ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

    Υπόθεση Αρ.: 2516/22

                                                                                                                                  

7 Απριλίου, 2024

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

F.F.B.

 

Αιτήτριας

 

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

 

Καθ’ ων η αίτηση

 ……………………

 

Ν. Χαραλαμπίδου (κα), Δικηγόρος για την Αιτήτρια

 

Ν. Κουρσάρης (κ/), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Η Αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία  κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 18.03.2022 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της για διεθνή προστασία, καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023. Η συνήγορος της Αιτήτριας ζητά ακολούθως όπως το παρόν Δικαστήριο εκδώσει απόφαση που να παρέχει στην Αιτήτρια καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 19 του Περί Προσφύγων Νόμου, εναλλακτικά δε, να αναγνωρίσει ότι πιθανή επιστροφή της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της παραβιάζει την αρχή της μη επαναπροώθησης με αποτέλεσμα η απόφαση επιστροφής της στο Ιράν να καθίσταται άκυρη, παράνομη και στερούμενη εννόμου συμφέροντος. Εναλλακτικά, η συνήγορος της Αιτήτριας αιτείται από το παρόν Δικαστήριο όπως εκδώσει κάθε άλλη και/ή περεταίρω θεραπεία που το ίδιο κρίνει ως εύλογη και κατάλληλη υπό τις περιστάσεις.

Γεγονότα

1.            Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Η Αιτήτρια κατάγεται από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν (στο εξής: το Ιράν). Εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της περί τις 6.7.2018 και την ίδια ημέρα, κατά τη δήλωσή της, εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία. Περί τις 3.8.2018 η Αιτήτρια υπέβαλε αίτημα διεθνούς προστασίας.  Στις 9.8.2021 και 26.8.2021 πραγματοποιήθηκαν προφορικές συνεντεύξεις της Αιτήτριας από λειτουργό, ο οποίος στις 22.2.2022 υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης της Αιτήτριας. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 18.3.2023, ο οποίος εξέδωσε απορριπτική απόφαση επί της αίτησής της για διεθνή προστασία και ταυτόχρονα απόφασης επιστροφής της. Η εν λόγω απόφαση κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια και αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.            Στο πλαίσιο της γραπτής της αγόρευσης η Αιτήτρια δια της συνηγόρου της προωθεί τα ακόλουθα σημεία. Αρχικά, το συναφές νομοθετικό πλαίσιο αξιολόγησης αιτήσεων διεθνούς προστασίας,  υποστηρίζοντας ότι η Αιτήτρια χρήζει διεθνούς προστασίας και συγκεκριμένα προσφυγικό καθεστώς λόγω της συμμετοχής της στην ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα των γυναικών που έχουν πέσει θύματα ενδοοικογενειακής βίας από την οποία οι κρατικές αρχές δεν επιθυμούν να προστατέψουν. Σημειώνει συναφώς ότι ο ισχυρισμός της περί ενδοοικογενειακής βίας έγινε δεκτός από τους Καθ’ ων η αίτηση. Αναφορικά με τους μη αποδεκτούς ισχυρισμούς της Αιτήτριας περί μεταστροφής της στο Χριστιανισμό, καθώς και αυτού περί του ότι απειλήθηκε από τον πατέρα της ο οποίος ήταν αντίθετος με την έκδοση του διαζυγίου της, η Αιτήτρια υπεραμύνεται της αξιοπιστίας των δηλώσεών της και  ακολούθως προχωρά στην υπαγωγή των υπό εξέταση περιστατικών στις αντίστοιχες πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου. Ειδικότερα, υποστηρίζεται, λόγω της μεταστροφής της στο Χριστιανισμό αλλά και των πληροφοριών αναφορικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι μετεστραφέντες από το Ισλάμ Χριστιανοί του Ιράν, θα πρέπει να χορηγηθεί στην Αιτήτρια προσφυγικό καθεστώς λόγω των θρησκευτικών της πεποιθήσεων.  Ακολούθως, η συνήγορος της Αιτήτριας υποστηρίζει ότι θα πρέπει να χορηγηθεί προσφυγικό καθεστώς στην Αιτήτρια λόγω και της συμμετοχής της στην ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα των γυναικών που έχουν πέσει θύματα ενδοοικογενειακής βίας, γεγονός υπέρ του οποίου συνηγορούν και οι πράξεις παρελθούσας δίωξης οι οποίες έχουν γίνει δεκτές, σημειώνοντας ότι κατά την αξιολόγηση κινδύνου οι Καθ’ ων οι αίτηση σε ουδεμία έρευνα προχώρησαν αναφορικά με τις επικρατούσες συνθήκες στο Ιράν σε σχέση με τη μεταχείριση που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που έχουν ήδη πέσει θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Καταληκτικά, η συνήγορος της Αιτήτριας υποστηρίζει ότι η Αιτήτρια έχει ήδη πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας, είναι διαζευγμένη και δεν απολαμβάνει τη στήριξη του πατέρα της, παράγοντες οι οποίοι ενισχύουν το βάσιμο και δικαιολογημένο του φόβου της. Παραθέτοντας περαιτέρω πληροφορίες αναφορικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι γυναίκες στο Ιράν, η συνήγορός της καταλήγει ότι το κράτος δεν επιθυμεί να παράσχει προστασία στις γυναίκες-θύματα ενδοοικογενειακής βίας στο Ιράν και ως εκ τούτου θα πρέπει να της χορηγηθεί προσφυγικό καθεστώς. Ως προς το ενδεχόμενο υπαγωγής της Αιτήτριας επικουρικώς σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, υποστηρίζεται ότι οι Καθ’ ων η αίτηση παρέλειψαν εντελώς να αξιολογήσουν το ενδεχόμενο υπαγωγής της Αιτήτριας στις πρόνοιες του άρθρου 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου, προωθώντας ότι η Αιτήτρια διατρέχει πραγματικό κίνδυνο να αντιμετωπίσει σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής της στο Ιράν, καθώς ενδέχεται να αντιμετωπίσει βασανιστήρια και/ή απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση σε περίπτωση επιστροφής της εκεί, ενώ υποστηρίζει ότι το παρόν Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να εξετάσει το θέμα της μη-επαναπροώθησης επειδή α) η ενώπιόν του διαδικασία έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα έναντι οιουδήποτε μέτρου απέλασης και β) αποτελεί δικαστήριο ουσίας και όχι μόνο νομιμότητας. 

3.            Σε σχέση δε με την επακόλουθη απόφαση επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της, υποστηρίζεται ότι αυτή αντίκεται στην αρχή της μη επαναπροώθησης, ενώ τονίστηκε ότι η εν λόγω απόφαση λήφθηκε υπό καθεστώς πλάνης περί το νόμο αφού οι Καθ’ ων η αίτηση αποφάσισαν την επιστροφή της Αιτήτριας στο Ιράν βάσει της απόρριψης του αιτήματός της και όχι βάσει του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, αφού η επιστροφή της αποφασίστηκε αποκλειστικά λόγω του ότι απορρίφθηκε το αίτημα ασύλου της. Ειδικότερα, προωθείται ότι η απόφαση επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της εκδόθηκε από αναρμόδια αρχή καθώς δεν προκύπτει η ταυτότητα του ατόμου που έβαλε τη σφραγίδα στην απόφαση επιστροφής της Αιτήτριας, και ότι παραβιάστηκαν οι αρχές και εγγυήσεις του άρθρου 18ΠΕ, αφού δεν λήφθηκε υπόψη η οικογενειακή ζωή της Αιτήτριας. Ακολούθως, υποστηρίζεται ότι παραβιάστηκε η διάταξη 18ΟΘ του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, καθώς δεν λήφθηκε υπόψη η ανυπαρξία οικογενειακών δεσμών της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της. Ακολούθως η συνήγορός της προωθεί ότι λόγω της ιδιότητάς της ως Αιτήτριας ασύλου, αυτή δεν παρέμενε παράνομα στη Δημοκρατία και ως εκ τούτου η έκδοση απόφασης επιστροφής της στο Ιράν είναι παράνομη.  Τέλος, είναι η θέση της Αιτήτριας ότι δεν ενημερώθηκε για τη δυνατότητα καταχώρησης προσφυγής κατά της προσβαλλόμενης ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου απόφασης, γεγονός εκ του οποίου ανακύπτει ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα πρόσβασής της σε αποτελεσματικό ένδικο μέσο όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 13 της Οδηγίας 2008/15/ΕΚ και του άρθρου 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ.

4.            Κατά το τελικό στάδιο της γραπτής της αγόρευσης, η Αιτήτρια προωθεί, προς ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, ότι αυτή είναι αναιτιολόγητη και δεν προηγήθηκε δέουσα έρευνα κατά την λήψη της και, σε συνδυασμό με του ισχυρισμούς που ανέπτυξε, υποστηρίζει ότι θα πρέπει να χορηγηθεί στην Αιτήτρια προσφυγικό καθεστώς ή καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας και σε κάθε περίπτωση να ακυρωθεί η απόφαση επιστροφής της στο Ιράν, η οποία παραβιάζει την αρχή της μη επαναπροώθησης.

5.            Οι Καθ’ ων η αίτηση, από την πλευρά τους υπεραμύνονται της ορθότητας της επίδικης πράξης και επισημαίνουν ότι η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ήταν προϊόν δέουσας και επαρκούς έρευνας. Παραπέμπουν στους ισχυρισμούς της Αιτήτριας κατά τη διοικητική διαδικασία και στην αξιολόγησή τους, επισημαίνουν ότι ορθώς αυτή κρίθηκε ως μη αξιόπιστη ως προς τους ισχυρισμούς της περί μεταστροφής στο Χριστιανισμό και των απειλών που δέχτηκε από τον πατέρα της λόγω του ότι εκείνος ήταν εναντίον της έκδοσης του διαζυγίου της, παραπέμποντας στα επιμέρους ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση. Ως προς την παρελθούσα κακοποιητική συμπεριφορά που επέδειξε εις βάρος της ο σύζυγός της και τον κίνδυνο που αυτή διατρέχει ένεκα αυτού, οι Καθ΄ων η αίτηση προωθούν ότι η Αιτήτρια παρέμεινε στη χώρα καταγωγής της για 6 μήνες μετά την έκδοση του διαζυγίου της, ενώ ο σύζυγός της σταμάτησε να την παρενοχλεί 4 μήνες πριν εκείνη εγκαταλείψει το Ιράν, γεγονός το οποίο συνηγορεί υπέρ του ότι δεν αντιμετώπιζε κάποιο κίνδυνο, ήδη πριν αυτή εγκαταλείψει το Ιράν. Καταληκτικά, οι Καθ’ ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι η Αιτήτρια δε διατρέχει οιοδήποτε κίνδυνο κατά την επιστροφή της στο Ιράν, ενώ διαθέτει εκεί υποστηρικτικό δίκτυο όπως η μητέρα της και ο αδερφός της, αφού ο πατέρας της εγκατέλειψε τη συζυγική του οικεία και ως εκ τούτου η Αιτήτρια θα μπορεί να διαμείνει με τη μητέρα της. Καταλήγοντας, θεωρούν ότι ορθώς ο φόβος της κρίθηκε ως αβάσιμος και μη δικαιολογημένος. Σε σχέση δε με τον κίνδυνο που δήλωσε ότι διατρέχει από τον πατέρα της, οι Καθ΄ων η αίτηση εγείρουν ότι η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να στοιχειοθετήσει της δηλώσεις της περί απειλών που δέχτηκε από τον πατέρα της. Προωθούν συναφώς, ότι ακόμα και σε περίπτωση που οι σχετικές δηλώσεις της Αιτήτριας είχαν κριθεί αξιόπιστες, η τελευταία φορά που η Αιτήτρια δήλωσε ότι απειλήθηκε από τον πατέρα της ήταν 6 μήνες πριν εγκαταλείψει το Ιράν, γεγονός το οποίο επίσης συνηγορεί υπέρ της θέσης ότι σε περίπτωση επιστροφής της εκεί δε θα αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα από τον πατέρα της.

6.            Αναφορικά δε με το ενδεχόμενο υπαγωγής της Αιτήτριας σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, οι Καθ΄ων οι αίτηση προωθούν ότι δεν ανέκυψαν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι κατά την επιστροφή της στο Ιράν, η Αιτήτριας θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή βλάβη.

7.            Σε σχέση τέλος με την απόφαση επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της, οι Καθ’ ων η αίτηση προωθούν ότι αυτή εξεδόθη από νομίμως εξουσιοδοτημένο να ασκεί καθήκοντα προϊσταμένου λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, παραπέμποντας στο Παράρτημα 5, ερ. 176 του διοικητικού φακέλου. Επισημαίνουν δε ότι η εξουσία έκδοσης απόφασης επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της πηγάζει από τις εξουσίες που παρέχει στον Προϊστάμενο το άρθρο 13(2)(δ) του περί Προσφύγων Νόμου. Παραπέμπει συναφώς η συνήγορος των Καθ΄ων η αίτηση, στην απόφαση του ΔΕΕ C-181/16, της 19ης Ιουνίου 2018, Sadikou Gnandi v. Etat belge,  ECLI:EU:C:2018:465, σύμφωνα με την οποία μπορεί να εκδοθεί απόφαση επιστροφής σε βάρος του εκάστοτε Αιτητή ασύλου μαζί με την απόρριψη του αιτήματός του για διεθνή προστασία. Προωθούν παράλληλα, οι Καθ’ ων η αίτηση, ότι η απόφαση επιστροφής της Αιτήτριας στο Ιράν στοιχειοθετείται από την αξιολόγηση κινδύνου καθώς δεν ανέκυψαν στοιχεία τα οποία συνηγορούν υπέρ του ότι σε περίπτωση επιστροφής της στο Ιράν, η Αιτήτρια θα υποστεί δίωξη λόγω φύλου, φυλής, θρησκείας, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας και/ή θα αντιμετωπίσει κίνδυνο έκθεσης σε σοβαρή βλάβη. Ισχυρίζονται επίσης οι Καθ’ ων οι Αίτηση, ότι η Αιτήτρια, σε αντίθεση με τον ισχυρισμό της συνηγόρου της, ενημερώθηκε για το δικαίωμά της να προσφύγει στο παρόν Δικαστήριο, παραπέμποντας στο περιεχόμενο της επιστολής κοινοποίησης της επίδικης απόφασης, ημερομηνίας 24.3.2023 (βλ. ερ. 179 του διοικητικού φακέλου) και μάλιστα σε γλώσσα που είναι κατανοητή από την ίδια. Αναφορικά δε με τον ισχυρισμό της Αιτήτριας περί του ότι λανθασμένα εξεδόθη απόφαση επιστροφής της στο Ιράν ένεκα της ιδιότητάς ως Αιτήτριας ασύλου, οι Καθ΄ων η αίτηση προωθούν ότι σύμφωνα με την απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση C-181/16, Gnandi, ανωτέρω ο υπήκοος τρίτης χώρας θεωρείται παρανόμως διαμένων, κατά την έννοια της Οδηγίας 2008/115, ήδη από της εκ μέρους της υπεύθυνης αρχής απορρίψεως σε πρώτο βαθμό της αιτήσεως παροχής διεθνούς προστασίας, ανεξαρτήτως του αν επετράπη η παραμονή του εν αναμονή εκδίκασης της προσφυγής που ασκήθηκε κατά της απόρριψης του αιτήματός του και ως εκ τούτου ο συγκεκριμένος ισχυρισμός θα πρέπει να τύχει απόρριψης. Καταληκτικά, οι Καθ΄ων οι αίτηση προωθούν ότι εξέτασαν δεόντως και επαρκώς όλα τα σχετικά με την υπόθεση γεγονότα, η δε προσβαλλόμενη απόφαση εγείρουν ότι είναι δεόντως αιτιολογημένη και ως εκ τούτου θα πρέπει να απορριφθούν όλοι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας και να επικυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.

