ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

    Υπόθεση Αρ. 4688/2022

 

7 Ιουλίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

A.W.

 Αιτητή

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της

Υπηρεσίας Ασύλου

 

  Καθ’ ων η αίτηση

 …………………….

 

Ραφαήλ Κυπριανού για Ανδρέας Γ. Δανός & ΣΙΑ ΔΕΠΕ, Δικηγόρος για τον αιτητή

 

Μάσσιμο Αμπελώμος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:  Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, ημερομηνίας 27/06/2022, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση  καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω:  Ο αιτητής είναι υπήκοος Σιέρρα Λεόνε και υπέβαλε αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας στις 27/12/2019, αφού εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές. Αυθημερόν, ο αιτητής παρέλαβε την Βεβαίωση Υποβολής Αιτήματος Διεθνούς Προστασίας («Confirmation of Submission of an Application for International Protection»).

 

Στις 18/03/2022 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του αιτητή από λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (European Asylum Support Office - EASO) και πλέον Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (European Union Agency for Asylum - EUAA) και του παραχωρήθηκε δωρεάν βοήθεια διερμηνέα. Στις 09/06/2022 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Έκθεση - Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή.

 

Στη συνέχεια, συγκεκριμένος λειτουργός που δύναται δυνάμει σχετικής εξουσιοδότησης από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, υιοθέτησε την εισήγηση για απόρριψη της αίτησης στις 27/06/2022.  Στις 09/07/2022, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή στην οποία επισυνάφθηκε η απορριπτική της απόφαση σχετικά με το αίτημα του αιτητή. Η επιστολή παραλήφθηκε στις 14/07/2022 από τον αιτητή, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου της από διερμηνέα. Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή με την γραπτή του αγόρευση προωθεί τους ισχυρισμούς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι άκυρη, παράνομη αντισυνταγματική και στερούμενη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος, αντιβαίνει στις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και/ή τις Διεθνείς συμβάσεις, ενώ είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και ελλείψεως δέουσας έρευνας.

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση αγόρευσε προφορικά κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, αλλά και μέσω της γραπτής του αγόρευσης και υπεραμύνθηκε της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, απορρίπτοντας τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς και υποστηρίζοντας πως ο λόγος για τον οποίο ο αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του δεν εμπίπτει στις πρόνοιες των άρθρων 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000. Επιπρόσθετα, αναφέρει πως οι ισχυρισμοί που περιλαμβάνονται στη γραπτή αγόρευση του αιτητή παρατίθενται με γενικό και αόριστο τρόπο και κατά παράβαση του Κανονισμού 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962.

 

Εξετάζοντας το όσα προέβαλαν οι συνήγοροι του αιτητή και των καθ’ ων η αίτηση, διαπιστώνω πως ο συνήγορος του αιτητή διατυπώνει γενικούς και αόριστους ισχυρισμούς χωρίς να επιχειρηματολογεί για να τους στοιχειοθετήσει. Από τη γραπτή του αγόρευση, δεν εντοπίζω τεκμηριωμένους νομικούς λόγους ακύρωσης, αλλά διαφαίνεται πως παραθέτει γενικούς και αόριστους ισχυρισμούς χωρίς οποιαδήποτε εξειδίκευση και αιτιολόγηση.

 

Ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, προβλέπει ότι (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):

 

«7. Έκαστος διάδικος δέον δια των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως. Διάδικος εμφανιζόμενος άνευ συνηγόρου δεν υποχρεούται εις συμμόρφωσιν προς τον κανονισμόν τούτον.»

 

Στην απόφαση Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 ΑΑΔ 598, καθορίστηκε πως οι αγορεύσεις συγκεκριμενοποιούν τα επίδικα και/ή υπό συζήτηση θέματα και αναφέρθηκαν τα εξής (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):

 

«(1)0 εξεταστικός χαρακτήρας της διαδικασίας κάτω από το Άρθρο 146 αμβλύνει μεν το στοιχείο της αντιπαράθεσης που ενυπάρχει στους δικονομικούς θεσμούς (προσαρμοσμένους στην πολιτική δίκη), δεν καταργεί όμως τη δικογραφία ως το μέσο προσδιορισμού των επιδίκων θεμάτων. Οι τελικές αγορεύσεις που υποβάλλονται μετά την επιθεώρηση των φακέλων εξειδικεύουν και συγκεκριμενοποιούν τα επίδικα θέματα (που προσδιορίζονται στην αίτηση) που καλείται το δικαστήριο να επιλύσει.».

 

Στην απόφαση Σπύρου και άλλων ν. Δημοκρατίας, (1995) 4(Δ) ΑΑΔ, 2549, αναφέρθηκαν τα πιο κάτω (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):

 

«Το γεγονός ότι το άρθρο 146.1 του Συντάγματος καταγράφει ως αιτίες ακυρότητας την αντίθεση προς τις διατάξεις του Συντάγματος, ή το Νόμο, και την υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, δεν σημαίνει ότι αρκεί η γενική επίκληση κάποιας από αυτές χωρίς άλλο. Η ταξινόμηση κάποιου νομικού λόγου ως υπαγομένου στα πιο πάνω, είναι εγχείρημα ουσίας που προϋποθέτει την έγερση του σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις.»

 

Πρόσθετα, στην απόφαση της υπόθεσης του Ανωτάτου Δικαστηρίου Ανθούση ν. Δημοκρατίας, (1995) 4(Γ) ΑΑΔ 1709, αναφέρθηκε πως οι γενικοί και αόριστοι προβαλλόμενοι στις αγορεύσεις ισχυρισμοί, δεν μπορούν να εξεταστούν από το Δικαστήριο και συγκεκριμένα αποφασίστηκε ότι (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):

 

«Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να λεχθεί ότι εγείρεται με πολλή γενικότητα και αοριστία π.χ. παράβαση νόμου ή κακή εφαρμογή του νόμου. Όμως αυτό δεν αρκεί. Αν η εισήγηση γινόταν δεκτή θα παρεχόταν ευχέρεια για τη συζήτηση σχεδόν κάθε θέματος. Με αποτέλεσμα τον εξοβελισμό των δικονομικών διατάξεων και του ρόλου τους στον καθορισμό των επίδικων θεμάτων και της διεξαγωγής της διοικητικής δίκης. Η συγκεκριμενοποίηση όμως σε λογικά όρια κρίνεται απαραίτητη. Ο προτεινόμενος λόγος δεν καλύπτεται. Και εφόσον δεν λήφθηκαν τα απαραίτητα διαβήματα δεν επιτρέπεται να συζητηθεί.»

 

Στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3Α.Α.Δ. 598, λέχθηκε πως (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):

 

«Ο Κανονισμός 7 των Διαδικαστικών Κανονισμών του 1962, θέτει υποχρέωση σε κάθε διάδικο, δια των εγγράφων προτάσεών του «να εκθέτει τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως». Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων είναι απαραίτητη για την εξέταση των λόγων ακύρωσης από το δικαστήριο (βλ. Ζωμενή-Παντελίδου ν. ΑΗΚ, Υττόθ. Αρ. 108/06, ημερ. 26.7.2007). Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια, αναπόφευκτα επηρεάζει τη νομική βάση των λόγων, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να κριθούν αναιτιολόγητοι και ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτίμησης. Σε διαφορετική περίπτωση, θα παρεχόταν η ευχέρεια για τη συζήτηση σχεδόν κάθε θέματος, με αποτέλεσμα τον εξοβελισμό των δικονομικών διατάξεων και του ρόλου τους στον καθορισμό των επίδικων θεμάτων και της διεξαγωγής της διοικητικής δίκης (βλ. Ανθούση ν. Δημοκρατίας (1995) 4(Γ) Α.Α.Δ. 1709)».

