ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: Τ34/25

 

04 Ιουλίου, 2025

 [Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

O.T.O. (and Family) από Νιγηρία

Αιτήτρια

-και-

 

Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η Αίτηση

Εμφανίσεις:

Α. Ιωάννου (κος), Δικηγόροι για την Αιτήτρια.

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

Με την παρούσα προσφυγή η Αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, επιστολής ημερομηνίας 19/11/24 η οποία της κοινοποιήθηκε 14/01/25, με την οποία απορρίφθηκε η μεταγενέστερη της αίτηση ως άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος και/ή ζητά απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία να κηρύσσεται αποδεκτή η μεταγενέστερη αίτηση της και/ή ότι η απόφαση επιστροφής παραβιάζει την αρχή της μη επαναπροώθησης.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η Αιτήτρια υπέβαλε μεταγενέστερη αίτηση στις 14/11/24, ακολούθησε έκθεση/εισήγηση στις 18/11/24 και απόφαση απόρριψης της ως απαράδεκτη στις 19/11/24.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Το παράπονο της Αιτήτριας, όπως αυτό εκφράστηκε μέσω του συνηγόρου της είναι ότι, ο πατέρας της δολοφονήθηκε και η ζωή της κινδυνεύει. Ο λειτουργός, όπως αναφέρει ο συνήγορος της Αιτήτριας, λανθασμένα κατέληξε για υπαιτιότητα της την στιγμή που ο πατέρας της απεβίωσε μεταγενέστερα της αίτησης της, μπορούσε δε να την καλέσει σε συνέντευξη επί τούτου. Αναφέρει δε ο συνήγορος της Αιτήτριας ότι ο θάνατος του πατέρα της συνδέεται με το αίτημα της αφού επηρεάζεται το προσωπικό προφίλ της και/ή απουσίας πλέον υποστηρικτικού δικτύου στη χώρα της. Σημειώνει παραπέμποντας σε σχετική απόφαση ότι η ύπαρξη ανήλικου τέκνου επηρεάζει πλέον την ευαλωτότητας της, αποτελεί νέο στοιχείο που έπρεπε να αξιολογηθεί. Προσθέτει ότι δεν μπορούσε για προσωπικούς λόγους να προσβάλει την αρχική απόφαση επί της αίτησης ασύλου.

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Η παρούσα υπόθεση αφορά απόρριψη μεταγενέστερου αιτήματος της Αιτήτριας για διεθνή προστασία το οποίο εξετάστηκε από την Υπηρεσία Ασύλου στη βάση του Άρθρου 12Βτετράκις και Άρθρου 16Δ του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000).

 

Όπως ορίζεται στο σχετικό Άρθρο 16Δ του Νόμου δεν θεωρείται οτιδήποτε το οποίο υποβλήθηκε ως νέα αίτηση αλλά ως περαιτέρω διαβήματα στα πλαίσια της αποφασισθείσας αίτησης. Αυτό το οποίο πρωτίστως αξιολογείται από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου στα πλαίσια παραδεκτού μεταγενέστερης αίτησης είναι κατά πόσο ο αιτών υπέβαλε νέα στοιχεία ή πορίσματα τα οποία δεν λήφθηκαν υπόψη κατά την έκδοση της απόφασης επί του αρχικού αιτήματος του. Σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώσει ότι ο αιτών δεν έχει προσκομίσει νέα στοιχεία ή πορίσματα, η μεταγενέστερη αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με βάση την αρχή του δεδικασμένου, χωρίς να πραγματοποιηθεί συνέντευξη. Εάν δε διαπιστωθεί ότι υπέβαλε νέα στοιχεία, δεν καθίσταται υποχρεωτικό για τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου να προβεί πάντα σε νέα κλήση του ενδιαφερόμενου σε συνέντευξη καθότι θα πρέπει τα στοιχεία αυτά (α) να αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης σ΄ αυτόν του καθεστώτος διεθνούς προστασίας και (β) ο αιτών - ενδιαφερόμενος προκύπτει να αδυνατούσε να υποβάλει τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη και/ή αρχική διαδικασία εξέτασης ασύλου. Οι πιο πάνω πρόνοιες του Νόμου ενσωματώθηκαν στην εθνική νομοθεσία σε σύμπνοια με τις διατάξεις του Άρθρου 40 της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ^[1]. Η μεθοδολογία προκαταρκτικής αξιολόγησης επί των μεταγενέστερων αιτήσεων και/ή οι προϋποθέσεις για απόφαση επί του παραδεκτού μεταγενέστερης αίτησης επιβεβαιώνονται και στην απόφαση ΔΕΕ C-921/19, LH v Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ημερ.10/06/2021, ήτοι:

 

«34     Επομένως, το άρθρο 40, παράγραφοι 2 και 3, της οδηγίας 2013/32 προβλέπει την εξέταση των μεταγενέστερων αιτήσεων σε δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο, προκαταρκτικής φύσεως, έχει ως αντικείμενο τον έλεγχο του παραδεκτού των αιτήσεων αυτών, ενώ το δεύτερο στάδιο αφορά την επί της ουσίας εξέταση των εν λόγω αιτήσεων.

35      Το πρώτο αυτό στάδιο πραγματοποιείται επίσης σε δύο στάδια, καθένα από τα οποία οδηγεί στην εξακρίβωση των διαφορετικών προϋποθέσεων παραδεκτού που θέτουν οι ίδιες αυτές διατάξεις.

36      Επομένως, πρώτον, το άρθρο 40, παράγραφος 2, της οδηγίας 2013/32 ορίζει ότι, προκειμένου να ληφθεί απόφαση σχετικά με το παραδεκτό αίτησης για διεθνή προστασία δυνάμει του άρθρου 33, παράγραφος 2, στοιχείο δʹ, της οδηγίας αυτής, η μεταγενέστερη αίτηση για διεθνή προστασία υποβάλλεται κατ’ αρχάς σε προκαταρκτική εξέταση, προκειμένου να καθοριστεί εάν προέκυψαν ή υποβλήθηκαν από τον αιτούντα νέα στοιχεία ή πορίσματα σχετικά με την εξέταση του εάν ο αιτών πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να χαρακτηρισθεί ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας δυνάμει της οδηγίας 2011/95.

37      Η εξέταση του παραδεκτού της μεταγενέστερης αίτησης συνεχίζεται, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 40, παράγραφος 3, της οδηγίας αυτής, μόνον όταν πράγματι υφίστανται τέτοια νέα στοιχεία ή πορίσματα σε σχέση με την πρώτη αίτηση για διεθνή προστασία, προκειμένου να εξακριβωθεί αν τα νέα αυτά στοιχεία και πορίσματα αυξάνουν σημαντικά την πιθανότητα να πληροί ο αιτών τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για να του αναγνωρισθεί το καθεστώς αυτό.

38      Κατά συνέπεια, οι δύο αυτές προϋποθέσεις παραδεκτού, μολονότι πρέπει αμφότερες να πληρούνται για να συνεχιστεί η εξέταση της μεταγενέστερης αίτησης, σύμφωνα με το άρθρο 40, παράγραφος 3, της εν λόγω οδηγίας, εντούτοις είναι διακριτές και δεν πρέπει να συγχέονται.»

 

(ο τονισμός δικός μου)

 

Πρόσθετα των πιο πάνω, σημαντικότατη πρόνοια που περιλαμβάνεται στο Άρθρο 42 της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ και τυγχάνει εφαρμογής στις μεταγενέστερες αιτήσεις προβλέπει ότι (α) ο αιτών έχει υποχρέωση να αναφέρει τα γεγονότα και να παρέχει αποδεικτικά στοιχεία που να δικαιολογούν τη νέα διαδικασία, και (β) επιτρέπεται η διεξαγωγή της προκαταρκτικής εξέτασης μόνο βάσει γραπτών παρατηρήσεων χωρίς να απαιτείται η εκ νέου προσωπική συνέντευξη του αιτούντα.

 

Ο αρμόδιος λειτουργός που εξέτασε το μεταγενέστερο αίτημα της Αιτήτριας, ετοίμασε σημείωμα (ερυθρά 202-191 του διοικητικού φακέλου στο εξής «Δ.Φ.») με εισήγηση όπως η μεταγενέστερη αίτηση κριθεί ως απαράδεκτη. Γίνεται εκτενής περιγραφή από τον λειτουργό στο σχετικό σημείωμα αναφορικά με την αρχική διαδικασία ασύλου, τους λόγους που έγινε επίκληση από την Αιτήτρια στην πρώτη αίτηση ασύλου της, ότι η απόφαση επί της αρχικής αίτησης της κοινοποιήθηκε σε αυτήν δεν την προσέβαλε και ότι η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου επί του αρχικού αιτήματος της (λόγω μη προσφυγής της στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας) κατέστη τελική. Η Αιτήτρια υπέβαλε μεταγενέστερη αίτηση προσθέτοντας και το ανήλικο τέκνο που απέκτησε και προβάλλοντας τους ισχυρισμούς ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα της λόγω του ότι κινδυνεύει η ζωή της για το λόγο που έχασε τον πατέρα της οπότε η ζωή της θα είναι σε ρίσκο.

 

Καταρχάς, σε πλήρη σύμπνοια με τα συμπεράσματα του λειτουργού, δεν προβληθήκαν οποιοιδήποτε λόγοι από την Αιτήτρια που να δικαιολογούν το επανάνοιγμα και/ή την κλήση της σε συνέντευξη και/ή την επανεξέταση επί της ουσίας της αίτησης της. Στο σημείο (7) της μεταγενέστερης αίτησης απαιτείται όπως ο αιτούντας άσυλο καταγράψει λεπτομερώς τους λόγους που δεν μπορεί να επιστρέψει στην χώρα του και/ή ζητά επανεξέταση μέσω μεταγενέστερης αίτησης του. Ουδόλως ικανοποιείται αυτή η προϋπόθεση από την ελλιπή καταγραφή της Αιτήτριας «I don’t want to return to Nigeria because my life is in danger for the reason I loss my father, so my life is at a big risk» (ερυθρό 113 Δ.Φ.) Ούτε θεωρώ, σε συνάρτηση με τα ευρήματα του λειτουργού ότι έχουν στην προκειμένη περίπτωση προσκομιστεί νέα στοιχεία ή πορίσματα εφόσον η Αιτήτρια κανένα στοιχείο προσκόμισε σε σχέση με τον κατ΄ ισχυρισμό θάνατο του πατέρα της, περιστάσεις, ημερομηνίες και οποιεσδήποτε στοιχειώδεις λεπτομέρειες μέσω δηλώσεων ή εγγράφων που αφορούν τον εν λόγω ισχυρισμό. Στην νεότερη απόφαση του ΔΕΕ C-563-22, SN, LN κατά Zamestnik -predsedatel na Darzhavnata agentsia za bezhantsite, ημερομηνίας 13/06/2024, γίνεται επανάληψη της νομολογίας από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι η αρμόδια αποφαινόμενη αρχή περιορίζεται να ελέγχει αν υφίστανται στοιχεία ή πορίσματα που δεν εξετάσθηκαν στο πλαίσιο της απρόσβλητης πλέον αποφάσεως επί της προηγούμενης αιτήσεως και, αφετέρου, αν τα νέα αυτά στοιχεία ή πορίσματα αυξάνουν αφ' εαυτών ουσιωδώς την πιθανότητα υπαγωγής του αιτούντος σε καθεστώς διεθνούς προστασίας, μόνον κατά το στάδιο εξετάσεως του παραδεκτού της μεταγενέστερης αιτήσεως. Στο σχετικό έντυπο μεταγενέστερου αιτήματος της απαιτείτο από την ίδια την Αιτήτρια όπως καταγράψει με λεπτομέρεια τους λόγους που ζητούσε από το αρμόδιο όργανο να επανεξετάσει τον φάκελο της, όπως επίσης να επισυνάψει οποιαδήποτε έγγραφα ή στοιχεία. Είχε δε υποχρέωση βάση του σχετικού Εντύπου και σε συνάρτηση με την πρόνοια του Άρθρου 42 της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ (που τυγχάνει εφαρμογής στις μεταγενέστερες αιτήσεις) να αναφέρει με σαφήνεια τα γεγονότα και/ή να παρέχει αποδεικτικά στοιχεία που να δικαιολογούν τη νέα διαδικασία – δεδομένα που δεν προκύπτουν από τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης. Η απλή και/ή ελλιπής καταγραφή της Αιτήτριας όπως καταγράφεται σαφώς και δεν ικανοποιεί τις προϋποθέσεις που επιτάσσει η νομοθεσία και/ή νομολογία για λόγους παραδεκτού της μεταγενέστερης αίτησης. Αιτιολογημένη είναι και η κατάληξη της αρμόδιας αρχής επί της υπαιτιότητας της αφού ουδόλως τοποθέτησε χρονικά και/ή καθορίζοντας ημερολογιακά το πότε έλαβε χώρα ο θάνατος του πατέρα της και/ή πως αυτό επηρεάζει δυσμενώς την επιστροφή της. Ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτή η θέση του συνηγόρου της ότι για προσωπικούς λόγους δεν μπορούσε να προσβάλει την αρχική απόφαση επί της αίτησης ασύλου της η οποία κατέστη τελική και/ή με την οποία κρίθηκε εσωτερικά αναξιόπιστη.

 

Απορρίπτονται και οι ισχυρισμοί του συνηγόρου της Αιτήτριας ότι υπήρχαν δεδομένα που δεν εξετάστηκαν και/ή πάσχει η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου λόγω ανεπαρκούς έρευνας σε σχέση με το ανήλικο τέκνο της. Παρόλο που δεν έχει επικαλεστεί κανένα λόγο που αφορά τυχόν ειδικούς κινδύνους του τέκνου της με την επιστροφή τους στην χώρα καταγωγής, ο λειτουργός εκτεταμένα και/ή ενδελεχώς τοποθετείται μέσω εξωτερικών πηγών πληροφόρησης στα ερυθρά 199-191, 185-116 Δ.Φ. ότι ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις και/ή κριτήρια για το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού ήτοι που αφορά ασφάλεια, ευημερία, υγεία στην χώρα καταγωγής/συνήθους διαμονής της Αιτήτριας. Ούτε δε έχουν αμφισβητηθεί επί της ουσίας τα ευρήματα του λειτουργού επί της αξιολόγησης του βέλτιστου συμφέροντος του ανήλικου τέκνου της Αιτήτριας. Ούτε δε από τα περιστατικά της υπόθεσης προκύπτουν ειδικοί λόγοι που να αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας ή μπορούν να οδηγήσουν σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης.

 

Ως εκ των ανωτέρω, η προσβαλλόμενη απόφαση, λόγω και της ανεπάρκειας των στοιχείων που υποβλήθηκαν από την ίδια την Αιτήτρια στα πλαίσια μεταγενέστερου αιτήματος της, λήφθηκε μετά από έρευνα και δεν διαπιστώνεται πλάνη περί το νόμο και των πραγματικών δεδομένων που λήφθηκαν υπόψη από την Υπηρεσία Ασύλου κατά την έκδοση της (Βλέπε  Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 ). Η δε προσβαλλόμενη απόφαση είναι αιτιολογημένη, ενώ η αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης συμπληρώνεται και/ή αναπληρώνεται μέσα από τα στοιχεία του φακέλου της, όπως επίσης και από το σύνολο της όλης διοικητικής ενέργειας με αποτέλεσμα να καθίσταται εφικτός ο δικαστικός έλεγχος (Βλέπε Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ.270).

 

Για όλους τους πιο πάνω λόγους η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με €1300 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

                            

                          Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.