ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.387/24

 

4 Ιουλίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

D. Κ. M.

                                                                                                                        Αιτήτρια

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κος Γ. Κορυζής, Δικηγόρος για Αιτήτρια

Κα Σ. Πιτσιλλίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή η αιτήτρια αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου η οποία της κοινοποιήθηκε στις 11/01/24, δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση διεθνούς προστασίας που υπέβαλε, ως άκυρης, αντισυνταγματικής, παράνομης και στερούμενης νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ’ ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, η αιτήτρια κατάγεται από τη Λ. Δ. του Κονγκό, εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές παρατύπως, μέσω κατεχομένων, στις 17/11/22 και υπέβαλε την επίδικη αίτηση διεθνούς προστασίας στις 05/12/22 (ερ.1-3, 48).

Στις 24/11/23 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη με την αιτήτρια από την Υπηρεσία προς εξέταση του αιτήματός για διεθνή προστασία όπου της δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα της (ερ.40-48). Μετά το πέρας των συνεντεύξεων ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση- Εισήγηση και στις 22/12/23 απορρίφθηκε το αίτημα για διεθνή προστασία (ερ.62-72).

Ακολούθως ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης της αιτήτριας για την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία της δόθηκε διά χειρός 11/01/24, μαζί με την αιτιολογία αυτής, και της μεταφράστηκε στην μητρική της γλώσσα (ερ.74, 3).

Στην επίδικη αίτηση ασύλου η αιτήτρια καταγράφει ότι διατηρούσε δεσμό με κάποιο άτομο  για το οποίο δεν γνώριζε ότι ήταν συνταγματάρχης (colonel), αφού τις περισσότερες φορές φορούσε πολιτικά ρούχα. Όταν το πληροφορήθηκε του ανάφερε ότι δεν «τα [πάει] καλά με τον στρατό» και εκείνος της είπε ότι αν τυχόν τον χώριζε και σύναπτε νέα σχέση, θα σκότωνε τόσο την ίδια όσο και τη σχέση της. Η αιτήτρια ανέφερε τις απειλές στους γονείς της, οι οποίοι της είπαν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να τη βοηθήσουν και έτσι η ίδια ζήτησε από τον αρραβωνιαστικό της βοήθεια ώστε να φύγει από τη χώρα.

Κατά τη συνέντευξη η αιτήτρια ανέφερε ότι γεννήθηκε στην Κινσάσα, μετακόμησε σε άλλη κοινότητα εντός της ίδιας πόλης το 2016, είναι χριστιανή καθολική, μιλά αγγλικά, γαλλικά και Lingala, η μητέρα και πέντε από τα έξι ετεροθαλή αδέλφια της (3 αδελφοί, 2 αδελφές) διαμένουν στη Masina ενώ ο πατέρας και η άλλη ετεροθαλής αδελφή της ζουν στη Ngaliema, αμφότερες των οποίων είναι κοινότητες στην Κινσάσα. Το 2016 η αιτήτρια άρχισε τις σπουδές της στη διοίκηση τουρισμού πανεπιστήμιο αλλά σταμάτησε το 2019 για οικονομικούς λόγους. Από τα τέλη του 2021 διατηρούσε επιχείρηση στη Ngaliema και ασχολείτο με την πώληση ρούχων μέσω διαδικτύου τα οποία παρέδιδε κατ’ οίκο.

Σχετικά με τους λόγους που έφυγε από τη χώρα η αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι εγκατέλειψε τη χώρα της γιατί κινδύνευε από τον πρώην σύντροφό της.  Ως ανέφερε η αιτήτρια, περί τα τέλη Ιουλίου 2021, σύναψε δεσμό με άτομο για το οποίο δεν γνώριζε ότι επρόκειτο για αστυνομικό, αφού ουδέποτε της το ανέφερε και στις συναντήσεις τους φορούσε πάντοτε πολιτικά ρούχα.  Η αιτήτρια, βλέποντας πόσο υπέφερε η θεία της όντας παντρεμένη με αστυνομικό, δεν επιθυμούσε να εμπλακεί σε παρόμοια κατάσταση. Ως εκ τούτου, μίλησε στο δεσμό της για την επιθυμία της να χωρίσουν προφασιζόμενη ότι ο πατέρας της ήθελε να τη στείλει μακριά και δεν μπορούσε να διατηρεί σχέση εξ’ αποστάσεως.  Ακολούθως, το πρόσωπο αυτό, αρνήθηκε και άρχισε να την απειλεί ότι αν τον χώριζε, θα της έκανε κακό. Μερικές μέρες αργότερα, προάχθηκε σε αρχηγό της αστυνομίας και η αιτήτρια για την προσωπική της ασφάλεια, αποφάσισε να φύγει από τη χώρα, αφού, ως ανέφερε, όχι μόνο θα ήταν ασφαλής, αλλά θα μπορούσε να συνεχίσει και τις σπουδές της και έτσι με λίγη οικονομική βοήθεια από τον πατέρα της ήρθε στην Κύπρο. Σε ακόλουθες ερωτήσεις η αιτήτρια δήλωσε ότι στα τέλη Δεκεμβρίου 2021, σε συνάντησή τους σε εστιατόριο, του ανέφερε ότι έμαθε όλα όσα της έκρυβε ως επίσης και ότι έπρεπε να χωρίσουν, αφού θα έφευγε μακριά.  Τότε αυτός άρχισε να αναστατώνεται και να της λέει ότι αν τον χώριζε, θα τη σκότωνε. Έκτοτε, έως τον Ιανουάριο 2022, την απειλούσε τηλεφωνικώς.  Ερωτηθείσα ως προς το κατά πόσο της συνέβη το οτιδήποτε από τα τέλη Ιανουαρίου 2022 μέχρι τον Νοέμβριο 2022 (όταν αυτή έφυγε από τη χώρα), απάντησε αρνητικά, προσθέτοντας ότι έφυγε από τη Ngaliema και πήγε στη Masina (κοινότητες της Κινσάσα). 

