ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                                                                       

                                                                                   Υπόθεση αρ. 4631/2023

 

30 Ιουνίου 2025

 

   [Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

                         Αναφορικά με τα άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

D.C.I.

                                                                                                                                                                                                                                             Αιτητής

και

 

                          Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                                                                                                                             Καθ' ων η αίτηση

 

Κ. Αριστοδήμου (κα) για Μ. Παπαλοΐζου (κος), Δικηγόρος για αιτητή

 

Ι. Χαραλάμπους (κα) για Χρ. Δημητρίου (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π:   Με την προσφυγή του ο αιτητής, αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 10/10/2023 η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 20/11/2023 και με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, ως άκυρης, παράνομης και στερούμενης οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.

 

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων της παρούσας προσφυγής ως Τεκμήριο 1, ο αιτητής είναι ενήλικας υπήκοος της Νιγηρίας και  στις 10/11/2021 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Στις 19/09/2022 κλήθηκε για συνέντευξη από τους καθ’ ων η αίτηση γραπτώς μέσω επιστολής ημερ. 22/08/2022, ωστόσο ο αιτητής δεν ανταποκρίθηκε στην εν λόγω πρόσκληση.  Ως εκ τούτου, στις 19/09/2022 ο αρμόδιος λειτουργός υπέβαλε σχετική έκθεση/εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου για κλείσιμο του φακέλου λόγω του ότι ο αιτητής παρά τις σχετικές ειδοποιήσεις του για συνέντευξη δεν ανταποκρίθηκε, η οποία εγκρίθηκε στις 27/09/2022. Στις 19/09/2022 η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε σχετική επιστολή ενημέρωσης περί του αιτήματος του αιτητή, η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή μέσω ταχυδρομείου.

  

Στις 22/03/2023 ο αιτητής υπέβαλε αίτημα του αιτητή για επανάνοιγμα του φακέλου του. Στις 26/09/2023 πραγματοποιήθηκε η συνέντευξή του αιτητή από τους καθ’ ων η αίτηση. Ακολούθως, στις 29/09/2023 ο αρμόδιος λειτουργός της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο ετοίμασε σχετικό σημείωμα/εισήγηση προς τον προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου για απόρριψη της μεταγενέστερης αίτησης του αιτητή. Στις 10/10/2023 ο εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊστάμενου αρμόδιος λειτουργός αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης του αιτητή. Στις 20/11/2023 η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε σχετική επιστολή ενημέρωσης περί της απόρριψης του αιτήματος του αιτητή η οποία κοινοποιήθηκε δια χειρός στον αιτητή αυθημερόν κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου στη μητρική γλώσσα του αιτητή.

 

Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

Ο συνήγορος του αιτητή στα πλαίσια της προσφυγής και της γραπτής αγόρευσης, προώθησε διάφορους λόγους ακύρωσης προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωσης της προσβαλλόμενης πράξης, τους οποίους εν τέλει εγκατέλειψε κατά το στάδιο των διευκρινήσεων και διατήρησε μόνο το λόγο ακύρωσης που αφορά την τη μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Ενόψει των δηλώσεων του ευπαίδευτου συνηγόρου του αιτητή, όλοι οι λόγοι ακύρωσης ως καταγράφονται στην προσφυγή, πέραν από το λόγο ακύρωσης που αφορά τη μη δέουσα έρευνα εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση, αποσύρονται και απορρίπτονται.

Οι καθ' ων η αίτηση αντιτάσσουν μέσω της γραπτής αγόρευσής τους ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, λήφθηκε κατόπιν δέουσας έρευνας και σωστής ενάσκησης των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους καθ΄ ων η αίτηση, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και απορρίπτουν τους προωθούμενους ισχυρισμούς ως νόμω και ουσία αβάσιμους.

 

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι στην παρούσα προσφυγή η επίδικη πράξη  θα εξεταστεί από το παρόν Δικαστήριο ως απόφαση επί της 1^ης αίτησης ασύλου, παρόλο που πρόκειται για υποβληθείσα μεταγενέστερη αίτηση, καθότι η 1^η αίτηση ασύλου του αιτητή δεν εξετάστηκε επι της ουσίας, καθώς ο αιτητής δεν παρέστη στην προσωπική του συνέντευξη στην 1^η αίτηση ασύλου που υπέβαλε και η διαδικασία εξέτασης της αίτησης του διακόπηκε και έκλεισε ο φάκελος του αφού θεωρήθηκε σιωπηρή απόσυρση στη βάση του άρθρου 16Β(2) (α) του Περί Προσφύγων Νόμου.

Επομένως, θα προχωρήσω να εξετάσω τον λόγο ακύρωσης που διατήρησε ο συνήγορος του αιτητή ήτοι τον ισχυρισμό περί μη διενέργειας της δέουσας έρευνας εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση. 

