ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 4826/23

8 Απριλίου, 2025

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

F. A. A.

Αιτητού,

και

            Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊστάμενου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Ο Αιτητής είναι παρών

Μυριάνθους Ε. (κα.), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Χαραλάμπους Ι. (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Aιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερούμενη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος, η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 3.11.2023, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του Αιτητή για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος).

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από το Καμερούν. Περί τις 9.12.2021, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, και στις 16.10.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον Αιτητή από λειτουργό. Ακολούθως, υποβλήθηκε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: o Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης για διεθνή προστασία του Αιτητή, η οποία εγκρίθηκε στις 3.11.2023 από τον Προϊστάμενο. Στις 30.11.2023, η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, κοινοποιήθηκε στον Αιτητή.

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Κατά το στάδιο της ακρόασης, ο Αιτητής δια της συνηγόρου του προώθησε ως λόγους προσφυγής την έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ΄ ων η αίτηση κατά την ακροαματική διαδικασία  υιοθέτησαν το περιεχόμενο της ένστασής τους, αναφέροντας ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του, παραπέμποντας στα επιμέρους ευρήματά τους κατά την αξιολόγηση της αξιοπιστίας του και υποβάλλουν ότι οι αποδεκτοί ισχυρισμοί του δεν δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

Το νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

5.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας  από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

6.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (στο εξής: o περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

9.             Ως προς τους προωθούμενους λόγους προσφυγής περί έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

10.           Συναφές είναι εξάλλου και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου της. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

11.          Ο Αιτητής, κατά την καταγραφή του αιτήματός του, και ειδικότερα στο πεδίο καταγραφής των λόγων εγκατάλειψης της χώρας του, αναφέρει ότι κατέφθασε στη Δημοκρατία εξαιτίας της συνεχιζόμενης κρίσης στο Νοτιοδυτικό και Βορειοδυτικό Καμερούν. Συνεχίζει την καταγραφή του αναφερόμενος ότι κατάγεται από το Βορειοδυτικό Καμερούν, συγκεκριμένα από την Bamenda. To 2016 και μετά το κλείσιμο των σχολείων, ο Αιτητής εργαζόταν ως οδηγός ταξί («commercial motorcycle riding»), γεγονός που αργότερα επηρέασε την παραμονή του στο Καμερούν. Ο Αιτητής απέφευγε να μεταφέρει τόσο μέλη του στρατού, όσο και τους αυτονομιστές επειδή δεν ήθελε να εμπλακεί στις ομάδες, αφού αν το έπραττε είτε με τα μέλη του στρατού είτε με τους αυτονομιστές, θα αντιμετώπιζε πρόβλημα αντίστοιχα με την κάθε πλευρά. Ως εκ τούτου, ο Αιτητής δεχόταν τηλεφωνήματα και από τις δύο πλευρές που τον κατηγορούσαν ότι είναι προδότης. Λόγω των ανωτέρω, ο Αιτητής εγκατέλειψε την χώρα του για να ζήσει χωρίς φόβο.  

 

12.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής, χριστιανός πρεσβυτεριανός στο θρήσκευμα και εθνοτικής καταγωγής Pinyin, δήλωσε ότι γεννήθηκε στο χωριό Pynyin της πόλης Santa, στο Βορειοδυτικό Καμερούν (γεννηθείς το 1996) όπου διέμενε στο πατρικό του σπίτι μέχρι το 2013. Ακολούθως, εγκαταστάθηκε στην Bamenda στο Mytrinquen, μαζί με τον αδερφό του για εκπαιδευτικούς λόγους, μέχρι που εγκατέλειψε την χώρα του το  Νοέμβριο του 2021. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ο Αιτητής δήλωσε ότι δεν είναι παντρεμένος, έχει 1 αδερφή η οποία διαμένει στο Νοτιοδυτικό Καμερούν, 2 αδερφούς οι οποίοι διαμένουν μαζί με τους γονείς του στο χωριό Pynyin της πόλης Santa, στο Βορειοδυτικό Καμερούν και με τους οποίους διατηρεί επικοινωνία. Όσον αφορά στο μορφωτικό του επίπεδο, έχει ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ομιλεί αγγλικά. Ως προς την εργασιακή του πείρα, από  το 2017 μέχρι το 2021 ήταν οδηγός ταξί, στην Bamenda. Ως προς την κατάσταση της υγείας του ο Αιτητής ανέφερε ότι είναι φορέας της Ηπατίτιδας Β’, ωστόσο, όπως δήλωσε, δεν λαμβάνει οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή. [Από το περιεχόμενο των στοιχείων του διοικητικού φακέλου (βλ. ερ. 10 του Δ.Φ.) προκύπτει ότι από εργαστηριακές αιματολογικές εξετάσεις ο Αιτητής είναι θετικός στην εν λόγω λοίμωξη.]  

 

13.          Ερωτηθείς για τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα του, ο Αιτητής κατά την ελεύθερή του αφήγηση, ανέφερε ότι αναγκάστηκε εξαιτίας της συνεχιζόμενης αγγλόφωνης κρίσης. Ο Αιτητής εργαζόταν στην Bamenda ως οδηγός ταξί. Επειδή ο Αιτητής δεν επιθυμούσε να παρέχει τις υπηρεσίες του σε μέλη του στρατού, αλλά ούτε και σε αυτονομιστές μαχητές και οι δύο πλευρές ξεκίνησαν να τον καλούν τηλεφωνικώς λέγοντάς του ότι είναι προδότης. Ανέφερε ακόμα ότι δέχτηκε δύο φορές επίθεση από τους αυτονομιστές, οι οποίοι τον μετέφεραν σε  στρατόπεδό τους και ζητούσαν εξηγήσεις για την άρνησή του να τους εξυπηρετήσει, με τον Αιτητή να τους εξηγεί ότι το έκανε για την ασφάλεια του, αφού αν μεταφέρει μέλη τους, τότε ο στρατός θα τον κυνηγήσει. Ανέφερε ακόμα ότι οι αυτονομιστές κατέλαβαν το όχημά του για να προχωρήσουν σε έρευνα με σκοπό να διαπιστώσουν αν είναι πληροφοριοδότης του στρατού. Αργότερα, έλαβε τηλεφώνημα από την αστυνομία για να μάθουν γιατί το όχημά του κρατείται από τους αυτονομιστές, ωστόσο όπως ανέφερε ο Αιτητής αρνήθηκε να παρουσιαστεί στο αστυνομικό τμήμα φοβούμενος ότι θα τον συλλάβουν. Τέλος, καταλήγει ότι η ζωή του απειλείται γι’ αυτό αναζήτησε τρόπο για να εγκαταλείψει τη χώρα (βλ. ερ. 20 του διοικητικού φακέλου).

