ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 4676/22

30 Απριλίου, 2025

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Y. B.

Αιτητού,

και

            Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Ο Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως

Παπανικολάου Θ. (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Ευαγγέλου Ρ. (κ.) για πιστή διερμηνεία από την ελληνική στην αγγλική και αντίστροφα

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Aιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερούμενη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος, η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 8.1.2024, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του Αιτητή για διεθνή προστασία και με την οποία αποφασίστηκε η επιστροφή του στη Γουινέα, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος).

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από την Γουινέα. Εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του στις 12.4.2021 και εισήλθε παράτυπα στη Δημοκρατία μέσω των μη ελεγχόμενων από την κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχών, κατά τη δήλωσή του, στις 24.5.2021. Περί τις 10.6.2021, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 9.5.2022 και 16.5.2025, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό, ο οποίος στις 24.5.2022 υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή και την έκδοση απόφασης επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. Η Έκθεση - Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 27.6.2022. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 14.7.2022, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής, στο εισαγωγικό δικόγραφο της διαδικασίας καταγράφει ότι επιθυμεί να υποβάλει ένσταση κατά της απορριπτικής απόφασης, διότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στην χώρα καταγωγής του λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού.

3.             Στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης, ο Αιτητής επαναλαμβάνει ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του εξαιτίας του σεξουαλικού του προσανατολισμού, καθώς απειλήθηκε και διώχθηκε από την κοινωνία εκεί. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι εργαζόταν ως πωλητής στην τοπική αγορά, όπου γνώρισε έναν επιχειρηματία ονόματι Michael, ο οποίος τον υποστήριξε οικονομικά με την εργασία του και με τον οποίο ανέπτυξαν ερωτική σχέση. Η οικογένεια του Αιτητή έμαθε πως ο Michael ήταν ομοφυλόφιλος και απαίτησε από τον Αιτητή να μείνει μακριά του. Ο Αιτητής περιγράφει πως κάποια μέρα, καθώς επέστρεφε στην οικία του, δέχθηκε ξαφνική επίθεση από άτομα της κοινότητάς του, τα οποία τον οδήγησαν δια της βίας στην φυλακή. Παρέμεινε εκεί για τέσσερις (4) ημέρες, κατά τις οποίες υπέστη κακομεταχείριση τόσο από τους αξιωματικούς όσο και από συγκρατούμενούς του. Ο Αιτητής δηλώνει ότι δέχθηκε απειλές και δίωξη, ενώ σημειώνει ότι η ομοφυλοφιλία διώκεται δια νόμου στην χώρα καταγωγής του.

4.             Από την πλευρά τους οι Καθ’ ων η αίτηση, υπεραμύνονται την ορθότητα της επίδικης απόφασης. Επισημαίνουν το βάρος που φέρει ο Αιτητής προς τεκμηρίωση των ισχυρισμών του και υποστηρίζουν ότι καίτοι αυτός κρίθηκε αξιόπιστος ως προς τον ισχυρισμό που αφορά στα προσωπικά στοιχεία, χώρα καταγωγής και τόπο διαμονής, δικαιολογημένως οι λοιποί ισχυρισμοί του (σεξουαλικός προσανατολισμός και δίωξη ένεκα αυτού), κρίθηκαν ως αναξιόπιστοι. Παραπέμποντας στην ανάλυσή τους κατά τη διοικητική διαδικασία, υποστηρίζουν ότι ορθώς κρίθηκε ότι αυτός δεν αναμένεται ευλόγως να αντιμετωπίσει κάποιο κίνδυνο επιστρέφοντας στη χώρα του και ότι δεν δικαιολογείται εντέλει η υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

Το νομικό πλαίσιο

5.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

6.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας  από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

7.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (στο εξής: o περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

8.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

9.              Σύμφωνα δε με το άρθρο 3Γ του ιδίου νόμου:

 

«3Γ.-(1) Οι πράξεις δίωξης κατά την έννοια του άρθρου 1Α της Σύμβασης πρέπει:

(α) να είναι αρκούντως σοβαρές λόγω της φύσης ή της επανάληψης τους ώστε να συνιστούν σοβαρή παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά των δικαιωμάτων από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση, βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 2, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, ή

(β) να αποτελούν σώρευση διαφόρων μέτρων συμπεριλαμβανομένων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία να είναι αρκούντως σοβαρή, ούτως ώστε να θίγεται ένα άτομο κατά τρόπο αντίστοιχο με το αναφερόμενο στην παράγραφο (α).

 

10.          Δυνάμει του άρθρο 3Δ(1) του περί Προσφύγων Νόμου (η υπογράμμιση είναι του Δικαστηρίου):

 

«3Δ.-(1) Κατά την αξιολόγηση των λόγων της δίωξης, η Υπηρεσία Ασύλου λαμβάνει υπόψη τα ακόλουθα:

[...]

(δ) Η ομάδα θεωρείται ως ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα όταν, μεταξύ άλλων:

(i)               τα μέλη της ομάδας αυτής έχουν κοινά εγγενή χαρακτηριστικά ή κοινό ιστορικό παρελθόν το οποίο δεν μπορεί να μεταβληθεί ή έχουν από κοινού χαρακτηριστικά ή πεποιθήσεις τόσο θεμελιώδους σημασίας για την ταυτότητα ή τη συνείδηση, ώστε ένα πρόσωπο να μην πρέπει να αναγκάζεται να τις αποκηρύξει και

(ii)               η ομάδα έχει ιδιαίτερη ταυτότητα στην οικεία χώρα, διότι γίνεται αντιληπτή ως διαφορετική ομάδα από τον περιβάλλοντα κοινωνικό χώρο.

Ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα καταγωγής μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα μπορεί να περιλαμβάνει ομάδα που βασίζεται στο κοινό χαρακτηριστικό του γενετήσιου προσανατολισμού. Ο γενετήσιος προσανατολισμός δεν μπορεί να νοηθεί ότι περιλαμβάνει πράξεις που θεωρούνται αξιόποινες κατά το κυπριακό δίκαιο. Λαμβάνονται δεόντως υπόψη πτυχές συνδεόμενες με το φύλο, συμπεριλαμβανομένης της ταυτότητας του φύλου, κατά τον καθορισμό της ιδιότητας μέλους ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας ή τον προσδιορισμό χαρακτηριστικού αυτής της ομάδας.».

 

11.          Το άρθρο 9ΚΔ του ιδίου νόμου, το οποίο τιτλοφορείται «Αξιολόγηση των ειδικών αναγκών υποδοχής και διαδικαστικών αναγκών των ευάλωτων προσώπων» καθορίζει τις διαδικαστικές εγγυήσεις των ευάλωτων αιτούντων άσυλο.

 

12.          Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

13.          Είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Η Αιτήτρια αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή της στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

14.          Συναφές εν προκειμένω είναι το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας των αιτητών ασύλου να τεκμηριώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή τους, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

15.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, επισημαίνεται ότι κατά την καταγραφή της αίτησής του δήλωσε ότι είναι υπήκοος Γουινέας, εθνοτικής καταγωγής Peul, ομιλεί Peul, καθώς και αγγλικά και γαλλικά. Στο σχετικό πεδίο του εντύπου υποβολής του αιτήματός του, ο Αιτητής καταγράφει αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του (ερ. 3-1 και 33-30 ΔΦ). Αναφέρει ότι η κοινότητά του ήθελε να τον σκοτώσει εξαιτίας της σχέσης που είχε με τον συνεργάτη του, έναν λευκό άνδρα από την Αμερική ονόματι Michael, ο οποίος ήταν ομοφυλόφιλος. Τον προειδοποίησαν να σταματήσει να τον συναναστρέφεται και, όταν ο Αιτητής δεν το έκανε, άτομα της κοινότητάς του τον έπιασαν και τον οδήγησαν στην φυλακή. Εκεί, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Αιτητή, υπέστη κακομεταχείριση, ενώ κάποιοι συγκρατούμενοί του αποπειράθηκαν να τον βιάσουν κατά τις 3 ή 4 ημέρες που παρέμεινε υπό κράτηση, μέχρι που τον αφέθηκε ελεύθερος μετά την παρέμβαση του Micheal και τον χρηματισμό αστυνομικών. Περιέγραψε επίσης ένα δεύτερο περιστατικό όπου του επιτέθηκαν άτομα της κοινότητάς του με πέτρες και, καθώς προσπαθούσε να διαφύγει, έπεσε και χτύπησε το κεφάλι και το στόμα του, ενώ έσπασε και το χέρι του και τελικά λιποθύμησε. Όταν επανέκτησε τις αισθήσεις του, βρισκόταν ήδη στο νοσοκομείο όπου ο Michael τον πληροφόρησε ότι βρισκόταν σε κώμα για έξι μέρες μετά την επίθεση που δέχτηκε, ενώ ο Αιτητής δεν μπορούσε να μιλήσει καθώς είχε σπάσει τη γνάθο του. Ο Michael του είπε πως θα τον βοηθήσει να διαφύγει από τη χώρα και, ενώ επιθυμούσε να τον στείλει στις ΗΠΑ, κάτι τέτοιο θα ήταν αρκετά χρονοβόρο, ως εκ τούτου, διευθέτησε το ταξίδι του στην Δημοκρατία.

 

16.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της πρωτοβάθμιας συνέντευξής του, η οποία διεξήχθη στις 9.5.2022 και συνεχίστηκε στις 16.5.2022, ο Αιτητής δήλωσε τα κατωτέρω. Γεννήθηκε το 1998 στο Κόνακρι της Γουινέας όπου και διέμενε, συγκεκριμένα στην περιοχή Koloma 2. Είναι μουσουλμάνος, άγαμος, και ανήκει στη φυλή Peul. Η μητέρα του  εξακολουθεί να διαμένει στην Koloma 2, όπως και οι τρεις αδερφές του, ενώ έχει έναν ακόμα ετεροθαλή αδερφό (κοινός πατέρας, διαφορετική μητέρα) ο οποίος διαμένει στην Γερμανία εδώ και είκοσι χρόνια (ερ. 54 ΔΦ). Ο πατέρας του σκοτώθηκε το 2016 μετά από ένοπλη επίθεση που δέχθηκε στην οικία του. Έχει ολοκληρώσει έως και την τέταρτη τάξη λυκείου, αναγκάστηκε δε να διακόψει ώστε να φροντίζει τον άρρωστο πατέρα του που βρισκόταν στο νοσοκομείο (ερ. 56 ΔΦ). Ταυτόχρονα, πήγαινε σε τζαμί όπου μελετούσε το Κοράνι. Περί τα τρία με τέσσερα έτη, διέμενε στη Σιέρρα Λεόνε όπου φοιτούσε σε σχολείο εκμάθησης της αγγλικής γλώσσας (αναφέρει συγκεκριμένα περί το 2010, 2012 -ερ. 57 ΔΦ). Αναφορικά με το επαγγελματικό του υπόβαθρο, αναφέρει ότι περί το 2017-2018, ξεκίνησε να εργαζέται ως πωλητής διάφορων προϊόντων όπως κινητών τηλεφώνων, ρολογιών, ακουστικών, καρτών μνήμης, σε διάφορα μέρη. Εγκατέλειψε τη χώρα του στις 12.4.2021 και εισήλθε παράνομα στην Κυπριακή Δημοκρατία στις 24.5.2021. Στις 10.6.2021 υπέβαλε αίτημα διεθνούς προστασίας.

 

17.          Ο Αιτητής δηλώνει ότι ο λόγος που εγκατέλειψε τη Γουινέα είναι ο σεξουαλικός του προσανατολισμός και η ομοφυλοφιλική σχέση που διατηρούσε με τον Michael, έναν άνδρα μεγαλύτερης ηλικίας, ο οποίος ζει μόνιμα στις ΗΠΑ και πραγματοποιούσε συχνές επισκέψεις στη Γουινέα. Ο Michael βοήθησε τον Αιτητή να αναπτύξει την επιχείρισή του προμηθεύοντάς τον με ρούχα και αξεσουάρ προς πώληση και, περί το τέλος του 2018, αρχές του 2019, ξεκίνησαν να έχουν ερωτική σχέση η οποία διήρκεσε περίπου ενάμιση έτος.

 

18.          Η κοινότητα του Αιτητή στη Γουινέα έμαθε για τη σχέση του με τον Michael και για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Ως αποτέλεσμα, ο Αιτητής υπέστη σοβαρό κοινωνικό αποκλεισμό και εχθρότητα. Συνελήφθη από μέλη της κοινότητάς του, παρέμεινε σε αστυνομικό τμήμα για 3-4 ημέρες και κατά την κράτησή του υπέστη βία και απόπειρα σεξουαλικής παρενόχλησης από άλλους κρατούμενους, ενώ οι αστυνομικοί τον υποχρέωναν να κάνει χειρωνακτικές εργασίες.

