ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 96/24

28 Μαρτίου, 2025

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Ν.J.A.

Αιτήτριας,

και

            Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Καρατζιόλη Γ. (κα.), για Ματθαίου Χρ., Δικηγόρος για την Αιτήτρια

Δημητρίου Χρ. Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Η Aιτήτρια με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερούμενη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος, η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 15.12.2023, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση της Αιτήτριας για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος).

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Η Αιτήτρια κατάγεται από τη Νιγηρία. Περί τις 30.11.2021, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία. Στις 30.3.2022, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη της Αιτήτριας στο πλαίσιο της διαδικασίας αξιολόγησης της ευαλωτότητας της Αιτήτριας. Ακολούθως, στις 30.5.2023 και στις 13.12.2023, πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις στην Αιτήτρια από λειτουργό. Ακολούθως, υποβλήθηκε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: o Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης για διεθνή προστασία της Αιτήτριας και για επιστροφή της στη Νιγηρία, η οποία εγκρίθηκε στις 15.12.2023 από τον Προϊστάμενο. Στις 3.1.2024, η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια.

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Κατά το στάδιο της ακρόασης, δια της συνηγόρου της, η Αιτήτρια προώθησε ως μόνο λόγο προσφυγής την έλλειψη δέουσας έρευνας, υποστηρίζοντας ότι η Αιτήτρια παρείχε επαρκή στοιχεία και απαντήσεις κατά την εξέταση της αίτησής της από τους Καθ’ ων η αίτηση. 

3.             Οι Καθ' ων η αίτηση, κατά την προφορική τους αγόρευση υπέδειξαν ότι εξετάστηκαν τα όσα ανέφερε η Αιτήτρια κατά την διάρκεια των συνεντεύξεών της και ότι ορθώς κατέληξαν ότι οι περιστάσεις της Αιτήτριας δεν  δικαιολογούν την υπαγωγή της σε καθεστώς διεθνούς προστασίας, παραπέμποντας στα επιμέρους ευρήματά τους στο πλαίσιο της έκθεσης/ εισήγησης.

Το νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

5.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας  από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

6.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (στο εξής: o περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

 

9.             Ως προς το μόνο προωθούμενο λόγο προσφυγής από την Αιτήτρια είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί προς τούτο αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των υπό αναφορά λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική της ορθότητα (Βλ. Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Η Αιτήτρια αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η έκταση του ελέγχου που ασκεί το παρόν Δικαστήριο επί της επίδικης πράξης και η εξουσία του να την τροποποιήσει καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης (προσόντα μεταφραστή κ.α.). Εν προκειμένω, η Αιτήτρια εκπροσωπούμενη και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς της και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552].

 

10.           Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου της. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

11.          Προχωρώντας, στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών της Αιτήτριας, επισημαίνεται ότι κατά την καταγραφή του αιτήματός της για διεθνή προστασία, δήλωσε πως μετά το θανατηφόρο ατύχημα που είχαν οι γονείς της σε πυρκαγιά, η Αιτήτρια διέμενε μαζί με τον νεαρό θείο της, χωρίς όμως να γνωρίζει ότι είναι αιρετικός («cultist»). Κατά την διάρκεια επίθεσης/μάχης («fight»), με στόχο τον θείο της Αιτήτριας, η τελευταία πυροβολήθηκε από μέλη αντίπαλης ομάδας και θεώρησαν ότι η Αιτήτρια σκοτώθηκε. Όταν κατάλαβαν ότι η Αιτήτρια δεν απεβίωσε, επιχείρησαν να την σκοτώσουν γιατί δεν εντόπισαν τον θείο της (βλ. ερυθρό 1 του διοικητικού φακέλου)

 

12.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της πρώτης συνέντευξης στις 30.5.2023 η Αιτήτρια δήλωσε ότι κατάγεται από τη Νιγηρία, ανήκει στην φυλή Igbo, είναι χριστιανή, γεννηθείσα το 1991 στη περιοχή Okwe, της Asaba της πολιτείας Delta. Ως προς τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής της, δήλωσε πως διέμενε στην περιοχή Ibusa της Asaba της πολιτείας Delta για περίπου 5 χρόνια (βλ. ερ. 31 σημεία 1χ, 9χ και 10χ του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με το μορφωτικό της επίπεδο, είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με έτος αποφοίτησής της το 2013 και ομιλεί την Αγγλική και την Igbo (βλ. ερ. 32 σημεία 1χ-6χ του διοικητικού φακέλου). Στη χώρα της, η Αιτήτρια εργάστηκε επί δύο έτη σε πρατήριο βενζίνης, πριν την εγκαταλείψει (βλ. ερ. 31 σημεία 7χ-9χ και ερ. 31 σημείο 2χ του διοικητικού φακέλου). Ως προς την οικογενειακή της κατάσταση δήλωσε ελεύθερη, οι γονείς και τα αδέρφια της έχουν αποβιώσει και το  μοναδικό συγγενικό της πρόσωπο στη χώρα καταγωγής της είναι η γιαγιά της, η μητέρα της μητέρας της,  η οποία διαμένει στην πολιτεία Enugu και με την οποία η Αιτήτρια δεν διατηρεί επικοινωνία, όπως επίσης δήλωσε ότι δεν γνωρίζει αν ακόμα βρίσκεται στη ζωή (βλ. ερ. 31 σημεία 3χ-8χ του διοικητικού φακέλου).

