικού άρθρου 2 του περί Προσφύγων Νόμου, το οποίο παρατίθεται ανωτέρω, Προϊστάμενος με την έννοια του εν λόγω νόμου, και άρα πρόσωπο το οποίο έχει εξουσία να εκδίδει απορριπτικές αποφάσεις επί αιτήσεων ασύλου, είναι και οποιοσδήποτε αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό, για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊσταμένου. Ως εκ τούτου, υπάρχει ρητή πρόνοια στον περί Προσφύγων Νόμων, η οποία επιτρέπει την εκχώρηση των εξουσιών του Προϊσταμένου, (Βλ. Απόφαση στην. Α.Ε. αρ. 2115, Ανδρούλλας Ζηνοβίου ν Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερ. 2.10.1997, (1997) 3 Α.Α.Δ 385).

 

13.          Το άρθρο 47 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως (Αρ. 3) του 2022 (οι οποίοι ήταν σε ισχύ κατά το χρόνο έκδοσης της επίδικης απόφασης) καθορίζει τις περιπτώσεις απόσπασης δημοσίων υπαλλήλων. Τόσο από το γράμμα όσο και από το σκοπό της εν λόγω διάταξης η απόσπαση ενός δημοσίου υπαλλήλου έχει ως σκοπό προσωρινή μετακίνηση ενός υπαλλήλου από τη θέση του σε άλλη υπηρεσία, χωρίς να αλλάζει η οργανική του θέση ή το καθεστώς απασχόλησής του, με σκοπό την εκτέλεση καθηκόντων συναφών με τη νέα θέση στην οποία υπηρετεί ως αποσπασθείς. Η θέση ότι η άσκηση καθηκόντων στη νέα υπηρεσία όπου υπηρετεί ως αποσπασθείς τελείται αναρμοδίως δεν βρίσκει λογικό έρεισμα καθώς κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε αντίθεση με το σκοπό του μηχανισμού της απόσπασης. Ως εκ τούτου κρίνεται ότι ο κ. Κ. Α. ως πρόσωπο υπαγόμενο, έστω κατά το χρόνο της απόσπασης, στην Υπηρεσία Ασύλου δύναται να εξουσιοδοτηθεί από τον Υπουργό να ασκεί καθήκοντα Προϊσταμένου (βλ. άρθρο 2 του περί Προσφύγων Νόμου). Ανάλογη κατάληξη είχε και ο αδελφός στην απόφασή του στην Προσφυγή αρ. 1427/23, Ρ.Κ. ν Κυπριακής Δημοκρατία μέσω Υπηρεσίας Ασύλου, ημερομηνίας 23.5.2024.

 

14.          Εν προκειμένω, ο Υπουργός Εσωτερικών με εξουσιοδότησή του ημερομηνίας 7.3.2023, εξουσιοδότησε τον κ. Κ.Α. να εκδίδει αποφάσεις επί αιτήσεων διεθνούς προστασίας. Η επίδικη πράξη εκδόθηκε στις 28.6.2023. Ως εκ τούτου, προκύπτει ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο, ο κ. Κ. Α. ήταν δεόντως εξουσιοδοτημένος για την έκδοση της επίδικης απόφασης και ο συναφής ισχυρισμός περί αναρμοδιότητας απορρίπτεται.

 

15.          Ως προς τους υπόλοιπους λόγους προσφυγής είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των  λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιόν του εξ αρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει την ουσιαστική ορθότητα της επίδικης πράξεως (στο πλαίσιο πάντα που καθορίζουν οι ισχυρισμοί του εκάστοτε Αιτητή). Η έκταση της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και του ελέγχου που ασκεί επί της επίδικης πράξης καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, περί πλάνης και ορισμένες ήσσονος σημασίας διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης.  Συνεπώς, η απλή επίκληση έλλειψης δέουσας έρευνας ή διαδικαστικών πλημμελειών δεν επαρκεί από μόνη της για να ανατρέψει την επίδικη απόφαση. Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν της υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Εν προκειμένω,  ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους. [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελείς  χαρακτηρίζονται  οι λόγοι προσφυγής, οι οποίοι ακόμα και αν γίνουν δεκτοί δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

16.          Προχωρώντας, στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, επισημαίνεται ότι κατά την καταγραφή του αιτήματός του για διεθνή προστασία, ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, δήλωσε υπήκοος Νιγηρίας, γεννηθείς στην πόλη Oyigbo. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε άγαμος. Στις 14.8.2022, εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής με την άδεια των αρχών και δια μέσω της Τουρκίας κατέφθασε στις 16.8.2022 στη Δημοκρατία, κάνοντας χρήση του διαβατηρίου του. Ως προς τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής, δήλωσε ότι απειλείται η ζωή του από τον θείο του ( βλ. ερυθρό 1).

