ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                                                                       

                                                                                         Υπόθεση αρ. 3311/2023

                                   

27 Ιουνίου 2025

 

[Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

                          Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

                                            E.O.O.

                                                                                                                                                                                                                                             Αιτήτρια

Και

 

                     Κυπριακής Δημοκρατίας δια του Υπουργού Εσωτερικών

                                                   Υπηρεσία Ασύλου

 

                                                                                             Καθ' ων η αίτηση

                                                                                                                          

Γ. Κορυζής (κος), Δικηγόρος για την αιτήτρια

 

Θ. Παπανικολάου (κα) για Α. Δημητριάδου (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ Δ.Δ.Δ.Δ.Π:   Με την προσφυγή της η αιτήτρια, αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 27/07/2023 η οποία της κοινοποιήθηκε στις 25/08/2023 και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως παράνομη, αντισυνταγματική, άκυρη και στερούμενη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των Διευκρινήσεων της παρούσας προσφυγής ως Τεκμήριο 1, η αιτήτρια είναι ενήλικας από τη Νιγηρία και στις 25/04/2023 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Στις 26/07/2023 διεξήχθη συνέντευξη στην αιτήτρια από αρμόδιο λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (Ε.Υ.Υ.Α.). Ακολούθως, στις 27/07/2023 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με τη συνέντευξη της αιτήτριας και στις 27/07/2023, ο εξουσιοδοτημένος λειτουργός από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου αποφάσισε όπως να μην παραχωρηθεί στην αιτήτρια καθεστώς διεθνούς προστασίας. Στις 25/08/2023 η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε επιστολή ενημέρωσης προς την αιτήτρια σχετικά με την απόρριψη του αιτήματος της. Η επιστολή και η αιτιολόγηση της απόφασης, παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από την αιτήτρια στις 25/08/2023.

Στη συνέχεια, η αιτήτρια καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

Ο συνήγορος της αιτήτριας στα πλαίσια της προσφυγής και της γραπτής αγόρευσης, προώθησε διάφορους λόγους ακύρωσης προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωσης της προσβαλλόμενης πράξης, τους οποίους εν τέλει εγκατέλειψε κατά το στάδιο των διευκρινήσεων και διατήρησε μόνο το λόγο ακύρωσης που αφορά την μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Ενόψει των δηλώσεων του ευπαίδευτου συνηγόρου της αιτήτριας, όλοι οι λόγοι ακύρωσης ως καταγράφονται στην προσφυγή, πέραν από το λόγο ακύρωσης που αφορά τη μη δέουσα έρευνα εκ μέρους των Καθ΄ ων η αίτηση, αποσύρονται και απορρίπτονται.

Οι καθ' ων η αίτηση αντιτάσσουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, λήφθηκε κατόπιν δέουσας έρευνας και σωστής ενάσκησης των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους καθ΄ ων η αίτηση, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και απορρίπτουν τους προωθούμενους ισχυρισμούς ως νόμω και ουσία αβάσιμους.

Επομένως, θα προχωρήσω να εξετάσω τον λόγο ακύρωσης που διατήρησε ο συνήγορος της αιτήτριας ήτοι τον ισχυρισμό περί μη διενέργειας της δέουσας έρευνας εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση, ο οποίος έχει δικογραφηθεί και έστω ακροθιγώς προωθείται στην γραπτή αγόρευση της αιτήτριας.

Κατά πάγια νομολογία, η επάρκεια της έρευνας, η έκταση και ο τρόπος διεξαγωγής της, ποικίλει ανάλογα με τα υπό διερεύνηση γεγονότα. Προκαθορισμένος τρόπος δεν υπάρχει. Με την προϋπόθεση ότι η έρευνα είναι επαρκής, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στον τρόπο που η διοίκηση επέλεξε να διερευνήσει το θέμα, ούτε και υποκαθιστά τα υπ' αυτής διαπιστωθέντα πρωτογενή ευρήματα (βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 447 και Ράφτης ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 και Κώστας Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1002/2009, ημερ. 27.10.2011).

 Στη βάση της πιο πάνω υποχρέωσης του αρμόδιου οργάνου για δέουσα έρευνα θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν οι ισχυρισμοί της αιτήτριας σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός της, για να διαφανεί εάν όντως το αρμόδιο όργανο προέβη στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα.

Κατά την υποβολή αιτήματος διεθνούς προστασίας, η αιτήτρια δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη Νιγηρία λόγω κακοποίησης και απειλών κατά της ζωής της. Πρόσθεσε ότι είναι ορφανή και μεγάλωσε μαζί με τα αδέρφια της στο σπίτι του θείου της, ο οποίος τους κακομεταχειριζόταν, κοιμόταν μαζί τους, τους χτυπούσε και τους απείλησε ότι θα τους σκοτώσει. (ερυθρό 1 του Δ.Φ.).

 Στο πλαίσιο της προσωπικής της συνέντευξης, ζητηθείσα από την αιτήτρια να προσδιορίσει τον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του, η αιτήτρια δήλωσε ότι ο τελευταίος τόπος διαμονής της ήταν η Abuja. Ως προς το μορφωτικό επίπεδο και το επάγγελμα της, ανέφερε ότι τελείωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση το 2017 και ότι στη χώρα της εργαζόταν.

 

Σχετικά με την οικογενειακή της κατάσταση, ανέφερε ότι δεν είναι παντρεμένη ούτε έχει παιδιά και ότι οι γονείς της έχουν αποβιώσει λόγω ασθένειας. Αναφορικά με τα αδέρφια της, δήλωσε ότι έχει μια αδερφή στη Νιγηρία, με την οποία επικοινωνούν καθημερινά.

Ως προς τους λόγους για τους οποίους φέρεται να εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι λόγω της απώλειας του πατέρα της το 2005 αναγκάστηκε να πάει να μείνει στο σπίτι του θείου της μαζί με την αδερφή της επειδή εκείνη την περίοδο η μητέρα της ήταν άρρωστη. Κατά τη διάρκεια παραμονής της στο σπίτι αυτό, ο θείος της δεν της συμπεριφερόταν καλά και μετά από λίγο καιρό άρχισε να χτυπάει την ίδια και την αδερφή της και μετά, κάποια στιγμή, κοιμόταν μαζί της. Λόγω αυτής της κακομεταχείρισης από τον θείο της αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι με την αδερφή της επειδή δεν άντεχαν άλλο αυτή την κατάσταση. Η Αιτήτρια πρόσθεσε ότι, όταν έφυγε από το σπίτι του θείου της, δούλευε ακόμα ως αισθητικός και με τα χρήματα που έπαιρνε φρόντιζε την αδερφή της και τη μητέρα της όσο ακόμα ζούσε. Τότε μίλησε με μια φίλη της, η οποία της είπε ότι, αν έρθει στην Κύπρο, θα είναι ασφαλής και θα έχει περισσότερες ευκαιρίες για εργασία.

Ερωτηθείσα η αιτήτρια, εάν ο λόγος που εγκατέλειψε την χώρα της ήταν γιατί θα είχε περισσότερες ευκαιρίες εδώ να εξοικονομήσει χρήματα και να στηρίξει την αδελφή της, η ίδια απάντησε θετικά.

Κληθείσα να διευκρινίσει τι φοβάται ότι θα της συμβεί σε περίπτωση που επιστρέψει στη Νιγηρία, η αιτήτρια απάντησε ότι φοβάται τον θείο της, ο οποίος την απειλούσε.

Ερωτώμενη πότε ξεκίνησε ο θείος της να την απειλεί, η ίδια δήλωσε ότι όταν ζούσε στο σπίτι του, τους έλεγε ότι θα τους σκοτώσει. Πρόσθεσε επίσης ότι εγκατέλειψε την οικία του θείου της το 2012 και ότι ζούσε εκεί από το 2005-2012. Επιπλέον η αιτήτρια ανάφερε ότι αφότου έφυγε από το σπίτι του θείου της, δεν είχαν οποιαδήποτε επικοινωνία.

Ζητηθείσα από την αιτήτρια να περιγράψει κάποιο περιστατικό, η ίδια δήλωσε ότι ο θείος της τους επέτρεπε να τρώνε μόνο μια φορά την ημέρα και το βράδυ όταν κοιμόντουσαν, ερχόταν να την αγγίξει και κακοποιούσε και την αδελφή της.

Ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τις δηλώσεις της αιτήτριας, κατά το στάδιο της συνέντευξης της, σχημάτισε τρείς ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο πρώτος αφορά στην ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, ο οποίος και έγινε αποδεκτός λόγω της διαπιστωθείσας εσωτερικής και εξωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού. Ο δεύτερος ισχυρισμός αφορά στο ότι η αιτήτρια εγκατέλειψε τη χώρα της για οικονομικούς λόγους, ο οποίος έγινε αποδεκτός λόγω της διαπιστωθείσας εσωτερικής και εξωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού. Όσον αφορά τον τρίτο ισχυρισμό της αιτήτριας, ότι δεχόταν κακομεταχείριση και απειλές από τον θείο της, ο εν λόγω ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθώς διαπιστώθηκε η εσωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ενώ αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία, ο αρμόδιος λειτουργός δεν εντόπισε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης λόγω της υποκειμενικής φύσης του ισχυρισμού.  Συνεπώς, η εσωτερική αξιοπιστία της αιτήτριας τεκμηριώθηκε. Εν τέλει, ο ισχυρισμός έγινε αποδεκτός στην ολότητα του.

Έπειτα στην αξιολόγηση κινδύνου εξετάστηκε ο μελλοντικός κίνδυνος στην βάση των τριών αποδεκτών ισχυρισμών της αιτήτριας, ήτοι αυτόν που αφορά στο προφίλ, ταυτότητα και χώρα καταγωγής της, τον ισχυρισμό της ότι έφυγε από τη χώρα της για οικονομικούς λόγους και ότι δεχόταν κακομεταχείριση και απειλές από τον θείο της. Με αναφορά σε πληροφορίες από την χώρα καταγωγής της κρίθηκε δεν ότι υφίσταται εύλογη πιθανότητα η αιτήτρια να υποβληθεί σε μεταχείριση που ισοδυναμεί σε δίωξη ή σοβαρή βλάβη, σε περίπτωση επιστροφής της στη Νιγηρία.

Πιο συγκεκριμένα, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι η Αιτήτρια είναι μια ενήλικη, υγιής γυναίκα, η οποία δεν αντιμετωπίζει σωματικά ή ψυχικά θέματα υγείας, είναι απόφοιτη λυκείου, με εργασιακή εμπειρία 14 ετών στη χώρα καταγωγής της, που της επέτρεπε να συντηρεί τον εαυτό της και την αδερφή της.

Αναφορικά με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό της Αιτήτριας που έγινε αποδεκτός, ότι εγκατέλειψε τη χώρα της επειδή δεχόταν κακομεταχείριση και απειλές από τον θείο της, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι, αν και η Αιτήτρια ανέφερε φόβο που σχετίζεται με τις απειλές και την κακομεταχείριση που δέχτηκε από τον θείο της, όταν ρωτήθηκε τον λόγο που πιστεύει ότι ο θείος της θα την έβλαπτε ξανά σε περίπτωση επιστροφής της στη Νιγηρία, δεδομένου ότι δε βρίσκονται σε επαφή από το 2018, και γενικότερα ζούσε ξεχωριστά από εκείνον στη Νιγηρία, ισχυρίστηκε με ασάφεια και αοριστία ότι ‘’θα μπορούσε να έρθει ξανά, αλλά πραγματικά δεν το γνωρίζει, και ότι ίσως την έψαχνε, ή να έκανε παρόμοια πράγματα’’. Ωστόσο από τους υπόλοιπους ισχυρισμούς της Αιτήτριας, δεν προκύπτει κίνδυνος να την αναζητήσει ο θείος της ή να επαναλάβει τις απειλές και την κακοποίηση εναντίον της. Ειδικότερα, οι πράξεις αυτές σταμάτησαν το 2012 με τη μετακίνηση της αιτήτριας στην Abuja, και, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, ο θείος της που ζούσε στη γειτονική πόλη Suleja, ουδέποτε επανέλαβε τις παραπάνω πράξεις από το 2012. Ακόμα, η Αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι η τελευταία επικοινωνία με τον θείο της έγινε το 2018 μετά από δική της πρωτοβουλία. Επίσης, δεν προκύπτει από τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας ότι τα τελευταία έντεκα χρόνια ο θείος της επιχείρησε να επικοινωνήσει μαζί της, να την προσεγγίσει ή να τη βλάψει με οποιονδήποτε τρόπο.

Στη συνέχεια της αξιολόγησης κινδύνου ο αρμόδιος λειτουργός προβαίνει σε αξιολόγηση της κατάστασης ασφαλείας του τελευταίου τόπου συνήθους διαμονής της Αιτήτριας στη Νιγηρία, την Abuja, καταλήγοντας ότι εφόσον έχει υποστηρικτικό δίκτυο εκεί όπου αναμένεται να επιστρέψει και εργαζόταν, δε θα αντιμετωπίσει κανέναν κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης.

Ενόψει των πιο πάνω ευρημάτων, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι η αιτήτρια δεν δικαιούται προσφυγικό καθεστώς, αφού στο πρόσωπο της δεν συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης για ένα από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3 και 3Δ του Περί Προσφύγων Νόμου ήτοι την εθνικότητα την φυλή, τη θρησκεία, την ιδιότητα μέλους σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή την πολιτική γνώμη όπως περιγράφεται στο άρθρο 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 και το άρθρο 10 της οδηγίας 2011/95/ΕΕ. Περαιτέρω, θεώρησε ότι δεν δικαιολογείται αναγνώριση συμπληρωματικής προστασίας στο πρόσωπο της αιτήτριας, καθότι δεν προέκυψε πραγματικός κίνδυνος θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης δυνάμει του άρθρου 15(α) και (β) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο19(2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου). Επιπρόσθετα, η αρμόδια αρχή, στη βάση πληροφοριών αναφορικά με την επικρατούσα κατάσταση στην πολιτεία Abuja, έκρινε ότι ούτε και οι προϋποθέσεις για χορήγηση συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο της αιτήτριας συντρέχουν δυνάμει του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου), μιας και στην πολιτεία Abuja, δεν επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων λόγω εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

 

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, κρίνω ότι ο αρμόδιος λειτουργός προέβη δεόντως στην απαιτούμενη υπό τις περιστάσεις έρευνα και δια τούτο, κατά την λήψη της απόφασης, λήφθηκαν δεόντως και σύμφωνα με τα όσα απαιτεί η οικεία νομοθεσία υπόψη όλα τα γεγονότα που περιβάλλουν την επίδικη αίτηση διεθνούς προστασίας που υπέβαλε η Αιτήτρια.

 

Στο σημείο αυτό θα προχωρήσω να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης στη βάση του άρθρου 11 (3) (α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(I)/2018) και ενόψει τούτου να κρίνω αν ορθά το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημα της αιτήτριας.

 

Κατ΄αρχάς, όσον αφορά τους ισχυρισμούς της αιτήτριας που έγιναν αποδεκτοί,  το παρόν Δικαστήριο θα προχωρήσει σε σχέση με τούτους στην αξιολόγηση του μελλοντικού κινδύνου που μπορεί να διατρέξει η αιτήτρια με την επιστροφή της στη χώρα καταγωγής της και την τυχόν υπαγωγή της σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Προχωρώντας στην αξιολόγηση των ανωτέρω ισχυρισμών, οι οποίοι έχουν ήδη γίνει δεκτοί από την Υπηρεσία Ασύλου, ως έχει ειπωθεί στην απόφαση της Προέδρου του παρόντος Δικαστηρίου Μ. Παπαντωνίου, υπόθεση Αρ. 7397/21, Ν. D. v. Υπηρεσίας Ασύλου, ημερ. 09/05/2023, σε περίπτωση που ένας ισχυρισμός έχει κριθεί αποδεκτός, το Δικαστήριο δεν μπορεί να χειροτερεύσει την θέση του αιτούντος στη βάση της αρχής της απαγόρευσης της χειροτέρευσης της θέσης του διοικούμενου (βλ. σχετικά αποφάσεις του παρόντος Δικαστηρίου R E κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου, Υπόθεση αρ. 7651/2021, 31/10/2024, G T ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου, Υπόθεση αρ. 1441/2022, 9/7/2024).

 

Εξετάζοντας τον μελλοντοστραφή κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής της αιτήτριας στην χώρα καταγωγής της, θεωρώ ότι ορθώς κρίθηκε από τους καθ΄ων η αίτηση ότι παρά την πλήρωση της εσωτερικής και εξωτερικής αξιοπιστίας των πιο πάνω ισχυρισμών, εντούτοις δεν προκύπτει εύλογη πιθανότητα η αιτήτρια να εκτεθεί, λόγω αυτών, σε μεταχείριση η οποία θα μπορούσε να ανέλθει σε επίπεδο δίωξης ή σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής της στην χώρα καταγωγής της.

 

Ειδικότερα, όσον αφορά τους ισχυρισμούς που προβάλλει η Αιτήτρια στα πλαίσια ενδεχόμενης επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της και εξετάζοντας τον μελλοντοστραφή κίνδυνο, δεν εμφαίνεται ότι μετά την πάροδο τόσο χρόνων, ενδέχεται η αιτήτρια να στοχοποιηθεί με οποιοδήποτε τρόπο από τον θείο της, ενόψει και του γεγονότος ότι η όποια κακοποίηση μεσολάβησε προς το πρόσωπο της σταμάτησε το 2012 και έκτοτε ουδεμία επαφή είχε με τον θείο της, πέραν μιας φοράς το 2018, όπου η ίδια η αιτήτρια επιδίωξε οικειοθελώς να μιλήσει μαζί του, για περιουσιακές διαφορές. Θα συμφωνήσω με την αξιολόγηση στην οποία έχει προβεί ο αρμόδιος λειτουργός ως καταγράφεται στην έκθεση – εισήγηση κατά την αξιολόγηση του μελλοντοστραφούς κινδύνου στο πρόσωπο της αιτήτριας, ήτοι ότι δεν υφίσταται οποιοσδήποτε κίνδυνος επανάληψης της κακοποίησης και των απειλών που δέχθηκε η αιτήτρια από τον θείο της, και παρέλκει η επανάληψη της.

 

Λαμβάνοντας υπόψιν εν προκειμένω τις δηλώσεις της αιτήτριας, ως αυτές προβλήθηκαν καθόλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός της και οι οποίες παρατέθηκαν λεπτομερώς ανωτέρω, κρίνεται ότι ορθώς οι Καθ' ων η αίτηση διαπίστωσαν, σύμφωνα και με τα πιο πάνω, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση της Αιτήτριας ως πρόσφυγα, καθώς όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, η αιτήτρια δεν τεκμηρίωσε κατά τρόπο κανένα απολύτως ισχυρισμό ο οποίος στοιχειοθετεί βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης, που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα στο πρόσωπό της, έτσι όπως η έννοια του πρόσφυγα ερμηνεύεται στην Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από τον Περί Προσφύγων Νόμο, καθότι η Αιτήτρια δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων σύμφωνα με το άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου.

  

Συνακόλουθα, η αιτήτρια δεν επικαλέστηκε κανέναν ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς της, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη υπό τη μορφή θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων, εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης ή τιμωρίας, για να του δοθεί συμπληρωματική προστασία σύμφωνα με το άρθρο 19 (2) (α), (β) του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Περαιτέρω, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, η αιτήτρια, σε περίπτωση επιστροφής  στη χώρα καταγωγής της θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπουν, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα καταγωγής του αιτητή, προς εξέταση της κατάστασης στην πολιτεία  Abuja, η οποία έχει γίνει δεκτό ότι αποτελεί τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής της αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της.

