ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: 1479/23

16 Απριλίου, 2025

[Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

B.A.F.

Αιτητής

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ’ ων η Αίτηση

 

Π. Πέρου (κα) για ΓΙΩΤΑ ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε., Δικηγόροι για τον Αιτητή

Αντ. Παπαδοπούλου (κα), Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση.

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ 

 

Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση των Καθ’ ων η Αίτηση, ημερομηνίας 10/04/2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, ως άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.

 

Τα ουσιώδη γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, ως έχουν τεθεί στην Ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση και υποστηρίζονται από τον διοικητικό φάκελο, έχουν ως ακολούθως:

 

Ο Αιτητής είναι υπήκοος του Καμερούν και εισήλθε παράτυπα στα ελεγχόμενα από την Κυπριακή Δημοκρατία εδάφη περί τις αρχές Φεβρουαρίου του 2020.

 

Στις 12/02/2020, ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση διεθνούς προστασίας και στις 30/03/2023 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της EUAA προς εξέταση του αιτήματός του. Στις 04/04/2023, ο εν λόγω λειτουργός ετοίμασε εισηγητική έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία εγκρίθηκε στις 10/04/2023 από εξουσιοδοτημένο από τον Υπουργό Εσωτερικών αρμόδιο λειτουργό, απορρίπτοντας το αίτημα του Αιτητή.

 

Στις 21/04/2023, ετοιμάστηκε επιστολή γνωστοποίησης της εν λόγω απορριπτικής απόφασης προς τον Αιτητή, την οποία ο Αιτητής παρέλαβε προσωπικά αυθημερόν (μαζί με τη σχετική εισηγητική έκθεση ως αιτιολογικό της επίδικης απόφασης).

 

Η εν λόγω απορριπτική απόφαση αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, η οποία καταχωρήθηκε στις 16/05/2023.

 

Ο Αιτητής, δια της αγόρευσης των συνηγόρων του, προωθεί επιχειρηματολογία περί λανθασμένης απόφασης των Καθ' ων η Αίτηση για απόρριψη του αιτήματος του, η οποία λήφθηκε χωρίς επαρκή αιτιολογία (κατά παράβαση του άρθρου 26 του Ν. 158(Ι)/1999) και χωρίς να γίνει δέουσα και επαρκής έρευνα (κατά παράβαση του άρθρου 45 του Ν. 158(Ι)/1999), γεγονός που οδήγησε σε πλάνη περί τα πράγματα (σύμφωνα με το άρθρο 46 του Ν. 158(Ι)/1999). Επιπλέον, αναφέρουν ότι ο Αιτητής εξέφρασε φόβο για επιστροφή στη χώρα του εξαιτίας του ότι κινδυνεύει η ζωή του, εφόσον εξαναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα καταγωγής του, λόγω βάσιμου φόβου δίωξης του για πολιτικούς λόγους. Ισχυρίζονται επίσης, ότι ο Αιτητής στοχοποιήθηκε στη χώρα του τόσο από τον κρατικό στρατό όσο και από τους αγγλόφωνους επαναστάτες. Καταληκτικά, παραπέμποντας σε σχετική νομολογία του ΔΕΕ αναφορικά με το άρθρο 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, καθώς και σε πληροφορίες για την κατάσταση στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, υποβάλλουν ότι θα έπρεπε οι Καθ’ ων η Αίτηση (σε συνάρτηση με τις σχετικές διαπιστώσεις τους) να παραχωρήσουν συμπληρωματική προστασία στον Αιτητή (σύμφωνα με το άρθρο 19, εδάφια (1) και (2)(γ), του περί Προσφύγων Νόμου).

 