 

19.          Ο Michael μεσολάβησε καταβάλλοντας χρηματικό ποσό ως δωροδοκία στους αστυνομικούς ώστε ο Αιτητής να αφεθεί ελεύθερος. Μετά την αποφυλάκισή του, και συγκεκριμένα μία εβδομάδα μετά, ο Αιτητής δέχθηκε νέα, σοβαρή επίθεση από μέλη της κοινότητάς του, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά. Έσπασε το χέρι του, υπέστη τραύματα στο κεφάλι και τη μέση και έμεινε σε κώμα για έξι ημέρες. Νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο για οκτώ ημέρες και έκτοτε ο Michel βοήθησε στην οργάνωση της φυγής του από τη χώρα.

 

20.          Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις του αρμόδιου λειτουργού, ο Αιτητής εξηγεί ότι αναγνώρισε την ομοφυλοφιλική του ταυτότητα μέσω της ερωτικής σχέσης που ανέπτυξε με τον Michael. Ειδικότερα αναφέρει πως αισθάνθηκε ικανοποίηση όταν συνειδητοποίησε τα συναισθήματά του και έκτοτε δηλώνει ότι προτιμά άνδρες από γυναίκες (ερ. 71 ΔΦ). Παρόλα αυτά, αναφέρει ότι στο παρελθόν είχε και σχέσεις με γυναίκες, μία από τις οποίες διήρκεσε 6-7 μήνες, πριν τη σχέση του με τον Michel (ερ. 70 ΔΦ).

 

21.          Κατά τη διάρκεια παραμονής του στη Δημοκρατία, ο Αιτητής διαγνώστηκε με HIV στο Κέντρο Πρώτης Υποδοχής (ΚεΠΥ) Πουρνάρα (ερ. 73 ΔΦ). Αναφέρει πως λαμβάνει καθημερινά τρία χάπια ως μέρος της θεραπείας του, την οποία θα πρέπει να λαμβάνει εφόρου ζωής και επισκέπτεται το νοσοκομείο κάθε δύο μήνες (ερ. 72 ΔΦ). Επιπλέον, υπογραμμίζει το έντονο ψυχολογικό βάρος της διάγνωσης, καθώς βιώνει ντροπή λόγω των κοινωνικών και θρησκευτικών προκαταλήψεων για τον HIV στην κοινότητά του. Δεν ενημέρωσε ποτέ την οικογένειά του για τη διάγνωση, φοβούμενος το στιγματισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό (ερ. 72 ΔΦ).

 

22.          Ο Αιτητής δηλώνει ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω της έντονης βίας και των απειλών κατά της ζωής του εξαιτίας του σεξουαλικού του προσανατολισμού. Δηλώνει περαιτέρω πως φοβάται ότι αν επιστρέψει στη Γουινέα θα φυλακιστεί ή θα σκοτωθεί από μέλη της κοινότητας του ή από τις αρχές, καθώς ο κοινωνικός στιγματισμός και η εχθρότητα απέναντι στους ομοφυλόφιλους είναι έντονη και συχνά οδηγεί σε πράξεις βίας, ακόμη και φόνο. Αναφέρει ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι αποδεκτή ούτε από την θρησκεία του ούτε από την κοινωνία, ενώ απαγορεύεται και δια νόμου (ερ. 69 ΔΦ). Επιπλέον, θεωρεί αδύνατη τη μετεγκατάστασή του σε άλλη περιοχή εντός Γουινέας, καθώς η εχθρότητα και η προκατάληψη κατά των ομοφυλοφίλων είναι ευρέως διαδεδομένη σε ολόκληρη τη χώρα.

 

23.          Στην Δημοκρατία, από την άλλη πλευρά, αισθάνεται ασφαλής, μπορεί να ζει ελεύθερα και να εκφράζει ανοιχτά τη σεξουαλική του ταυτότητα, έχοντας παράλληλα πρόσβαση στην απαραίτητη ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη.

 

24.          Αξιολογώντας τους ισχυρισμούς του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση διέκριναν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο μεν πρώτος η η ταυτότητα, το προφίλ και η χώρα καταγωγής του Αιτητή και ως δεύτερο ο σεξουαλικός προσανατολισμός του ως ομοφυλόφιλος.   Εκ των δύο ανωτέρω ουσιωδών ισχυρισμών, μόνο ο πρώτος έγινε αποδεκτός. Ο ισχυρισμός του σχετικά με τη σεξουαλική του ταυτότητα κρίθηκε ως μη αξιόπιστος, αξιολογώντας ότι οι συναφείς αναφορές του χαρακτηρίζονταν από γενικότητα, ασάφεια και έλλειψη. Λεπτομερειών.

 

25.          Ειδικότερα, η αξιολόγηση του δεύτερου ισχυρισμού του Αιτητή, που αφορά τη σεξουαλική του ταυτότητα ως ομοφυλόφιλος, έγινε με βάση το μοντέλο DSSH (Difference, Stigma, Shame, Harm – Διαφορετικότητα, Στίγμα, Ντροπή, Βλάβη). Το μοντέλο αυτό εξετάζει την προσωπική εμπειρία ενός ατόμου που ανήκει στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+, εστιάζοντας στην αίσθηση διαφορετικότητας, το κοινωνικό στίγμα, την εσωτερικευμένη ντροπή και τη βλάβη που μπορεί να υποστεί.

 

26.          Κατά την αξιολόγηση του στοιχείου της «Διαφορετικότητας», ο Αιτητής ανέφερε ότι συνειδητοποίησε τον σεξουαλικό του προσανατολισμό στα τέλη του 2018-2019, μέσω της σχέσης του με τον Michel. Ωστόσο, κρίθηκε ότι υπήρξαν ασάφειες και ανακολουθίες, καθώς ο Αιτητής ανέφερε την έναρξη της σχέσης με τον Michel παράλληλα με την επιχειρηματική τους συνεργασία, με τρόπο που φάνηκε ασαφής και επικεντρωμένος περισσότερο στην επιχειρηματική παρά στην προσωπική τους σχέση (ερ. 110 ΔΦ).

 

27.          Σε ερωτήσεις για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, ο Αιτητής δήλωσε ότι έλκεται και από τα δύο φύλα, κάτι που κρίθηκε ασυνεπές με την προηγούμενη δήλωσή του περί ομοφυλοφιλίας. Περαιτέρω, η απάντησή του σχετικά με τον τρόπο που κατάλαβε την έλξη του προς τους άνδρες κρίθηκε αόριστη και μη ικανοποιητικά τεκμηριωμένη, καθώς περιορίστηκε στην αναφορά της σχέσης του με τον Michel.

 

28.          Επιπλέον, οι απαντήσεις του αναφορικά με το πρόσωπο με το οποίο ισχυρίζεται ότι διατηρούσε σχέση περί το ενάμιση έτος, δεν κρίθηκαν επαρκείς και ανταποκρινόμενες σε πραγματικά βιώματα, καθώς ο Αιτητής δε γνώριζε το επίθετο αυτού του άνδρα που κατονόμαζε μόνον ως “Michel”, δεν ήταν βέβαιος για την ηλικία του, ούτε ήταν σε θέση να περιγράψει επαρκώς τις συναντήσεις τους (ερ. 109 ΔΦ).

 

29.          Όσον αφορά το «Στίγμα και τη Ντροπή», ο Αιτητής περιέγραψε την αρνητική στάση της κοινωνίας και της θρησκείας απέναντι στην ομοφυλοφιλία χωρίς, κατά τους Καθ’ ων η αίτηση, να προβαίνειπεραιτέρω αναλυτικές λεπτομέρειες ή προσωπικές εμπειρίες που να αναδεικνύουν το πώς επηρεάστηκε προσωπικά από αυτό το στίγμα. Δεν έδωσε λεπτομερή περιγραφή των αντιδράσεων της οικογένειάς του, κάτι που κρίθηκε ανεπαρκές (ερ. 108 ΔΦ).

 

30.          Σε σχέση με τη «βλάβη», ο Αιτητής ανέφερε δύο περιστατικά βίας (σύλληψη και επίθεση). Ωστόσο, οι αναφορές του ήταν ασαφείς ως προς τον χρόνο και το χρονοδιάγραμμα των γεγονότων και οι περιγραφές των περιστατικών κρίθηκαν ως γενικές, χωρίς να αποσαφηνίζει επαρκώς την άμεση σύνδεση των περιστατικών με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.

 

31.          Συνολικά, κρίθηκε ότι στις δηλώσεις του εντοπίζονται σημαντικές αντιφάσεις και αδυναμίες, θεωρώντας ότι αυτές οι ασάφειες και η έλλειψη λεπτομερειών δεν αντανακλούν αυθεντική προσωπική εμπειρία (ερ. 107 ΔΦ). Για αυτούς τους λόγους, ο ισχυρισμός του Αιτητής περί ομοφυλοφιλίας δεν έγινε αποδεκτός ως αξιόπιστος.

 

32.          Κατά την εξέταση της εξωτερικής αξιοπιστίας του εν λόγω ισχυρισμού, οι Καθ’ ων η Αίτηση παραπέμπουν σε αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης οι οποίες καταγράφουν την ύπαρξη διακρίσεων και βίας κατά των ομοφυλόφιλων, καθώς και την ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας στη Γουινέ. Εντούτοις, καταλήγουν ότι σε απόρριψη του εν λόγω ουσιώδους ισχυρισμού στο σύνολό του, καθώς ο Αιτητής δεν έχει τεκμηριώσει επαρκώς ότι είναι ομοφυλόφιλος.

 

33.          Κατά την αξιολόγηση του κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στην Γουινέα, αναφορικά με τον μόνο αποδεκτό ουσιώδη ισχυρισμό του περί της ταυτότητας, του προφίλ και της χώρας καταγωγής του, οι Καθ’ ων καταλήγουν πως δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα να υποστεί μεταχείριση που συνιστά δίωξη ή σοβαρή βλάβη εάν επιστρέψει στο Conakry της Γουινέας.

 

34.          Υπό αυτό το σημείο, οι Καθ΄ων αξιολογούν περαιτέρω τον κίνδυνο που ενδέχεται να διατρέξει ο Αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του σε σχέση με το γεγονός ότι έχει διαγνωσθεί θετικός στον ιό HIV.  Παραπέμποντας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, καταλήγουν ότι δεν υπάρχει σημαντικός κίνδυνος σε περίπτωση επιστροφής του στη Γουινέα, καθώς υπάρχουν προγράμματα υποστήριξης για ασθενείς με HIV (ερ. 103-102 ΔΦ).

 

35.          Κατά τη νομική ανάλυση που ακολούθησε, δεν διαπιστώθηκε  δικαιολογημένος φόβος δίωξης για λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, πολιτικών πεποιθήσεων ή ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας, ούτε κίνδυνος σοβαρής βλάβης που να δικαιολογεί συμπληρωματική προστασία.

 

36.          Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, κατά την πρωτοβάθμια διοικητική διαδικασία υπήρχαν ενώπιον των Καθ’ ων η Αίτηση τα εξής έγγραφα αναφορικά με την κατάσταση της υγείας του Αιτητή:

-      Έντυπο αξιολόγησης ευαλωτότητας του Αιτητή, ημερομηνίας 12.7.2021 που διενεργήθηκε από λειτουργό του ΚΥΦΑΔΠ Κοφίνου, λίγες ημέρες μετά την εισδοχή του Αιτητή σε αυτό, στις 7.7.2021 (ερ. 43-35 ΔΦ). Στο έντυπο καταγράφεται ως «Μεσαίας» διακινδύνευσης η περίπτωση του Αιτητή, («Πιθανότητα σοβαρού κινδύνου για την προσωπική ασφάλειά του, που απαιτεί άμεση παράμβαση και/ή παρακολούθηση εντός 4-6 εβδομάδων»). Ως προς τις ιατρικές του ανάγκες, καταγράφεται ότι χρειάζεται ορθοπεδικό καθώς έχει σπασμένα κόκκαλα, ενώ αναμένεται η αξονική του τομογραφία (CT scan). Αναφορικά με τις ευαλωτότητες και ανάγκες προστασίας του, καταγράφεται ότι πρόκειται για άτομο που έχει υποστεί ψυχολογική/συναισθηματική κακοποίηση και σωματική βία (ερ. 39 ΔΦ). Αναφορικά με ζητήματα υγείας και ευημερίας, ο αρμόδιος λειτουργός έχει σημειώσει το πεδίο που αναφέρεται σε «Αναπηρία (ακουστική, οπτική, πνευματική, σωματική)» (ερ. 37 ΔΦ). Τέλος, καταγράφει ότι έχει γίνει παραπομπή του Αιτητή σε ψυχολόγο του ΚΥΦΑΔΠ λόγω του ότι ανέφερε ότι δεν κοιμάται καλά ούτε τρέφεται σωστά, καθώς έχει εφιάλτες για τα γεγονότα που του συνέβησαν (ερ. 35 ΔΦ).

