ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.3787/23

 

8 Αυγούστου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

F. D.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κα Κ. Κουπαρή, Δικηγόρος για Αιτητή

Κα Μ. Βασιλείου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.13/09/23, η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν, δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτησή διεθνούς προστασίας, ως άκυρης και στερούμενης νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από το Καμερούν, εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές μέσω κατεχομένων τον Σεπτέμβριο 2019 και υπέβαλε την επίδικη αίτηση διεθνούς προστασίας στις 30/09/19 (ερ.1-3, 42).

Στις 09/06/23 διεξήχθη συνέντευξη με τον αιτητή από την Υπηρεσία προς εξέταση του αιτήματός ασύλου, όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.29-42). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση- Εισήγηση και στις 19/08/23 η αίτηση διεθνή προστασία απορρίφθηκε (ερ.67-81).

Ακολούθως, ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία του δόθηκε διά χειρός στις 13/09/23 σε γλώσσα την οποία κατανοεί (ερ.83, 2).

Στην επίδικη αίτηση ο αιτητής καταγράφει ότι ζούσε στο χωριό Ngie, στη Βορειοδυτική περιφέρεια του Καμερούν, όπου φοιτούσε σε σχολείο. Έχει ένα αδελφό και τον πατέρα του, η μητέρα του απεβίωσε στις 05/07/13, ο πατέρας του ήταν γεωργός, ενώ ο αδελφός του είχε επιχείρηση όπου πωλούσε τα προϊόντα από τη συγκομιδή του πατέρα του από τη φάρμα. Έφυγε από το Καμερούν, ως αναφέρει, επειδή ο στρατός συνέλαβε τον πατέρα του χωρίς κανένα λόγο και οι αποσχιστές σκότωσαν τον μοναδικό του αδελφό, του οποίου η επιχείρηση στήριζε τη φοίτηση του ιδίου στο σχολείο, και επίσης, έκαψαν το σπίτι τους και έτσι δεν είχε κάπου να κάπου να πάει και η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο.

Στη συνέντευξη ο αιτητής ανέφερε ότι δεν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα υγείας, έχει ολοκληρώσει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ δεν ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η μητέρα του σκοτώθηκε κατά τον Ιούλιο του 2017 από πυροβολισμούς των αποσχιστών καθώς πήγαινε στην αγορά και ο αδελφός του σκοτώθηκε τον Δεκέμβριο του 2018 στην εργασία του, από τον στρατό, καθώς εργαζόταν την ημέρα της Δευτέρας, ως ο αιτητής ανέφερε, ενώ ο πατέρας του βρίσκεται στη φυλακή. Ο αιτητής είναι άγαμος και άτεκνος και δεν εργαζόταν, εφόσον φοιτούσε σε σχολείο, διέμενε σε ένα χωριό στο Ngie και πήγαινε σε σχολείο σε γειτονικό χωρίο (όπου διέμενε στο οικοτροφείο του εν λόγω σχολείου). Ο τόπος συνήθους διαμονής του ήταν το χωριό στο Ngie (Northwest region), ενώ ένα μήνα προτού εγκαταλείψει τη χώρα του, διέμεινε στη Douala.

Αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής ο αιτητής ανέφερε ότι στην οικογένεια του ήταν τρία μέλη, πέραν του ιδίου, ήτοι ο πατέρας του, η μητέρα του και ο μεγαλύτερος του αδελφός, και ως ισχυρίστηκε, έφυγε από τη χώρα του λόγω της κρίσης, καθώς ο πατέρας του είχε συλληφθεί, τα άλλα μέλη της οικογένειας του σκοτώθηκαν και ο ίδιος είχε τραυματιστεί ψυχικά βλέποντας να σκοτώνουν τη μητέρα του, ενώ ήταν ακόμη νεαρός και ταλαιπωρήθηκε για να φύγει από το χωριό του. Αρχικά είχε μεταβεί στη Νιγηρία για να αιτηθεί διεθνούς προστασίας, όμως η αστυνομία αναζητούσε το άτομο που τον φιλοξενούσε στην οικία του στη Νιγηρία και έτσι ο ίδιος έφυγε μετά από λίγες ημέρες και επέστρεψε στη Douala, όπου γνώρισε κάποιον στον οποίο ανέφερε ότι η ζωή του κινδυνεύει, ο οποίος διευθέτησε το ταξίδι του στην Κύπρο. Ερωτώμενος σχετικά ο αιτητής ισχυρίστηκε πως ίσως τον σκοτώσουν επειδή κινδυνεύει η ζωή του από τον στρατό και τους αποσχιστές μαχητές, λόγω του ότι ο πατέρας του είναι κρατούμενος και θέλουν με κάθε μέσο να καταστρέψουν οτιδήποτε του ανήκει και ο ίδιος είναι ο μόνος που βρίσκεται εν ζωή από την οικογένεια του, ως ισχυρίστηκε. Ερωτώμενος σχετικά ανέφερε ότι ο πατέρας του ήταν μέλος των Ambazonians και για το λόγο αυτό ο αιτητής κινδυνεύει από τον στρατό, λέγοντας πως ο στρατός είχε σκοτώσει και τον αδελφό του. Κινδυνεύει επίσης, ως ισχυρίστηκε, από τους Ambazonians καθώς είχε ενταχθεί μαζί τους, ώστε να πολεμήσει για την ελευθερία.

Σε σειρά ερωτήσεων αναφορικά με τον πατέρα του ο αιτητής ανέφερε πως είχε συλληφθεί από τον στρατό τον Οκτώβριο 2016, επειδή ανήκε στους Ambazonians και μετείχε στον ένοπλο αγώνα τους για την ελευθερία. Κληθείς να δώσει συγκεκριμένες πληροφορίες για το συμβάν της σύλληψης του πατέρα του από τον στρατό ο αιτητής είπε πως έγινε ενόσω βρισκόταν στους θάμνους, όμως δεν γνωρίζει πως έγινε η σύλληψη του, όπως είπε, και ούτε γνωρίζει σε ποια φυλακή κρατείται, εφόσον δεν έχει κάποια πληροφορία για εκείνον, αναφέροντας επίσης ότι τον πήγαν στο γαλλόφωνο μέρος της χώρας. Ανέφερε επιπλέον, πως δεν υπήρξε κάποια δικαστική διαδικασία, λόγω του ότι οι αγγλόφωνοι στη χώρα του δεν έχουν δικαιώματα, ενώ ο πατέρας του δεν είχε πρόσβαση σε νομικό γραφείο.

Στη συνέχεια δήλωσε ότι κατόπιν της σύλληψης του πατέρα του, ο ίδιος συνέχιζε κανονικά τη ζωή του, μέχρι που οι Ambazonians σκότωσαν την μητέρα του κατά τον Ιούλιο 2017, πυροβολώντας την. Ο ίδιος, όπως είπε, δεν ήταν παρών στο περιστατικό, αλλά έμαθε για τον θάνατο της μητέρας του από τον αδελφό του, αφότου επέστρεψε από το σχολείο του για τις διακοπές. Ερωτηθείς σχετικά με τις συνθήκες που σκότωσαν την μητέρα του, το σημείο του σώματος της που την είχαν πυροβολήσει και τους λόγους που τη σκότωσαν ανέφερε ότι δεν γνωρίζει. Ερωτηθείς αναφορικά με το πως ήταν η ζωή του πατέρα του ως μαχητής των Ambazonians ο αιτητής ισχυρίστηκε πως ζούσε στους θάμνους, αλλά ο ίδιος δεν γνωρίζει πως ήταν η ζωή του και ανέφερε ότι πληροφορήθηκε για τον θάνατο του πατέρα του από τον αδελφό του, όπως είπε, ο οποίος το άκουσε στις ειδήσεις. Όσον αφορά τον αδελφό του ο αιτητής επανέλαβε τον ισχυρισμό ότι τον σκότωσε ο στρατός πυροβολώντας τον, ενόσω ήταν στην επιχείρηση του μία Δευτέρα τον Δεκέμβριο 2018, ενώ ο ίδιος δεν γνώριζε όταν ρωτήθηκε σχετικά με το σημείο του σώματος του που τον είχαν πυροβολήσει και για τον θάνατό του, αφού, όπως ανέφερε, το πληροφορήθηκε από τις ειδήσεις. Ισχυρίστηκε επίσης ότι τον αδελφό του τον σκότωσαν λόγω της σύνδεσης με τον πατέρα του, εφόσον αναζητούσαν τα παιδιά του για να τους αποτρέψουν από το να ενταχθούν στους Ambazonians, όπως ο πατέρας τους. Ερωτηθείς γιατί σκότωσαν τον αδελφό του δύο περίπου έτη μετά που συνέλαβαν τον πατέρα του, εφόσον ο θάνατος του αδελφού του συνδέεται με τον πατέρα του ο αιτητής ανέφερε ότι υποθέτει ότι ίσως έμαθαν «από τη βάση δεδομένων» πως ο πατέρας του ήταν «νόμιμα νυμφευμένος», ενώ έπειτα, ισχυρίστηκε πως αναζητούσαν την οικογένεια του πατέρα του κατά το διάστημα αυτό.

