ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υποθ. Αρ.: 1405/24

30 Ιουνίου 2025

[Α.Α. ΑΓΡΟΤΗ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

Ε.Ε.J.

Αιτητής

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω

Υπουργείου Εσωτερικών, Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ’ ων η Αίτηση

.....................

 

Αίτηση ημερομηνίας 19/12/2024 για προσαγωγή μαρτυρίας

 

Χρ. Παφίτη (κα) για Ελ. Μυριάνθους (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Ι. Χαραλάμπους (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η Αίτηση

 

Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η   Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Με την παρούσα προσφυγή, ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου η οποία περιέχεται στην επιστολή ημερομηνίας 09/04/2024 σύμφωνα με την οποία το αίτημά του για παραχώρηση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας απορρίφθηκε.

Αμέσως μετά την συμπλήρωση των αγορεύσεων των μερών, στις 19/12/2024, καταχωρήθηκε από πλευράς του Αιτητή, η υπό εξέταση αίτηση για χορήγηση άδειας προσαγωγής μαρτυρίας.

 

Με την υπό εξέταση αίτηση, ο Αιτητής αιτείται Διάταγμα του Δικαστηρίου, με το οποίο να δίδεται άδεια για προσαγωγή μαρτυρίας υπό μορφή ένορκης δήλωσης (εφεξής «προτεινόμενη ένορκη δήλωση») ώστε να τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου έγγραφα τα οποία κατά τη θέση του επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς του.  Όπως αναφέρεται στην ένορκη δήλωση του ιδίου του Αιτητή που συνοδεύει την υπό εξέταση αίτηση, σήμερα έχει στη κατοχή του «διατάγματα σύλληψης» τα οποία επισυνάπτει ως Τεκμήριο 1 και 2 επί της προτεινόμενης ένορκης δήλωσης που εκδόθηκαν εναντίον του από τις αρχές της χώρα καταγωγής του, «αφού βοήθησε στη μεταφορά ενός αυτονομιστή στο νοσοκομείο υπό την ιδιότητά του ως οδηγός ασθενοφόρου. Έκτοτε κατά τον ομνύοντα καταζητείται από τις αρχές της χώρας του για παροχή βοήθειας στους αυτονομιστές. Δηλώνει επίσης ότι τα εν λόγω έγγραφα είναι άμεσα σχετικά με τα επίδικα θέματα και αγγίζουν τον πυρήνα των ισχυρισμών του, είναι δε αναγκαίο όπως τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου με σκοπό να ανατραπεί η κατάληξη των Καθ’ ων η αίτηση περί αναξιοπιστίας των ισχυρισμών του.

 

Η υπό εξέταση αίτηση βασίζεται στο άρθρο 146 του Συντάγματος, στον περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Νόμος του 2015 (Ν.131(Ι)/2015) άρθρα 11 – 12, στους Περί Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικούς Κανονισμούς του 2019, στους διαδικαστικούς Κανονισμούς του Ανωτάτου Δικαστηρίου 3/1962, ειδικότερα αλλά χωρίς περιορισμό στους κανονισμούς 9, 10, 11, 12, 17, 18 και 19, στους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας και ειδικότερα, αλλά χωρίς περιορισμό Κ.κ. 4, 23 (1-8), 25, 32 (1-14), στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Θθ36, Δ.38(4) (5), Δ.39, Δ.48 ΚΚ 1, 2, 3 και 9, Δ.59 και Δ.64, στον περί Αποδείξεως Νόμο, Κεφ. 9 (όπως έχει τροποποιηθεί μεταγενέστερα) στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και σε οποιαδήποτε άλλη σχετική καθοδηγητική νομολογία, καθώς επίσης και στις γενικές και συμφυείς εξουσίες και γενική πρακτική του Δικαστηρίου[1].

 

Το δικονομικό διάβημα του Αιτητή συνάντηση την ένσταση των Καθ’ ων η αίτηση οι οποίοι την 06/02/2025 υπέβαλαν ειδοποίηση για πρόθεση υποβολής ένστασης προβάλλοντας μεταξύ άλλων τους ακόλουθους λόγους:

 

-      Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις της νομοθεσίας και της νομολογίας για να επιτραπεί από Δικαστήριο η προσαγωγή της σκοπούμενης μαρτυρίας.

