ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

 Υπόθεση Αρ. 4078/2023

 

31 Μαρτίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:  

 

P. E.

   Αιτήτριας

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας,

  μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

 

               Καθ' ων η αίτηση 

................................

 

Η αιτήτρια εμφανίζεται προσωπικά ενώπιον του Δικαστηρίου

 

Νικοδήμη Πεσλίκα  Κασσάνδρα Κουπαρή, Δικηγόροι για την αιτήτρια

 

Ιωάννης Καλλίγερος για Νικόλα Π. Κωνσταντίνου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ' ων η αίτηση

 

 [Παρούσα η μεταφράστρια κυρία Όλγα Γεωργιάδη για πιστή μετάφραση από αγγλικά σε ελληνικά και αντίστροφα]

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:  Η αιτήτρια προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 29/09/2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω: Η αιτήτρια είναι υπήκοος Νιγηρίας και στις 02/05/2022 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας αφού εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας περιοχές. Την ίδια μέρα, η αιτήτρια παρέλαβε τη Βεβαίωση Υποβολής Αίτησης Διεθνούς Προστασίας (Confirmation of Submission of an Application for International Protection).

 

Στις 21/09/2023 και στις 22/09/2023 πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις της αιτήτριας από αρμόδια λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, όπου της παραχωρήθηκε δωρεάν βοήθεια διερμηνέα. Στις 22/09/2023 η αρμόδια λειτουργός ετοίμασε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας σχετικά με τη συνέντευξη της αιτήτριας. Στη συνέχεια, συγκεκριμένη λειτουργός που δύναται δυνάμει σχετικής εξουσιοδότησης από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, αφού εξέτασε την Έκθεση-Εισήγηση της αρμόδιας λειτουργού αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης στις 29/09/2023. Στις 16/10/2023 η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή προς την αιτήτρια στην οποία συμπεριέλαβε την απόφασή της για απόρριψη του αιτήματός της και την Έκθεση-Εισήγηση, η οποία και παραλήφθηκε ιδιοχείρως από την αιτήτρια αυθημερόν. Στη συνέχεια, η αιτήτρια καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Θα πρέπει να αναφερθεί πως η συνήγορος της αιτήτριας κατά την δικάσιμο, όπου η υπόθεση ήταν ορισμένη για διευκρινίσεις και παρουσίαση φακέλου, απέσυρε όλους τους νομικούς ισχυρισμούς που προωθούσε μέσω της Γραπτής και της απαντητικής της αγόρευσης, πλην του ισχυρισμού περί έλλειψης δέουσας έρευνας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου.  Κατά συνέπεια, όλοι οι υπόλοιποι νομικοί ισχυρισμοί αποσύρθηκαν και απορρίφθηκαν από το Δικαστήριο κατά την ίδια δικάσιμο και παρέμεινε προς εξέταση ο προαναφερόμενος ισχυρισμός.

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, υπεραμύνθηκε της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης και ανέφερε πως αυτή έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, κατόπιν δέουσας έρευνας και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και στοιχεία της υπόθεσης και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη. Επιπλέον, εισηγείται ότι η αιτήτρια φέρει το βάρος απόδειξης των λόγων ακυρώσεως και των ισχυρισμών της που θεμελιώνουν το αίτημά της για παραχώρηση διεθνούς προστασίας, το οποίο δεν κατάφερε η αιτήτρια να αποσείσει στην προκειμένη περίπτωση, καθώς δεν απέδειξε βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, όπως προβλέπεται από το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000, έτσι ώστε να της αναγνωρισθεί το καθεστώς του πρόσφυγα, αλλά ούτε απέδειξε ότι δύναται να της χορηγηθεί το καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας.

 

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας.  Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Προχωρώ να εξετάσω τον μοναδικό ισχυρισμό που προωθεί η αιτήτρια περί του ότι εσφαλμένα και λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας, το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημά της για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε η αιτήτρια σε όλα τα στάδια της εξέτασης του αιτήματός της, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.

