ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπoθ. Αρ.: 3705/23

27 Αυγούστου 2025

[Α.Α.ΑΓΡΟΤΗ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Κ.Ο.

Αιτητής

-και-

Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

-------------------

Κ. Κουπαρή (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή.

Ι. Χαραλάμπους (κα) για Λ. Βελίκοβα (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η Αίτηση.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η 

 

Α.Α.ΑΓΡΟΤΗ, Δ ΔΔΔΠ: Με την παρούσα προσφυγή, ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου που περιέχεται σε επιστολή ημερομηνίας 06/10/2023, σύμφωνα με την οποία το αίτημά του για παραχώρηση διεθνούς προστασίας απορρίφθηκε και καλεί το Δικαστήριο όπως κηρύξει αυτήν άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.

 

Όπως προκύπτει τόσο από την Ένσταση αλλά και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, που αποτελεί τεκμήριο "Α" στην παρούσα διαδικασία, τα ουσιώδη γεγονότα που αφορούν την υπό εξέταση υπόθεση είναι τα ακόλουθα:

 

Ο Αιτητής είναι ενήλικας, υπήκοος της Νιγηρίας και κάτοχος διαβατηρίου με ημερομηνία έκδοσης την 17/02/2021 και ημερομηνία λήξης την 16/02/2026, ο οποίος κατά δήλωσή του τον Απρίλιο του 2021, εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του και μέσω Τουρκίας μετέβη στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου από όπου στη συνέχεια διήλθε παράτυπα στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές.  Στις 02/06/2021 συμπλήρωσε αίτηση διεθνούς προστασίας την οποία αφού υπέβαλε παρέλαβε στις 08/06/2021 σχετική βεβαίωση υποβολής αίτησης διεθνούς προστασίας.

 

Στις 25/09/2023 διενεργήθηκε προφορική συνέντευξη του Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ενώ στη συνέχεια συντάχθηκε από τον αρμόδιο λειτουργό εισηγητική έκθεση υποβληθείσα προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, με την οποία γίνεται εισήγηση για απόρριψη του αιτήματος του Αιτητή.

 

Αυθημερόν, συγκεκριμένος λειτουργός, δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, κατόπιν εξέτασης της εισηγητικής έκθεσης αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης του Αιτητή.

 

Η απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου η οποία περιέρχεται σε επιστολή ημερομηνίας 06/10/2023, παραλήφθηκε δια χειρός απο τον Αιτητή αυθημερόν θέτοντας την υπογραφή του, αφού προηγουμένως του επεξηγήθηκε το περιεχόμενό της, σε γλώσσα απολύτως κατανοητή από τον ίδιο, ήτοι στην αγγλική.

 

Εμπρόθεσμα, ο Αιτητής καταχώρησε την με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, προβάλλοντας με το δικόγραφο του αρκετούς λόγους προς ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης.

 

Με την γραπτή αγόρευση για τον Αιτητή, η συνήγορος του βάλλει κατά της διαδικασίας εξέτασης της αίτησης του Αιτητή. Ειδικότερα, αποτελεί θέση της κ. Κουπαρή ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα ακρόασης του Αιτητή, εφόσον κατά τη συνέντευξή του δεν παρίστατο ικανός διερμηνέας η δε διαδικασία ολοκληρώθηκε από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου χωρίς να προκύπτει η ικανότητά του να χειρίζεται την αγγλική γλώσσα, κατάσταση η οποία οδηγεί στην κατ’ ισχυρισμό παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας και κατά συνέπεια σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης. Επιπλέον, αποτελεί θέση του Αιτητή, ότι οι Καθ’ ων η αίτηση δεν διεξήγαγαν δέουσα έρευνα επί των ισχυρισμών του Αιτητή η δε απόφαση λήφθηκε υπο πλάνη και/ή υπό πεπλανημένα κριτήρια και/ή με κατάχρηση εξουσίας και κατ’αντίθεση με τον Νόμο και η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη και/ή μη δεόντως αιτιολογημενη.

 

Από την πλευρά τους οι Καθ’ ων η αίτηση, μέσω της δικής τους αγόρευσης, ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ορθή και νόμιμη, σύμφωνη με τις διατάξεις του Συντάγματος, και της κείμενης νομοθεσίας. Αποτελεί θέση τους, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς του ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε μετά απο δέουσα έρευνα και σωστή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθών η αίτηση, αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, είναι δε επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη.  Τέλος ισχυρίζονται ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποσείσει το βάρος απόδειξης που τον βαραίνει και κατά συνέπεια ορθά απορρίφθηκε η αίτησή του.