Σε σχετική ερώτηση η αιτήτρια ανέφερε ότι το επίθετο του πρώην συντρόφου της ήταν Boloko και ότι εργαζόταν ως αστυνομικός στην κοινότητα  Kalamu ενώ με το που πήρε προαγωγή τον μετέθεσαν στην κοινότητα Lemba, αμφότερες των οποίων είναι κοινότητες στην Κινσάσα.  Ερωτώμενη πότε άρχισε να βγαίνει με το εν λόγω πρόσωπο απάντησε ότι δεν γνώριζε και όταν της επισημάνθηκε ότι προηγουμένως ανέφερε ότι ξεκίνησαν τη σχέση τους στα τέλη Ιουλίου - αρχές Αυγούστου 2021, η αιτήτρια ανέφερε ότι τότε ήταν που άρχισε να τη φλερτάρει.

Ερωτηθείσα ως προς το λόγο που έφυγε από τη χώρα καταγωγής, δεδομένου ότι δεν υπέστη οτιδήποτε, απάντησε ότι ο πρώην σύντροφός της θα μπορούσε να σκοτώσει την ίδια ή τη νέα της σχέση και, επιπλέον, ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές της.

Οι καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας τα όσα ανέφερε η αιτήτρια εντόπισαν και αξιολόγησαν τρείς ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως ακολούθως.

1.    Ταυτότητα, προφίλ, χώρα καταγωγής και τόπο διαμονής της αιτήτριας

2. Ισχυριζόμενος φόβος υπό την μορφή απειλών κατά της ζωής της από τον πρώην σύντροφο της, μετά τον χωρισμό τους
3. Λόγω σπουδών

Οι καθ’ ων η αίτηση αποδέχθηκαν τον 1^ο και 3^ο εκ των ως άνω ισχυρισμών, απέρριψαν όμως τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό ως αναξιόπιστο.

Αναφορικά με τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό, κρίθηκε ότι όσα ανέφερε η αιτήτρια στερούνται εσωτερικής συνοχής ενόψει της αοριστίας, ασάφειας, έλλειψης συνέπειας, ευλογοφάνειας αλλά και γενικότητας των δηλώσεων. Συγκεκριμένα, ως κρίθηκε, η αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να παράσχει την παραμικρή πληροφορία εν σχέση με τον πρώην σύντροφό της, του οποίου δεν ήξερε ούτε το όνομα, εξ’ όσων παρέθεσε, φάνηκε ότι δεν φοβόταν για τη ζωή της.  Περαιτέρω κρίθηκε ότι στερείται λογικής τόσο το να απειλούνταν μεν η ζωή της, όμως να εξακολουθούσε να μένει στην Κινσάσα όσο και το να έφυγε από τη ΛΔΚ τον Νοέμβριο 2022, ήτοι 11 μήνες μετά το χωρισμό τους, τον οποίο τοποθέτησε χρονικά το Δεκέμβρη 2021. Αξιολογήθηκε δε αρνητικά το ότι, σύμφωνα με τα λεγόμενα της, ουδέν συνέβη πέραν του περιστατικού όταν του ανακοίνωσε την πρόθεση της να χωρίσουν.

Δεδομένης της αμιγώς προσωπικής φύσης του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού, δεν κρίθηκε σκόπιμη έρευνα σε διαθέσιμες πληροφορίες σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία των λεγομένων της αιτήτριας και ο ισχυρισμός απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος, συνεπεία της τρωθείσας εσωτερικής συνοχής των λεγομένων της.

