ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: Τ523/2024

14 Απριλίου, 2025

[Ε. ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

P.I.N.,

από Νιγηρία

                                Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Υπουργείου Εσωτερικών και Υπηρεσίας Ασύλου

 

Δικηγόροι για Αιτητή: Χρ. Παφίτη (κα) για Αγγελική Λαζάρου  

Δικηγόροι για Καθ’ ων η αίτηση: Ν. Νικολάου (κος) και Α. Δημητριάδη (κα), Δικηγόροι της Δημοκρατίας για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας

Αιτητής παρών

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Ε. ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Αντικείμενο της υπό κρίση προσφυγής αποτελεί η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 27.02.2024, με την οποίαν απορρίφθηκε η αίτησή του Αιτητή για διεθνή προστασία ως προδήλως αβάσιμη δυνάμει των άρθρων 12Βτρις και 12ΣΤ του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν. 6(Ι)/2000, ως έχει τροποποιηθεί (στο εξής αναφερόμενος ως «ο περί Προσφύγων Νόμος»).

 

Η παρούσα εμπίπτει στις πρόνοιες του εδαφίου (ε) του άρθρου 3 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (3/2019), ως αυτοί έχουν προσφάτως τροποποιηθεί^[1] και συνεπώς η υπόθεση ορίστηκε απευθείας για Ακρόαση από το Πρωτοκολλητείο. Σχετικό Υπόμνημα ως προβλέπει το εδάφιο (ε) του άρθρου 3, καταχωρίστηκε από τους Καθ' ων η αίτηση, συνοδευόμενο και από τον σχετικό διοικητικό φάκελο.

 

Τα γεγονότα της υπόθεσης ως προκύπτουν από τον διοικητικό φάκελο έχουν ως ακολούθως:

 

Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία, την οποία εγκατέλειψε στις 04.11.2021 και εισήλθε στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές στις 03.02.2024 χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, δια μέσου των μη ελεγχόμενων περιοχών. Στις 08.02.2024 υπέβαλε αίτηση ασύλου και ακολούθως προσήλθε στις 22.02.2024 σε συνέντευξη με λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου προς την επί της ουσίας εξέταση της αίτησής του και στις 27.02.2024 η αίτησή του απορρίφθηκε. Την απόφαση αυτή της Υπηρεσίας Ασύλου ο Αιτητής αμφισβητεί με την υπό κρίση προσφυγή.

 

Με τη προσφυγή του ο Αιτητής, διά της συνηγόρου του, επιζητά απόφαση του Δικαστηρίου με την οποίαν (Α) η προσβαλλόμενη απόφαση να κηρύσσεται άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος, και (Β) τα έξοδα της Αιτήσεως. Ως προς τους λόγους ακυρώσεως, ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε υπο καθεστώς νομικής πλάνης, σε αντίθεση με τις αρχές της χρηστής διοίκησης, λήφθηκε παράνομα κατά παράβαση του άρθρου 12Βτετράκις, απο πρόσωπο αναρμόδιο και/ή μη κατάλληλα εξουσιοδοτημένο. Συμπληρώνει δε οτι η απόφαση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις προϋποθέσεις και/ή τις πρόνοιες της Σύμβασης της Γενεύης.

 

Κατά την αρχική ακρόαση της υπό εξέτασης προσφυγής η οποία έλαβε χώρα στις 10.06.2024, η συνήγορος του Αιτητή ήγειρε και προφορικά ζήτημα αναρμοδιότητας του οργάνου που εξέδωσε την απόφαση, υπό τον ισχυρισμό ότι ο κος Α. Αγρότης που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, είναι εγκύρως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό να λαμβάνει αποφάσεις επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας μόνο «επί εκθέσεων/εισηγήσεων που υποβάλλονται από λειτουργούς ορισμένου χρόνου». 

 

Λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρότητα του εν λόγω ισχυρισμού, το Δικαστήριο έδωσε οδηγίες στη συνήγορο του Αιτητή να προχωρήσει σε καταχώριση γραπτής αγόρευσης επί του συγκεκριμένου ζητήματος και να επιδώσει αυτήν στους Καθ’ ων η αίτηση. Ακολούθως, οι Καθ’ ων η αίτηση κλήθηκαν να παραστούν στη διαδικασία προκειμένου να τοποθετηθούν γραπτώς επί του αναφυόμενου ζητήματος.

 

Με τη γραπτή του αγόρευση ο Ατητής, δια της συνηγόρου του, υποστήριξε οτι η απόφαση της υπηρεσίας Ασύλου στερείται δέουσας έρευνας  και/ή δεν λήφθηκαν υπόψη όλα τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης απο την Υπηρεσία Ασύλου καθώς και ότι δεν υπήρξε εξατομικευμένη αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχει ο Αιτητής ανεξαρτήτως απο το εαν προέρχεται απο χώρα ασφαλή όπως καθορίζεται απο τον Υπουργό Εσωτερικών. Αναφορικά με την αναρμοδιότητα του προσώπου έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση, είναι η θέση της συνηγόρου του Αιτητή ότι δεν αποκαλύπτεται το καθεστώς εργοδότησης του λειτουργού CAS 72,  ο οποίος διεξήγαγε τη συνέντευξη και ετοίμασε την εισηγητική έκθεση. Το στοιχείο αυτό καθίσταται κρίσιμο καθώς σύμφωνα με την εξουσιοδότηση που δόθηκε στον κ. Αγρότη που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, ο ίδιος είναι εγκύρως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό να λαμβάνει αποφάσεις επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας μόνο «επί εκθέσεων/εισηγήσεων που υποβάλλονται από λειτουργούς ορισμένου χρόνου». 

 

Με τη δική τους γραπτή αγόρευση, οι Καθ’ ων η αίτηση υπεραμύνονται της νομιμότητας της επίδικης απόφασης επισημαίνοντας ότι αυτή εκδόθηκε νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και του νόμου και κατόπιν δέουσας έρευνας. Αναφορικά με το ζήτημα της αναρμοδιότητας, οι Καθ’ ων η αίτηση επισημαίνουν ότι, στα πλαίσια της προσφυγής αρ. 1400/24 του παρόντος Δικαστηρίου, τέθηκε ο διοικητικός φάκελος υπ’ αρ. 05.06.004 όπου διαφαίνεται ότι το καθεστώς εργοδότησης του λειτουργού CAS 72, είναι καθεστώς ορισμένου χρόνου και συνεπώς δε τίθεται ζήτημα αναρμοδιότητας.

 

Ενόψει των πιο πάνω, η συνήγορος του Αιτητή απέσυρε κατά τη δικάσιμο της 1^1ης Δεκεμβρίου 2025 τον ισχυρισμό περί αναρμοδιότητας, επισημαίνοντας ότι έχοντας επιθεωρήσει τα σχετικά έγγραφα προκύπτει πράγματι ότι ο λειτουργός CAS72 είναι λειτουργός ορισμένου χρόνου. Ενόψει τούτου, το ζήτημα δε θα απασχολήσει το παρόν Δικαστήριο.  

 

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ 

 

Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι εναπομείναντες ισχυρισμοί της συνηγόρου του Αιτητή, περιστρέφονται γύρω από τη θέση περί έλλειψης δέουσας έρευνας και ενόψει και της υποχρέωσης που έχει το παρόν Δικαστήριο να προβαίνει σε έλεγχο τόσο της νομιμότητας, όσο και της ορθότητας κάθε προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν (Βλ. άρθρο 11(3) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018, N. 73(I)/2018), θα προχωρήσω στην εξέταση  της ουσίας της υπόθεσης, σε συνάρτηση και με τον ισχυρισμό αυτό του Αιτητή.

 

Υπό το φως των προλεχθέντων, παρατηρώ τα ακόλουθα:

 

Επισημαίνεται πρωτίστως ότι οι Καθ' ων η Αίτηση, κατ' εφαρμογή του άρθρου 12Δ(4)(β) του περί Προσφύγων Νόμου, αποφάσισαν όπως η αίτησή του Αιτητή εξεταστεί με τη ταχύρρυθμη διαδικασία, εφόσον ο Αιτητής προέρχεται από ασφαλή χώρα ιθαγένειας σύμφωνα με το άρθρο 12Βτρις.  Ειδικότερα, το εδάφιο (7) του εν λόγω άρθρου παρέχει τη δυνατότητα όταν η αίτηση υποβλήθηκε από πρόσωπο που κατέχει την ιθαγένεια χώρας που έχει οριστεί ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας, σύμφωνα με τις διατάξεις του ίδιου άρθρου, να εξεταστεί, κατά την κρίση του αρμόδιου λειτουργού με την ταχύρρυθμη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 12Δ, εκτός αν ο αιτητής προβάλει βάσιμους λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η χώρα αυτή δεν  είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας στη συγκεκριμένη περίπτωση, οπότε η αίτηση εξετάζεται σύμφωνα με την κανονική διαδικασία του άρθρου 13.

 

Περαιτέρω, το εδάφιο (8) του ίδιου άρθρου διαλαμβάνει ότι:

 

«Για σκοπούς εφαρμογής του παρόντος άρθρου, η Υπηρεσία Ασύλου παρέχει την ευκαιρία στον αιτητή να προβάλει λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η ασφαλής χώρα ιθαγένειας δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας στη συγκεκριμένη περίπτωσή του».

 

Παρατηρώ ότι στην υπό κρίση περίπτωση, ο λειτουργός ασύλου ενημέρωσε τον Αιτητή ότι  «according to a Ministerial Decree [no. 166/2023] issued on 26/05/2023, your country of origin (Nigeria) is determined as a ‘safe country of origin’, on the basis that fundamental human rights and liberties are respected, rule of law applies through a democratic system and its nationals are not in risk of serious harm» (βλ. ερυθρό 20 του δ.φ.). Κατόπιν αυτού, επισημάνθηκε στον Αιτητή ότι η αίτησή του εξετάζεται με βάση την ταχύρρυθμή διαδικασία ενώ ακολούθως του έδωσε την ευκαιρία να σχολιάσει αν επιθυμούσε, το γεγονός ότι με βάση την προαναφερθείσα υπουργική απόφαση η χώρα του θεωρείται ασφαλής χώρα καταγωγής με τον Αιτητή να απαντά: «Nigeria is a safe country but there are attacks» » (βλ. ερυθρό 20/X1 του δ.φ.). 

 

Φρονώ συνεπώς ότι η Υπηρεσία Ασύλου, συμμορφούμενη προς τις απαιτήσεις του εδαφίου 8 (ανωτέρω) παρείχε την ευκαιρία στον Αιτητή να προβάλει λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η καθορισθείσα ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας στη συγκεκριμένη περίπτωσή του.

 

Δεδομένης της υποχρέωσης που έχει το παρόν Δικαστήριο να προβαίνει σε έλεγχο τόσο της νομιμότητας όσο και της ορθότητας κάθε προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν, θα προχωρήσω να εξετάσω την ουσία της υπόθεσης αυτής, σε συνάρτηση και με τον ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας έρευνας.

 

Εξετάζοντας τους ισχυρισμούς που προωθήθηκαν από τον Αιτητή, διαφαίνεται μέσα από τα όσα ο ίδιος κατέγραψε στην αίτησή του ότι ο ίδιος αποδίδει εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του ο Αιτητής λόγω της συνεχιζόμενης σύρραξης που άρχισε απο την αυτονομιστική ομάδα IPOB  ως επακόλουθο της σύλληψής του αρχηγού της IPOB τον Ιούνιο του 2021. Κατα τη συγκεκριμένη περίοδο ο Αιτητής υπηρετούσε στο ναυτικό. Ως περαιτέρω καταγράφει, η IPOB απο την ημέρα σύλληψης του αρχηγού τους έχει στοχοποιήσει ολα τα τμήματα των Αρχών και της Κυβέρνήσεως, με σκοπό να εκδικηθούν τη Νιγηριανή Κυβέρνηση που είναι υπεύθυνη για την φυλάκιση του αρχηγού τους Nnamdi Kanu. Οταν η κατάσταση κλιμακώθηκε, η αυτονομιστική ομάδα IPOB στοχεύε κατά όλων των δημόσιων λειτουργών, με τον Αιτητή να είναι ένας απο αυτούς. Για να μπορέσει να ξεφύγει από την σύγκρουση και το ρίσκο, εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και 5 μήνες αργότερα και ήρθε στη Κύπρο για λόγους ασφαλείας. Παρέμεινε στις κατεχόμενες περιοχές για ένα χρόνο όπου και συντηρείτο απο τον αδερφό του ο οποίος απεβίωσε. Όταν απεβίωσε ο αδερφός του, ο Αιτητής αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες και για τον λόγο αυτό ήλθε προς τα νότια (της Κύπρου) για να αιτηθεί άσυλο, αφού δεν θέλει να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του.

 

Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξής του, ο Αιτητής δήλωσε, ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, ότι γεννήθηκε στη Νιγηρία, στη πόλη Abagana, Njikoka LGA, της πολιτείας Anambra. Πριν εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, διέμενε στη πόλη Amichi Nnenwi, της πολιτείας Anambra πολιτεία στην οποία διέμεινε σχεδόν όλη του τη ζωή, με την οικογένεια του. Δήλωσε άγαμος και άτεκνος, ενώ ως προς την οικογένειά του, δήλωσε ότι έχει 3 αδελφούς, εκ των οποίων ο ένας σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 2022, και μία αδελφή, ο πατέρας του ήταν οδηγός αλλά δεν εργάζεται πλέον ενώ η μητέρα του είναι έμπορος. Όλα τα μέλη της οικογένειας του διαμένουν στην Anambra με τους οποίους έχει επικοινωνία ενώ δεν έχει άλλους συγγενείς στη Κύπρο. Όσον αφορά το μορφωτικό του επίπεδο δήλωσε οτι σπούδασε διοίκηση λιμένων και ναυτιλιακών επιχειρήσεων (Port and Shipping management) στη Νιγηρία (Ερ. 12/Χ2 Δ.Φ.) στην Flight Marine and safety Academy για δύο χρόνια,  ενώ ακολούθησε και εκπαίδευση για 9 μήνες απο το 2018 και αποφοίτησε το 2020 ( Ερ. 18/χ4). Μητρική του γλώσσα είναι η αγγλική ενω ομιλεί και Igbo. Ως προς το θρήσκευμα δήλωσε οτι είναι χριστιανός καθολικός και προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του εργαζόταν στο διεθνές λιμάνι, απο τον Ιούλιο του 2020 μέχρι και το 2021.

 

Ως προς την ουσία του αιτήματός του και αναφορικά με τους λόγους που τον οδήγησαν στην εγκατάλειψη της χώρας καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι έπραξε τούτο εξαιτίας της οργάνωσης IPOB. Ως συγκεκριμένα ανέφερε, μετά τη δεύτερη σύλληψη του ηγέτη της οργάνωσης, Nnamdi Kanu, η IPOB ισχυρίστηκε οτι αυτή είναι οι άγνωστοι ένοπλοι.  Πρόσθεσε ότι η IPOB ήταν η κύρια ύποπτη για τις τρομοκρατικές ενέργειες αφού στόχευε κυβερνητικούς και δημόσιους υπαλλήλους καθώς και οπλισμένους στρατιώτες επιδιώκοντας την απελευθέρωση του ηγέτη της απο τη Νιγηριανή Κυβέρνηση. Κατά τον Αιτητή, αρχικά απαίτησαν την απαγόρευση κυκλοφορίας την οποία και επέβαλαν απο το 2021 για κάθε Δευτέρα, απαγόρευση που σύμφωνα με τον ίδιο ακόμη συνεχίζεται στις πολιτείες Enugu, Anambra, Imo και  Abia ( Ερ. 16/1χ, 15 του δ.φ.), με τον περιορισμό αυτό να δημιουργεί φόβο σε όλους τους ανθρώπους (Ερ. 15)

 

Πρόσθεσε ότι, αφότου απορρίφθηκε το αίτημα των IPOB  για την απελευθέρωση του αρχηγού τους Nnamdi Kanu, ξεκίνησαν να επιτίθονται σε κυβερνητικούς λειτουργούς, αστυνομικούς σταθμούς, στρατιωτικά σημεία ελέγχου και κυβερνητικές περιουσίες (Ερ. 16/Χ1). Κληθείς να δώσει περισσότερες πληροφορίες για αυτό το γεγονός ο Αιτητής απάντησε οτι η IPOB  επιτέθηκε σε στρατιωτικά σημεία (ερ. 15/Χ3), αναφέροντας στη συνέχεια ότι η IPOB απαίτησε όπως κάθε Igbo που εργαζόταν στις στρατιωτικές δυνάμεις να αποσυρθεί. Αρχικά, ο Αιτητής εξήγησε ότι το επίμαχο γεγονός το αντιλήφθηκε απλώς ως απειλή, γι’ αυτό και περιορίστηκε να ενημερώσει τους ανώτερους διοικητές του για την κατάσταση. Ωστόσο, στη συνέχεια διαπίστωσε ότι η απειλή ήταν πραγματική, καθώς μέλη της οργάνωσης IPOB επιτέθηκαν τόσο στον φίλο του όσο και στον πατέρα του. Ο ίδιος προσθέτει ότι, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έλαβε, και ο ίδιος αποτελούσε στόχο, γεγονός που οδήγησε την οικογένειά του να κρίνει πως ήταν αναγκαίο να εγκαταλείψει τη χώρα.

 

Στη συνέχεια της συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ότι η IPOB επιτέθηκε στον πατέρα του επειδή αναζητούσε τον ίδιο (ερ. 14/Χ1), διευκρινίζοντας ότι έχει στοχοποιηθεί απο την IPOB, λόγω του οτι  όλοι γνωρίζουν οτι εργάζεται στο Νιγηριανό πολεμικό ναυτικό. (ερ. 14). Ο αιτητής ανέφερε επίσης οτι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του 5 μήνες μετά την επίθεση προς τον πατέρα του, και κατά τη διάρκεια αυτή κρυβώταν απο τους αγνώστους ένοπλους (unknown gunmen) (ερ.14/Χ2 του δ.φ.).

 

Ως περαιτέρω δήλωσε, πέραν αυτού του γεγονότος δεν συνέβη κάτι άλλο προσωπικά στον ίδιο το οποίο να τον οδήγησε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του.

 

Υπό το φως της δήλωσης του Αιτητή ότι η σύλληψη του αρχηγού της IPOB το 2021 δεν ήταν η πρώτη σύλληψη, ζητήθηκε από τον ίδιο να εξηγήσει πότε ήταν η πρώτη φορά που συνελήφθη ο αρχηγός με τον ίδιο να μην μπορεί να δώσει σαφή απάντηση.

 

Ακολούθως, δήλωσε ότι άρχισε να υπηρετεί το πολεμικό ναυτικό στις 8 Ιουλίου 2020. Κληθείς να διευκρινίσει τι εννοεί αναφερόμενος στο γεγονός οτι η IPOB ισχυρίστηκε οτι είναι οι άγνωστοι ένοπλοι (unknown gunmen) ο Αιτητής ανέφερε ότι όλοι γνωρίζουν πως η IPOB τρομοκρατεί την περιοχή και ότι είναι οι άγνωστοι ένοπλοι (unknown gunmen) και ότι πρακτικά, οι IPOB και οι unknown men είναι το ένα και το αυτό (ερυθρό 16 χ2,χ3).

 

Ζητηθείς να εξηγήσει περαιτέρω τη δήλωσή του ότι τα μέλη της IPOB είναι οι κύριοι ύποπτοι για τις τρομοκρατικές ενέργειες, ο Αιτητής ανέφερε ότι έχουν δική τους σημαία, ότι είναι καλά οργανωμένη ομάδα αποτελούμενη από Igbos και ότι παλεύουν για δημοψήφισμα, την απελευθέρωση του αρχηγού τους και την ανεξαρτησία της Biafra.

 

Κληθείς να εξηγήσει τι σημαίνει IPOB, ανέφερε ότι είναι oi Indigenous People of Biafra, ότι η Biafra ιδρύθηκε το 1967 χωρίς ωστόσο να γνωρίζει την ημερομηνία ίδρυσης της οργάνωσης IPOB (ερ.14/Χ4). Ανέφερε ότι ο αρχηγός της οργάνωσης είναι ο Nanmdi Kanu αλλά κληθείς να απαντήσει ποιός είναι ο κύριος σκοπός της οργάνωσης ο Αιτητής δήλωσε μονολεκτικά «Indigenous People of Biafra» (ερ.14/3Χ), ενώ ακολούθως δήλωσε οτι δεν έχουν υποστηρικτές και ότι οι άγνωστοι ένοπλοι είναι μέλη της IPOB.

 

Όσον αφορά το πως αντιμετωπίζει η Κυβέρνηση της Νιγηρίας τις σχετικές  τρομοκρατικές ενέργειες ο Αιτητής ανέφερε οτι η Κυβέρνηση πολεμούσε εναντίον  των άγνωστων ένοπλων (ερ. 15/1Χ του δ.φ.). Ερωτηθείς να διευκρινίσει γιατί η κυβέρνηση πολεμούσε του αγνώστους ένοπλους αφού η επίθεση ήταν κατά της IPΟΒ ο Αιτητης δήλωσε και πάλι οτι η IPOB ήταν οι κύριοι ύποπτοι (ερ. 15/Χ2 ΔΦ).

 

Ως προς το τι φοβάται σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του ο Αιτητής ανέφερε ότι εάν επιστρέψει στη Νιγηρία, ουσιαστικά θα σημαίνει οτι παραδίδεται στην IPOB. Ωστόσο, δήλωσε ότι οι αρχές της χώρας του θα του επιτρέψουν την είσοδό του σε αυτή, αλλά δεν μπορεί να διαμείνει σε άλλη περιοχή γιατί οι IPOB είναι σε όλη τη Νιγηρία. Ως προς το κατά πόσο αντιμετώπισε οποιοδήποτε πρόβλημα αναχωρώντας από την Νιγηρία, τοποθετήθηκε αρνητικά ενώ δήλωσε ότι ταξίδεψε με το διαβατήριο του και φοιτητική visa χωρίς ωστόσο να είχε σκοπό να σπουδάσει ποτέ , παρά μόνο να φύγει από τη χώρα καταγωγής του.

 

Η αξιολόγηση των ισχυρισμών του Αιτητή από τους Καθ' ων η αίτηση

 

Κατά την αξιολόγηση της αίτησης ασύλου του Αιτητή, ο λειτουργός ασύλου σχημάτισε δύο ουσιώδης ισχυρισμούς: ο πρώτος αναφορικά με την ταυτότητα, το προφίλ, τον τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής του Αιτητή και  ο δεύτερος αναφορικά με τον ισχυριζόμενο φόβο του Αιτητή οτι η ζωή του απειλείται απο την οργάνωση IPOB.

 

Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός έγινε αποδεκτός ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστος, ενώ ο δεύτερο απορρίφθηκε καθώς δεν στοιχειοθετήθηκε η αξιοπιστία του.

 

Ειδικότερα ως προς τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, κατά την αξιολόγηση της εσωτερικής του αξιοπιστίας, ο λειτουργός ασύλου έκρινε οτι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματος του.  Ως καταγράφεται στην εισηγητική έκθεση (βλ. ερ. 59-50 του δ.φ.) κληθείς ο Αιτητής να δώσει περισσότερες πληροφορίες για τους ισχυρισμούς του αναφορικά με τα γεγονότα πoυ περιέγραψε κατα την συνέντευξή του, ο ίδιος υπέπεσε σε αντιφάσεις, ασυνέπειες και δεν παρείχε επαρκείς πληροφοριών.

 

Αναφορικά με τον ισχυρισμό του ότι οι άγνωστοι ένοπλοι και η οργάνωση IPOB είναι το ένα και το αυτό ο λειτουργός, με παραπομπή σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης συμπεραίνει ότι πρόκειται περί δύο διαφορετικών ομάδων που δραστηριοποιούνται στη Νιγηρία, καθιστώντας κατά τούτο ασυνεπή τον ισχυρισμό του Αιτητή.

 

Αναφορικά με τον ισχυρισμό του Αιτητή ότι οι IPOB είναι οι κύριοι ύποπτοι για τις τρομοκρατικές ενέργειες ο λειτουργός έκρινε ότι οι πληροφορίες που έδωσε ο αιτητής, ήτοι ότι έχουν δική τους σημαία, είναι καλά οργανωμένοι και παλεύουν για δημοψήφισμα, την απελευθέρωση του ηγέτη τους και την ανεξαρτησία τη Biafra, δεν ήταν επαρκείς καθώς αναμενόταν να είναι σε θέση να απαντήσει με σαφήνεια και δίνοντας περισσότερες σχετικές πληροφορίες.

 

Αναφερόμενος στον ισχυρισμό του Αιτητή ότι η Νιγηριανή Κυβέρνηση αντιμετώπισε τις σχετικές τρομοκρατικές ενέργειες πολεμώντας τους άγνωστους ενόπλους, ο λειτουργός ασύλου έκρινε και πάλι ότι ο Αιτητής δεν  έδωσε επαρκείς και ικανοποιητικές πληροφορίες .

 

Σύμφωνα με τον λειτουργό ασύλου, ο Αιτητής απέτυχε να δώσει επαρκείς πληροφορίες ως προς το γιατί η Κυβέρνηση πολεμούσε τους αγνώστους ένοπλους αφού οι IPOB ήταν εκείνοι που επιτίθονταν, καθώς και ότι ο ισχυρισμός του αυτός ήταν αντιφατικός. Το ίδιο ασυνεπής υπήρξε, κατά την κρίση του λειτουργού ασύλου, και αναφορικά με τον ισχυρισμό του ότι οι IPOB επιτίθονταν σε κυβερνητικούς, στην αστυνομία, σε στρατιωτικά σημεία και σε κυβερνητική περιουσία επειδή η Νιγηριανή Κυβέρνηση αρνήθηκε την απελευθέρωση του ηγέτη της οργάνωσης. Αντιφατικός κρίθηκε και ως προς τον ισχυρισμό του ότι τον αναζητούσαν οι IPOB, ενώ ο λειτουργός ασύλου επισήμανε ότι αναμενόταν από τον Αιτητή να γνωρίζει περισσότερες πληροφορίες για τον IPOB (όπως σκοπός και χρόνος ίδρυσης) λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτός ήταν και ο λόγος εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του.

 

Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία των πιο πάνω ισχυρισμών του αιτητή ο λειτουργός ασύλου ανατρέχοντας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφέρει ότι η IPOB δημιουργήθηκε το 2012 για να διεξάγει εκστρατείες για ένα ανεξάρτητο κράτος της Biafra. Από την άλλη οι άγνωστοι ένοπλοι είναι ομάδα που έχει διαπράξει βαρύτατα εγκλήματα κατά του κράτους, κατά των ανθρώπων που κατοικούν στην περιοχή επιρροής τους και κατά της περιουσίας.

 

Καταλήγοντας ο λειτουργός απορρίπτει τον ισχυρισμό αυτό του Αιτητή που αφορά την ισχυριζόμενη δίωξή του κρίνοντας ότι υπέπεσε σε αντιφάσεις, ασυνέπειες και έλλειψη επαρκών πληροφοριών.

 

Κατά την αξιολόγηση του κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στην χώρα καταγωγής του, επί τη βάσει του μοναδικού αποδεκτού ισχυρισμού που έγινε αποδεκτός, ο λειτουργός ασύλου έκρινε ότι δεν προκύπτουν λόγοι εκ των οποίων μπορεί να πιθανολογηθεί ευλόγως ότι σε περίπτωση επιστροφής του ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

Κατά τη νομική ανάλυση, ο λειτουργός ασύλου κατέληξε ότι δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής του Αιτητή στις πρόνοιες του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου για αναγνώρισή του ως πρόσφυγα. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ως προς την συνδρομή των προϋποθέσεων των παραγράφων (α), (β) και (γ) του εδαφίου (2) του άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου και την υπαγωγή του Αιτητή σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Καταληκτικά, ο αρμόδιος λειτουργός εισηγήθηκε όπως απορριφθεί το αίτημα του Αιτητή στο σύνολό του. Ειδικότερα, ως προς το ενδεχόμενο υπαγωγής του Αιτητή στις πρόνοιες του άρθρου 19 (2) (γ) του Νόμου, ο λειτουργός προχώρησε σε έρευνα αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι στην πολιτεία Anambra, εκ της οποίας προέκυψε ότι στην εν λόγω δεν επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας, έτσι ώστε να κινδυνεύσει ένας άμαχος αποκλειστικά λόγω της φυσικής του παρουσίας εκεί.

 

Ως εκ τούτου, το αίτημα του Αιτητή για διεθνή προστασία απορρίφθηκε στο σύνολό του.

 

Η εκτίμηση του Δικαστηρίου

 

Έχοντας εξετάσει με προσοχή τις απαντήσεις που ο Αιτητής έδωσε κατά την διάρκεια της συνέντευξής του ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, διαπιστώνω τα ακόλουθα:

 

Καταρχάς συμφωνώ και συντάσσομαι με την αποδοχή ως αξιόπιστου του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού του Αιτητή για τον οποίο δεν εντοπίζω λόγο διαφοροποίησης.

 

Αναφορικά με το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, παρατηρώ πως η  αξιολόγηση του λειτουργού ασύλου βασίστηκε σε ένα συνδυασμό στοιχείων που προέκυψαν από τη συνέντευξη του Αιτητή καθώς και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης για τη χώρα καταγωγής του. Η βασική κρίση περί αναξιοπιστίας του Αιτητή στηρίζεται σε επαρκώς αιτιολογημένες παρατηρήσεις, οι οποίες αφορούν κυρίως εσωτερικές αντιφάσεις στους ισχυρισμούς του και αναντιστοιχία με τις αντικειμενικές πληροφορίες για την IPOB και τους «unknown gunmen».

 

Συγκεκριμένα, ο λειτουργός ασύλου ορθώς επισημαίνει ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να παράσχει σαφείς, συγκεκριμένες και αλληλοσυμπληρούμενες πληροφορίες αναφορικά με τα γεγονότα που επικαλείται. Οι απαντήσεις του χαρακτηρίζονται από ασάφεια, γενικότητα και σε ορισμένες περιπτώσεις από άγνοια βασικών γεγονότων, όπως η ημερομηνία ίδρυσης της IPOB ή ο χρόνος της πρώτης σύλληψης του Nnamdi Kanu. Επιπλέον, η ταύτιση των “unknown gunmen” με την IPOB, ενώ οι εξωτερικές πηγές διαχωρίζουν τις δύο αυτές ομάδες, εύλογα θεωρείται από τον λειτουργό ως στοιχείο αναξιοπιστίας.

 

Η αξιολόγηση ορθώς επισημαίνει και την απουσία προσωπικού συμβάντος δίωξης: ο Αιτητής αναφέρει ότι δεν του συνέβη κάτι προσωπικά και παραδέχεται ότι κρυβόταν για πέντε μήνες χωρίς να περιγράψει συγκεκριμένα περιστατικά απειλής ή βίας εις βάρος του. Ο λειτουργός ασύλου επίσης ορθώς διαπιστώνει ασυνέπεια στις δηλώσεις του Αιτητή σε σχέση με την επίθεση στον πατέρα του, καθώς και αντίφαση στη χρονική σύνδεση ανάμεσα στη δίωξη και την αποχώρησή του από τη χώρα.

 

Πρόσθετα των όσων έχει επισημάνει ο λειτουργός ασύλου, το Δικαστήριο εντοπίζει επιπλέον σημεία αναξιοπιστίας τα οποία θέτουν εν αμφιβόλω τον ισχυρισμό του Αιτητή. Πιο συγκεκριμένα, εντοπίζω ανακολουθία στην πραγματική ιδιότητα και θέση του Αιτητή στο νιγηριανό στρατό, καθώς ενώ ό ίδιος δηλώνει ότι αποτελούσε στόχο λόγω της συμμετοχής του στο ναυτικό, ωστόσο αναφέρει ότι ήταν ακόμη σε στάδιο εκπαίδευσης ("Ι just finished as a trainee" βλ. ερ. 15) και ότι εργαζόταν στο λιμάνι, χωρίς να διευκρινίζει αν είχε οποιονδήποτε ρόλο σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Δεν προκύπτει επομένως επαρκής αιτιώδης σύνδεση μεταξύ της θέσης του και της στοχοποίησης που επικαλείται.

 

Επιπλέον, παρατηρώ έλλειψη χρονικής αλληλουχίας και σύνδεσης των γεγονότων με τη φυγή του. Πιο συγκεκριμένα, ο Αιτητής αναφέρει ότι κρυβόταν για πέντε μήνες, αλλά δεν εξηγεί πώς και γιατί αυτή η περίοδος συνδέεται με συγκεκριμένα περιστατικά δίωξης ή με την απόφασή του να εγκαταλείψει τη χώρα. Δεν αναφέρει ποιο γεγονός αποτέλεσε την «τελική ώθηση» για να διαφύγει και πώς κατάφερε να οργανώσει τη φυγή του. Υπάρχει δηλαδή χρονικό και αιτιακό κενό που αποδυναμώνει το αφήγημά του.

 

Ως παρατηρεί και ο λειτουργός ασύλου, εντοπίζω ασαφή περιγραφή του πολιτικού και ιδεολογικού πλαισίου της IPOB. Αν και δηλώνει ότι κινδυνεύει από την IPOB, ο Αιτητής δεν γνωρίζε πότε ιδρύθηκε η οργάνωση, ενώ δεν ήταν σε θέση να περιγράψει με επάρκεια τον σκοπό ή τη δομή της. Η απάντηση «αγωνίζονται για ανεξαρτησία» είναι γενική και δεν υποδηλώνει προσωπική γνώση ή εμπλοκή. Αυτό το στοιχείο είναι ενδεικτικό ότι ο ισχυρισμός δίωξης δεν βασίζεται σε άμεση εμπειρία, αλλά πιθανώς σε δευτερογενείς πληροφορίες.

 

Καταληκτικά, ενώ ο Αιτητής περιγράφει αρχικά τους δράστες ως «unknown gunmen», στη συνέχεια δηλώνει ότι όλοι γνωρίζουν πως είναι η IPOB, και έπειτα δηλώνει ξεκάθαρα ότι είναι το ίδιο πράγμα. Η συνεχής μεταβολή στον τρόπο με τον οποίο περιγράφει την απειλή δείχνει κατασκευασμένο ή αβέβαιο αφήγημα και όχι προσωπική εμπειρία.

 

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η εσωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του Αιτητή δεν τεκμηριώνεται.

 

Εξετάζοντας την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του Αιτητή, το Δικαστήριο προχώρησε σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης από την οποία προέκυψαν τα ακόλουθα:

 

·                Σύμφωνα με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, η Biafra είναι μια περιοχή που περιλαμβάνει περίπου τις πολιτείες Abia, Imo, Ebonyi, Enugu and Anambra στη νοτιοανατολική Νιγηρία^[2].

 

·                Η κυρίαρχη πληθυσμιακή ομάδα είναι οι Igbo, μία από τις τρεις μεγαλύτερες εθνοτικές ομάδες της Νιγηρίας^[3]. Πολλοί Ιgbo αισθάνονται πολιτικά περιθωριοποιημένοι από τη δεκαετία του 1960, όταν η Νιγηρία έζησε έναν τριετή εμφύλιο πόλεμο με ένα κίνημα που επιδίωκε μια ανεξάρτητη Μπιάφρα^[4].

 

·                Σύμφωνα με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, υπάρχουν πολυάριθμα κινήματα που υποστηρίζουν την απόσχιση της Μπιάφρα^[5]. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και οι Indigenous People of Biafra (IPOB) και το Movement for the Actualization of the Sovereign State of Biafra (MASSOB)

 

·                Το MASSOB είναι το παλαιότερο από τα δύο- αν και εξακολουθεί να υπάρχει, έχει γίνει λιγότερο ενεργό λόγω εσωτερικών διασπάσεων. Η IPOB είναι μια ομάδα που αποσχίστηκε από τη MASSOB. Από το 2017, το κίνημα, με επικεφαλής τον Nnamdi Kanu, έχει απαγορευτεί.

 

·                Κατά τη περίοδο μεταξύ 1 Απριλίου 2021 και 31 Δεκεμβρίου 2022 η IPOB και η ένοπλη  παράταξη της ESN θεωρήθηκαν υπεύθυνες για τις επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και άλλους δημόσιους χώρους όπως δικαστήρια, φυλακές και εκλογικά κέντρα^[6]. Οι υποστηρικτές της οργάνωσης ήταν επίσης ενεργοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μεσω των οποίων μερικές φορές καλούσαν σε βία. Μετά τη σύλληψη του ηγέτη τους Nnamdi Kanu, η IPOB οργάνωσε δράσεις καλώντας τον πληθυσμό να μείνει στο σπίτι του τις Δευτέρες και τις ημέρες που ο ηγέτης της IPOB επρόκειτο να εμφανιστεί στο δικαστήριο^[7]. Οι δράσεις αυτές επιβλήθηκαν με εκφοβισμό και βία. Τον Μάιο του 2022, υπήρξε ένα κύμα θυμάτων μεταξύ των πολιτών από τη βία που σύμφωνα  με τον Τύπο οφειλόταν στην IPOB. Μια μητέρα και τα τέσσερα παιδιά της σκοτώθηκαν σε Anambra state^[8]. Ήταν βόρειας καταγωγής. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, άλλοι θύματα, μεταξύ των οποίων και άτομα βόρειας καταγωγής, ενδέχεται να έχουν στοχοποιηθεί λόγω της μη συμμόρφωσης με την εντολή της IPOB προς όλους τους πολίτες να παραμείνουν στα σπίτια τους^[9].

 

·                Σύμφωνα με τις ίδιες εξωτερικές πηγές πληροφόρησης κατά τη διάρκεια των επιθέσεων σε αστυνομικά τμήματα εκλάπησαν όπλα με αποτέλεσμα την αύξηση των αριθμών των όπλων που κυκλοφορούσαν, οδηγώντας σε μεγαλύτερη εγκληματικότητα^[10]. Υπήρχαν επίσης αρκετές αποδράσεις από τις φυλακές, με αποτέλεσμα την επιστροφή τον εγκληματίων στη κοινότητα. Επομένως, η βία και η εγκληματικότητα αυξήθηκαν περαιτέρω, γεγονός που με τη σειρά του είχε συνέπειες στην οικονομία ιδιαίτερα στην τουριστική βιομηχανία του Imo, και στην απασχόληση^[11].

 

·                Σύμφωνα με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, το 2023 οι κύριοι φορείς που ενεπλάκησαν στις εντάσεις στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας ήταν οι ‘αυτονομιστικές ομάδες’, ήτοι οι IPOB και το ESN^[12].

 

·                Εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφέρουν, οι αυτονομιστές της Biafra, που δραστηριοποιούνταν στο νοτιοανατολικό τμήμα της Νιγηρίας, χαρακτηρίστηκαν ως «The Law Now» έχοντας αναλάβει το εξουσίες των κυβερνητικών αξιωματούχων και των παραδοσιακών ηγετών στην περιοχή^[13].

 

Όσον αφορά τον ισχυρισμό του Αιτητή ότι το διάστημα των 5 μηνών που παρέμεινε στη χώρα καταγωγής κρυβόταν από τους αγνώστους ένοπλους, αφού  δέχθηκε επίθεση ο πατέρας του από την IPOB, επισημαίνω τα ακόλουθα:

 

·           Σύμφωνα και με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, η άνοδος των άγνωστων ενόπλων στη Νοτιοανατολική Νιγηρία αποδίδεται σε ένα συνδυασμό παραγόντων όπως διαχρονικές αδικίες, κοινωνικοοικονομικές προκλήσεις, θεσμικές αποτυχίες, πολιτική χειραγώγηση και εξωτερικές επιρροές. Αυτοί οι παράγοντες δημιούργησαν ένα σύνθετο πλέγμα ζητημάτων που έχουν τροφοδοτήσει τη βία και την αστάθεια στην περιοχή. Οι διαχρονικές αδικίες και η περιθωριοποίηση διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην άνοδο των άγνωστων ενόπλων. H Νοτιοανατολική περιοχή, που θεωρείται η πατρίδα της εθνοτικής ομάδας των Igbo, έχει μακράν ιστορία πολιτικής και οικονομικής αίσθησης  περιθωριοποίησης  από το τέλος του εμφυλίου πολέμου της Νιγηρίας το 1970. Παρά το επίσημο τέλος των εχθροπραξιών, η περιοχή συνέχισε να υποφέρει  συστηματικά από εγκατάλειψη και υπανάπτυξη. Η οικονομική στέρηση είναι ανεξέλεγκτη, με την Νοτιοανατολική πλευρά να βιώνει μερικά από τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας και ανεργίας στη χώρα^[14]. Η βιομηχανική ανάπτυξη είναι ελάχιστη και οι υποδομές παραμένουν υποβαθμισμένες, οδηγώντας τους νέους σε εκτεταμένη δυσαρέσκεια και σε μια αίσθηση της εγκατάλειψης. Αυτή η οικονομική περιθωριοποίηση επιδεινώνεται από τον πολιτικό αποκλεισμό, με πολλούς στη νοτιοανατολική περιοχή να αισθάνονται αδικημένοι και υποεκπροσωπούμενοι στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Η έλλειψη σημαντικής πολιτικής εκπροσώπησης επιδεινώνει την αποξένωση και την αδικία που αισθάνονται οι πολίτες, δημιουργώντας πρόσφορο έδαφος για ριζοσπαστικοποίηση και την εμφάνιση βίαιων ομάδων^[15].

·           Οι άγνωστοι ένοπλοι  ήταν επίσης παρόντες στη νοτιοανατολική χώρα καθ' όλη τη διάρκεια του 2023^[16], με τη φράση ‘επιθέσεις από άγνωστους ένοπλους’ που χρησιμοποιείτο συχνά για να περιγράψει τη βία μεταξύ των τμημάτων στη Νοτιοανατολική της Νιγηρίας^[17].

 

·           Οι άγνωστοι ένοπλοι συνέχισαν να διαπράττουν πράξεις βίας στις νοτιοανατολικές πολιτείες Imo και Anambra. Αναφέρεται ότι συχνά στρέφονταν κατά δημόσιων κτιρίων και δυνάμεων ασφαλείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι δράστες  χρησιμοποίησαν εκρηκτικά και εμπρηστικούς μηχανισμούς^[18]. Η πυρπόληση κτιρίων γραφείων και η δολοφονία αρκετών ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και μέλη της κρατικής ασφάλειας Ebubeagu, μια επίθεση σε αστυνομικό τμήμα, η απαγωγή τεσσάρων ατόμων, και η επίθεση σε άλλο αστυνομικό τμήμα, κατά τη διάρκεια της οποίας φέρονται να σκοτώθηκαν τρεις δράστες, προσέλκυσαν την προσοχή των μέσων ενημέρωσης^[19]. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές πληροφόρησης, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι δύο αστυνομικοί σκοτώθηκαν σε επίθεση σε άλλο αστυνομικό τμήμα μόλις μία ημέρα αργότερα^[20]. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η αστυνομία κατάφερε να συλλάβει έναν άνδρα στην πολιτεία Anambra με μεγάλη ποσότητα υλικών κατασκευής βομβών^[21].

 

Αντιπαραβολή των ισχυρισμών του Αιτητή με τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης για τη Νιγηρία δείχνει ότι, σε ένα γενικό επίπεδο, οι αναφορές του δεν είναι εντελώς αβάσιμες. Ωστόσο, η επιλεκτική ή συγκεχυμένη αναφορά των περιστατικών, ο τρόπος σύνδεσής τους με την προσωπική του κατάσταση και η ελλιπής κατανόηση του τοπικού πλαισίου, αποδυναμώνουν σημαντικά την αξιοπιστία του αιτήματός του.

 

Καταρχάς, είναι πράγματι επιβεβαιωμένο από εξωτερικές πηγές ότι η IPOB, μαζί με την ένοπλη πτέρυγά της ESN (Eastern Security Network), δραστηριοποιείται έντονα στις νοτιοανατολικές πολιτείες της Νιγηρίας, και ιδιαίτερα στην Anambra, Imo, Enugu και Abia, όπου εντοπίζεται και η προέλευση του Αιτητή. Οι ομάδες αυτές έχουν εμπλακεί σε επιθέσεις κατά αστυνομικών τμημάτων, δημόσιων κτιρίων και πολιτών, ενώ έχουν διαπιστωθεί φαινόμενα εκφοβισμού και εξαναγκασμού του πληθυσμού, κυρίως μέσω της επιβολής του «sit-at-home». Αυτή η συνθήκη δημιουργεί ένα γενικό κλίμα ανασφάλειας και έντασης, ιδίως μετά τη σύλληψη του Nnamdi Kanu.

 

Επιπλέον, οι ίδιες πηγές επιβεβαιώνουν ότι στη νοτιοανατολική Νιγηρία δραστηριοποιούνται και άλλες ομάδες ενόπλων, οι οποίες δεν σχετίζονται απαραίτητα με την IPOB και χαρακτηρίζονται γενικά ως «άγνωστοι ένοπλοι» (unknown gunmen). Αυτοί επιτίθενται σε κρατικές υποδομές, μέλη των δυνάμεων ασφαλείας και πολίτες, χρησιμοποιώντας βίαιες μεθόδους, περιλαμβανομένων και εκρηκτικών μηχανισμών. Οι ενέργειες αυτών των ομάδων, σε συνδυασμό με την πολιτική και κοινωνική απομόνωση της περιοχής, έχουν συμβάλει σε γενικευμένη αποσταθεροποίηση και αύξηση της εγκληματικότητας.

 

Ωστόσο, παρά την ύπαρξη αυτών των συνθηκών, η προσωπική σύνδεση του Αιτητή με τις απειλές που περιγράφει δεν τεκμηριώνεται. Από τα εξωτερικά δεδομένα δεν προκύπτει ότι η IPOB στοχοποιεί γενικά τους εκπαιδευόμενους ή νεοεισερχόμενους στρατιώτες χωρίς εμπλοκή σε ειδικές επιχειρήσεις, όπως είναι η περίπτωση του Αιτητή, ο οποίος δήλωσε ότι μόλις είχε ολοκληρώσει την εκπαίδευση του και εργαζόταν στο λιμάνι. Οι πηγές αναφέρουν βία γενικευμένου χαρακτήρα ή στοχευμένες ενέργειες σε κρατικές δομές και λειτουργούς. Δεν αποδεικνύεται, ούτε καν υπονοείται, ότι τέτοιου είδους ομάδες αναζητούν ενεργά και προσωπικά χαμηλόβαθμους ή νεοεισερχόμενους στρατιωτικούς για να τους πλήξουν ή να επιτεθούν στις οικογένειές τους.

 

Ακόμη, η δήλωση του Αιτητή ότι κρυβόταν επί πέντε μήνες λόγω επίθεσης στον πατέρα του από την IPOB, χωρίς να είναι σε θέση να δώσει καμία πληροφορία για την επίθεση, την τοποθεσία, τις συνθήκες ή το αποτέλεσμά της, δεν υποστηρίζεται ούτε άμεσα ούτε έμμεσα από τις εξωτερικές πηγές. Οι πηγές καταγράφουν ότι η IPOB ενίοτε στρέφεται κατά πολιτών που παραβαίνουν συγκεκριμένες εντολές ή λόγω εθνοτικής καταγωγής, αλλά όχι ότι πραγματοποιεί συστηματικές στοχευμένες επιθέσεις κατά μελών οικογενειών στρατιωτικών, ιδίως χωρίς δημόσια έκθεση.

 

Περαιτέρω, το φαινόμενο των “unknown gunmen” παρουσιάζεται από τις εξωτερικές πηγές ως πολύπλοκο και πολυπαραγοντικό, με ρίζες σε πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον ισχυρισμό του Αιτητή ότι “όλοι γνωρίζουν” ότι οι unknown gunmen είναι η IPOB, χωρίς καμία αναφορά σε άλλους παράγοντες. Το γεγονός αυτό φανερώνει είτε παραπληροφόρηση, είτε απλουστευμένη και επιφανειακή κατανόηση της κατάστασης, γεγονός που μειώνει την αξιοπιστία του αφηγήματός του.

 

Η γενική εικόνα ανασφάλειας και πολιτικής βίας στη νοτιοανατολική Νιγηρία είναι επιβεβαιωμένη από εξωτερικές πηγές και αναγνωρίζεται ως αντικειμενική συνθήκη. Παρόλα αυτά, ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι απειλείται προσωπικά από την IPOB ή ότι η επίθεση στον πατέρα του συνδέεται με τη δική του στρατιωτική ιδιότητα δεν υποστηρίζεται επαρκώς ούτε από τα λεγόμενά του, ούτε από εξωτερικές πηγές. Αντιθέτως, από τις πηγές προκύπτει ότι η βία είναι γενικευμένη, τα θύματα τυχαία ή στοχοποιούνται για συγκεκριμένους λόγους που δεν σχετίζονται με την προσωπική κατάσταση του αιτητή.

 

Κατά συνέπεια, η εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του Αιτητή δε θεμελιώνεται, καθώς, παρότι το γενικό πλαίσιο βίας είναι πραγματικό, η προσωπική του αφήγηση δεν εδράζεται σε στοιχεία που να τεκμηριώνουν άμεσο και εξατομικευμένο κίνδυνο, όπως απαιτείται για τη θεμελίωση καθεστώτος πρόσφυγα ή επικουρικής προστασίας.

 

Ως εκ των ανωτέρω, ο δεύτερος ισχυρισμός του Αιτητή απορρίπτεται ως αναξιόπιστος.

Υπενθυμίζεται ότι δυνάμει του άρθρου 18 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα του εδαφίου (5) αυτού, απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησής ασύλου του καταβάλλοντας προς τούτο πραγματική προσπάθεια και υποβάλλοντας όλα τα συναφή στοιχεία που έχει στη διάθεσή του. Παρατηρείται ωστόσο ότι εν προκειμένω ο Αιτητής δεν έχει προβάλει κανέναν ευλογοφανή ισχυρισμό αναφορικά με το λόγο που τον ώθησε να αναζητεί διεθνή προστασία από την Κυπριακή Δημοκρατία και ο οποίος να στοιχειοθετεί φόβο δίωξης ή κίνδυνο σοβαρής βλάβης, παρά το γεγονός ότι είχε την ευκαιρία να το πράξει ακόμα και στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.  Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου^[22] αποτελεί υποχρέωση του αιτούντα άσυλο να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για έναν από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου^[23]. 

 

Υπό το φως των όσων έχουν ανωτέρω παρατεθεί, είναι η κατάληξη μου ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου και συνεπώς ο Αιτητής δεν δύναται να αναγνωριστεί πρόσφυγας.

 

Ως εκ τούτου, απομένει να εξεταστεί το κατά πόσο υπάρχει δυνατότητα υπαγωγής του Αιτητή στο καθεστώς της επικουρικής προστασίας, ή αλλιώς συμπληρωματικής προστασίας, ως αυτό καθορίζεται στην εθνική μας νομοθεσία. Ειδικότερα, το άρθρο 19(1) του περί Προσφύγων Νόμου διαλαμβάνει ότι:

 

 «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δεν βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής.»

 

Ο ορισμός της «σοβαρής» ή «σοβαρής και αδικαιολόγητης βλάβης» καλύπτει δυνάμει του άρθρου 19(2) εξαντλητικά, τρεις διαφορετικές καταστάσεις, ήτοι :

 

(α) θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή

 

(β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ή

 

(γ) σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

 

Έχοντας υπόψη τις περιστάσεις που διαλαμβάνονται στην υπό κρίση υπόθεση, ο Αιτητής δεν μπορεί να ενταχθεί στα υπό (α) και (β) ανωτέρω εδάφια. Εξέτασης συνεπώς χρήζει το εδάφιο (γ) του άρθρου 19(2).

 

Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν αναφορικά με την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επεσήμανε  στην  απόφασή  του C-901/19, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, ημερομηνίας 10.06.2021^[24] ότι αυτοί είναι: 

 

«(...) μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» 

(βλ. σκέψη 43 της απόφασης)

 

Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην απόφασή του Sufi and Elmι^[25], αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

Περαιτέρω, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ στην υπόθεση Meki Elgafaji, Noor Elgafaji v.  Staatssecretaris van Justitie^[26]: 

 

 «33. Αντιθέτως, η κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας βλάβη, καθόσον συνίσταται σε «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» του αιτούντος, αναφέρεται σε ένα γενικότερο κίνδυνο βλάβης.

 

34.  Συγκεκριμένα, η βλάβη αυτή αφορά, ευρύτερα, «απειλή [.]κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» αμάχου και όχι συγκεκριμένες πράξεις βίας. Επιπροσθέτως, η απειλή αυτή είναι συμφυής με μια γενική κατάσταση «διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης». Τέλος, η βία από την οποία προέρχεται η εν λόγω απειλή χαρακτηρίζεται ως «αδιακρίτως» ασκούμενη, όρος που σημαίνει ότι μπορεί να επεκταθεί σε άτομα ανεξαρτήτως των προσωπικών περιστάσεών τους.

 

35.  Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.

 

36. Η ερμηνεία αυτή, η οποία δύναται να διασφαλίσει ένα αυτοτελές πεδίο εφαρμογής στο άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, δεν αναιρείται  από το γράμμα της εικοστής έκτης αιτιολογικής σκέψης, κατά το οποίο «οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη».

 

37.Συγκεκριμένα, μολονότι η αιτιολογική αυτή σκέψη σημαίνει ότι η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.

 

38. Ο εξαιρετικός χαρακτήρας της καταστάσεως αυτής επιρρωννύεται, επίσης, από το γεγονός ότι η οικεία προστασία είναι επικουρική, καθώς και από την οικονομία του άρθρου 15 της οδηγίας, καθόσον η βλάβη, της οποίας τον ορισμό δίνει το άρθρο αυτό υπό τα στοιχεία α΄ και β΄, πρέπει να εξατομικεύεται σαφώς. Μολονότι είναι αληθές ότι στοιχεία που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την εφαρμογή του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, υπό την έννοια ότι σε περίπτωση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ο ενδιαφερόμενος, όπως και άλλα πρόσωπα, εντάσσεται στον κύκλο των δυνητικών θυμάτων μιας αδιακρίτως ασκούμενης βίας, εντούτοις, η ερμηνεία της εν λόγω διατάξεως πρέπει να γίνεται λαμβανομένου υπόψη του συστήματος στο οποίο εντάσσεται, δηλαδή σε σχέση με τις λοιπές δύο περιπτώσεις που προβλέπει το άρθρο 15 και, επομένως, να ερμηνεύεται σε στενή συνάρτηση με την εξατομίκευση αυτή.

 

39. Συναφώς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

Εξετάζοντας σήμερα την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή (Anambra State), όπου δηλαδή ευλόγως αναμένεται ότι θα επιστρέψει, και καθώς τα συμπεράσματά μου επί της αξιοπιστίας του Αιτητή συνάδουν με αυτά του λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου κατά την πρωτοβάθμια εξέταση της αίτησής του, αναφέρω τα εξής, τα οποία προκύπτουν από επικαιροποιημένες διεθνείς πηγές στις οποίες ανέτρεξα:

 

·                Οι δραστηριότητες του IPOB και του ESN, καθώς και οι αντιεπιχειρήσεις των κρατικών δυνάμεων είχαν ως αποτέλεσμα 245 θανάτους στη νοτιοανατολική περιοχή^[27].Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανέφερε ότι, το 2023, ο ηγέτης του IPOB, Nnamdi Kanu, απαλλάχθηκε και αθωώθηκε από το Εφετείο της Νιγηρίας από τις κατηγορίες για προδοσία, αλλά συνέχισε να είναι υπο κράτηση εν αναμονή της προσφυγής της ομοσπονδιακής κυβέρνησης στο Ανώτατο Δικαστήριο^[28].

 

·                Η ίδια πηγή ανέφερε επίσης ότι οι νοτιοανατολικές πολιτείες επιχείρησαν να τερματίσουν την 'εντολή να καθίσετε στο σπίτι σας'  που εξέδωσε η IPOB- ωστόσο, ενώ η IPOB ισχυρίστηκε ότι η ‘διαταγή’ είχε ανασταλεί, ένοπλοι συνέχισαν να την επιβάλλουν σκοτώνοντας, στοχοποιώντας και καταστρέφοντας την περιουσία πολιτών που δεν ακολουθούσαν την διαταγή’^[29]. Οι αυτονομιστές της Μπιάφρα φέρονται να εμπλέκονται σε δολοφονίες, απαγωγές και εκβιασμούς στη Νοτιοανατολική Νιγηρία^[30].

 

·                Σύμφωνα με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης καθ' όλη τη διάρκεια του 2023, καταγγελίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαπράχθηκαν από ‘άγνωστους ενόπλους’ στα νοτιοανατολικά^[31].

 

·                Περαιτέρω, οι άγνωστοι ένοπλοι συνέχισαν να διαπράττουν πράξεις βίας στις νοτιοανατολικές πολιτείες της Νιγηρίας την περίοδο από τα μέσα Οκτωβρίου έως τις αρχές Νοεμβρίου 2024, χρησιμοποιώντας, σύμφωνα με πληροφορίες, εκρηκτικούς μηχανισμούς σε ορισμένες περιπτώσεις. Επίσης δύο επιθέσεις εναντίον πολιτών στην πολιτεία Anambra προκάλεσαν μεγάλη αναστάτωση, στις οποίες τουλάχιστον 22 άνθρωποι συνολικά έχασαν τη ζωή τους τον Οκτώβριο του 2024. Κατά την ίδια περίοδο, και σύμφωνα δε με δημοσιεύματα στα μέσα ενημέρωσης ένας κρατούμενος φέρεται να έχασε τη ζωή του σε μια προσπάθεια απελευθέρωσης κρατουμένων στην πολιτεία Abia. Σύμφωνα με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, άγνωστοι ένοπλοι πυροβόλησαν τρεις πολίτες σε μια απόπειρα απαγωγής, όπως εικάζεται τον Νοέμβριο του 2024 και  δύο άνθρωποι φέρονται να σκοτώθηκαν και πολλοί τραυματίστηκαν σε έκρηξη βόμβας σε αγορά στην πολιτεία Imo. Για αυτές τις πράξεις βίας στην περιοχή συνήθως κατηγορούνται τα μέλη της οργάνωσης IPOB και η ένοπλη πτέρυγά της, το ESN, οι οποίες ωστόσο αρνούνται τους ισχυρισμούς αυτούς^[32].

 

·                Η διατύπωση ‘επιθέσεις από άγνωστους ενόπλους’  χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει την ‘τμηματική βία’ στη Νοτιοανατολική Νιγηρία^[33]. Σε εξωτερικές πηγές πλροφόρησης αναφέρεται οτι το 2023 ‘ο φόβος της βίας είναι τόσο διάχυτος στο νοτιοανατολικό τμήμα’ που οι άνθρωποι δεν ήθελαν να μετακινηθούν εντός της περιοχής λόγω της πιθανότητας να δεχθούν επίθεση από άγνωστους ενόπλους^[34].

 

·                Σύμφωνα δε με το Nigeria Watch, σημειώνεται οτι η Abia και η Anambra, αμφότερες στη Νοτιοανατολική πλευρά, ήταν μεταξύ των πολιτειών με τους περισσότερους θανάτους λόγω απαγωγών^[35].

 

Εξετάζοντας περαιτέρω την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στην περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι η πόλη Anambra, κρίνεται σκόπιμο να παρατεθούν και ορισμένα αριθμητικά δεδομένα. Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED (“Armed Conflict Location and Event Data Project”) για το διάστημα από 30.03.2024 μέχρι 28.03.2025, σημειώθηκαν στη περιοχή Anambra, της Νιγηρίας 166 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως συνέπεια τον θάνατο 241 ανθρώπων. Μεταξύ αυτών, 82 περιστατικά συνίσταντο σε μάχες (151 θάνατοι), 75 ήταν περιστατικά βίας κατά αμάχων (78 θάνατοι),  8 ήταν περιστατικά εξεγέρσεων / ταραχών (12 θάνατοι) και 1 περιστατικό εκρήξεως/απομακρυσμένης βίας (0 θάνατοι)^[36].

 

Να σημειωθεί, ότι ο συνολικός πληθυσμός της πόλης Anambra, ανέρχεται σε 5,953,500  κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη καταμέτρηση που έλαβε χώρα το έτος 2022^[37].

 

Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω δεδομένα, αν και οι εξωτερικές πηγές τεκμηριώνουν τη δράση ενόπλων ομάδων όπως η IPOB και η ESN, καθώς και περιστατικά στοχοποίησης αμάχων ωστόσο δε διακρίνω την ύπαρξη κατάστασης αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης στην πολιτεία Anambra, ή έστω αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης η οποία να εξικνείται σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Αιτητής λόγω της παρουσίας του και μόνο στο έδαφος της περιοχής αυτής να έρχεται αντιμέτωπος με πραγματικό κίνδυνο σοβαρής απειλής κατά το άρθρο 19 στοιχείο (2)(γ).

 

Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, παρατηρώ ότι αυτός είναι άνδρας, νεαρής ηλικίας, υγιής, μορφωμένος, ικανός προς εργασία και με προηγούμενη εργασιακή εμπειρία στην περιοχή. Επισημαίνω τέλος, ότι δεν έχουν εγερθεί ή/και αναδειχθεί ατομικά χαρακτηριστικά ή στοιχεία του Αιτητή που να υποδηλώνουν και να καταδεικνύουν ειδικώς ότι θα τεθεί σε κατάσταση που αυξάνει τον κίνδυνο σοβαρής βλάβης και δυνατόν να μπορούσε να αντισταθμίσει το επίπεδο αδιάκριτης βίας βάσει της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας. Ως εκ τούτου, δεν ανήκει σε καμία κατηγορία του πληθυσμού που να πλήττεται ιδιαιτέρως ή να είναι δυσανάλογα εκτεθειμένη στον κίνδυνο αδιακρίτως ασκούμενης βίας, κατά την έννοια της απόφασης Elgafaji.

 

 

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα έχω αναφέρει, είναι η κατάληξη μου ότι ορθώς κρίθηκε και επί της ουσίας ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων και, περαιτέρω, ορθώς θεωρήθηκε ότι δεν κατάφερε να τεκμηριώσει ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται από την οικεία νομοθεσία (άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου).

 

Καταληκτικά, λαμβάνω υπόψη μου ότι η χώρα καταγωγής του Αιτητή, συμπεριλαμβάνεται στις χώρες που έχουν ορισθεί ως ασφαλείς χώρες ιθαγένειας σύμφωνα και με το πιο πρόσφατο Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών ημερ. 31.05.2024 (Κ.Δ.Π. 191/2024), χωρίς εν προκειμένω ο Αιτητής να προβάλει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς ή στοιχεία που αφορούν προσωπικά στον ίδιο και οι οποίοι να ανατρέπουν το τεκμήριο περί ασφαλούς χώρας ιθαγένειας. Ο κατάλογος των ασφαλών χωρών ιθαγένειας καθορίζεται από τον Υπουργό Εσωτερικών όταν ικανοποιηθεί βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών ότι στις οριζόμενες χώρες, γενικά και μόνιμα, δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ του περί Προσφύγων Νόμου, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από την χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €800 έξοδα υπέρ των Καθ' ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

 

 

 

Ε. Ρήγα, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.