ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.557/23

 

31 Μαρτίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

D. T. M.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κος Δ. Κακουλλής, Δικηγόρος για τον αιτητή

Κα Μ. Τρεμούρη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.19/01/23, η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν, δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτησή του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως άκυρης, παράνομης και στερούμενης έννομου αποτελέσματος και «απόφαση […] του Δικαστηρίου, με την οποία να αναγνωρίζεται ο Αιτητής ως πρόσφυγας και/ή ως δικαιούχος συμπληρωματικής προστασίας».

Ως εκτίθεται στην Ένσταση και προκύπτει από το περιεχόμενο του Διοικητικού Φακέλου που κατατέθηκε δεόντως κατά τις διευκρινήσεις, ο αιτητής κατάγεται από τη Λ. Δ. του Κονγκό (ΛΔΚ), εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές παρατύπως, μέσω κατεχομένων, στις 10/10/22 και υπέβαλε την επίδικη αίτηση διεθνούς προστασίας στις 25/10/22 (ερ.1-3, 35).

Στις 02/12/22 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον αιτητή από την Υπηρεσία Ασύλου προς εξέταση του αιτήματός για διεθνή προστασία όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στου οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.23-35). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση και Εισήγηση και, στις 10/01/23, η αίτηση διεθνή προστασία απορρίφθηκε (ερ.50-59).

Ακολούθως, ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία του επιδόθηκε διά χειρός στις 19/01/23, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου της από διερμηνέα σε γλώσσα κατανοητή από αυτόν (ερ.62, 3).

Επί της επίδικης αιτήσεως ο αιτητής καταγράφει ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, καθώς, ενόσω εργαζόταν ως επαγγελματίας οδηγός, είχε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και ένα μικρό παιδί σκοτώθηκε. Ως αναφέρει, όταν έτρεξε να δει αν χρειάζεται βοήθεια το παιδί οι άνθρωποι που βρίσκονταν στο σημείο του ατυχήματος τον θεώρησαν υπεύθυνο και τον ξυλοκόπησαν μέχρι που λιποθύμησε. Μεταφέρθηκε αναίσθητος από τον ξυλοδαρμό στο νοσοκομείο μαζί με το παιδί. Το κορίτσι απεβίωσε και μετά το θάνατό της η οικογένειά της απειλούσε τη ζωή του αιτητή και έκαψαν το αυτοκίνητό του. Για τον λόγο αυτόν, ως αναφέρει, εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής.

Κατά τη συνέντευξη ανέφερε ότι γεννήθηκε στην Κινσάσα, όπου διέμενε όλη του τη ζωή, μαζί με τους γονείς και τα αδέλφια του, είναι εθνοτικής καταγωγής Muyaka, Χριστιανός, απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ομιλεί Lingala και λίγα γαλλικά, ο πατέρας του είναι εν ζωή και διαμένει στην Κινσάσα, η μητέρα του απεβίωσε από καρδιακή προσβολή τον Σεπτέμβριο του 2022, έχει δύο αδελφές και πέντε αδελφούς και είναι άγαμος και άτεκνος. Δεν έχει επικοινωνία με τα αδέλφια του από τότε που έφυγε. Αναφορικά με το επαγγελματικό του προφίλ δήλωσε ότι ήταν υπάλληλος, οδηγός ταξί, από το 2020 έως το 2022 και προηγουμένως δούλευε περιστασιακά σε διάφορες δουλειές. Δεν αντιμετώπισε προβλήματα αναχωρώντας από το αεροδρόμιο της χώρας καταγωγής του με διαβατήριο.

Έφυγε από τη χώρα καταγωγής του καθώς, ως ανέφερε, στις 23/08/22 το απόγευμα, σε περιοχή της Κινσάσα, όταν επέστρεφε από τη δουλειά, σκότωσε με το ταξί που οδηγούσε ένα παιδί που έπαιζε, το οποίο πετάχτηκε στο δρόμο. Τότε ο αιτητής κατέβηκε για να δει τι έγινε και να πάρει το παιδί στο νοσοκομείο, όμως οι περίοικοι του επιτέθηκαν και τον ξυλοκόπησαν μέχρι που λιποθύμησε. Τον πήγαν στο νοσοκομείο μαζί με το παιδί αλλά νοσηλεύτηκαν σε διαφορετικά νοσοκομεία. Ακολούθως η οικογένεια του παιδιού πήγε στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ο αιτητής αναζητώντας τον, κραδαίνοντας ξύλα και άλλα όπλα και θέλοντας να τον σκοτώσουν. Οι νοσοκόμες ενημέρωσαν την οικογένεια ότι ο αιτητής είχε πάρει εξιτήριο και βοήθησαν τον αιτητή να κρυφτεί στον χώρο πίσω από το νοσοκομείο. Ο αιτητής εν συνεχεία κρύφτηκε στην Εκκλησία. Η οικογένεια τότε πήγε στο σπίτι του αιτητή, ξυλοκόπησε τους γονείς του και προκάλεσε ζημιές στο σπίτι και τότε η αστυνομία παρενέβη ώστε να λήξει το περιστατικό. Ο αιτητής δεν γνωρίζει τον τρόπο που η οικογένεια έμαθε το που μένει, θεωρεί ότι οφειλόταν ότι ήταν από την ίδια περιοχή. Ο πατέρας του αγοριού, που ήταν πλούσιος, ως ανέφερε ο αιτητής, πλήρωσε ανθρώπους να τον εντοπίσουν και τους διένειμε φωτογραφίες του για να το πράξουν. Έτσι ο αιτητής κρύφτηκε σε εκκλησία επί τρεις μέρες και εν συνεχεία, επειδή η οικογένεια υποψιαζόταν ότι βρισκόταν εκεί, έφυγε για τη Brazzaville. Η οικογένεια (του θύματος του τροχαίου) έμαθε ότι ο αιτητής ήταν στη Brazzaville και έστειλε άτομα να τον βρουν γι’ αυτό ο αιτητής επέστρεψε στην Κινσάσα στις 25/09/22, προκειμένου εκεί να έχει κάποια βοήθεια.

Ως ο αιτητής ανέφερε ερωτώμενος σχετικά δεν γνωρίζει το όνομα της οικογένειας η οποία έχει πληρώσει άτομα να τον βρουν, γνωρίζει όμως ότι είναι πλούσια οικογένεια, και δεν γνωρίζει προσωπικά τον πατέρα του παιδιού αλλά γνωρίζει ότι είναι πλούσιος από φήμες που άκουσε. Ο πάστορας ήταν εκείνος που του είπε ότι ο πλούσιος πατέρας του θύματος έβαλε ανθρώπους να τον αναζητήσουν και να τον σκοτώσουν και τον ενημέρωσε για την επίθεση που έγινε στο σπίτι του αιτητή. Αναφορικά με τις απειλές που δέχτηκε, δήλωσε ότι ξεκίνησαν μετά το δυστύχημα όταν τον ξυλοκόπησαν και προκύπτουν επίσης από το γεγονός ότι προσέλαβαν άτομα να τον εντοπίσουν και να τον σκοτώσουν. Ο αιτητής δεν έχει πλέον επικοινωνία με οιονδήποτε από τη χώρα καταγωγής του, την τελευταία φορά όμως που επικοινώνησε με τον πάστορα, προτού απωλέσει το τηλέφωνο του, ως ανέφερε, αυτός του είπε ότι η οικογένεια τον αναζητά ακόμη. Ο αιτητής δήλωσε ότι δεν αναζητείται από τις Αρχές αν και είχε συμμετοχή σε θανατηφόρο τροχαίο και δεν εκδόθηκε κάποιο ένταλμα σε βάρος του και ο εργοδότης του δεν τον επισκέφτηκε στο νοσοκομείο αλλά του έστειλε μήνυμα ζητώντας του να πληρώσει για το καμένο αυτοκίνητο.

Σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής, ως ανέφερε ερωτώμενος σχετικά, ο αιτητής δεν γνωρίζει τι σκέφτεται η οικογένεια του θύματος όμως ξέρει ότι τον αναζητούν και είναι βέβαιος ότι θα τον βλάψουν, αφού του είπαν ότι σκότωσε τον γιο τους και θα τον σκοτώσουν.

Οι καθ’ ων η αίτηση, πραγματευόμενοι τους ισχυρισμούς του αιτητή τόσο στην αίτηση όσο και τη συνέντευξη, τους κατέταξαν στους ακόλουθους ουσιώδεις ισχυρισμούς, τους οποίους και εξέτασαν.

