ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                  Υπόθεση Αρ.:  Τ233/2024

27 Ιουνίου, 2025

[Ε.ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

A.S.,

από Πακιστάν

                        Αιτητής

 

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας,

μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

 

Δικηγόροι για Αιτητή: Ζ. Ποντίκη (κα) για Αλ Τάχερ Μπενέτης και Συνεργάτες ΔΕΠΕ

Αιτητής παρών

Η παρουσία των Καθ' ων η αίτηση δεν κρίθηκε απαραίτητη και συνεπώς δεν κλήθηκαν να παραστούν στη διαδικασία[1]

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Ε. ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Αντικείμενο της υπό κρίση προσφυγής αποτελεί η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερ. 20.12.2023, με την οποίαν απορρίφθηκε η δεύτερη μεταγενέστερη αίτηση του Αιτητή για διεθνή προστασία ως απαράδεκτη δυνάμει των άρθρων 12Βτετράκις(2)(δ), 16Δ(3)(δ), 16Δ(4)(β) και 18(7Β) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν. 6(Ι)/2000, ως έχει τροποποιηθεί (στο εξής αναφερόμενος ως «ο περί Προσφύγων Νόμος»).

Η παρούσα εμπίπτει στις πρόνοιες του εδαφίου (ε) του άρθρου 3 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (3/2019), ως αυτοί έχουν προσφάτως τροποποιηθεί[2] και συνεπώς η υπόθεση ορίστηκε απευθείας για Ακρόαση από το Πρωτοκολλητείο. Σχετικό Υπόμνημα ως προβλέπεται από το εδάφιο (ε) του άρθρου 3, καταχωρίστηκε από τους Καθ' ων η αίτηση, συνοδευόμενο και από τον σχετικό διοικητικό φάκελο (στο εξής αναφερόμενος ως «ο δ.φ.» ή «ο διοικητικός φάκελος»). Το Δικαστήριο, έχοντας διακριτική ευχέρεια δυνάμει της πρώτης επιφύλαξης του εδαφίου (ε) του άρθρου 3, δεν έκρινε σκόπιμη την παρουσία των Καθ' ων η αίτηση και η διαδικασία διεξήχθη με μόνη την παρουσία του Αιτητή και των συνηγόρων του.

 

Τα γεγονότα της υπόθεσης ως προκύπτουν από τον διοικητικό φάκελο έχουν ως ακολούθως:

 

Ο Αιτητής κατάγεται από το Πακιστάν και στις 08.08.2019 υπέβαλε αίτηση ασύλου ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία απορρίφθηκε. Εναντίον της απορριπτικής αυτής απόφασης, ο Αιτητής καταχώρισε προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, η οποία επίσης απορρίφθηκε. Στη συνέχεια, ο Αιτητής καταχώρισε στις 08.12.2021 πρώτη μεταγενέστερη αίτηση η οποία κρίθηκε απαράδεκτη και απορρίφθηκε στις 26.04.2022. Δεύτερη προσφυγή την οποία καταχώρισε ο Αιτητής εναντίον της νέας αυτής απόφασης, απορρίφθηκε στις 24.05.2023. Ακολούθως, προχώρησε στις 09.02.2024 στην καταχώριση της υπό κρίση δεύτερης μεταγενέστερης αίτησης διεθνούς προστασίας, προβάλλοντας ως λόγο την ύπαρξη οικογενειακού προβλήματος λόγω του γάμου του, ο οποίος, όπως υποστήριξε, δεν έγινε αποδεκτός από την οικογένειά του. Υποστήριξε ότι σε περίπτωση επιστροφής του στο Πακιστάν η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο από την ίδια του την οικογένεια. Η αίτηση του αυτή εξετάστηκε από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος υπέβαλε αυθημερόν εισηγητική έκθεση προς απόρριψή της, κρίνοντας ότι δεν προβάλλονται νέα στοιχεία. Η εισήγηση αυτή έγινε αποδεκτή από τον εξουσιοδοτημένο να ασκεί καθήκοντα Προϊσταμένου λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, με αποτέλεσμα την απόρριψη της μεταγενέστερης αίτησης του Αιτητή ως απαράδεκτης. Την απόφαση αυτή αμφισβητεί ο Αιτητής με την υπό κρίση προσφυγή.