 

Με την απαντητική της αγόρευση η κ. Κουπαρή επαναλαβάνει τους ίδιους ισχυρισμούς καταλήγοντας πως ο Αιτητής δικαιούται να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας ή δικαιούχος συμπληρωματικής προστασίας καθότι σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του θα υποστεί σοβαρή βλάβη και/ή εξευτελιστική μεταχέιριση απο το θείο είτε με φυσικό τρόπο είτε με μαύρη μαγεία εναντίον του. Συμπληρώνει δε οτι το κράτος του Αιτητή αδυνατεί να τον προστατεύσει αφού δεν εμπλέκεται σε οικογενειακά ζητήματα. Τελος η συνήγορος του Αιτητή καλεί το Δικαστήριο όπως ακυρώσει την επίδικη πράξη και τη παραπομπή του αιτητή εκ νέου στην υπηρεσία ασύλου προς διεξαγωγή δέουσας έρευνας ή επικουρικά να δοθεί το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας στον Αιτητή.

 

Κατά το στάδιο των διευκρινήσεων και για πρώτη φορά, παραδεχόμενη τη μη δικογράφηση σχετικού ισχυρισμού, η συνήγορος του Αιτητή καλεί το Δικαστήριο όπως ασκήσει μόνο ακυρωτικό έλεγχο και όχι έλεγχο ουσίας εφόσον κατά τη θέση της πάσχει η απόφαση των Καθ’ ων η αίτηση καθότι αυτή εκδόθηκε από αναρμόδιο πρόσωπο. Ειδικότερα η κ. Κουπαρή εγκαταλείποντας όλους τους ισχυρισμούς που περιλαμβάνονται στις αγορεύσεις της, προβάλλει και προωθεί μόνο τη θέση ότι η εξουσιοδότηση ερυθρό 49 στο διοικητικό φάκελο προς τον λειτουργό που έλαβε την επίδικη απόφαση έγινε από τον πρώην Υπουργό Εσωτερικών και όχι από τον νυν ως η εξουσιοδότηση ερυθρό 50 στο διοικητικό φάκελο [σημειώνω ότι η εν λόγω εξουσιοδότηση αφορά άλλο λειτουργό ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με την παρούσα υπόθεση] ο οποίος και έπαυσε από τα καθήκοντα του. Ως εκ τούτου, συνεχίζει η κ. Κουπαρή ο εκδώσας την προσβαλλόμενη απόφαση λειτουργός δεν είναι εξουσιοδοτημένος και κατά συνέπεια ενήργησε αναρμοδίως. Από τη πλευρά της η κ. Χαραλάμπους απορρίπτοντας τη θέση της κ. Κουπαρή, παραπέμπει το Δικαστήριο στην απόφαση του ΔΔΔΠ υπό άλλη σύνθεση, υπ αριθμό Τ3136/23 καλώντας το παρόν Δικαστήριο όπως την υιοθετήσει.

 

Έχω μελετήσει με μεγάλη προσοχή τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από τους συνηγόρους των διαδίκων, ωστόσο σε διαφωνία με την συνήγορο του Αιτητή, το Δικαστήριο δεν περιορίζεται σε ακυρωτικό έλεγχο κατά το δοκούν εφόσον η δικαιοδοσία του καθορίζεται από το άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018, Ν. 73(Ι)/2018, το οποίο προνοεί για έλεγχο τόσο της νομιμότητας όσο και της ορθότητας της προσβαλλόμενης πράξης. Τούτων λεχθέντων καθίσταται αντιληπτό ότι το Δικαστήριο οφείλει να εξετάσει πέραν από την νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης και την ορθότητα αυτής, ήτοι εξέταση επί της ουσίας του αιτήματος του Αιτητή. ως εκ τούτου κρίνω σκόπιμο όπως καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που ο Αιτητής προέβαλε σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματος του, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν οι Καθ' ων η αίτηση αποφάσισαν μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της διακριτικής τους ευχέρειας.

 

Βεβαίως, κρίνεται απαραίτητη η κατ’ αρχήν εξέταση του ισχυρισμού του Αιτητή περί αναρμοδιότητας του προσώπου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, που παρά το ότι προβάλλεται χωρίς τη δέουσα δικογράφισή του, το Δικαστήριο οφείλει να εξετάσει ως ζήτημα δημόσιας τάξης ακόμα και αυτεπάγγελτα[1]

 

Ανατρέχοντας στο περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, εντοπίζω στο ερυθρό 49 σχετική εξουσιοδότηση ημερομηνίας 09/06/2022 με την οποία ο τέως Υπουργός Εσωτερικών εξουσιοδοτεί λειτουργούς της Υπηρεσίας Ασύλου, μεταξύ άλλων τον κ. Α.Α. όπως «ασκούν μέρος των εξουσιών ή να εκτελούν μέρος των καθηκόντων του Προϊσταμένου, που αφορούν στην έκδοση αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας….».

 

Εντοπίζω επίσης στο ερυθρό 73 απόφαση του εξουσιοδοτημένου λειτουργού για απόρριψη της αίτησης του Αιτητή.

