ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.2407/23

 

21 Μαρτίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

N. F. N.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κα Ρ. Μαλεκκίδου, Δικηγόρος για Αιτητή

Κα Θ. Παπανικολάου Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.07/07/23, η οποία επιδόθηκε δια χειρός αυθημερόν, και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτησή διεθνούς προστασίας που υπέβαλε, ως άκυρης, παράνομης, αντισυνταγματικής και στερούμενης νομικού αποτελέσματος (Αιτητικό Α) και, δια του Αιτητικού Β, έκδοση απόφασης «επί της ουσίας του αιτήματος [...] για διεθνή προστασία […] η οποία να αντικαθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση».

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία, εισήλθε στη Δημοκρατία παρατύπως, μέσω κατεχομένων, στις 10/10/21 και υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας στις 27/10/21 (ερ.1-3, 24).  

Την 02/06/23 διεξήχθη συνέντευξη με τον αιτητή από την Υπηρεσία όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.15-24). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση-Εισήγηση (ερ.62-73) και στις 20/06/23 η Υπηρεσία αποφάσισε να μην παραχωρηθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας στον αιτητή.

Ακολούθως ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία του επιδόθηκε στις 07/07/23 στην αγγλική, που είναι γλώσσα κατανοητή από αυτόν (ερ.77, 3).

Επί της αιτήσεως ασύλου ο αιτητής καταγράφει ότι είναι 24 ετών, η μητέρα του απεβίωσε στον τοκετό στις 10/05/97 και έκτοτε ο ίδιος, με τον πατέρα και τον μεγαλύτερο αδελφό του έμεναν μαζί μέχρι που ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε, η οποία είχε δύο γιούς, και η οποία έκανε τη ζωή δύσκολη για τον αιτητή και τον αδερφό του. Στις 28/03/17 ο αιτητής έχασε τον πατέρα του και δύο χρόνια αργότερα τον αδερφό του. Τότε υποψιάστηκε τη μητριά του, πράγμα που επιβεβαίωσε όταν αυτή του είπε ότι είναι ο επόμενος να πεθάνει, ως αναφέρει ο αιτητής. Ο καλύτερος φίλος του πατέρα του τον βοήθησε να φύγει από τη χώρα και ο αιτητής ενημερώθηκε ότι η μητριά του πώλησε όλη την περιουσία του πατέρα του και ξαναπαντρεύτηκε. Ως τέλος αναφέρει ο αιτητής έχει παρατήσει το σχολείο, δεν έχει συγγενείς, ούτε κάποιον να τον βοηθήσει και δεν επιθυμεί να επιστρέψει πίσω.

Στη συνέντευξη ο αιτητής ανέφερε ότι ανέφερε ότι μέχρι το 2000 διέμενε στην πολιτεία Bauchi και από το 2018 και μέχρι να φύγει από τη χώρα διέμενε στην πολιτεία Niger και ήταν μέλος της ομάδας άμεσης αντίδρασης (QRF) της πολεμικής αεροπορίας (Nigerian Air Force). Οι γονείς, οι 3 αδελφοί και 2 αδελφές του διαμένουν μέχρι και σήμερα στην πολιτεία Bauchi, ο πατέρας του είναι επιχειρηματίας και η μητέρα του είχε περίπτερο και ο ίδιος διατηρεί επικοινωνία με τους γονείς και τους παππούδες του. Ο αιτητής έχει πτυχίο πανεπιστημίου στην κοινωνική επιστήμη, το οποίο έλαβε το 2016, δίδασκε πληροφορική σε ινστιτούτο για ενάμιση έτος και σταμάτησε τις αρχές του 2018, όταν εντάχθηκε στην πολεμική αεροπορία.

Ερωτώμενος για τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής ο αιτητής ανέφερε ότι όλα άρχισαν όταν άρχισε η δράση του Eastern Security Network, που ήταν η στρατιωτική πτέρυγα του κινήματος ανεξαρτησίας της Biafra, που προσπάθησε να στρατολογήσει νεαρά άτομα από τις ανατολικές περιοχές, επί το πλείστο άτομα τα οποία ήταν μέλη του Νιγηριανού στρατού, επειδή είχαν στρατιωτική εμπειρία, στέλνοντας προσκλήσεις (για συμμετοχή). Ως ανέφερε (σε απροσδιόριστο χρόνο) ο παππούς του τηλεφώνησε στον αιτητή και του είπε ότι ένας νεαρός από την κοινότητα του σκοτώθηκε από το ESN.  Ως περαιτέρω ανέφερε ο αιτητής το ESN προσέφερε πολλά χρήματα σε άτομα για να φύγουν από τον στρατό και να ενταχθούν στις τάξεις τους και – σε περίπτωση που κάποιος αρνείτο να το πράξει – τον δίωκαν.

Ο ίδιος δεν ήθελε να ενταχθεί στο Eastern Security Network (στο εξής ESN) καθώς δεν πίστευε ότι μπορούσαν να πετύχουν ενάντια στις κυβερνητικές δυνάμεις και πως ήταν «αποστολή αυτοκτονίας». Τότε – ως ανέφερε – ο παππούς του, του ξανατηλεφώνησε και του είπε ότι συνεχίζουν να στέλνονται προσκλήσεις και έτσι ο ίδιος είχε δύο επιλογές, είτε να ενταχθεί στις τάξεις του ESN είτε να παραμείνει στο στράτευμα και να «αντιμετωπίσει τις συνέπειες», μεταξύ των οποίων το ότι δεν θα μπορούσε να επιστρέψει στο σπίτι. Ο θείος του απήχθη και ελευθερώθηκε κατά τον χρόνο που ο ίδιος ήταν στη Δημοκρατία, ως ανέφερε ο αιτητής. Τότε ο αιτητής έφυγε από τη χώρα και άφησε να μαθευτεί (“made it open”) στους ανθρώπους της πόλης του ότι ο ίδιος δεν ήταν πλέον στην αεροπορία και διέγραψε όλες τις φωτογραφίες του στον στρατό από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο αιτητής έφυγε με τη βοήθεια του θείου του. Όταν υποδείχθηκε στον αιτητή ότι εκ των εγγράφων που προσκόμισε στην Υπηρεσία ανέφερε ότι αυτός είχε λιποτακτήσει από το στράτευμα, αυτός αποκρίθηκε ότι έτρεξε μακριά (“I ran away”).  