Σύμφωνα δε με το RULAC (Rule of Law in Armed Conflict), μιας πρωτοβουλίας της Ακαδημίας της Γενεύης για την καταγραφή των συγκρούσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, η Νιγηρία εμπλέκεται σε δύο παράλληλες μη-διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις κατά των μη κρατικών ένοπλων ομάδων Boko Haram και του Ισλαμικού Κράτους στην επαρχία της Δυτικής Αφρικής (ISWAP). Επιπλέον, υπάρχει μια μη-διεθνής ένοπλη σύρραξη μεταξύ ISWAP και Boko Haram^[1].

Ειδικότερα όσον αφορά την πολιτεία Abuja, τόπος συνήθους διαμονής της αιτήτριας,  για σκοπούς πληρότητας της έρευνας, παραθέτω αριθμητικά δεδομένα επί των περιστατικών ασφαλείας στη συγκεκριμένη περιοχή. Σύμφωνα με την βάση δεδομένων ACLED,  κατά την χρονική περίοδο 22/06/2024 - 20/06/2025 καταγράφηκαν συνολικά 100 περιστατικά ασφαλείας με 1 απώλεια. Εξ αυτών, καταγράφηκαν 10 περιστατικά βίας κατά αμάχων, 3 εξεγέρσεις, 86 διαμαρτυρίες  και 1 περιστατικό έκρηξης/απομακρυσμένης βίας με ένα θύμα.^[2]

Καθώς, ενόψει επίσημων εκτιμήσεων που έλαβαν χώρα το έτος 2022, ο συνολικός πληθυσμός για την Abuja ανερχόταν στους 3,652,000 κατοίκους^[3] καθίσταται σαφές ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή από περιστατικά ασφαλείας (ένας θάνατος) δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι στην πολιτεία Abuja επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων στα πλαίσια οιασδήποτε εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

To ανωτέρω συμπέρασμα ενισχύεται και από το γεγονός ότι με βάσει το συγκριτικό χάρτη που αναφέρεται στο Σημείωμα Καθοδήγησης της EUAA για τη Νιγηρία το 2021^[4], η πολιτεία Abuja, τόπος τελευταίας διαμονής της αιτήτριας, εντάσσεται στις πολιτείες επί τις οποίες ένας άμαχος δεν αντιμετωπίζει πραγματικό κίνδυνο να επηρεαστεί κατά τα διαλαμβανόμενα του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, εν προκειμένω του άρθρου 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Κατά συνέπεια, η πολιτεία Abuja της Νιγηρίας, τόπος καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή, δεν φαίνεται να πλήττεται από συγκρούσεις και περιστατικά βίας οι οποίες πληρούν το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ως αυτό ερμηνεύθηκε νομολογιακά στις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 - Diakité του ΔΕΕ^[5]. Πέραν τούτου, λαμβάνοντας υπόψιν και το προσωπικό προφίλ της αιτήτριας, διαπιστώνω ότι απουσιάζουν ιδιαίτερες επιβαρυντικές περιστάσεις, δεδομένου ότι η αιτήτρια συνιστά ενήλικα, υγιή, με ικανοποιητικό μορφωτικό επίπεδο και με εργασιακή πείρα. Συμπερασματικά, δεν κρίνω ότι ανακύπτουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι η αιτήτρια θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της και συγκεκριμένα στην πολιτεία Abuja.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου τα οποία περιορίζονται στο περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου, αφού ουδεμία περαιτέρω μαρτυρία προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσας προς υποστήριξη της αιτήσεως και αφού εξέτασα, τόσο τη νομιμότητα, όσο και την ουσία της υπό αναφορά υπόθεσης, καταλήγω ότι το αίτημα της αιτήτριας εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και εύλογα η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση της αιτήτριας.

Εν τέλει, σημειώνεται ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, ασκώντας την εξουσία που του παρέχει το άρθρο12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, έκδωσε την Κ.Δ.Π 145/2025, δυνάμει της οποίας η Νιγηρία περιλαμβάνεται στον κατάλογο των χωρών με τις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας. Η αιτήτρια στην παρούσα δεν έχει προβάλει οποιοδήποτε λόγο για να θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας, στη βάση των όσων διαλαμβάνονται από το αρ.12Βτρις (6).

Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με € 1000 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση, και εναντίον της αιτήτριας.

 

 

                                                                                     Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.