ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                                                                                   Υπόθεση Αρ. 1710/24

28 Μαρτίου 2025

[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ - ΚΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος 

Μεταξύ:

N.I.P. από το Καμερούν και τώρα στην Πάφο

                                                                                       Αιτήτρια

                                                                                   

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

Κ. Σάββα (κα) για Χ. Λαζάρου Αρτέμη (κα), Δικηγόρος για την Αιτήτρια

Α. Κίτσιου (κα) για Κ. Χρυσοστόμου (κα), Δικηγόρος για τους Καθ’ ων η Αίτηση

Η Αιτήτρια παρούσα.  Παρούσα και η Ζ. Αγαπίου (κα) για πιστή μετάφραση από Αγγλικά σε Ελληνικά και αντιστρόφως.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την παρούσα προσφυγή, η Αιτήτρια αιτείται δήλωσης και/ή απόφασης του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 29/03/2024, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια στις 02/05/2024 και με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση ημερομηνίας 01/04/2022 της Αιτήτριας για διεθνή προστασία είναι άκυρη, και/ή παράνομη, και/ή αντισυνταγματική, και στερείται οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διοικητικού Φακέλου (στο εξής Δ.Φ.) που βρίσκονται ενώπιόν μου, η Αιτήτρια είναι υπήκοος του Καμερούν και την 01/04/2022 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, μέσω των κατεχόμενων εδαφών. Στις 20/03/2024 διεξήχθη συνέντευξη στην Αιτήτρια από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος στις 24/03/2023 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου με την εισήγηση όπως απορριφθεί το αίτημα της Αιτήτριας. Στις 29/03/2024 ο δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός, ενέκρινε την πιο πάνω Έκθεση-Εισήγηση αποφασίζοντας  την απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας της Αιτήτριας και εξέδωσε απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της. Στις 29/04/2024 εκδόθηκε απορριπτική του αιτήματος της Αιτήτριας επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου συνοδευόμενη από αιτιολόγηση της απόφασής της, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια στις 02/05/2024. Στις 14/05/2024 η Αιτήτρια καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ 

Δια της συνηγόρου της και της αίτησης ακυρώσεως, η Αιτήτρια, πρόβαλε πλειονες συνολικά νομικούς ισχυρισμούς προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, οι οποίοι τίθενται με γενικότητα και χωρίς να συναρτώνται με τα επίδικα γεγονότα.

Κατά την γραπτή της αγόρευση, η συνήγορος της Αιτήτριας, προωθεί τον ισχυρισμό ότι η προσβαλλόμενη πράξη ελήφθη χωρίς να διεξαχθεί η δέουσα έρευνα και/ή δεν λήφθηκαν υπόψη όλα τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης, υποστηρίζοντας ότι η Αιτήτρια περιέγραψε με σαφήνεια και λεπτομέρεια, ενώ κατόρθωσε να στοιχειοθετήσει το βάσιμο του φόβου σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της καθώς και τον άμεσο κίνδυνο της δίωξης προς το πρόσωπο της. Επιπρόσθετα, πρόβαλε ότι ο αρμόδιος λειτουργός που διεξήγαγε τη συνέντευξη παρέλειψε να θέσει ουσιώδεις ερωτήσεις στην Αιτήτρια, στις οποίες οι απαντήσεις θα καθόριζαν την αξιοπιστία της, και η εν λόγω παράλειψη καταδεικνύει έλλειψη δέουσας έρευνας και ως τέτοια θα πρέπει να ακυρωθεί. Ως περαιτέρω ισχυρίζεται η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη από αναρμόδιο πρόσωπο, και/ή πρόσωπο το οποίο δεν έλαβε την απαιτούμενη εξουσιοδότηση, ενώ η επίδικη απόφαση στερείται αιτιολογίας. Τέλος, επικαλέστηκαν πλάνη περί τα πράγματα καθότι δεν έλαβαν δεόντως υπόψη τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας ότι υπάρχει πραγματικός και σοβαρός κίνδυνος για τη ζωή της όσο και πραγματικό πρόβλημα δίωξης σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της και ότι η απόφαση στερείται αιτιολογίας και /ή επαρκούς αιτιολογίας.