Ερωτώμενος ο αιτητής αν τα ανωτέρω υπήρξαν ο λόγος που έφυγε από τη χώρα αυτός απάντησε ότι το σπίτι του στο Orlu (πολιτεία Imo) κάηκε. Ερωτώμενος πότε άρχισαν οι απειλές από το ESN ο αιτητής ανέφερε πως ήταν το 2020, στη γενέτειρα του το Orlu, που είναι η έδρα του δικτύου αυτού. Ερωτώμενος για την φύση του ESN ο αιτητής ανέφερε ότι θέλουν να σχηματίσουν στρατό, έχουν μέλη που μάχονται κατά της κυβέρνησης για την απόσχιση της Biafra και στρατολογούν άτομα από τον στρατό. Ερωτώμενος για την εκπαίδευση που έλαβε και τα καθήκοντα του στην αεροπορία ο αιτητής ανέφερε ότι αυτή διήρκησε 6 μήνες και ότι ήταν εκπαιδευτής φυσικής κατάστασης και διοικητικό προσωπικό που έκανε σημειώματα και διαταγές και «[άλλα] πράγματα».

Σε ερωτήσεις που ακολούθησαν αναφορικά με τη βάση του, το όνομα και αριθμό του τάγματος του καθώς και ποια άλλα τάγματα βρίσκονταν στην ίδια βάση ο αιτητής έδωσε συγκεκριμένες πληροφορίες. Ερωτώμενος πως γνώριζε το ESN ότι ο ίδιος είναι στην αεροπορία ο αιτητής ανέφερε ότι πήγαινε συχνά στη γενέτειρα του και όλοι το γνώριζαν και ότι μεταξύ του 2020, όταν άρχισαν οι πιέσεις να ενταχθεί στο δίκτυο μέχρι το 2021, όταν ο ίδιος έφυγε από τη χώρα, αυτές έρχονταν από τους γονείς και τους παππούδες του. Ο ίδιος αρχικά δεν ήθελε να φύγει, μέχρι που «έφτασε ένα σημείου που έπρεπε». Σε ερώτηση γιατί επί της αιτήσεως του είχε καταγράψει εντελώς διαφορετικούς ισχυρισμούς ο αιτητής ανέφερε ότι αυτά του είχαν πει άλλοι παλαιότεροι αιτητές και πως αυτά ήταν «προϊόντα κακής καθοδήγησης» και αναληθή, καθώς – ως ανέφερε – ο ίδιος δεν γνώριζε για το άσυλο, δεν γνώριζε τι έκανε και πως, αν γνώριζε ότι ήταν για την προστασία του, θα έγραφε εξ αρχής την αλήθεια. Ερωτώμενος τέλος σχετικά ανέφερε ότι οι αρχές τις χώρας θα του επιτρέψουν να επιστρέψει όμως δεν μπορούν να τον προστατέψουν από το ESN ή άλλο κίνδυνο.

Οι καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας τα όσα ανέφερε ο αιτητής εντόπισαν και αξιολόγησαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως ακολούθως.

1.    Ταυτότητα, προφίλ, χώρα καταγωγής και τόπο διαμονής του αιτητή

2.    Ισχυριζόμενη δίωξη του Αιτητή από τις δυνάμεις Eastern Security Network λόγω της ιδιότητας του Αιτητή ως μέλος της Νιγηριανής Πολεμικής Αεροπορίας, έτσι ώστε να ενταχθεί στις δυνάμεις Eastern Security Network  

Εκ των ως άνω οι καθ’ ων η αίτηση αποδέχθηκαν μέρος του 1^ου ισχυρισμού, πλην του τόπου διαμονής του, ο οποίος κρίθηκε ότι ήταν η πολιτεία Bauchi, απέρριψαν δε στο σύνολο τον 2^ο ισχυρισμό.

Επί του 1^ου ουσιώδους ισχυρισμού κρίθηκε ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παρέχει επαρκείς και ικανοποιητικές πληροφορίες για τη συγκεκριμένη περιοχή διαμονής του και οι πληροφορίες που έδωσε έρχονται σε αντίφαση με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, όπως ο ταχυδρομικός κώδικας της περιοχής, το όνομα του δρόμου μπροστά από την βάση όπου κατ’ ισχυρισμό υπηρετούσε, τα ονόματα εκκλησιών στην περιοχή και την φύση των καθηκόντων του, επί όλων των οποίων κρίθηκε ότι ήταν ευλόγως αναμενόμενο να είναι σε θέση να παρέχει περισσότερες και ακριβέστερες πληροφορίες.

Στα πλαίσια αξιολόγησης της εξωτερικής συνοχής των λεγομένων του, κατόπιν έρευνας σε διαθέσιμες πηγές, ανευρέθηκαν πληροφορίες που δεικνύουν ότι η διεύθυνση βάσης της αεροπορίας στην περιοχή Minna είναι 920102, Maikunkele, Niger, Nigeria, ενώ αυτός το αγνοούσε, ο δε δρόμος μπροστά από τις βάσεις ονομάζεται Minna-Zungeru RD, που δεν συνάδει με το όνομα που έδωσε ο αιτητής. Επίσης τα ονόματα εκκλησιών που εντοπίστηκαν στην περιοχή δεν συνάδουν με τα ονόματα που έδωσε ο αιτητής και ούτε το όνομα του κέντρου υγείας της περιοχής.

Στη βάση των ανωτέρω ο ισχυρισμός περί διαμονής του στην πολιτεία Niger, ο οποίος εντάχθηκε στα πλαίσια του 1^ου ουσιώδους ισχυρισμού, κρίθηκε αναξιόπιστος, έγιναν δε αποδεκτοί οι λοιποί σχετικά με το προφίλ και οικογενειακή κατάσταση ισχυρισμοί του αιτητή, με τόπο διαμονής όμως την πολιτεία Bauchi.