Στη βάση των ως άνω ευρημάτων, δεδομένου και αξιολογούμενου και του προφίλ της αιτήτριας, οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν υφίσταται εύλογος βαθμός πιθανότητας αυτή να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής της. Αναφορικά ειδικώς με το αρ.19 (2) (γ) του Νόμου, ομοίως, κατέληξαν ότι δεν υφίσταται κίνδυνο να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας η αιτήτρια κατά την επιστροφή του, καθώς στην Κινσάσα δεν παρατηρείται αδιάκριτη βία σε υψηλό επίπεδο, με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες.    

Συνεπεία των ανωτέρω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε κατά της αιτήτριας απόφασης επιστροφής της στη χώρα καταγωγής.

Στα πλαίσια της προσφυγής ο συνήγορος της αιτήτριας σημειώνει λιγοστά νομικά σημεία, εν πολλοίς γενικώς και ακροθιγώς, εκ των οποίων ορισμένα προωθεί και δια της γραπτής αγορεύσεως.

Στην γραπτή της αγόρευση η αιτήτρια περιορίζει ρητά τους προωθούμενους ισχυρισμούς σε αυτούς που άπτονται της μη δέουσας έρευνας, εκ της οποίας η επίδικη απόφαση είναι προϊόν πλάνης, και μη αιτιολόγησης της. Αυτό που σχετικώς εισηγείται, κάνοντας γενικές αναφορές στο περιεχόμενο του φακέλου, είναι πως τα λεγόμενα της αιτήτριας θα έπρεπε να κριθούν αξιόπιστα και πως εξ’ αυτών αποκαλύπτεται ανάγκη διεθνούς προστασίας.

Οι καθ' ων η αίτηση στην πλούσια και εμπεριστατωμένη αγόρευση τους αντιτάσσουν ότι η επίδικη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη και κατ’ ουσία ορθή, ως ορθά και απολύτως εύλογα είναι και τα ευρήματα τους επί της αναξιοπιστίας του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού της αιτήτριας, και ζητούν απόρριψη της προσφυγής. Σημειώνουν δε ότι ουδείς εκ των προωθούμενων ισχυρισμών της αιτήτριας έχει δεόντως δικογραφηθεί και είναι συνεπώς στο σύνολο τους ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτίμησης, παραπέμποντας σε νομολογία.

Στις διευκρινίσεις ο συνήγορος της αιτήτριας ανέφερε ότι παρότι πρόκειται για ιδιωτικής φύσεως διαφορά, εντούτοις δεν υπάρχει επαρκής προστασία, για τον λόγο ότι αυτός είναι σε θέση εξουσίας. Οι καθ’ ων η αίτηση σημείωσαν ότι για 11 μήνες μετά τις κατ’ ισχυρισμό απειλές που δέχθηκε η αιτήτρια αυτή διέμενε χωρίς πρόβλημα στην Κινσάσα.

Δεδομένου ότι άπαντες οι προωθούμενοι ισχυρισμοί συμπλέκονται και με την ουσία της υπόθεσης προχωρώ «σε έλεγχο της νομιμότητας και ορθότητας αυτής, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής […] τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν» και «την ανάγκη χορήγησης διεθνούς προστασίας» [βλ. αρ.146 (4) (α) του Συντάγματος, αρ.11 (3) (α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (73(I)/2018) και Ε.Δ.Δ.Δ.Π. αρ.107/2023, Q. B. T. ν. Δημοκρατίας, ημ.11/02/25).

Προχωρώ σε αξιολόγηση των ενώπιον μου ισχυρισμών.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, αναφέρεται στην σελ.98 του εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[...] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.». Στην σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «Όπως προαναφέρθηκε, οι δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […] Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.»

Ενόψει των ως άνω θα συμφωνήσω με το σύνολο των ευρημάτων και της κατάληξης των καθ’ ων η αίτηση επί του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού της αιτήτριας καθώς, ως λεπτομερώς εξηγείται και στα ερ.67-68 της επίδικης έκθεσης, τα λεγόμενα της παρουσιάζουν ουσιώδη κενά, σημαντικές ελλείψεις και χρονική ασυνέπεια εκ των οποίων διαβρώνεται η συνολική αξιοπιστία των δηλώσεων της. Το όλο αφήγημα της αιτήτριας, τόσο αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό σχέση της με υψηλόβαθμο αστυνομικό όσο και το τι έγινε κατά τη διάρκεια αυτής αλλά και μετά τον χωρισμό τους βρίθει κενών και αντιφάσεων και σε κανένα σημείο των λεγομένων του η αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να αναφέρει την παραμικρή βιωματική λεπτομέρεια ή στοιχείο επί των ως άνω, ελλείψεις που θεωρώ ως καθοριστικές για την συνολική αξιοπιστία του αφηγήματος της. Συμφωνώ λοιπόν και υιοθετώ εν προκειμένω τα όσα σημειώνουν και οι καθ’ ων η αίτηση στην επίδικη έκθεση, ως και ανωτέρω, στα πλαίσια της παρούσης καταγράφονται, τα οποία δεν κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω και στα οποία δεν έχω κάτι να προσθέσω, πέραν των όσων αμέσως πιο πάνω σημειώνω.