 

Η θέση της κ. Κουπαρή ότι κατά την λήψη της απόφασης [25/09/2023] ο εξουσιοδοτών Υπουργός είχε παύσει των καθηκόντων του και κατά συνέπεια η ενέργειες του εξουσιοδοτούμενου λειτουργού είναι άκυρες δεν με βρίσκει σύμφωνη. Τούτο γιατί σύμφωνα με ημεδαπή νομολογία «δεν είναι αναμενόμενο να παραχωρείται νέα εξουσιοδότηση κάθε φορά που διορίζεται νέος διευθυντής». Σημειώνω επιπλέον ότι δεν τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου οτιδήποτε που να διαφαίνεται ανάκληση της εν λόγω εξουσιοδότησης ώστε να καταστήσει ενδεχομένως άκυρη την προσβαλλόμενη απόφαση.

 

Παραπέμπω στη σχετικά πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, Δημοκρατία ν. A.H.T. Advances Heating Technologies, Έφεση κατά απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου αρ.63/18, ημερομηνίας 11/01/2024, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα επί πανομοιότυπου ισχυρισμού:

 

«Σχετική με το υπό εξέταση ζήτημα είναι η υπόθεση Κασσέρα ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 27/16, ημερ. 4.4.2023, ECLI:CY:AD:2023:C130, ECLI:CY:AD:2023:C130, ECLI:CY:AD:2023:C130, όπου ο εφεσείοντας προέβαλε ότι η συγκρότηση της Συμβουλευτικής Επιτροπής έπασχε αφού, δεν είχε καταρτιστεί από την αρμόδια αρχή σύμφωνα με τις πρόνοιες των άρθρων 2 και 35Α του περί Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 10/69).  Στην εκεί υπόθεση, παρουσιάστηκε εκχώρηση με την οποία ο αρμόδιος Υπουργός εκχώρησε προς τον γενικό διευθυντή τις εξουσίες που του παρέχονται δυνάμει του Νόμου. Ο εφεσείοντας, με δεδομένο ότι η εξουσιοδότηση δόθηκε πριν από πολλά χρόνια από προηγούμενο Υπουργό και όχι από τον εν ενεργεία Υπουργό κατά την περίοδο πλήρωσης των θέσεων, υποστήριξε πως η εξουσιοδότηση αυτή δεν μπορούσε να ισχύει, αφού η κάθε διαδικασία πλήρωσης θέσεων είναι ξεχωριστή και αυτόνομη. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, επισήμανε ότι δεν είναι αναμενόμενο να παραχωρείται νέα εξουσιοδότηση κάθε φορά που διορίζεται νέος Υπουργός.

 

Επίσης σχετική με το υπό εξέταση επίδικο ζήτημα είναι και η πρόσφατη υπόθεση Φωτιάδου ν. Δημοκρατίας, Ε.Ε.Δ. 84/16, ημερ. 2.10.2023, όπου η εφεσείουσα προέβαλε ότι η σύνθεση της συμβουλευτικής επιτροπής που συστήθηκε για τις προαγωγές ήταν παράνομη καθότι, ο νέος υπουργός, ως εκ της αλλαγής που προέκυψε με τη αντικατάσταση του προηγούμενου, δεν προχώρησε σε επικαιροποιημένη εκχώρηση εξουσιών προς τη νέα γενική διευθύντρια. Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, απορρίπτοντας το σχετικό λόγο έφεσης επισήμανε ότι, ο λόγος των αποφάσεων Κασσέρα (ανωτέρω) και Συμβούλιο Εφέσεων Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης κ.α v. Παναγή κ.α Α.Ε. 47/2014 ημερ. 25.2.21, ECLI:CY:AD:2021:C71, ECLI:CY:AD:2021:C71, ECLI:CY:AD:2021:C71, όπου στην τελευταία υπογραμμίστηκε το θεσμικά συνεχές ενός διοικητικού οργάνου, καλύπτει τα επίδικα ζητήματα, με την πρόσθετη επισήμανση ότι, «το γεγονός ότι αντικαταστάθηκε ο Γενικός Διευθυντής, (στον οποίο δόθηκε εκχώρηση.), να μην επηρεάζει κατ' εφαρμογή του ίδιου σκεπτικού (αλλά και κατά κοινή λογική) τα αναλυόμενα».

 

Στην υπό εξέταση περίπτωση το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλλε. Εξουσιοδότηση υπήρχε. Με αυτήν εξουσιοδοτήθηκε το πρόσωπο που υπέγραψε την σχετική επιστολή και με την οποία απαίτησε την καταβολή των πιο πάνω ποσών. Σε ακολουθία του λόγου τόσο της υπόθεσης Κασσέρα και όσο και της Φωτιάδου (ανωτέρω), δεν είναι αναμενόμενο να παραχωρείται νέα εξουσιοδότηση κάθε φορά που διορίζεται νέος διευθυντής. Περαιτέρω, δεν είχε τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου οτιδήποτε που να ανακαλεί την εξουσιοδότηση για την οποία γίνεται αναφορά πιο πάνω».

