ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: 5024/24

17 Ιουνίου, 2025

[Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

N.I.I. από Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό

Αιτητής

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η Αίτηση

Εμφανίσεις:

Α. Ιωάννου (κος), Δικηγόρος για τον Αιτητή.

Κ. Ιμανίμης (κος) για Α. Πάλλη (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα, Δικηγόρος για τους Καθ΄ ων η αίτηση.

Αιτητής Παρών.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, επιστολής ημερομηνίας 23/10/24 (του κοινοποιήθηκε 22/11/24), με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, ως άκυρη, παράνομη και στερημένη κάθε έννομου αποτελέσματος και/ή ζητά απόφαση του Δικαστηρίου παραχώρησης στον Αιτητή καθεστώτος διεθνούς προστασίας και/ή ζητείται όπως η απόφαση επιστροφής κριθεί άκυρη, παράνομη και στερούμενη κάθε έννομου αποτελέσματος ως παραβιάζουσα την αρχή της μη επαναπροώθησης.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ο Αιτητής, υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία στις 11/06/21, στις 21/10/24 διεξήχθη η συνέντευξή του, στις 23/10/24 ετοιμάστηκε σχετική έκθεση/εισήγηση και ακολούθησε αυθημερόν απορριπτική απόφαση από εξουσιοδοτημένο από τον Υπουργό Εσωτερικών αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, απόφαση που αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Ο δικηγόρος για τον Αιτητή υιοθέτησε τους λόγους για τους οποίους υποβλήθηκε αίτημα ασύλου, ήτοι ότι κινδυνεύει από τον πατέρα της τότε συντρόφου του η οποία ήτο έγκυος και απεβίωσε. Αναφέρει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω του τρόπου αξιολόγησης του αιτήματος του, ότι ελλείπει το στοιχείο της έρευνας επί του αιτήματος του και ότι υπήρξε πλάνη κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου. Καταλήγει ότι, ο Αιτητής θα πρέπει να τύχει παραχώρησης σε αυτόν διεθνούς προστασίας.

 

Οι Καθ' ων η Αίτηση, υιοθέτησαν το περιεχόμενο της ένστασης και του διοικητικού φακέλου, αναφέροντας ότι η προσβαλλόμενη με την παρούσα προσφυγή απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ήταν το αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας, είναι δεόντως αιτιολογημένη και δεν υπάρχει οποιαδήποτε πλάνη στην εκτίμηση των στοιχείων που ο Αιτητής είχε θέσει ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Θα πρέπει να υποδειχθεί ότι μεγάλο μέρος της Γραπτής Αγόρευσης του συνηγόρου του Αιτητή αναλώνεται σε επανάληψη αρχών του διοικητικού δικαίου και/ή Νόμων και/ή κανόνων δικαίου χωρίς να γίνεται ουσιαστική υπαγωγή των πραγματικών περιστάσεων και νομικών δεδομένων της υπόθεσης με αποτέλεσμα να καθίστανται ανεπαρκούς αιτιολόγησης. Με βάση τον Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, που εφαρμόζονται κατ’ αναλογία και από το παρόν Δικαστήριο (Βλέπε Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας  Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έως 2022 (3/2019), επιβάλλεται η υποχρέωση στον αιτητή όχι μόνο να εγείρει με το δικόγραφο του όλα τα σημεία τα οποία υποστηρίζουν την προσφυγή του αλλά ταυτόχρονα να τα αιτιολογεί πλήρως. Η αιτιολόγηση νομικών σημείων είναι απαραίτητη για την εξέταση λόγων ακύρωσης από το Δικαστήριο, οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια, αναπόφευκτα επηρεάζει τη νομική τους βάση με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να κριθούν αναιτιολόγητοι και ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτίμησης. Επομένως, δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί ισχυρισμοί που δεν εξειδικεύονται ή δεν αιτιολογούνται διότι με αυτό τον τρόπο το Δικαστήριο, παρόλο που ασκεί και έλεγχο ουσίας, θα οδηγείτο σε συζήτηση σχεδόν οιουδήποτε θέματος κατά παράβαση των δικονομικών διατάξεων και του ρόλου που διαδραματίζουν στον καθορισμό των επίδικων θεμάτων και της διεξαγωγής της διοικητικής δίκης. (Βλέπε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή(1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Latomia Estate Ltd v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 533, Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598, επίσης - Ιωσηφίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα (1990) 3 Α.Α.Δ. 4599, Kadivari ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (1992) 4 Α.Α.Δ. 2924, βλέπε επίσης Υπόθ. Αρ. 107/2017, Χριστόδουλος Μιχαήλ (Συνταγματάρχης) κ.α. ν. Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω Υπουργού Άμυνας, ημερομηνίας 11/12/2017 -όπου γίνεται επανάληψη της πάγιας νομολογίας επί του ζητήματος και ειδικά την Ε.Δ.Δ.Δ.Π. Αρ. 61/2022, LOUISE GARCIA NYEMB v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ, ημερ.30/10/24 αναφορικά με τους δικονομικά παραδεκτούς λόγους ακύρωσης). Σημειώνεται δε, ότι λόγοι ακύρωσης που καταγράφονται στην προσφυγή, αλλά δεν έχουν αναπτυχθεί μέσω της Γραπτής Αγόρευσης θεωρείται, με βάση την πάγια νομολογία, ότι έχουν εγκαταλειφθεί.