 

17.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ότι κατάγεται από τη Νιγηρία και ότι πριν εγκαταλείψει τη χώρα επί δύο έτη διέμενε στο Lagos για εργασιακούς λόγους. Ως προς το θρήσκευμά του δήλωσε Χριστιανός Καθολικός και ως προς την εθνοτική του καταγωγή Igbo. Ως προς την πατρική του οικογένεια, δήλωσε πως ο πατέρας του έχει αποβιώσει και πως η μητέρα του και οι αδελφές του διαμένουν στη Νιγηρία. Συγκεκριμένα, η μητέρα του διαμένει στο χωριό Omulewe μαζί με μια από τις τέσσερις αδελφές του, ενώ οι υπόλοιπες τρεις αδελφές του διαμένουν στο Oyigbo. Ως προς τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής, δήλωσε πως το 2020 μετέβηκε στο Lagos για εργασιακούς λόγους, όπου και διέμενε προ της εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του μέχρι τον Αύγουστο του 2022 (με διακοπή 2 μηνών όπου διέμενε στην πόλη Omulewe).

 

18.          Ερωτηθείς ως προς τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως είχε δημιουργηθεί μια διαμάχη μεταξύ του πατέρα του και του θείου του λόγω του ότι ο τελευταίος ήθελε να πάρει την θέση του πατέρα του Αιτητή, ο οποίος ήταν αρχηγός του χωριού Omulewe. Ο πατέρας του Αιτητή είχε παραδώσει προσωρινά την αρχηγία στον αδελφό του, και έπειτα την πήρε πίσω, κάτι το οποίο δυσαρέστησε τον αδελφό του. Έπειτα, περί το 2021 όταν έπρεπε να διαχωρίσουν τη γη του πατέρα τους, ο θείος αρνήθηκε. Ο Αιτητής αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό που συνέβη τον Ιανουάριο του 2022, όπου καθώς έπαιζε ποδόσφαιρο, χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο με αποτέλεσμα να τραυματιστεί. Ερωτηθείς ποιος ευθυνόταν για το περιστατικό, απάντησε πως δεν γνώριζε. Ενώ λάμβανε φαρμακευτική αγωγή, έλαβε ένα απειλητικό τηλεφώνημα όπου ένα άτομο, το οποίο τον απείλησε ότι την επόμενη φορά θα τον κάνει να σωπάσει για πάντα. Ο πατέρας του Αιτητή, αποφάσισε να τον στείλει στο Lagos, όπου και διευθέτησε τα έγγραφά του προκειμένου να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του. Προσέθεσε πως αποτελεί παράδοση στην χώρα του, η αρχηγία να κληρονομείται από τον πατέρα στον υιό και πως ο λόγος που είχε παραδώσει προσωρινά την αρχηγία στον αδελφό του, ήταν γιατί εργαζόταν σε μια άλλη περιοχή ως οδηγός με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εξασκεί και τα δύο καθήκοντα ταυτόχρονα. Εξέφρασε επίσης τη θέση ότι δε θα μπορούσαν οι αστυνομικές αρχές να τον βοηθήσουν καθώς θα το θεωρούσαν ως ένα ζήτημα παράδοσης, το οποίο δεν τους αφορά. Σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, δήλωσε πως φοβάται πως θα τον σκοτώσει ο θείος του, ωστόσο ερωτηθείς εάν του είχε συμβεί οτιδήποτε όσο διέμενε στο Lagos, απάντησε αρνητικά.

 

19.          Αξιολογώντας τις ανωτέρω δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση σχημάτισαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς^. ο μεν πρώτος αναφορικά με τη χώρα καταγωγής, τον τόπο καταγωγής και διαμονής του Αιτητή, ο δε δεύτερος αναφορικά με την κατ' ισχυρισμό δίωξή του από τον θείο του και πως χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο. Ο πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθώς οι δηλώσεις του Αιτητή κρίθηκαν ως ευλογοφανείς και εσωτερικά συνεκτικές, σε αρμονία με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

20.          Ως προς τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, οι δηλώσεις του Αιτητή, κρίθηκαν ως ασαφείς και γενικόλογες. Πιο συγκεκριμένα, ως γενικόλογες κρίθηκαν οι δηλώσεις του σχετικά με το περιστατικό του ατυχήματος με το αυτοκίνητο, όπως αντίστοιχα στερούμενες πληροφοριών κρίθηκαν και οι απαντήσεις του σχετικά με τoν συσχετισμό των απειλών από τον θείο του και το περιστατικό χτυπήματος του από αυτοκίνητο. Επισημαίνεται ότι ο άνω συσχετισμός συνιστά εικασία αυτού, δεδομένου ότι, όπως τελικά κατέληξε, σχετικά με το ποιος ευθυνόταν για το συγκεκριμένο περιστατικό, απάντησε πως «δε γνωρίζει». Εξάλλου, απουσιάζουν οι οποιεσδήποτε λεπτομέρειες ως προς τις περιστάσεις της κατ’ ισχυρισμού επίθεσης, που δέχτηκε ο Αιτητής (αριθμός δραστών, αντίδραση του ιδίου, έκταση σωματικής βλάβης, ακριβής τόπος και τρόπος περίθαλψης κ.τ.λ.). Εν συνεχεία, δήλωσε πως έλαβε ένα απειλητικό τηλεφώνημα το οποίο υπέθεσε πως σχετιζόταν με τον θείο του, αφού δεν αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα με άλλους ανθρώπους. Επισημαίνεται ακόμη, η αόριστη απάντηση η οποία δόθηκε σχετικά με τη θεραπεία η οποία του παρασχέθηκε κατόπιν του περιστατικού. Πράγματι, ενόψει του βιωματικού χαρακτήρα του περιστατικού, θα αναμενόταν από τον Αιτητή τουλάχιστον να είναι σε θέση να εξηγήσει την περίθαλψη την οποία έλαβε, αντί να αρκεστεί στη γενικόλογη απάντηση, «λάμβανα θεραπείες».

 

21.          Με βάση το μόνο αποδεκτό ισχυρισμό του Αιτητή, τα στοιχεία του προφίλ του, το γεγονός ότι δε διαπιστώθηκε οποιαδήποτε μορφή δίωξης ή σοβαρής βλάβης σε βάρος του, κατά τη διαμονή του στη χώρα καταγωγής και τις μετακινήσεις του έπειτα από τις κατ' ισχυρισμό απειλές του θείου του και τον τραυματισμό του από χτύπημα αυτοκινήτου, καθώς και από πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής, κρίθηκε πως ο Αιτητής δεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με εύλογη πιθανότητα να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία. Στο πλαίσιο της νομικής ανάλυσης, κατέληξαν ότι δεν προκύπτει δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης αυτού δυνάμει του άρθρου 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου. Ειδικά σχετικά με ενδεχόμενη υπαγωγή του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, παρατέθηκαν πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής του σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας από τις οποίες δεν προκύπτει η ύπαρξη ένοπλης σύρραξης στο Lagos.

 

22.          Ο Αιτητής ούτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας επιχειρεί να καλύψει τα κενά που εντόπισαν οι Καθ' ων αίτηση ούτε και προβάλλει οποιουσδήποτε νέους ισχυρισμούς συναφείς με το αίτημά του για διεθνή προστασία.

 

23.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, το Δικαστήριο προχώρησε σε ανεξάρτητη έρευνα αναφορικά με τους παραδοσιακούς ηγέτες. Η επιλογή των αρχηγών, ή παραδοσιακών ηγετών, στη Νιγηρία βασίζεται στις παραδόσεις του εκάστοτε τόπου και της εθνοτικής ομάδας. Σε ορισμένες κοινότητες, όπως στην κοινότητα όπου ανήκει ο Αιτητής, ο τίτλος μεταβιβάζεται από τον πατέρα στον υιό ή από ένα ανώτερο μέλος της γενιάς σε ένα αρσενικό τέκνο της ίδιας γενιάς. Συνεπώς, βάσει των ανωτέρω και δεδομένου ότι η εσωτερική αξιοπιστία του Αιτητή δε θεμελιώθηκε, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη, ως ανέφερε ο ίδιος ο Αιτητής, ότι ο θείος του σταμάτησε το ενδιαφέρον του προς τον αυτόν, ο ισχυρισμός απορρίπτεται. 