 

Όπως προκύπτει, από την ανωτέρω νομολογία, όλοι οι νομικοί ισχυρισμοί θα πρέπει να αναπτύσσονται και να αποδεικνύονται με επαρκή βεβαιότητα από τον αιτητή, εφόσον οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια καθιστά τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς ανεπίδεκτους δικαστικής εκτίμησης (βλ. Ζίζιρου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 361). Όπως έχει ήδη αναφερθεί, ουδείς από τους λόγους ακυρώσεως που προωθούνται στη γραπτή αγόρευση του αιτητή δεν προβάλλεται σύμφωνα με τον Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, αλλά ούτε και σύμφωνα με τα όσα η νομολογία έχει καθορίσει.

 

Η ενασχόληση του Δικαστηρίου με οποιοδήποτε από τους προβαλλόμενους αόριστα νομικούς ισχυρισμούς θα συνεπαγόταν την καταστρατήγηση των δικονομικών διατάξεων και τη σημασία που έχουν στον καθορισμό επίδικων θεμάτων.  Στη βάση της εγγενούς αυτής αδυναμίας στον προσδιορισμό των νομικών ισχυρισμών στην αίτηση ακυρώσεως και εξειδίκευσής τους στην γραπτή του αγόρευση, οι προβαλλόμενοι ισχυρισμοί δεν μπορούν να εξεταστούν περαιτέρω και απορρίπτονται εφόσον, τα εγειρόμενα ζητήματα, μη καλυπτόμενα από τα νομικά σημεία της προσφυγής, δεν θα πρέπει να εξεταστούν.

 

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας και όχι μόνο ως ακυρωτικό Δικαστήριο. Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 (2) και (3), του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Ενόψει των ανωτέρω, προχωρώ να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης και να κρίνω εάν ορθά το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημα του αιτητή. Προς επίτευξη τούτου, είναι χρήσιμο να αναφερθούν όλοι οι ισχυρισμοί του αιτητή σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός του προκειμένου να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο ακολούθησε την ορθή διαδικασία για να καταλήξει στην προσβαλλόμενη απόφαση.

 

Ο αιτητής κατά την υποβολή του αιτήματος διεθνούς προστασίας στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε ότι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, εξαιτίας της εμπλοκής του πατέρα του σε μία ομάδα.  Ειδικότερα, ανέφερε ότι ο πατέρας του γνωστοποίησε στα μέλη της εν λόγω ομάδας, την πρόθεσή του να αποχωρήσει από αυτήν, κάτι που προκάλεσε την αντίδρασή τους, λόγω του ότι ο πατέρας του γνώριζε εσωτερικές πληροφορίες. Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε ο αιτητής, ο πατέρας του κλήθηκε σε συνάντηση από τα μέλη της ομάδας και κατά την επιστροφή του, παρουσίασε έντονη αδιαθεσία. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου απεβίωσε δύο ημέρες αργότερα. Ο αιτητής πρόσθεσε ότι ο πατέρας του είχε ορκιστεί πως μετά τον θάνατό του, τη θέση του στην οργάνωση θα κληρονομούσε ο αιτητής κατά την ενηλικίωσή του. Τέλος, σύμφωνα με την καταγραφή του, ένας φίλος του τον προειδοποίησε ότι σε περίπτωση που ανταποκρινόταν στο κάλεσμα της ομάδας, κινδύνευε να χάσει τη ζωή του (βλ. ερυθρό 1 του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης και ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, ο αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε στο χωριό Tokeh στη Σιέρρα Λεόνε, όπου έζησε όλη του τη ζωή μέχρι να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 77 1χ, του διοικητικού φακέλου). Ως προς τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις ανέφερε πως είναι Μουσουλμάνος και ως προς την εθνοτική του καταγωγή Fula (ερυθρό 80 2χ, του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με την οικογενειακή του κατάσταση δήλωσε άγαμος και άτεκνος (ερυθρό 78 1χ,  του διοικητικού φακέλου). Περαιτέρω, ισχυρίστηκε ότι οι γονείς του και τα αδέλφια του έχουν αποβιώσει (ερυθρό 79 3χ, 4χ, του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο, δήλωσε πως φοίτησε για εννέα χρόνια σε Ισλαμικό σχολείο (ερυθρό 79 1χ, του διοικητικού φακέλου), ενώ σε σχέση με το επαγγελματικό του προφίλ δήλωσε ότι εργαζόταν ως υπάλληλος σε ένα ξενοδοχείο καθώς και ότι  συμμετείχε σε ποδοσφαιρική ομάδα (ερυθρό 78 3χ, 4χ, του διοικητικού φακέλου).

 

Σημειώνεται ότι ο αιτητής κατά το στάδιο της συνέντευξης ενημερώθηκε για το δικαίωμά του στην υποβολή εγγράφων και άλλων αποδεικτικών στοιχείων προς υποστήριξη του αιτήματός του.  Ο αιτητής προσκόμισε τα πιο κάτω έγγραφα:  Έκθεση σε έντυπη μορφή, συνταγμένη και υπογεγραμμένη από εκπρόσωπο νομικού γραφείου, προς υποστήριξη των ισχυρισμών του (ερυθρό 38-36 του διοικητικού φακέλου), εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, σχετικά με την μυστική οργάνωση Poro Society (ερυθρό 25-22, του διοικητικού φακέλου), αντίγραφο πιστοποιητικού θανάτου του πατέρα του αιτητή (ερυθρό 27, του διοικητικού φακέλου), φωτογραφία κατεστραμμένου κτιρίου (ερυθρό 26, του διοικητικού φακέλου), απόσπασμα της εφημερίδας "The Guardian Sierra Leone", στο οποίο περιλαμβάνεται άρθρο αφιερωμένο στον αιτητή (ερυθρό 29 και ερυθρό 28, του διοικητικού φακέλου), καταγγελία στην Αστυνομία για υπόθεση απειλής του αιτητή, λόγω άρνησης συμμετοχής στη μυστική οργάνωση "Poro Society" (ερυθρό 31 και ερυθρό 30, του διοικητικού φακέλου).

 

Αναφορικά με τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ο αιτητής κατά το στάδιο της ελεύθερης αφήγησης ισχυρίστηκε ότι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Σιέρρα Λεόνε, διότι του ασκήθηκε πίεση να ενταχθεί και να αναλάβει τη θέση του πατέρα του στη μυστική οργάνωση Poro Society, μετά τον θάνατό του. Σύμφωνα με τον ίδιο, στην περιοχή Tokeh, όπου διέμενε, είναι προτεραιότητα το παιδί να αντικαθιστά τον πατέρα του στη μυστική οργάνωση μετά τον θάνατό του (ερυθρό 75 3χ, του διοικητικού φακέλου). Ο αιτητής υποστήριξε ότι ήταν αντίθετος στην ένταξή του στην Poro Society, καθώς, σύμφωνα με τον ίδιο, κατά την τελετή μύησης συμμετέχουν δέκα αγόρια, αλλά μόνο πέντε ή έξι επιστρέφουν ζωντανοί. Τα αγόρια που αγνοούνται δεν βρίσκονται ποτέ και κανείς δεν τα αναζητά. Ισχυρίστηκε ότι γίνονται  ανθρωποθυσίες και ότι πολλά μέλη της κυβέρνησης είναι μέλη της εν λόγω οργάνωσης, τα οποία ακόμη και η Κυβέρνηση δεν μπορεί να τα σταματήσει.

 

Πρόσθεσε ότι μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο αιτητής έμεινε μόνος με τον φίλο του εν ονόματι John. Όταν τα μέλη της Poro Society τον προσέγγισαν για πρώτη φορά και του ζήτησαν να αναλάβει τη θέση του πατέρα του, εκείνος αρνήθηκε (ερυθρό 75 4χ, του διοικητικού φακέλου) . Ο αιτητής δήλωσε ότι εκείνη την ημέρα πήγε να διαμείνει στο σπίτι του φίλου του. Ωστόσο, τα μέλη της οργάνωσης επέστρεψαν και του είπαν ότι ήταν η τελευταία φορά που του ζητούσαν κάτι τέτοιο. Από τότε ένιωσε φόβο και δεν έβγαινε από το σπίτι. Μια μέρα, περίπου στις 6:00 π.μ., αποφάσισε να καταγγείλει το περιστατικό στο αστυνομικό τμήμα Andokia.  Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, εξήγησε στην αστυνομία ότι ο πατέρας του δηλητηριάστηκε και ότι τον εξανάγκαζαν να ενταχθεί στην Poro Society. Η αστυνομία επισκέφθηκε το χωριό του, αλλά ο ίδιος δεν ήταν παρών από φόβο, διότι τα μέλη της Poro Society τον κατηγόρησαν ότι έδωσε πληροφορίες στην αστυνομία. Απευθύνθηκε και στον αρχηγό του χωριού, ο οποίος του είπε ότι δεν έχει τη δύναμη να τους σταματήσει, καθώς χρειάζεται τις ψήφους τους κατά τις εκλογές.

 

Ο αιτητής ανέφερε ότι ένας παιδικός του φίλος, μέλος της Poro Society, τον ενημέρωσε πως επειδή είχε απευθυνθεί στην αστυνομία, σκόπευαν να τον σκοτώσουν ακόμα κι αν δεχόταν να ενταχθεί στην κοινότητα, επειδή πίστευαν ότι είχε την πρόθεση να τους εκθέσει. Λίγο αργότερα, είδε το σπίτι του να καίγεται (ερυθρό 74 1χ, του διοικητικού φακέλου). Καθώς δεν είχε καμία στήριξη από την αστυνομία ή τον αρχηγό του χωριού, αποφάσισε, μετά από προτροπή του φίλου του, να εγκαταλείψει το χωριό.

 

Την επόμενη ημέρα, πήρε το καράβι από το Tokeh προς το Freetown και από εκεί πήγε στη Γουινέα, όπου φιλοξενήθηκε από φίλο του πατέρα του. Σύμφωνα με τον ίδιο, επειδή η Γουινέα συνορεύει με τη Σιέρρα Λεόνε, ο φίλος του πατέρα του, του ανέφερε πως δεν μπορούσε να τον προστατέψει και τον συμβούλεψε να διαφύγει (ερυθρό 74 2χ, του διοικητικού φακέλου). Έτσι, αποφάσισε να αναζητήσει ένα ασφαλέστερο προορισμό και αφίχθη στην Κυπριακή Δημοκρατία μέσω της Τουρκίας.  Ο αιτητής ανέφερε πως σε περίπτωση που επιστρέψει στη Σιέρρα Λεόνε, θα τον σκοτώσουν τα μέλη της Poro Society, επειδή έχει παραβιάσει τους νόμους της κοινότητας (ερυθρό 74 3χ, του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων δόθηκε η ευκαιρία στον αιτητή μέσω πρόσθετων ερωτήσεων να εμπλουτίσει την επιχειρηματολογία του και να αποσαφηνίσει τα κρίσιμα γεγονότα της αφήγησής του. Κληθείς να δώσει περισσότερες πληροφορίες για την εν λόγω ομάδα, ο αιτητής απάντησε ότι δεν γνωρίζει τί ακριβώς συμβαίνει εντός της ομάδας, καθώς δεν είναι μέλος, αλλά γνωρίζει ότι διεξάγουν δημόσιες τελετές τις οποίες μπορεί να παρακολουθήσει όποιος επιθυμεί (ερυθρό 74 4χ, του διοικητικού φακέλου).  Περαιτέρω, όταν ρωτήθηκε τον τρόπο με τον οποίο ο πατέρας του έγινε αρχηγός της ομάδας, ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του είχε κερδίσει έναν τοπικό διαγωνισμό στο χωριό τους (ερυθρό 72 1χ, του διοικητικού φακέλου).  Όπως ανέφερε ο πατέρας του ήταν ένας δυνατός και εργατικός άνθρωπος και όταν ήταν εν ζωή, η οικογένειά του τύγχανε σεβασμού εκ μέρους της οργάνωσης, διότι ήταν η οικογένεια του αρχηγού.  Ο αιτητής βέβαια ανέφερε πως η μητέρα του ήταν αντίθετη με τη μυστική οργάνωση. 

 

Επιπρόσθετα, ανέφερε ότι ο πατέρας του εκπροσωπούσε την οργάνωση στις συναντήσεις, ενημέρωνε τον αρχηγό του χωριού όταν επρόκειτο να πραγματοποιηθεί τελετή μύησης ή κάποια δημόσια εκδήλωση και γενικά λειτουργούσε ως εκπρόσωπος των μελών (ερυθρό 72 2χ, του διοικητικού φακέλου). Όταν για παράδειγμα, έρχονταν αντιπρόσωποι από το Freetown, καλούνταν να συμμετάσχουν εκπρόσωποι από κάθε εθνοτική ομάδα (π.χ. Menteh, Fullah) και ο πατέρας του εκπροσωπούσε την Poro Society.  Υποστήριξε ότι δεν γνωρίζει τί ακριβώς συνέβη μετά τον θάνατο της μητέρας του και των αδελφών του, αλλά δήλωσε πως γνώριζε ότι ο πατέρας του επιθυμούσε να αποχωρήσει από την ομάδα (ερυθρό 72 4χ, του διοικητικού φακέλου).

 

Μία μέρα τον κάλεσαν σε συνάντηση και ο πατέρας του επέστρεψε δυνατός, ωστόσο την επόμενη ημέρα άρχισε να έχει αδιαθεσία (ερυθρό 72 4χ, του διοικητικού φακέλου). Μεταφέρθηκε στο τοπικό νοσοκομείο του Tokeh, όπου και απεβίωσε. Μία νοσοκόμα, σύμφωνα με τον αιτητή, του ανέφερε ανεπίσημα ότι ο πατέρας του δηλητηριάστηκε (ερυθρό 71 1χ, του διοικητικού φακέλου). Η νοσοκόμα φοβόταν να καταγράψει την αλήθεια στο σχετικό πιστοποιητικό, επειδή αν αποκαλυπτόταν, θα κινδύνευε η ίδια, καθώς θα έπρεπε να υποβάλει το πιστοποιητικό θανάτου στην τοπική κυβέρνηση, όπου υπάρχουν μέλη της μυστικής οργάνωσης (ερυθρό 71 2χ, του διοικητικού φακέλου). Κληθείς να προσδιορίσει για ποιο λόγο θεωρεί ότι επιθυμούσαν να δηλητηριάσουν τον πατέρα του, ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι μετά το θάνατο της μητέρας του, ο πατέρας του ήταν αναστατωμένος και ήθελε να αποχωρήσει από την οργάνωση (ερυθρό 71 3χ, του διοικητικού φακέλου).

 

Κληθείς να προσδιορίσει τον λόγο που έπρεπε να διαδεχθεί την θέση του πατέρα του παρόλο που δεν ήταν μέλος της ομάδας, ο αιτητής υποστήριξε ότι έτσι είναι ο «νόμος» της μυστικής οργάνωσης και το παιδί πρέπει να αντικαθιστά τον πατέρα (ερυθρό 71 4χ, του διοικητικού φακέλου).  Όπως ανέφερε, αντιλήφθηκε ότι τον αναζητούσαν, επειδή επισκέφτηκαν το σπίτι του δύο φορές και αργότερα το σπίτι της μητέρας του φίλου του John (ερυθρό 71 5χ, του διοικητικού φακέλου).

 

Κληθείς να περιγράψει πότε τον αναζήτησαν στο σπίτι του, ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι την πρώτη φορά, πήγαν περίπου δεκαπέντε άτομα το απόγευμα, κατά τις 18:00, μία εβδομάδα μετά το θάνατο του πατέρα του (ερυθρό 70 1χ, του διοικητικού φακέλου). Του εξέφρασαν τα συλλυπητήριά τους και του είπαν ότι πρέπει να ενταχθεί στη μυστική οργάνωση και να πάρει τη θέση του πατέρα του. Τη δεύτερη φορά όπως ισχυρίστηκε, ήρθαν τέσσερις ημέρες αργότερα και ήταν περίπου δέκα με δώδεκα άτομα (ερυθρό 70 3χ. του διοικητικού φακέλου).

