ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: 859/24

30 Ιουλίου, 2025

[Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

E.E.

Αιτήτρια

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Διευθυντή Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ’ ων η Αίτηση

 

Π. Δουρτμέ (κα) για Ν. Α. Λοΐζου και Χ. Γ. Χριστούδια (κοι), Δικηγόροι για την Αιτήτρια

Α. Πάλλη (κα) για Χ. Δημητρίου (κα), Δικηγόροι για τους Καθ' ων η Αίτηση

 

Αιτήτρια παρούσα

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ 

 

Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την παρούσα προσφυγή η Αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση των Καθ’ ων η Αίτηση, ημερομηνίας 29/01/2024, η οποία της κοινοποιήθηκε στις 09/02/2024 και με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, ως άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.

 

Τα ουσιώδη γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, ως έχουν τεθεί στην Ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση και υποστηρίζονται από τον Διοικητικό Φάκελο, έχουν ως ακολούθως:

 

Η Αιτήτρια είναι υπήκοος του Καμερούν και εισήλθε παράτυπα στα ελεγχόμενα από την Κυπριακή Δημοκρατία εδάφη στις 03/10/2019.

 

Στις 08/10/2019, η Αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας και στις 12/01/2024 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη της Αιτήτριας από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου προς εξέταση του αιτήματός της. Στις 15/01/2024, ο εν λόγω λειτουργός ετοίμασε εισηγητική έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία εγκρίθηκε στις 29/01/2024 από εξουσιοδοτημένο από τον Υπουργό Εσωτερικών αρμόδιο λειτουργό, απορρίπτοντας το αίτημα της Αιτήτριας.

 

Στις 09/02/2024, ετοιμάστηκε επιστολή γνωστοποίησης της εν λόγω απορριπτικής απόφασης προς την Αιτήτρια, την οποία η Αιτήτρια παρέλαβε προσωπικά αυθημερόν (μαζί με τη σχετική εισηγητική έκθεση ως αιτιολογικό της επίδικης απόφασης).

 

Η εν λόγω απορριπτική απόφαση αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, η οποία καταχωρήθηκε στις 11/03/2024.

 

Η Αιτήτρια, δια της αγόρευσης των συνηγόρων της, προωθεί επιχειρηματολογία περί αναρμοδιότητας οργάνου κατά παράβαση των περί Προσφύγων Νόμων αρ. 6(1)2000, 6(1)2002, 9(1)2004, του νόμου 158(1)1999, άρθρο 17, και των αρχών του δημόσιου και διοικητικού δικαίου και νομολογίας. Περαιτέρω προβάλλει ότι για την προσβαλλόμενη απόφαση ελλείπει και/ή απουσιάζει πρακτικό απόφασης του Προϊσταμένου η οποία να περιστοιχίζεται από τους λόγους απόρριψης της αίτησης κατά παράβαση του Νόμου 158(1)1999 και κατά παράβαση της νομολογίας. Τέλος, προβάλλει την αναρμοδιότητα της EUAA ως προς τη λήψη συνέντευξης από την Αιτήτρια, και την έλλειψη αιτιολογίας κατά παράβαση του νόμου και των αρχών του δημόσιου και διοικητικού δικαίου και της νομολογίας.  

 

Με τη γραπτή της αγόρευση, η συνήγορος των Καθ' ων η Αίτηση αντέκρουσε τους νομικούς ισχυρισμούς της Αιτήτριας και υποβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση των Καθ’ ων η Αίτηση είναι νόμιμη και ορθή, σύμφωνη με τις διατάξεις του Συντάγματος, των Νόμων και των Κανονισμών, είναι αποτέλεσμα ορθής ενάσκησης των εξουσιών με τις οποίες περιβάλλονται οι Καθ’ ων η Αίτηση, κατ’ εφαρμογή των αρχών του διοικητικού δικαίου, και λήφθηκε μετά από δέουσα έρευνα, αφού αξιολογήθηκαν όλα τα σχετικά γεγονότα και στοιχεία της υπόθεσης, είναι δε επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη. Τέλος, η συνήγορος των Καθ’ ων η Αίτηση υποβάλλει ότι η επίδικη πράξη είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη.

 

Κατά την ακροαματική διαδικασία ημερομηνίας 22/05/2025 η συνήγορος της Αιτήτριας απέσυρε τους λόγους ακυρώσεως που είχαν αναπτυχθεί στη γραπτή αγόρευση και υπέβαλε μόνο ότι η επίδικη απόφαση είναι λανθασμένη και ότι οι Καθ’ων η Αίτηση θα μπορούσαν να παραχωρήσουν στην Αιτήτρια συμπληρωματική προστασία.