-      Η μαρτυρία που επιδιώκεται να προσκομιστεί δεν επιτελεί κανένα σκοπό.

-      Η Αιτήτρια δεν έχει παρουσιάσει οποιοδήποτε πειστικό λόγο για τον οποίο δεν μπορούσε να εξασφαλίσει και παρουσιάσει τα έγγραφα που επιδιώκονται να προσαχθούν με την ένορκη δήλωσή της ενωρίτερα, και δη κατά το προηγούμενο στάδιο εξέτασης της αιτήσεώς της για διεθνή προστασία ή κατά την καταχώρηση της προσφυγής.

-      Η μαρτυρία που επιθυμεί να προσάγει ο Αιτητής, δεν είναι ούτε οψιγενή αλλά ούτε και οψιφανής. Δηλαδή, πρόκειται για έγγραφα και/ή στοιχεία και/ή μαρτυρία, τα οποία κατά τον ουσιώδη χρόνο, ο Αιτητής μπορούσε να υποβάλει και/ή ισχυριστεί κατά την καταχώρηση της προσφυγής του.

-      Η παρούσα Αίτηση προωθείται καταχρηστικά και/ή κακόπιστα από τον Αιτητή, αφού σε κάθε περίπτωση, η σκοπούμενη προς κατάθεση επιπρόσθετη μαρτυρία, δεν υποβλήθηκε για λόγους που δεν άπτονται υπαιτιότητα του Αιτητή.

-      Δεν παρατίθεται οποιαδήποτε μαρτυρία, στην βάση της οποίας να δύναται να ελεγχθεί το αίτημα του Αιτητή, αφού δεν προβάλλονται οποιοιδήποτε ικανοποιητικοί και αποδεκτοί λόγοι περί μη προσκόμισης της εν λόγω μαρτυρίας σε προηγούμενο στάδιο.

-      Δεν παρατίθεται οποιαδήποτε ικανοποιητική μαρτυρία, από την οποία να προκύπτει, αλλά ούτε και προβάλλονται οποιοιδήποτε λόγοι για τους οποίους δεν προσκόμισε η σκοπούμενη προς προσαγωγή μαρτυρία, κατά το στάδιο της υποβολής της αίτησης του.

-      Δεν αναφέρονται οποιοιδήποτε ικανοποιητικοί λόγοι, από τους οποίους να προκύπτει, πως ήρθαν στην κατοχή του Αιτητή και/ή των συγγενικών του προσώπων τα εν λόγω έγγραφα.

-      Ο διοικητικός φάκελος περιέχει ό,τι είναι απαραίτητο για να κριθεί η παρούσα υπόθεση και σε κάθε περίπτωση, αποτελεί το μόνο νόμιμο υπόβαθρο της επίδικης απόφασης.

-      Η παρούσα καταχωρήθηκε καθυστερημένα και/ή με υπέρμετρη καθυστέρηση και/ή καταχρηστικά.

-       

Την ένσταση των Καθ' ων η αίτηση συνοδεύει ένορκη δήλωση της κας Λ. Βελίκοβας, Δικηγόρου για Γενικό Εισαγγελέα, η οποία υποστηρίζει τους πιο πάνω ισχυρισμούς.

 

Προς υποστήριξη της αίτησης, η συνήγορος του Αιτητή με την γραπτή της αγόρευση αφού παραθέτει τα γεγονότα της υπόθεσης προβάλει ότι η μαρτυρία που επιχειρείται να προσαχθεί είναι σημαντική και θα πρέπει τα επισυναπτόμενα στην ένορκη δήλωση του Αιτητή τεκμήρια να τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου αφού ο λειτουργός ασύλου δεν έκρινε αξιόπιστο τον ισχυρισμό του Αιτητή ότι καταζητείται από τις αρχές της χώρας του παρά το γεγονός ότι αναφέρθηκε λεπτομερώς στην συνέντευξη του στα γεγονότα που έλαβαν χώρα. Τα υπό προσαγωγή έγγραφα, όπως ισχυρίζεται η συνήγορός του Αιτητή υποστηρίζουν, αποδεικνύουν και επιβεβαιώνουν την αλήθεια των θέσεων του Αιτητή όπως και των γεγονότων που ανέφερε στην συνέντευξη του. Ως προς τον χρόνο υποβολής της αίτησης, η συνήγορος ισχυρίζεται πως τα έγγραφα δεν είχαν προσκομιστεί από τον Αιτητή νωρίτερα καθότι δεν βρίσκονταν στην κατοχή του κατά την καταχώρηση της προσφυγής και μόλις τα παρέλαβε από οικείο του πρόσωπο προέβη στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου.

