ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.:  4623/2023

23 Ιουνίου, 2025

[Ε.ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 Συντάγματος

Μεταξύ:

D.I.N., 

από Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό

                                                                         Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Υπουργείου Εσωτερικών, Υπηρεσίας Ασύλου

 

Δικηγόρος για Αιτητή: Ορ. Ηλιάδης (κος), για Ε. Μυριάνθους (κα)

Δικηγόρος για Καθ' ων η αίτηση: Ειρ. Παραδεισιώτη (κα), για Αφρ. Αναστασιάδη (κα), για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Ε. ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την υπό κρίση προσφυγή, ο Αιτητής στρέφεται εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 23.10.2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για άσυλο, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν. 6(Ι)/2000, ως έχει τροποποιηθεί (στο εξής αναφερόμενος ως «ο περί Προσφύγων Νόμος»).

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

 

Προτού εξεταστούν οι εκατέρωθεν ισχυρισμοί, επιβάλλεται η σκιαγράφηση των γεγονότων που περιβάλλουν την υπό κρίση υπόθεση, όπως αυτά προκύπτουν από την αίτηση του Αιτητή, την ένσταση των Καθ' ων η αίτηση αλλά και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου που κατατέθηκε στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας και σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1 (στο εξής αναφερόμενος ως «ο δ.φ.» ή «ο διοικητικός φάκελος»).

 

Ο Αιτητής κατάγεται από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (στο εξής αναφερόμενη και ως «Λ.Δ.Κ.»), την οποία εγκατέλειψε στις 02.03.2019 και εισήλθε στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, δια μέσου των μη ελεγχόμενων περιοχών, υποβάλλοντας αίτηση ασύλου στις 24.06.2020.  Στις 17.10.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος υπέβαλε στις 23.10.2023 Έκθεση/Εισήγηση προς  τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου εισηγούμενος την απόρριψη της υποβληθείσας αίτησης.  Ακολούθως, ο ασκών καθήκοντα Προϊσταμένου λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ενέκρινε αυθημερόν την εισήγηση, αποφασίζοντας την απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή, απόφαση η οποία κοινοποιήθηκε σε αυτόν στις 15.11.2023 μέσω σχετικής επιστολής της Υπηρεσίας Ασύλου που έφερε την ίδια ημερομηνία.  Την απόφαση αυτή αμφισβητεί ο Αιτητής μέσω της υπό εξέταση προσφυγής του.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

 

Ο Αιτητής, μέσω της συνηγόρου του, προέβαλε στα πλαίσια τόσο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας όσο και της γραπτής του αγόρευσης πλείονες λόγους ακυρώσεως, τους οποίους ωστόσο απέσυρε κατά το στάδιο των Διευκρινίσεων και περιορίστηκε μόνο στην προώθηση του ισχυρισμού περί έλλειψης δέουσας έρευνας.

 

Από την πλευρά τους οι Καθ΄ ων η αίτηση, στη γραπτή τους αγόρευση, υπεραμύνονται της νομιμότητας της επίδικης πράξης, εμμένοντας στη θέση τους ότι ο Αιτητής επικαλείται αμιγώς οικονομικούς λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε την χώρα του και ως εκ τούτου δεν εμπίπτει στα Άρθρα 3 ή/και 19 του περί Προσφύγων Νόμου. 

 
Αξιολόγηση εκατέρωθεν ισχυρισμών και καταληκτικά συμπεράσματα

 

