ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                                                                       

                                                                               Υπόθεση αρ. 2841/2023

                                   

29 Απριλίου 2025

 

[Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

                          Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

                                           Ν.Η.Ο.

                                                                                                                                                                                                                                             Αιτητής

Και

 

  Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργείου Εσωτερικών, Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                                 Καθ' ων η αίτηση

                                                                                                                          

Χ. Παφίτη (κα) για Αγγ. Λαζάρου (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή

 

Ε. Ιωάννου (κα),  Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ Δ.Δ.Δ.Δ.Π:   Με την προσφυγή του ο αιτητής, αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 03/07/2023 η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 27/07/2023 και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως άκυρης και στερούμενης οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους Καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των Διευκρινήσεων της παρούσας προσφυγής ως Τεκμήριο 1, ο αιτητής είναι ενήλικας από τη Νιγηρία και στις 11/01/2022 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Στις 22/06/2023 διεξήχθη συνέντευξη στον αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Ακολούθως, στις 03/07/2023 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή και την ίδια ημέρα, ο εξουσιοδοτημένος λειτουργός από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου αποφάσισε όπως να μην παραχωρηθεί στον αιτητή καθεστώς διεθνούς προστασίας. Στις 27/07/2023 η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε επιστολή ενημέρωσης προς τον αιτητή σχετικά με την απόρριψη του αιτήματος του. Η επιστολή και η αιτιολόγηση της απόφασης, παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από τον αιτητή την ίδια ημέρα.

Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

Η συνήγορος του αιτητή στα πλαίσια της προσφυγής και της γραπτής αγόρευσης, προώθησε διάφορους λόγους ακύρωσης προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωσης της προσβαλλόμενης πράξης, τους οποίους εν τέλει εγκατέλειψε κατά το στάδιο των διευκρινήσεων και διατήρησε μόνο το λόγο ακύρωσης που αφορά την τη μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Ενόψει των δηλώσεων της ευπαίδευτης συνηγόρου του αιτητή, όλοι οι λόγοι ακύρωσης ως καταγράφονται στην προσφυγή, πέραν από το λόγο ακύρωσης που αφορά τη μη δέουσα έρευνα εκ μέρους των Καθ΄ων η αίτηση, αποσύρονται και απορρίπτονται.

Οι καθ' ων η αίτηση αντιτάσσουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, λήφθηκε κατόπιν δέουσας έρευνας και σωστής ενάσκησης των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους καθ΄ ων η αίτηση, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και απορρίπτουν τους προωθούμενους ισχυρισμούς ως νόμω και ουσία αβάσιμους.

Θα προχωρήσω να εξετάσω τον λόγο ακύρωσης που διατήρησε η συνήγορος του αιτητή ήτοι τον ισχυρισμό περί μη διενέργειας της δέουσας έρευνας εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση.

Κατά πάγια νομολογία, η επάρκεια της έρευνας, η έκταση και ο τρόπος διεξαγωγής της, ποικίλει ανάλογα με τα υπό διερεύνηση γεγονότα. Προκαθορισμένος τρόπος δεν υπάρχει. Με την προϋπόθεση ότι η έρευνα είναι επαρκής, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στον τρόπο που η διοίκηση επέλεξε να διερευνήσει το θέμα, ούτε και υποκαθιστά τα υπ' αυτής διαπιστωθέντα πρωτογενή ευρήματα (βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 447 και Ράφτης ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 και Κώστας Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1002/2009, ημερ. 27.10.2011).

 

Στη βάση της πιο πάνω υποχρέωσης του αρμόδιου οργάνου για δέουσα έρευνα θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν οι ισχυρισμοί του αιτητή σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός του, για να διαφανεί εάν όντως το αρμόδιο όργανο προέβη στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα.

Κατά την υποβολή αιτήματος διεθνούς προστασίας, ο αιτητής δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω των συνεχών απειλών εναντίον της ζωής του. Κατέγραψε ότι οι γονείς του ανήκουν σε ομάδα λατρείας και απείλησαν ότι θα τον σκοτώσουν εάν δεν συμμετάσχει στις πρακτικές τους. Πρόσθεσε ότι ο μεγαλύτερος αδελφός του απεβίωσε λόγω της άρνησης του να ενταχθεί στην ομάδα λατρείας και ήταν η σειρά του Αιτητή, με αποτέλεσμα ο ίδιος να διαφύγει (βλ. ερ. 1 του Δ.Φ.).