Ακολούθως ο αιτητής ισχυρίστηκε πως τον Δεκέμβριο 2018 διέφυγε από το σπίτι όπου ζούσε και κατέφυγε στους θάμνους, ενώ την επόμενη ημέρα, ο στρατός έκαψε το σπίτι του. Για το συμβάν τον πληροφόρησε, όπως είπε, ένας συμμαθητής του που ανήκει πλέον στους Ambazonians, ο οποίος είχε δει τον στρατό να πηγαίνει στο σπίτι του. Ερωτηθείς αναφορικά με τις φωτογραφίες που προσκόμισε (ερ.43-44) ανέφερε ότι ο ίδιος παρέμεινε στους θάμνους μαζί με τον συμμαθητή του για περίπου δύο μήνες και τον Φεβρουάριο 2019 μετέβηκε στο σπίτι του, όπου έβγαλε τις εν λόγω φωτογραφίες. Κατόπιν, επέστρεψε στους θάμνους και παρέμεινε εκεί για έξι μήνες, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 2019, όπου εκπαιδεύοταν να γίνουν μαχητές των Ambazonians. Ο ίδιος, ως ισχυρίστηκε, ανήκε σε μια ομάδα των Ambazonians (την οποία κατονόμασε), η οποία απαριθμεί πέραν των 200 ατόμων. Κληθείς να δώσει λεπτομέρειες για την εκπαίδευση, ο αιτητής ανέφερε ότι μάθαιναν πως να επιτίθονται στον στρατό και να κρύβονται από τον στρατό, καθώς και στη χρήση του όπλου. Ανέφερε επίσης ότι η εκπαίδευση τους λάμβανε χώρα στους θάμνους στην περιοχή Ngie, το φαγητό τους το προμήθευαν, το νερό το έπαιρναν από το έδαφος, δεν είχαν ηλεκτρισμό, εφόσον το δίκτυο ήταν πέραν των 2 χλμ. μακριά, και οι νέοι διέμεναν σε ένα ξύλινο κατάλυμα, ενώ οι παλιοί πήγαιναν στις μάχες.

Ερωτηθείς στη συνέχεια κατά πόσο εντάχθηκε στους Ambazonians από δική του επιλογή, απάντησε καταφατικά, ενώ στο ερώτημα κατά πόσο έλαβε μέρος σε μάχη, ο αιτητής απάντησε αρνητικά, λέγοντας πως ακόμη εκπαιδευόταν και έπρεπε να ολοκληρώσει έξι μήνες εκπαίδευσης. Ερωτηθείς για ποιους λόγους αποχώρησε ο αιτητής ανέφερε ότι σκέφτηκε το μέλλον του, εφόσον όποιος πήγαινε στη μάχη δεν επέστρεφε. Καταλήγοντας, ερωτηθείς κατά πόσο πιστεύει πως θα μπορούσε να επιστρέψει στη χώρα του και να ζήσει στην Douala, ο αιτητής αποκρίθηκε αρνητικά, λέγοντας πως δεν μπορεί, λόγω του ότι ο πατέρας του έχει συλληφθεί από τους γαλλόφωνους.

