ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

    Υπόθεση Αρ. 938/2023

 

11 Ιουλίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

G.B. διά της οικογένειας

 Αιτητή

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της

Υπηρεσίας Ασύλου

 

  Καθ’ ων η αίτηση

 …………………….

 

 

Ο αιτητής παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου

 

Γεωργία Καρατσιόλη για Χρύσα Ματθαίου, Δικηγόρος για τον αιτητή

 

Μάσσιμο Αμπελώμος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους Καθ’ ων η αίτηση

 

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 09/11/2022, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω: Ο αιτητής είναι υπήκοος του Πακιστάν και υπέβαλε μαζί με τη σύζυγο του αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας στις 04/10/2019, αφού εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές. Στις 08/10/2019, ο αιτητής και η σύζυγος του παρέλαβαν την Βεβαίωση Υποβολής Αιτήματος Διεθνούς Προστασίας («Confirmation of Submission of an Application for International Protection»).

 

Στις 26/05/2022 και 27/05/2022 πραγματοποιήθηκαν αντίστοιχες συνεντεύξεις στον αιτητή και στη σύζυγο του, από αρμόδιο λειτουργό του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (European Union Agency for Asylum, από τώρα και στο εξής «EUAA»)  με τη δωρεάν συνδρομή διερμηνέα. Ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Έκθεση-Εισήγηση ημερομηνίας 14/10/2022 προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με τις συνεντεύξεις των αιτητών 1 και 2. Στη συνέχεια, συγκεκριμένος λειτουργός που δύναται δυνάμει σχετικής εξουσιοδότησης από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, αφού μελέτησε την εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού, αποφάσισε απόρριψη της αίτησης των αιτητών στις 09/11/2022. Στις 02/03/2023, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή στην οποία επισυνάφθηκε η απορριπτική της απόφαση σχετικά με το αίτημα των αιτητών. Η επιστολή παραλήφθηκε από τον αιτητή 1 αυθημερόν, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου της από διερμηνέα.  Ο αιτητής 1 καταχώρισε την υπό εξέταση προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας εναντίον της προαναφερόμενης απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

 

Η ευπαίδευτη συνήγορος των αιτητών, κατά την δικάσιμο όπου η υπόθεση ήταν ορισμένη για διευκρινίσεις και παρουσίαση φακέλου, απέσυρε όλους τους νομικούς ισχυρισμούς που προωθούσε μέσω της Γραπτής της Αγόρευσης και δήλωσε πως προωθεί το νομικό ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας έρευνας της προσβαλλόμενης απόφασης εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Κατά συνέπεια, οι νομικοί ισχυρισμοί που αποσύρθηκαν, απορρίφθηκαν από το Δικαστήριο κατά την ίδια δικάσιμο.

 

Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, μέσω της Γραπτής της Αγόρευσης, υποστηρίζει τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης και αναφέρει πως αυτή έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, κατόπιν δέουσας έρευνας και σωστής ενάσκησης των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους καθ' ων η αίτηση, αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης και εισηγείται πως η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη. Επιπλέον, αναφέρει ότι ο αιτητής φέρει το βάρος απόδειξης των λόγων ακυρώσεως και των ισχυρισμών του που θεμελιώνουν το αίτημά του για παραχώρηση διεθνούς προστασίας, το οποίο δεν κατάφερε να αποσείσει στην προκειμένη περίπτωση, καθώς δεν απέδειξε βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, όπως προβλέπεται από το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου έτσι ώστε να του αναγνωρισθεί το καθεστώς του πρόσφυγα, αλλά ούτε απέδειξε ότι δύναται να του χορηγηθεί το καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας. Κατά συνέπεια, εισηγείται πως η υπό εξέταση προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί ως νόμω και ουσία αβάσιμη, και η επίδικη απόφαση να επικυρωθεί σύμφωνα με το άρθρο 146.3(α) του Συντάγματος.

 

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας.  Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Προχωρώ να εξετάσω τον ισχυρισμό που προωθείται περί του ότι εσφαλμένα και λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας, το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημά των αιτητών για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλαν οι αιτητές 1 και 2 σε όλα τα στάδια της εξέτασης του αιτήματός τους, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.

 

Ο αιτητής 1 στην αίτηση που υπέβαλε στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω κινδύνου. Ως διευκρινίζει ο πρώτος σύζυγος της συντρόφου του δολοφονήθηκε και τώρα τα άτομα που τον σκότωσαν επιθυμούν να σκοτώσουν και τον ίδιο, τη σύζυγο του, και τον γιο τους. Για αυτό αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το Πακιστάν. Επιπρόσθετα, δήλωσε ότι δεν υπήρχαν εργασιακές ευκαιρίες, δεν ήταν ικανός να ανταγωνιστεί αυτούς τους ανθρώπους και δεν είχε το κουράγιο. Οι γονείς του και τα αδέρφια του δεν έχουν τις απαιτούμενες οικονομικές δυνατότητες για να τον βοηθήσουν καθώς εργάζονται σε γεωργικές μονάδες (ερυθρό 1 και μετάφραση αυτού ερυθρό 28, του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του και ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, ο αιτητής δήλωσε ότι  γεννήθηκε και διέμενε για όλη του τη ζωή στην περιοχή Gujrat του Πακιστάν (ερυθρό 74/1Χ του διοικητικού φακέλου). Ως προς τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις δήλωσε σουνίτης μουσουλμάνος. Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο δήλωσε ότι ολοκλήρωσε 10 χρόνια σε σχολείο, και παρακολούθησε εξάμηνη εκπαίδευση ως πολιτικός μηχανικός (ερυθρό 74/1Χ του διοικητικού φακέλου).  Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε ότι είναι παντρεμένος και έχει 2 παιδιά τα οποία γεννήθηκαν στη Δημοκρατία, προσθέτοντας ότι η σύζυγος του έχει ακόμα ένα παιδί από τον πρώτο της γάμο το οποίο εξακολουθεί να διαμένει στο Πακιστάν μαζί με τη μητέρα της (ερυθρό 73 του διοικητικού φακέλου).

 

Ως προς τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής ανέφερε ότι το άτομο που δολοφόνησε τον πρώτο σύζυγο της συντρόφου του επιθυμούσε να την παντρευτεί. Με τη σύζυγο του παντρεύτηκαν κρυφά, παρουσία μόνο των γονέων τους. Ωστόσο, το εν λόγω άτομο το έμαθε και προέβη δύο φορές σε επίθεση εναντίον του, με τον αιτητή να προβαίνει σε καταγγελία στην αστυνομία. Λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης του αιτητή, και της οικονομικής επιφάνειας του εν λόγω άντρα, η αστυνομία άρχισε να κατηγορεί τον ίδιο για παράνομο γάμο παρά το γεγονός ότι υπήρχαν διαθέσιμα όλα τα σχετικά έγγραφα. Αρχικά έφυγε ο ίδιος από την χώρα και η σύζυγος του τον συνάντησε τρεις μήνες αργότερα. Εγκατέλειψε τη χώρα του γιατί φοβήθηκε ότι θα τον σκοτώσουν ή θα ξεκινήσει βεντέτα (ερυθρό 70/1Χ του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων, δόθηκε η ευκαιρία στον αιτητή να αποσαφηνίσει και να διευκρινίσει κρίσιμες πληροφορίες του αφηγήματος του. Ως πρόβαλε ο πρώτος σύζυγος της συντρόφου του δέχθηκε πυροβολισμό από φίλο του και απεβίωσε (ερυθρό 64 του διοικητικού φακέλου).  Συνελήφθη από την αστυνομία, ομολόγησε και φυλακίστηκε για ένα χρόνο (ερυθρό 63 του διοικητικού φακέλου).  Με την αποφυλάκιση του κατηγόρησε την σύζυγο του ως υπεύθυνη για το θάνατο του πρώτου συζύγου της (ερυθρό 63 του διοικητικού φακέλου).

 

Σε ερωτήσεις αναφορικά με τις δύο επιθέσεις που δέχθηκε, ο αιτητής πρόβαλε ότι στις 14 Ιανουαρίου, 2 μέρες μετά τον γάμο του, ενώ βρισκόταν στο δρόμο κάποιοι τον σταμάτησαν, τοποθέτησαν όπλο στο κεφάλι του και τον χτύπησαν (ερυθρό 62 του διοικητικού φακέλου).  Ως υποστήριξε το άτομο που του επιτέθηκε ήταν ο αδερφός του πρώτου συζύγου της συντρόφου του, ο οποίος επέβαινε μόνος του σε αυτοκίνητο που τον ακολουθούσε μαζί με 4 άλλα άτομα τα οποία ακολουθούσαν σε μηχανές (ερυθρό 61 του διοικητικού φακέλου).  Η σύζυγος του κάλεσε την αστυνομία, και τον πήγαν στο νοσοκομείο όπου του δόθηκε φαρμακευτική αγωγή.∙ Στη συνέχεια προχώρησε σε καταγγελία σε αστυνομικό σταθμό χωρίς, ωστόσο να λάβει χώρα οποιαδήποτε ενέργεια εκ μέρους της αστυνομίας (ερυθρό 61 του διοικητικού φακέλου). 