Αναφορικά με τον εναπομείναντα λόγο ακυρώσεως περί έλλειψης δέουσας έρευνας, επισημαίνω ότι αυτός προωθείται στο πλαίσιο της γραπτής αγόρευσης του Αιτητή με κάποια σχετική επιχειρηματολογία και μερική εξειδίκευση σε συνάρτηση με τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης του Αιτητή, σε σχετική συμφωνία με τα όσα  επιτάσσει ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962[1] ως προς την απαίτηση για αιτιολόγηση των νομικών σημείων της αίτησης ακυρώσεως, ούτως ώστε αυτά να μπορούν να τύχουν εξέτασης από το Δικαστήριο[2].  Επισημαίνω, εντούτοις, πως η εν προκειμένω ανακύκλωση αόριστων ισχυρισμών περί κινδύνου από τον Αιτητή και η γενική αναφορά σε αποσπάσματα της νομολογίας και νομοθεσίας δεν αποτελούν νομική τεκμηρίωση του δικαιώματός του να υπαχθεί σε καθεστώς διεθνούς προστασίας, ούτε δύναται να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα περί των λόγων που ο Αιτητής θα έπρεπε να υπαχθεί στο καθεστώς αυτό.

 

Εν πάση περιπτώσει, ενόψει και της υποχρέωσης που έχει το παρόν Δικαστήριο να προβαίνει σε έλεγχο τόσο της νομιμότητας, όσο και της ορθότητας κάθε προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν[3], θα προχωρήσω να εξετάσω την ουσία της υπόθεσης αυτής, σε συνάρτηση και με τον ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας έρευνας.

Ως εκ τούτου , προσέγγισα το θέμα με βάση τα ενώπιόν μου στοιχεία και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου.

 

Στο πλαίσιο της υποβληθείσας αίτησής του για διεθνή προστασία ο Αιτητής κατέγραψε ότι εγκατέλειψε τη χώρα επειδή ο ίδιος και ο αδελφός του κινδύνευαν από τους δολοφόνους των γονιών του.  Ως ορφανοί, στη ΛΔΚ, θα έρχονταν αντιμέτωποι με βέβαιο θάνατο.  Ακόμη, ο φίλος του πατέρα του, ονόματι Erik, ήθελε να ταξιδέψουν στην Ευρώπη και για να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους και έτσι να καταφέρουν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους και να ζήσουν ασφαλείς. (βλ. ερ. 1, 18 δ.φ.).

 

Ακολούθως, κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξής του, ο Αιτητής ανέφερε ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην κοινότητα Mont Ngafula της περιοχής Lukunga, της πρωτεύουσας Kinshasa, η οποία αποτελεί και τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του στη χώρα (βλ. ερ. 31/1Χ δ.φ.). Ο Αιτητής είναι, ως ισχυρίστηκε, αρραβωνιασμένος από το Νοέμβριο του 2022, χωρίς παιδιά. Η δε αρραβωνιαστικιά του διαβιεί στο σπίτι της οικογένειάς της στην Kinshasa (βλ. ερ. 34/1Χ δ.φ.). Ως περαιτέρω ανέφερε, ο πατέρας του απεβίωσε, η μητέρα του ζει στην Ιρλανδία με προσφυγικό καθεστώς και ο αδελφός του βρίσκεται στην Κύπρο και είναι επίσης αιτητής ασύλου (βλ. ερ. 33/1Χ, 32/1Χ δ.φ.). Ως προς το εκπαιδευτικό του υπόβαθρο, ολοκλήρωσε, ως δήλωσε, τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Mont Ngafula, της Kinshasa το 2016, ενώ ως προς την εργασιακή του εμπειρία, σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις του, ουδέποτε εργάστηκε καθώς τον συντηρούσε οικονομικά ο πατέρας του και ακολούθως του θανάτου του, ο φίλος του πατέρα του ο Erik, που ήταν ευκατάστατος (βλ. ερ. 33/8Χ, 32/6Χ-5Χ δ.φ.)

 

Αναφορικά με την ουσία του αιτήματός του, ο Αιτητής  ισχυρίστηκε ότι εγκατέλειψε τη ΛΔΚ για να σπουδάσει και να εργαστεί με σκοπό να εξασφαλίσει ένα οικονομικά προσοδοφόρο μέλλον.  Στην Κύπρο εργαζόταν ως βοηθός σε πλυντήριο και ήταν αρκετά ευχαριστημένος με την εργασία αλλά και το μισθό του ενώ ως δήλωσε, επιθυμία του είναι να παραμείνει στην Κύπρο μόνιμα ούτως ώστε να μπορεί να έχει μια καλή δουλειά και παράλληλα να παντρευτεί και να ζήσει μαζί με την αρραβωνιαστικιά του εδώ (βλ. ερ. 30/2Χ δ.φ.) .

 

Κατά τη διερεύνηση των ισχυρισμών του μέσω της υποβολής περαιτέρω ερωτήσεων από τον Λειτουργό, ο Αιτητής δήλωσε την ανησυχία του ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη ΛΔΚ, δεν θα μπορούσε να βρει σταθερή δουλειά με ικανοποιητικό εισόδημα (βλ. ερ. 30/3Χ δ.φ.). Ωστόσο, ως δήλωσε, οι αρχές της ΛΔΚ, θα του επέτρεπαν να επιστρέψει πίσω, αφού δεν αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα μαζί τους και αυτό καθώς έφυγε από τη χώρα νόμιμα για οικονομικούς και εκπαιδευτικούς λόγους (βλ. ερ. 29 δ.φ.).

 

Κατά την επισήμανση του Λειτουργού ότι στην αίτηση ασύλου του κατέγραψε ότι εγκατέλειψε τη χώρα εξαιτίας του ότι κινδύνευε από τους δολοφόνους των γονιών του αλλά και επειδή εκεί τα ορφανά παιδιά έρχονταν αντιμέτωπα με βέβαιο θάνατο, ο Αιτητής δήλωσε ότι ο πατέρας του πέθανε τον Ιανουάριο του 2017 λόγω προβλημάτων υγείας, όμως η μητέρα του ζούσε και επομένως, δεν ήταν ορφανός (βλ. ερ. 29/2Χ δ.φ.)

Κατά την αξιολόγηση των ισχυρισμών του Αιτητή, ο Λειτουργός διέκρινε δυο ουσιώδη πραγματικά περιστατικά: Το πρώτο αφορούσε στην ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και τα προσωπικά στοιχεία και προφίλ του Αιτητή και το δεύτερο στον ισχυρισμό του ότι εγκατέλειψε τη χώρα για να σπουδάσει αλλά και για να εργαστεί.  Αμφότεροι οι ισχυρισμοί έγιναν αποδεκτοί (βλ. ερ. 152-150 δ.φ.).

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, στη βάση των αποδεκτών πραγματικών περιστατικών, ο Λειτουργός έκρινε ότι δεν υφίσταντο βάσιμοι λόγοι να θεωρείτο ότι σε περίπτωση που ο Αιτητής επέστρεφε στην Kinshasa θα αντιμετώπιζε δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Αξιολογώντας ακολούθως τα στοιχεία του προφίλ του, ο Λειτουργός κατέληξε πως δεν παρουσιάζονταν στοιχεία ευαλωτότητας, ενώ κατόπιν έρευνας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, διαπιστώθηκε ότι στον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του, δεν παρατηρούνταν συνθήκες ενόπλων συγκρούσεων (βλ. ερ. 150-147 δ.φ.).

 

Κατά τη νομική ανάλυση, ο Λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής αποτελούσε οικονομικό μετανάστη και ότι συνεπώς δεν θα μπορούσε να υπαχθεί στο καθεστώς του πρόσφυγα όπως ούτε και της συμπληρωματικής προστασίας, αφού κρίθηκε ότι εφόσον δεν παρατηρούνταν ένοπλες συρράξεις στον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του, ήτοι την Kinshasa, δεν πληρούνταν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την υπαγωγή του σ' αυτό το καθεστώς (βλ. ερ. 147 - 145 δ.φ.).

 

Παρά λοιπόν το γεγονός ότι η γενική αξιοπιστία του Αιτητή κρίθηκε ικανοποιητική, εντούτοις οι προβαλλόμενοι ισχυρισμοί του οι οποίοι έγιναν αποδεκτοί, κρίθηκε ευλόγως ότι δεν δικαιολογούσαν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Κατόπιν τούτου, το αίτημα διεθνούς προστασίας του Αιτητή απορρίφθηκε τόσο ως προς το προσφυγικό καθεστώς όσο και ως προς τη συμπληρωματική προστασία, καθώς κρίθηκε ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα να υποστεί δίωξη με βάση τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951.

 

Ίδια είναι και η κατάληξη του παρόντος Δικαστηρίου.

 

Υπενθυμίζεται ότι δυνάμει του άρθρου 18 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα του εδαφίου (5) αυτού, απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησής ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου [4] αποτελεί υποχρέωση του αιτούντα άσυλο να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για έναν από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου[5].

 

Από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου διαφαίνεται ότι ο Λειτουργός που διεξήγαγε τη συνέντευξη στον Αιτητή κατέγραψε τους βασικούς του ισχυρισμούς, τους αξιολόγησε, προέβη σε επαρκή έρευνα και μετά από την εισήγηση του στον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, το αίτημα του Αιτητή απορρίφθηκε, αφού κρίθηκε και αιτιολογήθηκε επαρκώς ότι στο πρόσωπο του δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Επιπρόσθετα, ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε οποιοδήποτε ισχυρισμό ότι εάν επέστρεφε στη ΛΔΚ, θα αντιμετώπιζε πραγματικό κίνδυνο να υφίστατο σοβαρή βλάβη και συνεπώς ορθώς κρίθηκε ότι δεν δικαιολογείτο ούτε και η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας που προβλέπεται στο άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου. Επισημαίνεται ότι οι Καθ' ων η αίτηση ανέτρεξαν και σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, εξετάζοντας την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, από την οποία προέκυψε ότι δεν παρατηρούνταν συνθήκες ενόπλων συγκρούσεων ώστε να υπήρχε πραγματικός κίνδυνος σωματικής βλάβης.  Συνεπώς, ο  ισχυρισμός περί έλλειψης δέουσας έρευνας είναι αβάσιμος.

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα ανωτέρω αναπτύχθηκαν, ορθώς κρίθηκε και επί της ουσίας ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων και, περαιτέρω, ορθώς θεωρήθηκε ότι δεν κατάφερε να τεκμηριώσει ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται από την οικεία νομοθεσία (άρθρα 3 (1) και 19 (2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου). Τουναντίον, ως μπορεί να συναχθεί από τα ίδια τα λεγόμενα του, ο Αιτητής, ο οποίος εγκατέλειψε τη χώρα του για να σπουδάσει και να εργαστεί με σκοπό να εξασφαλίσει ένα οικονομικά προσοδοφόρο μέλλον, είναι οικονομικός μετανάστης, σύμφωνα και με όσα κατατοπιστικά αναφέρονται και στο Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ όπου, στην παράγραφο 62, διαλαμβάνεται ότι:

 

«Μετανάστης είναι το πρόσωπο που για λόγους διαφορετικούς από εκείνους που αναφέρονται στον ορισμό εγκαταλείπει οικειοθελώς τη χώρα του με σκοπό να εγκατασταθεί αλλού. Μπορεί δε να ωθείται από την επιθυμία για αλλαγή ή για περιπέτεια ή από οικογενειακούς ή άλλους προσωπικούς λόγους. Εάν ωθείται αποκλειστικά από οικονομικά κίνητρα, είναι οικονομικός μετανάστης και όχι πρόσφυγας.»

 

Όπως έχει κατ' επανάληψη νομολογηθεί, οι οικονομικοί μετανάστες δεν εμπίπτουν στην έννοια του πρόσφυγα[6].

 

Επισημαίνεται ότι, αν και ο Αιτητής δήλωσε κατά τη συνέντευξή του ότι η μητέρα του έχει αναγνωριστεί ως πρόσφυγας στην Ιρλανδία, εντούτοις, όταν ρωτήθηκε αν γνωρίζει τον λόγο για τον οποίο της χορηγήθηκε το καθεστώς αυτό, απάντησε αρνητικά. Επιπλέον, δεν έχει ισχυριστεί ότι οι λόγοι για τους οποίους η μητέρα του αναγνωρίστηκε ως πρόσφυγας συντρέχουν και στην περίπτωσή του. Ως εκ τούτου, η αναφορά στο καθεστώς πρόσφυγα της μητέρας του δεν τεκμηριώνει ούτε ενισχύει την παρούσα αίτηση, καθόσον ο Αιτητής ούτε επικαλείται συναφείς λόγους δίωξης, ούτε τεκμηριώνει γνώση ή σχέση με τα πραγματικά περιστατικά που οδήγησαν στη χορήγησή του.

 

Προχωρώντας και εξετάζοντας τις προϋποθέσεις που διαλαμβάνει το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, και λαμβάνοντας υπόψη ότι έχει παρέλθει μεγάλο χρονικό διάστημα από την πρωτοβάθμια εξέταση της αίτησης του Αιτητή, συμπληρωματικά της έρευνας που διεξήγαγαν οι Καθ’ ων η αίτηση, προχώρησα σε έρευνα σε διεθνείς πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι την πρωτεύουσα Kinshasa της ΛΔΚ, από την οποία προέκυψαν τα ακόλουθα:  

 

·                Kατόπιν έρευνας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης διαπιστώνεται ότι δεν δραστηριοποιούνται μη κρατικοί ένοπλοι φορείς στην Kinshasa, αλλά μόνον στις ανατολικές περιοχές της ΛΔΚ.[7]

·                Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία από τη βάση δεδομένων της ACLED (“Armed Conflict Location and Event Data Project”) για το διάστημα από 01/06/2024 έως 30/05/2025, στην Kinshasa καταγράφηκαν 122 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 234 ανθρώπων.  Αναλυτικότερα, έχουν καταγραφεί, 16 εξεγέρσεις/ταραχές (riots) με 203 ανθρώπινες απώλειες, 54 διαμαρτυρίες (protests) με καμία ανθρώπινη απώλεια, 12 περιστατικά χρήσης βίας κατά πολιτών (violence against civilians) με 17 ανθρώπινες απώλειες, 36 στρατηγικές εξελίξεις (strategic developments) με καμία ανθρώπινη απώλεια και 4 μάχες (battles) με 14 ανθρώπινες απώλειες.^[8]  Δεδομένου ότι ο συνολικός πληθυσμός της επαρχίας της Kinshasa ανέρχεται σε καταγράφεται στους 17.778.500 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις του 2025[9], καθίσταται κατανοητό ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή από περιστατικά ασφαλείας (234 θάνατοι) δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε η κατάσταση στην εν λόγω περιοχή να μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένοπλη σύρραξη επιφέρουσα συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας.

 

Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω δεδομένα δεν διακρίνω την ύπαρξη κατάστασης αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης στην πρωτεύουσα Kinshasa της Λ.Δ.Κ. ή έστω αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης η οποία να εξικνείται σε τέτοιο βαθμό ώστε o Αιτητής λόγω της παρουσίας του και μόνο στο έδαφος της περιοχής αυτής να έρχεται αντιμέτωπος με πραγματικό κίνδυνο σοβαρής απειλής κατά το άρθρο 19 στοιχείο (2)(γ).  Ούτε προκύπτει από το προφίλ και το ιστορικό του Αιτητή, ο οποίος είναι νέος, απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ικανός προς εργασία, και χωρίς να παρουσιάζει θέματα ευαλωτότητας ή κάποιο χαρακτηριστικό ή στοιχείο που να συμβάλλει με οποιοδήποτε τρόπο στην επίταση του κινδύνου να υποστεί σοβαρή βλάβη. 

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα ανωτέρω αναπτύχθηκαν, είναι η κατάληξή μου ότι ορθώς κρίθηκε και επί της ουσίας ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων και, περαιτέρω, ορθώς θεωρήθηκε ότι δεν κατάφερε να τεκμηριώσει ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

Συνακόλουθα, η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με έξοδα €1000 υπέρ των Καθ' ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

 

 

Ε. Ρήγα, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.