Σχετικά με τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό τα λεγόμενα του αιτητή κρίθηκαν ασαφή, γενικά, στερούμενα εύλογα αναμενόμενων λεπτομερειών και χωρίς επαρκή στοιχεία, τόσο σε σχέση με την κατ’ ισχυρισμό υπηρεσία του στην αεροπορία όσο και σχετικά με την κατ’ ισχυρισμό δίωξη του από το ESN. Ομοίως γενικόλογος υπήρξε στην ερώτηση πόσα τάγματα/κλάδοι είχαν έδρα τη βάση όπου κατ’ ισχυρισμό υπηρετούσε και εντελώς ασαφής κρίθηκε πως υπήρξε σχετικά με το πως και πότε υπόκειτο σε πιέσεις να ενταχθεί στο ESN και με ποιο τρόπο, όπου οι αποκρίσεις του ότι ήταν δια προσκλήσεων και πιέσεων μέσω της οικογένειας του κρίθηκαν εξίσου ασαφείς. Αναφορικά τώρα με το ερ.28 (στρατιωτική ταυτότητα) παρατηρήθηκε ότι αυτή έληξε προτού ο ίδιος φύγει από την αεροπορία και σε ερώτηση που του υποβλήθηκε σχετικά απάντησε ασαφώς. Περαιτέρω σημαντική κρίθηκε και η πλήρης αντίφαση όσων ανέφερε κατά τη συνέντευξη με τα όσα είχε καταγράψει στην επίδικη αίτηση και πλήρως ανεπαρκής η απόκριση του όταν αυτό του υποβλήθηκε, όπου ανέφερε ότι αυτό ήταν προϊόν παραπληροφόρησης και άγνοιας του για το πλαίσιο διεθνούς προστασίας.

Στα πλαίσια αξιολόγησης της εξωτερικής συνοχής του ως άνω ισχυρισμού εντοπίστηκε ότι το μότο της Νιγηριανής Πολεμικής Αεροπορίας είναι “Willing…Able…Ready”, που έρχεται σε αντίθεση με την αναφορά του αιτητή είναι “Discipline, Service Before Self, Excellence in What You Do”, όπως αντιφατικά είναι τα όσα ανέφερε για τον διοικητή της αεροπορίας, αφού το όνομα που έδωσε δεν συνάδει με διαθέσιμες πληροφορίες που εντοπίστηκαν όσο και τα ονόματα των προϊσταμένων του τα οποία ανέφερε, τα οποία δεν εντοπίστηκαν σε έρευνα που έγινε.

Για τους πιο πάνω λόγους ο 2^ος ουσιώδης ισχυρισμός απορρίφθηκε στο σύνολο του.

Κατά συνέπεια, ήταν εκ των ως άνω κατάληξη των καθ’ ων η αίτηση ότι δεν υφίσταται εύλογος βαθμός πιθανότητας, ο αιτητής να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του. Αναφορικά ειδικώς με το άρθρο 15 (γ) της Οδηγίας [αρ.19 (2) (γ) του Νόμου], κατέληξαν ότι ο αιτητής δεν υφίσταται κίνδυνο να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας κατά την επιστροφή λόγω αδιάκριτης βίας, καθώς στην πολιτεία Bauchi (τόπος διαμονής του, ως καθορίστηκε) δεν καταγράφεται ένοπλη σύγκρουση, με βάση διαθέσιμες πληροφορίες.   

Συνεπεία των ανωτέρω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε κατά του αιτητή απόφαση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής.

Επί της αιτήσεως ο συνήγορος του αιτητή αναφέρει διάφορους λόγους προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης οι οποίοι χαρακτηρίζονται από γενικότητα και οι πλείστοι εκ των οποίων δεν προωθούνται με την Γραπτή Αγόρευση που επακολούθησε. Δεν καταχωρήθηκε απαντητική αγόρευση για τον αιτητή.

Στα πλαίσια λοιπόν της γραπτής αγόρευσης του ο αιτητής προώθησε ισχυρισμούς προς ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξεως λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και έλλειψης αιτιολογίας. Ως δεόντως δικογραφημένοι στην προσφυγή, παρά την περί του αντιθέτου θέση επί τούτου των καθ’ ων η αίτηση, αλλά και ως άρρηκτα συμπλεκόμενοι με την ουσία της υπόθεσης, οι λόγοι αυτοί θα εξεταστούν μαζί μ’ αυτήν πιο κάτω.

Οι καθ’ ων η αίτηση αναφέρουν ότι ουδείς εκ των ισχυρισμών του αιτητή έχει δικογραφηθεί και αναπτυχθεί δεόντως και συνεπώς είναι ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτίμησης, στη βάση σχετικής νομολογίας, την οποία παραθέτουν, και προσθέτουν ότι η επίδικη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, λήφθηκαν υπόψη όλα τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση, είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και ορθή επί της ουσίας, όπως και τα ευρήματα τους επί της αναξιοπιστίας των ισχυρισμών του αιτητή. Προς επίρρωση των ως άνω θέσεων του οι καθ’ ων η αίτηση, σε μια πλούσια και εμπεριστατωμένη αγόρευση, παραπέμπουν και σε σημεία της επίδικης έκθεσης και συνέντευξης.

Κατά τις διευκρινήσεις η συνήγορος του αιτητή ανέπτυξε περαιτέρω επί του ισχυρισμού περί μη δέουσας έρευνας, αναφέροντας ότι εν προκειμένω τα πλείστα των εγγράφων που είχε προσκομίσει ο αιτητής κατά την επίδικη αίτηση, ήτοι τα ερ.26-33, δεν λήφθηκαν υπόψη, δεν εξετάστηκαν και δεν αξιολογήθηκαν, πράγμα που – ως εισηγείται – δεικνύει το ανεπαρκές της έρευνας που έγινε στα πλαίσια της υπό κρίση αιτήσεως.