1.    Ταυτότητα, χώρα καταγωγής, προφίλ και τόπος διαμονής του αιτητή

2.    Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι έφυγε από τη ΛΔΚ καθώς, μετά που ενεπλάκη σε τροχαίο δυστύχημα, έλαβε απειλές από την οικογένεια του αγοριού που αυτός τραυμάτισε και το οποίο ακολούθως απεβίωσε

Οι καθ’ ων η αίτηση αποδέχθηκαν τον 1^ο εκ των ως άνω ισχυρισμών, απέρριψαν δε τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό του αιτητή ως στερούμενο αξιοπιστίας.

Συγκεκριμένα, αναφορικά με τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό του αιτητή, κρίθηκε ότι, παρότι ο αιτητής περιέγραψε με εύλογες λεπτομέρειες τη στιγμή του ατυχήματος, εντούτοις δεν ήταν σε θέση να αναφέρει με λεπτομέρεια και συνοχή τον κατ’ ισχυρισμό ξυλοδαρμό του από άτομα που βρίσκονταν εκεί και πόσοι ήταν που του επιτέθηκαν. Περαιτέρω δεν ήταν σε θέση να αναφέρει το όνομα του νοσοκομείου όπου τον περιέθαλψαν, δεν γνώριζε αν ενημερώθηκε για το ατύχημα η αστυνομία ή τον ξυλοδαρμό του ιδίου από παριστάμενους και γιατί η οικογένεια του θύματος δεν ενημέρωσε – σε κάθε περίπτωση – η ίδια τις αρχές για το συμβάν. Τα δε λεγόμενα του αναφορικά με το τι ακολούθησε του δυστυχήματος, ήτοι τις κατ’ ισχυρισμό απειλές και επιθέσεις που δέχθηκε ο ίδιος και η οικογένεια του από την οικογένεια του θύματος κρίθηκε ότι στερούνταν πλήρως εσωτερικής συνοχής ενόψει της αοριστίας, ασάφειας, έλλειψης συνέπειας και γενικότητας των δηλώσεων του αλλά και των αποκρίσεων του στις πολλές επί τούτου ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν, όπου δεν ήταν σε θέση να αναφέρει την παραμικρή βιωματική λεπτομέρεια για τις επιθέσεις και απειλές που κατ’ ισχυρισμό δέχθηκε, πως διέφυγε από το νοσοκομείο, ποια ήταν η οικογένεια του θύματος και τι επιρροή είχε.

Στα πλαίσια αξιολόγησης της εξωτερικής συνοχής του ισχυρισμού, κατόπιν έρευνας εντοπίστηκαν πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής (ΠΧΚ), εκ των οποίων προέκυψε ότι τα τροχαία ατυχήματα, με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας, είναι συχνά στη ΛΔΚ, το δε σώμα του θύματος συχνά κρατείται από τις αρχές για διενέργεια εξετάσεων, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τα λεγόμενα του αιτητή ότι δεν έγινε καμία έρευνα από τις αρχές σε σχέση με το ατύχημα. Ενόψει των ως άνω κρίθηκε ότι δεν πληρούται ούτε η εξωτερική συνοχή των λεγομένων του και, δεδομένης της ελλείψεως εσωτερικής συνοχής, ο 2^ος ουσιώδης ισχυρισμός απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος.

Συνεπεία των ανωτέρω, κατόπιν ανασκόπησης της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή (Κινσάσα), σε συνάρτηση με το προφίλ και τις περιστάσεις του, περιλαμβανομένης της μόρφωσης, της υγείας, της ηλικίας, του φύλο του, αλλά και της μη ύπαρξης στοιχείων ευαλωτότητας, η επίδικη αίτηση διεθνούς προστασίας απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε απόφαση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής.

Επί της αιτήσεως ο συνήγορος του αιτητή καταγράφει αρκετά νομικά σημεία, τα πλείστα των οποίων δεν αναπτύσσονται και δεν προωθούνται στην αγόρευση που ακολουθήσε.

Στα πλαίσια λοιπόν της αγόρευσης του, στην οποία περιλαμβάνεται πλήθος αναφορών στα λεγόμενα του αιτητή στη συνέντευξη και γίνεται αντιπαραβολή τους με τα ευρήματα επ’ αυτών των καθ’ ων η αίτηση, ως καταγράφονται στην επίδικη έκθεση, ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή εισηγείται ότι δεν έγινε εν προκειμένω δέουσα έρευνα των όσων ο αιτητής ανέφερε, τα ευρήματα επί της αναξιοπιστίας του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή είναι λανθασμένα και μη εύλογα υπό τις περιστάσεις, πράγμα που οδήγησε σε λήψη της επίδικης απόφασης υπό καθεστώς πλάνης, η οποία στερείται αιτιολογίας και, σε κάθε περίπτωση, θα έπρεπε να δοθεί στον αιτητή διεθνής προστασία.

Προς επίρρωση των ως άνω εισηγήσεων του γίνεται λεπτομερής αναφορά σε σημεία των λεγομένων του αιτητή στη συνέντευξη, εκ των οποίων – ως αναφέρει ο συνήγορος του – θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι το αφήγημα του αιτητή αναφορικά με τις συνθήκες του ατυχήματος, τον ξυλοδαρμό του από πλήθος παρισταμένων, τη νοσηλεία του αιτητή σε νοσοκομείο, το ποιόν της οικογένειας του θύματος, αλλά και τις επιθέσεις και απειλές που δέχθηκε ο ίδιος και η οικογένεια του απ’ αυτήν είναι πλήρες, συνεκτικό, λεπτομερές και ουδόλως αντιφατικό υπό τις περιστάσεις. Σημειώνει δε ότι τα όσα οι καθ’ ων η αίτηση αναφέρουν στα πλαίσια της εξέτασης του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού ότι δεν ερευνήθηκε το συμβάν από την αστυνομία δεν συνάδουν με όσα επί τούτου ο αιτητής είχε αναφέρει, αφού ο ίδιος δήλωσε ότι δεν γνωρίζει, όχι ότι δεν έγινε έρευνα.

Οι καθ' ων η αίτηση αντιτάσσουν ότι ουδείς εκ των ισχυρισμών του αιτητή δικογραφείται δεόντως και δεν αναπτύσσονται επαρκώς στην αγόρευση και είναι συνεπώς ανεπίδεκτοι δικαστικής κρίσης, παραθέτοντας σχετικώς πλούσια νομολογία. Περαιτέρω εμμένουν στην ορθότητα της κατάληξης τους και αντιτάσσουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, προϊόν δέουσας έρευνας, επαρκώς αιτιολογημένη και ουδεμία πλάνη έχει παρεισφρήσει κατά την λήψη της. Σημειώνεται ότι μεγάλο μέρος της αγόρευσης των καθ’ ων η αίτηση πραγματεύεται ισχυρισμούς οι οποίοι δεν φαίνεται να προωθούνται δια της παρούσης, τα οποία δεν μπορεί παρά να αγνοηθούν.

Έχω εξετάσει με ιδιαίτερη προσοχή τις εκατέρωθεν θέσεις των μερών, ως αναπτύχθηκαν με τις γραπτές αγορεύσεις εκατέρωθεν, και το περιεχόμενο του διοικητικού φάκελου.

Δεδομένου ότι άπαντες οι ισχυρισμοί του αιτητή που άπτονται της μη δέουσας έρευνας, αιτιολογίας και πλάνης στη λήψη της επίδικης απόφασης συμπλέκονται με την ορθότητα αυτής προχωρώ με επί της ουσίας εξέταση της παρούσης, η οποία και τελείται σε κάθε περίπτωση (βλ. Έφεση κατά απόφασης Δ.Δ.Δ.Π. Αρ.107/2023, Q. B. T. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημ.11/02/25).

Προχωρώ λοιπόν σε αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, σελ.98 του εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.».

Στη σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρονται τα εξής:

«[Οι] δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […]

Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.» 

Ενόψει των ως άνω, διερχόμενος των ενώπιον μου στοιχείων ως έχουν καταγραφεί στο πρακτικό της επίδικης συνέντευξης, θα συμφωνήσω με το σύνολο των ευρημάτων και κατάληξης των καθ’ ων η αίτηση επί του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού του. Τούτο γιατί, πολύ απλά, ως μπορεί προκύπτει από μια ανάγνωση του επίδικου πρακτικού της συνέντευξης, σε συνάρτηση και με τα καταγραφέντα στην επίδικη αίτηση, το αφήγημα του αιτητή που αφορά τις κατ’ ισχυρισμό απειλές και επιθέσεις που δέχθηκε ο ίδιος και η οικογένεια του από την οικογένεια του θύματος, το πως αυτοί κατάφεραν να τον εντοπίσουν, πως εκτυλίχθηκε η όλη χρονική αλληλουχία αυτών και πως ο αιτητής αποφάσισε και κατάφερε να φύγει από τη χώρα χωρίς να αντιμετωπίσει πρόβλημα, παρότι – ως ανέφερε – ενεπλάκη σε θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα και μάλιστα ενώ διωκόταν – σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς του ιδίου – από μια ισχυρή και πλούσια οικογένεια, βρίθει κενών, ασαφειών, στερείται χρονικής συνέχειας και τα λεγόμενα του, σε όλη τους την έκταση, αλλά και οι απαντήσεις που έδωσε σε ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν αναφορικά με τα όλα τα ως άνω εμπεριέχουν πλήθος αοριστιών, κενών και αντιφάσεων και στερούνται καταφανώς κάθε ψήγματος εύλογα αναμενόμενων λεπτομερειών.

Τα ως άνω είναι θεωρώ αρκετά για να διαβρώσουν αναπόφευκτα και μοιραία κάθε ίχνος αξιοπιστίας των δηλώσεων του. Δεν έχω τίποτε λοιπόν να προσθέσω στα όσα επί του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού ενδελεχώς καταγράφουν οι καθ’ ων η αίτηση στα ερ.54-55, στα πλαίσια της αξιολόγησης της αξιοπιστίας του ισχυρισμού, τα οποία καταγράφονται πιο πάνω, στην καταγραφή της επίδικης έκθεσης, τα οποία υιοθετώ πλήρως και σε όλη τους την έκταση και τα οποία δεν κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ και το εξής. Αν και, ιδωμένα ξεχωριστά και απομονωμένα τα επιμέρους λεγόμενα του αιτητή και οι ελλείψεις σε λεπτομέρειες, ενδεχομένως να μην οδηγούσαν σε συμπέρασμα ότι στερούνται συνοχής, εντούτοις εν προκειμένω δεν μπορεί να αγνοηθεί ο σωρευτικός των ουσιωδών και καταφανών ελλείψεων λεπτομερειών επί όλων όσων ακολούθησαν του ατυχήματος στο οποίο κατ’ ισχυρισμό ενεπλάκη. Ενδεικτικά σημειώνω ότι θα ήταν ενδεχομένως αναμενόμενο να μην γνωρίζει ο αιτητής το όνομα του νοσοκομείου όπου νοσηλεύτηκε ή το αν οι αρχές άρχισαν ή όχι έρευνα για το ατύχημα ή το πως η οικογένεια του θύματος εντόπισε την οικία του και επιτέθηκε στην οικογένεια του ή το κατά πόσο είναι πλούσια η οικογένεια του θύματος, όμως δεν είναι εύλογο να μην γνωρίζει καμία από τις ως άνω πληροφορίες. Εδώ λοιπόν ο σωρευτικός αντίκτυπος των κενών αυτών, ήτοι του ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει πληροφορίες επί όλων των ανωτέρω, καθιστά το αφήγημα του ένα συνονθύλευμα ισχυρισμών, εκ του οποίου απουσιάζει κάθε μορφή συνεκτικής και εύλογα λεπτομερούς παράθεσης.

Σημειώνεται περαιτέρω βεβαίως ότι, σε κάθε περίπτωση, με δεδομένο ότι στα πλαίσια της παρούσης εκπροσωπείται δεόντως από δικηγόρο, αν ήθελε να προσφέρει περαιτέρω μαρτυρία ή στοιχεία προς διευκρίνηση των όποιων κενών ή ελλείψεων διαπιστώθηκαν, για τα οποία είναι δεόντως ενήμερος, θα μπορούσε να το πράξει δια σχετικού διαβήματος. Εντούτοις ουδέν έπραξε. Στην απουσία λοιπόν εν προκειμένω περαιτέρω μαρτυρίας που θα συμπλήρωνε τα κενά και τις ελλείψεις, ως ανωτέρω λεπτομερώς καταγράφονται, είναι κατάληξη μου ότι τα κενά παραμένουν και συνεπώς ουδείς εκ των ισχυρισμών του αιτητή θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός, καθότι οι σημαντικές ελλείψεις εσωτερικής συνοχής δεν αφήνουν περιθώριο αποδοχής τους.

Συνεπεία των ανωτέρω, ενόψει εδώ της παντελούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής των λεγομένων του αιτητή, δεν θεωρώ ότι ήταν απαραίτητη η αναζήτηση πληροφορίων (ΠΧΚ) αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία και σημειώνω ότι οι ΠΧΚ που εντοπίστηκαν από τους καθ’ ων η αίτηση θεωρώ πως ήταν αμελητέας χρησιμότητας για την αξιολόγηση των ενώπιον τους ισχυρισμών. Ως και στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.132, αναφέρεται, η αναζήτηση ΠΧΚ «[…] ενδέχεται να μην είναι απαραίτητ[η] σε περίπτωση αρνητικής διαπίστωσης περί της αξιοπιστίας βάσει καταφανούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής […].». Τούτη είναι εδώ η περίπτωση θεωρώ.

Ενόψει της ως άνω κατάληξης, δεδομένης της απουσίας κάποιου άλλου ισχυρισμού, απομένει μια αποτίμηση της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή (Κινσάσα).

Έκθεση του 2021 του portal RULAC σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην Κινσάσα, αναφέρει ότι «[η] Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ) εμπλέκεται σε πολλές μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις (NIAC) εντός των εδαφών της εναντίον ένοπλων ομάδων στις περιοχές  Ituri, Kasai και Kivu, ενώ δεν αναφέρεται η δραστηριοποίηση ένοπλων ομάδων στην Κινσάσα».^[1] Σε σχέση με την Κινσάσα δεν ανευρέθηκαν πληροφορίες οι οποίες να επιβεβαιώνουν δράση ενόπλων φορέων και την ύπαρξη κάποιας σύγκρουσης.^[2]

Στη βάση δεδομένων του ACLED, κατά την περίοδο 09/12/23 - 06/12/24 στην επαρχία Κινσάσα καταγράφηκαν συνολικά 106 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία υπήρξαν 154 απώλειες σε αμάχους. Πρόκειται συγκεκριμένα για 4 μάχες (με 5 απώλειες σε αμάχους), 10 περιστατικά βίας κατά αμάχων (με 17  απώλειες), 62 διαδηλώσεις (με 0 απώλειες) και 30 εξεγέρσεις (με 132  απώλειες σε αμάχους) ενώ δεν καταγράφεται κανένα περιστατικό απομακρυσμένης βίας^[3]. Ο συνολικός πληθυσμός της επαρχίας της Κινσάσα ανέρχεται σήμερα περί τα 17 εκατομμύρια κατοίκων. ^[4] Καθίσταται λοιπόν κατ’ αρχήν σαφές ότι η αδιάκριτη βία στην εν λόγω περιοχή δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής.  

Εκ των ως άνω δεν δεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του εκεί και δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις – δεδομένης της απόρριψης του συνόλου του αφηγήματος του, ως ανωτέρω εξηγείται - που επιτείνουν τον κίνδυνο ειδικώς για γι’ αυτόν στη βάση και της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» [5] (βλ. και απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19, CF and DN).

Δεν παραγνωρίζω βεβαίως ότι ο αιτητής αναμένεται να αντιμετωπίσει προκλήσεις κατά την επιστροφή του στην Κινσάσα. Σχετικώς, σε έρευνα του DIS αναφέρεται ότι τα νεαρά άτομα αντιμετωπίζουν υψηλά ποσοστά ανεργίας και οικονομικής ανέχειας. ^[6] Οι όποιες όμως προκλήσεις ενδεχομένως αντιμετωπίσει ο αιτητής κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής δεν αναμένεται να υπερβούν το όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσης, δεδομένου και του ότι, ως διαφαίνεται, δεν αναμένεται να στερηθεί την πρόσβαση του σε βιοπορισμό, ο οποίος θα του επέτρεπε μια διαβίωση, έστω με ιδιαίτερες ίσως στερήσεις, λαμβανομένης υπόψη της εργασιακής εμπειρίας του αιτητή, του προφίλ του, ως και ανωτέρω, στα πλαίσια της παράθεσης της επίδικης έκθεσης καταγράφεται, αλλά και της ύπαρξης οικογενειακού δικτύου στην Κινσάσα (πατέρας/αδέλφια), με τους οποίους, ακόμα και αν, ως ανέφερε, δεν διατηρεί επαφή σήμερα, ευλόγως αναμένεται να ανακτήσει επαφή κατά την επιστροφή του.

Ως στην αιτ. σκέψη 35 της Οδ.2011/95/ΕΕ αναφέρεται, «[οι] κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη.».

Έπεται λοιπόν ότι δεν τεκμηριώθηκε εν προκειμένω βάσιμος φόβος «καταδίωξης του [αιτητή] για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» και δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

Για τους λόγους που πιο πάνω αναφέρονται η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.

 

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.