8.            Με την απαντητική της αγόρευσης, η Αιτήτρια εμμένει στις θέσεις που έχει προωθήσει στην γραπτή της αγόρευση, υπεραμύνεται εκ νέου της αξιοπιστίας των απορριφθέντων ισχυρισμών της και επαναλαμβάνει ότι σε περίπτωση επιστροφής της στο Ιράν θα κινδυνεύσει από τον πρώην σύζυγό της λόγω της συμμετοχής της στην ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα των γυναικών-θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, σύμφωνα και με την απόφαση του ΔΕΕ C-621/21, της 16^ης Ιανουαρίου 2024, Ws, ECLI: EU:C:2024:47. Παραθέτει άλλωστε ότι οι περιστάσεις της Αιτήτριας (ήδη θύμα ενδοοικογενειακής βίας, διαζευγμένη γυναίκα, η οποία στερείται ανδρικού υποστηρικτικού δικτύου στη χώρα καταγωγής της), σε συνδυασμό με τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα καταγωγής της, εντείνουν τον κίνδυνο που εκείνη θα αντιμετωπίσει σε περίπτωση επιστροφής της στο Ιράν. Επισημαίνει δε, ότι η μεταστροφή της Αιτήτριας  στο Χριστιανισμό, η οποία έλαβε χώρα μετά την άφιξή της στη Δημοκρατία και από την οποία προκύπτουν ανάγκες προστασίας της οι οποίες ανακύπτουν επί τόπου (sur place), αποτελεί επίσης στοιχείο που αντικρούει τους ισχυρισμούς των Καθ΄ων η αίτηση περί του ότι η Αιτήτρια δεν δήλωσε τη μεταστροφή της στο Χριστιανισμό κατά την υποβολή του Αιτήματός της, ενώ εγείρει ότι λανθασμένα δεν χορηγήθηκε στην Αιτήτρια το ευεργέτημα της αμφιβολίας και καλεί το Δικαστήριο όπως καλέσει ενώπιόν του την Αιτήτρια προκειμένου να διαπιστώσει την αξιοπιστία των δηλώσεων της, στη βάση της πλήρους και ex nunc  και εξ υπαρχής δικαιοδοσίας του. Ζητά καταληκτικά την ακύρωση της επίδικης απόφασης και την αναγνώριση της Αιτήτριας ως πρόσφυγα. 

To νομικό πλαίσιο

9.            Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

10.         Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

11.         Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τις προϋποθέσεις υπαγωγής στο καθεστώς του πρόσφυγα.

12.              Σύμφωνα δε με το άρθρο 3Γ του περί Προσφύγων Νόμου:

«3Γ.-(1) Οι πράξεις δίωξης κατά την έννοια του άρθρου 1Α της Σύμβασης πρέπει:

(α) να είναι αρκούντως σοβαρές λόγω της φύσης ή της επανάληψης τους ώστε να συνιστούν σοβαρή παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά των δικαιωμάτων από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση, βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 2, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, ή

(β) να αποτελούν σώρευση διαφόρων μέτρων συμπεριλαμβανομένων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία να είναι αρκούντως σοβαρή, ούτως ώστε να θίγεται ένα άτομο κατά τρόπο αντίστοιχο με το αναφερόμενο στην παράγραφο (α).».

13.         Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 3Δ περίπτωση β:

«(β) Η έννοια της θρησκείας περιλαμβάνει ιδίως την υιοθέτηση θεϊστικών, αγνωστικιστικών ή αθεϊστικών πεποιθήσεων, τη συµµετοχή σε τυπική λατρεία, σε ιδιωτικό ή δηµόσιο χώρο, είτε κατά µόνας είτε σε κοινωνία µε άλλους, την αποχή από τη λατρεία αυτή, άλλες θρησκευτικές πράξεις ή εκδηλώσεις απόψεων ή µορφές ατοµικής ή συλλογικής συµπεριφοράς που στηρίζονται ή υπαγορεύονται από θρησκευτικές πεποιθήσεις.»

14.         Το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών [στο εξής: η ΕΣΔΑ] ορίζει πως:

«1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας˙ το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία αλλαγής θρησκείας ή πεποιθήσεων, καθώς και την ελευθερία εκδήλωσης της θρησκείας ή των πεποιθήσεων, μεμονωμένα ή συλλογικά, δημόσια ή κατ’ ιδίαν, μέσω της λατρείας, της διδασκαλίας και της άσκησης των θρησκευτικών καθηκόντων και τελετουργιών.

2. Η ελευθερία εκδήλωσης της θρησκείας ή των πεποιθήσεων δεν επιτρέπεται να αποτελέσει αντικείμενο άλλων περιορισμών πέρα από εκείνους που προβλέπονται από τον νόμο και αποτελούν αναγκαία μέτρα σε δημοκρατική κοινωνία για τη δημόσια ασφάλεια, την προάσπιση της δημόσιας τάξης, της υγείας ή της ηθικής, ή την προάσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών τρίτων.».

15.         Ενώ σύμφωνα με τo Άρθρο 10 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: o Χάρτης):

«1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Το δικαίωμα αυτό συνεπάγεται την ελευθερία μεταβολής θρησκεύματος ή πεποιθήσεων καθώς και την ελευθερία εκδήλωσης του θρησκεύματος ή των πεποιθήσεών του, ατομικά ή συλλογικά, δημοσία ή κατ' ιδίαν, με τη λατρεία, την εκπαίδευση, την άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων και τις τελετές.»

16.         Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2)  Ιδίως, ο αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙  […]

17.         Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις χορήγησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

18.         Επισημαίνεται εκ προοιμίου ότι σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι λόγοι προσφυγής που δεν αναπτύσσονται στο πλαίσιο της αγόρευσης των Αιτητών θεωρούνται ως εγκαταλειφθέντες. Το ίδιο ισχύει και με τους λόγους σε σχέση με τους οποίους δεν προβάλλεται οποιαδήποτε επιχειρηματολογία προς υποστήριξή τους (Βλ. συναφώς Υπόθεση Αρ. 692/89, Level Tachexcavs Ltd v. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λευκωσίας, ημερ. 17.12.1990, (1990) 3 ΑΑΔ 4407, Α.Ε. Αρ. 2421, Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας, ημερ. 24.1.2020 (2000) 3 ΑΑΔ 21, Υπόθεση Αρ. 1073/2004, Γεώργιας Αντωνίου κ.α. ν. Δημοκρατίας, μέσω Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, ημερ. 6.2.2007).

19.         Όσον αφορά στους λόγους προσφυγής που προωθεί η Αιτήτρια,  είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιόν του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο εκάστοτε αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η έκταση του ελέγχου που ασκεί το παρόν Δικαστήριο επί της επίδικης απόφασης σε συνάρτηση με την εξουσία του να την τροποποιήσει καθιστά αλυσιτελή την προβολή των πιο πάνω υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552.]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος, ακόμα και εάν γίνει δεκτός, δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας,  Α. ΑΘ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

20.         Σχετικό εξάλλου είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του Αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του Αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

21.         Παρατηρείται συναφώς ότι η Αιτήτρια, κατά την καταγραφή του αιτήματός της για διεθνή προστασία, δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της επειδή ο σύζυγός της ήταν ναρκομανής και αλκοολικός με αποτέλεσμα να τη χτυπάει. Διαβίωνε μία πολύ δύσκολη ζωή και δεν ήθελε να είναι πλέον μαζί του (βλ. ερ. 23 του διοικητικού φακέλου [δ.φ.]).

22.         Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξής της, η Αιτήτρια δήλωσε, ως προς τα προσωπικά της στοιχεία, ότι γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε αποκλειστικά στην πόλη Rasht της επαρχίας Gilan του Ιράν. Σε σχέση με την πατρική της οικογένεια, η Αιτήτρια δήλωσε ότι οι διαζευγμένοι γονείς της και ο αδερφός της εξακολουθούν να διαμένουν στην πόλη Rasht, η αδερφή της ωστόσο ζει στη Λεμεσό εδώ και 8 χρόνια, αν και η αρχική της αίτηση για διεθνή προστασία είχε απορριφθεί. Προσέθεσε μάλιστα ότι με την πατρική της οικογένεια διατηρεί καθημερινή επικοινωνία. Αναφορικά με την οικογενειακή της κατάσταση, η Αιτήτρια δήλωσε ότι παντρεύτηκε στις 22.10.2011 και εξέδωσε διαζύγιο στις 15.1.2018 (υπενθυμίζεται ότι η Αιτήτρια εγκατέλειψε τη χώρα της τον Ιούλιο του 2018). Προσέθεσε ωστόσο ότι δεν απέκτησε κάποιο τέκνο με τον πρώην σύζυγό της, για τον οποίο δήλωσε ότι αγνοεί που βρίσκεται. Ως προς το μορφωτικό της επίπεδο, η Αιτήτρια δήλωσε ότι είναι κάτοχος διπλώματος λογιστικής, ενώ σε σχέση με την εργασιακή της πείρα δήλωσε ότι εργαζόταν από 18 χρονών, μέχρι να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της, ως ιδιωτικός υπάλληλος σε πολυκατάστημα της πόλης Rasht (βλ. ερ. 101 – 98 δ.φ.).

23.         Αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της,  η Αιτήτρια, κατά το σκέλος της ελεύθερης αφήγησής της, παρέθεσε το ιστορικό του γάμου της, εξηγώντας ότι καθώς μεγάλωσε στο πλαίσιο μιας παραδοσιακής ιρανικής οικογένειας, το 2011 παντρεύτηκε ένα άνδρα τον οποίο δε γνώριζε καλά, καθώς ο πατέρας της δεν της επέτρεπε να συναναστρέφεται μαζί του πριν μετοικήσει στην οικία του.  Κατά τη διάρκεια του γάμου της, η Αιτήτρια διαπίστωσε ότι ο σύζυγός της είναι ναρκομανής, αν και τα πρώτα 4-5 χρόνια της υποσχόταν συνεχώς ότι θα σταματήσει την χρήση ουσιών. Εξήγησε παράλληλα η Αιτήτρια, ότι λόγω της χρήσης ναρκωτικών, ο σύζυγός της, αφενός μεν, απολυόταν συνεχώς από την εργασία του, αφετέρου δε ανέπτυξε τάσεις κλεπτομανίας, αφού είχε υφαρπάξει χρήματα από πλήθος μελών της οικογένειάς του προκειμένου να προμηθευτεί παράνομες ουσίες. Ως εκ τούτου, η Αιτήτρια αναγκάστηκε να εργαστεί σε δύο δουλειές χωρίς ο σύζυγός της να εργάζεται. Αφού η Αιτήτρια είχε συζητήσει κατ’ επανάληψη το εν λόγω πρόβλημα με τη μητέρα του συζύγου της, η τελευταία προσφέρθηκε να φιλοξενήσει για ένα διάστημα τον γιο της προκειμένου να τον συνετίσει και να τον βοηθήσει να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά. Ακολούθως, ο σύζυγος της Αιτήτριας νοσηλεύτηκε σε κλινική απεξάρτησης για μερικούς μήνες, στη συνέχεια όμως συνέχισε να επιδεικνύει κακοποιητική συμπεριφορά προς την Αιτήτρια, καθώς την κλείδωνε στο σπίτι και της αφαιρούσε το κινητό της τηλέφωνο. Ακολούθως η Αιτήτρια περιέγραψε ένα περιστατικό το οποίο φέρεται να έλαβε χώρα στις 11.2.2018, κατά το οποίο ο σύζυγός της συνελήφθη από τις αρχές κατά την προσπάθειά του να προμηθευτεί παράνομες ουσίες. Την επόμενη ημέρα αφέθηκε ωστόσο ελεύθερος έναντι χρηματικής εγγύησης που πλήρωσε η αδερφή του, ενώ επέστρεψε στο σπίτι της μητέρας του. Στη συνέχεια, ο σύζυγός της επέστρεψε στην οικογενειακή τους οικία, πλην όμως, όταν ένα βράδυ η Αιτήτρια αντιλήφθηκε ότι ο σύζυγός της έκανε χρήση ουσιών εντός της οικίας τους, άρχισε να φωνάζει, με αυτόν να αρπάζει στη συνέχεια ένα μαχαίρι και να απειλεί ότι θα την σκοτώσει εάν δε σωπάσει. Η  Αιτήτρια τον κλώτσησε στα γεννητικά όργανα και στη συνέχεια κατέφτασε η αδερφή του συζύγου της, η οποία οδήγησε την Αιτήτρια στην πατρική της οικία. Στη συνέχεια αφήχθη εκεί ο πατέρας της και όταν τη ρώτησε γιατί βρισκόταν εκεί και όχι στη συζυγική της οικία, η Αιτήτρια απάντησε ότι θα έμενε μόνο για λίγες ημέρες. Κατά τη μέρα των γενεθλίων της επισκέφτηκε την πατρική της οικία ο σύζυγός της, συνοδευόμενος από τα μέλη της πατρικής του οικογένειας, επιδεικνύοντας τάσεις συμφιλίωσης. Ωστόσο η μητέρα και ο αδερφός της Αιτήτριας διαπληκτίστηκαν με το σύζυγό της καθώς τον κατηγόρησαν ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να την απειλεί και να τη χτυπάει. Σε εκείνο το σημείο, η Αιτήτρια αποφάσισε να διορίσει δικηγόρο προκειμένου να εκκινήσει τη διαδικασία έκδοσης διαζυγίου, ο δε πατέρας της, όντας αντίθετος με το διαζύγιο, αρνήθηκε να της δώσει χρήματα. Περί τον Αύγουστο του 2018, η Αιτήτρια  δανείστηκε κάποια χρήματα και καταχώρησε Αίτηση διαζυγίου. Στη συνέχεια ο σύζυγός της άρχισε να την επισκέπτεται στο χώρο εργασίας της και να της δημιουργεί πρόβλημα, με αποκορύφωμα μια ημέρα να την επιβιβάσει με τη βία εντός του αυτοκίνητό του και να την ξυλοκοπήσει, στη συνέχεια δε, την περιέλουσε με χυμό ενώπιον του αφεντικού της, το οποίο της συνέστησε να αλλάξει βάρδια. Ακολούθως, η Αιτήτρια πούλησε όλα της τα υπάρχοντα προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία έκδοσης διαζυγίου, με αποτέλεσμα το διαζύγιό της να εκδοθεί υπερ της τον Ιούλιο του 2018 . Στη συνέχεια, ο σύζυγός της εξακολούθησε να επισκέπτεται τη μητρική της οικία και να βρίζει και/ή απειλεί τα μέλη της οικογένειάς της ότι θα σκοτώσει την Αιτήτρια, ο δε πατέρας της δεν της επέτρεψε να διαμείνει στην πατρική της οικία. Ακολούθως η Αιτήτρια φιλοξενήθηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα από μία φίλη της, η οποία της συνέστησε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της, όπερ και εγένετο τον Αύγουστο του 2018 (βλ. ερ. 96 – 94 δ.φ.).