Με τη γραπτή της αγόρευση, η συνήγορος των Καθ' ων η Αίτηση αντέκρουσε τους νομικούς ισχυρισμούς του Αιτητή και αναφέρει ότι με βάση τα πραγματικά γεγονότα όπως υποστηρίζονται από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, η επίδικη απόφαση έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, κατόπιν δέουσας έρευνας και ορθής άσκησης των εκ του Νόμου παρεχόμενων εξουσιών στους Καθ’ ων η Αίτηση, αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, καθώς και ότι η επίδικη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη. Επιπλέον, υποδεικνύει ότι ο Αιτητής δεν κατόρθωσε να αποσείσει το βάρος απόδειξης το οποίο φέρει ως προς τη θεμελίωση του αιτήματός του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Αντικρούοντας τους λόγους ακύρωσης, η συνήγορος των Καθ' ων η Αίτηση υποδεικνύει ότι η επίδικη απόφαση είναι πλήρως και επαρκώς αιτιολογημένη κατά τρόπο που να καθίσταται εφικτός και ευχερής ο δικαστικός έλεγχος. Υποστηρίζει επίσης ότι έγινε πλήρης και/ή δέουσα έρευνα πριν την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, ενώ με αναφορές και παραπομπές στα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, εισηγείται ότι ορθώς κρίθηκε αναξιόπιστος ο Αιτητής στους ισχυρισμούς περί δίωξης του στη χώρα του, που προέβαλε ως λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, καθώς και ότι, ορθώς κρίθηκε ότι δεν θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής. Περαιτέρω, οι Καθ’ ων η Αίτηση υποστηρίζουν ότι σε καμία περίπτωση δεν έχει εμφιλοχωρήσει πλάνη κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης, η οποία λήφθηκε αφότου έλαβαν υπόψη και στάθμισαν όλα τα γεγονότα και δεδομένα της υπόθεσης. Τέλος, αναφέρουν ότι ενήργησαν ορθά, νόμιμα και καλόπιστα υπό τις περιστάσεις, σύμφωνα με την αρχή της χρηστής διοίκησης και εντός των πλαισίων της διακριτικής τους ευχέρειας, ενώ ο Αιτητής δεν έχει ανατρέψει το τεκμήριο της κανονικότητας.

 

Σημειώνεται ότι κατά τις διευκρινήσεις της υπόθεσης στις 16/12/2024, η εκπρόσωπος των συνηγόρων του Αιτητή προσδιόρισε ότι η αιτούμενη με την προσφυγή του θεραπεία περιορίζεται μόνο στη συμπληρωματική προστασία, στο πλαίσιο του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, εξαιτίας της κατάστασης στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, από όπου κατάγεται ο Αιτητής, όπου παρατηρείται η ύπαρξη αδιακρίτως ασκούμενης βίας λόγω εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

 

Δεδομένων των πιο πάνω, κρίνω σκόπιμο όπως εξεταστούν οι εν λόγω λόγοι ακύρωσης, αφού συνδέονται άμεσα ως προς τα πραγματικά γεγονότα και την αξιολόγηση των ισχυρισμών που πρόβαλε ο Αιτητής σε συνάρτηση με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, όπως προκύπτουν από τη διαδικασία ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου αλλά και από τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης. Επισημαίνω στο σημείο αυτό ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν. 73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας και όχι μόνο ως ακυρωτικό Δικαστήριο.

 

Περί τούτου, κρίνω σκόπιμη την παράθεση αρχικά των ισχυρισμών του Αιτητή ως προβλήθηκαν από τον ίδιο καθ' όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του και των πραγματικών γεγονότων ως αυτά προκύπτουν από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου (από τούδε και στο εξής, «.Δ.Φ.»).

 

Στο πλαίσιο της αίτησής του για διεθνή προστασία, ο Αιτητής κατέγραψε ότι εγκατέλειψε τη χώρα του λόγω της κρίσης στην νοτιοδυτική και βορειοδυτική περιφέρεια που επηρέασε πραγματικά τον ίδιο, αφού καταστράφηκε το συνεργείο του, καθώς και το σπίτι των γονέων του, που πλέον διαμένουν στους θάμνους. Ο ίδιος με τη βοήθεια ενός φίλου του κατάφερε να διαφύγει, αλλά και πάλι είχε κατηγορηθεί από τον στρατό ότι συνεργάζεται με τους αποσχιστές μαχητές. Ως εκ τούτου, η ζωή του δεν ήταν ασφαλής [ελεύθερη μετάφραση, ερυθρό 1 Δ.Φ.]

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο Αιτητής ανέφερε ως προς τους λόγους που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ότι στην Bamenda διατηρούσε συνεργείο επισκευής οχημάτων, όπου συνήθιζε να επισκευάζει τα οχήματα του κρατικού στρατού, ενώ συνήθως επισκεύαζε επίσης τις μοτοσυκλέτες των Ambazonians. Κατά τους πρώτους 5-6 μήνες από όταν άνοιξε το συνεργείο του, δεν είχε οποιοδήποτε πρόβλημα, ως δήλωσε, έπειτα ωστόσο, άρχισαν τα προβλήματα, ως ισχυρίστηκε. Συγκεκριμένα, είπε πως οι Ambazonians κατηγορούσαν τον ίδιο ότι συνεργαζόταν με τον στρατό επισκευάζοντας τα οχήματα τους, ενώ ο ίδιος φοβούμενος από τους Ambazonians, αρνήθηκε στον κρατικό στρατό να συνεχίσει να επισκευάζει τα οχήματα τους, λέγοντας τους ότι αυτό ήταν εξαιτίας των απειλών από τους Ambazonians.