 

14.          Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων υποβλήθηκαν στον Αιτητή ερωτήματα σχετικά με την κρίση στο Καμερούν, τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν εξαιτίας της κρίσης, για τα προβλήματα που ήρθε αντιμέτωπος λόγω της άρνησής του να μεταφέρει αυτονομιστές και μέλη του στρατού και την κράτησή του από τους αυτονομιστές. Συγκεκριμένα, ο Αιτητής ανέφερε ότι εκτός από περιορισμούς όλων των πολιτών κατά την διάρκεια της κρίσης, επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση περιορισμοί, ειδικά για τους οδηγούς/μεταφορείς, καθότι οι αυτονομιστές κατελάμβαναν τα οχήματά τους και τα χρησιμοποιούσαν σε επιθέσεις κατά του στρατού, αυτό όπως ανέφερε έγινε από την αρχή της κρίσης. Σε σχέση με την επίθεση που δέχτηκε ο Αιτητής από τους αυτονομιστές, δήλωσε ότι καθώς εργαζόταν, ένα πρόσωπο τον σταμάτησε και ένα άλλο πρόσωπο πρόταξε όπλο εναντίον του και ακολούθως τον οδήγησαν σε στρατόπεδο σε θαμνώδη περιοχή (βλ. ερ. 18 σημείο 3χ-5χ του διοικητικού φακέλου). Κληθείς ο Αιτητής να αναφέρει αν συνέβη κάτι συγκεκριμένο που τον έκανε να εγκαταλείψει την χώρα του τη δεδομένη χρονική στιγμή, ανέφερε ότι πολίτες, σε ανάλογη με τη δική του περίπτωση, σκοτώνονταν. Ως προς το τι φοβάται ότι θα του συμβεί σε περίπτωση που επιστρέψει στην χώρα του, ανέφερε ότι δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας και επίσης ανέφερε ότι πουθενά δεν είναι ασφαλής (βλ. ερ. 20 του διοικητικού φακέλου). Τέλος, ο Αιτητής ανέφερε ότι ταξίδεψε νόμιμα από τη χώρα του χωρίς να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα ως καταζητούμενο πρόσωπο από τον στρατό (βλ. ερ. 16 σημείο 4χ-5χ του διοικητικού φακέλου). Αρνητικά απάντησε στην ερώτηση αν έχει συλληφθεί ή κρατηθεί στη χώρα του και επιπρόσθετα δήλωσε ότι οι αρχές της χώρας θα του επιτρέψουν την είσοδό του σε αυτήν.  

 

15.          Αξιολογώντας το αίτημα διεθνούς προστασίας του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση απομόνωσαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ο μεν πρώτος ως προς το προφίλ, τη χώρα καταγωγής και την ταυτότητα του Αιτητή. Ο δεύτερος ως προς την αναζήτησή του τόσο από τον στρατό, όσο και από τους αποσχιστές.

 

16.          Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός του έγινε αποδεκτός, δεδομένου ότι κρίθηκε ότι οι επιμέρους δηλώσεις του ήταν αρκούντως συγκεκριμένες και συνεκτικές, ευρισκόμενες σε συμφωνία με τα προσκομισθέντα από τον Αιτητή έγγραφα (διαβατήριο) και με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

17.          Ο δεύτερος ισχυρισμός ωστόσο, έτυχε απόρριψης, καθώς κρίθηκε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές πληροφορίες σε θέματα που άπτονται τον πυρήνα του αιτήματος του, υποπίπτοντας κατά την κρίση τους, σε αντιφάσεις, έλλειψη ευλογοφάνειας και έλλειψη επαρκών πληροφοριών.

 

18.           Στη βάση του μόνο αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή, ήτοι των προσωπικών του στοιχείων, τη χώρα καταγωγής και του τελευταίου τόπου διαμονής του, και λαμβάνοντας υπόψιν τις πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής του, κρίθηκε από τους Καθ’ ων πως προκύπτει καταρχήν ζήτημα ασφάλειας σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στην πόλη Bamenda, του Βορειοδυτικού Καμερούν.

 

19.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, οι Καθ' ων η αίτηση διαπιστώνουν ότι δεν προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας δυνάμει του άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου, παραθέτοντας επιπλέον πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής του Αιτητή.  

 

20.          Ειδικώς εξετάζοντας το ενδεχόμενο υπαγωγής του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, οι Καθ' ων η αίτηση έκριναν ότι ο Αιτητής δεν θα κινδυνεύσει προσωπικά σε περίπτωση επιστροφής του στη Βορειοδυτική περιφέρεια του Καμερούν, καθώς, αφενός, τα επίπεδα αδιακρίτως ασκούμενης βίας στη συγκεκριμένη περιοχή δεν φτάνουν στο επίπεδο που ένας άμαχος πολίτης θα μπορούσε να κινδυνεύσει αποκλειστικά λόγω της φυσικής του παρουσίας εκεί και λαμβάνοντας υπόψιν τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή αξιολογήθηκε ότι δεν προκύπτει πιθανότητα υπαγωγής του σε αυτό.

 

21.          Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, ο Αιτητής δεν προσκομίζει οποιαδήποτε νέα μαρτυρία συναφή με τον πυρήνα του αιτήματός του για διεθνή προστασία.

 

22.          Προχωρώντας στη de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, επισημαίνονται τα κάτωθι:

 

23.          Όσον αφορά στο διαχωρισμό των ουσιωδών ισχυρισμών επισημαίνεται ότι οι Καθ’ ων η αίτηση διέκριναν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ήτοι τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή, το προφίλ και την χώρα καταγωγής του αφενός, και αφετέρου την ισχυριζόμενη αναζήτησή του τόσο από τον στρατό όσο και από τους αποσχιστές. Ως προς το δεύτερο ουσιώδη  ισχυρισμό σημειώνεται ότι η ορθή διάκριση υπαγορεύει την εξέταση δύο ξεχωριστών ισχυρισμών, ήτοι αναζήτηση του Αιτητή από τον στρατό και έναν τρίτο (έτερο), αναφορικά με την επίθεση, κράτηση και αναζήτησή του από τους αποσχιστές. Αυτό διότι οι δύο νεοσχηματισθέντες ισχυρισμοί αφορούν σε δύο διαφορετικούς φορείς δίωξης, υπό διαφορετικές περιστάσεις και κίνητρα. Υπενθυμίζεται συναφώς ότι Όπως υποδεικνύει ο Πρακτικός Οδηγός της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO, και πλέον Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο, EUAA) , «η προσήκουσα ταυτοποίηση των ουσιωδών ισχυρισμών είναι ουσιώδης τόσο για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας όσο και για την αξιολόγηση κινδύνου».[1] Διαχωρίζοντας κατ’ ορθό τρόπο τους ουσιώδεις ισχυρισμούς, επισημαίνω ότι ως δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός όφειλε να σχηματισθεί η κατ’ ισχυρισμό ύπαρξη δεσμού μεταξύ του Αιτητή και της συζύγου του εργοδότη του και ως δεύτερος οι απειλές κατά τις ζωής του Αιτητή, τις οποίες εξέλαβε μέσω της εν λόγω γυναίκας. Επισημαίνω, ακόμα, ότι εσφαλμένα οι Καθ’ ων η αίτηση δεν προχώρησαν σε παράθεση οποιασδήποτε πηγής πληροφόρησης από τη χώρα καταγωγής στο σκέλος της εξωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού. Βάσει του άρθρου 18 (7Α)(α) του περί Προσφύγων Νόμου (η υπογράμμιση είναι του παρόντος Δικαστηρίου) «Οι αποφάσεις επί των αιτήσεων λαμβάνονται μετά τη δέουσα εξέταση των αιτήσεων, σε εξατομικευμένη βάση, αντικειμενικά και αμερόληπτα, μετά από τη λήψη συγκεκριμένων και ακριβών πληροφοριών από διάφορες πηγές, όπως την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο, την Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες και τις σχετικές διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως προς τη γενική κατάσταση στις χώρες ιθαγένειας των αιτητών […]» Όπως επισημαίνει η αναφορά του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο σχετικά με την Αξιολόγηση των Ενδείξεων, «Οι πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής είναι ουσιώδεις για την κατάλληλη εξέταση των αιτήσεων διεθνούς προστασίας από τις αποφασίζουσες αρχές […]».^[2]

 

 

24.          Προχωρώ στην αξιολόγηση των ισχυρισμών του Αιτητή και καταρχάς συντάσσομαι με τους Καθ' ων η αίτηση ως προς την αποδοχή του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού καθώς υπήρξε συνεκτικός και ακριβής ως προς τις συναφείς δηλώσεις του. Επιπλέον τόσο από το διαβατήριο που προσκόμισε ο Αιτητής όσο και από εξωτερικές πηγές που παραπέμπουν οι Καθ΄ ων η αίτηση επιβεβαιώνονται οι αναφορές του. Στο πλαίσιο των επιμέρους στοιχείων του προφίλ του, τα οποία φαίνεται να έχουν γίνει αποδεκτά είναι και το γεγονός ότι ήταν οδηγός μοτοποδηλάτου, μέσω του οποίου παρείχε υπηρεσίες μεταφορών στην πόλη της Bamenda.  

 

25.          Ως προς το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή περί της αναζήτησής του από τον στρατό παρατηρείται ότι ο Αιτητής υπήρξε γενικόλογος. Κατά την ελεύθερή του αφήγηση αναφέρθηκε σε τηλεφωνήματα που δέχτηκε από τις αρχές της χώρας του. Ακολούθως, κατά το στάδιο των διερευνητικών ερωτημάτων, αναφέρθηκε σε μια περίπτωση όπου τον κάλεσαν τηλεφωνικώς για να ζητήσουν τον λόγο που το όχημα του το κατείχαν οι αποσχιστές, τοποθετώντας χρονικά το τηλεφώνημα στις αρχές του 2021 (βλ. ερ. 18 του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με το εν λόγω τηλεφώνημα από το στρατό, μετά από διευκρινιστική ερώτηση ως προς το πρόσωπο που τον κάλεσε από τον στρατό, ο Αιτητής απάντησε ότι δεν γνωρίζει, χωρίς να είναι σε θέση να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες ως προς το περιεχόμενο της συνομιλίας και τις περιστάσεις γύρω από αυτήν (βλ. ερ. 16 σημεία 1χ-2χ του διοικητικού φακέλου). Ο Αιτητής δήλωσε επίσης ότι δεν εμφανίστηκε στις αρχές φοβούμενος για τις ενδεχόμενες κυρώσεις (βλ. ερ. 20 του διοικητικού φακέλου). Δεν παροράται εξάλλου ότι αν και το εν λόγω περιστατικό τοποθετείται χρονικά στις αρχές του 2021 (βλ. ερ. 18 του διοικητικού φακέλου), εντούτοις ο Αιτητής κατόρθωσε να εκδώσει διαβατήριο χωρίς πρόβλημα τον Αύγουστο του ίδιου έτος και το Νοέμβριο επίσης του 2021 να εγκαταλείψει τη χώρα του δια της νόμιμης οδού, χωρίς να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα με τις αρχές. Το γεγονός αυτό αποτελεί σημαντική ένδειξη ότι ο Αιτητής δεν αποτελεί πρόσωπο του ενδιαφέροντος των αρχών της χώρας καταγωγής του. Ούτε άλλες αντικειμενικές ενδείξεις, υφίστανται περί της δίωξης του Αιτητή από τις αρχές της χώρας του, παρά μόνο προσωπικές εικασίες. Ως εκ τούτου δεν θεμελιώνεται η εσωτερική αξιοπιστία του συναφούς ισχυρισμού.

 