Οι καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας τα λεγόμενα του αιτητή στην αίτηση και τη συνέντευξη, κατέταξαν αυτούς στους ακόλουθους ουσιώδεις ισχυρισμούς.

1.    Ταυτότητα, χώρα καταγωγής, προφίλ και τόπος διαμονής του αιτητή

2.    Ο αιτητής ισχυρίστηκε πως η μητέρα του σκοτώθηκε από τους Ambazonians τον Ιούλιο του 2017

3.    Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι ο αδελφός του σκοτώθηκε από τον στρατό τον Δεκέμβριο του 2018 επειδή ο πατέρας τους ήταν Ambazonian

4.    Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι το σπίτι του κάηκε από τον στρατό το 2019

5.    Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι ζούσε με τους Ambazonians από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 2019 και πως τύγχανε εκπαίδευσης για να γίνει Ambazonian

Οι καθ’ ων η αίτηση αποδέχθηκαν τον 1^ο εκ των ως άνω ισχυρισμών, απέρριψαν όμως τους λοιπούς ισχυρισμούς ως αναξιόπιστους.

Αναφορικά με τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό κρίθηκε ότι στερούνταν λεπτομερειών, καθώς δεν μπόρεσε να δώσει λεπτομερείς και συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά,  δεν γνώριζε οποιεσδήποτε λεπτομέρειες αναφορικά με τις περιστάσεις υπό τις οποίες κατ’ ισχυρισμό σκοτώθηκε η μητέρα του από τους Ambazonians και τους λόγους που την σκότωσαν. Επί τούτου κρίθηκε πως, παρόλο που αναμενόταν να μην είναι σε θέση να αναφέρει πολλές λεπτομέρειες, εφόσον ο ίδιος δεν ήταν παρόν στο, ωστόσο ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παραθέσει καμία λεπτομέρεια αναφορικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες δολοφόνησαν τη μητέρα του. Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του ως άνω ισχυρισμού σημειώθηκε πως το εν λόγω συμβάν δεν εντοπίζεται σε εξωτερικές πηγές, στις οποίες ανέτρεξαν οι καθ’ ων η αίτηση. Περαιτέρω καταγράφεται ότι, γενικότερα, η κατάσταση στη χώρα είναι ασταθής λόγω συγκρούσεων μεταξύ κρατικών δυνάμεων και αποσχιστών, οι οποίοι δρουν στην Νοτιοδυτική περιφέρεια και Βορειοδυτική περιφέρεια της χώρας, στα πλαίσια των οποίων καταγράφονται απώλειες αμάχων και αδιάκριτη βία, όμως, δεδομένης της ελλείψεως εσωτερικής συνοχής των λεγομένων του αιτητή, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε.

Αναφορικά με τον 3^ο ουσιώδη ισχυρισμό κρίθηκε ότι ο αιτητής δεν μπόρεσε να δώσει λεπτομερείς και συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τη σύλληψη του πατέρα του, τις περιστάσεις υπό τις οποίες τον συνέλαβαν ή  τη φυλακή στην οποία κρατείτο. Επιπλέον, ως κρίθηκε, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παραθέσει πληροφορίες για τις συνθήκες υπό τις οποίες σκοτώθηκε ο αδελφός του, ισχυριζόμενος απλά ότι πληροφορήθηκε για τον θάνατο του αδελφού του από τις ειδήσεις. Καλούμενος να εξηγήσει για τη συνδέει τη δολοφονία του αδελφού του με την κράτηση του πατέρα τους, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παραθέσει λεπτομερείς και συγκεκριμένες πληροφορίες, αναφέροντας ότι γενικότερα αναζητούσαν τον ίδιο και τον αδελφό του για να τους σκοτώσουν, ώστε να μην γίνουν τρομοκράτες, χωρίς να είναι σε θέση να αναλύσει περαιτέρω τις δηλώσεις του. Επίσης, όταν κλήθηκε να εξηγήσει για ποιους λόγους δεν σκότωσαν τον αδελφό του νωρίτερα, ενώ παρήλθαν δύο χρόνια μετά τη σύλληψη του πατέρα τους, ο αιτητής αποκρίθηκε με εικασίες, επικαλούμενος ότι ίσως βρήκαν από τη «βάση δεδομένων ότι [ο πατέρας τους] ήταν νόμιμα νυμφευμένος». Ενόψει των ως άνω κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του αιτητή επί του 3^ου ουσιώδους ισχυρισμού στερούνταν το βαθμό λεπτομέρειας και εξειδίκευσης που να υποδεικνύει μια αληθινή προσωπική εμπειρία. Αναφορικά με την εξωτερική συνοχή του ως άνω ισχυρισμού εντοπίστηκαν διαθέσιμες πληροφορίες (ΠΧΚ) που αναφέρουν ότι μέλη των κυβερνητικών δυνάμεων και αυτονομιστές μαχητές σκόπιμα σκότωσαν πολίτες και προβαίνουν συστηματικά σε πλήθος παραβάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων έναντι του τοπικού πληθυσμού των αγγλόφωνων περιοχών, όμως, δεδομένης της τρωθείσας εσωτερικής συνοχής του ισχυρισμού αυτός απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος.

Αναφορικά με τον 4^ο κρίθηκε ότι ο αιτητής, ομοίως με τα ως άνω, δεν ήταν σε θέση να αναφέρει τοποθετήσει χρονικά ακριβώς το κάψιμο της οικίας τους, ούτε ήταν σε θέση να παραθέσει οποιεσδήποτε πληροφορίες για τις συνθήκες υπό τις οποίες το έκαψαν, καθώς και για τους λόγους που έγινε αυτό έκαψαν, δηλώνοντας απλά πως ενημερώθηκε για τον εμπρησμό του σπιτιού του από έναν εκ των συμμαθητών του, χωρίς να είναι σε θέση παραθέσει περαιτέρω πληροφορίες για τις περιστάσεις υπό τις οποίες πληροφορήθηκε για το εν λόγω συμβάν. Δια τούτο κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του αιτητή στερούνταν το βαθμό λεπτομέρειας και εξειδίκευσης που να δεικνύει μια αληθινή προσωπική εμπειρία. Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία σημειώθηκε ότι δεν εντοπίζεται κάτι ειδικώς σε σχέση μ’ αυτό σε διαθέσιμε πληροφορίες (ΠΧΚ), επιβεβαιώθηκαν όμως και πάλι περιστατικά βίας που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, καταστροφές περιουσιών, ενώ άμαχοι συνεχίζουν να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, αναζητώντας ασφάλεια σε δασώδεις περιοχές αλλά και γειτονικές κοινότητες. Σε σχέση με τις προσκομισθείσες φωτογραφίες, στην μια εκ των οποίων απεικονίζεται μια οικία, στη δε άλλη απεικονίζονται απομεινάρια μιας οικοδομής, επισημάνθηκε ότι οι φωτογραφίες μπορεί να απεικονίζουν οποιαδήποτε κατεστραμμένη οικοδομή υπό τις οποιεσδήποτε συνθήκες, καταλήγοντας πως τα εν λόγω τεκμήρια που προσκόμισε, δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, αφού δεν στοιχειοθετούν τον ισχυρισμό του αιτητή, ο οποίος, δεδομένης της έλλειψης εσωτερικής συνοχής, απορρίφθηκε.