 

Στο πλαίσιο της προσωπικής του συνέντευξης, ζητηθείς να προσδιορίσει τον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε στη πολιτεία Lagos, όπου παρέμεινε μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών και ακολούθως μαζί με την οικογένεια του εγκαταστάθηκαν στη πόλη  Warri, της πολιτείας Delta (βλ. ερ. 22 του Δ.Φ.).

 

Ως προς τους λόγους για τους οποίους φέρεται να εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι δέχθηκε απειλές από την οικογένεια του επειδή δεν ήθελε να ενταχθεί στην ομάδα λατρείας τους. Ισχυρίστηκε ότι όλα άρχισαν κατά ή περί το 2016 όταν ο αδελφός του αρνήθηκε να ενταχθεί στην ομάδα λατρείας καθότι είναι χριστιανοί και έκτοτε δέχονταν σωματική και πνευματική δίωξη. Το 2018, ο αδελφός του δέχθηκε επίθεση και το 2019 απεβίωσε. Μετά τον θάνατο του αδελφού του, στράφηκαν προς τον Αιτητή προκειμένου να υπηρετήσει την ίδια θεότητα, αυτός αρνήθηκε και άρχισαν να τον απειλούν ότι θα τον σκοτώσουν (βλ. ερ. 18 του Δ.Φ.). Ο Αιτητής δήλωσε ότι δεν γνωρίζει πληροφορίες για τη θεότητα. Κληθείς να περιγράψει την σωματική και πνευματική δίωξη που υπέστησαν ο ίδιος και ο αδελφός του, ο Αιτητής δήλωσε ότι η ομάδα τους επιτέθηκε σωματικά και τους τραυμάτισε και τους επιτέθηκαν πνευματικά που οδήγησε στον θάνατο τον αδελφό του, ενώ ο ίδιος αρρώστησε αρκετές φορές, με τον ιατρό να μην μπορεί να τον θεραπεύσει (βλ. ερ. 17 του Δ.Φ.). Αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε δήλωσε ότι ήταν απειλές εναντίον της ζωής του, να χάσει τη ζωή του πνευματικά όπως ο αδελφός του (βλ. ερ. 16 του Δ.Φ.). Ερωτηθείς εάν προσπάθησε να προστατεύσει τον εαυτό του από τις απειλές, απάντησε ότι έμενε συνεχώς μακριά. Τέλος, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι η οικογένεια του τον κατηγόρησε ότι αυτός ευθύνεται για τον θάνατο του αδελφού του και τον κατάγγειλαν στην αστυνομία, προσθέτοντας, ότι η αστυνομία δεν προέβη σε οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον του.

Ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τις δηλώσεις του αιτητή, κατά το στάδιο της συνέντευξης του, σχημάτισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, έναν αναφορικά την υπηκοότητα, τη χώρα καταγωγής και τον τελευταίο τόπο διαμονής του, και έναν δεύτερο σχετικά με την ισχυριζόμενη δίωξή του, υπό τη μορφή απειλών κατά της ζωής του από τους συγγενείς του.  

Ειδικότερα, στον πρώτο κρίθηκε ότι στοιχειοθετήθηκε τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική αξιοπιστία του.

