ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 3436/24

30 Μαΐου, 2025

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

C. D. O.

Αιτητής,

και

            Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Αλ Ταχέρ, Μπενέτης και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., Δικηγόροι για τον Αιτητή

*Α. Φιλίππου (κος), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη, αντισυνταγματική και στερούμενη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος, η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 18.6.2024, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του Αιτητή για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος). Περαιτέρω, ο Αιτητή ζητεί απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου με την οποία να αναγνωρίζει στον Αιτητή το καθεστώς του πρόσφυγα

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία. Περί τις 10.5.2022 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία από τις μη ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση περιοχές της Δημοκρατίας. Στις 17.6.2024, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Ακολούθως, υποβλήθηκε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: o Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης για διεθνή προστασία του Αιτητή και επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του στις 18.6.2024, η οποία εγκρίθηκε αυθημερόν. Στις 5.8.2024, η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, κοινοποιήθηκε στον Αιτητή.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής κατά την ακροαματική διαδικασία της παρούσας προσφυγής, δήλωσε ότι προωθεί αποκλειστικά την ουσία της υπόθεσης, υποστηρίζοντας ότι δικαιολογείται η υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας και παραπέμπει στις αιτιάσεις του όπως αναπτύχθηκαν κατά τη συνέντευξή του. Ο Αιτητής αναφέρει ειδικότερα, ότι διώκεται από το θείο του, ένεκα περιουσιακών διαφορών.

 

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ’ ων η αίτηση, κατά την ακροαματική διαδικασία, υιοθετούν το περιεχόμενο της ένστασής τους και εμμένουν στην αναξιοπιστία του Αιτητή αναφορικά με το δεύτερο ισχυρισμό του περί τις απειλές που δεχόταν από το θείο του λόγω περιουσιακών διαφορών. Τονίζουν δε ότι οι απειλές ήταν σε κάθε περίπτωση μόνο λεκτικές απειλές και στον ίδιο τον Αιτητή δεν συνέβη οτιδήποτε για όσο χρονικό διάστημα αυτός βρισκόταν στη χώρα του.

 

Το νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

5.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

 

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας  από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

 

6.              Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (στο εξής: o περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου. 

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

8.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις Αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο Αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2)  Ιδίως, ο Αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του Αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο Αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙ [...]».

(στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος). (β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη  ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ή

(γ) σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης...».

 

9.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

10.          Είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc ((Βλ. Aπόφαση του ΔΕΕ της 3ης Απριλίου 2025, C 283/24 [Barouk], B. F. κατά Κυπριακής Δημοκρατίας, ECLI:EU:C:2025:236, Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). O Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

11.          Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου της. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

12.          Παρατηρείται, ότι ο Αιτητής κατά την καταγραφή της αίτησής του για διεθνή προστασία αναφέρει ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω περιουσιακών διαφορών με τον θείο του, ο οποίος απειλούσε να τον σκοτώσει μετά το θάνατο των γονέων του για να του αποσπάσει την πατρική περιουσία που δικαιούνταν ως μοναδικό τους τέκνο (βλ. ερ. 1 του διοικητικού φακέλου, στο εξής «δ.φ.»).

 

