ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.17/24

 

29 Μαΐου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

L. A. F.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κα Ε. Μυριάνθους, Δικηγόρος για Αιτητή

Κα Κ. Χρυσοστόμου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.22/12/23, η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν, δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτησή διεθνούς προστασίας, ως άκυρης και στερούμενης νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από το Καμερούν, εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές παρατύπως, μέσω κατεχομένων, στις 14/02/22 και υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας στις 15/03/22 (ερ.1-3, 48).

Στις 15/11/23 διεξήχθη συνέντευξη με τον αιτητή από την Υπηρεσία προς εξέταση του αιτήματός ασύλου, όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.29-48). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση- Εισήγηση και στις 02/12/23 η αίτηση διεθνή προστασία απορρίφθηκε (ερ.71-82).

Ακολούθως, ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία δόθηκε διά χειρός στις 22/12/23 και του μεταφράστηκε στη μητρική του γλώσσα (ερ.83, 3).

Στην επίδικη αίτηση ο αιτητής καταγράφει ότι έφυγε από τη χώρα καταγωγής του λόγω «οικογενειακών θεμάτων», αφού, ως αναφέρει, μετά τον θάνατο του πατέρα του στις 13/09/20, ο αδελφός του πατέρα του ήθελε να πάρει όλη την περιουσία γιατί η μητέρα του δεν ήταν νόμιμα παντρεμένη μαζί του. Τους απείλησε και η μικρότερη αδελφή του αιτητή απεβίωσε στις 25/02/21, ενώ έστειλε ανθρώπους στο σπίτι και χτύπησαν τη μητέρα του και έτσι, ως αναφέρει ο αιτητής, αναγκάστηκαν να αλλάξουν σπίτι, αλλά συνέχισε να τους απειλεί και ο ίδιος ο αιτητής είχε δηλητηριαστεί από αυτόν. Με την οικονομική βοήθεια της μεγαλύτερης του αδελφής ο αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και ήρθε «εδώ» για να αναζητήσει διεθνή προστασία και να σώσει τη ζωή του.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που διενεργήθηκε ο αιτητής ανέφερε ότι γεννήθηκε και διέμενε στη Douala, στην περιφέρεια Littoral, είναι άγαμος, άτεκνος, έχει ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εργάστηκε αρκετά χρόνια ως μηχανικός βαρέων οχημάτων, ο πατέρας του απεβίωσε το 2020, η αδελφή του το 2021 και η μητέρα του πριν τρείς μήνες (από τη συνέντευξη).

Αναφορικά με τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του ο αιτητής δήλωσε ότι το έπραξε λόγω του ότι δεχόταν απειλές από τον θείο του, τον οποίο κατονομάζει, ο οποίος ήταν στρατιωτικός. Ως ανέφερε, μετά την κηδεία του πατέρα του, ο θείος του αιτητή τον απειλούσε για να πάρει όλη την περιουσία τους, γιατί η μητέρα του δεν ήταν νόμιμα παντρεμένη με τον αδελφό του (πατέρα αιτητή), ως ο θείος ισχυριζόταν. Όταν αρνήθηκαν ο θείος έστειλε κάποιους ανθρώπους να τους διώξουν από το σπίτι με τη βία και από τότε η μικρότερη αδελφή του αιτητή είχε πονοκεφάλους μέχρι που απεβίωσε και κατά τη διάρκεια της κηδείας της αδελφής του το ποτό του αιτητή είχε δηλητήριο, ως αυτός ανέφερε. Μια νύχτα, καθώς ο αιτητής κοιμόταν με την μητέρα του, ξύπνησαν λόγω του καπνού, αλλά η μητέρα του δεν πρόλαβε να βγει έγκαιρα έξω, με αποτέλεσμα να την πάρει στο νοσοκομείο και το σπίτι να καεί ολοσχερώς. Έμειναν στο σπίτι κάποιων φίλων αλλά ο θείος του συνέχιζε να τους απειλεί, κι έτσι ζήτησε βοήθεια από την αδελφή του, η οποία βρισκόταν στο Ντουμπάι.

Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις ο αιτητής ανέφερε ότι τα ως άνω είναι ο μόνος λόγος που έφυγε από τη χώρα και πως έφυγε τον Ιανουάριο 2022 γιατί δεν έβλεπε που αλλού θα μπορούσε να κρυφτεί. Ερωτώμενος σχετικά ανέφερε ότι έχει θείο και θεία, οι οποίοι είναι παιδιά του παππού του από τον 2^ο γάμο του τελευταίου και όταν κλήθηκε να εξηγήσει γιατί είχε προηγουμένως αναφέρει ότι δεν έχει συγγενείς στη χώρα, ο αιτητής αποκρίθηκε ότι ο θείος και θεία δεν «αποτελούν μέρος της οικογένειας [του] πλέον». Ερωτώμενος για τα αίτια θανάτου του πατέρα του ανέφερε ότι η μητέρα του δέχθηκε τηλεφώνημα ότι αυτός «έπεσε κάτω» και όταν αυτή πήγε σ’ αυτόν ο πατέρας του ήταν «σχεδόν νεκρός», αυτή τον πήγε σε νοσοκομείο, όπου απεβίωσε. Η αδελφή του παραπονιόταν πόνους στο σβέρκο και πονοκεφάλους και, παρότι «σε εξετάσεις δεν βρήκαν τίποτε», τελικά αυτή απεβίωσε. Ερωτώμενη για το πότε έλαβε χώρα το συμβάν της επίθεσης στο σπίτι τους ο αιτητής ανέφερε ότι δεν θυμάται ακριβώς, τοποθετώντας το περί τους 3-4 μήνες μετά την κηδεία του πατέρα του. Ερωτώμενος για τον θείο του ο αιτητής ανέφερε ότι το μόνο που γνωρίζει είναι ότι αυτός είναι παντρεμένος με παιδιά και ότι είναι στρατιωτικός, χωρίς όμως να είναι σε θέση να αναφέρει κάτι περαιτέρω σχετικά με τον βαθμό τον ρόλο του και τα καθήκοντα του. Σχετικά με την περιουσία του πατέρα του αιτητή την οποία, ως ο ίδιος ισχυρίστηκε, σφετερίστηκε ο θείος του, ο αιτητής ανέφερε ότι αυτή αποτελούνταν από δύο ακίνητα, εκ των οποίων το ένα κάηκε και το άλλο το πήρε ο θείος, και δύο αυτοκίνητα, αμφότερα των οποίων τα πήρε επίσης ο θείος.

Ερωτώμενος σχετικά με το πως ακριβώς σφετερίστηκε την ως άνω περιουσία ο θείος του, ο αιτητής ανέφερε ότι μετά τον θάνατο του πατέρα του, ως νομίζει, «ήρθε στο σπίτι [τους] κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου και τα πήρε όλα». Ερωτώμενος περαιτέρω ο αιτητής επαναλάμβανε τα ως άνω απαντώντας κυρίως μονολεκτικά. Ερωτώμενος αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό δηλητηρίαση του ο αιτητής ανέφερε ότι ένιωθε πόνο στην κοιλιακή χώρα και έκανε εμετό και τον πήραν στο νοσοκομείο και όταν τον εξέτασαν εκεί του είπαν ότι είναι από δηλητήριο, αναφέροντας του, ως ισχυρίστηκε, ότι πιθανόν κάποιος να έβαλε κάτι στο ποτό του. Ερωτώμενος γιατί θεωρεί ότι υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο θείος του, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, στην κηδεία υπήρχε πλήθος κόσμου, ο αιτητής ανέφερε ότι αυτός είναι, λόγω του ότι «[είχαν] ήδη πρόβλημα μαζί του». Ερωτώμενος αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε από τον θείο του ο αιτητής ανέφερε ότι ο θείος του τον βρήκε στον δρόμο και τον κατηγορούσε ότι έκλεψε και αυτές συνεχίστηκαν από το 2021 μέχρι που έφυγε από τη χώρα. Ερωτώμενος αναφορικά με το περιστατικό της κατ’ ισχυρισμό επίθεσης στο σπίτι τους ο αιτητής ανέφερε ότι ο θείος του ήρθε με κάποια άτομα για να τους πετάξουν έξω από το σπίτι, οι γείτονες τότε επενέβησαν και η αδελφή του βρισκόταν σε σοκ και τότε οι εισβολείς έφυγαν, χωρίς όμως να θυμάται ποιοι ήταν εκεί και ούτε ήταν σε θέση να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες για το συμβάν αλλά ούτε και το κάψιμο του σπιτιού τους, το οποίο ακολούθως ανέφερε ότι ήταν στα πλαίσια άλλου περιστατικού, παρόλο που ρωτήθηκε επί τούτου επισταμένα. Σε σχετική ερώτηση ο αιτητής ανέφερε ότι σε περίπτωση που επιστρέψει δεν θα έχει σπίτι, οικογένεια και δεν θα μπορούσε να επιβιώσει στο Καμερούν αφού ο θείος του, ως ανέφερε, λόγω του ότι είναι στρατιωτικός, θα έχει «πάντοτε περισσότερες πληροφορίες».

Οι καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας τα λεγόμενα του αιτητή στην αίτηση και τη συνέντευξη, κατέταξαν αυτούς στους ακόλουθους ουσιώδεις ισχυρισμούς.

1.    Ταυτότητα, χώρα καταγωγής, προφίλ και τόπος διαμονής του αιτητή

2.    Ο θείος του αιτητή (πατρική πλευρά) σφετερίστηκε την περιουσία μετά τον θάνατο του πατέρα του αιτητή

3.    Ο θείος του αιτητή προσπάθησε να βγάλει τον αιτητή και την οικογένεια του από το σπίτι τους δια της βίας

4.    Ο θείος του αιτητή τον δηλητηρίασε στην κηδεία της αδελφής του, έστειλε απειλές στον αιτητή και έκαψε το σπίτι του

Οι καθ’ ων η αίτηση αποδέχθηκαν τον 1^ο ουσιώδη ισχυρισμό απέρριψαν όμως όλους τους λοιπούς ισχυρισμούς, καθώς κρίθηκε ότι στερούνται συνοχής και αξιοπιστίας.

Αναφορικά με τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό, κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του υπήρξαν αόριστες και χωρίς λεπτομέρειες, καθώς ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να αναφέρει την παραμικρή λεπτομέρεια αναφορικά με το πως τελικώς ο θείος του σφετερίστηκε την περιουσία του πατέρα του, με ποιο τρόπο, πότε, σε όλες δε τις ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν περί τούτου υπήρξε ασαφής, μονολεκτικός και όλα όσα ανέφερε στηρίζονταν σε εικασίες του ιδίου. Σε έρευνα που έγινε σε διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με την εξωτερική συνοχή του ισχυρισμού αυτού εντοπίστηκε ότι παρότι οι περιουσιακές διαφορές είναι φαινόμενο που απαντάται στη χώρα καταγωγής, εντούτοις, δεδομένης της τρωθείσας εσωτερικής συνοχής του εν λόγω ισχυρισμού, αυτός απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος. Αναφορικά δε με τη φωτογραφία του πατέρα του, την οποία προσκόμισε, κρίθηκε ότι ουδέν μπορεί να στοιχειοθετηθεί εξ αυτής.

Αναφορικά με τον 3^ο ουσιώδη ισχυρισμό, κρίθηκε ότι, ομοίως με τα ως άνω, ουδεμία επί τούτου λεπτομέρεια ή βιωματικό στοιχείο ήταν σε θέση να παραθέσει ο αιτητής, χωρίς να είναι σε θέση να αναφέρει ούτε το πότε ακριβώς έγινε η επίθεση στο σπίτι του, αλλά ούτε και τι έγινε κατά τη διάρκεια αυτής, αναφέροντας κυρίως γενικές και ασαφείς πληροφορίες για το κατ’ ισχυρισμό συμβάν. Και επί του ισχυρισμού αυτού έγινε έρευνα σε διαθέσιμες πληροφορίες, εκ των οποίων σημειώθηκε ότι φαινόμενα δια της βίας εξώσεως ατόμων από τα σπίτια τους λαμβάνουν χώρα στο Καμερούν, εξαιτίας του αδύναμου νομοθετικού πλαισίου ιδιοκτησίας, πληροφορίες που συνάδουν, ως γενικό φαινόμενο, με τα όσα ανέφερε ο αιτητής, όμως, και πάλι ομοίως με τα ως άνω, δεδομένης της τρωθείσας εσωτερικής συνοχής του εν λόγω ισχυρισμού, αυτός απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος.

Αναφορικά με τον 4^ο ουσιώδη ισχυρισμό κρίθηκε ότι ούτε επ’ αυτού ήταν σε θέση ο αιτητής να αναφέρει λεπτομέρειες, τόσο επί της κατ’ ισχυρισμό δηλητηρίασης του όσο και επί των κατ’ ισχυρισμό απειλών που δεχόταν από τον θείο του, αφού τα όσα ανέφερε υπήρξαν παντελώς γενικόλογα, χωρίς χρονική συνέπεια και λογική συνέπεια, ειδικώς δε επί της δηλητηρίασης, ως ο αιτητής ανέφερε, η ισχυριζόμενη ευθύνη του θείου του για το περιστατικό κατά το οποίο έκανε εμετό και πονούσε την κοιλιά του στηρίζεται σε εικασίες του ιδίου. Σχετικά με την εξωτερική συνοχή του ισχυρισμού κρίθηκε ότι τα ερ.50-52, τα οποία φέρονται ως φωτογραφίες της αποβιώσασας αδελφής του αιτητή, δεν μπορούν να στηρίξουν τους ισχυρισμούς του, καθώς δεν προκύπτει ταυτοποίηση του προσώπου των φωτογραφιών ή η σχέση του με τον αιτητή. Εντοπίστηκαν δε πληροφορίες γενικά για τη βία στη χώρα, εκ των οποίων, παρότι έγινε δεκτό ότι επικρατούν βίαιες συμπεριφορές, με συχνά αιματηρή κατάληξη, στο Καμερούν, εντούτοις δεν σχετίζονται θεωρώ με τον ως άνω ισχυρισμό και συνεπώς δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί ο εν λόγω ισχυρισμός και εν τέλει απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος.

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, και επί τη βάσει του ισχυρισμού που έχει γίνει αποδεκτός, ήτοι ότι του προφίλ του, κατόπιν ανασκόπησης της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του (Douala), οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι, δεδομένου του ότι ο αιτητής είναι ενήλικας άνδρας, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας, ο οποίος μορφώθηκε, έζησε και εργάστηκε στην περιοχή, δεν υφίσταται εύλογη πιθανότητα να εκτεθεί σε κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής.

Συνεπεία των ως άνω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε απόφαση επιστροφής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του.

Κατά τις διευκρινήσεις η συνήγορος του αιτητή απέσυρε ρητά τους λοιπούς νομικούς ισχυρισμούς προωθώντας μόνο τον ισχυρισμό περί μη δέουσας έρευνας κατά την επίδικη διαδικασία και μη επαρκούς αιτιολογίας της επίδικης απόφασης.

Οι καθ' ων η αίτηση αντέταξαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, λήφθηκαν υπόψη και αξιολογήθηκαν άπαντες οι ισχυρισμοί του αιτητή, είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και ορθή επί της ουσίας αυτής, ζητώντας γι’ αυτό απόρριψη της προσφυγής.

Δεδομένου ότι οι ως άνω μόνοι προωθούμενοι εκ του αιτητή ισχυρισμοί συμπλέκονται άρρηκτα με την επί της ουσίας ορθότητα της επίδικης απόφασης, προχωρώ λοιπών με επί της ουσίας εξέταση της, εξ υπαρχής και επί όλων των ενώπιον μου στοιχείων, η οποία τελείται σε κάθε περίπτωση (βλ. Έφεση κατά απόφασης Δ.Δ.Δ.Π. Αρ.107/2023, Q. B. T. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημ.11/02/25).

Προχωρώ λοιπόν σε αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, σελ.98 του εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.».

Στη σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρονται τα εξής:

«[Οι] δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […]

Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.» 

Ενόψει και κατ’ εφαρμογή και των ως άνω κατευθυντήριων γραμμών, έχοντας διέλθει με προσοχή του περιεχομένου του διοικητικού φακέλου, των λεγομένων του αιτητή κατά τη συνέντευξη καθώς και των εκατέρωθεν αγορεύσεων των μερών, είναι κατάληξη μου ότι συμφωνώ πλήρως και σε όλη τους την έκταση με τα ευρήματα και κατάληξη των καθ’ ων η αίτηση, ως αυτά λεπτομερώς και ενδελεχώς αναφέρονται στα ερ.74-78, ως και ανωτέρω στα πλαίσια της παρούσης καταγράφονται.

Τούτο γιατί θεωρώ ότι το αφήγημα του αιτητή, σε όλη του την έκταση και επί όλων των πτυχών του, βρίθει κενών, ασαφειών και ελλείψεων και σε κανένα σημείο των λεγομένων του σε σχέση με τον κατ’ ισχυρισμό σφετερισμό της περιουσίας του πατέρα του από τον θείο του, την απόπειρα έξωσης της οικογένειας του αιτητή από το σπίτι τους, τις απειλές, το κάψιμο του σπιτιού τους, τη δηλητηρίαση του αλλά και όλων όσων προηγήθηκαν αλλά και ακολούθησαν τα ως άνω κατ’ ισχυρισμό περιστατικά, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να αναφέρει ούτε το παραμικρό ψήγμα σχετικής βιωματικής λεπτομέρειας επί όλων των ως άνω, όσα δε ανέφερε στερούνταν καταφανώς αυτού που εύλογα θα αναμενόταν να είναι σε θέση να παραθέσει, ήτοι μια πλήρη, συνεκτική, ευλογοφανή παράθεση σημείων και λεπτομερειών, που θα ήταν απίθανο να προσέξει ή να είναι σε θέση να ανακαλέσει άτομο το οποίο δεν είχε βιώσει την εμπειρία που ο αιτητής παραθέτει.

Είναι στα ως άνω σημεία που το αφήγημα υπολείπεται του ευλόγως αναμενόμενου και είναι εκ τούτων που θεωρώ ότι διαβρώνεται σημαντικά και μοιραία η εσωτερική συνοχή των λεγομένων του αιτητή, σε σημείο που οιαδήποτε άλλη προσέγγιση των λεγομένων του θα συνιστούσε θεωρώ αφελή και ανεπιφύλακτη αποδοχή ισχυρισμών που στερούνται κάθε ψήγματος ευλογοφάνειας, λεπτομερειών και εν γένει συνοχής. Επί των επιμέρους τρωτών σημείων των ισχυρισμών του αιτητή αρκεί η παραπομπή στα όσα επ’ αυτού καταγράφουν οι καθ’ ων η αίτηση στην επίδικη έκθεση, ως και ανωτέρω, στα πλαίσια της παρούσης παρατίθενται, τα οποία δεν κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω, σημειώνοντας ότι και επί των προσκομισθέντων εκ του αιτητή εγγράφων (ερ.48-52) θα συμφωνήσω με τους καθ’ ων η αίτηση ότι μόνο αμελητέα βαρύτητα θα μπορούσε να δοθεί σ’ αυτά, εφόσον το περιεχόμενο τους (φωτογραφίες μη ταυτοποιημένων προσώπων), εκ των πραγμάτων, δεν ενισχύει και ούτε τεκμηριώνει τους ισχυρισμούς του αιτητή. Σε κάθε δε περίπτωση λοιπόν δεν θα μπορούσε εξ αυτών να υπερκερασθούν οι πολλές και καίριες ελλείψεις που εντοπίστηκαν στην εσωτερική συνοχή του αφηγήματος του αιτητή.

Ενόψει των ως άνω διαπιστώσεων μου απομένει μια επικαιροποιημένη επισκόπηση της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του (Douala).

Αναφορικά με την περιφέρεια Littoral του Καμερούν, στην οποία ανήκει η πόλη Douala, για το διάστημα από 03/02/24 έως 31/01/25, καταγράφηκαν 13 περιστατικά ασφαλείας στα οποία χάθηκαν 4 ανθρώπινες ζωές. Τα 13 περιστατικά έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ακολούθως: 4 ταραχές (riots) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 2 ανθρώπινες απώλειες, 4 διαμαρτυρίες (protests) χωρίς ανθρώπινες απώλειες και 5 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 2 θανάτους [1].  Τα 11 από τα πιο πάνω 13 περιστατικά καταγράφηκαν στη Dοuala,  στα οποία χάθηκαν 3 ανθρώπινες ζωές και έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ακολούθως: 4 ταραχές (riots)   με 2 ανθρώπινες απώλειες, 3 διαμαρτυρίες (protests) χωρίς θανάτους και 4 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) με 1 θάνατο [2]. Σημειώνεται ότι o πληθυσμός της περιοχής ανέρχεται περί τα 4 εκατομμύρια και της Douala περί τα 3 ½ εκατομμύρια. ^[3] [4]

Είναι κατάληξη μου, αποτιμώντας τις ως άνω πληροφορίες, ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε, και στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή. Δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις που επιτείνουν τον κίνδυνο ειδικώς για τον αιτητή σε σύγκρισή με τον γενικό πληθυσμό της περιοχής, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» και λαμβανομένης υπόψη της φύσεως των περιστατικών που καταγράφηκαν, ως εκτίθενται πιο πάνω [5] (βλ. και απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19, CF and DN).

Προς τα ως άνω λαμβάνω υπόψη και συνυπολογίζω ότι ο αιτητής είναι υγιής, ενήλικας, 31 ετών σήμερα, έζησε για όλη του τη ζωή στη Douala, ομιλεί τη γαλλική γλώσσα, έχει προηγούμενη εργασιακή εμπειρία, δευτεροβάθμια μόρφωση και, δεδομένου ότι οι όλοι ισχυρισμοί περί θανάτου του πατέρα και της αδελφής του έχουν ήδη απορριφθεί στα πλαίσια του 2^ου, 3^ου και 4^ου εκ των ως άνω ισχυρισμών, δεν μπορώ να δεχθώ ότι στερείται οικογενειακού δικτύου (είναι άλλωστε και ο θείος και θεία, ως ο ίδιος ανέφερε), το οποίο αναμένεται να  ευκολύνει την επανένταξη του αιτητή στην τοπική κοινωνία, μέχρις ότου βιοποριστεί και μπορέσει να εξασφαλίσει στέγαση και τα προς το ζην.

Έπεται λοιπόν ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο «καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» αλλά και ότι δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

Ουδέν προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσης που να ανατρέπει τα ως άνω.

Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €1000 υπέρ των καθ’ ων η αίτηση.

 

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.