ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

    Υπόθεση Αρ.: 3506/24

 

13 Αυγούστου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

D. A.

 

Αιτητού

 

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

 

Καθ’ ων η αίτηση

 ……………………

 

Ε. Λουκά (κα), Δικηγόρος του Αιτητή

 

Α. Χατζηιωσήφ (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση

Ρ. Ευαγγέλου (κος) για πιστή διερμηνεία από την αγγλική στην ελληνική και αντίστροφα

D. S. Othman (κα) για πιστή διερμηνεία από την αγγλική στην κουρδική και αντίστροφα

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Aιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερούμενη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος, η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 31.7.2024, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του Αιτητή για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος).

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από το Ιράκ. Περί τις 8.11.2022, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, και στις 3.7.2024, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον Αιτητή από λειτουργό. Ακολούθως, στις 12.7.2024, υποβλήθηκε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: o Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης για διεθνή προστασία του Αιτητή και επιστροφή στη χώρα καταγωγής του, η οποία εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 31.7.2024. Στις 19.8.2024, οι εν λόγω αποφάσεις κοινοποιήθηκαν στον Αιτητή.

 Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής δια της συνηγόρου του προώθησε ως μόνο λόγο προσφυγής την έλλειψη δέουσας έρευνας επισημαίνοντας ότι δεν έγινε εκτενής έρευνα αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στην χώρα καταγωγής του Αιτητή.

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ΄ ων η αίτηση, υπεραμύνονται της επίδικης απόφασης ως προϊόντος δέουσας έρευνας. Προβάλλουν ότι οι  καθ’ ων η αίτηση, εξέτασαν ενδελεχώς όλα τα ενώπιών τους στοιχεία και υπέβαλαν επαρκείς ερωτήσεις στον Αιτητή. Στη βάση των ενώπιόν τους δεδομένων και ιδίως της κατάστασης ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, υποβάλλουν ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. 

Νομικό Πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύει της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

5.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ’ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

 

6.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2025 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει την έννοια του όρου πρόσφυγας και τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε αυτόν τον ορισμό. 

 

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τις περιπτώσεις, όπου χορηγείται το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

9.             Ως προς τον προωθούμενο λόγο προσφυγής περί έλλειψης δέουσας έρευνας επισημαίνεται εκ προοιμίου ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά εξετάζει την ουσιαστική της ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Aπόφαση του ΔΕΕ της 3ης Απριλίου 2025, C‑283/24 [Barouk], B. F. κατά Κυπριακής Δημοκρατίας, ECLI:EU:C:2025:236, απόφαση του ΔΕΕ ημερομηνίας 29 Ιουλίου 2019, Torubarov, C-556/17, EU:C:2019:626, σκέψεις 50 έως 53 (σύμφωνα με την οποία το δικαστήριο πραγματοποιεί «πλήρη και ex nunc εξέταση τόσο των πραγματικών όσο και των νομικών ζητημάτων, ιδίως, κατά περίπτωση, εξέταση των αναγκών διεθνούς προστασίας) Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

10.          Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του Αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του Αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI: EU:C:2012:744, σκέψεις 63 έως 68).

 

11.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή σημειώνεται ότι  κατά την καταγραφή του αιτήματός του, και ειδικότερα στο πεδίο καταγραφής των λόγων εγκατάλειψης της χώρας του, αυτός αναφέρει ότι διέφυγε από τη χώρα του διότι η μητέρα του ήταν άρρωστη. Προσέθεσε ότι κατάγεται από φτωχή οικογένεια, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να της προσφέρουν την απαιτούμενη βοήθεια (βλ. ερ. 2 του διοικητικού φακέλου, στο εξής: «Δ.Φ.»).