 

Η δεύτερη φορά που δέχθηκε επίθεση ήταν το βράδυ της 16^ης Ιανουαρίου, όπου πυροβόλησαν το αυτοκίνητο του, θεωρώντας ότι τον σκότωσαν (ερυθρό 60 του διοικητικού φακέλου).  Κληθείς να εξηγήσει τους λόγους που θεωρεί ότι είναι τα ίδια άτομα που προέβησαν στις δύο επιθέσεις, ο Αιτητής υποστήριξε ότι στην αρχή έκανε υποθέσεις, αλλά στη συνέχεια κάλεσαν την μητέρα της συζύγου του και της ανέφεραν πως αυτή την φορά επιβίωσε αλλά την επόμενη φορά δεν θα επιβιώσει, και έτσι επιβεβαίωσε την ταυτότητα τους (ερυθρό 60 του διοικητικού φακέλου).  Όταν κλήθηκε να αναφέρει εάν υπέβαλε καταγγελία για το εν λόγω περιστατικό, ο αιτητής απάντησε αρνητικά και ισχυρίστηκε πως δεν υπήρχε λόγος για καταγγελία καθότι την πρώτη φορά που υπέβαλε κατγγελία η αστυνομία δεν προέβη σε οποιεσδήποτε ενέργειες (ερυθρό 60 του διοικητικού φακέλου).

 

Σε ερωτήσεις αναφορικά με τις κατηγορίες που δέχθηκε περί μη νόμιμου γάμου, ο Αιτητής πρόβαλε ότι πήγαν στο σπίτι του και τον κατηγόρησαν ότι παντρεύτηκε παράνομα, ωστόσο, τους έδειξε τα έγγραφα και έφυγαν, χωρίς να αντιμετωπίσει στη συνέχεια οποιαδήποτε άλλα προβλήματα επί αυτού (ερυθρό 59 του διοικητικού φακέλου).  Ως υποστήριξε, η καταγγελία προήλθε από άτομα της οικογένειας του πρώτου συζύγου της συντρόφου του, εξηγώντας ότι κανείς άλλος δεν είχε οποιοδήποτε ενδιαφέρον για τον γάμο του (ερυθρό 59 του διοικητικού φακέλου).

 

Κληθείς στη συνέχεια να εξηγήσει τη δήλωση του ότι δεχόταν παρενοχλήσεις για ένα ολόκληρο μήνα μετά τον γάμο του, ο Αιτητής υποστήριξε ότι επειδή ο ίδιος έφυγε, ενοχλούσαν την σύζυγό του (ερυθρό 59 του διοικητικού φακέλου).  Ως πρόβαλε απειλούσαν τη σύζυγο του και την μητέρα της τηλεφωνικά λέγοντας ότι θα τον σκοτώσουν (ερυθρό 59 του διοικητικού φακέλου).  Σε ερωτήσεις, ωστόσο, αν δέχθηκε ο ίδιος ή η οικογένεια του οποιεσδήποτε περαιτέρω παρενοχλήσεις αφού εγκατέλειψε τη χώρα του, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά (ερυθρό 58 του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης της συζύγου του και ως προς τα προσωπικά της στοιχεία, δήλωσε ότι γεννήθηκε στην περιοχή Jhelum όταν παντρεύτηκε τον πρώτο σύζυγο της διέμενε στην πόλη Dina και όταν παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγο της διέμενε στην περιοχή Gujrat του Πακιστάν (ερυθρό 103/1Χ του διοικητικού φακέλου).  Ως προς τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις δήλωσε μουσουλμάνα (ερυθρό 102 του διοικητικού φακέλου).  Αναφορικά με το μορφωτικό της επίπεδο ανέφερε ότι ολοκλήρωσε 8 χρόνια σε σχολείο και εργάστηκε ως λειτουργός ασφαλείας σε νοσοκομείο για μερικούς μήνες το 2017 (ερυθρό 102/1Χ του διοικητικού φακέλου).  Ως προς την οικογενειακή της κατάσταση, δήλωσε ότι είναι παντρεμένη και έχει 3 παιδιά, εκ των οποίων το ένα από τον πρώτο της γάμο και διαμένει με τη μητέρα της στο Πακιστάν και 2 παιδιά τα οποία γεννήθηκαν στη Δημοκρατία (ερυθρά 102 και 101 του διοικητικού φακέλου).

 

Ως προς τους λόγους που την ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια ανέφερε ότι κάποιος σκότωσε τον πρώτο της σύζυγο. Στη συνέχεια άρχισε να δέχεται παρενοχλήσεις από τα πεθερικά της και τον αδερφό του πρώτου συζύγου της, όπου την προειδοποιούσαν να μην τελέσει δεύτερο γάμο. Ο αδερφός του πρώτου της συζύγου απείλησε να σκοτώσει την ίδια και όποιο άτομο παντρευτεί. Ως υποστήριξε, το συγκεκριμένο άτομο προέβαινε σε επί πληρωμή επιθέσεις και ως ισχυρίστηκε επιτέθηκε δύο φορές στον νυν σύζυγο της.  Κατά τη μία εκ των δύο επιθέσεων, καθοδόν προς το σπίτι τους 4 άτομα σε μηχανές και ο αδερφός του πρώτου της συζύγου σε αυτοκίνητο επιτέθηκαν σωματικά εναντίον του συζύγου της. Κάλεσαν την αστυνομία, η οποία τους μετέφερε στο νοσοκομείο. Η ίδια πήγε 3 φορές σε αστυνομικό σταθμό για να υποβάλει καταγγελία, ωστόσο, δεν έγιναν οποιεσδήποτε ενέργειες εκ μέρους της αστυνομίας. Στις 16, μέρα κατά την οποία θα έφευγαν, πυροβόλησαν τον σύζυγό της. Ο σύζυγός της έπεσε κάτω, θεώρησαν ότι τον χτύπησαν και εγκατέλειψαν την σκηνή. Αυτά είναι  σύμφωνα με το αφήγημά της τα κύρια περιστατικά που τους οδήγησαν να εγκαταλείψουν τη χώρα καταγωγής τους (ερυθρά 99/1Χ και 98/1Χ του διοικητικού φακέλου).

 

Ερωτηθείσα στη συνέχεια, τι φοβάται ότι θα συμβεί σε περίπτωση επιστροφής τους στο Πακιστάν, η αίτητρια 2 απάντησε ότι τα πρώην πεθερικά της, και ο αδερφός του πρώτου της συζύγου θα την σκοτώσουν καθώς δεν την συμπαθούν, ενώ κινδυνεύουν τόσο ο σύζυγος της όσο και τα παιδιά της (ερυθρό 98/2Χ του διοικητικού φακέλου).  Σε ερωτήσεις αναφορικά με τον πρώτο της γάμο, η Αιτήτρια ανέφερε ότι ήταν προκαθορισμένος από τις οικογένειες γάμος, με τον παραδοσιακό τρόπο (arranged marriage) (ερυθρό 97 του διοικητικού φακέλου).  Ως περαιτέρω υποστήριξε, ο αδερφός του πρώτου της συζύγου εμπλέκονταν σε εγκληματικές ενέργειες έναντι αμοιβής, εξηγώντας ότι στο σπίτι υπήρχαν 4 όπλα ενώ η ίδια άκουσε τις τηλεφωνικές συνομιλίες του (ερυθρό 94 του διοικητικού φακέλου).

 

Ως περαιτέρω πρόβαλε, ο πρώτος της σύζυγος ήταν σε σχέση με κάποιο αγόρι, το οποίο ακολούθως τον σκότωσε∙ και παρά τις αρχικές απειλές προς την οικογένεια του θύματος στη συνέχεια συνελήφθη και φυλακίστηκε (ερυθρά 94 και 92 του διοικητικού φακέλου).  Μετά το θάνατο του συζύγου της, τα πεθερικά της μετέφεραν τα χρήματα της ασφάλειας από τον λογαριασμό της, ενώ μετέφεραν την περιουσία στο όνομα τους και δεν την άφηναν να φύγει από το σπίτι. Οι γονείς της με την συνδρομή της αστυνομίας κατάφεραν να την πάρουν στο σπίτι τους (ερυθρό 91 του διοικητικού φακέλου).  Ο αδερφός του πρώτου της συζύγου την απειλούσε μέσα από τηλεφωνικές κλήσεις λόγω καταγγελίας που υπέβαλε αναφορικά με περιουσιακά στοιχεία τα όποια είχε υπό τον έλεγχο του, και την οποία στην συνέχεια δεν προώθησε λόγω φόβου (ερυθρά 90 και 89 του διοικητικού φακέλου).

 

Όταν κλήθηκε να αναφερθεί στις απειλές που δέχθηκε, η αιτήτρια 2 ισχυρίστηκε ότι την απειλούσε ότι αν παντρευτεί κάποιο άλλο θα τους σκοτώσει και τους δύο, ενώ στη συνέχεια που έμαθε ότι ήταν σε επικοινωνία με δικηγόρο για τα περιουσιακά θέματα απειλούσε να την σκοτώσει αν προχωρήσει την υπόθεση (ερυθρό 89 του διοικητικού φακέλου).  Ακολούθως, όταν παντρεύτηκε τον νυν σύζυγο της άρχισε και πάλι να την απειλεί ότι θα σκοτώσει την ίδια και τον σύζυγο της, με τελευταία φορά να προσδιορίζεται χρονικά ενώ βρισκόταν στις μη ελεγχόμενες από τη Δημοκρατίες περιοχές (ερυθρό 89 του διοικητικού φακέλου).  Ως πρόβαλε πήγε με την μητέρα της σε αστυνομικό σταθμό όπου ενημέρωσαν για τις απειλές, την επόμενη μέρα κάλεσαν τον ίδιο και την οικογένεια του, και ενώπιον της ίδιας και της μητέρας της, του έγινε προφορική προειδοποίηση (ερυθρό 88 του διοικητικού φακέλου). 

 

Σε ερωτήσεις αναφορικά με τις επιθέσεις που δέχθηκε ο νυν σύζυγος της, η αιτήτρια 2 ανέφερε ότι την πρώτη φορά ήταν μαζί του. Υπήρχαν 4 άντρες σε μηχανές, ο αδερφός του πρώτου της συζύγου σε αυτοκίνητο πίσω από τις μηχανές, του επιτέθηκαν και τον τραυμάτισαν σε πρόσωπο και μέτωπο. Όταν έφυγαν, κάλεσαν την αστυνομία, η οποία τους μετέφερε σε νοσοκομείο. Προέβησαν σε καταγγελία στην αστυνομία, χωρίς όμως η ίδια να προβεί σε οποιεσδήποτε ενέργειες (ερυθρά 88 και 87 του διοικητικού φακέλου).  Η δεύτερη επίθεση έλαβε χώρα την 16η Ιανουαρίου 2018, 2 με 3 μέρες μετά την πρώτη επίθεση στην οποία, ωστόσο, δεν ήταν παρούσα και δεν γνωρίζει την ακριβή περιοχή που έλαβε χώρα το περιστατικό (ερυθρά 87 και 86 του διοικητικού φακέλου).

 

Στη βάση του πιο πάνω αφηγήματος, ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τους ισχυρισμούς που παρέθεσαν στις αφηγήσεις τους οι αιτητές 1 και 2, διέκρινε στην Έκθεση-Εισήγησή του δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως ακολούθως: (1) Ταυτότητα, προφίλ, και χώρα καταγωγής αιτητών 1, 2, 3, 4, και (2) ισχυριζόμενες επιθέσεις που δέχθηκαν οι αιτητές 1, 2 από άτομα που σχετίζονται με τον πρώτο γάμο της αιτήτριας 2.

 

Ο αρμόδιος λειτουργός έκανε αποδεκτό τον πρώτο ισχυρισμό καθώς οι δηλώσεις των αιτητών 1 και 2 κρίθηκαν σαφείς και συνεκτικές.

 

Προς υποστήριξη των δηλώσεων τους οι αιτητές προσκόμισαν τα ακόλουθα:

-      Πιστοποιητικό γέννησης της αιτήτριας 4, ημερομηνίας 11/04/2022 (ερυθρό ερυθρά 49 και 117 του διοικητικού φακέλου).

-      Πρωτότυπο πιστοποιητικό γάμου (ερυθρό 54 του διοικητικού φακέλου).

-      Πρωτότυπη ταυτότητα αιτητή 1 (ερυθρά 44 και 45 του διοικητικού φακέλου).

-      Πιστοποιητικό γέννησης της αιτήτριας 3, ημερομηνίας 30/01/2020 (ερυθρό 29 του διοικητικού φακέλου).

-      Πρωτότυπο διαβατήριο αιτητή 1

-      Πρωτότυπο διαβατήριο αιτήτριας 2

 

Αναφορικά με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό σε σχέση με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης από άτομα που σχετίζονται με τον πρώτο γάμο της συζύγου του, δεν έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου, καθώς ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι στα αφηγήματα των δύο αιτητών εντοπίστηκαν σημαντικές αντιφάσεις, αναφορές σε διαφορετικές ημερομηνίες, ενώ δεν ήταν σε θέση να δώσουν ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονται του πυρήνα του αιτήματός τους. Ειδικότερα ο αιτητής 1 δεν ήταν σε θέση να δώσει λεπτομέρειες των επιθέσεων που δέχθηκε, ενώ δεν κατάφερε να εξηγήσει με συνοχή και σαφήνεια τη διαδικασία καταγγελίας που ακολούθησε στις αρμόδιες αρχές της χώρας. Επιπρόσθετα, η αίτητρια 2 δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με τα γεγονότα, ενώ υπέπεσε σε χρονική αντίφαση καθώς δήλωσε ότι η δεύτερη επίθεση εναντίον του συζύγου της έλαβε χώρα το 2018 (ερυθρό 87 του διοικητικού φακέλου), ενώ σύμφωνα με τις δηλώσεις του συζύγου της ο ίδιος εγκατέλειψε το Πακιστάν το 2017 (ερυθρό 71 του διοικητικού φακέλου).

 

Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, οι αιτητές προσκόμισαν πιστοποιητικό γάμου, ενώ ο αρμόδιος λειτουργός προέβη σε παράθεση πληροφοριών αναφορικά με το δικαστικό σύστημα του Πακιστάν. Λόγω, ωστόσο, της μη τεκμηρίωσης της εσωτερικής και εξωτερικής αξιοπιστίας, ο συγκεκριμένος ουσιώδης ισχυρισμός απορρίφθηκε.

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ο αρμόδιος λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψη τον μοναδικό αποδεκτό ισχυρισμό και τις προσωπικές περιστάσεις των αιτητών, και κατόπιν αξιολόγησης πληροφοριών αναφορικά με τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στο Πακιστάν και συγκεκριμένα στην περιοχή Punjab, περιοχή καταγωγής του αιτητή 1 και στην οποία αναμένεται να επιστρέψουν, έκρινε ότι δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι σε περίπτωση επιστροφής τους, θα αντιμετωπίσουν δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση των ισχυρισμών των αιτητών, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό τους εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους, για έναν από τους λόγους του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου Ν.6(Ι)/2000 και του άρθρου 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951. Ο αρμόδιος λειτουργός λαμβάνοντας υπόψη τα ευρήματα έρευνας για την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής των αιτητών, κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι δεν υφίστανται συνθήκες αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, κατέληξε πως δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος παραχώρησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, δυνάμει του άρθρου 19 του Ν. 6 (Ι)/2000. Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης-Εισήγησης υιοθέτησε ο αρμοδίως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου και απέρριψε το αίτημα των αιτητών.

 

Στα πλαίσια εξέτασης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, προχωρώ να εξετάσω κατ' ουσίαν το αίτημα των αιτητών λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως όλα όσα τέθηκαν ενώπιόν μου από τη συνήγορό τους, αλλά και από το συνήγορο που εκπροσωπεί τους καθ' ων η αίτηση. Αναφορικά με τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό ο οποίος έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου και αφορά την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής των αιτητών, δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό, εφόσον προκύπτει πως ορθά έγινε αποδεκτός.

 

Αναφορικά με τον δεύτερο ισχυρισμό, θα συμφωνήσω με τα ευρήματα του αρμόδιου λειτουργού, ο οποίος έκρινε πως οι δηλώσεις των αιτητών χαρακτηρίζονται από αντικρουόμενες αναφορές, αντιφάσεις, έλλειψη επαρκών λεπτομερειών και περιγραφικότητας. Ο αιτητής 1 δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει το φόβο κινδύνου, οι δηλώσεις του αναφορικά με τις επιθέσεις τις οποίες δέχθηκε κρίνονται ως γενικές, χωρίς επαρκείς πληροφορίες και περιγραφές, ενώ η διασύνδεση τους με τον αδερφό του πρώτου συζύγου της συντρόφου του στηρίζεται σε εικασίες.

 

Ομοίως γενικές και ανεπαρκείς κρίνονται και οι περιγραφές των δύο επιθέσεων ως τις παρουσίασε η αιτήτρια 2. Οι απαντήσεις της στις σχετικές ερωτήσεις ακολούθησαν την βασική περιγραφή ως την παρέθεσε ο αιτητής 1, χωρίς οποιαδήποτε επιπρόσθετα στοιχεία και πληροφορίες. Η χρονική δε αντίφαση στην οποία υπέπεσε αναφορικά με την δεύτερη επίθεση, κρίνεται επουσιώδους σημασίας καθότι την χρονική περίοδο την οποία κατ’ ισχυρισμόν έλαβε χώρα το περιστατικό, ο αιτητής 1 (σύμφωνα με τα λεγόμενα του) δεν βρισκόταν στη χώρα καταγωγής του την οποία εγκατέλειψε το 2017 (ερυθρό 71 του διοικητικού φακέλου).

 

Όσον αφορά στην εξωτερική αξιοπιστία, διαφαίνεται πως τα όσα ανέφεραν οι αιτητές στις αντίστοιχες συνεντεύξεις τους, δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, λόγω της υποκειμενικής φύσεως τους. Κατά συνέπεια, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός. 

 

Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 προβλέπει πως (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):  «Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής [.]».

 

Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (Βλ. σχ. παρ.37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Αδιαμφισβήτητα όπως προκύπτει από το άρθρο 18 (5) του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000), ο αιτητής που επιθυμεί την υπαγωγή του στο ειδικό προστατευτικό καθεστώς της Σύμβασης, οφείλει να εκθέσει στη διοίκηση με στοιχειώδη σαφήνεια, τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικό, δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του.  Ο αιτητής δεν είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει για την απόδειξη των ισχυρισμών του, τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, αυτό όμως δεν αίρει την υποχρέωσή του να επικαλεσθεί με λεπτομέρεια, σαφήνεια και αληθοφάνεια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το αίτημα που υπέβαλε στις αρμόδιες αρχές.

 

Ως νομολογιακά έχει κριθεί, γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί, καθώς και ισχυρισμοί για κίνδυνο ζωής χωρίς στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες αναφορές, δεν θεμελιώνουν βάσιμο φόβο δίωξης ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, ώστε να ισοδυναμεί με εκείνη της προσβολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση και δεν στοιχειοθετεί περιστάσεις, οι οποίες λαμβανομένης υπόψη της εξατομικευμένης κατάστασης του αιτητή να συνιστούν απειλή έτσι ώστε ευλόγως να δύναται να θεωρηθεί ότι ο αιτητής έχει βάσιμο φόβο δίωξης (βλ. απόφασή στην υπόθεση υπ' αριθμόν 121/20, A.S.R. v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/7/2020).

 

Όλο το πιο πάνω ιστορικό στο οποίο στηρίζεται το αίτημα διεθνούς προστασίας που υπέβαλαν οι αιτητές δεν παρουσιάζει οποιοδήποτε βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής τους. Οι αιτητές 1 και 2 δεν κατάφεραν να τεκμηριώσουν με αξιοπιστία και αληθοφάνεια τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς που θα τους ενέτασσαν στον ορισμό του πρόσφυγα προκειμένου να επωφεληθούν των ευεργετημάτων τέτοιου καθεστώτος.

 

Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου προκύπτει πως οι αιτητές 1 και 2 είχαν αρκετές ευκαιρίες κατά το στάδιο των συνεντεύξεων τους να αναπτύξουν με κάθε λεπτομέρεια τον πυρήνα του αιτήματός τους και να θεμελιώσουν τον ισχυριζόμενο κίνδυνο που αντιμετωπίζουν στη χώρα καταγωγής τους. Οι αιτητές ούτε στην ενώπιόν μου διαδικασία που είχαν τη δυνατότητα να εμπλουτίσουν την επιχειρηματολογία τους, να διευκρινίσουν τις ασυνέπειες και τις ανακρίβειες των δηλώσεών τους με το ορθό δικονομικό διάβημα, έθεσαν ενώπιον μου οποιοδήποτε στοιχείο. Κατά συνέπεια, ενόψει των προβαλλόμενων ισχυρισμών δεν θα μπορούσε να παραχωρηθεί στους αιτητές καθεστώς πρόσφυγα σύμφωνα με το άρθρο 3, του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000.

 

Πρόσθετα, από το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου κρίνω ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στους αιτητές το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστούν σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής τους.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619).

 

Η αρμόδια λειτουργός, έχοντας αποδεχθεί ότι ο τελευταίος τόπος συνήθους διαμονής των αιτητών στη χώρα καταγωγής τους βρίσκεται στην περιοχή Punjab, διεξήγαγε έρευνα για την κατάσταση ασφαλείας στην εν λόγω τοποθεσία, από την οποία προέκυψε ότι δεν υφίστατο εύλογη πιθανότητα οι αιτητές να αντιμετώπιζαν δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Ως εκ τούτου, κρίθηκε πως δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για παραχώρηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας. Σε κάθε περίπτωση, διεξήγαγα περαιτέρω έρευνα σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής των αιτητών, σε πρόσφατες πηγές πληροφόρησης, στα πλαίσια βεβαίως της ex nunc δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και προς εκπλήρωση της υποχρέωσης του Δικαστηρίου για έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.  

 

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED τη χρονική περίοδο 09/07/2024 – 09/07/2025 καταγράφηκαν στην περιοχή Punjab όπου βρίσκεται η πόλη Gujrat, τόπος συνήθους διαμονής των αιτητών 1387 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 153 ανθρώπινες απώλειες. Ειδικότερα στην πόλη Gujrat, την συγκεκριμένη χρονική περίοδο καταγράφηκαν 43 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 1 απώλεια. Τα 43 περιστατικά έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ακολούθως: 42 διαμαρτυρίες (protests), και 1 ταραχή (riot) η οποία είχε ως αποτέλεσμα 1 απώλεια.^[1] Ο συνολικός πληθυσμός της πόλης Gujrat, σύμφωνα με εκτιμήσεις το 2023 ανερχόταν στα 3,219,375 κατοίκους.[2]

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα οι αιτητές να αντιμετωπίσουν κατά την επιστροφή τους κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στον τόπο συνήθους διαμονής τους, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχουν κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας τους να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή τους. Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις των αιτητών, παρατηρώ ότι αποτελούν οικογένεια όπου οι γονείς είναι νεαρής ηλικίας, υγιείς και πλήρως ικανοί προς εργασία. Οι αιτητές 1 και 2 δεν έχουν θέσει οποιαδήποτε ατομικά χαρακτηριστικά στην ενώπιον μου δικαστική διαδικασία, που να υποδηλώνουν ότι μπορεί να έχουν τεθεί με οποιονδήποτε τρόπο σε δυσμενή θέση ή σε κίνδυνο δίωξης ή βλάβης.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνοντας υπόψη και το βέλτιστο συμφέρον των ανήλικων τέκνων, κρίνω ότι η προσαρμογή στο περιβάλλον της χώρας καταγωγής των αιτητών σε περίπτωση επιστροφής τους, θα είναι ομαλή και δεν θα έχει αρνητική επίδραση στην ευημερία των παιδιών. Σημειώνεται ότι τα παιδιά βρίσκονται σε νηπιακή ηλικία, διαμένουν με τους γονείς τους οπότε δεν αναμένεται να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερες δυσκολίες όσον αφορά τη γλωσσική επικοινωνία, την σχολική ένταξη, την κοινωνική και προσωπική τους ανάπτυξη, και την πολιτισμική προσαρμογή. Επισημαίνεται, περαιτέρω, ότι σύμφωνα με τις δηλώσεις των αιτητών 1 και 2 υπάρχει ήδη ένα παιδί στο Πακιστάν, συνεπώς, η οικογενειακή επανένωση κρίνεται επωφελής για όλα τα μέλη της οικογένειας.

 

Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (Βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Τουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120).  Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή και/ή δέουσα έρευνα. 

 

Οι καθ' ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιον τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και ενόψει των ισχυρισμών που πρόβαλαν οι αιτητές 1 και 2, διεξήγαγαν τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα. Συνεπώς, ο ισχυρισμός της ευπαίδευτης συνηγόρου των αιτητών περί έλλειψης δέουσας έρευνας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου απορρίπτεται στο σύνολό του.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνεται υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του  δυνάμει του άρθρου 12 Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000) με την ΚΔΠ 145/2025, καθόρισε τη χώρα καταγωγής των αιτητών ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιήθηκε βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική  μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιόν μου, καταλήγω ότι το αίτημα των αιτητών εξετάστηκε με επάρκεια και επιμέλεια σε όλα τα στάδια και υπήρξε επαρκής και/ή δέουσα αιτιολόγηση εκ μέρους του αποφασίζοντος οργάνου. Το περιεχόμενο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία συμπληρώνεται από την αιτιολογημένη Έκθεση-Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, στην οποία εκτίθενται λεπτομερώς οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος, αποκαλύπτει ότι η απόφασή της είναι απόλυτα ορθή και νόμιμη. 

 

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση, και εναντίον των αιτητών.

 

 

 

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.