Αναφορικά με τον 5^ο ουσιώδη ισχυρισμό σημειώθηκε πως ο αιτητής δήλωσε πως ζούσε με τους Ambazonians από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 2019 και πως τύγχανε εκπαίδευσης, κατονομάζοντας την ομάδα στην οποία ανήκε καθώς και το ψευδώνυμο που ο ίδιος είχε. Ωστόσο, διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν σε θέση να παραθέσει λεπτομερείς και συγκεκριμένες πληροφορίες αναφορικά με την εκπαίδευση που λάμβανε κατά την εν λόγω περίοδο που ανέφερε, αναφέροντας απλά ότι μάθαιναν πως να χρησιμοποιούν το όπλο και να το μεταφέρουν, χωρίς να μπορεί να αναλύσει περαιτέρω την εκπαίδευση που λάμβανε και να εξηγήσει πως μάθαιναν να χρησιμοποιούν όπλα. Επιπλέον, ως κρίθηκε, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να περιγράψει συγκεκριμένα τη δομή και τον τρόπο δράσης των Ambazonians, εφόσον ανέφερε γενικά ότι ζούσαν σε ένα ξύλινο κατάλυμα, χωρίς να αναφέρει περαιτέρω. Ομοίως δεν κατάφερε να παραθέσει λεπτομερείς και συγκεκριμένες πληροφορίες για την καθημερινότητα του και τον τρόπο ζωής στους θάμνους, ενώ όταν ρωτήθηκε σχετικά, ο αιτητής είπε γενικά ότι δεν υπήρχε δίκτυο ηλεκτροδότησης και ότι έπαιρναν νερό από το έδαφος, χωρίς να εξειδικεύει περαιτέρω. Υπό το φως των πιο πάνω, διαπιστώθηκε ότι οι δηλώσεις του αιτητή στερούνταν τον βαθμό λεπτομέρειας και εξειδίκευσης που να υποδεικνύει μια αληθινή προσωπική εμπειρία, και ως εκ τούτου, κρίθηκε ότι δεν υφίσταται εσωτερική αξιοπιστία όσον αφορά τα πιο πάνω. Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του ως άνω ισχυρισμού σημειώθηκε ότι δεν βρέθηκαν ΠΧΚ αναφορικά με τον τρόπο δράσης/λειτουργίας ομάδων Ambazonians, και, παρότι, γενικά, έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι δρουν στην Νοτιοδυτική περιφέρεια και την Βορειοδυτική περιφέρεια της χώρας, εντούτοις, δεδομένου ότι οι δηλώσεις του στερούνταν εσωτερικής συνοχής, ο ως άνω ισχυρισμός απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος.

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου και επί τη βάσει του ισχυρισμού που έχει γίνει αποδεκτός, ήτοι ότι του προφίλ του, κατόπιν ανασκόπησης της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή (Ngie - Βορειοδυτική Περιοχή), οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι, δεδομένου του προφίλ του, δεν υφίσταται εύλογη πιθανότητα να εκτεθεί σε κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής.

Συνεπεία των ως άνω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε απόφαση επιστροφής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του.

Στα πλαίσια των αγορεύσεων της η ευπαίδευτη συνήγορος του αιτητή, κάνοντας πλήθος αναφορών στο οικείο νομικό πλαίσιο και παραθέτοντας, μέσω παραπομπής (δις) στην απόφαση στην υποθ. αρ.353/20, ημ.25/11/22, της αδελφής μου δικαστού Κλεάνθους, πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής (ΠΧΚ), αναφέρει ότι δεν έγινε δέουσα έρευνα, δεν αξιολογήθηκε ορθά το αφήγημα του και τα ευρήματα επί της αξιοπιστίας των λεγομένων του είναι λανθασμένα και δεν αιτιολογούνται, δεδομένου ότι από διαθέσιμες ΠΧΚ, στις οποίες και οι καθ’ ων η αίτηση ανέτρεξαν, προκύπτει ότι τα όσα ανέφερε συνάδουν με διαθέσιμες πληροφορίες και εκ των οποίων δεικνύεται ότι ο αιτητής έχει βάσιμο φόβο δίωξης ή και σοβαρής βλάβης.