26.          Αναφορικά με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό, ήτοι την αναζήτησή του από τους αποσχιστές, ομοίως ο Αιτητής υπήρξε γενικόλογος και αόριστος στις αναφορές του. Ειδικότερα επισημαίνεται ότι ερωτηθείς για τα ζητήματα που αντιμετώπισε μετά την άρνησή του να εξυπηρετεί μέλη των αποσχιστών, ο Αιτητής, εικάζει ότι τον προσέγγισαν προκειμένου να εξακριβώσουν κατά πόσο είναι πληροφοριοδότης του στρατού. Ακόμα, παρατηρείται διαφοροποίηση των λεγομένων, αναφορικά με τις περιστάσεις της προσωπικής του στοχοποίησης από τους αποσχιστές. Σε δύο διαδοχικά ερωτήματα προς τον Αιτητή αφού αρχικά τοποθετήθηκε ότι απειλούν όλους τους οδηγούς/μεταφορείς, ακολούθως μετέβαλε την απάντησή του δηλώνοντας ότι μόνο τον ίδιο κάλεσαν τηλεφωνικώς  εξαιτίας της άρνησής τους να τους μεταφέρει (βλ. ερ. 19 σημεία 4χ-5χ-χ του διοικητικού φακέλου). Ως προς το περιστατικό της μονοήμερης κράτησής του από τους αποσχιστές, από τις συναφείς αναφορές του απουσιάζουν βιωματικής φύσεως λεπτομέρειες, όπως ευλόγως αναμένεται. Ειδικότερες  ο Αιτητής δεν παρείχε επαρκείς, λεπτομέρειες σχετικά με τις συνθήκες της σύλληψης και κράτησης του από τους αποσχιστές, αναφερόμενος λακωνικά ότι ενώ δούλευε δύο πρόσωπα τον προσέγγισαν, τον ρώτησαν γιατί δεν τους εξυπηρετεί και τον μετέφεραν στο στρατόπεδό τους. Ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει τον τόπο και τα γενικότερα χαρακτηριστικά του τόπου όπου κρατήθηκε, τα πρόσωπα που είδε εκεί ούτε άλλες λεπτομέρειες ως προς τις περιστάσεις της σύλληψης και της μετέπειτα κράτησής του. Τα κίνητρα δε αναζήτησής του ακολούθως από τις αρχές της χώρας φαίνεται να στηρίζονται σε δικές του εικασίες, ήτοι ότι οι αποσχιστές έκαναν χρήση της μηχανής του, χωρίς να έχει ωστόσο κάποια αντικειμενικά δεδομένα που να στηρίζουν αυτή του την πεποίθηση. Τέλος, ερωτηθείς ο Αιτητής για το χρόνο της εν λόγω επίθεσης αναφέρθηκε γενικά στο 2021 τα λεγόμενα του Αιτητή παρουσιάζονται γενικόλογο, χωρίς παροχή λεπτομερειών που να καταδεικνύουν το βιωματικό χαρακτήρα του συγκεκριμένου περιστατικού. (βλ. ερ. 18 σημεία 3χ-5χ του διοικητικού φακέλου).

 

27.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, από έρευνα του Δικαστηρίου προέκυψαν τα εξής: από διάφορες πηγές φαίνεται ότι ο χαρακτηρισμός 'black leg'' έχει την έννοια του ''προδότη'' και προκύπτει ότι χρησιμοποιείται από τα μέλη των αποσχιστικών ομάδων των Ambazonians για τον άμαχο πληθυσμό που δεν επιθυμούν να εμπλακούν στις δραστηριότητές τους.[3] Η συνεχής υποψία συνεργασίας πολιτών με κρατικές δυνάμεις ή η μη συμμόρφωση με την ατζέντα των αυτονομιστικών κινημάτων έχει αυξήσει τον κίνδυνο να αντιμετωπίσουν επιθέσεις, σωματική και σεξουαλική βία, βασανιστήρια, ακρωτηριασμό, απειλές, απαγωγές, πληρωμές λύτρων και δολοφονίες. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην προώθηση τέτοιων επιθέσεων εναντίον αμάχων που θεωρούνται ύποπτοι προδότες κυρίως από αυτονομιστικά κινήματα, ένα φαινόμενο γνωστό ως ''black legs''. Οι βίαιες επιθέσεις εναντίον αμάχων στο Καμερούν από αυτονομιστικές ομάδες είναι έντονες από τότε που ξεκίνησε η κρίση στα τέλη του 2016 στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές της χώρας. Πολλοί ζουν σε άθλιες συνθήκες σε πρόχειρα καταφύγια στο δάσος. Άλλοι έχουν μετακομίσει σε πόλεις και ζουν στους δρόμους ή φιλοξενούνται σε οικογένειες σε υπερπλήρη και ανθυγιεινά περιβάλλοντα.[4] Συνεπώς, παρά την επιβεβαίωση της μεταχείρισης όσων χαρακτηρίζονται προδότες ''black legs'' από τους αυτονομιστές, ελλείψει εσωτερικής αξιοπιστίας στις δηλώσεις του Αιτητή, ο ισχυρισμός απορρίπτεται.

28.          Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία του δεύτερου και τρίτου ισχυρισμού λόγω του προσωπικού χαρακτήρα τους, ήτοι της αναζήτησής του από το στρατό αλλά και από τους αυτονομιστές μοναδικό τεκμήριο είναι τα όσα ανέφερε ο ίδιος ο Αιτητής δεν κρίνεται εύλογη η περαιτέρω έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης ως προς αυτό το μέρος των ισχυρισμών. Ωστόσο, το παρόν Δικαστήριο προέβη σε έρευνα αναφορικά με την «αγγλόφωνη κρίση». Ειδικότερα, η Αγγλόφωνη Κρίση στο Καμερούν ξεκίνησε το 2016, όταν οι αγγλόφωνες Νοτιοδυτικές και Βορειοδυτικές περιοχές της χώρας εξεγέρθηκαν ενάντια στην περιθωριοποίηση από την κυρίως γαλλόφωνη κυβέρνηση. Ακολούθησε βία από τον στρατό και ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες, με αποτέλεσμα εκτεταμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απώλειες ζωών και μαζικές εκτοπίσεις. Σύμφωνα με το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, το Καμερούν συμμετέχει σε μια μη διεθνή ένοπλη σύγκρουση (NIAC) κατά της Boko Haram στον Άπω Βορρά. Στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές, ορισμένες αγγλόφωνες αυτονομιστικές ομάδες μάχονται εναντίον της κυβέρνησης για την ανεξαρτησία της περιοχής. Ωστόσο, η βία δεν ισοδυναμεί με μη διεθνή ένοπλη σύγκρουση (NIAC).[5] Σε έκθεση για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Καμερούν κατά το έτος 2023 από την πηγή Amnesty International επιβεβαιώνεται η ύπαρξη της κρίσης μεταξύ του  στρατού του Καμερούν και των αποσχιστών στο νοτιοδυτικό και βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, όπου ανήκει ο τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητής και αναφέρεται πως περισσότεροι από 630.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν εσωτερικά λόγω ένοπλης βίας στις αγγλόφωνες περιοχές.[6]

29.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχει ο Αιτητής, στη βάση του μόνου αξιόπιστου ισχυρισμού του, έχοντας ενώπιόν μου τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης καθώς και την ίδια την επίδικη απόφαση, παρατηρώ επιπρόσθετα προς όσα καταγράφονται στην Εισηγητική Έκθεση τα εξής:

30.          Ως προς τη γενική κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, αναφέρονται τα ακόλουθα, ως προκύπτουν από έγκυρες πηγές πληροφόρησης:

31.          Βάσει πληροφοριών από τον ανεξάρτητο οργανισμό ACAPS, η κρίση που ξέσπασε στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν (ήτοι στις περιφέρειες Northwest και Southwest) περί τα τέλη του 2016 οδήγησε στην εμφάνιση διαφόρων αποσχιστικών ομάδων και σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ του κρατικού στρατού και των ενόπλων δυνάμεων των αυτονομιστών, που έχουν εντείνει την ανασφάλεια στις αγγλόφωνες περιοχές, «αφήνοντας 638.400 άτομα εσωτερικά εκτοπισμένα και 64.000 να αναζητούν καταφύγιο στη γειτονική Νιγηρία» (κατάσταση ως καταγράφεται στις 9 Φεβρουαρίου 2024).[7] Εκ των όσων επίσης αναφέρονται στην ίδια πηγή, οι απαρχές της σύγκρουσης εντοπίζονται στα μακροχρόνια προβλήματα στην αγγλόφωνη κοινότητα στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές της χώρας, λόγω της περιθωριοποίησης τους από τη γαλλόφωνη κυβέρνηση, «που κλιμακώθηκαν σε εκτεταμένες διαμαρτυρίες και απεργίες περί τα τέλη του 2016».[8]

32.          Οι αντιμαχόμενες πλευρές αποτελούνται από τις ένοπλες κρατικές δυνάμεις ασφαλείας του Καμερούν που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή (συμπεριλαμβανομένης της επίλεκτης μονάδας μάχης) και από διάφορες ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες (που αριθμούν πέραν των 7 διαφορετικών ενόπλων ομάδων, συνολικής δυναμικότητας 2.000-4.000 μαχητών, που κατά τις επιθέσεις τους εναντίον του κρατικού στρατού χρησιμοποιούν αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, καθώς και πιο προηγμένο οπλισμό όπως εκτοξευτές αντιαρματικών), που δρουν (κυρίως) στις αγγλόφωνες περιοχές (παρά το ότι εμφανίζονται με ορισμένο διαχωρισμό, οι ομάδες αυτές προσπαθούν όλο και περισσότερο να συντονιστούν μεταξύ τους, ενώ «οι συνεχιζόμενες εχθροπραξίες παρουσιάζουν ένα συλλογικό χαρακτήρα»).[9]

33.          Ως προς την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στο Βορειοδυτικό Καμερούν (Nord-Ouest) περιφέρεια στην οποία υπάγεται η πόλη Bamenda, τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητή, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, στη διάρκεια ενός έτους και συγκεκριμένα μεταξύ 30.3.2024 και 28.3.2025 έλαβαν χώρα, συνολικά 935 περιστατικά σε 174 τοποθεσίες, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 440 απώλειες. Εξ' αυτών των περιστατικών, τα 18 καταγράφηκαν ως διαμαρτυρίες, τα 26 ως ταραχές, τα 30 ως εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, τα 267 ως μάχες και τα 594 ως βία κατά αμάχων[10]. Πιο συγκεκριμένα, στην πόλη  Bamenda,  σύμφωνα με την ίδια βάση για την ίδια προαναφερθείσα χρονική περίοδο έλαβαν χώρα, συνολικά 230 περιστατικά, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 124 απώλειες. Εξ' αυτών των περιστατικών, τα 4 καταγράφηκαν ως ταραχές (1 θάνατος), τα 8 ως εκρήξεις/απομακρυσμένη βία (7 θάνατοι), τα 57 ως μάχες (57 θάνατοι), τα 160 ως βία κατά αμάχων (59 θάνατοι) και τα 5 ως διαμαρτυρίες (0 θάνατοι). Δεδομένου λοιπόν ότι ο πληθυσμός της πόλης Bamenda ανέρχεται σήμερα στους  636,000 κατοίκους[11] κρίνεται ότι η ένταση της βίας στην πόλη κινείται σε σχετικά χαμηλά επίπεδα.

 

34.          Ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή δεν προκύπτει οποιαδήποτε παράμετρος του προφίλ του, η οποία να επιτείνει με οποιοδήποτε τρόπο τον κίνδυνο που τυχόν αυτός διατρέχει ούτε και καθαυτό κάποιο στοιχείο του προφίλ του δίδει βάσιμο έρεισμα για φόβο δίωξης.

35.          Ειδικώς ως προς το θρησκευτικό του προφίλ ως χριστιανού δεν προκύπτει κάποιος κίνδυνος. Πηγές αναφέρουν πως στο Καμερούν, οι Χριστιανοί αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, με περίπου 70% να ανήκουν σε διάφορα χριστιανικά δόγματα. Ωστόσο, υπάρχουν περιοχές όπου οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν προκλήσεις. Στις βόρειες περιοχές, όπου κυριαρχεί το Ισλάμ, έχουν αναφερθεί περιστατικά κοινωνικών εντάσεων μεταξύ χριστιανικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων. Επιπλέον, η παρουσία εξτρεμιστικών ομάδων, όπως η Μπόκο Χαράμ, έχει οδηγήσει σε επιθέσεις κατά χριστιανικών κοινοτήτων στα βόρεια σύνορα με τη Νιγηρία και όχι στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή. Παρά τις προκλήσεις αυτές, οι Χριστιανοί στο Καμερούν γενικά ασκούν τη θρησκεία τους ελεύθερα.[12]

36.          Ως εκ τούτου, στην προκειμένη περίπτωση λαμβάνοντας υπόψη και το προσωπικό προφίλ του Αιτητή, ως αυτό έγινε αποδεκτό και ειδικότερα ότι ο Αιτητής είναι νεαρός, με πρόβλημα υγείας το οποίο δύναται όπως προκύπτει από ανάλυση που ακολουθεί να αντιμετωπιστεί στην χώρα του, ικανός προς εργασία, χωρίς καμία δράση ή συμμετοχή σε αντιπολιτευτικές ή απελευθερωτικές δραστηριότητες, κρίνεται πως σε συνάρτηση με τις παρατεθείσες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στη Βορειοδυτική Περιφέρεια, και το γεγονός ότι ο ίδιος  δεν εμπλέκεται καθ' οιονδήποτε τρόπο με τα όσα διαδραματίζονται στο πλαίσια των ενόπλων συγκρούσεων που καταγράφονται, δεν πιθανολογείται ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί, θα εκτεθεί σε κίνδυνο που να ισοδυναμεί με σοβαρή βλάβη ή δίωξη.