 

Επανέλαβαν ότι είναι η τελευταία φορά που του ζητούν να παρουσιαστεί στην οργάνωση, και ένας κύριος εν ονόματι Tamba του είπε ξεκάθαρα ότι την επόμενη φορά θα τον πάρουν με τη βία. Εκείνη την ημέρα, φοβούμενος για την ασφάλειά του, έφυγε από το σπίτι του και πήγε να διαμείνει στο σπίτι της μητέρας του φίλου του John. Τρεις ημέρες αργότερα, τα μέλη της μυστικής οργάνωσης πήγαν και στο σπίτι της μητέρας του John για να τον αναζητήσουν (ερυθρό 69 1χ, του διοικητικού φακέλου). Εκείνη τους ενημέρωσε ότι ο αιτητής δεν βρισκόταν στην οικία τους, παρόλο που εκείνος βρισκόταν εκεί, αλλά ήταν κρυμμένος.

 

Ο αιτητής δήλωσε ότι πήγε στο αστυνομικό τμήμα στην περιοχή Andonkia μετά τη δεύτερη επίσκεψη και την απειλή του κ. Tamba (ερυθρό 69 3χ, του διοικητικού φακέλου). Μίλησε με τον αστυνομικό που είχε υπηρεσία και του εξήγησε τα περιστατικά σχετικά με τον θάνατο του πατέρα του και τις απειλές που δεχόταν από τη μυστική οργάνωση. Ο αστυνομικός τον συμβούλεψε να επιστρέψει στο χωριό του και ότι ο ίδιος (ο αστυνομικός) θα μετέβαινε εκεί. Ο αιτητής ανέφερε ότι είδε την αστυνομία να πηγαίνει στο χωριό Tokeh, αλλά δεν γνωρίζει αν μίλησαν με τα μέλη της μυστικής οργάνωσης, καθώς ο ίδιος δεν ήταν παρών, ενώ ανέφερε πως το ίδιο βράδυ έβαλαν φωτιά στο σπίτι του.

 

Στη συνέχεια, ο αιτητής δήλωσε ότι τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro πίστευαν ότι αν ο αιτητής πάει στο δάσος, θα αποκαλύψει τα μυστικά της μυστικής οργάνωσης στην υπόλοιπη κοινότητα (βλ. ερυθρό 66 2χ, του διοικητικού φακέλου).  Επιπρόσθετα, ισχυρίστηκε πως μέλη της οργάνωσης Poro έκαψαν το σπίτι του διότι ήταν τα μόνα άτομα τα οποία μπορούσαν να προβούν σε αυτή την ενέργεια (βλ. ερυθρό 66 4χ, του διοικητικού φακέλου). 

 

Έπειτα ο αιτητής, ρωτήθηκε ως προς τα έγγραφα που προσκόμισε.  Σε σχέση με το έγγραφο ‘καταγγελία’ προς την αστυνομία, απάντησε ότι αφορά τη δηλητηρίαση του πατέρα του και την προσπάθεια εξαναγκασμού του να αναλάβει τη θέση του πατέρα του (ερυθρό 65 1χ, του διοικητικού φακέλου). Στην ερώτηση πότε του δόθηκε αυτό το έγγραφο, απάντησε στις 29 Σεπτεμβρίου. Κληθείς να προσδιορίσει αν το έγγραφο του δόθηκε πριν ή μετά την επίσκεψη της αστυνομίας στην Poro Society, απάντησε: «Μου το έδωσαν σήμερα και αύριο πήγαν». Στην ερώτηση πώς είναι δυνατόν το έγγραφο να περιγράφει τις ενέργειες της αστυνομίας, ενώ ο ίδιος το είχε πριν αυτές πραγματοποιηθούν, απάντησε ότι του το έδωσαν ως απόδειξη της αναφοράς που προέβη στην αστυνομία και δήλωσε πως το έγγραφο έπρεπε να βρίσκεται στην κατοχή του (ερυθρό 65 1χ, του διοικητικού φακέλου).

 

Ο αιτητής προσκόμισε επιπλέον απόσπασμα εφημερίδας (ερυθρό 65 3χ, του διοικητικού φακέλου). Ως προς το περιεχόμενο του άρθρου, ανέφερε ότι αφορά τον ίδιο και ότι οι άνθρωποι νόμιζαν πως είναι νεκρός, καθώς κανείς δεν γνώριζε πού βρίσκεται, επειδή τον εξανάγκαζαν να ενταχθεί στην Poro Society.  Όταν ρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι είναι νεκρός, ενώ ο τίτλος του άρθρου λέει ότι βρίσκεται σε εξορία, απάντησε ότι κανείς δεν γνωρίζει πού βρίσκεται.  Διευκρίνισε πως δεν γνωρίζει  πότε δημοσιεύτηκε το άρθρο και ανέφερε πως ένας φίλος του αγόρασε την εφημερίδα και του την έστειλε (ερυθρό 65 4χ, του διοικητικού φακέλου).

 

Όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο η εφημερίδα έγραψε άρθρο για τον ίδιο, απάντησε ότι δεν γνωρίζει αν η αστυνομία έδωσε τις πληροφορίες. Κληθείς να διευκρινίσει γιατί στο άρθρο της εφημερίδας αναφέρεται ότι ο πατέρας του λεγόταν Kortor, απάντησε ότι στην εθνοτική του ομάδα, όταν κάποιος είναι ηλικιωμένος τον αποκαλούν Kortor, που αποτελεί αδερφικό τίτλο (ερυθρό 64 1χ, του διοικητικού φακέλου).  Τέλος, αναφορικά με τη δυνατότητα εσωτερικής μετεγκατάστασης του αιτητή σε άλλη περιοχή της χώρας καταγωγής του, ο αιτητής υποστήριξε πως δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα διότι δεν θα μπορεί να λάβει προστασία σε οποιαδήποτε περιοχή στη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 62 1χ, του διοικητικού φακέλου).

 

Ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τους ισχυρισμούς που παρέθεσε στην αφήγησή του ο αιτητής, διέκρινε στην έκθεση - εισήγησή του τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς, οι οποίοι προκύπτουν από τις δηλώσεις του αιτητή ως κατωτέρω: (1) Τα προσωπικά στοιχεία, την χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή,  (2) Το ότι ο πατέρας του αιτητή ήταν ο αρχηγός της μυστικής οργάνωσης Poro Society στο χωριό Tokeh και (3) Τον ισχυρισμό ότι τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro Society επιθυμούσαν να εξαναγκάσουν τον αιτητή να μυηθεί στη μυστική τους οργάνωση, επειδή ο πατέρας του ήταν ο αρχηγός τους.  Ο αρμόδιος λειτουργός έκανε αποδεκτούς τους ισχυρισμούς του αιτητή ως προς τα προσωπικά του στοιχεία καθώς οι δηλώσεις του αιτητή κρίθηκαν σαφείς, συνεκτικές ενώ διασταυρώθηκαν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

Αντιθέτως, ο αρμόδιος λειτουργός δεν αποδέχτηκε τον δεύτερο ισχυρισμό του αιτητή, καθώς έκρινε ότι παρείχε ανεπαρκείς και επιφανειακές πληροφορίες σχετικά με τον πυρήνα του αιτήματός του. Περαιτέρω, ο λειτουργός καταγράφει ότι ο αιτητής παρείχε μόνο γενικές πληροφορίες σχετικά με τις δημόσιες τελετές της εν λόγω μυστικής οργάνωσης.  Κατά συνέπεια, η εσωτερική αξιοπιστία τω ισχυρισμών του κρίθηκε πως δεν τεκμηριώθηκε.

 

Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ο λειτουργός διεξήγαγε έρευνα σε πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την Poro Society. Σύμφωνα με την κρίση του λειτουργού, ορισμένες από τις πληροφορίες που παρασχέθηκαν από τον αιτητή, αναφέρονται σε γενικές πληροφορίες, όπως το γεγονός ότι η Poro  Society ασκεί μαγεία. Συνεπώς, ο λειτουργός κατέληξε ότι οι γενικές πληροφορίες δεν επαρκούν για να αντισταθμίσουν την έλλειψη εσωτερικής αξιοπιστίας και δεν αποδέχτηκε τον εν λόγω ισχυρισμό του αιτητή.