 

Με την προσφυγή του ο Αιτητής, διά των συνηγόρων του επιζητά (Α) δήλωση του Δικαστηρίου με την οποίαν η προσβαλλόμενη απόφαση να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και αντισυνταγματική, στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος, είναι αποτέλεσμα πλάνης και κακής εφαρμογής του Νόμου.  Με δεύτερο αιτητικό (υπό Β) ο Αιτητής επιζητά έκδοση νέας εκτελεστής απόφασης από το Δικαστήριο επί της ουσίας του αιτήματος του για διεθνή προστασία, η οποία να αντικαθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση. 

 

Περαιτέρω, με το εναρκτήριο δικόγραφο του ο Αιτητής προωθεί πλείονες λόγους ακυρώσεως τους οποίους ωστόσο δεν προώθησε, κατά το στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας.  Κατά αυτό δε το στάδιο, ο Αιτητής δια του συνηγόρου του ισχυρίστηκε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας χωρίς ωστόσο να εξειδικεύσει περαιτέρω τον ισχυρισμό του, περιοριζόμενος μόνο στην αναφορά ότι δεν εξετάστηκαν τα όσα υπέβαλε με τη μεταγενέστερη του αίτηση. Με την ίδια γενικότητα ισχυρίστηκε ότι αγνοήθηκε παντελώς η ύπαρξη των ανήλικων τέκνων του Αιτητή τόσο κατά την απορριπτική απόφαση όσο και κατά την αξιολόγηση κινδύνου.

 

Οι Καθ' ων η αίτηση- δια του υπομνήματός τους-υπεραμύνθηκαν της νομιμότητας της επίδικης πράξης, υποβάλλοντας  ότι η απόφαση έχει ληφθεί νόμιμα και ορθά.

 

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ

 

Επισημαίνεται καταρχάς ότι αυτό που εν προκειμένω εξετάζεται είναι η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση για απόρριψη της μεταγενέστερης αίτησης του Αιτητή για διεθνή προστασία, εκδιδόμενη δυνάμει της παραγράφου (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις του περί Προσφύγων Νόμου, η οποία διαβάζεται σε συνάρτηση με τα όσα διαλαμβάνονται στο άρθρο 16Δ(3)(α) και (β).  Σύμφωνα με τις παραγράφους 2 έως 4 του άρθρου 40 της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ[3], διατάξεις οι οποίες μεταφέρονται στο ημεδαπό δίκαιο με το άρθρο 12Βτετράκις του περί Προσφύγων Νόμου, καθώς και της σχετικής επί του θέματος νομολογίας, η εξέταση των μεταγενέστερων αιτήσεων διενεργείται σε δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο, προκαταρκτικής φύσεως, έχει ως αντικείμενο τον έλεγχο του παραδεκτού των αιτήσεων αυτών, ενώ το δεύτερο στάδιο αφορά την επί της ουσίας εξέταση των εν λόγω αιτήσεων[4].  Ειδικότερα, το άρθρο 12Βτετράκις (2)(δ) παρέχει τη δυνατότητα  στην Υπηρεσία Ασύλου να θεωρήσει αίτηση ως απαράδεκτη μόνον εάν η αίτηση είναι μεταγενέστερη στο πλαίσιο της οποίας δεν υποβλήθηκαν από τον αιτητή ή δεν προέκυψαν νέα στοιχεία ή πορίσματα σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας.