 

Τούτων λεχθέντων απορρίπτω τον προβαλλόμενο ισχυρισμό κρίνοντας πως ελλείψει σχετικής ανάκλησης της υπό εξέτασης εξουσιοδότησης, η υφιστάμενη εξουσιοδότηση από τον τέως Υπουργό Εσωτερικών προς τον εξουσιοδοτούμενο λειτουργό ο οποίος έλαβε και την απόφαση απόρριψης του αιτήματος του Αιτητή παραμένει σε ισχυρή.

 

Παρά του ότι δεν επιμένει η κ. Κουπαρή σε έλεγχο ουσίας της προσφυγής, εντούτοις το Δικαστήριο όπως ανέφερα πιο πάνω, οφείλει να εξετάσει και την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης. Κατά συνέπεια προχωρώ να εξετάσω τους ισχυρισμούς του Αιτητή, όπως αυτοί τέθηκαν από τον ίδιο τόσο κατά την καταγραφή του αιτήματος του όσο και κατά την προσωπική του συνέντευξη.

 

Κατά την καταγραφή του αιτήματος του για διεθνή προστασία, ο Αιτητής δήλωσε οτι ο θείος του σκότωσε τους γονείς του λόγω κάποιας κτηματικής διαφοράς. Ακολούθως, μέλος της οικογένειας τους, τους κάλεσε να λύσουν τις διαφορές τους παρά ταύτα ο θείος του δεν επιθυμεί να υπακούσει σε καμία έκκληση και εξακολουθεί να επιθυμεί το θάνατό του. Ανέφερε οτι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και ήρθε στη Κύπρο για την ασφάλεια του, προς αναζήτηση προστασίας.

 

Στο πλαίσιο της συνέντευξης του και σε σχέση με τα προσωπικά του στοιχεία ο Αιτητής δήλωσε, ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη Abavo, της πολιτείας Delta όπου διέμενε μέχρι το έτος 2017. Έκτοτε και μέχρι την αναχώρησή του από τη Νιγηρία διέμενε στη πόλη Benin, της πολιτείας Edo. Κατά δήλωσή του, άγαμος και άτεκνος, οι γονείς του δολοφονήθηκαν από τον θείο του το έτος 2015 και δε διαθέτει αδέλφια. Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο, ο Αιτητής δήλωσε ότι παρακολούθησε πέντε χρόνια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, γνωρίζει το επάγγελμα του υδραυλικού ενώ πριν εγκαταλέιψει τη χώρα του εργαζόταν σε εργοστάσιο παγωτών.

 

Σε σχέση με τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, κατά την ελεύθερη αφήγησή του, ο Αιτητής αναφέρθηκε σε προβλήματα που αντιμετώπιζε με τον θείο του ο οποίος το 2015 σκότωσε τους γονείς του λόγω κτηματικών διαφορών, η δε ζωή του δυσκόλεψε απ’ όταν έμεινε μόνος του. Συνεχίζοντας την αφήγησή του ο Αιτητής ανέφερε ότι έγινε προσπάθεια προς διευθέτηση των διαφορών με τον θείο του, από μέλη της κοινότητάς τους πλην όμως ο τελευταίος ήταν ανένδοτος, ισχυριζόμενος ότι επιθυμεί το θάνατό του με σκοπό τη διεκδίκηση της οικογενειακής περιουσίας. Για τη δική του ασφάλεια αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, δηλώνοντας παράλληλα ότι δέχεται απειλές θανάτου από το θείο του.

 

Ερωτηθείς σχετικά με τις αναφερόμενες απειλές, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως γενικά επιθυμία του θείου του είναι να καρπωθεί ολόκληρη την περιουσία των γονέων του ωστόσο ο ίδιος δεν γνωρίζει ποιος κατέχει τη κυριότητα της περιουσίας τη δεδομένη στιγμή, πέραν του ότι η περιουσία, βρίσκεται στο χωριό Abavo. Ερωτηθείς να εξηγήσει γιατί ο θείος του διεκδικεί την περιουσία και θέλει να τον βλάψει εφόσον ο ίδιος ο Αιτητής δεν κατέχει την περιουσία, ο Αιτητής δήλωσε άγνοια, ενώ παράλληλα στη συνέχεια δήλωσε ότι την κυριότητα της εν λόγω περιουσίας κινητής και ακίνητης την έχει πλέον ο θείος, δηλώνοντας ο ίδιος σαφώς πως δεν επιθυμεί να διεκδικήσει την αναφερόμενη περιουσία (ερυθρό 42 επί του διοικητικού φακέλου).

 

Ερωτηθείς να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο σκοτώθηκαν οι γονείς του, ο Αιτητής ανέφερε ότι αυτό συνέβει το 2015 χρησιμοποιώντας κάποιο είδος μαγείας, μέσω μάγισσας η οποία με πνευματικά μέσα προκάλεσε κάποια ασθένεια στους γονείς του οι οποίοι εν τέλει κατέληξαν. Ισχυρίζεται ότι η διαφορά τους ξεκίνησε απο τότε που γεννήθηκε ο Αιτητής χωρίς ο θείος του ωστόσο να προσπάθησε προηγουμένως να τους σκοτώσει, γεγονός που ο Αιτητής δεν μπορούσε να εξηγήσει περαιτέρω.