 

Ομοίως, ο λειτουργός δεν αποδέχτηκε και τον τρίτο ισχυρισμό του αιτητή, καθώς έκρινε ως ασυνεπείς και ασυνάρτητες τις αναφορές του αιτητή σχετικά με το γεγονός ότι τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro ήθελαν να τον μυήσουν με τη βία στη μυστική τους οργάνωση, επειδή ο πατέρας του ήταν ο αρχηγός τους (ερυθρό 93 του διοικητικού φακέλου). Ειδικότερα, ο λειτουργός επισημαίνει ότι ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός συνδέεται με το δεύτερο ουσιώδες πραγματικό περιστατικό που αναφέρθηκε πιο πάνω και εφόσον το δεύτερο ουσιώδες πραγματικό περιστατικό δεν θεωρείται τεκμηριωμένο, κλονίζεται η αξιοπιστία του τρίτου ουσιώδους πραγματικού περιστατικού.

Σύμφωνα με τον λειτουργό, ακόμη και η ανεξάρτητη ανάλυση των δηλώσεων του αιτητή, σχετικά με το ουσιώδες πραγματικό περιστατικό, υποδεικνύει ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να τεκμηριώσει με λεπτομέρειες και σαφήνεια τις δηλώσεις του, παρέχοντας μια συνολικά γενική αφήγηση.
Σύμφωνα με την κρίση του λειτουργού, αν και η αφήγηση του αιτητή σχετικά με τις επισκέψεις των μελών της μυστικής οργάνωσης Poro ήταν συνεκτική, στερείται του επιπέδου λεπτομέρειας και σαφήνειας που υποδηλώνει προσωπική εμπειρία. Περαιτέρω, ο λειτουργός καταγράφει πώς ο αιτητής ανέφερε με συνοχή, αλλά με γενικόλογες τοποθετήσεις περί του ότι μετέβη στο αστυνομικό τμήμα και υπέβαλε καταγγελία σχετικά με το περιστατικό με τον πατέρα του αλλά και το γεγονός ότι η μυστική οργάνωση Poro επιθυμούσε να τον μυήσει με τη βία. Ενόψει των γενικών και αόριστων ισχυρισμών που προβλήθηκαν κατά την αφήγηση του αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου κατέληξε πως η εσωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του δεν τεκμηριώθηκε.

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ο λειτουργός καταγράφει ότι λόγω της φύσης των ισχυρισμών του αιτητή σχετικά με το γεγονός ότι τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro ήθελαν να τον μυήσουν με τη βία στη μυστική οργάνωση επειδή ο πατέρας του ήταν ο αρχηγός τους, δεν βρέθηκε καμία πηγή πληροφόρησης που να επιβεβαιώνει τις προσωπικές του περιστάσεις (ερυθρό 91, του διοικητικού φακέλου). Ο λειτουργός, σημειώνει περαιτέρω, ότι ο αιτητής, προς υποστήριξη των ισχυρισμών του, κατέθεσε αρκετά έγγραφα τα οποία αξιολόγησε αλλά δεν κατάφεραν να ενισχύσουν τον πυρήνα του αιτήματος του αιτητή.

 

Συγκεκριμένα υπέβαλε απόσπασμα από την εφημερίδα "The Guardian Sierra Leone", στο οποίο συναντάται άρθρο αφιερωμένο στον αιτητή. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη οποιασδήποτε πηγής στο εν λόγω άρθρο και την απουσία ονόματος του συγγραφέα, το άρθρο δεν θεωρήθηκε ως αποδεικτικό στοιχείο που ενισχύει τον ισχυρισμό του αιτητή (ερυθρό 91, του διοικητικού φακέλου).  Επιπλέον, ο αιτητής κατέθεσε αντίγραφο της καταγγελίας που υπέβαλε στην αστυνομία εναντίον των μελών της οργάνωσης Poro Society. Κατά την εκτίμηση του λειτουργού, αν και το κυρίως σώμα του εγγράφου διατηρεί κάποια στοιχεία (ημερομηνία, όνομα αξιωματικού, υπογραφή, όνομα αστυνομικού τμήματος), η σφραγίδα του εγγράφου είναι δυσδιάκριτη για τον αναγνώστη και η αυθεντικότητα του εγγράφου τίθεται υπό αμφισβήτηση, δεδομένου ότι ο αιτητής δεν γνώριζε το ακριβές περιεχόμενο του εγγράφου.

 

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τον λειτουργό, η αφήγηση του αιτητή παρουσιάζει τις εξής διαφορές σε σχέση με το έγγραφο που υπέβαλε. Ειδικότερα, ο αιτητής δήλωσε ότι το έγγραφο αναφέρεται μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι η αστυνομία θα επισκεφθεί το χωριό του προκειμένου να σταματήσει τη δράση των μελών της μυστικής οργάνωσης Poro, ενώ στο έγγραφο καταγράφονται ήδη οι ενέργειες της αστυνομίας, δηλαδή ότι ομάδα αστυνομικών επισκέφθηκε το χωριό του αιτητή και δεν προχώρησαν σε συλλήψεις, καθώς οι άνδρες που συνάντησαν άρχισαν να τρέχουν. Λόγω της σημασίας του εν λόγω εγγράφου για την υπόθεση του αιτητή, αναμενόταν να είναι σε θέση να γνωρίζει το περιεχόμενό του. Η άγνοιά του επί του περιεχομένου θέτει υπό αμφισβήτηση την εγκυρότητα και τη γνησιότητα του εγγράφου. Συνεπώς, το έγγραφο αυτό κρίθηκε πως δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο που ενισχύει τους ισχυρισμούς του αιτητή. Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, η εξωτερική αξιοπιστία των δηλώσεων του αιτητή κρίθηκε πως δεν τεκμηριώθηκε και δεν έγινε αποδεκτός ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός.

 

Υπό το φως του μοναδικού αποδεκτού ισχυρισμού σχετικά με τα προσωπικά στοιχεία του αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός συνήγαγε κατά την αξιολόγηση κινδύνου, αφού παρέθεσε πληροφορίες αναφορικά με την επικρατούσα κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του, ότι δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι συντρέχει εύλογη πιθανότητα να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής του τη Σιέρρα Λεόνε.

 

Ακολούθως, κατά τη νομική ανάλυση κρίθηκε πως δεν προκύπτει βάσιμος φόβος δίωξης βάσει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης στο πλαίσιο του άρθρου 19 του Περί Προσφύγων Νόμου. Ειδικότερα, κατά την αξιολόγηση των προϋποθέσεων του άρθρου 19 (2) (α) και (β) του Περί Προσφύγων Νόμου, κρίθηκε πως ο αιτητής κατά την επιστροφή του στην Σιέρρα Λεόνε, δεν θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης, ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας. Κατά την αξιολόγηση των προϋποθέσεων του άρθρου 19 (2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου, ο λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στην Σιέρρα Λεόνε, ο αιτητής δεν θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, αφού  η κατάσταση  στην Σιέρρα Λεόνε, δεν χαρακτηρίζεται από καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

 

Στα πλαίσια εξέτασης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, προχωρώ να εξετάσω κατ' ουσίαν το αίτημα του αιτητή λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από τους συνηγόρους του, αλλά και από το συνήγορο που εκπροσωπεί τους καθ' ων η αίτηση.  Εξετάζοντας την ουσία της παρούσας υπόθεσης, θα πρέπει να αναφερθεί πως από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου έγινε αποδεκτός ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός που αφορά τον αιτητή.  Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός που αφορά την ταυτότητα του αιτητή, το προφίλ του, τη χώρα καταγωγής του και τον τόπο συνήθους διαμονής του έγινε αποδεκτός και κατά συνέπεια δεν χρήζει οποιουδήποτε άλλου σχολιασμού.  Ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός σε σχέση με το ότι ο πατέρας του αιτητή ήταν ο αρχηγός της μυστικής οργάνωσης Poro Society στο χωριό Tokeh και ο τρίτος ουσιώδης ο ισχυρισμός σε σχέση με το ότι τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro Society επιθυμούσαν να εξαναγκάσουν τον αιτητή να μυηθεί στη μυστική τους οργάνωση, επειδή ο πατέρας του ήταν ο αρχηγός τους δεν έγιναν αποδεκτοί στο σύνολό τους από την Υπηρεσία Ασύλου και προχωρώ στην κατ’ουσίαν εξέτασή τους.