 

Προχωρώ στην εξέταση της θέσης της συνηγόρου της Αιτήτριας σε συνάρτηση με τα πραγματικά γεγονότα και την αξιολόγηση των ισχυρισμών που πρόβαλε η Αιτήτρια, όπως προκύπτουν από τη διαδικασία ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου αλλά και από τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης. Επισημαίνω στο σημείο αυτό ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν. 73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας και όχι μόνο ως ακυρωτικό Δικαστήριο.

 

Περί τούτου, κρίνω σκόπιμη την παράθεση αρχικά των ισχυρισμών της Αιτήτριας ως προβλήθηκαν από την ίδια καθ' όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός της και των πραγματικών γεγονότων ως αυτά προκύπτουν από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου (από τούδε και στο εξής, «Δ.Φ.»).

 

Στο πλαίσιο της αίτησής της για διεθνή προστασία, η Αιτήτρια κατέγραψε ότι εγκατέλειψε τη χώρα της λόγω επιδρομής του στρατού στην περιοχή που διέμενε, η οποία περιλάμβανε παρενοχλήσεις, δολοφονίες, βιασμούς και εμπρησμούς σπιτιών. Κατά τη διάρκεια του εν λόγω περιστατικού έχασε τους γονείς της και τα αδέρφια της, και ενόσω βρισκόταν σε δασώδη περιοχή υπήρξε θύμα βιασμού και διασώθηκε από μια ομάδα γυναικών. Μια γυναίκα την πήρε ως βοηθό (maid) και της υποσχέθηκε ότι θα την βοηθήσει να σπουδάσει. Με τη βοήθεια ενός άντρα, ο οποίος χρηματοδότησε το ταξίδι της, εγκατέλειψε τη χώρα. Με την άφιξη της στα μη ελεγχόμενα από τη Δημοκρατία εδάφη υπήρξε και πάλι θύμα βιασμού, της πήραν τα ταξιδιωτικά της έγγραφα, και τη βοήθησε κάποιος άγνωστος άντρας (ερυθρό 1 Δ.Φ.).

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, η Αιτήτρια ανέφερε ως προς τους λόγους που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της, ότι η ζωή της βρισκόταν σε κίνδυνο, καθώς ο στρατός σκότωσε την οικογένεια της, ενώ την ίδια μέρα υπέστη βιασμό και τραυματίστηκε στο πόδι. Στη συνέχεια πήγε σε σπίτι σε θαμνώδη περιοχή (bush house) όπου γνώρισε μια γυναίκα με το όνομα Dora η οποία πωλούσε τρόφιμα. Η Dora της ζήτησε να πάει μαζί της για να είναι ασφαλής, και έμεινε μαζί της μέχρι τη μέρα που εγκατέλειψε τη χώρα (ερυθρά 30/1Χ και 29/2Χ Δ.Φ.).  

 

Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις του αρμόδιου λειτουργού αναφορικά με την επίσκεψη του στρατού στο σπίτι της, η Αιτήτρια υποστήριξε ότι στις 14/04/2018 ο στρατός, κατόπιν οδηγιών της κυβέρνησης, πήγε στο σπίτι τους, η ίδια βρισκόταν στο δωμάτιο της, ζήτησαν χρήματα από τον πατέρα της και μετά άκουσε πυροβολισμούς (ερυθρό 29 Δ.Φ.). Βγήκε από το δωμάτιο, έκλαιγε και φώναζε, είδε τους γονείς και τα αδέρφια της στο πάτωμα, και κάποιος την χτύπησε στο πόδι (ερυθρό 29 Δ.Φ.). Ένας άντρας του στρατού την βίασε στο σπίτι τους (ερυθρό 29 Δ.Φ.), και άτομα της γειτονιάς την βοήθησαν να διαφύγει σε θαμνώδη περιοχή (bush) όπου και παρέμεινε από τον Απρίλιο 2018 μέχρι τον Σεπτέμβριο 2018, και στη συνέχεια (Σεπτέμβριος 2018) διέμενε στο σπίτι της Dora (ερυθρό 28 Δ.Φ.). Ερωτηθείσα πως κατάφερε να φύγει από τη θαμνώδη περιοχή, η Αιτήτρια απάντησε ότι τους βοήθησε ο στρατός (ερυθρό 27/2Χ Δ.Φ.). Στη συνέχεια δήλωσε ότι ο γιος της Dora της πρότεινε να σπουδάσει, κάτι που την χαροποίησε, πώλησε το σπίτι των γονιών της στη Dora και χρηματοδότησε το ταξίδι της (ερυθρό 27 Δ.Φ.).        

 

Στην εισηγητική έκθεση (ερυθρά 99-85 Δ.Φ.), ο λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου διαμόρφωσε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς ως ακολούθως:

1.   Ταυτότητα, χώρα καταγωγής και προσωπικά στοιχεία/προφίλ της Αιτήτριας.

2.   Ισχυρισμός της Αιτήτριας ότι τραυματίστηκε και έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά από τον στρατό.

