ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.4147/23

 

30 Απριλίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Ν. Ρ. Ο.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κα Χρ. Λαζάρου Αρτέμη, Δικηγόρος για Αιτητή

Κα A. Κίτσιου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.06/10/23, η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν, δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση διεθνούς προστασίας που υπέβαλε, ως άκυρης, αντισυνταγματικής, παράνομης, και στερούμενης νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία, εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές παρατύπως, μέσω κατεχομένων, στις 14/03/23 και υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας στις 24/03/23 (ερ.1-3, 43).  

Στις 07/09/23 διεξήχθη συνέντευξη με τον αιτητή από την Υπηρεσία όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.27-43). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε Έκθεση-Εισήγηση (ερ.58-67) και στις 19/09/23 αποφασίστηκε να μην παραχωρηθεί στον αιτητή διεθνής προστασία. Ακολούθως ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας, η οποία επιδόθηκε δια χειρός στις 06/10/23, σε γλώσσα την οποία κατανοεί (ερ.68).

Στην επίδικη αίτηση ο αιτητής καταγράφει ότι έφυγε από τη χώρα καταγωγής του λόγω θρησκευτικών προβλημάτων, καθώς, ως αναφέρει, ο πατέρας του ήταν παραδοσιακός γιατρός και όταν πέθανε οι ηλικιωμένοι του χωριού ζήτησαν από τον ίδιο να τον διαδεχθεί, όμως αυτός αρνήθηκε επειδή δεν ήθελε να «επηρεαστεί η χριστιανική [του] πίστη» και, όταν ξεκίνησαν να τον πιέζουν, έφυγε από τη χώρα.  

Στη συνέντευξη ο αιτητής ανέφερε ότι είναι εθνοτικής καταγωγής Igbo, γεννήθηκε στην πολιτεία Abia, όπου διέμενε μέχρι το 2009, έπειτα μετακινήθηκε στην πολιτεία Enugu, όπου διέμενε μέχρι το 2017 και έπειτα μετακινήθηκε στην πολιτεία Boronu, όπου και διέμενε μέχρι τον Μάρτιο του 2023, που εγκατέλειψε τη Νιγηρία. To 2015 ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εργαζόταν ως αγρότης, ο πατέρας του πέθανε λόγω ασθένειας, η μητέρα του βρίσκεται στην πολιτεία Enugu και έχει 4 αδερφές, η μια ζει στην πολιτεία Enugu και οι άλλες τρεις βρίσκονται στην επαρχία Abia.

Αναφορικά με τους λόγους που έφυγε από τη χώρα καταγωγής του, κατά την ελεύθερη αφήγηση ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι ήταν λόγω θρησκευτικών προβλημάτων αφού, ως ανέφερε, μετά τον θάνατο του πατέρα του, οι ηλικιωμένοι του χωριού του ήθελαν να εγκαταλείψει τον στρατό και να επιστρέψει στο χωριό του, όμως αυτός αρνήθηκε επειδή είναι χριστιανός. Καταρχήν πήγε στον Barak για να παραπονεθεί και ο διοικητής του είπε στον αιτητή ότι οι ηλικιωμένοι του χωριού τού έστειλαν μια επιστολή για να αντικαταστήσει τον πατέρα του. Μετά τον θάνατο του πατέρα του τον Μάρτιο του 2022 οι ηλικιωμένοι του χωριού του ήθελαν να επιστρέψει στο χωριό του ώστε να διαδεχθεί τον πατέρα του. Μετά την άρνησή του λόγω της χριστιανικής του θρησκείας, άρχισαν να τον απειλούν ότι σε περίπτωση που δεν επιστρέψει στο χωριό του για να διαδεχθεί τον πατέρα του θα έρθει αντιμέτωπος με κάποιες προκλήσεις και ότι θα έχει διάφορα προβλήματα λόγω αυτής της παράδοσης. Για αυτό είπε στην αδερφή του ότι δεν μπορεί να μείνει και να διαδεχθεί τον πατέρα του και ότι είναι καλύτερα για αυτόν να φύγει από τη χώρα. Τον Ιανουάριο του 2023 έφυγε από την επαρχία Abia και πήγε στην επαρχία Enugu, μέχρι που ξεκίνησε μια περιουσιακή διαφορά και η αδερφή του είπε στον αιτητή να φύγει από τη χώρα. Ο αιτητής πρόσθεσε ότι πριν ολοκληρώσει τη στρατιωτική του θητεία ζήτησε ένα δάνειο, το οποίο δεν μπορεί να αποπληρώσει και για αυτό θα τον ψάχνουν. Κληθείς να διευκρινίσει τι φοβάται ότι θα του συμβεί σε περίπτωση που επιστρέψει στη Νιγηρία απάντησε ότι θα βασανιστεί από τους κατοίκους του χωριού του επειδή δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημά τους να διαδεχθεί τον πατέρα του. Επιπλέον, πρόσθεσε ότι μπορεί να συλληφθεί από τον στρατό, επειδή δεν μπορεί να ξεπληρώσει το δάνειο.