 

Η αιτήτρια στην αίτηση που υπέβαλε στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της επειδή μετά τον θάνατο των γονέων της, η οικογένειά της και ο θείος της προσπάθησαν να την εξαναγκάσουν να προβεί σε ακρωτηριασμό γυναικείων γεννητικών οργάνων (στο εξής «ΑΓΓΟ») όπως όλα τα κορίτσια της οικογένειας, λόγω οικογενειακής παράδοσης. Πρόσθεσε, ότι η ίδια και ο αδερφός της ήταν ενάντια σε αυτή την πρακτική καθότι προκαλεί τεράστιες ζημιές στο σώμα. Ακόμα κατέγραψε ότι ο θείος της και η οικογένειά της την απειλούσαν ότι θα την σκοτώσουν, αν αρνιόταν να υποβληθεί σε ΑΓΓΟ. Έτσι, όταν ο θείος της ξεκίνησε την διαδικασία, η αιτήτρια με την βοήθεια του αδερφού της και ενός φίλου του πατέρα της κατάφερε να διαφύγει (ερυθρά 1-3, του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, η αιτήτρια δήλωσε πως γεννήθηκε στην πόλη Udo της πολιτείας Edo της Νιγηρίας και η εθνοτική της καταγωγή είναι Urhobo της φυλής Delta (ερυθρά 30 3x και 27 2x, του διοικητικού φακέλου). Είναι Χριστιανή και η μητρική της γλώσσα είναι η Urhobo και η αγγλική (ερυθρά 30 3x και 28 1x, του διοικητικού φακέλου). Ως προς τους τόπους διαμονής της, η αιτήτρια ανέφερε ότι μέχρι που αποφοίτησε από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση διέμενε στην πόλη Udo. Ακολούθως, μετακόμισε στην περιοχή Ogida της πόλης Benin της πολιτείας Edo, όπου διέμενε μαζί με φίλη της και τέλος, δύο εβδομάδες προτού εγκαταλείψει την χώρα της διέμενε στην πόλη Effurun της πολιτείας Warri (ερυθρό 27 2x, του διοικητικού φακέλου). Η αιτήτρια είναι ανύπαντρη (ερυθρό 30 του διοικητικού φακέλου) και οι γονείς της απεβίωσαν το 2019, ο αδερφός της σκοτώθηκε τον Αύγουστο του 2023 και η σύζυγος του αδερφού της μαζί με το τέκνο τους διαμένουν στην πολιτεία Lagos, με τους οποίους η αιτήτρια έχει επικοινωνία, όχι όμως τόσο συχνή. Η αιτήτρια δήλωσε ότι έχει θείους και θείες και μερικούς φίλους στην πολιτεία Edo (ερυθρό 28 1x, του διοικητικού φακέλου).

 

Ως προς το μορφωτικό της υπόβαθρο, η αιτήτρια ανέφερε ότι ολοκλήρωσε την  δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη χώρα καταγωγής της (ερυθρό 28 1x, του διοικητικού φακέλου) και επίσης ανέφερε ότι κατέφθασε με φοιτητική άδεια με σκοπό να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων, ωστόσο δεν ξεκίνησε τις σπουδές της γιατί δεν μπορούσε να πληρώσει τα δίδακτρα (ερυθρό 28 1x, του διοικητικού φακέλου). Ως προς το επαγγελματικό της υπόβαθρο δήλωσε ότι δεν εργαζόταν στην χώρα της και οικονομικά μετά τον θάνατο των γονέων της, την στήριζε ο αδερφός της (ερυθρό 27 2x, του διοικητικού φακέλου).

 

Η αιτήτρια δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της και ταξίδεψε αεροπορικώς από το αεροδρόμιο της Abuja χωρίς να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε δυσκολία κατά την έξοδό της από την χώρα της. Μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και ακολούθως στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, από όπου και εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές (ερυθρό 27 4x, του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, αναφορικά με τους λόγους που την ώθησαν να εγκαταλείψει την χώρα της η αιτήτρια ανέφερε ότι την εγκατέλειψε για να σπουδάσει και να εργαστεί. Επιπρόσθετα ως ανέφερε, μετά τον θάνατο των γονέων της, ο θείος της, από την πλευρά του πατέρα της και η οικογένεια, την πίεζαν να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων (ΑΓΓΟ). Ο αδερφός της, ήταν ενάντια σε αυτή την πρακτική, καθότι πιθανό να οδηγήσει σε θάνατο, τραυματισμούς και αιμορραγίες. Έτσι, ενώ ετοίμαζαν την διαδικασία επέμβασης, η αιτήτρια διέφυγε και κατέφυγε στο σπίτι ενός φίλου του πατέρα της ο οποίος την οδήγησε στο σπίτι της αδερφής του και δύο εβδομάδες αργότερα ταξίδεψε προς την Κυπριακή Δημοκρατία (ερυθρά 27 6x και 26 7x, του διοικητικού φακέλου). 

  

Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων, η αιτήτρια ανέφερε ότι πρώτη φορά ο θείος της και η οικογένεια της, δηλαδή τα αδέρφια του πατέρα της την πληροφόρησαν ότι πρέπει να υποβληθεί σε ΑΓΓΟ τον Ιανουάριο 2020 με την απειλή ότι αν αρνηθεί θα την σκοτώσουν. Η αιτήτρια πρόσθεσε ότι απείλησαν και τον αδερφό της. Κληθείσα να απαντήσει αν ποτέ προσπάθησαν να της κάνουν κακό ή αν πράγματι της έκαναν κακό, απάντησε ότι κάθε φορά που τους επισκεπτόταν, δεν της φέρονταν καλά. Επεξηγώντας την πιο πάνω δήλωσή της, η αιτήτρια ανέφερε ότι κάποιες φορές την ανάγκαζαν να πηγαίνει τα παιδιά τους στο σχολείο, να τους καθαρίζει και να τους μαγειρεύει και σε περίπτωση που η αιτήτρια αρνιόταν, την κτυπούσαν. Ως περαιτέρω δήλωσε, η τελευταία φορά που η αιτήτρια είχε επαφή με μέλη της οικογένειάς της ήταν τον Δεκέμβριο 2022, όπου κατά την επίσκεψή της στους θείους και θείες της, επανέλαβαν ότι θα πρέπει να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό γυναικείων  οργάνων (ερυθρό 26 8x και 10x, του διοικητικού φακέλου).

 

Ερωτηθείσα η αιτήτρια γιατί οι συγγενείς περίμεναν τέσσερις μήνες μετά τον θάνατο της μητέρας της (τον Σεπτέμβριο 2019), να της ζητήσουν να υποβληθεί σε ΑΓΓΟ και δεν το έκανα νωρίτερα, η αιτήτρια απάντησε ότι η πρακτική αυτή γίνεται μετά τα 18 χρόνια (ερυθρό 26 9x του διοικητικού φακέλου).  Κληθείσα να σχολιάσει το γεγονός ότι παρά το ότι για πρώτη φορά της ζήτησαν να υποβληθεί σε ΑΓΓΟ και εξαπέλυαν απειλές εναντίον της από τον Ιανουάριο 2020 και παρόλα αυτά συνέχιζε να τους επισκέπτεται μέχρι τον Δεκέμβριο 2022, η αιτήτρια απάντησε ότι αρχικά της έλεγαν για την διαδικασία του ΑΓΓΟ αλλά ο αδερφός της πληροφόρησε τον θείο τους ότι η αιτήτρια δεν θα υποβληθεί σε αυτή την διαδικασία (ερυθρά 26 11x και 25 12x, του διοικητικού φακέλου). Ακολούθως, υποδεικνύοντας ο λειτουργός την χρονική ασάφεια που υπάρχει στα λεγόμενα της αιτήτριας αναφορικά με τον χρόνο που τελευταία φορά τους επισκέφθηκε, τον Δεκέμβριο 2022 ενώ δήλωσε ότι εγκατέλειψε την χώρα της τον Μάρτιο 2022, η αιτήτρια διόρθωσε, αναφέροντας ότι η τελευταία φορά που τους επισκέφθηκε ήταν τον Δεκέμβριο 2021 (ερυθρό 25 13x, του διοικητικού φακέλου).

 

Επισημαίνοντας η λειτουργός στην αιτήτρια ότι μετά από έρευνα σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης ότι στη Νιγηρία κορίτσια ορισμένων φυλών υποβάλλονται σε ΑΓΓΟ μέχρι την ηλικία των 15 ετών, η αιτήτρια ανέφερε ότι η παράδοση για την δική της φυλή είναι τα κορίτσια να υποβάλλονται σε ΑΓΓΟ όταν φτάνουν στην ηλικία των 18 ετών (ερυθρό 25 του διοικητικού φακέλου).  Όταν ρωτήθηκε για το ποιες θα ήταν οι συνέπειες σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, ανέφερε ότι θα την σκοτώσουν αν αρνηθεί να υποβληθεί σε ΑΓΓΟ (ερυθρό 25 20 x του διοικητικού φακέλου). Τέλος δήλωσε ότι δεν έχει ποτέ συλληφθεί ή κρατηθεί στην χώρα της από τις αρχές και πως οι αρχές θα επιτρέψουν την είσοδό της σε αυτή (ερυθρό 25 5x του διοικητικού φακέλου).

 

Ακόμα, η αιτήτρια δήλωσε ότι σε περίπτωση που επέστρεφε στη Νιγηρία, θα ζητούσε την βοήθεια των θείων της , ωστόσο ακόμα θα ανησυχούσε γιατί οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους άνδρες της οικογένειας (ερυθρό 32 16x, του διοικητικού φακέλου). Επιπρόσθετα, ανέφερε ότι θα ζητούσε βοήθεια από τον φίλο του πατέρα της ή από την αδερφή του ή από την γυναίκα του αδερφού της και όπως ανέφερε, θα μπορούσε να εγκατασταθεί σε άλλη πόλη της ίδιας πολιτείας ή ακόμα και σε άλλη πολιτεία, ωστόσο θα μπορούσαν να την ενοχλήσουν ή/και να της επιτεθούν πνευματικά για να την φέρουν κοντά τους (ερυθρό 32 18x, του διοικητικού φακέλου)

 

Στη βάση των ανωτέρω ισχυρισμών, η αρμόδια λειτουργός σχημάτισε τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς.  Ο πρώτος αναφορικά με την ταυτότητα και προσωπικά στοιχεία της αιτήτριας, ότι δηλαδή είναι υπήκοος Νιγηρίας, γεννημένη στην πόλη Udo της πολιτείας Edo, μιλά Unbobo και αγγλικά, είναι χριστιανή, ολοκλήρωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση και διέμενε στην περιοχή Ogida της πόλης Benin της πολιτείας Edo πριν αναχωρήσει από την χώρα της, ισχυρισμός ο οποίος έγινε αποδεκτός, καθότι κρίθηκε εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστη στις δηλώσεις της. Ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός αναφορικά με το ότι η αιτήτρια αναχώρησε από την Νιγηρία για να σπουδάσει και να εργαστεί ο οποίος επίσης έγινε αποδεκτός. Ωστόσο, δεν έγινε  αποδεκτός ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός αναφορικά με το ότι η αιτήτρια αναχώρησε από την Νιγηρία γιατί κινδυνεύει από μέλη της οικογένειάς της επειδή αρνείται να υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων, καθώς η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι δεν στοιχειοθετήθηκε η εσωτερική της αξιοπιστία, ενόψει του ότι η αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες για να στηρίξει τις δηλώσεις της που απαρτίζουν τον ισχυρισμό αυτό. Επεσήμανε στην Έκθεση-Εισήγησή της, τις ανεπάρκειες του αφηγήματος της αιτήτριας.  

 

Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, η λειτουργός προέβη σε έρευνα σε έγκυρες εξωτερικές πηγές πληροφόρησης από τις οποίες επιβεβαίωσε ότι η πρακτική ΑΓΓΟ είναι διαδεδομένη στη Νιγηρία με κάποιες διαφορές σε σχέση με την ηλικία των κοριτσιών που υποβάλλονται σε αυτή, αναλόγως της φυλής, της θρησκείας και της περιοχής που διαμένει το κορίτσι.   Πλην όμως ελλείψει εσωτερικής αξιοπιστίας στις δηλώσεις της αιτήτριας, ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός.

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, η αρμόδια λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψη τους αποδεκτούς ισχυρισμούς, το προσωπικό προφίλ της αιτήτριας, ότι δεν παρουσιάζει θέματα ευαλωτότητας, είναι υγιής ενήλικη, με εκπαίδευση και κατόπιν παράθεσης και αξιολόγησης πληροφοριών αναφορικά με τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στην περιοχή Ogida της πόλης Benin της πολιτείας Edo, στην οποία βρίσκεται ο τελευταίος τόπος συνήθους διαμονής της αιτήτριας και στην οποία αναμένεται η αιτήτρια να επιστρέψει, έκρινε ότι δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι σε περίπτωση επιστροφής της, θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

 

Τέλος κατά τη νομική ανάλυση των ισχυρισμών της αιτήτριας, η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό της εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της για έναν από τους λόγους του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου Ν.6(Ι)/2000 και του άρθρου 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951.  Στη συνέχεια, διαπίστωσε πως δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα η αιτήτρια να αντιμετωπίσει κίνδυνο σοβαρής βλάβης όπως αυτός καθορίζεται στο άρθρο 19 του προαναφερθέντος Νόμου, καθότι με βάση έρευνα που διεξήγαγε η αρμόδια λειτουργός διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση στη χώρα καταγωγής της δεν χαρακτηρίζεται από διεθνή ή εσωτερική ένοπλη σύγκρουση. Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης-Εισήγησης εξέτασε η αρμόδια εξουσιοδοτημένη από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου και απέρριψε το αίτημα της αιτήτριας.

 

Στα πλαίσια εξέτασης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, προχωρώ να εξετάσω κατ' ουσίαν το αίτημα της αιτήτριας λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από τους συνήγορούς της αλλά και από το συνήγορο που εκπροσωπεί τους καθ' ων η αίτηση.  Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός ο οποίος έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου και αφορά την ταυτότητα, το προσωπικό προφίλ της αιτήτριας τη χώρα καταγωγής της, δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό, εφόσον προκύπτει πως ορθά έγινε αποδεκτός. Αναφορικά με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, επίσης ορθά έγινε αποδεκτός καθότι παρατηρείται ότι η αιτήτρια, δήλωσε πως εγκατέλειψε την χώρα της για να σπουδάσει και να εργαστεί (ερυθρό 27 6x, του διοικητικού φακέλου). 

