ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: ΔΔΠ 190/19

11 Απριλίου, 2025

[Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

G.S.

Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Διευθυντή Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

 

Α. Πλιάκα (κα), για Ν. Λοϊζου (κος), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Ρ. Χαραλάμπους (κα), για Π. Χαραλάμπους (κα), Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την παρούσα προσφυγή που καταχωρήθηκε στις 07/10/2019, η οποία τέθηκε ενώπιον μου προς επανεκδίκαση, ο Αιτητής  προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 19/06/2019, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας ως άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος.   

 

Η πρωτόδικη απόφαση ημερομηνίας 18 Σεπτεμβρίου 2020 ακυρώθηκε κατ’ έφεση με την από 10/09/2024, απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου στην Έφεση υπ’ αριθμό 26/20, για τους λόγους που επεξηγούνται στην απόφαση.  Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο επεσήμανε ότι το έγγραφο, ημερομηνίας 05/05/2020, που κατατέθηκε στα πλαίσια της πρωτόδικης διαδικασίας ως Τεκμήριο Γ, στην οποία καταγράφονται τα στοιχεία του προσώπου που υπέγραψε την επίδικη απόφαση, έπρεπε να εξεταστεί εφόσον το πρωτόδικο δικαστήριο αποδέχθηκε την κατάθεσή του κατόπιν σχετικού προφορικού αιτήματος που υποβλήθηκε από πλευράς της Δημοκρατίας.  Ως εκ τούτου, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο κατέληξε ότι λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι το εν λόγω έγγραφο δεν μπορούσε να ληφθεί υπόψη, παραγνωρίζοντας τις ευρείες εξουσίες που είχε σε σχέση με το θέμα αυτό, με βάση τις ρητές διατάξεις του Νόμου και των Διαδικαστικών Κανονισμών αλλά και με βάση τις αρχές της νομολογίας.

 

Γεγονότα

Τα ουσιώδη γεγονότα της υπό κρίση προσφυγής έχουν ως ακολούθως:

 

Ο Αιτητής, υπήκοος Ινδίας, αφού εισήλθε παρατύπως στα ελεγχόμενα από την Κυπριακή Δημοκρατία εδάφη, στις 09/03/2018, υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία. Στις 07/06/2019 διεξήχθη συνέντευξη με τον Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής αναφερόμενος ως «αρμόδιος λειτουργός») με σκοπό την εξέταση του αιτήματός του για παραχώρηση διεθνούς προστασίας.  Στον Αιτητή παραχωρήθηκε δωρεάν βοήθεια διερμηνέα. Μετά την συνέντευξη, ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ετοίμασε έκθεση-εισήγηση ημερομηνίας 15/06/2019 προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος στις 19/06/2019 αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης του Αιτητή. Στις 20/06/2019 ετοιμάστηκε επιστολή γνωστοποίησης της ως άνω απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, μαζί με την αιτιολόγηση αυτής, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 08/08/2019, κατόπιν επεξήγησης στον Αιτητή του περιεχομένου της από διερμηνέα. 

 

Στις 07/10/2019 ο Αιτητής καταχώρησε την υπό κρίση προσφυγή.

 

Νομικοί ισχυρισμοί

Στα πλαίσια της πρωτόδικης διαδικασίας, ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή, εξέθεσε ισχυρισμούς σχετικά με την ορθότητα και νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, όμως στην απαντητική του αγόρευση διευκρίνισε ότι αποσύρει τους λόγους ακύρωσης που αναπτύχθηκαν στην γραπτή του αγόρευση, πλην των λόγων που συμπληρώνονται με την απαντητική του αγόρευση. Αρχικά ο συνήγορος του Αιτητή ισχυρίστηκε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο ήτοι από ένα γραφέα και όχι από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, χωρίς να προηγηθεί η καταχώρησή της απόφασης του Προϊσταμένου σε πρακτικό στο οποίο να καταχωρούνται τα γεγονότα και τα στοιχεία που περιστοιχίζουν την επίδικη απόφαση και χωρίς να υπάρχει εκχώρηση εξουσιών. Στα πλαίσια του ίδιου λόγου ακύρωσης, αμφισβήτησε την εγκυρότητα της προσβαλλόμενης απόφασης και για το λόγο ότι αυτή μονογραφείται από άγνωστο πρόσωπο. Καταληκτικά, υποστήριξε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη και/ή μη δεόντως αιτιολογημένη και/ή ανεπαρκώς αιτιολογημένη.