Ερωτώμενος σχετικά με τα ως άνω ο αιτητής ανέφερε ότι εντάχθηκε στον στρατό το 2017, μέχρι τον Ιανουάριο 2023 και ακολούθως εργαζόταν ως αγρότης για λίγες μέρες στην πολιτεία Abia. Ακολούθησαν ερωτήσεις σχετικά με την υπηρεσία του αιτητή στον στρατό όπου απάντησε με εύλογη ακρίβεια και υπέβαλε σχετικώς την στρατιωτική του ταυτότητα.

Σχετικά με το δάνειο που έλαβε ανέφερε ότι αυτό ήταν ύψους 500.000 Νιγηριανών Νάιρα από τράπεζα που κατονόμασε και πλήρωνε 16.500 μηνιαίως για την αποπληρωμή του και, αναφορικά με τις απειλές από τους γηραιούς του χωριού του για να διαδεχθεί τον πατέρα του αυτές άρχισαν το Μάρτιο 2022 και ακολούθως ο ίδιος παραιτήθηκε από την θέση του στον στρατό τον Ιανουάριο 2023. Ερωτώμενος σχετικά ανέφερε ότι οι απειλές σχετίζονταν με πνευματικά προβλήματα που θα αντιμετώπιζε αν αρνείτο και εξήγησε ότι λατρεύουν είδωλα, χωρίς να είναι σε θέση να δώσει περισσότερες πληροφορίες σχετικά, πέραν του ότι θυσιάζουν γίδες πήγαιναν στον πατέρα του για να ζητήσουν ευχές.

Σχετικά και πάλι με το δάνειο που έλαβε από τράπεζα ο αιτητής, ερωτώμενος σχετικά, ανέφερε ότι ο στρατός πλήρωνε το δάνειο και ήταν εγγυητής μέχρι τον Μάιο 2023 όμως, επειδή ο ίδιος έφυγε από την υπηρεσία τον Ιανουάριο 2023, επειδή μέχρι να γίνει γνωστό και να σταματήσει ο στρατός να του καταβάλλει μισθό, ως ανέφερε, παρήλθαν περί τους 6 μήνες, φοβάται ότι θα συλληφθεί από τον στρατό γι’ αυτό. Ερωτώμενος αν ο στρατός του ζήτησε πίσω τα καταβληθέντα ή αν εκκρεμεί εναντίον του ένταλμα σύλληψης ο αιτητής απάντησε αρνητικά όμως – ως ανέφερε, χωρίς να διευκρινίζει την πηγή γνώσης του – ο διοικητής του είπε ότι όπου τον εντοπίσουν θα τον συλλάβουν.

Ερωτώμενος τι φοβάται αν επιστρέψει και διαμείνει αλλού ο αιτητής ανέφερε ότι θα τον βλάψει η κοινότητα του και ο στρατός και, όταν του υποβλήθηκε κατά πόσο θα μπορούσε με την επιστροφή του να μετεγκατασταθεί στο Lagos, ο αιτητής ανέφερε πως άκουσε πως εκεί δεν είναι ασφαλισμένα.