Οι καθ' ων η αίτηση αντέταξαν ότι τα ευρήματα τους – τόσο επί της αξιοπιστίας όσο και επί της μη ύπαρξης κινδύνου διώξεως ή και σοβαρής βλάβης είναι εύλογα, ορθά και απολύτως αιτιολογημένα, υπό το φως των ενώπιον τους στοιχείων, η δε προσβαλλόμενη απόφαση είναι νόμιμη, ως και η διαδικασία που ακολουθήθηκε, ορθή επί της ουσίας αλλά και πλήρως αιτιολογημένη.

Κατά τις διευκρινήσεις οι συνήγοροι των μερών αρκέστηκαν να υιοθετήσουν τα όσα στις αγορεύσεις τους είχαν καταγράψει.

Δεδομένου ότι οι άπαντες οι εδώ προωθούμενοι από τον αιτητή ισχυρισμοί συμπλέκονται άρρηκτα με την επί της ουσίας ορθότητα της επίδικης απόφασης, προχωρώ λοιπών με επί της ουσίας εξέταση της, εξ υπαρχής και επί όλων των ενώπιον μου στοιχείων, η οποία και τελείται σε κάθε περίπτωση (βλ. και Ε.Δ.Δ.Δ.Π. Αρ.107/2023, Q. B. T. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημ.11/02/25).

Προχωρώ λοιπόν σε αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, σελ.98 του εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.».

Στη σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρονται τα εξής:

«[Οι] δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […]

Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.» 

Ενόψει και κατ’ εφαρμογή και των ως άνω κατευθυντήριων γραμμών επί της αξιολόγησης αξιοπιστίας θα συμφωνήσω εδώ με τα ευρήματα επί του 2^ου, 3^ου, 4^ου και 5^ου ουσιώδους ισχυρισμού αλλά και την τελική κατάληξη των καθ’ ων η αίτηση, καθώς το σύνολο του αφηγήματος του αιτητή επί όλων των ουσιωδών ισχυρισμών παρουσιάζει καταφανή κενά, ελλείψεις σε εύλογα αναμενόμενες λεπτομέρειες και αοριστίες, ως και οι καθ’ ων η αίτηση τις έχουν εντοπίσει, οι οποίες πλήττουν μοιραία και αναπόφευκτα την εσωτερική συνοχή όλων ανεξαιρέτως των δηλώσεων του.

Επί των ως άνω συμφωνώ και υιοθετώ με όλα όσα καταγράφουν σχετικώς οι καθ’ ων η αίτηση στην επίδικη έκθεση (ερ.73-77), ως αυτά καταγράφονται πιο πάνω, στα πλαίσια της παρούσης, τα οποία δεν κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω εδώ, και στα οποία ολίγα έχω να προσθέσω. Ενδεικτικά σημειώνω ότι επ’ ουδενός των ισχυρισμών του ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να αναφέρει το ελάχιστο ψήγμα βιωματικού στοιχείου ή λεπτομέρειας, όπως τα συναισθήματα του όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο της μητέρας και του αδελφού του, ποιο ήταν το περιεχόμενο της κατ’ ισχυρισμό εκπαίδευσης που έλαβε από ομάδα των αποσχιστών, την καθημερινότητα του εκεί, τι απέγινε ο πατέρας του, πως ο ίδιος κατά τον χρόνο που έγιναν τα ως άνω διαβίωνε και που ακριβώς και γιατί θεωρεί ότι υπόκειται ο ίδιος κάποιο κίνδυνο λόγω της φυλάκισης του πατέρα του. Όλες οι ως άνω πτυχές του αφηγήματος του φέρουν σημαντικά κενά και βρίθουν ασαφειών, αοριστιών και στερούνται συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου. Σημαντικό δε θεωρώ και το ότι στην επίδικη έκθεση ο αιτητής είχε καταγράψει ότι η μητέρα του απεβίωσε στις 05/07/13, ακολούθως όμως, κατά τη συνέντευξη, δήλωσε ότι απεβίωσε τον Ιούλιο του 2017, χωρίς να θυμάται την ακριβή ημερομηνία (ερ.39 – 2Χ, 35 – 2Χ), αντίφαση την οποία θεωρώ σημαντική, αφού οι ως άνω ημερομηνίες απέχουν 4 έτη μεταξύ τους.