-      Έγγραφο των Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, με το οποίο γίνεται παραπομπή του Αιτητή στις 3.6.2021 σε αξονική τομογραφία εγκεφάλου λόγω αναφερόμενου ξυλοδαρμού και χτυπημάτων στο κεφάλι, γενικευμένης αδυναμίας και άγχους. Ακολουθεί γνωμάτευση ακτινολόγου ημερομηνίας 8.6.2021, όπου καταγράφεται «Χωρίς ενδοκράνια αιμορραγία. Χωρίς κάταγμα. Διεύρυνση του υπαραχνοειδούς χώρου, μη συμβατή με την ηλικία» (ερ. 46 ΔΦ).

-      Επιστολή ημερομηνίας 17.3.2022 υπογεγραμμένη από τον κ. Μ. Πολυκάρπου, Συντονιστή Κοινωνικό Λειτουργό του ΚΥΦΑΔΠ Κοφίνου και απευθυνόμενη στον Διευθυντή του ΚΥΦΑΔΠ Κοφίνου, όπου διέμενε ο Αιτητής, προς ενημέρωση ότι ο τελευταίος μετέβη στις 11.3.2022 στις πρώτες βοήθειες όπου του χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή. Την επόμενη ημέρα, ήτοι στις 12.3.2022, εντοπίστηκε να είναι αρκετά άρρωστος και σε κωματώδη κατάσταση και μεταφέρθηκε στις πρώτες βοήθειες στην Γρηγόρειο Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας, όπου και κρατήθηκε για νοσηλεία με πυελονεφρίτιδα. Σύμφωνα με τις συστάσεις των ιατρών, ο Αιτητής θα έπρεπε να διαμένει με τουλάχιστον ένα ακόμα άτομο στο δωμάτιό του στην Κοφίνου (ερυθρό 8 του Διοικητικού Φακέλου).

-      Ιατρικό έγγραφο εξιτηρίου από την Γρηγόρειο Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας, ημερομηνίας 15.3.2022, όπου καταγράφεται ως ημερομηνία εισαγωγής του Αιτητή στην Κλινική η 5.3.2022. Καταγράφεται περαιτέρω η κύρια διάγνωση για πυελονεφρίτιδα, δευτερεύουσα διάγνωση για ανοσοκαταστολή, οι ιατρικές διαδικασίες στις οποίες υπεβλήθη ο Αιτητής, καθώς και τα ευρήματα (ερ. 44 ΔΦ).

-      Βεβαίωση ημερομηνίας 11.1.2022 υπογεγραμμένη από τον κ. Ν. Νικολάου, Κλινικό Ψυχολόγο ο οποίος παρέχει ψυχολογικές υπηρεσίες στο ΚΥΦΑΔΠ Κοφίνου, όπου αναφέρει ότι συνεργάζεται με τον Αιτητή από τις 4.1.2022. Από την κλινική συνεδρία με τον Αιτητή, προκύπτει ότι βίωσε τραυματικά γεγονότα σωματικής κακοποίησης στη χώρα καταγωγής του, αντιμετωπίζει δυσκολίες στην πρόσληψη τροφής και θέματα που αναδύονται σε σχέση με την σεξουαλική του ταυτότητα. Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, αναφέρει η βεβαίωση, ο Αιτητής παρουσιάζει στοιχεία αγχώδους-καταθλιπτικής συνδρομής. Σημειώνει περαιτέρω ότι ο Αιτητής πρόσφατα διαγνώσθηκε ως φορέας του ιού HIV και λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, ενώ αγωγή λαμβάνει και από τον ψυχίατρο με τον οποίο συνεργάζεται. Ο ψυχολόγος αναφέρει επίσης ότι στο πλαίσιο της κλινικής συνεδρίας, δεν τεκμηριώθηκαν κλινικά σημεία ακατανόητης προσποιητής διαταραχης ή υποκριτικής συμπεριφοράς, ενώ καταλήγει σημειώνοντας ότι η παρατεταμένη διαμονή του σε συνθήκες ασύλου επιδεινώνει την όλη κλινική του εικόνα (ερυθρό 26 του Διοικητικού Φακέλου).

-      Επιστολή ημερομηνίας 13.1.2022 υπογεγραμμένη από τον κ. Μ. Πολυκάρπου, Συντονιστή Κοινωνικό Λειτουργό του ΚΥΦΑΔΠ Κοφίνου και απευθυνόμενη στον Διευθυντή του ΚΥΦΑΔΠ Κοφίνου, με την οποία ενημερώνει αρχικά ότι οι λόγοι για τους οποίους ο Αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του ήταν ότι διέτρεχε κίνδυνο για τη ζωή του λόγω του ότι συνεργαζόταν με άτομο από την Αμερική στον τομέα της ένδυσης και της υπόδησης, ωστόσο, αυτό δεν ήταν αποδεκτό από την οικογένεια του Αιτητή, λόγω και του σεξουαλικού του προσανατολισμού. Σε συνέχεια των ανωτέρω, όταν κάποια μέρα ο Αιτητής επέστρεφε στην οικία του, δέχθηκε επίθεση από ομάδα αγνώστων που είχαν σκοπό να τον σκοτώσουν και, παρότι προσπάθησε να διαφύγει, κατέληξε στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση και σοβαρό τραυματισμό σε διάφορα μέρη του σώματός του. Αυτές οι καταστάσεις του δημιούργησαν ένα άγχος με αποτέλεσμα την διαταραχή ύπνου τον τελευταίο καιρό, όπως αναφέρει η επιστολή. Ως εκ τούτου, κρίθηκε σκόπιμο όπως ο Αιτητής εξετασθεί από ειδικό επιστήμονα για μια πιο ενδελεχή διάγνωση σε σχέση με την ψυχοσυναισθηματική κατάσταση που βιώνει και ξεκίνησε φαρμακευτική αγωγή, που ο ίδιος ωστόσο ενίοτε αναιρεί, με αποτέλεσμα να επιστρέφει στις πρώιμες σκέψεις που τον διακατείχαν. Σημειώνει τέλος ότι ο Αιτητής εξέφρασε πολλές φορές την επιθυμία όπως γίνει παραπομπή του σε ψυχολόγο του Κέντρου για εκτίμηση, όπερ και έγινε, τόσο με τον κο Ν.Νικολάου -κλινικό ψυχολόγο ΚΥΦΑΔΠ Κοφίνου- όσο και με την κα. Ν. Ανδρέου -Cyprus Safe Horizons (ερυθρά 28-27 Διοικητικού Φακέλου).

 

37.          Στο σημείο αυτό, σημειώνεται ότι όπως προκύπτει από το περιεχόμενο του Διοικητικού Φακέλου, έγινε χρήση του εργαλείου IPSN (identification of persons with special needs) της EUAA για τον προσδιορισμό των ειδικών αναγκών του Αιτητή στις 6.10.2022 (ερ. 123-116 ΔΦ), δηλαδή αρκετούς μήνες μετά τη διεξαγωγή των συνεντεύξεων του Αιτητή, καθώς και τη σύνταξη της Εισηγητικής Έκθεσης, που έλαβαν χώρα εντός του Μαΐου 2022. Το εργαλείο αυτό χρησιμοποιείται ώστε να προσδιοριστούν οι ειδικές ανάγκες ευάλωτων προσώπων και οι διαδικαστικές εγγυήσεις που θα πρέπει να απολάβουν κατά την πρωτοβάθμια διαδικασία εξέτασης του αιτήματός τους από το εκάστοτε αρμόδιο προσωπικό. Παρατηρείται ότι παρά τη χρήση του εν λόγω εργαλείου, η οποία δεν είναι υποχρεωτική, σε αυτό σημειώνεται λακωνικά ότι ο Αιτητής είναι θετικός στον HIV χωρίς οποιαδήποτε περαιτέρω αναφορά στα ιατρικά ζητήματα που ο ίδιος αντιμετωπίζει[1] ή στο ζήτημα του σεξουαλικού του προσανατολισμού ως ομοφυλόφιλου.

 

38.          Στο πλαίσιο της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, πέραν των όσων καταγράφει ο Αιτητή στο εισαγωγικό δικόγραφο και στη γραπτή του αγόρευση, κατόπιν οδηγιών του παρόντος Δικαστηρίου, ο Αιτητής κατέθεσε στις 28.11.2022 μαρτυρία συνοδευόμενη από ένορκη δήλωση, στην οποία δηλώνει ότι μετά την επίθεση που δέχθηκε στη χώρα καταγωγής του και, στην προσπάθειά του να διαφύγει, έπεσε σε μια τρύπα και παγιδεύθηκε, με αποτέλεσμα τα άτομα που τον κυνηγούσαν να τον χτυπάνε με πέτρες και λοστούς. Επί τούτου, προσκομίζει γνωμάτευση ακτινολόγου των Ιατρικών Υπηρεσιών, ημερομηνίας 8.6.2021, μετά από παραπομπή του Αιτητή σε σχετική εξέταση, από την οποία δεν ανευρέθηκε ενδοκράνια αιμορραγία, ούτε κάταγμα. Επισυνάπτονται στην ίδια ένορκη δήλωση φωτογραφίες του Αιτητή, οι οποίες, κατά τον ίδιο, τον παρουσιάζουν τραυματισμένο. Ο Αιτητής δηλώνει περαιτέρω ότι μετά την επίθεση, τον βρήκε ο Michael και τον μετέφερε στο νοσοκομείο όπου παρέμεινε περί τις έξι (6) μέρες σε κωματώδη κατάσταση. Τον επισκεπτόταν συχνά κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο, και του έβγαζε φωτογραφίες σε διάφορα στάδια της νοσηλείας του: ενόσω ήταν σε κώμα, όταν ανέκτησε τις αισθήσεις του, καθώς και όταν λάμβανε θεραπεία για την σιαγόνα του. Ο Αιτητής προσκομίζει και αυτές τις φωτογραφίες.

 

39.          Με ένορκη δήλωσή του ημερομηνίας 24.10.2023, κατόπιν σχετικών οδηγιών του Δικαστηρίου να προσκομίσει οποιοδήποτε πιστοποιητικό συναφές με την κατάσταση της υγείας του, προσκομίζει ιατρική βεβαίωση που εκδόθηκε τον Αύγουστο του 2023 και υπογράφεται από τον Δρ. Γεώργιο Σιακαλλή, Λοιμωξιολόγο στην Γρηγόριο Κλινική, το περιεχόμενο της οποίας βεβαιώνει ότι ο Αιτητής παρακολουθείται από τη συγκεκριμένη κλινική από τις 9.11.2021 λόγω HIV λοίμωξης. Βεβαιώνει περαιτέρω ότι ο Αιτητής λαμβάνει αντιρετροϊκή αγωγή (Dolutegravir/Tenofovir Disoproxil Fumarate/Emticitabine) με άριστη συμμόρφωση, ιολογική (μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο) και ανοσολογική ανταπόκριση. Ο Αιτητής προσκομίζει επίσης βεβαίωση-αναφορά θεραπευτικής παρακολούθησης ημερομηνίας 2.10.2023, υπογεγραμένη από την κυρία Νατάσα Αντρέου, κλινική ψυχολόγο του προγράμματος “Cyprus Safe Horizon” του Κυπριακού Ινστιτούτου Ψυχοθεραπείας. Με τη συγκεκριμένη αναφορά, η κα Αντρέου βεβαιώνει ότι ο Αιτητής παρακολουθείται από λειτουργό θεραπείας του Cyprus Safe Horizon από 19.7.2021 έως 6.12.2021 και από 18.1.2023 «έως σήμερα» με σκοπό την συμβουλευτική και ψυχοθεραπευτική φροντίδα του, έχοντας ολοκληρώσει 85 συναντήσεις. Κατά την αξιολόγηση που παραθέτει η κα Αντρέου, εντοπίζει στον Αιτητή συναισθηματικές δυσκολίες, δυσκολίες στον ύπνο, μειωμένη όρεξη για τροφή, σωματικά συμπτώματα, καθώς και γνωστική έκπτωση. Αναφέρει επίσης ότι ο Αιτητής λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή από ψυχίατρο καθώς και αγωγή για την ανακούφιση σωματικών πόνων, ενώ καταλήγει συστήνοντας όπως συνεχιστεί η στήριξη που λαμβάνει ώστε να αντιμετωπισθούν ικανοποιητικά τα συμπτώματα που παρουσιάζει. Σε έτερη βεβαίωση της κας Αντρέου που προσκομίζει ο Αιτητής, η οποία ωστόσο δε φέρει ημερομηνία σύνταξής της, αναφέρεται ότι η περίοδος παρακολούθησης του Αιτητή από λειτουργό του Κέντρου Συμβουλευτικής που λειτουργεί στο πλαίσιο του προγράμματος Cyprus Safe Horizons είναι από 19.7.2021 έως 1.10.2023.