Οι καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας τα όσα ανέφερε ο αιτητής εντόπισαν και αξιολόγησαν τρείς ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως ακολούθως.

1.    Ταυτότητα, προφίλ, χώρα καταγωγής και τόπο διαμονής του αιτητή

2. Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι έφυγε από τη Νιγηρία  λόγω του ότι ο πατέρας του ήταν παραδοσιακός γιατρός και η κοινότητα ήθελε τον αιτητή να τον αντικαταστήσει
3. Ο αιτητής ήταν στρατιώτης και πήρε δάνειο από τράπεζα με εγγυητή τον στρατό

Οι καθ’ ων η αίτηση αποδέχθηκαν τον 1^ο και 3^ο εκ των ως άνω ισχυρισμών, απέρριψαν όμως τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό ως αναξιόπιστο.

Συγκεκριμένα, αναφορικά με τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό, κρίθηκε ότι στερείται εσωτερικής συνοχής ενόψει της αοριστίας, ασάφειας, έλλειψης συνέπειας, ευλογοφάνειας αλλά και γενικότητας των δηλώσεων του αιτητή. Συγκεκριμένα, ως κρίθηκε, ο αιτητής δεν κατάφερε να παράσχει επαρκείς και συγκεκριμένες λεπτομέρειες αναφορικά με το τί ακριβώς συνέβη μεταξύ του ίδιου και της κοινότητας του χωριού και ερωτηθείς σχετικά αρκέστηκε να επαναλάβει, χωρίς να παράσχει ακριβείς πληροφορίες επί αυτού, αναφέροντας ότι του ζήτησαν να αντικαταστήσει τον πατέρα του, αναφέροντας περαιτέρω – όταν ρωτήθηκε - ότι του ζήτησαν τρεις φορές, τις δύο πρώτες στέλνοντας μια επιστολή στον διοικητή του, και την τρίτη φορά, τον Σεπτέμβριο του 2022, αυτοπροσώπως. Ερωτηθείς περαιτέρω να περιγράψει τί ακριβώς συνέβη όταν του ζήτησαν να αντικαταστήσει τον πατέρα του, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει ικανοποιητικές και λεπτομερείς πληροφορίες και σε σχετική ερώτηση να προσδιορίσει το άτομο που τον πλησίασε για να του ζητήσει να διαδεχθεί τον πατέρα του, ο αιτητής απάντησε με μη ακριβή τρόπο ότι επρόκειτο για ένα μέλος της κοινότητας του χωριού.

Όταν κλήθηκε να παράσχει περισσότερες πληροφορίες για τον άνθρωπο αυτόν που ισχυρίστηκε ότι τον πλησίασε, συνέχισε να επαναλαμβάνει ότι επρόκειτο για ένα μέλος της παραδοσιακής κοινότητας του χωριού του. Επιπλέον, αρνητική ήταν η απάντησή του, όταν ρωτήθηκε αν του συνέβη κάτι αναφορικά με το θέμα αυτό, όπως επίσης, ερωτηθείς για ποιον λόγο εν τέλει εγκατέλειψε τη Νιγηρία, δεδομένου ότι δεν του συνέβη τίποτα εξαιτίας αυτού, ανέφερε με ασάφεια και αοριστία ότι έφυγε λόγω απειλών. Ερωτηθείς να αναπτύξει συγκεκριμένα και με λεπτομέρειες τις απειλές αυτές που δέχτηκε, εξαιτίας των οποίων εγκατέλειψε τη χώρα του, ο αιτητής συνέχισε να απαντάει χωρίς συνοχή, παραθέτοντας ότι αν δεν αντικαθιστούσε τον πατέρα του θα ερχόταν αντιμέτωπος με πνευματικά προβλήματα. Αναμενόταν ευλόγως από τον αιτητή να είναι σε θέση να αναπτύξει πιο αναλυτικά το περιστατικό μεταξύ του ιδίου και της κοινότητας του χωριού του και να παραθέσει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό το περιστατικό, δεδομένου ότι αποτελεί και τον πυρήνα του ισχυρισμού του αναφορικά με τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας του, ως κρίθηκε.

