ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 496/24

18 Φεβρουαρίου, 2025,

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

M.J.B.

Αιτήτριας,

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Μ. Μπαγιατζίδου (κα.), Δικηγόρος για την Αιτήτρια

Β. Θωμά (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Η Αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερούμενη κάθε έννομου αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 29.1.2024, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος) και αντικατάσταση της επίδικης απόφασης.

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Η Αιτήτρια κατάγεται από την Δημοκρατία του Καμερούν. Εισήλθε παράτυπα στη Δημοκρατία και περί τις 19.1.2022, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 3.1.2024, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη της Αιτήτριας από λειτουργό. Στις 23.1.2024, υποβλήθηκε Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας της Αιτήτριας και επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της. Η εν λόγω Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 29.1.2024. Η ανωτέρω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια στις 9.2.2024, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Η Αιτήτρια, κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, δια  της συνηγόρου της, προωθεί ως μόνο λόγο προσφυγής την έλλειψη δέουσας έρευνας. Ειδικότερα, η Αιτήτρια δια της συνηγόρου της υποστηρίζει ότι λανθασμένα κρίθηκε αναξιόπιστη ως προς τον ισχυρισμό της περί δίωξής της από το στρατό του Καμερούν αφού το συμπέρασμα περί αναξιοπιστίας ελήφθη χωρίς τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Προβάλλει επίσης πως  ενδεχόμενη επιστροφή της στη χώρα καταγωγής της θα θέσει τη ζωή της σε κίνδυνο, και ότι στην περιοχή καταγωγής της υπάρχει κλιμάκωση της βίας με σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας και τις ένοπλες αποσχιστικές ομάδες.

3.             Από την πλευρά τους, οι Καθ΄ ων η αίτηση υπεραμύνονται της επίδικης απόφασης, υποστηρίζοντας ότι αυτή λήφθηκε ορθά και νόμιμα και ότι αποτελεί προϊόν δέουσα έρευνας και αιτιολογίας. Η Αιτήτρια ως υποβάλλουν δεν κατάφερε να προβάλει, κατά τρόπο αξιόπιστο, ισχυρισμό περί της δίωξής της, ενώ υποστηρίζουν ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή της σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

Το νομικό πλαίσιο

4.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έως 2022 έχει ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι δική μου):

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής τηρουμένων των αναλογιών σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις/προσθήκες που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

 

5.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2023 (στο εξής: ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

6.             Το άρθρο 3  του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει την έννοια του όρου πρόσφυγας και τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε αυτόν τον ορισμό.

7.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τις περιπτώσεις, όπου χορηγείται το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Κατάληξη

8.             Ως  προς τον προωθούμενο λόγο προσφυγής περί πλημμελούς έρευνας, είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως Δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιόν του πλήρως και από τούδε και στο εξής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής, που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει την ουσιαστική ορθότητά της [Bλ. Απόφαση στην Έφεση κατά απόφασης ΔΔΔΠ 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., ημερ. 11.2.2025]. Η Αιτήτρια αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η έκταση της εξουσίας το παρόντος δικαστηρίου όπως καθορίζεται στο άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας. Το γεγονός ότι, όπως κατ' ισχυρισμό προβάλλει, δεν είχε την δυνατότητα να εκθέσει προσηκόντως τις θέσεις του ενώπιoν της διοίκησης επειδή δεν λήφθηκαν υπόψη τα έγγραφα που προσκόμισε και ούτε του δόθηκε η δυνατότητα να διευκρινίσει τους ισχυρισμούς του, ουδεμία σημασία καταρχήν μπορεί να έχει πλέον, υπό το φως της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου. Εν προκειμένω, η Αιτήτρια εκπροσωπούμενη και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552].

9.             Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών της Αιτήτριας, επισημαίνω συναφώς τα ακόλουθα: Η Αιτήτρια κατά την καταγραφή του αιτήματός της για διεθνή προστασία δήλωσε ότι, είχε μόλις τελέσει τον γάμο της και ο σύζυγός της, ο οποίος ήταν οδηγός σε μέσο μαζικής μεταφοράς βρέθηκε αντιμέτωπος με αυτονομιστές μαχητές. Οι τελευταίοι, με την απειλή όπλου, του ζήτησαν να τους μεταφέρουν στον προορισμό τους και μη έχοντας επιλογή το έπραξε φοβούμενος για τη ζωή του. Ωστόσο, μετά από αναφορά στο στρατό ότι αυτός συνεργάζεται με τους αυτονομιστές, συνελήφθη και μεταφέρθηκε από το στρατό σε ένα άγνωστο σταθμό. Η ίδια προσπάθησε να τον ακολουθήσει και να τον εντοπίσει αλλά δεν τα κατάφερε. Μετά από βδομάδες, ο στρατός έψαχνε και την ίδια, και ενώ κρυβόταν έκαψαν την επιχείρησή της. Όταν η Αιτήτρια πληροφορήθηκε πως το σώμα του συζύγου της ήταν στην άκρη του δρόμου, εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της για να σώσει τη ζωή της. (ερ. 1 του Δ.Φ.)