 

Η συνήγορος των Καθ' ων η Αίτηση αντέκρουσε τους ισχυρισμούς του συνηγόρου του Αιτητή, κυρίως κατά τις διευκρινήσεις που έλαβαν χώρα κατά την πρωτόδικη διαδικασία, αφού τα θέματα στα οποία επικεντρώθηκε ο συνήγορος του Αιτητή δεν είχαν εκτεθεί με λεπτομέρεια στην αγόρευση του ώστε να μπορέσει να τοποθετηθεί με την γραπτή της αγόρευση.  Προσκόμισε δύο τεκμήρια, επιστολή προς τον Υπουργό Εσωτερικών, στην οποία φαίνεται ότι ζητείται εξουσιοδότηση λειτουργών για την έκδοση αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας (Τεκμήριο Β) και επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου που επιβεβαιώνει σε ποιον ανήκει η υπογραφή που έχει τεθεί στην έκθεση-εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού στην παρούσα προσφυγή, εγκρίνοντας την εισήγηση του για απόρριψη της αίτησης του Αιτητή (Τεκμήριο Γ). Ο συνήγορος του Αιτητή έφερε ένσταση στην κατάθεση των εν λόγω Τεκμηρίων, η οποία απορρίφθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων της πρωτόδικης διαδικασίας.

 

Κατά την επανεκδίκαση της παρούσας προσφυγής και συγκεκριμένα κατά τη δικάσιμο ημερομηνίας 16/10/2024, αμφότερα τα μέρη, δήλωσαν ότι υιοθετούν το περιεχόμενο των γραπτών τους αγορεύσεων που κατατέθηκαν στα πλαίσια της πρωτόδικης διαδικασίας και ότι δεν επιθυμούν να προσθέσουν οτιδήποτε περαιτέρω.

 

Νομική Ανάλυση

Καταρχάς, προχωρώ να εξετάσω τον ισχυρισμό περί αναρμοδιότητας του του οργάνου που έλαβε την επίδικη απόφαση, καθώς ως ζήτημα δημόσιας τάξης, προέχει η εξέτασή του, πριν την εξέταση οποιουδήποτε άλλου ζητήματος.

 

Σε σχέση με τον ισχυρισμό του συνηγόρου του Αιτητή η προσβαλλόμενη απόφαση μονογραφείται από άγνωστο πρόσωπο, αναφέρω τα ακόλουθα. Η έκθεση-εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου κυρίου Π.Κ.[1], η οποία υποβλήθηκε μετά τη συνέντευξη του Αιτητή, φέρει ημερομηνία 15/06/2019 (βλ. ερυθρά 35-37 του διοικητικού φακέλου).  Στο πάνω μέρος της πρώτης σελίδας της έκθεσης-εισήγησης (βλ. ερυθρό 37 του διοικητικού φακέλου) έχει τοποθετηθεί σφραγίδα με το εξής λεκτικό: «Υπηρεσία Ασύλου - Η εισήγηση σας για απόρριψη της αίτησης ασύλου εγκρίνεται».  Κάτω από το λεκτικό, διακρίνω μια μονογραφή και ημερομηνία 19/06/19. Η επιστολή που κατατέθηκε ως Τεκμήριο Γ στα πλαίσια της πρωτόδικης διαδικασίας, επιβεβαιώνει σε ποιο πρόσωπο ανήκει η υπογραφή/μονογραφή που τέθηκε στην πρώτη σελίδα της έκθεσης-εισήγησης του αρμόδιου λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, ήτοι ότι αυτή ανήκει στον κύριο Α.Γ.[2]. Την έγγραφη αυτή επιστολή την υπογράφει συγκεκριμένος λειτουργός για τον Προϊστάμενο Υπηρεσίας Ασύλου και φέρει και σφραγίδα του Υπουργείου Εσωτερικών. Το περιεχόμενο του εγγράφου αυτού γίνεται αποδεκτό για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας,  αφού είναι επίσημο έγγραφο που προέρχεται από την Υπηρεσία Ασύλου και το οποίο φέρει επίσημη σφραγίδα του Υπουργείου. Ως εκ τούτου, με αυτό τον τρόπο ταυτοποιείται το πρόσωπο το οποίο εξέδωσε την επίδικη απόφαση, ήτοι ο κύριος Α.Γ..

