ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 1806/24

22 Αυγούστου, 2025

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Y. F. M.

Αιτητού,

και

            Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊστάμενου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Ο Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως παρών.

 

Π. Δημητρίου (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Ρ. Ευαγγέλου (κος) για πιστή διερμηνεία από την αγγλική στην ελληνική και αντίστροφα

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Aιτητής με την παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης των Καθ’ ων η αίτηση ημερομηνίας 27.12.2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία- και αποφασίστηκε η επιστροφή του στο Καμερούν.

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από το Καμερούν. Περί τις 13.2.2020, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, και στις 6.12.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό. Ακολούθως, στις 27.12.2023, υποβλήθηκε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: o Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης για διεθνή προστασία του Αιτητή και επιστροφή στη χώρα καταγωγής του, η οποία εγκρίθηκε αυθημερόν από τον Προϊστάμενο. Στις 29.4.2024, η εν λόγω απορριπτική απόφαση και η απόφαση επιστροφής του, οι οποίες αποτελούν το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, κοινοποιήθηκαν στον Αιτητή.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Στο εισαγωγικό δικόγραφο της παρούσας διαδικασίας, ο Αιτητής καταγράφει ότι προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, διότι, κατά τους ισχυρισμούς του, δεν δύναται να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, καθόσον έχει καταστεί στόχος τόσο της Κυβέρνησης όσο και των αυτονομιστών μαχητών. Επικαλείται περαιτέρω ότι είναι ευρέως γνωστός καλλιτέχνης και ότι τα έργα του αναφέρονται στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

3.             Στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης, ο Αιτητής προέβαλε ότι η ζωή του τίθεται σε άμεσο και σοβαρό κίνδυνο, διότι, με την πάροδο του χρόνου, το έργο του έχει αποκτήσει αναγνώριση και δημοσιότητα στη χώρα καταγωγής του, καθιστώντας τον ιδιαίτερα εκτεθειμένο. Υποστήριξε ότι οι καλλιτεχνικές του δημιουργίες συνιστούν μορφή σάτιρας και κριτικής έναντι της βίας και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίες αποδίδονται τόσο στις κρατικές αρχές του Καμερούν όσο και στις ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες. Όπως σημειώνει, έργα του έχουν κατά καιρούς αναδημοσιευθεί και παρουσιασθεί σε διαδικτυακές ενημερωτικές πλατφόρμες, αποκτώντας ευρεία απήχηση και αναγνώριση.

4.              Προς ενίσχυση των ισχυρισμών του, ο Αιτητής προσκόμισε, μαζί με τη γραπτή του αγόρευση, άρθρο δημοσιευμένο στην εφημερίδα The Guardian με ημερομηνία 1.3.2024, συνοδευόμενο από επίσημη μετάφραση. Στο εν λόγω δημοσίευμα καταγράφεται ότι Καμερουνέζος καλλιτέχνης πραγματοποίησε έκθεση ζωγραφικής στην Κύπρο με σκοπό να αναδείξει την κρίση που μαστίζει τις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν. Ειδικότερα, αναφέρεται ότι ο εν λόγω καλλιτέχνης, ονόματι M., βιώνοντας ο ίδιος τις συνέπειες της κρίσης και παρακολουθώντας τον συνεχιζόμενο πόνο που αυτή επιφέρει στον πληθυσμό, επέλεξε να αξιοποιήσει την τέχνη του ως μέσο αφύπνισης και ευαισθητοποίησης της διεθνούς κοινής γνώμης για την τραγική κατάσταση των συμπολιτών του.

5.             Από την πλευρά τους, οι Καθ’ ων η Αίτηση υπεραμύνονται της προσβαλλόμενης απόφασης, υποστηρίζοντας ότι αυτή εκδόθηκε κατόπιν δέουσας έρευνας και ότι είναι επαρκώς αιτιολογημένη. Επί της ουσίας δε, προβάλουν ότι ο Αιτητής δεν προσκόμισε σαφή και λεπτομερή στοιχεία σχετικά με τη φερόμενη δίωξή του από τις κρατικές αρχές της χώρας καταγωγής του, με αποτέλεσμα να κριθεί ορθώς αναξιόπιστος επί του συγκεκριμένου ισχυρισμού.

Το νομικό πλαίσιο

6.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

7.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας  από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

8.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (στο εξής: o περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

9.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

10.          Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

1.             Είναι κρίσιμο να σημειωθεί εκ προοιμίου ότι το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής και δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά εξετάζει την ουσιαστική της ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Aπόφαση του ΔΕΕ της 3ης Απριλίου 2025, C‑283/24 [Barouk], B. F. κατά Κυπριακής Δημοκρατίας, ECLI:EU:C:2025:236, απόφαση του ΔΕΕ ημερομηνίας 29 Ιουλίου 2019, Torubarov, C-556/17, EU:C:2019:626, σκέψεις 50 έως 53 (σύμφωνα με την οποία το δικαστήριο πραγματοποιεί «πλήρη και ex nunc εξέταση τόσο των πραγματικών όσο και των νομικών ζητημάτων, ιδίως, κατά περίπτωση, εξέταση των αναγκών διεθνούς προστασίας) Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο εκάστοτε αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή της στο καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

11.           Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του Αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του Αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI: EU:C:2012:744, σκέψεις 63 έως 68).

 

12.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας της υπόθεσης, ο Αιτητής, στο στάδιο της συνέντευξης, ανέφερε ότι γεννήθηκε το 1989 στην πόλη Tiko, στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν, όπου και μεγάλωσε. Το έτος 2000 μετοίκησε, όπως δήλωσε, στο χωριό της μητέρας του Bafut, στην πόλη Bamenda της Βορειοδυτικής Περιφέρειας. Το 2009 μετεγκαταστάθηκε στην περιοχή Dschang της Δυτικής Περιφέρειας προκειμένου να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο, ενώ ακολούθως, το 2013, εγκαταστάθηκε στην πόλη Yaounde της Περιφέρειας Centre και στη συνέχεια στην πόλη Limbe της Νοτιοδυτικής Περιφέρειας, για επαγγελματικούς λόγους, όπου και διέμεινε μέχρι το 2018. Εξαιτίας της κρίσης, το ίδιο έτος μετοίκησε στην περιοχή Deido, της πόλης Douala, Περιφέρεια Littoral, την οποία προσδιόρισε ως τον τελευταίο τόπο διαμονής του στη χώρα καταγωγής. Δήλωσε ότι είναι Χριστιανός, άγαμος και άτεκνος. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ανέφερε ότι ο πατέρας του απεβίωσε το 2005, ενώ η μητέρα του εξακολουθεί να διαμένει στο χωριό Bafut της πόλης Bamenda, στη Βορειοδυτική Περιφέρεια. Προσέθεσε ότι έχει μία αδελφή και έναν αδελφό, οι οποίοι διαμένουν επίσης στο Καμερούν.

 

13.          Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο, ο Αιτητής δήλωσε ότι σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της πόλης Dschang, στη Δυτική Περιφέρεια, και ότι ομιλεί την αγγλική γλώσσα και σε μικρότερο βαθμό τη γαλλική. Ως προς την επαγγελματική του πορεία, ανέφερε ότι εργάστηκε ως δάσκαλος για περίοδο πέντε έως έξι ετών, διδάσκοντας στα σχολεία PVC στην πόλη Limbe και Christ the King College στην πόλη Tiko, μέχρι το 2018, οπότε και η κρίση επηρέασε τη λειτουργία των σχολείων. Μετά τη διδασκαλία, όπως ισχυρίστηκε, απασχολήθηκε με εμπορικές μεταφορές στην πόλη Douala, χρησιμοποιώντας το ποδήλατό του, για περίπου ένα έτος. Περαιτέρω, υποστήριξε ότι από το 2018 έως το 2019 ασχολήθηκε με την τέχνη, χωρίς ωστόσο να εξασφαλίζει επαρκές εισόδημα. Τέλος, ισχυρίστηκε ότι κατά την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής αντιμετώπισε προβλήματα στο αεροδρόμιο, καθώς, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, στο διαβατήριό του αναγραφόταν ως επάγγελμα «δάσκαλος», γεγονός που προκάλεσε υποψίες στις αρχές, οι οποίες επιχείρησαν να τον εμποδίσουν να εγκαταλείψει το Καμερούν, ζητώντας του χρηματικό αντάλλαγμα.

 

14.          Ερωτηθείς αναφορικά με τους λόγους που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής, στο πλαίσιο της ελεύθερης αφήγησής του, δήλωσε ότι στο Καμερούν χρησιμοποιούσε την τέχνη του ως μέσο εκστρατειών κατά της βίας που επικρατούσε. Μέσα από τα έργα του, ασκούσε κριτική στη βία και ανέφερε ενδεικτικά ένα έργο του που απεικόνιζε τον χάρτη του Καμερούν με ένα πρόσωπο: η μία πλευρά του προσώπου έκλαιγε, αντιπροσωπεύοντας τις αγγλόφωνες περιοχές όπου επικρατούσε κρίση, ενώ η άλλη πλευρά χαμογελούσε. Ο Αιτητής υποστήριξε ότι τα έργα του έγιναν δημοφιλή, καθώς διαδίδονταν μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να αρχίσει να δέχεται απειλές για τη δουλειά του. Ανέφερε ότι απέκτησε μεγάλη αναγνωρισιμότητα και μάλιστα έλαβε ένα βραβείο, για το οποίο προσκόμισε φωτογραφία όπου απεικονίζεται να το κρατά, πλαισιωμένος από άλλο άτομο. Επισήμανε ότι, ακόμη και όταν οι αρχές άρχισαν να συλλαμβάνουν δημοσιογράφους και καλλιτέχνες, ο ίδιος συνέχισε να ασκεί κριτική μέσω της τέχνης του. Επ’ αυτού, προσκόμισε φωτογραφία έργου του, το οποίο σχετιζόταν με την ελευθερία του Τύπου και ήταν ενάντια στις συλλήψεις και δολοφονίες δημοσιογράφων. Το συγκεκριμένο έργο, όπως ισχυρίστηκε, είχε δημοσιευθεί σε γνωστή ενημερωτική πλατφόρμα από δημοσιογράφο, ο οποίος αργότερα συνελήφθη.

 

15.          Επιπλέον, ο Αιτητής παρουσίασε φωτογραφίες που απεικόνιζαν τον εκτοπισμό αμάχων λόγω του πολέμου και παιδιά που θρηνούσαν για τον θάνατο των γονέων τους. Δήλωσε ότι με τη δημοσίευση φωτογραφιών των έργων του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και ιδίως στο Facebook, τα έργα του αποκτούσαν ευρεία απήχηση, καθώς οι άνθρωποι τα ερμήνευαν και τα διέδιδαν. Ανέφερε ακόμη ότι διατηρούσε πρόγραμμα υπό τον τίτλο «Squamos Art Interpretation Challenging», το οποίο χαρακτήρισε ως μορφή εκστρατείας. Όταν η φήμη του αυξήθηκε, άρχισε –κατά τους ισχυρισμούς του– να δέχεται απειλητικά μηνύματα και τηλεφωνήματα. Ο θείος του, στρατιωτικός στο επάγγελμα, τον προειδοποίησε ότι, αν δεν εγκατέλειπε τη χώρα, θα αντιμετώπιζε προβλήματα τόσο από την Κυβέρνηση όσο και από τους αυτονομιστές, καθώς η τέχνη του στρεφόταν επικριτικά και προς τις δύο πλευρές. Υποστήριξε τέλος ότι, υπό τις συνθήκες αυτές, οι συγγενείς του (θείος και θεία του) στην πόλη Tiko προέβησαν στις απαραίτητες ενέργειες για τη διευκόλυνση της αναχώρησής του από το Καμερούν.

 

16.          Ερωτηθείς τι πιστεύει ότι θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του στο Καμερούν, ο Αιτητής δήλωσε ότι θα βρεθεί σε κίνδυνο, διότι συνεχίζει να διατηρεί το πρόγραμμά του και να δημιουργεί έργα τέχνης, μέσω των οποίων δίνεται η δυνατότητα στον κόσμο να ασκεί κριτική.

 

17.          Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων, ερωτηθείς να προσδιορίσει τη φύση των απειλών που δεχόταν, απάντησε ότι λάμβανε μηνύματα στο κινητό του τηλέφωνο και, ορισμένες φορές, τηλεφωνήματα από άγνωστους αριθμούς, στα οποία δεν απαντούσε. Υποστήριξε ότι στα εν λόγω μηνύματα του ανέφεραν πως δεν μπορεί να κρυφτεί, ότι γνώριζαν τη διαμονή του στην πόλη Douala και ότι μπορούσαν να τον εντοπίσουν. Περαιτέρω, δήλωσε ότι οι περισσότερες απειλές προέρχονταν από αυτονομιστές μαχητές. Ερωτηθείς πότε ξεκίνησε να δέχεται απειλές, απάντησε ότι αυτό συνέβη στις αρχές του 2019. Κληθείς να διευκρινίσει τον αριθμό των απειλών, ανέφερε ότι ήταν πολυάριθμες και, για τον λόγο αυτό, άλλαξε αριθμό τηλεφώνου το ίδιο έτος. Ερωτηθείς αν δεχόταν απειλές και στον νέο αριθμό, ισχυρίστηκε ότι οι απειλές δεν ήταν πολλές και ότι, καθώς τότε ήταν ήδη έτοιμος να εγκαταλείψει τη χώρα, τελικώς δεν δέχθηκε νέες απειλές.

 

18.          Ερωτηθείς περαιτέρω αν υπήρξε οποιαδήποτε ενέργεια σε βάρος του από τους αυτονομιστές μαχητές, απάντησε αρνητικά, διευκρινίζοντας ότι δεν είχε φυσική επαφή μαζί τους, καθώς δεν μετέβη στην αγγλόφωνη περιοχή του Καμερούν πριν την αναχώρησή του, παρότι –όπως ισχυρίστηκε– γνώριζαν τη διαμονή του στην πόλη Douala. Ερωτηθείς γιατί, ενώ οι αυτονομιστές γνώριζαν την περιοχή διαμονής του, δεν τον προσέγγισαν ποτέ σωματικά, απάντησε ότι μετέβη σε άλλη περιοχή της Douala, συγκεκριμένα στη Logpom, όπου διέμεινε για 4-5 μήνες, μακριά από την προηγούμενη περιοχή κατοικίας του. Ερωτηθείς γιατί αρχικά ανέφερε ότι διέμενε αποκλειστικά στην περιοχή Deido, απάντησε ότι ο κύριος τόπος διαμονής του ήταν πράγματι η Deido, όπου διατηρούσε και τα προσωπικά του αντικείμενα, προσθέτοντας ότι η Logpom ήταν μια ενδιάμεση περιοχή διαμονής πριν από την αναχώρησή του από τη χώρα.

 

19.          Αναφορικά με τον κίνδυνο δίωξης από τις κρατικές αρχές, ο Αιτητής, ερωτηθείς πώς ο θείος του είχε πληροφορίες ότι, αν δεν διαφύγει, θα αντιμετωπίσει προβλήματα και από την Κυβέρνηση, απάντησε ότι ο θείος του είχε σχετική πληροφόρηση από συναδέλφους του σε υψηλές θέσεις. Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι η Κυβέρνηση επιδίωκε να λάβει μέτρα για τη σύλληψη όσων αντιτίθενται στις ενέργειές της. Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο θείος του είδε στρατιωτικούς να έχουν στο κινητό τους τηλέφωνο έργο του Αιτητή, απεικονίζον τον χάρτη του Καμερούν με πρόσωπο, το μισό του οποίου έκλαιγε και το άλλο μισό χαμογελούσε. Ερωτηθείς αν ο ίδιος δέχθηκε ποτέ προσωπικές απειλές ή υπέστη ενέργειες από κρατικούς φορείς, απάντησε αρνητικά.

 

20.           Σε παρατήρηση που του υποβλήθηκε ότι αρχικώς δήλωσε πως οι περισσότερες απειλές προέρχονταν από τους αυτονομιστές, ενώ στη συνέχεια ανέφερε ότι δεν δέχθηκε απειλές από την Κυβέρνηση, ο Αιτητής απάντησε ότι ουδέποτε είχε άμεση επαφή με κρατικούς φορείς και ότι η σχετική πληροφόρηση προερχόταν αποκλειστικά από τον θείο του. Ερωτηθείς πώς εξηγεί το γεγονός ότι, ενώ κατά τον χρόνο παραμονής του στο Καμερούν δεν ήταν ευρέως γνωστός, απέκτησε μεγαλύτερη φήμη αφού εγκατέλειψε τη χώρα, απάντησε ότι πρόκειται για υπόθεση εκ μέρους του και ότι η εκστρατεία του ξεκίνησε την περίοδο 2018–2019, με αποτέλεσμα η αναγνωρισιμότητά του να αυξάνεται σταδιακά. Υποστήριξε, εξάλλου, ότι η τελευταία δράση του στην Κύπρο συγκέντρωσε περισσότερους συμμετέχοντες από προηγούμενες δράσεις του, γεγονός που, κατά τον ίδιο, αποδεικνύει την αυξανόμενη απήχηση του έργου του. Τέλος, ερωτηθείς αν πιστεύει ότι οι Αρχές της χώρας καταγωγής θα του επιτρέψουν να επιστρέψει, απάντησε ότι το αμφισβητεί, διότι έχει δημιουργήσει, όπως είπε, πολυάριθμα έργα επικριτικά προς αυτές.

 

21.          Κατά τη συνέντευξή του, ο Αιτητής προσκόμισε τα ακόλουθα έγγραφα: (α) Αντίγραφα έργων του με αντίστοιχες κριτικές αναφορικά με αυτά (βλ. ερυθ. 71-53, 51-34, 32)· (β) αντίγραφο μίας δημοσίευσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αναφέρει ότι ο Αιτητής ήταν υποψήφιος για βραβείο Cameroon Heroes Award το 2020, στην κατηγορία Impact Arts and Craft (βλ.  ερυθ. 52)· (γ) αντίγραφο φωτογραφίας κατά την απονομή βραβείου (βλ.  ερυθ. 33).

 

22.          Αξιολογώντας το αίτημα διεθνούς προστασίας του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση απομόνωσαν τρείς ουσιώδεις ισχυρισμούς, ο μεν πρώτος ως προς την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και τα προσωπικά στοιχεία/προφίλ του Αιτητή, ο δεύτερος ως προς τον ισχυριζόμενο φόβο του Αιτητή από τους αυτονομιστές μαχητές υπό την μορφή απειλών λόγω του ότι οι ζωγραφιές του ασκούσαν κριτική  στο έργο τους και ο τρίτος ως προς τον ισχυριζόμενο φόβο του Αιτητή από την Κυβέρνηση λόγω του ότι οι ζωγραφιές του κριτικάρουν το έργο τους.

 

23.          Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός του έγινε αποδεκτός, δεδομένου ότι κρίθηκε ότι οι επιμέρους δηλώσεις του ήταν αρκούντως συγκεκριμένες και συνεκτικές, ευρισκόμενες σε συμφωνία με τα προσκομισθέντα από τον Αιτητή έγγραφα (διαβατήριο) και με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

24.          Ο δεύτερος  και ομοίως ο τρίτος ισχυρισμός, ωστόσο, έτυχαν απόρριψης καθώς κρίθηκε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονται τον πυρήνα του αιτήματός του, υποπίπτοντας σε αντιφάσεις και ασυνέπειες.

 

25.          Στη βάση του αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή, ήτοι των προσωπικών του στοιχείων, της χώρας καταγωγής, του τελευταίου τόπου διαμονής του, και λαμβάνοντας υπόψιν ότι ο Αιτητής είναι ενήλικας άντρας, ο οποίος ουδέποτε έχει στοχοποιηθεί από την κυβέρνηση και δεν έχει καμία ενασχόληση με την πολιτική, καθώς και την κατάσταση ασφαλείας στην χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν, κρίθηκε από τους Καθ’ ων η αίτηση πως ενδέχεται ο Αιτητής να κινδυνέψει εξαιτίας της κατάστασης ανασφάλειας που επικρατεί στη νοτιοδυτική περιφέρεια της χώρας.

 

26.          Προχωρώντας στην νομική ανάλυση, οι Καθ’ ων η αίτηση διαπιστώνουν ότι δεν προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, καθώς παρά την ύπαρξη αδιάκριτης βίας στην περιοχή η ένταση αυτής σε συνάρτηση με τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, οδηγούν στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι ο Αιτητής να υποστεί δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στο Καμερούν.

 

27.          Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, ο Αιτητής προσκόμισε τα ακόλουθα τεκμήρια προς ενίσχυση των ισχυρισμών του: (α) Αντίγραφο συνομιλίας μέσω μέσων κοινωνικής δικτύωσης με αποστολέα λογαριασμό υπό την επωνυμία «Mimi Mefo Info». Στο πλαίσιο της εν λόγω συνομιλίας, ο αποστολέας ζητεί από τον παραλήπτη να δημιουργήσει έργο σχετικό με την ελευθερία του Τύπου. Στις 9.5.2019 αποστέλλεται από τον Αιτητή σχετικό έργο, συνοδευόμενο από επεξηγήσεις ως προς τη συμβολική σημασία των προσώπων και λοιπών στοιχείων που απεικονίζονται (Τεκμήριο 2)·(β) έργο το οποίο απεικονίζει τοπίο με ανθρώπινες φιγούρες σε κίνηση (Τεκμήριο 3)· (γ) έργο στο οποίο παρουσιάζονται δύο άτομα να φέρουν λουλούδια ενώπιον του προσώπου τους, κρατώντας ταυτόχρονα όπλα (Τεκμήριο 4). Προσκόμισε τέλος φωτογραφίες, οι οποίες κατά τη δήλωσή του απεικονίζουν το θείο του, ο οποίος απεβίωσε το 2020.

 

28.          Κατά την ακροαματική διαδικασία στις 6.12.2024, ο Αιτητής κλήθηκε να τοποθετηθεί αναφορικά με τον πυρήνα του αιτήματός του. Σχετικά, επανέλαβε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, καθώς κατά το χρονικό διάστημα 2018–2019 ασχολήθηκε με την τέχνη, με θεματολογία εστιασμένη στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ παράλληλα διεξήγε εκστρατεία μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

 

29.           Ο Αιτητής ανέφερε ότι ένα από τα έργα του δημοσιεύθηκε σε διαδικτυακή πλατφόρμα ειδήσεων, η οποία – όπως ισχυρίζεται – ανήκε σε δημοσιογράφο που συχνά αναφερόταν σε ζητήματα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Καμερούν. Σύμφωνα με τον ίδιο, το έτος 2019 ο εν λόγω δημοσιογράφος του ζήτησε να δημιουργήσει έργο σχετικό με την ελευθερία του Τύπου. Μετά τη δημοσίευση του έργου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Αιτητής άρχισε, όπως δήλωσε, να καθίσταται ευρύτερα γνωστός στη χώρα καταγωγής του. Ερωτηθείς σχετικά, παραδέχθηκε ότι δεν διαθέτει αντίγραφο της εν λόγω δημοσίευσης, προσκόμισε ωστόσο αντίγραφο συνομιλίας του με τον εν λόγω δημοσιογράφο.

 

30.          Αναφορικά με τις απειλές που, κατά τους ισχυρισμούς του, δέχθηκε, ο Αιτητής ανέφερε ότι αυτές προήλθαν από αυτονομιστές μαχητές, σε τρεις έως τέσσερις περιπτώσεις. Ειδικότερα, ανέφερε ότι λάμβανε μηνύματα με μορφή απειλών, χωρίς να έχει διατηρήσει σχετικά αντίγραφα. Ερωτηθείς πώς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι αποστολείς ήταν αυτονομιστές μαχητές (Αmbazonians), δήλωσε ότι δεν διαθέτει αποδείξεις, πλην όμως αυτοί ανέφεραν ότι «όποιος σταθεί εναντίον τους θα εξουδετερωθεί». Ερωτηθείς περαιτέρω εάν του ζητήθηκε να προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες, κατέθεσε ότι του έλεγαν να συνεχίσει τη δραστηριότητά του και να ασκεί κριτική στην Κυβέρνηση.

 

31.          Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι το έτος 2018 μετοίκησε στην πόλη Douala, όπου διέμενε στην οικία φίλου του. Υπογράμμισε ότι ακόμη και εκεί θα διέτρεχε κίνδυνο, σε περίπτωση επιστροφής του, από πλευράς των αυτονομιστών μαχητών. Ως προς το εάν υπάρχουν ενδείξεις ότι αναζητείται προσωπικά ο ίδιος, υποστήριξε ότι ο θείος του, υπηρετών στις ένοπλες δυνάμεις, τον είχε πληροφορήσει περί υπάρξεως εντολής συλλήψεως ακτιβιστών και προσώπων με συναφείς δραστηριότητες, κάνοντας λόγο για σχετική λίστα ονομάτων. Ωστόσο, παραδέχθηκε ότι ο θείος του δεν του παρείχε περαιτέρω στοιχεία ως προς το αν το όνομά του ή η ιδιότητά του περιλαμβάνονταν σε αυτή.

 

32.          Ερωτηθείς τέλος πότε άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική, δήλωσε ότι ξεκίνησε το έτος 2018 και ότι έως σήμερα δημιουργεί πορτρέτα, τα οποία δεν απεικονίζουν την κρίση στη χώρα του ωστόσο τα έργα που απεικονίζουν συχνά κοινωνικά προβλήματα. Τέλος, ανέφερε ότι ο θείος του απεβίωσε το έτος 2020, μετά την αναχώρησή του από το Καμερούν.

 

33.          Προχωρώντας στη de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, επισημαίνονται τα κάτωθι: Ως προς τον τίτλο που αποδίδεται στους επιμέρους ουσιώδεις ισχυρισμούς, λανθασμένως οι Καθ’ ων η αίτηση συμπλέκουν το «φόβο δίωξής» του Αιτητή με την αξιολόγηση των συνθηκών που τον προκαλούν καθώς ο πρώτος διερευνάται κατά την αξιολόγηση κινδύνου και ερμηνεύεται κατά τη νομική ανάλυση. Οι δε ουσιώδεις ισχυρισμοί, των οποίων η αξιοπιστία αξιολογείται, αφορούν κυρίως παρελθοντικά περιστατικά και ενίοτε παρούσες καταστάσεις και/ή συνθήκες. Ως εκ τούτου ως ουσιώδεις ισχυρισμοί απομονώνονται α) η χώρα καταγωγής, ο τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής και τα προσωπικά στοιχεία και το προφίλ του Αιτητή· β) Δίωξή του από τους αποσχιστές ένεκα της καλλιτεχνικής του δράσης μέσω της οποίας ασκείται κριτική στη δράση των αποσχιστών· γ) Δίωξη από την κυβέρνηση της χώρας ένεκα της καλλιτεχνικής του δράσης μέσω της οποίας ασκείται κριτική στις αρχές της χώρας για το ρόλο που διαδραματίζουν στην εμφύλια κρίση που επικρατεί στη χώρα.

 

34.          Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή αυτός υπήρξε συνεκτικός και συνεπής ως προς τις συναφείς δηλώσεις του αναφορικά με το θρησκευτικό, εθνοτικό, οικογενειακό, εκπαιδευτικό και εργασιακό του υπόβαθρο.  Επιπλέον, τόσο από το διαβατήριο (βλ. ερ. 72 του διοικητικού φακέλου – στο εξής: δ.φ.), όσο και από την επαγγελματική του ταυτότητά ως δασκάλου (βλ. ερ. 9) ταυτοποιείται και επιβεβαιώνονται επιμέρους πτυχές του προφίλ του, όπως η καταγωγή του, έτος γέννησης και επάγγελμα.  Επιπλέον, ως προς τους τόπους διαμονής του, οι αναφορές του επιβεβαιώνονται και από εξωτερικές πηγές στις οποίες παραπέμπουν και οι Καθ’ ων η αίτηση επιβεβαιώνονται οι αναφορές του (βλ. ερ. 115 και προηγούμενα του δ.φ.). Ως προς τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του γίνεται δεκτό ότι αυτός είναι η πόλη της Douala. O Αιτητής αναχώρησε από τη χώρα του περί τα τέλη Ιανουαρίου το 2020, ενώ από το 2018 διέμενε στην Douala, καθώς ένεκα της αγγλόφωνης κρίσης (βλ, στη συνέχεια ειδική ανάλυση για τις ένοπλες διαμάχες στο Καμερούν), εγκατέλειψε τη Limbe όπου διέμενε και εργαζόταν ως δάσκαλος, διότι η κρίση επηρέασε την εργασία του.

 

35.          Ως προς την ιδιότητά του ως καλλιτέχνη και δη ως καλλιτέχνη που δημιουργεί έργα με κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο, διαπιστώνονται τα ακόλουθα: Ο Αιτητής κατέθεσε ότι από το έτος 2018, αφότου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εργασία του ως δάσκαλος, άρχισε να ασχολείται πιο επαγγελματικά με τη ζωγραφική, φιλοτεχνώντας ανθρώπινα πορτρέτα επί πληρωμή. Παράλληλα, ισχυρίστηκε ότι μέσω ορισμένων έργων του ασκούσε κριτική στη βία που ασκούσαν εκατέρωθεν τόσο οι κυβερνητικές δυνάμεις όσο και οι αποσχιστές, τα οποία διοχέτευε, μεταξύ άλλων, και μέσω διαδικτύου.

 

36.          Προς τεκμηρίωση των ισχυρισμών του, ο Αιτητής προσκόμισε φωτοαντίγραφα έργων του (βλ. ερ. 71, 53, 42 έως 34 του δ.φ., καθώς και Τεκμήρια 2, 3 και 4 στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας), καθώς και φωτογραφία στην οποία εικονίζεται ο ίδιος να παραλαμβάνει βραβείο (ερ. 33). Επιπλέον, προσκόμισε αντίγραφο από σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, στην οποία το όνομά του εμφανίζεται ως υποψήφιος στην κατηγορία «επιδραστικών καλλιτεχνών» (Cameroon Heroes Awards – Impact Arts and Craft). Η εν λόγω δημοσίευση εντοπίζεται και σε διαδικτυακή αναζήτηση.

 

37.          Εξάλλου, ο Αιτητής υποστήριξε ότι το 2019 δημοσίευσε έργο του αναφορικά με την ελευθερία του λόγου σε διαδικτυακή πλατφόρμα γνωστής δημοσιογράφου/ακτιβίστριας. Τέλος, κατέθεσε ότι τα πολιτικού περιεχομένου έργα του, τα οποία υπογράφει με ψευδώνυμο, τα διοχέτευε μέσω δικού του διαδικτυακού καναλιού, καλώντας τους χρήστες να δώσουν τη δική τους ερμηνεία.

 

38.          Εκ προοιμίου, επισημαίνεται ότι το Δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα να αποφανθεί επί της γνησιότητας ενός εγγράφου, τόσο διότι κατά πάγια νομολογημένη αρχή ο δικαστής δεν υποχρεούται να αποφασίζει επί τεχνικών θεμάτων, όπως εν προκειμένω η γνησιότητα ενός εγγράφου, αλλά ούτε έχει τη δυνατότητα αφού δεν έχει την απαιτούμενη τεχνογνωσία για να προβεί σε ένα τέτοιο εγχείρημα (βλ. και Λάμπρου Λάμπρος v. Κυπριακής Δημοκρατίας και Άλλου, (2009) 3 Α.Α.Δ. 79). Εξάλλου, δεδομένης της απαγόρευσης συνεργασίας με τις αρχές της χώρας καταγωγής, ακόμα κι αν υπάρχουν δημόσια έγγραφα που στηρίζουν τους ισχυρισμούς, αυτά θα είναι κατά κανόνα αμετάφραστα και ανεπικύρωτα. Αξιολογήσεις περί γνησιότητας ή πλαστότητας είναι συνεπώς δυσχερείς. Τελικώς και η γνησιότητα των εγγράφων θα διασταυρωθεί μέσω των προφορικών ισχυρισμών, άλλως αυτά θα ενισχύσουν προφορικούς ισχυρισμούς αλλά δεν επαρκούν αφ’ εαυτών για να τους αποδείξουν[1]. Ως εκ τούτου, Δικαστήριο συναξιολογεί καταρχάς το εν λόγω έγγραφο ακόμα και στις περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η γνησιότητά του (Βλ. Απόφαση του ΔΕΕ της 10.6.2021, την υπόθεση C‑921/19, LH κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2021:478, σκέψεις 44 και 66). Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της αυθεντικότητας ενός εγγράφου μπορεί βεβαίως να ληφθούν υπόψη και τυχόν εξόφθαλμες ενδείξεις μεταποίησης του εγγράφου τις οποίες είναι εύκολο να διακρίνει το Δικαστήριο ακόμα και χωρίς την επέμβαση ενός εμπειρογνώμονα[2]. Τούτων λεχθέντων, παρά το γεγονός ότι τα ανωτέρω έγγραφα που προσκόμισε είναι αντίγραφα, δεν προέκυψαν ενδείξεις αμφισβήτησης της αυθεντικότητάς τους, ενώ το περιεχόμενό τους εμφανίζεται συνεπές με τις δηλώσεις του Αιτητή. Κατόπιν δε διαδικτυακής έρευνας (όχι από ανεξάρτητες πηγές ωστόσο, διαπιστώνεται η αναφορά στον Αιτητή ως καλλιτέχνη). Συνεκτιμώντας τη συνέπεια των δηλώσεών του αναφορικά με την καλλιτεχνική του δραστηριότητα, σε συνδυασμό με το σύνολο των προσκομισθέντων στοιχείων, γίνεται δεκτό ότι ο Αιτητής ασχολείται με τη ζωγραφική και ότι, ιδίως κατά το έτος 2019, φιλοτέχνησε έργα με περιεχόμενο επικριτικό προς τη βία που μαστίζει τη χώρα του λόγω της εμφύλιας διαμάχης, αλλά και υπέρ των θεμελιωδών ελευθεριών γενικότερα.

 

39.          Αναφορικά με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, ως προς τη φερόμενη δίωξή του από τους αποσχιστές ένεκα της καλλιτεχνικής του δράσης μέσω της οποίας ασκείται κριτική στη δράση των αποσχιστών, διαπιστώνονται τα εξής. Αναφορικά με τις απειλές που, κατά τους ισχυρισμούς του, δέχθηκε, ο Αιτητής ανέφερε ότι αυτές προήλθαν από αυτονομιστές μαχητές, σε τρεις έως τέσσερις περιπτώσεις, διευκρινίζοντας ότι λάμβανε μηνύματα με μορφή απειλών. Εντούτοις, δεν προσκόμισε οποιοδήποτε αντίγραφο των μηνυμάτων αυτών, ούτε ήταν σε θέση να τα εντοπίσει εκ των υστέρων, γεγονός που αποδυναμώνει την αξιοπιστία των ισχυρισμών του. Τούτο αποκτά ιδιαίτερη σημασία εφόσον ο Αιτητής προσκόμισε άλλα έγγραφα που ανάγονται στην ίδια χρονική περίοδο, χωρίς να μπορεί να αιτιολογήσει για ποιο λόγο δεν κατέστη δυνατόν να διαφυλάξει ή να ανευρεθούν και τα εν λόγω απειλητικά μηνύματα. Περαιτέρω, ερωτηθείς πώς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι αποστολείς ήταν αυτονομιστές μαχητές (Ambazonians), παραδέχθηκε ότι δεν διαθέτει καμία αντικειμενική απόδειξη, παρά μόνον ότι στα επίμαχα μηνύματα αναφερόταν πως «όποιος σταθεί εναντίον τους θα εξουδετερωθεί». Εξάλλου, σε ερώτηση εάν οι απειλές περιλάμβαναν συγκεκριμένη απαίτηση ή αίτημα, ο Αιτητής περιορίστηκε να δηλώσει ότι του ζητούσαν απλώς «να συνεχίσει να κάνει ό,τι κάνει και να κριτικάρει την Κυβέρνηση», απάντηση η οποία χαρακτηρίζεται ασαφής και στερείται επαρκούς συγκεκριμενοποίησης. Συνολικά, οι δηλώσεις του Αιτητή για τις απειλές που υποστηρίζει ότι δέχθηκε παραμένουν γενικές και αόριστες, χωρίς την αναγκαία λεπτομέρεια που θα προσέδιδε πειστικότητα στους ισχυρισμούς του. Εξίσου αόριστη ήταν και η τοποθέτησή του ως προς την πεποίθησή του ότι οι υποτιθέμενοι δράστες είχαν τη δυνατότητα να τον εντοπίσουν στην πόλη Douala, χωρίς να είναι σε θέση να δώσει συγκεκριμένες εξηγήσεις επί του ζητήματος. Αξιοσημείωτο είναι εξάλλου το γεγονός ότι καίτοι οι φερόμενες απειλές έλαβαν χώρα αρχές του 2019 (βλ. ερ. 24 σημείο 1χ), εντούτοις ο ίδιος εγκατέλειψε τη χώρα ένα έτος αργότερα, χωρίς να σημειωθεί οποιοδήποτε περιστατικό εναντίον του από τους κατ΄ισχυρισμό φορείς δίωξής του ενώ όπως και ο ίδιος αναφέρει ουδέποτε ήρθε σε εκ του σύνεγγυς επαφή μαζί τους. Υπό το φως των ανωτέρω, η εσωτερική του αξιοπιστία δεν θεμελιώνεται ως προς τον υπό εξέταση ισχυρισμό.

 

40.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών του, σημειώνεται ότι το αφήγημα του Αιτητή αποτελεί προσωπικό βίωμα, το οποίο δεν μπορεί καθ’ αυτό εύλογα να επιβεβαιωθεί από εξωτερικές πηγές. Ωστόσο επιμέρους σημεία του αφηγήματός του διερευνήθηκαν μέσω εξωτερικών πηγών όπου εντοπίστηκαν οι ακόλουθες πληροφορίες.

 

41.          Σύμφωνα με τις πηγές, οι αντάρτες του Αγγλόφωνου Καμερούν, οι Ambazonians, αγωνίζονται από το 2017 για να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο, αγγλόφωνο κράτος με το όνομα Ambazonia, στις δυτικές περιοχές της εν γένει γαλλόφωνης χώρας.[3] Μερικές από αυτές τις ομάδες περιλαμβάνουν τους Ambazonia Defense Forces, Tigers, Red Dragons, Seven Karta, Ambazonia Restoration Forces (ARF). Μια πηγή αρίθμησε αυτές τις αυτονομιστικές ομάδες σε περίπου 20 και ονόμασε μια ομάδα ως AMF (Στρατιωτικές Δυνάμεις Ambazonia).^[4] Σύμφωνα με έκθεση της 1^ης Μαρτίου του 2023 της R2P Monitor «Οι ένοπλοι αυτονομιστές γίνονται επίσης ολοένα και πιο βίαιοι, σκοτώνοντας, απαγάγοντας και τρομοκρατώντας πληθυσμούς ενώ διεκδικούν σταθερά τον έλεγχο σε μεγάλα τμήματα των αγγλόφωνων περιοχών. Από τις αρχές του 2022 η κυβέρνηση αύξησε τις επιχειρήσεις της κατά των ένοπλων αυτονομιστικών προπύργιων. Οι αγγλόφωνοι αυτονομιστές απάντησαν εντείνοντας τις επιθέσεις εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων ασφαλείας, χρησιμοποιώντας περισσότερα φονικά όπλα και αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς IED. Οι αυτονομιστές έχουν απαγορεύσει την κυβερνητική εκπαίδευση και συχνά επιτίθενται, απειλούν και απαγάγουν μαθητές και καθηγητές, και επιπλέον καίνε, καταστρέφουν και λεηλατούν σχολεία. Αυτές οι επιθέσεις, καθώς και τα αυστηρά lockdown που επιβλήθηκαν από ένοπλους αυτονομιστές, έχουν στερήσει την εκπαίδευσή τους από τα παιδιά. Σύμφωνα με τον OCHA, μόνο το 46 τοις εκατό των σχολείων λειτουργούν και το 54 τοις εκατό των μαθητών πραγματοποίησαν εγγραφή για το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023. Περισσότεροι από 2 εκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές και χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια».

42.          Περαιτέρω, σύμφωνα με έκθεση του Human Rights Watch, οι Αμπαζόνιοι στοχοποιούν άμαχους που θεωρούνται εχθρικοί ή μη υποστηρικτικοί προς την αυτονομιστική τους προσπάθεια. Αυτό περιλαμβάνει δολοφονίες, απαγωγές και εκβιασμούς. Επιπλέον, πολιτικοί που συμμετέχουν σε εκλογές ή είναι μέλη κομμάτων που δεν ευνοούν την αυτονομία των αγγλόφωνων περιοχών, έχουν επίσης στοχοποιηθεί​.^[5] Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας οι Αμπαζόνιοι έχουν ενισχύσει το οπλοστάσιό τους και συνεχίζουν να στοχοποιούν κρατικές δομές, συμπεριλαμβανομένων και εκτός των αγγλόφωνων περιοχών.[6] Οι ένοπλοι αυτονομιστές στοχοποιούν επίσης οποιονδήποτε υποπτεύονται ότι υποστηρίζει την κυβέρνηση ή δεν συμμορφώνεται με την δράση τους.[7]

 

43.          Οι ανωτέρω πηγές περί στοχοποίηση αμάχων, οι οποίοι δεν υποστηρίζουν την αποσχιστική δράση καίτοι συντέμνεται εν μέρει με τις αναφορές του Αιτητή, εντούτοις δεδομένης της μη θεμελίωσης της εσωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή οδηγεί σε απόρριψη του ισχυρισμού του περί παρελθούσας δίωξής του από τους αποσχιστές.

 

44.          Τέλος ως προς τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό, περί δίωξής του από την κυβέρνηση της χώρας ένεκα της καλλιτεχνικής του δράσης μέσω της οποίας ασκείται κριτική στις αρχές της χώρας για το ρόλο που διαδραματίζουν στην εμφύλια κρίση που επικρατεί στη χώρα επισημαίνονται τα εξής.

 

45.          Ο Αιτητής επικαλέστηκε ότι θα αντιμετωπίσει προβλήματα από την Κυβέρνηση σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του. Ωστόσο, η αξιολόγηση του συνόλου των δηλώσεών του καταδεικνύει ουσιώδεις αντιφάσεις και γενικότητες, που θίγουν την αξιοπιστία του. Ειδικότερα, ο Αιτητής ανέφερε ότι ο θείος του, υπηρετών στις ένοπλες δυνάμεις, τον είχε πληροφορήσει ότι η Κυβέρνηση προτίθεται να προχωρήσει σε συλλήψεις όλων όσοι εναντιώνονται στις ενέργειές της, χωρίς όμως να παρέχονται από τον θείο του συγκεκριμένα στοιχεία που να αφορούν προσωπικά τον ίδιο. Ερωτηθείς σχετικά, παραδέχθηκε ότι δεν του μεταφέρθηκε οποιαδήποτε πληροφορία περί ύπαρξης αναφοράς στο όνομά του ή στην ιδιότητά του. Στην ίδια γραμμή, οι απαντήσεις του παρέμειναν αόριστες, καθότι στηρίζονται σε φήμες ή σε γενικές πληροφορίες συναδέλφων του θείου του που, κατά δήλωσή του, «κατέχουν υψηλή θέση», χωρίς καμία εξατομίκευση. Σημειώνεται εξάλλου, αν και όχι καταλυτικής φύσεως αφεαυτού, ότι ο Αιτητής κατά την καταγραφή της αίτησής του αναφέρθηκε σε θεία που τον συνέδραμε να εγκαταλείψει τη χώρα, ενώ κατά τη συνέντευξή του αναφέρθηκε σε θείο, διαφοροποιώντας το φύλο.

 

46.          Περαιτέρω, εντοπίζονται ασυνέπειες ανάμεσα στους αρχικούς ισχυρισμούς του στην αίτηση διεθνούς προστασίας και στις μεταγενέστερες δηλώσεις κατά τη διοικητική και δικαστική διαδικασία. Ενώ στην αίτηση ανέφερε ρητώς ότι δέχθηκε απειλές από πολιτικούς, στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρξαν απειλές από την Κυβέρνηση, αλλά μόνον από αυτονομιστές μαχητές. Όταν κλήθηκε να σχολιάσει την εν λόγω αντίφαση, περιορίστηκε να δηλώσει ότι στην αίτηση εννοούσε τις πληροφορίες που μετέφερε ο θείος του, χωρίς να δώσει περαιτέρω διευκρινίσεις. Η απάντηση αυτή δεν κρίνεται ικανοποιητική, καθώς μετατρέπει μια γενική πληροφόρηση τρίτου σε προσωπικό ισχυρισμό περί απειλής, χωρίς τεκμηρίωση.

 

47.          Επιπλέον, ο Αιτητής κατά την έξοδό του από τη χώρα μέσω του αεροδρομίου ουδεμία αναφορά έγινε στα έργα του ή στην ιδιότητά του ως ζωγράφου, από τις αρχές μολονότι τότε υποτίθεται πως ήταν ήδη γνωστός (αρχές του 2020). Αντιθέτως, όπως ανέφερε, το πρόβλημα που αντιμετώπισε στο αεροδρόμιο συνδεόταν με την προηγούμενη εργασία του ως δασκάλου, θέμα που επίλυσε ως ανέφερε μετά από χρηματισμό.

 

48.          Οι ισχυρισμοί του ότι κινδυνεύει από την Κυβέρνηση έρχονται σε ασυνέχεια και με τα λεγόμενά του περί αναγνωρισιμότητας. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι, ενώ κατά την παραμονή του στο Καμερούν η Κυβέρνηση δεν γνώριζε τη δουλειά του, με την πάροδο του χρόνου και μετά την αποχώρησή του αυτή έγινε πιο γνωστή μέσω διαδικτύου. Η θέση του αυτή, όμως, ερείδεται σε υποθέσεις και προσωπικές εκτιμήσεις, χωρίς συγκεκριμένα περιστατικά ή αποδείξεις που να δείχνουν ότι η Κυβέρνηση σήμερα στρέφει την προσοχή της στο έργο του. Παρατηρείται δε ότι για τα πέντε έτη μετά την εγκατάλειψη της χώρας του, ο Αιτητής δεν έχει προσκομίσει οποιοδήποτε στοιχείο και δεν έχει προβάλει συναφή ισχυρισμό περί προσωπικής στοχοποίησής του από τις αρχές της χώρας του. Ως εκ τούτου, η εσωτερική αξιοπιστίας του Αιτητή περί παρελθούσας δίωξής του από τις αρχές της χώρας του δε θεμελιώνεται.

 

49.          Εξετάζοντας την εξωτερική αξιοπιστία του τρίτου ουσιώδους ισχυρισμού του Αιτητή, επισημαίνεται ότι από έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, σχετικά με ελευθερία έκφρασης και ελευθερία του τύπου στο Καμερούν, προκύπτουν τα εξής. Ως προς την ελευθερία έκφρασης, η Human Rights Watch (HRW) ανέφερε σε έκθεσή της, μια αυξανόμενη τάση περιορισμών στην ελευθερία του λόγου στο Καμερούν, ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2025.^[8]
Ομοίως, μετά από επίσκεψη στο Καμερούν τον Αύγουστο του 2024, το Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (OHCHR) εξέφρασε σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τους περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης και του συνέρχεσθαι καθώς και στο δικαίωμα ειρηνικής συνάθροισης.[9]

 

50.          Η Freedom House, σε μια έκθεση που καλύπτει το 2022, περιέγραψε ότι «οι αγγλόφωνοι ακτιβιστές έχουν αντιμετωπίσει παρενόχληση, βία και συλλήψεις για τις δραστηριότητές τους».[10] Έκθεση του 2024 της Freedom House αναφέρει για την ελευθερία έκφρασης ότι η  δημόσια κριτική στην κυβέρνηση και η συμμετοχή σε κόμματα της αντιπολίτευσης μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στην επαγγελματική ανέλιξη. Γενικά, οι Καμερουνέζοι αποφεύγουν να συζητούν ευαίσθητα πολιτικά ζητήματα φοβούμενοι αντίποινα. Τέτοια θέματα περιλαμβάνουν την πιθανή επιστροφή σε ένα ομοσπονδιακό σύστημα που θα παρείχε στις αγγλόφωνες περιοχές μεγαλύτερη αυτονομία.[11]

 

 

51.          Σε έκθεση του Φεβρουαρίου 2024, το R2P ανέφερε ότι ο αγγλόφωνος πληθυσμός στοχοποιήθηκε λόγω της πολιτιστικής του ταυτότητας.[12] Η ίδια πηγή πρόσθεσε ότι «οι εθνοτικές κοινότητες στοχοποιούνται συχνά για την υποτιθέμενη συνεργασία τους με οποιαδήποτε πλευρά της σύγκρουσης».[13] Η Ομάδα Έρευνας για τη Σύγκρουση στο Καμερούν του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ανέφερε τον Ιούνιο του 2023 ότι η κράτηση μελών της οικογένειας των φερόμενων αυτονομιστών μαχητών, συγκεκριμένα συζύγων, είχε γίνει «ανησυχητική τάση», όπου το «φερόμενο "έγκλημα"» αυτών των μελών της οικογένειας είναι το ότι είναι συγγενείς ενός υπόπτου, κάτι που δεν έχει νομική βάση.[14] Η ίδια έκθεση σημείωσε τον Ιούνιο του 2023 ότι οι στρατιώτες του BIR συνέλαβαν μια γυναίκα επειδή ήταν σύζυγος ενός αυτονομιστή στρατηγού.[15]

 

52.          Άτομα που ήταν επικριτικά απέναντι στις αρχές διώκονταν και απειλούνταν με περιορισμούς στο δικαίωμά τους στην ελευθερία της μετακίνησης, και δημοσιογράφοι εκφοβίζονταν από τις δυνάμεις ασφαλείας.[16] Αγγλόφωνοι ηγέτες, ακτιβιστές και δημοσιογράφοι, καθώς και ακτιβιστές της αντιπολίτευσης, κρατούνταν αυθαίρετα. Ένοπλοι αυτονομιστές ήταν υπεύθυνοι για δολοφονίες και επιθέσεις σε σχολεία στις περιοχές του Βορειοδυτικού και Νοτιοδυτικού, και ένοπλες ομάδες σκότωσαν αμάχους στην περιοχή του Άνω Βορρά.

 

53.          Η Διεθνής Αμνηστία  δήλωσε το 2022 ότι, οι αρχές του Καμερούν πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπορούν να εργάζονται χωρίς εκφοβισμούς και αντίποινα, μετά από αναφορές ότι ακτιβιστές γίνονται στόχοι απειλών θανάτου επειδή αποκαλύπτουν παραβιάσεις και καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις αγγλόφωνες περιοχές.[17] Τα άτομα που στοχοποιήθηκαν περιλαμβάνουν επτά υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έναν κυβερνοακτιβιστή, όλοι εκ των οποίων τεκμηρίωναν παραβιάσεις και καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις αγγλόφωνες περιοχές του Βορειοδυτικού και Νοτιοδυτικού Καμερούν, οι οποίες αντιμετωπίζουν συγκρούσεις μεταξύ δυνάμεων του στρατού και ένοπλων αυτονομιστικών ομάδων.[18] Οι αρχές πρέπει επειγόντως να ξεκινήσουν μια εις βάθος, ανεξάρτητη και αποτελεσματική έρευνα για αυτές τις απειλές και άλλες παραβιάσεις που διαπράττονται κατά των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.[19]

 

54.          Περαιτέρω, το Σύνταγμα εγγυάται την ελευθερία της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένης και τα μέσα του τύπου και άλλων μέσων ενημέρωσης.[20] Ωστόσο, ενώ το Καμερούν διαθέτει ένα πλούσιο τοπίο μέσων ενημέρωσης με πάνω από 500 μέσα, η ελευθερία της έκφρασης περιορίζεται σημαντικά. Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης βρίσκονται υπό αυστηρό κυβερνητικό έλεγχο και οι εκπρόσωποι των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης συχνά εκφοβίζονται.[21] Ο ρυθμιστικός φορέας των μέσων ενημέρωσης του Καμερούν, το Εθνικό Συμβούλιο Επικοινωνίας (CNC), απαγορεύει συχνά εφημερίδες και επιβάλλει κυρώσεις σε δημοσιογράφους για αναφορές σε λογοκριμένα θέματα και για διάδοση υποτιθέμενων ψευδών πληροφοριών. Οι νόμοι περί δυσφήμισης στο Καμερούν είναι ιδιαίτερα επιεικείς, γεγονός που επιτρέπει στην κυβέρνηση να διώκει δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης για συκοφαντία και προσβολή της προεδρίας. Ο αντιτρομοκρατικός νόμος του 2014 έχει επεκτείνει σημαντικά το φάσμα των αδικημάτων για τα οποία η κυβέρνηση μπορεί να λογοκρίνει τα μέσα ενημέρωσης.[22] Αυτή η εξουσία χρησιμοποιήθηκε για τον περιορισμό των αναφορών σχετικά με τις κυβερνητικές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της μάχης κατά της Μπόκο Χαράμ στο βόρειο Καμερούν και κατά τη διάρκεια της Αγγλόφωνης Κρίσης. Για παράδειγμα, ο δημοσιογράφος του Cameroon Web, Paul Chouta, έχει δεχθεί επιθέσεις αρκετές φορές, πιο πρόσφατα το 2022, και είχε τεθεί σε προφυλάκιση για σχεδόν δύο χρόνια με κατηγορίες για συκοφαντία. Τον Φεβρουάριο του 2023, ο δημοσιογράφος Martinez Zogoδολοφονήθηκε βάναυσα από φερόμενα κρατικά όργανα, μεταξύ των οποίων ο ισχυρός επικεφαλής αντικατασκοπείας, Léopold Maxime Eko Eko, και ο επιχειρηματίας Amougou Belinga,, οι οποίοι έχουν συλληφθεί.[23] Η ελευθερία της έκφρασης έχει επίσης περιοριστεί σημαντικά, για παράδειγμα, όταν η κυβέρνηση διέκοπτε τακτικά τις υπηρεσίες διαδικτύου στις αγγλόφωνες περιοχές μεταξύ Ιανουαρίου 2017 και Μαρτίου 2018. Η πρόσβαση στο διαδίκτυο παραμένει ασταθής.[24]

 

55.          Σε άρθρο του Σεπτεμβρίου 2023 από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα (Reporters sans frontières - RSF) αναφέρεται ότι δημοσιογράφοι που έκαναν ρεπορτάζ από την αγγλόφωνη περιοχή «απειλούνταν» από τις κυβερνητικές δυνάμεις ασφαλείας.^[25] Η δημοσιογραφία έχει γίνει ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς οι ενέργειες τόσο των Καμερουνέζικων αρχών όσο και των ένοπλων αυτονομιστών θέτουν σε κίνδυνο την ελευθερία του Τύπου. Η δολοφονία, η απαγωγή, η αυθαίρετη σύλληψη και η κράτηση αποτελούν μόνιμους κινδύνους για τους δημοσιογράφους στην περιοχή.^[26] Στο ίδιο άρθρο περιλαμβάνεται απόσπασμα από δήλωση δημοσιογράφου - ερευνητή που εργάζεται στη βορειοδυτική επαρχία του Καμερούν, ο οποίος δήλωσε ότι ακόμα και όταν προσπαθούν να διατηρούν μία ισορροπία στη δουλειά τους, η αστυνομία τους κατηγορεί ότι στέλνουν πληροφορίες στους αυτονομιστές.^[27].

 

56.          Η Human Rights Watch (HRW) ανέφερε σε έκθεσή της, ότι τον Ιούλιο του 2024, μέλη των υπηρεσιών πληροφοριών στην περιοχή Littoral συνέλαβαν έναν ακτιβιστή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, για τα βίντεό του στο TikTok με τα οποία υποστήριζε τη δημοκρατική αλλαγή, ενώ οι δυνάμεις ασφαλείας εξαφάνισαν δια της βίας και φέρονται να βασάνισαν έναν ακτιβιστή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης γνωστό για τα βίντεό του στο TikTok που ασκούσαν κριτική στις αρχές του Καμερούν.[28] Ο Djoubaïrou, γνωστός για την πολιτική του δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου έχει επικρίνει τις αρχές και έχει καλέσει σε νέα ηγεσία τη χώρα, δύο ημέρες πριν απαχθεί, δημοσίευσε ένα μήνυμα στο Facebook κατηγορώντας έναν ηγέτη του κυβερνώντος κόμματος ότι σχεδίαζε εκλογική νοθεία. [29] Υπό το φως των ανωτέρω, οι δηλώσεις του Αιτητή καίτοι εν μέρει συντέμνονται με τις ανωτέρω πηγές στο μέτρο που δεικνύουν ότι οι αρχές της χώρας διώκουν δημοσιογράφους και γενικότερα ακτιβιστές οι οποίοι φέρονται κατά των δράσεων της κυβέρνησης, ο ισχυρισμό του Αιτητή δεν μπορεί να γίνει δεκτός στο σύνολό του εξαιτίας της μη θεμελίωσης της εσωτερικής του αξιοπιστίας.

 

57.          Προχωρώντας στην εκτίμηση του κινδύνου που ενδέχεται να αντιμετωπίσει ο Αιτητής, στη βάση το μόνου αποδεκτού ισχυρισμού του, διαπιστώνεται ότι ο Αιτητής εξέφρασε υποκειμενικώς φόβο δίωξηςένεκα της καλλιτεχνικής του ιδιότητας και των έργων που φιλοτέχνησε. Πέραν τούτου, ο Αιτητής δεν διατύπωσε οποιονδήποτε άλλο υποκειμενικό φόβο συναρτώμενο με άλλο στοιχείο του προσωπικού του προφίλ.

 

58.          Επί τη βάσει της ως άνω αποδεκτής του ιδιότητας, και δεδομένης της απόρριψης των λοιπών ουσιωδών ισχυρισμών του, επισημαίνεται καταρχάς ότι δεν αποδεικνύεται περιστατικό παρελθούσας δίωξης του Αιτητή λόγω της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας κατά την κρίσιμη περίοδο του 2019, προτού αναχωρήσει από τη χώρα καταγωγής του. Μάλιστα, ερωτηθείς κατά την ακροαματική διαδικασία ως προς τη θεματολογία των έργων του μετά την άφιξή του στη Δημοκρατία, ανέφερε ότι αυτή αφορά γενικότερα κοινωνικά ζητήματα και ποικίλα θέματα που του κίνησαν το ενδιαφέρον. Συνεπώς, το καλλιτεχνικό του έργο δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά στην πολιτική αντιπαράθεση που εκτυλίσσεται στη χώρα του.

 

59.          Αληθές είναι ότι υφίστανται στο διαδίκτυο σποραδικές αναφορές στο πρόσωπό του και τα έργα του, μεταξύ των οποίων μία δημοσίευση σε ιστοσελίδα γνωστής ακτιβίστριας το 2019. Ωστόσο, από τα ενώπιόν του Δικαστηρίου δεδομένα δεν προκύπτει ότι η έκταση ή η επιρροή του έργου του είναι τέτοια ώστε να έχει απασχολήσει σοβαρά ή να έχει κινητοποιήσει τις αρχές της χώρας καταγωγής του. Πράγματι, από την εκτίμηση των πληροφοριών για τη χώρα καταγωγής προκύπτει ότι οι αρχές της στρέφονται κατά τρόπο αυθαίρετο εναντίον προσώπων που αναπτύσσουν έντονη ρητορική εναντίον της Κυβέρνησης. Εντούτοις, τα προσωπικά δεδομένα και το προφίλ του Αιτητή δεν αποκαλύπτουν τέτοιας βαρύτητας δραστηριότητα, ώστε να καθιστούν εύλογη την ανάληψη δράσης εκ μέρους των αρχών. Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται και εκ του πρακτικού γεγονότος ότι μέχρι και σήμερα δεν υφίσταται οποιοδήποτε απτό στοιχείο ή υπόνοια που να τον καθιστά προσωπικά στόχο δίωξης. Επισημαίνεται εξάλλου, ότι τα έργα του προσυπογράφει με συγκεκριμένο ψευδώνυμο, με το οποίο δεν είναι δυνατό αυτός να ταυτοποιηθεί χωρίς περαιτέρω έρευνα με σκοπό την επί τούτο ταυτοποίησή του. Επιπλέον, το καλλιτεχνικό έργο του Αιτητή, όπως ο ίδιος εξήγησε, στρέφεται μεν κατά τρόπο συμβολικό και αφαιρετικό κατά της βίας που επικρατεί στη χώρα του, πλην όμως ο ίδιος δεν είναι δημοσιογράφος, ούτε δραστηριοποιείται στο πλαίσιο κάποιου πολιτικού σχηματισμού με αντικαθεστωτική δράση. Υπό το φως όλων των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο Αιτητής δεν διατρέχει ευλόγως κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης λόγω της ιδιότητάς του ως καλλιτέχνη, ακόμη και αν περιστασιακά μέσω των έργων του εξέφρασε αντίθεση προς τη βία που ασκείται στη χώρα του τόσο από την Κυβέρνηση όσο και από τους αποσχιστές.

 

60.          Αντιστοίχως, ως προς τον φερόμενο κίνδυνο από τους αποσχιστές, το Δικαστήριο κρίνει ότι, δεδομένου ότι ο Αιτητής διαμένει στην πόλη Douala, περιοχή στην οποία η δράση των αποσχιστών είναι περιορισμένη και σποραδική, δεν προκύπτει ότι θα διέτρεχε οποιονδήποτε κίνδυνο εκ μέρους τους, καθώς αφενός η παρουσία τους είναι περιορισμένη και αφορά σε στρατιωτικούς στόχους. Σημειώνεται συναφώς ως προς την παρουσία των αποσχιστών στην εν λόγω περιοχή ότι σε σχέση με την επαρχία Littoral ωστόσο, πρωτεύουσα της οποίας αποτελεί η πόλη Douala, επικαιροποιημένες πληροφορίες αναφέρουν ότι η βία που σχετίζεται με τους αυτονομιστές δεν είναι συχνή στη συγκεκριμένη περιοχή.[30] Ειδικότερα, σε σχέση με την πόλη Douala, πρόσφατες πληροφορίες επιβεβαιώνουν την καταγραφή περιστατικών ασφαλείας, καθώς το Μάιο του 2023 οι αρχές στο Καμερούν ανακοίνωσαν ότι αγγλόφωνοι αντάρτες επιτέθηκαν σε στρατιωτικές θέσεις κοντά στο λιμάνι της πόλης Douala σκοτώνοντας αρκετούς ανθρώπους. Ωστόσο, επισημαίνεται ότι η συγκεκριμένη επίθεση είναι η πλησιέστερη που έχει σημειωθεί στην πόλη Douala λόγω της σύγκρουσης των αυτονομιστών από τότε που ξέσπασαν οι μάχες το 2017.[31] Η ίδια πηγή επιβεβαιώνει ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που οι αντάρτες επιτίθενται τόσο κοντά στη πόλη Douala, ένα λιμάνι περίπου τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων που προμηθεύει το 80% των εισαγόμενων αγαθών για την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και το Τσαντ που δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα.[32] Με βάση τα ανωτέρω και με βάση το προφίλ του Αιτητή δεν αναμένεται ευλόγως να αναζητήσουν έναν καλλιτέχνη του βεληνεκούς και της δράστης του Αιτητή και ιδίως σε ένα μέρος που δεν εκτείνεται στο συνήθη τόπο δράσης τους που είναι οι αγγλόφωνες περιοχές της χώρας, στις οποίες δεν εμπίπτει η Douala. Άλλωστε, καθ’ όλη την περίοδο από το 2019 και εφεξής δεν καταδείχθηκε περιστατικό ή αντικειμενικό στοιχείο που να συνηγορεί ότι αποτέλεσε ή εξακολουθεί να αποτελεί στόχο των αποσχιστών.

 

61.          Ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή δεν προκύπτει οποιαδήποτε παράμετρος του προφίλ του, η οποία να επιτείνει με οποιοδήποτε τρόπο τον κίνδυνο που τυχόν αυτός διατρέχει ούτε και καθαυτό κάποιο στοιχείο του προφίλ του δίδει βάσιμο έρεισμα για φόβο δίωξης.  Ούτε και ο Αιτητής εξέφρασε οποιοδήποτε φόβο απορρέων από το προφίλ του, πέραν των όσων εξετάστηκαν ήδη ανωτέρω.

 

62.          Ειδικώς ως προς το θρησκευτικό του προφίλ ως χριστιανού δεν προκύπτει κάποιος κίνδυνος. Πηγές αναφέρουν πως στο Καμερούν, οι Χριστιανοί αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, με περίπου 70% να ανήκουν σε διάφορα χριστιανικά δόγματα. Ωστόσο, υπάρχουν περιοχές όπου οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν προκλήσεις. Στις βόρειες περιοχές, όπου κυριαρχεί το Ισλάμ, έχουν αναφερθεί περιστατικά κοινωνικών εντάσεων μεταξύ χριστιανικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων. Επιπλέον, η παρουσία εξτρεμιστικών ομάδων, όπως η Μπόκο Χαράμ, έχει οδηγήσει σε επιθέσεις κατά χριστιανικών κοινοτήτων στα βόρεια σύνορα με τη Νιγηρία και όχι στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή. Παρά τις προκλήσεις αυτές, οι Χριστιανοί στο Καμερούν γενικά ασκούν τη θρησκεία τους ελεύθερα.[33]

 

63.          Ως προς το προφίλ του Αιτητή ως δασκάλου, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι ο ίδιος εγκατέλειψε το επάγγελμα αυτό λόγω της κρίσης που επικρατούσε στο αγγλόφωνο τμήμα της χώρας, περιοχή στην οποία δεν διαμένει πλέον. Σύμφωνα με εξωτερικές πηγές, οι επιθέσεις κατά δασκάλων αποδίδονται στους αποσχιστές και λαμβάνουν χώρα στις αγγλόφωνες περιοχές, όπου η δράση τους είναι εντονότερη. Ειδικότερα αυτό που προκύπτει από τις πηγές είναι ότι οι επιθέσεις κατά των δασκάλων προέρχονται από μη κρατικούς δρώντες, προέρχονται δηλαδή κυρίως από αυτονομιστικές ομάδες οι οποίες επιβάλλουν περιορισμούς στη λειτουργία των σχολείων (lockdowns) και τιμωρούν όσους δε συμμορφώνονται.[34] Αντιθέτως, στην πόλη Douala, όπου ο Αιτητής διέμενε, η δράση των αποσχιστών είναι περιορισμένη και στοχευμένη πρωτίστως εναντίον της Κυβέρνησης. Ως εκ τούτου, δεν προκύπτει ότι ο Αιτητής διατρέχει κίνδυνο λόγω της ιδιότητάς του ως δασκάλου, πολλώ δε μάλλον εφόσον είχε παύσει να ασκεί το επάγγελμα ήδη από το 2018, δηλαδή περίπου δύο έτη πριν την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής του.

 

64.          Ως αγγλόφωνος, ο οποίος διαβιεί στην Douala ο Αιτητής δεν ανέφερε να αντιμετώπισε οποιοδήποτε κίνδυνο ένεκα αυτής της παραμέτρου κατά τη διετή του παραμονή εκεί, ενώ παρατηρείται ότι ομιλεί και τη γαλλική. Ως προς τη γενικότερη αντιμετώπιση των αγγλόφωνων εκεί, σύμφωνα με εξωτερικές πηγές, Η συμβίωση μεταξύ Αγγλόφωνων και Γαλλόφωνων παραμένει φιλική και αδερφική, με τις αλληλεπιδράσεις να είναι κυρίως ειρηνικές, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις. Οι Αγγλόφωνοι που ζουν στη Yaounde ή στη Douala δεν αντιμετωπίζουν προς το παρόν μεγάλες απειλές για την ασφάλεια από τους Γαλλόφωνους. Ωστόσο, οι άνθρωποι φοβούνται να συζητήσουν ανοιχτά την αγγλόφωνη κρίση για να αποφύγουν πιθανά αντίποινα από τον στρατό. Για τους περισσότερους Γαλλόφωνους, το πρόβλημα των Αγγλόφωνων θεωρείται ως αντανάκλαση ευρύτερων εθνικών ζητημάτων όπως ο συγκεντρωτισμός, η κακή διακυβέρνηση και το χάσμα των γενεών, όπου η ταύτιση των φυλών παίζει σημαντικότερο ρόλο από τη γλώσσα.[35]

 

65.          Ως προς τη γενική κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, αναφέρονται τα ακόλουθα, ως προκύπτουν από έγκυρες πηγές πληροφόρησης.

 

66.          Βάσει πληροφοριών από τον ανεξάρτητο οργανισμό ACAPS, η κρίση που ξέσπασε στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν (ήτοι στις περιφέρειες Northwest και Southwest) περί τα τέλη του 2016 οδήγησε στην εμφάνιση διαφόρων αποσχιστικών ομάδων και σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ του κρατικού στρατού και των ενόπλων δυνάμεων των αυτονομιστών, που έχουν εντείνει την ανασφάλεια στις αγγλόφωνες περιοχές, «αφήνοντας 638.400 άτομα εσωτερικά εκτοπισμένα και 64.000 να αναζητούν καταφύγιο στη γειτονική Νιγηρία» (κατάσταση ως καταγράφεται στις 9 Φεβρουαρίου 2024).[36] Εκ των όσων επίσης αναφέρονται στην ίδια πηγή, οι απαρχές της σύγκρουσης εντοπίζονται στα μακροχρόνια προβλήματα στην αγγλόφωνη κοινότητα στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές της χώρας, λόγω της περιθωριοποίησης τους από τη γαλλόφωνη κυβέρνηση, «που κλιμακώθηκαν σε εκτεταμένες διαμαρτυρίες και απεργίες περί τα τέλη του 2016».[37]

 

67.          Οι αντιμαχόμενες πλευρές αποτελούνται από τις ένοπλες κρατικές δυνάμεις ασφαλείας του Καμερούν που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή (συμπεριλαμβανομένης της επίλεκτης μονάδας μάχης) και από διάφορες ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες (που αριθμούν πέραν των 7 διαφορετικών ενόπλων ομάδων, συνολικής δυναμικότητας 2.000-4.000 μαχητών, που κατά τις επιθέσεις τους εναντίον του κρατικού στρατού χρησιμοποιούν αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, καθώς και πιο προηγμένο οπλισμό όπως εκτοξευτές αντιαρματικών), που δρουν (κυρίως) στις αγγλόφωνες περιοχές (παρά το ότι εμφανίζονται με ορισμένο διαχωρισμό, οι ομάδες αυτές προσπαθούν όλο και περισσότερο να συντονιστούν μεταξύ τους, ενώ «οι συνεχιζόμενες εχθροπραξίες παρουσιάζουν ένα συλλογικό χαρακτήρα»).[38]

 

68.          Σημειώνεται στο σημείο αυτό ότι ο Αιτητής, κατά τη δήλωσή του, αρκετούς μήνες προτού εγκαταλείψει τη χώρα του, μετοίκησε στην Douala, προς αναζήτηση ασφαλέστερου περιβάλλοντος, με σκοπό την εξεύρεση εργασίας. Ως εκ τούτου, ως τελευταίος τόπος διαμονής του Αιτητή θεωρείται η Douala.

 

69.          Η Douala, υπάγεται στο γαλλόφωνο Καμερούν.^[39] Είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας και οικονομική πρωτεύουσα, βρίσκεται στην περιοχή Littoral, όπου η γαλλική γλώσσα είναι η κυρίαρχη. Σε σχέση με την επαρχία Littoral, πρωτεύουσα της οποίας αποτελεί η πόλη Douala, από την αναζωπύρωση της σύγκρουσης το 2015-2016, έχει παρατηρηθεί αύξηση μετακινήσεων πληθυσμιακών ομάδων προς την εν λόγω περιφέρεια Littoral, και ιδιαίτερα προς την Douala, καθώς η σύγκρουση έχει παγιωθεί και η μαζική εισροή πληθυσμών έχει συγκεντρωθεί εκεί.[40] Πληροφορίες αναφέρουν ότι η βία που σχετίζεται με τους αυτονομιστές δεν είναι συχνή στη συγκεκριμένη περιοχή.^[41] Ειδικότερα, σε σχέση με την πόλη Douala, πληροφορίες επιβεβαιώνουν την καταγραφή περιστατικών ασφαλείας, καθώς το Μάιο του 2023 οι αρχές στο Καμερούν ανακοίνωσαν ότι αγγλόφωνοι αντάρτες επιτέθηκαν σε στρατιωτικές θέσεις κοντά στο λιμάνι της πόλης Douala σκοτώνοντας αρκετούς ανθρώπους. Ωστόσο, επισημαίνεται ότι η συγκεκριμένη επίθεση είναι η πλησιέστερη που έχει σημειωθεί στην πόλη Douala λόγω της σύγκρουσης των αυτονομιστών από τότε που ξέσπασαν οι μάχες το 2017.^[42] Η ίδια πηγή επιβεβαιώνει ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που οι αντάρτες επιτίθενται τόσο κοντά στη πόλη Douala, ένα λιμάνι περίπου τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων που προμηθεύει το 80% των εισαγόμενων αγαθών για την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και το Τσαντ που δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα.^[43].

 

70.          Ως προς την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στην περιφέρεια Littoral (Littoral Region), στην οποία βρίσκεται η πόλη Douala, τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητή, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, τη χρονική περίοδο 6.7.2024 – 4.7.2024, καταγράφηκαν 7 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 4 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Από αυτά, 3 καταγράφηκαν ως περιστατικά ταραχών/εξεγέρσεων  (2 απώλειες) και 4 ως περιστατικά βίας κατά των αμάχων (2 απώλειες).[44]   Σύμφωνα με τις ανωτέρω εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, οι συγκρούσεις στο πλαίσιο της αγγλόφωνης κρίσης δεν εκτείνονται στην πόλη της Douala. 

 

71.          Δεδομένου λοιπόν ότι ο πληθυσμός της πόλης Douala ανέρχεται σήμερα στους 4.203.000 κατοίκους[45] και από το σύνολο των ανωτέρω στοιχείων προκύπτει ότι στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι της πόλης Douala, δεν επικρατεί αδιακρίτως ασκούμενη βία, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

72.          Ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή δεν προκύπτει οποιαδήποτε παράμετρος του προφίλ του, η οποία να επιτείνει με οποιοδήποτε τρόπο τον κίνδυνο που τυχόν αυτός διατρέχει ούτε και καθαυτό κάποιο στοιχείο του προφίλ του δίδει βάσιμο έρεισμα για δίωξή του.

 

73.          Με βάση την ανωτέρω ανάλυση κινδύνου, κρίνεται ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθαυτός ούτε από τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά. Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

74.          Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό και δεδομένου ότι ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] δεν προκύπτει ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].

 

75.          Επιπροσθέτως, δεδομένης της κατάστασης που επικρατεί στην Kumba και την ευρύτερη περιφέρεια αυτής, δέον να εξεταστούν τα επιμέρους συστατικά στοιχεία του άρθρου 19(2)(γ) και ειδικότερα, κατά πόσον συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας της και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94  Elgafaji, σκέψη 43].

 

76.          Σημειώνεται συναφώς ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

77.          Ως προς τον όρο διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, το ΔΕΕ, διευκρίνισε ότι της έννοιας της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως, η σημασία και το περιεχόμενο των όρων αυτών πρέπει να καθορίζονται, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου αυτοί χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση στην οποία εντάσσονται (αποφάσεις της 22ας Δεκεμβρίου 2008, C‑549/07, Wallentin-Hermann, Συλλογή 2008, σ. I‑11061, σκέψη 17, και της 22ας Νοεμβρίου 2012, C‑119/12, Probst, σκέψη 20). Υπό το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως αφορά κατάσταση στην οποία οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή στην οποία δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους. (Βλ.  απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψεις 27 και 28).

 

78.          Ακολούθως ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (Βλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (Βλ. C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

79.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης

 

80.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

81.          Επί τη βάσει των ανωτέρω πληροφοριών από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης ως αυτές παρατέθηκαν ανωτέρω κατά την αξιολόγηση του κινδύνου σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην Douala, τόπο συνήθους διαμονής Αιτητή δεν δύναται να θεωρηθεί ότι υφίσταται κατάσταση αδιάκριτης βίας ένεκα ένοπλης σύρραξης (Απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση, Diakite, C‑285/12, ημερ. 30.1.2014, σκ.19). Λαμβάνοντας δε υπόψιν τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας σε σχέση και με το συνολικό πληθυσμό στις εν λόγω περιοχές, συνδυαστικά με τη φύση των εν λόγω περιστατικών, δεν προκύπτει ότι ασκείται αδιάκριτη βία ούτως ώστε ο Αιτητής να αντιμετωπίζει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής απειλής κατά το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων νόμου.

 

82.          Επικουρικώς, ως προς τις περιστάσεις του Αιτητή, αυτός διαθέτει οικογενειακό και κοινωνικό υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του όπου μεγάλωσε και ανέπτυξε τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, πρόκειται για ενήλικο άνδρα, υγιή, χωρίς σημεία ευαλωτότητας, ικανό προς εργασία, υψηλού μορφωτικού επιπέδου και με προηγούμενη εργασιακή πείρα στη χώρα του. Επιπρόσθετα, ο Αιτητής είναι εξοικειωμένος με την περιοχή, όπου διέμενε περί τα δύο έτη προτού αυτός εγκαταλείψει τη χώρα του, άρα σε θέση να γνωρίζει και να αξιολογεί επαρκώς τους κινδύνους.

83.          Ως προς δε την απόφαση επιστροφής του, δεν εγείρεται οποιοσδήποτε ισχυρισμός και δεν έχει τεθεί ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οτιδήποτε άλλο συναφές με την αρχή της μη επαναπροώθησης και των προϋποθέσεων έκδοσης της απόφασης επιστροφής, πέραν των όσων ήδη εξετάστηκαν και αναλύθηκαν ανωτέρω (Βλ. απόφαση της της 17ης Οκτωβρίου 2024, υπόθεση C 156/23 [Ararat] K, L, M, N κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2024:892, ιδίως σκέψεις 50 έως 51).

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €300 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.