 

12.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε το έτος 1996 στην πόλη Zakho, επαρχία Duhok, στο Ιράκ, όπου διέμεινε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, μέχρι την εγκατάλειψη της χώρας καταγωγής του. Περαιτέρω, δήλωσε ότι είναι Σουνίτης Μουσουλμάνος. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ανέφερε ότι είναι άγαμος και άτεκνος, ότι ο πατέρας του έχει αποβιώσει, ενώ η μητέρα του και δύο αδελφοί του βρίσκονται επίσης στη Δημοκρατία, ως αιτούντες άσυλο. Προσέθεσε ότι έχει ακόμη τρεις αδελφές, εκ των οποίων η μία διαμένει στην περιοχή Zakho, η δεύτερη στο Ηνωμένο Βασίλειο και η τρίτη στη Σουηδία. Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο, δήλωσε ότι φοίτησε επί πέντε έτη στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και ότι ομιλεί την κουρδική και σε μικρό βαθμό την αγγλική γλώσσα. Ως προς το επαγγελματικό του υπόβαθρο, ανέφερε ότι στη χώρα καταγωγής του εργάστηκε σε εταιρεία πώλησης χαρτικών ειδών.

 

13.          Ερωτηθείς αναφορικά με τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του, ο Αιτητής, στο πλαίσιο της ελεύθερης αφήγησής του, ανέφερε ότι προέρχεται από οικογένεια με ιδιαίτερα χαμηλό οικονομικό εισόδημα και ότι αναζητούσαν τρόπο εργασίας με καλύτερες οικονομικές απολαβές. Επεσήμανε, επίσης, ότι στην περιοχή Zakho υπάρχει πρόβλημα εκμετάλλευσης της γης της οικογένειάς του, λόγω της θέσης της στα σύνορα με την Τουρκία.

 

14.          Κατά την αξιολόγηση του αιτήματος διεθνούς προστασίας, οι Καθ’ ων η αίτηση εντόπισαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς: ο πρώτος αναφορικά με την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και τα προσωπικά στοιχεία/προφίλ του Αιτητή, και ο δεύτερος, ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του για οικονομικούς λόγους.

 

15.          Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθώς οι δηλώσεις του Αιτητή κρίθηκαν επαρκώς συγκεκριμένες και συνεκτικές, ευρισκόμενες σε συμφωνία τόσο με τα προσκομισθέντα έγγραφα (διαβατήριο) όσο και με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Ομοίως, ο δεύτερος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθότι οι σχετικές δηλώσεις του κρίθηκαν σαφείς, με την απαιτούμενη ακρίβεια και λογική συνοχή.

 

16.          Εν συνεχεία, πραγματοποιήθηκε αξιολόγηση κινδύνου και, επί τη βάσει των αποδεκτών ισχυρισμών —ήτοι των προσωπικών στοιχείων του Αιτητή, του τόπου καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του, καθώς και του ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του για οικονομικούς λόγους— και της κατάστασης ασφαλείας στην περιοχή, κρίθηκε ότι, σε περίπτωση επιστροφής του, δεν θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

 

17.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, οι Καθ’ ων η αίτηση διαπίστωσαν ότι δεν στοιχειοθετείται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή, κατά την έννοια του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, ούτε πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας, κατά την έννοια του άρθρου 19(2)(γ) του ίδιου Νόμου. Και τούτο, διότι, παρά την ύπαρξη αδιάκριτης βίας στην εν λόγω περιοχή, η ένταση αυτής, σε συνδυασμό με τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν συντρέχουν εύλογοι λόγοι να υποστεί δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στο Ιράκ. Κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας ο Αιτητής δεν διαφοροποιεί και δεν προσθέτει οτιδήποτε περαιτέρω ως προς τον πυρήνα του αιτήματός του.

 

18.          Προχωρώντας στη de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, επισημαίνονται τα κάτωθι: Καταρχάς συντάσσομαι με τους Καθ’ ων η αίτηση τόσο ως προς την διάκριση των ουσιωδών ισχυρισμών του Αιτητή όσο και ως προς την αποδοχή τους για τους λόγους που εκτενώς καταγράφονται στην εισήγηση, η οποία αποτέλεσε την αιτιολογική βάση της απόφασης. Επιγραμματικώς ο Αιτητής υπήρξε συνεπής, συγκεκριμένος και συνεκτικός τόσο όσον αφορά στις δηλώσεις του αναφορικά με τα προσωπικά του στοιχεία όσο και όσον αφορά στους λόγους που του ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα του.

 

19.          Αξιολογώντας τον κίνδυνο που διατρέχει ο Αιτητής, στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών του, έχοντας ενώπιόν μου τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης καθώς και την ίδια την επίδικη απόφαση, παρατηρώ επιπρόσθετα των όσων καταγράφονται στην Εισηγητική Έκθεση, ιδίως όσον αφορά στην επικαιροποιημένη εικόνα της κατάστασης ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του τα εξής:

 

20.          Στην επαρχία Duhok, όπου υπάγεται η περιοχή Zakho (τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή) προκύπτουν τα κάτωθι από έγκυρες πηγές πληροφόρησης. Η επαρχία Dohuk βρίσκεται στην Κουρδική Περιφέρεια του Ιράκ (Kurdistan Region of Iraq – KRI) και ελέγχεται από το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (KDP), στο οποίο ανήκουν οι δυνάμεις των Πεσμεργκά και οι δυνάμεις ασφαλείας. Οι Πεσμεργκά έχουν ενισχύσει την παρουσία τους σε περιοχές των συνόρων με την Τουρκία, όπου σημειώνονται συχνά συγκρούσεις μεταξύ τουρκικών δυνάμεων και του PKK (Partiya Karkerên Kurdistanê στα κουρδικά, δηλαδή Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν.). Επιπλέον, η παρουσία συνοριοφυλάκων του Ιράκ έχει αυξηθεί. Πιο συγκεκριμένα, η 1η Ταξιαρχία Συνοριοφυλάκων ανέλαβε έλεγχο στη συνοριακή ζώνη στο Zakho και στη λωρίδα των συνόρων Ιράκ-Τουρκίας στην περιοχή Shiladze της επαρχίας Amedy από τον Φεβρουάριο του 2024. Από την άλλη πλευρά και οι τουρκικές δυνάμεις αύξησαν σημαντικά την παρουσία τους στην επαρχία Dohuk, δημιουργώντας νέες βάσεις σε ζώνη μήκους 150 χλμ και βάθους 30 χλμ εντός του ιρακινού εδάφους. Το PKK διατηρεί βάση στο Dohuk, καθώς το KDP δεν έχει την απαραίτητη στρατιωτική ισχύ για να το αντιμετωπίσει μόνο του. Η MIT (τουρκική υπηρεσία πληροφοριών) επιχειρεί ενεργά στις ορεινές περιοχές. Η παρουσία του ISIS στο KRI ήταν εξαιρετικά περιορισμένη.[1]

 

21.          Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις πραγματοποίησαν επιχειρήσεις εδάφους και αεροπορικές επιθέσεις εναντίον θέσεων του PKK κατά την περίοδο Φεβρουάριος 2023 – Μάρτιος 2024. Το 2023, η Τουρκία διεξήγαγε 517 επιθέσεις στο Dohuk, με πολλαπλές αεροπορικές επιδρομές στις περιοχές Metin και Gara της επαρχίας Αμέντι. Οι επιχειρήσεις του PKK αυξήθηκαν μετά την επανεκλογή του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον Μάιο του 2023, με επιθέσεις με εκρηκτικούς μηχανισμούς (IED) κατά τουρκικών δυνάμεων. Το PKK ανακάλεσε μονομερή εκεχειρία τον Ιούνιο του 2023, επικαλούμενο τις συνεχιζόμενες επιχειρήσεις της Τουρκίας. Περιοχές στα σύνορα, όπως η Metin, έγιναν επίκεντρο σφοδρών μαχών, με το PKK να χρησιμοποιεί σήραγγες και σπηλιές για να αποκρούσει τις τουρκικές επιθέσεις. Τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2023, η Τουρκία εξαπέλυσε πάνω από 50 αεροπορικές επιδρομές σε θέσεις του PKK στην περιοχή Αμέντι. Οι επιθέσεις της Τουρκίας κλιμακώθηκαν μετά από επίθεση αυτοκτονίας στην Άγκυρα τον Οκτώβριο του 2023, την οποία ανέλαβε το PKK. Στις συγκρούσεις σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν άμαχοι, ειδικά στις περιοχές Σιλατζέ, Μπαμαρνέ και Τζουμάνκι. Το PKK επιτέθηκε επίσης σε μονάδες Πεσμεργκά στην περιοχή Αμέντι με ρουκέτες, ένοπλες επιθέσεις και εκρηκτικούς μηχανισμούς (IED). Τον Σεπτέμβριο του 2023, οι Πεσμεργκά επιτέθηκαν σε θέσεις του PKK, το οποίο αποτελεί σπάνιο περιστατικό άμεσης σύγκρουσης μεταξύ των δύο πλευρών.[2]

 

22.          Περαιτέρω, η οργάνωση Community Peacemaker Teams (CPT), μια ΜΚΟ με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες που παρακολουθεί περιστατικά ασφαλείας στην Περιφέρεια του Ιρακινού Κουρδιστάν (KRI), κατέγραψε περίπου 118 τουρκικές επιθέσεις τον Μάρτιο του 2025, εκ των οποίων οι 86 ήταν αεροπορικές επιδρομές, με τις επαρχίες Erbil και Dohuk να είναι οι περισσότερο στοχευμένες.[3] Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, το Medya News, επικαλούμενο τοπικές ειδησεογραφικές πηγές, ανέφερε ότι η Τουρκία «έχει κλιμακώσει σημαντικά τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις στο βόρειο Ιράκ και στην Περιφέρεια του Κουρδιστάν αυτόν τον μήνα, πραγματοποιώντας πάνω από 1.500 διασυνοριακές επιθέσεις».[4] Οι στοχευμένες περιοχές περιλάμβαναν τις περιοχές του Dohuk, Gare, Zap, Amadiya, και την περιοχή των βουνών Qandil καθώς και γειτονικές αγροτικές περιοχές.[5] Αν και δεν αναφέρθηκαν απώλειες αμάχων, οι επιθέσεις φέρεται να προκάλεσαν «σημαντικές ζημιές σε κατοικίες, γεωργική γη και υποδομές πολιτών».[6]

 

23.          Σύμφωνα με πηγές, μετά την κατάπαυση του πυρός τον Μάρτιο όσο και την ανακοίνωση της διάλυσης του PKK τον Μάιο του 2025, οι τουρκικές επιθέσεις στην Περιφέρεια του Ιρακινού Κουρδιστάν (KRI) συνεχίστηκαν.[7] Στις 15 Μαΐου, το Rudaw μετέδωσε ότι η Τουρκία συνέχισε τους βομβαρδισμούς στόχων και την αποστολή μη επανδρωμένων αεροσκαφών επιτήρησης στο KRI.[8] Κατά την τελευταία εβδομάδα του Μαΐου του 2025, το Shafaq News ανέφερε 128 επιθέσεις των τουρκικών δυνάμεων στην περιοχή Amedy, χωρίς να έχουν αναφερθεί θύματα μεταξύ των αμάχων.[9] Περιγράφοντας την περίοδο των τριών μηνών μετά την κατάπαυση του πυρός, η οργάνωση Community Peacemaker Teams (CPT) ανέφερε ότι «οι τουρκικές επιθέσεις έχουν αυξηθεί σημαντικά», προσθέτοντας ότι οι επιθέσεις ήταν συγκεντρωμένες σε συγκεκριμένες περιοχές της επαρχίας Dohuk, και ιδιαίτερα στην επαρχία Amedy.[10] Η ίδια πηγή κατέγραψε 510 βομβαρδισμούς και επιθέσεις από τουρκικές δυνάμεις τον Μάιο του 2025, εκ των οποίων όλες στην επαρχία Duhok.[11] Μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου 2025, καταγράφηκαν τρεις θάνατοι αμάχων και έξι τραυματίες.[12]

 

24.          Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, κατά το διάστημα 20/07/2024 - 18/07/2025 στο κυβερνείο Dohuk του KRI καταγράφηκαν συνολικά 3,035 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία υπήρξαν 102 θύματα. Πρόκειται συγκεκριμένα για 2,598 εκρήξεις (37 θύματα), 430 μάχες (61 θύματα), 6 περιστατικά βίας κατά αμάχων (4 θύματα) και 1 αναταραχή (κανένα θύμα).^[13] Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, κανένα από τα εν λόγω περιστατικά δεν έλαβε χώρα στην περιοχή Zakho. O πληθυσμός δε στο κυβερνείο Dohuk του KRI καταγράφεται στους 1,292,535 κατοίκους, και ο πληθυσμός της πόλης Zakho καταγράφεται στους 211,964 κατοίκους, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη καταμέτρηση το 2018^[14]

 

25.          Από τα ανωτέρω δεδομένα, προκύπτει ότι οι ένοπλες συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα την ευρύτερη περιφέρεια στην οποία υπάγεται η περιοχή Zakho δεν φαίνεται να στοχεύει αμάχους, όπως προκύπτει από τον περιορισμένο αριθμό θυμάτων μεταξύ των αμάχων σε σχέση με τον υψηλό αριθμό περιστατικών ασφαλείας. Περαιτέρω, στην ίδια την περιοχή στην οποία διέμενε ο Αιτητής δεν έλαβε χώρα, σύμφωνα με την ανωτέρω έγκυρη πηγή οποιαδήποτε περιστατικό ασφαλείας. Ο ίδιος ο Αιτητής δεν παρουσιάζει οποιοδήποτε χαρακτηριστικό ευαλωτότητας που να επιτείνει τον κίνδυνο που τυχόν διατρέχει. Με βάση τα ενώπιον του Δικαστηρίου δεδομένα, διαπιστώνεται ότι, δεδομένων των προσωπικών στοιχείων του Αιτητή, ο οποίος είναι νέος, μονήρης, υγιής, άρρεν, όντας εξοικειωμένος με την εν λόγω περιοχή δεν διατρέχει κίνδυνο βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του σε αυτήν παρά την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί σε αυτήν. Σημειώνεται τέλος, ότι παρά το γεγονός ότι ο εκπεφρασμένος φόβος του και τα κίνητρα εγκατάλειψης της χώρας του είναι πρωτίστως οικονομικής φύσεως, συνδεόμενα μόνο εμμέσως με την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί, το παρόν Δικαστήριο έχει την υποχρέωση να εξετάσει στη βάση του συνόλου των δεδομένων που έχουν τεθεί ενώπιον του, τον αντικειμενικό κίνδυνο που τυχόν διατρέχει ο Αιτητής άμα τη επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του. Η αξιολόγηση «πραγματικού κινδύνου δίωξης» προϋποθέτει τη συνεκτίμηση από την αρμόδια αρχή αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων (Βλ. ΔΕΕ, απόφαση C-71/11 και C-99/11, Y,Z, ημερομηνίας 5.9.2012, σκέψεις .70 και 76.). Σε σχέση με την αξιολόγηση κινδύνου, όπως επισημαίνεται στο Εγχειρίδιο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) «Στο στοιχείο του φόβου – μια ψυχική κατάσταση και μια υποκειμενική συνθήκη – προστίθεται ο χαρακτηρισμός «βάσιμος». Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι μόνο η ψυχική διάθεση του εν λόγω προσώπου που καθορίζει το καθεστώς του ως πρόσφυγα, αλλά ότι αυτή η ψυχική διάθεση πρέπει να υποστηρίζεται από μια αντικειμενική κατάσταση. Ο όρος «βάσιμος φόβος» περιλαμβάνει επομένως ένα υποκειμενικό και ένα αντικειμενικό στοιχείο, και για να προσδιοριστεί αν υπάρχει βάσιμος φόβος, πρέπει να ληφθούν υπόψη και τα δύο στοιχεία.»[15] (ελεύθερη μετάφραση) Προκρίνεται δε ο αντικειμενικός κίνδυνος ακόμα στην απουσία εκπεφρασμένου φόβου.

 

26.          Υπό το φως της ανωτέρω ανάλυσης κινδύνου, δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

27.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει, αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

28.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής του [βλ. άρθρο 19(2)(α) και (β)]. Παρατηρείται ότι ο Αιτητής, δεν έθεσε υπόψη των Καθ' ων η αίτηση τα πραγματικά περιστατικά εκείνα που θα επέτρεπαν να αντληθούν τέτοια συμπεράσματα.

 

29.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο προσφεύγων, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή (βλ. άρθρο 19(2)(γ) απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94  Elgafaji, σκέψη 43). 

30.          Δεδομένης της έκρυθμής κατάστασης που επικρατεί στο τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή όπου ευλόγως αναμένεται να επιστρέψει, δέον να εξεταστούν τα επιμέρους συστατικά στοιχεία του άρθρου 19(2)(γ) και ειδικότερα, κατά πόσον συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας της και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94  Elgafaji, σκέψη 43].

31.          Σημειώνεται συναφώς ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

32.          Ως προς τον όρο διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, το ΔΕΕ, διευκρίνισε ότι της έννοιας της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως, η σημασία και το περιεχόμενο των όρων αυτών πρέπει να καθορίζονται, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου αυτοί χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση στην οποία εντάσσονται (αποφάσεις της 22ας Δεκεμβρίου 2008, C‑549/07, Wallentin-Hermann, Συλλογή 2008, σ. I‑11061, σκέψη 17, και της 22ας Νοεμβρίου 2012, C‑119/12, Probst, σκέψη 20). Υπό το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως αφορά κατάσταση στην οποία οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή στην οποία δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους. (Βλ.  απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψεις 27 και 28).

33.          Ακολούθως ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (Βλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (Βλ. C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

34.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

35.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

36.          Εν προκειμένω Δικαστήριο ανέτρεξε σε πρόσφατες και έγκυρες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στο στον κυβερνείο Dohuk γενικότερα και στην περιοχή Zakho – τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή (βλ. ανωτέρω), στην οποία ότι δεν καταγράφηκαν περιστατικά ασφαλείας. Παρά ταύτα στην ευρύτερη περιοχή του κυβερνείου του Dohuk προκύπτει από εξωτερικές πηγές ότι εκεί λαμβάνει χώρα ένοπλη σύρραξη, καθώς εντός αυτού λαμβάνουν χώρα συγκρούσεις μεταξύ του του PKK και των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων (για τη έννοια της αδιάκριτης βίας η οποία επηρεάζει πρόσωπα ανεξαρτήτως των προσωπικών τους περιστάσεων, βλ. ανωτέρω Elgafaji, σκέψη 34 ΔΕΕ, Diakite, απόφαση ημερ. 30/01/2014, C-285/12). Ενόψει των ποσοτικών και ποιοτικών χαρακτηριστικών τα οποία αναλύθηκαν ανωτέρω φρονώ ότι η προερχόμενη από την ένοπλη σύρραξη αδιάκριτη βία αγγίζει ένα μέτριο σχετικά επίπεδο, καθώς με βάση της ανωτέρω πηγές, τα περιστατικά των στρατιωτικών συγκρούσεων δεν στοχεύουν αμάχους, οι οποίοι αποτελούν θίγονται άμεσα σε περιορισμένο βαθμό και συνεπώς η αδιάκριτη βία δεν εξικνείται σε τέτοιο επίπεδο ώστε μόνη η παρουσία ενός αμάχου σε αυτήν να αρκεί για στοιχειοθέτηση πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, ανεξαρτήτως προσωπικών περιστάσεων.

37.          Λαμβάνοντας συνεπώς υπόψη τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, όπως καταγράφονται ανωτέρω, ήτοι ότι πρόκειται περί νεαρού μονήρη άνδρα, υγιούς, ικανού προς εργασία, ο οποίος διαθέτει οικογενειακό/υποστηρικτικό δίκτυο εντός της χώρας καταγωγής του, διαθέτοντας μέσα επιβίωσης και εξοικείωσής με τον τόπο καταγωγής του όπου διέμενε για σημαντικό χρονικό διάστημα προ της αναχωρήσεώς του από τη χώρα, χωρίς καμία άμεση εμπλοκή στις ένοπλες διαμάχες που μαίνονται στην ευρύτερη περιοχή του τόπου συνήθους διαμονής του, κρίνεται ότι αυτός δεν συντρέχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητάς του ως αμάχου, λόγω της κατάστασης ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα του. Συνεπώς δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του ούτε στο άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

38.          Ως προς την είσοδο στη Κουρδική επικράτεια του Ιράκ (KRI) και στη δυνατότητα του Αιτητή να επιστρέψει στο τόπο προηγούμενης διαμονής του με ασφάλεια, σύμφωνα με το UK Home Office, σε αναφορά του εκδοθείσα το 2023, αναφέρεται ότι Ιρακινοί από οποιαδήποτε άλλη επαρχία του KRI έχουν πρόσβαση στη δημόσια εκπαίδευση και στις υπηρεσίες υγείας μόλις εισέλθουν στην επαρχία Dohuk. Μπορούν επίσης να βρουν εργασία και να νοικιάσουν ή να αγοράσουν διαμέρισμα και σε περίπτωση που παραμείνουν στη περιοχή πέραν των 30 ημέρων πρέπει να λάβουν «επιστολή απόδειξης διαμονής» από τον τοπικό mukhtar της γειτονιάς στην οποία σκοπεύουν να εγκατασταθούν.[16]

39.          Σύμφωνα με έκθεση της DFAT,  μεγάλος αριθμός Ιρακινών, στους οποίους χορηγείται άσυλο σε κράτη όπως οι ΗΠΑ,  Δυτική Ευρώπη και η Αυστραλία επιστρέφουν επιτυχώς στη χώρα τους. Επιπλέον, εκτιμάται ότι είναι πολύ απίθανο ένας απορριφθείς αιτών άσυλο να αντιμετωπίσει κακομεταχείριση κατά την επιστροφή του στο Ιράκ μόνο επειδή ζήτησε άσυλο στο εξωτερικό. Υπάρχουν έξι διεθνή αεροδρόμια στο Ιράκ που λειτουργούν τακτικά εμπορικά δρομολόγια, τα οποία βρίσκονται Baghdad, Basra, Erbil, Kirkuk, Najaf και Sulaymaniyah. Κατά την άφιξη σε διεθνές αεροδρόμιο ή επίσημο χερσαίο συνοριακό σημείο διέλευσης, καταγράφονται τα στοιχεία ταυτότητας όλων των επιβατών, ανεξαρτήτως υπηκοότητας. Τα διεθνή σύνορα της KRI είναι δυνατόν να διαπεραστούν και ένα μεγάλο ποσοστό των εισόδων και εξόδων πραγματοποιείται μέσω παράτυπων σημείων ελέγχου.[17]

40.          Σύμφωνα με Έκθεση της EUAA, με περίοδο αναφοράς την 1/08/2020 έως 31/10/2021, αναφορικά με την οδική ασφάλεια και τα σημεία ελέγχου στο κυβερνείο Dohuk, βρέθηκαν μόνο λίγες πληροφορίες. Τον Νοέμβριο του 2020, σύμφωνα με την OCHA, οι οποίοι αξιολόγησαν τα επίπεδα δυσκολίας πρόσβασης στην περιοχή, όπως τα αντιλαμβάνονται οι ανθρωπιστικοί φορείς στο Ιράκ, υπήρχαν μέτριες δυσκολίες πρόσβασης στις περιφέρειες Zakho και Amedi, και χαμηλά επίπεδα δυσκολίας πρόσβασης στις περιφέρειες n Sumel και Dohuk.[18]

41.          Σε σχέση με τη δυνατότητα νόμιμης και ασφαλούς μετάβασης στο τόπο καταγωγής του Αιτητή, τη περιοχή Zakho, επισημαίνεται ότι το πιο κοντινό αεροδρόμιο είναι το διεθνές αεροδρόμιο  Mosul, το οποίο σύμφωνα με πρόσφατες πληροφορίες, επανάνοιξε, μετά από 11 χρόνια.[19] Η απόσταση μεταξύ του αεροδρομίου και την περιοχής Zakho είναι περί τα 124,8 χιλιόμετρα.[20]

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.