 

13.          Ερωτηθείσα ως προς τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής της, η Αιτήτρια ανέφερε  κατά την ελεύθερή της αφήγηση ότι ζούσε με τους γονείς της στην περιοχή Asaba. Κατά την διάρκεια των σχολικών της διακοπών, επτά έτη προηγουμένως (από τη διεξαγωγή της συνέντευξης 30.5.2023) τον Αύγουστο (δηλαδή το 2016), η Αιτήτρια βρισκόταν στην γιαγιά της. Όσο βρισκόταν εκεί, πληροφορήθηκαν τηλεφωνικώς ότι οι γονείς και τα δύο αδέρφια της σκοτώθηκαν σε πυρκαγιά στο πατρικό τους, η οποία πιθανώς να προκλήθηκε από γεννήτρια. Δύο μήνες αργότερα, η Αιτήτρια επέστρεψε στην περιοχή Asaba και διέμεινε με τον μικρότερο αδερφό της μητέρας της. Στον εορτασμό του νέου έτους (2020 προς 2021) ενώ βρίσκονταν μαζί με τον θείο της στο σπίτι, τρίτα πρόσωπα εισήλθαν βίαια σε αυτό (σύμφωνα με το έτος γεννήσεως η Αιτήτρια ήταν ήδη 29 ετών). Όπως ανέφερε η Αιτήτρια, το μόνο που θυμάται είναι κάποιον να κρατά όπλο. Ο θείος της κατόρθωσε να βγει από το παράθυρο, σε αντίθεση με την Αιτήτρια που πυροβολήθηκε. Ακολούθως, η Αιτήτρια ανέφερε ότι ξύπνησε στο νοσοκομείο όπου παρέμεινε για νοσηλεία για περίοδο έξι μηνών. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο νοσοκομείο, η Αιτήτρια πληροφορήθηκε ότι ο θείος της είναι «codist» και πώς την μέρα του πυροβολισμού, υπήρχε κρίση μεταξύ των μελών της ομάδας. Η ίδια πληροφορήθηκε από κάποιο γείτονά της πως την θεωρούσαν νεκρή και τη συμβούλευσε να μην εξέρχεται από το νοσοκομείο και να μην επιστρέψει στο σπίτι. Εν τέλει, με την συνδρομή οικογενειακού φίλου, η Αιτήτρια μεταφέρθηκε. Ωστόσο, και εκεί την αναζητούσαν με αποτέλεσμα να μην εξέρχεται σε εξωτερικούς χώρους. Μέλη του ορφανοτροφείου αποφάσισαν να τη βοηθήσουν να εγκαταλείψει τη χώρα προς μια καλύτερη ζωή.  Εξαιτίας του γεγονότος ότι η Αιτήτρια έπρεπε να κρύβεται, ανέφερε ότι δεν φρόντισαν καλά το τραύμα της, και αν και αφαιρέθηκαν 17 κομμάτια σφαίρες από το σώμα της εντούτοις ακόμα δεν αισθάνεται καλά. Καταλήγοντας την αφήγησή της η Αιτήτρια ανέφερε ότι είναι μόνη της και ότι η ζωή είναι δύσκολη.  

 

14.          Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων, υποβλήθηκαν ερωτήματα σε αυτήν  αναφορικά με τον θείο της, το περιστατικό του πυροβολισμού, τι κατά την γνώμη της είναι «codists», την νοσηλεία και θεραπεία που υποβλήθηκε στο νοσοκομείο και τις περιστάσεις της διαμονής της στο ορφανοτροφείο. Η Αιτήτρια διευκρίνισε ότι το περιστατικό του πυροβολισμού συνέβη στις 6.1.2021 και καθώς βρίσκονταν με τον θείο της στο σπίτι της από ομάδα προσώπων που εισήλθαν με την βία· στην προσπάθεια τους να πυροβολήσουν τον θείο της Αιτήτριας πέτυχαν την τελευταία με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Η Αιτήτρια εξήγησε ότι σύμφωνα με τα όσα πληροφορήθηκε εκ των υστέρων από γείτονες, τα πρόσωπα αυτά είναι «codists» όπως επίσης πληροφορήθηκε ότι και ο θείος της ανήκε σε μια τέτοια ομάδα, γεγονός που η ίδια αγνοούσε. Όπως περαιτέρω ανέφερε, αυτές οι ομάδες κατά διαστήματα έχουν μεταξύ τους διαφορές και ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ο θείος της, ήταν ο στόχος και όχι η ίδια (βλ. ερ. 29 σημεία 8χ-9χ και ερ. 28 σημείο 7χ του διοικητικού φακέλου).  Ζητήθηκε από την Αιτήτρια να εξηγήσει τί σημαίνει  «codists», και ανέφερε ότι παρά το ότι η ίδια δεν ανήκει σε κάποια ομάδα, γνωρίζει ότι είναι ομάδες που τα μέλη τους κάνουν συναντήσεις χωρίς όμως η Αιτήτρια να γνωρίζει ποιος είναι ο σκοπός τους και τί ακριβώς επιθυμούν. Προσέθεσε ότι προβαίνουν σε δολοφονίες και επανέλαβε ότι δεν γνώριζε ότι ο θείος της ανήκε σε μια τέτοια ομάδα παρά το ότι ζούσε μαζί του για 5 χρόνια (βλ. ερ. 28 σημεία 6χ του διοικητικού φακέλου). Σε σχέση με την νοσηλεία της, η Αιτήτρια ανέφερε ότι νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο που καθόρισε και αναφορικά με τη θεραπεία δήλωσε ότι οι αφαίρεσαν μερικές σφαίρες, 17 κομμάτια/θραύσματα και εξιτήριο από το νοσοκομείο έλαβε 6 μήνες αργότερα, ήτοι τον Ιούνιο  (βλ. ερ. 28 σημεία 1χ και 5χ και ερ. 27 του διοικητικού φακέλου). Ως προς την παραμονή της στο ορφανοτροφείο, η Αιτήτρια ανέφερε ότι παρέμεινε για περίπου 5 μήνες και εκεί την επισκέπτονταν «codists», επαναλαμβάνοντας πως δεν ήταν η ίδια ο στόχος αλλά ο θείος της, και επειδή δεν τον εντόπιζαν επιθυμούσαν να εντοπίσουν οποιοδήποτε είχε σχέση με τον στόχο τους (βλ. ερ. 27 σημεια 2χ-3χ του διοικητικού φακέλου).  Ερωτηθείσα η Αιτήτρια τι φοβάται ότι θα της συμβεί σε περίπτωση που επιστρέψει στην χώρα της και αν πιστεύει ότι ακόμα η ζωή της βρίσκεται σε κίνδυνο, απάντησε ότι παρά το ότι παρά το ότι μπορεί να λάβει βοήθεια από το ορφανοτροφείο, εντούτοις οι ομάδες (υπονοώντας τους «codists») βρίσκονται σε διάφορα μέρη της χώρας και αν την αναζητήσουν θα πετύχουν να την. Ανέφερε επιπρόσθετα οι αναμνήσεις της επιστρέφουν, ενώ όσο βρίσκεται στην Κυπριακή Δημοκρατία αισθάνεται ότι ξεκίνησε μια νέα ζωή (βλ. ερ. 27 του διοικητικού φακέλου).

