ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: 2516/2023

 

31 Μαρτίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

F.I.E.

Αιτητού

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

 .........

 

Γ. Βασιλόπουλος (κος), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Ν. Τζιρτζιπή (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 30.6.2023 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, καθότι καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος). Αιτείται εξάλλου την αναγνώρισή του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας. 

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία. Περί στις 6.12.2021, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Την 1.6.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό, ο οποίος υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή και επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του. Στις 30.6.2023, η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 12.7.2023, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής. Στις 3.7.2024, η απόφαση επιστροφής του Αιτητή ανακλήθηκε.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής προωθεί δια του συνηγόρου του ως μόνο ισχυρισμό την έλλειψη δέουσας έρευνας, υποστηρίζοντας ως προς την ουσία της υπόθεσής του, ότι αυτός διώκεται από τη κυβέρνηση της Νιγηρίας ως μέλος του κινήματος Indigenous People of Biafra (στο εξής: IPOB). H δίωξη των μελών του IPOB προκύπτει σύμφωνα με τον Αιτητή από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, στις οποίες παραπέμπει. Κατά τα άλλα υποστηρίζει ότι δεν υποβλήθηκαν επαρκή ερωτήματα στο Αιτητή, υποβάλλοντας ότι αυτός απάντησε με επάρκεια σε ότι ερωτήθηκε, αμφισβητώντας το τελικό εύρημα των Καθ’ ων η αίτηση περί αναξιοπιστίας του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού του αναφορικά με τη δίωξή του ένεκα της ιδιότητάς του ως μέλους του IPOB. Τέλος, με την ανάκλησης της απόφασης επιστροφής του Αιτητή, ο συνήγορός του προωθεί τη θέση ότι δέον να ανακληθεί και η απόφασή των Καθ’ ων η αίτηση και ως προς το αίτημά του για διεθνή προστασία.

 

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση, υπεραμύνονται της ορθότητας της επίδικης πράξης και επισημαίνουν ότι η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ήταν προϊόν δέουσας έρευνας. Παραπέμπουν στους ισχυρισμούς τους Αιτητή κατά τη διοικητική διαδικασία και στην αξιολόγησή τους, επισημαίνοντας ότι αυτός υπήρξε αναξιόπιστος ως προς τον πυρήνα του αιτήματός του και ότι η διαδικασία που πραγματοποιήθηκε ήταν η δέουσα. Τέλος, υποστηρίζουν ότι οι περιστάσεις του Αιτητή, το προφίλ σε συνάρτηση με τον τόπο διαμονής του, δεν δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

To νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύει της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

5.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

6.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

 

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας  από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ' ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

9.             Επισημαίνεται καταρχάς τα εξής, ως προς την τοποθέτηση του συνηγόρου του Αιτητή ότι η ανάκληση της απόφασης επιστροφής δέον να συμπαρασύρει και την απορριπτική απόφαση ασύλου τα εξής. Όπως έχει επισημάνει το παρόν Δικαστήριο σε προηγούμενη απόφασή του, η απορριπτική απόφασης αιτήσεως ασύλου και η απόφαση επιστροφής τελούν σε σχέση συναφών πράξεων (Βλ. Απόφαση στην Υπόθεση αρ. 434/21, D.N. v. Δημοκρατίας, ημερ. 10.6.2024, παρ. 98 επόμενες και εκεί μνημονευόμενη νομολογία). Ειδικότερα, ως προς τη σχέση της απορριπτικής του καθεστώτος διεθνούς προστασίας απόφασης και της απόφασης επιστροφής εκδοθείσες δυνάμει του άρθρου 18(7Β) του περί Προσφύγων Νόμου, τονίζεται ότι αυτές συνιστούν συναφείς αλλά διακριτές από απόψεως προϋποθέσεων έκδοσης πράξεις. Το άρθρο 18(7Β)(α1) θέτει ως προϋπόθεση της έκδοσης απόφασης επιστροφής εκ μέρους του Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου στο πλαίσιο των ανωτέρω διατάξεων την απορριπτική απόφαση επί καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Καθόσον η απορριπτική επί καθεστώτος διεθνούς προστασίας απόφαση συνιστά προϋπόθεση της έκδοσης απόφασης επιστροφής, οι προσβαλλόμενες συνιστούν συναφείς πράξεις. Μολονότι η απόφαση επιστροφής είναι δυνατό να εκδοθεί ταυτόχρονα με την απόφαση για την απόρριψη αιτήσεως διεθνούς προστασίας ή να ακολουθήσει αμέσως την απόφαση αυτήν, πρόκειται, εντούτοις, για δύο διακριτές αποφάσεις, οποιαδήποτε δε απόφαση επιστροφής πρέπει να τηρεί τις διαδικαστικές εγγυήσεις του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου και ιδίως της αντίστοιχες εθνικές εναρμονιστικές διατάξεις με την Οδηγία 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών (στο εξής: η Οδηγία 2008/115/ΕΚ) (Βλ. αποφάσεις της 18ης Δεκεμβρίου 2014, Abdida (C-562/13, EU:C:2014:2453, σκέψεις 45 και 46), της 19ης Ιουνίου 2018, Gnandi (C-181/16, EU:C:2018:465, σκέψεις 52 και 53), και της 30ής Σεπτεμβρίου 2020, CPAS de Liège (C-233/19, EU:C:2020:757, σκέψη 45).

 

10.          Ως εκ των ανωτέρω, τυχόν ακύρωση της απορριπτικής απόφασης επί της αίτησης διεθνούς προστασίας θα σημάνει αναγκαία ακύρωση της απόφασης επιστροφής, ως νόμιμο έρεισμα αυτής, χωρίς ωστόσο να ισχύει το αντίστροφο. Η ανάκληση δηλαδή της απόφασης επιστροφής δεν επιβάλλει την ανάκληση της αρνητικής απόφασης επί της αιτήσεως για διεθνή προστασία. Η διατύπωση, εξάλλου, που χρησιμοποίησε ο νομοθέτης περί «ενσωμάτωσης» της απόφασης επιστροφής στην απορριπτική προς χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας απόφαση και της ιδιότητας της πρώτης ως «αναπόσπαστου τμήματος» της τελευταίας δε σημαίνει την απώλεια της αυτοτέλειας των δύο, αλλά συνιστά μία επιλογή του νομοθέτη με δικονομικής φύσης σκοπιμότητα, ήτοι την εκδίκαση και των δύο αυτών πράξεων από το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας όταν η απόφαση επιστροφής εκδίδεται συνεπεία απορριπτικής απόφασης επί αιτήσεως διεθνούς προστασίας. Ως προς το ζήτημα της σχέσης μεταξύ των δύο αποφάσεων καθώς και των έννομων συνεπειών τυχόν ακύρωσης μίας εκ των δύο, παραπέμπω στην απόφαση της αδελφής μου δικαστού Ε. Ρήγα στην υπόθεση αρ. 3213/2022, JK δια της Επιτρόπου Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού v. Δημοκρατίας, ημερ. 17.8.2023, με την οποία και συντάσσομαι. Ως εκ τούτου, εν προκειμένω η ανάκληση της απόφασης επιστροφής δεν συνεπάγεται υποχρέωση ανάκλησης της απορριπτικής απόφασης ασύλου.