Κατά πάγια νομολογία, η επάρκεια της έρευνας, η έκταση και ο τρόπος διεξαγωγής της, ποικίλει ανάλογα με τα υπό διερεύνηση γεγονότα. Προκαθορισμένος τρόπος δεν υπάρχει. Με την προϋπόθεση ότι η έρευνα είναι επαρκής, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στον τρόπο που η διοίκηση επέλεξε να διερευνήσει το θέμα, ούτε και υποκαθιστά τα υπ' αυτής διαπιστωθέντα πρωτογενή ευρήματα (βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 447 και Ράφτης ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 και Κώστας Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1002/2009, ημερ. 27.10.2011).

 

Στη βάση της πιο πάνω υποχρέωσης του αρμόδιου οργάνου για δέουσα έρευνα θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν οι ισχυρισμοί του αιτητή σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός του, για να διαφανεί εάν όντως το αρμόδιο όργανο προέβη στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα και ορθώς αποφάσισε να απορρίψει το αίτημα του αιτητή.

 

Στο πλαίσιο του έντυπου της αίτησής του για διεθνή προστασία ο αιτητής δήλωσε πως διέφυγε από την πατρίδα του λόγω απειλών που δεχόταν από το θείο του ότι θα τον σκοτώσει αν δεν συμμετέχει στην ομάδα του. (βλ. ερ. 1 του Δ.Φ.).

 

Κατά την υποβολή της μεταγενέστερής του αίτησης για επανάνοιγμα του φακέλου του ο αιτητής δήλωσε ότι ο λόγος που δεν ανταποκρίθηκε στις τηλεφωνικές κλήσεις των καθ’ ων η αίτηση ήταν ένα πρόβλημα στο κινητό του το οποίο επιδιόρθωσε μεταγενέστερα (Ερυθρό 29 – 30 του Δ.Φ.).

 

Στις 26/09/2023, ενόψει του ότι η 1η αίτηση ασύλου του αιτητή δεν εξετάστηκε επι της ουσίας, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, προς εξέταση του αιτήματος του για διεθνή προστασία.

 

Στο πλαίσιο της συνέντευξής του, ο αιτητής δήλωσε ως τόπο καταγωγής του και τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του το Owerri της πολιτείας Imo.

 

Πρόσθετα, κατά το στάδιο της συνέντευξης του, ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι τα προβλήματά του ξεκίνησαν όταν ο θείος του, αφού διευθέτησε γάμο για την αδελφή του αιτητή με κάποιον, εξέφρασε την επιθυμία του να παντρευτεί τη μητέρα του αιτητή και εκείνη αρνήθηκε. Ως εκ τούτου τον απειλούσε ότι πρέπει να φύγει και πως θα πεθάνει με τον ίδιο τρόπο όπως και ο πατέρας του. Επιπλέον, δήλωσε ότι και οι γείτονες του στο χωριό του ήταν εναντίον του. Επίσης, περιέγραψε ένα περιστατικό κατά το οποίο είχε μία διαμάχη με τον θείο του λόγω του ότι ισχυρίστηκε πως ο αποβιώσας πατέρας του δεν είναι ο βιολογικός του πατέρας και κατά τη διάρκεια της διαμάχης, ο αιτητής έσπρωξε τη σύζυγο του θείου του με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί. Όταν πληροφορήθηκε πως εκείνη απεβίωσε, ο αδελφός της μητέρας του τον έστειλε στην Abuja και έπειτα μαζί με τη μητέρα του διευθέτησαν την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής του (βλ. ερ. 46 του Δ.Φ.).

 

Σε σχετική ερώτηση ο αιτητής δήλωσε πως εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του ενδέχεται να τον σκοτώσει είτε η αστυνομία είτε ο θείος του. Ερωτηθείς σχετικά δήλωσε πως ο θείος του έκανε καταγγελία εναντίον του στην αστυνομία και ισχυρίστηκε πως η αστυνομία θα τον σκοτώσει οπουδήποτε κι αν ευρίσκεται στη Νιγηρία. Σχετικά  με το λόγο που θα τον σκοτώσει ο θείος του ο αιτητής δήλωσε πως είναι ο μόνος υιός και σκότωσε τη σύζυγο του θείου του (βλ. ερ. 45 του Δ.Φ.).