 

40.          Ο Αιτητής προσκομίζει περαιτέρω ιατρική συνταγή ημερομηνίας 1.6.2023 από ορθοπεδικό εξωτερικών ιατρείων, η οποία αναφέρει ότι φέρει μεγάλη ουλή στην κοιλιακή χώρα και θώρακα που του προκαλεί άλγη και δυσφορία, ενώ για την βελτίωση των πιο πάνω, χρήζει χειρουργικής επέμβασης με γενική αναισθησία. Έτερη ιατρική βεβαίωση που προσκομίζει ο Αιτητής, υπογεγραμμένη από την Διευθύντρια του Νευρολογικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας, ημερομηνίας 29.9.2023, αναφέρει ότι ο Αιτητής εκτιμήθηκε στο Νευρολογικό Ιατρείο λόγω αναφερόμενης κεφαλαλγίας τάσεως και υποβλήθηκε σε μαγνητική τομογραφία εγκεκφάλου τον Φεβρουάριο του 2023, η οποία ανέδειξε μικρές ισχαιμικές εστίες, ενώ για τα ανωτέρω τέθηκε σε φαρμακευτική αγωγή. Βεβαιώνει επίσης ότι κατά την τελευταία εκτίμηση στις 26.9.2023, ο Αιτητής ανέφερε ότι ήταν ασυμπτωματικός, ενώ σημειώνεται ότι παρακολουθείται από ψυχίατρο.

 

41.          Στις 18.4.2024, ο Αιτητής προσκόμισε περαιτέρω τεκμήρια αναφορικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει με την γνάθο του, συμπληρωματικά της ιατρικής βεβαίωσης ημερομηνίας 29.9.2023 (βλ. ανωτέρω). Προσκομίζει γνωμάτευση Ειδικού Ακτινολόγου επί της μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου στην οποία υπεβλήθη ο Αιτητής στις 24.2.2023, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι δεν παρατηρούνται εστίες με περιορισμό διάχυσης και ότι οι αλλοιώσεις θα πρέπει να αποδοθούν σε ισχαιμικές εστίες. Ο Αιτητής προσκομίζει επιπλέον πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής του αναφορικά με την μεταχείριση των σεξουαλικών μειονοτήτων:

-      Cedoca, COI Focus, Guinee- Minorites sexuelles et de genre, 30 October 2023, στη γαλλική

-      ACCORD, Guinea: COI Compilation, December 2023, pp. 61-68, στην αγγλική

 

42.          Κατά ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ακροαματική διαδικασία, δόθηκε η δυνατότητα υποβολής περαιτέρω διευκρινιστικών ερωτήσεων προς τον Αιτητή, όπου ο ίδιος επανέλαβε τους ισχυρισμούς ανάλογους με αυτούς της πρωτοβάθμιας διαδικασίας. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο γνώρισε τον Michel και ανέπτυξαν ερωτική σχέση, καθώς και στα προβλήματα που αντιμετώπισε εξαιτίας αυτού. Δήλωσε ότι τόσο η οικογένειά του όσο και η κοινότητά του προσπάθησαν να τον σκοτώσουν, προσθέτοντας ότι είναι μουσουλμάνος και ο πατέρας του ήταν ιμάμης και, ότι στην δική του θρησκεία, θεωρείται καλό το να σκοτώσεις κάποιο άτομο που είναι ομοφυλόφιλο.

 

43.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου διαπιστώνονται τα κάτωθι.

 

44.          Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό συντάσσομαι με το εύρημα των Καθ’ ων η αίτηση περί αξιοπιστίας του για τους λόγους που εμπεριστατωμένα καταγράφονται στην έκθεση, η οποία αποτέλεσε την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης.

 

45.          Εντούτοις, στη συνέχεια διαπιστώνεται η εσφαλμένη διάκριση των ουσιωδών ισχυρισμών στον οποίο προέβησαν οι Καθ’ ων η αίτησης. Όπως υποδεικνύει ο Πρακτικός Οδηγός της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO, και πλέον Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο, EUAA) , «η προσήκουσα ταυτοποίηση των ουσιωδών ισχυρισμών είναι ουσιώδης τόσο για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας όσο και για την αξιολόγηση κινδύνου».^[2] Ειδικότερα, οι Καθ’ ων η αίτηση παραλείπουν να αξιολογήσουν ως ξεχωριστούς ισχυρισμούς τα εξής: -Ισχυρισμός περί του ότι ο Αιτητής συνελήφθη από μέλη της κοινότητάς του, τα οποία τον περιόρισαν και τον παρέδωσαν στις αρχές εξαιτίας της πεποίθησής τους ότι ο Αιτητής είναι ομοφυλόφιλος. -Ισχυρισμός περί της επίθεσης που δέχθηκε ο Αιτητής από μέλη της κοινότητάς του, τα οποία τον τραυμάτισαν σοβαρά, στη βάση της πεποίθησής τους ότι ο Αιτητής είναι ομοφυλόφιλος.- Το δεδομένο ότι ο Αιτητής διαγνώσθηκε θετικός στον ιό HIV μετά την άφιξή του στην Δημοκρατία. Διαχωρίζοντας κατ’ ορθό τρόπο τους ουσιώδεις ισχυρισμούς, οι Καθ’ ων η αίτησηθα έπρεπε να εξετάσουν και ως διακριτό ισχυρισμό το γεγονός ότι είναι φορέας HIV/AIDS, προκειμένου να αξιολογηθεί στη συνέχεια ο κίνδυνος που απορρέει ένεκα αυτού. Η δημιουργία του συγκεκριμένου ισχυρισμού κρίνεται επιβεβλημένη καθότι συνδέεται ουσιωδώς με τον φόβο του Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στη Γουινέα, ο οποίος συνίσταται σε φόβο δίωξης ή σοβαρής βλάβης λόγω της ποινικής και κοινωνικής μεταχείρισης της ομοφυλοφιλίας, τόσο από το κράτος όσο και από την κοινωνία, καθώς και του στίγματος που υπάρχει και για τον ιό HIV.

Περαιτέρω, επισημαίνεται ότι η κατάσταση της υγείας του Αιτητή αναφορικά με τον HIV, δεν αποτελούσε μεν λόγο για τον οποίο εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, καθότι δεν το γνώριζε τότε, αποτελεί όμως λόγο για τον οποίο δηλώνει ότι δε μπορεί να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, ισχυρισμός ο οποίος, σε κάθε περίπτωση, ήταν ενώπιον των Καθ’ ων κατά την πρωτοβάθμια εξέταση του αιτήματος του Αιτητή. Επιπλέον, ως διακριτός ισχυρισμός οφείλεται να διακριθεί ο σεξουαλικός προσανατολισμός του Αιτητή σε σχέση με τις πράξεις δίωξης στις οποίες κατ’ ισχυρισμό υποβλήθηκε ένεκα αυτού, ήτοι τη φυλάκισή του και το επεισόδιο που ακολούθησε την αποφυλάκισή του με επίθεση που δέχτηκε από μέλη της κοινότητάς του.

 

46.          Ως προς τον ισχυρισμό του ότι είναι φορέας HIV, δεδομένο για το οποίο έλαβε γνώση μετά την άφιξή του στη Δημοκρατία, αυτός είναι παραδεκτός και από τους Καθ’ ων η αίτηση και προκύπτει παράλληλα από τα ιατρικά πιστοποιητικά εντός του διοικητικού φακέλου. Ως εκ τούτου αυτός γίνεται αποδεκτός.

 

47.          Ως προς το σεξουαλικό του προσανατολισμό, παρατηρείται καταρχάς ότι ο Αιτητής ήταν συνεπής ως προς το αφήγημά του, ήτοι ότι ο λόγος εγκατάλειψης της χώρας του ήταν ακριβώς ο σεξουαλικός του προσανατολισμός, μετά από τα περιστατικά δίωξης που ακολούθησαν εναντίον του εξαιτίας αυτού. Επιπλέον, δεν εντοπίζεται οποιαδήποτε σημαντική αντίφαση ή ανακολουθία στο αφήγημά του. Ο Αιτητής υπήρξε σαφής ως προς το γεγονός ότι η πρώτη του σχέση ήταν ο Michael, με τον οποίο συνεργαζόταν και ο οποίος του προμήθευε ήδη ένδυσης. Υπήρξε συνεπώς συνεκτικός και σαφής ως προς τις συνθήκες της γνωριμίας τους και τη διάρκεια της σχέσης τους. Επιπλέον, δεν παρουσιάζεται οποιαδήποτε χρονική ανακολουθία στις αναφορές του. Ο Αιτητής αναφέρθηκε και σε πιο συγκεκριμένες πτυχές της σχέση του όπως που σύχναζαν και πως η οικογένεια του Αιτητή αντιμετώπισε τη σχέση τους. Επίσης σαφής και συνεκτικός υπήρξε ο Αιτητής και ως προς επιμέρους στοιχεία του προφίλ του συντρόφου του (όνομα, ηλικία, η καταγωγή του) καίτοι εύλογα θα αναμενόταν να γνωρίζει το επίθετό του. Εντούτοις, η άγνοια του Αιτητή ως προς αυτή την παράμετρο αξιολογούμενη σε συνάρτηση το σύνολο των αναφορών του δεν μπορεί αφεαυτή να οδηγήσει σε μη θεμελίωση της εσωτερικής του αξιοπιστίας. Ο Αιτητής ήταν σε θέση να γνωρίζει την κοινωνική και θρησκευτική αντιμετώπιση των ομοφυλόφιλων προσώπων, παραδεχόμενος ότι αρχικώς αγνοούσε ότι η ομοφυλοφιλία διώκεται στη χώρα του. Υπό τω φως των ανωτέρω, ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός του Αιτητή κρίνεται ως εσωτερικά αξιόπιστος.

 

48.          Ως προς την εξωτερική πτυχή της αξιοπιστίας του, πράγματι σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα που δημοσιεύθηκε το 2024 και καλύπτει γεγονότα του 2023, ο νόμος ποινικοποιεί τη συναινετική σεξουαλική επαφή μεταξύ ενηλίκων του ίδιου φύλου, προβλέποντας ποινή φυλάκισης έως και τριών ετών.[3]  Συγκεκριμένα, το άρθρο 274 του Ποινικού Κώδικα της Γουινέας του 2016 ορίζει ότι κάθε «άσεμνη» πράξη ή πράξη «κατά της φύσης» με άτομο του ίδιου φύλου τιμωρείται με φυλάκιση από 6 μήνες έως 3 έτη και πρόστιμο από 500.000 έως 1 εκατομμύριο φράγκα Γουινέας (58,15 έως 116,30 δολάρια ΗΠΑ). Σε περίπτωση που εμπλέκεται ανήλικος κάτω των 18 ετών, επιβάλλεται πάντα η μέγιστη ποινή. Σε περίπτωση που η πράξη διαπράχθηκε ή επιχειρήθηκε να διαπραχθεί με βία, η ποινή είναι από 5 έως 10 έτη φυλάκισης (νόμος αριθ. 2016/059/AN, 26 Οκτωβρίου 2016, άρθρο 274). Σύμφωνα με το άρθρο 276 του Ποινικού Κώδικα, όποιος διαπράττει πράξη «δημόσιας αιδούς» τιμωρείται με φυλάκιση 3 μηνών έως 2 ετών και πρόστιμο 500.000 έως 1 εκατομμύριο GNF (58,15 έως 116,30 USD) ή με μία μόνο από αυτές τις ποινές (Νόμος αριθ. 2016/059/AN, 26 Οκτωβρίου 2016, άρθρο 276).[4] Παρότι δεν καταγράφονται επίσημες διώξεις, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αναφέρουν παρενόχληση και κακομεταχείριση από τις αρχές, καθώς και περιπτώσεις δωροδοκίας για αποφυγή σύλληψης. Το Γραφείο για την Προστασία Γυναικών, Παιδιών και Ηθών περιλαμβάνει μονάδα που διερευνά "αδικήματα ηθών", συμπεριλαμβανομένης της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς.​[5] Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αντιμετώπισαν αυθαίρετες συλλήψεις, βία και παρενόχληση από τις δυνάμεις ασφαλείας, οι οποίες τους κατηγορούσαν για διατάραξη της κοινωνικής τάξης. Αναφέρθηκαν περιπτώσεις στιγματισμού από τις οικογένειές τους και σεξουαλικής επίθεσης λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Ορισμένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αναγκάστηκαν να μετακινηθούν εσωτερικά για να αποφύγουν περιοχές όπου οι πολιτιστικοί και θρησκευτικοί κανόνες έθεταν τη ζωή και τα μέσα διαβίωσής τους σε μεγαλύτερο κίνδυνο.​[6] Η νομοθεσία δεν προβλέπει προστασία από διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή έκφρασης φύλου ή χαρακτηριστικών φύλου.[7] Θρησκευτικά και πολιτισμικά στερεότυπα ενισχύουν τον κοινωνικό αποκλεισμό των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Ο Μεταβατικός Χάρτης προβάλλει αποκλειστικά την ετεροκανονική οικογένεια (εξαιρώντας τις ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες) ως θεμέλιο της κοινωνίας.