 

Ωστόσο κατηγορήθηκε από το στρατό ότι κρύβει κάτι και ότι και ο ίδιος είναι μέλος των Ambazonians. Ως εκ τούτου, ως ισχυρίστηκε, κάθε φορά που ο στρατός ερχόταν στο συνεργείο του, ο ίδιος τους απέφευγε, φεύγοντας από το συνεργείο και παραμένοντας κρυμμένος, μέχρι να αποχωρήσουν. Ισχυρίστηκε επίσης ότι, 3 μήνες προτού φύγει από τη χώρα του, ο στρατός έκαψε το συνεργείο του, ενώ κατόπιν του περιστατικού τούτου, ο ίδιος έφυγε από την Bamenda και πήγε στην Douala. Όταν ο φίλος του, που δούλευε μαζί του στο συνεργείο του στην Bamenda, του είπε πως τον έψαχναν από τον στρατό, ο Αιτητής αποφάσισε να φύγει από τη χώρα. [ερυθρό 41/2Χ Δ.Φ.]

 

Ακολούθως, ο Αιτητής επιβεβαίωσε ότι δεν έχει να αναφέρει κάτι άλλο σχετικά με τα όσα (πιο πάνω) περιέγραψε, ενώ ερωτηθείς αναφορικά με το τι φοβάται ότι θα συμβεί προσωπικά στον ίδιο σε περίπτωση που επιστρέψει στο Καμερούν, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως θα τον συλλάβουν από τον στρατό επειδή τον θεωρούν ύποπτο για συνεργασία με τους Ambazonians (ερυθρά 41/2Χ, 40/1Χ Δ.Φ.). Δήλωσε επίσης, κατόπιν σχετικών ερωτήσεων, ότι δεν συνέβη οτιδήποτε αφότου έφυγε από την χώρα του, που να επιβεβαιώνει ότι κινδυνεύει ακόμη, ούτε υπάρχει (πέραν αυτού που ανέφερε) οιονδήποτε άλλο πρόβλημα για τον ίδιο προσωπικά, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής (ερυθρό 40/1Χ Δ.Φ.). Επιπλέον, ο Αιτητής δήλωσε ότι ουδέποτε συνελήφθη, ούτε φυλακίστηκε στη χώρα του, αλλά ούτε ήταν μέλος οποιασδήποτε αποσχιστικής οργάνωσης είτε ο ίδιος είτε κάποιο μέλος της οικογένειας του, ενώ ανέφερε ότι συμμετείχε σε μια διαδήλωση το 2016 σχετικά με την κρίση στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, δηλώνοντας επίσης ότι δεν έκανε κάτι άλλο έπειτα, ούτε είχε ενεργό δράση, αλλά ούτε και είχε αντιμετωπίσει οποιαδήποτε προβλήματα, είτε από την κυβέρνηση, είτε από τους Ambazonians (ερυθρό 40/2Χ Δ.Φ.).

 

Στην εισηγητική έκθεση (ερυθρά 79-65 Δ.Φ.), ο λειτουργός της EUAA έκανε αποδεκτό τον πρώτο ισχυρισμό του Αιτητή ως προς την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής του (ερυθρά 77-76 Δ.Φ.). Ως προς τους άλλους δύο ισχυρισμούς του (ερυθρό 77 Δ.Φ.), περί του ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, λόγω του ότι καταζητείται από τους Ambazonians, καθώς και λόγω του ότι καταζητείται από τον κρατικό στρατό, αυτοί έτυχαν απόρριψης, λόγω του ότι η εσωτερική του αξιοπιστία αξιολογήθηκε ως μη στοιχειοθετηθείσα, καθότι κρίθηκε ότι οι σχετικές δηλώσεις του Αιτητή δεν είχαν λεπτομέρεια και δεν παρείχε συγκεκριμένες, επαρκείς και με συνοχή πληροφορίες που να υποδεικνύουν μια πραγματική/βιωματική προσωπική εμπειρία για τα όσα ισχυρίζεται. Ο αρμόδιος λειτουργός κατέγραψε με λεπτομέρεια στην εισηγητική του έκθεση όλα τα σημεία και ισχυρισμούς του Αιτητή κατά τη συνέντευξη του που τον οδήγησαν στην απόρριψη των ισχυρισμών του Αιτητή λόγω έλλειψης αξιοπιστίας.

 

Προχωρώντας στη συνέχεια σε αξιολόγηση κινδύνου και νομική ανάλυση, βάσει του μόνου ουσιώδους ισχυρισμού ο οποίος έγινε αποδεκτός, ήτοι των προσωπικών περιστάσεων του Αιτητή, και λαμβάνοντας επίσης υπόψη πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιφέρειες του Καμερούν (ερυθρό 48 Δ.Φ.), ο λειτουργός της EUAA εισηγείται την απόρριψη του αιτήματος του Αιτητή για διεθνή προστασία, καθώς δεν μπορεί να αναγνωρισθεί ως πρόσφυγας εφόσον στην περίπτωσή του, δεν υφίσταται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου, ούτε πληροί τις προϋποθέσεις για να του δοθεί συμπληρωματική προστασία σύμφωνα με το άρθρο 19, εδάφια (1) και (2), του περί Προσφύγων Νόμου [ερυθρά 70-68 Δ.Φ.].

 

Ως προς το τελευταίο σημείο και ειδικότερα όσον αφορά τις προϋποθέσεις υπό το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, ο λειτουργός παραθέτει πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής του Αιτητή αναφορικά με την αγγλόφωνη κρίση (ερυθρά 50-49 Δ.Φ.), επισημαίνοντας πως παρότι υπάρχουν περιστατικά βίας και ενόπλων συγκρούσεων στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν και το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης δημιουργεί συνθήκες όπου παρατηρούνται περιστατικά πράξεων αδιακρίτως ασκούμενης βίας στις εν λόγω περιοχές, εντούτοις οι ιδιαίτερες προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν δημιουργούν τις προϋποθέσεις παραγόντων «ειδικού κινδύνου» ούτε «σοβαρής και προσωπικής απειλής λόγω της παρουσίας του και μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή», όπως αυτό έχει ερμηνευθεί νομολογιακά από το ΔΕΕ στις σχετικές του αποφάσεις (βλ. αποφάσεις του ΔΕΕ στις υποθέσεις C-285/12 και C-465/07). Ως εκ τούτου, ο λειτουργός της EUAA διαπίστωσε πως δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι ότι ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει κίνδυνο ως άμαχος πολίτης με την επιστροφή του στο χωριό Ngwokwong (τόπος καταγωγής του) στη Βορειοδυτική περιφέρεια του Καμερούν, ως αποτέλεσμα αδιακρίτως ασκούμενης βίας στην περιοχή. [ερυθρά 67-66 Δ.Φ.]

 

Από τα στοιχεία που έχω ενώπιόν μου διαπιστώνω ότι κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, τέθηκε στον Αιτητή επαρκής αριθμός ερωτήσεων για να του δοθεί η ευκαιρία να προβάλει τους ισχυρισμούς του και να τεκμηριώσει το αίτημά του, σε περίπτωση που πράγματι υφίστατο φόβος δίωξης στη χώρα καταγωγής του ή πληρούνταν οι προϋποθέσεις για να του παραχωρηθεί καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Οι απαντήσεις που έδωσε, αξιολογήθηκαν από λειτουργό της EUAA σε συνάρτηση με πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής του Αιτητή και τη σχετική νομολογία, και διαπιστώθηκε ότι οι λόγοι που εγκατέλειψε τη χώρα του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή, δεν στοιχειοθετούν φόβο δίωξης ή πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη. Γενικότερα, οι ισχυρισμοί που επικαλέστηκε ο Αιτητής ώστε να τεκμηριώσει τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του πάσχουν λόγω έλλειψης ευλογοφάνειας και βιωματικής λεπτομέρειας. Τα ευρήματα του εμπειρογνώμονα ήταν ορθά και τεκμηριωμένα, με παραπομπές στους ισχυρισμούς που πρόβαλε ο Αιτητής κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, σε πηγές πληροφοριών από τη χώρα καταγωγής του, καθώς και σε νομολογία προς υποστήριξη της νομικής ανάλυσης. 

 

Ούτε και οι συνήγοροι του Αιτητή με την αγόρευση τους εντόπισαν ισχυρισμούς του Αιτητή που αξιολογήθηκαν λανθασμένα από τους Καθ’ων η Αίτηση, αλλά τουναντίον επανέλαβαν κάποιους ισχυρισμούς του Αιτητή και την έρευνα στην οποία προέβησαν οι Καθ’ων η Αίτηση. Επίσης, παρόλο που κάποιοι ισχυρισμοί του Αιτητή επιβεβαιώθηκαν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, εξέλειπε η εσωτερική αξιοπιστία των ισχυρισμών του που αφορούσαν τον ίδιο προσωπικά και ελλείψει αυτής, οι ισχυρισμοί του απορρίφθηκαν στο σύνολό τους.  