 

Σε σχέση με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, προκύπτει από το αφήγημα, ότι ο αιτητής παρείχε γενικές πληροφορίες για τις  τελετές και ισχυρίστηκε πως πραγματοποιούνταν κάθε τρεις έως έξι μήνες, χωρίς όμως να είναι σε θέση να προσδιορίσει με ακρίβεια την περίοδο κατά την οποία λάμβαναν χώρα.  Ο αιτητής ισχυρίστηκε πως μεγάλωσε με τον πατέρα του που δεν ήταν μέλος της Poro Society, αλλά αρχηγός της μυστικής οργάνωσης Poro και κατά συνέπεια, αναμενόταν η περιγραφή του σχετικά με τις τελετουργίες και την μύηση των νέων μελών να είναι συγκεκριμένη και να περιλαμβάνει το απαιτούμενο επίπεδο λεπτομέρειας που θα υποδήλωνε προσωπική εμπειρία ή άμεση γνώση. Ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει την καθημερινότητα του πατέρα του σε σχέση με την οργάνωση και συγκεκριμένα οι αναφορές του σε σχέση με το ρόλο και τις ευθύνες του πατέρα του ως αρχηγού της μυστικής οργάνωσης ήταν ασαφείς, γενικές και αόριστες.  

 

Ο αιτητής παρείχε γενικές πληροφορίες σχετικά με τον ρόλο του πατέρα του στην οργάνωση Poro, καθώς και μια αόριστη περιγραφή των τελετών της εν λόγω οργάνωσης, χωρίς να είναι σε θέση να προσφέρει ουσιαστικά στοιχεία για τη δομή της ή τη διαδικασία διαδοχής του πατέρα του. Παρά το γεγονός ότι λαμβάνοντας υπόψη η ηλικία του αιτητή, καθώς κατά τα εν λόγω γεγονότα ήταν ανήλικος, αναμενόταν να μπορεί να παραθέσει συγκεκριμένες πληροφορίες που να αποδεικνύουν προσωπική εμπειρία. Τέλος, τα όσα ανέφερε σε σχέση με το θάνατο του πατέρα του αποτελούν εικασίες οι οποίες δεν τεκμηριώθηκαν.  Ενόψει των πιο πάνω, η εσωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ουσιώδους  ισχυρισμού δεν τεκμηριώνεται.

 

Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού ανέτρεξα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης από τις οποίες προέκυψε πως η Poro Society συνιστά μια ανδρική μυστική κοινωνία (male secret society)^[1] και ένα μακρά εδραιωμένο πολιτισμικό θεσμό στη Σιέρρα Λεόνε.^[2] Για να γίνει κάποιος μέλος πρέπει να είναι άντρας,^[3] ενώ τα μέλη του Poro Society ανήκουν κυρίως στις εθνοτικές ομάδες Temne, προερχόμενοι από τις βόρειες επαρχίες της χώρας, και Mende, οι οποίοι προέρχονται από τις νότιες και ανατολικές επαρχίες, φυλές οι οποίες αποτελούν έκαστη το 30 τοις εκατό του πληθυσμού.^[4] 

 

Η Poro Society  δεν έχει επίσημη κεντρική οργάνωση και λειτουργεί μέσω ανεξάρτητων τοπικών ομάδων.^[5] Είναι ένας μακρά καθιερωμένος πολιτιστικός θεσμός στη Σιέρρα Λεόνε, όπου τα μέλη είναι αποκλειστικά άντρες. Κύρια λειτουργία της είναι να εκπαιδεύει αγόρια, διαβιβάζοντας μυστικά των πνευμάτων και δυνάμεις της μαγείας. Τα μέλη εντάσσονται μέσω μύησής τους και οι τελετουργίες πραγματοποιούνται σε απόμερα σημεία στο δάσος ή σε αγροτική γη. Κάθε τοπική ομάδα της Poro Society έχει μια ιερή θέση στο δάσος όπου πραγματοποιούνται τελετουργίες μύησης.

 

Η μύηση γίνεται συνήθως κατά την εφηβεία και σηματοδοτεί όχι μόνο την εισαγωγή στην ίδια την κοινωνία, αλλά και μια ιεροτελεστία μετάβασης στην ενηλικίωση. Τα αγόρια διδάσκονται πώς να γίνουν άντρες, μαθαίνοντας παραδοσιακούς νόμους, έθιμα, χειροτεχνίες, γεωργία και την πνευματική γνώση. Επίσης, υποβάλλονται σε αγωνιστικές δοκιμασίες σωματικής ικανότητας και αντοχής. Περαιτέρω, αναφέρεται ότι η Poro Society, στα πλαίσια μεθόδων εκφοβισμού, έχει χρησιμοποιήσει σύμβολα μαγείας για εκφοβισμό των μελών της κοινότητας και έχει προβεί σε βανδαλισμούς περιουσιών και επιθέσεις σε οικογένειες που αρνούνται να συμμετάσχουν σε αυτή. Παράλληλα, στα ίδια πλαίσια, συχνά απαγάγουν ανθρώπους που σκοπεύουν να μυήσουν με τη βία.^[6]

 

Σύμφωνα με έκθεση του Συμβουλίου για τη Μετανάστευση και τους Πρόσφυγες του Καναδά που δημοσιεύτηκε το 2017, «η Poro Society είναι μια μυστική οργάνωση αρρένων που έχει ως κεντρικό στόχο την προετοιμασία των έφηβων αγοριών ώστε να πάρουν τη θέση τους στην κοινωνία. Η διαδικασία της μύησης γίνεται σε μια σειρά από τελετουργίες που διαρκούν από τον Νοέμβριο έως τον Μάιο και στο τέλος αυτής τα νέα μέλη σημαδεύονται με ουλές. Κατά τη διαδικασία της μύησης τα αγόρια μένουν σε μια κατασκήνωση μακριά από τους γονείς και τους φίλους τους, κοιμούνται στην ύπαιθρο και φωνάζουν για να τρομάξουν αγνώστους που τυχαίνει να πλησιάσουν. Εκεί μαθαίνουν τις αρχαίες παραδόσεις και εξασκούνται στο τύμπανο και τα τραγούδια των Poro. Έπειτα, οδηγούνται ενώπιον μασκοφόρων που υποδύονται πνεύματα. Στο τέλος της εκπαίδευσής τους, επιστρέφουν στην κοινότητα ως πλήρως ανεπτυγμένοι ενήλικες. Οι παραδόσεις αυτές απαιτούν μια τελετή απομόνωσης για μέλη όπως οι παραδοσιακοί ηγέτες, οι αρχηγοί των τελετών και άλλοι που κατέχουν θέσεις στη μυστική οργάνωση».^[7]

 

Σε σχέση με τις πιο πάνω παρατεθείσες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, εντοπίζονται αφενός πληροφορίες που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη και τις δραστηριότητες της Poro Society, πλην όμως αυτό από μόνο του δεν επαρκεί για να αποδείξει τους ισχυρισμούς του αιτητή που προωθεί σε σχέση με τον πυρήνα του αιτήματός του.  Τα όσα ο αιτητής ανέφερε δεν επιβεβαιώνουν ότι ο πατέρας του ήταν αρχηγός της συγκεκριμένης οργάνωσης.  Κατά συνέπεια ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.