 

Από την πλευρά τους οι Καθ’ ων η αίτηση, τονίζουν ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την επιτυχία της υπό εξέταση αίτησης. Αποτελεί θέση των Καθ’ων η αίτηση, ότι από τα υπό προσαγωγή έγγραφα που αφορούν σε κατ’ ισχυρισμό εντάλματα σύλληψης, από τα οποία δεν προκύπτει, ούτε ημερομηνία έκδοσης, ούτε η νομική βάση των κατ΄ισχυρισμών αδικημάτων, αλλά ούτε από ποια αρχή εκδόθηκαν και υπογράφτηκαν.

 

Κατά την ακρόαση της επίδικης αίτησης ενώπιον του Δικαστηρίου, οι συνήγοροι και των δύο πλευρών υιοθέτησαν το περιεχόμενο των αγρεύσεων τους.

 

Το δικονομικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο το Δικαστήριο εξετάζει ενδιάμεσες αιτήσεις για προσαγωγή μαρτυρίας, καθορίζεται από τους Διαδικαστικούς Κανονισμούς περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας του 2019 (3/2019, ως έχουν τροποποιηθεί), όπου σύμφωνα με τον Κανονισμό 8 (έμφαση του παρόντος Δικαστηρίου): «Το Δικαστήριο δύναται να καθορίζει τη διαδικασία και να εκδίδει οδηγίες κατά περίπτωση αναφορικά με τη λήψη γραπτής ή προφορικής μαρτυρίας ή άλλων αποδεικτικών μέσων, όπως ήθελε κρίνει ορθό και δίκαιο υπό τις περιστάσεις.».

 

Παρέχεται ευρεία διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να δεχτεί μαρτυρία, εφόσον βέβαια τηρηθούν οι δικονομικοί κανόνες που καθορίζονται από τους Διαδικαστικούς Κανονισμούς όπως και οι κατευθυντήριες γραμμές που έχουν καθοριστεί από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

 

Περαιτέρω, προσαγωγή μαρτυρίας επιτρέπεται μόνον όταν η απόδειξη των συγκεκριμένων γεγονότων τεκμηριώνει οποιονδήποτε από τους λόγους ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης (βλ. Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού, Υποθ. Αρ. 999/91, ημερ. 24.9.1992 και Lordos Hotels Holdings Ltd v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου, Υποθ. Αρ. 71/97, ημερ. 18.11.1999). Ένας από τους καθοδηγητικούς παράγοντες που συνιστά πάγια γραμμή της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, έγκειται στο ότι η μαρτυρία που επιδιώκεται να προσαχθεί πρέπει να είναι σχετική με τα επίδικα θέματα και με τους λόγους ακυρώσεως που προωθούνται (βλ. K.N.K. v. Κυπριακή Δημοκρατία, υπόθεση αρ. 5787/13, ημερομηνίας 18/10/2019).

 

Επομένως, για να εξεταστεί και να κριθεί από το Δικαστήριο η σχετικότητα της μαρτυρίας, πρέπει η προτεινόμενη μαρτυρία να συγκεκριμενοποιείται τόσο στην αίτηση όσο και στην ένορκη δήλωση (βλ. Ιωσηφίδης v. Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, (2006) 3 ΑΑΔ 677). Εάν η μαρτυρία που ζητείται να προσαχθεί δεν συγκεκριμενοποιείται, τότε δεν υπάρχει το αναγκαίο υπόβαθρο για να μπορεί να αξιολογηθεί η σχετικότητα της (βλ. υποθ. αρ. 1024/14 FBME Bank Ltd v. Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, ημερομηνίας 18/12/2015).