Σε ό,τι αφορά τον δεύτερο ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε τις δηλώσεις του Αιτητή ασαφείς, αόριστες, γενικόλογες και ότι δεν ήταν σε θέση να παρέχει επαρκείς και ικανοποιητικές πληροφορίες. Ειδικότερα, παρατηρήθηκε ασυνέπεια και αντίφαση στα λεγόμενα του Αιτητή, ως προς ποιος ήθελε να τον σκοτώσει. Κατά την υποβολή της αίτησης του ισχυρίστηκε ότι οι γονείς του ήθελαν να τον σκοτώσουν, ενώ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του ισχυρίστηκε ότι ήταν η εκτεταμένη οικογένεια. Ως προς την πίστη των γονέων του στη θεότητα ως καταγράφει ο αρμόδιος λειτουργός, ο αιτητής αρχικά δήλωσε ότι δεν ανήκει στην ομάδα για να γνωρίζει αλλά σε διαδοχική ερώτηση πότε το ανακάλυψε απάντησε ότι γνωρίζει για το θέμα. Γενικόλογες κρίθηκαν επίσης οι απαντήσεις του αναφορικά με τον θάνατο του αδελφού του και πως γνωρίζει ότι προέρχεται από τους συγγενείς του και από πνευματικά μέσα. Ο αιτητής ενώ ισχυρίστηκε ότι είναι χριστιανός, κληθείς να εξηγήσει γιατί πιστεύει ότι ο αδελφός του απεβίωσε εξαιτίας των ψεύτικων θεών, όπως τους αποκαλεί, απάντησε ότι οι θεοί αυτοί τον σκότωσαν και ότι το πιστεύει. Αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε, ο αρμόδιος λειτουργός επεσήμανε ότι οι απαντήσεις του ήταν γενικόλογες και αόριστες, χωρίς να στοιχειοθετήσει ότι η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο καθώς και τους λόγους που κινδυνεύει. Σε ό,τι αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του Αιτητή ο λειτουργός δεν παρέθεσε πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής καθώς θεώρησε ότι τα όσα ανέφερε ο Αιτητής αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματός του και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν την οποιαδήποτε ανάλυση μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης.

Ακολούθως, ο αρμόδιος λειτουργός προέβη σε αξιολόγηση κινδύνου στη βάση του μοναδικού αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού. Στα πλαίσια της εν λόγω αξιολόγησης, ο αρμόδιος λειτουργός, αφού έλαβε υπόψη όλα τα συναφή στοιχεία που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματος του και μετά από εξατομικευμένη εξέταση του αιτήματος κατέληξε ότι δεν τεκμηριώνεται η ύπαρξη παρελθούσας δίωξης, αλλά ούτε επίσης μελλοντικός κίνδυνος δίωξης ή έκθεσης σε σοβαρή βλάβη του Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία.

Ενόψει των πιο πάνω ευρημάτων, ο αρμόδιος λειτουργός, αξιολογώντας περαιτέρω τον κίνδυνο που διατρέχει ο αιτητής στη χώρα καταγωγής του και λαμβάνοντας υπόψη το προφίλ του αιτητή, έκρινε ότι δεν δικαιούται προσφυγικό καθεστώς, αφού στο πρόσωπο του δεν συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης για ένα από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3 και 3Δ του Περί Προσφύγων Νόμου ήτοι την εθνικότητα την φυλή, τη θρησκεία, την ιδιότητα μέλους σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή την πολιτική γνώμη όπως περιγράφεται στο άρθρο 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 και το άρθρο 10 της οδηγίας 2011/95/ΕΕ. Περαιτέρω, θεώρησε ότι δεν δικαιολογείται αναγνώριση συμπληρωματικής προστασίας στο πρόσωπο του αιτητή, καθότι ο κίνδυνος που μπορεί να αντιμετωπίσει ο αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης δυνάμει του άρθρου 15(α) και (β) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο19(2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου). Επιπρόσθετα, η αρμόδια αρχή, στη βάση πληροφοριών αναφορικά με την επικρατούσα κατάσταση στην πολιτεία Delta, έκρινε ότι ούτε και οι προϋποθέσεις για χορήγηση συμπληρωματικής προστασίας συντρέχουν δυνάμει του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου), μιας και στην πολιτεία Delta, τόπο  διαμονής του αιτητή, δεν επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων λόγω εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, κρίνω ότι ουδεμία περαιτέρω έρευνα χρειαζόταν για την εξέταση της αίτησης του αιτητή.

 

Λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του Αιτητή, ως αυτές προβλήθηκαν καθ’ όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του και οι οποίες παρατέθηκαν λεπτομερώς ανωτέρω, παρατηρώ εκ προοιμίου ότι αυτός δεν ήταν σε θέση να στοιχειοθετήσει την αξιοπιστία των δηλώσεων του γύρω από τις απειλές που φέρεται να δέχτηκε από την οικογένεια του.