Ακολούθως, κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του δεύτερου ισχυρισμού, οι καθ’ ων η αίτηση ανέτρεξαν σε πληροφορίες από την χώρα καταγωγής του Αιτητή σχετικά με διαμάχες που σχετίζονται με κατανομή γης μεταξύ γειτνιαζόντων κοινοτήτων, για να καταλήξουν ότι, δεδομένης της τρωθείσας εσωτερικής συνοχής του ισχυρισμού, αυτός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός. 

Στη βάση των ως άνω ευρημάτων, δεδομένου του προφίλ του αιτητή, οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν, κατόπιν έρευνας σε διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με τη γενική κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Abia, ότι δεν υφίσταται εύλογος βαθμός πιθανότητας, ο αιτητής να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του. Αναφορικά ειδικώς με το αρ.19 (2) (γ) του Νόμου, ομοίως, κατέληξαν ότι δεν υφίσταται κίνδυνο να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας ο αιτητής κατά την επιστροφή του. Σχετικώς με τον αποδεκτό 3^ο ισχυρισμό του αιτητή ότι έλαβε δάνειο από τράπεζα με εγγυητή τον στρατό, το οποίο δεν αποπλήρωσε, κρίθηκε πως, δεδομένου ότι δεν εκκρεμεί ένταλμα σύλληψης εναντίον του αιτητή, ο οποίος παραμένει ο μόνος υπεύθυνος για την αποπληρωμή του δανείου, και σε περίπτωση που πληρώσει στον στρατό τα όσα αυτός κατέβαλε στο διάστημα από την παραίτηση του αιτητή μέχρι που σταμάτησε ο στρατός να του καταβάλλει μισθό, δεν αναμένεται να αντιμετωπίσει άλλο πρόβλημα, δεν υφίσταται σε εύλογο βαθμό πιθανότητας ο αιτητής να υποστεί εξ αυτού δίωξη ή σοβαρή βλάβη.   

Συνεπεία των ανωτέρω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε κατά του αιτητή απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

Κατά τις διευκρινήσεις η συνήγορος του αιτητή απέσυρε ρητά τους λοιπούς νομικούς ισχυρισμούς προωθώντας εν τέλει μόνο τον ισχυρισμό περί μη δέουσας έρευνας και μη αιτιολόγησης της επίδικης απόφασης.

Οι καθ' ων η αίτηση αντέταξαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη και ορθή επί της ουσίας, ως και τα επιμέρους ευρήματα τους επί της αναξιοπιστίας του 3^ου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή και ζητούν απόρριψη της προσφυγής.

Προχωρώ με την εξέταση του ισχυρισμού που αφορά την μη διενέργεια δέουσας έρευνας και ελλιπούς αιτιολόγησης, οι οποίοι, δεδομένου ότι συμπλέκονται με την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, θα εξεταστούν μαζί μ’ αυτήν πιο κάτω.

Προχωρώ λοιπόν με αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων και ισχυρισμών.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, αναφέρεται στην σελ.98, ότι «[...] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.». Στην σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] οι δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […] Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.»

Ενόψει των ως άνω θα συμφωνήσω με την κατάληξη τους επί της αξιοπιστίας του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή, καθώς τα όσα ανέφερε επί τούτου, ως και οι καθ’ ων η αίτηση καταγράφουν ενδελεχώς στην επίδικη έκθεση (ερ.62-63), στερούνταν σε όλη τους την έκταση και επί πάσης πτυχής τους κάθε ψήγματος εύλογα αναμενόμενης λεπτομέρειας και βιωματικού στοιχείου και έβριθαν κενών και ασαφειών. Σημειώνω ενδεικτικά ότι ουδέν στοιχείο ή λεπτομέρεια ήταν σε θέση να αναφέρει ο αιτητής σε σχέση με το πως, πότε και με ποια μορφή δέχθηκε απειλές για να αντικαταστήσει τον πατέρα του ως παραδοσιακός ιατρός της κοινότητας, από ποια συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά και σε σχέση με το περιεχόμενο του ρόλου του πατέρα του και της πίστης την οποία κατ’ ισχυρισμό υπηρετούσε. Ερωτώμενος δε επισταμένα επί των ανωτέρω ο αιτητής παρέμεινε γενικόλογος, ασαφής και εν πολλοίς μονολεκτικός.

Επί της εξωτερικής αξιοπιστίας των λεγομένων του αιτητή θα πρέπει να σημειωθεί ότι, παρότι έγινε εν προκειμένω έρευνα σε πληροφορίες (ΠΧΚ) αναφορικά με διαμάχης γης μεταξύ γειτνιαζόντων κοινοτήτων, εντούτοις θεωρώ ότι, πέραν του ότι οιαδήποτε σχετική έρευνα ουδόλως απαραίτητη ήταν, δεδομένης της παντελούς ελλείψεως εσωτερικής συνοχής του ισχυρισμού, το περιεχόμενο της έρευνας ολίγο συνάρταται με τα λεγόμενα του αιτητή, καθώς αφορά μονάχα ένα αόριστο ισχυρισμό του περί «διαμάχης γης» (land dispute), που εντοπίζεται στο ερ.33, επί του οποίου ουδέν περαιτέρω αναφέρει. Σε κάθε περίπτωση, στο εγχειρίδιο EASO για την «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.132, αναφέρεται ότι η αναζήτηση πληροφοριών για τη χώρα καταγωγής (ΠΧΚ) «ενδέχεται να μην είναι απαραίτητ[η] σε περίπτωση αρνητικής διαπίστωσης περί της αξιοπιστίας βάσει καταφανούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής ή μη ικανοποιητικής επεξήγησης αποκλίσεων ή παραλλαγών σε ό,τι αφορά τα ουσιώδη στοιχεία μιας αίτησης ή, ακόμη περισσότερο, σε περίπτωση απόρριψης προσφυγής ως απαράδεκτης.».

Στην απουσία λοιπόν εδώ περαιτέρω μαρτυρίας που θα συμπλήρωνε τα κενά, αντιφάσεις και ελλείψεις, ως ανωτέρω καταγράφονται, είναι η κατάληξη μου ότι τα πολλά και καίρια σημεία εκ των οποίων διαβρώνεται μοιραία και η αξιοπιστία των λεγομένων του αιτητή παραμένουν και συνεπώς ουδείς εκ των ισχυρισμών του που αφορούν τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό γίνεται αποδεκτός, καθότι οι σημαντικές ελλείψεις εσωτερικής συνοχής δεν αφήνουν περιθώριο αποδοχής τους.  

Σχετικά τώρα με τον 3^ο ουσιώδη ισχυρισμό του αιτητή περί δανείου που έλαβε από τράπεζα, θα συμφωνήσω και πάλι με τους καθ’ ων η αίτηση ότι, παρότι έγινε αποδεκτός ως σχηματίστηκε, δεν προκύπτει εξ αυτού βάσιμος φόβος δίωξης ή σοβαρής βλάβης, δεδομένου και του ότι, ως ο ίδιος ο αιτητής ανέφερε, ουδεμία διαδικασία εκκρεμεί εναντίον του σχετικώς και ο ίδιος είναι ο μόνος νομικά υπεύθυνος για το δάνειο αυτό αλλά και λαμβανομένου υπόψη του ότι επί του σημείου που αφορά την κατ’ ισχυρισμό αναζήτηση του από τον στρατό και ενδεχόμενες συνέπειες αυτού ο αιτητής παρέμεινε παντελώς γενικός και αόριστος, χωρίς να αναφέρει τον παραμικρό ισχυρισμό με ευλογοφάνεια και επαρκείς λεπτομέρειες που να τεκμηριώνουν τα όσα αυτός ανέφερε περί τέτοιου κινδύνου γι’ αυτόν τον λόγο.

Ενόψει των ως άνω απομένει μια επικαιροποιημένη αποτίμηση της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή (πολιτεία Abia). Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι συμφωνώ και με τον ορισμό της πολιτείας Abia ως τόπου διαμονής του αιτητή, αφού, παρά τους αντιφατικούς σχετικά ισχυρισμούς του, εκεί ήταν που διέμεινε προτού φύγει από τη χώρα, με εξαίρεση μικρό χρονικό διάστημα που έμεινε στην πολιτεία Enugu και εκεί είναι η γενέτειρα του. Σε κάθε περίπτωση, για σκοπούς πληρότητας παραθέτω και πληροφορίες για την πολιτεία Enugu, όπου διαμένει η μητέρα του και όπου διέμεινε ο αιτητής για 2 μήνες προτού φύγει από τη χώρα καταγωγής.

Σε πρόσφατη αναφορά του ACLED για την περίοδο 16/12/23 ως 13/12/24 καταγράφηκαν  στην πολιτεία Abia 99 περιστατικά ασφαλείας στα οποία χάθηκαν 81 ανθρώπινες ζωές, τα οποία έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ακολούθως: 3 ταραχές χωρίς κάποια ανθρώπινη απώλεια, 28 διαμαρτυρίες χωρίς κάποια ανθρώπινη απώλεια, 21 περιστατικά βίας κατά πολιτών, που είχαν ως αποτέλεσμα 19 ανθρώπινες απώλειες, 40 μάχες, που είχαν ως αποτέλεσμα 62 θάνατοι και 7 περιστατικά εκρήξεων ή και απομακρυσμένης βίας, χωρίς θάνατο.^[1] Ο πληθυσμός της ανέρχεται περί τα 4.2 εκατομμύρια κατοίκων.^[2], Αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Enugu, σε αναφορά του ACLED κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 05/08/23 και 02/08/24 καταγράφηκαν 113 περιστατικά ασφαλείας [3] από τα οποία επήλθε ο θάνατος συνολικά 81 πολιτών[4]. Πιο αναλυτικά, 27 εξ αυτών καταγράφηκαν ως μάχες (με 41 θύματα), 59 ως περιστατικά χρήσης βίας κατά πολιτών (40 θύματα), 22 διαδηλώσεις (κανένα θύμα) και 5 αναταραχές (κανένα θύμα).[5] O πληθυσμός της πολιτείας Enugu είναι περί τα 4,7 εκατομμύρια κατοίκων.[6] Σε έκθεση του EASO για τη Νιγηρία (Country Guidance) καταγράφεται ότι στην πολιτεία Enugu δεν υφίσταται, λόγω αδιάκριτης βίας τελούμενης στα πλαίσια ένοπλης σύρραξης, κίνδυνος κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου εκ μόνης της διαμονής του στην περιοχή.[7]

Είναι κατάληξη μου, αποτιμώντας τις ως άνω πληροφορίες, ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στις πολιτείες Enugu και Abia (όπου αυτός διέμεινε προτού φύγει από τη χώρα) δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή. Δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις που επιτείνουν τον κίνδυνο ειδικώς για τον αιτητή σε σύγκρισή με τον γενικό πληθυσμό των ως άνω περιοχών, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας»[8] (βλ. απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19, CF and DN και C-465/07, Elgafaji, ημ.17/02/09).

Έπεται λοιπόν ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο «καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» αλλά και ότι δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα αρ.3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου

Σημειώνεται ότι η Νιγηρία έχει καθοριστεί στην Κ.Δ.Π. 191/2024, που εκδόθηκε δυνάμει του αρ.12Βτρις του Νόμου, ως ασφαλής χώρα ιθαγενείας και στην παρούσα ουδέν στοιχείο προσκομίστηκε στη βάση του οποίου θα μπορούσε να «θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής […] στη συγκεκριμένη περίπτωσή», στη βάση του αρ.12Βτρις (6).

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.