 

Ακολούθως, θα συμφωνήσω με τα ευρήματα της αρμόδιας λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου περί αναξιοπιστίας της αιτήτριας ως προς τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό. Ειδικότερα, όπως ορθώς επισημαίνεται στην Έκθεση-Εισήγησή της, η αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε ζητήματα που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματός της.

 

Ενόψει του βιωματικού χαρακτήρα των λεγομένων της αιτήτριας αναφορικά με τις απειλές και την επιθυμία της οικογένειας του πατέρα της να υποβληθεί σε ΑΓΓΟ και του γεγονότος ότι αυτά συνδέονται άρρηκτα με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξής της στη χώρα καταγωγής της, ευλόγως αναμενόταν από τον αιτήτρια να είναι σε θέση να περιγράψει με συγκεκριμένο, συνεπή και λεπτομερή τρόπο τις μεταξύ τους διενέξεις, συνομιλίες και συμβάντα, ενέργεια στην οποία ωστόσο δεν προέβη.  Η αιτήτρια προέβη σε γενικές και αόριστες αναφορές και δεν κατάφερε να τεκμηριώσει τον πυρήνα του αιτήματός της.  Επιπρόσθετα, από τα πρακτικά της συνέντευξης της αιτήτριας παρατηρείται ότι όταν της ζητήθηκε να αναφέρει πως θα μπορούσε να προστατεύσει τον εαυτό της σε περίπτωση που επέστρεφε στην χώρα της, δήλωσε πως έχει πρόσωπα να απευθυνθεί, όπως τον φίλο του πατέρα της ή την αδερφή του και την σύζυγο του αδερφού της.  Επομένως, η εσωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών της δεν τεκμηριώθηκε. 

 

Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών της ανέτρεξα σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης από τις οποίες προέκυψε ότι στη Νιγηρία ο ομοσπονδιακός νόμος ποινικοποίησε τον ΑΓΓΟ. Μια έκθεση του 2022 από το UN Population Fund διαπίστωσε ότι 22 από τις 36 πολιτείες είχαν νόμους κατά του ΑΓΓΟ. Η εφαρμογή του νόμου ήταν σπάνια.^[1] Η πολιτεία Edo έχει θεσπίσει πολιτειακό νόμο που αφορά την ποινικοποίηση της πρακτικής του ΑΓΓΟ, «Prohibition of Female Genital Mutilation Law (1999)», όπου ορίζει ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών για εκτέλεση ΑΓΓΟ ή πρόστιμο τουλάχιστον 3.000 Νάιρα ή και τις δυο ποινές.^[2]

 

Η Daily Independent τον Φεβρουάριο του 2024 αναφέρει ότι: «...η επικράτηση του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων στη Νιγηρία είναι ανησυχητικά υψηλός, με τη νοτιοανατολική περιοχή να προηγείται, ακολουθούμενη από τη νοτιοδυτική περιοχή».^[3]  Υπάρχει σαφής μείωση του ΑΓΓΟ κυρίως μεταξύ των γυναικών ηλικίας 15-49 ετών που σημειώθηκε στις νότιες ζώνες μεταξύ 2013 και 2018, από το 49,0% σε 35,0% στη νοτιοανατολική ζώνη, από 47,5% σε 30,0% στη νοτιοδυτική ζώνη και από 25,8% σε 17,7% στη νότια νότια ζώνη.^[4]

 

Έκθεση της Landinfo ανέφερε ότι η θρησκεία είχε μικρή επιρροή στον ΑΓΓΟ, ενώ οι εθνοτικές παραδόσεις «νομιμοποιούσαν σε μεγάλο βαθμό» την πρακτική. Πηγές που συμβουλεύτηκε το Landinfo υπέδειξαν ότι η χρήση βίας στις πρακτικές έχει μειωθεί σημαντικά τον τελευταίο καιρό, αν και μεμονωμένες περιπτώσεις εξαναγκασμού από γονείς ή μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας εξακολουθούν να υπάρχουν.^[5] Ανάλογα με το πολιτισμικό πλαίσιο, γυναίκες που δεν έχουν υποβληθεί σε ΑΓΓΟ μπορεί να αντιμετωπίσουν κοινωνικές κυρώσεις, όπως αλληλοκατηγορίες, κοινωνικό αποκλεισμό και μειωμένες προοπτικές γάμου.^[6]  Ομοίως, οι γονείς που αρνήθηκαν να υποβάλλουν τις κόρες τους σε ΑΓΓΟ μπορεί να αντιμετωπίσουν κοινωνική πίεση, ιδίως σε κοινωνίες όπου οι κοινωνικές υποχρεώσεις είναι ισχυρές και οι γυναίκες περιθωριοποιούνται λόγω της φτώχειας και του χαμηλού εκπαιδευτικού επίπεδου.^[7]

 

Σύμφωνα με την έκθεση 2023 για τη Νιγηρία του Υπουργείου Εξωτερικών των Κάτω Χωρών, η πρακτική ΑΓΓΟ μπορεί να λάβει χώρα και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Για παράδειγμα, το ¼ όλων των γυναικών που έχουν υποστεί ΑΓΓΟ στην περιοχή Νότου ήταν άνω των δεκαπέντε ετών όταν υποβλήθηκαν σε ΑΓΓΟ. Είναι σύνηθες μεταξύ ορισμένων εθνοτικών ομάδων οι γυναίκες να υποβάλλονται σε ΑΓΓΟ ενώ είναι έγκυες με το πρώτο τους παιδί, ενώ γυναίκες που παντρεύονται άνδρα από πληθυσμιακή ομάδα όπου ο ΑΓΓΟ είναι κοινός, μπορεί επίσης, να υποβληθούν κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής και σε περίπτωση άρνησης θα αποκληρωθεί. Ωστόσο δεν έχουν βρεθεί πληροφορίες σχετικά με το ποσοστό των γυναικών που εξακολουθούν να υποβάλλονται σε ΑΓΓΟ στην ενήλικη ζωή τους, αν δεν είχαν υποστεί ως ανήλικες, ενώ είναι σπάνιο για τις γυναίκες που έχουν ήδη υποστεί να υποβληθούν δεύτερη φορά σε πιο σοβαρή μορφή.^[8]

 

Σύμφωνα με έκθεση της Landinfo, οι Urhobo δεν αναφέρονται στο υλικό που συλλέχθηκε από τις έρευνες των NDHS («Nigeria Demographic and Health Survey 2018») και MICS («Nigeria’s National Bureau of Statistics – Multiple Indicator Cluster Survey 2021») εντούτοις, σύμφωνα με μελέτη του 2002 που βασίστηκε σε μια έρευνα σε 1.709 γυναίκες σε δύο κλινικές στην πολιτεία Edo, διαπίστωσε ότι περίπου το 51% των 125 γυναικών Urhobo είχαν υποστεί ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων.^[9]  Σε απάντηση του Συμβούλιο Μετανάστευσης και Προσφύγων του Καναδά, οι πληροφορίες σχετικά με την πρακτική ΑΓΓΟ και τις συνέπειες άρνησης να υποβληθεί σε αυτή μεταξύ των Urhobo της Νιγηρίας ήταν ελάχιστες. Αναφέρεται ότι  «ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων είναι συνήθης μεταξύ των Urhobos της Πολιτείας Delta », και σύμφωνα με μια ΜΚΟ με έδρα την πόλη Benin της πολιτείας Edo, η οποία «ιδρύθηκε το 2000 από γυναίκες δικηγόρους που δεσμεύονται να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα των φύλων στη Νιγηρία», δήλωσε ότι οι Urhobo «εφαρμόζουν τον ακρωτηριασμό των γυναικών επειδή πιστεύουν ότι περιορίζει την ασυδοσία στις γυναίκες».

 

Ορισμένες πηγές πληροφόρησης αναφέρουν ότι ο ΑΓΓΟ εφαρμόζεται μεταξύ των Urhobo κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ενώ σύμφωνα με άλλο άρθρο οι Urhobo «αφαιρούν την κλειτορίδα των νεαρών κοριτσιών ως τελετουργικό μετάβασης στην εφηβεία». Επιπλέον, ένα άρθρο του 2010 αναφέρει ότι, μεταξύ των Urhobos, «ο ΑΓΓΟ γίνεται λίγο πριν από το γάμο ως “τελετή γονιμότητας”». Αναφορικά με τις συνέπειες άρνησης υποβολής σε ΑΓΓΟ, « η συντονίστρια του έργου δήλωσε ότι «ακούει[ε] ότι αν η γυναίκα αρνηθεί [να υποβληθεί σε ΑΓΓΟ] ο σύζυγός της μπορεί να την απορρίψει» και «σίγουρα εάν οι σύζυγοι υποστηρίζουν τις γυναίκες τους, η κοινωνία δεν μπορεί να κάνει τίποτα ή ελάχιστα.». Ωστόσο, δεν μπόρεσαν να ανευρεθούν επιβεβαιωτικές πληροφορίες εντός του χρονικού πλαισίου της παρούσας απάντησης, ούτε περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τις συνέπειες άρνησης ΑΓΓΟ μεταξύ των Urhobo.^[10]