 

15.          Κατά την πρώτη συνέντευξή της στο πλαίσιο της διαδικασίας εξέτασης της αίτησης της, η Αιτήτρια απέστειλε φωτογραφία του ώμου της,  στο σημείο που κατ’ ισχυρισμό δέχτηκε τον πυροβολισμό (βλ. ερ. 36). Ζητήθηκε εξάλλου από την Αιτήτρια να προσκομίσει σχετικό ιατρικό έγγραφο, παρέχοντας προς αυτήν σχετική συνδρομή. Σχετικώς εντοπίζεται στο ερ. 46 του διοικητικού φακέλου ιατρικό έγγραφο ημερομηνίας 11.12.2023, στο οποίο αναγράφεται ότι κατόπιν ακτινογραφίας του αριστερού ώμου – άνω τμήματος του αριστερού ημιθωρακίου, εντοπίστηκαν επτά σφαιρίδια στο αριστερό ημιθωράκιο,

 

16.          Στις 13.12.2023 πραγματοποιήθηκε δεύτερη συνέντευξη της Αιτήτριας, στην διάρκεια της οποίας επανέλαβε τις περιστάσεις του πυρήνα της αίτησής της, με διαφοροποιήσεις ωστόσο σε κάποια σημεία του αφηγήματός της.

 

17.          Αξιολογώντας τις ανωτέρω δηλώσεις της Αιτήτριας, οι Καθ' ων η αίτηση σχημάτισαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς∙ ο μεν πρώτος αναφορικά με τον τόπο καταγωγής της, την περιοχή διαμονής της πριν την αναχώρησή της από τη χώρα, ήτοι περιοχή Asaba, Oshimili South LGA, της πολιτείας Delta και τα λοιπά στοιχεία του προφίλ της. Ο δε δεύτερος αναφορικά με το γεγονός της αναζήτησής της από άτομα μιας αδελφότητας, λόγω της συμμετοχής του θείου στης σε αυτήν

 

18.          Ο πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθώς οι δηλώσεις της Αιτήτριας κρίθηκαν ως εσωτερικά συνεκτικές και σε αρμονία με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

19.          Ως προς τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, οι δηλώσεις της Αιτήτριας, κρίθηκαν ως μη ικανοποιητικές και ελλιπείς, ενώ ταυτόχρονα εντόπισαν αντιφάσεις στις δηλώσεις και σε κάποια σημεία έλλειψη συνοχής. Ως προς την  εξωτερική της αξιοπιστία δεν προχώρησαν σε περαιτέρω ανάλυση των δεδομένων μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης, κρίνοντας ότι η δική της μαρτυρία αποτελεί τη μόνη πηγή αναφορικά με το προσωπικό αυτό βίωμα. Ως προς το πιστοποιητικό το οποίο προσκόμισε η Αιτήτρια από ορθοπεδικό έκριναν ότι αυτό, δεν αρκεί από μόνο του για να θεμελιώσει τον ισχυρισμό αλλά αντιθέτως έχει υποστηρικτικό χαρακτήρα και συνεκτιμάται σε συνάρτηση και με την εσωτερική αξιοπιστία της Αιτήτριας. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η εσωτερική αξιοπιστία της Αιτήτριας σε σχέση με τον ισχυρισμό της δεν ικανοποιήθηκε, η Καθ’ ων κατέληξαν ότι δεν δύναται να γίνει αποδεκτό ότι ο τραυματισμός της συνδέεται με το αίτημά της για διεθνή προστασία.

 

20.          Με βάση το μόνο αποδεκτό ισχυρισμό της Αιτήτριας, κρίθηκε ότι αυτή δεν διατρέχει οποιοδήποτε φόβο δίωξής ή σοβαρό κίνδυνο βλάβης. Προς τούτο αξιολογήθηκε η κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Delta. Συνεπώς αποκλείστηκε και η υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

21.          Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, η Αιτήτρια δεν προέβαλε οποιοδήποτε νέο, ειδικό και τεκμηριωμένο ισχυρισμό συναφή με τον πυρήνα του αιτήματός της για διεθνή προστασία.

 

22.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιον μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, με βάση τα ενώπιον μου δεδομένα, αρχικά συντάσσομαι με το εύρημα των Καθ' ων η αίτηση περί αξιοπιστίας του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού για τους ίδιους λόγους που εξαντλητικώς καταγράφονται στης έκθεση, η οποία αποτέλεσε την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης.