 

Ο αρμόδιος λειτουργός έκανε αποδεκτό τον πρώτο ισχυρισμό της Αιτήτριας (ερυθρά 97-96 Δ.Φ.). Ωστόσο, ο δεύτερος απορρίφθηκε λόγω έλλειψης επαρκών πληροφοριών και αντιφάσεων (ερυθρά 96-95 Δ.Φ.).

 

Ειδικότερα, ως προς τον δεύτερο ισχυρισμό, εντοπίστηκε χρονική αντίφαση ως προς τους τόπους διαμονής της, καθώς ενώ αρχικά δήλωσε ότι από το 2017 μέχρι και το 2019 διέμενε στην πόλη Kumba, στη συνέχεια δήλωσε ότι από τον Σεπτέμβριο του 2018 μέχρι να εγκαταλείψει τη χώρα της έμενε στο σπίτι της Dora στην πόλη Douala. Επιπρόσθετα, οι δηλώσεις της αναφορικά με τη φυγή της από τη θαμνώδη περιοχή (bush) και τη βοήθεια που δέχθηκε στερούνται επάρκειας πληροφοριών. Η Αιτήτρια κατόπιν σχετικών ερωτήσεων υποστήριξε ότι άτομα του στρατού τους βοήθησαν να φύγουν από την θαμνώδη περιοχή (bush). Ως προς την  εξωτερική αξιοπιστία, ο λειτουργός έκρινε ότι τα όσα η Αιτήτρια ανέφερε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματος της και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν την οποιαδήποτε ανάλυση των εν λόγω δεδομένων μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης. Επιπρόσθετα, γίνεται αναφορά σε ιατρικό έγγραφο (ερυθρά 39-38 Δ.Φ.) το οποίο προσκομίστηκε όπου γίνεται αναφορά σε «χαμηλού ύψους κινητικό δυναμικό από το δεξιό κνημιαίο νεύρο».

 

Προχωρώντας στη συνέχεια σε αξιολόγηση κινδύνου, βάσει του μόνου ουσιώδους ισχυρισμού ο οποίος έγινε αποδεκτός, ήτοι των προσωπικών περιστάσεων της Αιτήτριας, λαμβάνοντας υπόψιν και τη διάγνωση της Αιτήτριας με Ηπατίτιδα Β (ερυθρό 17 Δ.Φ.), ο αρμόδιος λειτουργός προέβη σε έρευνα αναφορικά με τη διάγνωση και θεραπεία της Ηπατίτιδας Β στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας. Σύμφωνα με παραπομπές σε εξωτερικές πηγές, η κυβέρνηση έδωσε οδηγία όπως όλα τα νεογέννητα μωρά, όλες οι μητέρες, και όλες οι εγκυμονούσες να υποβάλλονται σε έλεγχο και να εμβολιάζονται κατά της Ηπατίτιδας Β∙ ενώ όσα άτομα διαγνώστηκαν ως θετικά να υποβάλλονται αμέσως σε θεραπεία.

 

Επιπρόσθετα, προέβη σε έρευνα αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, όπου διαπίστωσε ότι υπάρχουν εύλογοι λόγοι σε περίπτωση που η Αιτήτρια επιστρέψει στη χώρα καταγωγής της, και συγκεκριμένα στην πόλη Kumba της Νοτιοδυτικής περιφέρειας (South-West region) να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης ως απόρροια της επικρατούσας κατάστασης στην περιοχή. Λαμβάνοντας, ωστόσο, υπόψη τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας, ήτοι το μορφωτικό της επίπεδο, την εργασιακή της πείρα και το προσωπικό της προφίλ, ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε ότι δεν προκύπτει κάποιος επιτατικός παράγοντας κινδύνου δίωξης ή βλάβης, ενώ σύμφωνα με εξωτερικές πηγές το Καμερούν παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για αντιμετώπιση της Ηπατίτιδας Β (ερυθρά 94-91 Δ.Φ.). 

 

Ακολούθως, ο λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου προέβη σε νομική ανάλυση και εισηγήθηκε την απόρριψη του αιτήματος της Αιτήτριας για διεθνή προστασία, καθώς δεν μπορεί να αναγνωρισθεί ως πρόσφυγας εφόσον στην περίπτωσή της, δεν υφίσταται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου, ούτε πληροί τις προϋποθέσεις για να της δοθεί συμπληρωματική προστασία σύμφωνα με το άρθρο 19, εδάφια (1) και (2), του περί Προσφύγων Νόμου (ερυθρά 91-86 Δ.Φ.).