 

Σε διευκρινιστικό ερώτημα αναφορικά με την επιθετικότητα του θείου του και την εχθρικότητα των γειτόνων του απέναντί του δήλωσε πως o βασιλιάς του χωριού του είχε αναλάβει την υπόθεση και η θέση του ήταν πως η μητέρα του έπρεπε να συμφωνήσει με το γάμο (βλ. ερ. 45 του Δ.Φ.). Πρόσθεσε, επίσης, ότι ο ίδιος αρνούνταν προς τούτο, ο θείος του επέμενε και ισχυρίστηκε πως ο αποβιώσας πατέρας του δεν είναι ο βιολογικός του πατέρας (βλ. ερ. 45 του Δ.Φ.). Αναφορικά με την ισχυριζόμενη επιθετική συμπεριφορά του θείου ανέφερε πως τον κοιτούσε σαν να μην ήταν βιολογικό τέκνο του πατέρα του (βλ. ερ. 45 του Δ.Φ.). Ο αρμόδιος λειτουργός επανέλαβε την ερώτηση και ο αιτητής δήλωσε ότι κάθε φορά που επισκέπτονταν την οικία τους επέμενε να συνάψει γάμο με τη μητέρα του και ο ίδιος εναντιωνόταν σε αυτό (βλ. ερ. 44  του Δ.Φ.). Σε σχέση με τους συγχωριανούς του ο αιτητής ανέφερε ότι ήταν εναντίον του επειδή κανένας δεν μιλούσε για εκείνον (βλ. ερ. 44 του Δ.Φ.).

 

Αναφορικά με την προαναφερθείσα συνάντηση με τον βασιλιά, την οποία συγκάλεσε ο θείος του, ο αιτητής απάντησε σε σχετικά ερωτήματα και δήλωσε ότι έλαβε χώρα στο παλάτι τον Φεβρουάριο του 2021 και κατά τη διάρκεια αυτής οι παρευρισκόμενοι, εξέφρασαν την άποψή τους ότι η μητέρα του έπρεπε να συνάψει γάμο με το θείο του (βλ. ερ. 44  του Δ.Φ.).

 

Έπειτα, δήλωσε ρητά ότι ο ίδιος υποθέτει πως ο θείος του ευθύνεται για το θάνατο του πατέρα του (βλ. ερ. 43 του Δ.Φ.). Ο αιτητής δήλωσε πως δεν γνωρίζει για ποιο λόγο ο θείος του εξέφρασε την επιθυμία του να συνάψει γάμο με τη μητέρα του το 2021 ενώ ο πατέρας του είχε αποβιώσει όταν ο αιτητής ήταν μικρός (βλ. ερ. 44 του Δ.Φ.).

 

Στη συνέχεια, ο αρμόδιος λειτουργός κάλεσε τον αιτητή να εξηγήσει τη δήλωσή του ότι ο θείος του τον επισκέφθηκε μαζί με κάποιον τοπικό ιατρό και ο ίδιος ανέφερε πως ήρθαν για να κάνουν κάποιο ξόρκι με μία ανοιχτή κολοκύθα, την οποία ο αιτητής πέταξε στο πάτωμα και τότε η σύζυγος του θείου επενέβη και έλαβε χώρα ο διαπληκτισμός τους με αποτέλεσμα να την ρίξει κάτω, ως προανέφερε (βλ. ερ. 43 του Δ.Φ.). Το εν λόγω περιστατικό έλαβε χώρα περί τον Ιούνιο – Ιούλιο του 2021 στην οικία του πατέρα του αιτητή στην πολιτεία Imo (βλ. ερ. 43 του Δ.Φ.). Ο αιτητής κλήθηκε να παράσχει περαιτέρω λεπτομέρειες αναφορικά με τη σχέση του θείου του και του ιατρού αλλά και το ξόρκι που έκαναν, ωστόσο εκείνος δήλωσε πως δεν γνωρίζει (βλ. ερ. 43 του Δ.Φ.). Ως λόγο για το ξόρκι ανέφερε το γεγονός ότι δεν ήταν βιολογικό τέκνο του πατέρα του (βλ. ερ. 43 του Δ.Φ.).

 

Σε διευκρινιστικά ερωτήματα του λειτουργού αναφορικά με τον διαπληκτισμό του αιτητή με τη θεία του, ο αιτητής ανέφερε τα ακόλουθα: η θεία του τον κρατούσε από τα ρούχα του, εκείνος την έσπρωξε και εκείνη έπεσε στο πάτωμα οπότε έχασε τις αισθήσεις της και εκείνος διέφυγε (βλ. ερ. 43 & 42 του Δ.Φ.).  Ο αιτητής ανέφερε πως διέφυγε από το χωριό του και μετέβη στην οικία της μητέρα του πριν ο έτερος θείος του, αδελφός της μητέρας του, τον στείλει στην Abuja (βλ. ερ. 43 & 42 του Δ.Φ.). Ερωτηθείς σχετικά ο αιτητής δήλωσε ότι δε γνωρίζει τι συνέβη μετά τον διαπληκτισμό του με τη θεία του και αναφορικά με την αιτία θανάτου της δήλωσε πως ήταν διαβητική βλ. ερ. 42 του Δ.Φ.). Δεν γνώριζε για πόσο καιρό νοσηλεύτηκε η θεία του επειδή απουσίαζε στην Abuja βλ. ερ. 42 του Δ.Φ.). Κληθείς να αναφέρει, στη συνέχεια, το λόγο που νοσηλεύτηκε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ο αιτητής δήλωσε πως δεν γνωρίζει τίποτα άλλο πέραν του ότι είχε διαβήτη πριν από την πτώση (βλ. ερ. 42 του Δ.Φ.).  

 

Αναφορικά με την αναχώρησή του για την Abuja δήλωσε πως το έπραξε για να προστατέψει τον εαυτό του λόγω της επιθετικής συμπεριφοράς του θείου του όταν έμαθε ότι εκείνος ευρίσκεται στην οικία της μητέρας του (βλ. ερ. 42 του Δ.Φ.). Σε έτερη ερώτηση του λειτουργού αναφορικά με την αναχώρησή του ο αιτητής δήλωσε πως ο θείος του τον κυνηγούσε επειδή είχε δολοφονήσει τη σύζυγό του (βλ. ερ. 42 του Δ.Φ.). Ο αιτητής δήλωσε πως μετέβη στην Abuja τον Αύγουστο του 2021 (βλ. ερ. 42 του Δ.Φ.).

 

Σχετικά με τη διαμονή του στην Abuja ο αιτητής ανέφερε πως δεν του συνέβη οτιδήποτε, αλλά έπρεπε να εγκαταλείψει τη Νιγηρία επειδή η Abuja δεν απέχει πολύ από την πολιτεία Imo (βλ. ερ. 41 του Δ.Φ.). Κληθείς να γίνει πιο συγκεκριμένος αναφορικά με τα πιο πάνω ο αιτητής δεν έδωσε καμία απάντηση (βλ. ερ. 41 του Δ.Φ.).

 

Ακολούθως, ο αρμόδιος λειτουργός, αξιολογώντας τα όσα ο αιτητής δήλωσε στην συνέντευξη του, κατηγοριοποίησε τους ισχυρισμούς του ως εξής: 1) Ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής του αιτητή, 2) Ισχυριζόμενη επιθετική συμπεριφορά του θείου του προς τον ίδιο λόγω του ότι ήθελε να συνάψει γάμο με τη μητέρα του αιτητή και ο τελευταίος αρνούνταν και 3) Ισχυριζόμενη δίωξη του αιτητή από το θείο διότι ο αιτητής δολοφόνησε τη σύζυγο του θείου του εξ αμελείας τον Ιούνιο ή Ιούλιο του 2021.

 

Ο πρώτος ισχυρισμός του αιτητή έγινε αποδεκτός ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστος, καθότι αναφορικά με την εσωτερική του αξιοπιστία ήταν σε θέση να παράσχει ικανοποιητικές και συγκεκριμένες πληροφορίες τις οποίες ο λειτουργός επιβεβαίωσε σε εξωτερικές ανεξάρτητες πηγές πληροφόρησης.

Αντίθετα, όσον αφορά τον δεύτερο ισχυρισμό του αιτητή, ήτοι ότι ο θείος του είχε επιθετική συμπεριφορά εναντίον του λόγω της άρνησής του στην επιθυμία του να συνάψει γάμο με τη μητέρα του αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας την εσωτερική του αξιοπιστία κατέληξε πως ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει ικανοποιητικές και συγκεκριμένες πληροφορίες, οι δηλώσεις του χαρακτηρίζονταν από ασυνέπεια, γενικότητα και δεν είχαν βιωματικό χαρακτήρα. Ειδικότερα, ο αιτητής δήλωσε πως ο θείος του βασιζόμενος σε μία παράδοση των Igbo το 2021 δήλωσε την επιθυμία του να συνάψει με την μητέρα του, η οποία ήταν χήρα αφού ο πατέρας του αιτητή είχε αποβιώσει όταν ο τελευταίος ήταν σε μικρή ηλικία, ωστόσο δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει για ποιο λόγο ο θείος του θέλησε να παντρευτεί την μητέρα του μετά την πάροδο τόσο μεγάλου χρονικού διαστήματος. Κληθείς ο αιτητής να παράσχει λεπτομέρειες αναφορικά με την συνάντηση που πραγματοποιήθηκε το 2021 με το βασιλιά του χωριού του αναφορικά με το πιο πάνω ζήτημα, δεν ήταν σε θέση να παράσχει επαρκείς λεπτομέρειες σχετικά με όσα έλαβαν χώρα, αφού δήλωσε πως ο ίδιος εξέφρασε την εναντίωσή του στον εν λόγω γάμο και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι δήλωσαν πως ο γάμος πρέπει να πραγματοποιηθεί. Με την ίδια γενικότητα ο αιτητής απάντησε και στα ερωτήματα που του τέθηκαν από το λειτουργό σε σχέση με τις συνθήκες της συνάντησης, ενώ ανέφερε πως έλαβε χώρα στο παλάτι αλλά δεν ήταν σε θέση να το περιγράψει και πως ήταν παρόντες οι άνδρες του βασιλιά αλλά δεν παρείχε καμία άλλη λεπτομέρεια αναφορικά με τα εν λόγω πρόσωπα. Επίσης, ο αιτητής όταν κλήθηκε να παράσχει περαιτέρω λεπτομέρειες αναφορικά με την επιθετική στάση του θείου του απέναντί του αυτός δεν ήταν σε θέση να το πράξει, καθώς ανέφερε με ασυνέπεια ότι κάθε φορά που ο θείος του τους επισκέπτονταν επανέφερε το ζήτημα του γάμου με τη μητέρα του αιτητή και ο αιτητής αρνούνταν. Επιπρόσθετα, με αοριστία ανέφερε πως η μητέρα του δεν προέβη σε καταγγελία για τα ισχυριζόμενα συμβάντα επειδή ήταν μία φτωχή χήρα χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες. Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία ο λειτουργός μετά από σχετική έρευνα επιβεβαίωσε ότι οι γυναίκες εθιμικά ενδέχεται να συνάψουν γάμο με τον αδελφό του αποθανόντος συζύγου του, ωστόσο οι δηλώσεις του αιτητή πως δεχόταν επιθετική συμπεριφορά από το θείο του λόγω της άρνησής του για αυτό το γάμο δεν ήταν ικανοποιητικές σε τέτοιο βαθμό ώστε να υποδηλώνουν προσωπικό βίωμα. Ως εκ των άνω ο ισχυρισμός απορρίφθηκε.

Ακολούθως, όσον αφορά τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό, ήτοι την ισχυριζόμενη δίωξη του αιτητή από το θείο του λόγω της εξ αμελείας δολοφονίας της θείας του, ο λειτουργός αξιολογώντας την εσωτερική αξιοπιστία των ισχυρισμών του κατέληξε πως οι δηλώσεις του δεν περιείχαν ικανοποιητικές και συγκεκριμένες πληροφορίες, ήταν ασυνεπείς και ελλιπείς σε λεπτομέρειες. Συγκεκριμένα, ο αιτητής ανέφερε πως ο θείος του μαζί με την σύζυγό του και έναν τοπικό ιατρό μετέβησαν στην οικία του αναφορικά με το ζήτημα του γάμου με τη μητέρα του με σκοπό να εκτελέσουν ένα ξόρκι και η εν λόγω συνάντηση κατέληξε σε διαπληκτισμό με τη θεία του, την οποία έσπρωξε με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις της και να διακομιστεί στο νοσοκομείο, όπου και κατέληξε. Παρά τις πιο πάνω αναφορές του ο αιτητής όταν κλήθηκε να αναφέρει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το προαναφερθέν ξόρκι δεν ήταν σε θέση να το πράξει. Επίσης, δεν παρέθεσε λεπτομέρειες σε σχέση με την τον διαπληκτισμό με την θεία του, καθώς ανέφερε με αόριστο τρόπο ότι η θεία του τον κρατούσε από τα ρούχα του, ο ίδιος την έσπρωξε, εκείνη πέφτοντας έχασε τις αισθήσεις της χωρίς να είναι σε θέση να αναφέρει πως η θεία του έπεσε, αν τραυματίστηκε, σε ποιο νοσοκομείο μεταφέρθηκε, μετά από πόσο χρονικό διάστημα απεβίωσε και τις αιτίες του θανάτου της. Μάλιστα, κληθείς να αναφέρει τα αίτια του θανάτου της, ο αιτητής δήλωσε ότι έπασχε από διαβήτη χωρίς να εξηγεί πως αυτή η νόσος συνδέεται με την πτώση της κατά το διαπληκτισμό τους, αφού δήλωσε μόνο ότι την έσπρωξε. Περαιτέρω, ο αιτητής ανέφερε πως μετέβη στην Abuja καθότι ο θείος του τον δίωκε λόγω του θανάτου της θείας του εξαιτίας του, αλλά δεν ήταν σε θέση να ανταποκριθεί στα ερωτήματα του λειτουργού και να εξηγήσει πως το πληροφορήθηκε, πως ο θείος του τον αναζητούσε και για πόσο διάστημα. Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του ο λειτουργός κατέληξε πως ένεκα του προσωπικού χαρακτήρα των δηλώσεών του αυτές αποτελούσαν τα μόνα τεκμήρια του ισχυρισμού του και δεν έχρηζαν περαιτέρω έρευνας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.  Περαιτέρω, σε καμία εξωτερική πηγή δεν εντοπίστηκαν πληροφορίες σχετικά με την ύπαρξη οικογενειακών διαφορών για αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα.  Ενόψει όλων των πιο πάνω ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίφθηκε.

Ενόψει των ανωτέρω ευρημάτων, λαμβανομένου υπόψη και του προφίλ του αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν δικαιούται προσφυγικό καθεστώς, μιας και δεν τεκμηριώθηκε φόβος δίωξης συνδεόμενος με την εθνικότητα, τη φυλή, τη θρησκεία, την ιδιότητα μέλους σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή την πολιτική γνώμη όπως περιγράφεται στο άρθρο 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951, στο άρθρο 10 της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ και στο άρθρο 3 και 3Δ του Περί Προσφύγων Νόμου. Περαιτέρω, ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε ότι δεν δικαιολογείται αναγνώριση συμπληρωματικής προστασίας στο πρόσωπο του αιτητή, καθότι ο κίνδυνος που μπορεί να αντιμετωπίσει σε περίπτωση επιστροφής του δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης, ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας, δυνάμει του άρθρου 15, εδάφια (α) και (β), της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο 19(2), εδάφια (α) και (β), του περί Προσφύγων Νόμου). Επιπρόσθετα, η αρμόδια αρχή, στη βάση πληροφοριών αναφορικά με την κατάσταση που επικρατούσε στο Νιγηρία, και συγκεκριμένα στον τελευταίο τόπο διαμονής του αιτητή στην πολιτεία Imo, έκρινε ότι ούτε και οι προϋποθέσεις για χορήγηση συμπληρωματικής προστασίας συντρέχουν δυνάμει του άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου), καθότι δεν διαπιστώθηκε ότι υπάρχει λόγος να πιστεύεται ότι ο αιτητής θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή ως άμαχος πολίτης κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του.

 

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, δεν διαπιστώνω μη διενέργεια δέουσας έρευνας από μέρους της Διοίκησης και ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίπτεται.

 

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, θα προχωρήσω να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης στη βάση του άρθρου 11 (3) (α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(I)/2018) και ενόψει τούτου να κρίνω αν ορθά το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημα του Αιτητή.

 

Λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του Αιτητή, ως αυτές προβλήθηκαν καθ’ όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του και οι οποίες παρατέθηκαν λεπτομερώς ανωτέρω, παρατηρώ εκ προοιμίου ότι αυτός υπέπεσε σε πολλές ασάφειες, αντιφάσεις και ανακρίβειες, οι οποίες πλήττουν καίρια την αξιοπιστία του, και δεν παρείχε επαρκείς και ικανοποιητικές λεπτομέρειες και πληροφορίες σε σχέση με τον πυρήνα του αιτήματός του.

Ορθώς, λοιπόν, θεωρώ κρίθηκε από τους καθ’ ων η αίτηση, ότι τα όσα προβλήθηκαν στη συνέντευξη του αιτητή, ως ανωτέρω καταγράφονται, έθεταν εύλογα εν αμφιβόλω την αξιοπιστία των λεγόμενων του αιτητή, αναφορικά με το ότι ο θείος του είχε επιθετική συμπεριφορά εναντίον του λόγω της άρνησής του στην επιθυμία του να συνάψει γάμο με τη μητέρα του αιτητή.

Εν προκειμένω, παρατηρώ ότι οι δηλώσεις του αιτητή σε σχέση με τον δεύτερο ισχυρισμό του, που απορρίφθηκε, ήταν αντιφατικές, γενικόλογες και αόριστες, χωρίς να παραπέμπουν σε πρόσωπο που εξιστορεί ιδία βιώματα, αφού ελλείπουν καίριες λεπτομέρειες. Ειδικότερα, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει για ποιο λόγο ο θείος του θέλησε να εφαρμόσει το έθιμο της φυλής Igbo αναφορικά με τον εν λόγω γάμο μετά την παρέλευση τόσου μεγάλου χρονικού διαστήματος μετά το θάνατο του πατέρα του. Περαιτέρω, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει ικανοποιητικές και επαρκείς λεπτομέρειες αναφορικά με την συνάντηση με το βασιλιά το 2021 για το συγκεκριμένο ζήτημα του γάμου  και αρκέστηκε να δηλώσει πως ο ίδιος εξέφρασε την εναντίωσή του στον εν λόγω γάμο και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι δήλωσαν πως ο γάμος πρέπει να πραγματοποιηθεί. Ο λειτουργός έδωσε την ευκαιρία στον αιτητή να παράσχει περαιτέρω λεπτομέρειες σχετικά με τις συνθήκες της συνάντησης, ωστόσο ο ίδιος παρέμεινε γενικός και ασυνεπείς στις δηλώσεις του καθότι δεν ήταν σε θέση να περιγράψει το παλάτι πέραν από το όνομά του αλλά ούτε και τα ονόματα των παρευρισκόμενων. Εξίσου ασαφής και γενικόλογη υπήρξε και η τοποθέτησή του ότι αναφορικά με την επιθετική συμπεριφορά του θείου του, καθότι δήλωσε ότι κάθε φορά που ο θείος του τους επισκέπτονταν επανάφερε το ζήτημα του γάμου με τη μητέρα του αιτητή και ο αιτητής αρνούνταν, χωρίς με αυτό τον τρόπο να στοιχειοθετεί οιανδήποτε λεκτική ή σωματική επίθεση απέναντί του από το θείο του. Επιπρόσθετα, με αοριστία ανέφερε πως η μητέρα του δεν προέβη σε καταγγελία για την ισχυριζόμενη παρενόχληση που δεχόταν από το θείο του αιτητή ώστε να συνάψει γάμο μαζί του επειδή ήταν μία φτωχή χήρα χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες.

Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία μετά από σχετική επικαιροποιημένη έρευνα του Δικαστηρίου επιβεβαιώνεται ότι οι γυναίκες εθιμικά ενδέχεται να συνάψουν γάμο με τον αδελφό του αποθανόντος συζύγου τους  (“levirate marriage”), πρακτική η οποία εξακολουθεί να εφαρμόζεται στη Νιγηρία[1], ωστόσο οι δηλώσεις του αιτητή σχετικά με την επιθετική συμπεριφορά που δεχόταν από το θείο του λόγω της άρνησής του για αυτό το γάμο με τη μητέρα του δεν ήταν ικανοποιητικές σε τέτοιο βαθμό ώστε να υποδηλώνουν προσωπικό βίωμα. Ως εκ των άνω ο ισχυρισμός απορρίπτεται ως εσωτερικά μη αξιόπιστος.

Σε σχέση με τον τρίτο ισχυρισμό του αιτητή, ήτοι την ισχυριζόμενη δίωξη του αιτητή από το θείο του λόγω της εξ αμελείας δολοφονίας της θείας του, παρατηρώ ότι οι δηλώσεις του αιτητή δεν παρείχαν επαρκείς λεπτομέρειες, χαρακτηρίζονται από ασάφειες, αντιφάσεις και έλλειψη ευλογοφάνειας. Ειδικότερα, παρατηρώ ότι ο αιτητής ανέφερε πως η προαναφερθείσα επίσκεψη του θείου του μαζί με την σύζυγό του και έναν τοπικό ιατρό κατέληξε σε διαπληκτισμό με τη θεία του, την οποία έσπρωξε στο πάτωμα με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις της και να διακομιστεί στο νοσοκομείο όπου και κατέληξε, ωστόσο δεν ήταν σε θέση να παράσχει περαιτέρω και ικανοποιητικές λεπτομέρειες αναφορικά με το συμβάν. Ο αιτητής παρέθεσε ελλιπείς λεπτομέρειες σε σχέση με την τον διαπληκτισμό με την θεία του, καθώς ανέφερε με αόριστο τρόπο ότι η θεία του τον κρατούσε από τα ρούχα του, ο ίδιος την έσπρωξε, εκείνη πέφτοντας έχασε τις αισθήσεις της χωρίς να είναι σε θέση να αναφέρει πως η θεία του έπεσε, αν τραυματίστηκε, σε ποιο νοσοκομείο μεταφέρθηκε, μετά από πόσο χρονικό διάστημα απεβίωσε και τις αιτίες του θανάτου της. Μάλιστα, όταν κλήθηκε από το λειτουργό ώστε να αναφέρει τα αίτια του θανάτου της, ο αιτητής δήλωσε χωρίς ευλογοφάνεια ότι εκείνη έπασχε από διαβήτη. Όταν ερωτήθηκε σχετικά ο αιτητής δεν κατόρθωσε να εξηγήσει πως αυτή η ασθένεια της θείας του συνδέεται με την πτώση της κατά το διαπληκτισμό τους, αφού δήλωσε μόνο ότι την έσπρωξε. Περαιτέρω, ο αιτητής ανέφερε πως μετέβη στην Abuja καθότι ο θείος του τον δίωκε λόγω του θανάτου της θείας του εξαιτίας του, αλλά δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει πως πληροφορήθηκε τη δίωξή του, με ποιο τρόπο ο θείος του τον αναζητούσε και για πόσο διάστημα, καθώς οι απαντήσεις του στις σχετικές ερωτήσεις ήταν πως δεν γνωρίζει.

Σχετικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του κρίνεται πως ένεκα του προσωπικού χαρακτήρα των δηλώσεών του αιτητή δεν χρήζουν περαιτέρω έρευνας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.  Ενόψει όλων των πιο πάνω ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίφθηκε ως εσωτερικά μη αξιόπιστος.

Υπό το φως των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση υπόθεσης που έγιναν αποδεκτά, κρίνεται ότι ορθώς οι καθ' ων η αίτηση διαπίστωσαν, σύμφωνα και με τα πιο πάνω, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση του αιτητή ως πρόσφυγα, καθώς όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο αιτητής δεν τεκμηρίωσε κανένα απολύτως ισχυρισμό ο οποίος στοιχειοθετεί βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης, που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα στο πρόσωπό του, έτσι όπως η έννοια του πρόσφυγα ερμηνεύεται στην Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από τον Περί Προσφύγων Νόμο, καθότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων σύμφωνα με το άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου.

Συνακόλουθα ο αιτητής δεν επικαλέστηκε κανέναν ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη υπό τη μορφή θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων, εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης ή τιμωρίας, για να του δοθεί συμπληρωματική προστασία σύμφωνα με το άρθρο 19 (2) (α), (β) του Περί Προσφύγων Νόμου.

Περαιτέρω, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, ο αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής  στη χώρα καταγωγής του θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπουν, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα του αιτητή, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί στο χωριό Owerri στην πολιτεία Imo, η οποία έχει γίνει δεκτό ότι αποτελεί τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του.

Ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας σύμφωνα με το διαδραστικό χάρτη του RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία εμπλέκεται σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις κατά των μη κρατικών ένοπλων ομάδων Boko Haram και Ισλαμικού Κράτους (Islamic State in West Africa Province/ISWAP). Επιπλέον, υπάρχει μια μη διεθνής ένοπλη σύγκρουση μεταξύ του Ισλαμικού Κράτους (ISWAP) και της Boko Haram. Από το 2014, η πολυεθνική ομάδα που δημιουργήθηκε (Multinational Joint Task Force) - η οποία περιλαμβάνει στρατεύματα από το Καμερούν, το Τσαντ, τον Νίγηρα, το Μπενίν και τη Νιγηρία- έχει παρέμβει προς υποστήριξη της νιγηριανής κυβέρνησης, αφήνοντας έτσι αμετάβλητο τον χαρακτηρισμό της κατάστασης ως μη διεθνούς.^[2]

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED), για το διάστημα από 22/06/2024 - 20/06/2025, σημειώθηκαν στην πολιτεία Imo 108 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 175 ανθρώπων. Μεταξύ αυτών, 43 περιστατικά συνίσταντο σε μάχες (89 θάνατοι), ήταν 46 περιστατικά βίας κατά αμάχων (83  θάνατοι), 3 ήταν περιστατικά ταραχών (3 θάνατοι), 14 ήταν διαμαρτυρίες (καμία απώλεια) και 2 ήταν περιστατικά απομακρυσμένης βίας (καμία απώλεια).^[3]

Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις που έλαβαν χώρα το έτος 2022, ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Imo ανέρχετο σε 174.200 κατοίκους.^[4] Εκ των ανωτέρω πληροφοριών καθίσταται σαφές ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή από περιστατικά ασφαλείας (175 θάνατοι) δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι στην πολιτεία  Imo επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων στα πλαίσια οιασδήποτε εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης. Συνεπώς, δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για κάποιον πολίτη να επηρεαστεί προσωπικά από συνθήκες οι οποίες εμπίπτουν στις πρόνοιες του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ στην πολιτεία Imo.

To ανωτέρω συμπέρασμα ενισχύεται και από το γεγονός ότι με βάσει το συγκριτικό χάρτη που αναφέρεται στο Σημείωμα Καθοδήγησης της EUAA για τη Νιγηρία το 2021, η πολιτεία Imo εντάσσεται στις πολιτείες επί τις οποίες ένας άμαχος δεν αντιμετωπίζει πραγματικό κίνδυνο να επηρεαστεί κατά τα διαλαμβανόμενα του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ^[5], εν προκειμένω του άρθρου 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Κατά συνέπεια, η πολιτεία Imo της Νιγηρίας, τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή, δεν φαίνεται να πλήττεται από συγκρούσεις και περιστατικά βίας τα οποία πληρούν το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ως αυτό ερμηνεύθηκε νομολογιακά στις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 - Diakité του ΔΕΕ[6]. Πέραν τούτου, λαμβάνοντας υπόψιν και το προσωπικό προφίλ του αιτητή, διαπιστώνω ότι απουσιάζουν ιδιαίτερες επιβαρυντικές περιστάσεις, δεδομένου ότι ο αιτητής συνιστά ενήλικα, υγιή, αρτιμελή άνδρα, διαθέτον μορφωτικό επίπεδο και οικογενειακό υποστηρικτικό περιβάλλον στην χώρα καταγωγής του. Συμπερασματικά, δεν κρίνω ότι ανακύπτουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο αιτητής θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην πολιτεία Imo.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου τα οποία περιορίζονται στο περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου, αφού ουδεμία περαιτέρω μαρτυρία προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσας προς υποστήριξη της αιτήσεως και αφού εξέτασα, τόσο τη νομιμότητα, όσο και την ουσία της υπό αναφορά υπόθεσης, καταλήγω ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο δίωξης ή σοβαρής βλάβης και ορθώς η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση του αιτητή.

Εν τέλει, σημειώνεται ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, ασκώντας την εξουσία που του παρέχει το άρθρο12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, έκδωσε την Κ.Δ.Π 145/2025, δυνάμει της οποίας η Νιγηρία περιλαμβάνεται στον κατάλογο των χωρών με τις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας. Ο αιτητής στην παρούσα δεν έχει προβάλει οποιοδήποτε λόγο για να θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας, στη βάση των όσων διαλαμβάνονται από το αρ.12Βτρις (6).

Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €1000 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

                                                                             

                                                                                  Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.