 

24.          Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, ο Αιτητής δεν προέβαλε οποιοδήποτε νέο, ειδικό και τεκμηριωμένο ισχυρισμό συναφή με τον πυρήνα του αιτήματός του για διεθνή προστασία. Οφείλει εξάλλου να επισημανθεί ότι από τη γραπτή αγόρευση του Αιτητή απουσιάζει η υπαγωγή των πραγματικών περιστάσεων της υπόθεσής του στα άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου. Αφ' ης στιγμής, όπως εξηγείται, το παρόν δικαστήριο εξετάζει την αίτηση του Αιτητή εξ υπαρχής, η εν λόγω ανάλυση θα έπρεπε να αποτελεί την πεμπτουσία της γραπτής αγόρευσης του Αιτητή, γεγονός που δεν παρατηρείται εν προκειμένω.

 

25.           Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιον μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, με βάση τα ενώπιον μου δεδομένα, αρχικά συντάσσομαι με το εύρημα των Καθ' ων η αίτηση περί αξιοπιστίας του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού για τους ίδιους λόγους που εξαντλητικώς καταγράφονται στης έκθεση, η οποία αποτέλεσε την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης.

 

26.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, επισημαίνεται ότι πράγματι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση παράθεσης βασικών λεπτομερειών επ’ αυτού. Αν και εξήγησε την ύπαρξη λεκτικών διαπληκτισμών μεταξύ του ιδίου, του πατέρα του και του θείου του σχετικά με την αρχηγία του χωριού, ωστόσο δεν αναφέρει να έχει υποστεί οποιασδήποτε μορφής διακριτική μεταχείριση ή κακομεταχείριση ενόψει των απειλών από τον θείο του, και επίσης δεν αναφέρει οποιαδήποτε πράξη σε βάρος του η οποία θα ήταν δυνατό να εγείρει κίνδυνο αντίποινων για τον ίδιο ή την οικογένειά του. Ως προς δε το περιστατικό με το αυτοκίνητο, το οποίο κατά τρόπο γενικό και πάλι ο Αιτητής εικάζει ότι συνδέεται με την ανωτέρω κατ’ ισχυρισμό ενδοοικογενειακή διαμάχη, ο Αιτητής μόνο κατά τρόπο αόριστο αναφέρθηκε στα όσα συνέβησαν αναφορικά με το περιστατικό χτυπήματος του από αυτοκίνητο, κατά τη διάρκεια του οποίου και τραυματίστηκε, χωρίς να παρατεθεί οποιαδήποτε ουσιώδης πληροφορία ή λεπτομέρεια η οποία θα ήταν ενδεικτική του βιωματικού χαρακτήρα της περιγραφής. Υπενθυμίζεται ότι η επάρκεια των λεπτομερειών και ο συγκεκριμένος χαρακτήρας αυτών συνιστά δείκτη της εσωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού.[1] Πράγματι, από την εξιστόρηση του, απουσιάζει οποιαδήποτε ουσιώδης λεπτομέρεια, με τον αιτητή να εξικνείται σε γενικόλογες περιγραφές περί επίθεσης προς το πρόσωπο του, από ένα αυτοκίνητο, χωρίς όμως να γνωρίζει τον υπαίτιο.

 

27.          Στο πλαίσιο της εξωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού, ο Αιτητής προσκόμισε φωτογραφικό υλικό αποτελούμενο από 8 φωτογραφίες, όπου απεικονίζονται εκδορές σε διαφορετικά μέρη ενός σώματος (βλ. ερ. 77). Συγκεκριμένα, ως προς το φωτογραφικό υλικό, δεν μπορεί να επαληθευτεί ότι ανήκει πράγματι στο Αιτητή εφόσον δεν απεικονίζεται το πρόσωπό του, αλλά μόνο μέρη ενός σώματος και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε αποδεικτική αξία. Επίσης, το γεγονός πως ο Αιτητής προσκόμισε τις συγκεκριμένες φωτογραφίες, από την ισχυριζόμενη επίθεση, δεν αποδεικνύει τον ισχυρισμό του πως οι εκδορές έχουν προκληθεί πράγματι από χτύπημα αυτοκινήτου. Τα δε έγγραφα αναφορικά με το θάνατο του πατέρα του ουδόλως αποδεικνύουν οποιοδήποτε ισχυρισμό του Αιτητή άμεσα συναρτώμενο με το αίτημα του ιδίου για διεθνή προστασία. Παρατηρείται επικουρικώς, στο πιστοποιητικό θανάτου του πατέρα του καταγράφεται ως αιτία θανάτου η καρδιακή ανεπάρκεια και η υπέρταση. Κατά τα λοιπά συντάσσομαι με τα επιμέρους ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση τα οποία απολήγουν σε μη στοιχειοθέτηση της εσωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή.