 

Αναφορικά με τον αόριστο κίνδυνο που ισχυρίζεται η αιτήτρια ότι διατρέχει από τα μέλη της οικογένειας της με σκοπό να υποβληθεί σε ΑΓΓΟ στη χώρα καταγωγής της, όπως έχω αναφέρει στην απόφασή μου στην υπόθεση υπ' αριθμόν 121/20, A.S.R. v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/7/2020:

 

«Η αόριστη επίκληση ενός κινδύνου ζωής, όταν όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν συνεπικουρείται εξ' ουδενός αντικειμενικού στοιχείου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι αρκούντως σοβαρή, ώστε να ισοδυναμεί με εκείνη της προσβολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση και δεν στοιχειοθετεί περιστάσεις, οι οποίες λαμβανομένης υπόψη της εξατομικευμένης κατάστασης του αιτητή να συνιστούν απειλή έτσι ώστε ευλόγως να δύναται να θεωρηθεί ότι ο αιτητής έχει «βάσιμο φόβο δίωξης».  Ούτως ή άλλως, οποιαδήποτε προσβολή ενός δικαιώματος δεν υποχρεώνει τις αρχές να χορηγήσουν το καθεστώς του πρόσφυγα στον υφιστάμενο την προσβολή.»

 

Παρόλο που επιβεβαιώνεται η πρακτική ΑΓΓΟ στη χώρα καταγωγής της αιτήτριας από πηγές πληροφόρησης, ενόψει της μη στοιχειοθετηθείσας εσωτερικής αξιοπιστίας των σχετικών ισχυρισμών της αιτήτριας για τους λόγους που εκτενώς αναλύονται ανωτέρω, ο ισχυρισμός της αιτήτριας ως προς τον κίνδυνο που διατρέχει από τα μέλη της οικογένειας της με σκοπό να υποβληθεί σε ΑΓΓΟ στη χώρα καταγωγής της, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός και ως εκ τούτου απορρίπτεται στο σύνολό του.

 

 Όλο το πιο πάνω ιστορικό στο οποίο στηρίζεται το αίτημα διεθνούς προστασίας που υπέβαλε η αιτήτρια δεν παρουσιάζει οποιοδήποτε βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής της. Όπως διαφαίνεται, η αιτήτρια γενικά και αόριστα επικαλέστηκε το φόβο δίωξης από μέλη της οικογένειάς της χωρίς να είναι σε θέση με επάρκεια και συνέπεια να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς της. Από τα όσα ισχυρίστηκε η αιτήτρια σε κάθε στάδιο εξέτασης του αιτήματός της, προκύπτει πως πρόβαλε αόριστους και γενικόλογους ισχυρισμούς, χωρίς να είναι σε θέση να δώσει επαρκείς εξηγήσεις, λεπτομέρειες και πληροφορίες σχετικά με τον πυρήνα του αιτήματός της.  Τα στοιχεία αυτά, δεν θα μπορούσαν να εντάξουν την αιτήτρια στην έννοια του πρόσφυγα, έτσι όπως αυτή η έννοια ερμηνεύεται από την Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000.

 

Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 προβλέπει πως (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):  «Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής».

 

Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (Βλ. σχ. παρ.37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Πρόσθετα, από το σύνολο το στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου κρίνω ότι ορθά διαπιστώθηκε από τη δεόντως εξουσιοδοτημένη λειτουργό που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στην αιτήτρια το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή καιπροσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619).

 

Η αρμόδια λειτουργός, έχοντας αποδεχθεί ότι ο τελευταίος τόπος συνήθους διαμονής της αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της εμπίπτει στην πολιτεία Edo της Νιγηρίας, διεξήγαγε έρευνα για τη γενική κατάσταση ασφαλείας στην εν λόγω πολιτεία, από την οποία προέκυψε ότι δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα η αιτήτρια να αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Ως εκ τούτου, κρίθηκε πως δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για παραχώρηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας. Σε κάθε περίπτωση, διεξήγαγα περαιτέρω έρευνα σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής της αιτήτριας, σε πρόσφατες πηγές πληροφόρησης, στα πλαίσια βεβαίως της ex nunc δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και προς εκπλήρωση της υποχρέωσης του Δικαστηρίου για έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Σύμφωνα με τη σύνοψη της κατάστασης ασφαλείας του ACCORD που βασίζεται σε στοιχεία του ACLED, η οποία αφορά το πρώτο τρίμηνο του 2024 και δημοσιεύτηκε στις 8 Μαΐου 2024, στην πολιτεία Edo αναφέρθηκαν 31 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων τα 6 οδήγησαν σε 10 απώλειες ανθρώπινων ζωών. Οι ακόλουθες τοποθεσίες συγκαταλέγονται μεταξύ των πληγέντων: Abudulu, Agbede, Auchi, Benin City, Ekiadolor, Ekpoma, Fugar, Ibillo, Ivbiaro, Jattu, Obagie, Oja, Ososo, Sobe.[11]