 

Ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός συνδέεται με τον δεύτερο ισχυρισμό και είναι σαφές πως εφόσον δεν έγινε αποδεκτός ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός κλονίζεται η αξιοπιστία και του τρίτου ουσιώδους ισχυρισμού.  Θα πρέπει βέβαια να επισημανθεί πως ο αιτητής κατά το αφήγημά του υπέπεσε σε αντιφάσεις τις οποίες δεν διευκρίνισε παρόλο που του δόθηκε η δυνατότητα.  Επίσης κατά το αφήγημά του, προέβη σε γενικές και αόριστες αναφορές.  Συγκεκριμένα, ο αιτητής δήλωσε ότι η αστυνομία επικοινώνησε με τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro, αλλά αυτός δεν ήταν παρών. Ωστόσο σε άλλο σημείο της συνέντευξής του δήλωσε ότι δεν γνωρίζει εάν η αστυνομία επικοινώνησε με τα μέλη της μυστικής οργάνωσης ή όχι. Σύμφωνα με τον λειτουργό, όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει αυτή την ανακολουθία, ανέφερε χωρίς συνέπεια, ότι είδε την αστυνομία να έρχεται στο χωριό του, αλλά δεν γνωρίζει αν επικοινώνησαν με τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro. Στη συνέχεια, ισχυρίστηκε χωρίς συνέπεια ότι φοβόταν να είναι παρών όταν η αστυνομία μιλούσε με τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro. Ο αιτητής ανέφερε επίσης πως όταν τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro επισκέφθηκαν το σπίτι του φίλου του για να τον εντοπίσουν, πίστευε ότι τον επισκέφθηκαν επειδή είχε υποβάλει καταγγελία στην αστυνομία, ενώ στη συνέχεια, ανέφερε πως τον κατηγόρησαν ότι μίλησε εναντίον τους.

 

Όπως ισχυρίστηκε,  η αστυνομία επικοινώνησε με τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro και ότι το ίδιο βράδυ η μυστική οργάνωση Poro έκαψε το σπίτι του.  Όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει πώς γνωρίζει ότι τα μέλη έκαψαν το σπίτι του, απάντησε αόριστα και χωρίς συνέπεια ότι: «αυτοί είναι οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν».  Ο αιτητής μίλησε με τον φίλο του Samuel, ο οποίος ήταν μέλος της μυστικής οργάνωσης Poro, που τον συμβούλεψε να εγκαταλείψει τη χώρα και ο αιτητής ακολούθησε τη συμβουλή του φίλου του την επόμενη μέρα. Παρ’ όλα αυτά, σε επόμενο σημείο της συνέντευξής του ο αιτητής δήλωσε ότι ο φίλος του, ο Samuel, του είπε να εγκαταλείψει το χωριό και ότι έφυγε από το χωριό την ίδια μέρα, χωρίς να είναι σε θέση να εξηγήσει αυτή τη χρονική ανακολουθία.

 

Επιπλέον, ο αιτητής ανέφερε πως ο φίλος του ο  Samuel, του είπε ότι τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro σχεδίαζαν να σκοτώσουν τον αιτητή στο δάσος, επειδή πίστευαν ότι ο αιτητής θα αποκαλύψει τα μυστικά της μυστικής οργάνωσης στην υπόλοιπη κοινότητα.  Κληθείς να εξηγήσει πώς θα μπορούσε να αποκαλύψει αυτά τα μυστικά, από τη στιγμή που το σχέδιο ήταν να τον σκοτώσουν, απάντησε χωρίς συνέπεια, ότι είχε ήδη υποβάλει καταγγελία στην αστυνομία και ότι εκείνοι ένιωθαν πως ο αιτητής δεν φοβόταν να τους εκθέσει.  Από τα στοιχεία λοιπόν που τέθηκαν ενώπιον μου προκύπτει πως ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός δεν τεκμηριώνεται με τρόπο ικανό να θεμελιώσει την εσωτερική του αξιοπιστία.  Η περιγραφή των γεγονότων από τον αιτητή εμφανίζει ελλείψεις ως προς τη λογική συνοχή και τη χρονική αλληλουχία και περιέχει εσωτερικές αντιφάσεις, οι οποίες δεν επιτρέπουν την αποδοχή του ισχυρισμού.

Σε σχέση με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό ο αιτητής προσκόμισε απόσπασμα της εφημερίδας "The Guardian Sierra Leone", στο οποίο περιλαμβάνεται άρθρο αφιερωμένο όπως ισχυρίζεται στον ίδιο (ερυθρό 29 και ερυθρό 28, του διοικητικού φακέλου).  Σημειώνεται ότι κατόπιν έρευνας στο διαδίκτυο δεν κατέστη εφικτός ο εντοπισμός του εν λόγω άρθρου, στο οποίο δεν αναγράφεται το όνομα του συντάκτη, καθώς και οι πηγές πληροφόρησης, γεγονός που κλονίζει την αξιοπιστία του προσκομισθέντος εγγράφου.  Περαιτέρω, στο εν λόγω άρθρο καταγράφεται μεταξύ άλλων, ότι η υπόθεση του Amadu, λέγεται ότι είχε επιρροή στα μέλη της μυστικής οργάνωσης, καθώς ο πατέρας του, Yerroh Jalloh, ήταν ένας ισχυρός άνδρας που είχε τιμηθεί με τη θέση του Αρχιερέα, γνωστός και ως Kortor Jalloh.

 

Ο ίδιος ονόμασε τον γιο του ως διάδοχό του, ο οποίος θα αναλάμβανε τη θέση του μετά τον θάνατό του. Πηγές αναφέρουν ότι ο Kortor Jalloh, αργότερα σταμάτησε να συναναστρέφεται δημόσια με τα μέλη της οργάνωσης, λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, αλλά συνέχισε να έχει ενεργό ρόλο στις συνεδριάσεις της οργάνωσης. Ο Kortor παραπονέθηκε για πόνο στο στομάχι μετά από μία από αυτές τις συνεδριάσεις και ακολούθως έχασε τη ζωή του στο νοσοκομείο. Δεν έχει επιβεβαιωθεί αν ο Amadu βρήκε ασφάλεια σε ξένη χώρα όπου ζήτησε άσυλο ή όχι. Η απόδρασή του έχει εξοργίσει τα μέλη της οργάνωσης, τα οποία θεωρούν ότι αρνήθηκε να αναλάβει την ευθύνη που του μεταβίβασε ο πατέρας του. Το σπίτι του φίλου του Amadu, (Samuel) και συγγενών του φέρεται να έχουν επισκεφθεί συχνά τα μέλη της οργάνωσης, φτάνοντας στο σημείο να τους παρενοχλούν, να τους βασανίζουν και να τους απειλούν διαρκώς με θάνατο, αν δεν παραδώσουν τον Amadu για να υποβληθεί σε τελετή μύησης.

 

Επιπρόσθετα, ο αιτητής προσκόμισε έγγραφο καταγγελίας στην Αστυνομία για υπόθεση απειλής του, λόγω άρνησης συμμετοχής στη μυστική οργάνωση "Poro Society" (ερυθρό 31 και ερυθρό 30, του διοικητικού φακέλου).  Στο εν λόγω έγγραφο καταγράφεται ότι στις 21/09/2019 και ώρα 10:30, o Amadu W. Jalloh, μετέβη στο τμήμα και ανέφερε ότι στις 20/09/2019, και ώρα περίπου 16:30, μια ομάδα ατόμων της Poro Society από το χωριό Tokeh, χορήγησε μια ουσία στον πατέρα του, Pa  Yero Jalloh, ο οποίος ήταν μέλος της εν λόγω οργάνωσης και η οποία αργότερα οδήγησε στον θάνατό του. Στη συνέχεια, αναζήτησαν τον καταγγέλοντα, ο οποίος φερόταν να είναι ο πλησιέστερος συγγενής του αποβιώσαντος. Μετά την άρνησή του να ενταχθεί στην Poro Society, επρόκειτο να δολοφονηθεί από τα μέλη της. Στο έγγραφο καταγράφονται περαιτέρω, οι ενέργειες της αστυνομίας, δηλαδή ότι ομάδα αστυνομικών επισκέφθηκε το χωριό του αιτητή, ωστόσο δεν κατάφεραν να προχωρήσουν σε συλλήψεις, καθώς οι άνδρες που συνάντησαν άρχισαν να τρέχουν.

