ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υποθέσεις Αρ. 81/23 και 1420/24
07 Μαΐου 2025
[Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Υπόθεση αρ. 81/23
Μεταξύ:
L.E.E
Αιτητής,
-ΚΑΙ-
της Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η αίτηση.
.........
Υπόθεση αρ. 1420/24
Μεταξύ:
C.N.
H.M.E (daughter)
Αιτητές,
-ΚΑΙ-
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
της Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η αίτηση.
Ενδιάμεση αίτηση ημερ. 04/11/2024 για την συνεκδίκαση των προσφυγών 81/23 και 1420/24
Γ. Βασιλόπουλος (κος) για Γεώργιος Βασιλόπουλος & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε, για τους αιτητές
Ν. Κουρσάρης (κος), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Χ. Πλαστήρα, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την αίτηση ημερομηνίας 04/11/2024, οι αιτητές στις ως άνω προσφυγές, μέσω του συνηγόρου τους, αιτούνται διάταγμα του Δικαστηρίου προς συνένωση και/ή συνεκδίκαση των ως άνω προσφυγών 81/23 και 1420/24.
Η εξουσία του Δικαστηρίου για συνένωση προσφυγών στηρίζεται στους Κανονισμούς 18 και 19 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, ο οποίος ισχύει και εφαρμόζεται κατ' αναλογία στην βάση του Κανονισμού 2 των Περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (3/2019). Λόγω του ότι στους Διαδικαστικούς Κανονισμούς του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 δεν προνοείται ρητά το ζήτημα της συνένωσης, εφαρμόζονται, κατ' αναλογία, οι πρόνοιες της Δ.14 και της Δ.48 Καν. 2, 3 και 9(ε) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Η πλευρά των αιτητών στην πιο πάνω αίτηση συνεκδίκασης υποστηρίζουν το αίτημα τους με αναφορά στις προσφυγές, τις οποίες οι αιτητές έχουν καταχωρήσει, αναφέροντας πως ο αιτητής στην προσφυγή 81/23 και η αιτήτρια μαζί με το ανήλικο τέκνο της - αιτητές στην προσφυγή 1420/24 είναι μέλη οικογένειας και οι λόγοι που αιτούνται διεθνή προστασία ανάγονται στα ίδια πραγματικά περιστατικά, ήτοι περί επιθέσεων και δίωξης των αιτητών από τους Ambazonians.
Είναι η θέση του συνηγόρου των αιτητών στην υπό εξέταση ενδιάμεση αίτηση, ότι οι δύο προσφυγές έχουν κοινά νομικά και πραγματικά σημεία και γεγονότα, ώστε καθιστούν αναγκαία την ταυτόχρονη εκδίκαση των προσφυγών προς ομοιόμορφη απονομής της δικαιοσύνης, εφόσον κατά την εισήγηση του οι προσφυγές στοιχειοθετούν ουσιώδη συνάφεια μεταξύ των επίδικων θεμάτων και καθιστούν αναγκαία και επιθυμητή την ταυτόχρονη εκδίκαση τους προς αποφυγή της πολλαπλότητας των διαδικασιών.
Η πλευρά των καθ΄ων η αίτηση συμφώνησε με την συνεκδίκαση των προσφυγών.
Κρίνω σκόπιμο σε αυτό το σημείο να παραθέσω τις νομολογιακές αρχές όσον αφορά την συνεκδίκαση των υποθέσεων.
Στην Γεωργίου v. Δήμου Λεμεσού (Αρ. 4) (1992) 4 Α.Α.Δ. 3225, λέχθηκαν τα κατωτέρω (η υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):
«[…]
Οι σχετικές δικονομικές διατάξεις δε συναρτούν τη συνεκδίκαση με την ιδιαίτερη φύση ή χαρακτήρα των επίδικων θεμάτων αλλά με τη συνάφεια του νομικού και πραγματικού βάθρου στο οποίο στηρίζονται. Εφόσον διαπιστώνεται ότι τα κοινά σημεία, νομικά και πραγματικά, μεταξύ των προτεινόμενων για συνεκδίκαση προσφυγών είναι, σε σύγκριση με τις διαφορές, τέτοιας σημασίας και έκτασης που να στοιχειοθετούν ουσιώδη συνάφεια μεταξύ των επίδικων θεμάτων, μπορεί να διαταχθεί η συνένωσή τους χάριν της καλής απονομής της δικαιοσύνης. Στην απόφαση του Εφετείου Μακρίδης ν. Μιχαηλίδου - (1990) 1 Α.Α.Δ. 416, εξηγείται το πλαίσιο μέσα στο οποίο ασκείται η εξουσία για συνεκδίκαση και οι σκοποί οι οποίοι επιτυγχάνονται. Η αίτηση στην υπόθεση εκείνη αφορούσε τη συνένωση εφέσεων η οποία διέπεται από κανόνες ανάλογους προς τη συνένωση αγωγών ή προσφυγών (Δ.35, Θ28). Το κριτήριο για τη συνένωση για σκοπούς εκδίκασης δύο ή περισσότερων εφέσεων, και κατ' αναλογία αγωγών και προσφυγών, είναι το όφελος που μπορεί να προκύψει από την ταυτόχρονη εκδίκασή τους στην απονομή της δικαιοσύνης, θέμα που ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του εκδικάζοντος δικαστηρίου. Η περίσωση εξόδων και η αποφυγή της πολλαπλότητας των διαδικασιών είναι μεταξύ των παραγόντων που επενεργούν στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου και, κατά κανόνα, συνηγορούν υπέρ της συνεκδίκασης. Το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση στη Μακρίδης είναι αποκαλυπτικό ως προς τις συνέπειες που συνεπάγεται διαταγή για τη συνεκδίκαση δύο ή περισσότερων υποθέσεων:-
"Η συνένωση για τους σκοπούς της Δ.35, κ.28 δε συνεπάγεται ούτε τη συγχώνευση, ούτε την εξομοίωση των επίδικων θεμάτων που εγείρονται σε κάθε μια από τις εφέσεις που θα συνεκδικαστούν. Τα επίδικα θέματα της κάθε έφεσης διατηρούν την αυτοτέλειά τους. Η περίσωση χρόνου και δαπάνης, η αποφυγή επαναλήψεων καθώς και η ευχερέστερη κατανόηση των επίδικων θεμάτων, με τον αποκλεισμό κάθε δυσχέρειας που θα μπορούσε να προκύψει από το διαχωρισμό τους, αποτελούν τους κυριότερους παράγοντες που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου να διατάξει τη συνεκδίκαση εφέσεων."
[…]»
Στην Μιλτιάδους κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318 λέχθηκαν τα κάτωθι (η υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):
«[…]
Για τον πιο πάνω λόγο, όχι μόνο είναι επιθυμητό, αλλά και επιβεβλημένο προσφυγές που προσβάλλουν την ίδια πράξη να συνεκδικάζονται και το Δικαστήριο, ή Δικαστής, ή Δικαστές που ασκούν πρωτοβάθμια δικαιοδοσία, εκδίδουν μια απόφαση για την ακύρωση ή επικύρωση ολικά ή μερικά της προβαλλόμενης πράξης - (βλ. Δένδια - "Διοικητικόν Δίκαιον" Τόμος Γ' σελ. 309, 352· Τσάτσου - "Η Αίτησης Ακυρώσεως", 3η Εκδοση, σελ. 174. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 279· Niovi Papaioannou and Others v. The Republic of Cyprus through The Educational Service Commission and Others (1989) 3 C.L.R. 38).
[..]»
Στην Κυπριακή Τράπεζα Αναπτύξεως Λτδ ν. Αpak Agro Industries κ.ά. (1999) 1Γ Α.Α.Δ. 1721, 1726 λέχθηκαν τα ακόλουθα ( η υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):
«Διάταγμα συνένωσης αγωγών εκδίδεται στις περιπτώσεις όπου αναμένεται ότι θα προκύψει όφελος από τη συνεκδίκαση.