 

28.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών, ήτοι των προσωπικών του Αιτητή, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με τη κατάσταση που επικρατεί στο τόπο συνήθους καταγωγής του Αιτητή, την πολιτεία Lagos, στη βάση της φυλετικής καταγωγής και θρησκείας του Αιτητή. Όσον αφορά στη θρησκεία του Αιτητή δεν προκύπτει φόβος δίωξης και/ή κίνδυνος σοβαρής βλάβης, καθώς σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη Θρησκευτική Ελευθερία στη Νιγηρία για το 2023, o Χριστιανισμός είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη θρησκεία συνολικά στη χώρα με ποσοστό 48,1% και μάλιστα, οι χριστιανικές ομάδες των καθολικών, των αγγλικανών και των μεθοδιστών, αποτελούν την πλειονότητα στην Νότια περιοχή της Νιγηρίας, όπου συμπεριλαμβάνεται η πολιτεία Lagos.^[2]  Ούτε, επίσης, προκύπτει τέτοιος βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος λόγω της εθνοτικής καταγωγής του Αιτητή, καθώς σύμφωνα με έτερη εξωτερική πηγή, η φυλή του Αιτητή (Igbo), η οποία κυρίως εμφανίζεται στα ανατολικά, αποτελεί μία εκ των τριών κύριων φυλών στη χώρα του.^[3]

 

29.          Όσον αφορά στην κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στην χώρα καταγωγής του και ειδικότερα στην περιοχή συνήθους διαμονής του, στην πολιτεία Lagos, το Δικαστήριο προέβη σε έρευνα μέσω αξιόπιστων πηγών πληροφόρησης. Σύμφωνα  με  το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province)^[4]. Η Boko Haram δρα στις πολιτείες Borno, Yobe, και Adamawa. Το 2019, παρατηρήθηκε  αναζωπύρωση και κλιμάκωση της κρίσης της Boko Haram σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Νιγηρία και από το 2019 επεκτάθηκε  στη βορειοδυτική Νιγηρία με επιθέσεις που έλαβαν χώρα στην Kaduna, Katsina, Sokoto και Zamfara.^[5] Ο στρατιωτικός εξοπλισμός και ο οπλισμός της Boko Haram περιλαμβάνει AK47, αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, χειροβομβίδες, όλμους, βόμβες βενζίνης και οχήματα Hilux.  Επιπλέον, έχει αναφερθεί ότι χρησιμοποιεί χειροβομβίδες με ρουκέτες και ενδέχεται να έχει τη δυνατότητα κατασκευής όπλων.^[6] ΟΙ εν λόγω συγκρούσεις περιορίζονται στις εν λόγω περιοχές της χώρας και δεν εκτείνονται στο τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του Αιτητή.

 

30.          Η Πολιτεία Lagos, ως το οικονομικό κέντρο της Νιγηρίας, αντιμετωπίζει ποικίλες προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας. Παρά τις προσπάθειες των αρχών, ζητήματα όπως η εγκληματικότητα, η κυκλοφοριακή συμφόρηση και οι κοινωνικές ανισότητες παραμένουν επίκαιρα^[7]. Οι αρχές έχουν εντείνει τις προσπάθειες για την καταπολέμηση αυτών των φαινομένων μέσω αυξημένης αστυνόμευσης και κοινοτικών πρωτοβουλιών.^[8] Προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας και πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της απασχόλησης βρίσκονται σε εξέλιξη για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων.^[9] Παρά τις προκλήσεις, η πολιτεία Lagos σημειώνει πρόοδο στην ενίσχυση της ασφάλειας μέσω συντονισμένων προσπαθειών των αρχών και της κοινότητας. Η συνεχής συνεργασία και η εφαρμογή βιώσιμων λύσεων είναι απαραίτητες για τη διασφάλιση ενός ασφαλούς περιβάλλοντος για όλους τους κατοίκους.^[10]

 

