ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.3457/24

 

30 Ιουνίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

C. N. M.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κα Κλ. Νικολάου, Δικηγόρος για Αιτητή

Κα Έ. Ιωάννου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.13/08/24, η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν, δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση διεθνούς προστασίας που υπέβαλε, ως άκυρης, αντισυνταγματικής, παράνομης, και στερούμενης νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία, εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές παρατύπως, μέσω κατεχομένων, στις 06/06/22 και υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας στις 22/06/22 (ερ.1-3, 22).  

Στις 17/05/24 διεξήχθη συνέντευξη με τον αιτητή από την Υπηρεσία όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.14-22). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε Έκθεση-Εισήγηση (ερ.44-53) και στις 06/06/24 αποφασίστηκε να μην παραχωρηθεί στον αιτητή διεθνής προστασία. Ακολούθως ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας, η οποία επιδόθηκε δια χειρός στις 13/08/24, σε γλώσσα την οποία κατανοεί (ερ.54, 3).

Στην επίδικη αίτηση ο αιτητής καταγράφει ότι έφυγε από τη χώρα καταγωγής του λόγω «θρησκευτικής κρίσης μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων», η οποία – ως αναφέρει – οδήγησε στην καταστροφή της επιχείρησης του, που κάηκε και το προσωπικό ασφαλείας σκοτώθηκε και «οι μουσουλμάνοι απείλησαν να [τον] σκοτώσουν αν [επιστρέψει]». Τότε ο αιτητής έπρεπε να βρει ένα τρόπο να ξεκινήσει «μια νέα ζωή», είχε πολλή πίεση από τους συνεργάτες του και την «μουσουλμανική ομάδα» και δεν είχε κανένα να τον βοηθήσει και έτσι ήρθε στη Δημοκρατία.  

Στη συνέντευξη ο αιτητής ανέφερε ότι είναι Χριστιανός, οι γονείς και ο αδελφός του ζουν μέχρι σήμερα στην πολιτεία Enugu, που είναι και η γενέτειρα του ιδίου, όπου διέμενε μέχρι το 2009, μετά πήγε στην πολιτεία Imo για τις σπουδές του, επέστρεψε άλλα 3 χρόνια στο Enugu και ακολούθως είχε επιχείρηση στην πολιτεία Plateau από το 2017 μέχρι να φύγει από τη χώρα το 2021. Ο αιτητής διατηρεί επαφή με την οικογένεια του, είναι απόφοιτος πανεπιστημίου και διατηρούσε δική του επιχείρηση χονδρικής.

Αναφορικά με τους λόγους που έφυγε από τη χώρα καταγωγής του ο αιτητής επανέλαβε κατ’ ουσία τα όσα είχε καταγράψει στην επίδικη αίτηση (ανωτέρω), αναφέροντας ότι μετά την επίθεση που δέχθηκε η επιχείρηση του και τις απειλές προς τον ίδιο επισκέφτηκε τον αρχηγό της κοινότητας και την αστυνομία, οι οποίοι τον συμβούλευσαν να φύγει από τη χώρα. Ερωτώμενος για το συμβάν ανέφερε ότι αυτό έγινε στις 07/07/21, ο ίδιος δεν ήταν παρών, αλλά πληροφορήθηκε από τους γείτονες ότι ήταν μια «μουσουλμανική ομάδα» που κατέστρεψε την επιχείρηση του και απειλήθηκε ο ίδιος μετά από δύο βδομάδες, έτσι πήγε στον αρχηγό της κοινότητας και την αστυνομία και του είπαν να φύγει και αυτό έκανε μετά από μια βδομάδα, ως ανέφερε. Ως ανέφερε οι προμηθευτές του απαιτούσαν μετά την καταστροφή της επιχείρησης του να τους αποζημιώσει και λάμβανε απειλές απ’ αυτούς τηλεφωνικώς. Ερωτώμενος για τις συνέπειες επιστροφής του ο αιτητής ανέφερε πως δεν επιθυμεί να επιστρέψει αλλά θέλει να εργαστεί (στη Δημοκρατία) και ότι από τότε που βρίσκεται στην Κύπρο κατάφερε να στείλει κάποια χρήματα στους προμηθευτές του.

