ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ. 2030/24

17 Μαρτίου 2025

[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ - ΚΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

M.C.A. ,ARC{…} ,από τη Νιγηρία και τώρα στη Λευκωσία

Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

Μ. Μαυρονικόλας (κος) για ΑΛΤΑΧΕΡ, ΜΠΕΝΕΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε., Δικηγόρος για τον Αιτητή

Α. Κίτσιου (κα), Δικηγόρος για τους Καθ’ ων η Αίτηση

O Αιτητής παρών.  Παρούσα και η Ζ. Αγαπίου (κα) για πιστή μετάφραση από Αγγλικά σε Ελληνικά και αντιστρόφως.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την παρούσα προσφυγή, ο Αιτητής αιτείται δήλωσης και/ή απόφασης του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 04/11/2023, η οποία περιήλθε εις γνώση του Αιτητή στις 08/05/2024 και με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος. Περαιτέρω αιτείται απόφασης και/ή δήλωσης του Δικαστηρίου με την οποία να αναγνωρίζεται στον Αιτητή το καθεστώς διεθνούς προστασίας.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διοικητικού Φακέλου (στο εξής Δ.Φ.) που βρίσκονται ενώπιόν μου, ο Αιτητής είναι υπήκοος της Νιγηρίας και στις 08/04/2022 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, μέσω των κατεχόμενων εδαφών στις 21/02/2022. Στις 07/08/2023 διεξήχθη συνέντευξη στον Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (στο εξής ΕΥΥΑ), ο οποίος στις 31/10/2023 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου με την εισήγηση όπως απορριφθεί το αίτημα του Αιτητή. Στις 04/11/2023 ο δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός, ενέκρινε την πιο πάνω Έκθεση-Εισήγηση αποφασίζοντας  την απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας του Αιτητή και εξέδωσε απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του. Στις 08/05/2024 εκδόθηκε απορριπτική του αιτήματος του Αιτητή επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου συνοδευόμενη από αιτιολόγηση της απόφασής της, η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν στον Αιτητή. Στις 07/06/2024 ο Αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Στο εισαγωγικό δικόγραφο της προσφυγής, ο Αιτητής μέσω του συνηγόρου του,  προβάλλει πλείονες λόγους ακυρώσεως, οι οποίοι καταγράφονται με γενικό και αόριστο τρόπο.

Κατά τη γραπτή του αγόρευση, ο συνήγορος του Αιτητή περιόρισε τους λόγους ακύρωσης σε τρεις (3), ήτοι η έλλειψη δέουσας έρευνας, η αναρμοδιότητα του οργάνου που εξέδωσε την απόφαση όπως και η μη έγκυρη Έκθεση-Εισήγηση από πλευράς του λειτουργού, και τέλος ο υφιστάμενος κίνδυνος κατά της ζωής του Αιτητή σε περίπτωση που διαταχθεί η επαναπροώθηση του. Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, ωστόσο, απόσυρε τον  ισχυρισμός περί αναρμοδιότητας του οργάνου. Ως πρόβαλε μέσω της γραπτής του αγόρευσης, ο λειτουργός όφειλε να παραπέμψει τον Αιτητή σε ψυχολόγο, καθώς μόνο μέσω της γνωμοδότησης συμβούλου ψυχικής υγείας θα μπορούσε ο λειτουργός να καταλήξει με ασφάλεια στο συμπέρασμα το οποίο κατέληξε. Τέλος, παρατίθεται επιχειρηματολογία αναφορικά με την αξιολόγηση και αναγνώριση του ως δικαιούχος συμπληρωματικής προστασίας.      

Οι Καθ' ων η αίτηση, μέσω της γραπτής αγόρευσης της συνηγόρου τους, αντιτείνουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις Διεθνείς Συμβάσεις, τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, μετά από δέουσα έρευνα και σωστή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ’ ων η Αίτηση, και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης. Είναι η θέση των Καθ’ ων η Αίτηση ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποσείσει το βάρος απόδειξης και να αποδείξει βάσιμους λόγους δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, έτσι ώστε να αναγνωρισθεί ως πρόσφυγας, όπως προβλέπεται από το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου ούτε και απέδειξε ότι μπορεί να τύχει του καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, όπως προβλέπεται στο άρθρο 19(2) του ιδίου Νόμου.

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Καταρχάς, παρατηρείται ότι οι λόγοι ακύρωσης που εγείρονται στην παρούσα αίτηση, παρατίθενται με γενικότητα και αοριστία. Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερα συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακύρωσης της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Κανονισμού 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται πλήρως. 