37.          Το Δικαστήριο διεξήγαγε έρευνα ως προς τους οδηγούς μοτοποδηλάτων και τους περιορισμούς στη διακίνηση των οδηγών από την Κυβέρνηση, από την οποία προκύπτουν τα ακόλουθα: Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε το παρόν Δικαστήριο, οδηγοί ταξί με μοτοσικλέτα (που αποκαλούνται okada) αποτελούν επίσης σημαντικό μέρος του αποσχιστικού κινήματος ως μαχητές και υποστηρικτές, αντιμετωπίζοντας επίσης σφοδρές καταστολές από τις δυνάμεις του κράτους. Οι μοτοσικλέτες, ως μέσο, χρησιμοποιούνται εκτενώς για να διευκολύνουν τις εξαιρετικά κινητές τακτικές των αγγλόφωνων ομάδων, μεταφέροντας όπλα και προσωπικό για τις εξεγερτικές επιχειρήσεις, προκειμένου να αποφευχθούν τα σημεία ελέγχου και οι περιορισμοί των στρατιωτικών δυνάμεων.^[13] Δεν εντοπίστηκαν περαιτέρω πληροφορίες επί τούτου.[14]

38.          Υπό το φως των ανωτέρω περιορισμένων πληροφοριών που έχουν εντοπιστεί, ενδέχεται οι οδηγοί μοτοσυκλετών ταξί να αποτελέσουν πρόσωπα υπό εξέταση από τις αρχές τις χώρας κατά την εκτέλεση των εργασιών τους. Ωστόσο, ακόμα και εάν γίνει δεκτό ότι η ενασχόληση του Αιτητή με το εν λόγω επάγγελμα ενέχει κινδύνους εξαιτίας της ενδεχόμενης διασύνδεσής του με αποσχιστές, εντούτοις ο περιορισμός του δικαιώματός του Αιτητή στη συγκεκριμένη εργασία δεν θίγει τον πυρήνα της προσωπικότητας ή της ανθρώπινής του αξιοπρέπειας ούτε και κρίνεται υπό τις περιστάσεις δυσανάλογη προκειμένου να διασφαλιστεί η προστασία της ζωής και της σωματικής του ακεραιότητας. Με άλλα λόγια, με βάση τα ενώπιόν μου δεδομένα, ο Αιτητής στην πραγματικότητα πιθανόν να εκτίθεται σε κίνδυνο ως οδηγός μοτοποδηλάτου, προσφέροντας υπηρεσίες μεταφορών, μόνο εφόσον εξασκήσει το εν λόγω επάγγελμα. Αντίθετα, όντας νεαρός ενήλικας άνδρας με στοιχειώδη εκπαίδευση, με υποστηρικτικό δίκτυο σε χώρο οικείο για την ίδιο ευλόγως αναμένεται ότι θα μπορούσε να εξεύρει άλλη εργασία για τη διασφάλιση ενός ικανοποιητικού επιπέδου διαβίωσης. 

39.          Επί αυτού του σημείου, από έρευνα του Δικαστηρίου σχετικά με ευκαιρίες εργοδότησης στο Καμερούν, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) αναφέρει σε έκθεση του για το Καμερούν ότι η ζήτηση είναι σίγουρα υψηλή και αυξάνεται, αλλά υπάρχουν επίσης ευκαιρίες απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, με μεσολαβητικές υπηρεσίες ή εταιρείες να ανοίγουν θέσεις και να τις δημοσιεύουν στα μέσα ενημέρωσης. Η ίδια προσέγγιση ισχύει και για την κυβέρνηση.[15] Σύμφωνα με πληροφορίες από την UNHCR, πέραν των 5,820 προσφύγων στο Καμερούν έχουν αποκτήσει πρόσβαση σε γη και περιουσία, καθώς και σε εργαλεία για γεωργία, εκτροφή ζώων και ιχθυοκαλλιέργεια. Επιπλέον, σε 246 άτομα έχουν παρασχεθεί επαγγελματική κατάρτιση με προσανατολισμό στην αγορά, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και ευκαιρίες απασχόλησης.[16] Σημειώνεται επίσης ότι οι αγρότες που έχουν μικρές επιχειρήσεις και οι άνθρωποι που εργάζονται σε αγροτικές περιοχές φαίνεται να πλήττονται δυσανάλογα από τους περιορισμούς στην κίνηση, καθώς αδυνατούν να μεταφέρουν τα προϊόντα τους στις αστικές αγορές, οι πελάτες είναι λιγότερο πιθανό να ταξιδέψουν για να αγοράσουν τα προϊόντα τους, και αδυνατούν να προμηθευτούν πρώτες ύλες ή εφόδια. Εν τω μεταξύ, οι αναζητούντες εργασία δυσκολεύονται επίσης να βρουν δουλειά. Από τη μία πλευρά, αυτό μπορεί να εξηγηθεί από την έλλειψη τοπικών θέσεων εργασίας, καθώς οι επιχειρήσεις αναγκάζονται να κλείσουν προσωρινά/μόνιμα ή να μειώσουν το προσωπικό τους ως άμεσο αποτέλεσμα των βίαιων αποκλεισμών και των μέτρων ‘ghost – towns’. Από την άλλη πλευρά, οι περιορισμοί στην κίνηση και τα οδοφράγματα που επιβάλλονται από τις ένοπλες μη κρατικές ομάδες (NSAGs) συμβάλλουν στην απροθυμία των τοπικών πληθυσμών να αναζητήσουν εργασία σε ασταθείς περιοχές ή σε εταιρείες που λειτουργούν από την κυβέρνηση.[17] Από τα ανωτέρω στοιχεία προκύπτει ότι, με βάση το προφίλ του Αιτητή, η εξεύρεση εργασία αν και εμπεριέχει σημαντικές προκλήσεις ένεκα της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στη χώρα δεν είναι αδύνατη, και συνεπώς κρίνεται ότι ο Αιτητής ευλόγως θα μπορούσε να διασφαλίσει άλλη εργασία για το βιοπορισμό του και προς εξασφάλιση ικανοποιητικών συνθηκών διαβίωσης.

40.          Καταλήγω συνεπώς, ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθαυτός ούτε από τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά. Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

41.          Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό και δεδομένου ότι ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] δεν προκύπτει ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].

42.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, την πόλη Bamenda, στο Βορειοδυτικό Τμήμα του Καμερούν βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

43.          Δεδομένης της έκρυθμής κατάστασης που επικρατεί στο τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή όπου ευλόγως αναμένεται να επιστρέψει, δέον να εξεταστούν τα επιμέρους συστατικά στοιχεία του άρθρου 19(2)(γ) και ειδικότερα, κατά πόσον συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας της και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94  Elgafaji, σκέψη 43].

44.          Σημειώνεται συναφώς ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

45.          Ως προς τον όρο  διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, το ΔΕΕ, διευκρίνισε ότι της έννοιας της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως, η σημασία και το περιεχόμενο των όρων αυτών πρέπει να καθορίζονται, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου αυτοί χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση στην οποία εντάσσονται (αποφάσεις της 22ας Δεκεμβρίου 2008, C‑549/07, Wallentin-Hermann, Συλλογή 2008, σ. I‑11061, σκέψη 17, και της 22ας Νοεμβρίου 2012, C‑119/12, Probst, σκέψη 20).   Υπό το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως αφορά κατάσταση στην οποία οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή στην οποία δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους. (Βλ.  απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψεις 27 και 28).