 

Το άρθρο 12Βτετράκις (2)(δ) συμπληρώνεται από τις πρόνοιες του άρθρου 16Δ. Ειδικότερα, το πρώτο αυτό στάδιο του παραδεκτού συνεχίζεται σε περαιτέρω στάδια, καθένα από τα οποία οδηγεί στην εξακρίβωση των διαφορετικών προϋποθέσεων παραδεκτού, ως αυτές παρατίθενται στα εδάφια  (3)(α) και (β) του άρθρου 16Δ του Περί Προσφύγων Νόμου τα οποία διαλαμβάνουν τα ακόλουθα (- έμφαση και υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):

 

«16Δ(3)(α) Κατά τη λήψη απόφασης σχετικά με το παραδεκτό της αίτησης σύμφωνα με την παράγραφο (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις, ο Προϊστάμενος προβαίνει σε προκαταρτική εξέταση προκειμένου να διαπιστώσει κατά πόσο προέκυψαν ή υποβλήθηκαν από τον Αιτητή νέα στοιχεία ή πορίσματα τα οποία ο Προϊστάμενος δεν έλαβε υπόψη κατά την έκδοση της εκδοθείσας απόφασής του, σχετικά με την εξέτασή του κατά πόσο ο Αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τον χαρακτηρισμό του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας:

Νοείται ότι, σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώσει ότι ο Αιτητής δεν έχει προσκομίσει νέα στοιχεία ή πορίσματα, η μεταγενέστερη αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με βάση την αρχή του δεδικασμένου, χωρίς να πραγματοποιηθεί συνέντευξη.

 

(β) Σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώνει ότι προέκυψαν ή υποβλήθηκαν τα προαναφερόμενα στην παράγραφο (α) νέα στοιχεία ή πορίσματα, προβαίνει σε ουσιαστική εξέτασή τους, αφού προηγουμένως ενημερώσει σχετικά τον Αιτητή, και εκδίδει νέα εκτελεστή απόφαση, μόνο εφόσον: -

 

(i) Τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης στον Αιτητή διεθνούς προστασίας∙ και

 

(ii) ικανοποιείται πως ο αιτητής, άνευ δικής του υπαιτιότητας, αδυνατούσε να υποβάλει τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη διαδικασία και ιδίως μέσω της προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος».

 

Οι προϋποθέσεις λοιπόν του παραδεκτού μίας μεταγενέστερης αίτησης, ως αυτές έχουν καθοριστεί νομοθετικά και ερμηνευθεί νομολογιακά από το ΔΕΕ αλλά και από τα εθνικά μας Δικαστήρια, διαμορφώνονται ως ακολούθως:

 

Πρώτον, διαπιστώνεται, μέσω  προκαταρτικής εξέτασης, κατά πόσον προέκυψαν ή υποβλήθηκαν από τον Αιτητή  νέα στοιχεία ή πορίσματα τα οποία ο Προϊστάμενος δεν έλαβε υπόψη κατά την έκδοση της απόφασής του (επί της αρχικής αίτησης ασύλου),  σχετικά με την εξέταση του κατά πόσον ο Αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τον χαρακτηρισμό του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας.

 

Η εξέταση του παραδεκτού της μεταγενέστερης αίτησης συνεχίζεται, μόνον όταν πράγματι υφίστανται τέτοια νέα στοιχεία ή πορίσματα σε σχέση με την αρχική αίτηση για διεθνή προστασία, προκειμένου να εξακριβωθεί κατά δεύτερον:

 

(α) αν τα νέα αυτά στοιχεία και πορίσματα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χαρακτηρισμού του αιτούντος ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας και 

 

(β) εάν ο συγκεκριμένος αιτών, χωρίς υπαιτιότητά του, δεν μπόρεσε να επικαλεσθεί τα εν λόγω νέα στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη διαδικασία.

 

Οι δύο αυτές προϋποθέσεις παραδεκτού, μολονότι πρέπει αμφότερες να πληρούνται για να συνεχιστεί η εξέταση της μεταγενέστερης αίτησης, εντούτοις είναι διακριτές και δεν πρέπει να συγχέονται. Οι πιο πάνω προϋποθέσεις θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικώς[5].

 

Σκοπός λοιπόν της προκαταρκτικής έρευνας η οποία κατέληξε στην προσβαλλόμενη απόφαση, είναι ο έλεγχος του κατά πόσο πληρούνται οι ως άνω εκ της νομοθεσίας τιθέμενες προϋποθέσεις, οι οποίες θα δικαιολογούσαν περαιτέρω εξέταση της απορριφθείσας αιτήσεως ασύλου και όχι η εις βάθος επί της ουσίας έρευνα των νέων ισχυρισμών ωσάν να επρόκειτο για πρώτη αίτηση ασύλου. Αυτή είναι άλλωστε και η σκοπιμότητα των διατάξεων του αρ. 40 (2), (3) και (4) της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ ως αυτές έχουν ερμηνευθεί στην απόφαση του ΔΕΕ της 9^ης Σεπτεμβρίου 2021 στην υπόθεση C-18/20, XY κατά Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl, ECLI:EU:C:2021:710 (στο εξής αναφερόμενη ως η «ΧΥ»).

 

Λόγω ακριβώς της περιορισμένης αυτής εξουσίας του Δικαστηρίου αναφορικά με μεταγενέστερη αίτηση η οποία απορρίφθηκε από το στάδιο του παραδεκτού, χωρίς ουσιαστική κρίση επί της βασιμότητας της αίτησης αυτής, το Δικαστήριο αυτό δεν έχει εξουσία να εκδώσει απόφαση επί της βασιμότητας της αίτησης, κρίνοντας δηλαδή το κατά πόσον ο αιτητής δικαιούται διεθνούς προστασίας ή καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας. Στις περιπτώσεις αυτές, το Δικαστήριο καλείται να εξετάσει μόνο κατά πόσον ορθώς η αρμόδια αρχή έκρινε ως απαράδεκτη την μεταγενέστερη αίτησή του αιτητή. Ως εκ τούτου, το δεύτερο αιτητικό (υπό Β) της προσφυγής του Αιτητή με το οποίο επιζητά περαιτέρω την έκδοση νέας εκτελεστής απόφασης από το Σεβαστό Δικαστήριο επί της ουσίας του αιτήματος της για διεθνή προστασία, η οποία να αντικαθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση, δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου και απορρίπτεται. 

 

Προσέγγισα λοιπόν το ζήτημα αυτό με βάση τα ενώπιόν μου στοιχεία και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου με σκοπό να εξετάσω κατά πόσον οι Καθ' ων η αίτηση ενήργησαν σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, εξετάζοντας όλα τα ουσιώδη στοιχεία και πραγματικά περιστατικά που είχαν ενώπιόν τους. Ωστόσο προτού εξεταστεί η επιχειρηματολογία των συνηγόρων του Αιτητή, κρίνω σκόπιμο όπως καταγραφούν οι ισχυρισμοί του ιδίου επί της μεταγενέστερης αίτησής του και η αξιολόγηση αυτών από τους Καθ' ων η αίτηση.

 

Ως προκύπτει από τον διοικητικό φάκελο, με την υποβληθείσα μεταγενέστερη αίτησή του, ο Αιτητής κατέγραψε ότι επιθυμεί να επανανοίξει την υπόθεσή του προκειμένου να ζήσει μαζί με την οικογένειά του, η οποία επίσης βρίσκεται στην Κύπρο. Υποστήριξε ότι αντιμετωπίζει προβλήματα στο Πακιστάν λόγω του γάμου του, ο οποίος – όπως ανέφερε – δεν είναι αποδεκτός από τις οικογένειες των συζύγων. Ανέφερε επίσης ότι εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, η ίδια του η οικογένεια θα μπορούσε να τον βλάψει.

 

Κατά την αξιολόγηση της μεταγενέστερης αίτησής του, οι Καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας σε πρώτο στάδιο το παραδεκτό αυτής, έκριναν – όπως προκύπτει από την Έκθεση-Εισήγηση του λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, ότι τα στοιχεία που προέβαλε ο Αιτητής δεν συνιστούν νέα στοιχεία κατά την έννοια του άρθρου 16Α του περί Προσφύγων Νόμου, ικανά να αυξήσουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης διεθνούς προστασίας.

 

Ειδικότερα, διαπιστώθηκε ότι ο Αιτητής προέβαλε ισχυρισμούς περί προβλημάτων με την οικογένεια του στο Πακιστάν, τα οποία – κατά τον ίδιο – οφείλονται στην έλλειψη αποδοχής του γάμου τους. Υποστήριξε ότι η οικογένεια του δεν αποδέχεται τον γάμο του και επιθυμεί να τον σκοτώσει, χωρίς ωστόσο να επικαλεστεί τους λόγους για τους οποίους δεν αναφέρθηκε σε αυτά τα στοιχεία, κατά την προηγούμενη αίτηση του ενώ φαίνεται ότι αυτά προϋπήρχαν καθώς και μέσω της προσφυγής που υπέβαλε στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας. Ως πρόσθετα επισημάνθηκε από τον Λειτουργό Ασύλου, ο Αιτητής ήταν νυμφευμένος με τη σύζυγό του από το 2011, καταλήγοντας ότι λόγω δικής του υπαιτιότητας δεν υποβλήθηκαν τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα σε προηγούμενα στάδια της διαδικασίας. Επισημάνθηκε τέλος ότι μετά από έλεγχο, διαπιστώθηκε ότι η σύζυγός του είναι επίσης αιτήτρια ασύλου, στην οποία αίτηση συμπεριλαμβάνονται και τα παιδιά τους και η οποία ευρίσκεται (κατά τον ουσιώδη εκείνο χρόνο) υπό εξέταση.

 

Εξετάζοντας τα ενώπιόν μου δεδομένα, παρατηρώ ότι ο Αιτητής, κατά την αρχική του αίτηση ασύλου, ισχυρίστηκε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής προς αναζήτηση καλύτερου μέλλοντος, καθώς οι οικονομικές συνθήκες δεν είναι καλές στην χώρα του.

Στα πλαίσιο της συνέντευξης που έλαβε χώρα, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του για να εργαστεί και για ένα καλύτερο μέλλον, ενώ ως δήλωσε ουδέποτε είχε πρόβλημα στο Πακιστάν. Ο Αιτητής δεν εξέφρασε οποιονδήποτε φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής του στο Πακιστάν, αναφέροντας απλά ότι ήθελε να παραμείνει για ακόμη δύο χρόνια για να εργαστεί. Κατά τούτο η αίτηση του αυτή απορρίφθηκε ενώ στα πλαίσια της προσφυγής που καταχώρισε κατά της απορριπτικής αυτής απόφασης, ουδέν νέο στοιχείο εισέφερε. Ακολούθως, καταχώρισε πρώτη μεταγενέστερη αίτηση, ισχυριζόμενος ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα του αυτή τη στιγμή καθώς αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα εκεί και οι οικονομικές δυσκολίες είναι πολύ άσχημες. Και η αίτηση του αυτή απορρίφθηκε με την προσφυγή που καταχώρισε εναντίον της απόφασης αυτής, να έχει και αυτή την ίδια κατάληξη.

Με την υπό κρίση, δεύτερη μεταγενέστερη του αίτηση, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι θέλει να ζήσει μαζί με την οικογένειά του στην Κύπρο καθώς αντιμετωπίζουν προβλήματα στο Πακιστάν, εξαιτίας του γάμου τους, τον οποίο η οικογένειά του – κατά τον ίδιο – δεν αποδέχεται τον γάμο του υποστηρίζοντας περαιτέρω ότι αν επιστρέψει πίσω η οικογένειά του θα τον σκοτώσει. Πράγματι είναι και η δική μου παρατήρηση σε συμφωνία με τους Καθ’ ων η αίτηση, ότι ο Αιτητής δεν αναφέρθηκε, εξ υπαιτιότητας του, στους ισχυρισμούς αυτούς κατά τα προγενέστερα στάδια εξέτασης της αίτησής του, χωρίς να εξηγήσει τους λόγους για την παράλειψη του αυτή. Πρόσθετα δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι οι προβαλλόμενοι, στην υπό κρίση αίτησή του, ισχυρισμοί περί οικογενειακής απειλής διατυπώνονται με τρόπο γενικόλογο και αόριστο, χωρίς καμία ειδική περιγραφή περιστατικών ή στοιχείων που να τεκμηριώνουν εξατομικευμένο κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης κατά την έννοια του Νόμου. Ούτε προσκομίστηκαν σχετικά αποδεικτικά στοιχεία ή εξηγήσεις για την καθυστέρηση στην υποβολή των εν λόγω ισχυρισμών.