Επί των ως άνω οι καθ’ ων η αίτηση, παραδέχθηκαν ότι δεν αξιολογήθηκαν στα πλαίσια της επίδικης αίτησης τα ερ.26-33, όμως έγινε εκ των υστέρων αξιολόγηση τους. Σε σχετική επισήμανση του Δικαστηρίου επί της εκ των υστέρων αξιολόγησης τους αποδέχθηκαν ότι τέτοια αξιολόγηση εκ των υστέρων δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη, μπορούν όμως αυτά να εξεταστούν από το Δικαστήριο στα πλαίσια της παρούσης. Ανέφεραν περαιτέρω ότι τα έγγραφα είναι υποστηρικτικής φύσεως, η απόρριψη του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού έγινε στη βάση της ελλείψεως εσωτερικής συνοχής, εύρημα που δεν διαφοροποιείται από το περιεχόμενο των ερ.26-33, ενόψει της αδυναμίας του αιτητή να παρέχει σημαντικές επί του αφηγήματος του πληροφορίες, ως σημειώνεται στην επίδικη έκθεση.

Η συνήγορος του αιτητή επανέλαβε την τοποθέτηση της περί μη δέουσας έρευνας και ελλιπούς αιτιολογίας, λέγοντας ότι θα πρέπει εκ των ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχείων να γίνει αποδεκτό ότι ο αιτητής διατρέχει σοβαρό κίνδυνο από το ESN.

Ενόψει των ως άνω προχωρώ σε αξιολόγηση των ενώπιον μου ισχυρισμών του αιτητή.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, αναφέρεται, στη σελ.98, αναφέρεται ότι «[...] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.». Στην σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[όπως] προαναφέρθηκε, οι δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […] Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.»

Έχοντας διέλθει με προσοχή του περιεχομένου του διοικητικού φακέλου και ειδικώς του πρακτικού της συνέντευξης και των όσων καταγράφονται στην επίδικη έκθεση σε σχέση με τα λεγόμενα του αιτητή και τα ευρήματα και κατάληξη επί τούτων των καθ’ ων η αίτηση, παρατηρώ τα εξής.

Κατ’ αρχήν σημειώνω ότι συμφωνώ με το εύρημα των καθ’ ων η αίτηση ότι το αφήγημα του αιτητή επί του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού – αναφορικά με την πτυχή αυτού σχετικά με τις κατ’ ισχυρισμό πιέσεις που δεχόταν, μέσω συγγενών του, ως ανέφερε, από το ESN για να ενταχθεί στις τάξεις της ομάδας αυτής - βρίθει κενών και εξόφθαλμων ελλείψεων τόσο αναφορικά με το πως προσεγγίστηκε, πως διατυπώθηκαν οι απειλές αυτές και που εδράζονται – κατ’ αντικειμενικό τρόπο – τα όσα εξέφρασε περί φόβου ότι θα τον έβλαπταν σε περίπτωση που αρνείτο να ενταχθεί στις τάξεις τους. Επί τούτου σε κανένα σημείο των λεγομένων του δεν ήταν σε θέση να αναφέρει την παραμικρή βιωματική λεπτομέρεια και αυτό που κατ’ ουσία αναφέρει ο αιτητής είναι πως ο πατέρας και ο παππούς του, του είχαν αναφέρει ότι είχε σκοτωθεί κάποιο άτομο στον τόπο διαμονής τους (του πατέρα και παππού), ο οποίος είναι διάφορος από τον τόπο διαμονής του αιτητή και ο θάνατος σχετίζεται με τα όσα αυτός αναφέρει. Ουδέν περαιτέρω σχετικώς είχε αναφέρει ο αιτητής, περιοριζόμενος σε γενικόλογες αναφορές περί κινδύνου του γι’ αυτόν τον λόγο.

Δεν έχω λοιπόν τίποτε να προσθέσω επί της εσωτερικής συνοχής των λεγομένων του αιτητή σε σχέση με τον κατ’ ισχυρισμό φόβο του από το ESN στα όσα λεπτομερώς και ενδελεχώς καταγράφουν επί τούτου οι καθ’ ων η αίτηση στην επίδικη έκθεση ερ.66-67, ως καταγράφονται επιγραμματικά και πιο πάνω στα πλαίσια της παρούσης. Οι επί τούτου δηλώσεις του αιτητή, σε κανένα απολύτως σημείο, δεν περιείχαν το παραμικρό ψήγμα βιωματικής λεπτομέρειας για όσα ισχυρίστηκε και στο σύνολο και σε όλη τους την έκταση, στερούνται παντελώς κάθε στοιχείου που θα έπειθε ότι όσα ανέφερε αποτελούν βιώματα του. Απέτυχε δε ο αιτητής στο να αναφέρει το ελάχιστο αναμενόμενο από μια συνεκτική, ευλογοφανή παράθεση σημείων και λεπτομερειών, που θα ήταν απίθανο να είναι σε θέση να ανακαλέσει άτομο το οποίο δεν είχε βιώσει την εμπειρία που αυτός παραθέτει.

Σε σχέση με την εξωτερική συνοχή των κατά τ’ άλλα γενικόλογων και ασαφών ισχυρισμών του αιτητή περί κινδύνου που αντιμετωπίζει από το ESN, από έρευνα σε αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης, προκύπτουν τα κάτωθι.