46.          Ακολούθως ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (Βλ.  απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (Βλ. C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

47.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

48.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

49.          Εν προκειμένω Δικαστήριο ανέτρεξε σε πρόσφατες και έγκυρες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στο Βορειοδυτικό Τμήμα του Καμερούν (βλ. ανωτέρω) και διαπίστωσε με βάση λοιπόν τα όσα καταγράφονται ανωτέρω, ότι το Βορειοδυτικό Τμήμα του Καμερούν, όπου υπάγεται η πόλη Bamenda, τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, λαμβάνει χώρα εσωτερική ένοπλη σύρραξη μεταξύ των δυνάμεων του στρατού της χώρας και των αποσχιστικών ομάδων που δρουν στη περιοχή. Επίσης οι εξωτερικές πηγές καταδεικνύουν ότι εκεί λαμβάνει χώρα αδιάκριτη βία (για τη έννοια της αδιάκριτης βίας η οποία επηρεάζει πρόσωπα ανεξαρτήτως των προσωπικών τους περιστάσεων, βλ. ανωτέρω Elgafaji, σκέψη 34), τα επίπεδα της οποίας ωστόσο δεν είναι τέτοια ώστε κάποιο πρόσωπο να κινδυνεύει ανεξαρτήτως προσωπικών περιστάσεων. Ως προς τις περιστάσεις του Αιτητή αυτός έχει ήδη οικογενειακό υποστηρικτικό δίκτυο στο τόπο συνήθους διαμονής του, πρόκειται για ενήλικο άνδρα, με πρόβλημα υγείας το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί στην χώρα του, όπως αναλύεται κατωτέρω. Ο Αιτητής έχει λάβει την βασική εκπαίδευση στη χώρα του, καθότι απόφοιτος του δευτεροβάθμιου επιπέδου. Επιπρόσθετα, ο Αιτητής είναι εξοικειωμένος με την περιοχή, λαμβανομένου υπόψη και της ιδιότητάς του ως επαγγελματίας οδηγός/μεταφορέας, αλλά και του γεγονότος ότι βρισκόταν όλη τη ζωή του στο Βορειοδυτικό Τμήμα της χώρας του, άρα σε θέση να γνωρίζει και να αξιολογεί επαρκώς τους κινδύνους. Οι γονείς του και τα αδέρφια του διαμένουν στην περιοχή καταγωγής τους (Pinyin στο Βορειοδυτικό Τμήμα του Καμερούν) και με τους οποίους ο Αιτητής διατηρεί επικοινωνία. Περαιτέρω, ο Αιτητής δεν εξέφρασε ούτε ότι ο ίδιος αλλά και κανένας από τον οικογενειακό του κύκλο ανήκε ποτέ στις αντιμαχόμενες ομάδες ή αντιμετώπιζε προβλήματα με τις αρχές της χώρας εξαιτίας πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων ή ανήκει σε προφίλ ατόμων που στοχοποιούνται λόγω της θέσης τους και μόνο (εκπαιδευτικοί, ιατρικό προσωπικό, κυβερνητικοί, αστυνομία, σύμμαχοι των παρατάξεων κλπ.), ώστε ευλόγως εκτιμάται ότι δεν θα στοχοποιηθεί από τις αντιμαχόμενες δυνάμεις. Συνεπώς δεν τεκμηριώνεται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου).

50.          Επιπλέον, δεν εγείρεται ζήτημα παράβασης της αρχής της μη επαναπροώθησης σε περίπτωση επιστροφής του στο Καμερούν για τους ίδιους λόγους που αναλύθηκαν ανωτέρω στο πλαίσιο της αίτησής του για διεθνή προστασία. Δεν εγείρεται δε οποιοσδήποτε ισχυρισμός και δεν έχει τεθεί ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οτιδήποτε άλλο συναφές με την εν λόγω αρχή πέραν των όσων ήδη εξετάστηκαν και αναλύθηκαν ανωτέρω. (Βλ. απόφαση της της 17ης Οκτωβρίου 2024, υπόθεση C 156/23 [Ararat] K, L, M, N κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2024:892, ιδίως σκέψεις 50 έως 51).

51.          Ειδικώς ως προς την κατάσταση υγείας του Αιτητή, επισημαίνονται τα εξής. Ο Αιτητής κατά την συνέντευξη του δήλωσε ότι είναι φορέας της Ηπατίτιδας Β΄, στοιχείο το οποίο επιβεβαιώνεται/προκύπτει  και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου (βλ. ερ. 10 του Δ.Φ.) στοιχείο το οποίο οι Καθ’ ων η αίτηση δεν αναφέρθηκαν. Το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες εξωτερικές πηγές πληροφόρησης από τις προς ανεύρεση πληροφοριών σχετικά με την ασθένεια και πως αντιμετωπίζεται στο Καμερούν. 

 