13.          Κατά το στάδιο της συνέντευξης του Αιτητή, ο ίδιος ανέφερε ότι είναι υπήκοος της Νιγηρίας, γεννηθείς στην πόλη Umuezeoka της τοπικής κοινότητας (LGA) Ohaukwu της πολιτείας Ebonyi (έτος γέννησης 1992), (βλ. ερ. 39 – 1Χ του δ.φ.). Ως προς τις περιοχές που διέμενε, ο Αιτητής δήλωσε ότι για περίοδο 12 ετών από το 2000 διέμενε με έναν συγγενή του  στην πολιτεία Benue και έπειτα επέστρεψε στην πολιτεία Ebonyi, η οποία αποτελεί και τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του (βλ. ερ. 37 – 1Χ-3Χ του δ.φ.). Αναφορικά με την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε άγαμος (βλ. ερ. 39 – 2Χ, 37 – 4Χ-8Χ & 36 του δ.φ.). Ως προς τα μέλη της ευρύτερης οικογένειάς του, ο Αιτητής δήλωσε ότι οι γονείς του απεβίωσαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν ο ίδιος ήταν στην ηλικία των 4 ετών και δεν έχει αδέλφια (βλ. ερ. 37 – 4Χ του δ.φ.). Περαιτέρω, δήλωσε πως την ανατροφή του είχε αναλάβει η γιαγιά του, η οποία απεβίωσε το 2019 και έκτοτε ο ίδιος συνέχισε να διαμένει στην πολιτεία Ebonyi μόνος του (βλ. ερ. 37 – 6Χ-8Χ του δ.φ.). Στη Νιγηρία ο Αιτητής έχει ξαδέλφια με τα οποία, ωστόσο, δεν έχει επικοινωνήσει για κάποιο χρονικό διάστημα (βλ. ερ. 36 του δ.φ.). Ως προς το μορφωτικό του υπόβαθρο δήλωσε ότι έχει πτυχίο στατιστικής από το Πανεπιστήμιο της Benue και ομιλεί Αγγλικά, Igbo και λίγα ελληνικά (βλ. ερ. 36 – 1Χ-2Χ του δ.φ.). Ο Αιτητής δήλωσε πως ανήκει στην εθνοτική ομάδα Igbo (βλ. ερ. 39 του δ.φ.). Ως προς την εργασιακή του πείρα, δήλωσε, ότι εργάστηκε ως πωλητής για 3 χρόνια έως την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής του (βλ. ερ. 36 – 3Χ του δ.φ.). Ως προς το θρήσκευμά του δήλωσε πως είναι χριστιανός (βλ. ερ. 39 – 3Χ του δ.φ.). Αναφορικά με την υγεία του ο Αιτητής ανέφερε πως έχει υποβληθεί σε επέμβαση κήλης κατά την παραμονή του στη Δημοκρατία τον Φεβρουάριο του 2023, ωστόσο στο παρόν στάδιο αισθάνεται καλά και δεν λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή (βλ. ερ. 38 του δ.φ.).

 

14.          Ως προς το λόγο για τον οποίο εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής, κατά την ελεύθερή του αφήγηση, επανέλαβε όσα κατέγραψε στο έντυπο της αίτησής του για διεθνή προστασία προσθέτοντας πως ο ίδιος υπέβαλε περί τον Νοέμβριο του 2021 στην επιτροπή της αστυνομίας της πολιτείας διαμονής του αναφορά (“petition”) σχετικά με τη γη που επιθυμούσε να καρπωθεί ο θείος του (βλ. ερ. 36 – 5Χ & 35 – 1Χ του δ.φ.). Ο Αιτητής επιβεβαίωσε μετά από ερώτηση του λειτουργού ότι φοβόταν πως θείος του θα τον σκοτώσει λόγω της περιουσιακής διαφοράς που είχαν (βλ. ερ. 35 – 2Χ του δ.φ.).

 

15.          Ακολούθως, υποβλήθηκαν διευκρινιστικής φύσεως ερωτήματα στον Αιτητή αναφορικά με την αναφορά που υπέβαλε ο θείος του στις αρχές. Συγκεκριμένα, ο Αιτητής ανέφερε πως δε συνέβη τίποτε μετά την εν λόγω υποβολή καθώς ο θείος του ως πολιτικός ήταν πρόσωπο με επιρροή (βλ. ερ. 35 του δ.φ.) όντας μέλος του κόμματος Peoples Democratic Party (στο εξής: PDP) (βλ. ερ. 35 του δ.φ.). Ερωτηθείς αναφορικά με τις ενέργειες της αστυνομίας, ο Αιτητής δήλωσε άγνοια (βλ. ερ. 35 του δ.φ.).

 

16.          Ως προς τις απειλές που δεχόταν ανέφερε ότι αυτές ξεκίνησαν το 2021 όταν θέλησε να πωλήσει το εν λόγω τμήμα γης, για να αξιοποιήσει τα έσοδα της εκποίησης για δικούς του επαγγελματικούς σκοπούς (βλ. ερ. 35 – 5Χ του δ.φ.). Όσον αφορά στο περιεχόμενο των απειλών δήλωσε πως ήταν μόνο λεκτικές κατά της ζωής του λέγοντάς του πως αν δεν του δώσει το τμήμα γης θα τον σκοτώσει (βλ. ερ. 35 – 3Χ-4Χ του δ.φ.). Ερωτηθείς σχετικά ανέφερε πως δεν του συνέβη τίποτα άλλο πέραν από τις απειλές και ο ίδιος για να προστατευθεί κρυβόταν στην πολιτεία Lagos όπου διέμενε σε ξενοδοχείο για περίοδο 2 μηνών όπου δεν του συνέβη οτιδήποτε που να τον θέσει σε κίνδυνο (βλ. ερ. 35 – 6Χ-9Χ του δ.φ.).

 

17.          Μετά την προαναφερθείσα δίμηνη παραμονή του στην πολιτεία Lagos, ο Αιτητής επέστρεψε στην πολιτεία όπου διέμενε για 2 μήνες, παρά τις απειλές από τον θείο του καθώς έπρεπε να ετοιμάσει το διαβατήριο του, και έπειτα εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του (βλ. ερ. 34 – 4Χ-7Χ του δ.φ.). Ο Αιτητής δήλωσε ρητά πως για αυτό το διάστημα των 2 μηνών έως ότου διαφύγει από τη Νιγηρία δεν του συνέβη τίποτα (βλ. ερ. 34 – 8Χ του δ.φ.).

 

18.          Σχετικά με την συγκεκριμένη περιουσία για την οποία δημιουργήθηκε η διαμάχη με τον θείο του ο Αιτητής ανέφερε πως δεν γνωρίζει τι ακριβώς έχει συμβεί καθώς διέφυγε θεωρώντας τη ζωή του σημαντικότερη (βλ. ερ. 34 – 10Χ του δ.φ.).

 

19.          Σε διευκρινιστική ερώτηση για τον λόγο αναχώρησης του από τη χώρα καταγωγής του ο Αιτητής προσέθεσε ότι ο λόγος που ο θείος του ήθελε την περιουσία του Αιτητή ήταν διότι σε αυτό το τμήμα γης ανευρέθηκε ψευδάργυρος και τσιμέντο (βλ. ερ. 34 – 3Χ του δ.φ.). Αναφορικά με το ενδεχόμενο επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής ανέφερε ότι φοβάται για τη ζωή του (βλ. ερ.  34 – 9Χ-11Χ του δ.φ.).

 

20.          Κατά τη διοικητική διαδικασία, ο Αιτητής προσκόμισε έγγραφο, το οποίο συντάχθηκε από δικηγόρο, ημερομηνίας 2.11.2021, το οποίο αναφέρεται στην περιουσιακή διαμάχη του Αιτητή με τον θείο του και τις απειλές που απηύθυνε στον Αιτητή.

 

21.          Αξιολογώντας τις δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ’ ων η αίτηση διέκριναν 2 ουσιώδεις ισχυρισμούς: ο πρώτος αναφορικά με την ταυτότητα, το προφίλ και τον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή και ο δεύτερος αναφορικά με τις ισχυριζόμενες απειλές που δεχόταν από το θείο του λόγω των περιουσιακών διαφορών.

 

22.          Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός στον οποίο εντάσσονται τα προσωπικά στοιχεία του προφίλ του Αιτητή και ο τόπος συνήθους διαμονής του, έγινε αποδεκτός. Κρίθηκε ότι οι συναφείς δηλώσεις του Αιτητή υπήρξαν συνεκτικές, αποδεικνύονται από τα έγγραφα ταυτοποίησης που προσκόμισε καθώς και από έτερες εξωτερικές πηγές, στις οποίες παραπέμπουν οι Καθ’ ων η αίτηση. Ως προς το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό αυτός έτυχε απόρριψης καθώς κρίθηκε ότι δεν στοιχειοθετήθηκαν οι δηλώσεις του Αιτητή λόγω έλλειψης επαρκών λεπτομερειών. Κατά την αξιολόγησης της εξωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού του Αιτητή αξιολογήθηκαν τα έγγραφα που ο ίδιος προσκόμισε. Οι Καθ’ ων η αίτηση επεσήμαναν τις αποκλίσεις που παρουσιάζονται στα όσα ανέφερε ο Αιτητής κατά τη συνέντευξή του και στα όσα καταγράφονται στο εν λόγω έγγραφο. Ως εκ των άνω, επομένως, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος.

 

23.          Ακολούθως, κατά την αξιολόγηση κινδύνου, βάσει του πρώτου αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση εξετάζοντας την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα καταγωγής του και πιο συγκεκριμένα στη πολιτεία Ebonyi, τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του, σε συνάρτηση με το προφίλ του, εκτίμησαν ότι αυτός δεν διατρέχει οποιοδήποτε κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

 

24.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, οι Καθ' ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν προκύπτει δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης αυτού δυνάμει του άρθρου 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

25.          Ο Αιτητής, δια των συνηγόρων του στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, δεν προβάλλει κανένα περαιτέρω ισχυρισμό συναφή του αιτήματός του, δεν σχολιάζει κατά τρόπο ειδικό και συγκεκριμένο τα ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση ως προς το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του,  ο οποίος απορρίφθηκε και κυρίως δεν προβαίνει σε σαφή υπαγωγή των περιστάσεών στα άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

26.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιον μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, με βάση τα ενώπιον μου δεδομένα, αρχικά συντάσσομαι με την διάκριση των ουσιωδών ισχυρισμών και τα επιμέρους ευρήματα των Καθ' ων η αίτηση περί αξιοπιστίας του Αιτητή. Καταρχάς, συντάσσομαι με το εύρημα των Καθ’ ων η αίτηση περί αξιοπιστίας του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού για τους λόγους που καταγράφονται στην εισηγητική έκθεση, η οποία αποτελεί και την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης. Οι αναφορές του υπήρξαν συνεκτικές, επαρκώς λεπτομερείς και σύμφωνες με εξωτερικές πηγές αλλά και τις πληροφορίες που προκύπτουν από το διαβατήριο του Αιτητή.

 

27.          Ως προς τον δεύτερο, απορριφθέντα παρατηρείται ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε από τον θείο του ενόσω βρισκόταν στη χώρα καταγωγής του αναφέροντας μόνο ότι ήταν λεκτικές και εναντίον της ζωής του (βλ. ερ. 35 – 3Χ-4Χ του δ.φ.). Ο Αιτητής δεν αναφέρεται σε καμία περίσταση γύρω από τις φερόμενες απειλές πέραν του ότι αυτές ξεκίνησαν περί το Νοέμβριο του 2021. Ευλόγως θα αναμενόταν ο Αιτητής δεδομένης της ηλικίας και του μορφωτικού του επιπέδου να παραθέσει περαιτέρω λεπτομέρειες γεγονότων που ο ίδιος βίωσε προσωπικά και τα οποία είναι τόσο άμεσα συνυφασμένα με τους  κατ’ ισχυρισμό λόγους εγκατάλειψης της χώρας του. Ως προς τον τρόπο με τον οποίο ο Αιτητής προστάτευσε τον εαυτό του από τις απειλές που είχαν ξεκινήσει το 2021 όταν θέλησε  να εκποιήσει ένα κομμάτι γης της περιουσίας του, ο ίδιος απάντησε πως κρύφτηκε σε ένα ξενοδοχείο στην πολιτεία Lagos για περίοδο 2 μηνών για να επιστρέψει στη συνέχεια και πάλι στην πολιτεία Ebonyi όπου διέμεινε στην οικία του χωρίς να του συμβεί οτιδήποτε (βλ. ερ. 34 – 4Χ-8Χ του δ.φ.). Το δεδομένο αυτό καίτοι συμπλέκεται με την αξιολόγηση κινδύνου, ταυτόχρονα αποτελεί και ένδειξη αναφορικά με το ότι οι αναφορές του Αιτητή περί του κινδύνου που υποστηρίζει ότι διατρέχει δεν υφίστανται. Ο Αιτητής αναφέρει επίσης ότι αγνοεί κατά πόσον το διάβημα που έκανε στην αστυνομία προωθήθηκε, ενώ εικάζει ότι ο θείος του άσκησε επιρροή ένεκα της εμπλοκής του στην πολιτική . Στη συνέχεια ωστόσο ο Αιτητής αναφέρει ότι ο θείος του είναι μέλος απλώς του εν λόγω κόμματος χωρίς να δίδει περισσότερες λεπτομέρειες ως προς το προφίλ του θείου του και κατ’ ισχυρισμό φορέα δίωξής του, ιδίως δεν επεξηγεί την πεποίθησή του ότι ο θείος του δύναται να ασκήσει την πολιτική του επιρροή εις βάρος του. Επίσης, χωρίς αυτό να αποτελεί καταλυτικής φύσεως εύρημα, δεν είναι εύλογη η έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς του Αιτητή της προόδου τους διαβήματος το στις αρχές καθώς ο ίδιος βρισκόταν στη χώρα για ακόμα 3 μήνες και όπως προκύπτει από το έγγραφο που προσκόμισε και εξετάζεται στη συνέχεια, θα μπορούσε να λάβει γνώση μέσω του δικηγόρου του ο οποίος και συνέταξε την εν λόγω επιστολή Αιτητή (βλ. ερ. 34 – 9Χ-11Χ του δ.φ.).  Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, καταλήγω ότι δεν θεμελιώνεται η εσωτερική αξιοπιστία του. Η εξωτερική αξιοπιστία του Αιτητή δεν δύναται ευλόγως να διασταυρωθεί από άλλες πηγές λόγω του προσωπικού χαρακτήρα των συμβάντων.

 

28.          Ο ίδιος ο Αιτητής στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας προσκόμισε έγγραφο (βλ. ερ. 40 – 41 του δ.φ.), επιστολή από δικηγορικό γραφείο της χώρας καταγωγής του Αιτητή,  ημερομηνίας 2.11.2021. Το εν λόγω έγγραφο, η γνησιότητα του οποίου δε δύναται να επιβεβαιωθεί, εκτιμάται ελεύθερα σε συνάρτηση με τα λοιπά στοιχεία που έχει ενώπιόν του το Δικαστήριο. Κατά πάγια νομολογημένη αρχή ο δικαστής δεν υποχρεούται να αποφασίζει επί τεχνικών θεμάτων, όπως εν προκειμένω η γνησιότητα ενός εγγράφου, αλλά ούτε έχει τη δυνατότητα προς τούτο αφού δεν έχει την απαιτούμενη τεχνογνωσία για να προβεί σε ένα τέτοιο εγχείρημα (βλ. Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3866, Λάμπρου Λάμπρος v. Κυπριακής Δημοκρατίας και Άλλου, (2009) 3 Α.Α.Δ. 79). Το παρόν Δικαστήριο συναξιολογεί καταρχάς το εν λόγω έγγραφο ακόμα και στις περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η γνησιότητά του (Βλ. Απόφαση του ΔΕΕ της 10.6.2021, την υπόθεση C 921/19, LH κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2021:478, σκέψεις 44 και 66).  Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της αυθεντικότητας ενός εγγράφου μπορεί βεβαίως να ληφθούν υπόψη και τυχόν εξόφθαλμες ενδείξεις μεταποίησης του εγγράφου τις οποίες είναι εύκολο να διακρίνει το Δικαστήριο ακόμα και χωρίς την επέμβαση ενός εμπειρογνώμονα.[1] Παρατηρείται ότι το εν λόγω έγγραφο αναφέρει ότι ο Αιτητής έχει προβεί σε πώληση τμήματος της γης που αποτελεί την περιουσία του. Επίσης, καταγράφεται πως δέχθηκε επιθέσεις από συμμορία μετά από οδηγίες του θείου του Αιτητή. Όπως εύστοχα υποδεικνύουν οι Καθ’ ων η αίτηση  ο Αιτητής δεν έκανε καμία αναφορά κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του για τέτοιου είδους επίθεση καίτοι είχε τη δυνατότητα να αναφερθεί σχετικώς κατά τη συνέντευξή του όπου του υποβλήθηκαν ανοικτού τύπου ερωτήματα (βλ ερ. 35 του δ.φ.). Αλλά και στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας ο Αιτητής δε σχολιάζει με οποιοδήποτε τρόπο το ανωτέρω εύρημα των Καθ’ ων η αίτηση. Το ίδιο το έγγραφο δεν προέρχεται από αντικειμενική και αξιόπιστη πηγή και εκ της φύσεως του έχει μειωμένη αποδεικτική αξία. Ως εκ τούτου, το εν λόγω έγγραφο μάλλον θίγει παρά υποστηρίζει την ήδη τρωθείσα αξιοπιστία του Αιτητή.

 

29.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχει ο Αιτητής στη βάση του μόνο αποδεκτού ισχυρισμού του γίνεται δεκτό ότι πρόκειται για μονήρη άνδρα, υγιή, εθνοτικής καταγωγής Igbo, χριστιανό ως προς το θρήσκευμα χωρίς οποιεσδήποτε ενδείξεις ευαλωτότητας και χωρίς περιστατικά παρελθούσας δίωξής του. Επίσης, εξετάζοντας τη φυλετική του καταγωγή (Igbo) διαπιστώνεται, βάσει του Οδηγού Καθοδήγησης για τη Νιγηρία, ότι είναι μία από τις κύριες φυλές της Νιγηρίας και δεν καταγράφονται διακρίσεις.[2] Περαιτέρω, μελετώντας σχετική έκθεση αναφορικά με τις θρησκείες στη Νιγηρία διαπιστώνεται πως το 10,6% είναι ρωμαιοκαθολικοί και το 35,3% είναι χριστιανοί ανήκοντες σε άλλα δόγματα.[3] Στη βάση των ανωτέρω δεδομένων δεν προκύπτει κάποιος κίνδυνος για τον Αιτητή απορρέων από τα στοιχεία του προφίλ του δεδομένης και της ανωτέρω ανάλυσης ως την φυλετική του καταγωγή και τη θρησκεία του, ούτε και ο ίδιος επικαλείται κάτι σχετικό.

 

30.          Εξετάζονται στη συνέχεια και αξιολογούνται εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη Νιγηρία, όπου διαπιστώθηκαν τα κάτωθι: σύμφωνα με το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province).[4]

 

31.          Η Boko Haram δρα στις πολιτείες Borno, Yobe, και Adamawa. Το 2019, παρατηρήθηκε  αναζωπύρωση και κλιμάκωση της κρίσης της Boko Haram σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Νιγηρία και από το 2019 επεκτάθηκε  στη βορειοδυτική Νιγηρία με επιθέσεις που έλαβαν χώρα στην Kaduna, Katsina, Sokoto και Zamfara.[5] Ο στρατιωτικός εξοπλισμός και ο οπλισμός της Boko Haram περιλαμβάνει AK47, αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, χειροβομβίδες, όλμους, βόμβες βενζίνης και οχήματα Hilux.  Επιπλέον, έχει αναφερθεί ότι χρησιμοποιεί χειροβομβίδες με ρουκέτες και ενδέχεται να έχει τη δυνατότητα κατασκευής όπλων.[6] Οι εν λόγω συγκρούσεις περιορίζονται στις εν λόγω περιοχές της χώρας και δεν εκτείνονται στον τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του Αιτητή, την πολιτεία Ebonyi.

 

32.          Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας, η βάση δεδομένων ACLED κατά την χρονική περίοδο 25.5.2024 έως 23.5.2025 σημειώθηκαν στην πολιτεία Ebonyi 52 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 79 ανθρώπων. Μεταξύ αυτών, 11 περιστατικά συνίσταντο σε μάχες (18 θάνατοι), 21 ήταν περιστατικά βίας κατά αμάχων (49 θάνατοι), 9 ήταν περιστατικά εξεγέρσεων/ταραχών (12 θάνατοι) και 11 περιστατικά συνίσταντο σε διαμαρτυρίες (κανένας θάνατος).[7] Σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις που έλαβαν χώρα το έτος 2022, ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Ebonyi ανέρχεται σε 3.242.500 κατοίκους.[8] Με βάση τα ανωτέρω αριθμητικά και ποσοτικά δεδομένα δεν προκύπτει οποιοσδήποτε κίνδυνος για τον Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στην εν λόγω περιοχή, όπου διέμενε και εργαζόταν πριν από την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής του, χωρίς να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα.

 

33.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, καταλήγω βάσει όλων των ανωτέρω  ευρημάτων ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθαυτός από τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά.

 

34.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

35.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] και ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής της [βλ. άρθρο 19(2)(α) και (β)].

 

36.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, δηλαδή την πολιτεία Ebonyi, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

37.          Ως προς τον όρο  διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, το ΔΕΕ, διευκρίνισε ότι της έννοιας της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως, η σημασία και το περιεχόμενο των όρων αυτών πρέπει να καθορίζονται, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου αυτοί χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση στην οποία εντάσσονται (αποφάσεις της 22ας Δεκεμβρίου 2008, C‑549/07, Wallentin-Hermann, Συλλογή 2008, σ. I‑11061, σκέψη 17, και της 22ας Νοεμβρίου 2012, C‑119/12, Probst, σκέψη 20).   Υπό το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως αφορά κατάσταση στην οποία οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή στην οποία δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους. (Βλ.  απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψεις 27 και 28). Εν προκειμένω, με βάση τις ανωτέρω πηγές διαπιστώνεται ότι στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή δεν λαμβάνει χώρα εσωτερική ή διεθνής ένοπλη σύρραξη.

 

38.          Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

39.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

40.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 και 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

41.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

 

42.          Επί τη βάσει των ανωτέρω ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων, όπως αναλύθηκαν ανωτέρω, σε σχέση με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Ebonyi δεν προκύπτει ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης οι οποίες να θέτουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας μόνο εκ της παρουσίας του στο έδαφος της συγκεκριμένης περιοχής εντός της έννοιας του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμο. Αλλά και όλως επικουρικώς των ανωτέρω, δεν εντοπίζω οποιοδήποτε παράγοντα επίτασης κινδύνου εξετάζοντας τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, διαπιστώνοντας ότι αυτός είναι, σε κάθε περίπτωση, νέος,  ενήλικος άνδρας, μορφωμένος, ικανός προς εργασία, ο οποίος έχει διαβιώσει για μακρό διάστημα στην εν λόγω περιοχή, κατέχοντας συνεπώς επαρκή γνώση επ' αυτής.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.