Δεδομένης λοιπόν εδώ της παντελούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής των λεγομένων της αιτήτριας περί απειλών που δεχόταν από τον πρώην σύντροφο της δεν θεωρώ ότι ήταν απαραίτητη η αναζήτηση πληροφορίων αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία των ισχυρισμών της. Σχετικώς, στο εγχειρίδιο του EASO για την «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», 2018, σελ.132, αναφέρεται, η αναζήτηση ΠΧΚ «ενδέχεται να μην είναι απαραίτητ[η] σε περίπτωση αρνητικής διαπίστωσης περί της αξιοπιστίας βάσει καταφανούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής ή μη ικανοποιητικής επεξήγησης αποκλίσεων ή παραλλαγών σε ό,τι αφορά τα ουσιώδη στοιχεία μιας αίτησης ή, ακόμη περισσότερο, σε περίπτωση απόρριψης προσφυγής ως απαράδεκτης.».

Θεωρώ λοιπόν ότι τα ευρήματα των καθ’ ων η αίτηση επί της αξιοπιστίας των ισχυρισμών της αιτήτριας ήταν απολύτως εύλογα, προϊόντα δέουσας έρευνας όλων των ενώπιον τους στοιχείων και ορθά επί της ουσίας, ως ανωτέρω εξηγώ.

Απομένει λοιπόν μια επικαιροποιημένη αποτίμηση της κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής της αιτήτριας (Κινσάσα). 

Έκθεση του 2021 του portal RULAC σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην Κινσάσα, αναφέρει ότι «[η] Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ) εμπλέκεται σε πολλές μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις (NIAC) εντός των εδαφών της εναντίον ένοπλων ομάδων στις περιοχές  Ituri, Kasai και Kivu, ενώ δεν αναφέρεται η δραστηριοποίηση ένοπλων ομάδων στην Κινσάσα».^[1] Σε σχέση με την Κινσάσα δεν ανευρέθησαν πληροφορίες οι οποίες να επιβεβαιώνουν δράση ενόπλων φορέων και την ύπαρξη κάποιας σύγκρουσης.^[2]

Στη βάση δεδομένων ACLED, για την περίοδο από 23/05/24 ως 23/05/25, καταγράφηκαν συνολικά 87 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία υπήρξαν 234 ανθρώπινες απώλειες, εκ των οποίων 5 μάχες (με 14 ανθρώπινες απώλειες), 12 περιστατικά βίας κατά αμάχων (με 17 ανθρώπινες  απώλειες), 54 διαδηλώσεις (χωρίς ανθρώπινες απώλειες) και 16 εξεγέρσεις (με 203  ανθρώπινες απώλειες) ενώ δεν καταγράφεται κανένα περιστατικό απομακρυσμένης βίας.^[3] Ο συνολικός πληθυσμός της επαρχίας της Κινσάσα ανέρχεται σήμερα περί τα 17 εκατομμύρια κατοίκων. ^[4]

Είναι κατάληξη μου, αποτιμώντας τις ως άνω πληροφορίες, ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα η αιτήτρια να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε, και στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας της στην περιοχή. Δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις που θα μπορούσαν να επιτείνουν τον κίνδυνο ειδικώς για την αιτήτρια, ενόψει της απόρριψης του αφηγήματος της, σε σύγκρισή με τον γενικό πληθυσμό της περιοχής, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας»[5] (βλ. και απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19, CF and DN). Δεν παραβλέπω ότι ενδεχομένως να προκύψουν κίνδυνοι για τον αιτητή, όμως, ως στην αιτ. σκέψη 35 της Οδ.2011/95/ΕΕ αναφέρεται, «[οι] κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη.».

Σημειώνω επίσης ότι η αιτήτρια είναι περί των 30 ετών σήμερα, υγιής, έχει ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση της (μάλιστα ολοκλήρωσε και 3 έτη στο πανεπιστήμιο), με εργασιακή εμπειρία, δεν έχει στοιχεία ευαλωτότητας και διατηρεί εκτενές οικογενειακό δίκτυο στην Κινσάσα, το οποίο αναμένεται ότι θα διευκολύνει την επανένταξη της στην τοπική κοινωνία και θα στηρίξει αυτήν κατά την επιστροφή της.

Έπεται λοιπόν ότι η αιτήτρια δεν κατάφερε να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο «καταδίωξης [της] για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» και δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς [της], θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα αρ.3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

Ουδέν ετέθη ενώπιον μου που να ανατρέπει τα ως άνω.

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας.

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.