 

Είναι πάγια και διαχρονική η θέση της νομολογίας πως τα γεγονότα που επιδιώκονται να προσαχθούν με μαρτυρία πρέπει να προσδιορίζονται με λεπτομέρεια (βλ. Sportsman Betting Co. Limited v. Κυπριακής Δημοκρατίας, (2000) 3 ΑΑΔ 591 και υπόθεση αρ. 300/03, Χρ. Ιωσηφίδης ν. Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου, ημερομηνίας 20/11/02). Όλες οι πιο πάνω κατευθυντήριες αρχές επιβεβαιώθηκαν και από την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Γρηγόριος Θαλασσινός ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αν. Έφεση αρ. 3420, (2003) 3 ΑΑΔ 507.

 

Επιπρόσθετα, δεν είναι δυνατόν να προσαχθεί μαρτυρία η οποία διαφοροποιεί, αλλοιώνει ή μεταβάλλει τα στοιχεία που η διοίκηση είχε ενώπιον της κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης (βλ. Ρούσος ν. Ιωαννίδη κ.α., (1999) 3 Α.Α.Δ. 549, Ζαβρός ν. Δημοκρατίας, (1989) 3 Α.Α.Α. 106, και Ράφτη κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2003), 3 Α.Α.Δ. 335).

 

Όπως ωστόσο προκύπτει από το άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου (Ν. 73(Ι)/2018), το παρόν Δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσίας να εξετάζει πλήρως τα νομικά και πραγματικά ζητήματα που άπτονται αίτησης διεθνούς προστασίας (βλ. σχετικά, άρθρο 11(3)(α) του Ν. 73(Ι)/2018). Επιπλέον, σύμφωνα με το άρθρο 11(5) του ιδίου Νόμου: «Το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας λαμβάνει υπόψη και σχετικά γεγονότα και ισχυρισμούς του προσφεύγοντος που δεν λήφθηκαν υπόψη κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης ή πράξης, είτε αυτά είναι προγενέστερα είτε είναι μεταγενέστερα αυτής.».

 

Στο σημείο αυτό, επισημαίνεται επίσης ότι σύμφωνα με τον Διαδικαστικό Κανονισμό 10(α): «Μετά την καταχώρηση της προσφυγής, νέα έγγραφα και/ή στοιχεία και/ή οποιαδήποτε πρόσθετη μαρτυρία προσκομίζεται μόνον κατόπιν άδειας του Δικαστηρίου, μετά από προφορικό αίτημα του αιτητή, νοουμένου ότι το Δικαστήριο ικανοποιείται- (i) ότι πρόκειται για έγγραφα ή στοιχεία ή μαρτυρία, τα οποία άνευ δικής του υπαιτιότητας, ο αιτητής αδυνατούσε να υποβάλει κατά το προηγούμενο στάδιο εξέτασης της αιτήσεως διεθνούς προστασίας ή κατά την καταχώρηση της προσφυγής του σύμφωνα με τον κανονισμό 3(β), και (ii) είναι συναφή με τα επίδικα θέματα της υπόθεσης.».

 

Συνεπώς, το παρόν Δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει την προσαγωγή μαρτυρίας η οποία δεν είχε τεθεί ενώπιον του διοικητικού οργάνου μόνο στην περίπτωση που αποδειχθεί ότι η παράλειψη αυτή δεν οφειλόταν σε υπαιτιότητα του/της αιτητή/τριας καθώς και ότι αδυνατούσε ο/η αιτητής/τρια να προσκομίσει τέτοια έγγραφα ή/και στοιχεία κατά τα προηγούμενα στάδια, ως επίσης βεβαίως, εφόσον τούτα είναι συναφή με τα επίδικα θέματα της υπόθεσης.

 

Έχοντας αναφέρει τα πιο πάνω, θεωρώ σκόπιμο όπως εξεταστεί αρχικά η νομική βάση επί της οποίας η υπό εξέταση αίτηση στηρίζεται, εφόσον αυτό αποτελεί σημείο εκκίνησης εξέτασης της επίδικης αίτησης, παρέχοντας τη δικαιοδοτική βάση αυτής.