 

Επιπρόσθετα, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι η σύζυγος του Αιτητή είναι επίσης αιτήτρια ασύλου, σε αίτηση της οποίας περιλαμβάνονται και τα ανήλικα τέκνα τους, και η οποία τελεί υπό εξέταση.

 

Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνεται ότι η δεύτερη μεταγενέστερη αίτηση εξετάστηκε δεόντως και απορρίφθηκε νομίμως. Ο ισχυρισμός του Αιτητή περί έλλειψης δέουσας έρευνας δεν ευσταθεί και απορρίπτεται. Ομοίως, απορριπτέος τυγχάνει και ο γενικός και αόριστος ισχυρισμός του Αιτητή ότι δεν ελήφθη υπόψη το βέλτιστο συμφέρον των τέκνων του πριν την έκδοση της απορριπτικής απόφασης. Επισημαίνεται ότι δεν παρατίθεται οποιοδήποτε εξειδικευμένο στοιχείο ή περιστατικό που να καταδεικνύει με ποιον τρόπο το συμφέρον αυτό επηρεάζεται από την απόρριψη της παρούσας δεύτερης μεταγενέστερης αίτησης του ιδίου. Ο ισχυρισμός αυτός διατυπώνεται με τρόπο ασαφή, χωρίς σύνδεση με συγκεκριμένες παραμέτρους που να επιβάλλουν διαφορετική κρίση ή να καθιστούν επιβεβλημένη την επανεξέταση της υπόθεσης. Περαιτέρω, υπογραμμίζεται ότι – κατά τα διαπιστωθέντα από τη Διοίκηση αλλά και ως δήλωσε η συνήγορος του Αιτητή – η σύζυγος του Αιτητή είναι επίσης αιτήτρια διεθνούς προστασίας, σε αίτηση της οποίας περιλαμβάνονται και τα ανήλικα τέκνα τους, και η οποία κατά την επιφύλαξη της απόφασης αυτής εξακολουθούσε να τελεί υπό εξέταση. Ενόψει τούτων, ακόμη και υπό την οπτική του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού, το οποίο κατά πάγια νομολογία πρέπει να συνεκτιμάται κατά τρόπο ουσιαστικό και όχι τυπικό, δεν δύναται να συναχθεί ότι η απόρριψη της αίτησης του Αιτητή επιφέρει αυτόματα συνέπειες εις βάρος των παιδιών, εφόσον η κύρια αίτηση της μητέρας των παιδιών παραμένει ανοικτή και δεν έχει ακόμα κριθεί.

 

Ενόψει των ανωτέρω, δεν διαπιστώνω περιθώρια παρέμβασης του Δικαστηρίου αφού είναι η κατάληξη μου ότι ουδέν μεμπτό εντοπίζεται στην έρευνα, αιτιολογία και κατάληξή των Καθ' ων η αίτηση. Ορθώς λοιπόν και με βάση την αρχή του δεδικασμένου, η μεταγενέστερη αίτησή του Αιτητή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη χωρίς  να πραγματοποιηθεί συνέντευξη.

 

Απομένει λοιπόν μια αποτίμηση της κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του Αιτητή, ήτοι της πόλης Sialkot του Πακιστάν, σε επικαιροποιημένη βάση και έχοντας προχωρήσει σε σχετική έρευνα, προκύπτουν τα ακόλουθα:

 

·                Η ιστοσελίδα RULAC, πρωτοβουλία της Ακαδημίας της Γενεύης για το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα^[6], κρίνοντας με κριτήρια διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου^[7], αναφέρει ότι το Πακιστάν εμπλέκεται σε μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις με διάφορες ένοπλες ομάδες που δρουν σε όλη την επικράτειά του, ιδίως ομάδες που συνδέονται με τους Ταλιμπάν στις Ομοσπονδιακά Διοικούμενες Φυλετικές Περιοχές και μαχητές της ανεξαρτησίας στο Μπαλουχιστάν^[8].