10.          Κατά το στάδιο της συνέντευξης, η Αιτήτρια δήλωσε πως είναι υπήκοος του Καμερούν, με τόπο καταγωγής την πόλη Muyuka. Στα οκτώ της έτη μετοίκησε στη Nguti λόγω της εργασίας του πατέρα της ως κυβερνητικός λειτουργός, η οποία βρίσκεται στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν.  Το Μάιο του 2021 επέστρεψε στη Μuyuka όπου παρέμεινε μέχρι που εγκατέλειψε τη χώρα της (Νοέμβριο του 2021). Δήλωσε χήρα, xριστιανή–πεντηκοστιανού δόγματος και ομιλεί την αγγλική και την γαλλική. Ως προς την οικογενειακή της κατάσταση, η Αιτήτρια δήλωσε ότι οι γονείς της έχουν αποβιώσει και πως είχε δύο μεγαλύτερα αδέλφια τα οποία δολοφονήθηκαν το 2019-2020, από τυχαίους πυροβολισμούς. Ως προς το μορφωτικό της επίπεδο, η Αιτήτρια δήλωσε ότι δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση λόγω της αγγλόφωνης κρίσης. Ως προς την εργασιακή της πείρα, η Αιτήτρια εργαζόταν στο Nguti για διάρκεια 5 ετών (2016-2021), καθώς είχε τη δική της κερδοφόρα επιχείρηση, ενώ κατά το χρόνο της συνέντευξης δήλωσε ότι εργαζόταν για ένα χρόνο στη Δημοκρατία.  

11.          Αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια αναφέρει ότι δεχόταν θανάσιμες απειλές κατά της ζωής της. Ο άνδρας της απήχθη από τους αυτονομιστές, με αποτέλεσμα η ίδια να τους προσφέρει λύτρα δύο φορές προκειμένου να αφεθεί ελεύθερος, χωρίς ωστόσο να τον απελευθερώσουν. Όταν ο στρατός πληροφορήθηκε ότι πλήρωνε τους αυτονομιστές την καταδίωξαν, έκαψαν την επιχείρησή της και αναζητούνταν από το στρατό. Ως εκ τούτου, εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της, την 1.11.2022, εξαιτίας προβλημάτων ως ισχυρίζεται με τον στρατό της χώρας της.  

12.          Ακολούθως υποβλήθηκαν προς την Αιτήτρια διερευνητικής φύσεως ερωτήματα, αναφορικά με τις περιστάσεις απαγωγής του συζύγου της, τα κίνητρα της απαγωγής του (η ίδια υπέδειξε ως αιτία το γεγονός ότι ο σύζυγός της δεν υποστήριζε τους αποσχιστές- ερ. 27 σημείο 3Χ του διοικητικού φακέλου) και τη δίωξή της από το στρατό. Ζητήθηκε συγκεκριμένα από την Αιτήτρια να εξηγήσει πώς έλαβε γνώση ο στρατός της σχέσης της με τους αποσχιστές και πώς η ίδια γνώριζε ότι ο στρατός ήταν πίσω από τον εμπρησμό της επιχείρησής της. Στο πλαίσιο των αποκρίσεών της, η Αιτήτρια διευκρίνισε ότι ούτε ο στρατός ούτε και οι αποσχιστές επιτέθηκαν προσωπικά στην ίδια (βλ ερ. 28 σημείο 16Χ και ερ. 27 σημείο 1Χ και 2Χ του διοικητικού φακέλου), διευκρινίζοντας ότι ο στρατός έκαψε απλώς την επιχείρησή της, ενώ οι αποσχιστές ήθελαν μόνο χρηματικά ποσά από την ίδια. Ερωτηθείσα γιατί εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της 6 μήνες αφότου καταστράφηκε η επιχείρησή της, απάντησε πως περίμενε θεωρώντας πως η κατάσταση θα αλλάξει. Τέλος, ερωτηθείσα ως προς τις ενδεχόμενες συνέπειες της επιστροφής της και ποια θα ήταν τα κίνητρα για το στρατό, δεδομένου του θανάτου του συζύγου της να την αναζητά, η Αιτήτρια αποκρίθηκε ότι δεν έχει τελειώσει η κρίση και ότι πληροφορήθηκε από ένα φίλο της ότι την αναζητούν. 

13.          Αξιολογώντας τις δηλώσεις της, οι Καθ' ων η αίτηση απομόνωσαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο πρώτος ισχυρισμός αφορούσε στην ταυτότητα, στη χώρα καταγωγής της της Αιτήτριας και στα προσωπικά της στοιχεία και το προφίλ. Ο δεύτερος ισχυρισμός αφορά στο φόβο δίωξή της από το στρατό της χώρας. Ο πρώτος ισχυρισμός της Αιτήτριας ως προς τον τόπο καταγωγής και τα προσωπικά της στοιχεία έγινε αποδεκτός, καθώς οι πληροφορίες που έδωσε κρίθηκαν συνεκτικές και σε συνάρτηση με το γεγονός ότι η Αιτήτρια παρέδωσε στην Υπηρεσία Ασύλου αντίγραφο του διαβατηρίου της, το οποίο επιβεβαιώνει τις συναφείς αναφορές της ενώ οι δηλώσεις της σχετικά με την περιοχή καταγωγής της επιβεβαιώνονται από εξωτερικές πηγές.

14.          Ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός ο οποίος αφορά και τη γενεσιουργό αιτία εγκατάλειψης της χώρας της, έτυχε απόρριψης από τους Καθ’ ων η αίτηση καθότι οι σχετικές δηλώσεις της Αιτήτριας κρίθηκαν ως γενικόλογες, ασαφείς και αόριστες. Επίσης κρίθηκε ότι αυτή υπέπεσε σε αντιφάσεις τις οποίες δεν μπόρεσε να αποσαφηνίσει όταν της δόθηκε η δυνατότητα, γεγονός το οποίο πλήττει την αξιοπιστία της. 