 

Βασική προϋπόθεση για να είναι μια διοικητική πράξη έγκυρη είναι η νόμιμη υπόσταση του οργάνου που την εκδίδει (βλ. άρθρο 15 του Ν. 158(Ι)/1999). Η αρμοδιότητα ενός διοικητικού οργάνου καθορίζεται από το Σύνταγμα ή από το νόμο ή από την κανονιστική ή διοικητική πράξη που εκδίδεται κατ' εξουσιοδότηση νόμου (βλ. άρθρο 17(2) του Ν. 158(Ι)/99). Η διοικητική αρμοδιότητα πρέπει να ασκείται από το όργανο στο οποίο έχει ανατεθεί από το νόμο (βλ. άρθρο 17(6) του Ν. 158(Ι)/99) και μπορεί να μεταβιβαστεί ολικά ή μερικά η άσκηση εξουσίας από ένα όργανο όταν υπάρχει ρητή διάταξη του νόμου που να το επιτρέπει (βλ. άρθρο 17(4) του Ν. 158(Ι)/99). Μόνο το όργανο στο οποίο μεταβιβάζονται οι αρμοδιότητες δύναται να ασκήσει τις αρμοδιότητες που του έχουν ανατεθεί ρητώς σύμφωνα με το σχετικό νομικό πλαίσιο (βλ. Μιχάλης Ευαγγέλου ν Δημοκρατία (2009) 4 ΑΑΔ 836). 

 

Την εξουσία για έκδοση αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας έχει ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου, σύμφωνα με τον περί Προσφύγων Νόμο. Οι εξουσίες και τα καθήκοντά του μπορούν να ασκηθούν και από άλλο αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό Εσωτερικών, αφού ως προβλέπεται από το άρθρο 2 του περί Προσφύγων Νόμου: «"Προϊστάμενος" σημαίνει αρμόδιο λειτουργό ο οποίος προΐσταται της Υπηρεσίας Ασύλου και περιλαμβάνει οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο λειτουργό της εν λόγω Υπηρεσίας που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό, για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊσταμένου».

 

Όπως αναφέρεται και στην πρωτόδικη απόφαση, από το περιεχόμενο του Τεκμηρίου Β που κατατέθηκε επίσης στα πλαίσια της πρωτόδικης διαδικασίας και έχει γίνει αποδεκτό προκύπτει ότι εγγράφως ζητείται ο ορισμός ενός ακόμη λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου για έκδοση αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας, βάσει του άρθρου 2 του περί Προσφύγων Νόμου και προτείνεται από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου ο κύριος Α.Γ., με αντικαταστάτρια του την κυρία Ν.Α.[3]. Η έγγραφη αυτή επιστολή φέρει ημερομηνία 9 Οκτωβρίου 2018 και είναι μέρος του γενικού φακέλου με αριθμό 15.15.01.  Φέρει σφραγίδα του Υπουργείου Εσωτερικών, Γραφείο Υπουργού, με ένδειξη «εγκρίνεται», ημερομηνία 10/10 και ολόγραφη υπογραφή του τότε Υπουργού Εσωτερικών κύριου Πετρίδη.

 

Το περιεχόμενο του εγγράφου αυτού έχει γίνει ήδη αποδεκτό κατά την πρωτόδικη διαδικασία, αφού είναι επίσημο έγγραφο το οποίο φέρει επίσημη σφραγίδα του Υπουργείου και υπογραφές και είναι κατατεθειμένο σε γενικό διοικητικό φάκελο.  Ο Υπουργός Εσωτερικών με την έγκριση του αιτήματος που υποβλήθηκε από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, ήτοι για ορισμό άλλου λειτουργού για έκδοση αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας, φαίνεται ότι αποδέχτηκε και ως εκ τούτου εξουσιοδότησε εγγράφως άλλον λειτουργό για έκδοση αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας, εξουσία η οποία ασκείται από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (βλ. άρθρο 13(2) του περί Προσφύγων Νόμου και 12Δ(3) για ταχύρυθμη διαδικασία εξέτασης αιτήσεων).  

 

Τούτων λεχθέντων, ο κύριος Α.Γ. που έχει λάβει την προσβαλλόμενη απόφαση είναι ένας εκ των δύο λειτουργών που έχουν εξουσιοδοτηθεί από τον Υπουργό Εσωτερικών ώστε να εκδίδουν, εκτός από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, αποφάσεις επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας. Ως εκ τούτου ο ισχυρισμός του συνηγόρου του Αιτητή περί αναρμοδιότητας του προσώπου που υπέγραψε και ενέκρινε την έκθεση-εισήγηση για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή, απορρίπτεται καθότι ως πιο πάνω ανέλυσα, διαφαίνεται ότι το πρόσωπο που έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση ήταν ο κύριος Α.Γ., ο οποίος ήταν δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών με βάση την επιστολή ημερομηνίας 09/10/2018 που είναι κατατεθειμένη και αποτελεί μέρος του γενικού φακέλου 15.15.01.  Περαιτέρω, κατά τις διευκρινήσεις ενώπιον μου στα πλαίσια επανεκδίκασης, η συνήγορος του Αιτητή δεν τοποθετήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο ως προς τα στοιχεία αυτά ενώ ρητώς ανέφερε ότι δεν επιθυμεί να προσθέσει οποιοδήποτε άλλο επιχείρημα πέραν των όσων καταγράφηκαν στην γραπτή αγόρευση. Ως εκ τούτου, απορρίπτεται και ο ισχυρισμός του συνηγόρου του Αιτητή ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε από ένα γραφέα και όχι από πρόσωπο το οποίο διαθέτει αρμοδιότητα να αποφασίζει επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας.

 

Όσον αφορά τον ισχυρισμό του συνηγόρου του Αιτητή σχετικά με την απουσία πρακτικού,   παραπέμπω στο άρθρο 17(8) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, σύμφωνα με το οποίο: «Δε συνιστά αποχή από άσκηση αρμοδιότητας η υιοθέτηση ενός σημειώματος ή μιας πρότασης που υποβάλλεται από υφιστάμενο υπάλληλο ή όργανο στο αρμόδιο διοικητικό όργανο, αν το σημείωμα ή η πρόταση περιέχει συγκεκριμένη εισήγηση και από το σύνολο της όλης διοικητικής ενέργειας προκύπτει ότι το αρμόδιο όργανο άσκησε ουσιαστικά την αποφασιστική του αρμοδιότητα». 

 

Στην υπό κρίση υπόθεση, ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ο οποίος διεξήγαγε την προφορική συνέντευξη με τον Αιτητή, ετοίμασε σχετική έκθεση-εισήγηση (βλ. ερυθρά 35-37 του διοικητικού φακέλου), στη βάση των ενώπιον του στοιχείων και της έρευνας που διεξήγαγε, την οποία εξέτασε και ενέκρινε ο εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, απορρίπτοντας την αίτηση ασύλου του Αιτητή. Το δε επιχείρημα του συνηγόρου του Αιτητή περί έλλειψης πρακτικού απορρίπτεται.  Έχω δε παραπέμψει πιο πάνω και στο άρθρο 17(8) του περί των Γενικών Αρχών Διοικητικού Δικαίου Νόμο (Ν. 158(Ι)/99), το οποίο αναφέρεται στην υιοθέτηση σημειώματος ή πρότασης που υποβάλλεται από υφιστάμενο υπάλληλο στο αρμόδιο διοικητικό όργανο. Από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, στην υπό εξέταση προσφυγή κρίνω ότι ακολουθήθηκαν οι ορθές και νόμιμες διαδικασίες για λήψη απόφασης.  Δεδομένης της φύσης της διαδικασίας εξέτασης αιτήσεων διεθνούς προστασίας, δεν θεωρώ ότι η απόφαση πάσχει λόγω έλλειψης πρακτικού.

 

Ακολούθως, θα προχωρήσω με την παράθεση των ισχυρισμών του Αιτητή, ως αυτοί προβλήθηκαν καθ' όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του και οι οποίοι συμπεριλαμβάνονται στο περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, ενόψει και της υποχρέωσης που έχει το παρόν Δικαστήριο να προβαίνει σε έλεγχο, εκτός της νομιμότητας, και της ορθότητας κάθε προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν και την ανάγκη χορήγησης διεθνούς προστασίας σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Προσφύγων Νόμου [βλ. άρθρο 11(3) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (73(I)/2018)].

 

Κατά την καταγραφή του αιτήματός του, ο Αιτητής ανέφερε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του γιατί αντιμετωπίζει πολύ σοβαρό πρόβλημα και η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο και ως εκ τούτου δεν μπορεί να επιστρέψει σε αυτήν.

 

Κατά την προφορική του συνέντευξη, ο Αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε στην περιοχή Paprale της Ινδίας. Ο Αιτητής είναι θρησκεύματος Sikh, απόφοιτος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Διέμενε μαζί με την οικογένειά του στην πόλη Patiala της Ινδίας, μέχρι που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του.

Ανέφερε ότι δεν αποτέλεσε ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και κάποιο συγγενικό του πρόσωπο μέλος οποιασδήποτε πολιτικής, θρησκευτικής, κοινωνικής, εθνικής ή στρατιωτικής οργάνωσης ή ομάδας στη χώρα καταγωγής του.

Εγκατέλειψε νόμιμα τη χώρα καταγωγής του στις 25/03/2015, από όπου ταξίδεψε αεροπορικώς χωρίς να αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία κατά την έξοδό του από τη χώρα του και στις 29/03/2015 εισήλθε με άδεια εργασίας στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές. Ακολούθως, στις 25/01/2018 εισήλθε παράτυπα στην Κυπριακή Δημοκρατία, όπου αιτήθηκε διεθνούς προστασίας. Οι αρχές της χώρας του θα του επιτρέψουν να επιστρέψει σε αυτή. Ουδέποτε διώχθηκε, παρενοχλήθηκε, συνελήφθη ή κρατήθηκε στη χώρα καταγωγής του.

 

Αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι έπραξε τούτο προκειμένου να εργαστεί, καθώς χρωστούν αρκετά χρήματα και δεν μπορούσε να βρει μία σταθερή δουλειά. Πέραν τούτου, επιβεβαίωσε ότι δεν αντιμετώπιζε οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα στη χώρα καταγωγής του και ότι προέβη στην καταχώρηση αίτησης για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας προκειμένου να παραμείνει νόμιμα στην Κυπριακή Δημοκρατία. 

 

Ερωτηθείς ποιες θεωρεί ότι θα είναι οι συνέπειες σε περίπτωση που επιστρέψει στη χώρα του, ο Αιτητής δήλωσε ότι θα είναι δύσκολη η κατάσταση, καθώς δεν θα είναι σε θέση να βοηθήσει την οικογένειά του και να καταβάλει τα χρήματα που χρωστούν.

 

Ο Αιτητής δήλωσε ότι τα όσα αναγράφονται στην αίτησή του για παραχώρηση διεθνούς προστασίας δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και ότι προσήλθε στην Κυπριακή Δημοκρατία προκειμένου να εργαστεί, όπου και σκοπεύει να παραμείνει για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα είναι δυνατόν. 

 

Ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, στην έκθεση-εισήγησή του σε σχέση με τους βασικούς ισχυρισμούς του Αιτητή ανέφερε ότι πρόκειται για υπήκοο της Ινδίας, έγγαμο και ο οποίος εισήλθε στις 25/01/2018 στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας παράνομα μέσω των μη ελεγχόμενων από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχών. Επιπρόσθετα, ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι ο λόγος που τον ώθησε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του ήταν για να εργαστεί και ότι δεν εξέφρασε οποιοδήποτε φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα του.

 

Κατά την αξιολόγηση της αξιοπιστίας των ισχυρισμών του Αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε ότι η γενικότερη αξιοπιστία του κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του παρουσιάστηκε ικανοποιητική, καθώς δεν υπέπεσε σε αντιφάσεις ως προς τους ισχυρισμούς του σε σχέση με τους αποκλειστικά και μόνον λόγους οικονομικού περιεχομένου που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του και να αιτηθεί διεθνούς προστασίας.

 

Κατά τη νομική ανάλυση, κρίθηκε αρχικώς ότι ο Αιτητής δεν εμπίπτει στον ορισμό του πρόσφυγα, καθώς δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου και του Άρθρου 1(Α) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων. Ακολούθως, σε σχέση με το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, κρίθηκε ότι ο Αιτητής δεν θα μπορούσε να υπαχθεί ούτε στο σχετικό καθεστώς δυνάμει του 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου. Ως εκ τούτου, εισηγήθηκε την απόρριψη του αιτήματος του Αιτητή για διεθνή προστασία.

 

Από τα πιο πάνω, συνάγεται ότι η έρευνα που είχε προηγηθεί της απόφασης για απόρριψη της αίτησης του Αιτητή ήταν επαρκής και είχαν συλλεγεί και διερευνηθεί όλα τα ουσιώδη στοιχεία σε συνάρτηση πάντα με τους ισχυρισμούς που είχε προβάλει ο Αιτητής κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του.  Αναφορικά με τους ισχυρισμούς του συνηγόρου του Αιτητή για έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας, από τα στοιχεία που έχω ενώπιον μου, θεωρώ ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πλήρως αιτιολογημένη, ενώ σύντομη αιτιολόγηση της απόφασης είχε επισυναφθεί και στην απορριπτική επιστολή η οποία επιδόθηκε και μεταφράστηκε στον Αιτητή (βλ. ερυθρά 38-39 του διοικητικού φακέλου). Επισημαίνω δε ότι συμπληρώνεται και από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, όπως αυτά έχουν αναλυθεί ανωτέρω (βλ. άρθρο 29 του Ν. 158 (Ι)/1999, Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου κ.α. ν Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1171 και Διογένους ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ., 371 Στέφανος Φράγκου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, (1998) 3 ΑΑΔ 270).  Ειδικότερα, επισημαίνω ότι στην έκθεση-εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού καταγράφονται με λεπτομέρεια οι λόγοι που απορρίφθηκε το αίτημα του με παραπομπή στις απαντήσεις του Αιτητή κατά τη συνέντευξή του, που υποδεικνύουν ότι πρόβαλε μόνο οικονομικούς ισχυρισμούς, με αποτέλεσμα ορθώς να  προσδιορίζεται ως οικονομικός μετανάστης. Ως εκ τούτου, απορρίπτεται ο σχετικός λόγος ακυρώσεως που έχει προωθηθεί από τον συνήγορο του Αιτητή.