 

Ερωτηθέις κατά τη συνέντευξη να απαρριθμήσει και να εξηγήσει όλα τα περιστατικά κατά τα οποία ο θείος του τον απείλησε και του επιτέθηκε, ανέφερε οτι τέτοια περιστατικά συνέβηκαν πολλές φορές, μετά το θάνατο των γονιών του ήτοι τα χρόνια 2015 μέχρι 2017, περίοδο κατά την οποία ο ίδιος αδυνατούσε να εγκαταλείψει το χωριό του και παρέμεινε για να μπορέσει να συγκεντρώσει χρήματα για να παρακολουθήσει μαθήματα υδραυλικής. Ανέφερε επίσης ότι δεν μπορούσε να παραμείνει στο σπίτι του λόγω των απειλών που δεχόταν από τον θείο του και κοιμόταν στην εκκλησία, παρόλο που είχε αναφέρει ότι δεν έχει διαμείνει ποτέ εκτός της οικογενειακής στέγης (ερυθρό 40 12χ, 14χ,15χ).

 

Ο Αιτητής ανέφερε oτι το 2017 εγκαταστάθηκε στο χωριό Benin για να παρακολουθήσει μαθήματα υδραυλικής και όχι γιατί δεχόταν απειλές από το θείο του (ερυθρό 39 2χ, 3χ)). Ο θείος του, όπως δήλωσε ο Αιτητής, ουδέποτε του επιθέθηκε ή τον απείλησε ενόσω ήταν στην πολιτεία Edo, ενώ όλες οι απειλές και οι επιθέσεις που δέχθηκε έγιναν ενόσω βρισκόταν στη πολιτεία Delta. Ισχυρίστηκε επίσης ότι το 2017 εγκαταστάθηκε στο χωριό Benin, η περιουσία βρίσκεται στο χωριό Abavo με τη τελευταία επίθεση να γίνεται τον Ιανουάριο 2021 όταν ο Αιτητής επισκέφθηκε το χωριό Abavo για να ετοιμάσει τα ταξιδιωτικά του έγγραφα. Ο Αιτητής ανέφερε ότι ο θείος του, του επιέθηκε με μαχαίρι χωρίς ωστόσο να θυμάται οποιεσδήποτε άλλες λεπτομέρειες (ερυθρό 40 8χ,9χ,10χ).

 

Κληθείς να απαντήσει τί φοβάται σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, δήλωσε οτι θα τον σκοτώσει ο θείος του.

 

Ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου στην εισηγητική του έκθεση διέκρινε δύο ουσιώδης ισχυρισμούς, ο πρώτος αφορά τα προσωπικά στοιχεία και προφίλ του Αιτητή, ισχυρισμός ο οποίος έγινε αποδεκτός ως αξιόπιστος, αφού δεν προέκυψαν στοιχεία περί του αντιθέτου και οι δηλώσεις του Αιτητή επιβεβαιώθηκαν και/ή εντοπίστηκαν σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Επιπλέον, ο Αιτητής προσκόμισε διαβατήριο από τη χώρα καταγωγής του.

 

Αντίθετα ο δεύτερος ισχυρισμός του Αιτητή ο οποίος αφορά στις απειλές και επιθέσεις από το θείο του λόγω κτηματικής διαφοράς, απορρίφθηκε. Ειδικότερα κρίθηκε πως ο Αιτητής υπέπεσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του, σε αντιφάσεις, έλλειψη συνοχής, ελλείψεις ευλογοφάνειας, έλλειψη πληροφοριών και ασυνέπειες. Κρίθηκε πως ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με τη δολοφονία των γονέων του αλλά και τις απειλές που δέχτηκε ο ίδιος από τον θείο του. Επιπλέον κρίθηκε αντιφατική η δήλωσή του ως προς την κυριότητα και κατοχή της περιουσίας∙ ενώ αρχικά δήλωσε άγνοια για την κατοχή της περιουσίας στη συνέχεια δήλωσε ότι ο θείος του κατέχει πλέον την ισχυριζόμενη περιουσία.

 

Ο Αιτητής, κρίθηκε από τους Καθ’ ων η αίτηση ότι απέτυχε να παράσχει επαρκείς πληροφορίες και λεπτομέρεις και για τον ισχυρισμό του αναφορικά με το τελευταίο περιστατικό επίθεσης με μαχαίρι εναντίον του από το θείο του.

 

Όσον αφορά τη μετακίνηση του Αιτητή από το χωριό Αbavo που διέμενε μέχρι το 2017, στη πόλη Benin, για εκπαιδευτικούς λόγους, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι βρίσκεται σε ασυνέπεια με τον ισχυρισμό του ότι μετακινήθηκε σε άλλη περιοχή γιατί δεχόταν απειλές από το θείο του από το 2015 μέχρι το 2017 καθώς θα αναμενόταν από αυτόν να μετακινηθεί σε άλλη πόλη για λόγους ασφάλειας και όχι για να αποκομίσει εργασιακή εκπαίδευση.

 

Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία κρίθηκε ότι οι αναφορές του Αιτητή αποτελούν το μοναδικό κριτήριο προς υποστήριξη του αιτήματος του και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν την ανάλυση τους μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης. Τούτων λεχθέντων ο ισχυρισμός του Αιτητή απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος.

 

Υπό το φως του μοναδικού ισχυρισμού που έγινε αποδεκτός και αφορά στα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή, κατά την αξιολόγηση κινδύνου και τη νομική ανάλυση, ο αρμόδιος λειτουργός, έκρινε ότι δεν τεκμηριώθηκε βάσιμος φόβος δίωξης για κάποιον από τους περιοριστικά αναφερόμενους λόγους στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου και άρα ο Αιτητής δεν δικαιούται να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας. Επιπρόσθετα, κρίθηκε ότι ο Αιτητής ότι δεν μπορεί να αναγνωριστεί ούτε ως δικαιούχος συμπληρωματικής προστασίας, καθώς δεν προέκυψε ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία, όπως προνοείται στο άρθρο 19 (1) και (2) του περί Προσφύγων Νόμου. Ειδικά ως προς το στοιχείο (γ) του άρθρου 19 (2) ο αρμόδιος λειτουργός παρέπεμψε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επισημαίνοντας ότι στη Νιγηρία δεν παρατηρούνται συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Τούτων λεχθέντων οι Καθ' ων η αίτηση απέρριψαν το αίτημα του Αιτητή στο σύνολό του ως αβάσιμο.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Ν. 6(Ι)/2000, «πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο, που λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγένειας του και δεν είναι σε θέση ή λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής». Για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό όσο και το αντικειμενικό στοιχείο πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση.

 

Το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6(Ι)/2000 προνοεί ότι «εναπόκειται στον Αιτητή να τεκμηριώσει την αίτηση διεθνούς προστασίας», χωρίς να απαιτείται να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία. Ο Αιτητής έχει την ευθύνη να εκθέσει με την αίτησή του αλλά και μέσα από την ενώπιον της αρμόδιας αρχής συνέντευξη του, ακόμα και ενώπιον του Δικαστηρίου, μέσω της ορθής δικονομικής διαδικασίας, με στοιχειώδη σαφήνεια, τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικό, δικαιολογημένο φόβο δίωξης υφιστάμενο στη χώρα καταγωγής του. Ο Αιτητής οφείλει να επικαλεστεί με λεπτομέρεια, σαφήνεια και αληθοφάνεια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το υποβληθέν αίτημά του για διεθνή προστασία, το δε αρμόδιο όργανο εξετάζοντας την αίτηση του Αιτητή, οφείλει να λάβει υπόψη του κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός. Επί τούτου ο συνήγορος του Αιτητή ισχυρίζεται ότι οι Καθ΄ ων η αίτηση στα πλαίσια εξέτασης της αίτησής του, δεν προέβησαν σε δέουσα έρευνα.

 

Είναι πάγια νομολογημένο ότι δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Ττουσούνα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2013) 3 Α.Α.Δ. 120, Α. Παπουτέ ν. Χρ. Κασάπη και Κυπριακής Δημοκρατίας, Συν. Αναθ. Έφεση 112/15 και 131/15 ημερομηνίας 13/07/2022).  Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή έρευνα.

 

Στο πλαίσιο ελέγχου της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, με βάση τα όσα προκύπτουν από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου και κυρίως το πρακτικό της διενεργηθείσας συνέντευξης ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου και της εισηγητικής έκθεσης, κρίνω ορθή την κατάληξη της αξιολόγησης του αρμόδιου λειτουργού βάσει των δηλώσεων που ο Αιτητής προέβαλε κατά την προφορική του συνέντευξη, ως προς τον ουσιώδη ισχυρισμό που αφορά τη χώρα καταγωγής, την ταυτότητα, τα προσωπικά του στοιχεία και τον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του, αλλά και ως προς τον ισχυρισμό του περί απειλών και επιθέσεων εναντίον του από το θείο του λόγω κτηματικής διαφοράς.