 

11.          Ως προς τον προωθούμενο λόγο προσφυγής είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100]

 

12.          Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του Αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του Αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

13.          Εν προκειμένω, ο Αιτητής στην καταγραφή της αίτησής του για άσυλο ανέφερε ότι είναι μέλος του IPOB μιας ομάδας που μάχεται για την ελευθερία και η οποία έχει χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική από την κυβέρνηση της Νιγηρίας. ¨Όπως αναφέρει, κάποια από τα μέλη της οργάνωσης θέλησαν να πάρουν τα όπλα για να πολεμήσουν ωστόσο ο ίδιος απέρριψε αυτή την πρόταση με αποτέλεσμα να έρθει αντιμέτωπος με απειλές κατά της ζωής του. Απείλησαν συγκεκριμένα τη ζωή του αποδίδοντάς του ότι εκθέτει τα μυστικά τους και ότι πήρε το μέρος της κυβέρνησης, ωστόσο ο ίδιος δηλώνει αθώος. Απώλεσε την εργασία του καθώς δεν μπορούσε, εξαιτίας των απειλών, να διακινείται ελεύθερα. Στις 6 Αυγούστου στις 3:00 π.μ. άκουσε άνδρες να εισέρχονται στο κτίριο όπου κοιμόταν τη νύχτα, οι οποίο τον αναζητούσαν. Ο ίδιος διέφυγε και εγκατέλειψε τη χώρα. Δεν επιθυμεί να επιστρέψει πίσω στη χώρα του, πιστεύοντας ότι εάν επιστρέψει θα τον σκοτώσουν.  

 

14.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι υπήκοος Νιγηρίας (γεννηθείς το 1988), με τόπο γέννησης την πόλη Orlu της πολιτείας  Imo, η οποία υπήρξε και ο τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του. Να σημειωθεί ότι ο Αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα του τον Οκτώβριο του 2021. Ως προς το θρήσκευμά του, δήλωσε ότι είναι χριστιανός , ανήκει στην εθνοτική ομάδα Igbo και μιλάει Αγγλικά και Igbo. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε ότι ο πατέρας του απεβίωσε το 2017 από πυροβολισμό από το στρατό και η μητέρα το βρίσκεται εν ζωή. Έχει τρεις αδελφές και έναν αδελφό. Δεν διέμενε με την οικογένειά του αλλά στο δικό του διαμέρισμα.  Στη χώρα του διαμένουν και άλλοι πιο μακρινοί συγγενείς. Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, είναι απόφοιτος λογιστικής, μετά από τετραετές πρόγραμμα, το οποίο ολοκλήρωσε το 2014-2015 στην πολιτεία Abia και ακολούθως συνέχισε τις σπουδές του επί ενάμισι έτος στις πελατειακές σχέσεις. Με το πέρας των σπουδών του εργάστηκε ως διευθυντής επισιτιστικού τμήματος σε ξενοδοχείο στην πολιτεία Imo.  

 

15.          Ως προς τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, κατά την ελεύθερή του αφήγηση, ο Αιτητής δήλωσε ότι από το 2013 είναι μέλος μια ομάδας ονόματι IPOB η οποία επιδιώκει την ελευθερία. Ακολούθως, ο Αιτητής αναφέρθηκε επιγραμματικά στο ιστορικό της οργάνωσης η οποία σχηματίστηκε το 2012 από τους Mazi Nnamdi Kany και Uche Mmefor. O πρώτος, ως δήλωσε ο Αιτητής συνεληφθείς σtις 19.10.2015 από την κυβέρνηση και κατηγορήθηκε για υποκίνηση μίσους λόγω εθνοτικής καταγωγής, υποκίνηση σε στάση και για εσχάτη προδοσία. Τότε η ομάδα χαρακτηρίστηκε ως τρομοκρατική από την κυβέρνηση. Κάποια εκ των μελών σχημάτισαν ένα στρατιωτικό βραχίονα ονόματι Eastern Security Network. Ο Αιτητής αναφέρει ότι ο ίδιος επηρεάστηκε από χαρακτηρισμό της ομάδας του ως τρομοκρατικής καθώς ο στρατός τους πολεμούσε ως τρομοκρατική ομάδα. Κάποια μέλη της ομάδας κάλεσαν τα υπόλοιπα μέλη της να πάρουν τα όπλα και να πολεμήσουν την κυβέρνηση. Ο Αιτητής αρνήθηκε να συμμετέχει στις ένοπλες επιθέσεις κατά ης κυβέρνησης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Αιτητής να κατηγορηθεί από τα μέλη του IPOB ότι πήρε το μέρος της κυβέρνησης. Προσπάθησαν να τον βρουν και να τον πιάσουν. Ο Αιτητής εξηγεί τέλος ότι στις 6.8.2021, προτού εγκαταλείψει τη χώρα γύρω στις 3 το πρωί άκουσε θόρυβο από άτομα που επιχείρησαν να τον απομακρύνουν από την οικία του και τον σκοτώσουν. Ο Αιτητής διέφυγε από το σπίτι του για άγνωστο προορισμό.

 

16.          Κατά το στάδιο των διερευνητικών ερωτήσεων, υποβλήθηκαν στον Αιτητή ερωτήσεις αναφορικά με τα χαρακτηριστικά και τις ιδεολογικές καταβολές του IPOB και της συμμετοχής και του ρόλου του σε αυτό. Επίσης, ο Αιτητής ερωτήθηκε αναφορικά με τις απειλές που δέχτηκε από άλλα μέλη του κινήματος λόγω της άρνησής του να συμμετέχει ένοπλες διαμάχες, την επίθεση που δέχτηκε στην οικία του τον Αύγουστο του 2021 και τις περιστάσεις γύρω από τη διαφυγή του. Ακολούθως, ο Αιτητής κλήθηκε να εξηγήσει τις περιστάσεις της κατ’ ισχυρισμό δίωξής του από την κυβέρνηση της χώρας. Τέλος, ερωτηθείς ως προς τις πιθανές συνέπειες επιστροφής στη χώρα του, δήλωσε ότι ο στρατός και τα μέλη του στρατιωτικού βραχίονα του IPOB θα τον σκοτώσουν.  