 

49.          Παρά την απουσία επίσημων αναφορών, η κοινωνική προκατάληψη λειτουργεί αποτρεπτικά στην καταγγελία περιστατικών διάκρισης. ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα καταγγέλλουν διακρίσεις στην εκπαίδευση, την εργασία, την υγεία και τη στέγαση, με τις τρανς και τα άτομα με μη τυπική εμφάνιση φύλου να πλήττονται ιδιαίτερα.​[8]

 

50.          Ο νόμος δεν απαγορεύει τις διακρίσεις από κρατικούς και μη κρατικούς φορείς βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή έκφρασης φύλου ή χαρακτηριστικών φύλου. Υπήρχε θρησκευτικό και πολιτιστικό στίγμα κατά της συναινετικής ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας. Ο Μεταβατικός Χάρτης περιέγραφε τον γάμο και την παραδοσιακή οικογένεια (εξαιρώντας τις ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες) ως το θεμέλιο της κοινωνίας της χώρας. Δεν υπήρχαν επίσημες ή καταγεγραμμένες αναφορές ΜΚΟ για διακρίσεις βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή έκφρασης φύλου ή χαρακτηριστικών φύλου, αν και το κοινωνικό στίγμα πιθανώς εμπόδιζε τα θύματα να αναφέρουν κακοποίηση ή παρενόχληση. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ανέφεραν διακρίσεις στην εκπαίδευση, την απασχόληση, την υγειονομική περίθαλψη και τη στέγαση, με εκείνους που δεν μπορούσαν να αποκρύψουν την ταυτότητά τους, όπως τα τρανς άτομα και οι σεξουαλικές μειονότητες με μη κανονιστική έκφραση φύλου, να είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι. Επιπλέον, ο φόβος διακρίσεων στις υγειονομικές εγκαταστάσεις απέτρεπε ορισμένα άτομα από την αναζήτηση ιατρικής φροντίδας.​[9]

 

51.          Δεν αναφέρθηκαν περιστατικά εξαναγκαστικών ή ακούσιων ιατρικών ή ψυχολογικών πρακτικών ειδικά κατά ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Ωστόσο, θρησκευτικές, πολιτισμικές και οικογενειακές πιέσεις οδήγησαν σε ανεπίσημες απόπειρες "μεταστροφής" ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων εξαναγκαστικών γάμων με άτομα του αντίθετου φύλου από μέλη της οικογένειας.[10]

 

52.          Ως προς τους περιορισμούς στην ελευθερία εκφρασης, συνάθροισης ή ειρηνικής συνάθροισης, δεν υπήρχαν επίσημα εγγεγραμμένες ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις, καθώς η κυβέρνηση περιορίζει την εγγραφή τους.[11] Ομάδες που εκπροσωπούν ανοιχτά τα δικαιώματα και την ευημερία της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας ανέφεραν ότι δεν ήταν σε θέση να αποκτήσουν νομική αναγνώριση, παρόλο που δεν υπήρχε ρητός νόμος που να εμποδίζει την αναγνώρισή τους.[12] Ορισμένοι οργανισμοί δημόσιας υγείας εργάζονται για την ενημέρωση σχετικά με τη σεξουαλική υγεία και τον ιό HIV/AIDS και για την αποτροπή παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ευάλωτες κοινότητες, περιλαμβανομένης της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.[13]

 

53.          Από τις ανωτέρω πηγές, επιβεβαιώνεται η αναφορά του Αιτητή ότι η ομοφυλοφιλία διώκεται ποινικώς στη χώρα του και ότι η ιδιότητα αυτή συνδέεται με κοινωνικές προκαταλήψεις, οι οποίες ενίοτε έθεταν και τη ζωή των ομοφυλοφίλων σε κίνδυνο.

 

54.          Ως προς τον ισχυρισμό του Αιτητή περί της τριήμερης φυλάκισής του, ο Αιτητής εξήγησε με τρόπο συνεκτικό τις συνθήκες σύλληψής του εκτός της οικίας του, αποδίδοντας τη σύλληψή του σε άτομα της κοινότητάς του ένεκα του σεξουαλικού το προσανατολισμού. Ακολούθως ως προς τις συνθήκες της κράτησής του, ο Αιτητής επίσης υπήρξε συνεκτικός  και σαφής ως προς τις αναφορές του (για παράδειγμα ότι οι συνθήκες κράτησης δεν ήταν καλές καθώς δεν υπήρχε τουαλέτα, ότι κάποιοι στη φυλακή επιχείρησαν να τον βιάσουν και να τον κτυπήσουν, ότι του έδιναν φαγητό μια φορά την ημέρα και ότι του ζητούσαν να καθαρίσει το αυτοκίνητο και το χώρο όπου βρίσκονταν). Ο Αιτητής ανέφερε την ονομασία του τμήματος όπου κρατούνταν καθώς επίσης και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αφέθηκε ελεύθερος μετά την παρέμβαση του συντρόφου και το χρηματισμό των αστυνομικών. Καίτοι δεν αναμένεται ευλόγως να εντοπιστεί κάποια μαρτυρία προς επιβεβαίωση του πυρήνα του εν λόγω ισχυρισμού εντούτοις, επιβεβαιώνεται η ύπαρξη του αστυνομικού σταθμού Bambeto στο Conakry.[14] Υπό το φως των ανωτέρω, και ο υπό εξέταση ισχυρισμός του Αιτητή γίνεται αποδεκτός.

 

55.          Ως προς τον τελευταίο νεοσχηματισθέντα ισχυρισμό του Αιτητή, περί του ξυλοδαρμού του από μέλη της κοινότητάς του ένεκα του προσανατολισμού του. Το περιστατικό τοποθετεί ο Αιτητής περί τη μία εβδομάδα μετά την αποφυλάκισή του. Ο Αιτητής τόσο κατά τη διοικητική διαδικασία όσο και ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ο Αιτητής εξήγησε τις συνθήκες όπου εξερχόμενος της οικίας του δέχτηκε επίθεση με πέτρες από άτομα της κοινότητάς του, ότι έπεσε σε μία τρύπα και ότι στο πλαίσιο του ξυλοδαρμού αυτός έχασε τις αισθήσεις του. Στη συνέχεια, ο Αιτητής αναφέρει ότι βρήκε τον εαυτό του τραυματισμένο στο νοσοκομείο και ότι με τη βοήθεια του συντρόφου του αποφάσισε να έρθει στη Δημοκρατία. Ο Αιτητής εξήγησε ότι η γνάθος του ήταν σπασμένη, υπέστη και περαιτέρω τραύματα και δεν μπορούσε να μιλήσει. Αξιολογώντας τις συναφείς δηλώσεις του Αιτητή, διαπιστώνεται ότι σε όλα τα στάδιο της διαδικασίας υπήρξε συνεκτικός ως προς τον εν λόγω περιστατικό τόσο ως προς τις περιστάσεις όσο και ως προς το χρόνο που έλαβε χώρα αλλά και την ώρα της ημέρας (νύχτα).  Το περιστατικό καθαυτό λόγω της έκτασής του δεν επιβεβαιώνεται εύλογα από εξωτερικές πηγές. Ωστόσο, ως προς τον τραυματισμό υπέστη ο Αιτητής στη γνάθο αλλά ο Αιτητής προσκόμισε ενώπιον του Δικαστηρίου αλλά και εντοπίζονται επιπλέον εντός του διοικητικού φακέλου της υπόθεσης ιατρικά πιστοποιητικά που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη σοβαρού τραυματισμού στη γνάθο του Αιτητή. Η αιτία του τραυματισμού καίτοι δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί εντούτοις, τα εν λόγω υποστηρίζουν τις αναφορές του Αιτητή περί υπαίτιου τραυματισμού του από τρίτα πρόσωπα. Επισημαίνεται εξάλλου ότι ακόμα και ενώπιον λειτουργών ψυχικής υγείας, οι οποίοι επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ψυχικών προβλημάτων και την ανάγκη λήψης ειδικής φαρμακευτικής αγωγής, o Αιτητής υπήρξε συνεκτικός ως προς τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα του και οι οποίοι υπήρξαν η αιτία των σωματικών και ψυχικών του τραυμάτων.

 

56.          Στη βάση των ανωτέρω αποδεκτών ισχυρισμών του Αιτητή, αξιολογείται στη συνέχεια μελλοντοστραφώς ο κίνδυνος που διατρέχει σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του και ειδικότερα στο Conakry. Ως προς τον κίνδυνο που διατρέχει ως ομοφυλόφιλο άτομο, παραπέμπω στις ανωτέρω πηγές, όπου επιβεβαιώνεται η ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας και ο κοινωνικός στιγματισμός των ομοφυλοφίλων στη χώρα καταγωγής. Περαιτέρω, επισημαίνεται ότι ως προς την εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας για τους ομοφυλόφιλους στην πράξη, όπως καταγράφεται από την ILGA World, οργάνωση που μελετά το νομικό πλαίσιο και την μεταχείριση ΛΟΑΤΚΙ ατόμων παγκοσμίως, έχουν εντοπιστεί περίπου 15 περιπτώσεις ποινικής δίωξης στη Γουινέα μεταξύ 2013 και 2023[15], αν και οι λεπτομέρειες παραμένουν περιορισμένες για μεγάλο αριθμό αυτών των υποθέσεων. Η έλλειψη πληροφοριών σχετικά με ακριβείς ημερομηνίες, ταυτότητες κατηγορουμένων, περιόδους κράτησης, αστυνομικές διαδικασίες και δικαστικές ενέργειες δυσκολεύει την κατανόηση της τοπικής κατάστασης.

 

57.          Η ποινικοποίηση των σχέσεων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου στη Γουινέα έχει ευρείες επιπτώσεις, πέραν από τον συνεχή φόβο σύλληψης. Οι νόμοι αυτοί ενισχύουν ένα περιβάλλον στο οποίο η διάκριση, η παρενόχληση και ο εκφοβισμός των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων κανονικοποιούνται στην κοινωνία. Άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό ή/και ταυτότητα φύλου μπορεί να πέσουν θύματα εκβιασμού από αστυνομικούς ή μέλη των υπηρεσιών ασφαλείας, υπό την απειλή αποκάλυψης στους συγγενείς και την κοινότητά τους, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε βία, κοινωνικό αποκλεισμό, απώλεια εργασίας ή απώλεια πρόσβασης σε ιατρική περίθαλψη.[16]

 

58.          Τον Απρίλιο του 2021, μια τοπική ΛΟΑΤΚΙ+ οργάνωση δήλωσε ότι είχε διαχειριστεί 66 καταγγελίες για έμφυλη βία κατά ατόμων με διαφορετική σεξουαλικότητα ή/και ταυτότητα φύλου, συμπεριλαμβανομένων 12 περιπτώσεων σύλληψης, 20 περιπτώσεων στιγματισμού και διάκρισης, 26 περιπτώσεων σωματικής βίας και 8 περιπτώσεων οικογενειακής απόρριψης.[17]

 

59.          Τον Σεπτέμβριο του 2021, μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε την κυβέρνηση, η στρατιωτική ηγεσία ανακοίνωσε τη διάλυση του Συντάγματος και αρκετών κρατικών υπηρεσιών, καθώς και το προσωρινό κλείσιμο των συνόρων.[18] Δεν είναι σαφές ποια ήταν η επίδραση αυτών των εξελίξεων στα ανθρώπινα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στη Γουινέα, αν και είναι απίθανο η κατάσταση να έχει βελτιωθεί, δεδομένης της φύσης του σημερινού καθεστώτος και της πολιτικής αναταραχής στη χώρα. Αξίζει στο σημείο αυτό να γίνει ειδική μνεία στα επιμέρους περιστατικά κατά ΛΟΑΤΚΙ ατόμων από το 2010 εώς το 2023.

• Στις αρχές του 2010, τρεις νεαροί ομοφυλόφιλοι άνδρες συνελήφθησαν από την αστυνομία μετά την έξοδό τους από νυχτερινό κέντρο και αφέθηκαν ελεύθεροι μόνο κατόπιν πληρωμής μέσω δικηγόρου.[19]
• Το 2013, δικαστήριο στη Μαφάνκο, Κονακρί, δίκασε νεαρό ψαρά για «ανήθικη πράξη».[20]
• Τον Ιούνιο του 2013, ένας νεαρός γκέι άνδρας δέχθηκε επίθεση από πλήθος που επιχείρησε να τον λυντσάρει, σώθηκε από φίλο του και τον παρέδωσαν στις αρχές. Κυβερνητικός αξιωματούχος δήλωσε ότι θα «εξαλείψει τη μάστιγα της ομοφυλοφιλίας». Η τύχη του άνδρα παραμένει άγνωστη.[21]
• Οι αρχές συνέλαβαν πολλά άτομα σε νυχτερινά κέντρα και μπαρ με κατηγορίες όπως «προσβολή της δημόσιας τάξης», «ομοφυλοφιλία» και «τραβεστισμός».[22] Πολλοί αφέθηκαν ελεύθεροι έναντι χρηματικού ποσού, αλλά υπέστησαν οικογενειακή απόρριψη και διώξεις και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα λόγω του ότι είχε αποκαλυφθεί ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός.[23]
• Το 2014, ΛΟΑΤΚΙ+ καλλιτέχνες συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια γαμήλιας εκδήλωσης και αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από πληρωμή χρηματικού ποσού.[24]
• Από το 2015 έως το 2016, σημειώθηκαν συλλήψεις για «προώθηση της ομοφυλοφιλίας», ενώ τουλάχιστον δύο άνδρες καταδικάστηκαν σε τρεις μήνες φυλάκιση.[25]
• Άλλες περιπτώσεις περιλαμβάνουν συλλήψεις βάσει ενδυματολογικής έκφρασης (π.χ. τρανς άτομα), βία από αστυνομικούς κατά τη σύλληψη, κατάσχεση προσωπικών αντικειμένων και εκτεταμένη κοινωνική απομόνωση των συλληφθέντων.

60.          Όπως καταγράφεται σε πολύ πρόσφατο έγγραφο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών και ειδικότερα, της Ομάδας Εργασίας του για την Περιοδική Εξέταση της Γουινέας, ημερ. 4.2.2025:[26]

 

61.          Η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, στις Καταληκτικές Παρατηρήσεις της συνέστησε στη Γουινέα να: (α) υιοθετήσει έναν ολοκληρωμένο νόμο κατά των διακρίσεων που να απαγορεύει κάθε άμεση και έμμεση διάκριση για οποιονδήποτε λόγο, συμπεριλαμβανομένου του σεξουαλικού προσανατολισμού· (β) καταργήσει το άρθρο 274 του Ποινικού Κώδικα·
 (δ) διασφαλίσει την αποτελεσματική εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας περί διακρίσεων και την πρόσβαση σε αποτελεσματικά ένδικα μέσα για τα θύματα· και (ε) διεξάγει εκστρατείες ευαισθητοποίησης για την καταπολέμηση στερεοτύπων εις βάρος ατόμων και ομάδων που κινδυνεύουν να υποστούν διακρίσεις, όπως άτομα που ζουν με HIV/AIDS.

62.          Από τις ανωτέρω πηγές, προκύπτει ότι υφίσταται ποινική δίωξη της ομοφυλοφυλίας, στη χώρα καταγωγής του Αιτητή η οποία αντανακλά και ενισχύει τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις διακρίσεις εναντίον του ομοφυλόφιλων προσώπων και ενίοτε τη ψυχική και σωματική κακοποίηση των εν λόγω προσώπων. Η επιβολή της ανωτέρω διάταξης καίτοι φαίνεται περιορισμένη στην πράξη, εντούτοις εξακολουθεί να εφαρμόζεται περιστασιακά και διατηρεί ένα κλίμα εκφοβισμού έναντι των προσώπων που ανήκουν στην εν λόγω ομάδα. Εξετάζοντας τις ανωτέρω πληροφορίες υπό το πρίσμα των προσωπικών περιστάσεων Αιτητή, επισημαίνεται ότι αυτός υπήρξε ήδη θύμα λίγο προτού εγκαταλείψει τη χώρα του, έστω βραχύχρονης, κράτησης, η οποία διακόπηκε χάρις σε χρηματισμό των αρχών από φιλικό του πρόσωπο. Ούτε η οικογένειά του, με μέλη της οποίας φαίνεται να διατηρεί επικοινωνία, αλλά ούτε και η ευρύτερη κοινότητα της οποίας είναι μέλος αποδέχεται τον προσανατολισμό του. Αντίθετα, με βάση τους αποδεκτούς ισχυρισμούς του Αιτητή,  η τελευταία υπήρξε ένας εκ των φορέων δίωξής του, προκαλώντας στο ίδιο σοβαρά σωματικά και ψυχικά τραύματα. Επιπλέον, επιβαρυντικός παράγοντας του προφίλ του Αιτητή είναι τα ιατρικά προβλήματα που ο ίδιος αντιμετωπίζει και ιδιαιτέρως το γεγονός ότι είναι φορέας του ιού HIV. Ήδη οι διακρίσεις που μπορεί να υποστεί ο Αιτητής, αφορούν, σύμφωνα με τις ανωτέρω πηγές, και σε διακρίσεις ως προς την πρόσβασή τους σε ιατρική περίθαλψη. Η ίδια δε η νόσος του Αιτητή ενδέχεται να αποτελέσει παράγοντα που επιτείνει το ενδεχόμενο διακριτικής μεταχείρισης ή και δίωξης εις βάρος του.

63.          Προς το τελευταίο σημείο, σύμφωνα με τη σύνοψη των υποβολών των ενδιαφερόμενων μερών για την Οικουμενική Περιοδική Επισκόπηση της Γουινέας – Έκθεση του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, όπου συνοψίζονται οι υποβολές διαφόρων ενδιαφερόμενων μερών σχετικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γουινέα, σημειώνονται τα εξής αναφορά με τα ομοφυλόφυλα άτομα. Αν και το έγγραφο δεν περιέχει εκτενή αναφορά σε άτομα που ζουν με HIV, επισημαίνει την ανάγκη για την προστασία των δικαιωμάτων όλων των ατόμων, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου ή άλλων χαρακτηριστικών. Συγκεκριμένα, προτείνεται η κατάργηση του Άρθρου 274 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο ποινικοποιεί τη συναινετική σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, και η υιοθέτηση ολοκληρωμένης αντιδιακριτικής νομοθεσίας που να προστατεύει όλα τα άτομα, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου, έκφρασης φύλου ή χαρακτηριστικών φύλου. όπως επισημαίνεται, η ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας και η έλλειψη προστασίας από διακρίσεις μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην πρόσβαση των ατόμων που ζουν με HIV σε υπηρεσίες υγείας και υποστήριξης, ενισχύοντας το στίγμα και την περιθωριοποίηση. Η έκθεση υπογραμμίζει τη σημασία της δημιουργίας ενός νομικού και κοινωνικού πλαισίου που να διασφαλίζει τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όλων των ατόμων, συμπεριλαμβανομένων όσων ζουν με HIV.​

64.          Επίσης σε έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α.  διαπιστώνεται η ύπαρξη διακρίσεων εις βάρος φορέων HIV, καθώς λαμβάνονται περιορισμένης έκτασης μέτρα για καταπολέμηση των διακρίσεων σε σχέση με αυτά τα άτομα.[27] Γίνεται ειδικότερα αναφορά στην ύπαρξη νομοθεσίας η οποία στοχεύει στη προστασία των ατόμων με HIV και AIDS από τον στιγματισμό. Ο νόμος για την αναπαραγωγική υγεία προέβλεπε την παροχή βασικής φροντίδας και τη διασφάλιση του απορρήτου για τα άτομα με HIV και AIDS. Η κυβέρνηση βασιζόταν στις προσπάθειες των δωρητών για την καταπολέμηση των διακρίσεων κατά των ατόμων με HIV και AIDS στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, ενώ οι δικές της ενέργειες περιορίζονταν στην καταβολή των μισθών του προσωπικού στις κρατικές δομές υγείας, χωρίς όμως να έχει εκπληρώσει τη δέσμευσή της για την πληρωμή των κοινοτικών λειτουργών υγείας.

65.          Στην ίδια έκθεση, η οποία αφορά στην γενικότερη κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γουινέα, γίνεται αναφορά και στις συνθήκες κράτησης προσώπων όπου καταγράφεται η διαπίστωση ότι συνθήκες στις πολιτικές φυλακές παρέμεναν σκληρές και απειλητικές για τη ζωή, με σοβαρό υπερπληθυσμό, κακές συνθήκες υγιεινής, υποσιτισμό, ασθένειες, έλλειψη ιατρικής περίθαλψης και εκτεταμένη βία μεταξύ κρατουμένων, φαινόμενα που επικρατούσαν σε ολόκληρο το σωφρονιστικό σύστημα. Οι συνθήκες δε φέρονται να ήταν ακόμη χειρότερες στις εγκαταστάσεις κράτησης της χωροφυλακής και της αστυνομίας, οι οποίες είχαν σχεδιαστεί για βραχυπρόθεσμη κράτηση.

66.          Ο διευθυντής του UNAIDS για τη Γουινέα δηλώνει σε συνέντευξή του τον Οκτώβριο του 2021 ότι το επίπεδο στίγματος και διακρίσεων κατά των ατόμων που ζουν με HIV/AIDS είναι ακόμη υψηλό και ότι αυτό συνιστά «συστημικό εμπόδιο» στην καταπολέμηση της ασθένειας.[28]

67.          Τον Δεκέμβριο του 2022, η Ατλαντική Ομοσπονδία Αφρικανικών Πρακτορείων Ειδήσεων (La Fédération Atlantique des Agences de Presse Africaines, FAAPA) αναφέρει την έκκληση της Αντιπροέδρου του Δικτύου Ενώσεων της Γουινέας για Άτομα Μολυσμένα και Επηρεασμένα από τον HIV (Réseau Guinéen des Associations des Personnes Infectés et Affectés par le VIH (REGAP+) ), Kadiatou Bodié Baldé, για εκστρατεία της κυβέρνησης ώστε να καταπολεμήσει το στίγμα των ατόμων που ζουν με HIV/AIDS. Σύμφωνα με την Baldé, δεν είναι ο HIV που σκοτώνει τους ανθρώπους, αλλά το στίγμα και η άγνοια για την ασθένεια. Οι άνθρωποι στερούνται πληροφοριών και πιστεύουν ότι εάν κάποιος έχει τον ιό, θα πεθάνει και «θα καταδικαστεί από τον Θεό».[29] Παρόμοια, η GquiOse αναφέρει μια γυναίκα που ζει με HIV/AIDS και έμεινε σιωπηλή για την κατάστασή της λόγω φόβου στίγματος. Άλλη γυναίκα, με τον σύζυγό της που ζούσε επίσης με HIV/AIDS, το αποκάλυψε στα παιδιά της, αλλά μετέφερε την οικογένειά της στην πρωτεύουσα Κονακρί για να ξεφύγει από «τα σχόλια και τις ακατάλληλες ματιές».[30]

68.          Η MSF αναφέρει έναν ασθενή που είπε ότι σταμάτησε τη θεραπεία λόγω φόβου για την αποκάλυψη της διάγνωσής του, αλλά στη συνέχεια υπήρξε στίγμα και διακρίσεις όταν η κατάσταση του χειροτέρεψε, με αποτέλεσμα να προσπαθήσει να αυτοκτονήσει. Η MSF σημειώνει επίσης ότι λόγω του στίγματος και των οικονομικών περιορισμών, πολλοί ασθενείς συνεχίζουν να φτάνουν στη μονάδα HIV της MSF στο νοσοκομείο Donka στην πρωτεύουσα Κονακρί «στα προχωρημένα στάδια της ασθένειας».[31] Επίσης, η MSF σημειώνει ότι αν και το στίγμα γενικά έχει μειωθεί, παραμένει υψηλό για ορισμένες ομάδες ατόμων: «Στη Γουινέα, το στίγμα κατά των ατόμων με HIV έχει γενικά μειωθεί, αλλά παραμένει πρόβλημα σε ορισμένες κοινότητες, ιδιαίτερα για τις εκδιδόμενες γυναίκες και τους άνδρες που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με άνδρες. Και οι δύο ομάδες αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην πρόσβαση σε ασφαλείς εξετάσεις και φροντίδα.».[32]

69.          Σύμφωνα με την CGRS-CEDOCA, η μοναδική οργάνωση που υπερασπίζεται ενεργά τα δικαιώματα των ατόμων LGBTQI+ στη Γουινέα το κάνει υπό το κάλυμμα της προώθησης της δημόσιας υγείας και της πρόληψης του HIV/AIDS.[33]

70.          Η MSF αναφέρει ότι εργάζεται σε κοινοτικό επίπεδο με μεσολαβητές και οργανώσεις, καθώς και με εθελοντές ασθενείς, για να παρέχει πληροφορίες, να μειώσει το στίγμα και να δείξει ότι η ζωή με HIV-θετική κατάσταση είναι δυνατή.[34]Bottom of Form

71.          Ως προς την προσβασιμότητα των φορέων σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, έκθεση του 2022 της γερμανικού γραφείου του IOM/ΔΟΜ σημειώνει ότι η διαθεσιμότητα φαρμάκων εξαρτάται από την ύπαρξη της νόσου στην περιοχή ή στη χώρα. Το κόστος της φαρμακευτικής αγωγής από ένα φαρμακείο είναι προσιτό για τα άτομα της μεσαίας τάξης, που αποτελούν μειοψηφία στη χώρα. Οι ασφαλιστικές εταιρείες μπορούν να υποστηρίξουν το 80% του κόστους θεραπείας των ασφαλισμένων ασθενών. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της Γουινέας καταφεύγει σε μη επίσημα φαρμακεία (street pharmacies) ή σε μη ελεγμένα φάρμακα. Στις αγροτικές περιοχές, τα γενόσημα φάρμακα μπορούν να βρεθούν στα κέντρα δημόσιας υγείας. Για συγκεκριμένες ασθένειες, το φάρμακο πρέπει να εισάγεται.[35]