 

23.          Ως προς την αξιολόγηση του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού της Αιτήτριας, περί του τραυματισμού της στο πλαίσιο επίθεσης στην οικία του θείου της από μέλη συμμορίας και μετέπειτα δίωξής της από τα ίδια πρόσωπα , επισημαίνονται τα εξής. Καταρχάς στο αφήγημα της Αιτήτριας, η οποία γεννήθηκε το 1991 (σήμερα 34 ετών), παρουσιάζονται οι ακόλουθες σημαντικές χρονικές αντιφάσεις. Κατά τη συνέντευξή της κατά τη διαδικασία ευαλωτότητας και στην πρώτη συνέντευξη της στις 30.5.2023, η Αιτήτρια ανέφερε ότι ο θάνατος των γονέων και δύο εκ των αδελφών της επήλθε από πυρκαγιά στη πατρική τους οικία το 2016. Η Αιτήτρια ανέφερε συναφώς ότι κατά το χρόνο δυστυχήματος βρισκόταν στη γιαγιά της στην πολιτεία Enugu για διακοπές, όπου παρέμεινε για ένα διάστηκα και ακολούθως επιστρέφοντας στην πολιτεία Delta έμεινε στο θείο της (αδελφό της μητέρας της) για πέντε έτη, μέχρι δηλαδή το κρίσιμο συμβάν του πυροβολισμού της (Ιανουάριο του 2021). Δήλωσε δε ότι στη γιαγιά της παρέμεινε για δύο μήνες προτού επιστρέψει στην πολιτεία Delta. Ωστόσο, κατά τη δεύτερη συνέντευξή της στις 13.12.2023, η Αιτήτρια δήλωσε ότι οι γονείς της απεβίωσαν οκτώ χρόνια πριν από το κρίσιμο περιστατικό του Ιανουαρίου του 2021 (βλ. ερ. 41) και διέμενε με την μεν γιαγιά της για περίοδο περίπου ενός έτους (βλ. ερ. 39) και με το δε θείο της για οκτώ έτη. Οι ανωτέρω χρονικές αντιφάσεις, η οποίες συνίστανται σε χρονική απόκλιση τριών ετών όσον αφορά στο χρόνο θανάτου των γονέως της Αιτήτριας και οκτώ μηνών, όσον αφορά στο χρόνο παραμονής της στη γιαγιά της είναι σημαντικές δεδομένης της σοβαρότητας των γεγονότων που έλαβαν χώρα κατά τους δύο αυτούς χρονικούς σταθμούς (θάνατος γονέων και πυροβολισμός Αιτήτριας) και επιπλέον δεδομένου ότι η Αιτήτρια βίωσε τα εν λόγω γεγονότα ως ενήλικο άτομο.  Επιπλέον, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η Αιτήτρια κατά τη διαδικασία αξιολόγησης της ευαλωτότητας, ανέφερε ότι μαζί με το θείο της και την ίδια διέμενε και ο μικρός της αδελφός, ο οποίος επίσης πυροβολήθηκε εκείνη την ημέρα της επίθεσης στην οικία του θείου της και πέθανε. Η Αιτήτρια στις συνεντεύξεις που ακολούθησαν ουδεμία μνεία κάνει στην ύπαρξη μικρού αδελφού, ο οποίος διέμενε μαζί της ούτε και αναφορά στη δολοφονία του από τα πρόσωπα που κατ’ ισχυρισμό δίωκαν το θείο της. Η διαφοροποίηση του αφηγήματός της σε αυτό το σημείο κρίνεται ως σημαντική ανακολουθία. Περαιτέρω, η Αιτήτρια υπήρξε πολύ λακωνική στην αναφορά της ως προς τις περιστάσεις του πυροβολισμού της, καθώς αναφέρθηκε μόνο σε μια ομάδα ατόμων (όπου στη συνέχεια αναφέρθηκε σε δύο άτομα) τα οποία εισήλθαν πυροβόλησαν την ίδια με το θείο της να διαφεύγει από το παράθυρο και έκτοτε να αγνοείται. Η λιτή περιγραφή εν μέρει μπορεί να δικαιολογείται από το γεγονός του τραυματισμού της Αιτήτριας, η οποία ανέφερε ότι μετά από τον πυροβολισμό ξύπνησε σε ένα νοσοκομείο. Ωστόσο, τα όσα η Αιτήτρια αναφέρει ως προς τους κατ’ ισχυρισμό φορείς δίωξής της είναι πολύ γενικά, καθώς δεν ήταν σε θέση να συνεισφέρει επαρκείς πληροφορίες, δεδομένο που καταρχήν κρίνεται εύλογο καθώς η ίδια δεν ήταν μέλος την εν λόγω ομάδας. Εντούτοις, ως ενήλικο άτομο και πεπαιδευμένο εύλογα θα αναμένονταν να γνωρίζει έστω στο παρόν στάδιο περισσότερες πληροφορίες για τους κατ’ ισχυρισμό διώκτες της. Η άγνοιά της για τη δράση τους δεν δικαιολογεί κατ’ επέκταση την πεποίθησή της ότι αυτοί μπορεί να την εντοπίσουν παντού στη χώρα. Παράλληλα, η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να διατυπώσει αντικειμενικές ενδείξεις ότι τα εν λόγω πρόσωπα εξακολουθούσαν να την αναζητούν στο νοσοκομείο και στη συνέχεια στο ορφανοτροφείο όπου φιλοξενούνταν, καθώς οι συναφείς της αναφορές χαρακτηρίζονται από γενικότητα και εν πολλοίς αποτελέσουν προσωπικές της εικασίες. Να σημειωθεί, τέλος, ότι κατά τη δήλωση της ίδιας της Αιτήτριας τα εν λόγω πρόσωπα είχαν ως αρχικό στόχο το θείο της και όχι την ίδια, με την τελευταία να εικάζει ότι εφόσον δεν μπορούν να εντοπίσουν τον θείο της στρέφονται εναντίον των οικείων του. Στη βάση ωστόσο των ενώπιον του Δικαστηρίου δεδομένων, μετά το συμβάν του πυροβολισμού η Αιτήτρια δεν είχε οποιεσδήποτε απτές ενδείξεις ότι Ιανουάριο μέχρι και τον Οκτώβριο του 2021, όταν και αυτή εγκατέλειψε τη χώρα της, τα εν λόγω πρόσωπα την αναζήτησαν με σκοπό να την βλάψουν. Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, η Αιτήτρια, εκπροσωπούμενη και δια συνηγόρου,  δεν επιχειρεί κατά τρόπο ειδικό και τεκμηριωμένο να σχολιάσει τα δε ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση ως περί της αναξιοπιστίας της. Με βάση τα ανωτέρω, η εσωτερική αξιοπιστία της Αιτήτριας αναφορικά με το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό δεν θεμελιώνεται

 

24.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία της, η Αιτήτρια αυτή προσκόμισε ιατρικές εξετάσεις από τις οποίες επιβεβαιώνεται η ύπαρξη επτά σφαιριδίων στο αριστερό ημιθωράκιο (βλ. ερ. 46) και φωτογραφία την ουλής που αυτή φέρει (ερ. 36). Καίτοι τα ανωτέρω στοιχεία επιβεβαιώνουν πυροβολισμό της Αιτήτριας, εντούτοις δεν αποτελούν από μόνα τους επαρκή στοιχεία προς επιβεβαίωση του χρόνου και των περιστάσεων του εν λόγω πυροβολισμού, ούτε βεβαίως προς επιβεβαίωση του συνόλου του αφηγήματος της Αιτήτριας.  

 

^25.                  Ως προς τις επιμέρους πτυχές των αναφορών της σχετικά με την ομάδα «Codist» το Δικαστήριο προέβη σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης από την οποία δεν ανευρέθησαν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ομάδας με την επωνυμία «Codist» ή άλλη παρεμφερή ονομασία στην Νιγηρία. Η λέξη "codist" δεν είναι κοινώς αναγνωρισμένη στην ελληνική γλώσσα ή σε άλλες γλώσσες. Ενδέχεται να αναφέρεται σε κάτι που σχετίζεται με κώδικα (π.χ., προγραμματιστής) ή ίσως είναι κάποιο όνομα ή εξειδικευμένος όρος. Σε κάθε περίπτωση το Δικαστήριο προέβη σε πρόσθετη έρευνα όσον αφορά ειδικότερα σε μυστικιστικές οργανώσεις, ομάδες, αδελφότητες και αιρέσεις που δραστηριοποιούνται στην Νιγηρία,  από την οποία εντοπίστηκαν τα ακόλουθα: Οι φοιτητικές αιρέσεις ή αδελφότητες εμφανίστηκαν το 1950 στα πανεπιστήμια των νότιων επαρχιών της Νιγηρίας και, παρόλο που στην αρχή ξεκίνησαν σαν ειρηνικές ομάδες, τα έτη 1994-5 εξελίχθηκαν σε συμμορίες με τρομοκρατικές δράσεις (ένοπλες συγκρούσεις, απαγωγές, δολοφονίες) εντός του χώρου των πανεπιστημίων αλλά και εμπλοκή σε οργανωμένο έγκλημα (εμπορία ανθρώπων, εμπόριο ναρκωτικών). Οι διάφορες αιρέσεις/αδελφότητες διακρίνονται από τα σύμβολά τους, το ντύσιμο, το χρώμα του μπερέ τους, του συνθηματικού τρόπου ομιλίας και χαιρετισμών, των τατουάζ και των piercing. Οι νιγηριανές μυστικιστικές ομάδες είχαν εθνοτική βάση, κυρίως μεταξύ των Yoruba, Efik, Igbo, Ogoni και Isoko, στη Νοτιοδυτική και Νοτιοανατολική Νιγηρία.^[1] H δράση τους είναι έντονη στην νότια Νιγηρία και κυρίως στις περιοχές Rivers, Bayelsa, Delta και Edo.^[2]

 

26.          Από έκθεση της OFPRA μετά από αποστολή με σκοπό την επιτόπια έρευνα, φαίνεται ότι οι εν λόγω ομάδες έχουν δομή, οργάνωση και ιεραρχία καθώς υπάρχει ο ηγέτης o οποίος προεδρεύει και κατέχει την απόλυτη εξουσία, ο αρχιερέας (πνευματικός ηγέτης), ο πρόεδρος προεδρεύει των συνεδριάσεων και εκτελεί χρέη γραμματέα, ο επικεφαλής «butcher» (Υπουργός Άμυνας) είναι επιφορτισμένος με την ηγεσία των επιχειρήσεων, οι πρεσβύτεροι είναι οι σύμβουλοι και το «μάτι» (Υπουργός Πληροφοριών) επιβλέπει τις επιχειρήσεις και ενημερώνει τον υπουργό άμυνας για δυνητικούς στόχους.^[3] Πιο πρόσφατο δημοσίευμα του BBC News αναφέρει τον Οκτώβριο του 2023 ότι οι μυστικιστικές οργανώσεις έχουν μια αλυσίδα διοίκησης παρόμοια με τις ομάδες πολιτοφυλακών, χρησιμοποιούν κώδικες και έχουν ως διακριτικά να φέρουν το αγαπημένο όπλο της οργάνωσης, μαζί με το χρώμα της.^[4]

 

27.          Σύμφωνα με εκθέσεις του United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC) του 2014 η Eiye και Aye έχουν δράση και στην Ευρώπη, στην Ισπανία από το 2007 και στην Ιταλία από το 2008.^[5] Η  Aye ή Black Axe είναι μία από αυτές τις οργανώσεις, η οποία ιδρύθηκε πριν από περίπου 40 χρόνια στην πόλη Benin της πολιτείας Edo. Η Aye, γνωστή και ως Black Axe^[6] επιδίδεται σε εγκληματικές ενέργειες παγκόσμιας εμβέλειας, όπως η εμπορία ανθρώπων, οι διαδικτυακές απάτες και οι δολοφονίες ενώ είναι δύσκολο να διωχθούν λόγω της εμπλοκής πολιτικών και αστυνομικών^.[7]

 