31.          Σύμφωνα με  πρόσφατα αριθμητικά δεδομένα από την βάση δεδομένων ACLED κατά την χρονική περίοδο 11.11.2023 έως 8.11.2024 στην πολιτεία Lagos, όπου υπάγεται η περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή, καταγράφηκαν 117 περιστατικά ασφαλείας τα οποία οδήγησαν σε 95 καταγεγραμμένες απώλειες. Εξ αυτών των περιστατικών τα 26 καταχωρήθηκαν ως περιστατικά βίας κατά πολιτών, από τα οποία προέκυψαν 9 ανθρώπινες απώλειες, , τα 62 ως μάχες, από τις οποίες σημειώθηκαν 67 ανθρώπινες απώλειες, τα 29 ως αναταραχές, από τα οποία προέκυψαν 19 ανθρώπινες απώλειες^[11]. Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Lagos, σύμφωνα με πρόβλεψη του 2022, ανέρχεται σε 13,491,800 κατοίκους.^[12]

 

32.          Με βάση τα ανωτέρω, προκύπτει ότι η πολιτεία Lagos της Νιγηρίας δεν φαίνεται να πλήττεται από τις ένοπλες συγκρούσεις που επικρατούν στη Νιγηρία, ούτε να επικρατούν συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ούτε υπό την καθημερινή του όρου έννοια, όπου δηλαδή οι τακτικές δυνάμεις της χώρας καταγωγής συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους (απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση Diakité, C-285/12, ημερ. 30.1.2014, σκέψεις 27-28), ουσιώδους προϋπόθεσης εφαρμογής του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

33.          Περαιτέρω, παρά το γεγονός ότι ο ισχυρισμός περί δίωξής του από το θείο του δεν έχει γίνει αποδεκτός, επικουρικώς επισημαίνεται ότι κατά τη δήλωση του ίδιου του Αιτητή ο ίδιος ουδέποτε προσέφυγε για προστασία στις αρχές της χώρας του, δεν υπήρξε κάποιο περιστατικό βιαιοπραγίας, από τον θείο του προσωπικά σε βάρος του, παρά μόνο λεκτικές απειλές και διαπληκτισμοί μεταξύ του ιδίου, του πατέρα του και του θείου του. Παρατηρείται εξάλλου ότι ο ίδιος διέμενε επί 2 έτη στο Lagos χωρίς να αναφέρει οποιοδήποτε περιστατικό εναντίον του.  Ως εκ τούτου, δεν προκύπτουν τα αναγκαία αντικειμενικά δεδομένα προκειμένου να στοιχειοθετηθεί βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος από πλευρά του Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του ή πραγματικός κίνδυνος να υποστεί βλάβη.

 

35.              Ως εκ τούτου, έχοντας ενώπιον μου το διοικητικό φάκελο, κρίνω ότι  δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν προβλήθηκε ισχυρισμός και κατ΄ επέκταση δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

36.             Ούτε επίσης τεκμηριώνεται υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν επικαλείται κατά βάσιμο τρόπο, αλλά και από τα ενώπιον μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη. 

 

37.             Ειδικότερα, στη προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)], ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].

 

38.             Ως προς την υπαγωγή του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, επισημαίνω τα κατωτέρω. Ιδίως ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

39.             Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ( στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, η χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, ο αριθμός των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

40.             Περαιτέρω, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζουσα βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009) Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

41.             Λαμβάνοντας υπόψιν τα ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα τα οποία έχουν παρατεθεί στο πλαίσιο της αξιολόγησης κινδύνου δε διακρίνω την ύπαρξη κατάστασης αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης στην πολιτεία Lagos, καθώς και ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη χώρα, ή έστω αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης η οποία να εξικνείται σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Αιτητής λόγω της παρουσίας του και μόνο εκεί να έρχεται αντιμέτωπος με πραγματικό κίνδυνο σοβαρής απειλής κατά το άρθρο 19 στοιχείο (2)(γ).

 

42.             Επικουρικώς, λαμβάνοντας υπόψιν το προφίλ του Αιτητή, στο πλαίσιο της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακα Elgafaji (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ. 17.2.2009) κυρίως δε το γεγονός ότι συνιστά άρρενα, νεαρής ηλικίας, χωρίς προβλήματα υγείας και με υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα καταγωγής. Ως εκ τούτου δεν εντοπίζεται κάποιο χαρακτηριστικό επίτασης κινδύνου στη περίπτωση του Αιτητή.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητού και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

 

                                                                Κ.Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.