52.          Σύμφωνα με πληροφορίες από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), η ηπατίτιδα B είναι μια ιική μόλυνση του ήπατος που προκαλείται από τον ιό της ηπατίτιδας B.
Ο ιός μπορεί να προκαλέσει χρόνια μόλυνση, και εκθέτει τους ασθενείς σε υψηλό κίνδυνο θανάτου από κίρρωση και καρκίνο του ήπατος. Ο ιός μεταδίδεται από έκθεση σε μολυσμένο αίμα, σάλιο, καθώς και από συνεύρεση με σύντροφο ο οποίος ήδη πάσχει από την ασθένεια. Όταν ο ασθενής προσβλήθηκε από την ασθένεια όντας ενήλικας, η Ηπατίτιδα Β αναπτύσσεται σε χρόνια ηπατίτιδα στο λιγότερο των 50% των περιπτώσεων.[18] Η ασθένεια δύναται να αποφευχθεί από εμβόλια τα οποία είναι ασφαλή, διαθέσιμα και αποτελεσματικά, ωστόσο, δεν υφίσταται συγκεκριμένη θεραπεία από την οξεία Ηπατίτιδα Β, ενώ η χρόνια Ηπατίτιδα Β δυνατόν να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή. [19] Η φροντίδα των ασθενών με Ηπατίτιδα Β πρέπει να εστιάζει στην άνεση του ασθενούς, καθ’ ότι πρέπει να ακολουθούν μια υγιεινή διατροφή, ενώ η χρόνια Ηπατίτιδα Β δυνατόν να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή, όπως τενοφοβίρη και εντεκαβίρη. Οι πλείστοι ασθενείς που αρχίζουν θεραπεία πρέπει να την ακολουθούν δια βίου.[20] Ακολούθως, σημειώνονται οι ακόλουθες πληροφορίες στην απάντηση σε ερώτημα COI αναφορικά με την αντιμετώπιση των ατόμων με Ηπατίτιδα Β από το κράτος του Καμερούν και από την κοινωνία, την πρόσβαση σε υπηρεσίες υποστήριξης καθώς και την πρόσβαση στην απασχόληση και στην υγειονομική περίθαλψη που ετοίμασε η EUAA για την περίοδο Ιανουαρίου 2019-Ιανουαρίου 2024: «Σχετικά με την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, ένα άρθρο ειδήσεων του 2020 από την Voice of America (VOA) News περιέγραψε ότι η κυβέρνηση του Καμερούν «μείωσε το κόστος θεραπείας από 250 $ το μήνα σε λιγότερο από 50 $» για να «ενθαρρύνει» τους ασθενείς να επισκεφτούν τα νοσοκομεία,[21] ενώ σύμφωνα με άρθρο του 2023 του Gavi, ενός διεθνούς οργανισμού για τον εμβολιασμό[22], το κόστος των φαρμάκων για την ηπατίτιδα Β έχει μειωθεί κατά 60%.[23]  Ένα άρθρο τοπικών ειδήσεων του 2019 επιβεβαίωσε ότι ως αποτέλεσμα μιας συνεργασίας μεταξύ του Υπουργείου Δημόσιας Υγείας και φαρμακευτικών εταιρειών, η τιμή για τη θεραπεία της ηπατίτιδας Β έχει μειωθεί.[24] Ωστόσο, ένα τοπικό άρθρο ειδήσεων του 2022, ανέφερε ότι η τιμή για τη θεραπεία της ηπατίτιδας Β, C και D, έχει σχεδόν τετραπλασιαστεί επειδή οι επιδοτήσεις από το κράτος έχουν σταματήσει».[25] Επιπρόσθετα, η VOA News περιέγραψε ότι οι υγειονομικοί υπάλληλοι από 360 κυβερνητικά νοσοκομεία στάλθηκαν «για να παρακολουθήσουν τους ασθενείς και να εξασφαλίσουν ότι λαμβάνουν τις θεραπείες και τα εμβόλια τους».[26] Επίσης, τα άτομα που διαγιγνώσκονται με ηπατίτιδα «προτιμούν τις παραδοσιακές θεραπείες» αντί για τη θεραπεία σε νοσοκομείο. Για παράδειγμα, η πηγή ανέφερε ότι μία 52χρονη αγρότισσα, που διαγνώστηκε με ηπατίτιδα, ήταν «απρόθυμη» να επισκεφτεί γιατρό, επειδή της είχε συμβουλεύσει ο θείος της να επισκεφτεί έναν παραδοσιακό θεραπευτή για θεραπεία.[27] Στο ίδιο άρθρο, η VOA news ανέφερε επίσης ότι «παρά τον υψηλό ρυθμό μόλυνσης, το υπουργείο λέει ότι λιγότεροι από 1.500 Καμερουνέζοι λαμβάνουν θεραπεία».[28] Σύμφωνα με ένα άρθρο έρευνας του 2020 με τίτλο «Hepatitis B testing, treatment, and virologic suppression in HIV-infected patients in Cameroon», το οποίο δημοσιεύτηκε από το «BMC Infectious Diseases», ένα διαδικτυακό περιοδικό που εστιάζει στις μολυσματικές και σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, σχεδόν το 40% των ασθενών που συνυποφέρουν από HIV/HBV δεν έλαβαν τη συνιστώμενη θεραπεία, επειδή «η εξέταση για ΗΒV στις ρουτίνες υγειονομικές υπηρεσίες ήταν σπάνια».[29] Η ίδια πηγή σημείωσε ότι, βάσει των στοιχείων της μελέτης, «οι γυναίκες είναι πολύ πιο αδικημένες όσον αφορά την πιθανότητα να υποβληθούν σε εξέταση ΗΒV σε σύγκριση με τους άνδρες».[30]

 

53.          Εξάλλου, σε σχέση με την πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,  έκθεση του Bertelsmann Stiftung για το Καμερούν δημοσιευθείσας το 2024 αναφέρει πως το Καμερούν ξοδεύει λιγότερο από το 5% του ΑΕΠ του στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και απαιτεί την πληρωμή τελών από τους χρήστες αυτών των υπηρεσιών. Προσθέτει πως η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, ιδιαίτερα χωρίς ασφάλιση, δημιουργεί εμπόδια για τους περισσότερους. Οι περισσότεροι Καμερουνέζοι βασίζονται σε άτυπους μηχανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, όπως στις οικογενειακές δομές, στα δίκτυα αλληλεγγύης και σε θρησκευτικά ιδρύματα[31].

 

54.          Σύμφωνα με έκθεση της USAID για το Καμερούν επιβεβαιώνεται πως ένα σημαντικό μέρος των υπηρεσιών υγείας -περίπου το 70% - χρηματοδοτείται από τους ίδιους τους ασθενείς, το οποίο δημιουργεί εμπόδια στην πρόσβαση, ειδικά για τις περιθωριοποιημένες κοινότητες. Για να αντιμετωπιστεί αυτό, έχουν ξεκινήσει πρωτοβουλίες όπως το πρόγραμμα Καθολικής Κάλυψης Υγείας (UHC) το οποίο υποστηρίζεται από την USAID. Από τον Αύγουστο του 2024, πάνω από 2,5 εκατομμύρια άτομα έχουν εγγραφεί στο πρόγραμμα, επωφελούμενοι από υπηρεσίες όπως δωρεάν συμβουλευτική για παιδιά (642,090 παιδιά έχουν λάβει δωρεάν συμβουλευτική από τον Απρίλιο του 2023)και οικονομικά προσιτή προγεννητική φροντίδα για γυναίκες[32].  Σύμφωνα με fact sheet της UNHCR του Ιουλίου 2024 για το Καμερούν καταγράφεται πως 52,000 πρόσφυγες έχουν πλέον πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη μέσω του προγράμματος Καθολική Κάλυψη Υγείας, παρέχοντας δωρεάν ή επιδοτούμενη πρόσβαση σε θεραπεία για την ελονοσία, τον HIV, τη φυματίωση, τη νεφρική ανεπάρκεια και επιδοτούμενη περίθαλψη για τις γυναίκες σε κύηση[33].

 

55.          Λαμβάνοντας υπόψη τα ανώτέρω δεδομένα, σε συνάρτηση με το προφίλ του Αιτητή και ιδίως την προηγούμενη εργασιακή του πείρα και την ύπαρξη οικογενειακού δικτύου στη χώρα καταγωγής του, κρίνεται ότι σε περίπτωση επιστροφής του είναι δυνατή η πρόσβαση σε κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1.000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.