Στη Νοτιοανατολική Νιγηρία υπάρχουν αρκετές αυτονομιστικές ομάδες, μεταξύ των οποίων οι δύο κύριες ομάδες επί του παρόντος είναι το Κίνημα για την Πραγματοποίηση του Κυρίαρχου Κράτους της Biafra (MASSOB) και οι Αυτόχθονες Λαοί της Biafra (IPOB). Και οι δύο οργανώσεις συμμετέχουν κυρίως σε δραστηριότητες ευαισθητοποίησης, πορείες και άλλες μη βίαιες συγκεντρώσεις. Από τον Αύγουστο του 2020 η βία μεταξύ του IPOB και των νιγηριανών δυνάμεων ασφαλείας έχει κλιμακωθεί. Τον Δεκέμβριο 2020, η IPOB ίδρυσε παραστρατιωτική πτέρυγα, το Ανατολικό Δίκτυο Ασφαλείας (ESN) και ακολούθησαν ένοπλες συγκρούσεις με τις κρατικές δυνάμεις της Νιγηρίας. Η κατάσταση ασφαλείας σε σχέση με το IPOB στη Νοτιοανατολική Νιγηρία, επιδεινώνεται στην Abia, το Imo, το Ebonyi και άλλες νοτιοανατολικές πολιτείες. Το 2021, οι δυνάμεις ασφαλείας αύξησαν τις επιχειρήσεις εναντίον του ESN. Στις 18/02/21 αναπτύχθηκαν από τη κυβέρνηση μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις στην πολιτεία Imo, κατεδαφίζοντας πολλά στρατόπεδα του ESN. Η παραστρατιωτική πτέρυγα του IPOB, το Ανατολικό Δίκτυο Ασφαλείας (ESN) έχει εμπλακεί σε ένοπλες συγκρούσεις με τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας. Συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και του IPOB λαμβάνουν χώρα κυρίως στις πολιτείες Anambra, Abia, Rivers, Imo και Delta. Η κυβέρνηση της χώρας ανέπτυξε στρατιωτικές δυνάμεις στο πλαίσιο ειδικών επιχειρήσεων στην πολιτεία Abia και την πολιτεία Rivers για την αντιμετώπιση βίαιων αναταραχών και απαγωγών. [1]^{, [2]}

Σε έκθεση του Συμβουλίου για τη μετανάστευση και πρόσφυγες του Καναδα, αναφέρονται τα εξής [3]:

«Με βάση την έρευνά της στις πολιτείες Anambra, Imo, Ebonyi και Abia, η Διεθνής Αμνηστία αναφέρει ότι είχε «τεκμηριώσει» ότι «τουλάχιστον» 115 άνθρωποι «σκοτώθηκαν από δυνάμεις ασφαλείας μεταξύ Μαρτίου και Ιουνίου 2021», «Περισσότεροι από 500 συνελήφθησαν μετά από επιδρομές της αστυνομίας και του στρατού», καθώς και «52 περιστατικά παράνομων δολοφονιών και 62 περιπτώσεις αυθαίρετων συλλήψεων, κακομεταχείρισης και βασανιστηρίων»[4]. Η ίδια πηγή αναφέρει επίσης ότι «η κυβέρνηση της Νιγηρίας απάντησε με αυστηρότητα σε δολοφονίες και βία που αποδίδονται ευρέως στο ESN (Eastern Security Network -ESN περιφερειακός οργανισμός ασφαλείας στη νότια Νιγηρία που ανήκει στην IPOB) και ότι «κάποιοι συγγενείς θυμάτων» που ρωτήθηκαν από τη Διεθνή Αμνηστία είπαν «ότι δεν ήταν μέρος των μαχητών που επιτέθηκαν σε πράκτορες ασφαλείας».»[5]

Εκ των ως άνω δεν αμφισβητείται ότι τα όσα αναφέρει ο αιτητής περί της ένοπλης δράσης του ESN, των συχνών συγκρούσεων του με τον κυβερνητικό στρατό και την ιδιαίτερα αιματηρή δράση των μερών εκατέρωθεν στα πλαίσια της συνεχιζόμενης σύγκρουσης επιβεβαιώνονται, παρότι θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ανευρέθηκαν πληροφορίες περί κινδύνου κατά αρνούμενων να στρατολογηθούν γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο. Σε κάθε περίπτωση όμως η έλλειψη εσωτερικής συνοχής των ισχυρισμών του αιτητή είναι τέτοια που, στα πλαίσια συνολικής αξιολόγησης και αποτίμησης των στοιχείων που απαρτίζουν την υπόθεση, δεν μπορεί παρά να αποβεί μοιραία για τη γενική και συνολική αξιοπιστία των ισχυρισμών της, καθώς η (μερική) συμφωνία των ισχυρισμών του με διαθέσιμες πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής δεν αρκεί, τη στιγμή που στερείται εσωτερικής συνοχής, για τους λόγους που λεπτομερώς ανωτέρω εξηγούνται, ενόψει της συνολικής θεώρησης των δεικτών αξιοπιστίας. Αυτό για τον απλό λόγο ότι αν η αξιολόγηση γινόταν στη βάση μόνο της εξωτερικής συνοχής, θα οδηγούσε σε αποδοχή ισχυρισμών, οι οποίοι στερούνται εσωτερικής συνοχής και θα οδηγούσε σε ανεπιφύλακτη αποδοχή, ενάντια σε κάθε εύλογη κριτική θεώρηση των λεγομένων του. Στα πλαίσια συνολικής θεώρησης και αποτίμησης ενός αφηγήματος, οι ισχυρισμοί ενός αιτητή και η εσωτερική συνοχή τους, δεν μπορεί παρά να παραμένει το πρωταρχικό σημείο αναφοράς. Άλλωστε, ως και στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.97, αναφέρεται, «[…] είναι αναγκαία η επαγρύπνηση για καταστάσεις στις οποίες ορισμένοι αιτούντες μπορεί να προσαρμόσουν τους ισχυρισμούς τους ώστε να είναι συνεπείς με συναφείς ΠΧΚ, οι οποίες κατά την άποψή τους θα στηρίξουν την αίτησή τους.»

Απορρίπτω λοιπόν τους ισχυρισμούς του αιτητή περί πιέσεων και απειλών που κατ’ ισχυρισμό δεχόταν μέσω συγγενών του από το ESN.

Σε σχέση τώρα με την έτερη πτυχή του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού, ήτοι το κατά πόσο ο ίδιος έχει υπηρετήσει στην νιγηριανή αεροπορία, συμφωνώ με τα πλείστα των ευρημάτων των καθ’ ων η αίτηση, τόσο αναφορικά με την εσωτερική συνοχή όσο και την εξωτερική αξιοπιστία των λεγομένων του, πλην όσων σημείων θα αναλύσω πιο κάτω.

Κατ’ αρχή σημειώνω ότι το εύρημα των καθ’ ων η αίτηση ότι θα ήταν εύλογα αναμενόμενο ο αιτητής να είναι σε θέση να δώσει περισσότερες και πληρέστερες πληροφορίες και πιο λεπτομερή περιγραφή των εμπειριών, της εκπαίδευσης, των καθηκόντων αλλά και της καθημερινότητας του στη βάση όπου υπηρέτησε για τρία έτη, ως ανέφερε είναι υπό τις περιστάσεις εύλογο. Επί τούτου, σε συμφωνία με τους καθ’ ων η αίτηση, καταλήγω ότι ο αιτητής υπήρξε κάτω του ευλόγως αναμενόμενου λεπτομερής και οι δηλώσεις του σχετικά στερούνταν στοιχείων και λεπτομερειών, που δημιουργούν εύλογες αμφιβολίες για την αλήθεια των ισχυρισμών του.

Δεν παραβλέπω αφετέρου ότι ο αιτητής ήταν σε θέση να παρέχει ορισμένες πληροφορίες για τη θητεία του και τεχνικές λεπτομέρειες, οι οποίες φαίνεται να συνάδουν με τα έγγραφα που ο ίδιος προσκόμισε. Προτού όμως προχωρήσω στην αξιολόγηση των ισχυρισμών αυτών και της συνολικά ιδωμένης αξιοπιστίας τους, θα πρέπει να γίνει αναφορά στα ερ.26-33, τα οποία, ως έγινε αποδεκτό στις διευκρινήσεις, δεν εξετάστηκαν και δεν αξιολογήθηκαν δεόντως στην επίδικη αίτηση.

Σχετικά με την αξιολόγηση εγγράφων, στο εγχειρίδιο EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, σελ.107-108, αναφέρονται τα εξής:

«Το περιεχόμενο, η φύση και ο συντάκτης αφορούν το αν το έγγραφο είναι αξιόπιστο. Ένα έγγραφο μπορεί να είναι γνήσιο, υπό την έννοια ότι πρόκειται όντως για το έγγραφο ως το οποίο υποβάλλεται, αλλά το περιεχόμενό του ενδέχεται να είναι αναξιόπιστο και να μην τεκμηριώνει τις δηλώσεις του αιτούντος. Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι ένα έγγραφο είναι πλαστογραφημένο δεν σημαίνει ότι μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστο μόνο γι’ αυτόν τον λόγο. Το βάρος της απόδειξης της γνησιότητας και της αξιοπιστίας του εγγράφου το φέρει ο αιτών.

Ενδεχομένως να πρέπει να εξεταστούν παράγοντες όπως η εσωτερική συνέπεια, το επίπεδο λεπτομέρειας, η συνέπεια με άλλα αποδεικτικά στοιχεία, και ιδιαίτερα με τις ΠΧΚ, και το αν οι πληροφορίες προέρχονται από άμεση πηγή. Το ίδιο ισχύει και για πτυχές που αφορούν τον συντάκτη, τα προσόντα του, την αξιοπιστία των πληροφοριών στις οποίες βασίζεται το έγγραφο και τον σκοπό για τον οποίο συντάχθηκε.

[…]

Τα έγγραφα πρέπει να υποβάλλονται στον ίδιο βαθμό ελέγχου που υποβάλλονται και οι δηλώσεις του αιτούντος: οι αρχές που εφαρμόζονται στην αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων και αναφέρονται στην ενότητα 4.3 ανωτέρω δεν ισχύουν μόνο για τις δηλώσεις, γραπτές ή προφορικές, αλλά και για όλα τα έγγραφα που υποβάλλονται προς στήριξη της αίτησης ⁽³²⁴⁾. Τα έγγραφα δεν πρέπει να αξιολογούνται χωριστά, αλλά με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων. Σε κάθε περίπτωση, πριν από οποιαδήποτε αρνητική διαπίστωση, θα πρέπει να έχει παρασχεθεί στον αιτούντα η κατάλληλη ευκαιρία ώστε να δώσει εξηγήσεις ή να σχολιάσει τις σχετικές ανησυχίες.»

Τα ερ.26-33 συνίστανται σε αντίγραφα εγγράφων τα οποία φέρονται να είναι τα εξής:

·         Έντυπο συγκατάθεσης για συμμετοχή του αιτητή σε ασκήσεις από τον κηδεμόνα (ερ.29)

·         Κάρτα που περιλαμβάνει τα έγγραφα που πρέπει να προσκομίσει ο αιτητής στο κέντρο στρατολόγησης (ερ.30)

·         Πιστοποιητικό «βασικής φυσικής εκπαίδευσης» της νιγηριανής αεροπορίας (ερ.31)

·         Επιστολή εγγραφής στις τάξεις της νιγηριανής αεροπορίας (ερ.27)

·         Εσωτερικό μήνυμα της αεροπορίας, όπου ο αιτητής κηρύσσεται ως λιποτάκτης (ερ.26)

·         Εσωτερικό μήνυμα της αεροπορίας που αναφέρει ότι ο αιτητής δεν παρουσιάστηκε στην υπηρεσία κατόπιν λήξης δεκατετραήμερης άδειας του (ερ.33)

Αξιολογώντας τα ως άνω έγγραφα σε συνάρτηση με τα λεγόμενα του αιτητή σχετικά με την υπηρεσία του στη νιγηριανή αεροπορία καταλήγω στα εξής.

Σε σχέση κατ’ αρχήν με τα λεγόμενα του, ως αυτά καταγράφηκαν στο επίδικο πρακτικό της συνέντευξης, παρατηρώ επιμέρους κενά και ασάφειες, μεταξύ των οποίων το ότι δεν ήταν σε θέση να περιγράψει με εύλογη λεπτομέρεια τα καθήκοντα του, δεν μπορούσε να αναφέρει εύλογα αναμενόμενες σχετικά με την υπηρεσία του πληροφορίες, όπως το πως εξασφάλισε τα ερ.26, 33, δεδομένου ότι πρόκειται για φερόμενα εσωτερικά υπηρεσιακά μηνύματα της διοίκησης της αεροπορίας, σε ερώτηση πόσα είναι τα τμήματα της υπηρεσίας απάντησε «πάρα πολλά» και, όταν ρωτήθηκε για τα ονόματα των εκκλησιών που βρίσκονταν στη βάση, ανέφερε ονόματα που δεν συνάδουν όλα με αυτά που προέκυψαν κατόπιν έρευνας των καθ’ ων η αίτηση (ερ.17 – 9Χ). Λεχθέντων των ως άνω παρατηρώ ότι τα όσα ο αιτητής ανέφερε περί της ύπαρξης εκκλησίας στη βάση του με την ονομασία NAF protestant church συνάδουν με διαθέσιμες πληροφορίες που εντοπίζονται [6]. Τα δε έγγραφα τα οποία προσκομίζει φαίνεται να συνάδουν με τα όσα αναφέρει. Δεδομένου όμως ότι πρόκειται για αντίγραφα φωτογραφιών των εν λόγω εγγράφων, για τα οποία δεν έχουν εντοπιστεί διαθέσιμες πληροφορίες που θα μπορούσε να βοηθήσουν κατά την αξιολόγηση της κατ’ ιδία γνησιότητας τους, η βαρύτητα που θα δοθεί στα έγγραφα αυτά συναρτάται με την συνολική αξιοπιστία των ισχυρισμών του αιτητή που σχετίζονται με τις περιεχόμενες σ’ αυτά πληροφορίες που τον αφορούν.

Στη βάση λοιπόν των ως άνω, στα πλαίσια συνολικής αποτίμησης της αξιοπιστίας των δηλώσεων του αιτητή αναφορικά με την υπηρεσία του στη νιγηριανή αεροπορία, είναι κατάληξη μου ότι αποδέχομαι την αξιοπιστία των δηλώσεων του που αφορούν το ότι αυτός ενεγράφη και υπηρέτησε στη νιγηριανή αεροπορία σε χρόνο μεταξύ 2018-2021, όταν και έφυγε από τη χώρα καταγωγής. Στα πλαίσια της υπηρεσίας του αυτής ο αιτητής είχε υπηρετήσει, μεταξύ άλλων, και στη βάση της αεροπορίας που βρίσκεται κοντά στην πόλη Minna, στην πολιτεία Niger. Εκ των ενώπιον μου στοιχείων δεν μπορώ να εκφέρω κρίση για τον ακριβή χρόνο της υπηρεσίας του εκεί ούτε και για την φύση των καθηκόντων του, όμως τούτο ολίγο ενδιαφέρει εν προκειμένω.

Παρά τα ως άνω δεν αποδέχομαι τους ισχυρισμούς περί του ότι ο αιτητής εγκατέλειψε αιφνιδίως την υπηρεσία του και έφυγε από τη χώρα, καθώς για τα ερ.26, 33, τα οποία, δεδομένου ότι τα λεγόμενα του επί τούτου είναι πολύ φτωχά (ερ.19, 1Χ, ερ.20. 3Χ-6Χ), θα ήταν ιδιαιτέρως σημαντικά για την τεκμηρίωση των λεγομένων του, δεν εξηγείται πως περιήλθαν στην κατοχή του και φαίνεται να έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το ότι ο αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα δι’ αεροδρομίου (ερ.20 – 7Χ) χωρίς να αντιμετωπίσει πρόβλημα, παρότι, ως ανέφερε και ως αναφέρεται ρητώς στα ερ.26, 33, αυτός θεωρείτο λιποτάκτης από την υπηρεσία. Δεν μπορώ δε να αποδεχθώ τους ισχυρισμούς του αιτητή ότι έφυγε από τη χώρα δι’ αεροδρομίου χωρίς να αντιμετωπίσει πρόβλημα, καθώς το άτομο που τον συνόδευε φρόντισε να παρακάμψει τον έλεγχο του αιτητή από τις αρχές κατά την αναχώρηση του (ερ.20 – 7Χ). Δεν αποδέχομαι δε περαιτέρω τη σύνδεση της αναχώρησης του από τη χώρα με τον κατ’ ισχυρισμό κίνδυνο που αντιμετώπιζε από το ESN, προκειμένου να ενταχθεί στις τάξεις του, ως άλλωστε και ανωτέρω εξηγώ περί τούτου.

Για την ως άνω κατάληξη μου θεωρώ ιδιαίτερης βαρύτητας την πλήρη αντίφαση των ισχυρισμών του αιτητή κατά τη συνέντευξη με τους ισχυρισμούς που κατέγραψε στην επίδικη συνέντευξη και – σε συμφωνία με τους καθ’ ων η αίτηση (ερ.66 και ερ.16, 5Χ-9Χ) – δεν θεωρώ ευλογοφανή την εξήγηση που δίδει ο αιτητής για την καίρια αυτή αντίφαση, όπου ανέφερε ότι προέκυψε από λανθασμένη καθοδήγηση που έλαβε και άγνοια του πλαισίου διεθνούς προστασίας. Πολύ απλά θεωρώ ότι θα ήταν αναμενόμενο από άτομο στην κατάσταση που ο αιτητής αναφέρει ότι ήταν σε συνάρτηση με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης του και την εξ αυτού εγκατάλειψη της υπηρεσίας του στην αεροπορία, να είναι το πρώτο πράγμα που θα ανέφερε κατά την υποβολή τις επίδικης αίτησης, ανεξαρτήτως της γνώσεως του για το πλαίσιο διεθνούς προστασίας. Άλλωστε και τα όσα (αναληθή, ως ο ίδιος παραδέχθηκε – ερ.16, 5Χ-9Χ) επί της επίδικης αίτησης κατέγραψε, περιλαμβάνουν κίνδυνο προερχόμενο από εντελώς διαφορετική αιτία (κακομεταχείριση από μητριά και κίνδυνο εξ αυτής κατά της ζωής του αιτητή. Συνεπώς – αναμφίβολα – ο αιτητής γνώριζε από τότε ότι θα πρέπει να αναφέρει και να τεκμηριώσει κίνδυνο, προκειμένου να του παρασχεθεί διεθνής προστασία.