 

·                Από τον Οκτώβριο του 2023, η βία κλιμακώθηκε στις περιοχές Κίμπερ Παχτούνκβα και Μπαλουχιστάν, καθώς ομάδες όπως η Tehrik-e Taliban Pakistan (TTP) και η Baloch Liberation Army (BLA) ενέτειναν τις εξεγερτικές τους δραστηριότητες.  Το Ισλαμικό κράτος του Χορασάν (ISKP), ενέτεινε επίσης τις δραστηριότητές του αλλά και τη διάδοση της προπαγάνδας.^[9]   

 

·                Οι εκλογές του 2024, ήταν το έναυσμα για την κλιμάκωση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι εθνοτικές μειονότητες, συμπεριλαμβανομένων των Παστούν και των Μπαλούχων, αντιμετώπισαν εκτεταμένες διακρίσεις και βία. Η σεχταριστική βία έπληξε περαιτέρω ομάδες όπως οι σιίτες, οι ινδουιστές, οι σιχ, οι χριστιανοί και οι αχμάντι. Οι γυναίκες και τα παιδιά αντιμετώπισαν διακρίσεις, βία και νομικά εμπόδια, με υψηλά ποσοστά παιδικής εργασίας και αναγκαστικών γάμων.^[10]

 

·                Περαιτέρω, οι σχέσεις μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας είναι τεταμένες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα να αποτελούν οι διαπληκτισμοί τους για το καθεστώς της περιοχής του Κασμίρ (Kashmir).  Οι πακιστανικές και οι ινδικές δυνάμεις εμπλέκονται σε τακτικές αψιμαχίες κατά μήκος της Γραμμής Ελέγχου, της στρατιωτικής γραμμής ελέγχου μεταξύ των τμημάτων του πρώην πριγκιπικού κράτους του Τζαμού και του Κασμίρ η οποία θεσπίστηκε με τη Συμφωνία της Simla το 1972.^[11] 

 

·                Σε διαδικτυακό άρθρο του News18 - δημοσιεύθηκε στις 09.05.2025 -  καταγράφεται ότι η Ινδία στα πυρά πυροβολικού, στις επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και στους πυραύλους στο Τζαμού, το Σριναγκάρ, το Τζαϊσαλμέρ, το Ρατζούρι, το Παθανκότ και το Τζαλαντάρ που δέχτηκε από το Πακιστάν, απάντησε με επιθέσεις στην περιοχή Bajwat της περιφέρειας Sialkot και στην πόλη Lahore του Πακιστάν.^[12]  Άλλες πηγές αναφέρουν ότι οι πακιστανικοί βομβαρδισμοί σκότωσαν τουλάχιστον 12 ανθρώπους στην ινδική πλευρά των de facto συνόρων που χωρίζουν το Κασμίρ, ενώ οι ινδικές επιθέσεις προκάλεσαν το θάνατο 31 ανθρώπων.^[13]

 

·                Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία από τη βάση δεδομένων της ACLED (“Armed Conflict Location and Event Data Project”) για το διάστημα από 22.06.2024 έως 20.06.2025, στην επαρχία Punjab όπου βρίσκονται η περιφέρεια ως και η πόλη Sialkot, καταγράφηκαν 1,509 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 153 ανθρώπων.  Αναλυτικότερα, έχουν καταγραφεί, 72 εξεγέρσεις/ταραχές (riots) με 11 ανθρώπινες απώλειες, 1,294 διαμαρτυρίες (protests) με καμία ανθρώπινη απώλεια, 37 περιστατικά χρήσης βίας κατά πολιτών (violence against civilians) με 26 ανθρώπινες απώλειες, 23 εκρήξεις/απομακρυσμένη βία (expl./remote violence) με 27 ανθρώπινες απώλειες, 41 στρατηγικές εξελίξεις (strategic developments) με καμία ανθρώπινη απώλεια και 42 μάχες (battles) με 89 ανθρώπινες απώλειες.^[14] Επίσης, στην πόλη Sialkot, βάσει της βάσης ACLED κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, καταγράφηκαν 36 διαμαρτυρίες με καμία ανθρώπινη απώλεια και 1 περιστατικό χρήσης βίας κατά πολιτών με 1 ανθρώπινη απώλεια.^[15]  Σημειωτέον δε, ότι ο πληθυσμός της επαρχίας Punjab καταγράφεται στους 127,688,922 κατοίκους^[16], της περιφέρειας Sialkot σε 4,499,394^[17] και της πόλης Sialkot σε 789,386.^[18]

 

 

Δεν διαφεύγουν της προσοχής μου οι τεταμένες σχέσεις του Πακιστάν με τη γειτνιάζουσα Ινδία, ως προκύπτουν από τα πιο πάνω, ωστόσο δεν θεωρώ ότι εκ τούτου θα μπορούσε σήμερα να αχθεί συμπέρασμα ότι επίκειται ευρύτερη σύρραξη και συνεπώς δεν μπορεί να διαφοροποιήσει τα δεδομένα, ως ανωτέρω περιγράφονται.

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

 

Από τα ενώπιόν μου δεδομένα, διαπιστώνω ότι η Υπηρεσία Ασύλου εξέτασε τους  ισχυρισμούς του Αιτητή, στο μέτρο που αυτοί θα ήταν κρίσιμοι για το παραδεκτό της μεταγενέστερης αίτησής του για άσυλο. Από τα όσα καταγράφονται σε αυτήν, ουδέν νέο στοιχείο ή πόρισμα ή ισχυρισμό αναφέρει ο Αιτητής ώστε να μπορούσε να θεωρηθεί ότι αυτή χρήζει περαιτέρω εξέτασης και/ή κλήσης του  σε συνέντευξη για την κατ' ουσίαν εξέταση του αιτήματος του. Ορθώς συνεπώς οι Καθ' ων η αίτηση, κατά το προκαταρκτικό αυτό στάδιο εξέτασης της αίτησής του, έκριναν ότι δεν πληρείται καμία εκ των δύο προϋποθέσεων που τίθενται (σωρευτικώς) στο άρθρο 16Δ(3)(β) ώστε να προβούν σε ουσιαστική εξέταση των νέων στοιχείων.

 

Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο της μεταγενέστερης αίτησής του, υπό το φως των συναφών διατάξεων που τυγχάνουν εφαρμογής, φρονώ ότι η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση αποτελεί προϊόν ορθής αξιολόγησης όλων των δεδομένων και στοιχείων που αυτοί είχαν ενώπιόν τους, σύμφωνα και με το Νόμο και είναι πλήρως αιτιολογημένη και συνεπώς η απόφαση τους για απόρριψη της μεταγενέστερης αίτησής του Αιτητή ως απαράδεκτης είναι ορθή.

 

Οποιαδήποτε διαφορετική αντιμετώπιση, θα καθιστούσε τη διαδικασία ατέρμονη, καταχρηστική και αντίθετη με τους σκοπούς του Περί Προσφύγων Νόμου και της σχετικής Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2013/32/ΕΕ.

 

Καταληκτικά, λαμβάνω υπόψη μου ότι η χώρα καταγωγής του Αιτητή (Πακιστάν), συμπεριλαμβάνεται στις χώρες που έχουν ορισθεί ως ασφαλείς χώρες ιθαγένειας σύμφωνα και με το πρόσφατο Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών ημερ. 31.05.2024 (Κ.Δ.Π. 191/2024), χωρίς εν προκειμένω ο Αιτητής να προβάλει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς ή στοιχεία που αφορούν προσωπικά στον ίδιο και οι οποίοι να ανατρέπουν το τεκμήριο περί ασφαλούς χώρας καταγωγής. 

 

Ως εξ  όσων έχουν αναπτυχθεί ανωτέρω, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €500 έξοδα υπέρ των Καθ' ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

 

  

 

 

Ε. Ρήγα, Δ.Δ.Δ.Δ.Π