 

Από μια ανάγνωση της νομικής βάσης επί της οποίας στηρίζεται η παρούσα αίτηση, όπως φαίνεται πιο πάνω, προκύπτει ότι ελλείπει η ορθή δικαιοδοτική βάση για προώθηση της αίτησης προσαγωγής μαρτυρίας.

 

Είναι πάγια θεμελιωμένη αρχή της νομολογίας ότι στο σώμα μιας αίτησης, θα πρέπει να αναγράφονται ρητά και συγκεκριμένα οι νομικές και δικονομικές διατάξεις επί των οποίων αυτή βασίζεται (βλ. Παπακοκκίνου κ.ά. ν. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (Αρ. 1) (2012) 1 (Α) Α.Α.Δ. 643).

 

Η αναγκαιότητα αναγραφής της ορθής νομικής βάσης της αίτησης είναι δεδομένη. Το μέρος 23.4 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίοι τέθηκαν σε ισχύει την 03/07/2023, αντίστοιχο της Δ.48 Θ. 2  των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας του 1958, προνοεί μεταξύ άλλων ότι σε κάθε αίτηση πρέπει απαραιτήτως να προσδιορίζεται «η συγκεκριμένη νομοθετική πρόνοια ή ο συγκεκριμένος κανονισμός στα οποία στηρίζεται». Από την διαχρονική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου προκύπτει ότι η αναφορά στα άρθρα και στους θεσμούς που στοιχειοθετούν το νομικό υπόβαθρο της αίτησης με βάση το οποίο θα αποφασίσει το Δικαστήριο, αποτελεί απαράβατο όρο της εγκυρότητας του δικονομικού πλαισίου της αίτησης (βλ. Koza Michael David κ.ά. ν. Τράπεζας Κύπρου Δημόσιας Εταιρείας Λτδ, Πολ. Έφ. 208/12, ημερομηνίας 24/11/17), ECLI:CY:AD:2017:A415.

 

Είναι πάγια νομολογημένο ότι όπου μια αίτηση δεν εδράζεται στην ορθή νομική βάση, οι συνέπειες είναι καταλυτικές. (Βλ. Μαχλουζαρίδης ν. Ιωαννίδη κ.ά. (1990) 1 Α.Α.Δ. 965, Εgiazaryan κ.α. ν Denero Investments Limited (2013) 1 ΑΑΔ 409).     

 

Ενόψει των πιο πάνω, η νομική βάση στην οποία στηρίζεται η υπό κρίση αίτηση,  δεν παρέχει εξουσία στο Δικαστήριο να εκδώσει την αιτούμενη θεραπεία, ήτοι άδεια για προσαγωγή μαρτυρίας ως το αντικείμενο της υπό εξέταση αίτησης. Στην νομική βάση της υπό εξέταση αίτησης διαπιστώνω ότι ούτε καν οι Διαδικαστικοί Κανονισμοί περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας του 2019 (3/19) δεν περιέχονται με αποτέλεσμα να εκλείπει παντελώς η δικαιοδοτική εξουσία προς εξέταση της αίτησης.

 

Το παρόν Δικαστήριο απέρριψε ενδιάμεση αίτηση λόγω λανθασμένου δικαιοδοτικού πλαισίου με απόφασή του στην προσφυγή υπ’ αριθμό 1070/2021 και τίτλο A.G. v Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπηρεσίας Ασύλου, ημερομηνίας 29/03/2023, η οποία επικυρώθηκε από το Εφετείο με απόφασή του ημερομηνίας 28/06/2024 και τίτλο Ahmed Ghonima v Κυπριακής Δημοκρατίας, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 33/2023 με το ακόλουθο σκεπτικό στο οποίο παραπέμπω:

 

«Όπως έχει ήδη αναφερθεί, κατά παραδοχή του Εφεσείοντα, στη νομική βάση της επίδικης αίτησης δεν γίνεται επίκληση και αναγραφή της Διαταγής 33, ούτε όμως και των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (3/2019), σύμφωνα με τους οποίους (Καν.9) εφαρμόζονται «κατά το δυνατόν και τηρουμένων των αναλογιών» ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Αναθεωρητική Δικαιοδοσία) του 1962 και ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015.