 

Τονίζω δε ότι το βάρος απόδειξης του αιτήματός του βαραίνει αρχικά τον ίδιο τον Αιτητή (Άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου). Σύμφωνα δε με την παράγραφο 205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια του Καθεστώτος των Προσφύγων (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):

«(α) Ο αιτών πρέπει:

(Ι) Να λέει την αλήθεια και να παρέχει κάθε βοήθεια στον εξεταστή για τη διαπίστωση των στοιχείων της υπόθεσής του.

(ΙΙ) Να προσπαθεί να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του με κάθε διαθέσιμο αποδεικτικό μέσο και να δώσει ικανοποιητική εξήγηση για τυχόν ελλείψεις τους. Εάν παρουσιασθεί ανάγκη, πρέπει να προσπαθήσει να προσκομίσει πρόσθετα αποδεικτικά μέσα.

(ΙΙΙ) Να δώσει όλες τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν τον ίδιο και τις προηγούμενες εμπειρίες του, τόσο λεπτομερειακά όσο είναι αναγκαίο, ώστε να δοθεί στον εξεταστή η δυνατότητα να διαπιστώσει τη συνδρομή των σχετικών γεγονότων. Πρέπει ακόμη να κληθεί να δώσει μια συναφή εξήγηση ως προς όλους τους λόγους που επικαλείται για να υποστηρίξει την αίτηση για το καθεστώς του πρόσφυγα και να απαντήσει σε όσες ερωτήσεις του τεθούν.».

 

Οι ισχυρισμοί οι οποίοι προβλήθηκαν από τον Αιτητή καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας εξέτασης της αίτησής του, δεν τεκμηριώνουν το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

Πέραν των ως άνω, για σκοπούς πληρότητας της εξέτασης υπό το φως της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου, αναφέρω ότι σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία από τη βάση δεδομένων του  ACLED ("Armed Conflict Location and Event Data Project") για το διάστημα από 28/02/2024 έως 28/02/2025, καταγράφηκαν στην πόλη Patiala 59 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 1 ανθρώπου. Μεταξύ αυτών, 48 περιστατικά συνίσταντο σε διαμαρτυρίες (κανένας θάνατος), 2 ήταν περιστατικά βίας κατά αμάχων (1 θάνατος) και 9 ήταν περιστατικά εξεγέρσεων/ταραχών (κανένας θάνατος).[4]

 

Κατά συνέπεια, στη προκειμένη περίπτωση, κρίνω ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπο του Αιτητή εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που δικαιολογούν την θεμελίωση δικαιολογημένου φόβου δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου.  Επίσης, με βάση το προσωπικό του προφίλ υπό το φως των ισχυρισμών που ο ίδιος προώθησε, δεν θεωρώ ότι σε περίπτωση επιστροφής του υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, όπως η εν λόγω έννοια ορίζεται στο άρθρο 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου, ώστε να του παραχωρηθεί καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνω υπόψη μου ότι η χώρα καταγωγής του, ήτοι η Ινδία, συμπεριλαμβάνεται στις χώρες που έχουν ορισθεί ως ασφαλείς χώρες ιθαγένειας, σύμφωνα με το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών που δημοσιεύτηκε στις 31/05/2024 (Κ.Δ.Π. 191/24).

 

Επομένως, στη βάση των όσων αναλύθηκαν ανωτέρω, κρίνω πως ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πάσχει η ορθότητα και νομιμότητα της επίδικης απόφασης και ως εκ τούτου, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Επιδικάζονται €1000 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α. εάν υπάρχει, εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.