ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                                                                       

                                                                               Υπόθεση αρ. 1241/2022

                                   

04 Ιουνίου 2025

 

[Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

                          Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

                                          H.Μ.G

                                                                                                                                                                                                                                             Αιτητής

Και

 

                     Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                             Καθ' ων η αίτηση

                                                                                                                          

Γεώργιος Βασιλόπουλος(κος), Δικηγόρος για τον Αιτητή

 

Αίγλη Κίτσιου(κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ Δ.Δ.Δ.Δ.Π:   Με την προσφυγή του ο αιτητής, αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 29/01/2022 η οποία του κοινοποιήθηκε στις 03/03/2022 και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως παράνομης, άκυρης και στερούμενης οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους Καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των Διευκρινήσεων της παρούσας προσφυγής ως Τεκμήριο 1, ο αιτητής είναι ενήλικας και κατάγεται από το Ιράν, εισήλθε παράνομα στην Κυπριακή Δημοκρατία μέσω των κατεχόμενων περιοχών, και υπέβαλε αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας στις 09/01/2019. Στις 05/01/2022 διεξήχθη συνέντευξη στον αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (στο εξής Ε.Υ.Υ.Α). Ακολούθως, στις 10/01/2022 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή και στις 29/01/2022, ο εξουσιοδοτημένος λειτουργός από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου αποφάσισε όπως να μην παραχωρηθεί στον αιτητή καθεστώς διεθνούς προστασίας. Στις 10/02/2022 η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε επιστολή ενημέρωσης προς τον αιτητή σχετικά με την απόρριψη του αιτήματος του. Η επιστολή και η αιτιολόγηση της απόφασης, παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από τον αιτητή στις 03/03/2022.

Στις 04/03/2022 ο αιτητής καταχώρησε αυτοπροσώπως την παρούσα προσφυγή, δηλώνοντας ότι στη χώρα καταγωγής του έχει πολιτικό πρόβλημα και ένεκα τούτου δεν μπορεί να επιστρέψει.

Στις 21/12/2023, ο αιτητής κατόπιν διορισμό δικηγόρου, καταχώρησε αίτηση τροποποίησης της προσφυγής. Η αίτηση τροποποίησης έγινε δεκτή από το παρόν Δικαστήριο, κατόπιν της σύμφωνης γνώμης των καθ΄ων η αίτηση και στις 22/12/2023 εκδόθηκε διάταγμα τροποποίησης. Στις 15/01/2024 καταχωρήθηκε η τροποποιημένη προσφυγή.

Ο συνήγορος του αιτητή προώθησε διάφορους λόγους ακύρωσης επί της αιτήσεως ακυρώσεως (προσφυγής) προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωσης της προσβαλλόμενης πράξης, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν προωθούνται και αναλύονται στην Γραπτή Αγόρευση του αιτητή που επακολούθησε. Ο συνήγορος του αιτητή καταχώρησε απαντητική αγόρευση.

Με την γραπτή αγόρευση, δια του συνηγόρου του, ο αιτητής προώθησε διάφορους λόγους ακύρωσης. Ο συνήγορος του αιτητή εγείρει το θέμα της απόφασης επιστροφής. Ειδικότερα, ο συνήγορος του Αιτητή στρέφεται εναντίον της απόφασης επιστροφής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, υποστηρίζοντας ότι  αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της προσβαλλόμενης και προωθώντας ότι οι Καθ’ ων η αίτηση τελούσαν υπό καθεστώς πλάνης περί το Νόμο, αφού εξέδωσαν απόφαση επιστροφής του, παραγνωρίζοντας ότι ο αιτητής θεωρείται Αιτητής Ασύλου για την περίοδο  τριάντα (30) ημερών από την ημέρα λήψης της προβαλλόμενης, κατά την οποία διατηρεί δικαίωμα παραμονής και προσφυγής ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου.

Περαιτέρω, ο συνήγορος του αιτητή, αντιτάσσει ότι το αποφασίζον πρόσωπο, ήτοι ο κος Γεωργιάδης δεν ήτο δεόντως εξουσιοδοτημένο πρόσωπο να εκδώσει απόφαση επιστροφής, ενώ απουσιάζουν τα νομοθετικά πλαίσια πάνω στα οποία βάσισε αυτήν του την απόφαση και ενόψει τούτου η εν λόγω παραμένει αναιτιολόγητη. Πρόσθετα, ο συνήγορος του αιτητή προωθεί ότι δεν υπάρχει ένδειξη περί της ταυτότητας του προσώπου που έχει υπογράψει και έχει αποφασίσει την επιστροφή του αιτητή στην χώρα του και υφίσταται παράβαση ουσιώδους τύπου.

Επιπλέον, ο συνήγορος του αιτητή μέσω της απαντητικής του αγόρευσης προβάλει ότι το παρόν Δικαστήριο δεν κέκτηται δικαιοδοσίας να αποφασίσει οτιδήποτε σχετικό με την απόφαση επιστροφής καθότι η εθνική νομοθεσία προνοεί την δυνατότητα έκδοσης απόφασης επιστροφής στη βάση του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου (Κεφ.105).

Η συνήγορος της Δημοκρατίας, μέσω της δικής της αγόρευσης προωθεί ότι η επίδικη απόφαση έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, μετά από δέουσα έρευνα και ορθή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ΄ ων η Αίτηση και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, καθώς και ότι η επίδικη απόφαση είναι πλήρως και ορθώς αιτιολογημένη κατά τρόπο που να καθίσταται εφικτός ο δικαστικός έλεγχος. Ισχυρίζεται ότι οι λόγοι ακυρώσεως που προβάλλει ο Αιτητής δια της καταχωρισθείσας προσφυγής δεν εγείρονται σύμφωνα με τον Κανονισμό 6 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962, αφού η ανάπτυξη των Νομικών Ισχυρισμών στα πλαίσια της γραπτής αγόρευσης του Αιτητή δεν ακολουθεί τον Κανονισμό 6 των περί Λειτουργίας του Δ.Δ.Δ.Π. Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019, αφού ο συνήγορος του Αιτητή προβαίνει απλά σε μια αόριστη παράθεση κάποιων λόγων ακύρωσης από την οποία ωστόσο, δεν προκύπτει οιοδήποτε μεμπτό σημείο, όσον αφορά τις πράξεις και/ή ενέργειες των Καθ΄ων η αίτηση.

 

Ως προς την απόφαση επιστροφής και ως προς την αναρμοδιότητα του αποφασίζοντος οργάνου καθώς και την αμφισβήτηση της νομικής βάσης της απόφασης επιστροφής του Αιτητή, η συνήγορος των Καθ΄ων η αίτηση εγείρει ότι ο κος Γεωργιάδης έχει εξουσιοδοτηθεί από τον Υπουργό όπως εκτελεί καθήκοντα προϊσταμένου ενώ ως προς την απόφαση επιστροφής υποστηρίζει ότι στη βάση του άρθρου 13(1) του περί Προσφύγων Νόμου, ο Προϊστάμενος έχει τη δυνατότητα όπως απορρίψει την αίτηση του εκάστοτε αιτητή και να εκδώσει απόφαση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. Πρόσθετα, η συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση, με παραπομπή σε σχετική νομολογία, αναφέρει ότι η ταυτότητα του προσώπου που έκδωσε την απόφαση επιστροφής εμφαίνεται καθότι προκύπτει ευκρινώς το όνομα του κου Γεωργιάδη που έλαβε την σχετική απόφαση.

 

Έχω εξετάσει προσεκτικά τις εκατέρωθεν θέσεις και των δύο πλευρών, υπό το φως του περιεχομένου του οικείου διοικητικού φακέλου και, γενικότερα, όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, τα οποία αποτέλεσαν το υπόβαθρο για προώθηση των εκατέρωθεν θέσεων.

Σε σχέση με τον ισχυρισμό του συνηγόρου του αιτητή που προβάλλεται στην απαντητική του αγόρευση περί του ότι το παρόν Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία εξέτασης της νομιμότητας της απόφασης επιστροφής – ζήτημα το οποίο μπορεί να εξεταστεί και αυτεπάγγελτα από το παρόν Δικαστήριο ως θέμα δημοσίας τάξεως - κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι θα πρέπει να εξεταστεί κατά προτεραιότητα έναντι των υπόλοιπων λόγων ακυρώσεως, καθότι ως αναφέρεται και στην απόφαση της ολομέλειας του Διοικητικού Δικαστηρίου ΔΕΚΑΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ κ.α. ν. ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ κ.α., Υπόθεση Αρ. 3928/13, 5278/13, 5476/13, 22/7/2016, η εξέταση των γενικών προϋποθέσεων παραδεκτού θα πρέπει να ακολουθεί μια σειρά, με την δικαιοδοσία να έρχεται πρώτη σε σειρά εξέτασης από το εκάστοτε διοικητικό δικαστήριο.

Επομένως, προχωρώ να εξετάσω στο κατά πόσο το παρόν Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να εξετάσει την απόφαση επιστροφής.

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι στο άρθρο 13(δ) του Περί Προσφύγων Νόμου αναφέρεται ότι ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου δύναται με απόφαση του […] να απορρίψει την αίτηση και εκδώσει απόφαση επιστροφής και/ή απομάκρυνσης και/ή διάταγμα απέλασης, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα αυτής, δυνάμει του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου:[..].

Πρόσθετα, η δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου περιορίζεται στα όσα αναφέρονται στην διάταξη 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος του 2018 (73(I)/2018). Στην παράγραφο (2) της εν λόγω διάταξης αναφέρεται: [..] Το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας αποφασίζει επί πάσης προσφυγής η οποία υποβάλλεται δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος κατά απόφασης ή πράξης εκδιδομένης δυνάμει του περί Προσφύγων Νόμου ή κατά παράλειψης οφειλόμενης ενέργειας δυνάμει του περί Προσφύγων Νόμου. […].

Ως εμφαίνεται από τα ανωτέρω, η απορριπτική απόφαση επί του αιτήματος ασύλου του αιτητή και συνακόλουθα η απόφαση επιστροφής αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα αυτής, η οποία εκδίδεται ερειδόμενη σε νομοθετική πρόνοια ήτοι το άρθρο 13 (δ) του Περί Προσφύγων Νόμου. Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, εμφαίνεται ξεκάθαρα ότι το παρόν Δικαστήριο κέκτειται δικαιοδοσίας εξέτασης οποιασδήποτε απόφασης εκδίδεται δυνάμει του περί Προσφύγων Νόμου, ως και η προσβαλλόμενη απόφαση και ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίπτεται ως απαράδεκτος.

Σε σχέση με τον ισχυρισμό περί αναρμοδιότητας του οργάνου που έκδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση ήτοι την απόφαση επιστροφής, θα εξεταστεί από το παρόν Δικαστήριο, επίσης κατά προτεραιότητα, καθότι σύμφωνα με την νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η αρμοδιότητα του οργάνου επίσης αποτελεί ζήτημα δημοσίας τάξεως που μπορεί να εξετάσει αυτεπάγγελτα το Δικαστήριο ( βλ. σχετικά Σύνδεσμος Ασφαλιστικών Εταιρειών Κύπρου ν. Επιτροπής Προστασίας Ανταγωνισμού (2002) 3 Α.Α.Δ. 314, Θαλασσινός ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 255).

Η εκχώρηση εξουσιών από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σε λειτουργούς είναι καθ΄ όλα νόμιμη και έχει πολλάκις κριθεί νομολογιακά.

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Περί Προσφύγων Νόμου, όπου δίνεται η έννοια του Προϊσταμένου (παραθέτω αυτολεξεί): "Προϊστάμενος" σημαίνει αρμόδιο λειτουργό ο οποίος προΐσταται της Υπηρεσίας Ασύλου και περιλαμβάνει οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο λειτουργό της εν λόγω Υπηρεσίας που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό, για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊσταμένου·»

Σύμφωνα με τον περί Εκχωρήσεως της ενασκήσεως των Εξουσιών των Απορρεουσών εκ τινός Νόμου, Νόμος του 1962 (Ν. 23/1962), άρθρο 3(2)( η υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου) «(2) Οσάκις δυvάμει Νόμoυ ή διoικητικής πράξεως γεvoμέvης κατ' εξoυσιoδότησιv Νόμoυ Υπoυργός τις ή Αvεξάρτητoς τις Αξιωματoύχoς της Δημoκρατίας ή ετέρα αρχή εv τη Δημoκρατία κέκτηται εξoυσίας εvασκήσεως oιωvδήπoτε εξoυσιώv απoρρεoυσώv εκ τιvoς Νόμoυ, o τoιoύτoς Υπoυργός, Αvεξάρτητoς Αξιωματoύχoς ή αρχή, εκτός εάv διά Νόμoυ ρητώς απαγoρεύεται τoύτo, δύvαται vα εξoυσιoδoτήση εγγράφως oιovδήπoτε πρόσωπov κατέχov αρμoδίαv τιvά θέσιv εις αρμoδίαv υπηρεσίαv εμπίπτoυσαv εvτός της δικαιoδoσίας τoυ τoιoύτoυ Υπoυργoύ, Αvεξαρτήτoυ Αξιωματoύχoυ ή αρχής, όπως εvασκή τας τoιαύτας εξoυσίας εκ μέρoυς τoυ τoιoύτoυ Υπoυργoύ, Αvεξαρτήτoυ Αξιωματoύχoυ ή αρχής, υπό τoιoύτoυς όρoυς, εξαιρέσεις και επιφυλάξεις ως o Υπoυργός, Αvεξάρτητoς Αξιωματoύχoς ή αρχή ήθελεv εv τη τoιαύτη εξoυσιoδoτήσει καθoρίσει.» 

Ως διαπιστώνω από τον διοικητικό φάκελο που κατατέθηκε, η έκθεση εισήγηση έγινε από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Άσυλου. Ακολούθως, εξετάστηκε, και η εισήγηση για απόρριψη της αίτησης ασύλου εγκρίθηκε και υπογράφτηκε από τον κ. Ανδρέα Γεωργιάδη, Διοικητικό Λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος έχει εξουσιοδοτηθεί γι΄ αυτό από τον Υπουργό Εσωτερικών ( βλ. ερυθρό 61 του Διοικητικού Φακέλου). Η επίδικη απόφαση λήφθηκε με την έγκριση της έκθεσης εισήγησης από τον αρμόδιο λειτουργό κο Γεωργιάδη. Ειδικότερα, ως μπορεί να διαπιστωθεί από την έκθεση- εισήγηση, υπάρχει σχετική σφραγίδα στο εμπροσθόφυλλο της η οποία αναφέρει «Υπηρεσία Ασύλου. Η εισήγηση σας για απόρριψη της αίτησης ασύλου εγκρίνεται», η σφραγίδα με το όνομα του εξουσιοδοτημένου από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργού να εκτελεί τα καθήκοντα του Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, κου Γεωργιάδη, η μονογραφή του και η ημερομηνία λήψης της απόφασης.  

Ως εκ τούτου φαίνεται καθαρά ότι το πρόσωπο που έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση ήταν ο κος Γεωργιάδης, ο οποίος ήταν εξουσιοδοτημένος περί τούτου από τον Υπουργό Εσωτερικών με βάση την επιστολή ημερ. 13/10/2020 που είναι κατατεθειμένη στον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης (ερυθρό 61).

Συνακόλουθα, ο νόμιμα εξουσιοδοτημένος λειτουργός που έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση, προχώρησε και έκδωσε και την απόφαση επιστροφής του αιτούντος ως ρητά προνοείται στο άρθρο 13 (2) (δ) και 18 (7Β) (Α1) αντίστοιχα του Περί Προσφύγων Νόμου, μιας και ως προβλέπεται εκεί η απόφαση επιστροφής αποτελεί ‘αναπόσπαστο τμήμα της απορριπτικής απόφασης’ και ‘ενσωματώνεται’ σ’ αυτήν.

Ειδικότερα, στο άρθρο 13 του Περί Προσφύγων Νόμου, αναφέρεται (η υπογράμμιση και επισήμανση του παρόντος Δικαστηρίου):

« 13.-(1) Κατά την κανονική διαδικασία εξέτασης αιτήσεων, ο αρμόδιος λειτουργός εξετάζει την αίτηση και προβαίνει σε προσωπική συνέντευξη του αιτητή, εκτός στις περιπτώσεις όπου τέτοια συνέντευξη δυνατό να έχει ήδη πραγματοποιηθεί δυνάμει του εδαφίου (2) του άρθρου 12Δ.

(2) Ο Προϊστάμενος, μετά την εξέταση της έκθεσης του αρμόδιου λειτουργού, δύναται, με απόφασή του:

(α) Να αναγνωρίσει τον αιτητή ως πρόσφυγα·

(β) να αναγνωρίσει στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας·

(γ) [Διαγράφηκε]·

(δ) να απορρίψει την αίτηση και εκδώσει απόφαση επιστροφής και/ή απομάκρυνσης και/ή διάταγμα απέλασης, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα αυτής, δυνάμει του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου:

Νοείται ότι, η εκτέλεση της απόφασης επιστροφής και/ή απομάκρυνσης και/ή του διατάγματος απέλασης τελεί υπό την επιφύλαξη των διατάξεων των άρθρων 4 και 8.

[…]».

Στο άρθρο 18 του περί Προσφύγων Νόμου αναφέρεται ( η υπογράμμιση και επισήμανση του παρόντος Δικαστηρίου):

« […]

(7Β) Σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος απορρίπτει αίτηση, αναφορικά με το καθεστώς πρόσφυγα ή/και το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας -

(α) Αναφέρει στην απόφασή του τους πραγματικούς και νομικούς λόγους της απόρριψης,

(α1) διατάσσει την επιστροφή και/ή απομάκρυνση και/ή απέλαση του αιτητή, η οποία αποτελεί  αναπόσπαστο τμήμα της απόφασης του Προϊσταμένου, δυνάμει των διατάξεων του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, εφόσον δε υφίσταται ήδη σε ισχύ άλλη απόφαση επιστροφής και/ή απομάκρυνσης και/ή απέλασης, θεωρείται ότι η εν λόγω απόφαση ενσωματώνεται στην απορριπτική απόφαση και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής, και

(β) ενημερώνει διά της απόφασής του τον αιτητή περί του δικαιώματός του να προσφύγει κατά της απόφασης στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, καθώς και για τη φύση και μορφή αυτής της προσφυγής και για την προθεσμία άσκησής της σύμφωνα με το εν λόγω Άρθρο.

[…]».

Περαιτέρω, κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι η εξουσιοδότηση που παραχωρήθηκε στην Προϊστάμενη της Υπηρεσίας Ασύλου ημερ. 10/11/2020 (ερυθρό 60 του Δ.Φ.) από τον Υπουργό Εσωτερικών περιλαμβάνει και τις εξουσίες τις οποίες παρέχουν τα άρθρα 18 ΟΗ και 18ΟΘ του Περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου (Κεφ. 105). Παραθέτω αυτολεξεί « […] εξουσιοδοτώ την [..] Προϊστάμενη της Υπηρεσίας Ασύλου, να ασκεί εκ μέρους μου τις εξουσίες τις οποίες μου παρέχουν τα άρθρα 18ΟΗ και 18ΟΘ του Περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου (Κεφ. 105), όπως αυτός εκάστοτε τροποποιείται ή αντικαθίσταται.».

Να σημειωθεί ότι το άρθρο 18ΟΗ του Περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου ( Κεφ. 105) αφορά την απόφαση επιστροφής και ενόψει τούτου δόθηκε ρητώς η εξουσία στην Προϊστάμενη της Υπηρεσίας Ασύλου να αποφασίζει και να εκδίδει τις αποφάσεις επιστροφής.

Συνακόλουθα, η εξουσιοδότηση που παραχωρήθηκε στον λειτουργό κο Γεωργιάδη ημερ. 13/10/2020 παραχωρεί το δικαίωμα στον εν λόγω να ασκεί όλα τα καθήκοντα του/ης Προϊσταμένου/ης της Υπηρεσίας Ασύλου. Παραθέτω αυτολεξεί: « [..] Κατόπιν των ανωτέρω, εξουσιοδοτώ την κα Αναστασία Ανδρέου και τον κο Ανδρέα Γεωργιάδη, Διοικητικούς Λειτουργούς Α΄ στην Υπηρεσία Ασύλου για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊσταμένου, περιλαμβανομένης της έκδοσης αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας.».

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, καταλήγω ότι ο κος Γεωργιάδης είχε ρητή εξουσιοδότηση να εκδώσει την απόφαση επιστροφής καθότι του εκχωρήθηκε ρητώς το δικαίωμα να ασκεί όλες τις εξουσίες της Προϊσταμένης της Υπηρεσίας Ασύλου, μεταξύ των οποίων και των αποφάσεων επιστροφής δυνάμει του Περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου ( Κεφ. 105) – μιας και η εν λόγω εξουσία παραχωρήθηκε ρητώς στην ίδια την Προϊστάμενη της Υπηρεσίας Ασύλου από τον ίδιο τον Υπουργό ( βλ. εξουσιοδότηση ερυθρό 60 ημερ. 10/11/20), ως παραθέτω ανωτέρω, εξουσία η οποία δόθηκε και στον κο Γεωργιάδη στη βάση της εκδοθείσας εξουσιοδότησης ημερ. 13/10/2020 ( βλ. εξουσιοδότηση ερυθρό 61), όπου στην εν λόγω πέραν της γενικής εξουσιοδότησης που παραχωρείται στον εν λόγω λειτουργό για άσκηση όλων των καθηκόντων της Προϊσταμένης, παραχωρείται και ειδικότερη εξουσιοδότηση ‘ έκδοσης αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας’, όπου ως αναφέρθηκε ανωτέρω οι αποφάσεις επιστροφής ενσωματώνονται σ’αυτές και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος τους.

Συνεπώς, καταλήγω ότι κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης ο κος Γεωργιάδης είχε αρμοδιότητα και ήταν δεόντως εξουσιοδοτημένος να το πράξει τούτο.

Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι δεν προκύπτει η ταυτότητα του προσώπου που έκδωσε την απόφαση επιστροφής, κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι, ως διαπιστώνω, εντοπίζεται το πλήρες όνομα του κου Γεωργιάδη στο ερυθρό 61 του Δ.Φ και ως έχω επισημάνει και ανωτέρω μπορεί να διαπιστωθεί τόσο η σφραγίδα του λειτουργού η μονογραφή του και η ημερομηνία λήψης της απόφασης. Επομένως καταλήγω ότι μπορεί να ταυτοποιηθεί το πρόσωπο που έκδωσε την απόφαση επιστροφής.  Ειδικότερα, διαπιστώνω ότι από τα λοιπά στοιχεία του φακέλου μπορεί να διαπιστωθεί το πρόσωπο που έκδωσε την απόφαση επιστροφής καθότι, παρότι η υπογραφή του κου Γεωργιάδη υφίσταται κάτω από την σφραγίδα απόρριψης του αιτήματος του αιτητή ( βλ. ερυθρό 61 του Δ.Φ), εντούτοις το γεγονός ότι η απόφαση επιστροφής εντοπίζεται με σχετική σφραγίδα στην ίδια σελίδα – ερυθρό 61 του Δ.Φ.- και ενόψει του ότι η απόφαση επιστροφής αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της απορριπτικής απόφασης ασύλου, ως προβλέπεται στην νομοθεσία που έχει παρατεθεί ανωτέρω, θεωρώ ότι από αυτό και μόνο το στοιχείο μπορεί να καθοριστεί χωρίς αμφιβολία το πρόσωπο που έκδωσε την απόφαση επιστροφής και ενόψει τούτου ουδεμία πλημμέλεια εντοπίζεται.

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίπτεται ως απαράδεκτος.

Περαιτέρω, προχωρώ να εξετάσω τα ζητήματα που ανακύπτουν σύμφωνα με τον συνήγορο του αιτητή όσον αφορά την νομιμότητα της απόφασης επιστροφής.

Όσον αφορά την νομική βάση της απόφασης επιστροφής, κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι η εν λόγω έχει ήδη αναφερθεί ανωτέρω και παρέλκει η επανάληψη της.

Επί του ισχυρισμού ότι ο αιτητής εξακολουθούσε να θεωρείται αιτητής διεθνούς προστασίας, και ενόψει τούτου, δεν θα έπρεπε να εκδοθεί απόφαση επιστροφής, συντάσσομαι με την θέση της αδελφής μου δικαστού Κ. Κλεάνθους, στα πλαίσια της υπόθεσης JLM ν. Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, Υπόθεση Αρ.: 8494/21, 16/4/2024, στην οποία αναφέρεται ότι το ενωσιακό δίκαιο επιτρέπει την παράλληλη έκδοση απόφασης επί αιτήματος διεθνούς προστασίας και απόφασης επιστροφής, εάν και εφόσον υπάρχει αναστολή της εν λόγω απόφασης μέχρι την πάροδο της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής ή εάν και εφόσον ασκηθεί προσφυγή, μέχρι την έκδοση δικαστικής απόφασης, νοουμένου επίσης ότι διασφαλίζονται τα δικαιώματα του αιτητή ως αιτούντος διεθνούς προστασίας. Παραθέτω κατωτέρω το σχετικό απόσπασμα το οποίο υιοθετώ:

« […]

86.          Σχετικά με τον ισχυρισμό περί νομιμοποίησης των Καθ' ων η αίτηση να προβούν σε έκδοση απόφασης επιστροφής, ενόψει της ιδιότητας της Αιτήτριας ως Αιτήτριας ασύλου , επισημαίνεται ότι βάσει του άρθρου 18 (7Β) (α1) του Περί Προσφύγων Νόμου (η υπογράμμιση είναι δική μου), έπειτα από την τροποποίηση με τον 142(I)/ 2020 Τροποποιητικό Νόμο «(7Β) Σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος απορρίπτει αίτηση, αναφορικά με το καθεστώς πρόσφυγα ή/και το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας -  [.](α1) διατάσσει την επιστροφή και/ή απομάκρυνση και/ή απέλαση του αιτητή, η οποία αποτελεί  αναπόσπαστο τμήμα της απόφασης του Προϊσταμένου, δυνάμει των διατάξεων του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, εφόσον δε υφίσταται ήδη σε ισχύ άλλη απόφαση επιστροφής και/ή απομάκρυνσης και/ή απέλασης, θεωρείται ότι η εν λόγω απόφαση ενσωματώνεται στην απορριπτική απόφαση και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής, [.]».

87.          Εν προκειμένω, δεν αμφισβητείται η ορθότητα της εναρμόνισης και των εθνικών εναρμονιστικών διατάξεων, οι οποίες είναι αυτές που έχουν άμεση ισχύ καταρχήν και όχι οι διατάξεις της Οδηγίας 2013/32. (Βλ. Α.Ε. Αρ. 56/2010, Sigma Radio T.V. Public v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, ημερ. 3.4.2015, Α.Ε. Αρ. 156/2012, Mustafa Haghilo v. Γενικού Διευθυντή Υπουργείου Εσωτερικών, ημερ. 27/2/2018, Έφεση κατά απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου αρ. 81/19,  xxx Alabdala v. Δημοκρατίας, ημερ. 20.7.2021 ECLI:CY:AD:2021:A330, Απόφαση του του ΔΕΕ, της 13ης Νοεμβρίου 1990, C-106/89, Marleasing S.A, σκέψη 8).

88.          Το ΔΕΕ εξάλλου στην απόφαση Gnandi (απόφαση στην υπόθεση C-181/16, Gnandi, ημερ. 19.6.2018, ECLI:EU:C:2018:465) εξετάζοντας νομοθεσία κράτους- μέλους η οποία χορηγούσε αρμοδιότητα έκδοσης απόφασης επιστροφής ήδη από την απόρριψη αίτησης παροχής καθεστώτος διεθνούς προστασίας από την αρμόδια αρχή, έκρινε ότι:

 «Η οδηγία 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και τις διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών, ερμηνευόμενη σε συνδυασμό με την οδηγία 2005/85/ΕΚ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2005, σχετικά με τις ελάχιστες προδιαγραφές για τις διαδικασίες με τις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν και ανακαλούν το καθεστώς του πρόσφυγα, και με γνώμονα την αρχή της μη επαναπροωθήσεως και το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής, που κατοχυρώνονται με το άρθρο 18, το άρθρο 19, παράγραφος 2, και το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει την έννοια ότι δεν αντιβαίνει σε αυτήν η έκδοση αποφάσεως περί επιστροφής, βάσει του άρθρου 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/115, εις βάρος υπηκόου τρίτης χώρας ο οποίος υπέβαλε αίτηση παροχής διεθνούς προστασίας, ήδη από της εκ μέρους της υπεύθυνης αρχής απορρίψεως της αιτήσεως αυτής ή μαζί με αυτήν στο πλαίσιο της ιδίας διοικητικής πράξεως και, ως εκ τούτου, πριν από την εκδίκαση της ένδικης προσφυγής κατά της απορρίψεως αυτής, υπό την προϋπόθεση, μεταξύ άλλων, ότι το οικείο κράτος μέλος διασφαλίζει την αναστολή του συνόλου των εννόμων αποτελεσμάτων της αποφάσεως επιστροφής εν αναμονή της εκδικάσεως της προσφυγής αυτής, ότι ο αιτών αυτός δύναται, κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, να απολαύει των δικαιωμάτων που παρέχονται βάσει της οδηγίας 2003/9/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Ιανουαρίου 2003, σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων άσυλο στα κράτη μέλη, και να προβάλει οποιαδήποτε μεταβολή των περιστάσεων η οποία επήλθε κατόπιν της εκδόσεως της αποφάσεως αυτής περί επιστροφής και η οποία δύναται να έχει ουσιώδη σημασία για την εκτίμηση της καταστάσεως του ενδιαφερομένου βάσει της οδηγίας 2008/115, ιδίως δε του άρθρου της 5, στοιχεία των οποίων η διακρίβωση απόκειται στο εθνικό δικαστήριο.».

89.          Λαμβάνοντας υπόψιν την αναστολή της απόφασης επιστροφής και της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης μέχρι την έκδοση απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου, την οποία η Αιτήτρια πληροφορήθηκε (ερ. 50 διοικητικού φακέλου), ότι δεν λαμβάνει χώρα επίκληση οποιασδήποτε στέρησης των δικαιωμάτων της ως αιτούσας άσυλου, καθώς και την αρμοδιότητα του παρόντος Δικαστηρίου όπως αυτή καθορίζεται από το άρθρο 11(1)(α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018, δεν είναι δυνατό παρά να κριθεί ότι ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου προέβη σε έκδοση της απόφασης επιστροφής δρώντας σε συμφωνία με τον περί Προσφύγων Νόμο και το πρωτογενές και παράγωγο ενωσιακό δίκαιο.

[…]».

Επομένως, σύμφωνα με τα πιο πάνω λεχθέντα, εμφαίνεται ξεκάθαρα ότι ο αρμόδιος λειτουργός έκδωσε την απόφαση επιστροφής σύμφωνα με το εθνικό και ενωσιακό δίκαιο, συμμορφούμενος με τις επιταγές του καθότι ως μπορεί να διαπιστωθεί από την επιστολή ημερ. 10/02/2022  ( ερυθρό 65 του Διοικητικού Φακέλου), ο αιτητής ενημερώθηκε δεόντως περί του ότι η απόφαση επιστροφής του και η οικειοθελής αναχώρησης του αναστέλλονται είτε μέχρι την λήξη της χρονικής περιόδου που τίθεται για προσβολή της προσβαλλόμενης απόφασης, σε περίπτωση που δεν καταχωρηθεί σχετική προσφυγή στο αρμόδιο δικαστήριο είτε με την έκδοση δικαστικής απόφασης από το ΔΔΔΠ όπου απορρίπτεται η προσφυγή. Πρόσθετα, δεν προβλήθηκε από τον συνήγορο του αιτητή οποιοσδήποτε ισχυρισμός ότι έχει λάβει χώρα οποιαδήποτε στέρηση των δικαιωμάτων του αιτούντος εν αναμονή της εκδικάσεως της προσφυγής αυτής, ούτως ώστε να χωρούσε επίκληση τέτοιου είδους ισχυρισμού.

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίπτεται ως αβάσιμος.

Η μη συμπερίληψη στη γραπτή αγόρευση του αιτητή ισχυρισμών που αφορούν την ουσία της υπόθεσης, δεν αποστερεί την εξουσία από το παρόν Δικαστήριο να προχωρήσει να εξετάσει την προσφυγή του αιτητή και να ελέγξει την ορθότητα της απόφασης ήτοι να προβεί σε έλεγχο επί της ουσίας σύμφωνα με το άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας του 2018 (Ν. 73 (Ι)/2018).

 

Κατά την υποβολή αιτήματος διεθνούς προστασίας, ο αιτητής δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του διότι η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο και ότι οι ιρανικές αρχές τον αναζητούσαν (βλ.ερ.6-4, μετάφραση ερ. 21-18 του Δ.Φ.).  

 

Στο πλαίσιο της προσωπικής του συνέντευξης, ζητηθείς να προσδιορίσει τον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του, ο Αιτητής δήλωσε πως γεννήθηκε και μεγάλωσε στη πόλη Borujerd μέχρι και τη στιγμή εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του. Ισχυρίστηκε ότι δεν έχει ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ εξήγησε ότι βρίσκεται σε διάσταση με τη σύζυγο του, η οποία βρίσκεται στο Borujerd, όπως και ο υιός του. (βλ. ερ. 44 ,43 του Δ.Φ.). Οι γονείς και τα αδέλφια του διαμένουν στο Borujerd και διατηρεί επικοινωνία με τους γονείς του και τον υιό του (βλ. ερ.43 του Δ.Φ.). Σε σχέση με την εργασιακή του εμπειρία δήλωσε πως εργαζόταν ως συγκολλητής στο Δήμο για περίπου 7 έτη (βλ.ερ. 42 του Δ.Φ.). Εξήγησε πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του νόμιμα στις 15/11/2018 (βλ.ερ. 41 του Δ.Φ).

 

Ως προς τους λόγους για τους οποίους φέρεται να εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι έμπλεξε σε διαμαρτυρίες και τράβηξε κάποια βίντεο και φωτογραφίες, χωρίς όμως συγκεκριμένο λόγο. Ισχυρίστηκε ότι οι Basijis ή πράκτορες με πολιτικά ρούχα, αντιλήφθηκαν ότι έβγαζε φωτογραφίες και βίντεο, του κατέστρεψαν το τηλέφωνο, τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν στην εθνική ασφάλεια. Ο αιτητής δήλωσε ότι ανακρίθηκε για τις φωτογραφίες και παρέμεινε υπό κράτηση για λίγο καιρό και χρειάστηκε να ετοιμάσει ορισμένα έγγραφα για να αφεθεί ελεύθερος. Επιπλέον, αναφέρθηκε και σε ένα άλλο περιστατικό, όπου τον συνέλαβαν λόγω κατανάλωσης αλκοόλ (βλ.ερ.39 του Δ.Φ.).  Ερωτηθείς τι φοβάται εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, δήλωσε ότι θα προβεί και σε άλλα λάθη που θα έχουν ως αποτέλεσμα τη κράτηση του και την παραπομπή σε δίκη. Πρόσθεσε ότι δεν έγινε δίκη για το προηγούμενο περιστατικό καθότι προσκόμισε τα έγγραφα και έτσι έλαβε την άδεια να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του (βλ.ερ. 39 του Δ.Φ.). Αναφορικά με τις διαδηλώσεις, εξήγησε ότι πραγματοποιήθηκε στη Borujerd στις 16/07/2018, δεν γνώριζε ότι θα πραγματοποιείτο διαμαρτυρία, απλά έτυχε να βρίσκεται σε υπηρεσία. Ως προς τον λόγο της διαμαρτυρίας δήλωσε ότι γίνονται κάθε χρόνο λόγω του πληθωρισμού. Ισχυρίστηκε ότι τον χτύπησαν και τον μετέφεραν σε κέντρο κράτησης επειδή είδε την διαμαρτυρία και τράβηξε κάποιες φωτογραφίες και βίντεο. Αναφορικά με την κράτηση του, δήλωσε ότι μεταφέρθηκε σε κέντρο κράτησης την ίδια ημέρα, του είχαν δεμένα τα μάτια, και κάποιος από την υπηρεσία πληροφοριών τον μετέφερε στα γραφεία τους και τον ανέκριναν (βλ.ερ. 38 του Δ.Φ.). Ως ανέφερε, παρέμεινε υπό κράτηση μέχρι τις 05/09/2018. Κληθείς να περιγράψει τις ημέρες που βρισκόταν υπό κράτηση, δήλωσε ότι συνεχώς άλλαζε δωμάτιο, τον έβαζαν σε ένα αυτοκίνητο χωρίς να γνωρίζει τη διαδρομή και ο υπεύθυνος αξιωματικός τον ανέκρινε, χωρίς να δύναται να τον δει διότι ήταν συνεχώς πίσω από τη πλάτη του. Προκειμένου να αφεθεί ελεύθερος προσκόμισε έγγραφο ιδιοκτησίας της οικίας του. Ισχυρίστηκε ότι η ελευθερία του ήταν προσωρινή, διευκρινίζοντας ότι μπορεί να τον καλέσουν ανά πάσα στιγμή για ανάκριση. Μέχρι τον Νοέμβριο δήλωσε ότι κλήθηκε 3 ή περισσότερες φορές για ανάκριση, όπου τον ρωτούσαν τις ίδιες ερωτήσεις (βλ.ερ. 37 του Δ.Φ.). Σχετικά με το περιστατικό σύλληψης του λόγω κατανάλωσης αλκοόλ, δήλωσε ότι πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2017. Ερωτηθείς εάν οι αρχές της χώρας καταγωγής του, θα του επιτρέψουν την είσοδο σε περίπτωση επιστροφής απάντησε θετικά, αλλά φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να ξαναφύγει από τη χώρα και ότι θα τον συλλάβουν (βλ.ερ. 36 του Δ.Φ.)

Ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τις δηλώσεις του αιτητή, κατά το στάδιο της συνέντευξης του, σχημάτισε δυο ουσιώδεις ισχυρισμούς, έναν αναφορικά με την ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής του και έναν δεύτερο ότι ο αιτητής είδη τυχαία μια διαμαρτυρία, όπου τράβηξε φωτογραφίες και βίντεο και συνελήφθη από τις αρχές.

Ειδικότερα, στον πρώτο κρίθηκε ότι στοιχειοθετήθηκε τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική αξιοπιστία του Αιτητή.

Σε ό,τι αφορά τον δεύτερο ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι οι αναφορές του αιτητή ήταν γενικές, ασυνεπείς και δεν παρείχε ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες. Ειδικότερα, ως κατέγραψε ο αρμόδιος λειτουργός, ο αιτητής εξήγησε χωρίς τεκμηρίωση ότι ενεπλάκη τυχαία σε διαμαρτυρία που έγινε στις 16/07/2018, ότι είδε τους διαδηλωτές ενώ εργαζόταν και τράβηξε φωτογραφίες και βίντεο χωρίς συγκεκριμένο λόγο, σημειώνοντας ότι τον είδαν οι Basijis και τον μετέφεραν σε κέντρο κράτησης. Ως επισημαίνεται, ο Αιτητής δήλωσε ότι δεν γνώριζε ότι οι διαμαρτυρίες θα πραγματοποιούνταν, δεν συμμετείχε ενεργά, προσθέτοντας ότι αφορούσαν τον πληθωρισμό στη χώρα, αναφορά που έρχεται σε αντίθεση με τις δηλώσεις του, ότι δεν γνώριζε για τις διαμαρτυρίες. Οι δηλώσεις του ως προς τη σύλληψη του δεν είχαν συγκεκριμένη σειρά ή λεπτομέρειες, δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει τι συνέβη στο κέντρο κράτησης ενώ όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει τι τον ρωτούσαν κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, απάντησε γενικά ότι τον ρωτούσαν σε τι είδους ομάδα ανήκει και για ποιον εργαζόταν. Ασαφής ήταν η απάντηση του αναφορικά με την διάρκεια κράτησης του, εκτιμώντας ότι κρατήθηκε για περίπου 20 ημέρες. Ως τονίζει ο αρμόδιος λειτουργός, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να περιγράψει τι συνέβη τις 20 ημέρες που βρισκόταν υπό κράτηση, ενώ ασυνεπείς κρίθηκαν και οι αναφορές του ως προς τον αξιωματικό που τον ανέκρινε. Ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ασαφείς τις αναφορές του ως προς του ότι παρευρέθηκε άλλες 3-4 φορές για ανάκριση, εντός περιόδου τριών μηνών από τη αποφυλάκιση του, χωρίς να είναι σε θέση να δώσει λεπτομέρειες. Δεν υπήρξε οιανδήποτε εξέλιξη από τότε που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και κρίθηκαν ασυνάρτητες οι αναφορές του ότι φοβάται ότι σε περίπτωση που επιστρέψει στην χώρα του μπορεί να προβείσε κάτι που να συλληφθεί και να καταλήξει σε δίκη.

Κατά την εκτίμηση της εξωτερικής αξιοπιστίας, ο αρμόδιος λειτουργός επισήμανε, ότι δεν υπάρχουν εξωτερικές πηγές που να επιβεβαιώνουν ότι δεν έγιναν διαμαρτυρίες στη πόλη Borujerd τον Ιούλιο του 2018 («that there are no external sources confirming that no protests took place in Borujerd»), όπως επίσης την έλλειψη τεκμηρίωσης από τον αιτούντα, η μαρτυρία του είναι το μόνο στοιχείο που υφίσταται προς αξιολόγηση και διαπιστώθηκε ότι είναι συνεπής και ασαφής, καθώς ο αιτών δεν ήταν σε θέση να παρέχει λεπτομέρειες για τις διαμαρτυρίες και τη σύλληψη του, επομένως η εσωτερική και εξωτερική αξιοπιστία του δεν στοιχειοθετήθηκε.

Ακολούθως, ο αρμόδιος λειτουργός προέβη σε αξιολόγηση κινδύνου στη βάση του μοναδικού αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού. Στα πλαίσια της εν λόγω αξιολόγησης, ο αρμόδιος λειτουργός, αφού έλαβε υπόψη όλα τα συναφή στοιχεία που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματος του Αιτητή κατέληξε ότι δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι σε περίπτωση που επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

Ενόψει των πιο πάνω ευρημάτων, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν δικαιούται προσφυγικό καθεστώς, αφού στο πρόσωπο του δεν συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης για ένα από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3 και 3Δ του Περί Προσφύγων Νόμου ήτοι την εθνικότητα την φυλή, τη θρησκεία, την ιδιότητα μέλους σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή την πολιτική γνώμη όπως περιγράφεται στο άρθρο 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 και το άρθρο 10 της οδηγίας 2011/95/ΕΕ. Περαιτέρω, ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε ότι δεν δικαιολογείται αναγνώριση συμπληρωματικής προστασίας στο πρόσωπο του αιτητή, καθότι ο κίνδυνος που μπορεί να αντιμετωπίσει σε περίπτωση επιστροφής του δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης, ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας, δυνάμει του άρθρου 15, εδάφια (α) και (β), της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο 19(2), εδάφια (α) και (β), του περί Προσφύγων Νόμου). Επιπρόσθετα, η αρμόδια αρχή, έκρινε ότι ούτε και οι προϋποθέσεις για χορήγηση συμπληρωματικής προστασίας συντρέχουν δυνάμει του άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου), καθότι διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχουν πληροφορίες που να υποδεικνύουν ότι η κατάσταση στο Ιράν χαρακτηρίζεται ως διεθνή ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, ώστε να πιστεύεται ότι ο αιτητής θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή ως άμαχος πολίτης κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του. 

Παρατηρείται, ωστόσο, ότι οι καθ΄ων η αίτηση δεν έχουν προβεί σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής και τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή. Εντούτοις, λόγω της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου, θα προχωρήσω σε ανεξάρτητη  και επικαιροποιημένη έρευνα αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής αλλά και στον τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής του αιτητή.

Ανεξαρτήτως της ως άνω κατάληξής μου, θα προχωρήσω να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης στη βάση του άρθρου 11 (3) (α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(I)/2018).

Όσον αφορά το πρώτο ισχυρισμό, ο οποίος αφορά τα προσωπικά στοιχεία του αιτητή, παρατηρώ ότι ορθώς ο αρμόδιος λειτουργός αποδέχθηκε ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο τον ισχυρισμό.

Όσον αφορά τον δεύτερο ισχυρισμό, λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του Αιτητή, ως αυτές προβλήθηκαν καθόλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του και οι οποίες παρατέθηκαν λεπτομερώς ανωτέρω, παρατηρώ εκ προοιμίου ότι το αφήγημα του ήταν γενικό και υπέπεσε σε πολλές ασάφειες και ανακρίβειες, οι οποίες πλήττουν καίρια την αξιοπιστία του.

 

Όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε  κανέναν ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη, αντιθέτως, ο ίδιος με δικές του υποθέσεις υποστήριξε ότι εάν και εφόσον προβεί σε άλλες πράξεις θα τον συλλάβουν και θα τον δικάσουν. Περαιτέρω, υποστήριξε ότι η αποχώρηση από τη χώρα καταγωγής του ήταν επιθυμία του πατέρα του. Παρατηρώ πως ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση ως διαπιστώθηκε από τους Καθ'ων η αίτηση να παραθέσει επαρκείς και συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τη σύλληψη και κράτηση του, για τις οποίες ευλόγως θα αναμένονταν να παραθέσει με σαφήνεια και επάρκεια πληροφοριών λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως ο αιτητής εξιστόρησε προσωπικές του εμπειρίες. Ως προς τη διάρκεια της κράτησης του διαπιστώνω ότι ο αιτητής δήλωσε ότι συνελήφθη την ημέρα της διαμαρτυρίας, για περίοδο 20 ημερών, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση περί της διάρκειας αλλά και της χρονικής σειράς υπό την οποία έλαβαν χώρα τα γεγονότα στα οποία αναφέρθηκε κατά την συνέντευξη του. Επίσης, ο Αιτητής εγκατέλειψε νόμιμα τη χώρα καταγωγής του και δεν εκκρεμεί ως ανέφερε οποιαδήποτε δικαστική διαδικασία εναντίον του.

 

Σχετικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, σύμφωνα με πηγές πληροφόρησης, κατά τη διάρκεια του έτους 2018, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις κατά της φτώχειας, της διαφθοράς και του αυταρχισμού σε ολόκληρη της χώρα. Κατά τη διάρκεια του έτους, περισσότεροι από 7.000 διαδηλωτές, φοιτητές, δημοσιογράφοι, περιβαλλοντικοί ακτιβιστές, εργαζόμενοι και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων δικηγόρων, ακτιβιστών για τα δικαιώματα των γυναικών, ακτιβιστών για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και συνδικαλιστών, συνελήφθησαν, πολλοί αυθαίρετα. Εκατοντάδες καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης ή μαστίγωμα και τουλάχιστον 26 διαδηλωτές σκοτώθηκαν. Εννέα άτομα που συνελήφθησαν σε σχέση με τις διαδηλώσεις πέθαναν υπό κράτηση υπό ύποπτες συνθήκες. Καθ' όλη τη διάρκεια του έτους και ιδιαίτερα κατά τους μήνες Ιανουάριο, Ιούλιο και Αύγουστο, οι ιρανικές αρχές διέλυαν βίαια ειρηνικές διαδηλώσεις, ξυλοκοπώντας άοπλους διαδηλωτές και χρησιμοποιώντας εναντίον τους αληθινά πυρομαχικά, δακρυγόνα και κανόνια νερού. Χιλιάδες άνθρωποι συνελήφθησαν και κρατήθηκαν αυθαίρετα. Κατά τη διάρκεια του έτος προκλήθηκαν και διαμαρτυρίες για καθυστερήσεις, τη μη καταβολή των μισθών εν μέσω υψηλών επιπέδων πληθωρισμού, την εκτίναξη του κόστους διαβίωσης και τις κακές συνθήκες εργασίας. Προκλήθηκαν πολυάριθμες απεργίες και ώθησε τους εργαζόμενους να βγουν κατά χιλιάδες στους δρόμους για να ζητήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και προστασία από την κυβέρνηση. Ωστόσο, αντί να αντιμετωπίσουν τα παράπονά τους, οι ιρανικές αρχές συνέλαβαν τουλάχιστον 467 εργαζόμενους, μεταξύ των οποίων εκπαιδευτικούς, οδηγούς φορτηγών και εργάτες εργοστασίων, κάλεσαν άλλους για ανάκριση και υπέβαλαν πολλούς σε βασανιστήρια και άλλη κακομεταχείριση. Δεκάδες καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης. Τα ιρανικά δικαστήρια επέβαλαν επίσης ποινές μαστίγωσης συνολικού ύψους σχεδόν 3.000 μαστιγώσεων σε 38 εργάτες.[1]

 

Κατόπιν περαιτέρω έρευνας του παρόντος Δικαστηρίου, στη βάση δεδομένων ACLED, την χρονική περίοδο που ισχυρίζεται ο Αιτητής ότι διεξήχθη η διαμαρτυρία, ήτοι την 16/07/2018 στη πόλη Borujerd, δεν ανευρέθηκαν οποιαδήποτε περιστατικά ασφαλείας στη επαρχία Lorestan, όπου υπάγεται η πόλη Borujerd κατά τον μήνα Ιούλιο του 2018.[2]

 

Έπειτα από την ως άνω έρευνα του Δικαστηρίου, παρατηρείται ότι πράγματι καθόλη τη διάρκεια του έτους 2018 πραγματοποιήθηκαν διαμαρτυρίες αναφορικά με τις συνθήκες διαβίωσης των πολιτών στο Ιράν, εντούτοις, στο τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής του αιτητή δεν ανευρέθηκαν πληροφορίες αναφορικά με διαμαρτυρίες, και ως εκ τούτου, κρίνω ότι ορθά ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίφθηκε λόγω έλλειψης εσωτερικής και εξωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή.

 

Επομένως, η Υπηρεσία Ασύλου ορθά έκρινε ότι ο Αιτητής, συνεπεία της έλλειψης αξιοπιστίας του ισχυρισμού του, δεν εμπίπτει στο άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου για χορήγηση προσφυγικού καθεστώτος.

 

Υπό το φως των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση υπόθεσης που έγιναν αποδεκτά, κρίνεται ότι ορθώς οι Καθ' ων η αίτηση διαπίστωσαν, σύμφωνα και με τα πιο πάνω, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση του Αιτητή ως πρόσφυγα, καθώς όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο αιτητής δεν τεκμηρίωσε κατά τρόπο κανένα απολύτως ισχυρισμό ο οποίος στοιχειοθετεί βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης, που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα στο πρόσωπό του, έτσι όπως η έννοια του πρόσφυγα ερμηνεύεται στην Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από τον Περί Προσφύγων Νόμο, καθότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων σύμφωνα με το άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Συνακόλουθα ο αιτητής δεν επικαλέστηκε κανέναν ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη υπό τη μορφή θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων, εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης ή τιμωρίας, για να του δοθεί συμπληρωματική προστασία σύμφωνα με το άρθρο 19 (2) (α), (β) του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Περαιτέρω, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, ο Αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής  στη χώρα καταγωγής του θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπουν, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα του Αιτητή, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί στην πόλη Borujerd, η οποία έχει γίνει δεκτό ότι αποτελεί τον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του.

 

Σύμφωνα με το διαδραστικό χάρτη του portal Rule of Law in Armed Conflict (RULAC), το Ιράν δεν βρίσκεται σε κατάσταση διεθνούς ή μη διεθνούς ένοπλης σύρραξης.[3]

 

Σε έγκυρη πηγή, ήτοι άρθρο του ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού Radio Free Europe/ Radio Liberty δημοσιευθέν τον Ιανουάριο του 2023, καταγράφονται τα όσα ακολουθήσαν του Σεπτεμβρίου του 2022 όταν και ξέσπασαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στο Ιράν για το θάνατο της γυναίκας που απεβίωσε κατά την κράτηση της από τις αστυνομικές αρχές, κατόπιν σύλληψης της. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι, βάσει πηγής του άρθρου, τουλάχιστον 527 πρόσωπα δολοφονήθηκαν στο Ιράν από την έναρξη των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, μεταξύ των οποίων 71 ανήλικοι και 70 μέλη της αστυνομίας και των δυνάμεων ασφαλείας. Υπολογίζεται ότι 20.000 πρόσωπα συνελήφθησαν, ενώ περισσότερα από 100 βρίσκονται αντιμέτωπα με θανατική ποινή. Αναφέρεται ακόμα ότι αρκετοί διαδηλωτές έχουν ήδη εκτελεστεί, ενώ οι αρχές του Ιράν δεν έχουν παράσχει πληροφορίες επί του συνολικού αριθμού θανάτων και συλλήψεων.[4]

 

Περαιτέρω, σε περιφερειακή αναφορά για την κατάσταση ασφαλείας στη Μέση Ανατολή εκδοθείσα από τη βάση δεδομένων ACLED (Armed Conflict Location& Event Data Project) που αφορά το Δεκέμβριο 2022, καταγράφονται οι πρώτες δύο εκτελέσεις διαδηλωτών, ενώ περίπου 100 διαδηλωτές βρίσκονται σε κίνδυνο εκτέλεσης, έχοντας ήδη λάβει θανατική ποινή ή έχοντας κατηγορηθεί για εγκλήματα τιμωρούμενα με θανατική ποινή. Η ίδια πηγή καταγράφει πως αν και αρκετές διαδηλώσεις έλαβαν χώρα σε απάντηση των εκτελέσεων, ο συνολικός αριθμός των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων μειώθηκε το Δεκέμβριο περισσότερο από 45% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Σποραδικές διαδηλώσεων εξακολούθησαν σε τουλάχιστον 25 επαρχίες της χώρας, ενώ, ιδίως, σε κουρδικές πόλεις έλαβαν βίαιο χαρακτήρα, με εμπρησμούς και επιθέσεις με Molotov κατά κυβερνητικών κτιρίων και εδρών των δυνάμεων ασφαλείας και του κλήρου. Κατά τη διάρκεια του Δεκεμβρίου φέρεται να απεβίωσαν τουλάχιστον τρεις διαδηλωτές και ένα μέλος των δυνάμεων ασφαλείας.[5]

 

Σύμφωνα επιπλέον με άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα ACLED τον Απρίλιο του 2023, «οι διαδηλώσεις οι οποίες λαμβάνουν χώρα σε όλη την επικράτεια σε μεγάλο βαθμό έχουν εξασθενίσει το 2023, και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το καθεστώς του Ιράν αντιμετωπίζει άμεση απειλή κατάρρευσης. Ο τελευταίος γύρος διαδηλώσεων δεν εξελίχθηκε σε ένα οργανωμένο κίνημα, ενώ εξέλιπε ο συντονισμός, η ηγεσία και η στρατηγική. Ενώ το κίνημα απολάμβανε υποστήριξης από την ευρύτερη κοινωνία, ο αριθμός των διαδηλωτών παρέμεινε μικρός. [..]». [6]

 

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Human Rights Watch για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν, η οποία καλύπτει το έτος 2023, αναφέρεται πως «οι ιρανικές αρχές κατέστειλαν βάναυσα τις διαμαρτυρίες με το πρόταγμα «γυναίκα, ζωή, και ελευθερία» που πυροδοτήθηκαν μετά τον θάνατο της Mahsa Jina Amini, μιας Ιρανο – Κούρδισα από την αστυνομία τον Σεπτέμβριο του 2022, σκοτώνοντας εκατοντάδες και συλλαμβάνοντας χιλιάδες διαδηλωτές. Δεκάδες ακτιβιστές, συμπεριλαμβανομένων υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μελών εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων και αντιφρονούντων, παραμένουν στη φυλακή με αόριστες κατηγορίες περί κινδύνου για την εθνική ασφάλεια ή εκτίουν ποινές μετά από κατάφωρα άδικες δίκες. Η ατιμωρησία των δυνάμεων ασφαλείας είναι ανεξέλεγκτη, χωρίς να διεξάγονται κυβερνητικές έρευνες για τη χρήση υπερβολικής και θανατηφόρας βίας, βασανιστηρίων, σεξουαλικών επιθέσεων και άλλων σοβαρών κακοποιήσεων από τις δυνάμεις ασφαλείας. Οι αρχές έχουν επεκτείνει τις προσπάθειές τους για την επιβολή καταχρηστικών νόμων για την υποχρεωτική χρήση της χιτζάμπ. Οι υπηρεσίες ασφαλείας έχουν επίσης στοχοποιήσει μέλη από τις οικογένειές εκείνων που σκοτώθηκαν στις διαδηλώσεις».[7]

 

Τα ανωτέρω επιβεβαιώνονται και από έκθεση του Freedom House για την χώρα, η οποία καλύπτει το έτος 2023, και στην οποία αναφέρεται πως οι Ιρανικές αρχές συνέχισαν μια εκστρατεία καταστολής μετά το κίνημα διαμαρτυρίας "Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία", εντείνοντας την πίεση στους διαφωνούντες και τους ακτιβιστές ενόψει της επετείου ενός έτους τον Σεπτέμβριο. Παρόλα αυτά, οι διαδηλώσεις για την επέτειο πραγματοποιήθηκαν, και ορισμένες από αυτές αντιμετωπίστηκαν με βίαιη αντίδραση από τις δυνάμεις ασφαλείας. Επίσης, οι ιρανικές αρχές προσπαθούν να αυξήσουν τις ποινές για όσες γυναίκες παραβιάζουν τον υποχρεωτικό νόμο για την hijab καθώς και πολλά άτομα συνελήφθησαν για την αντίθεση τους στο καθεστώς το 2023.[8]

Ειδικότερα όσον αφορά την επαρχία Lorestan, όπου υπάγεται η πόλη Borujerd για σκοπούς πληρότητας της έρευνας, παραθέτω αριθμητικά δεδομένα επί των περιστατικών ασφαλείας στη συγκεκριμένη περιοχή. Σύμφωνα με την βάση δεδομένων ACLED,  κατά την περίοδο 01/06/2024 - 30/05/2025 καταγράφηκαν συνολικά 76 περιστατικά ασφαλείας χωρίς απώλειες. Tα περιστατικά αφορούν 76 διαμαρτυρίες.[9] Σημειώνεται ωστόσο πως στη πόλη Borujerd, την ανωτέρω χρονική περίοδο σημειώθηκαν 20 περιστατικά, τα οποία καταγράφηκαν ως διαμαρτυρίες χωρίς θύματα.[10]  

Δεδομένου ότι ο πληθυσμός της επαρχίας Lorestan ανέρχεται περί τoυς 1,823,000  κατοίκους[11], καθίσταται σαφές ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός περιστατικών ασφαλείας δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε η κατάσταση στην εν λόγω περιοχή να μπορεί να χαρακτηριστεί ως κατάσταση αδιάκριτης βίας.

Κατά συνέπεια, η πόλη Borujerd, της επαρχίας Lorestan, τόπος καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή, δεν φαίνεται να πλήττεται από συγκρούσεις και περιστατικά βίας οι οποίες πληρούν το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ως αυτό ερμηνεύθηκε νομολογιακά στις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 - Diakité του ΔΕΕ^[12]. Πέραν τούτου, λαμβάνοντας υπόψιν και το προσωπικό προφίλ του αιτητή, διαπιστώνω ότι απουσιάζουν ιδιαίτερες επιβαρυντικές περιστάσεις, δεδομένου ότι ο αιτητής συνιστά ενήλικα, υγιή, με εργασιακή εμπειρία και με υποστηρικτικό/οικογενειακό δίκτυο στο Ιράν. Συμπερασματικά, δεν κρίνω ότι ανακύπτουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο αιτητής θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην επαρχία Lorestan.

Έχοντας εξετάσει τα ανωτέρω, ορθά η Υπηρεσία Ασύλου έκρινε ότι ο Αιτητής δε εμπίπτει στις πρόνοιες του νόμου αναφορικά με την χορήγηση επικουρικής προστασίας.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου τα οποία περιορίζονται στο περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου, αφού ουδεμία περαιτέρω μαρτυρία προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσας προς υποστήριξη της αιτήσεως, καταλήγω ότι ορθώς κρίθηκε επί της ουσίας ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο προσφυγικό καθεστώς αλλά ούτε στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €1000 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

 

                                                                                 Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.