Οι καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας τα όσα ανέφερε ο αιτητής εντόπισαν και αξιολόγησαν τρείς ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως ακολούθως.

1.    Ταυτότητα, προφίλ, χώρα καταγωγής και τόπο διαμονής του αιτητή

2. Για λόγους οικονομικού περιεχομένου
3. Δεχόταν απειλές από τους διανομείς στους οποίους χρωστούσε χρήματα

Οι καθ’ ων η αίτηση αποδέχθηκαν τον 1^ο και 2^ο εκ των ως άνω ισχυρισμών, απέρριψαν όμως τον 3^ο ουσιώδη ισχυρισμό ως αναξιόπιστο.

Αναφορικά με τον ως άνω 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό, κρίθηκε ότι στερείται εσωτερικής συνοχής ενόψει της αοριστίας, ασάφειας, έλλειψης συνέπειας, ευλογοφάνειας αλλά και γενικότητας των δηλώσεων του αιτητή. Συγκεκριμένα, ως κρίθηκε, ο αιτητής δεν κατάφερε να παράσχει επαρκείς και συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με το πότε συνέβη το κατ’ ισχυρισμό περιστατικό της καταστροφής της επιχείρησης του, υπέπεσε δε σε αντίφαση σχετικά, αφού στην αρχή είπε ότι έφυγε από τη χώρα τον Ιούνιο 2021 και ακολούθως τοποθέτησε το συμβάν της επίθεσης τον Ιούλιο 2021. Περαιτέρω δεν έδωσε λεπτομέρειες για την επίθεση, τους δράστες αυτής, το τι ακολούθησε, από ποιους και πότε δέχθηκε ο ίδιος απειλές. Ερωτώμενος δε για τις συνέπειες τις επιστροφής του απάντησε γενικά ότι θα αντιμετωπίσει προκλήσεις, χωρίς να αναφέρει κάτι άλλο και δεν μπόρεσε να δώσει συγκεκριμένους λόγους που δεν θέλει να επιστρέψει στη Νιγηρία, αναφέροντας απλά ότι θέλει να εργαστεί στη Δημοκρατία.

Στα πλαίσια εξέτασης της εξωτερικής συνοχής των λεγόμενων του αιτητή η καθ’ ων η αίτηση δεν θεώρησαν σκόπιμο να κάνουν έρευνα σε διαθέσιμες πληροφορίες (ΠΧΚ), ενόψει της αμιγώς προσωπικής φύσεως των ισχυρισμών, και κατέληξαν ότι, δεδομένης της τρωθείσας εσωτερικής συνοχής αυτός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός. 

Στη βάση των ως άνω ευρημάτων, δεδομένου του προφίλ του αιτητή, οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν, κατόπιν έρευνας σε διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με τη γενική κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Enugu, ότι δεν υφίσταται εύλογος βαθμός πιθανότητας, ο αιτητής να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του. Αναφορικά ειδικώς με το αρ.19 (2) (γ) του Νόμου, ομοίως, κατέληξαν ότι δεν υφίσταται κίνδυνο να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας ο αιτητής κατά την επιστροφή του. Σημειώνω εδώ ότι παρότι ορίστηκε ως τόπος διαμονής η πολιτεία Plateau, εντούτοις η εξέταση έγινε σε συνάρτηση με την πολιτεία Enugu.

Συνεπεία των ανωτέρω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε κατά του αιτητή απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

Κατά τις διευκρινήσεις η συνήγορος του αιτητή, όπου η συνήγορος του αιτητή κλήθηκε να τοποθετηθεί προφορικά, ενόψει του ότι παρήλθαν άπρακτες προηγούμενες προθεσμίες που δόθηκαν από το Δικαστήριο για καταχώρηση της γραπτής αγόρευσης, προώθησε εν τέλει ισχυρισμούς περί μη δέουσας έρευνας και μη αιτιολόγησης της επίδικης απόφασης.