 

Ως προς το τελευταίο σημείο και ειδικότερα όσον αφορά τις προϋποθέσεις υπό το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, ο λειτουργός παρέθεσε πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας αναφορικά με την αγγλόφωνη κρίση, επισημαίνοντας πως παρότι υπάρχουν περιστατικά βίας και ενόπλων συγκρούσεων στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν και το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης δημιουργεί συνθήκες όπου παρατηρούνται περιστατικά πράξεων αδιακρίτως ασκούμενης βίας στις εν λόγω περιοχές, εντούτοις οι ιδιαίτερες προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν δημιουργούν τις προϋποθέσεις παραγόντων «ειδικού κινδύνου» ούτε «σοβαρής και προσωπικής απειλής λόγω της παρουσίας της και μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή», όπως αυτό έχει ερμηνευθεί νομολογιακά από το ΔΕΕ στις σχετικές του αποφάσεις (βλ. αποφάσεις του ΔΕΕ στις υποθέσεις C-285/12 και C-465/07). Ως εκ τούτου, ο αρμόδιος λειτουργός διαπίστωσε πως δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι ότι η Αιτήτρια θα αντιμετωπίσει κίνδυνο ως άμαχος πολίτης με την επιστροφή της στη Νοτιοδυτική περιφέρεια (South-West region) του Καμερούν, ως αποτέλεσμα αδιακρίτως ασκούμενης βίας στην περιοχή (ερυθρά 91-86 Δ.Φ.).

 

Από τα στοιχεία που έχω ενώπιόν μου, κρίνω ότι ορθά και εμπεριστατωμένα οι Καθ' ων η Αίτηση αξιολόγησαν το αίτημα της Αιτήτριας και κατέληξαν τόσο στα ευρήματα περί αναξιοπιστίας της όσο και στη μη υπαγωγή της σε προσφυγικό καθεστώς. Διαπιστώνω ότι κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, τέθηκε στην Αιτήτρια επαρκής αριθμός ερωτήσεων για να της δοθεί η ευκαιρία να προβάλει τους ισχυρισμούς της και να τεκμηριώσει το αίτημά της, σε περίπτωση που πράγματι υφίστατο φόβος δίωξης στη χώρα καταγωγής της ή πληρούνταν οι προϋποθέσεις για να της παραχωρηθεί καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Συμφωνώ με την αιτιολόγηση της Διοίκησης ότι οι δηλώσεις της Αιτήτριας χαρακτηρίζονται από έλλειψη επαρκών πληροφοριών και συνοχής, ενώ η ίδια υπέπεσε σε αρκετές αντιφάσεις. Οι δηλώσεις της αναφορικά με την επίθεση του στρατού στο σπίτι της, η οποία οδήγησε στην απώλεια των γονιών και των αδερφών της, καθώς και στη δική της σεξουαλική κακοποίηση και τραυματισμό, στερούνται περιγραφικότητας, λεπτομέρειας και παραστατικότητας, στοιχεία που αναδεικνύουν εμπειρία και βιωματικό χαρακτήρα.  Ούτε και στο Δικαστήριο, μέσω των συνηγόρων της, προέβησε σε οποιοδήποτε διάβημα για να αποδείξει τους ισχυρισμούς τους αλλά ούτε και υπέδειξε σημεία και ισχυρισμούς που οι Καθ’ων η Αίτηση αξιολόγησαν λανθασμένα.

 

Συνεπώς, διαπιστώνω ότι η έρευνα που είχε προηγηθεί ήταν επαρκής, τόσο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ως προς τον αριθμό και το περιεχόμενο των ερωτήσεων, όσο και ως προς τη δευτερογενή έρευνα με τη συλλογή πληροφοριών από εξωτερικές πηγές για αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας και της κατάστασης ασφαλείας. Είναι πάγια νομολογημένο ότι η μορφή της έρευνας είναι συνυφασμένη με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης, ενώ η τελική εκτίμηση των γεγονότων και η λήψη της σχετικής απόφασης αποτελεί καθήκον και υποχρέωση του αρμόδιου οργάνου. Η έρευνα είναι επαρκής εφόσον εκτείνεται στη διερεύνηση κάθε γεγονότος που σχετίζεται με το θέμα που εξετάζεται (βλ. Motorways Ltd v. Δημοκρατίας Α.Ε. 2371/25.6.99).

 

Επισημαίνεται ότι δυνάμει του άρθρου 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, ο αιτητής φέρει καταρχήν το βάρος να τεκμηριώσει την αίτησή για διεθνή προστασία. Από την άλλη πλευρά, αποτελεί καθήκον της αρμόδιας αρχής να αξιολογεί, σε συνεργασία με τον αιτούντα, τα συναφή στοιχεία της αίτησης (Βλ. Προτάσεις της Γενικής εισαγγελέως, συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-148/13, C-149/13 και C-150/13, A, B και C, 17 Ιουλίου 2014, σημεία 73 και 74). Στην παρούσα περίπτωση, δεν διακρίνω για ποιο λόγο θα υπείχαν υποχρέωση οι Καθ' ων η αίτηση να διερευνήσουν περαιτέρω την αίτηση της Αιτήτριας, καθότι οι ισχυρισμοί της εξετάστηκαν δεόντως και αξιολογήθηκαν.

 

Τέλος αναφορικά με τον ισχυρισμό περί έλλειψης επαρκούς αιτιολογίας, από τα στοιχεία που έχω ενώπιον μου, θεωρώ ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πλήρως αιτιολογημένη, εφόσον η σχετική εισηγητική έκθεση (που αποτελεί και την αιτιολογική βάση της απόφασης των Καθ’ η Αίτηση) είχε επισυναφθεί και στην απορριπτική επιστολή, η οποία επιδόθηκε στην Αιτήτρια στις 09/02/2024 σε γλώσσα που κατανοεί (ερυθρό 101 Δ.Φ.). Επισημαίνω δε, ότι η αιτιολογία συμπληρώνεται/αναπληρώνεται και από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, όπως αυτά έχουν αναλυθεί ανωτέρω (βλ. άρθρο 29 του Ν. 158(Ι)/1999, Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου κ.α. ν Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1171 και Διογένους ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ., 371 Στέφανος Φράγκου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, (1998) 3 ΑΑΔ 270).

 

Στη βάση της ανωτέρω ανάλυσης, καταλήγω στο ότι δεν πληρούνται στο πρόσωπο της Αιτήτριας οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και το αντίστοιχο Άρθρο 1(Α) της Σύμβασης της Γενεύης για το Καθεστώς των Προσφύγων, για την υπαγωγή της σε προσφυγικό καθεστώς.

 

Επιπρόσθετα, δεν μπορεί να παραχωρηθεί στην Αιτήτρια ούτε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας επί τη βάσει των άρθρων 19 (2) (α) και (β) του Περί Προσφύγων Νόμου, καθώς δεν έχει στοιχειοθετηθεί πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης υπό τις εκεί προβλεπόμενες μορφές.

 

Αναφορικά με την υπαγωγή της Αιτήτριας σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, το οποίο προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι η Αιτήτρια θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής της ακεραιότητας, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015, ECLI:CY:AD:2015:D619) όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της αδιακρίτως ασκούμενης βίας και της ένοπλης σύρραξης και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Στην υπόθεση Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, το ΔΕΕ αναφέρει ότι (παρ. 35): «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.», ενώ στην παρ. 37 αναφέρει ότι: «η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.» (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου). Περαιτέρω το ΔΕΕ στην εν λόγω υπόθεση διευκρίνισε ότι: «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών την καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας» (παρ. 39).

 

Επιπλέον, στην απόφασή του C-901/19, ημερ. 10/06/2021, (σκ.43) το ΔΕΕ προς διαπίστωση ύπαρξης «σοβαρής και προσωπικής απειλής» βάσει του άρθρου 15γ της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, έκρινε ότι δύνανται να συνεκτιμηθούν: «[.] μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (βλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.».

 

Από επικαιροποιημένη έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης στην οποία προέβη το Δικαστήριο αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στο Καμερούν και ειδικότερα στην Νοτιοδυτική περιφέρεια (South-West region) όπου βρίσκεται η πόλη Kumba, τόπος συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, προκύπτουν τα ακόλουθα:

Αναφορικά με τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στο Καμερούν, σύμφωνα με τη διαδικτυακή πύλη RULAC (Rule of Law in Armed Conflict): «Το Καμερούν εμπλέκεται σε παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις (NIAC) κατά της Boko Haram στον Άπω Βορρά (Far North) και εναντίον αριθμού αγγλόφωνων αυτονομιστικών ομάδων, που μάχονται εναντίον της κυβέρνησης για την ανεξαρτησία της περιοχής στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιφέρειες».[1] Πιο συγκεκριμένα, από πληροφορίες στην ίδια πηγή, προκύπτουν τα ακόλουθα:

 

«Υπάρχουν αρκετές ένοπλες ομάδες που μάχονται εναντίον των κρατικών δυνάμεων, αν και το επίπεδο συντονισμού αυτών των ενόπλων ομάδων παραμένει ασαφές. Οι ένοπλες δυνάμεις του Καμερούν, συμπεριλαμβανομένης μιας επίλεκτης μονάδας μάχης, του Τάγματος Ταχείας Επέμβασης (Rapid Intervention Battalion, RIB), έχουν εμπλακεί σε μη διεθνή ένοπλη σύρραξη (non-international armed conflict, NIAC) εναντίον ορισμένων αυτονομιστικών ομάδων που δρουν στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν, ιδίως του Διοικητικού Συμβουλίου της Αμπαζονίας (Ambazonia Governing Council, AGC), της στρατιωτικής του πτέρυγας (Ambazonia Defense Forces, ADF), της προσωρινής κυβέρνησης της Αμπαζονίας (Interim Government of Ambazonia, IG) και της στρατιωτικής της πτέρυγας (Ambazonia Self-Defence Council, ASC) […] Στις αρχές του 2022, η βία συνεχίστηκε, αν και σε χαμηλότερο επίπεδο […] Τον Σεπτέμβριο του 2022, η κυβέρνηση τερμάτισε αιφνιδίως μια [.] ειρηνευτική διαδικασία με τις αυτονομιστικές ομάδες. Στις 10-14 Οκτωβρίου 2022, αγγλόφωνες αυτονομιστικές ομάδες και η κυβέρνηση διεξήγαγαν ειρηνευτικές συνομιλίες [...] ενώ η κοινωνία των πολιτών οργάνωσε διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα, καλώντας για ειρήνη στις αγγλόφωνες περιοχές». [2]

 

Ως προς την (ανθρωπιστική) κατάσταση που επικρατεί (γενικότερα) στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, από πληροφορίες στις σχετικές εκθέσεις αναφοράς (οι τρεις τελευταίες διαθέσιμες εκθέσεις αφορούν τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και Νοέμβριο του 2024) του Γραφείου των Η.Ε. για το Συντονισμό Ανθρωπιστικών Θεμάτων (UN OCHA), προκύπτει ότι η κατάσταση στις αγγλόφωνες περιοχές «παραμένει ασταθής και χαρακτηρίζεται από βία που προέρχεται από αντιπαραθέσεις μεταξύ των μερών της κρίσης» και «Η επίμονη χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών (IEDs) σε δημόσιους χώρους και κεντρικούς δρόμους, σε συνδυασμό με άλλες στοχευμένες επιθέσεις, συνεχίζει να επηρεάζει τους πληθυσμούς στις δύο περιφέρειες».[3] Επιπλέον, η κατάσταση στην περιοχή «χαρακτηρίζεται από συνεχιζόμενη βία κατά αμάχων και συγκρούσεις μεταξύ μη κρατικών ένοπλων ομάδων (NSAGs) και των Δυνάμεων Κρατικής Ασφάλειας (SSFs)»[4], ενώ «ο πληθυσμός εξακολουθεί να υφίσταται τις συνέπειες βίαιων επεισοδίων, είτε ως άμεσοι στόχοι είτε ως εγκλωβισμένοι σε εχθροπραξίες/διασταυρούμενα πυρά, ή εκρήξεις αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών (IED)».[5] Ειδικότερα, υπάρχουν επίσης αναφορές για αρκετές επιθέσεις σε σχολικές εγκαταστάσεις και ακαδημαϊκό προσωπικό (κυρίως στη Βορειοδυτική Περιφέρεια), καθώς και περιορισμούς στην (οδική) διακίνηση του πληθυσμού και στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και προμηθειών στις αγγλόφωνες περιοχές, ενώ «[η] συνεχιζόμενη βία έχει οδηγήσει στον εκτοπισμό» μερικών χιλιάδων ατόμων «σε κοντινούς θάμνους, χωριά και πόλεις» στις αγγλόφωνες περιοχές. Δεν διαφαίνεται, ωστόσο, ότι η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας έχει παύσει/διακοπεί ή ότι έχει καταστεί ανέφικτη, ούτε από τις αναφορές που υπάρχουν σε γεγονότα/τοποθεσίες στις εν λόγω περιοχές, προκύπτουν οποιαδήποτε περιστατικά που να επηρεάζουν συγκεκριμένα τον τόπο επιστροφής της Αιτήτριας (ήτοι, την πόλη Kumba της Νοτιοδυτικής περιφέρειας του Καμερούν).[6]^,[7],[8]

 

Σύμφωνα με τη Δικαστική Ανάλυση για το Άρθρο 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (EASO, Δεκέμβριος 2014, σελ. 29-30), «ακόμη και αν» ο Αιτητής «μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του» (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), «το «δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν» ο Αιτητής «δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας», καθώς επίσης, «[ό]ταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός αιτούντος ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής».

 

Εν προκειμένω, ως περιοχή επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της, θεωρείται η πόλη Kumba της Νοτιοδυτικής περιφέρειας (Southwest region) του Καμερούν. Όσον αφορά τη δυνατότητα πρόσβασης στην εν λόγω τοποθεσία, σημειώνεται ότι, με βάση τα δεδομένα και στοιχεία αναφορικά με την κατάσταση στις αγγλόφωνες περιφέρειες του Καμερούν (ως παρατίθενται ανωτέρω), δεν διαφαίνεται ότι αυτή είναι ανέφικτη, ούτε πως οι οδικές διαδρομές προς τα εκεί έχουν αποκοπεί/επηρεαστεί.

 

Όσον αφορά την κατάσταση ασφαλείας στη Νοτιοδυτική περιφέρεια (South-West region) του Καμερούν, σύμφωνα με έκθεση (2025) της EUAA η οποία αποτελεί απάντηση σε ερώτημα (COI Query) αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιοχές, καθώς και στις περιοχές του Άπω Βορρά (Far North), από τις 13/10/2023 μέχρι και τις 06/12/2023, στη βάση δεδομένων ACLED καταγράφηκαν 961 βίαια περιστατικά στη Νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν, εκ των οποίων τα 338 κατηγοριοποιήθηκαν ως μάχες, τα 12 ως εκρήξεις, τα 35 ως ταραχές και τα 576 ως βία κατά πολιτών. Την ίδια χρονική περίοδο καταγράφηκαν 930 απώλειες, εκ των οποίων οι 300 προήλθαν από περιστατικά βίας κατά πολιτών.[9]

 

Ειδικότερα, ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας (γενικότερα) στη Νοτιοδυτική περιφέρεια (South-West region) του Καμερούν, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED (Armed Conflict Location & Event Data), την χρονική περίοδο 30/06/2024 – 30/06/2025 καταγράφηκαν συνολικά 453 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 481 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Τα 453 περιστατικά έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ακολούθως: 13 ταραχές (riots) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 2 ανθρώπινες απώλειες, 255 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 87 ανθρώπινες απώλειες, 159 μάχες (battles) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 383 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, 14 εκρήξεις/απομακρυσμένη βία (explosions/remote violence) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 9 απώλειες, και 12 διαμαρτυρίες (protests).^[10] Συγκεκριμένα στην πόλη Kumba την ανωτέρω χρονική περίοδο, καταγράφηκαν στην εν λόγω βάση δεδομένων 10 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 4 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Τα 10 περιστατικά κατηγοριοποιήθηκαν ως ακολούθως: 2 διαμαρτυρίες (protests), 6 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 3 ανθρώπινες απώλειες, και 2 μάχες (battles)οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 1 απώλεια σε ανθρώπινες ζωές.^[11]

 

Σημειώνεται δε, ότι ο πληθυσμός της Νοτιοδυτικής περιφέρειας (South-West region) του Καμερούν καταγράφεται ως 1.553.300 κατοίκους (σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2015[12]), ενώ ο πληθυσμός της πόλης Kumba καταγράφεται ως 144.268 κατοίκους (σύμφωνα με επίσημη καταμέτρηση του 2005[13]).

 

Εκ των ανωτέρω στοιχείων και δεδομένων, διαφαίνεται ότι σημειώνονται αρκετά περιστατικά βίας/ασφαλείας στη Νοτιοδυτική περιφέρεια (South-West region) του Καμερούν λόγω της κατάστασης που επικρατεί, και υπάρχουν συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης στις αγγλόφωνες περιφέρειες του Καμερούν∙ Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τα περιστατικά ασφαλείας για το τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, ως αναλύθηκαν ανωτέρω, συνάγεται ότι η ένοπλη σύρραξη που συντελείται, δεν επηρεάζει τη πόλη Kumba σε τέτοιο βαθμό ώστε μόνη η παρουσία κάποιου ατόμου εκεί να τον εκθέτει σε κίνδυνο. Επικουρικά, λαμβάνοντας υπόψιν και τις ιδιαίτερες περιστάσεις της Αιτήτριας για την αξιολόγηση του προσωπικού κινδύνου που θα αντιμετωπίσει ως άμαχη αν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής της, ήτοι ότι πρόκειται για ενήλικο άτομο, αυτόνομο το οποίο εργαζόταν στη χώρα καταγωγής του, το οποίο ομιλεί Αγγλικά και Γαλλικά και είναι απόφοιτο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καταλήγω ότι δεν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι στο πρόσωπο της Αιτήτριας, ώστε να πιστεύεται ότι αν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής της θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

 

Επικουρικά, λαμβάνοντας υπόψιν και τις ιδιαίτερες περιστάσεις της Αιτήτριας ως άτομο διαγνωσμένο με Ηπατίτιδα Β, το Δικαστήριο προέβη σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές αναφορικά με την κατάσταση και την αντιμετώπιση των ατόμων με Ηπατίτιδα Β στο Καμερούν με τα ακόλουθα ευρήματα:

 

Σύμφωνα με έκθεση της EUAA για την περίοδο Ιανουαρίου 2019-Ιανουαρίου 2024 (η οποία αποτελεί απάντηση σε ερώτημα (COI Query) αναφορικά με την αντιμετώπιση των ατόμων με Ηπατίτιδα Β από το κράτος και την κοινωνία, την πρόσβαση σε υπηρεσίες υποστήριξης καθώς και την πρόσβαση στην απασχόληση και στην υγειονομική περίθαλψη) «ο επιπολασμός του πληθυσμού με Ηπατίτιδα Β στο Καμερούν κυμαινόταν μεταξύ 8,3 % και 13% σύμφωνα με πηγές που χρονολογούνται από το 2019 μέχρι το 2023».[14] Επιπρόσθετα, σύμφωνα με την ανωτέρω έκθεση, και ειδικότερα ως «προς την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, άρθρο του 2020 από την ενημερωτική πηγή Voice of America (VOA) News περιέγραψε ότι η κυβέρνηση του Καμερούν ‘μείωσε το κόστος θεραπείας από 250$ το μήνα σε λιγότερο από 50$’ για να «ενθαρρύνει» τους ασθενείς να επισκεφτούν τα νοσοκομεία, ενώ σύμφωνα με άρθρο του 2023 του Gavi, ενός διεθνούς οργανισμού για τον εμβολιασμό, το κόστος των φαρμάκων για την Ηπατίτιδα Β έχει μειωθεί κατά 60%».[15]