28.          Ιστορικά, όταν οι εκλογές ήταν πολύ ανταγωνιστικές, μυστικιστικές συμμορίες όπως οι Greenlanders, Icelanders, οι Deybam, οι Deywell και άλλοι έχουν εμπλακεί στην πολιτική βία. Αυτές οι ομάδες στρατιωτικοποιήθηκαν κατά την περίοδο της αναταραχής και του ανταρτοπόλεμου στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και είναι βαθιά εδραιωμένες στην πολιτική οικονομία του Δέλτα του Νίγηρα.^[8] Επιπλέον, πολιτικοί χρησιμοποιούν μέλη της Aye ή Black Axe προκειμένου να επιτεθούν στους πολιτικούς τους αντιπάλους ή για να προκληθούν περιστατικά βίας κατά τις εκλογές.^[9] Αυτό επιβεβαιώθηκε πρόσφατα, καθώς πολιτικά πρόσωπα απασχόλησαν μυστικιστικές οργανώσεις/συμμορίες για να πραγματοποιήσουν βίαιες δραστηριότητες κατά τη διάρκεια εκλογών στην πολιτεία Rivers.^[10] Μεταξύ αυτών των μισθωμένων συμμοριών είναι επίσης μυστικιστικές ομάδες και φοιτητικές αδελφότητες που εδρεύουν εκτός πανεπιστημιουπόλεων.^[11]

 

29.          Οι άκρως οργανωμένες εγκληματικές ομάδες, μερικές φορές συνδεδεμένες με νιγηριανές μυστικιστικές οργανώσεις ή αδελφότητες, είναι υπεύθυνες για το μεγαλύτερο μέρος της εμπορίας ανθρώπων στην Ευρώπη. Εγκληματικά στοιχεία στρατολογούν αλλοδαπούς για σωματεμπορία εντός της χώρας.^[12] Αυτό επιβεβαιώνεται από έτερη πηγή. Οι μυστικιστικές οργανώσεις εμπλέκονται σε έναν ιστό εγκληματικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένου του εκβιασμού και της εμπορίας ανθρώπων και ναρκωτικών, συχνά συγκρούονται με άλλες εγκληματικές οργανώσεις και διεξάγουν επιθέσεις εναντίον πρώην ή άλλων μελών της ομάδας. Περιλαμβάνουν ομάδες όπως το Black Axe, το Eiye ή Aye, τους Icelanders, Greenlanders, και τους Vikings.^[13]

 

30.          Σύμφωνα με το Country Guidance για τη Νιγηρία της E.U.A.A., οι φοιτητικές αδελφότητες στη Νιγηρία ομοιάζουν με εγκληματικές συμμορίες και μερικές από τις πιο γνωστές είναι η Black Axe και η Eiye. Οι αδελφότητες απαγορεύονται σε αρκετές πολιτείες ωστόσο, η επιβολή της απαγόρευσής τους είναι αδύνατη. Ως συγκεκριμένο χαρακτηριστικό των αδελφοτήτων  καταγράφονται οι βίαιες τελετές μύησης και οι παράνομες δραστηριότητες όπως: δολοφονίες, εμπορία ανθρώπων, σεξουαλική εκμετάλλευση, δουλεία, διακίνηση ναρκωτικών, λαθρεμπόριο, εκβιασμούς, απαγωγές, αναγκαστική στρατολόγηση (συμπεριλαμβανομένης της στρατολόγησης παιδιών) κ.λ.π.. Επίσης, αναφέρεται πως τα πολιτικά κόμματα συχνά στρατολογούν μέλη αδελφοτήτων και τα χρησιμοποιούν για να σκοτώσουν ή να επιτεθούν σε πολιτικούς αντιπάλους ή για να ασκήσουν βία κατά τη διάρκεια των εκλογών. Σε σχέση με την δυνατότητα κάποιου να εγκαταλείψει μία τέτοια αδελφότητα μετά τη μύησή του, η ίδια πηγή αναφέρει πως είναι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς και ότι τα άτομα που εγκαταλείπουν τις αδελφότητες μπορεί να δολοφονηθούν, από φόβο μήπως αποκαλύψουν τα μυστικά της αίρεσης.[14] Σε έτερη πηγή αναφέρεται πως αυτές οι οργανώσεις αναφέρονται ως «αδελφότητες» και/ή «πανεπιστημιακές λατρείες» και έχουν ονόματα όπως Vikings, Black Axe, Eiye (λέξη στην τοπική γλώσσα Yoruba για το πουλί), και Buccaneers.[15]  Τα πιο πάνω στοιχεία αν και επιβεβαιώνουν την παρουσία των αδελφοτήτων στην πανεπιστημιακή κοινότητα, στην Νιγηρία ωστόσο οι πιο πάνω πληροφορίες δεν είναι αρκετές ώστε να θεμελιώσουν την αξιοπιστία ως προς τον υπό εξέταση ισχυρισμό.

 

31.          Περαιτέρω το Δικαστήριο ανέτρεξε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προς για τον εντοπισμό του ορφανοτροφείου με την ονομασία «St. Barnabas» στην Νιγηρία, από τις οποίες πράγματι επιβεβαιώνεται η ύπαρξη του εν λόγω ιδρύματος, το οποίο φέρει την πλήρη ονομασία «Saint Barnabas Anglican Orphanage/Motherless babies» και με βάση τους διεθνείς χάρτες εντοπίζεται στην πόλη Αsaba της πολιτείας Delta[16]. Ομοίως, επιβεβαιώνεται και η ύπαρξη του νοσοκομείου «Federal Medical Center» στην πόλη Asaba που ισχυρίστηκε ότι νοσηλεύτηκε η Αιτήτρια[17].

 

32.          Επιπλέον, το Δικαστήριο προέβη σε έρευνα εξωτερικών πηγών πληροφόρησης αναφορικά με την δυνατότητα πρόσβασης στην υγεία στην Νιγηρία, για την περίπτωση που η Αιτήτρια χρειαστεί περαιτέρω παρακολούθηση κατά την επιστροφή της. Σχετικώς το Υπουργείο Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου ανέφερε τα εξής: «Η Pacific Prime, μια παγκόσμια μεσιτική υπηρεσία υγειονομικής ασφάλισης, δήλωσε σε καταχώρηση στην ιστοσελίδα της, ημερομηνίας 2023: 'Τα δημόσια νοσοκομεία στη Νιγηρία είναι υπερπλήρη και αναπτύσσονται και διαδίδονται πολλές μολυσματικές ασθένειες λόγω έλλειψης υγιεινής. Ο ρυθμός θνησιμότητας είναι υψηλός στα δημόσια νοσοκομεία, καθώς οι Νιγηριανοί πεθαίνουν από ασθένειες όπως χολέρα, τετάνου και πολιομυελίτιδα. Η κακή διαχείριση των νοσοκομείων είναι κυρίως υπεύθυνη, αλλά η κακή χρηματοδότηση γενικά σημαίνει ότι το σύστημα ως σύνολο αγωνίζεται να ελέγξει πλήρως τις λοιμώξεις. Παρόλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση της Νιγηρίας λαμβάνει μέτρα για τη βελτίωση της υγείας των πολιτών της, παρέχοντας εμβόλια και εφαρμόζοντας αναγκαίες δημόσιες υγειονομικές πρωτοβουλίες… Για όσους μπορούν να αντέξουν οικονομικά, η επίσκεψη σε ιδιωτικό νοσοκομείο ή κλινική είναι σίγουρα καλύτερη όσον αφορά τις θεραπείες και την ασφάλεια. 'Ιδιωτικές υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης στη Νιγηρία: '…[Η] κατάσταση στα ιδιωτικά νοσοκομεία είναι ακόμα κάτω από τα πρότυπα των περισσότερων δυτικών νοσοκομείων. Αν και μπορούν να θεραπεύσουν κοινά προβλήματα υγείας, η έλλειψη ενημερωμένου εξοπλισμού και εγκαταστάσεων καθιστά τη θεραπεία και διάγνωση ορισμένων σύνθετων ασθενειών σχεδόν αδύνατη…'». Αναφέρθηκε επίσης: «…η δυνατότητα του συστήματος να παρέχει δωρεάν και ποιοτική υγειονομική περίθαλψη για όλο τον πληθυσμό έχει περιοριστεί αρκετά. Η ιδιωτική υγειονομική περίθαλψη είναι επίσης διαθέσιμη για να επεκτείνει τη θεραπεία για τον πληθυσμό, αλλά είναι διαθέσιμη μόνο σε όσους μπορούν να αντέξουν τα έξοδα.»[18].

 

33.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου στη βάση του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού της Αιτήτριας, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με τη κατάσταση που επικρατεί στο τόπο συνήθους καταγωγής της Αιτήτριας, την πολιτεία Delta, στη βάση της φυλετικής καταγωγής και θρησκείας της Αιτήτριας. Όσον αφορά στη θρησκεία της Αιτήτριας δεν προκύπτει φόβος δίωξης και/ή κίνδυνος σοβαρής βλάβης, καθώς σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη Θρησκευτική Ελευθερία στη Νιγηρία για το 2023, o χριστιανισμός είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη θρησκεία συνολικά στη χώρα με ποσοστό 48,1% και μάλιστα, οι χριστιανικές ομάδες των καθολικών, των αγγλικανών και των μεθοδιστών, αποτελούν την πλειονότητα στην Νότια περιοχή της Νιγηρίας, όπου συμπεριλαμβάνεται η πολιτεία Delta.[19] Ούτε, επίσης, προκύπτει τέτοιος βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος λόγω της εθνοτικής καταγωγής της Αιτήτριας, καθώς σύμφωνα με έτερη εξωτερική πηγή, η φυλή της Αιτήτριας  (Igbo), η οποία κυρίως εμφανίζεται στα ανατολικά, αποτελεί μία εκ των τριών κύριων φυλών στη χώρα του.[20]

 

34.          Ως προς τις προσωπικές περιστάσεις και το προφίλ της Αιτήτριας, σημειώνεται ότι παρά την έλλειψη οικογενειακού υποστηρικτικού δικτύου στην χώρα καταγωγής της, πρόκειται για ενήλικη, αρκούντως πεπαιδευμένη καθότι απόφοιτη δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με εργασιακή εμπειρία και ικανότητα προς εργασία. Η Αιτήτρια φαίνεται ωστόσο να διαθέτει κοινωνικό υποστηρικτικό δίκτυο καθώς για τη περίθαλψή της και την μετέπειτα φιλοξενία της σε υποδομή τη συνέδραμε φίλος του πατέρα της και τα μέλη του εν λόγω ιδρύματος/ υποδομής. Όπως, δε διαπιστώνεται και από την έκθεση ευαλωτότητας, δεν παρουσιάζει θέματα ευαλωτότητας ενώ ως προς την κατάσταση της υγείας της αξίζει να σημειωθεί ότι αντιμετώπισε τα σωματικά της τραύματα καθότι της παρασχέθηκε ανεμπόδιστα πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τόσο στην χώρα καταγωγής της όσο και στη Δημοκρατία, τα νοσήλεια της οποίας ήταν σε θέση να διαχειριστεί η ίδια. Από την δε τελευταία έκθεση του ιατρού που την παρακολουθεί στην Δημοκρατία, όπως σημειώνουν οι Καθ’ ων η αίτηση, δεν γίνεται αναφορά σε οποιαδήποτε ανάγκη μελλοντικής ιατρικής παρέμβασης. 