24.         Ερωτηθείσα εάν εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της για κάποιο άλλο λόγο, η Αιτήτρια δήλωσε ότι απειλείται από τον πατέρα της, τον πρώην σύζυγό της, ενώ θα βρεθεί σε κίνδυνο γιατί έχει μεταστραφεί στο Χριστιανισμό και εκτίθεται στην τηλεόραση (βλ. ερ. 94 δ.φ.).

25.         Κληθείσα να εξηγήσει τί φοβάται ότι θα της συμβεί σε περίπτωση επιστροφής της στο Ιράν, η Αιτήτρια δήλωσε ότι δεν έχει πού να πάει και ότι η ζωή της βρίσκεται σε κίνδυνο επειδή είναι Χριστιανή και διαζευγμένη. Προσέθεσε μάλιστα ότι το γεγονός ότι ο σύζυγός της ήταν ναρκομανής και την απειλούσε ενισχύει τους φόβους της.

26.         Στη συνέχεια η Αιτήτρια κλήθηκε να απαντήσει σε περαιτέρω διευκρινιστικές ερωτήσεις αναφορικά με το πρόσωπο του συζύγου της, τη σχέση τους, τις συνθήκες διαβίωσής της εντός των πλαισίων του γάμου της, τη μεταχείριση την οποία δήλωσε ότι δέχτηκε από εκείνον, τον τρόπο με τον οποίο οδηγήθηκε στην υποβολή αίτησης διαζυγίου και στην έκδοση απόφασης διαζυγίου υπέρ της,  ενώ της ζητήθηκε να περιγράψει και  τη στάση του πατέρα της, ο οποίος σύμφωνα με τα λεγόμενά της ήταν αντίθετος στην έκδοση του διαζυγίου της.

27.         Στο ακόλουθο στάδιο, εξετάστηκε ο ισχυρισμός της Αιτήτριας περί της μεταστροφής της στο Χριστιανισμό, δίνοντάς της τη δυνατότητα να στοιχειοθετήσει τις δηλώσεις της. Ειδικότερα, η Αιτήτρια εξήγησε ότι ήρθε σε επαφή με το Χριστιανισμό μετά την άφιξή της στη Δημοκρατία, καθώς αρχικά επισκέφτηκε μια εκκλησία με μία φίλη της και διαπίστωσε ότι, σε αντίθεση με το Ισλάμ, οι Χριστιανοί πιστοί ήταν χαρούμενοι. Στη συνέχεια η Αιτήτρια περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο άρχισε να βρίσκεται σε συνεχή επαφή με το Χριστιανισμό καθώς πήγαινε στην εκκλησία κάθε Κυριακή και Τετάρτη, στη δε συνέχεια άρχισε να κατηχείται στην Αγγλική γλώσσα, όπου ανέπτυξε κοινές δραστηριότητες με τα μέλη της εκκλησίας που επισκεπτόταν.

28.         Καθώς η Αιτήτρια προέβαλε ότι στη Δημοκρατία άρχισε να συνεργάζεται σε ένα Χριστιανικό δίκτυο, υποβλήθηκε σε περαιτέρω ερωτήσεις αναφορικά με την εν λόγω δραστηριότητά της. Ισχυρίστηκε ότι μετά τη βάπτισή της άρχισε να εργάζεται στο χριστιανικό δίκτυο ονόματι Sat7, το οποίο αυτοδιαχειρίζονται τα μέλη του, ενώ προέβαλε ότι η ίδια ομολόγησε δημόσια την πίστη της στο Χριστιανισμό σε εκπομπή που προβλήθηκε τον Αύγουστο του 2021, προσθέτοντας ότι παρουσιάζει χριστιανικές εκπομπές, ενώ σε κάποιες άλλες θρησκευτικές εκπομπές συμμετέχει ως ηθοποιός. Τα δε γυρίσματα των εκπομπών του εν λόγω δικτύου, πραγματοποιούνται από τα μέλη του σε χώρες όπως η Γερμανία, το Αζερμπαϊτζάν και η Δημοκρατία.

29.         Στη συνέχεια, υποβλήθηκαν στην Αιτήτρια ερωτήματα αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους μετεστράφη στο Χριστιανισμό και εκείνη αρχικά απάντησε ότι της έκανε εντύπωση η ευχάριστη διάθεση των πιστών και ότι η σύνδεση μαζί τους ήταν πολύ εύκολη, καθώς τη βοήθησαν χωρίς να ζητήσουν κάποιο αντάλλαγμα. Προέβαλε δε ότι ενώ πριν τη βάφτισή της ήταν νευρική και επιθετική, μετά τη βάφτισή της ηρέμησε επειδή διέγραψε το παρελθόν της και πλέον βρίσκεται σε ειρήνη με τον εαυτό της. Κληθείσα να περιγράψει τις συναισθηματικές αλλαγές που βίωσε μετά την φερόμενη μεταστροφή της στον Χριστιανισμό και τη βάφτισή της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι ένιωσε ασφάλεια επειδή αισθάνθηκε το Θεό δίπλα της καθώς τη βοήθησε να αποβάλλει το παρελθόν της. Κληθείσα να προσδιορίσει τους λόγους για τους οποίους επέλεξε να μεταστραφεί συγκεκριμένα στο Χριστιανισμό, η Αιτήτρια επικαλέστηκε ότι διαπίστωσε ότι οι Χριστιανοί ήταν πιο χαρούμενοι. Κληθείσα να συγκρίνει τα συναισθήματα που βίωνε ως μουσουλμάνα, με αυτά που πλέον βιώνει ως χριστιανή, η Αιτήτρια δήλωσε ότι πλέον έχει έρθει σε πραγματική επαφή με το Θεό και βιώνει μια εσωτερική ειρήνη. Ερωτηθείσα από πού πηγάζει η εν λόγω ανάγκη της, η Αιτήτρια απάντησε ότι έχει την ανάγκη να έρχεται σε επαφή με το Θεό όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες και ότι συγκινείται όταν ακούει θρησκευτικούς ύμνους. Δήλωσε μάλιστα πως έκλαιγε και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του δικτύου Sat7, στα οποία δήλωσε προγενέστερα ότι συμμετείχε. Κληθείσα να σχολιάσει τους λόγους της μεταστροφής της, δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν στην ισλαμική κοινωνία του Ιράν, η Αιτήτρια αποκρίθηκε ότι είχε ανάγκη εσωτερικής γαλήνης και ήθελε να αποβάλει τη βία και το θυμό από μέσα της, στοιχεία τα οποία απορρέουν από όσα βίωσε κατά το παρελθόν στη χώρα καταγωγής της.

30.         Ως προς την ημέρα της βάφτισής της, η Αιτήτρια προέβαλε ότι ήταν Κυριακή, μετέβη στη θάλασσα και ο ιερέας συγχώρησε τις αμαρτίες της. Εξήγησε ότι την ίδια ημέρα βαφτίστηκαν άλλα επτά άτομα, αν και η ίδια βαπτίστηκε πρώτη, ενώ περιέγραψε ότι ο ιερέας της έβαλε το κεφάλι μέσα στο νερό και ακολούθως την ενημέρωσε ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες της. Κληθείσα να προσδιορίσει τί σημαίνει για την ίδια το γεγονός της βάφτισής της, η Αιτήτρια αποκρίθηκε ότι άρχισε μια καινούργια ζωή γιατί συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες της (βλ. ερ. 86 δ.φ.). Ως προς τα συναισθήματα που βίωσε την ημέρα της βάπτισής της, η Αιτήτρια προέβαλε ότι νιώθει ανάλαφρη καθώς έχει αποβάλει τα συναισθήματα που τη βάραιναν και πλέον την ενδιαφέρει να κάνει καλό χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα. Στη συνέχεια, η Αιτήτρια περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο έμαθε περισσότερα πράγματα γύρω από το Χριστιανισμό και καθώς επικαλέστηκε τις επισκέψεις της στην εκκλησία και την παράλληλη εκμάθηση αγγλικής γλώσσας, ρωτήθηκε ποιο ήταν το στοιχείο που της δημιούργησε έλξη προς την εκκλησία. Η Αιτήτρια δήλωσε ότι ο πάστορας και η σύζυγός του ήταν πολύ φιλικοί και της έδωσαν τη δυνατότητα να συμμετάσχει σε μία εκκλησιαστική, μουσική ομάδα. Κληθείσα να περιγράψει τη στιγμή που πήρε την απόφαση να μεταστραφεί στο Χριστιανισμό, η Αιτήτρια δήλωσε ότι στην εκκλησία έβρισκε γαλήνη και ένιωθε ότι είχε οικειότητα με το Θεό, σε αντίθεση με το Ισλάμ, που ποτέ την κατά το παρελθόν δεν ένιωσε κάποια σύνδεση με το Θεό. Όταν λοιπόν ο πάστορας τη ρώτησε αν είναι έτοιμη να αφιερώσει την καρδιά της στο Χριστό, εκείνη απάντησε καταφατικά (βλ. ερ. 86 δ.φ.).

31.         Ως προς την προεργασία της μεταστροφής της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι αποσκοπούσε  στην εξοικείωσή της με τα διδάγματα του Χριστιανισμού και ως εκ τούτου διάβαζε τη Βίβλο μεταφρασμένη στη γλώσσα φαρσί. Υποστήριξε μάλιστα ότι στην εκκλησία που επισκεπτόταν υπήρχε μόνο ένα αντίτυπο της βίβλου, το οποίο πήρε η ίδια, ενώ στο συγκεκριμένο σημείο αποσαφήνισε ότι γνωστοποίησε τη μεταστροφή της στο Χριστιανισμό σε όλα τα μέλη της οικογένειάς της στο Ιράν. Υποβλήθηκαν ακολούθως γνωσιολογικής φύσεως ερωτήματα στην Αιτήτρια σχετικά με τη χριστιανική πίστη (βλ. ερ. 84 έως 86 του διοικητικού φακέλου).

32.         Ως προς τον τρόπο που γνωστοποίησε τη μεταστροφή της στο Χριστιανισμό, η Αιτήτρια προέβαλε ότι η μεταστροφή της είναι ορατή στα προφίλ που διατηρεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook και το Instagram. Προσέθεσε μάλιστα ότι η μεν μητέρα της χάρηκε πολύ για τη μεταστροφή της κόρης της, ο δε αδερφός της ήταν αδιάφορος. Ως προς τους λόγους για τους οποίους χάρηκε η μητέρα της, η Αιτήτρια επικαλέστηκε τη χαρά που εισέπραξε η μητέρα της λόγω της χαράς που διακατείχε την ίδια, ενώ προέβαλε ότι όποτε μεταδίδει κάποιο χριστιανικό πρόγραμμα, η μητέρα της της στέλνει μηνύματα και της δίνει την ευχή της. Αποσαφήνισε τέλος ότι δεν έλαβε κανένα αρνητικό σχόλιο γύρω από τη μεταστροφή της από οιοδήποτε μέλος της οικογένειάς της. Ως προς τις επιπτώσεις της μεταστροφής στο Χριστιανισμό στη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι εάν κάποιος μεταστραφεί από το Ισλάμ, είτε δεν του επιτρέπουν να επιστρέψει στη χώρα ή τον σκοτώνουν. Στο συγκεκριμένο σημείο η Αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι η δημόσια προβολή της σε χριστιανικό κανάλι, ενισχύει τον κίνδυνο στην χώρα καταγωγής της (βλ. ερ. 84 δ.φ.). Ως προς το εάν έλαβε υπόψη τις ανωτέρω παραμέτρους, η Αιτήτρια δήλωσε ότι υπερίσχυσε η αξία του Χριστιανισμού. Αναφορικά με την αντιμετώπιση της μεταστροφής στο Χριστιανισμό από την Ιρανική κοινωνία, η Αιτήτρια δήλωσε ότι δε την απασχολεί καθώς στο Χριστιανισμό ανακάλυψε την εσωτερική γαλήνη που αναζητούσε. Ως προς το τί είναι σημαντικό για εκείνη ως Χριστιανή, η Αιτήτρια προέβαλε ότι δεν θέλει να πληγώσει κανέναν, επιθυμεί να ζήσει με τιμή και αξιοπρέπεια και χωρίς να έχει βλάψει κανένα.

33.         Ερωτηθείσα εάν σε περίπτωση επιστροφής της στο Ιράν, θα μπορούσε να εγκατασταθεί με ασφάλεια στην Τεχεράνη, η Αιτήτρια δήλωσε ότι πουθενά στη χώρα καταγωγής της δε θα ήταν ασφαλής επειδή απειλείται από τον πατέρα της και τον πρώην-σύζυγό της, η κυβέρνηση είναι η ίδια παντού και ότι ενδέχεται να αντιμετωπίσει θανατική ποινή. Ως προς το εάν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει προβλήματα από τον πρώην σύζυγό της στην Τεχεράνη, η Αιτήτρια απάντησε ότι εάν επιστρέψει στο Ιράν θα πρέπει να διαμείνει με τη μητέρα της σε ένα μικρό δωμάτιο, ο δε αδερφός της δε θα μπορεί να τη βοηθήσει λόγω του ότι έχει δημιουργήσει τη δική του οικογένεια. Προέβαλε δε ότι μια διαζευγμένη γυναίκα είναι πολύ δύσκολο να διαβιώσει μόνη της σε ολόκληρη την επικράτεια του Ιράν αφού αντιμετωπίζει υπέρμετρες δυσκολίες στην αγορά εργασίας, στερείται κοινωνικής εκτίμησης, η δε δυνάμεις επιβολής του Νόμου στη χώρα καταγωγής της βρίσκονται στη γωνία κάθε δρόμου με αποτέλεσμα να μην προκύπτει κάποια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής της, και την Τεχεράνη. Ως προς το εάν θα μπορούσε να τη φιλοξενήσει η ξαδέρφη της στην περιοχή Bandar Abbas του Ιράν, η Αιτήτρια απάντησε αρνητικά καθώς δήλωσε ότι η ξαδέρφη της σκοπεύει να επιστρέψει στην πόλη Rasht, όπου βρίσκονται τα παιδιά της (βλ. ερ. 83 δ.φ.).

34.         Κατά τη δεύτερη συνέντευξή της στις 26.8.2021, η Αιτήτρια υποβλήθηκε σε περαιτέρω ερωτήσεις ως προς τον τρόπο διαβίωσής της στο Ιράν και εκείνη αρχικά εξήγησε ότι δεν της άρεσαν τα ζητήματα με τους ιμάμηδες, τους σεΐχηδες και όλους τους θρησκευτικούς αρχηγούς, δε συμμετείχε ακόμα και σε οικογενειακές Ισλαμικές εκδηλώσεις. Κληθείσα να αποσαφηνίσει περαιτέρω τις δηλώσεις της περί του ότι όταν αποστράφηκε το Ισλάμ καθάρισε το κεφάλι της από τη βία και το θυμό, η Αιτήτρια δήλωσε ότι εννοούσε τη βία, το θυμό και τις θρησκευτικές προκαταλήψεις που πηγάζουν από τις ισλαμικές πεποιθήσεις. Ως προς το λόγο που επιθυμούσε να αποβάλει τα εν λόγω στοιχεία, η Αιτήτρια δήλωσε ότι πίστευε ότι ο Θεός βρίσκεται μέσα μας και όχι στις εξωτερικές δραστηριότητες και σίγουρα όχι σε μαστιγώματα (βλ. ερ. 109 δ.φ.).