Η αναφορά, για παράδειγμα, ότι «Η απόφαση πάσχει γιατί λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα» (το ίδιο αοριστολόγοι είναι και οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης), δεν εξηγεί καθόλου, ούτε παραπέμπει σε συγκεκριμένα κατ' ισχυρισμόν δεδομένα που οδήγησαν σε μη έρευνα, ή σε πλάνη κλπ.  Η προσφυγή θα μπορούσε να απορριφθεί για τους πιο πάνω διαδικαστικούς λόγους οι οποίοι αντανακλούν βεβαίως και επί της ουσίας.  Αυστηρώς ομιλούντες, τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση του δικηγόρου του Αιτητή δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, εφόσον παγίως αναγνωρίζεται ότι οι αγορεύσεις δεν αποτελούν μέσο για τη θεμελίωση γεγονότων. (δέστε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Ελισσαίου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 412 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 384) (δέστε Υπόθεση Αρ. 1119/2009  ημερ. 31 Ιανουαρίου 2012 FARHAN KHALIL, και   Κυπριακής Δημοκρατίας).

Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672:

«Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης.»

Περαιτέρω δεν αρκεί η παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμόν παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά θα πρέπει επίσης τα επικαλούμενα νομικά σημεία να αιτιολογούνται πλήρως.  Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια σε σχέση με αυτά μπορεί να έχει ως συνέπεια την απόρριψη της προσφυγής. (βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 AAΔ.598).

Επίσης είναι πλειστάκις νομολογημένο ότι, λόγοι ακύρωσης που δεν εγείρονται στο δικόγραφο της προσφυγής δεν μπορούν να εξεταστούν με το να εγείρονται για πρώτη φορά στις γραπτές αγορεύσεις. Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Φλωρεντία Πετρίδου ν. Επιτρο­πής Δημόσιας Υπηρεσίας, (2004) 3 Α.Α.Δ. 636: «Παρατηρούμε ότι στο κείμενο της προσφυγής δεν εγείρεται τέτοιος λόγος ακύ­ρωσης, αν και σχετική επιχειρηματολογία πράγματι προβάλλεται στη γραπτή αγό­ρευση της εφεσείουσας. Έχει επανειλημμένα λεχθεί πως λόγος ακύρωσης που δεν εγείρεται στην προσφυγή δεν μπορεί να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αφού οι γραπτές αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία».

Σύμφωνα με την  Μαραγκός ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 671: «Για να καταστεί το θέμα επίδικο, πρέπει αυτό να εγείρεται σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις και να αποφασίζεται ύστερα από εξαντλητική επιχειρηματολογία.»

«Η αγόρευση αποτελεί το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι υποκατάστατο της στοιχειοθέτησής τους. Βλ. Παπαδοπούλας ν. Ιωσηφίδη κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 601 και Λεωφορεία Λευκωσίας Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56»

Τα όσα επομένως πιο κάτω εξετάζονται και αποφασίζονται, τελούν υπό την πιο πάνω τοποθέτηση του Δικαστηρίου.

Στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης, το Δικαστήριο εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. Απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουάριου, 2010).

Όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερομηνίας 22.9.92, στις σελ. 2-3: «Το τι αποτελεί επαρκή έρευνα, εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε υπόθεσης (KNAI ν. The Republic (1987) 3 CLR 1534). Η έκταση της έρευνας που ένα διοικητικό όργανο διεξάγει για τη λήψη απόφασης εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης» (Δημοκρατίας ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων), Αναθεωρητικές Εφέσεις 868, 868, ημερομηνίας 13.12.90)».

Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κυρίως των όσων ο Αιτητής δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, αλλά και όσων προβάλλει με την παρούσα προσφυγή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία στο φάκελο του Αιτητή, αυτός είναι ενήλικας και κατάγεται από τη Νιγηρία. Κατά την υποβολή της αίτησής του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, ο Αιτητής δήλωσε ότι ο πατέρας του μαχαίρωσε και σκότωσε την μητέρα του όταν ανακάλυψε ότι δεν είναι βιολογικό του παιδί. Μετά την κηδεία της μητέρας του η οικογένεια τον έδιωξε καθώς θεωρήθηκε νόθος (ερυθρό 1 Δ.Φ.).  