Η συνήγορος των Καθ' ων η αίτηση αντιτείνει με τη δική της γραπτή αγόρευση ότι, οι ισχυρισμοί που πρόβαλε η Αιτήτρια προκειμένου να στηρίξει το επίδικο αίτημα της ήταν γενικοί και αόριστοι, χωρίς καμιά απολύτως εξειδίκευση, ενώ δεν μπόρεσε να καταδείξει οποιοδήποτε φορέα δίωξης στη χώρα της. Είναι η θέση των Καθ’ ων η Αίτηση ότι κανένας από τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας δεν ευσταθεί, και οι Καθ’ ων η Αίτηση ενήργησαν καλόπιστα κάτω από τις συγκεκριμένες περιστάσεις της παρούσας, και σύμφωνα πάντα με το Νόμο και τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου.

Κατά την ακροαματική διαδικασία ημερομηνίας 08/01/2025, η συνήγορος της Αιτήτριας απέσυρε τον ισχυρισμό περί αναρμοδιότητας.

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Καταρχάς, παρατηρείται ότι οι λόγοι ακύρωσης που εγείρονται στην παρούσα αίτηση, παρατίθενται με γενικότητα και αοριστία. Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερα συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακύρωσης της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Κανονισμού 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται πλήρως. 

Η αναφορά, για παράδειγμα, ότι «Η απόφαση πάσχει γιατί λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα» (το ίδιο αοριστολόγοι είναι και οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης), δεν εξηγεί καθόλου, ούτε παραπέμπει σε συγκεκριμένα κατ' ισχυρισμόν δεδομένα που οδήγησαν σε μη έρευνα, ή σε πλάνη κλπ.  Η προσφυγή θα μπορούσε να απορριφθεί για τους πιο πάνω διαδικαστικούς λόγους οι οποίοι αντανακλούν βεβαίως και επί της ουσίας.  Αυστηρώς ομιλούντες, τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, εφόσον παγίως αναγνωρίζεται ότι οι αγορεύσεις δεν αποτελούν μέσο για τη θεμελίωση γεγονότων. (δέστε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Ελισσαίου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 412 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 384) (δέστε Υπόθεση Αρ. 1119/2009  ημερ. 31 Ιανουαρίου 2012 FARHAN KHALIL, και   Κυπριακής Δημοκρατίας).

Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672:

«Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης.»

Περαιτέρω δεν αρκεί η παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμόν παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά θα πρέπει επίσης τα επικαλούμενα νομικά σημεία να αιτιολογούνται πλήρως.  Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια σε σχέση με αυτά μπορεί να έχει ως συνέπεια την απόρριψη της προσφυγής. (βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 AAΔ.598).

Επίσης είναι πλειστάκις νομολογημένο ότι, λόγοι ακύρωσης που δεν εγείρονται στο δικόγραφο της προσφυγής δεν μπορούν να εξεταστούν με το να εγείρονται για πρώτη φορά στις γραπτές αγορεύσεις. Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Φλωρεντία Πετρίδου ν. Επιτρο­πής Δημόσιας Υπηρεσίας, (2004) 3 Α.Α.Δ. 636: «Παρατηρούμε ότι στο κείμενο της προσφυγής δεν εγείρεται τέτοιος λόγος ακύ­ρωσης, αν και σχετική επιχειρηματολογία πράγματι προβάλλεται στη γραπτή αγό­ρευση της εφεσείουσας. Έχει επανειλημμένα λεχθεί πως λόγος ακύρωσης που δεν εγείρεται στην προσφυγή δεν μπορεί να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αφού οι γραπτές αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία».

Σύμφωνα με την  Μαραγκός ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 671: «Για να καταστεί το θέμα επίδικο, πρέπει αυτό να εγείρεται σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις και να αποφασίζεται ύστερα από εξαντλητική επιχειρηματολογία.»

«Η αγόρευση αποτελεί το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι υποκατάστατο της στοιχειοθέτησής τους. Βλ. Παπαδοπούλας ν. Ιωσηφίδη κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 601 και Λεωφορεία Λευκωσίας Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56»

Τα όσα επομένως πιο κάτω εξετάζονται και αποφασίζονται, τελούν υπό την πιο πάνω τοποθέτηση του Δικαστηρίου.

Στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης, το Δικαστήριο εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. Απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουάριου, 2010).

Όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερομηνίας 22.9.92, στις σελ. 2-3: «Το τι αποτελεί επαρκή έρευνα, εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε υπόθεσης (KNAI ν. The Republic (1987) 3 CLR 1534). Η έκταση της έρευνας που ένα διοικητικό όργανο διεξάγει για τη λήψη απόφασης εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης» (Δημοκρατίας ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων), Αναθεωρητικές Εφέσεις 868, 868, ημερομηνίας 13.12.90)».

Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κυρίως των όσων η Αιτήτρια δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, αλλά και όσων προβάλλει με την παρούσα προσφυγή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία στο φάκελο της Αιτήτριας, αυτή είναι ενήλικας και κατάγεται από το Καμερούν. Κατά την υποβολή της αίτησής της για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, η Αιτήτρια δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της λόγω της πολιτικής κρίσης. Ως υποστήριξε την πυροβόλησαν και την απείλησαν αυτονομιστές μαχητές (separatists fighters) στο χωριό της Pete Bakundu (ερυθρό 1 Δ.Φ.).   

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι είναι πρεσβυτεριανή χριστιανή (ερυθρό 42 Δ.Φ.). Ως προς το μορφωτικό της επίπεδο, δήλωσε ότι ολοκλήρωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση (ερυθρό 40/1Χ Δ.Φ.), ενώ ως προς την εργασιακή της πείρα δήλωσε ότι πωλούσε μπανάνες (ερυθρό 40/3Χ Δ.Φ.). Ως τόπος καταγωγής της προσδιορίστηκε το χωριό Pete Bakundu, ενώ ως δήλωσε η Αιτήτρια μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έμεινε για 1 χρόνο στην πόλη Kumba, στη συνέχεια επέστρεψε πίσω στο χωριό της, και στη συνέχεια πήγε στην πόλη Douala όπου και έμεινε για 1 χρόνο και 6 μήνες (ερυθρό 40/2Χ Δ.Φ.). Όσον αφορά το οικογενειακό της υπόβαθρο, η Αιτήτρια ανέφερε ότι ο πατέρας της και τα 2 μικρότερα αδέρφια της σκοτώθηκαν από τον στρατό στο σπίτι τους στο χωριό Pete Bakundu (ερυθρό 40/9Χ Δ.Φ.). Ως διευκρίνισε οι γονείς της ήταν χωρισμένοι και η ίδια μεγάλωσε με τη μητέρα της (ερυθρό 39/3Χ Δ.Φ.) η οποία εξακολουθεί να διαμένει στο χωριό (ερυθρό 39/11Χ Δ.Φ.). 

Ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα της, η Αιτήτρια κατά την ελεύθερη αφήγηση της ανέφερε ότι στις 28/11/2019 την πυροβόλησαν αυτονομιστές μαχητές (separatists fighters) με την κατηγορία του πληροφοριοδότη. Ως πρόβαλε την κατηγόρησαν ότι πήρε τον στρατό στο χωριό να σκοτώσει κόσμο. Ως υποστηρίζει την πήραν στο στρατόπεδο τους (camp) όπου έμεινε για 2 μήνες. Όταν εγκατέλειψε το στρατόπεδο παρέμεινε στο νοσοκομείο στο χωριό της για 2 μήνες (Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2019), και στη συνέχεια έφυγε για να προφυλάξει τη ζωή της. Το 2020 πήγε στην πόλη Douala όπου έμενε με φιλικά της πρόσωπα, ωστόσο η ζωή ήταν δύσκολη και δεν μπορούσε να εργαστεί. Η μητέρα της την βοήθησε να φύγει ενώ οι αυτονομιστές την ψάχνουν για να την σκοτώσουν (ερυθρό 37/1Χ Δ.Φ.).  

Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις, η Αιτήτρια ανέφερε ότι πήγαν στο σπίτι της και την πήραν, την μετέφεραν στο στρατόπεδο τους, την βίασαν και την πυροβόλησαν στο πόδι (ερυθρό 36/2Χ, 3Χ, και 5Χ Δ.Φ.). Στη συνέχεια υποστήριξε ότι την μετέφεραν στο Γενικό Νοσοκομείο της Kumba της Νοτιοδυτικής περιφέρειας (Southwest region) (ερυθρό 36/5Χ και 10Χ Δ.Φ.). Ως δήλωσε παρέμεινε στο νοσοκομείο τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο του 2020, και προσκόμισε σχετικό έγγραφο (ερυθρό 35/3Χ και 5Χ Δ.Φ.). Με την έξοδο της από το νοσοκομείο πήγε στην πόλη Douala (ερυθρό 35/11Χ Δ.Φ.), όπου διέμεινε στην περιοχή Bonaberi με 3 φιλικά της πρόσωπα (ερυθρό 34/1Χ Δ.Φ.). Κληθείσα να εξηγήσει γιατί κατηγορήθηκε ως πληροφοριοδότης, η Αιτήτρια ανέφερε ότι πωλούσε μπανάνες στο γειτονικό χωριό και στην επιστροφή της στο χωριό της την μετέφερε στρατιωτικό όχημα. Οι αυτονομιστές που την είδαν θεώρησαν ότι κάτι συμβαίνει με τον στρατό (ερυθρό 34/5Χ Δ.Φ.). Σε ερωτήσεις αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε, η Αιτήτρια ανέφερε ότι βρισκόταν στην Douala, και δέχθηκε απειλές 4 φορές μέσω τηλεφωνικών κλήσεων το 2021, όπου την απειλούσαν ότι αν την βρουν θα την σκοτώσουν (ερυθρό 32/1Χ Δ.Φ.).   

Κατά την αξιολόγηση της αίτησης ασύλου της Αιτήτριας, ο αρμόδιος λειτουργός διαμόρφωσε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ήτοι

(α) Υπήκοος της χώρας Καμερούν, γεννηθείσα στο χωριό Pete Bakundu, Meme Division, South West. Διέμενε για ένα έτος στην πόλη Kumba, επέστρεψε ξανά στο χωριό Pete Bakundu, και τελευταία περιοχή διαμονής της η πόλη Douala.

(β) Λόγω του ότι κινδυνεύει από τους αυτονομιστές (separatists).

Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό της Αιτήτριας, ο αρμόδιος λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο και συνεπώς κρίθηκε αποδεκτός. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία της Αιτήτριας εξακριβώθηκαν από το πρωτότυπο διαβατήριο της, το οποίο προσκόμισε, και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

Ο δεύτερος, ωστόσο, ουσιώδης ισχυρισμός δεν έτυχε αποδοχής, καθώς η Αιτήτρια αξιολογήθηκε ως εσωτερικά αναξιόπιστη ενόψει του ότι δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες και οι ισχυρισμοί της δεν είχαν την απαιτούμενη ευλογοφάνεια. Ειδικότερα, η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς και βασικές πληροφορίες αναφορικά με τις τηλεφωνικές απειλές που δέχθηκε απαντώντας με ιδιαίτερα συνοπτικό τρόπο στις ερωτήσεις που της τέθηκαν. Επιπρόσθετα, υπέπεσε σε αντιφάσεις, καθώς αρχικά δήλωσε ότι παρέμεινε για 2 μήνες στο νοσοκομείο στο χωριό Bakundu (ερυθρό 37/1Χ Δ.Φ.), ενώ στη συνέχεια δήλωσε ότι το νοσοκομείο βρισκόταν στην πόλη Kumba (ερυθρό 36/10Χ Δ.Φ.). Περαιτέρω, εντοπίστηκαν χρονικές ασυνέπειες, καθώς κατά τη διάρκεια αξιολόγησης ευαλωτότητας η Αιτήτρια δήλωσε ότι δέχθηκε πυροβολισμό στις 28/11/2020 (ερυθρό 21 Δ.Φ.), ενώ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης της ανέφερε ότι αυτό συνέβη τον Νοέμβριο του 2019 (ερυθρό 33/3Χ). Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του συγκεκριμένου ισχυρισμού η Αιτήτρια προσκόμισε αντίγραφο επιστολής από το νοσοκομείο (ερυθρό 44 Δ.Φ.) στο οποίο νοσηλεύτηκε. Σύμφωνα με την αξιολόγηση του εν λόγω εγγράφου από τον αρμόδιο λειτουργό, το όνομα το οποίο αναγράφεται στην συγκεκριμένη επιστολή διαφέρει ελαφρώς από το όνομα ως αναγράφεται στο διαβατήριο της Αιτήτριας. Επιπρόσθετα, καταγράφεται ότι η Αιτήτρια νοσηλεύτηκε για 4 μήνες, ενώ η ίδια δήλωσε ότι νοσηλεύτηκε για 2 μήνες. Περαιτέρω, επισημαίνεται ότι το τηλέφωνο το οποίο αναγράφεται στην επιστολή είναι λανθασμένο καθώς ο κωδικός για την πόλη Kumba είναι 237 και όχι 233 ως αναγράφεται στην επιστολή. Τέλος, ο αρμόδιος λειτουργός σημειώνει ότι είναι αδύνατη η πιστοποίηση γνησιότητας του εγγράφου, και ως εκ τούτου δεν δύναται να υποστηρίξει με οποιοδήποτε τρόπο τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας.  

Εν συνεχεία ο λειτουργός προχώρησε στην αξιολόγηση του κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της και συγκεκριμένα στο χωριό Pete Bakundu της Νοτιοδυτικής περιφέρειας (Southwest region) του Καμερούν. Εξετάζοντας τα ουσιώδη περιστατικά τα οποία έγιναν δεκτά και αναλύοντας την κατάσταση ασφαλείας τόσο στη χώρα όσο και στη Νοτιοδυτική περιφέρεια, o λειτουργός διαπίστωσε ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να γίνει αποδεκτό ότι εάν η Αιτήτρια επιστρέψει στη χώρα καταγωγής της και συγκεκριμένα στο χωριό Pete Bakundu θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη ως απόρροια της ανασφαλούς κατάστασης στην περιοχή.

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, ο λειτουργός έκρινε ότι από τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς της Αιτήτριας διαφαίνεται ότι στο πρόσωπό της δε συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχειά τα οποία θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων  σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής και ως εκ τούτου η Αιτήτρια δεν πληροί τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς του πρόσφυγα.

Ο λειτουργός, στη συνέχεια, προέβη σε εξέταση του κατά πόσο η Αιτήτρια δικαιούται παραχώρηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19 (1) και έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2), (α), (β) και (γ) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000. Συγκεκριμένα, ο λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στο Καμερούν δεν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι από τους οποίους να προκύπτει ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(α), ή βασανιστήρια, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(β). Όσον αφορά το άρθρο 19 (2)(γ), σύμφωνα με την αξιολόγηση και ανάλυση στην οποία προέβη ο λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψιν τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας, έκρινε ότι δεν δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ότι σε περίπτωση που επιστρέψει στην Νοτιοδυτική περιφέρεια υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας λόγω της παρουσίας της και μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή.

Έπειτα από ενδελεχή εξέταση του διοικητικού φακέλου και όπως προκύπτει από τα στοιχεία που βρίσκονται σε αυτόν, κρίνω δέον να αναφερθούν τα ακόλουθα:

Καταρχάς, κρίνω ως ορθή την αποδοχή από τους Καθ' ων η Αίτηση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού, ο οποίος και αφορά την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και τα προσωπικά στοιχεία/προφίλ της Αιτήτριας.

Ακολούθως, ως προς τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, επίσης συντάσσομαι με την κατάληξη του αρμόδιου λειτουργού των Καθ΄ ων η Αίτηση ως προς την απουσία εσωτερικής αξιοπιστίας στα λεγόμενα της Αιτήτριας. Παρατηρώ ότι η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να στοιχειοθετήσει με σαφήνεια και συνοχή τον ισχυρισμό περί κινδύνου από τους αυτονομιστές. Το αφήγημα της στερείται επαρκών πληροφοριών και περιγραφικότητας, ως προς τον τραυματισμό της και την σεξουαλική κακοποίηση την οποία υπέστη. Επιπρόσθετα, οι δηλώσεις της αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε κρίνονται ως ιδιαίτερα λακωνικές και συνοπτικές, χωρίς επαρκείς πληροφορίες και περιγραφές που να προσδίδουν το βιωματικό στοιχείο. Παρά τον αριθμό ερωτήσεων που τέθηκαν στην Αιτήτρια από τον αρμόδιο λειτουργό, εντούτοις δεν κατέστη εφικτή η δημιουργία μιας ξεκάθαρης και σαφούς εικόνας κινδύνου και δίωξης από τους αυτονομιστές. 

Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, συμφωνώ και συντάσσομαι με την αξιολόγηση του αρμοδίου λειτουργού των Καθ΄ ων η Αίτηση ως προς την αξιολόγηση της επιστολής που προσκόμισε η Αιτήτρια και αφορά την νοσηλεία της.

Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, εναπόκειται στον εκάστοτε Αιτητή/Αιτήτρια να τεκμηριώσει την αίτηση του για διεθνή προστασία. Στην υπό κρίση περίπτωση, για τους λόγους που αναλύθηκαν ανωτέρω, η Αιτήτρια δεν κατάφερε να τεκμηριώσει κάποια παρελθούσα πράξη δίωξης σε βάρος της ούτε κατά τη διάρκεια της προφορικής της συνέντευξης αλλά ούτε κατά την ενώπιον μου διαδικασία.

Όταν ο αιτητής κρίνεται αναξιόπιστος, δεν υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω διερεύνησης (δέστε  υπόθ. αρ. 1964/06, ημερ. 11.3.08  Obaidul Haque v. Δημοκρατίας).

Βάσει της αξιολόγησης τόσο της εσωτερικής, όσο και της εξωτερικής αξιοπιστίας του υπό εξέταση ισχυρισμού, το Δικαστήριο καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα με τον λειτουργό, ως εκ τούτου ο δεύτερος ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολο του ως μη αξιόπιστος.

Εν πάση περιπτώσει κρίνω ότι ο λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, στην Έκθεση-Εισήγηση, αξιολόγησε έκαστο ισχυρισμό της Αιτήτριας και για τους λόγους που εκτενώς καταγράφηκαν στην εισήγησή του, εύλογα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξιοπιστία της δεν κρίνεται ως ικανοποιητική και ως εκ τούτου ορθά δεν παραχωρήθηκε το ευεργέτημα της αμφιβολίας, όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων. Ο αρμόδιος λειτουργός έκανε επαρκείς ερωτήσεις στην Αιτήτρια για να καλύψει τόσο τον πυρήνα του αιτήματός της, όσο και τα επιμέρους θέματα και ακολουθήθηκε ορθή διερευνητική διαδικασία.

Έχει, πολλάκις, νομολογηθεί ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του Αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον Αιτητή είναι επιτρεπτή (AMIRI  ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Κ.Α. (2009 3 Α.Α.Δ. 358).

Σχετική είναι και η απόφαση  υπ' αρ. 626/2010 JAFAR KALASH και ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ 1. ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, 2. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ημερ. 08/10/2013, στην οποία αναφέρονται τα εξής :

 «Όπως ορθώς υποδεικνύει η συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν έγινε δεκτό το αίτημα του αιτητή ήταν το γεγονός της μη απόδειξης της αληθοφάνειας των βασικών ισχυρισμών του και του κλονισμού της αξιοπιστίας του λόγω ουσιωδών αντιφάσεων, ελλείψεων και αδυναμιών όπως εντοπίστηκαν στις συνεντεύξεις. Αυτό είναι ένα εμπόδιο που ρητά αναγνωρίζεται ως κώλυμα στην έγκριση αιτήματος ασύλου, από τις πρόνοιες του ιδίου του Εγχειριδίου στο οποίο παραπέμπει τόσο ο αρμόδιος Λειτουργός στην εισήγησή του, όσο και η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων στην προσβαλλόμενη απόφασή της...».

Στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, "Το ευεργέτημα της αμφιβολίας πρέπει  να δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί και εξετασθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντος. Οι ισχυρισμοί του αιτούντος πρέπει να παρουσιάζουν συνοχή και αληθοφάνεια και να μην έρχονται σε αντίφαση με γεγονότα που είναι γενικά γνωστά σε όλους".

Επομένως, ορθά δεν παραχωρήθηκε σε αυτήν το ευεργέτημα της αμφιβολίας και ορθά ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης της για διεθνή προστασία.

Ακολούθως, σημειώνεται πως λόγω του ότι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας αναφορικά με τον λόγο που φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της απορρίφθηκαν ως μη αξιόπιστοι, δεν πληρούνται και οι προϋποθέσεις υπαγωγής της Αιτήτριας στα άρθρα 19 (2) (α) και (β) περί συμπληρωματικής προστασίας, καθώς δεν προέκυψαν στοιχεία εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια κινδυνεύει να αντιμετωπίσει θανατική ποινή ή εκτέλεση κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (α), ή άλλως βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (β).

Αναφορικά δε με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων παροχής συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο της Αιτήτριας υπό την έννοια του άρθρου 19 (2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου ή άλλως του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίνω σκόπιμο να παρατεθούν αρχικά τα κάτωθι:

Το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015) όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της «αδιακρίτως ασκούμενης βίας» και της «ένοπλης σύρραξης» και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Στην υπόθεση Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretarisvan Justitie παρ. 35, το ΔΕΕ αναφέρει ότι «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας[1]» ενώ στην παρ. 37 αναφέρει ότι «η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο». Περαιτέρω το ΔΕΕ στην εν λόγω υπόθεση αποφάσισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών την καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας» (παρ. 39).

Επιπλέον, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο της ΕΥΥΑ σχετικά με τη δικαστική ανάλυση του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ακόμη και αν ο Αιτητής μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), το δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν ο Αιτητής δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας, καθώς επίσης, όταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός Αιτητή ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής.

Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου, παρατηρώ ότι ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου προέβη σε έρευνα και αξιολόγηση της κατάστασης ασφαλείας της Νοτιοδυτικής περιφέρειας (Southwest region) όπου βρίσκεται το χωριό Pete Bakundu τόπος καταγωγής και συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, και όχι της πόλης Douala, που σύμφωνα με τα λεγόμενα της Αιτήτριας ήταν ο τελευταίος τόπος διαμονής της (διέμενε για 1 χρόνο και έξι μήνες) πριν την αναχώρηση της από τη χώρα, χωρίς να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε προβλήματα. Για λόγους πληρότητας, το Δικαστήριο προχώρησε σε επικαιροποιημένη έρευνα αναφορικά με τις επικρατούσες συνθήκες τόσο στην Νοτιοδυτική περιφέρεια (Southwest region), όσο και στην πόλη Douala.

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης παρατηρείται ότι το  Καμερούν εμπλέκεται σε μη διεθνή ένοπλη σύρραξη με την Boko Haram στο Βορρά (περιοχή Far North)∙[2] ενώ στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές (Northwest και Southwest ) αναφέρεται ότι αριθμός αγγλόφωνων αποσχιστικών ομάδων μάχεται έναντι της κυβέρνησης για την ανεξαρτησία των περιοχών. Ωστόσο, η βία δεν ισοδυναμεί με μη διεθνή ένοπλή σύρραξη.^[3]

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με έκθεση του Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Human Rights Watch) που αναφέρεται σε περιστατικά που έλαβαν χώρα το 2023, η βία στις δύο αγγλόφωνες περιοχές, τη Βορειοδυτική και Νοτιοδυτική περιφέρεια, συνεχίστηκε για έκτο έτος.[4] Περαιτέρω, πρόσφατη έρευνα της ACCORD που ετοιμάστηκε ως απάντηση σε ερώτημα αναφορικά με την αγγλόφωνη κρίση και δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2024, αναφέρει ότι κατά την περίοδο αναφοράς (2021-2023), η βίαιη σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και άμυνας και των ενόπλων αυτονομιστικών ομάδων συνέχισε να μαίνεται στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν. Η κατάσταση ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιοχές αναφέρεται ότι επιδεινώθηκε, με την εξέγερση να γίνεται πιο δομημένη και την κρίση πιο περίπλοκη.[5]

Προχωρώντας στην ανάλυση ποσοτικών δεδομένων για την κατάσταση ασφαλείας στη Νοτιοδυτική περιφέρεια (Southwest region) όπου βρίσκεται το χωριό Pete Bakundu,  σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, κατά την χρονική περίοδο 26/03/2024 – 26/03/2025 στην συγκεκριμένη περιοχή καταγράφηκαν 731 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 713 ανθρώπινες απώλειες. Τα 731 περιστατικά έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ακολούθως: 421 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 146 ανθρώπινες απώλειες, 20 ταραχές (riots) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 3 ανθρώπινες απώλειες, 261 μάχες (battles) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 548 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, 15 εκρήξεις/απομακρυσμένη βία (explosions/remote violence) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 16 ανθρώπινες απώλειες, και 14 διαμαρτυρίες (protests).^[6] Σημειώνεται, ότι ο πληθυσμός της Νοτιοδυτικής περιφέρειας (Southwest region) ανέρχεται στα 1, 534,232 (2015).^[7]

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, κατά την χρονική περίοδο 26/03/2024 – 26/03/2025 στην περιφέρεια Littoral όπου βρίσκεται η πόλη Douala καταγράφηκαν 11 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 4 ανθρώπινες απώλειες. Ειδικότερα, στην πόλη Douala, καταγράφηκαν 9 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 3 ανθρώπινες απώλειες. Τα 9 περιστατικά έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ακολούθως: 3 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 1 θάνατο, 4 ταραχές (riots) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 2 ανθρώπινες απώλειες, και 2 διαμαρτυρίες (protests).^[8] Σημειώνεται, ότι ο πληθυσμός της πόλης Douala ανέρχεται στα 4,063,000 (2023).^[9]

Εκ των ανωτέρω πληροφοριών που παρατέθηκαν, παρά την ύπαρξη σοβαρών περιστατικών ασφαλείας στη Νοτιοδυτική περιοχή (Southwest region) που προκύπτουν από βίαιες συγκρούσεις διαπιστώνω ότι δεν προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στην εν λόγω περιοχή, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι η Αιτήτρια, ακόμα κι αν υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας της και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

Επισημαίνω, επίσης, ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα της Αιτήτριας ο τελευταίος τόπος διαμονής της προσδιορίστηκε ως η πόλη Douala, όπου σύμφωνα με τα ανωτέρω ποσοτικά στοιχεία ο αριθμός των περιστατικών και των κατά συνέπεια απωλειών είναι ιδιαίτερα χαμηλός. Υπενθυμίζεται ότι η Αιτήτρια διέμεινε στην συγκεκριμένη πόλη για ένα χρόνο και έξι μήνες, χωρίς να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε προβλήματα, ειδικά από τους αυτονομιστές που κατ’ ισχυρισμόν κινδύνευε.

Τέλος, εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας, παρατηρώ ότι αυτή είναι γυναίκα νεαρής ηλικίας, υγιής και ικανή προς εργασία. Επομένως, λαμβάνοντας υπόψιν επίσης και τις ιδιαίτερες της περιστάσεις, οι οποίες δεν παρουσιάζουν δείκτες ευαλωτότητας, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτή θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της.

Υπενθυμίζεται συναφώς ότι, σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του Νόμου, εναπόκειται στον εκάστοτε αιτητή να τεκμηριώσει την αίτηση του για διεθνή προστασία και εν προκειμένω η Αιτήτρια με  τα όσα δήλωσε στη  συνέντευξή της αλλά και όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω και καταγράφονται στην Έκθεση-Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού, ουδόλως την ενέτασσαν στις περιπτώσεις της αναγκαιότητας παροχής του καθεστώτος της συμπληρωματικής προστασίας. Εν προκειμένω, ορθά κρίθηκε ότι  δεν έχει αποδειχθεί οτιδήποτε εκ μέρους της που να στοιχειοθετεί τον ισχυρισμό της για βάσιμο φόβο ότι αυτή θα υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη.

Επί τη βάσει όλων όσων παρατέθηκαν στην παρούσα απόφαση, το Δικαστήριο κρίνει ότι το αίτημα της Αιτήτριας για διεθνή προστασία εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ήταν το αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των στοιχείων και δεδομένων, είναι επαρκώς αιτιολογημένη και καμία πλάνη δε διαπιστώνεται  και λήφθηκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, το Σύνταγμα και τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου.  

Υπό το φως των ανωτέρω  η προσφυγή απορρίπτεται με  1500 € έξοδα εναντίον της Αιτήτριας  και υπέρ των Καθ΄ ων η Αίτηση.

.

 

 

Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.