 

17.          Αξιολογώντας τις ανωτέρω δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση σχημάτισαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς^.: Ο πρώτος σχετικά με τα προσωπικά στοιχεία, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, ο δεύτερος ως προς την κατ’ ισχυρισμό δίωξή του λόγω της ισχυριζόμενης ιδιότητάς του ως μέλος της οργάνωσης IPOB.

 

18.          Ο πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθώς οι πληροφορίες που έδωσε ο Αιτητής ήταν συνεκτικές και δεδομένου ότι ο Αιτητής παρέδωσε το διαβατήριό του, το οποίο επιβεβαίωνε την εθνικότητα και τον τόπο γέννησής του, ενώ οι δηλώσεις του σχετικά με την περιοχή καταγωγής του επιβεβαιώνονται από εξωτερικές πηγές.

 

19.          Αναφορικά με τον δεύτερο ισχυρισμό, οι Καθ’ ων η αίτηση καταγράφοντας τις δηλώσεις του εντάσσονται στην περίμετρο του εν λόγω ισχυρισμού, αξιολόγησαν τις αναφορές τους περί δίωξής του από τον στρατιωτικό βραχίονα της οργάνωσης, το περιστατικό της δίωξή του τον Αύγουστο του 2021 στην οικία του και την μετέπειτα διαφυγή του. Οι συναφείς πληροφορίες που παρείχε κρίθηκαν ως μη ικανοποιητικές και επαρκείς, ενώ σε κάποιες πτυχές των δηλώσεών του εντοπίστηκαν αντιφάσεις, αοριστίες και έλλειψη ευλογοφάνειας. Μεταξύ άλλων οι Καθ’ ων η αίτηση διαπίστωσαν ότι ο Αιτητής αγνοούσε το σύμβολο, το έτος ίδρυσης της οργάνωσης και τους στόχους του IPOB.

 

20.          Ακολούθως, κατά την αξιολόγηση κινδύνου, στη βάση του μόνο αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση αξιολογώντας την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα του Αιτητή και πιο συγκεκριμένα στη πολιτεία Ιmo, τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του, σε συνάρτηση με το προφίλ του, εκτίμησαν ότι αυτός δεν διατρέχει οποιοδήποτε κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα του.

 

21.          Προχωρώντας στην νομική ανάλυση, οι Καθ' ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν συντρέχει  βάσιμος φόβος δίωξης για κάποιον από τους λόγους που θα δικαιολογούσε την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα. Κρίθηκε επίσης ότι δεν συντρέχει πραγματικός κίνδυνος βλάβης με την έννοια του άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

22.          Στο  πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, ο Αιτητής επισημαίνει δια του συνηγόρου του ότι οι απαντήσεις που έδωσε αναφορικά με το έτος ίδρυσης της οργάνωσης και τη σημαία της, παρά το περί αντιθέτου συμπέρασμα των Καθ’ ων η αίτηση είναι ορθές. Επιπλέον, το Δικαστήριο υπέβαλε διευκρινιστικά ερωτήματα στον Αιτητή, όπου ο Αιτητής επανέλαβε τον πυρήνα του αιτήματός τους. Δήλωσε συναφώς ότι είναι μέλος του IPOB από το 2014 και δήλωσε ότι κινδυνεύει τόσο από τα μέλη της ίδιας της οργάνωσης όσο και από την ίδια την κυβέρνησε. Ο Αιτητής εξήγηση ότι διώκεται από μέλη του IPOB, διότι πιστεύουν ότι δίνει πληροφορίες στην κυβέρνηση, λόγω της άρνησής του να συμμετέχει στο στρατιωτικό σκέλος και αναφέρθηκε σε περιστατικό όπου μέλη της οργάνωσης ήλθαν και τον έψαξαν στην οικία του, την οποία στη συνέχεια έκαψαν. Ερωτηθείς ως προς τα προβλήματα που επικαλείται ότι αντιμετωπίζει με την κυβέρνηση, ο Αιτητής δήλωσε ότι  κυβέρνηση έμαθε ότι είναι μέλος το 2014 και έκτοτε τριγυρνούν στην περιοχή με το όνομά του καθώς δεν έχουν την ταυτότητά του. Υποβλήθηκαν επίσης ερώτημα στο Αιτητή ως προς τις δράσεις του όντας μέλος της εν λόγω οργάνωσης. Τέλος, ο Αιτητής ερωτήθηκε ως προς το ενδεχόμενο μετεγκατάστασής του στην Abuja με τον αυτόν να δίδει παράδειγμα τον αρχηγό του κινήματος ο οποίος συνελήφθη όντας στην Κένυα.

 

23.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιον μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, με βάση τα ενώπιον μου δεδομένα, δέον να απομονωθούν καταρχάς οι ουσιώδεις ισχυρισμοί του Αιτητή προς αξιολόγηση. Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό αυτός αφορά στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής, τα προσωπικά στοιχεία και το προφίλ του. Ωστόσο, διαπιστώνεται ακολούθως ο εσφαλμένος διαχωρισμός των ουσιωδών ισχυρισμών στον οποίο προέβησαν οι Καθ’ ων η αίτηση. Όπως υποδεικνύει ο Πρακτικός Οδηγός της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO, και πλέον Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο, EUAA), «η προσήκουσα ταυτοποίηση των ουσιωδών ισχυρισμών είναι ουσιώδης τόσο για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας όσο και για την αξιολόγηση κινδύνου»[1].  Διαχωρίζοντας κατ’ ορθό τρόπο τους ουσιώδεις ισχυρισμούς, επισημαίνεται ότι ως δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός όφειλε να σχηματισθεί η κατ’ ισχυρισμό συμμετοχή του Αιτητή στην οργάνωση IPOB, ως τρίτος η κατ’ ισχυρισμό δίωξή του από μέλη της ίδιας της οργάνωσής του ένεκα της άρνησής του να συμμετέχει στον στρατιωτικό βραχίονα αυτής και ως τέταρτος η κατ’ ισχυρισμό δίωξή του από την κυβέρνηση και το στρατό της χώρας ως μέλος του IPOB. 

 

24.          Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, γίνεται δεκτό ότι ο Αιτητής κατάγεται από την πολιτεία Imo της Νιγηρίας, με τόπο τελευταίας διαμονής την πόλη Orlu. Είναι χριστιανός, εθνοτικής καταγωγής Igbo και μιλάει Αγγλικά και Igbo. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, η μητέρα και τα αδέλφια του εξακολουθούν να διαμένουν στη Νιγηρία. Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, είναι απόφοιτος πανεπιστημίου και ως προς την επαγγελματική του πείρα, δούλευε σε τράπεζα. Τα πιο πάνω δεδομένα, τα οποία έγιναν δεκτά ήδη κατά τη διοικητική διαδικασία, γίνονται αποδεκτά κα στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, καθώς ο Αιτητής αναφέρθηκε σε αυτά με συνοχή και επάρκεια, ενώ εν μέρει επιβεβαιώνονται από το διαβατήριο που προσκόμισε ο Αιτητής (βλ. ερ. 5 του διοικητικού φακέλου) και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

25.          Ως προς το δεύτερο νεοσχηματισθέντα ισχυρισμό του Αιτητή περί της συμμετοχής του προς τη συμμετοχή του Αιτητή στην εν λόγω οργάνωση παρατηρείται καταρχάς χρονική αντίφαση των δηλώσεών του ως προς το έτος ένταξής του σε αυτήν, καθώς ενώ στη συνέντευξή του δήλωσε ότι εντάχθηκε στο κίνημα τον Οκτώβριο του 2013  (ερ. 23) κατά την ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου διαδικασία δήλωσε ως έτος ένταξής του το 2014. Η εν λόγω χρονική απόκλιση δεν κρίνεται καταλυτικής φύσεως για την κρίση του δικαστηρίου αλλά παραμένει αξιοσημείωτη. Ακολούθως, ο Αιτητής ως προς τη συμμετοχή του στο κίνημά δεν ήταν αρκούντως σαφής ως προς το ρόλο του σε αυτό και τις δράσεις που αναλάμβανε.

 

26.           Προκειμένου να εξακριβωθεί η γνώση του Αιτητή σχετικά με την ομάδα IPOB (ιστορία, χαρακτηριστικά, σκοπιμότητα, δομή, έργο και ηγεσία), τέθηκαν στον Αιτητή κατά την συνέντευξη διευκρινιστικής φύσεως ερωτήσεις, στις οποίες ο Αιτητής αποκρίθηκε ως ακολούθως.  Η ομάδα IPOB ισχυρίστηκε πως πρόκειται για ξεχωριστή εθνικιστική οργάνωση που μάχεται για την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της περιοχής Βiafra της Νιγηρίας, την καταπολέμηση των ανισοτήτων και της καταπίεσης σε βάρος των κατοίκων της περιοχής, την εξασφάλιση των βασικών αναγκών τους και την εδραίωση της δικαιοσύνης. Ζητηθείς να περιγράψει την σημαία του κινήματος, δήλωσε πως αυτή έχει τα χρώματα κόκκινο, μαύρο και πράσινο και απεικονίζει έναν ανατέλλοντα ήλιο, ο οποίος αποτελεί και το σύμβολο της ομάδας. Η ομάδα ιδρύθηκε το 2012 και ο Αιτητής έγινε μέλος στις 10 Οκτωβρίου του 2013 λόγω του ότι ήταν μέλος της εθνοτικής ομάδας Igbo που αποτελεί και προϋπόθεση για την ένταξη στην ομάδα. Περαιτέρω προέβαλε πως βασικό στοιχείο είναι η ανιδιοτέλεια της ομάδας, καθώς κανείς δεν πληρώνεται για την δράση του και όλοι μάχονται για τα δικαιώματα των κατοίκων της περιοχής. Ερωτηθείς αν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του είναι μέλη της ομάδας, απάντησε πως όλοι οι Igbo σχετίζονται με την ομάδα και πως και ο πατέρας του όσο ζούσε ήταν μέλος αυτής. Προσέθεσε επίσης ότι το κίνημα αυτό χαρακτηρίστηκε ως τρομοκρατική οργάνωση από την Κυβέρνηση της Νιγηρίας και αυτό έκανε τους γονείς του να ανησυχήσουν μήπως από την ενεργή δράση του Αιτητή, ο τελευταίος χαρακτηριστεί τρομοκράτης. Ερωτηθείς σχετικώς με το ποια ήταν τα καθήκοντά του εντός της ομάδας, προέβαλε ότι παρείχε συμβουλές προς το γκρουπ στο πως να γίνει καλύτερο και να πέτυχει την αποστολή του. Προς τον σκοπό αυτόν συμμετείχε σε συνεδριάσεις της ομάδας και σε ειρηνικές διαμαρτυρίες, όπως π.χ. για την αποφυλάκιση του αρχηγού της ομάδας ο οποίος συνελήφθη από την κυβέρνηση 3 φορές. Επιπρόσθετα, ισχυρίστηκε ότι δέχτηκε απειλές από μέλη της ομάδας που αντιδρούν σε όποιον δεν συμφωνεί να πολεμήσει για την ομάδα ενόπλως. Πιο αναλυτικά, προέβαλε ότι υπάρχει ξεχωριστό τμήμα εντός της ομάδας που είναι επιφορτισμένο με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της ομάδας και όποιος δεν δεχτεί να πολεμήσει, του «κόβουν το κεφάλι», και τον Αιτητή τον αναζήτησαν στην οικία του πολλές φορές και τον απειλούσαν για περίπου 8 μήνες. Στις 6 Αυγούστου 2021 άγνωστοι εισέβαλαν στο σπίτι του ένοπλοι αλλά ο Αιτητής κατάφερε να διαφύγει (ερυθρό 22 και 21 του διοικητικού φακέλου). Ερωτηθείς τι είναι αυτό που φοβάται ότι θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του, προέβαλε ότι η κυβέρνηση θα τον συλλάβει ως τρομοκράτη, επειδή η οργάνωση κρίθηκε τρομοκρατική και από το 2015 πολλά μέλη έχουν συλληφθεί, ενώ επίσης φοβάται και την ίδια την στρατιωτική παράταξη της οργάνωσης γιατί αρνήθηκε να πολεμήσει (ερυθρό 20 του διοικητικού φακέλου).

 

27.          Τα παραπάνω χρήζουν αξιολόγησης σε συνάρτηση και με όσα ο Αιτητής κατέθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου στην ακροαματική διαδικασία.  Κατά τη δικάσιμο ημερομηνίας 2.7.2024, όπου η υπόθεση είχε ορισθεί για διευκρινίσεις, ο Αιτητής ανέφερε ότι η οργάνωση έχει κριθεί τρομοκρατική από το 2015, όταν κάποια μέλη αυτής αποφάσισαν να πάρουν όπλα, ενώ όσοι δεν συμφώνησαν, μεταξύ αυτών και ο Αιτητής, δέχτηκαν επίθεση από τα ένοπλα μέλη με την κατηγορία η άρνησή τους υποδηλώνει ότι «σαμποτάρουν» την οργάνωση και βοηθούν την κυβέρνηση αποκαλύπτοντας τα μυστικά της ομάδας. Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν πήρε ποτέ όπλο. Σε άλλο σημείο, δήλωσε πως η κυβέρνηση ξεκίνησε να επιτίθεται την ομάδα το 2014, έχοντας τοις ταυτότητες των μελών και ότι η αντιπαράθεση έγινε εντονότερη το 2020, όταν ο στρατός της Νιγηρίας κήρυξε τον πόλεμο. Επίσης, αναφορικά με την περιοχή του (Imo State) δήλωσε πως ο στρατός επιτέθηκε πρόσφατα στην περιοχή και σκότωσε 83 άτομα. Επιπρόσθετα, σε σχέση με την προσωπική του δράση εντός της ομάδας από το 2014 έως το 2021, ανέφερε ότι ήταν «ελεγκτής» στην περιοχή που βρισκόταν και ευαισθητοποιούσε άτομα για την ιδεολογία της ομάδας. Την εν λόγω θέση απέκτησε το 2015 επειδή θεώρησαν ότι ήταν πεπαιδευμένος ικανός να αναλάβει αυτόν τον ρόλο.

 

28.          Σύμφωνα με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, η Biafra αποτελούσε την πρώην Ανατολική Περιφέρεια της Νιγηρίας, η οποία κατοικείτο κυρίως από Igbo Χριστιανούς και από τον Μάιο του 1967 είχε κηρύξει μονομερώς την ανεξαρτησία της από τη Νιγηρία, κάτι το οποίο είχε ως αποτέλεσμα το ξέσπασμα εμφύλιου πολέμου μεταξύ των αποσχιστικών δυνάμεων της Biafra και του Νιγηριανού στρατού ο οποίος διήρκησε μέχρι τον Ιανουάριο του 1970, όπου το κράτος της Biafra ηττήθηκε από τον Νιγηριανό στρατό. Ο πόλεμος αυτός είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο έως και 3 εκατομμυρίων ανθρώπων εθνοτικής καταγωγής Igbo.^[2]

 

29.          Ενώ σήμερα το αυτονομιστικό κίνημα δεν αποτελεί σημαντική απειλή στην κατάσταση ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή γνωστή και ως Igboland, το 1999 η ομάδα γνωστή ως The Movement for the Actualization of the Sovereign State of Biafra (MASSOB) κήρυξε την επανέναρξη του αγώνα για ανεξαρτησία της Biafra. Ο αγώνας για τη Biafra φαίνεται να παραμένει επίκαιρος στη νοτιοανατολική Νιγηρία, με ηγετική δύναμη την MASSOB, και πιο πρόσφατα την ομάδα IPOB (Indigenous People of Biafra). ^[3]

 

30.          Από την ανάλυση των διαθέσιμων πηγών, προκύπτει ότι οι ομάδες που προωθούν την ανεξαρτησία της περιοχής ήταν τουλάχιστον μέχρι το 2020 ειρηνικές, και ότι μέλη ή ακόμα και υποστηρικτές των ομάδων αυτών ή της ιδέας μιας ανεξάρτητης Biafra έχουν όντως στοχοποιηθεί από τις αρχές.^[4] Το 2017 ο Νιγηριανός στρατός με την υποστήριξη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, απαγόρεψε το IPOB και το χαρακτήρισε τρομοκρατική οργάνωση,^[5] δήλωση την οποία καταδίκασαν διεθνείς παρατηρητές, όπως Ε.Ε. και ΗΠΑ καθώς υποστήριξαν ότι οι υποστηρικτές IPOB δεν χρησιμοποιούν βία και οι διαδηλώσεις τους είναι ειρηνικές. Αναφορές υπάρχουν επίσης ότι το διάστημα που ακολούθησε άτομα που ανήκουν στην φυλή Igbo και επέστρεψαν στην νοτιο-ανατολική Νιγηρία για τις γιορτές των Χριστουγέννων, κρατήθηκαν και υπέστησαν παρενοχλήσεις από Νιγηριανούς στρατιώτες. Επίσης άτομα τα οποία είχαν πάνω τους υλικό υπέρ της δράσης της ομάδας IPOB συνελήφθησαν και διώχθηκαν ποινικά. Μέλη του IPOB κατηγορήθηκαν για εσχάτη προδοσία, έγκλημα το οποίο τιμωρείται με θανατική ποινή στην Νιγηρία.^[6]

 

31.          Περαιτέρω, πηγές περιγράφουν τους Ιθαγενείς της Biafra (IPOB) ως «αποσχιστική» οργάνωση ή ως «αποσχιστική» ομάδα. Οι νέοι που ανήκουν σε αποσχιστικές ομάδες όπως η IPOB, ανήκουν κυρίως στην εθνοτική ομάδα των Igbo και «αισθάνονται ότι έχουν υποστεί διακρίσεις από αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία». Ομοίως, οι δραστηριότητες των αυτονομιστικών ομάδων της Biafra, συμπεριλαμβανομένης της IPOB, είναι «μια προσπάθεια να προσελκύσουν την προσοχή και τις δαπάνες της κεντρικής κυβέρνησης,… βασισμένες σε ένα κοκτέιλ μακροχρόνιων και πρόσφατων οικονομικών και πολιτικών παραπόνων». Τα παράπονα της IPOB είναι ότι έχουν περιθωριοποιηθεί πολιτικά, κοινωνικοοικονομικά και πολιτιστικά, ενώ ισχυρίζονται ότι είναι αποδέκτες άνισης μεταχείρισης από την Κυβέρνηση της χώρας.^[7] Το IPOB έχει επίσης επικρίνει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Νιγηρίας για ανεπαρκείς επενδύσεις, πολιτική αποξένωση, άνιση κατανομή πόρων, περιθωριοποίηση λόγω εθνοτικής καταγωγής καθώς και για σημαντική στρατιωτική παρουσία και εξωδικαστικές δολοφονίες στα Νοτιοανατολικά, Νοτιοκεντρικά και σε τμήματα των Βορειοκεντρικών περιοχών της χώρας. Ο οργανισμός απέκτησε δημοτικότητα προς τα μέσα της δεκαετίας του 2010 και είναι σήμερα ο μεγαλύτερος οργανισμός ανεξαρτησίας της Biafra, όσον αφορά τα μέλη. Τα τελευταία χρόνια, έχει κερδίσει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης επειδή είναι τακτικός στόχος της πολιτικής καταστολής της κυβέρνησης της Νιγηρίας. Διαθέτει επίσης διάφορους ιστότοπους και κανάλια επικοινωνίας που χρησιμεύουν ως η μόνη αξιόπιστη κοινωνική υποδομή που εκπαιδεύει και ενσταλάζει πληροφορίες και ειδήσεις από πρώτο χέρι στα μέλη της.^[8]

32.          Σύμφωνα με άρθρο του BBC, ιδρύθηκε το 2012 από δύο άτομα που ανήκαν στην εθνοτική ομάδα των Igbo με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, τους Nnamdi Kanu και Uche Mefor, ως ειρηνικό κίνημα. Εντούτοις, δημιουργήθηκε και μια ένοπλη πτέρυγα, το Eastern Security Network (ESN), στη νοτιοανατολική Νιγηρία το 2020, λέγοντας ότι αυτό συνέβη για να υπερασπιστούν τους Igbos. Ωστόσο, οι επικριτές λένε ότι η ένοπλη πτέρυγα χρησιμοποιεί βία και έχει προκαλέσει τεράστια δεινά. Η κυβέρνηση της Νιγηρίας απαγόρευσε την IPOB και ένα δικαστήριο την έχει χαρακτηρίσει ως «τρομοκρατική οργάνωση». Οι επικριτές της Κυβέρνησης λένε ότι η προσπάθεια καταστροφής της ομάδας μέσω της στρατιωτικής βίας έχει προσθέσει στον πόνο των αμάχων που έχουν δει τα χωριά τους να δέχονται επίθεση από στρατεύματα, και νεαρούς άνδρες να κρατούνται ή να σκοτώνονται απλώς με την υποψία ότι είναι υποστηρικτές του κινήματος. Οι επιθέσεις σε όλη την περιοχή από ένοπλους άνδρες, τους οποίους οι υπηρεσίες ασφαλείας της Νιγηρίας συνδέουν με την ομάδα, οδήγησαν στη δολοφονία εκατοντάδων πολιτών και μελών των δυνάμεων ασφαλείας από την έναρξη της βίας το 2020.^[9] Από τις ανωτέρω πηγές επιβεβαιώνεται η αντικαθεστωτική δράσης του IPOB.

 

33.          Το ανωτέρω επιβεβαιώνεται και με βάση την πιο πρόσφατη  αναφορά του European Union Agency for Asylum (EUAA), εκδοθείσα το 2021. Στην αναφορά αυτή αναφέρεται πως, από τον Αύγουστο του 2020 και έπειτα, η βία μεταξύ του IPOB και των δυνάμεων ασφαλείας της Νιγηρίας έχει κλιμακωθεί, με αναφερόμενες δολοφονίες αμάχων και αντίποινα. Η βία έχει πάρει τη μορφή συγκρούσεων με χρήση όπλων και η IPOB έχει επίσης κατηγορηθεί για επιθέσεις εναντίον αστυνομικών τμημάτων.^[10] Μεταξύ Αυγούστου 2015 και Αυγούστου 2016 οι δυνάμεις ασφαλείας της Νιγηρίας, υπό την ηγεσία του στρατού, διεξήγαγαν μια εκστρατεία καταστολής, σκοτώνοντας εξωδικαστικά τουλάχιστον 150 υποστηρικτές της Biafra.^[11] Τον Σεπτέμβριο του 2017, οι δυνάμεις ασφαλείας συνέλαβαν περισσότερα από 100 μέλη του IPOB στην πολιτεία Abia. Περίπου 15 άνθρωποι φέρεται να σκοτώθηκαν καθώς ο στρατός εισέβαλε στο σπίτι του αρχηγού του IPOB, Nnamdi Kanu. Μετά την καταστολή, κατά την οποία ο στρατός σκότωσε και συνέλαβε άγνωστο αριθμό μελών της IPOB, ο στρατός, με την υποστήριξη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, απαγόρευσε το IPOB και το κήρυξε τρομοκρατική οργάνωση. Αυτή η δήλωση δεν υποστηρίχθηκε από πολλούς Νιγηριανούς και διεθνείς παρατηρητές, όπως την ΕΕ και τις ΗΠΑ επειδή «οι υποστηρικτές του IPOB δεν έχει γίνει γνωστό ότι είναι βίαιοι και ότι οι διαδηλώσεις ήταν σε μεγάλο βαθμό ειρηνικές».^[12] Αρκετά μέλη κατηγορούνται για προδοσία, που τιμωρείται με θανατική ποινή στη Νιγηρία, ενώ η απλή κατοχή υλικού της IPOB φαίνεται να συνιστά λόγο σύλληψης και πιθανή δίωξη.^[13]

 

34.          Η Διεθνής Αμνηστία σε έκθεση που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2023 για την κατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Νιγηρία το έτος 2022, αναφέρει ότι στις 23 Ιουνίου, το Ανώτατο Δικαστήριο της Abuja επιδίκασε αποζημίωση στην Glory Okolie για την κράτηση της για 150 ημέρες με κατηγορίες για κατασκοπεία υπέρ της αυτονομιστικής ομάδας Indigenous People of Biafra (IPOB). Στις 13 Οκτωβρίου, το Εφετείο απάλλαξε τον ηγέτη του IPOB Nnamdi Kanu από ποινικές κατηγορίες και κήρυξε την απαγωγή του από την Κένυα στη Νιγηρία παράνομη επειδή παραβιάστηκε το δικαίωμά του σε δίκαιη δίκη.^[14]

 

35.          Ως προς την πρακτική των εξαφανίσεων και την παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή και την ελευθερία από τις κρατικές αρχές κατά των μελών του IPOB, η ίδια ως άνω έκθεση αναφέρει ότι αρκετοί άνδρες εξαφανίστηκαν βίαια από τις αρχές ως απάντηση στις δραστηριότητες του IPOB. Επιπλέον, διεξήχθησαν στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της ληστείας στα βορειοδυτικά και κατά του Ανατολικού Δικτύου Ασφαλείας του IPOB στα νοτιοανατολικά. Οι δυνάμεις ασφαλείας παραβίαζαν συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα στο πλαίσιο αυτών των επιχειρήσεων. Σύμφωνα με αναφορές των μέσων ενημέρωσης, στις 17 Απριλίου, στρατιωτικοί άνοιξαν πυρ εναντίον αμάχων πολιτών στο Orlu, στην πολιτεία Ίμο, σκοτώνοντας περίπου τέσσερα άτομα.^[15] Ως εκ τούτου, η σύνδεση της φυλής Igbo με την εν λόγω οργάνωση όντως επιβεβαιώνεται. Όπως επίσης επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι μέλη της εν λόγω οργάνωσης βρίσκονται στο στόχαστρο των αρχών της χώρας.

 

36.           Παρά ωστόσο, τη γενικότερη γνώση αναφορικά με την επικρατούσα κατάσταση μεταξύ των αρχών και της οργάνωσης IPOB, όπως επισημαίνεται ανωτέρω, οι αναφορές του Αιτητή ως προς την προσωπική του συνεισφορά και δράση στο κίνημα υπήρξαν λακωνικές και γενικές. Η δε γνώση του ως προς διάφορες πτυχές του κινήματος εύλογα δύναται να θεωρηθούν κοινή γνώση δεδομένου του μορφωτικού επιπέδου του Αιτητή και της παρουσίας του στη συγκεκριμένη περιοχή, δεδομένο που δεν μπορεί να υπερφαλαγγίσει την έλλειψη βιωματικής φύσεως αναφορών και συνεπώς δεν γίνεται δεκτός ο ισχυρισμός του περί συμμετοχής του στην οργάνωση IPOB. O Αιτητής δεν προσκόμισε οποιαδήποτε μαρτυρία που να αφορά στον ίδιο προσωπικά ως προς την κατ’ ισχυρισμό συμμετοχή του στο κίνημα. Ένεκα αυτού δεν θεμελιώνεται η αξιοπιστία του Αιτητή ως προς τον υπό εξέταση ισχυρισμό.

 

37.          Αναφορικά με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, σημειώνονται τα εξής. Παρατηρείται καταρχάς ότι αυτός συνδέεται λογικώς με το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό ο οποίος κρίθηκε ως μη αποδεκτός. Εντούτοις κατά την εξέταση του τρίτου ουσιώδους ισχυρισμού, εντοπίζονται περαιτέρω σημεία που θίγουν περαιτέρω την ήδη τρωθείσα αξιοπιστία του. Ο Αιτητής τόσο κατά τη διοικητική όσο και κατά τη δικαστική διαδικασία ανέφερε ότι μέλη της οργάνωσης στράφηκαν εναντίον του όταν αυτός, αρνήθηκε να συμμετέχει στον ένοπλο αγώνα τους. Παραιτείται συναφώς ότι ο Αιτητής δεν προσέφερε καμία βιωματικής φύσεως λεπτομέρειες των απειλών που δέχτηκε τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και από τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες δέχτηκε αυτές τις απειλές, καίτοι είχε τη ευκαιρία να το πράξει. Εύλογα αναμένεται δεδομένου του μορφωτικού επιπέδου του Αιτητή και του κεντρικού ρόλου που διαδραμάτισαν οι απειλές αυτές στην απόφασή του να εγκαταλείψει τη χώρα του. Με γενικότητα επίσης περιγράφει το περιστατικό της κατ΄ισχυρισμό επίθεσης στην οικία του. Ο Αιτητής δεν εξηγεί πώς αντιλήφθηκε την ύπαρξη των εν λόγω προσώπων στην οικία του ούτε πώς αντιλήφθηκε ότι πρόκειται για άτομο του IPOB κι όχι κάποιοι τυχαίοι τρίτοι. Γενικά ο Αιτητής δεν συνεισέφερε καμία λεπτομέρεια, όπως ευλόγως αναμένεται για ένα πρόσωπο όταν περιγράφει την κρίσιμη στιγμή της διαφυγής του. Σημαντική επίσης είναι και η καινοφανής προσθήκη κατά τη δικαστική διαδικασία ότι μετά τη διαφυγή του οι εισβολείς έκαψαν την οικία του, σημαντική αναφορά, η οποία παραλείπεται εντελώς κατά τη διοικητική διαδικασία. Ως εκ τούτου, παρά το γεγονός ότι ο Αιτητή υπήρξε συνεπής ως προς την κατ’ ισχυρισμό δίωξή του από μέλη του IPOB για το λόγο που εξήγησε παρά ταύτα οι λοιπές δηλώσεις του κρίνονται ως γενικόλογες και σε κάποιο σημείο ασυνεπείς, δεδομένα που δεν θεμελιώνουν την αξιοπιστία του.

 

38.          Ως προς τον τέταρτο ουσιώδη ισχυρισμό, ο οποίες επίσης συναρτάται με τον πρώτο, παρατηρείται ότι ο Αιτητής αναφέρθηκε γενικότερα στη συνέντευξή του σε δίωξη μελών  μελών του IPOB από την κυβέρνηση, ένεκα του ότι αυτή κηρύχθηκε ως τρομοκρατική οργάνωση. Ωστόσο από τις αναφορές του δεν προκύπτει ότι ο ίδιος προσωπικά αναζητείτο από τις αρχές. Ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει  πώς ο ίδιος προσωπικά στοχοποιήθηκε από την κυβέρνηση, παρά μόνο αναφέρθηκε συγκεκριμένα για την οργάνωσή του. Η γενική δήλωσή του ότι είχαν το όνομά του και από το 2014 μέχρι το 2021 τον αναζητούσαν στην περιοχή, διαφοροποιεί τις αντίστοιχες αναφορές του κατά τη διοικητική διαδικασία, ενώ εκ της γενικότητάς της δεν αποτελεί επαρκές στοιχείο ότι αυτός όντως διώκεται προσωπικά΄ από τις αρχές.  Το γεγονός δεν ότι εγκαταλείποντας τη χώρα του ταξίδεψε από το αεροδρόμιο της Abuja νόμιμα χωρίς να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα αυτό αποτελεί σημαντική ένδειξη ότι δεν ήταν πρόσωπο του ενδιαφέροντος των αρχών της χώρας καταγωγής του.

 

39.          Όπως προκύπτει από τις ανωτέρω εξωτερικές πηγές πληροφόρησης μέλη της εν λόγω οργάνωσης διώκονται γενικώς από τις αρχές της χώρας, ωστόσο ο Αιτητής δεν κατόρθωσε να καταδείξει ότι διώκεται προσωπικά ως μέλος της εν λόγω οργάνωσης και συνεπώς δεν θεμελιώνεται η εσωτερική του αξιοπιστίας ως προς τον υπό εξέταση ισχυρισμό.

 

40.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου που τυχόν αντιμετωπίζει ο Αιτητής και στην στη βάση του αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή ως αναλύεται ανωτέρω, επισημαίνονται τα κάτωθι: Ως προς τα στοιχεία του προφίλ του, ο Αιτητής δεν προβάλλει οποιοδήποτε υποκειμενικό φόβο, και επιπλέον, δεν προκύπτει οποισδήποτε κίνδυνος ένεκα της θρησκεία του Αιτητή, καθώς σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη Θρησκευτική Ελευθερία στη Νιγηρία για το 2023, o χριστιανισμός είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη θρησκεία συνολικά στη χώρα με ποσοστό 48,1% και αποτελεί σημαντική πλειοψηφία στα νότια της Νιγηρίας, όπου συμπεριλαμβάνεται η πολιτεία Rivers, όπου διέμενε και εργαζόταν προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του ο Αιτητής.[16] Ούτε, επίσης, προκύπτει κίνδυνος λόγω της εθνοτικής καταγωγής του Αιτητή, καθώς σύμφωνα με έτερη εξωτερική πηγή, η φυλή του Αιτητή (Igbo), η οποία κυρίως εμφανίζεται στα ανατολικά, αποτελεί μία εκ των τριών κύριων φυλών στη χώρα του[17].

 

41.          Εξετάζονται στη συνέχεια και αξιολογούνται εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη Νιγηρία, όπου διαπιστώθηκαν τα κάτωθι: Σύμφωνα  με το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province)[18]. 

 

42.          Η Boko Haram δρα στις πολιτείες Borno, Yobe, και Adamawa. Το 2019, παρατηρήθηκε  αναζωπύρωση και κλιμάκωση της κρίσης της Boko Haram σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Νιγηρία και από το 2019 επεκτάθηκε  στη βορειοδυτική Νιγηρία με επιθέσεις που έλαβαν χώρα στην Kaduna, Katsina, Sokoto και Zamfara.[19] Ο στρατιωτικός εξοπλισμός και ο οπλισμός της Boko Haram περιλαμβάνει AK47, αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, χειροβομβίδες, όλμους, βόμβες βενζίνης και οχήματα Hilux.  Επιπλέον, έχει αναφερθεί ότι χρησιμοποιεί χειροβομβίδες με ρουκέτες και ενδέχεται να έχει τη δυνατότητα κατασκευής όπλων.[20] Οι εν λόγω συγκρούσεις περιορίζονται στις εν λόγω περιοχές της χώρας και δεν εκτείνονται στον τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του Αιτητή, την πολιτεία Ιmo.

 

43.          Αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Imo, το 2023 οι κύριοι παράγοντες που ενεπλάκησαν σε εντάσεις στη νοτιοανατολική Νιγηρία ήταν οι «αποσχιστικές φατρίες»,[21] ή η Ομάδα Αυτοχθόνων του Μπιάφρα (Indigenous People of Biafra - IPOB) και το Ανατολικό Δίκτυο Ασφαλείας (Eastern Security Network - ESN).[22] Οι αποσχιστές του Biafra, που βρίσκονται στη νοτιοανατολική Νιγηρία, περιγράφηκαν ως «ο νόμος πλέον», έχοντας αναλάβει τις εξουσίες των κυβερνητικών αξιωματούχων και των παραδοσιακών ηγετών στην περιοχή.[23] Άγνωστοι ένοπλοι ήταν επίσης παρόντες στη νοτιοανατολική Νιγηρία καθ' όλη τη διάρκεια του 2023,[24] με τη φράση «επιθέσεις από άγνωστους ένοπλους» να χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει τη σεχταριστική βία στη συγκεκριμένη περιοχή[25]

 

44.          Οι κρατικές δυνάμεις ήταν επίσης παρούσες στη νοτιοανατολική Νιγηρία το 2023.[26] Σύμφωνα με την εφημερίδα 'Premium Times', η οποία επικαλείται επίσημες πηγές, αναφέρεται ότι την περίοδο μεταξύ 11 Φεβρουαρίου 2024 και 7 Μαρτίου 2024, δυνάμεις ασφαλείας που έδρασαν συνδυαστικά σκότωσαν μεγάλο αριθμό ύποπτων μελών της Ομάδας Αυτοχθόνων του Μπιάφρα (IPOB) και της ένοπλης στρατιωτικής της πτέρυγας, του Ανατολικού Δικτύου Ασφαλείας (ESN), σε διάφορες περιοχές στη νοτιοανατολική Νιγηρία. Σύμφωνα με επίσημη πηγή, οι επιχειρήσεις διεξήχθησαν από την Joint Task Force of Operation Udoka, η οποία αποτελείται από προσωπικό του Νιγηριανού Στρατού, του Νιγηριανού Ναυτικού, της Νιγηριανής Πολεμικής Αεροπορίας και της Αστυνομικής Δύναμης της Νιγηρίας· προσωπικό από την Υπηρεσία Κρατικής Ασφαλείας και το Σώμα Ασφαλείας και Πολιτικής Άμυνας της Νιγηρίας συμμετείχε επίσης. Οι ύποπτες τοποθεσίες του IPOB/ESN εντοπίστηκαν στις κοινότητες Orsu, Eke-Ututu και Ihiteukwa, Ihittenansa, που βρίσκονται στη διοικητική περιοχή Orsu στην πολιτεία Imo. Κατά την ίδια περίοδο, επιπλέον τοποθεσίες καταστράφηκαν στη διοικητική περιοχή Ihiala, στην πολιτεία Anambra.[27]

 

45.          Τέλος, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED τη χρονική περίοδο 23.03.2024 μέχρι τις 21.03.2025 στην πολιτεία Imo της Νιγηρίας  καταγράφηκαν συνολικά 89 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 151 ανθρώπινες απώλειες. Εξ' αυτών, τα 49 καταχωρίστηκαν ως μάχες (98 απώλειες), τα 36 ως βία κατά αμάχων (50 απώλειες), τα 2 ως εκρήξεις / απομακρυσμένη βία (0 απώλειες) και τα 2 ως εξεγέρσεις (3 απώλειες)[28]. Σύμφωνα δε με εκτιμήσεις, ο πληθυσμός της πολιτείας Imo το 2022 ανερχόταν σε 5.459.300 κατοίκους.[29]

 

46.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, καταλήγω βάσει όλων των ανωτέρω και από τα στοιχεία του φακέλου που έχω ενώπιον μου ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθαυτός από τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά.

 

47.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

48.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)]. 

 

49.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, δηλαδή την πολιτεία Rivers, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

50.          Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

51.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

52.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

53.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

 

54.          Επί τη βάσει των ανωτέρω ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων, όπως αναλύθηκαν ανωτέρω, σε σχέση με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Ιmo, δεν προκύπτει ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης οι οποίες να θέτουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας μόνο εκ της παρουσίας του στο έδαφος της συγκεκριμένης περιοχής εντός της έννοιας του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου[30]. Αλλά και όλως επικουρικώς των ανωτέρω, δεν εντοπίζω οποιοδήποτε παράγοντα επίτασης κινδύνου εξετάζοντας τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, διαπιστώνοντας ότι αυτός είναι, σε κάθε περίπτωση, νέος,  ενήλικας άνδρας, μορφωμένος, ικανός προς εργασία, ο οποίος έχει διαβιώσει για μακρό διάστημα στην εν λόγω περιοχή, κατέχοντας συνεπώς επαρκής γνώση επ' αυτής. Να σημειωθεί πως ο Αιτητής διαθέτει υποστηρικτικό/οικογενειακό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του. Ο ίδιος, ακόμα και κάτω από τον ισχυρισμό το ο οποίος δεν έχει γίνει αποδεκτός, ουδέποτε συμμετείχε σε ένοπλες συγκρούσεις. Ενόψει της πιο πάνω ανάλυσης και διαπίστωσης, η εξέταση των λοιπών λόγων προσφυγής που προώθησε ο Αιτητής καθίσταται αλυσιτελής, ιδίως δεδομένης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και της έκτασης του ελέγχου που ασκεί στην επίδικη πράξη.

 

55.          Παράλληλα, ο Αιτητής δεν προβάλλει και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει οποιοδήποτε ζήτημα, που να συναρτάται με την επικείμενη επιστροφή του σε συνάρτηση με την αρχή της μη επαναπροώθησης, το οποίο να μην εξετάστηκε ήδη ανωτέρω.

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.