Οι καθ' ων η αίτηση, αγορεύοντας ομοίως προφορικά, αντέταξαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη και ορθή επί της ουσίας, ως και τα επιμέρους ευρήματα αναξιοπιστίας του 3^ου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή.

Προχωρώ με την εξέταση του ισχυρισμού που αφορά την μη διενέργεια δέουσας έρευνας και ελλιπούς αιτιολόγησης, οι οποίοι, δεδομένου ότι συμπλέκονται με την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, θα εξεταστούν μαζί μ’ αυτήν πιο κάτω.

Προχωρώ λοιπόν με αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων και ισχυρισμών.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, αναφέρεται στην σελ.98, ότι «[...] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.». Στην σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] οι δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […] Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.»

Ενόψει των ως άνω θα συμφωνήσω με την κατάληξη τους επί της αξιοπιστίας του 3^ου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή, καθώς τα όσα ανέφερε επί τούτου, ως και οι καθ’ ων η αίτηση καταγράφουν ενδελεχώς στην επίδικη έκθεση (ερ.47-49), στερούνταν επί πάσης πτυχής τους κάθε ψήγματος εύλογα αναμενόμενης λεπτομέρειας ή και βιωματικού στοιχείου και έβριθαν κενών και ασαφειών. Σημειώνω ότι – τελικώς – ουδέν ανέφερε πέραν φραστικών απειλών δια τηλεφώνου, τις οποίες δέχθηκε, ως ανέφερε, από τους προμηθευτές του όσο και από την «μουσουλμανική ομάδα» που κατ’ ισχυρισμό του κατέστρεψε την επιχείρηση. Ερωτώμενος δε επισταμένα επί όλων των ανωτέρω ο αιτητής παρέμεινε γενικόλογος, ασαφής και εν πολλοίς μονολεκτικός.

Επί της εξωτερικής αξιοπιστίας των λεγομένων του αιτητή θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν θεωρώ ότι ήταν απαραίτητη, δεδομένης της παντελούς ελλείψεως εσωτερικής συνοχής του ισχυρισμού και ορθώς δεν έγινε, αφού, ως στο εγχειρίδιο EASO για την «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.132, αναφέρεται ότι η αναζήτηση πληροφοριών για τη χώρα καταγωγής (ΠΧΚ) «ενδέχεται να μην είναι απαραίτητ[η] σε περίπτωση αρνητικής διαπίστωσης περί της αξιοπιστίας βάσει καταφανούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής ή μη ικανοποιητικής επεξήγησης αποκλίσεων ή παραλλαγών σε ό,τι αφορά τα ουσιώδη στοιχεία μιας αίτησης ή, ακόμη περισσότερο, σε περίπτωση απόρριψης προσφυγής ως απαράδεκτης.».

Στην απουσία λοιπόν εδώ περαιτέρω μαρτυρίας που θα συμπλήρωνε τα κενά, αντιφάσεις και ελλείψεις, ως ανωτέρω καταγράφονται, είναι η κατάληξη μου ότι τα πολλά και καίρια σημεία εκ των οποίων διαβρώνεται μοιραία και η αξιοπιστία των λεγομένων του αιτητή παραμένουν και συνεπώς ουδείς εκ των ισχυρισμών του που αφορούν τον 3^ο ουσιώδη ισχυρισμό γίνεται αποδεκτός, καθότι οι σημαντικές ελλείψεις εσωτερικής συνοχής δεν αφήνουν περιθώριο αποδοχής τους. Δεν έχω λοιπόν τίποτε να προσθέσω στα όσα στην επίδικη έκθεση λεπτομερώς αναφέρονται, τα οποία καταγράφονται και πιο πάνω, στα πλαίσια της παρούσης, και τα οποία δεν θεωρώ σκόπιμο να επαναλάβω.

Προσθέτω μόνο ότι, δεδομένου ότι τόπος διαμονής του αιτητή καθορίστηκε η πολιτεία Plateau, με το οποίο συμφωνώ, η αξιολόγηση κινδύνου θα έπρεπε να γίνει σε συνάρτηση μ’ αυτήν την πολιτεία και όχι την πολιτεία Enugu. Συνεπώς θεωρώ ότι αυτό συνιστά την μόνη πλημμέλεια της επίδικης απόφασης, η οποία, ενόψει της εξουσίας του Δικαστηρίου να «διαπλάσει το ίδιο το Δικαστήριο την πράξη που η Διοίκηση παράνομα εξέδωσε» (βλ. και Ε.Δ.Δ.Δ.Π. αρ.41/2024, Μ. Α. ν. Δημοκρατίας, ημ.29/05/25), μπορεί να τελεστεί στα πλαίσια της παρούσης.

Προχωρώ λοιπόν σε επικαιροποιημένη αποτίμηση της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή (πολιτεία Plateau).

Στη βάση δεδομένων του ACLED, κατά την περίοδο 27/06/24 - 27/06/25 στην πολιτεία Plateau καταγράφηκαν συνολικά 165 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία υπήρξαν 386 ανθρώπινες απώλειες. Πρόκειται συγκεκριμένα για 46 μάχες (91 ανθρώπινες απώλειες), 98 περιστατικά βίας κατά αμάχων (280 ανθρώπινες  απώλειες), 12 διαδηλώσεις (χωρίς απώλειες) και 9 εξεγέρσεις (15 ανθρώπινες απώλειες).^[1] Ο πληθυσμός της πολιτείας είναι πέραν των 4 ½ εκατομμυρίων κατοίκων.^[2]

Είναι κατάληξη μου, αποτιμώντας τις ως άνω πληροφορίες, ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα και το ύψος των περιστατικών ασφαλείας στην πολιτεία Plateau, παρότι δεν είναι αμελητέο, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του εκεί, σε συνάρτηση πάντοτε με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής. Δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις που επιτείνουν τον κίνδυνο βλάβης ειδικώς για τον αιτητή σε σύγκρισή με τον γενικό πληθυσμό, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας»[3] (βλ. ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19, CF and DN και C-465/07, Elgafaji, ημ.17/02/09). Δεν παραγνωρίζω βεβαίως ότι, στη βάση των ως άνω στοιχείων αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας, δεν αποκλείεται να προκύψουν ενδεχομένως κίνδυνοι στην καθημερινότητα του αιτητή, ως στην αιτιολ. σκέψη 35 της Οδ.2011/95/ΕΕ αναφέρεται, «[οι] κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη.», δεν θεωρώ ότι τούτο αρκεί για την απόδοση διεθνούς προστασίας.  

Έπεται λοιπόν ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο «καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» αλλά και ότι δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα αρ.3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου

Σημειώνεται ότι η Νιγηρία έχει καθοριστεί στην Κ.Δ.Π. 145/2025, που εκδόθηκε δυνάμει του αρ.12Βτρις του Νόμου, ως ασφαλής χώρα ιθαγενείας και στην παρούσα ουδέν στοιχείο προσκομίστηκε στη βάση του οποίου θα μπορούσε να «θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής […] στη συγκεκριμένη περίπτωσή», στη βάση του αρ.12Βτρις (6).

Ουδέν προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσης που να ανατρέπει τα ως άνω.

Η προσφυγή απορρίπτεται.

Δεδομένης της πλημμέλειας που εντοπίστηκε στην επίδικη έκθεση, ως αυτές ανωτέρω καταγράφονται, ήτοι της μη εξέτασης της παρούσης στη βάση του ορθού τόπου διαμονής του αιτητή (που είναι η πολιτεία Plateau), η οποία, παρότι δεν είναι ικανή - δεδομένου του εξ υπαρχής ελέγχου που διενεργήθηκε στα πλαίσια της παρούσης - να ανατρέψει το τελικό αποτέλεσμα ότι δεν υφίσταται εδώ ανάγκη παροχής διεθνούς προστασίας στον αιτητή, δεικνύει πλημμελή έρευνα και αιτιολόγηση, δεν επιδικάζονται έξοδα.  

 

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.