Η έκδοση διατάγματος συνένωσης αγωγών προς εκδίκαση ανάγεται στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου η άσκηση της οποίας εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης. Το Δικαστήριο ενασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια εξετάζει κατά πόσο η συνεκδίκαση των αγωγών θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των διαδίκων και την καλύτερη απονομή της δικαιοσύνης. Η αποφυγή πολλαπλότητας των διαδικασιών, ο περιορισμός των εξόδων καθώς και η οικονομία του δικαστικού χρόνου είναι παράγοντες που προσμετρούν στην κρίση του Δικαστηρίου επί του θέματος. Βλ. Hadjiathanassiou v. Parperides and Others (1975) 1 C.L.R. 401 και Healey and Others ν. A. Waddington and Sons Ltd and Others [1954] 1 All E.R. 861.»
Επομένως, ως προκύπτει ανωτέρω, το Δικαστήριο έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια να διατάξει την συνένωση των προσφυγών υπό την προϋπόθεση ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις που θέτει η νομολογία ήτοι κατά πόσον υφίστανται κοινά νομικά και πραγματικά σημεία μεταξύ των υποθέσεων που να στοιχειοθετούν ουσιώδη συνάφεια μεταξύ των επίδικων θεμάτων ούτως ώστε να εγκριθεί τέτοιου είδους αίτημα και κατά πόσο οι προσφυγές αφορούν στην ίδια πράξη. Πρόσθετα, ανάμεσα στα κριτήρια που προσμετρούν στην κρίση του Δικαστηρίου για τη συνένωση για σκοπούς εκδίκασης δύο ή περισσότερων προσφυγών είναι το όφελος που θα προκύψει από την ταυτόχρονη εκδίκαση τους, η αποφυγή της πολλαπλότητας των διαδικασιών, η εξοικονόμηση πολύτιμου δικαστικού χρόνου, ο περιορισμός των εξόδων, όπως επίσης και η ορθότερη απονομή της δικαιοσύνης.
Εξέτασα και μελέτησα με προσοχή την παρούσα αίτηση και παρατηρώ τα ακόλουθα:
Κατ΄αρχάς προκύπτει από το ότι έχει τεθεί ενώπιον μου πως πρόκειται για δύο διαφορετικές πράξεις που εκδόθηκαν από την Υπηρεσία Ασύλου και αφορούν διαφορετικούς αιτητές.
Επιπρόσθετα, η Υπηρεσία Ασύλου έκδωσε τις απορριπτικές αποφάσεις που αφορούσαν τους αιτητές – που αποτελούν τις προσβαλλόμενες πράξεις στα πλαίσια των προσφυγών 81/23 και 1420/24 – βασιζόμενη σε διαφορετικούς ισχυρισμούς σχετικά με τον πυρήνα τους αιτήματος των αιτητών. Ειδικότερα, στην προσφυγή 81/23 ο αιτητής προβάλει 7 διαφορετικούς αυτοτελείς ισχυρισμούς περί του ότι 1) απήχθη από τους Ambazonians στις 20/05/2029 και στις 27/05/2019 αφέθη ελεύθερος, 2) κτυπήθηκε και συνελήφθη από το στρατό στις 28/05/2019 και ακολούθως αφέθη ελεύθερος στις 03/06/2019, 3) στις 12/06/2019 ο στρατός εισέβαλε στο χωριό του, σκότωσε τα 2 αδέλφια του και βίασε την κοπέλα του και έκαψαν το οικογενειακό τους σπίτι, 4) στις 08/07/2019 ο αιτητής συνελήφθη από το στρατό μαζί με τον πατέρα του και ακολούθως αφέθη ελεύθερος στις 10/07/2019, 5) στις 24/08/2019 συνελήφθη σε σημείο ελέγχου και κρατήθηκε για 6 μέρες, 6) τον Σεπτέμβριο του 2019 οι Ambazonians τον αναζητούσαν, επισκέφτηκαν το σπίτι του αναζητώντας τον και τον απείλησαν, 7) στοχοποιήθηκε και αναζητείται από τον στρατό της χώρας του.
Εν αντιθέσει, στην προσφυγή 1420/24, οι αιτητές (αιτήτρια μαζί με το ανήλικο τέκνο της), προβάλουν μόνο ως ισχυρισμό ότι η αιτήτρια δέχθηκε επιθέσεις από τους Ambazonians και βιάστηκε από αυτούς.
Συνεπώς ο πυρήνας του αιτήματος τους δεν έχει την ίδια βάση. Επομένως προκύπτει ξεκάθαρα πως στα πλαίσια των δύο προσφυγών τα γεγονότα που προβάλλονται δεν είναι κοινά και οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν αφορούν πανομοιότυπα γεγονότα.
Με βάση τα ενώπιον μου δεδομένα και ασκώντας την διακριτική μου ευχέρεια, κρίνω ότι δεν ενδείκνυται, στην υπό εξέταση περίπτωση, η συνεκδίκαση των προαναφερόμενων προσφυγών, για τους κάτωθι λόγους:
Κατ΄ αρχάς, πρόκειται για δύο διαφορετικές διοικητικές πράξεις με διαφορετικούς αιτητές, ενώ τα πραγματικά γεγονότα εκάστης υπόθεσης δεν είναι κοινά, ούτως ώστε να επέρχεται συνάφεια των επίδικων θεμάτων. Επομένως, στην παρούσα περίπτωση δεν τίθεται ζήτημα αποφυγής της πολλαπλότητας των διαδικασιών με την συνεκδίκαση των προσφυγών παρά προκύπτει πιθανότητα ύπαρξης περιπλοκότητας των ζητημάτων σε ένα ενδεχόμενο συνεκδίκασης των υποθέσεων, χωρίς να είναι βέβαιο εν τέλει ποιο θα είναι το όφελος της ταυτόχρονης εκδίκασης τους, που να καθιστά ορθότερη την απονομή της δικαιοσύνης.
Επιπρόσθετα, κρίνω σκόπιμο σε αυτό το σημείο να αναφέρω ότι τα κριτήρια της εξοικονόμησης χρόνου ή εξόδων, ουδόλως μπορούν να επηρεάσουν την κρίση μου ενόψει των ως έχουν αναφερθεί ανωτέρω, μιας και δεν συνιστούν σημαντικά στοιχεία στην παρούσα περίπτωση που θα συνηγορούσαν υπερ της συνεκδίκασης των προσφυγών.
Ο ισχυρισμός του συνηγόρου του αιτητή ότι πρόκειται για μέλη οικογένειας με ένα ανήλικο τέκνο και θα εξυπηρετούσε με αυτό τον τρόπο την ορθότερη απονομή της δικαιοσύνης, δεν οδηγεί αυτόματα στην άσκηση της ευχέρειας από το δικαστήριο υπερ της συνένωσης των προσφυγών όταν οι δύο διοικητικές πράξεις βασίστηκαν σε τόσο διαφορετικά γεγονότα για την έκδοση τους. Πρόσθετα, τέτοιου είδους ισχυρισμός δεν μπορεί να διαφοροποιήσει με οποιοδήποτε τρόπο τα όσα προβλήθηκαν από τους αιτητές σχετικά με τον πυρήνα του αιτήματος τους περί παραχώρησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας, που αποτελούν τα πραγματικά περιστατικά και γεγονότα εκάστης υπόθεσης, για να συνηγορούσε υπέρ της έγκρισης του αιτήματος συνένωσης.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ούτως ή άλλως η οικογενειακή και προσωπική κατάσταση εκάστου αιτητή σε εκάστη προσφυγή εξετάζεται από το παρόν Δικαστήριο, ενόψει και της δικαιοδοσίας του ως δικαστήριο ουσίας και λαμβάνεται υπόψη ως μέρος των προσωπικών του περιστάσεων, μεταξύ των οποίων και κατά πόσο έχει οικογένεια και ανήλικο τέκνο στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Υπό το φως των ανωτέρω, η εξεταζόμενη αίτηση αποτυγχάνει.
Τα έξοδα της διαδικασίας, θα ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της προσφυγής.
Η προσφυγή 81/23 ορίζεται για οδηγίες στις 16 Μαΐου 2025, ώρα 10:30.
Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο