ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                                                                       

                                                                                      Υπόθεση αρ. 2511/2023

                                   

24 Ιουλίου 2025

 

[Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

                          Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

                                              U.P.A.

                                                                                                                                                                                                                                             Αιτητής

Και

 

                     Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Διευθυντή Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                             Καθ' ων η αίτηση

                                                                                                                          

Γ. Καρατσιόλη (κα) για Νίκο Α. Λοΐζου και Χρίστο Γ. Χριστούδια, Δικηγόροι για τον αιτητή

 

Α. Δημητριάδου (κα) για Ν. Νικολάου (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ Δ.Δ.Δ.Δ.Π:   Με την προσφυγή του ο αιτητής, αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 26/06/2023 η οποία του κοινοποιήθηκε στις 11/07/2023 και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως παράνομη, αντισυνταγματική, άκυρη και στερούμενη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των Διευκρινήσεων της παρούσας προσφυγής ως Τεκμήριο 1, ο αιτητής είναι ενήλικας από τη Νιγηρία και στις 30/11/2021 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Στις 30/05/2023 διεξήχθη συνέντευξη στον αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Ακολούθως, στις 19/06/2023 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή. Στις 26/06/2023, ο εξουσιοδοτημένος λειτουργός από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου, αποφάσισε όπως να μην παραχωρηθεί στον αιτητή καθεστώς διεθνούς προστασίας. Στις 11/07/2023, η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε επιστολή ενημέρωσης προς τον αιτητή σχετικά με την απόρριψη του αιτήματος του. Η επιστολή και η αιτιολόγηση της απόφασης, παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από τον αιτητή την ίδια ημέρα.

Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

Ο συνήγορος του αιτητή στα πλαίσια της προσφυγής και της γραπτής αγόρευσης, προώθησε διάφορους λόγους ακύρωσης προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωσης της προσβαλλόμενης πράξης, τους οποίους εν τέλει εγκατέλειψε κατά το στάδιο των διευκρινήσεων και διατήρησε μόνο το λόγο ακύρωσης που αφορά την μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Ενόψει των δηλώσεων του ευπαίδευτου συνηγόρου του αιτητή, όλοι οι λόγοι ακύρωσης ως καταγράφονται στην προσφυγή, πέραν από το λόγο ακύρωσης που αφορά τη μη δέουσα έρευνα εκ μέρους των Καθ΄ ων η αίτηση, αποσύρονται και απορρίπτονται.

Οι καθ' ων η αίτηση αντιτάσσουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, λήφθηκε κατόπιν δέουσας έρευνας και σωστής ενάσκησης των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους καθ΄ ων η αίτηση, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και απορρίπτουν τους προωθούμενους ισχυρισμούς ως νόμω και ουσία αβάσιμους.

Θα προχωρήσω να εξετάσω τον λόγο ακύρωσης που διατήρησε ο συνήγορος του αιτητή ήτοι τον ισχυρισμό περί μη διενέργειας της δέουσας έρευνας εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση.

Κατά πάγια νομολογία, η επάρκεια της έρευνας, η έκταση και ο τρόπος διεξαγωγής της, ποικίλει ανάλογα με τα υπό διερεύνηση γεγονότα. Προκαθορισμένος τρόπος δεν υπάρχει. Με την προϋπόθεση ότι η έρευνα είναι επαρκής, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στον τρόπο που η διοίκηση επέλεξε να διερευνήσει το θέμα, ούτε και υποκαθιστά τα υπ' αυτής διαπιστωθέντα πρωτογενή ευρήματα (βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 447 και Ράφτης ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 και Κώστας Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1002/2009, ημερ. 27.10.2011).

Στη βάση της πιο πάνω υποχρέωσης του αρμόδιου οργάνου για δέουσα έρευνα θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν οι ισχυρισμοί του αιτητή σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός της, για να διαφανεί εάν όντως το αρμόδιο όργανο προέβη στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα.

Κατά την υποβολή αιτήματος διεθνούς προστασίας, ο αιτητής δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω του ότι δεχόταν απειλές από τον θείο του στην βάση περιουσιακών διαφορών. Πιο αναλυτικά, κατέγραψε ότι είναι ο μοναδικός γιός της οικογενείας και ο θείος του τον απείλησε ότι θα τον σκοτώσει με σκοπό να του πάρει την περιουσία που του άφησε ο εκλιπόντας πατέρας του (ερ. 1 Δ.Φ.). 

 

Στο πλαίσιο της προσωπικής του συνέντευξης, και ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, ο αιτητής δήλωσε ότι είναι νιγηριανής καταγωγής, προερχόμενος από την πόλη Akili-Ozizor της πολιτείας Anambra, η οποία αποτελεί τόσο τόπο γέννησης όσο και προηγούμενης συνήθους διαμονής του (ερ. 27 Δ.Φ.). Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο, δήλωσε πως έχει ολοκληρώσει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην χώρα καταγωγής του ενώ σε σχέση με το επαγγελματικό του προφίλ δήλωσε πως εργαζόταν σε κατάστημα ανταλλακτικών για μηχανές και περιστασιακά ως αγρότης (ερ. 27 Δ.Φ.). Περαιτέρω, αναφορικά με την οικογενειακή του κατάσταση δήλωσε άγαμος και άτεκνος (ερ. 29 Δ.Φ.). Οι γονείς του έχουν αποβιώσει και η δίδυμη αδερφή του ζει μέχρι και σήμερα στην πολιτεία Anambra.

Αναφορικά με τους κατ’ ιδίαν λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του, ο αιτητής επανέλαβε τα όσα κατέγραψε στην αίτησή του, ότι δηλαδή αντιμετώπιζε προβλήματα με τον θείο του, ο οποίος ήθελε να τον σκοτώσει για να αναλάβει την κληρονομηθείσα από Αιτητή πατρική περιουσία. Πιο αναλυτικά, προέβαλε ότι το πρόβλημα ξεκίνησε όταν γύρισε στη  Νιγηρία το 2021, μετά την επιστροφή του από το Ντουμπάι, οπότε ο θείος του επιχείρησε να τον σκοτώσει για να του πάρει την περιουσία που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Μάλιστα, ανέφερε και ένα περιστατικό όπου άγνωστοι του χτύπησαν την πόρτα όσο ήταν στην οικία του και κοιμόταν με σκοπό να του επιτεθούν. Κατόπιν, αποφάσισε να φύγει από την χώρα για να είναι ασφαλής. Ερωτηθείς αν συντρέχουν άλλοι λόγοι για τους οποίους εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του, απάντησε αρνητικά (για όλα τα ανωτέρω βλ. ερ. 26 Δ.Φ.). 

Συγκεκριμένα, ο αιτητής ισχυρίστηκε πως η διαμάχη με τον θείο του για την επίμαχη ακίνητη περιουσία λαμβάνει χώρα απ’ όταν απεβίωσε ο πατέρας του το 2021 και το ακίνητο μέχρι και σήμερα βρίσκεται υπό την κυριότητα του Αιτητή. Ωστόσο, διευκρίνισε ότι δεν υπάρχουν έγγραφα για το εν λόγω ακίνητο ούτε και διαθήκη, καθώς ο πατέρας του τον ενημέρωσε μονό προφορικά για την μεταβίβαση της περιουσίας στο όνομά του και πως αυτή η πρακτική είναι συνήθης στην Νιγηρία (ερ. 24-25 Δ.Φ.). Περαιτέρω, αναφορικά με τον θείο του δήλωσε πως είναι αδελφός του πατέρα του, ηλικίας 60 χρόνων, εγκατεστημένος στην πόλη  Akili και πως σαν αδέρφια είχαν από παλιά εχθρική σχέση. Ωστόσο, ο αιτητής χαιρετούσε πάντοτε τον θείο του και δεν είχε προβλήματα μαζί του πριν τον θάνατο του πατέρα του. Τα προβλήματα άρχισαν όταν ο θείος του, του είπε ότι «θα τον καταστρέψει για να πάρει την περιουσία» και όταν αργότερα του έστειλε σπίτι άντρες για να του επιτεθούν. Σχετικά με το τελευταίο αυτό περιστατικό δήλωσε πως συνέβη περί τον Ιούνιο/Ιούλιο 2021, και πως οι άντρες φορούσαν μάσκες. Ο αιτητής εικάζει πως ήταν απεσταλμένοι του θείου του αλλά δεν του συνέβη κάτι προσωπικά γιατί δεν άνοιξε την πόρτα και αντ’ αυτού έτρεξε να σωθεί. Πέραν από αυτά τα γεγονότα ο αιτητής επιβεβαίωσε ότι δεν του συνέβη τίποτε άλλο και δεν θυμάται πότε ήταν η τελευταία φορά που ήρθε σε επικοινωνία με τον θείο του.

Ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τις δηλώσεις του αιτητή, κατά το στάδιο της συνέντευξης του, σχημάτισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο πρώτος αναφορικά με την υπηκοότητα, την περιοχή καταγωγής και τον τελευταίο τόπο διαμονής του αιτητή, και ο δεύτερος αναφορικά με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης από τον θείο του λόγω περιουσιακών διαφορών.

Ειδικότερα, στον πρώτο ισχυρισμό κρίθηκε ότι στοιχειοθετήθηκε τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική αξιοπιστία του καθώς ο αιτητής προσκόμισε πρωτότυπο διαβατήριο από τη χώρα καταγωγής του, ενώ οι δηλώσεις του επιβεβαιώθηκαν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

Σε ό,τι αφορά τον δεύτερο ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει φόβο δίωξής του από τον θείο του καθώς δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματός του, υπέπεσε σε ασάφειες, αοριστίες, αντιφάσεις, και έλλειψη ευλογοφάνειας Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι τα δυο άτομα που του χτυπήσαν την πόρτα στάλθηκαν από τον θείο του, αλλά δεν έδωσε επαρκείς πληροφορίες που να υποστηρίζουν την εν λόγω αναφορά. Σε σχετική ερώτηση για το πως γνωρίζει ότι τα άτομα αυτά στάλθηκαν από τον θείο του ο αιτητής απάντησε αόριστα και με ασάφεια ότι το γνωρίζει επειδή είχε πρόβλημα με τον θείο του και πως δεν θέλει να πεθάνει σαν δειλός. Επίσης, σημειώθηκε χρονική αντίφαση στα λεγόμενα του, εφόσον ενώ αρχικά ανέφερε ότι έφυγε το σπίτι του στην περιοχή Akili-Ozizor, Ogbaru LGA, Anambra state στις 14 Οκτώβριου του 2021, στην συνέχεια ανέφερε ότι έφυγε από το σπίτι του και δεν επέστρεψε ξανά σε αυτό τον Ιούνιο η τον Ιούλιο του 2021. Περαιτέρω, ως επισημαίνει ο αρμόδιος λειτουργός σε ερώτηση σχετικά με το πότε ήταν η τελευταία φορά που είχε επαφή με τον θείο του, απάντησε πως δεν θυμάται μη δίνοντας επαρκείς πληροφορίες, ενώ σε ακόλουθη ερώτηση για το τι ειπώθηκε από τον θείο του την τελευταία φορά που ήρθαν σε επαφή, απάντησε με αοριστία ότι ο θείος του είπε πως θα τον καταστρέψει και πως η γη ανήκει στον ίδιο και όχι σε αυτόν. Επιπρόσθετα, ως καταγράφεται, κρίθηκε ως μη ευλογοφανές ότι ο αιτητής επέλεξε να εγκαταλείψει την χώρα του χωρίς να προβεί σε καμία ενέργεια για την προστασία του, όπως επί παραδείγματι να καταγγείλει το περιστατικό στις αρχές, όπως ήταν εύλογα αναμενόμενο. Σημειώθηκε δε ότι, σε ερώτηση αν υπήρξε κάποιο άλλο συμβάν που να στηρίζει τον ισχυριζόμενο φόβο του, ο αιτητής απάντησε πως δεν υπήρξε άλλο συμβάν  και πως σε ερώτηση για τα μελλοντικά του σχέδια, ανέφερε ότι θα ήθελε να αρχίσει επιχείρηση με ρούχα οπουδήποτε ακόμα και στη Νιγηρία επιβεβαιώνοντας ότι ήταν ασφαλής. Υπό το φως των ανωτέρω, ως τονίζει ο αρμόδιος λειτουργός, ο αιτητής δεν διαφαίνεται ότι υπέστη την οποιαδήποτε μορφή δίωξης που να δικαιολογεί την απόφαση του να εγκαταλείψει την χώρα σε σχέση με τους ισχυρισμούς του.

Σε σχέση δε με την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, ο λειτουργός έκρινε ότι τα όσα ανέφερε ο αιτητής στην συνέντευξη αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματος του και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν την ανάλυση των εν λόγω δεδομένων μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης.

Ενόψει των πιο πάνω ευρημάτων, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν δικαιούται προσφυγικό καθεστώς, αφού στο πρόσωπο του δεν συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης για ένα από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3 και 3Δ του Περί Προσφύγων Νόμου ήτοι την εθνικότητα την φυλή, τη θρησκεία, την ιδιότητα μέλους σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή την πολιτική γνώμη όπως περιγράφεται στο άρθρο 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 και το άρθρο 10 της οδηγίας 2011/95/ΕΕ. Περαιτέρω, θεώρησε ότι δεν δικαιολογείται αναγνώριση συμπληρωματικής προστασίας στο πρόσωπο του αιτητή, καθότι δεν προέκυψε πραγματικός κίνδυνος θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης δυνάμει του άρθρου 15(α) και (β) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο19(2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου). Επιπρόσθετα, η αρμόδια αρχή, στη βάση πληροφοριών αναφορικά με την επικρατούσα κατάσταση στην πολιτεία Anambra, έκρινε ότι ούτε και οι προϋποθέσεις για χορήγηση συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο του αιτητή συντρέχουν δυνάμει του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχο άρθρο19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου), μιας και στην πολιτεία Anambra, δεν επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων λόγω εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

 

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, κρίνω ότι ουδεμία περαιτέρω έρευνα χρειαζόταν για την εξέταση της αίτησης του αιτητή.

 

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, θα προχωρήσω να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης στη βάση του άρθρου 11 (3) (α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(I)/2018) και ενόψει τούτου να κρίνω αν ορθά το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημα του αιτητή.

 

Λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του αιτητή, ως αυτές προβλήθηκαν καθ' όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός της και οι οποίες παρατέθηκαν λεπτομερώς ανωτέρω, παρατηρώ εκ προοιμίου ότι αυτός δεν ήταν σε θέση να στοιχειοθετήσει την αξιοπιστία των δηλώσεων του γύρω από τις απειλές  π ου φέρεται να δέχθηκε από το θείο του λόγω περιουσιακών διαφορών.

 

Ορθώς, λοιπόν, θεωρώ κρίθηκε από τους Kαθ’ ων η αίτηση ότι, τα όσα προβλήθηκαν στη συνέντευξη του αιτητή, ως ανωτέρω καταγράφονται, έθεταν εύλογα εν αμφιβόλω την αξιοπιστία των λεγομένων της αναφορικά με τα όσα ισχυρίστηκε, καθότι δεν ήταν σε θέση να παρέχει ικανοποιητικές πληροφορίες σχετικά με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης του, ενώ οι απαντήσεις του στερούνταν εύλογα αναμενόμενων λεπτομερειών και περιείχαν αρκετές ελλείψεις και ασυνέπειες όσον αφορά  τον κίνδυνο που ισχυρίστηκε ότι διατρέχει από τον θείο του. Θα συμφωνήσω με την αξιολόγηση στην οποία έχει προβεί ο αρμόδιος λειτουργός ως καταγράφεται στην έκθεση – εισήγηση και με τα σημεία που εντόπισε περί του να καταλήξει σε εύρημα περί της μη αξιοπιστίας του αιτητή και επομένως παρέλκει η όποια επανάληψη τους.

 

Επομένως, καταλήγω ότι το εν λόγω αφήγημα του αιτητή δεν παρουσιάζει ευλογοφάνεια και συνοχή. Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι τα εκ του αιτητή εξιστορισθέντα δεν αντικατοπτρίζουν βιωματικά περιστατικά. Επομένως, ο υπό εξέταση ισχυρισμός κρίνεται ως εσωτερικά μη αξιόπιστος.

 

Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών του αιτητή, το Δικαστήριο κρίνει ότι εκ των όσων αυτός δήλωσε, λόγω της απολύτου προσωπικής φύσεως τους, δεν προκύπτουν στοιχεία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο περαιτέρω έρευνας σε εξωτερικές πηγές. Στη βάση λοιπόν της αξιολόγησης της εσωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεών του αιτητή, ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίπτεται ως μη αξιόπιστος στο σύνολό του.

 

Υπό το φως των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση υπόθεσης που έγιναν αποδεκτά, κρίνεται ότι ορθώς οι Καθ' ων η αίτηση διαπίστωσαν, σύμφωνα και με τα πιο πάνω, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση του αιτητή ως πρόσφυγα, καθώς όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο αιτητής δεν τεκμηρίωσε κατά τρόπο κανένα απολύτως ισχυρισμό ο οποίος στοιχειοθετεί βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης, που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα στο πρόσωπό του, έτσι όπως η έννοια του πρόσφυγα ερμηνεύεται στην Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από τον Περί Προσφύγων Νόμο, καθότι ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων σύμφωνα με το άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Συνακόλουθα, ο αιτητής δεν επικαλέστηκε κανέναν ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη υπό τη μορφή θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων, εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης ή τιμωρίας, για να του δοθεί συμπληρωματική προστασία σύμφωνα με το άρθρο 19 (2) (α), (β) του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Περαιτέρω, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, ο αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής  στη χώρα καταγωγής του θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπουν, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα καταγωγής του αιτητή, προς εξέταση της κατάστασης στην πολιτεία Anambra, η οποία έχει γίνει δεκτό ότι αποτελεί τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του.

Το νοτιοανατολικό τμήμα της Νιγηρίας αποτελείται από τις ακόλουθες πέντε πολιτείες: Abia, Anambra, Ebonyi, Enugu και Imo.[1]

Σύμφωνα με έκθεση του RULAC του Νοεμβρίου 2022, η Νιγηρία εμπλέκεται σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις στην επικράτειά της κατά της Boko Haram και κατά του Ισλαμικού Κράτους στην Δυτική Αφρική (ISWAP). Από τον Ιανουάριο του 2015, η Πολυεθνική Κοινή Ομάδα Εργασίας (MNJTF) υποστηρίζει τη νιγηριανή κυβέρνηση στον αγώνα κατά της Boko Haram.^[2]

Περαιτέρω ως προς την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Anambra, σημειώνεται σε έκθεση του 2022 ότι, μαζί με την γειτονική της επαρχία Borno, είναι από αυτές που έχουν επηρεαστεί πιο πολύ από την Boko Haram, καθώς φιλοξενεί το μεγαλύτερο ποσοστό της θρησκευτικής μειονότητας των Χριστιανών στην Νιγηρία. Άλλα προβλήματα που σχετίζονται με την κατάσταση ασφαλείας είναι η κοινοτική βία, η ένοπλη δράση εθνοτικών πολιτοφυλακών, όπως οι Bachama και οι Fulani, που οδήγησε στην κλιμάκωση των διενέξεων μεταξύ αγροτών και κτηνοτρόφων. Πρόσφατα ξεκίνησε δράση και μία αίρεση με το όνομα Shilla Boys, οι οποίοι εμπλέκονται κυρίως σε περιστατικά ληστείας κατά των πολιτών.^[3]

Το Nigeria Watch ανέφερε για το έτος 2023 ότι η Abia και η Anambra, και οι δύο στα νοτιοανατολικά, ήταν μεταξύ των πολιτειών με τα υψηλότερα θύματα λόγω απαγωγών.[4] Έκθεση της ACCORD που δημοσιεύτηκε στις 8 Απριλίου 2024 και αναφέρεται στα συμβάντα ασφαλείας που έλαβαν χώρα ολόκληρο το 2023 αναφέρει ότι σημειώθηκαν στην πολιτεία Anambra 176 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια 167 ζωών.[5] Έκθεση της ACCORD που δημοσιεύτηκε στις 8 Μαΐου 2024 και αναφέρεται στα συμβάντα ασφαλείας που έλαβαν χώρα το πρώτο τέταρτο του έτους 2024 σημειώνει 25 περιστατικά ασφαλείας στην πολιτεία Anambra για αυτό το διάστημα που είχαν ως αποτέλεσμα 12 θύματα.[6]

Για σκοπούς πληρότητας της έρευνας, παραθέτω αριθμητικά δεδομένα επί των περιστατικών ασφαλείας στη συγκεκριμένη περιοχή. Σύμφωνα με την βάση δεδομένων ACLED,  κατά την χρονική περίοδο 22/06/2024 - 20/06/2025 καταγράφηκαν συνολικά 140 περιστατικά ασφαλείας με 211 απώλειες. Εξ αυτών, καταγράφηκαν 66 περιστατικά βίας κατά αμάχων με 83 θύματα, 63 μάχες με 116 θύματα, 10 εξεγέρσεις με 12 θύματα και 1 έκρηξη – απομακρυσμένη βία  χωρίς θύματα.^[7]

Καθώς, ενόψει επίσημων εκτιμήσεων που έλαβαν χώρα το έτος 2022, ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Anambra ανέρχεται σε 5,953,500 κατοίκους^[8], καθίσταται σαφές ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή από περιστατικά ασφαλείας (211 θάνατοι) δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι στην πολιτεία Anambra επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων στα πλαίσια οιασδήποτε εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

To ανωτέρω συμπέρασμα ενισχύεται και από το γεγονός ότι με βάσει το συγκριτικό χάρτη που αναφέρεται στο Σημείωμα Καθοδήγησης της EUAA για τη Νιγηρία το 2021^[9], η πολιτεία Anambra, τόπος τελευταίας διαμονής του αιτητή, εντάσσεται στις πολιτείες επί τις οποίες ένας άμαχος δεν αντιμετωπίζει πραγματικό κίνδυνο να επηρεαστεί κατά τα διαλαμβανόμενα του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, εν προκειμένω του άρθρου 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Κατά συνέπεια, η πολιτεία Anambra της Νιγηρίας, τόπος καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής της αιτήτριας, δεν φαίνεται να πλήττεται από συγκρούσεις και περιστατικά βίας οι οποίες πληρούν το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ως αυτό ερμηνεύθηκε νομολογιακά στις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 - Diakité του ΔΕΕ^[10]. Πέραν τούτου, λαμβάνοντας υπόψιν και το προσωπικό προφίλ της αιτήτριας, διαπιστώνω ότι απουσιάζουν ιδιαίτερες επιβαρυντικές περιστάσεις, δεδομένου ότι ο αιτητής συνιστά ενήλικα, υγιή, με ικανοποιητικό μορφωτικό επίπεδο και με εργασιακή πείρα. Συμπερασματικά, δεν κρίνω ότι ανακύπτουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο αιτητής θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της και συγκεκριμένα στην πολιτεία Anambra.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου τα οποία περιορίζονται στο περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου, αφού ουδεμία περαιτέρω μαρτυρία προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσας προς υποστήριξη της αιτήσεως και αφού εξέτασα, τόσο τη νομιμότητα, όσο και την ουσία της υπό αναφορά υπόθεσης, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και εύλογα η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση του αιτητή.

Εν τέλει, σημειώνεται ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, ασκώντας την εξουσία που του παρέχει το άρθρο12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, έκδωσε την Κ.Δ.Π 145/2025, δυνάμει της οποίας η Νιγηρία περιλαμβάνεται στον κατάλογο των χωρών με τις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας. Ο αιτητής στην παρούσα δεν έχει προβάλει οποιοδήποτε λόγο για να θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας, στη βάση των όσων διαλαμβάνονται από το αρ.12Βτρις (6).

Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με € 1000 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.

 

                                                                                      Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.