 

Η έρευνα που είχε προηγηθεί ήταν επαρκής και είχαν συλλεγεί και διερευνηθεί όλα τα ουσιώδη στοιχεία σε συνάρτηση πάντα με τους ισχυρισμούς που είχε προβάλει ο Αιτητής, όπως αναλύεται ανωτέρω. Είναι πάγια νομολογημένο ότι η μορφή της έρευνας είναι συνυφασμένη με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης, ενώ η τελική εκτίμηση των γεγονότων και η λήψη της σχετικής απόφασης αποτελεί καθήκον και υποχρέωση του αρμόδιου οργάνου. Η έρευνα είναι επαρκής εφόσον εκτείνεται στη διερεύνηση κάθε γεγονότος που σχετίζεται με το θέμα που εξετάζεται (βλ. Motorways Ltd v. Δημοκρατίας Α.Ε. 2371/25.6.99).

 

Επισημαίνεται ότι δυνάμει του άρθρου 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, ο Αιτητής φέρει καταρχήν το βάρος να τεκμηριώσει την αίτησή για διεθνή προστασία. Από την άλλη πλευρά, αποτελεί καθήκον της αρμόδιας αρχής να αξιολογεί, σε συνεργασία με τον αιτούντα, τα συναφή στοιχεία της αίτησης (Βλ. Προτάσεις της Γενικής εισαγγελέως, συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-148/13, C-149/13 και C-150/13, A, B και C, 17 Ιουλίου 2014, σημεία 73 και 74). Στην παρούσα περίπτωση, δεν διακρίνω για ποιο λόγο θα υπείχαν υποχρέωση οι Καθ' ων η αίτηση να διερευνήσουν περαιτέρω την αίτηση του Αιτητή, καθότι οι ισχυρισμοί του εξετάστηκαν δεόντως και αξιολογήθηκαν. Ως εκ τούτου, οι ισχυρισμοί του Αιτητή περί μη δέουσας έρευνας και πλάνης περί τα πράγματα απορρίπτονται.

 

Τέλος αναφορικά με τον ισχυρισμό περί έλλειψης επαρκούς αιτιολογίας, από τα στοιχεία που έχω ενώπιον μου, θεωρώ ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πλήρως αιτιολογημένη, εφόσον η σχετική εισηγητική έκθεση (που αποτελεί και την αιτιολογική βάση της απόφασης των Καθ’ η Αίτηση) είχε επισυναφθεί και στην απορριπτική επιστολή, η οποία επιδόθηκε στον Αιτητή  στις 21/04/2023 σε γλώσσα που κατανοεί (ερυθρό 81 Δ.Φ.). Επισημαίνω δε, ότι η αιτιολογία συμπληρώνεται/αναπληρώνεται και από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, όπως αυτά έχουν αναλυθεί ανωτέρω (βλ. άρθρο 29 του Ν. 158(Ι)/1999, Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου κ.α. ν Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1171 και Διογένους ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ., 371 Στέφανος Φράγκου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, (1998) 3 ΑΑΔ 270).

 

Στη βάση της ανωτέρω ανάλυσης, καταλήγω στο ότι δεν πληρούνται στο πρόσωπο του Αιτητή οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και το αντίστοιχο Άρθρο 1(Α) της Σύμβασης της Γενεύης για το Καθεστώς των Προσφύγων, για την υπαγωγή του σε προσφυγικό καθεστώς.

 

Αναφορικά με το ενδεχόμενο παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας στον Αιτητή, παραπέμπω στο άρθρο 19, εδάφια (1) και (2), του περί Προσφύγων Νόμου:

 

«(1) Ο Προϊστάμενος, με απόφασή του αναγνωρίζει καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δεν βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής.

(2) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, "σοβαρή βλάβη" ή "σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη" σημαίνει-

(α) θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή

(β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ή

(γ) σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.»

 

Εν προκειμένω, ο Αιτητής δια της γραπτής του αγόρευσης μέσω των συνηγόρων του, παραθέτει κάποιες (γενικές) πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν και επικαλείται ότι στην περίπτωση του διατρέχει ειδικό κίνδυνο εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, υποβάλλοντας ενώπιον και του παρόντος Δικαστηρίου ότι θα έπρεπε να του παραχωρηθεί συμπληρωματική προστασία, εξαιτίας της κατάστασης στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, από όπου κατάγεται, όπου παρατηρείται η ύπαρξη αδιακρίτως ασκούμενης βίας λόγω εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

 

Ως προς την (ανθρωπιστική) κατάσταση που επικρατεί (γενικότερα) στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, από πληροφορίες στις σχετικές εκθέσεις αναφοράς (οι τρεις τελευταίες διαθέσιμες εκθέσεις αφορούν τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και Νοέμβριο του 2024) του Γραφείου των Η.Ε. για το Συντονισμό Ανθρωπιστικών Θεμάτων (UN OCHA), προκύπτει ότι η κατάσταση στις αγγλόφωνες περιοχές «παραμένει ασταθής και χαρακτηρίζεται από βία που προέρχεται από αντιπαραθέσεις μεταξύ των μερών της κρίσης» και «Η επίμονη χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών (IEDs) σε δημόσιους χώρους και κεντρικούς δρόμους, σε συνδυασμό με άλλες στοχευμένες επιθέσεις, συνεχίζει να επηρεάζει τους πληθυσμούς στις δύο περιφέρειες.».[1] Επιπλέον, η κατάσταση στην περιοχή «χαρακτηρίζεται από συνεχιζόμενη βία κατά αμάχων και συγκρούσεις μεταξύ μη κρατικών ένοπλων ομάδων (NSAGs) και των Δυνάμεων Κρατικής Ασφάλειας (SSFs)»[2] και «Ο πληθυσμός εξακολουθεί να υφίσταται τις συνέπειες βίαιων επεισοδίων, είτε ως άμεσοι στόχοι είτε εγκλωβισμένοι σε εχθροπραξίες / διασταυρούμενα πυρά, ή εκρήξεις αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών (IED).»[3] Ειδικότερα, υπάρχουν επίσης αναφορές για αρκετές επιθέσεις σε σχολικές εγκαταστάσεις και ακαδημαϊκό προσωπικό (κυρίως στη Βορειοδυτική Περιφέρεια), καθώς και περιορισμούς στην (οδική) διακίνηση του πληθυσμού και στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και προμηθειών στις αγγλόφωνες περιοχές, ενώ «[η] συνεχιζόμενη βία έχει οδηγήσει στον εκτοπισμό» μερικών χιλιάδων ατόμων «σε κοντινούς θάμνους, χωριά και πόλεις» στις αγγλόφωνες περιοχές, ωστόσο, δεν διαφαίνεται ότι η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας έχει παύσει/διακοπεί ή ότι έχει καταστεί ανέφικτη, ούτε από τις αναφορές που υπάρχουν σε γεγονότα/τοποθεσίες στις εν λόγω περιοχές, προκύπτουν οποιαδήποτε περιστατικά που να επηρεάζουν συγκεκριμένα τον τόπο επιστροφής του Αιτητή (ήτοι, το χωριό Ngwokwong στη Βορειοδυτική περιφέρεια του Καμερούν).[4]^,[5],[6]

 

Αναφορικά με την υπαγωγή του Αιτητή σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19, εδάφια (1) και (2)(γ), του περί Προσφύγων Νόμου, το οποίο προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι ο Αιτητής «θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί [..] σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας [του], λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης», σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανώτατου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015, ECLI:CY:AD:2015:D619) όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΑΔ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της «αδιακρίτως ασκούμενης βίας» και της «ένοπλης σύρραξης» και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Στην υπόθεση Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, το ΔΕΕ αναφέρει ότι (παρ. 35): «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.», ενώ στην παρ. 37 αναφέρει ότι: «η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.» (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου). Περαιτέρω το ΔΕΕ στην εν λόγω υπόθεση διευκρίνισε ότι: «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών την καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας» (παρ. 39).

 

Επιπλέον, στην απόφασή του C-901/19, ημερ. 10/06/2021, (σκ.43) το ΔΕΕ προς διαπίστωση ύπαρξης «σοβαρής και προσωπικής απειλής» βάσει του άρθρου 15γ της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, έκρινε ότι δύνανται να συνεκτιμηθούν: «[.] μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (βλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.».

 

Αναφορικά με τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στο Καμερούν, σύμφωνα με τη διαδικτυακή πύλη RULAC (Rule of Law in Armed Conflict): «Το Καμερούν εμπλέκεται σε παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις (NIAC) κατά της Boko Haram στο Far North και εναντίον αριθμού αγγλόφωνων αυτονομιστικών ομάδων, που μάχονται εναντίον της κυβέρνησης για την ανεξαρτησία της περιοχής στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιφέρειες.».[7] Πιο συγκεκριμένα, από πληροφορίες στην ίδια πηγή, προκύπτουν τα ακόλουθα[8]:

 

«Υπάρχουν αρκετές ένοπλες ομάδες που μάχονται εναντίον των κρατικών δυνάμεων, αν και το επίπεδο συντονισμού αυτών των ενόπλων ομάδων παραμένει ασαφές. Οι συνεχιζόμενες εχθροπραξίες δείχνουν συλλογικό χαρακτήρα και ανάγκασαν την κυβέρνηση να αναπτύξει τις ένοπλες δυνάμεις της, συμπεριλαμβανομένης της επίλεκτης μονάδας μάχης RIB. [...] Από τον Μάιο του 2018, οι εχθροπραξίες εντάθηκαν μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και των αγγλόφωνων αυτονομιστών μαχητών, καθώς οι τελευταίοι άρχισαν να επεκτείνουν τις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις σε νέες περιοχές, όπως η Buea και το Limbe. Καθώς οι αντίπαλες ομάδες έγιναν πιο επιθετικές, τα κρατικά στρατεύματα αντέδρασαν με επιθέσεις σε μαχητές και πολίτες. Η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω στα μέσα του 2018 [..]. […] Το 2019, οι περιπτώσεις ένοπλων εχθροπραξιών αυξήθηκαν. […] Ενώ η βία εντάθηκε μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου 2021, προκαλώντας μεγάλες απώλειες αμάχων. [..] Τον Φεβρουάριο, έλαβαν χώρα αρκετές ένοπλες αντιπαραθέσεις μεταξύ των αυτονομιστικών δυνάμεων και του κρατικού στρατού και συνεχίστηκαν τον Μάρτιο. Ωστόσο, η βία μειώθηκε τον Απρίλιο του 2021. […] Η παρατεταμένη βία συνεχίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια του 2021 [..]. Οι αυτονομιστικές ομάδες, όταν επιτίθενται σε στρατιωτικούς στόχους, χρησιμοποιούν συχνά αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς (IED). Στις αρχές του 2022, η βία συνεχίστηκε, αν και σε χαμηλότερο επίπεδο. Τον Φεβρουάριο του 2022, ωστόσο, η βία ήταν στα ύψη [..]. […] Τον Σεπτέμβριο του 2022, η κυβέρνηση τερμάτισε αιφνιδίως μια [.] ειρηνευτική διαδικασία με τις αυτονομιστικές ομάδες. Στις 10-14 Οκτωβρίου 2022, αγγλόφωνες αυτονομιστικές ομάδες και η κυβέρνηση διεξήγαγαν ειρηνευτικές συνομιλίες [..]. Στο μεταξύ, η κοινωνία των πολιτών οργάνωσε διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα, καλώντας για ειρήνη στις αγγλόφωνες περιοχές.»

 

Σύμφωνα δε, με τη Δικαστική Ανάλυση για το Άρθρο 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (EASO, Δεκέμβριος 2014, σελ. 29-30), «ακόμη και αν» ο Αιτητής «μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του» (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), «το «δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν» ο Αιτητής «δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας», καθώς επίσης, «[ό]ταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός αιτούντος ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής».

 

Εν προκειμένω, ως περιοχή επιστροφής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, θεωρείται ο τόπος καταγωγής του, ήτοι το χωριό Ngwokwong στη Βορειοδυτική περιφέρεια του Καμερούν (όπου μεγάλωσε και ζούσε με την οικογένεια του για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα – ερυθρό 42/1Χ Δ.Φ.). Όσον αφορά τη δυνατότητα πρόσβασης στην εν λόγω τοποθεσία, σημειώνεται ότι, με βάση τα δεδομένα και στοιχεία αναφορικά με την κατάσταση στις αγγλόφωνες περιφέρειες του Καμερούν (ως παρατίθενται ανωτέρω), δεν διαφαίνεται ότι αυτή είναι ανέφικτη, ούτε πως οι οδικές διαδρομές προς τα εκεί έχουν αποκοπεί/επηρεαστεί.

 

Όσον αφορά την κατάσταση ασφαλείας στη Βορειοδυτική περιφέρεια του Καμερούν (με βάση τα περιστατικά βίας που καταγράφηκαν από τη βάση δεδομένων ACLED, ως διαδηλώσεις, μάχες, εξεγέρσεις, βία κατά των πολιτών και εκρήξεις / εξ αποστάσεως βία), παρατηρείται ότι εντός του 2024, τα περιστατικά βίας στην εν λόγω περιφέρεια διακυμάνθηκαν κατά μέσο όρο στα 22 περιστατικά ανά βδομάδα, ενώ κατά τις τελευταίες 5 εβδομάδες του 2024, ήταν σαφώς μειωμένα και διακυμάνθηκαν κατά μέσο όρο στα 2 περιστατικά ανά βδομάδα.[9]

 