35.         Κληθείσα να σχολιάσει τις δηλώσεις της περί του ότι στη Δημοκρατία ένιωσε πόσο καλός είναι ο Θεός, η Αιτήτρια επικαλέστηκε την εσωτερική γαλήνη που πάντα αναζητούσε και δε μπορούσε, λόγω Ισλάμ, να βιώσει.

36.         Στη συνέχεια, η Αιτήτρια υποβλήθηκε σε ερωτήσεις αναφορικά με το δίκτυο στο οποίο συμμετέχει στη Δημοκρατία το όνομα Sars7 και εκείνη προέβαλε και πάλι ότι η ενασχόλησή της με το εν λόγω δίκτυο επέφερε την ορατότητα της μεταστροφής της, καθώς αποτελεί και μία εκ των παρουσιαστριών κάποιων εκπομπών. Ως προς τα θέματα που αγγίζουν οι εκπομπές που παρουσιάζει, η Αιτήτρια δήλωσε ότι είναι ταινίες Χριστιανικού περιεχομένου, ενώ αποσαφήνισε ότι όλες οι αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω των οποίων προωθεί τη δουλειά της για το εν λόγω δίκτυο, αφορούν επίσης τη Χριστιανική πίστη. Ακολούθως υποβλήθηκαν εκ νέου στην Αιτήτρια ερωτήματα βιωματικής φύσεως αλλά και γνωσιολογικού περιεχομένου. Στη συνέχεια η Αιτήτρια υποβλήθηκε εκ νέου σε περαιτέρω πληροφορίες αναφορικά με το γάμο της, όπου μεταξύ άλλων κλήθηκε εκ νέου να προσδιορίσει τις απειλές που δέχτηκε από τον πρώην σύζυγό της όταν του ανακοίνωσε ότι θα υπέβαλε αίτηση διαζυγίου (5 μήνες πριν την έκδοση της σχετικής απόφασης). Ως προς τον τρόπο δια του οποίου ο πρώην σύζυγός της εξέφρασε τις εν λόγω απειλές εις βάρος της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι απειλούσε τηλεφωνικά την ίδια και τη μητέρα της, ενώ επισκέφτηκε ακόμα και τον χώρο εργασίας της δημιουργώντας περαιτέρω προβλήματα αφού την πλησίαζε επικίνδυνα με το αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσε, το οποίο αποσαφήνισε ότι άνηκε στην εταιρεία όπου εκείνος τότε εργαζόταν περιστασιακά. Ως προς την τελευταία φορά που δέχτηκε απειλές από το σύζυγό της, η Αιτήτρια προσδιόρισε ότι την απείλησε 1-2 μήνες μετά την έκδοση της απόφασης του διαζυγίου της, ενώ η ίδια παρέμεινε στο Ιράν για άλλους 6 μήνες μετά την έκδοση της ανωτέρω δικαστικής απόφασης. Ως προς τους λόγους για τους οποίους ο πρώην σύζυγός της δεν την απείλησε τους 4 τελευταίους μήνες πριν εγκαταλείψει το Ιράν, η Αιτήτρια προέβαλε ότι ίσως τον συμβούλεψε η οικογένειά του να σταματήσει να την απειλεί επειδή το διαζύγιο ήταν επίσημο και θα μπορούσε η Αιτήτρια να κινηθεί νομικά εναντίον του.

37.         Ως προς τις απειλές που δήλωσε ότι αντιμετωπίζει από τον πατέρα της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι ο πατέρας της την απείλησε ότι θα τη σκοτώσει επειδή πήρε διαζύγιο και εγκατέλειψε το Ιράν. Ως προς την τελευταία απειλή που δέχτηκε από τον πατέρα της, η Αιτήτρια την προσδιόρισε χρονικά τη χρονιά που εκδόθηκε το διαζύγιό της. Ερωτηθείσα εάν ο πατέρας της έγινε ποτέ βίαιος εναντίον της μετά την έκδοσή του διαζυγίου της, η Αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι η μεγαλύτερη βία που άσκησε επάνω της ο πατέρας της συνίσταται στο ότι δε τη βοήθησε οικονομικά προκειμένου να εκδώσει το διαζύγιό της αν και είχε τη δυνατότητα, ενώ προσέθεσε ότι πλέον δεν της μιλάει και έχει εκφράσει τις απειλητικές του διαθέσεις προς εκείνη σε όλους τους συγγενείς του. Επεκτάθηκε μάλιστα η Αιτήτρια, δηλώνοντας ότι ο πατέρας της ακολούθως χώρισε τη μητέρα της γιατί της απέδωσε την ευθύνη του χωρισμού της Αιτήτριας αλλά και της επιλογής της τελευταίας να εγκαταλείψει το Ιράν (βλ. ερ. 106 δ.φ.).

38.         Κληθείσα να εκφράσει τί φοβάται ότι θα της συμβεί σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της, η  Αιτήτρια δήλωσε ότι θα ο πρώην σύζυγός της είναι ναρκομανής, η ίδια είναι διαζευγμένη, οι γονείς της χώρισαν με αφορμή το δικό της διαζύγιο, έχει μεταστραφεί στο Χριστιανισμό και ως εκ τούτου θα κινδυνεύσει η ζωή της (βλ. ερ. 94 δ.φ.).

39.         Προς επίρρωση των ισχυρισμών της, η Αιτήτρια προσκόμισε τα κάτωθι πρωτότυπα έγγραφα: α) πιστοποιητικό διαζυγίου και μετάφραση αυτού, εκδοθέν στις 15.1.2018 από τη γραμματεία της αρμόδιας αρχής της πόλης Rasht (βλ. ερ. 76-66 δ.φ.) β) Πιστοποιητικό μη τέλεσης δεύτερου γάμου, εκδοθέν στις 10.6.2018, από τη γραμματεία της αρμόδιας αρχής της πόλης Rasht (βλ. ερ. 65 -62 δ.φ.).

γ) Πιστοποιητικό Διαζυγίου της μητέρας της, χωρίς να συνοδεύεται από μετάφραση (βλ. ερ. 61-56 δ.φ.)

δ)Φωτογραφίες από τη βάπτισή της και φωτογραφίες από το κανάλι  με το οποίο συνεργάζεται (βλ. ερ. 55 -47, 40-39 δ.φ.). ε) Χειρόγραφη λίστα της Αιτήτριας η οποία συμπεριλαμβάνει πλήθος διαδικτυακών συνδέσμων οι οποίοι παραπέμπουν στις δραστηριότητές της γύρω από το Χριστιανισμό (βλ. ερ. 46 -41 δ.φ.) και στ) πιστοποιητικό βάπτισης, ημερομηνίας εκδόσεως 5.5.2019, από την Εκκλησία της Μεγάλης Χάρης (βλ. ερ. 38 δ.φ.).

 

40.         Αξιολογώντας τις δηλώσεις της Αιτήτριας, οι Καθ’ ων η αίτηση απομόνωσαν τέσσερις ουσιώδεις ισχυρισμούς. O πρώτος αφορά στις δηλώσεις της Αιτήτριας γύρω από τα στοιχεία του προσωπικού της προφίλ, τη χώρα καταγωγής της και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής της, ο δεύτερος ισχυρισμός συνίσταται στις δηλώσεις της Αιτήτριας περί μεταστροφής της στο Χριστιανισμό και ο τρίτος ισχυρισμός αφορά στις δηλώσεις της Αιτήτριας περί του ότι κακοποιήθηκε από τον ναρκομανή σύζυγό της με αποτέλεσμα να εκδώσει διαζύγιο. Ως τέταρτος ισχυρισμός αξιολογήθηκαν οι δηλώσεις της Αιτήτριας περί του ότι απειλήθηκε από τον πατέρα της επειδή εκείνος διαφωνούσε με την έκδοση του διαζυγίου της.

41.         Ο πρώτος ισχυρισμός της Αιτήτριας έγινε δεκτός, αφού οι σχετικές της δηλώσεις κρίθηκαν μεν ως σαφείς και λεπτομερείς, επιβεβαιώθηκαν δε από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης και/ή χαρτογράφησης.

42.         Ο ισχυρισμός της Αιτήτριας περί μεταστροφής στο Χριστιανισμό έτυχε απόρριψης. Συγκεκριμένα, αξιολογώντας την εσωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών της κρίθηκε ότι η δήλωση της Αιτήτριας περί του ότι δεν ακολουθήσε το Ισλάμ στη χώρα καταγωγής της δεν κρίνεται ως συνεκτική με τις δηλώσεις  της περί του  ότι στη Δημοκρατία ένιωσε το Θεό, καθώς παρατηρήθηκε ότι η ίδια  δεν επέδειξε ενδιαφέρον για τη θρησκεία και το Θεό ευρισκόμενη στη χώρα καταγωγής της. Σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο ήρθε σε επαφή με το Χριστιανισμό, οι δηλώσεις της Αιτήτριας κρίθηκαν μεν ως σαφείς, ωστόσο ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι στερούντο περιγραφικής λεπτομέρειας, αφού σε σχετικώς υποβληθείσα ερώτηση η Αιτήτρια δήλωσε ότι ήρθε σε επαφή με το Χριστιανισμό μέσω του πάστορα και της συζύγου του, οι οποίοι την παρότρυναν να ενταχθεί στην εκκλησιαστική, μουσική ομάδα της εκκλησίας. Οι δε δηλώσεις της Αιτήτριας γύρω από τα μαθήματα διδαχής της Βίβλου στα οποία συμμετείχε κρίθηκαν ως συνεκτικές, καθώς αυτή περιέγραψε ικανοποιητικά πως κατάφερε να λάβει στην κατοχή της τη μοναδική Βίβλο μεταφρασμένη στα φαρσί, την οποία διέθετε ο πάστορας, όπως και το ότι κατά τη διάρκεια των μαθημάτων υπάρχει διερμηνέας ο οποίος μεταφράζει το κήρυγμα του πάστορα. Παρόλα αυτά, η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει με ακρίβεια το περιεχόμενο των μαθημάτων στα οποία δήλωσε ότι συμμετείχε, προβάλλοντάς αόριστα, κατά το λειτουργό, ότι κάθε μέρα συζητούσαν διαφορετικό θέμα.

43.         Αναφορικά με την προετοιμασία στην οποία υποβλήθηκε προκειμένου να μεταστραφεί στο Χριστιανισμό, οι δηλώσεις της Αιτήτριας περί του ότι ήθελε να εξοικειωθεί με το Χριστιανισμό κρίθηκαν ως σαφείς μεν, στερούμενες περιγραφικής λεπτομέρειας δε.

44.         Οι περιγραφές της Αιτήτριας σε σχέση με τη βάπτισή της κρίθηκαν επίσης ως σαφείς μεν, στερούμενες όμως περιγραφικής λεπτομέρειας. Ειδικότερα, οι περιγραφές της περί του ότι πήγαν μια Κυριακή στη θάλασσα μαζί με άλλους πιστούς και αφού εισήλθε εντός της θάλασσας, ο πάστορας της δήλωσε ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες της κρίθηκαν ελλιπείς δεδομένου ότι η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει ποια έκδοση της Βίβλου διαβάστηκε κατά τη βάπτισή της, καθώς επικαλέστηκε ότι είχε αέρα και δεν μπορούσε να ακούσει. Ο αρμόδιος λειτουργός στη συνέχεια έκρινε ότι οι δηλώσεις της Αιτήτριας αναφορικά με τα συναισθήματα που βίωσε κατά τη διάρκεια της βάπτισής της δεν ήταν περιγραφικές καθώς οι Αιτήτρια περιορίστηκε στις δηλώσεις περί του ότι έκλαιγε και ένιωθε συγκινημένη καθώς απέβαλε τα αρνητικά συναισθήματα που την διακατείχαν. Σε σχέση δε  με τη σημασία της βάπτισής της, οι δηλώσεις της Αιτήτριας κρίθηκαν επίσης ως σαφείς αλλά μη λεπτομερείς, αφού εκείνη προέβαλε ότι συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες της και ένιωσε σαν ένας άλλος άνθρωπος. Όταν της ζητήθηκε ωστόσο να περιγράψει τις αλλαγές που επέφερε στη ζωή της η βάπτισή της, η Αιτήτρια απάντησε επιφανειακά, κατά το λειτουργό, ότι ένιωσε γαλήνη και οικειότητα με το Θεό.

45.         Όταν ζητήθηκε από την Αιτήτρια να περιγράψει τί ακριβώς την προσέλκυσε στο Χριστιανισμό, η Αιτήτρια απάντησε ότι της άρεσε ότι οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι, συνδέθηκε μαζί τους εύκολα και ήταν πρόθυμοι να τη βοηθήσουν. Οι εν λόγω δηλώσεις κρίθηκαν ως στερούμενες περιγραφικής λεπτομέρειας, αφού η Αιτήτρια αναφέρθηκε στη συμπεριφορά των Χριστιανών απέναντί της και όχι στην ίδια τη θρησκεία του Χριστιανισμού. Παρόμοιο τρόπο απάντησης επέδειξε η Αιτήτρια όταν της ζητήθηκε να περιγράψει τις εσωτερικές αλλαγές τις οποίες βίωσε μετά τη μεταστροφή της στο Χριστιανισμό, αφού δήλωσε ότι είδε το Θεό πολλές φορές  πλην όμως και πάλι αναφέρθηκε σε εξωτερικές συνθήκες και όχι στην εσωτερική της πίστη, σύμφωνα με τους Καθ’ ων η αίτηση. Οι δε δηλώσεις της ως προς την εσωτερική της μεταστροφή κρίθηκαν ως μη επαρκείς έτσι ώστε να κριθεί ότι αντικατοπτρίζουν με λεπτομέρεια την εσωτερική διεργασία δια της οποίας ευλόγως αναμένεται να έχει διέλθει η Αιτήτρια κατά τη μεταστροφή της στο Χριστιανισμό.

46.         Αναφορικά με τις γνώσεις της γύρω από το Χριστιανισμό, οι δηλώσεις της Αιτήτριας κρίθηκαν ως περιορισμένες.

47.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεων της Αιτήτριας, επιβεβαιώθηκε η ορθότητα κάποιων από τον απαντήσεως της Αιτήτριας που άπτονται της χριστιανικής πίστης. Εντοπίστηκε εξάλλου το διαδικτυακό κανάλι Sars7 καθώς και η εκπομπή, στην οποία η Αιτητρια ισχυρίστηκε ότι συμμετείχε.

48.         Αναφορικά με τα έγγραφα που η Αιτήτρια προσκόμισε, οι Καθ΄ων η αίτηση σημειώνουν την προσαγωγή τους και ιδίως την προσκόμιση φωτογραφιών της βάπτισης και της συμμετοχής της σε εκπομπή, χωρίς να καταγράφεται κατά τρόπο σαφή πώς αυτά ενισχύουν ή μη την αξιοπιστία της.

49.         Συμπερασματικώς, κρίθηκε ότι δεν θεμελιώθηκαν τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική αξιοπιστία του υπό εξέταση ισχυρισμού καθώς η Αιτήτρια επέδειξε περιορισμένο εύρος γνώσεων  γύρω από το Χριστιανισμό, ενώ έκρινε ότι το περιορισμένο σε περιγραφική λεπτομέρεια αφήγημά της αναφορικά με τη σύνδεσή της με τη θρησκεία δεν αντικατοπτρίζει μια ειλικρινή σύνδεση με το Χριστιανισμό. Ως εκ τούτου, ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίφθηκε ως μη αξιόπιστος στο σύνολό του.

50.         Ακολούθως, αξιολογήθηκε η αξιοπιστία της Αιτήτριας ως προς τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό της και δη των δηλώσεών της περί του ότι έτυχε κακοποιητικής συμπεριφοράς από το σύζυγό της το οποίον αναγκάστηκε να χωρίσει. Ο εν λόγω ισχυρισμός έγινε αποδεκτός καθώς οι δηλώσεις της Αιτήτριας κρίθηκαν ως σαφείς, λεπτομερείς και συνεκτικές αφού κατά την αξιολόγηση της εσωτερικής τους αξιοπιστίας, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι η Αιτήτρια στοιχειοθέτησε ικανοποιητικά της δηλώσεις της γύρω από το προφίλ του συζύγου και τη χρήσης ναρκωτικών ουσιών από εκείνον, τη μεταχείριση και τις συνθήκες που αντιμετώπισε στα πλαίσια του γάμου της, τον τρόπο με τον οποίο κλιμακώθηκε η αντίδρασή της απέναντί στον πρώην σύζυγό της στις 3.7.2018, χρόνο κατά τον οποίο διαπίστωσε ότι εκείνος εξακολουθεί, παρά τις δεσμεύσεις του περί του αντιθέτου, να κάνει χρήση ουσιών, γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή υποβολής αίτησης διαζυγίου από εκείνη. Η Αιτήτρια ακολούθως περιέγραψε με συνοχή τις απειλές που δέχτηκε η ίδια αλλά και η μητέρα της και ο αδερφός της από τον πρώην σύζυγό της πριν εκδοθεί το διαζύγιό της , ενώ περιέγραψε επαρκώς και τις απειλές που ακολούθησαν προς τον πατέρα της αλλά και την ίδια μετά την έκδοση του διαζυγίου της, αφού ο πρώην σύζυγός της εξακολουθούσε να απειλεί ότι θα τη σκοτώσει. Η Αιτήτρια ακολούθως ισχυρίστηκε με νοηματική συνοχή και ευλογοφάνεια, σύμφωνα με τον αρμόδιο λειτουργό, ότι δύο μήνες μετά την έκδοσή του διαζυγίου της, ο πρώην πλέον σύζυγός της σταμάτησε να την απειλεί, ενδεχομένως επειδή φοβήθηκε ότι θα τον καταγγείλει στην αστυνομία, πλην όμως λόγω του ότι εκείνος ήταν ναρκομανής η ίδια φοβόταν να παραμείνει πλέον στη χώρα καταγωγής της.  Στη βάση όλων των ανωτέρω, ο υπό εξέταση ισχυρισμός κρίθηκε ως εσωτερικά αξιόπιστος.

51.         Προχωρώντας στην αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεων της Αιτήτριας, οι Καθ΄ ων η αίτηση πραγματοποίησαν σχετική έρευνα, εκ της οποίας προέκυψαν  πληροφορίες οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι στο Ιράν εντοπίζεται σημαντικό ποσοστό ναρκομανών και ότι η χρήση ναρκωτικών ουσιών αποτελεί ένα σημαντικό λόγο έκδοσης διαζυγίων στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας. Σε σχέση με τα επίπεδα έμφυλης και δη ενδοοικογενειακής βίας στο Ιράν, ενοπίστηκαν πληροφορίες οι οποίες επιβεβαιώνουν τα υψηλά ποσοστά του εν λόγω φαινομένου, καθώς και τις επιπτώσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στο Ιράν ως θύματα του αρνητικού φαινομένου. Σε σχέση με την έκδοση διαζυγίου της Αιτήτριας, εντοπίστηκαν πληροφορίες οι οποίες αναφέρουν ότι για να διαφύγει από ένα κακοποιητικό γάμο μία γυναίκα στο Ιράν, πρέπει να αποδείξει ότι διατρέχει κίνδυνο η ζωή της, αν και πολλές φορές εξακολουθούν να παρενοχλούνται από τους πρώην συζύγους τους. Στη συνέχεια, ως προς την εξωτερική αξιοπιστία της σημειώθηκε η προσαγωγή πρωτότυπων εγγράφων που πιστοποιούν ότι εξέδωσε διαζύγιο στη χώρα καταγωγής της και ως εκ τούτου ο υπό εξέταση ισχυρισμός κρίθηκε ως εξωτερικά αξιόπιστος. Δεδομένης της θεμελίωσης τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής της αξιοπιστίας, ο συναφής ισχυρισμός έγινε δεκτός στο σύνολό του. 

52.         Ο τέταρτος ωστόσο ισχυρισμός της Αιτήτριας, ήτοι οι δηλώσεις της περί του ότι απειλήθηκε από τον πατέρα της επειδή εκείνος διαφωνούσε με το διαζύγιό της, έτυχε απόρριψης. Ειδικότερα, ως προς την εσωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών της, κρίθηκε ότι η Αιτήτρια ήταν σαφής ως προς τις πεποιθήσεις του πατέρα της γύρω από τη θέση της γυναίκας στο πλαίσιο ενός γάμου, πιστεύοντας ότι η γυναίκα δεν θα πρέπει για κανένα λόγο να εγκαταλείψει το σύζυγό της, ενώ εξήγησε πως ο πατέρας της δεν της επέτρεψε να αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις και να γνωρίσει καλύτερα το σύζυγό της, πριν οι δυο τους συγκατοικήσουν προκειμένου να παντρευτούν. Από την άλλη ωστόσο, η Αιτήτρια δήλωσε ότι ο πατέρας της δεν προσευχόταν και δεν νήστευε ως μουσουλμάνος. Παρόλα αυτά, όταν η Αιτήτρια, πριν χωρίσει, είχε μετοικίσει προσωρινά στην οικία των γονέων της, ο πατέρας την προέτρεψε να μη χωρίσει δηλώνοντάς της πως δεν θα της επέτρεπε να μείνει στην οικία των γονέων της και αρνήθηκε να της δώσει χρήματα προκειμένου να υποβάλλει αίτηση διαζυγίου. Όπερ και εγένετο, όταν εκδόθηκε το διαζύγιο της Αιτήτριας, ο πατέρας της αρνήθηκε να τη φιλοξενήσει στην οικία του, με αποτέλεσμα η Αιτήτρια να φιλοξενηθεί από μία φίλη της μέχρι να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της. Σε σχέση όμως με τις απειλές θανάτου τις οποίες δήλωσε ότι δέχτηκε από τον πατέρα της, οι δηλώσεις της Αιτήτριας κρίθηκαν ως γενικόλογες, ασαφείς και αόριστες καθώς δεν προσέθεσε καμία λεπτομερή περιγραφή, αλλά ούτε παρέθεσε πληροφορίες σχετικά με τη συχνότητα των εν λόγω απειλών, τον αντίκτυπό τους, το είδος τους, ενώ προέβαλε χωρίς ευλογοφάνεια ότι τα ξαδέρφια της, με τα οποία επικοινωνεί διαδικτυακά, την ενημέρωσαν ότι ο πατέρας της εξακολουθεί να είναι θυμωμένος μαζί της. Καταληκτικά όμως, η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση, σύμφωνα με τους Καθ’ ων η αίτηση, να στοιχειοθετήσει κάποια σοβαρή και πραγματική απειλή εις βάρος της από τον πατέρα της, αφού δήλωσε άλλωστε συναφώς ότι η μεγαλύτερη βία που εισέπραξε ήταν το γεγονός ότι ο πατέρας της δεν την στήριξε οικονομικά προκειμένου να εκδώσει διαζύγιο, αν και γνώριζε την κατάσταση που η ίδια βίωνε. Στη βάση των ανωτέρω, ο υπό εξέταση ισχυρισμός κρίθηκε ως εσωτερικά μη αξιόπιστος.

53.         Προχωρώντας στην αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεων της Αιτήτριας, ο αρμόδιος λειτουργός προχώρησε σε σχετική έρευνα, εκ της οποίας εντόπισε πληροφορίες οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι η πολιτική του Ιράν αποσκοπεί στη μείωση των διαζυγίων, ενώ προέκυψαν στοιχεία που συνηγορούν υπέρ του ότι οι γυναίκες που έχουν εκδώσει διαζύγιο, αντιμετωπίζουν στιγματισμό και διακρίσεις τόσο από τον οικογενειακό, όσο και από τον ευρύτερο, κοινωνικό κύκλο. Καταληκτικά, αν και έκρινε ότι οι δηλώσεις της Αιτήτριας βρίσκουν έρεισμα στις πληροφορίες που αντλήθηκαν αναφορικά με τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα καταγωγής της, λόγω της αδυναμίας της Αιτήτριας να στοιχειοθετήσει την εσωτερική αξιοπιστία του, ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίφθηκε στο σύνολό του ως μη αποδεκτός.

54.         Κατά την αξιολόγηση του κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της στη βάση των δύο αποδεκτών ισχυρισμών, ήτοι των στοιχείων του προσωπικού της προφίλ, τη χώρα καταγωγής και την περιοχή τελευταίας συνήθους διαμονής της, καθώς και αυτού περί του ότι κακοποιήθηκε από τον ουσιοεξαρτημένο σύζυγό της και αναγκάστηκε να εκδώσει διαζύγιο, κρίθηκαν τα ακόλουθα. Σε σχέση αρχικά με τον κακοποιητικό σύζυγο της Αιτήτριας, κρίθηκε ότι δεν προκύπτουν λόγοι εκ των οποίων μπορεί να πιθανολογηθεί ότι κατά την επιστροφή της στην πόλη Rasht, η Αιτήτρια θα κινδυνεύσει από εκείνον, καθώς η τελευταία φορά που εκείνος την απείλησε ήταν δυο μήνες μετά την έκδοση του διαζυγίου, χωρίς όμως εκείνη να αντιμετωπίσει κάποια άλλη απειλή από εκείνον τους επόμενους 4 μήνες που ακολούθησαν, μέχρι εκείνη να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της.

55.         Στη συνέχεια, εξετάστηκε η κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στο Ιράν, καταλήγοντας οι Καθ’ ων η αίτηση ότι δεν ανακύπτουν στοιχεία εκ των οποίων μπορεί να πιθανολογηθεί ευλόγως ότι κατά την επιστροφή της στο Ιράν, θα αντιμετωπίσει πράξεις δίωξης  ή ότι θα αντιμετωπίσει κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή βλάβη.

56.         Κατά τη νομική ανάλυση, οι Καθ’ ων η αίτηση καταλήγουν ότι δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής της Αιτήτριας στις πρόνοιες του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου για αναγνώρισή της ως πρόσφυγα καθώς δεν προκύπτει ότι κατά την επιστροφή της εκεί, θα κινδυνέψει με πράξεις δίωξης για έναν από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο. Σε ανάλογο συμπέρασμα κατέληξαν και ως προς την συνδρομή των προϋποθέσεων υπαγωγής της Αιτήτριας σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Τέλος, καταλήγουν οι Καθ’ ων η αίτηση ότι η ενδεχόμενη επιστροφή της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της δεν αντίκεται στην αρχή της μη – επαναπροώθησης και το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ.

57.         Σημειώνεται ότι κατά την ενώπιον του δικαστηρίου ακροαματική διαδικασία υποβλήθηκαν περαιτέρω ερωτήματα στην Αιτήτρια, όπου η τελευταία επιβεβαίωσε τον πυρήνα του αιτήματός της. Στο πλαίσιο της δικαστικής διαδικασίας, η Αιτήτρια προσκόμισε εκ νέου το πιστοποιητικό βάπτισής της και μια λίστα διαδικτυακών συνδέσμων, μία φορητή μονάδα αποθήκευσης (USB) η οποία εμπεριέχει πλήθος βίντεο τα οποία παρουσιάζουν την Αιτήτρια κατά τη διάρκεια της παρουσίασης εκπομπών στο Χριστιανικό δίκτυο Sat7 Pars, φωτογραφίες από τη βάπτισή της, καθώς και άλλες φωτογραφίες από τα προφίλ που διατηρεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με έντονη την παρουσία και προώθηση του Χριστιανισμού (βλ. τεκμήρια 3,4,5,6). Προσκόμισε παράλληλα, αντίγραφο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου αναφορικά με την αδερφή της και την οικογένειά της, σύμφωνα με την οποία της χορηγήθηκε προσφυγικό καθεστώς (βλ. τεκμήριο 2) καθώς και μία λίστα με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με τις επικρατούσες συνθήκες στη χώρα καταγωγής της.

58.         Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, επισημαίνονται τα εξής:

59.         Αξιολογώντας τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας συντάσσομαι με τους Καθ’ ων η αίτηση ως προς την αποδοχή του πρώτου (χώρα καταγωγής, τόπος διαμονής, προσωπικά στοιχεία και προφίλ) και του τρίτου ουσιώδους ισχυρισμού της (πρώην θύμα ενδοοικογενειακής βίας από τον πρώην σύζυγό της), όπως αυτοί απομονώθηκαν και εξετάστηκαν από τους Καθ’ ων η αίτηση , για τους ίδιους λόγους που καταγράφονται στην έκθεση εισήγηση.

60.         Περαιτέρω, από πηγές που εντόπισε το παρόν Δικαστήριο αναφορικά με την εξωτερική πτυχή της αξιοπιστίας της ως προς τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό, κρίνεται σκόπιμο αρχικά να αποσαφηνιστεί ότι η μορφή βίας που υπέστη η Αιτήτρια στην παρούσα, και η οποία αποτελεί αναντίλεκτα μορφή ενδοοικογενειακής βίας, περιλαμβάνει κάθε μορφή βίας εναντίον άλλου ατόμου με σκοπό να το βλάψει ή να το ελέγξει και ειδικότερα όσον αφορά τη βία που στοχεύει μια γυναίκα, αυτή διαπράττεται από ένα μέλος του νοικοκυριού όπως είναι ο σύντροφος, ο σύζυγος, ο πρώην σύντροφος, μέλη της οικογένειας, φίλοι και γονείς[1]. Η ενδοοικογενειακή βία κατά της γυναίκας κατηγοριοποιείται ως σωματική, ψυχολογική και σεξουαλική[2]. Σύμφωνα με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με τις επικρατούσες συνθήκες στο Ιράν, η ενδοοικογενειακή βία, είναι συνηθισμένη στη χώρα[3]. Σύμφωνα με υπολογισμούς που προκύπτουν με βάση ακαδημαϊκή αρθρογραφία, κάθε χρόνο 375-450 γυναίκες σκοτώνονται από άνδρες συγγενείς τους στο όνομα της διατήρησης της «τιμής» της οικογένειας[4].

61.         Σε σχέση δε με την έκδοση διαζυγίου στο Ιράν και σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία, σχεδόν τέσσερις στους δέκα γάμους στο Ιράν καταλήγουν σε διαζύγιο, προκαλώντας τις κραυγές των θεοκρατών για μια κρίση που μπορεί να μην είναι τόσο προφανής σε ορισμένες από τις γυναίκες που αποκτούν την ελευθερία τους. Αλλά ο δύσκολος δρόμος μιας γυναίκας για να ανακτήσει τη ζωή της μέσω του διαζυγίου δείχνει πόσο βαθιά η πατριαρχία και η ισλαμική κυριαρχία στοιβάζουν τις πιθανότητες ενάντια στις Ιρανές πρώην συζύγους[5].

62.         Σύμφωνα με το άρθρο 1133 του Αστικού Κώδικα του Ιράν, ένας άνδρας μπορεί να χωρίσει τη σύζυγό του μονομερώς ανά πάσα στιγμή,^[6] αλλά μια γυναίκα πρέπει να προσφύγει στα δικαστήρια για διαζύγιο για περιορισμένους λόγους, όπως η απόδειξη ότι ο σύζυγός της έχει σταματήσει να την υποστηρίζει οικονομικά ή επειδή αντιμετωπίζει «δύσκολη και ανεπιθύμητη κατάσταση» (άρθρο 1130).^[7] Ωστόσο, οι δικαστές έχουν τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίσουν τί συνιστά «δύσκολη και ανεπιθύμητη κατάσταση» και σε πολλές περιπτώσεις οι γυναίκες δυσκολεύονται να αποδείξουν την κακοποίηση που βιώνουν.

63.         Η πλέον πρόσφατη αναφορά του USDOS, δημοσιευθείσα τον Μάρτιο του 2023, η οποία καλύπτει τα γεγονότα που αφορούν την κατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν για το έτος 2022, επιβεβαιώνει ότι μια γυναίκα μπορεί να πάρει διαζύγιο μόνο εάν ο σύζυγός της υπογράψει σύμβαση που της παρέχει αυτό το δικαίωμα, δεν μπορεί να συντηρήσει την οικογένειά του, παραβιάζει τους όρους του συμβολαίου γάμου ή είναι τοξικομανής ή φρενοβλαβής. Αντίθετα, ένας άντρας μπορεί να χωρίσει τη γυναίκα του χωρίς να δώσει καμία αιτιολογία. παρότι ο νόμος αναγνωρίζει το δικαίωμα μιας διαζευγμένης γυναίκας σε μέρος της κοινής περιουσίας και σε διατροφή, δεν εφαρμόζεται πάντα.^[8] Οι ανωτέρω πηγές επιβεβαιώνουν, τις συναφείς δηλώσεις της Αιτήτριας.

 

64.         Ως προς τον έτερο ισχυρισμό της περί των απειλών που δέχτηκε από τον πατέρα της, επίσης συντάσσομαι με τους Καθ’ ων η αίτηση ότι οι δηλώσεις της ως προς την αντίθεση του πατέρα της με το επικείμενο διαζύγιό της καθώς και με τη γενικότερη προσέγγισή του ως προς τη διαδικασία του γάμου της παρουσιάστηκαν με ικανοποιητική λεπτομέρεια. Εντούτοις, διαπιστώνεται ότι όντως οι αναφορές της ως προς τις απειλές που δέχτηκε από τον πατέρα της είναι γενικόλογες, χωρίς ειδική μνεία σε συγκεκριμένες περιστάσεις. Κατά τα άλλα υιοθετείται το σύνολο των ευρημάτων κάτω από αυτόν ισχυρισμό που καταγράφουν οι Καθ’ ων η αίτηση στην έκθεση εισήγηση. Όπως μεταξύ άλλων παρατηρούν οι Καθ’ ων η αίτηση, ο πατέρας της Αιτήτριας και η μητέρα της χώρισαν με αφορμή το δικό της διαζύγιο και τη φυγή της από τη χώρα, ενώ καίτοι διατηρεί επικοινωνία με την μητέρα της, δεν προκύπτει οποιαδήποτε σωματική ή άλλη απόπειρα βλάβης της ίδιας της μητέρας της Αιτήτριας. Το δεδομένο αυτό ευλόγως αποτελεί ένδειξη ως προς τη ψυχική και εξωτερική στάση του πατέρα της Αιτήτριας σε μία αντίστοιχη με τη δική της περίπτωση, ήτοι το διαζύγιο του ιδίου με τη μητέρα της Αιτήτριας. Από τις ανωτέρω πηγές υπό τον ουσιώδη ισχυρισμό τρία, προκύπτει η αντίθεση της πατριαρχικής ιρανικής κοινωνίας με τα αυξανόμενα διαζύγια.

65.         Επιπλέον, κατόπιν σχετικής έρευνας σε εξωτερικές πηγές ανευρέθησαν πληροφορίες οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι  ο νόμος στο Ιράν δεν απαγορεύει την οικογενειακή βία και οι αρχές εκλαμβάνουν την κακομεταχείριση εντός της οικογένειας ως ένα ιδιωτικό ζήτημα που σπάνια συζητείται δημόσια[9]. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το «έγκλημα τιμής», η πράξη δηλαδή βίας ή κακοποίησης, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας, η οποία έχει διαπραχθεί ή μπορεί να διαπραχθεί για την προστασία ή την αποκατάσταση της τιμής ενός ατόμου, της οικογένειας ή/και της κοινότητας για εικαζόμενες ή υποτιθέμενες παραβιάσεις της οικογένειας και /ή τον κώδικα συμπεριφοράς της κοινότητας[10]. Ο σύζυγος, ο πατέρας, ο αδελφός ή ένας άλλος συγγενής μπορεί να διαπράξει ένα έγκλημα τιμής ή να διατάξει την διάπραξή του όταν η συμπεριφορά του ατόμου εναντίον του οποίου κατευθύνεται το έγκλημα αντίκειται στους κοινωνικούς ή πολιτιστικούς κανόνες και θεωρείται ότι έχει βλάψει τη φήμη της οικογένειας[11]. Παράλληλα, σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες στη χώρα, σε ένα άνδρα που κρίνεται ένοχος για τη δολοφονία της κόρης του, επιβάλλεται ποινή από τρία έως δέκα χρόνια φυλάκισης αντί για την κανονική θανατική ποινή ή την πληρωμή diya που επιβάλλονται σε υποθέσεις ανθρωποκτονιών, επειδή οι πατέρες θεωρούνται νόμιμοι κηδεμόνες και απαλλάσσονται από θανατική ποινή για τη δολοφονία των παιδιών τους[12].

66.         Ωστόσο, αυτό δεν αρκεί προκειμένου να θεμελιωθεί η αξιοπιστία της Αιτήτριας ως προς τον τέταρτο ουσιώδη ισχυρισμό, δεδομένης της μη θεμελίωσης της εσωτερικής της αξιοπιστίας. 

67.         Τέλος, εξετάζοντας το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό της Αιτήτριας περί μεταστροφής της στο χριστιανισμό, παρατηρούνται τα εξής. Η Αιτήτρια υπήρξε συνεκτική και σταθερή ως προς αυτή την παράμετρο του αιτήματός της. Ήταν σε θέση να εξηγήσει τα εσωτερικά κίνητρα που ώθησαν τη μεταστροφή της ενώ παράλληλα εξωτερικά κατείχε επαρκείς γνώσεις ως προς το χριστιανισμό, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν σε θέση να απαντήσει στο σύνολο των ερωτημάτων που της υποβλήθηκαν γύρω από βασικές παραμέτρους του χριστιανισμού. Το δεδομένο αυτό κρίνεται εν μέρει δικαιολογημένο δεδομένης της πρόσφατης μεταστροφής της και του γεγονότος ότι μεγάλωσε σε ένα ισλαμικό περιβάλλον. Η ίδια ωστόσο παρουσίασε επαρκή γνώση σε αρκετές παραμέτρους ενώ παράλληλα παρέθεσε με συνοχή και ακρίβεια τη συμμετοχή της στη χριστιανική κοινότητα στην οποία έχει ενταχθεί τόσο κατά τη διοικητική όσο κατά την ενώπιόν μου δικαστική διαδικασία, όπου της υποβλήθηκαν συναφή ερωτήματα. Αποτελεί δε παραδοχή της ότι με τον χριστιανισμό ήρθε σε επαφή μετά από την είσοδό της στη Δημοκρατία. H Αιτήτρια δήλωσε εξάλλου ότι βαπτίστηκε, εξηγώντας τη διαδικασία αλλά και τα συναισθήματά της κατά και μετά από αυτή την τελετή. Ως προς την τελετή της βάπτισής της, η Αιτήτρια προσκόμισε αντίγραφο πιστοποιητικού βάπτισης στην ευαγγελική εκκλησία (Church of Greater Grace Cyprus) αλλά και άλλο φωτογραφικό της τελετής βάπτισής της. Επιπλέον, προσκόμισε υλικό προς υποστήριξη της δήλωσής της ότι συμμετέχει ενεργά σε διαδικτυακό κανάλι θρησκευτικού και ενημερωτικού περιεχομένου, ενώ παραπέμπει και στο προφίλ της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από όπου διατυπώνει, μεταξύ άλλων τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις.  Πρέπει να επισημανθεί ότι το παρόν Δικαστήριο συναξιολογεί καταρχάς τα εν λόγω έγγραφα και στοιχεία ακόμα και στις περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η γνησιότητά τους (Βλ. Απόφαση του ΔΕΕ της 10.6.2021, την υπόθεση C‑921/19, LH κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2021:478, σκέψεις 44 και 66). Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της αυθεντικότητας ενός εγγράφου μπορεί βεβαίως να ληφθούν υπόψη και τυχόν εξόφθαλμες ενδείξεις μεταποίησης του εγγράφου τις οποίες είναι εύκολο να διακρίνει το Δικαστήριο ακόμα και χωρίς την επέμβαση ενός εμπειρογνώμονα[13]. Αξιολογώντας ελεύθερα τα ανωτέρω τεκμήρια, δεν παρουσιάζονται ορατές ενδείξεις παραποίησης ή αμφισβήτησης του περιεχομένου τους. Παράλληλα, το φωτογραφικό και το οπτικογραφημένο υλικό που παρουσιάζεται η Αιτήτρια ως βαπτιζόμενη και ως παρουσιάστρια είναι συνεπές προς τις αντίστοιχες αναφορές της. Επιπλέον επιβεβαιώνεται η ύπαρξη του δόγματος, το οποίο ασπάζεται η Αιτήτρια και η δράση του στη Δημοκρατία.[14] Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνεται ότι θεμελιώνεται τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική αξιοπιστία της Αιτήτριας περί μεταστροφής της στο χριστιανισμό. 

68.         Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που η Αιτήτρια διατρέχει στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών της, διαπιστώνονται τα κάτωθι. Αναφορικά με το προφίλ της ως διαζευγμένης ιρανής νεαρής γυναίκας, σύμφωνα με αξιόπιστες εξωτερικές πηγές διαπιστώνονται τα εξής.

69.         Αναφορικά με την κατάσταση των δικαιωμάτων των γυναικών, η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για το 2022 που δημοσιεύτηκε στις 27 Μαρτίου 2023 αναφέρει ότι «οι αρχές συνέχισαν να αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, μεταξύ άλλων σε σχέση με το γάμο, το διαζύγιο, την επιμέλεια παιδιών, την απασχόληση, την κληρονομιά και τα πολιτικά αξιώματα. Η νόμιμη ηλικία γάμου για τα κορίτσια παρέμεινε στα 13 και οι πατέρες μπορούσαν να λάβουν δικαστική άδεια για να παντρευτούν οι κόρες τους σε μικρότερη ηλικία. Οι γυναίκες και τα κορίτσια ήταν στην πρώτη γραμμή της λαϊκής εξέγερσης, αμφισβητώντας δεκαετίες διακρίσεων και βίας με βάση το φύλο και αψηφώντας τους νόμους περί διακρίσεων και ταπεινωτικού υποχρεωτικού καλύμματος της κεφαλής που έχουν ως αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν καθημερινή παρενόχληση και βία από κρατικούς και μη φορείς, αυθαίρετη κράτηση, βασανιστήρια και άλλη κακομεταχείριση και άρνηση πρόσβασης στην εκπαίδευση, την απασχόληση και τους δημόσιους χώρους. Υπήρξε μια αυστηρότερη επιβολή αυτών των νόμων στα μέσα του 2022, με αποκορύφωμα τον θάνατο της Mahsa (Zhina) Amini τον Σεπτέμβριο, μέρες μετά τη βίαιη σύλληψή της από την αστυνομία «ηθικής» του Ιράν εν μέσω αξιόπιστων αναφορών για βασανιστήρια και άλλη κακομεταχείριση. Οι αρχές απέτυχαν να παράσχουν επαρκή υγειονομική περίθαλψη με βάση το φύλο στις γυναίκες κρατούμενες».^[15]

70.         Σε σχέση με τις συνθήκες που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν συγκεκριμένα οι διαζευγμένες γυναίκες από τον πρώην σύζυγό τους στο Ιράν, το Δικαστήριο εντόπισε συνέντευξη του  Mehrdad Darvishpour, ενός Σουηδού κοινωνιολόγου, στην Iranwire, ένα συνεργατικό ειδησεογραφικό ιστότοπο που διευθύνεται από επαγγελματίες Ιρανούς δημοσιογράφους στη διασπορά αλλά και εντός του Ιράν, κατά τη διάρκεια της οποίας ανέφερε ότι οι γυναίκες στο Ιράν αναλαμβάνουν συχνά την πρωτοβουλία να υποβάλουν αίτηση διαζυγίου με σκοπό να καταστούν πιο συνειδητοποιημένες, οικονομικά ανεξάρτητες και να μορφωθούν με την πάροδο του χρόνου. Αλλά αυτές οι γυναίκες είναι επίσης πιο πιθανό να υποστούν παρενόχληση από τους πρώην συζύγους τους. «Ένας από τους λόγους για αυτό είναι οι πατριαρχικές αξίες», δήλωσε ο Darvishpour. «Η απώλεια μιας συζύγου προσβάλλει την αντρική «αυθεντία» τους. Έτσι, ακόμη και αφού ξεκινήσουν μια νέα ζωή, θα συνεχίσουν να προσπαθούν να απομονώσουν την πρώην τους.  «Ένας άλλος λόγος είναι ότι δεν θέλουν να θεωρούν ότι «έχασαν». Αυτοί οι άνδρες γενικά προσπαθούν να φέρουν πίσω τις γυναίκες τους και αν δεν τα καταφέρουν, καταφεύγουν στις χειρότερες δυνατές συκοφαντίες. Ή θα προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν τη χαμένη ανδρική τους εξουσία μέσω λεκτικής, ψυχικής, σωματικής, ακόμη και σεξουαλικής βίας. Δεν θα σταματήσουν σε τίποτα», τόνισε ο Darvishpour. Το στίγμα του διαζυγίου, επισημαίνει ο Darvishpour, ξεπερνά κατά πολύ τα σύνορα του Ιράν. «Η αλλαγή συμπεριφοράς [απέναντι σε μια διαζευγμένη γυναίκα] από την πλευρά των συγγενών και των συνεργατών οφείλεται στο ότι όλοι πιστεύουν ότι η γυναίκα είναι ο ένοχος. Σε μια πατριαρχική νοοτροπία, η οικογένεια είναι ένας ιερός θεσμός – αυτός που η γυναίκα έχει μολύνει παίρνοντας διαζύγιο. Είναι, επομένως, μια απειλή για την ιερότητα της οικογένειας». Οι διαζευγμένες γυναίκες, προσθέτει, μπορεί, αντί για αλληλεγγύη, να δεχθούν περαιτέρω απομόνωση από τα μέλη της οικογένειάς τους»[16].

71.         Η ανωτέρω πηγή, σε άρθρο του Ιουλίου του 2024, αναφέρει την περίπτωση της  Marzieh,  μία από τις πολλές γυναίκες που έχασαν τη ζωή τους κατά τους πρώτους μήνες του 2024 επειδή δεν ήθελαν να συνεχίσουν να ζουν με τους συζύγους τους και επειδή χρησιμοποιούσαν τους νομικούς διαύλους που υπάρχουν στο δικαστικό σύστημα της Ισλαμικής Δημοκρατίας για χωρισμό και διαζύγιο. Στις 22 Ιουνίου 2024, το άρθρο αναφέρει, γνωστοποιήθηκε η δολοφονία μιας νεαρής γυναίκας που ονομαζόταν Neda Amiri, στο Khorramabad. Αυτόπτες μάρτυρες διηγήθηκαν ότι ενώ εργαζόταν στο γραφείο της, δολοφονήθηκε από τον πρώην σύζυγό της μέσα στη μέρα με οκτώ σφαίρες. Απαντώντας στο ερώτημα γιατί οι άνδρες σε κοινωνίες όπως το Ιράν δεν αποδέχονται το αίτημα μιας γυναίκας για διαζύγιο και είναι έτοιμοι ακόμη και να πάρουν τη ζωή της, η Marzieh Mohebi, νομικός και δικηγόρος, δήλωσε στο IranWire: «Στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, με βάση το κυρίαρχο πατριαρχικό ιδεολογικό σύστημα και τους νόμους, οι γυναίκες θεωρούνται μέρος της περιουσίας ενός άνδρα. Έτσι, όταν μια γυναίκα ζητά διαζύγιο, γίνεται αντιληπτό ως μια προσπάθεια να απελευθερωθεί από τον άνδρα, ωθώντας τον άνδρα να υπερασπιστεί αυτό που θεωρεί ως ιδιοκτησία του, μερικές φορές ακόμη και στο σημείο να σκοτώσει τη γυναίκα του». Σημείωσε επίσης την ευρεία χρήση ναρκωτικών από άνδρες ως έναν άλλο λόγο για τη δολοφονία γυναικών κατά τον χωρισμό ή μετά την έκδοση διατάγματος διαζυγίου. "Τα ναρκωτικά οδηγούν σε παράνοια στους άνδρες, η οποία είναι εμφανής στις περισσότερες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας γυναικών. Ωστόσο, αυτό το ζήτημα, όπως πολλά άλλα, συγκαλύπτεται από το κυβερνόν σύστημα στο Ιράν."  Το ίδιο άρθρο επιβεβαιώνει ότι στις 23 Ιουνίου 2024, μια άλλη γυναίκα, η Narmin Pirhaman, μητέρα δύο παιδιών από το χωριό Chamsoo στο Sanandaj, σκοτώθηκε από τον σύζυγό της με πολλαπλά τραύματα από μαχαίρι μπροστά στο γραφείο διαζυγίων[17].

72.         Παράλληλα, το COI Query της EUAA το οποίο δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2024, ως προς την κατάσταση των διαζευγμένων γυναικών στο Ιράν, αναφέρει ότι η ιρανική κυβέρνηση θεωρεί τις διαζευγμένες γυναίκες ως πολίτες «δεύτερης κατηγορίας»[18], ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν κοινωνικό στίγμα[19]. Μια μελέτη σχετικά με τις  εμπειρίες των γυναικών μεταναστών από το Ιράν σχετικά με τη βία που δέχτηκαν από το στενό τους σύντροφο στο Ιράν,  η οποία δημοσιεύτηκε το 2024 από το Journal of Immigrant and Minority Health[20], επιβεβαίωσε την «καταπιεστική κουλτούρα» κατά των διαζευγμένων γυναικών του Ιράν[21]. Ομοίως, μια μελέτη για την επιρροή της ιρανικής κουλτούρας στην ψυχική υγεία των διαζευγμένων γυναικών που δημοσιεύτηκε το 2022 από το Journal of Social and Personal Relationships[22], ανέφερε ότι οι γυναίκες έπρεπε «να αντιμετωπίσουν το κοινωνικό-πολιτισμικό και το στίγμα λόγω του διαζυγίου[23].

73.         Σε σχέση δε με τη δυνατότητα κρατικής προστασίας των γυναικών στο Ιράν, από εξωτερικές πηγές επιβεβαιώνεται ότι «η υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και προστασία των γυναικών από τη βία», που εισήχθη πάνω από μια δεκαετία νωρίτερα, καθυστέρησε στο κοινοβούλιο του Ιράν. Οι νομοθέτες απέτυχαν να αναθεωρήσουν το νομοσχέδιο για τον ορισμό της ενδοοικογενειακής βίας ως ξεχωριστό αδίκημα, την ποινικοποίηση του βιασμού και του γάμου ανηλίκων ή την εξασφάλιση ανάλογης τιμωρίας για τους άνδρες που δολοφονούν τις γυναίκες ή τις κόρες τους.^[24] Η έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2023, αναφέρει για το έτος 2022  ότι η κυβέρνηση δεν εφάρμοσε το νόμο και οι διατάξεις του νόμου, ιδίως τα τμήματα που αφορούν το οικογενειακό και το περιουσιακό δίκαιο, κάνουν διακρίσεις εις βάρος των γυναικών. Η παρενόχληση κατά τη διάρκεια της δίκης, ο εκφοβισμός, η κράτηση και οι εκστρατείες συκοφαντικής δυσφήμισης εμπόδισαν σημαντικά την ικανότητα των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών να αγωνίζονται για και να προστατεύουν τα δικαιώματα των γυναικών.^[25]

74.         Η δε έλλειψη επαρκούς κρατικής προστασίας των γυναικών στο Ιράν καταδεικνύεται από περιστατικό δολοφονίας σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC τον Ιανουάριο του 2023, κατά το οποίο ένας άνδρας που αποκεφάλισε τη 17χρονη σύζυγό του, έπειτα από αίτημα διαζυγίου που υπέβαλε η τελευταία, καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκισης στο Ιράν. Αναλυτικότερα, «το κορίτσι ήταν παντρεμένο με τον σύζυγό της από την ηλικία των 12 ετών και είχε γεννήσει τον γιο τους όταν ήταν μόλις 14 ετών. Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι είχε καταφύγει στην Τουρκία αφού φέρεται ότι είχε υποστεί ενδοοικογενειακή βία από τον σύζυγό της, ο οποίος είχε αρνηθεί τα αιτήματά της για διαζύγιο. Είχε επιστρέψει στο Ιράν λίγες μέρες πριν από τη δολοφονία της τον περασμένο Φεβρουάριο, επειδή φέρεται να είχε λάβει διαβεβαιώσεις από την οικογένειά της ότι θα ήταν ασφαλής. Ο εκπρόσωπος του δικαστικού σώματος Massoud Setayeshi είπε στους δημοσιογράφους την Τετάρτη ότι ο Sajjad Heydari καταδικάστηκε σε επτάμισι χρόνια φυλάκιση για φόνο και επιπλέον οκτώ μήνες για επίθεση. Εξήγησε ότι η ετυμηγορία ήταν σύμφωνη με την ιρανική νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία ο φόνος από πρόθεση τιμωρείται με θάνατο, εκτός εάν η οικογένεια του θύματος συγχωρήσει τον δολοφόνο. Ο κουνιάδος της Μόνα καταδικάστηκε σε ποινή 45 μηνών για συνέργεια στη δολοφονία.». Η φρικτή δολοφονία προκάλεσε νέο κύμα διαμαρτυριών και διεκδικήσεων στο Ιράν για την ψήφιση νόμου με στόχο την πρόληψη της ενδοοικογενειακής βίας και την προστασία των θυμάτων.^[26]

75.         Από τις ανωτέρω πηγές προκύπτει ότι οι γυναίκες και δη οι διαζευγμένες γυναίκες στο Ιράν ενδέχεται να πέσουν σε κοινωνική δυσμένεια ενώ αμφίβολη είναι η προθυμία των αρχών να επέμβουν σε περιστατικά βίας κατά των γυναικών. Λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι η Αιτήτρια είναι διαζευγμένη γυναίκα και ότι στο παρελθόν υπήρξε θύμα κακοποίησης και ακολούθως, μετά το διαζύγιό της, παρενόχλησης από τον πρώην σύζυγό της. Εντούτοις, κατά παραδοχή της ίδιας για σημαντικό χρονικό διάστημα προτού εγκαταλείψει τη χώρα της (4 μήνες) ο πρώην σύζυγός της έπαψε να έχει επαφές με την ίδια και ταυτόχρονα, η Αιτήτρια είχε τουλάχιστον την υποστήριξη της μητέρας, του αδελφού και άλλου φιλικού της προσώπου. Παράλληλα, το διαζύγιό της δεν οδήγησε καθαυτό σε απώλεια της πρόσβασής της σε εργασία και άρα στη διασφάλιση των μέσων βιοπορισμού της. Λαμβάνοντας υπόψη και το προφίλ του πρώην συζύγου της ως τοξικομανούς, δεδομένο που συμβάλει στη ψυχική του αστάθεια, δεν μπορεί άνευ ετέρου να αποκλειστούν ενέργειες εναντίον της Αιτήτριας, οι οποίες θα εξέθεταν σε κίνδυνο τη σωματική της ακεραιότητα. Αυτό σε συνάρτηση με το γεγονός ότι οι αρχές της χώρας δεν φαίνεται με βάση τα ενώπιόν μου στοιχεία να είναι πρόθυμες να επέμβουν επαρκώς και προοληπτικώς για σκοπούς προστασίας γυναικών που απειλούνται από περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.

76.         Περαιτέρω, αναφορικά με τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι μετεστραφέντες στο Χριστιανισμό στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, κατόπιν σχετικής έρευνας σε εξωτερικές πηγές, επιβεβαιώνεται ότι oι Χριστιανοί είναι μία από τις τρείς αναγνωρισμένες θρησκευτικές μειονότητές μαζί με τους Ζωροαστριστές, και τους Εβραίους, στους οποίους σύμφωνα με Άρθρο 13 του Συντάγματος αναγνωρίζεται το δικαίωμα τους στην θρησκευτική λατρεία[27]. Το κυβερνητικό στατιστικό κέντρο του Ιράν αναφέρει, σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2022 για το έτος 2021, ότι υπάρχουν 117.700 δηλωμένοι χριστιανοί στη χώρα ωστόσο, οι πραγματικοί αριθμοί μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτεροι. Σύμφωνα με τη Βάση Δεδομένων Παγκόσμιας Θρησκείας του Πανεπιστημίου της Βοστώνης για το 2020, υπάρχουν περίπου 579.000 Χριστιανοί στο Ιράν. Η ΜΚΟ Open Doors USA υπολογίζει ότι ο αριθμός είναι 800.000 και το Elam Ministries, μια χριστιανική οργάνωση, εκτιμά ότι μπορεί να είναι μεταξύ 300.000 και 1 εκ.[28]. Δεν ισχύει ωστόσο το ίδιο για αυτούς που προέρχονται από Μουσουλμάνους γονείς και αποφάσισαν να μεταστραφούν στον χριστιανισμό, οι οποίοι θεωρούνται αποστάτες και δύναται να τους επιβληθούν αυστηρές ποινές στη βάση του Συντάγματος και του Ποινικού Κώδικα. Η μόνη αποδεκτή μεταστροφή θρησκείας είναι από άλλη θρησκεία στο Ισλάμ, όπως επιβεβαιώνει πλήθος πηγών[29]. Τον Ιανουάριο 2022, το κοινοβούλιο τροποποίησε τον ποινικό κώδικα προκειμένου να ποινικοποιήσει την προσβολή «θεϊκών θρησκειών ή ισλαμικών σχολών σκέψης» και τη διάπραξη «οποιασδήποτε αποκλίνουσας εκπαιδευτικής ή προσηλυτιστικής δραστηριότητας που έρχεται σε αντίθεση ή παρεμβαίνει στον ιερό νόμο του Ισλάμ» με ποινή φυλάκισης έως 5 έτη και/ή πρόστιμο.[30] Μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) δήλωσαν ότι αυτές οι νέες διατάξεις θέτουν τις θρησκευτικές μειονότητες σε μεγαλύτερο κίνδυνο δίωξης. Ο νόμος απαγορεύει πλέον ρητώς[31] στους μουσουλμάνους πολίτες να αλλάξουν ή να απαρνηθούν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις[32]. Τον Μάρτιο 2022, ο εισαγγελέας της Τεχεράνης ενημέρωσε έναν Χριστιανό μεταστραφέντα ότι η αίτησή του για πρόωρη αποφυλάκιση απορρίφθηκε παρά το γεγονός ότι κατηγορείται επίσης για λόγους εθνικής ασφάλειας λόγω συμμετοχής σε κατ' οίκον εκκλησία.[33] Τον Απρίλιο 2022, δικαστής της Τεχεράνης καταδίκασε έναν χριστιανό που διέθετε το σπίτι του ως κατ' οίκον εκκλησία σε δέκα χρόνια φυλάκιση για διδασκαλία και «προπαγάνδα αντίθετη και ενοχλητική προς την ιερή θρησκεία του Ισλάμ» ενώ σε δύο άλλους χριστιανούς αποστάτες επέβαλε δεκαετή «στέρηση κοινωνικών δικαιωμάτων», διετή απαγόρευση ταξιδιών στο εξωτερικό και δυνατότητας να γίνουν μέλη οποιασδήποτε πολιτικής ή κοινωνικής ομάδας και 50 εκατ. Τούμαν (1.200 $) πρόστιμο στον καθένα. Τον Μάιο 2022, ο ίδιος δικαστής καταδίκασε έναν πάστορα σε δέκα χρόνια φυλάκισης γιατί η δράση του απείλησε την εθνική ασφάλεια. Δύο γυναίκες που μεταστράφηκαν, μέλη κατ' οίκον εκκλησίας του αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης επίσης για λόγους εθνικής ασφάλειας[34]. Τον Ιανουάριο του 2022, το Υπουργείο Πληροφοριών δημοσίευσε ότι κάλεσε οκτώ χριστιανούς αποστάτες και τους πίεσε να αλλάξουν τη θρησκεία τους[35], ενώ τον Φεβρουάριο 2022, η Εισαγγελία της Τεχεράνης υπέβαλε σε χριστιανή μεταστραφείσα ποινή φυλάκισης δύο ετών με την κατηγορία ότι μιλούσε εναντίον του κράτους και ενεργούσε κατά της εθνικής ασφάλειας[36].

77.         Εξωτερικές πηγές επιβεβαιώνουν άλλωστε ότι το 2021,  η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε ψήφισμα που εκφράζει ανησυχία για «συνεχείς αυστηρούς και αυξανόμενους περιορισμούς στο δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης, θρησκείας ή πεποιθήσεων» και «παρενόχλησης, εκφοβισμού, δίωξης, αυθαίρετων συλλήψεων και κράτησης και υποκίνησης στο μίσος» εναντίον αναγνωρισμένων και μη αναγνωρισμένων θρησκευτικών μειονοτήτων[37].

78.         Από αναφορά σε άλλη πηγή σχετικά με την θρησκευτική ελευθερία και μεταστροφή στο Ιράν προκύπτει ότι η θανατική ποινή ισχύει για μη μουσουλμάνους οι οποίοι προσηλυτίζουν ή επιχειρούν να μεταστρέψουν μουσουλμάνους. Επίσης, στην ίδια πηγή καταγράφεται ότι όσοι ασπάζονται τον Χριστιανισμό στη χώρα απαγορεύεται να συμμετέχουν σε αναγνωρισμένες εκκλησιαστικές λειτουργίες και ως εκ τούτου πρέπει συλλογικά να εκφράσουν την πίστη τους μυστικά, στις λεγόμενες «house-churches». Επιπλέον, σημειώνεται περαιτέρω στην εν λόγω πηγή ότι: «..οι μουσουλμάνοι που μεταστρέφονται στο Χριστιανισμό κινδυνεύουν να συλληφθούν και να κρατηθούν εάν αποκαλυφθεί η μεταστροφή τους. Οι Χριστιανοί για τους οποίους διαπιστώνεται ότι 'προσηλυτίζουν' αντιμετωπίζουν υψηλό κίνδυνο σύλληψης, δίωξης και φυλάκισης»[38].

79.         Παράλληλα, ανώνυμη για λόγους ασφαλείας πηγή την οποία συμβουλεύτηκε η Μονάδα Έρευνας και Πληροφοριών (Cedoca - Documentation and Research Department) του Βελγίου ισχυρίζεται ότι «Ιρανοί πληροφοριοδότες συλλέγουν πληροφορίες επί προσώπων τα οποία μεταστρέφονται στο εξωτερικό», ως επίσης ότι, «Εάν οι αρχές του Ιράν ενδιαφέρονται για κάποια συγκεκριμένη ομάδα (όπως σε αυτή την περίπτωση, για παράδειγμα, όσων μεταστρέφονται), θα εξεύρουν την αναγκαία δυνατότητα παρακολούθησης των προσώπων αυτών στο εξωτερικό», ενώ σύμφωνα με την πηγή αυτή, «είναι πολύ πιθανό ότι η κυβέρνηση του Ιράν θα διεισδύσει σε κοινότητα Ιρανών που μεταστράφηκαν σε χώρες με ευρεία μεταστροφή Ιρανών.»[39] Σύμφωνα με έρευνα του Υπουργείου Εξωτερικών και Εμπορίου της Αυστραλίας (DFAT Australia), η οποία δημοσιεύτηκε το 2023, «οι αρχές προβαίνουν σε έλεγχο του διαδικτυακού περιεχομένου, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης», ενώ «Τα πρόσωπα τα οποία επανειλημμένα αναρτούν δημοσιεύσεις που συνιστούν ανοιχτά επικριτική κατά της κυβέρνησης [.] ή όσοι θεωρηθούν ότι ξεπερνούν τα ηθικά όρια ενδέχεται να προσελκύσουν δυσμενή προσοχή, ιδίως εάν το περιεχόμενο γίνει ευρέως γνωστό σε σύντομο χρονικό διάστημα (viral).» και «αυτό ισχύει και για τα πρόσωπα που βρίσκονται στο εξωτερικό[40].

80.         Ειδικά ως προς την παρακολούθηση των Χριστιανών και τη μεταχείριση των οικογενειών τους που βρίσκονται στο εξωτερικό, σύμφωνα με την τελευταία κοινή αναφορά από διάφορες ΜΚΟ, «Έξι εκπατρισμένοι Ιρανοί Χριστιανοί ανέφεραν το 2022 ότι διάφορα μέλη της οικογένειας τους στο Ιράν είχαν κληθεί προς ανάκριση και παρενοχλήθηκαν σε σχέση με τις δραστηριότητες των συγγενών τους στο εξωτερικό. [.]»[41]. Η ίδια αναφορά προσθέτει ότι «Στα μέλη της οικογένειας τυπικά αναφερόταν ότι εφόσον έπειθαν τους συγγενείς τους να επιστρέψουν στο Ιράν, οι πιθανές δικαστικές καταδίκες τις οποίες θα αντιμετώπιζαν για τις Χριστιανικές τους δραστηριότητες θα μειώνονταν»[42].

81.         Πέραν των πιο πάνω, από πηγές που αναφέρονται σε σχετική έρευνα από έγκυρη πηγή καταγράφεται ότι «Η Ιρανική κυβέρνηση στοχεύει τους πολίτες της για τις ειρηνικές πολιτικές τους δραστηριότητες και την άσκηση της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης και της ελευθερίας της θρησκείας ή της πεποίθησης.», ως επίσης ότι «Τα δικαστήρια έχουν συχνά επιβάλει μακροχρόνιες ποινές εναντίον δημοσιογράφων που θεωρείται ότι έχουν παραβιάσει τις 'κόκκινες γραμμές', συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δημοσιεύουν υλικό στο διαδίκτυο. Αντί να χρησιμοποιούν διατάξεις βάσει του Νόμου για τον Τύπο, οι αρχές συχνά επικαλούνται νομοθεσία που σχετίζεται με την εθνική ασφάλεια ή για αδικήματα με βάση τη θρησκεία. Αυτή η νομοθεσία επιτρέπει αυστηρότερες ποινές, συμπεριλαμβανομένων ποινών φυλάκισης που κυμαίνονται από έξι έως 10 χρόνια ή περισσότερο»[43]. Σε άλλη έγκυρη πηγή καταγράφεται ότι: «Το σύνταγμα ορίζει τη χώρα ως Ισλαμική δημοκρατία και ορίζει το [Ισλάμ] ως την επίσημη θρησκεία για το κράτος. Το σύνταγμα ορίζει όπως όλοι οι νόμοι και οι κανονισμοί πρέπει να βασίζονται σε 'ισλαμικά κριτήρια' και σε επίσημη ερμηνεία της sharia. [.] Ο νόμος απαγορεύει στους μουσουλμάνους να αλλάξουν ή να απαρνηθούν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Οι μόνες αναγνωρισμένες μεταστροφές είναι από άλλες θρησκείες στο Ισλάμ. Με βάση τη Sharia, όπως ερμηνεύεται από την κυβέρνηση, η μεταστροφή από το Ισλάμ θεωρείται ως αποστασία, ένα έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο. [.] Σύμφωνα με το νόμο, οι μη μουσουλμάνοι δεν επιτρέπεται να συμμετέχουν σε δημόσια πειθώ ή να επιχειρήσουν να προσηλυτίσουν έναν μουσουλμάνο σε άλλη πίστη ή πεποίθηση. Ο νόμος θεωρεί ότι αυτές οι δραστηριότητες είναι προσηλυτιστικές και τιμωρούνται με θάνατο.»[44]

82.         Ως προς το προφίλ που φέρεται να διατηρεί η Αιτήτρια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δια του οποίου φέρεται να προωθεί και να επιδεικνύει τη μεταστροφή της στο Χριστιανισμό, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Danish Immigration Service (DIS) και στα πλαίσια σχετικής δήλωσης του Υπουργείου Εξωτερικών της Δανίας, προκύπτει πως «δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί πως τα τηλέφωνα και οι δραστηριότητες ατόμων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα εξετάζονταν κατά την είσοδο [τους στο Ιράν]», κάτι που «συνέβαινε, ωστόσο, και πριν από τον Σεπτέμβριο του 2022» (όταν ξέσπασαν τότε διαδηλώσεις/εξεγέρσεις στο Ιράν), ενώ «είναι γνωστό ότι η Ιρανική υπηρεσία πληροφοριών είναι πολύ ενεργή στην παρακολούθηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που ανήκουν σε αριθμό Ιρανών πολιτών»[45]. Συνακόλουθα των πιο πάνω και σχετικά με τις υπηρεσίες πληροφοριών/ασφαλείας στο Ιράν, εντοπίζονται αναφορές που παραπέμπουν στο ότι εντός του κάθε κρατικού ή ιδιωτικού οργανισμού στη χώρα, υποχρεωτικά υπάρχουν παραρτήματα των τμημάτων ασφαλείας, το προσωπικό των οποίων έχει την ευθύνη/καθήκον να εντοπίζει πιθανές απειλές για την ασφάλεια και σε αυτό το πλαίσιο, παρακολουθούν τους υπαλλήλους του κάθε οργανισμού και τις επικοινωνίες τους, ενεργώντας ως πληροφοριοδότες και παρεμβαίνοντας στις πρακτικές προσλήψεων/απολύσεων[46].

83.         Όπως προέκυψε από τις ανωτέρω πληροφορίες, τόσο η μεταστροφή από το ισλάμ στον χριστιανισμό, όσο και η προώθηση του χριστιανισμού, θεωρούνται ποινικά αδικήματα, που μπορούν να επιφέρουν μέχρι και τη θανατική ποινή, ενώ το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και λατρείας των μεταστραφέντων χριστιανών, περιορίζεται σε τέτοιο βαθμό ώστε να πλήττεται ο πυρήνας του, σε συνδυασμό με τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας, τη μεταστροφή της στον χριστιανισμό κατά την παραμονή της στη Δημοκρατία και την ενσωμάτωσή της στον καθημερινή της ζωή, την γνωστοποίηση της μεταστροφής της μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και την υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής διαφορετικού από τις αξίες που πρεσβεύει το ισλάμ, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο την ορατότητά της, κρίνεται ότι ο φόβος της να εκδιωχθεί από τις αρχές της χώρας καταγωγής της είναι βάσιμος και δικαιολογημένος. Εξάλλου, εύλογα δεν θα μπορούσε να αναμένεται από την Αιτήτρια να απέχει από την άσκηση των θρησκευτικών της καθηκόντων, προς αποφυγή τυχόν κινδύνου (ΔΕΕ, απόφαση της 5ης Σεπτεμβρίου 2012, συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-71/11 και C-99/11, Bundesrepublik Deutschland κατά Y και Z, ECLI:EU:C:2012:518).[47] Παρά το γεγονός ότι, κατά τις δηλώσεις της, η μητέρα και ο αδελφός της πληροφορήθηκαν τη μεταστροφή της θετικά και ουδέτερα, αντίστοιχα, ο κίνδυνος που διατρέχει η Αιτήτρια πηγάζει από το ίδιο το κράτος ως φορέα δίωξης και την κοινωνία εν γένει. Επιπλέον, άγνωστη παραμένει και η στάση του πατέρα της, με τον οποίο η Αιτήτρια δεν φαίνεται να έχει άμεση επικοινωνία, αλλά όπως προκύπτει από τις δηλώσεις της, αυτός διατηρεί απόψεις πιο εναρμονισμένες με τον κοινωνικό του περίγυρο και τις γενικότερες αξίες της ιρανικής κοινωνίας.

84.         Υπενθυμίζεται εξάλλου, ότι κατά το άρθρο 3Γ του περί Προσφύγων Νόμου, ως πράξεις δίωξης ορίζονται όσες είναι αρκούντως σοβαρές λόγω της φύσης ή της επανάληψης τους ώστε να συνιστούν σοβαρή παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά των δικαιωμάτων από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση, βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 2, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.

85.         Όπως προέκυψε ανωτέρω, η Αιτήτρια, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής θα βρεθεί αντιμέτωπη με σωρεία παραβιάσεων βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεταξύ των οποίων παραβίαση του δικαιώματος άσκησης της θρησκευτικής ελευθερίας  ή των πεποιθήσεων, καθώς επίσης κίνδυνο για σύλληψη και φυλάκιση αλλά ακόμη και θανατική ποινή, τα οποία αναμφιβόλως αποτελούν δίωξη. Υπόψη λαμβάνεται εξάλλου το ήδη βεβαρημένο προφίλ της ως διαζευγμένης γυναίκας.

86.         Εν προκειμένω, όπως αναλύθηκε ανωτέρω, ο κίνδυνος που διατρέχει η Αιτήτρια άμα τη επιστροφή της στη χώρα καταγωγής της, είναι συνυφασμένος με τις θρησκευτικές τις πεποιθήσεις. Όπως προκύπτει και από το άρθρο 14 του περί Προσφύγων Νόμου, οι ανάγκες παροχής διεθνούς προστασίας δύνανται να ανακύπτουν και επιτόπου, μετά από την άφιξη εντός αιτούντος στο κράτος υποδοχής.  

87.         Φορείς δίωξης υπό την έννοια του περί Προσφύγων Νόμου μπορεί να είναι είτε οι κρατικές αρχές είτε ιδιώτες, αν οι κρατικές αρχές ανέχονται ή αρνούνται ή αποδεικνύονται αδύναμες να παρέχουν αποτελεσματική προστασία (βλ. άρθρο 3Β του περί Προσφύγων Νόμου και Εγχειρίδιο της Ύπατης Αρμοστείας Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, παράγραφος 65).  Εν προκειμένω, όπως προέκυψε από την ανωτέρω αξιολόγηση, ενδεχόμενοι φορείς δίωξης είναι τόσο ιδιωτικοί φορείς όσο και το ίδιο το κράτος.

88.         Δεδομένου ότι φορέας δίωξης είναι το κράτος, αποκλείεται η δυνατότητα της Αιτήτριας να εγκατασταθεί σε οποιοδήποτε άλλη περιοχή της χώρα καταγωγής της.[48] Περαιτέρω, ενόψει της εν γένει στοχοποίησης των χριστιανών στο Ιράν, αλλά και την κατά ενιαίο τρόπο αντιμετώπιση των μεταστραφέντων σε ολόκληρη τη χώρα, της αδυναμίας της κυβέρνησης και των αστυνομικών αρχών να επιβληθούν ή να ελέγξουν τις σχετικές επιθετικές συμπεριφορές, όπως προκύπτει από τις ανωτέρω πληροφορίες και της αυξημένης ορατότητας της Αιτήτριας ως μεταστραφείσας, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν υπάρχει δυνατότητα εγχώριας προστασίας της και, ως εκ τούτου, εσωτερικής μετεγκατάστασής της σε άλλο ασφαλές τμήμα της χώρας καταγωγής της.

89.         Συνεπώς, συνεκτιμώντας όλα τα ανωτέρω στοιχεία και δεδομένα, και αξιολογώντας τις διαθέσιμες πληροφορίες σε εξωτερικές πηγές, στα πλαίσια της ως άνω παρατιθέμενης νομολογίας, κρίνεται ότι τεκμηριώνονται οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας  περί κινδύνου δίωξης της στη χώρα καταγωγής της, για λόγους που εμπίπτουν στην έννοια της θρησκείας. Ως εκ τούτου, πληρούνται στο πρόσωπό της τα κριτήρια του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου για την υπαγωγή της σε προσφυγικό καθεστώς.

90.         Τέλος, από τα στοιχεία του φακέλου της Αιτήτριας και τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα ενώπιόν μου, δεν προκύπτει να συντρέχει ένας ή περισσότεροι από τους λόγους αποκλεισμού από το καθεστώς πρόσφυγα σύμφωνα με το άρθρο 5 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1500 έξοδα υπέρ της Αιτήτριας και κατά των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.