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι χριστιανός καθολικός με εθνοτική καταγωγή από τη φυλή Igbo (ερυθρό 34/1Χ Δ.Φ.). Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, δήλωσε ότι ολοκλήρωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ ως προς την εργασιακή του πείρα δήλωσε ότι βοηθούσε τη μητέρα του στο μαγαζί που διατηρούσε (ερυθρό 34/1Χ και 2Χ Δ.Φ.). Ως τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής του προσδιόρισε την περιοχή Umukegwu, Akokwa, στην Πολιτεία Imo (ερυθρό 35/2Χ Δ.Φ.). Όσον αφορά το οικογενειακό του υπόβαθρο, ο Αιτητής ανέφερε ότι η μητέρα του απεβίωσε, δεν έχει αδέρφια ενώ το άτομο που αποκαλεί πατέρα δεν γνωρίζει που βρίσκεται (ερυθρό 33/1Χ και 2Χ Δ.Φ.).

Ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα του, ο Αιτητής κατά την ελεύθερη αφήγηση του πρόβαλε ότι μετά το θάνατο της μητέρας του, η οικογένεια του ατόμου που θεωρεί πατέρα του, τον έδιωξε από το σπίτι και πήγε στο σπίτι κάποιου φίλου της μητέρας του στην πόλη Abuja. Ένα μήνα μετά κυκλοφόρησαν φήμες ότι ο πατέρας του, ο οποίος είναι επιτυχημένος επιχειρηματίας με διασυνδέσεις στη Νιγηρία, τον αναζητά. Ο φίλος της μητέρας του τον συμβούλευσε να φύγει από τη χώρα και να μην επιστρέψει (ερυθρό 32/2Χ Δ.Φ.).     

Σε ερωτήσεις αναφορικά με το σύζυγο της μητέρας του (τον οποίο θεωρούσε πατέρα του), ο Αιτητής δήλωσε το όνομα του, την ηλικία του, ενώ ως προς την επαγγελματική του ιδιότητα ανέφερε ότι ήταν επιχειρηματίας στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, ενώ είχε εμπλοκή και με την πολιτική (ερυθρό 31/2Χ Δ.Φ.). Ως υποστήριξε είχε δει κυβερνήτες και υπουργούς να επισκέπτονται το σπίτι τους, τους οποίους αναγνώρισε από την τηλεοπτική τους προβολή (ερυθρό 31/3Χ Δ.Φ.). Κληθείς να δώσει παραδείγματα αυτών των επισκέψεων, ο Αιτητής ανέφερε ότι τον επισκέπτονταν σε περιόδους προεκλογικής εκστρατείας (campaigning)∙ ενώ αναφέρθηκε και σε συγκεκριμένη εκδήλωση που οργανώθηκε στο σπίτι του επί τη ευκαιρία απονομής κάποιου τίτλου στον πατέρα του τον Δεκέμβριο του 2016 (ερυθρό 30/1Χ Δ.Φ.). Σε ερωτήσεις αναφορικά με την εν λόγω εκδήλωση, ο Αιτητής αναφέρθηκε σε κάποιο  πάρτι, όπου ο βασιλιάς του χωρίου απένειμε κάποιο τίτλο στον πατέρα του, του δόθηκε κάποιο ‘στέμμα’, το οποίο σύμφωνα με τον Αιτητή αγόρασε με τα λεφτά του (ερυθρό 30/3Χ Δ.Φ.). Σε ερωτήσεις αναφορικά με τη σχέσεις τους ως οικογένεια, ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν είχαν καλές σχέσεις μαζί του, απλά τους άφηνε να μένουν στο σπίτι και δεν περνούσαν χρόνο μαζί (ερυθρό29/3Χ Δ.Φ.). Περαιτέρω υποστήριξε ότι όταν ο πατέρας του   χτυπούσε την μητέρα του ενώπιον του, το συμβάν εξελισσόταν σε καυγά, του συμπεριφερόταν άσχημα για μήνες και μετά του συμπεριφερόταν και πάλι καλά (ερυθρό 28/1Χ Δ.Φ.). Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις, ο Αιτητής ανέφερε ότι δέχθηκε αρκετές φορές κακοποίηση, αναφέροντας ότι όταν ήταν 10-11 ετών προσπάθησε να τον ρίξει κάτω από τις σκάλες αλλά παρενέβηκε  η μητέρα του και δεν το εμπόδισε (ερυθρό 28/1Χ Δ.Φ.). Επιπρόσθετα, αναφέρθηκε σε άλλο περιστατικό, που έλαβε χώρα το 2015, όπου επιστρέφοντας από το σχολείο στο σπίτι  βρήκε τον πατέρα του να κυνηγά την μητέρα του με μαχαίρι, προσπάθησε να του το πάρει και τραυματίστηκε ο ίδιος, με αποτέλεσμα να του αφήσει ουλή στο μπράτσο (ερυθρό 28/1Χ Δ.Φ.). Σε ερωτήσεις αναφορικά με την κακομεταχείριση την οποία υπέστη η μητέρα του από τον σύζυγο της, ο Αιτητής ανέφερε ότι ο συγκεκριμένος άντρας αναγκάστηκε να την παντρευτεί λόγω της εγκυμοσύνης και όχι λόγω αγάπης. Ως περαιτέρω πρόβαλε, την χτυπούσε, ενώ αναφέρθηκε σε συγκεκριμένο περιστατικό όπου η μητέρα του δεν πρόλαβε να μαγειρέψει, ξέσπασε καυγάς και ο πατέρας του μετά από αυτό πώλησε το κατάστημα της μητέρας  του (ερυθρό 27/1Χ Δ.Φ.). Ερωτηθείς αν έχει προβεί σε καταγγελία στις αρχές της χώρας αναφορικά με τα περιστατικά κακοποίησης, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά προβάλλοντας τον φόβο έναντι του πατέρα του (ερυθρό 27/1Χ Δ.Φ.). Κληθείς να περιγράψει το περιστατικό στο οποίο η μητέρα του έχασε τη ζωή της, ο Αιτητής ανέφερε ότι επέστρεψε από την αγορά, και βρήκε την μητέρα του να συζητά έντονα με την καλύτερη της φίλη. Τότε εμφανίστηκε και ο πατέρας του, και ρώτησαν ποιο είναι το πρόβλημα. Η καλύτερη φίλη της μητέρας του τότε, απευθύνθηκε στον πατέρα του ενθαρρύνοντας τον να ρωτήσει τη σύζυγο του για τον γιο τους. Η μητέρα του δεν απάντησε, παρέμεινε σιωπηλή και τότε η φίλη της αφηγήθηκε αυτά που ήξερε. Αυτό προκάλεσε θυμό στον πατέρα του, ο οποίος πήρε ένα μαχαίρι και χτύπησε την μητέρα του στο λαιμό. Μετά από αυτό ο πατέρας του έφυγε από το σπίτι, το ίδιο και η φίλη της, ενώ η μητέρα του κατέληξε. Μετά από λίγα λεπτά ο πατέρας του επέστρεψε, και του είπε αν έρθει η αστυνομία να δηλώσει ότι η μητέρα του αυτοκτόνησε καθώς ο πατέρας του έμαθε την αλήθεια για τον ίδιο και δεν μπορούσε να τον αντιμετωπίσει. Όταν έφτασε η αστυνομία, πήραν την μητέρα του στο νεκροτομείο και τον ίδιο και τον πατέρα του στον αστυνομικό σταθμό στην πόλη Owerri. Μετά από ανάκριση, ο ίδιος ανέφερε ότι η μητέρα του αυτοκτόνησε και τον έστειλαν σπίτι, όπου ο πατέρας του τον προειδοποίησε να παραμείνει μυστικό (ερυθρό 26/1Χ Δ.Φ.). Σε ερωτήσεις αναφορικά με την άφιξη των αστυνομικών στον σπίτι και τι μεσολάβησε, ο Αιτητής πρόβαλε ότι μόλις έφτασαν οι αστυνομικοί έψαχναν τον πατέρα του (ερυθρό 26/2Χ Δ.Φ.), και όταν εμφανίστηκε ο πατέρας του, υποστήριξε ότι η μητέρα του ήταν αυτόχειρας . Ο πατέρας του προσποιήθηκε ότι έκλαιγε γιατί η γυναίκα του τον άφησε, ωστόσο, η συνομιλία ανάμεσα στον πατέρα του και τους αστυνομικούς δεν γινόταν ενώπιον του (ερυθρό 25/1Χ Δ.Φ.). Ερωτηθείς στη συνέχεια να περιγράψει τι συνέβη στον αστυνομικό σταθμό, ο Αιτητής ανέφερε ότι πήραν μόνο αυτόν, ο πατέρας του έφτασε μαζί με άλλους αργότερα, και τον πήραν για ανάκριση. Τον ρώτησαν τι συνέβη όπου δήλωσε ότι η μητέρα του με τη φίλη της καυγάδιζαν, τότε η φίλη της άρχισε να λέει στον πατέρα του για τη γέννηση του, και η μητέρα του σε σοκ έβαλε τέλος στη ζωή της, καθώς δεν άντεξε την ιδέα ότι πήρε τον γιο της σε ένα σπίτι που δεν ήταν το σπίτι του. Στη συνέχεια τον οδήγησαν σπίτι του (ερυθρό 25/2Χ Δ.Φ.). Κληθείς ακολούθως, να περιγράψει τι συνέβη με την επιστροφή του στο σπίτι και την προειδοποίηση του πατέρα του να το κρατήσει μυστικό, ο Αιτητής υποστήριξε ότι τον κάλεσε για βόλτα με το αυτοκίνητο, όπου του απολογήθηκε για αυτό που συνέβη, τον ρώτησε πως νιώθει και του είπε ότι θα πρέπει να παραμείνει μυστικό. Όταν τον ρώτησε γιατί, θύμωσε και του είπε ότι αν δεν το κρατήσει μυστικό θα πάει να βρει την μητέρα του (ερυθρό 24/1Χ Δ.Φ.). Ερωτηθείς να περιγράψει την εκδίωξή του από το σπίτι από την οικογένεια του πατέρα του, ο Αιτητής πρόβαλε ότι του λέχθηκε ότι δεν ανήκει εκεί και ότι πρέπει να εγκαταλείψει το σπίτι. Παρακάλεσε για να μείνει μέχρι να βρει σπίτι να πάει, ωστόσο, δεν έγινε αποδεκτό, και τότε πήγε σε κάποιο φίλο της μητέρας του (ερυθρό 24/2Χ Δ.Φ.). Σε ερώτηση αναφορικά με τις φήμες ότι ο πατέρας του τον ψάχνει, ο Αιτητής ανέφερε ότι μετά το θάνατο της μητέρας του παρέμεινε για 3 μήνες στο σπίτι του πατέρα του πριν τον εκδιώξει η οικογένεια. Όταν πήγε να μείνει με τον φίλο της μητέρας του ο οποίος είναι επιτυχημένος επιχειρηματίας, παρέμεινε για 2-3 εβδομάδες στο σπίτι του, και του είπε ότι καλύτερα να πάει στο σπίτι του στην Abuja για να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή. Μετά από 1 μήνα παραμονής στην Abuja, ήτοι τον Ιανουάριο του 2022, άρχισε να ακούει φήμες ότι ο πατέρας του τον ψάχνει νεκρό ή ζωντανό. Τότε ο φίλος της μητέρας του εισηγήθηκε όπως φύγει από την χώρα (ερυθρό 24/3Χ Δ.Φ.). Σε ερωτήσεις πως διαδόθηκαν αυτές οι φήμες, ο Αιτητής υποστήριξε ότι ο φίλος της μητέρας του, τού είπε ότι ο πατέρας του δήλωσε σε φίλους του ότι τον ψάχνει και όποιος τον βρει θα ανταμειφθεί (ερυθρά 24/3Χ και 23/1Χ Δ.Φ.). Σε ερώτηση αν τον έχει ενοχλήσει με οποιοδήποτε τρόπο ο πατέρας του, μετά που έφυγε από την Πολιτεία Imo, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά. Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις που του τέθηκαν, ο Αιτητής πρόβαλε ότι ο πατέρας του δεν εφησυχάζεται μέχρι να πάρει αυτό που θέλει (ερυθρό 23/2Χ Δ.Φ.), ενώ ως υποστήριξε πριν 2 μήνες σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με το φίλο της μητέρας του, ενημερώθηκε ότι διαδόθηκε ότι τον ψάχνει ο πατέρας του και αν επιστρέψει δεν θα μπορεί να τον βοηθήσει (ερυθρό 22/1Χ Δ.Φ.).       

Κατά την αξιολόγηση της αίτησης ασύλου του Αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός διαμόρφωσε δύο (2) ουσιώδεις ισχυρισμούς, ήτοι

(α) Ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής του Αιτητή.

(β) Ισχυριζόμενη δίωξη του Αιτητή από τον πατριό του, ο οποίος τον αναζητεί νεκρό ή ζωντανό, καθώς ο Αιτητής ήταν μάρτυρας της δολοφονίας της μητέρας του από τον ίδιο.

Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο και συνεπώς κρίθηκε αποδεκτός. Συγκεκριμένα, ο Αιτητής κατέθεσε πρωτότυπο διαβατήριο από τη χώρα καταγωγής του, ενώ οι δηλώσεις του επιβεβαιώθηκαν από εξωτερικές πληγές.

Ως προς τον δεύτερο ισχυρισμό του Αιτητή, ο λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά αναξιόπιστο καθώς έκρινε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματός του. Ειδικότερα, ο Αιτητής δεν παρείχε επαρκείς και ικανοποιητικές πληροφορίες αναφορικά με τον πατριό του, την επαγγελματική και πολιτική του ενασχόληση ούτως ώστε να τεκμηριώσει τον φόβο εντοπισμού του σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία. Επιπρόσθετα, δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς και λεπτομερείς περιγραφές των περιστατικών κακοποίησης, τόσο της μητέρας του όσο και του ιδίου, ως θα αναμένετο από άτομο με τις εν λόγω βιωματικές εμπειρίες. Επίσης, παρά το γεγονός ότι η αξιοπιστία του όσον αφορά τη δολοφονία της μητέρας του από τον πατέρα του, καθώς και την πίεση που δέχθηκε για να το κρατήσει μυστικό τεκμηριώνεται, εντούτοις, δεν τεκμηριώνεται ο φόβος που τον οδήγησε να εγκαταλείψει τη χώρα του και αφορά τις φήμες ότι τον αναζητεί ο πατριός του. Θα αναμένετο από τον Αιτητή να είναι σε θέση να εξηγήσει λεπτομερώς και με ακρίβεια το περιεχόμενο αυτής της φήμης, και ειδικότερα, πώς ενημερώθηκε για αυτές και πώς το άτομο που τον ενημέρωσε γνώριζε αυτές τις φήμες, με τρόπο που θα ήταν ενδεικτικός μιας γνήσιας προσωπικής εμπειρίας.

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ανωτέρω ισχυρισμού, δεν κατέστη δυνατή η άντληση πληροφοριών από εξωτερικές πηγές λόγω της προσωπικής φύσης του υπό διερεύνηση ισχυρισμού.

Εν συνεχεία ο λειτουργός προχώρησε στην αξιολόγηση του κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, και συγκεκριμένα στην περιοχή Umukegwu, Akokwa, της Πολιτείας Imo. Εξετάζοντας τα ουσιώδη περιστατικά τα οποία έγιναν δεκτά και αναλύοντας την κατάσταση ασφαλείας τόσο στη χώρα όσο και στον συνήθη τόπο διαμονής, o λειτουργός διαπίστωσε ότι δεν υπάρχουν εύλογοι/βάσιμοι λόγοι από τους οποίους προκύπτει ότι υπάρχει περίπτωση, εάν ο Αιτητής επιστρέψει στη Νιγηρία, και ειδικά στην Πολιτεία Imo να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης.

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, ο λειτουργός έκρινε ότι από τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς του Αιτητή διαφαίνεται ότι στο πρόσωπό του δε συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, τη Νιγηρία, για ένα από τους λόγους που αναφέρονται στο εδάφιο (1) του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 και στο άρθρο 1Α2 της Σύμβασης της Γενεύης του 1951. 

Ο λειτουργός, στη συνέχεια, προέβη σε εξέταση του κατά πόσο ο Αιτητής δικαιούται παραχώρηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19 (1) και έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2), (α), (β) και (γ) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000. Συγκεκριμένα, ο λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στη Νιγηρία δεν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι από τους οποίους να προκύπτει ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(α) ή βασανιστήρια, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(β) ή πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας του λόγω αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ως το άρθρο 19 (2)(γ) προνοεί, καθώς η Νιγηρία, και ειδικότερα η Πολιτεία Imo, στην οποία ο Αιτητής αναμένεται να επιστρέψει, δεν βρίσκεται σε συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Ως εκ τούτου ο λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν πληροί τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, εναπόκειται στον εκάστοτε Αιτητή/Αιτήτρια να τεκμηριώσει την αίτηση του για διεθνή προστασία. Στην υπό κρίση περίπτωση, για τους λόγους που αναλύθηκαν ανωτέρω, ο Αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει κάποια παρελθούσα πράξη δίωξης σε βάρος του ούτε κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης αλλά ούτε κατά την ενώπιον μου διαδικασία.

Όταν ο αιτητής κρίνεται αναξιόπιστος, δεν υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω διερεύνησης (δέστε  υπόθ. αρ. 1964/06, ημερ. 11.3.08  Obaidul Haque v. Δημοκρατίας).

Βάσει της αξιολόγησης τόσο της εσωτερικής, όσο και της εξωτερικής αξιοπιστίας του υπό εξέταση ισχυρισμού, το Δικαστήριο καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα με τον λειτουργό, ως εκ τούτου ο δεύτερος ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολο του ως μη αξιόπιστος.

Εν πάση περιπτώσει κρίνω ότι ο λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, στην Έκθεση-Εισήγηση, αξιολόγησε έκαστο ισχυρισμό του Αιτητή και για τους λόγους που εκτενώς καταγράφηκαν στην εισήγησή του, εύλογα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξιοπιστία του δεν κρίνεται ως ικανοποιητική και ως εκ τούτου ορθά δεν παραχωρήθηκε το ευεργέτημα της αμφιβολίας, όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων.

Έχει, πολλάκις, νομολογηθεί ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του Αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή είναι επιτρεπτή (AMIRI  ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Κ.Α. (2009 3 Α.Α.Δ. 358).

Στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, "Το ευεργέτημα της αμφιβολίας πρέπει  να δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί και εξετασθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντος. Οι ισχυρισμοί του αιτούντος πρέπει να παρουσιάζουν συνοχή και αληθοφάνεια και να μην έρχονται σε αντίφαση με γεγονότα που είναι γενικά γνωστά σε όλους".

Επομένως, ορθά δεν παραχωρήθηκε σε αυτόν το ευεργέτημα της αμφιβολίας και ορθά ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης του για διεθνή προστασία.

Περαιτέρω, συμφωνώ με την αξιολόγηση κινδύνου στην οποία προέβη ο λειτουργός στη βάση του αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού, καθώς και με το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε αναφορικά με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων αναγνώρισης προσφυγικού καθεστώτος καθώς ο Αιτητής δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για ένα από τους πέντε λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο  Άρθρο  3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και του Άρθρου 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων.

Επιπρόσθετα, από το σύνολο των στοιχείων του προφίλ του Αιτητή και των προσωπικών του περιστάσεων, δεν προκύπτει περίπτωση υπαγωγής του σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας βάσει του άρθρου 19(2) (α) και (β) του Περί Προσφύγων Νόμου, αφού ο κίνδυνος που ενδέχεται να αντιμετωπίσει ο Αιτητής κατά την επιστροφή του στη Νιγηρία δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης (σύμφωνα και με το άρθρο 15(α) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ), ή πραγματικό κίνδυνο βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας για τον Αιτητή (σύμφωνα και με το άρθρο 15(β) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ).

Αναφορικά δε με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων παροχής συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο του Αιτητή υπό την έννοια του άρθρου 19 (2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου ή άλλως του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίνω σκόπιμο να παρατεθούν αρχικά τα κάτωθι:

Το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619 όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της «αδιακρίτως ασκούμενης βίας» και της «ένοπλης σύρραξης» και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Στην υπόθεση Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretarisvan Justitie παρ. 35, το ΔΕΕ αναφέρει ότι «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της Οδηγίας[1], ενώ στην παρ. 37 αναφέρει ότι «η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο». Περαιτέρω το ΔΕΕ στην εν λόγω υπόθεση αποφάσισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας» (παρ. 39).

Επιπλέον, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο της ΕΥΥΑ σχετικά με τη δικαστική ανάλυση του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ακόμη και αν ο αιτητής μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), το δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν ο αιτητής δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας, καθώς επίσης, όταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός αιτητή ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής.

Εν προκειμένω, αναφορικά με τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι την Πολιτεία Imo της Νιγηρίας, το Δικαστήριο προχώρησε σε επικαιροποιημένη έρευνα αναφορικά με τις επικρατούσες εκεί συνθήκες.

Ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας σύμφωνα με το διαδραστικό χάρτη του RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία εμπλέκεται σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις κατά των μη κρατικών ένοπλων ομάδων Boko Haram και Ισλαμικού Κράτους (Islamic State in West Africa Province/ISWAP). Επιπλέον, υπάρχει μια μη διεθνής ένοπλη σύγκρουση μεταξύ του Ισλαμικού Κράτους (ISWAP) και της Boko Haram. Από το 2014, η πολυεθνική ομάδα που δημιουργήθηκε (Multinational Joint Task Force) – η οποία περιλαμβάνει στρατεύματα από το Καμερούν, το Τσαντ, τον Νίγηρα, το Μπενίν και τη Νιγηρία– έχει παρέμβει προς υποστήριξη της νιγηριανής κυβέρνησης, αφήνοντας έτσι αμετάβλητο τον χαρακτηρισμό της κατάστασης ως μη διεθνούς.^[2]