Ειδικότερα, ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας (γενικότερα) στη Βορειοδυτική περιφέρεια του Καμερούν, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED (Armed Conflict Location & Event Data), κατά την περίοδο 13/01/2024-10/01/2025 καταγράφηκαν συνολικά 1099 περιστατικά ασφαλείας και 522 θάνατοι, εκ των οποίων, 690 περιστατικά αφορούσαν βία κατά των πολιτών (με 170 θανάτους), τα 322 αφορούσαν μάχες (με 322 θανάτους), τα 42 αφορούσαν περιστατικά εκρήξεων / εξ αποστάσεως βίας (με 24 θανάτους), τα 26 αφορούσαν εξεγέρσεις (με 4 θανάτους) και τα 19 αφορούσαν διαδηλώσεις (με 2 θανάτους).[10] Πιο συγκεκριμένα δε, όσον αφορά την (ευρύτερη) περιοχή Mbengwi (στην οποία υπάγεται διοικητικά το χωριό Ngwokwong[11] – τόπος καταγωγής του Αιτητή – ερυθρό 42/1Χ Δ.Φ.), σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, κατά την (ίδια) περίοδο 13/01/2024-10/01/2025 καταγράφηκαν μόνο 21 περιστατικά ασφαλείας και 7 θάνατοι, εκ των οποίων, 14 περιστατικά αφορούσαν βία κατά των πολιτών (χωρίς θανάτους), τα 6 αφορούσαν μάχες (με 7 θανάτους) και το άλλο 1 φορούσε εξεγέρσεις (χωρίς θανάτους), ενώ δεν καταγράφηκαν περιστατικά διαδηλώσεων και εκρήξεων / εξ αποστάσεως βίας.[12] Σημειώνεται δε, ότι ο πληθυσμός της Βορειοδυτικής περιφέρειας του Καμερούν καταγράφεται στο 1.968.600 κατοίκους (σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2015[13]), ενώ ο πληθυσμός της περιοχής Mbengwi καταγράφεται στους 31.591 κατοίκους (σύμφωνα με επίσημη καταμέτρηση του 2005[14]).

 

Εκ των ανωτέρω στοιχείων και δεδομένων, παρόλο που σημειώνονται αρκετά περιστατικά βίας/ασφαλείας στη Βορειοδυτική περιφέρεια του Καμερούν και από την εν λόγω κατάσταση που επικρατεί, προκύπτει ότι υπάρχουν συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης στις αγγλόφωνες περιφέρειες του Καμερούν, εντούτοις, από τα εν λόγω στοιχεία, εξεταζόμενα συνδυαστικά με τον συνολικό πληθυσμό στην εν λόγω περιφέρεια (και αντίστοιχα, στον τόπο καταγωγής/επιστροφής του Αιτητή εκεί), δεν διαπιστώνεται ότι υφίσταται πραγματικός κίνδυνος για τον Αιτητή να αντιμετωπίσει, με την επιστροφή του, σοβαρή και προσωπική απειλή υπό την έννοια του άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου), εφόσον η κατάσταση που επικρατεί στην εν λόγω περιοχή επιστροφής του στο Καμερούν δεν ανάγεται σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να πληρούνται οι προϋποθέσεις για εφαρμογή του εν λόγω άρθρου.

 

Επικουρικά, λαμβάνοντας υπόψιν και τις ιδιαίτερες περιστάσεις του Αιτητή για την αξιολόγηση του προσωπικού κινδύνου που θα αντιμετωπίσει ως άμαχος αν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, ήτοι ότι είναι ενήλικος άρρεν, υγιής, με βασικό επίπεδο μόρφωσης και μερική δευτεροβάθμια εκπαίδευση, χωρίς σημεία ευαλωτότητας ή ζητήματα υγείας, με εργασιακή εμπειρία στη χώρα του, καθώς και με οικογενειακό δίκτυο στην περιοχή επιστροφής του – ερυθρά 46/1X, 44/2X, 43/2X-3X, 42/1X Δ.Φ.),ο οποίος διαβίωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο τόπο καταγωγής του, χωρίς να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα, καταλήγω ότι δεν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι στο πρόσωπο του Αιτητή, ώστε να πιστεύεται ότι αν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

Επομένως, στη βάση των όσων αναλύθηκαν ανωτέρω, κρίνω πως ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πάσχει η ορθότητα και νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, ούτε ότι στο πρόσωπό του πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα ή για να του παραχωρηθεί συμπληρωματική προστασία, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκε ενώπιον μου, όπως τα έχω αναλύσει ανωτέρω, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Επιδικάζονται €800 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ’ ων η Αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.