 

Ανεξάρτητα, των πιο πάνω διαπιστώσεων αντλώντας τις εξουσίες που ορίζονται στο Άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2023 (Ν.73(Ι)/2018), προχωρώ σε αξιολόγηση μόνο των λόγων ακύρωσης που καλύπτονται επαρκώς από τους νομικούς ισχυρισμούς του δικογράφου της προσφυγής και πληρούν τις προϋποθέσεις αιτιολόγησης. Η εξέταση της ουσίας της αίτησης ασύλου του Αιτητή, των στοιχείων του διοικητικού φακέλου (στο εξής «ΔΦ») είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους λόγους ακύρωσης μη δέουσας έρευνας, αιτιολογίας και πλάνης σε συνάρτηση με τους ισχυρισμούς για μη παροχή σε αυτόν του καθεστώτος πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της συνέντευξης και της έκθεσης/εισήγησης εντοπίζονται ως ισχυρισμός 1 - τα προσωπικά του στοιχεία, η ταυτότητα και η χώρα καταγωγής του τα οποία έγιναν αποδεκτά στο σύνολο τους (ερυθρά 55-54 ΔΦ) και ως ισχυρισμός 2 – φόβος του Αιτητή σχετικά με τον θάνατο της κοπέλας του η οποία ήταν έγκυος μαζί του, ο οποίος απορρίφθηκε λόγω έλλειψης εσωτερικής αξιοπιστίας (ερυθρά 54-53 ΔΦ). Ως προς τον ισχυρισμό 2, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως εγκατέλειψε τη χώρα του αναζητώντας προστασία λόγω του ότι η κοπέλα του που ήταν έγκυος απεβίωσε μετά από έκτρωση. Ανέφερε πως η σχέση του διήρκησε για 2 έτη και η σύντροφος του αποφάσισε παρά τη θέληση του να προχωρήσει σε έκτρωση. Δεν επιθυμούσε, υποστήριξε να κρατήσει το παιδί τους, επειδή ο πατέρας της ήταν πολύ αυστηρός και λόγω του ότι θεωρούσε ότι ο Αιτητής δεν θα μπορούσε να τους στηρίξει οικονομικά. Ξεκίνησαν τα προβλήματα όταν ο πατέρας της συντρόφου του τον θεωρούσε υπεύθυνο για το θάνατο της (ερυθρά 25Χ1-Χ5, 22Χ1-Χ2, 24Χ1, 23Χ1 ΔΦ). Ο λειτουργός κατέγραψε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες επί του πυρήνα του αιτήματος του και/ή δεν ήταν συνεκτικός και περιγραφικός στις δηλώσεις του, ενώ υπέπεσε και σε αντιφάσεις, ήτοι:

 

- Υπήρξε αντιφατικός στις δηλώσεις του σχετικά με τις συνταγές των φαρμάκων που του ζήτησαν από το νοσηλευτήριο για να χορηγηθούν στη σύντροφο του. Ενώ ανέφερε πως του τηλεφώνησαν να πάει να πληρώσει τα φάρμακα, εντούτοις ανέφερε πως του ζήτησαν να πάει να αγοράσει φάρμακα από το φαρμακείο (ερυθρό 23 Χ2-Χ3 ΔΦ).

- Ανέφερε πως την επόμενη ημέρα του τηλεφώνησε ο ιατρός και του ζήτησε ν’ αγοράσει περισσότερα φάρμακα όμως τελικά όταν πήγε στο νοσηλευτήριο τον περίμεναν οι αστυνομικές αρχές. Κρίθηκε συνεπής στις δηλώσεις του (ερυθρό 23 Χ2 ΔΦ). Ενώ δε ανέφερε πως οι εκτρώσεις είναι απαγορευμένες στη χώρα, αντιφατικά δήλωσε ότι η σύντροφος του επισκέφθηκε ιατρικό κέντρο της χώρας του και προχώρησε με έκτρωση νόμιμα (ερυθρά 23 Χ4-Χ6 ΔΦ).

- Σε σχέση με την ισχυριζόμενη σύλληψη του από τις αρχές ανέφερε πως τον κράτησαν 2 μήνες και οι μάρτυρες στην υπόθεση ήταν η φίλη της συντρόφου του και μια νοσοκόμα, οι οποίες ανέφεραν πως ο Αιτητής ήταν αθώος. Σε διευκρινιστική ερώτηση γιατί τον κράτησαν για 2 μήνες αφού ήταν αθώος και αφού υπήρχαν οι μάρτυρες, ανέφερε με ασυνέχεια πως λόγω του ότι μίλησε η νοσοκόμα και η φίλη της συντρόφου του τον άφησαν ελεύθερο. Κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του δεν τεκμηριώνονται επαρκώς, καθότι από τα κατ΄ ισχυρισμό γεγονότα αυτά ήτο ήδη γνωστά στους εν λόγω από τα αρχικά στάδια του αφηγήματος του (ερυθρό 23Χ7, 22Χ3 ΔΦ).

- Αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε δεν υπήρξε συνεκτικός στις τοποθετήσεις του. Δήλωσε ότι του συνέβησαν 3 περιστατικά που τον τρόμαξαν χωρίς όμως να είναι σε θέση να παραθέσει επαρκείς λεπτομέρειες γι’ αυτά τα περιστατικά. Ανέφερε πως άγνωστοι επισκέφθηκαν το σπίτι του πατέρα του και προκάλεσαν ζημιές και πως αυτός δεν βρισκόταν στο σπίτι. Στο δεύτερο περιστατικό ανέφερε πως ενώ περπατούσε στο δρόμο του επιτέθηκαν κάποιοι άγνωστοι και τον κτύπησαν χωρίς όμως να τεκμηριώσει επαρκώς τον ισχυρισμό του. Σε δε τρίτο περιστατικό ισχυρίστηκε πως ενώ περπατούσε τον απήγαγαν και τον έβαλαν μέσα στο αμάξι όμως τελικά ανέφερε πως τον έσωσαν οδηγοί των ταξί οι οποίοι σταμάτησαν το αυτοκίνητο των απαγωγέων. Σε διευκρινιστική ερώτηση εάν έχει καταγγείλει τα εν λόγω περιστατικά ήταν αόριστος και μη ευλογοφανής στις απαντήσεις του (ερυθρό 22/Χ2-Χ4-Χ7, ερυθρό 21/Χ8-Χ9, ερυθρό 20/Χ1-Χ8, ερυθρό 19Χ1-Χ6 ΔΦ).

- Αντιφατικός κρίθηκε και σε σχέση με τις δηλώσεις του αναφορικά με την επικοινωνία που είχε/έχει με την μητέρα του. Υπήρξε, επίσης, μη συνεκτικός στις αναφορές του σχετικά με το θάνατο της κοπέλας του (ερυθρό 21 ΔΦ).

- Οι δηλώσεις του για τον κίνδυνο επιστροφής του κρίθηκαν επίσης ως μη συνεπείς, ενώ δημιουργούνται περαιτέρω αμφιβολίες αναφορικά με τον πυρήνα του αιτήματος του αφού σύμφωνα με τις δηλώσεις του δεν θέλει να επιστρέψει πίσω καθότι η νυν σύντροφος του βρίσκεται στη Δημοκρατία, διατηρούν δεσμό και έχουν παιδί (ερυθρό 18 ΔΦ).

- Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ο λειτουργός κατέγραψε πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με το εν λόγω ζήτημα,  ωστόσο, η παράθεση ελλιπών πληροφοριών από πλευράς του Αιτητή, οδήγησαν στην απόρριψη του ισχυρισμού του (ερυθρά 52-51, 36-43 ΔΦ).

 

Μετά από συνολική αξιολόγηση της γενικότερης αξιοπιστίας του Αιτητή, των όσων τέθηκαν ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου υπό μορφή δηλώσεων διαπιστώνω ότι δεν τεκμηριώνεται. Η πλήρης εικόνα που διαμορφώνεται μέσω των στοιχείων του φακέλου του, κατόπιν ορθολογικής ανάλυσης και δίκαιης στάθμισής τους^[1], επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα του λειτουργού. Το αφήγημά του εμπεριέχει δηλώσεις που ελλείπουν βιωματικά στοιχεία που να τεκμηριώνουν προσωπική εμπλοκή και δίωξη. Δεν παρείχε κάθε διαθέσιμη βοήθεια στον εξεταστή για τη διαπίστωση των στοιχείων της υπόθεσής του, ούτε τεκμηρίωσε για κάθε ένα ξεχωριστά από τα περιστατικά που ισχυρίστηκε ότι έζησε, ούτε τεκμηρίωσε τους ισχυρισμούς του με επαρκή λεπτομέρεια (Βλέπε Άρθρο 18 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000), βλέπε επίσης Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων, Μάρτιος 2015, σελ.11 και Evidence and credibility assessment in the context of the Common European Asylum System της EUAA, February 2023, σελ.57-72, 103-112, 120-131, § 205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Ούτε θα μπορούσε να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας το οποίο δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντα (Βλέπε §204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Θα αναμενόταν για τα γεγονότα που ανέφερε, στα οποία και στηρίζεται ο πυρήνας του αιτήματός του να είναι σταθερός στις απαντήσεις του και να είναι σε θέση να παρουσιάσει επαρκή περιγραφή του αφηγήματός του. Δεν προκύπτει, από τις αιτιάσεις του, να συντρέχουν στο πρόσωπο του εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια που μπορούν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης (§37-38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Υπάρχουν δε επί της έκθεσης-εισήγησης εκτεταμένες καταγραφές του λειτουργού ως προς τα ευρήματα αναξιοπιστίας του Αιτητή ως επίσης και εκτενείς παραπομπές σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σε σχέση με το τί επικρατεί στη χώρα καταγωγής, τα οποία ουδόλως αμφισβητήθηκαν επαρκώς κατά την δικαστική διαδικασία και/ή ούτε υποδείχθηκαν σημεία επί της συνέντευξης ή της έκθεσης/εισήγησης που να τεκμηριώνουν ελλιπή υπό τις περιστάσεις έρευνα της αρμόδιας αρχής κατά την αξιολόγηση των ισχυρισμών του. Συνεπώς, από τα στοιχεία που τέθηκαν τόσο ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου όσο και του Δικαστηρίου ο Αιτητής απέτυχε να τεκμηριώσει ότι σε περίπτωση επιστροφής του, υπάρχει κίνδυνος δίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων και/ή δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000).

 

Ως προς το εάν η περίπτωση του εμπίπτει στις προϋποθέσεις παροχής καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, ο λειτουργός εξέτασε κατά πόσο θα υπόκειτο σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής σε οποιαδήποτε τέτοια σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη ως προσδιορίζεται στο Άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000) και κατέληξε ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υφίστατο (ερυθρά 51-48 ΔΦ). Ουδείς εκ των ισχυρισμών που πρόβαλε τεκμηρίωνε την ύπαρξη ουσιωδών λόγων ώστε να θεωρείτο ότι ο ίδιος προσωπικά, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, θα υποβαλλόταν σε κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία. Ειδικά δε ως προς το σκέλος της διακινδύνευσης λόγω βίας ασκούμενης αδιακρίτως σε καταστάσεις ένοπλης σύρραξης, ο λειτουργός σημείωσε ότι βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιωνόταν ότι στην περιοχή του Αιτητή δεν παρατηρούνταν συνθήκες ένοπλων συγκρούσεων. Σημειώνεται ότι, ο ίδιος σε κανένα στάδιο της διαδικασίας αξιολόγησης της αίτησής του ανέφερε ότι κινδύνευε λόγω ένοπλης σύρραξης στη χώρα του, ενώ από αναθεωρημένη έρευνα του Δικαστηρίου σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης ανευρέθηκε ότι δεν δραστηριοποιούνται μη κρατικοί ένοπλοι φορείς στην Κινσάσα, αλλά μόνον στις ανατολικές περιοχές της ΛΔΚ ^[2], ενώ από τη βάση δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project) προκύπτει ότι τα περιστατικά  ασφαλείας που αφορούν συνολικά την επαρχία της Κινσάσα^[3]  (ως και τα συμπεράσματα του λειτουργού), δεν οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση στην εν λόγω περιοχή μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένοπλη σύρραξη επιφέρουσα συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας. Ως εκ τούτου, παρέλκει περαιτέρω διερεύνηση των προσωπικών του περιστάσεων για λόγους εφαρμογής της «αναπροσαρμοσμένης κλίμακας» όπως αυτή απορρέει από τη Νομολογία του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης^[4]. Εξάλλου, ούτε τα ατομικά χαρακτηριστικά και στοιχεία του Αιτητή, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι με την επιστροφή του στον τόπο διαμονής, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη.

 

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, δεν διαπιστώνω ελλιπή έρευνα αλλά ούτε πλάνη περί το νόμο και των πραγματικών δεδομένων που λήφθηκαν υπόψη από την Υπηρεσία Ασύλου κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης (Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 ) ούτε προκύπτει ανεπαρκής αιτιολόγηση της διοικητικής απόφασης (Βλέπε Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ.270). Το Δικαστήριο μετά από έλεγχο νομιμότητας/ορθότητας και πραγματικό έλεγχο των περιστάσεων του Αιτητή, όπως αναλύεται ανωτέρω, καταλήγει στο ίδιο εύρημα ότι δηλαδή δεν μπορεί να του αναγνωριστεί το καθεστώς του πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας. Συνεπώς, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται με €1300 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.