 

Ειδικότερα σε σχέση με τον δεύτερο ισχυρισμό του Αιτητή, οι δηλώσεις του κρίνονται μη επαρκείς ως προς τις λεπτομέρειες, ασαφείς, σε σημεία αντιφατικές και μη εύλογες. Διαπιστώνω από τα λεγόμενα του Αιτητή πως το πρόβλημα με το θείο χρονολογείτο, εντούτοις κατά τον ισχυρισμό του ο τελευταίος σκότωσε τους γονείς του το 2015. Από το 2015 και για δύο χρόνια, όταν ο Αιτητής εξακολουθούσε να διαμένει στην οικογενειακή στέγη δεν αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα περιστατικά επιθέσεων εναντίον του. Επιπλέον, διαπιστώνω ότι ο Αιτητής εγκατέλειψε την οικογενειακή στέγη μεταβαίνοντας στην πόλη Benin, Edo State, για σκοπούς εργασιακής εκπαίδευσης του και όχι για να αποφεύγει τις απειλές ή επιθέσεις του θείου του. Αναφορικά με το μοναδικό κατ΄ισχυρισμό περιστατικό επίθεσης εναντίον του λίγο πριν εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, Ιανουάριο 2021 παρατηρώ την γενικότητα στην οποία αυτός αναφέρεται αλλά κυρίως διαπιστώνω πως οι αναφορές του δεν παραπέμπουν σε βιωματικό περιστατικό. Εύλογα θα αναμένετο από τον Αιτητή να προβεί σε λεπτομερείς αναφορές και περιγραφές του εν λόγω περιστατικού εφόσον αυτό ήταν και ο λόγος για τον οποίο εγκατέλειψε την χώρα του ζητώντας προστασία στη χώρα μας.

 

Ανατρέχοντας στην εισηγητική έκθεση, διαπιστώνω ότι οι Καθ’ ων η αίτηση αξιολόγησαν μία προς μία όλες τις δηλώσεις του Αιτητή και ορθά έκριναν αυτόν αναξιόπιστο.

 

Πέραν των πιο πάνω παρατηρώ από τα λεγόμενα του Αιτητή, ότι ουδέποτε ζήτησε βοήθεια, ούτε απευθύνθηκε στις αρχές της χώρας καταγωγής του, για να ζητήσει προστασία, ενώ παράλληλα ούτε ο θείος του, ούτε και κανείς άλλος - δεν φαίνεται να τον αναζήτησε απ’ όταν εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του.

 

Προχωρώντας στην αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του υπό εξέταση ισχυρισμού, το Δικαστήριο κρίνει ότι τα εκ του Αιτητή εξιστορισθέντα αποτελούν υποκειμενικής φύσης περιστατικά, εκ των οποίων δεν απορρέει κάποιο στοιχείο που θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας. Επιπλέον, το γεγονός της έλλειψη εσωτερικής συνοχής του ισχυρισμού του Αιτητή, ο οποίος διακατέχεται από γενικότητα, αοριστία και σε σημεία αντιφατικότητα, δεν καθιστά επιτακτική ανάγκη αναφοράς σε πηγές πληροφόρησης για εξέταση της εξωτερικής συνοχής του εν λόγω ισχυρισμού. (βλ FERDINAND EBELE EWELUKWA v. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπηρεσίας Ασύλου, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 18/2023, 31.10.2024.)

 

Στο σημείο αυτό επισημαίνεται ότι ο Αιτητής, κατά την ενώπιον μου διαδικασία, εκπροσωπούμενος δια συνηγόρου δεν προσπάθησε να στοιχειοθετήσει την υπόθεσής του και να καλύψει τα κενά που οι Καθ'ων η αίτηση επεσήμαναν κατά την αξιολόγηση των δηλώσεών του. Αντιθέτως υπενθυμίζω ότι η συνήγορός του κάλεσε το Δικαστήριο να προβεί μόνο σε ακυρωτικό έλεγχο, αποδεχόμενη όπως διαπιστώνω την ορθότητα της απόφασης των Καθ’ ων η αίτηση επί της ουσίας του αιτήματος του Αιτητή.

 

Μελετώντας τον διοικητικό φάκελο, διαπιστώνω ότι οι Καθ' ων η αίτηση, συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιόν τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και, στη βάση αυτών, εξέδωσαν αιτιολογημένη απόφαση. Συνεπώς, από το ιστορικό του Αιτητή όπως αυτό φαίνεται πιο πάνω, έχοντας κατά νου τα δεδομένα που προκύπτουν από τον διοικητικό φάκελο και από την ανωτέρω αξιολόγηση των ισχυρισμών του, ορθά κρίθηκε ότι ο Αιτητής δεν στοιχειοθέτησε κανένα απολύτως ισχυρισμό που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

Επιπλέον, δεδομένης της προσωπικής φύσεως της διαφοράς, ακόμη και αν οι ισχυρισμοί του Αιτητή κρινόντουσαν ως αξιόπιστοι, οι περιουσιακές διαφορές δεν εμπίπτουν στους λόγους που ρητά προνοεί ο Νόμος για την παραχώρηση διεθνούς προστασίας. Είναι πλέον νομολογημένο ότι «δεν είναι επαρκές για αιτητή διεθνούς προστασίας, προς ευόδωση της αίτησής του, να επικαλείται φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του προκαλούμενο από ιδιωτικούς φορείς, χωρίς να συγκεκριμενοποιεί οποιοδήποτε γεγονός προς τούτο και αναμένοντας από τις διοικητικές ή δικαστικές αρχές να διεξάγουν εξ ιδίων έρευνα ώστε να εξιχνιάσουν τα γεγονότα επαλήθευσης ή μη του ισχυρισμού του» (βλ. M.M.R. v Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω ΑΑΠ, Έφεση κατά απόφασης ΔΔΔΠ αρ. 5/2019, ημερομηνίας 04/10/2023).