Ορθώς λοιπόν θεωρώ κρίθηκε από τους Kαθ' ων η αίτηση ότι, τα όσα προβλήθηκαν στη συνέντευξη του αιτητή, ως ανωτέρω καταγράφονται, έθεταν εύλογα εν αμφιβόλω την αξιοπιστία των λεγομένων του αναφορικά με τα όσα ισχυρίστηκε, καθότι δεν ήταν σε θέση να παρέχει ικανοποιητικές πληροφορίες σχετικά με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης του ενώ οι απαντήσεις του στερούνταν εύλογα αναμενόμενων λεπτομερειών και περιείχαν αρκετές ελλείψεις, αντιφάσεις και ασυνέπειες όσον αφορά τον κίνδυνο που ισχυρίστηκε ότι διατρέχει. Πιο συγκεκριμένα, η αφήγηση του περί πνευματικών απειλών εκ μέρους της οικογένεια του κατά της ζωής του Αιτητή υπήρξε γενική και αόριστη χωρίς σημείο σύνδεσης σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο η πνευματική απειλή θα είχε αντίκτυπο στη σωματική του ακεραιότητα και τη ζωή του. Ούτε όμως τεκμηριώθηκε κάποιο περιστατικό το οποίο να υποδεικνύει την ύπαρξη της απειλής κατά της ζωής του Αιτητή. Ο Αιτητής δεν γνώριζε οτιδήποτε για την ομάδα λατρείας που πιστεύει η οικογένεια του. Η αφήγηση των γεγονότων του Αιτητή περιορίζεται στη χρονική περίοδο 2016 έως 2019, χωρίς να παρέχει περαιτέρω πληροφορίες και γεγονότα ως προς το υπόλοιπο διάστημα που παρέμεινε μέχρι την αποχώρηση του από τη χώρα καταγωγής του, ήτοι τον Σεπτέμβριο του 2021.

 

Υπό το φως των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση υπόθεσης που έγιναν αποδεκτά, κρίνεται ότι ορθώς οι Καθ' ων η αίτηση διαπίστωσαν, σύμφωνα και με τα πιο πάνω, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση του Αιτητή ως πρόσφυγα, καθώς όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο αιτητής δεν τεκμηρίωσε κατά τρόπο κανένα απολύτως ισχυρισμό ο οποίος στοιχειοθετεί βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης, που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα στο πρόσωπό του, έτσι όπως η έννοια του πρόσφυγα ερμηνεύεται στην Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από τον Περί Προσφύγων Νόμο, καθότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων σύμφωνα με το άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Συνακόλουθα ο αιτητής δεν επικαλέστηκε κανέναν ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη υπό τη μορφή θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων, εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης ή τιμωρίας, για να του δοθεί συμπληρωματική προστασία σύμφωνα με το άρθρο 19 (2) (α), (β) του Περί Προσφύγων Νόμου.

Περαιτέρω, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, ο Αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής  στη χώρα καταγωγής του θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπουν, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα του Αιτητή, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί στην πολιτεία Delta, η οποία έχει γίνει δεκτό ότι αποτελεί τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του.

Σύμφωνα με το RULAC (Rule of Law in Armed Conflict), μιας πρωτοβουλίας της Ακαδημίας της Γενεύης για την καταγραφή των συγκρούσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, η Νιγηρία εμπλέκεται σε δύο παράλληλες μη-διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις κατά των μη κρατικών ένοπλων ομάδων Boko Haram και του Ισλαμικού Κράτους στην επαρχία της Δυτικής Αφρικής (ISWAP)[1] .

Ωστόσο, το σημείωμα καθοδήγησης της EUAA για τη Νιγηρία το 2021, αναφέρει ότι οι πολιτείες όπου γενικά δεν διαπιστώνεται πραγματικός κίνδυνος για έναν άμαχο να επηρεαστεί προσωπικά με βάση την έννοια του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας είναι οι Abia, Akwa Ibom, Anambra, Bauchi, Bayelsa, Cross River, Delta, Ebonyi, Edo, Ekiti, Enugu, Gombe, Imo, Jigawa, kano, Kebbi, Kogi, Kwara, Lagos, Nasarawa, Niger, Ogun, Ondo, Osun, Oyo, Plateau, Rivers, Sokoto και Taraba, καθώς και η ομοσπονδιακή πρωτεύουσα Abuja^[2].

Σε πρόσφατη εβδομαδιαία έκθεση του PIND (6-12 Απριλίου 2025) αναφορικά με τις εξελίξεις ασφαλείας στο Δέλτα του Νίγηρα, γίνεται ειδική ανάλυση της κατάστασης στην πολιτεία Delta. Ειδικότερα, αναφέρεται ότι πρόσφατα περιστατικά, όπως το κλείσιμο βασικών οικονομικών εγκαταστάσεων από διαμαρτυρόμενους νέους, οι αυξανόμενες εθνοτικές εντάσεις και οι μαζικές διαδηλώσεις για την ανασφάλεια, αντικατοπτρίζουν την κλιμάκωση των παραπόνων και των εντάσεων σε ολόκληρη την πολιτεία. Σύμφωνα με την ανάλυση του PIND «οι πρόσφατες μαζικές διαμαρτυρίες σηματοδοτούν την αυξανόμενη απογοήτευση μεταξύ των τοπικών κοινοτήτων για τα ζητήματα διακυβέρνησης, την ανασφάλεια και την θεωρούμενη περιθωριοποίηση, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο περαιτέρω αναταραχών (…) εάν τα υποκείμενα ζητήματα παραμείνουν ανεπίλυτα».[3]

Ειδικότερα όσον αφορά την πολιτεία Delta, όπου ανήκει η πόλη Warri, τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, για σκοπούς πληρότητας της έρευνας, παραθέτω αριθμητικά δεδομένα επί των περιστατικών ασφαλείας στη συγκεκριμένη περιοχή. Σύμφωνα με την βάση δεδομένων ACLED, κατά την περίοδο 06/04/2024-04/04/2025 καταγράφηκαν συνολικά 142 περιστατικά ασφαλείας με 111 απώλειες. Εξ αυτών, καταγράφηκαν 51 περιστατικά βίας κατά αμάχων με 27 θύματα, 76 μάχες με 77 θύματα, 2 περιστατικά εκρήξεων/ απομακρυσμένης βίας χωρίς καταγεγραμμένες απώλειες, 11 αναταραχές με 7 θύματα και 2 διαμαρτυρίες χωρίς θύματα.^[4] Κατά την ίδια χρονική περίοδο στη πόλη Warri, καταγράφηκε 1 περιστατικό ασφαλείας στην κατηγορία «βία κατά αμάχων» με μία καταγεγραμμένη απώλεια.^[5]

Σύμφωνα με υπολογισμούς του 2022, o συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Delta στην Νιγηρία ανέρχεται σε 5.636.100 κατοίκους.[6]

Δεδομένου δε ότι ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Delta στην Νιγηρία ανέρχεται σε 5.636.100 κατοίκους, καθίσταται κατανοητό ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή από περιστατικά ασφαλείας  δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε η κατάσταση στην εν λόγω περιοχή να μπορεί να χαρακτηριστεί ως κατάσταση αδιάκριτης βίας. Συνεπώς, δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για κάποιον πολίτη να επηρεαστεί προσωπικά από συνθήκες οι οποίες εμπίπτουν στις πρόνοιες του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ στην πολιτεία Delta.

Κατά συνέπεια, η πόλη Warri, δεν φαίνεται να πλήττεται από συγκρούσεις και περιστατικά βίας οι οποίες πληρούν το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ως αυτό ερμηνεύθηκε νομολογιακά στις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 - Diakité του ΔΕΕ^[7]. Πέραν τούτου, λαμβάνοντας υπόψιν και το προσωπικό προφίλ του Αιτητή, διαπιστώνω ότι απουσιάζουν ιδιαίτερες επιβαρυντικές περιστάσεις, δεδομένου ότι ο αιτητής συνιστά ενήλικα, υγιή, αρτιμελή άνδρα, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Συμπερασματικά, δεν κρίνω ότι ανακύπτουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην πολιτεία Delta.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου τα οποία περιορίζονται στο περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου, αφού ουδεμία περαιτέρω μαρτυρία προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσας προς υποστήριξη της αιτήσεως και αφού εξέτασα, τόσο τη νομιμότητα, όσο και την ουσία της υπό αναφορά υπόθεσης, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και εύλογα η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση του αιτητή.

Εν τέλει, σημειώνεται ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, ασκώντας την εξουσία που του παρέχει το άρθρο12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, έκδωσε την Κ.Δ.Π 191/24, δυνάμει της οποίας η Νιγηρία περιλαμβάνεται στον κατάλογο των χωρών με τις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας. Ο αιτητής στην παρούσα δεν έχει προβάλει οποιοδήποτε λόγο για να θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας, στη βάση των όσων διαλαμβάνονται από το αρ.12Βτρις (6).

Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €1000 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.

 

                                                                                 Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.