 

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας VOA «360 δημόσια νοσοκομεία του Καμερούν φέτος (2020) απέστειλαν για πρώτη φορά υγειονομικό προσωπικό για να παρακολουθούν τους ασθενείς και να διασφαλίζουν ότι λαμβάνουν τις θεραπείες και τα εμβόλιά τους».[16]

 

Τέλος, έρευνα στην πλατφόρμα MedCOI της EUAA αναφορικά με την αντιμετώπιση της Ηπατίτιδας Β στο Καμερούν, τη διαθεσιμότητα και την πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη απέφερε τα ακόλουθα ευρήματα:

 

Σύμφωνα με την υπόθεση με κωδικό AVA 16915 (ημερομηνίας 10/06/2023)[17], οι ακόλουθες θεραπείες ήταν διαθέσιμες στο Καμερούν:

- ενδονοσοκομειακή περίθαλψη από γαστρεντερολόγο διαθέσιμη στο Γενικό Νοσοκομείο της Yaounde (Yaounde General Hospital Ngousso, Yaounde)

- εξωνοσοκομειακή περίθαλψη και παρακολούθηση από γαστρεντερολόγο διαθέσιμη στο Γενικό Νοσοκομείο της Yaounde (Yaounde General Hospital Ngousso, Yaounde)

- ενδονοσοκομειακή περίθαλψη από ηπατολόγο διαθέσιμη στο Γενικό Νοσοκομείο της Yaounde (Yaounde General Hospital Ngousso, Yaounde)

- εξωνοσοκομειακή περίθαλψη και παρακολούθηση από ηπατολόγο διαθέσιμη στο Γενικό Νοσοκομείο της Yaounde (Yaounde General Hospital Ngousso, Yaounde)

- διαγνωστική απεικόνιση: (Doppler) υπερηχογράφημα/ηχογράφημα διαθέσιμη στο Γενικό Νοσοκομείο της Yaounde (Yaounde General Hospital Ngousso, Yaounde)

- διαγνωστική εξέταση: παροδική ελαστογραφία: εξέταση για ηπατική ίνωση (π.χ. Fibroscan) διαθέσιμη στο Γενικό Νοσοκομείο της Yaounde (Yaounde General Hospital Ngousso, Yaounde)

- εργαστηριακός έλεγχος: Αντισώματα ηπατίτιδας Β: HBsAb, HBeAb, HBcAb, Έλεγχος HBV DNA σε περίπτωση ηπατίτιδας Β διαθέσιμος στο Γενικό Νοσοκομείο της Yaounde (Yaounde General Hospital Ngousso, Yaounde

- μαγνητική τομογραφία υπερήχου κοιλίας, διαθέσιμη στο Military Hospital of Yaounde, Hôpital militaire de Yaounde, Boulevard de la Réunification (AVA 17038). [18]

 

Από τις ως ανω παρατεθείσες πληροφορίες προκύπτει πως, υπάρχει διαθέσιμη θεραπεία και πρόσβαση στο σύστημα υγείας της χώρας για φορείς του ιού της Ηπατίτιδας Β΄. Επομένως, από τα ανωτέρω συμπεραίνεται πως η Αιτήτρια κατά την επιστροφή της στην χώρα καταγωγής της αναμένεται ότι, εφόσον χρειαστεί, θα λάβει φαρμακευτική αγωγή. Δεν προκύπτει οποιαδήποτε ένδειξη ότι θα στερηθεί πρόσβασης σε θεραπεία στην χώρα της και ενόψει τούτου δεν υφίσταται οποιοσδήποτε κίνδυνος σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής στην χώρα καταγωγής της για να της παραχωρηθεί καθεστώς επικουρικής προστασίας.

 

Επομένως, στη βάση των όσων αναλύθηκαν ανωτέρω, κρίνω πως η Αιτήτρια δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πάσχει η ορθότητα και νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, ούτε ότι στο πρόσωπό της πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή της στο καθεστώς του πρόσφυγα ή για να της παραχωρηθεί συμπληρωματική προστασία, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκε ενώπιον μου, όπως τα έχω αναλύσει ανωτέρω, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Επιδικάζονται €800 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ των Καθ’ ων η Αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.