 

Ο «Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων» (Μάρτιος 2015) καθορίζει πως στη βάση της συλλογής πληροφοριών θα πρέπει να προσδιορίζονται τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά, τα οποία στη συνέχεια θα πρέπει να συνδέονται με τις απαιτήσεις του ορισμού του πρόσφυγα και αν δεν υπάρχει κατάληξη ότι μπορεί να δοθεί προσφυγικό καθεστώς, τότε το αρμόδιο όργανο θα πρέπει να εκτιμήσει εάν τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά συνδέονται με τις απαιτήσεις του ορισμού του προσώπου που δικαιούται συμπληρωματική προστασία.

 

Εξετάζοντας πλήρως την υπόθεση, διαπιστώνω επίσης, ότι ορθά κρίθηκε από τους Καθ' ων η αίτηση ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 του N.6(I)/2000 για να παρασχεθεί στον Αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα του.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν.6(Ι)/2000 «ουσιώδεις λόγοι». Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν.6(Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής, βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (βλ.Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. ν. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619).

 

Προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί σε αυτήν και συγκεκριμένα στην πόλη Benin της πολιτείας Edo, την οποία ο Αιτητής δήλωσε ως τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής.

 

Από στοιχεία της βάσης δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Εvent Data Project), κατά το διάστημα 29/6/2024 μέχρι και 27/6/2025, καταγράφηκαν στην πόλη Benin της πολιτείας Edo συνολικά 77 περιστατικά ασφαλείας, εκ των οποίων προέκυψαν 37 ανθρώπινες απώλειες. Ειδικότερα, 27 εξ αυτών καταγράφηκαν ως μάχες (με 31 θύματα), 11 ως περιστατικά βίας κατά των πολιτών (με 6 θύματα), 31 ως διαδηλώσεις (με κανένα θύμα), 8 ως εξεγέρσεις/ταραχές (με κανένα θύμα).[2] Ο εκτιμώμενος πληθυσμός για το 2025 ανέρχεται για την πόλη Benin στους 2.044.650 κατοίκους.[3] Τα εν λόγω στοιχεία καταδεικνύουν ότι δεν υπάρχουν συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης στην εν λόγω περιοχή που θα μπορούσαν να θέσουν υπό απειλή την ζωή ενός πολίτη από την παρουσία του και μόνο στην εν λόγω περιοχή, υπό την έννοια του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ. Αλλά εξετάζοντας, ταυτόχρονα, την κατάσταση ασφαλείας και στην ευρύτερη πολιτεία Edo όπου ανήκει η ως άνω πόλη συνήθους διαμονής του Αιτητή σε συνδυασμό με τον πληθυσμό των κατοίκων της πολιτείας διαπιστώνεται επίσης ότι δεν υπάρχουν συνθήκες αδιάκριτης βίας. Συγκεκριμένα, καταγράφηκαν -κατά την προαναφερθείσα ίδια χρονική περίοδο- στην πολιτεία Edo συνολικά 197 περιστατικά ασφαλείας, εκ των οποίων προέκυψαν 136 ανθρώπινες απώλειες, εκ των οποίων: 55 καταγράφηκαν ως μάχες (με 57 θύματα), 64 ως περιστατικά βίας κατά των πολιτών (με 59 θύματα), 51 ως διαδηλώσεις (με κανένα θύμα), 27 ως εξεγέρσεις/ταραχές (με 20 θύματα).[4] Ο εκτιμώμενος πληθυσμός για το 2022 ανέρχεται για την πολιτεία Edo στους 4.777.000 κατοίκους.[5]

 

Κρίνω, υπό τις περιστάσεις και στη βάση του συνόλου των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, ότι το αίτημα του Αιτητή εξετάστηκε πλήρως η δε απόφαση είναι πλήρως αιτιολογημένη. Ο Αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει σε κανένα στάδιο της διαδικασίας τη βασιμότητα του αιτήματός του για αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα, δυνάμει του περί Προσφύγων Νόμου και της Σύμβασης της Γενεύης, ούτε για την παραχώρηση της συμπληρωματικής προστασίας που προβλέπεται στο άρθρο 19 του Νόμου.

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε στο πλαίσιο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του αρμόδιου διοικητικού οργάνου, το οποίο συνεκτίμησε όλα τα πραγματικά στοιχεία και εξέδωσε τελική αιτιολογημένη απόφαση. Δεν έχει καταδειχθεί οτιδήποτε το μεμπτό, ούτως ώστε να δικαιολογείται επέμβαση του παρόντος Δικαστηρίου. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και επαρκώς αιτιολογημένη.

 

Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €1000 έξοδα υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

Α.Α. ΑΓΡΟΤΗ Δ.Δ.Δ.Δ.Π.