72.          Η ταξιδιωτική οδηγία του Υπουργείο Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου για τη Γουινέα, με τελευταία ενημέρωση στις 10 Απριλίου 2024, αναφέρει ότι υπάρχουν ορισμένα καλά εφοδιασμένα φαρμακεία στο Conakry, αλλά ελάχιστα εκτός της πρωτεύουσας. Επιπροσθέτως, αναφέρει  ότι οι ιατρικές εγκαταστάσεις στη Γουινέα είναι ανεπαρκείς και εξοπλισμός είναι στοιχειώδης και συχνά όχι αποστειρωμένος.[36] Αναφορικά με την πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους επιστραφέντες, έκθεση του 2022 της γερμανικού γραφείου του IOM/ΔΟΜ σημειώνει ότι οι επιστραφέντες θα πρέπει να διατηρούν προσωπικό αρχείο εξετάσεων υγείας, εάν επιθυμούν να εξεταστούν κατά την επιστροφή. Ο επιστραφείς πρέπει να απευθυνθεί στο τοπικό κέντρο υγείας για εγγραφή και απόκτηση κάρτας υγείας. Ομοίως, ο επιστραφείς θα πρέπει να απευθυνθεί στην τοπική ασφαλιστική εταιρεία για εγγραφή και λήψη κάρτας ασφάλισης. Απαραίτητα δικαιολογητικά της διαδικασίας εγγραφής αποτελούν η ταυτότητα, το πιστοποιητικό γέννησης και το πιστοποιητικό κατοικίας.[37]

73.          Υπό το φως των ανωτέρω, διαπιστώνεται η ύπαρξη διακρίσεων και εις βάρος των προσώπων με HIV, η οποία αποτελεί εν προκειμένω, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, επιπλέον επιβαρυντικό παράγοντα για την ασφάλεια του Αιτητή δεδομένης και της σεξουαλικής του ταυτότητας.

74.          Ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, σύμφωνα με το RULAC, μια πρωτοβουλία της «Geneva Academy of International Humanitarian Law and Human Rights» για τον προσδιορισμό και την καταγραφή των ενόπλων συγκρούσεων,  η Γουινέα δεν βρίσκεται υπό ένοπλη σύρραξη.[38]

 

75.          Περαιτέρω, κατά την εταιρία Crisis 24, η οποία εξειδικεύεται στην διαχείριση κινδύνου παρέχοντας σχετικές υπηρεσίες[39], «η Γουινέα θεωρείται ένας άξονας ασφαλείας [.] σε μία περιοχή όπου τρεις από τους γείτονές της, δηλαδή η Λιβερία, η Ακτή Ελεφαντοστού και η Σιέρρα Λεόνε επανέρχονται από εμφύλιες συγκρούσεις.»[40]. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι κοινωνικές αναταραχές, οδηγούμενες από αιτιάσεις ως προς την παροχή υπηρεσιών και τις υποδομές καθώς και από εθνοτικές-πολιτικές εντάσεις, λαμβάνουν συχνά χώρα, ιδίως κατά τη διάρκεια των εκλογικών περιόδων. Δεν υπάρχουν ενδείξεις τρομοκρατικών ομάδων οι οποίες δραστηριοποιούνται στη Γουινέα, αν και υπάρχουν γενικές ανησυχίες για την εξάπλωση ισλαμιστικής στρατιωτικής δραστηριότητας στην περιοχή[41].

 

76.          Σε άλλες γενικές αναφορές για την κατάσταση ασφαλείας συμπεριλαμβάνονται το ευκαιριακό έγκλημα στο δρόμο και τα τροχαία ατυχήματα, οι ανεπαρκώς ανεπτυγμένες υποδομές μεταφορών, επικοινωνιών και ενέργειας, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές, οι ήδη περιορισμένες εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψής που επλήγησαν από τον ιό Έμπολα της Δυτικής Αφρικής το 2014 (EVD) και άλλες περιοδικές επιδημίες θανατηφόρων ασθενειών, οι εθνοπολιτικές εντάσεις, που συμβαίνουν συχνά στη Γουινέα, ειδικά κατά τις προεκλογικές περιόδους και οι γενικές ανησυχίες για την εξάπλωση της ισλαμιστικής μαχητικής δραστηριότητας στην περιοχή[42].

 

77.          Προσφάτως καταγεγραμμένα περιστατικά δεν καταδεικνύουν την ύπαρξη αδιακρίτως ασκούμενης βίας στη χώρα καταγωγής και δη στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή. Σύμφωνα με τα δεδομένα της πηγής ACLED[43], στη περιφέρεια Conakry της Γουινέα , περιοχή στην οποία ανήκει και η ομώνυμη πρωτεύουσα, τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, μεταξύ 21.6.2023 και 21.6.2024 καταγράφηκαν 56 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων  προέκυψαν συνολικά 32 απώλειες αμάχων. Πιο αναλυτικά, 1 εξ αυτών καταγράφηκε ως μάχη (με 9 απώλειες),  5 ως περιστατικά χρήσης βίας κατά αμάχων (με 3 απώλειες), και  50 ως ταραχές (με 20 απώλειες), ενώ δεν καταγράφηκαν περιστατικά εκρήξεων / απομακρυσμένης χρήσης βίας. Σημειωτέον δε ότι ο πληθυσμός της επαρχίας Conakry καταγράφεται στους κατοίκους 1,660,973, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση που έλαβε χώρα το έτος 2014.[44]

 

78.          Υπό το φως των ανωτέρω πηγών και επιμέρους ευρημάτων, προκύπτει ότι ο Αιτητής ένεκα του σεξουαλικού του προσανατολισμού, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι είναι φορέας του ιού HIV, ότι αντιμετωπίζει ψυχικά προβλήματα όπως αγχώδη – καταθλιπτική συνδρομή και ότι υπήρξε θύμα παρελθούσας δίωξης για τον ίδιο λόγο (ήτοι το σεξουαλικό του προσανατολισμό), τόσο από τις αρχές της χώρας του όσο και από μέλη της κοινότητάς του, διατρέχει κίνδυνο δίωξης και γενικότερα απειλείται τόσο η σωματική όσο και η ψυχική του ακεραιότητα, σε περίπτωση επιστροφής του στον τόπο τελευταίας διαμονής του αλλά και στη χώρα του γενικότερα.

 

79.          Το γεγονός ότι ο λόγος δίωξής του συναρτάται με ποινικοποιημένη στη χώρα του συμπεριφορά αλλά και δεδομένης της καταγεγραμμένης στις ανωτέρω πηγές στάσης των αρχών απέναντι στα ομοφυλόφιλα άτομα (κατ΄ελάχιστον εκφοβισμός των ομοφυλόφιλων ατόμων), δεν μπορεί να αναμένεται ότι ο Αιτητής θα μπορούσε να λάβει εκ των πραγμάτων προστασία από τις αρχές της χώρας του καθώς αποτελούν φορέα δίωξής του, ενώ, έναντί των τρίτων για τον ίδιο λόγο δεν αναμένεται ευλόγως να τον προστατέψουν.  

 

80.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση και υπαγωγή των ανωτέρω ευρημάτων στα άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, διαπιστώνονται τα κάτωθι.

 

81.          Κατά το άρθρο 3Γ του περί Προσφύγων Νόμου ως πράξεις δίωξης ορίζονται όσες είναι αρκούντως σοβαρές λόγω της φύσης ή της επανάληψης τους ώστε να συνιστούν σοβαρή παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά των δικαιωμάτων από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση, βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 2, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.

 

82.          Σύμφωνα με την Δικαστική Ανάλυση για την Αναγνώριση Προσώπων ως Δικαιούχων Διεθνούς Προστασίας του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο:

 

«Το άρθρο 9(1) [της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Δεκεμβρίου 2011][45] απαιτεί την εξέταση του εάν η πράξη (ή οι πράξεις) συνιστούν σοβαρή παραβίαση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων (άρθρο 9(1)(α)) ή εάν συνιστούν συσσώρευση διαφόρων μέτρων, συμπεριλαμβανομένων των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ισοδύναμης επαρκούς σοβαρότητας (άρθρο 9(1)(β)). Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι κατά την εφαρμογή του άρθρου 9 στην πράξη, πρέπει πάντα να γίνεται μία αυστηρή διάκριση μεταξύ των δύο, ιδιαίτερα όταν είναι αμφίβολο εάν μία παρέμβαση σε ατομικά δικαιώματα ισοδυναμεί με παραβίαση «βασικών» ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το καθοριστικό στοιχείο της δίωξης είναι «[ε]πομένως, η σοβαρότητα των μέτρων και των κυρώσεων που ελήφθησαν ή μπορούν να ληφθούν σε βάρος του ενδιαφερομένου», και αυτή «θα είναι καθοριστική για το αν συνιστά δίωξη, κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 1, της οδηγίας, τυχόν προσβολή του κατοχυρωμένου [.] δικαιώματος.».[46]

 

83.          Στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-199/12, C-200/12 και C-201/12 (X, Y, Z), ενώπιον του ΔΕΕ τέθηκε προδικαστικό ερώτημα ως προς το κατά πόσον το γεγονός ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί ποινικό αδίκημα στη χώρα καταγωγής αιτούντος διεθνή προστασία, είναι ικανό να θεωρηθεί πράξη δίωξης. Στην απόφασή του, το ΔΕΕ προέβη σε ερμηνεία του άρθρου 9 της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ:

 

«51. Για να δοθεί απάντηση στο ερώτημα αυτό, πρέπει να υπομνησθεί ότι το άρθρο 9 της οδηγίας ορίζει τα στοιχεία που καθιστούν δυνατό να θεωρηθεί ότι πράξεις συνιστούν δίωξη υπό την έννοια του άρθρου 1, τμήμα Α, της Συμβάσεως της Γενεύης. Εν προκειμένω, το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας, στο οποίο παραπέμπει το αιτούν δικαστήριο, διευκρινίζει ότι οι σχετικές πράξεις πρέπει να είναι αρκούντως σοβαρές λόγω της φύσεως ή της επαναλήψεώς τους, ώστε να συνιστούν σοβαρή προσβολή βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, και ειδικότερα των απόλυτων δικαιωμάτων από τα οποία βάσει του άρθρου 15, παράγραφος 2, της ΕΣΔΑ δεν χωρεί παρέκκλιση.

52. Επιπλέον, το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της οδηγίας διευκρινίζει ότι ως δίωξη πρέπει να θεωρείται επίσης η σώρευση διαφόρων μέτρων, περιλαμβανομένων προσβολών δικαιωμάτων του ανθρώπου, η οποία είναι αρκούντως σοβαρή ώστε να θίγει ένα άτομο κατά τρόπο αντίστοιχο με τον αναφερόμενο στο άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας.

53. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι, για να συνιστά μια προσβολή των βασικών δικαιωμάτων δίωξη υπό την έννοια του άρθρου 1, τμήμα Α, της Συμβάσεως της Γενεύης, η προσβολή αυτή πρέπει να έχει κάποιο επίπεδο σοβαρότητας. Κατά συνέπεια, κάθε προσβολή των βασικών δικαιωμάτων ενός ομοφυλόφιλου αιτούντος άσυλο δεν θα φθάνει κατ' ανάγκην σε αυτό το επίπεδο σοβαρότητας.

54. Εν προκειμένω, διαπιστώνεται ευθύς εξαρχής ότι τα βασικά δικαιώματα που συνδέονται ειδικά με τον επίμαχο σε κάθε μία από τις υποθέσεις των κύριων δικών γενετήσιο προσανατολισμό, όπως το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, το οποίο κατοχυρώνεται με το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ, στο οποίο αντιστοιχεί το άρθρο 7 του Χάρτη, σε συνδυασμό, αν παρίσταται ανάγκη, με το άρθρο 14 της ΕΣΔΑ, από το οποίο εμπνέεται το άρθρο 21, παράγραφος 1, του Χάρτη, δεν περιλαμβάνονται στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση.

55.  Υπό τις συνθήκες αυτές, απλώς και μόνον η ύπαρξη νομοθεσίας που ποινικοποιεί ομοφυλοφιλικές πράξεις δεν δύναται να θεωρηθεί πράξη θίγουσα τον αιτούντα κατά τόσο σημαντικό τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται το επίπεδο σοβαρότητας που είναι αναγκαίο για να θεωρηθεί ότι η ποινικοποίηση αυτή συνιστά δίωξη υπό την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 1, της οδηγίας.

56.  Αντιθέτως, η ποινή φυλακίσεως ή καθείρξεως με την οποία συνοδεύεται νομοθετική διάταξη η οποία, όπως οι επίμαχες στις υποθέσεις των κύριων δικών, ποινικοποιεί ομοφυλοφιλικές πράξεις δύναται, από μόνη της, να αποτελέσει πράξη διώξεως υπό την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 1, της οδηγίας, αρκεί όντως να εφαρμόζεται στη χώρα καταγωγής η οποία θέσπισε μια τέτοια νομοθεσία.».