 

Δεν υποβλήθηκαν εξωτερικές πηγές πληροφόρησης που επιβεβαιώνουν τις προσωπικές του συνθήκες. Παρά την επιφανειακή τήρηση ορισμένων τυπικών στοιχείων (όπως η ημερομηνία, το όνομα αξιωματικού και η υπογραφή), η γνησιότητα του εγγράφου κρίνεται αμφισβητήσιμη. Η σφραγίδα του εγγράφου δεν διακρίνεται σαφώς, και ο αιτών εμφανίστηκε να μην γνωρίζει επακριβώς το περιεχόμενο του εγγράφου που υπέβαλε.  Ο αιτητής προσκόμισε έκθεση από εκπρόσωπο νομικού γραφείου, προς υποστήριξη των ισχυρισμών του, εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την μυστική οργάνωση Poro Society, αντίγραφο πιστοποιητικού θανάτου του πατέρα του αιτητή και φωτογραφία κατεστραμμένου κτιρίου, τα οποία βεβαίως λαμβάνονται υπόψη.  Ωστόσο, τα εν λόγω στοιχεία, εξεταζόμενα στο σύνολό τους, δεν καθίστανται ικανά να τεκμηριώσουν επαρκώς τους ισχυρισμούς του.  Ειδικότερα, δεν προκύπτει σαφής συσχέτιση μεταξύ του περιεχομένου των φωτογραφιών και των γεγονότων που επικαλείται, ενώ και οι πληροφορίες που αντλήθηκαν από τις πηγές δεν επιβεβαιώνουν με τρόπο σαφή και αξιόπιστο τις προσωπικές του περιστάσεις.  Βάσει των ανωτέρω, η εξωτερική αξιοπιστία των δηλώσεων του αιτητή δεν μπορεί να θεωρηθεί αποδεδειγμένη.

 

Απαιτούνται σαφή στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο αιτητής στοχοποιείται συγκεκριμένα λόγω αυτών των παραγόντων κάτι που δεν προκύπτει από τα δεδομένα που τέθηκαν ενώπιον μου.  Ούτως ή άλλως ο αιτητής είχε τη δυνατότητα στην ενώπιον μου διαδικασία να τεκμηριώσει τον προβαλλόμενο ισχυρισμό του, πράγμα που βεβαίως δεν έπραξε.   Διαφαίνεται λοιπόν πως ούτε ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός μπορεί να γίνει αποδεκτός. 

 

Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 προβλέπει πως (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):  «Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής […]».

 

Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (βλ. παραγράφους 37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Αδιαμφισβήτητα όπως προκύπτει από το άρθρο 18 (5) του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000), ο αιτητής που επιθυμεί την υπαγωγή του στο ειδικό προστατευτικό καθεστώς της Σύμβασης, οφείλει να εκθέσει στη διοίκηση με στοιχειώδη σαφήνεια, τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικό, δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του.  Ο αιτητής δεν είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει για την απόδειξη των ισχυρισμών του, τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, αυτό όμως δεν αίρει την υποχρέωσή του να επικαλεσθεί με λεπτομέρεια, σαφήνεια και αληθοφάνεια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το αίτημα που υπέβαλε στις αρμόδιες αρχές.

 

Όλο το πιο πάνω ιστορικό στο οποίο στηρίζεται το αίτημα διεθνούς προστασίας που υπέβαλε ο αιτητής δεν παρουσιάζει οποιοδήποτε βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του.  Ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει με αξιοπιστία και αληθοφάνεια τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς που θα τον ενέτασσαν στον ορισμό του πρόσφυγα προκειμένου να επωφεληθεί των ευεργετημάτων τέτοιου καθεστώτος.

 

Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου προκύπτει πως ο αιτητής είχε αρκετές ευκαιρίες κατά το στάδιο της συνέντευξής του να αναπτύξει με κάθε λεπτομέρεια τον πυρήνα του αιτήματός του και να θεμελιώσει τον ισχυριζόμενο κίνδυνο που αντιμετωπίζει στη χώρα καταγωγής του. Ο αιτητής ούτε στην ενώπιον μου διαδικασία που είχε τη δυνατότητα να εμπλουτίσει την επιχειρηματολογία του, να διευκρινίσει τις ασυνέπειες και τις ανακρίβειες των δηλώσεών του με το ορθό δικονομικό διάβημα, έθεσε ενώπιον μου οποιοδήποτε στοιχείο.  Κατά συνέπεια, ενόψει των προβαλλόμενων ισχυρισμών δεν θα μπορούσε να παραχωρηθεί στον αιτητή καθεστώς πρόσφυγα σύμφωνα με το άρθρο 3, του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000.

 

Πρόσθετα, από το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου κρίνω ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619).

 

Η αρμόδια λειτουργός, έχοντας αποδεχθεί ότι ο τελευταίος τόπος συνήθους διαμονής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του βρίσκεται στην περιοχή Tokeh, της Σιέρρα Λεόνε, που συνιστά και την περιοχή καταγωγής του, διεξήγαγε έρευνα για την κατάσταση ασφαλείας στην εν λόγω τοποθεσία, από την οποία προέκυψε ότι δεν υφίστατο εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετώπιζε δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.  Ως εκ τούτου, κρίθηκε πως δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για παραχώρηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.  Σε κάθε περίπτωση, διεξήγαγα περαιτέρω έρευνα σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή, σε πρόσφατες πηγές πληροφόρησης, στα πλαίσια βεβαίως της ex nunc δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και προς εκπλήρωση της υποχρέωσης του Δικαστηρίου για έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.  

 

 

Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι κατά το διάστημα από τις 27/06/2024 έως τις 27/06/2025 στην Δυτική Περιφέρεια της Σιέρα Λεόνε, καταγράφηκαν 9 περιστατικά ασφαλείας και 3 θάνατοι, εκ των οποίων 4 διαμαρτυρίες (καμία απώλεια ανθρώπινων ζωών), 3 εξεγέρσεις (1 απώλεια ανθρώπινων ζωών) και 2 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (2 απώλειες ανθρώπινων ζωών). Συγκεκριμένα στην περιοχή Tokeh που εμπίπτει στην Δυτική Περιφέρεια της Σιέρα Λεόνε και η οποία συνιστά την περιοχή καταγωγής και τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή σύμφωνα με τις αναφορές του, την ίδια περίοδο αναφοράς, δεν προκύπτει να καταγράφηκαν  περιστατικά ασφαλείας.^[8] Ο συνολικός πληθυσμός της Δυτικής Περιφέρειας ανέρχεται σε 1,271,330 κατοίκους σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη εκτίμηση που έγινε το 2021.^[9]

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή της κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στον τόπο καταγωγής του και τελευταίας συνήθους διαμονής του, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε με μόνο την παρουσία του στην περιοχή να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του. Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, παρατηρώ ότι αυτός είναι άνδρας, ενήλικας, νεαρής ηλικίας, υγιής, πλήρως ικανός προς εργασία και με βασική εκπαίδευση.  Ο αιτητής δεν έχει θέσει οποιαδήποτε ατομικά χαρακτηριστικά στην ενώπιον μου δικαστική διαδικασία, που να υποδηλώνουν ότι μπορεί να έχει τεθεί με οποιονδήποτε τρόπο σε δυσμενή θέση ή σε κίνδυνο δίωξης ή βλάβης.

 

Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (Βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Τουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120).  Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή και/ή δέουσα έρευνα.  Οι καθ' ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιον τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και ενόψει των ισχυρισμών που πρόβαλε ο αιτητής, διεξήγαγαν τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα.

 

Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε με επάρκεια και επιμέλεια και υπήρξε η δέουσα αιτιολόγηση εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Το περιεχόμενο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία συμπληρώνεται από την αιτιολογημένη Έκθεση-Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, στην οποία εκτίθενται λεπτομερώς οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος, αποκαλύπτει ότι η απόφασή της είναι  απόλυτα ορθή και δεόντως αιτιολογημένη. 

 

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με έξοδα €1000 υπέρ των καθ’ ων η αίτηση, και εναντίον του αιτητή.

 

 

 

          Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.