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED τη χρονική περίοδο 13/03/2024 – 13/03/2025 καταγράφηκαν στην Πολιτεία Imo 106 περιστατικά ασφαλείας στα οποία χάθηκαν 151 ανθρώπινες ζωές. Τα 106 περιστατικά έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ακολούθως: 4 ταραχές (riots) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 3 ανθρώπινες απώλειες, 15 διαμαρτυρίες (protests), 2 εκρήξεις/απομακρυσμένη βία (explosions/remote violence), 35 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 49 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, και 50 μάχες (battles) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 99 ανθρώπινες απώλειες.^[3] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Πολιτείας Imo σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2022 ανερχόταν στα 5,459,300.^[4]

Τα εν λόγω στοιχεία καταδεικνύουν ότι δεν υπάρχουν συνθήκες αδιάκριτης βίας και γενικά δεν υφίσταται πραγματικός κίνδυνος για έναν πολίτη να επηρεαστεί προσωπικά μόνο από την παρουσία του στην εν λόγω περιοχή, υπό την έννοια του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ.

Από τα πιο πάνω, δεν προκύπτει οτιδήποτε που να δημιουργεί τέτοιες προϋποθέσεις ώστε, σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στην περιοχή συνήθους διαμονής του, να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή λόγω της παρουσίας του και μόνο στην εν λόγω περιοχή, αφού πρόκειται για άμαχο πολίτη, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του στη χώρα καταγωγής του.

Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, παρατηρώ ότι αυτός είναι άνδρας νεαρής ηλικίας, υγιής και ικανός προς εργασία. Επομένως, λαμβάνοντας υπόψιν επίσης και τις ιδιαίτερες περιστάσεις του Αιτητή, οι οποίες δεν παρουσιάζουν δείκτες ευαλωτότητας, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτός θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.

Συνεπώς, στη βάση της ανωτέρω ανάλυσης δεν προκύπτει ότι με την επιστροφή του στην Πολιτεία Imo της Νιγηρίας, ο Αιτητής θα έλθει αντιμέτωπος με σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας του, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης βάσει του άρθρου 19 (2) (γ).

Επιπρόσθετα, λαμβάνω υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, στα πλαίσια των εξουσιών του άρθρου 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, καθόρισε με την Κ.Δ.Π. 191/2024 ημερ. 31/05/2024 τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, τη Νιγηρία, ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας.

Σε σχέση με τον ισχυρισμό του συνηγόρου του Αιτητή ότι δεν παραπέφθηκε ο Αιτητής σε ψυχολόγο, πέραν του ότι ο εν λόγω ισχυρισμός προβάλλεται κατά τρόπο γενικό και αόριστο παραμένοντας ως εκ τούτου ατεκμηρίωτος, αναφέρω ότι από το λεκτικό της παραγράφου 1 του Άρθρου 15 του περί Προσφύγων Νόμου εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του αρμόδιου λειτουργού ο οποίος εξετάζει την κάθε περίπτωση να παραπέμψει τον Αιτητή σε ιατρική ή/και ψυχολογική εξέταση. Από τα ενώπιον μου στοιχεία, προκύπτει πως στην προκειμένη περίπτωση, ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τα ενώπιον του δεδομένα και στοιχεία όπως αυτά προβλήθηκαν από τον ίδιο τον Αιτητή, δεν έκρινε σκόπιμο να τον παραπέμψει σε ψυχολογική εξέταση. Τούτων λεχθέντων, ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίπτεται.

Τέλος, σε σχέση με τον ισχυρισμό περί του ότι η προσβαλλόμενη πράξη αντίκεται στην αρχή της μη επαναπροώθησης, το Δικαστήριο αξιολόγησε τόσο τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή όσο και τους ισχυρισμούς που αυτός πρόβαλε ενώπιον της διοικητικής αλλά και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας και  διαπίστωσε ότι δεν προκύπτουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι θα  αντιμετωπίσει οιοδήποτε κίνδυνο με την επιστροφή του στην χώρα καταγωγής του, έτσι ώστε να παραβιάζεται η αρχή της μη επαναπροώθησης. Ως τούτου ο συγκεκριμένος ισχυρισμός του συνηγόρου του Αιτητή απορρίπτεται ως αβάσιμος.

Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνω ότι το αίτημα του Αιτητή για διεθνή προστασία εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ήταν αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των στοιχείων και δεδομένων, είναι επαρκώς αιτιολογημένη και λήφθηκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, το Σύνταγμα, και τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου.

Συνεπώς, η προσφυγή απορρίπτεται με  1500 € έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ΄ ων η Αίτηση.

 

 

 

Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.