         

Ούτε βεβαίως αρκεί η επίκληση και αναγραφή στην αίτηση επαναφοράς, της Δ.17 Θ.10.  Όπως πολύ ορθά υπέδειξε το πρωτόδικο Δικαστήριο, η διαταγή αυτή περιορίζεται σε παραμερισμό εκδοθείσας απόφασης και δεν παρέχει εξουσία στο Δικαστήριο να εκδώσει διάταγμα επαναφοράς προσφυγής.  Είναι πάγια δε η θέση της νομολογίας μας, ότι είναι δεδομένη η αναγκαιότητα επίκλησης και αναγραφής στο σώμα μιας ενδιάμεσης αίτησης της νομικής βάσης επί της οποίας αυτή εδράζεται, όπως απαιτεί εξάλλου η Διαταγή 48 (βλ. Μαχλουζαρίδης ν. Ιωαννίδης κ.ά. (1990) 1 Α.Α.Δ. 965, Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ ν. Badjinder Brav κ.ά. Πολιτική Έφεση Αρ. Ε. 235/2015, ημερομηνίας 25/7/2023).  Προς επίρρωση των πιο πάνω παρατίθεται το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση στη Γιαννάκης Φλουρέντζου κ.ά. ν. Cashgrove Betting Ltd κ.ά. (2007) 1 Α.Α.Δ. 393:

 

«Σύμφωνα με τη νομολογία (βλ. μεταξύ άλλων Μαχλουζαρίδης ν.   Ιωαννίδη κ.ά. (1990) 1 Α.Α.Δ. 965, Σάββα ν. Κυπριακές Αερογραμμές (1992) 1 Α.Α.Δ. 1146 και Χριστοφόρου ν. Οικοδομικές Επιχειρήσεις Λ. Ιορδάνους Λτδ. (2001) 1(Β) Α.Α.Δ. 743) μια ενδιάμεση αίτηση πρέπει απαραιτήτως να προσδιορίζει τις δικονομικές διατάξεις πάνω στις οποίες βασίζεται. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει η αίτηση να στηρίζεται στην ορθή δικονομική και/ή νομική διάταξη. Αν η διάταξη στην οποία στηρίζεται είναι εντελώς άσχετη, τότε η νομική της βάση είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη.

 

Στην παρούσα περίπτωση η αίτηση δεν έχει στηριχθεί στην ορθή δικονομική διάταξη και επομένως αυτός είναι αρκετός λόγος για απόρριψή της.».

 

Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνουμε ότι δεν παρέχεται περιθώριο παρέμβασής μας στα όσα το πρωτόδικο Δικαστήριο διαπίστωσε περί λανθασμένου δικαιοδοτικού πλαισίου της αίτησης».

 

Κατ’ αναλογία των πιο πάνω, η επίδικη αίτηση είναι έκθετη σε απόρριψη δεδομένου του λανθασμένου δικαιοδοτικού πλαισίου της αίτησης. Δεν θεωρώ σκόπιμο να προχωρήσω σε εξέταση των υπόλοιπων λόγων ένστασης αφού κρίνω ότι δεν παρέχεται εξουσία στο Δικαστήριο με βάση τις δικονομικές διατάξεις επί των οποίων εδράζεται η αίτηση να εκδοθεί σχετικό Διάταγμα προσαγωγής μαρτυρίας.

 

Για τους λόγους που έχω αναφέρει ανωτέρω, η αίτηση απορρίπτεται. Ως προς τα έξοδα το Δικαστήριο κρίνει την μη επιδίκαση εξόδων στον επιτυχόντα διάδικο, ως ο γενικός κανόνας και αυτό γιατί πέραν της γενικής αναφοράς στους λόγους ένστασης η συνήγορος των Καθ’ ων η αίτηση ουδέν επιχειρηματολόγησε περαιτέρω. Ως εκ τούτου η επίδικη αίτηση απορρίπτεται χωρίς καμία διαταγή για έξοδα.

 

 

 

                                                                                        Α. ΑΓΡΟΤΗ, Δ ΔΔΔΠ.