15.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, οι Καθ’ ων η αίτηση ανέτρεξαν σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, μέσω των οποίων επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι η Κυβέρνηση διώκει πρόσωπα που συμπράττουν με τους αυτονομιστές. Από τα πιο πάνω, διαπιστώνεται ότι πολίτες στοχοποιούνται ενίοτε από το κράτος για πιθανή εμπλοκή τους ή υποβοήθηση στον αγώνα των αυτονομιστών. Εντούτοις, οι γενικές αυτές πηγές ναι μεν επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση διώκει άτομα, τα οποία φέρονται να συνεργάζονται με τους αυτονομιστές, εντούτοις αυτά τα στοιχεία, δεδομένης της μη θεμελίωσης της εσωτερικής αξιοπιστία της Αιτήτριας, ως προς το προσωπικό της βίωμα, δεν μπορούν να οδηγήσουν σε αποδοχή του συναφούς ισχυρισμού.

16.          Στη βάση του μοναδικού ισχυρισμού ο οποίος έγινε αποδεκτός, ήτοι την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, οι Καθ’ ων η αίτηση, λαμβάνοντας υπόψη σχετικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν, μέσω ποσοτικών στοιχείων και άλλων δεδομένων κατά την περίοδο 2023/2024 (ερ. 98 του Δ.Φ.), διέκριναν ότι σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας υφίσταται καταρχήν κίνδυνος ως απόρροια της κατάστασης που επικρατεί στην πόλη Muyuka.

17.          Ακολούθως, κατά τη νομική ανάλυση, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι η Αιτήτρια δεν πληροί τις προϋποθέσεις υπαγωγής στο άρθρο 3(1) και στο άρθρο 19, εδάφια (1) και (2) (α) και (β), του περί Προσφύγων Νόμου. Ιδίως, στο πλαίσιο εξέτασης της υπαγωγής της Αιτήτριας στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, παραθέτοντας επιπλέον πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής της και συγκεκριμένα όσον αφορά στην κατάσταση που επικρατούσε στον τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, διαπιστώθηκε ότι υπάρχει εσωτερική ένοπλη σύρραξη στην εν λόγω περιοχή καθώς και ότι υφίστανται περιστατικά πράξεων αδιακρίτως ασκούμενης βίας, ως προκύπτει από την κρίση που εστιάζεται στις δύο Αγγλόφωνες περιφέρειες του Καμερούν, η κατάσταση στις οποίες χαρακτηρίζεται από αρκετά περιστατικά βίας και συγκρούσεων μεταξύ των κρατικών δυνάμεων ασφαλείας και των αγγλόφωνων αυτονομιστών. Αυτό επιδεινώνει τις ανθρωπιστικές ανάγκες με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, αναζητώντας ασφάλεια στους θάμνους και στις γειτονικές κοινότητες. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας και παραθέτοντας συναφή νομολογία καθώς και αριθμητικά δεδομένα από τα περιστατικά βίας και ασφαλείας στο τόπο συνήθους διαμονής της, οι Καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν πως δεν πληρούνται οι εκ του νόμου προϋποθέσεις για την υπαγωγή της σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

18.          Κατά τη διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, η Αιτήτρια δεν προσέθεσε οποιοδήποτε νεότερο δεδομένο όσον αφορά στο αίτημά της.

19.          Προχωρώντας στη de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, συντάσσομαι με τους Καθ’ ων η αίτηση ως προς την αξιολόγηση και αποδοχή του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού για τους ίδιους λόγους που καταγράφονται στη εισηγητική έκθεση, η οποία αποτελεί την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης. Σημειώνεται ωστόσο ότι κατά τις δηλώσεις της εγκαταστάθηκε στην πόλη Muyuka λίγους μήνες προτού εγκαταλείψει τη χώρα της ενώ περί τα είκοσι έτη ζούσε στο Nguti. H Αιτήτρια κατόπιν σχετικής ερώτησης, δήλωσε ότι διέθετε πόρους για να διαμείνει στη Muyuka από το κατάστημά της και ενοικίαζε εκεί ένα δωμάτιο.

20.          Πριν προχωρήσω στην αξιολόγηση του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού της Αιτήτριας,  θα πρέπει να διαφοροποιηθώ ως προς τον τίτλο που απέδωσαν σε αυτόν οι Καθ΄ων η αίτηση, καθώς ο «φόβος δίωξης» του εκάστοτε Αιτητή  διερευνάται κατά την αξιολόγηση κινδύνου και ερμηνεύεται κατά τη νομική ανάλυση. Οι δε ουσιώδεις ισχυρισμοί, των οποίων η αξιοπιστία αξιολογείται, αφορούν κυρίως παρελθοντικά περιστατικά και ενίοτε παρούσες καταστάσεις και/ή συνθήκες. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο διακρίνει ως ουσιώδεις ισχυρισμούς πρώτον τις δηλώσεις της Αιτήτριας γύρω από τα προσωπικά της στοιχεία, τη χώρα καταγωγής και την περιοχή τελευταίας συνήθους διαμονής της και κατά δεύτερο τις δηλώσεις της Αιτήτρια περί της δίωξής της από τους αποσχιστές αφενός και από τις αρχές της χώρας της.

21.          Ως προς την κατ’ ισχυρισμό δίωξη της Αιτήτριας από τις αρχές της χώρας, η οποία συνδέεται με την απαγωγή του συζύγου της και την αποδιδόμενη σε αυτόν συνεργασία με τους αποσχιστές, παρατηρείται ότι η Αιτήτρια ήταν εξαιρετικά γενικόλογη. Να σημειωθεί ότι παρά τα ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση, η Αιτήτρια εκπροσωπούμενη δια συνηγόρου δεν έλαβε κανένα δικονομικό διάβημα προς διευκρίνιση των γεγονότων και των περιστάσεων που θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή της σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Ούτε και ενώπιον του Δικαστήριού, η συνήγορός της, ήταν σε θέση να διευκρινίσει κρίσιμα ζητήματα όπως τις περιστάσεις της απελευθέρωσης του συζύγου της ή πώς προήλθε ο θάνατός του. Η Αιτήτρια ανέφερε ότι η ίδια διώκονταν διότι ο στρατός πληροφορήθηκε ότι ο σύζυγός της συνεργαζόταν με τους αποσχιστές. Ωστόσο δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις ως προς το πώς γνώριζε ότι ο στρατός δίωκε την ίδια, ούτε πώς προηγουμένως ο στρατός απέδιδε στο σύζυγό της συνεργασία με τους αποσχιστές. Η Αιτήτρια αποκρίθηκε ότι την αναζητούσαν όταν η ίδια έλειπε από το κατάστημα και ότι κάποιος τρίτος φίλος της την ενημέρωσε σχετικά. Με βάση τις λακωνικές και αόριστες της απαντήσεις δεν είναι σαφές πώς η Αιτήτρια, με μόνη την παρουσία του στρατού μπροστά στην επιχείρησής της,  θεώρησε ότι ο στρατός την αναζητεί, ότι γνώριζε ότι κατέβαλε λίτρα στους αποσχιστές και ότι της απέδιδαν συνεργασία με τους αποσχιστές. Το όλο αφήγημα δεν κρίνεται ευλογοφανές. Η Αιτήτρια απάντησε απλώς γενικόλογα ότι «ένας φίλος» την ενημέρωσε. Η Αιτήτρια ανέφερε εξάλλου, ότι ουδέποτε είχε δεχτεί προσωπική επίθεση από το στρατό αλλά ούτε και από τους αποσχιστές. Στο σημείο αυτό επισημαίνεται, η σημαντική διαφοροποίηση στο αφήγημά της καθώς κατά την καταγραφή της αίτησής της η Αιτήτρια ανέφερε ότι βρήκε το νεκρό σώμα του άνδρα της στην άκρη του δρόμου και για αυτό διέφυγε, ενώ κατά τη συνέντευξή της ουδεμία αναφορά γίνεται από την Αιτήτρια ότι αυτή εντόπισε το νεκρό σώμα του συζύγου της ενώ όταν ερωτήθηκε γιατί παρέμενε στη χώρα για έξι μήνες μετά την απαγωγή, η Αιτήτρια δήλωσε ότι περίμενε κάτι να αλλάξει χωρίς ωστόσο να κάνει κάποια αναφορά σχετική με θάνατο του συζύγου της, πολλώ μάλλον ότι βρέθηκε το σώμα του να κείτεται στο δρόμο. Η Αιτήτρια αναφέρει απλώς κατά την ελεύθερή της αφήγηση ότι κατέβαλε δύο φορές λίτρα στους αποσχιστές και ότι δεν απελευθέρωσαν τον σύζυγό της. Ευλόγως αναμένεται το εν λόγω κρίσιμο σημείο να αποτελούσε μέρος τόσο της ελεύθερης αφήγησης της Αιτήτριας όσο και όταν της δόθηκε η δυνατότητα στο πλαίσιο ανοικτού τύπου ερωτήσεων να το αναφέρει. Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου όταν η ερωτήθηκε η συνήγορος της σχετικά με το εν λόγω σημείο, αυτή αποκρίθηκε ότι ο σύζυγός της Αιτήτριας απελευθερώθηκε και ότι δεν γνωρίζει πού βρίσκεται. Ούτε η Αιτήτρια έδωσε ικανοποιητικές απαντήσεις όταν ερωτήθηκε για τη νόμιμη αποχώρηση από τη χώρα της, ενώ σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, τελούσε υπό δίωξη από τις αρχές της χώρας. Στο πλαίσιο της γραπτής της αγόρευσης η Αιτήτρια αναφέρει ότι εξήγησε επαρκώς τα κίνητρα της απαγωγής του συζύγου της, ήτοι ότι επειδή ο σύζυγός της ήταν έμπορας καυσίμων προσέβλεπαν σε συνεργασία μαζί του. Ωστόσο παρατηρώ ότι η εν λόγω αναφορά έρχεται σε αντίθεση με τον ισχυρισμό κατά την καταγραφή της αίτησης της Αιτήτρια ότι ο σύζυγός της ήταν οδηγός μέσου μαζικής μεταφοράς (βλ. σελ 7 γραπτής αγόρευσης της Αιτήτριας, ερ. 1 και ερ. 28 σημείο 14Χ του διοικητικού φακέλου). Γενικότερα, η Αιτήτρια απέτυχε να παρουσιάσει βιωματικής φύσεως λεπτομέρειες που εύλογα αναμένονται δεδομένης της σοβαρότητας των γεγονότων, της άμεσής συνάφειάς τους να εγκαταλείψει τη χώρα αλλά και με την ωριμότητα της ίδιας της Αιτήτριας. Ως εκ τούτου η εσωτερική της αξιοπιστία δεν θεμελιώνεται.

22.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, σε έρευνα που προχώρησε το Δικαστήριο σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης, βρέθηκαν τα εξής:  Σύμφωνα με τις πηγές, οι αντάρτες του Αγγλόφωνου Καμερούν, οι Ambazonians, αγωνίζονται από το 2017 για να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο, αγγλόφωνο κράτος με το όνομα Ambazonia, στις δυτικές περιοχές της εν γένει γαλλόφωνης χώρας.^[1] Μερικές από αυτές τις ομάδες περιλαμβάνουν τους Ambazonia Defense Forces, Tigers, Red Dragons, Seven Karta, Ambazonia Restoration Forces (ARF). Μια πηγή αρίθμησε αυτές τις αυτονομιστικές ομάδες σε περίπου 20 και ονόμασε μια ομάδα ως AMF (Στρατιωτικές Δυνάμεις Ambazonia).^[2] Σύμφωνα με έκθεση της 1^ης Μαρτίου του 2023 της R2P Monitor «Οι ένοπλοι αυτονομιστές γίνονται επίσης ολοένα και πιο βίαιοι, σκοτώνοντας, απαγάγοντας και τρομοκρατώντας πληθυσμούς ενώ διεκδικούν σταθερά τον έλεγχο σε μεγάλα τμήματα των αγγλόφωνων περιοχών. Από τις αρχές του 2022 η κυβέρνηση αύξησε τις επιχειρήσεις της κατά των ένοπλων αυτονομιστικών προπύργιων. Οι αγγλόφωνοι αυτονομιστές απάντησαν εντείνοντας τις επιθέσεις εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων ασφαλείας, χρησιμοποιώντας περισσότερα φονικά όπλα και αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς IED. Οι αυτονομιστές έχουν απαγορεύσει την κυβερνητική εκπαίδευση και συχνά επιτίθενται, απειλούν και απαγάγουν μαθητές και καθηγητές, και επιπλέον καίνε, καταστρέφουν και λεηλατούν σχολεία. Αυτές οι επιθέσεις, καθώς και τα αυστηρά lockdown που επιβλήθηκαν από ένοπλους αυτονομιστές, έχουν στερήσει την εκπαίδευσή τους από τα παιδιά. Σύμφωνα με τον OCHA, μόνο το 46 τοις εκατό των σχολείων λειτουργούν και το 54 τοις εκατό των μαθητών πραγματοποίησαν εγγραφή για το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023. Περισσότεροι από 2 εκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές και χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια». Περαιτέρω, σύμφωνα με έκθεση του Human Rights Watch, οι Αμπαζόνιοι στοχοποιούν άμαχους που θεωρούνται εχθρικοί ή μη υποστηρικτικοί προς την αυτονομιστική τους προσπάθεια. Αυτό περιλαμβάνει δολοφονίες, απαγωγές και εκβιασμούς. Επιπλέον, πολιτικοί που συμμετέχουν σε εκλογές ή είναι μέλη κομμάτων που δεν ευνοούν την αυτονομία των αγγλόφωνων περιοχών, έχουν επίσης στοχοποιηθεί​.^[3]
Αναφορικά με τα άτομα τα οποία γίνονται αντιληπτοί από την κυβέρνηση ως υποστηρικτές των αποσχιστών, διαφαίνεται ότι στοχοποιούνται με συλλήψεις, κράτηση, εξωδικαστικές εκτελέσεις από τις αρχές/δυνάμεις ασφαλείας της χώρας^[4]. Πρόσθετες πηγές επιβεβαιώνουν την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης κατά αυτονομιστών ακτιβιστών της καμερουνέζικης διασποράς^[5] και την έκδοση διεθνών ενταλμάτων σύλληψης σε βάρος αρχηγών αυτονομιστικών ομάδων^[6]. Ομοίως γίνονται αναφορές για αυθαίρετες συλλήψεις αρχηγών αυτονομιστικών ομάδων εντός του Καμερούν.^[7] Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που κινδυνεύουν να στοχοποιηθούν από τις καμερουνέζικες αρχές είναι άνθρωποι που κατέχουν ήδη κάποιο δημόσιο βήμα και υιοθετούν (δημόσια) θέσεις για την κρίση των Αγγλόφωνων οι οποίες δεν συμπίπτουν με τις επίσημες θέσεις των Καμερουνέζικων αρχών ή τίθενται ευθέως υπέρ των Αγγλόφωνων. Ειδικότερα, μια πηγή αναφέρεται στην κράτηση ενός Γαλλόφωνου Καμερουνέζου συγγραφέα με έδρα τις ΗΠΑ, ο οποίος δημοσίευσε ένα κείμενο που ασκούσε κριτική στο χειρισμό της κρίσης από την πλευρά της κυβέρνησης^[8], ενώ άλλη πηγή κάνει λόγο για τη στοχοποίηση της οικίας ενός πρώην επιχειρηματία που έχει λάβει ανοιχτά θέση υπέρ του διαλόγου στο ζήτημα των Αγγλόφωνων^[9] Την ίδια μεταχείριση από τις καμερουνεζικές αρχές αντιμετωπίζουν και οι αγγλόφωνοι  δημοσιογράφοι και προσωπικό των μη κυβερνητικών οργανώσεων.^[10] Οι ανωτέρω πηγές επιβεβαιώνουν αφενός, τη διαμάχη μεταξύ του στρατού και των αποσχιστών και αφετέρου, την εκατέρωθεν δίωξη των υποστηρικτών τους. Παρά ταύτα δεδομένης της μη αποδοχής της εσωτερικής αξιοπιστίας της Αιτήτριας ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολό του.

23.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που ενδεχομένως να διατρέχει η Αιτήτρια σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής, στη βάση του μόνου αξιόπιστου ισχυρισμού της, έχοντας ενώπιόν μου τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης, δεν διαπιστώνεται οποιοσδήποτε κίνδυνος απορρέων αποκλειστικά από το προφίλ της, ενώ επισημαίνεται ότι ούτε η ίδια επικαλέστηκε κάτι σχετικό. Ειδικότερα, κίνδυνος δεν προκύπτει καθαυτός από τα προσωπικά στοιχεία της Αιτήτριας τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά.[11] Ως προς τούτο, λαμβάνεται επίσης υπόψη ότι η Αιτήτρια διαθέτει υποστηρικτικό δίκτυο / συγγενικούς δεσμούς στη χώρα καταγωγής της (τις θείες της), η ίδια είναι άτομο ενήλικο, χωρίς προβλήματα υγείας, με μόρφωση καθώς και με εργασιακή πείρα στη χώρα της και ικανότητα να εργαστεί.

24.          Ως προς τη γενική κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, αναφέρονται τα ακόλουθα, ως προκύπτουν από έγκυρες πηγές πληροφόρησης:

25.          Συγκεκριμένα, βάσει πληροφοριών από τον ανεξάρτητο οργανισμό ACAPS, η κρίση που ξέσπασε στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν (ήτοι στη Νοτιοδυτική και Βορειοδυτική Περιφέρεια) περί τα τέλη του 2016 οδήγησε στην εμφάνιση διαφόρων αποσχιστικών ομάδων και σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ του κρατικού στρατού και των ενόπλων δυνάμεων των αυτονομιστών, που έχουν εντείνει την ανασφάλεια στις αγγλόφωνες περιοχές, «αφήνοντας 638.400 άτομα εσωτερικά εκτοπισμένα και 64.000 να αναζητούν καταφύγιο στη γειτονική Νιγηρία» (κατάσταση ως καταγράφεται στις 9 Φεβρουαρίου 2024).[12] Εκ των όσων επίσης αναφέρονται στην ίδια πηγή, οι απαρχές της σύγκρουσης εντοπίζονται στα μακροχρόνια προβλήματα στην αγγλόφωνη κοινότητα στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές της χώρας, λόγω της περιθωριοποίησης τους από τη γαλλόφωνη κυβέρνηση, «που κλιμακώθηκαν σε εκτεταμένες διαμαρτυρίες και απεργίες περί τα τέλη του 2016».[13]

26.          Σύμφωνα με το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης το Καμερούν συμμετέχει σε μια μη διεθνή ένοπλη σύγκρουση (NIAC) κατά της Μπόκο Χαράμ στον Άπω Βορρά. Στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές, ορισμένες αγγλόφωνες αυτονομιστικές ομάδες μάχονται εναντίον της κυβέρνησης για την ανεξαρτησία της περιοχής. Ωστόσο, η βία δεν ισοδυναμεί με μη διεθνή ένοπλη σύγκρουση (NIAC).[14] Σε έκθεση για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Καμερούν κατά το έτος 2023 από την πηγή Amnesty International επιβεβαιώνεται η ύπαρξη της κρίσης μεταξύ του Καμερουνέζικου στρατού και των αποσχιστών στο νοτιοδυτικό, όπου ανήκει ο τόπος συνήθους διαμονής της Αιτήτριας και βορειοδυτικό τμήμα της χώρας και αναφέρεται πως περισσότεροι από 630.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν εσωτερικά λόγω ένοπλης βίας στις αγγλόφωνες περιοχές.[15]

27.          Περαιτέρω, ως προς τη βία που σχετίζεται με τις εν λόγω συγκρούσεις στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, παρατηρούνται τα ακόλουθα. Στην αναφορά για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Καμερούν για το 2023, καταγράφεται ότι «Δημοσιογράφοι και ΜΚΟ ανέφεραν πολυάριθμες αυθαίρετες και παράνομες δολοφονίες αμάχων από μη κρατικές ένοπλες ομάδες στις συγκρούσεις που συνεχίστηκαν στις περιφέρειες Northwest, Southwest και Far North.», ως επίσης ότι «Υπήρξαν αναφορές για καταχρήσεις που σχετίζονται με τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές Περιφέρειες, όπου οι κυβερνητικές δυνάμεις συγκρούστηκαν με αυτονομιστές. Οι καταχρήσεις περιλάμβαναν δολοφονίες και απαγωγές τόσο από κυβερνητικές δυνάμεις όσο και από ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες.», ενώ «Υπήρξαν αναφορές ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις και οι αυτονομιστές μαχητές σκότωσαν σκόπιμα πολλούς αμάχους.» και «Ένοπλοι αυτονομιστές φέρεται να απήγαγαν αρκετά άτομα επειδή δεν σεβάστηκαν τα μέτρα κατ' οίκον περιορισμού που επιβλήθηκαν από τους αυτονομιστές. Οι αυτονομιστές κρατούσαν ομήρους πολίτες, συμπεριλαμβανομένων δημοσίων αξιωματούχων, πολιτικών ηγετών, δασκάλων, μαθητών και θρησκευτικών και παραδοσιακών ηγετών. Υπήρξαν αναφορές ότι οι απαγωγείς κακοποίησαν σωματικά τα θύματά τους.».[16] Σε άλλη έγκυρη πηγή, καταγράφεται αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν κατά τη σχετική περίοδο αναφοράς (2021-2023), ότι «.η βίαιη σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και άμυνας και ένοπλων αυτονομιστικών ομάδων φέρεται να συνεχίζει να μαίνεται...», ως επίσης «Η κατάσταση ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιοχές αναφέρεται ότι επιδεινώνεται, με την εξέγερση να γίνεται πιο δομημένη και την κρίση πιο περίπλοκη.».[17]

28.          Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας γενικότερα στη Νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν, ευρύτερη περιοχή στην οποία βρίσκεται ο τόπος συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, μεταξύ 10.2.2024 και 7.2.2025 καταγράφηκαν από τη βάση δεδομένων του ACLED συνολικά 813 περιστατικά βίας (476 περιστατικά βίας εναντίον των πολιτών/αμάχων, 294 περιστατικά μαχών, 28 περιστατικά ταραχών/εξεγέρσεων, 15 περιστατικά διαδηλώσεων και 15 περιστατικά εκρήξεων / βίας εξ αποστάσεως) εκ των οποίων προέκυψαν 778 απώλειες (157 από τα περιστατικά βίας εναντίον των πολιτών/αμάχων, 600 από τα περιστατικά μαχών, 5 από τα περιστατικά ταραχών/εξεγέρσεων και 16 από τα περιστατικά εκρήξεων / βίας εξ αποστάσεως, ενώ δεν καταγράφηκαν θάνατοι από τα περιστατικά διαδηλώσεων).[18] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Νοτιοδυτικής περιφέρειας του Καμερούν εκτιμάται στους 1.553.300 κατοίκους (με βάση την επίσημη εκτίμηση για το 2015).[19]

29.          Ειδικότερα, ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας εντός της πόλης Muyuka, (τόπος συνήθους διαμονής της Αιτήτριας και τόπος όπου αναμένεται να επιστρέψει),  μεταξύ 10.2.2024 και 17.2.2025 καταγράφηκαν από τη βάση δεδομένων του ACLED συνολικά 25 περιστατικά βίας,  (11 περιστατικά βίας εναντίον των πολιτών/αμάχων, 13 περιστατικά μαχών και 1 περιστατικό εκρήξεων / βίας εξ αποστάσεως), εκ των οποίων προέκυψαν 46 απώλειες (16 από τα περιστατικά βίας εναντίον πολιτών/αμάχων και 30 από τα περιστατικά μαχών).  Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πόλης Muyuka εκτιμάται στους 28,046 κατοίκους (σύμφωνα με την επίσημη καταμέτρηση πληθυσμού το 2005).[20]

30.          Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή Nguti, η οποία υπάγεται στην επαρχία Kupe-Muanenguba της Νοτιοδυτικής Περιφέρειας του Καμερούν, και στην οποία θα μπορούσε να επιστρέψει η Αιτήτρια, εφόσον αποτελεί τόπο γέννησης και φαίνεται να διέμενε εκεί επί 20 συναπτά έτη σημειώνεται ότι καταγράφονται μόλις 6 περιστατικά ασφαλείας για την ίδια περίοδο κάποιο περιστατικό ασφαλείας, εκ ων οποίων τα τρία αποτελούν βία κατά αμάχων και τρία απότοκο μάχης. Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της εν λόγω περιοχής καταγράφεται στους 27,151 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις που έλαβαν χώρα το έτος 2005.^[21]  

31.          Επικουρικώς, διακρίνεται ότι η Αιτήτρια θα μπορούσε με την επιστροφή της στη χώρα καταγωγής της, να αξιοποιήσει (ενδεχομένως) την υποστήριξη που παρέχεται μέσω του προγράμματος ΔΟΜ-ΕΕ για τον εθελούσιο επαναπατρισμό μεταναστών με στόχο την ομαλή επανένταξή τους στη χώρα καταγωγής, που «αποσκοπεί προς την αντιμετώπιση των οικονομικών, κοινωνικών και ψυχοκοινωνικών αναγκών» των επαναπατρισθέντων[22] (βλ. επίσης, όσον αφορά την περίπτωση του Καμερούν, διαθέσιμες πληροφορίες για το εν λόγω πρόγραμμα που υφίσταται σε συνεργασία του ΔΟΜ με πλειάδα κρατικών υπηρεσιών στη χώρα καταγωγής[23]).

32.          Με βάση τα ανωτέρω, δεν δικαιολογείται η υπαγωγή στην Αιτήτριας στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς, με βάση τους αποδεκτούς ισχυρισμούς της, δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

33.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή της στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς η Αιτήτρια δεν τεκμηριώνει τους ισχυρισμούς της αλλά και από τα ενώπιον μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς της, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

34.          Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό της Αιτήτριας δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών της περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32], ήτοι ότι διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, ή βασανιστηρίων, ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής [βλ. άρθρο 19 (2) (α) και (β), του περί Προσφύγων Νόμου]. Παρατηρείται ότι η Αιτήτρια, δεν έθεσε υπόψη των Καθ’ ων η αίτηση (ή/και ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου) τα πραγματικά περιστατικά εκείνα που θα επέτρεπαν να αντληθούν τέτοια συμπεράσματα.

35.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τόπο συνήθους διαμονής της ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι η Αιτήτρια, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας της και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 43].

36.          Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με το άρθρο 19(1) του περί Προσφύγων Νόμου, «[αναγνωρίζεται] καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

37.           Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[…] μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

38.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011, σκέψη 241) αξιολόγησε ως κατάλληλα, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τα κριτήρια αναφορικά με τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, εάν οι συγκρούσεις είναι τοπικές ή εκτεταμένες, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

39.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «[…] ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κατά Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009, σκέψη 35). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση (σκέψη 39) διευκρίνισε ότι «[…] όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

40.          Κατά τα παραπάνω, προκύπτει πως στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν, όπου βρίσκεται γεωγραφικά ο τόπος συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, λαμβάνει χώρα εσωτερική ένοπλη σύρραξη υπό το σύνηθες νόημα στην καθημερινή γλώσσα, όπου οι τακτικές δυνάμεις ασφαλείας της χώρας συγκρούονται με ένοπλες ομάδες αυτονομιστών (Βλ. συναφώς Απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση, Diakite, C‑285/12, ημερ. 30.1.2014, σκέψεις 27 και 28). Λαμβάνοντας υπόψιν τον αριθμό των καταγεγραμμένων περιστατικών ασφαλείας και των εξ αυτών θανάτων που καταγράφηκαν στην εν λόγω περιφέρεια κατά τους τελευταίους 12 μήνες (ως αυτά ήδη αναφέρονται ανωτέρω), συγκριτικά με το μέγεθος του πληθυσμού και συνδυαστικά με τη φύση των επιθέσεων και του εξοπλισμού που χρησιμοποιείται, προκύπτει ότι η αδιάκριτη βία λόγω της ως άνω σύρραξης στην εν λόγω (ευρύτερη) περιοχή, δε φθάνει σε σχετικά μεγάλο βαθμό. Λαμβάνοντας υπόψη, ειδικότερα, τα αντίστοιχα στοιχεία που αφορούν τα περιστατικά βίας και θανάτους που καταγράφηκαν συγκριτικά με τον αριθμό των κατοίκων και τη φύση των επιθέσεων, δε προκύπτει ότι η αδιάκριτη βία εξικνείται σε τέτοιο μεγάλο βαθμό, ώστε μόνη η παρουσία της Αιτήτριας εκεί να την θέσει αντιμέτωπη με πραγματικό κίνδυνο σοβαρής και προσωπικής απειλής κατά το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου εάν επιστρέψει στη Muyuka.

41.          Επικουρικώς, λαμβάνοντας υπόψιν προς τούτο και τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας (απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψεις 36 έως 40), αυτής συνιστά ενήλικη και μορφωμένη γυναίκα, χωρίς προβλήματα υγείας και με σαφή γνώση του τόπου συνήθους διαμονής της (όπου φαίνεται να έζησε για αρκετό καιρό), επαρκές υποστηρικτικό δίκτυο και επιπλέον δεν διαπιστώνονται οποιοιδήποτε παράγοντες επίτασης του κινδύνου που ενδέχεται να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή της στη χώρα καταγωγής.

42.          Σημειώνεται επίσης ότι όσον αφορά στη δυνατότητα πρόσβασης στον τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής, δεν προκύπτει πως η μετακίνηση εντός του Καμερούν είναι αδύνατη, ώστε να μην μπορέσει να έχει πρόσβαση στην εν λόγω περιοχή όπου αναμένεται να επιστρέψει, εφόσον δεν προκύπτει πως η μετακίνηση μεταξύ των αγγλόφωνων και γαλλόφωνων περιοχών είναι αδύνατη, ούτε πως οι είσοδοι/έξοδοι από/προς τις εν λόγω περιοχές είναι αποκομμένες, παρά τις ενέργειες από τις κρατικές αρχές κατά τον έλεγχο των ατόμων που διακινούνται στις πόλεις και στους αυτοκινητόδρομους, καθώς και τους όποιους περιορισμούς στη διακίνηση ατόμων και αγαθών εντός των αγγλόφωνων περιοχών κατά την επιβολή περιόδων κατ’ οίκον περιορισμού από τους ένοπλους αυτονομιστές.[24]

43.          Ως εκ τούτου, δεν προκύπτει ότι η Αιτήτρια δεν θα είναι σε θέση να καταφθάσει στον τόπο συνήθους διαμονής της εξαιτίας της ύπαρξης ένοπλης σύγκρουσης στην ευρύτερη περιοχή. Επομένως, δεν συντρέχει περίπτωση υπαγωγής της στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας στη βάση του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

44.          Όλως επικουρικώς, επισημαίνω ότι σε κάθε περίπτωση η Αιτήτρια θα μπορούσε να μεταβεί στην \πόλη Nguti (όπου γεννήθηκε και φαίνεται να διέμενε εκεί επί 20 συναπτά έτη). Η κατάσταση ασφαλείας εκεί φαίνεται να είναι σε ακόμα καλύτερα επίπεδα σε σχέση με την Muyuka, ενώ εύλογα αναμένεται ότι η Αιτήτρια γνωρίζει καλά την περιοχή, και άρα θα μπορούσε να εγκατασταθεί και να βρει εργασία.

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.