 

35.          Όσον αφορά στην κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στην χώρα καταγωγής της και ειδικότερα στην περιοχή συνήθους διαμονής της, ήτοι στην πολιτεία Delta, το Δικαστήριο προέβη σε έρευνα σε αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης. Σύμφωνα  με  το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP(Islamic State in West Africa Province)[21]. Η Boko Haram δρα στις πολιτείες Borno, Yobe, και Adamawa. Το 2019, παρατηρήθηκε  αναζωπύρωση και κλιμάκωση της κρίσης της Boko Haram σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Νιγηρία και από το 2019 επεκτάθηκε  στη βορειοδυτική Νιγηρία με επιθέσεις που έλαβαν χώρα στην Kaduna, Katsina, Sokoto και Zamfara.[22] Ο στρατιωτικός εξοπλισμός και ο οπλισμός της Boko Haram περιλαμβάνει AK47, αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, χειροβομβίδες, όλμους, βόμβες βενζίνης και οχήματα Hilux.  Επιπλέον, έχει αναφερθεί ότι χρησιμοποιεί χειροβομβίδες με ρουκέτες και ενδέχεται να έχει τη δυνατότητα κατασκευής όπλων.[23] Οι εν λόγω συγκρούσεις περιορίζονται στις εν λόγω περιοχές της χώρας και δεν εκτείνονται στο τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής της Αιτήτριας.

 

36.          Σύμφωνα με  πρόσφατα αριθμητικά δεδομένα από την βάση δεδομένων ACLED κατά την χρονική περίοδο 16.3.2024 έως 14.3.2025 στην πολιτεία Delta, όπου υπάγεται η περιοχή συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, καταγράφηκαν 190 περιστατικά ασφαλείας τα οποία οδήγησαν σε 120 καταγεγραμμένες απώλειες. Εξ αυτών των περιστατικών τα 49 καταχωρήθηκαν ως περιστατικά βίας κατά πολιτών, από τα οποία προέκυψαν 26 ανθρώπινες απώλειες, τα 79 ως μάχες, από τις οποίες σημειώθηκαν 83 ανθρώπινες απώλειες, τα 43 ως διαδηλώσεις, από τα οποία δεν προέκυψαν ανθρώπινες απώλειες, τα 17 ως αναταραχές, από τα οποία προέκυψαν 11 ανθρώπινες απώλειες και τα 2 ως περιστατικά απομακρυσμένης βίας από τα οποία δεν προέκυψε καμία ανθρώπινη απώλεια.[24] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Πολιτείας Delta, σύμφωνα με πρόβλεψη του 2022, ανέρχεται σε 5,636,100 κατοίκους.[25]

 

37.          Με βάση τα ανωτέρω, προκύπτει ότι η πολιτεία Delta της Νιγηρίας δεν φαίνεται να πλήττεται από τις ένοπλες συγκρούσεις που επικρατούν στη Νιγηρία, ούτε να επικρατούν συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ούτε υπό την καθημερινή του όρου έννοια, όπου δηλαδή οι τακτικές δυνάμεις της χώρας καταγωγής συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους (απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση Diakité, C-285/12, ημερ. 30.1.2014, σκέψεις 27-28), ουσιώδους προϋπόθεσης εφαρμογής του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

38.          Ως εκ τούτου, έχοντας ενώπιον μου το διοικητικό φάκελο, κρίνω ότι  δεν δικαιολογείται η υπαγωγή της Αιτήτριας στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν προβλήθηκε ισχυρισμός και κατ’ επέκταση δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

39.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται υπαγωγή της στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν επικαλείται κατά βάσιμο τρόπο, αλλά και από τα ενώπιον μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς της, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη. 

 

40.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό της Αιτήτριας δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών της περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)], ότι αυτή διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της [βλ. άρθρο 19(2)(α) και (β)].

 

41.          Ως προς την υπαγωγή της Αιτήτριας στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, επισημαίνω τα κατωτέρω. Ιδίως ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

42.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ( στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, η χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, ο αριθμός των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

43.          Εξάλλου, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζουσα βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και  μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ. 17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

44.          Λαμβάνοντας υπόψιν τα ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα τα οποία έχουν παρατεθεί στο πλαίσιο της αξιολόγησης κινδύνου δε διακρίνω την ύπαρξη κατάστασης αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης στην πολιτεία Delta, τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, καθώς και ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη χώρα, ή έστω αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης η οποία να εξικνείται σε τέτοιο βαθμό ώστε η Αιτήτρια λόγω της παρουσίας της και μόνο εκεί να έρχεται αντιμέτωπη με πραγματικό κίνδυνο σοβαρής απειλής κατά το άρθρο 19(2)(γ).

 

45.          Επικουρικώς, λαμβάνοντας υπόψιν το προφίλ της Αιτήτριας, στο πλαίσιο της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακα Elgafaji (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ. 17.2.2009) το γεγονός ότι συνιστά γυναίκα, ενήλικη, νεαρής ηλικίας, με ζήτημα υγείας το οποίο αφορά σε σφαιρίδια στον αριστερό της ώμο, σε σχέση με τα οποία λαμβάνει αγωγή, απόφοιτη δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με ικανότητα να εργαστεί στη χώρα καταγωγής και εργάζεται στη Δημοκρατία, η οποία διαθέτει κοινωνικό υποστηρικτικό δίκτυο, από το οποίο έλαβε έμπρακτα βοήθεια στο παρελθόν, ήτοι την εκκλησία, το φίλο του πατέρας της, δεν εντοπίζεται κάποιο χαρακτηριστικό επίτασης κινδύνου στην περίπτωσή της.

 

46.          Παράλληλα, η Αιτήτρια δεν προβάλλει και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει οποιοδήποτε ζήτημα, που να συναρτάται με την επικείμενη επιστροφή του σε συνάρτηση με την αρχή της μη επαναπροώθησης, το οποίο να μην εξετάστηκε ήδη ανωτέρω.

 

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

                                                           Κ.Κ. Κλεάνθους , Δ.Δ.Δ.Δ.Π.