Ενόψει των ως άνω είναι κατάληξη μου ότι αποδέχομαι ότι ο αιτητής έχει υπηρετήσει για άγνωστο χρόνο στην αεροπορία όμως δεν αποδέχομαι το μέρος των ισχυρισμών του επί τούτου που αφορά την κατ’ ισχυρισμό λιποταξία του ή την – ως ο ίδιος αναφέρει – φυγή του από την υπηρεσία το 2021, ένα έτος μετά που άρχισαν οι κατ’ ισχυρισμό πιέσεις προς αυτόν δια μέσου της οικογένειας του αιτητή (ισχυρισμό που, ως ανωτέρω εξηγώ, δεν αποδέχομαι) το 2020.

Σε σχέση τώρα με τον τόπο διαμονής του αιτητή, παρόλο που - ως ανωτέρω εξηγώ – έχω αποδεχθεί ότι υπηρέτησε για κάποιο χρονικό διάστημα στη βάση της νιγηριανής αεροπορίας στην Minna, στην πολιτεία Niger, θα συμφωνήσω με όσα αναφέρουν οι καθ’ ων η αίτηση σχετικώς (ερ.68-69) ότι ο τόπος διαμονής του αιτητή προτού φύγει από τη χώρα καταγωγής του ήταν στην πολιτεία Bauchi. Σημειώνω ότι η πολιτεία Bauchi αναφέρεται τόσο στο ερ.5 (τόπος έκδοσης του διαβατηρίου του αιτητή) όσο και στο ερ.30 και ήταν ο τόπος διαμονής του από το έτος 2000, όταν πήγε εκεί με την μητέρα του.

Εν προκειμένω λοιπόν, δεδομένου ότι ο μόνος ισχυρισμός που γίνεται αποδεκτός πέραν του προφίλ του αιτητή (εκ του οποίου εξαιρείται ο τόπος διαμονής, όπου έχω αποδεχθεί ότι – σε αντίθεση με όσα ο ίδιος ανέφερε – ήταν η πολιτεία Bauchi) είναι το ότι ο αιτητής υπηρέτησε στην νιγηριανή αεροπορία αλλά δεν λιποτάκτησε από τις τάξεις της (εκ του οποίου, ακόμα και αν γινόταν αποδεκτός, δεν θα μπορούσε να προκύψει λόγος παροχής διεθνούς προστασίας, καθότι ουδέν ετέθη που θα καταδείκνυε ότι ο αιτητής εξ αυτού απειλείται από κακομεταχείριση, πέραν τις νομίμως προβλεπόμενης ποινής για ένα τέτοιο αδίκημα) απομένει μια επικαιροποιημένη εξέταση της κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του στην πολιτεία Bauchi.

Στη βάση δεδομένων ACLED, τη χρονική περίοδο 16/03/24 έως 14/03/25, καταγράφηκαν στην πολιτεία Bauchi 35 περιστατικά ασφαλείας, εκ των οποίων προέκυψαν 37 θάνατοι, τα οποία κατατάσσονται ως ακολούθως: 11 ταραχές (riots) με 7 απώλειες ανθρώπινων ζωών, 7 διαμαρτυρίες (protests), 10 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 6 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και 7 μάχες (battles) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 24 ανθρώπινες απώλειες.^[7] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Niger σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2022 ανερχόταν περί τα 8,3 εκατομμύρια κατοίκων.^[8]

Είναι κατάληξη μου, αποτιμώντας τις ως άνω πληροφορίες, ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε, και στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή. Δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις που θα μπορούσαν να επιτείνουν τον κίνδυνο ειδικώς για τον αιτητή σε σύγκρισή με τον πληθυσμό της περιοχής, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» και λαμβανομένης υπόψη της φύσεως των περιστατικών που καταγράφηκαν, ως εκτίθενται πιο πάνω [9] (βλ. και απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19, CF and DN).

Δεν παραβλέπω ότι ενδεχομένως να προκύψουν κίνδυνοι για τον αιτητή, αυξημένοι ίσως, όμως, ως στην αιτ. σκέψη 35 της Οδ.2011/95/ΕΕ αναφέρεται, «[οι] κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη.».

Έπεται λοιπόν ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο «καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» αλλά και ότι δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 (Ν. 6(I)/2000) αντίστοιχα.

Ουδέν προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσης που να ανατρέπει τα ως άνω.

Σημειώνεται καταληκτικά ότι η Νιγηρία έχει καθοριστεί στις Κ.Δ.Π. 198/2020, 225/2021, 202/2022,  166/2023 και 191/2024, οι οποίες εκδόθηκαν δυνάμει του αρ.12Βτρις του Νόμου, ως ασφαλής χώρα ιθαγενείας και στην παρούσα ουδέν στοιχείο προσκομίστηκε στη βάση του οποίου θα μπορούσε να «θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής […] στη συγκεκριμένη περίπτωσή», στη βάση των όσων διαλαμβάνονται από το αρ.12Βτρις (6).

Η προσφυγή απορρίπτεται.

Δεδομένων των πλημμελειών που εντοπίστηκαν στην επίδικη έκθεση, ως αυτές ανωτέρω καταγράφονται, ήτοι της μη εξέτασης και αξιολόγησης των ερ.26-33, οι οποίες, παρότι δεν είναι ικανές - δεδομένου του εξ υπαρχής ελέγχου που διενεργήθηκε στα πλαίσια της παρούσης - να ανατρέψουν το τελικό αποτέλεσμα ότι εν προκειμένω δεν υφίσταται ανάγκη παροχής διεθνούς προστασίας στον αιτητή, καταδεικνύουν πλημμελή έρευνα και αιτιολόγηση, δεν επιδικάζονται έξοδα.

 

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.