 

84.          Με βάση τις πηγές που καταγράφηκαν κατά την ανωτέρω ανάλυση του κινδύνου είναι σαφές ότι στη χώρα καταγωγής του Αιτητή οι ομοφυλοφιλικές πράξεις ποινικοποιούνται με την εν λόγω νομοθεσία να εφαρμόζεται ενίοτε. Κατά την εξατομικευμένη δε αξιολόγηση των περιστάσεων του ιδίου του Αιτητή, ο ίδιος κρατήθηκε ένεκα της σεξουαλικής του ταυτότητας και υπήρξε θύμα επίθεσης κατά της σωματικής του ακεραιότητας από πρόσωπα της κοινότητάς του. Επιπ,λέον η κατάσταση της υγείας του, μεταξύ άλλων ως φορέας HIV, επιτείνουν τον κίνδυνο δίωξής του καθώς οι φορείς του HIV αποτελούν σύμφωνα με τις παρατεθείσες πηγές θύματα διακρίσεων. Ο φόβος δε δίωξής του ένεκα της διττής αυτής ταυτότητας ενδέχεται να παρεμποδίσει και την πρόσβαση του Αιτητή σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εξαιτίας ακριβώς των διακρίσεων που υφίστανται και οι δύο ομάδες στις οποίες αυτός ανήκει. Τέλος, τον ήδη διαπιστωθέντα κίνδυνο εντείνει η αντίθεση του κοινωνικού του περιβάλλοντος, οικογενειακού και ευρύτερου, με τη σεξουαλική του ταυτότητα, η οποία εκδηλώθηκε στο παρελθόν με σωματική επίθεση. Καταληκτικά, υφίσταται βάσιμος φόβος δίωξης του Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

 

85.          Ως προς την έννοια της ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας,  Σύμφωνα το άρθρο 3Δ του περί Προσφύγων Νόμου, μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα μπορεί να περιλαμβάνει ομάδα που βασίζεται στο κοινό χαρακτηριστικό του γενετήσιου προσανατολισμού. Επιπλέον, η ίδια εναρμονιστική διάταξη κωδικοποιεί τις συντρέχουσες προυποθέσεις υπαγωγής στην έννοια της ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας (i) τα μέλη της ομάδας αυτής έχουν κοινά εγγενή χαρακτηριστικά ή κοινό ιστορικό παρελθόν το οποίο δεν μπορεί να μεταβληθεί ή έχουν από κοινού χαρακτηριστικά ή πεποιθήσεις τόσο θεμελιώδους σημασίας για την ταυτότητα ή τη συνείδηση, ώστε ένα πρόσωπο να μην πρέπει να αναγκάζεται να τις αποκηρύξει και (ii) η ομάδα έχει ιδιαίτερη ταυτότητα στην οικεία χώρα, διότι γίνεται αντιληπτή ως διαφορετική ομάδα από τον περιβάλλοντα κοινωνικό χώρο.

 

86.          Σύμφωνα με τις Κατευθυντήριες Γραμμές της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) για την «Συμμετοχή σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα στα πλαίσια του Άρθρου 1 Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 και / ή του Πρωτοκόλλου του 1967 για το Καθεστώς των Προσφύγων:[47]

«[...]Οι κανόνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό χαρακτηριστικών που θεωρούνται τόσο θεμελιώδη για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που δεν πρέπει να αναγκαστεί κανείς να τα απαρνηθεί. Ένας υπεύθυνος λήψης αποφάσεων που υιοθετεί αυτήν την προσέγγιση θα εξετάσει εάν η ισχυριζόμενη ομάδα ορίζεται: (1) από ένα έμφυτο, αμετάβλητο χαρακτηριστικό, (2) από μια παρελθούσα προσωρινή ή εθελοντική κατάσταση που είναι αμετάβλητη λόγω της ιστορικής της μονιμότητας ή (3) από ένα χαρακτηριστικό ή συσχέτιση που είναι τόσο θεμελιώδης για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που τα μέλη της ομάδας δεν πρέπει να υποχρεωθούν να το εγκαταλείψουν. Εφαρμόζοντας αυτήν την προσέγγιση, τα δικαστήρια και τα διοικητικά όργανα σε πολλές δικαιοδοσίες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι και οι οικογένειες, για παράδειγμα, μπορούν να αποτελούν μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα κατά την έννοια του άρθρου 1Α παράγραφος 2.».[48]

 

87.          Στις προαναφερθείσες υποθέσεις X,Y,Z, το ΔΕΕ προχώρησε σε ερμηνεία του άρθρου 10(1)(δ) της Οδηγίας 2004/83/ΕΕ (όπως αυτό αντικαταστάθηκε από το αντίστοιχο άρθρο της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ), αναφορικά με τις προϋποθέσεις σύμφωνα με τις οποίες μια ομάδα θεωρείται «ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα»:

«45.  Κατά τον ορισμό αυτόν, μια ομάδα θεωρείται «ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα» όταν πληρούνται ειδικά δύο σωρευτικές προϋποθέσεις. Αφενός, τα μέλη της ομάδας πρέπει να έχουν κοινά εγγενή χαρακτηριστικά ή κοινό ιστορικό παρελθόν το οποίο δεν μπορεί να μεταβληθεί, ή ακόμη να έχουν από κοινού χαρακτηριστικά ή πεποιθήσεις τόσο θεμελιώδους σημασίας για την ταυτότητα ώστε ένα πρόσωπο να μην πρέπει να αναγκάζεται να τα αποκηρύξει. Αφετέρου, η ομάδα αυτή πρέπει να έχει ιδιαίτερη ταυτότητα στην περί ης πρόκειται τρίτη χώρα επειδή από τον περιβάλλοντα κοινωνικό χώρο γίνεται αντιληπτή ως διαφορετική ομάδα.

46. Όσον αφορά την πρώτη από τις εν λόγω προϋποθέσεις, δεν αμφισβητείται ότι ο γενετήσιος προσανατολισμός ενός προσώπου αποτελεί τόσο θεμελιώδους σημασίας χαρακτηριστικό της ταυτότητάς του ώστε το πρόσωπο αυτό να μην πρέπει να αναγκάζεται να τον αποκηρύξει. Η ερμηνεία αυτή επιρρωννύεται από το άρθρο 10, παράγραφος 1, στοιχείο δ΄, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας, από το οποίο προκύπτει ότι, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα καταγωγής, ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα δύναται να είναι μια ομάδα της οποίας τα μέλη έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό έναν γενετήσιο προσανατολισμό.

47. Η δεύτερη προϋπόθεση απαιτεί όπως, στη συγκεκριμένη χώρα καταγωγής, η ομάδα της οποίας τα μέλη έχουν τον ίδιο γενετήσιο προσανατολισμό έχει ιδιαίτερη ταυτότητα, επειδή από τον περιβάλλοντα κοινωνικό χώρο η ομάδα αυτή γίνεται αντιληπτή ως διαφορετική.

48. Εν προκειμένω, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η ύπαρξη ποινικής νομοθεσίας όπως οι επίμαχες σε κάθε μία από τις υποθέσεις των κύριων δικών, η οποία αφορά ειδικά τους ομοφυλόφιλους, καθιστά δυνατή τη διαπίστωση ότι τα πρόσωπα αυτά αποτελούν χωριστή ομάδα η οποία από τον περιβάλλοντα κοινωνικό χώρο γίνεται αντιληπτή ως διαφορετική.

49. Κατά συνέπεια, στο πρώτο ερώτημα σε κάθε μία από τις υποθέσεις των κύριων δικών πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 10, παράγραφος 1, στοιχείο δ΄, της οδηγίας πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η ύπαρξη ποινικής νομοθεσίας όπως οι επίμαχες σε κάθε μία από τις υποθέσεις των κύριων δικών, η οποία αφορά ειδικά τους ομοφυλόφιλους, καθιστά δυνατή τη διαπίστωση ότι τα πρόσωπα αυτά πρέπει να θεωρηθούν ως αποτελούντα ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα.»

 

88.          Με βάση της ανωτέρω πηγές, οι ομοφυλόφιλοι στην Γουινέα αποτελούν μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα, έχοντας ως κοινό χαρακτηριστικό τους το γενετήσιο προσανατολισμό τους. Η επιβεβαίωση μέσω εξωτερικών πηγών της ποινικοποίησης των ομοφυλοφιλικών πράξεων αποτελεί σαφή ένδειξη ως προς την κοινωνική αντίληψη περί ύπαρξης ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας, πέραν των λοιπών κοινωνικών διακρίσεων που υφίσταται η εν λόγω ομάδα. Τέλος, στη βάση των ανωτέρω πηγών προκύπτει ότι σε πιο περιορισμένη κλίμακα υφίστανται διακρίσεις και εναντίον των φορέων του ιού HIV. Με βάση δε τα ενώπιον του Δικαστηρίου δεδομένα αποτελούν ένεκα του κοινού τους χαρακτηριστικού (ως φορείς του ιού) και της αντίληψης της τοπικής κοινωνίας, μέλη μιας διακριτής ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας. Ο Αιτητής υπάγεται και στις δύο αυτές ομάδες. Ο κίνδυνος δε δίωξής του συνδέεται άμεσα με το σεξουαλικό του προσανατολισμό, ο οποίος κίνδυνος όπως αναφέρεται ανωτέρω κατ΄ελάχιστον επιτείνεται ένεκα του γεγονότος ότι είναι φορέας του ιού HIV.

 

89.          Στη βάση των εξωτερικών πηγών αλλά και στη βάση των προσωπικών περιστάσεων του Αιτητή, ως ενδεχόμενοι φορείς δίωξής του θεωρούνται το ίδιο το κράτος  και η κοινωνία, η οποία περιλαμβάνει και την κοινότητά του.

 

90.          Ακολούθως όπως διαπιστώνεται ανωτέρω, καθώς ένας εκ των φορέων δίωξής του είναι το κράτος, αυτόματα ευλόγως αποκλείεται τόσο το ενδεχόμενο προστασίας του από αυτό αλλά και η δυνατότητα μετεγκατάστασης του Αιτητή, υπό τις δεδομένες περιστάσεις, σε άλλο τμήματα της χώρας ιθαγένειάς του. Υπενθυμίζεται συναφώς ότι δυνάμει του άρθρου 12Γ του περί Προσφύγων Νόμου  (το οποίο μεταφέρει το άρθρο 8 της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ) κατά τη λήψη απόφασης επί της αίτησης, ο Προϊστάμενος δύναται να αποφασίσει ότι ο αιτητής δεν χρήζει διεθνούς προστασίας, εάν σε τμήμα της χώρας ιθαγένειάς του (i) δεν υπάρχει βάσιμος φόβος ότι θα υποστεί δίωξη  ή ότι διατρέχει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, ή (ii) έχει πρόσβαση σε προστασία κατά της δίωξης ή της σοβαρής βλάβης, όπως η εν λόγω προστασία ορίζεται στο άρθρο 3Β, και ο αιτητής μπορεί νόμιμα και με ασφάλεια να ταξιδέψει και να γίνει δεκτός σε εκείνο το τμήμα της χώρας και μπορεί εύλογα να αναμένεται να εγκατασταθεί εκεί. Ιδίως ένεκα της ποινικοποίησης της σεξουαλικής του ταυτότητας και της στάση της κοινωνίας, δεν αναμένεται ευλόγως ο Αιτητής να μπορεί να μετεγκατασταθεί σε άλλο τμήμα της χώρας του.

 

91.          Καταληκτικώς, δικαιολογείται καταρχήν η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα. Συγκεκριμένα, διαπιστώνεται η πιθανολογούμενη δίωξή του ως μέλος ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας, ένεκα του σεξουαλικού του προσανατολισμού ως ομοφυλόφυλου προσώπου, προερχόμενη από το ίδιο κράτος και το κοινωνικό σύνολο. Ταυτόχρονα, η δυνατότητα για μετεγκατάσταση παραμένει αδύνατη λόγω της φύσεως των φορέων δίωξής του, διότι δεν είναι ούτε ασφαλές ούτε εύλογο να αναμένεται να ζήσει ο Αιτητής σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της χώρας καταγωγής. Αυτό σε συνάρτηση με την πτυχή του προφίλ του ότι αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και κυρίως ότι είναι φορέας ότι HIV, έχοντας υπάρξει θύμα παρελθούσας δίωξης ένεκα του σεξουαλικού του προσανατολισμού.

 

92.           Τέλος από τα ενώπιόν μου στοιχεία, δεν προκύπτει να συντρέχει ένας ή περισσότεροι από τους λόγους αποκλεισμού από το καθεστώς πρόσφυγα σύμφωνα με το άρθρο 5 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή επιτυγχάνει με €1500 υπέρ του Αιτητή και η επίδικη πράξη τροποποιείται ως ανωτέρω, αναγνωρίζοντας τον Αιτητή ως πρόσφυγα κατά την έννοια του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου.