ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ. 3800/24

25 Απριλίου 2025

[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ - ΚΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος 

Μεταξύ:

M.A.M. από την Λιβερία και τώρα στην Πάφο

Αιτήτρια

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

Κ. Σάββα (κα) για Χ. Λαζάρου Αρτέμη (κα), Δικηγόρος για την Αιτήτρια

Ε. Χατζηγιάννη (κα), Δικηγόρος για τους Καθ’ ων η Αίτηση

Η Αιτήτρια παρούσα.  Παρούσα και η Ζ. Αγαπίου (κα) για πιστή μετάφραση από Αγγλικά σε Ελληνικά και αντιστρόφως.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την παρούσα προσφυγή, η Αιτήτρια αιτείται δήλωσης και/ή απόφασης του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 27/07/2024, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια στις 30/08/2024 και με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση ημερομηνίας 25/11/2022 της Αιτήτριας για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας ως πολιτικός πρόσφυγας και/ή υποκατάστατου προστασίας, είναι άκυρη, και/ή παράνομη, και/ή αντισυνταγματική, και/ή στερείται οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διοικητικού Φακέλου (στο εξής Δ.Φ.) που βρίσκονται ενώπιόν μου, η Αιτήτρια είναι υπήκοος της Λιβερίας και στις 25/11/2022 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, μέσω των κατεχόμενων εδαφών. Στις 16/07/2024 διεξήχθη συνέντευξη στην Αιτήτρια από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος στις 26/07/2024 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου με την εισήγηση όπως απορριφθεί το αίτημα της Αιτήτριας. Στις 27/07/2024 ο δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός, ενέκρινε την πιο πάνω Έκθεση-Εισήγηση αποφασίζοντας  την απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας της Αιτήτριας και εξέδωσε απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της. Στις 30/08/2024 εκδόθηκε απορριπτική του αιτήματος της Αιτήτριας επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου συνοδευόμενη από αιτιολόγηση της απόφασής της, η οποία, αυθημερόν, κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια. Στις 27/09/2024 η Αιτήτρια καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Δια της συνηγόρου της και της αίτησης ακυρώσεως, η Αιτήτρια, πρόβαλε έξι συνολικά νομικούς ισχυρισμούς προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, οι οποίοι τίθενται με γενικότητα και χωρίς να συναρτώνται με τα επίδικα γεγονότα.

Κατά την γραπτή της αγόρευση, η συνήγορος της Αιτήτριας, προωθεί τον ισχυρισμό ότι η προσβαλλόμενη πράξη ελήφθη χωρίς να διεξαχθεί η δέουσα έρευνα και/ή δεν λήφθηκαν υπόψη όλα τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης, υποστηρίζοντας ότι η Αιτήτρια περιέγραψε με σαφήνεια, λεπτομέρεια και κατόρθωσε να στοιχειοθετήσει το βάσιμο του φόβου σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της. Ως περαιτέρω ισχυρίζεται η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη και/ή υπογράφεται από αναρμόδιο πρόσωπο, και/ή πρόσωπο το οποίο δεν έλαβε την απαιτούμενη εξουσιοδότηση, ενώ η επίδικη απόφαση στερείται αιτιολογίας. Τέλος, επικαλέστηκε πλάνη περί τα πράγματα καθότι δεν λήφθηκαν δεόντως υπόψη οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας ότι υπάρχει πραγματικός και σοβαρός κίνδυνος για τη ζωή της όσο και πραγματικό πρόβλημα δίωξης σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της.

Η συνήγορος των Καθ' ων η αίτηση αντιτείνει με τη δική της γραπτή αγόρευση ότι, η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση έχει ληφθεί νόμιμα και ορθά, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, μετά από δέουσα έρευνα και ορθή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ’ ων η Αίτηση και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, ενώ είναι επαρκώς και/ή δεόντως αιτιολογημένη.

Κατά την ακροαματική διαδικασία ημερομηνίας 07/03/2025, η συνήγορος της Αιτήτριας περιόρισε τους λόγους ακύρωσης στην έλλειψη δέουσας έρευνας και επαρκούς αιτιολογίας.

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Καταρχάς, παρατηρείται ότι οι λόγοι ακύρωσης που εγείρονται στην παρούσα αίτηση, παρατίθενται με γενικότητα και αοριστία. Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερα συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακύρωσης της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Κανονισμού 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται πλήρως. 

Η αναφορά, για παράδειγμα, ότι «Η απόφαση πάσχει γιατί λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα» (το ίδιο αοριστολόγοι είναι και οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης), δεν εξηγεί καθόλου, ούτε παραπέμπει σε συγκεκριμένα κατ' ισχυρισμόν δεδομένα που οδήγησαν σε μη έρευνα, ή σε πλάνη κλπ.  Η προσφυγή θα μπορούσε να απορριφθεί για τους πιο πάνω διαδικαστικούς λόγους οι οποίοι αντανακλούν βεβαίως και επί της ουσίας.  Αυστηρώς ομιλούντες, τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, εφόσον παγίως αναγνωρίζεται ότι οι αγορεύσεις δεν αποτελούν μέσο για τη θεμελίωση γεγονότων. (δέστε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Ελισσαίου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 412 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 384) (δέστε Υπόθεση Αρ. 1119/2009  ημερ. 31 Ιανουαρίου 2012 FARHAN KHALIL, και   Κυπριακής Δημοκρατίας).

Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672:

«Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης.»

Περαιτέρω δεν αρκεί η παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμόν παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά θα πρέπει επίσης τα επικαλούμενα νομικά σημεία να αιτιολογούνται πλήρως.  Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια σε σχέση με αυτά μπορεί να έχει ως συνέπεια την απόρριψη της προσφυγής. (βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 AAΔ.598).

Επίσης είναι πλειστάκις νομολογημένο ότι, λόγοι ακύρωσης που δεν εγείρονται στο δικόγραφο της προσφυγής δεν μπορούν να εξεταστούν με το να εγείρονται για πρώτη φορά στις γραπτές αγορεύσεις. Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Φλωρεντία Πετρίδου ν. Επιτρο­πής Δημόσιας Υπηρεσίας, (2004) 3 Α.Α.Δ. 636: «Παρατηρούμε ότι στο κείμενο της προσφυγής δεν εγείρεται τέτοιος λόγος ακύ­ρωσης, αν και σχετική επιχειρηματολογία πράγματι προβάλλεται στη γραπτή αγό­ρευση της εφεσείουσας. Έχει επανειλημμένα λεχθεί πως λόγος ακύρωσης που δεν εγείρεται στην προσφυγή δεν μπορεί να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αφού οι γραπτές αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία».

Σύμφωνα με την  Μαραγκός ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 671: «Για να καταστεί το θέμα επίδικο, πρέπει αυτό να εγείρεται σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις και να αποφασίζεται ύστερα από εξαντλητική επιχειρηματολογία.»

«Η αγόρευση αποτελεί το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι υποκατάστατο της στοιχειοθέτησής τους. Βλ. Παπαδοπούλας ν. Ιωσηφίδη κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 601 και Λεωφορεία Λευκωσίας Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56»

Τα όσα επομένως πιο κάτω εξετάζονται και αποφασίζονται, τελούν υπό την πιο πάνω τοποθέτηση του Δικαστηρίου.

Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κυρίως των όσων η Αιτήτρια δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, αλλά και όσων προβάλλει με την παρούσα προσφυγή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία στο φάκελο της Αιτήτριας, αυτή είναι ενήλικας και κατάγεται από τη Λιβερία. Κατά την υποβολή της αίτησής της για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, η Αιτήτρια δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της λόγω της παραδοσιακής κοινωνίας (traditional society) και του θρησκευτικού γάμου (religion marriage) (ερυθρό 1 Δ.Φ.).   

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι είναι χριστιανή πεντηκοστιανή (ερυθρό 38/7Χ Δ.Φ.). Ως προς το μορφωτικό της επίπεδο, δήλωσε ότι ολοκλήρωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση (ερυθρό 36/2Χ Δ.Φ.), ενώ ως προς την εργασιακή της πείρα δήλωσε ότι βοηθούσε την μητέρα της στην επιχείρηση της για 4 χρόνια (ερυθρό 34/5Χ Δ.Φ.). Ως τόπος καταγωγής της προσδιορίστηκε η περιοχή Sinkor της πρωτεύουσας Monrovia, και ως τελευταίος τόπος διαμονής της η πόλη Paynesville (ερυθρό 34/1Χ Δ.Φ.). Όσον αφορά το οικογενειακό της υπόβαθρο, η Αιτήτρια ανέφερε ότι ο πατέρας της απεβίωσε το 2015 (ερυθρό 35/2Χ, 5Χ Δ.Φ.), είχε 1 αδερφό ο οποίος απεβίωσε το 2017 (ερυθρό 35/7Χ, 8Χ Δ.Φ.), ενώ η μητέρα της, με την οποία έχει επικοινωνία, συνεχίζει να διαμένει στην πόλη Paynesville της Λιβερίας (ερυθρά 35/9Χ, 10Χ, 34/4Χ Δ.Φ.).

Ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα της, η Αιτήτρια κατά την ελεύθερη αφήγηση της ανέφερε ότι έφυγε λόγω της παραδοσιακής πρακτικής του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων (ΑΓΓΟ/FGM) από κοινότητα στη χώρα καταγωγής της. Ως ανέφερε, οι γονείς της δεν ήθελαν να υποβληθεί σε αυτή την πρακτική, ωστόσο δεν έχουν έλεγχο σε αυτό. Άτομα ψάχνουν (κορίτσια) και τα παίρνουν σε περιοχή που δεν μπορεί να εντοπιστεί. Η μητέρα της φοβήθηκε καθώς άρχισαν να την αναζητούν και το συζήτησε με τον θείο της ο οποίος την βοήθησε να φύγει από τη χώρα (ερυθρό 33/4Χ Δ.Φ.).   

Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις, η Αιτήτρια ανέφερε ότι στην χώρα της υπάρχουν οι κοινότητες Sande και Poro, η μία είναι για τους άντρες και η άλλη για τις γυναίκες∙ σε εκπαιδεύουν να γίνεις ‘καθώς πρέπει’ (proper) γυναίκα, και οι γυναίκες που επιστρέφουν έχουν υποστεί ΑΓΓΟ και έχουν σημάδια στην πλάτη (ερυθρά 33/7Χ και 32/1Χ Δ.Φ.). Σε ερωτήσεις αναφορικά με τον τρόπο που την προσέγγισαν, η Αιτήτρια ανέφερε ότι δεν την προσέγγισαν απλά είδε άτομα της κοινότητας και έφυγε (ερυθρό 32/4Χ Δ.Φ.), ενώ υποστήριξε ότι η τελευταία φορά που τους επισκέφθηκαν τα συγκεκριμένα άτομα ήταν τέλος του 2020 με αρχές του 2021 (ερυθρό 32/5Χ, 6Χ Δ.Φ.). Σε ερωτήσεις αναφορικά με τον ισχυρισμό περί αναγκαστικού γάμου, τον οποίο πρόβαλε κατά την αξιολόγηση ευαλωτότητας, η Αιτήτρια δήλωσε ότι ο γάμος είναι εντός της κοινότητας (ερυθρό 30/4Χ Δ.Φ.). Κληθείσα δε να σχολιάσει τα όσα δήλωσε κατά την αξιολόγηση ευαλωτότητας, ήτοι τον γάμο με ηλικιωμένο μουσουλμάνο άντρα, και την αναζήτηση της από ομάδα ατόμων που έστειλε ο εν λόγω κύριος για να την βρουν, η Αιτήτρια δήλωσε ότι όταν ήταν παιδί προέκυψε χρηματικό πρόβλημα με τον πατέρα της, έτσι την ανάγκασαν να προβεί σε γάμο με τον συγκεκριμένο άντρα ο οποίος ανήκε στην συγκεκριμένη παραδοσιακή (ομάδα) (ερυθρό 30/7Χ Δ.Φ.). Κληθείσα να εξηγήσει τον δεύτερο λόγο που έφυγε από τη χώρα της, η Αιτήτρια ανέφερε ότι ο πατέρας της είχε οικονομικές διαφορές με τον συγκεκριμένο πρόσωπο. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, για αρκετό καιρό δεν μπορούσε να την εντοπίσει, μέχρι που άρχισαν να την ψάχνουν από την παραδοσιακή κοινότητα. Ο άντρας ενημέρωσε την μητέρα της ότι η Αιτήτρια πρέπει να τον παντρευτεί λόγω των χρημάτων που έδωσε στον πατέρα της, διαφορετικά η μητέρα της θα πρέπει να επιστρέψει τα χρήματα. Η μητέρα της τον ενημέρωσε ότι δεν θέλει να τον παντρευτεί, ούτε να ενταχθεί στην κοινότητα, ωστόσο η μητέρα της δεν είχε τα χρήματα για να τα επιστρέψει και ζήτησε χρόνο να σκεφτεί. Άτομα της κοινότητας πήγαν να την βρουν αλλά η ίδια κατάφερε να διαφύγει (ερυθρό 29/1Χ Δ.Φ.). Ως υποστήριξε διέφυγε στην πόλη Paynesville όπου έμεινε στο σπίτι της θείας της (ερυθρό 29/2Χ Δ.Φ.).      

Κατά την αξιολόγηση της αίτησης ασύλου της Αιτήτριας, ο αρμόδιος λειτουργός διαμόρφωσε τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς, ήτοι

(α) Ταυτότητα, χώρα καταγωγής και προσωπικά στοιχεία/προφίλ της Αιτήτριας.

(β) Ισχυριζόμενος φόβος της Αιτήτριας για τις κοινότητες Sande και Poro.

(γ) Ισχυρισμός ότι έπρεπε να παντρευτεί κάποιο μουσουλμάνο άντρα.

Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό της Αιτήτριας, ο αρμόδιος λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο και συνεπώς κρίθηκε αποδεκτός. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία της Αιτήτριας εξακριβώθηκαν από το πρωτότυπο διαβατήριο της, το οποίο προσκόμισε, και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

Ωστόσο, οι δεύτερος και τρίτος ουσιώδεις ισχυρισμοί δεν έτυχαν αποδοχής, καθώς η Αιτήτρια αξιολογήθηκε ως εσωτερικά αναξιόπιστη ενόψει του ότι δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματός της. Ειδικότερα, όσον αφορά τον δεύτερο ισχυρισμό, η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με την κοινότητα, αναφέροντας ότι υπάρχουν οι κοινότητες Sande και Poro, η μια είναι για τους άντρες και η άλλη για τις γυναίκες∙ δηλώνοντας ότι δεν γνωρίζει ποια είναι για τους άντρες και ποια για τις γυναίκες. Επιπρόσθετα, δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς πληροφορίες ως προς το πότε την προσέγγισαν αναφέροντας αόριστα ότι ήταν τέλος του 2020 με αρχές του 2021, ενώ κληθείσα να περιγράψει τα μέλη της κοινότητας περιορίστηκε στην αναφορά ότι φορούσαν άσπρα ρούχα και είχαν φύλλα στο στόμα. Όσον αφορά τον τρίτο ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός εντόπισε ασυνέπειες και αντιφάσεις στις δηλώσεις της κατά τη διάρκεια της συνέντευξης με τα όσα ανέφερε κατά την αξιολόγηση ευαλωτότητας. Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, η Αιτήτρια υποστήριξε ότι πήγαν σπίτι της μέλη της κοινότητας για να την απαγάγουν, κάποιος τηλεφώνησε στην μητέρα της και την ενημέρωσε ότι ψάχνουν το σπίτι και τότε η ίδια δραπέτευσε με τον ξάδερφο της και πήγε στο σπίτι της θείας της (ερυθρό 29/2Χ Δ.Φ.). Κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης, ωστόσο, δήλωσε ότι ήταν στο σπίτι και κοιμόταν και ένας φίλος της τους είδε, η ίδια κοίταξε από το παράθυρο και είδε ότι ήταν αρκετά άτομα, μπήκαν στο σπίτι, δεν μπορούσαν να την βρουν γιατί διέφυγε από την πίσω αυλή και πήγε στο σπίτι του θείου της (ερυθρό 19 Δ.Φ.). Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία και των δύο ισχυρισμών, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι τα όσα ανέφερε η Αιτήτρια στην συνέντευξη αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματος της και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν την οποιαδήποτε ανάλυση των εν λόγω δεδομένων μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης.

Εν συνεχεία ο λειτουργός προχώρησε στην αξιολόγηση του κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της και ειδικότερα στην πόλη Paynesville. Εξετάζοντας τα ουσιώδη περιστατικά τα οποία έγιναν δεκτά και αναλύοντας την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής της, o λειτουργός διαπίστωσε ότι δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να γίνει αποδεκτό ότι σε περίπτωση που η Αιτήτρια επιστρέψει στη χώρα καταγωγής της, Λιβερία, και συγκεκριμένα στην πόλη Paynesville να αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, ο λειτουργός έκρινε ότι από τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς της Αιτήτριας διαφαίνεται ότι στο πρόσωπό της δε συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχειά τα οποία θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων  σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της και ως εκ τούτου η Αιτήτρια δεν πληροί τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς του πρόσφυγα.

Ο λειτουργός, στη συνέχεια, προέβη σε εξέταση του κατά πόσο η Αιτήτρια δικαιούται παραχώρηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19 (1) και έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2), (α), (β) και (γ) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000. Συγκεκριμένα, ο λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στη Λιβερία δεν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι από τους οποίους να προκύπτει ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(α), ή βασανιστήρια, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(β). Όσον αφορά το άρθρο 19 (2)(γ), σύμφωνα με την αξιολόγηση και ανάλυση στην οποία προέβη ο λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψιν τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας, έκρινε ότι με βάση τις πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στη Λιβερία και ειδικότερα στην πόλη Paynesville όπου αναμένεται να επιστρέψει η Αιτήτρια δεν παρατηρούνται συνθήκες ένοπλων συγκρούσεων, και συνεπώς δεν δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ότι σε περίπτωση που επιστρέψει στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας λόγω της παρουσίας της εκεί.

Έπειτα από ενδελεχή εξέταση του Διοικητικού Φακέλου και όπως προκύπτει από τα στοιχεία που βρίσκονται σε αυτόν, κρίνω δέον να αναφερθούν τα ακόλουθα:

Καταρχάς, κρίνω ως ορθή την αποδοχή από τους Καθ' ων η Αίτηση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού, ο οποίος και αφορά την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και τα προσωπικά στοιχεία/προφίλ της Αιτήτριας.

Ακολούθως, ως προς τους λοιπούς δύο  ισχυρισμούς, επίσης συντάσσομαι με την κατάληξη του αρμόδιου λειτουργού των Καθ΄ ων η Αίτηση ως προς την απουσία εσωτερικής αξιοπιστίας στα λεγόμενα της Αιτήτριας. Παρατηρώ ότι η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να στοιχειοθετήσει με σαφήνεια και συνοχή τον ισχυρισμό περί φόβου μύησης και ένταξης της στην κοινότητα Sande, ενώ οι δηλώσεις της αναφορικά με τον εξαναγκασμό της σε γάμο με μουσουλμάνο άντρα χαρακτηρίζονται από ασάφεια, ασυνέπεια και αντιφάσεις. Το αφήγημα της στερείται επαρκών, βασικών πληροφοριών, καθώς η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις και βασικές πληροφορίες αναφορικά με την συγκεκριμένη κοινότητα, και την αναζήτηση της για την υποβολή της σε ΑΓΓΟ∙ ενώ οι δηλώσεις της αναφορικά με τον γάμο στον οποίο κατ’ ισχυρισμόν έπρεπε να προβεί στερούνται επάρκειας, συνοχής, και σαφήνειας. Η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να αποσαφηνίσει τη σχέση του άντρα με την συγκεκριμένη κοινότητα, καθώς υπάρχει μια σύγχυση αναφορικά με τον κίνδυνο ένταξης της και υποβολής σε της σε ΑΓΓΟ και τον γάμο στον οποίο κλήθηκε να προβεί λόγω χρημάτων που χρωστούσε ο πατέρας της στον εν λόγω άντρα. Επιπρόσθετα, δεν είναι ξεκάθαρες οι ενέργειες εξαναγκασμού της σε γάμο και αναζήτησης της από τον συγκεκριμένο άντρα. Παρά τον αριθμό ερωτήσεων που τέθηκαν στην Αιτήτρια από τον αρμόδιο λειτουργό, εντούτοις δεν κατέστη εφικτή η δημιουργία μιας ξεκάθαρης και σαφούς εικόνας κινδύνου μύησης και ένταξης της στην κοινότητα Sande, αλλά ούτε και του κατ’ ισχυρισμόν εξαναγκασμού της σε γάμο. Οι δηλώσεις της χαρακτηρίζονται από ασάφεια και ασυνέπεια, χωρίς επαρκείς πληροφορίες και περιγραφές που να προσδίδουν το βιωματικό στοιχείο.    

Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ισχυρισμού, το παρόν Δικαστήριο προέβη σε έρευνα αναφορικά με την κοινότητα Sande τα ευρήματα της οποία είναι τα ακόλουθα:

Σύμφωνα με έκθεση του Συμβουλίου Μετανάστευσης και Προσφύγων του Καναδά (Immigration and Refugee Board of Canada) «Οι κοινότητες (societies) Sande και Poro είναι οι έμπιστοι θεματοφύλακες πολιτισμού (culture) σε μεγάλο μέρος της Λιβερίας και είναι παρούσες στην περιοχή για αιώνες. Υπάρχει η αντίληψη ότι μεταλαμπαδεύουν αξίες και διδάσκουν δεξιότητες που ευνοούν την κοινοτική αρμονία και προετοιμάζουν τα παιδιά για τις δυσκολίες της ενηλικίωσης. Αν και δεν θεωρούνται ως θρησκευτικοί θεσμοί, καθώς τα περισσότερα μέλη των Sande και Poro είναι χριστιανοί ή μουσουλμάνοι, έχουν επίσης μια πνευματική διάσταση».[1]

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με την ανωτέρω πηγή «Οι επικεφαλής της κοινότητας Sande ονομάζονται  Zoes, και ηγούνται σχολείων (bush schools), πραγματοποιούν ακρωτηριασμό γυναικείων γεννητικών οργάνων (ΑΓΓΟ/FGM), και είναι παρούσες σε τοκετούς∙ έχοντας σημαντική επιρροή στην κοινότητα τους. H θέση της Zoe είναι κληρονομική, με διαδοχή από μητέρα σε κόρη, συνήθως στην μεγαλύτερη κόρη. Ωστόσο, η επιλογή της διαδοχής γίνεται λαμβάνοντας υπόψιν το ενδιαφέρον και την ικανότητα του παιδιού να χειρίζεται «φάρμακα» (medicines)».[2]  

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα (2024) στην ιστοσελίδα της Ομάδας Αειφόρου Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Sustainable Development Group), η  Rebecca Yaoh, Zoe στην πόλη Naio της Κομητείας Grand Gedeh, η οποία πραγματοποιούσε ΑΓΓΟ/FGM, μετά τη συμμετοχή της στην εκπαίδευση του φορέα Spotlight Initiative για την εξάλειψη του ΑΓΓΟ στη Λιβερία άλλαξε στάση και αντίληψη. Ως η ίδια ανέφερε ‘της άνοιξε τα μάτια αναφορικά με την επιβλαβή και επικίνδυνη φύση του ΑΓΓΟ, και κατέρριψε πολλούς από τους μύθους και τις παρανοήσεις που επικρατούν’. Μετά από αυτό, η κ. Yaoh και οι υπόλοιπες Zoes άρχισαν να ασχολούνται με τη γεωργία, φυτεύοντας και καλλιεργώντας διάφορα προϊόντα όπως πιπεριές, μανιόκα, γιαμ, ρύζι και μπανάνες. Οι αγροτικές τους δραστηριότητες απέφεραν επιτυχία και ικανοποίηση, παρέχοντάς τους ένα εισόδημα προς αντικατάσταση της πρακτικής ΑΓΓΟ.[3]

Τέλος, σύμφωνα με ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εσωτερικών (Ministry of Internal Affairs) της Λιβερίας, ημερομηνίας 25 Μαρτίου 2025, «Σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στις 25 Μαρτίου 2025, ο Υπουργός Εσωτερικών F. Sakila Nyumalin Sr., μαζί με το Εθνικό Συμβούλιο Αρχηγών, ανακοίνωσε την εθνική αναστολή όλων των δραστηριοτήτων των κοινοτήτων Poro και Sande από τις 30 Απριλίου 2025 έως τον Ιανουάριο του 2026. Αυτή η απόφαση ακολουθεί εκτεταμένες καταγγελίες από τις παραδοσιακές κοινότητες και μεταρρυθμίσεις σε πολιτιστικές πρακτικές σε ευθυγράμμιση με τους εθνικούς στόχους. Ο Υπουργός τόνισε ότι αυτές οι αποφάσεις αντικατοπτρίζουν τόσο τη φωνή των παραδοσιακών ηγετών όσο και τη δέσμευση της κυβέρνησης να διατηρήσει τις θετικές πολιτιστικές πρακτικές, με την ταυτόχρονη αντιμετώπιση των δημόσιων προβληματισμών. Το Υπουργείο προέτρεψε την πλήρη συμμόρφωση από όλους τους πολιτιστικούς επαγγελματίες σε όλη τη χώρα.[4]

Συνεπώς, σύμφωνα με την ανωτέρω ανάλυση, η εσωτερική και εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού δεν τεκμηριώνεται και ο ισχυρισμός απορρίπτεται.

Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του τρίτου ισχυρισμού, κρίνω ότι τα όσα ανέφερε η Αιτήτρια στη συνέντευξη της αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματος της και δεν δύναται να διερευνηθούν περαιτέρω μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης. Υπενθυμίζω, ωστόσο, ότι η εσωτερική αξιοπιστία του συγκεκριμένου ισχυρισμού δεν τεκμηριώθηκε.

Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, εναπόκειται στον εκάστοτε Αιτητή/Αιτήτρια να τεκμηριώσει την αίτηση του για διεθνή προστασία. Στην υπό κρίση περίπτωση, για τους λόγους που αναλύθηκαν ανωτέρω, η Αιτήτρια δεν κατάφερε να τεκμηριώσει κάποια παρελθούσα πράξη δίωξης σε βάρος της ούτε κατά τη διάρκεια της προφορικής της συνέντευξης αλλά ούτε κατά την ενώπιον μου διαδικασία.

Όταν ο αιτητής κρίνεται αναξιόπιστος, δεν υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω διερεύνησης (δέστε  υπόθ. αρ. 1964/06, ημερ. 11.3.08  Obaidul Haque v. Δημοκρατίας).

Βάσει της αξιολόγησης τόσο της εσωτερικής, όσο και της εξωτερικής αξιοπιστίας του υπό εξέταση ισχυρισμού, το Δικαστήριο καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα με τον λειτουργό, ως εκ τούτου ο δεύτερος ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολο του ως μη αξιόπιστος.

Εν πάση περιπτώσει κρίνω ότι ο λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, στην Έκθεση-Εισήγηση, αξιολόγησε έκαστο ισχυρισμό της Αιτήτριας και για τους λόγους που εκτενώς καταγράφηκαν στην εισήγησή του, εύλογα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξιοπιστία της δεν κρίνεται ως ικανοποιητική και ως εκ τούτου ορθά δεν παραχωρήθηκε το ευεργέτημα της αμφιβολίας, όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων. Ο αρμόδιος λειτουργός έκανε επαρκείς ερωτήσεις στην Αιτήτρια για να καλύψει τόσο τον πυρήνα του αιτήματός της, όσο και τα επιμέρους θέματα και ακολουθήθηκε ορθή διερευνητική διαδικασία.

Έχει, πολλάκις, νομολογηθεί ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του Αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον Αιτητή είναι επιτρεπτή (AMIRI  ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Κ.Α. (2009 3 Α.Α.Δ. 358).

Σχετική είναι και η απόφαση  υπ' αρ. 626/2010 JAFAR KALASH και ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ 1. ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, 2. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ημερ. 08/10/2013, στην οποία αναφέρονται τα εξής :

 «Όπως ορθώς υποδεικνύει η συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν έγινε δεκτό το αίτημα του αιτητή ήταν το γεγονός της μη απόδειξης της αληθοφάνειας των βασικών ισχυρισμών του και του κλονισμού της αξιοπιστίας του λόγω ουσιωδών αντιφάσεων, ελλείψεων και αδυναμιών όπως εντοπίστηκαν στις συνεντεύξεις. Αυτό είναι ένα εμπόδιο που ρητά αναγνωρίζεται ως κώλυμα στην έγκριση αιτήματος ασύλου, από τις πρόνοιες του ιδίου του Εγχειριδίου στο οποίο παραπέμπει τόσο ο αρμόδιος Λειτουργός στην εισήγησή του, όσο και η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων στην προσβαλλόμενη απόφασή της...».

Στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, "Το ευεργέτημα της αμφιβολίας πρέπει  να δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί και εξετασθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντος. Οι ισχυρισμοί του αιτούντος πρέπει να παρουσιάζουν συνοχή και αληθοφάνεια και να μην έρχονται σε αντίφαση με γεγονότα που είναι γενικά γνωστά σε όλους".

Επομένως, ορθά δεν παραχωρήθηκε σε αυτήν το ευεργέτημα της αμφιβολίας και ορθά ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης της για διεθνή προστασία.

Ακολούθως, σημειώνεται πως λόγω του ότι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας αναφορικά με τον λόγο που φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της απορρίφθηκαν ως μη αξιόπιστοι, δεν πληρούνται και οι προϋποθέσεις υπαγωγής της Αιτήτριας στα άρθρα 19 (2) (α) και (β) περί συμπληρωματικής προστασίας, καθώς δεν προέκυψαν στοιχεία εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια κινδυνεύει να αντιμετωπίσει θανατική ποινή ή εκτέλεση κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (α), ή άλλως βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (β).

Αναφορικά δε με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων παροχής συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο της Αιτήτριας υπό την έννοια του άρθρου 19 (2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου ή άλλως του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίνω σκόπιμο να παρατεθούν αρχικά τα κάτωθι:

Το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015) όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της «αδιακρίτως ασκούμενης βίας» και της «ένοπλης σύρραξης» και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Στην υπόθεση Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretarisvan Justitie παρ. 35, το ΔΕΕ αναφέρει ότι «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας[5]» ενώ στην παρ. 37 αναφέρει ότι «η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο». Περαιτέρω το ΔΕΕ στην εν λόγω υπόθεση αποφάσισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών την καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας» (παρ. 39).

Επιπλέον, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο της ΕΥΥΑ σχετικά με τη δικαστική ανάλυση του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ακόμη και αν ο Αιτητής μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), το δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν ο Αιτητής δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας, καθώς επίσης, όταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός Αιτητή ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής.

Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου, παρατηρώ ότι ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου προέβη σε έρευνα και αξιολόγηση της κατάστασης ασφαλείας στην Λιβερία και στην πόλη Paynesville, τελευταίο τόπο διαμονής της Αιτήτριας. Για λόγους πληρότητας, το Δικαστήριο προχώρησε σε επικαιροποιημένη έρευνα αναφορικά με τις επικρατούσες συνθήκες στην πόλη Paynesville.

Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της βάσης δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project), στην Κομητεία Montserrado όπου βρίσκεται η πόλη Paynesville, τελευταίος τόπος διαμονής της Αιτήτριας, κατά την χρονική περίοδο 22/04/2024 – 22/04/2025 καταγράφηκαν 29 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 2 ανθρώπινες απώλειες. Ειδικότερα, στην πόλη Paynesville, την συγκεκριμένη χρονική περίοδο καταγράφηκαν 5 περιστατικά, τα οποία κατηγοριοποιήθηκαν ως 2 διαμαρτυρίες (protests), 1 μάχη (battle), και 2 ταραχές (riots), οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 2 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.^[6] Σημειώνεται, ότι ο πληθυσμός της Κομητείας Montserrado εκτιμάται ότι ανερχόταν στους 1,920,965 κατοίκους (2022).^[7]

Τα εν λόγω στοιχεία καταδεικνύουν ότι δεν υπάρχουν συνθήκες αδιάκριτης βίας και γενικά δεν υφίσταται πραγματικός κίνδυνος για έναν πολίτη να επηρεαστεί προσωπικά μόνο από την παρουσία του στην εν λόγω περιοχή, υπό την έννοια του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ.

Από τα πιο πάνω, δεν προκύπτει οτιδήποτε που να δημιουργεί τέτοιες προϋποθέσεις ώστε, σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στην περιοχή συνήθους διαμονής της, να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή λόγω της παρουσίας της και μόνο στην εν λόγω περιοχή, αφού πρόκειται για άμαχο πολίτη, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του στη χώρα καταγωγής της.

Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας, παρατηρώ ότι πρόκειται για γυναίκα νεαρής ηλικίας, υγιή, μορφωμένη, και ικανή προς εργασία. Επομένως, λαμβάνοντας υπόψιν επίσης και τις ιδιαίτερες περιστάσεις της Αιτήτριας, οι οποίες δεν παρουσιάζουν δείκτες ευαλωτότητας, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτή θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της.

Επί τη βάσει όλων όσων παρατέθηκαν στην παρούσα απόφαση, το Δικαστήριο κρίνει ότι το αίτημα της Αιτήτριας για διεθνή προστασία εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ήταν το αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των στοιχείων και δεδομένων, είναι επαρκώς αιτιολογημένη και λήφθηκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, το Σύνταγμα και τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου.

Υπό το φως των ανωτέρω  η προσφυγή απορρίπτεται με 1500€ έξοδα εναντίον της Αιτήτριας  και υπέρ των Καθ΄ ων η Αίτηση.

 

 

 

 

 

Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.