 

Σύμφωνα με τη σύνοψη της κατάστασης ασφαλείας του ACCORD που βασίζεται σε στοιχεία του ACLED, η οποία αφορά το δεύτερο τρίμηνο του 2024 και δημοσιεύτηκε στις 7 Αυγούστου 2024, στην πολιτεία  Edo αναφέρθηκαν 61 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων τα 36 οδήγησαν σε 46 απώλειες ανθρώπινων ζωών. Οι ακόλουθες τοποθεσίες συγκαταλέγονται μεταξύ των πληγέντων: Abudulu, Auchi, Benin City, Εgor, Ekiadolor, Ekpoma, Evbuomoma, Evbuotubu, Ibillo, Idogbo, Iguobazuwa, Ikpoba Slope, Illushi, Inikorogha, Isihor,  Jattu, Ogheghe, Ogida, Okomu, Okpella, South Ibie, Ugomoson, Uromi.[12]

 

Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι κατά το διάστημα από την 21/03/2024 έως τις 21/03/2025 στην πολιτεία Edo, καταγράφηκαν 217 περιστατικά ασφαλείας και 156 θάνατοι, εκ των οποίων 25 εξεγέρσεις (4 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 84 μάχες (88 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 63 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (64 απώλειες ανθρώπινων ζωών) και 45 διαμαρτυρίες (χωρίς απώλειες ανθρώπινων ζωών). Συγκεκριμένα στην περιοχή Ogida της πολιτείας Edo της Νιγηρίας που συνιστά τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής της αιτήτριας την ίδια περίοδο αναφοράς καταγράφηκαν 2 περιστατικά ασφαλείας που αφορούσαν μάχες χωρίς να επιφέρουν ανθρώπινες απώλειες.^[13] Ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Edo της Νιγηρίας ανέρχεται σε 4.777.000  σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη εκτίμηση που έγινε το 2022.^[14]

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα η αιτήτρια να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή της κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής της και στον οποίο αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας της στην περιοχή να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή της. Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις της αιτήτριας, παρατηρώ ότι είναι νεαρής ηλικίας, υγιής, πλήρως ικανή προς εργασία, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας και με υποστηρικτικό δίκτυο. Η αιτήτρια δεν έχει θέσει οποιαδήποτε ατομικά χαρακτηριστικά στην ενώπιον μου δικαστική διαδικασία, που να υποδηλώνουν ότι μπορεί να έχει τεθεί με οποιονδήποτε τρόπο σε δυσμενή θέση ή σε κίνδυνο δίωξης ή βλάβης.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνεται υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του  δυνάμει του άρθρου 12Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000) με την Κ.Δ.Π. 191/2024, καθόρισε τη χώρα καταγωγής της αιτήτριας ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιήθηκε βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική  μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (Βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Τουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120).  Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή και/ή δέουσα έρευνα.

 

Οι καθ' ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιόν τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και ενόψει των ισχυρισμών που πρόβαλε η αιτήτρια, διεξήγαγαν τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα. Συνεπώς, ο ισχυρισμός των ευπαίδευτων συνηγόρων της αιτήτριας περί έλλειψης δέουσας έρευνας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου απορρίπτεται στο σύνολό του.

 

Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι το αίτημα της αιτήτριας εξετάστηκε με επάρκεια και επιμέλεια σε όλα τα στάδια και υπήρξε επαρκής αιτιολόγηση της προσβαλλόμενης απόφασης εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Το περιεχόμενο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία συμπληρώνεται από την αιτιολογημένη Έκθεση-Εισήγηση της αρμόδιας λειτουργού, στην οποία εκτίθενται λεπτομερώς οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος, αποκαλύπτει ότι η απόφασή της είναι  απόλυτα ορθή και στα πλαίσια της σχετικής νομοθεσίας και των εξουσιών του αρμόδιου οργάνου.

 

Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση, και εναντίον της αιτήτριας.  

 

 

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.