Στην απουσία δε περαιτέρω μαρτυρίας ενώπιον του Δικαστηρίου είναι η κατάληξη μου ότι τα κενά ως έχουν εντοπιστεί από τους καθ’ ων η αίτηση παραμένουν. Σημειώνω εδώ ότι παρότι θα θεωρούσα ενδεχομένως δικαιολογημένο να απουσιάζουν κατά τόπους ή για συγκεκριμένους ισχυρισμούς του αιτητή λεπτομέρειες ή βιωματικά στοιχεία, εντούτοις ο σωρευτικός αντίκτυπος της απουσίας αυτών επί του συνόλου των ισχυρισμών του δεν αφήνει περιθώρια για αποδοχή τους.

Των ως άνω λεχθέντων δεν παραγνωρίζω βεβαίως ότι τα λεγόμενα του αιτητή συνάδουν με διαθέσιμες πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής (ΠΧΚ), ως γενικές πληροφορίες για την κατάσταση ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, ως άλλωστε και οι καθ’ ων η αίτηση σημειώνουν.

Σχετικά με τα ως άνω εντοπίζω τα εξής.

Η Διεθνής Αμνηστία και το Human Rights Watch (HRW) κάνουν λόγο για μη τήρηση και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε εκτεταμένο βαθμό στα πλαίσια της κρίσης στις Αγγλόφωνες επαρχίες.[1]

Αναφορά της οργάνωσης Human Rights Watch εκδοθείσα το 2018, ήτοι το χρόνο που κατ’ ισχυρισμό έλαβαν χώρα τα περιστατικά, αναφέρει την ύπαρξη ισχυρών ενδείξεων ότι οι άμαχοι οι οποίοι εκλαμβάνονται ως συνεργαζόμενοι με την κυβέρνηση στοχοποιούνται από τους αποσχιστές για εκβιασμούς, βασανισμούς και δολοφονίες.[2] Βάσει αναφοράς του ανεξάρτητου ιδρύματος Bertelsmann Stiftung[3], οι αποσχιστές στοχοποιούν αμάχους μεταξύ άλλων ως αντίποινα για αποδιδόμενη συνεργασία με την κυβέρνηση.[4] Άρθρο της εφημερίδας The African Observer αναφέρει ότι οι ένοπλες ομάδες συχνά κατηγορούνται για δολοφονίες, απαγωγές ή και τραυματισμούς αμάχων, τους οποίους κατηγορούν ότι συνεργάζονται με τις αρχές του Καμερούν.[5]

Τα Ηνωμένα Έθνη σημειώνουν υπάρχουν « […] αναφορές για βίαιες ενέργειες που καταλήγουν σε καταστροφή νοσοκομείων, σχολείων και ολόκληρων χωριών στις εν λόγω περιοχές τις οποίες έχουν διαπράξει μη κυβερνητικές ένοπλες ομάδες και μέλη των ενόπλων δυνάμεων του κυβερνώντος κόμματος […]»[6],  ενώ το HRW, σε πρόσφατη Έκθεσή του, και η Διεθνής Αμνηστία επίσης αναφέρουν πως στις ενέργειες αυτές προβαίνουν τόσο κυβερνητικοί και μη κυβερνητικοί δρώντες[7].  Η γεωγραφική τους κατανομή αναφέρεται από τα Ηνωμένα Έθνη: «Στις ΝΔ και ΒΔ επαρχίες, υψηλά επίπεδα ανασφάλειας συνεχίζονταν. Η παρουσία κρατικών σωμάτων ασφαλείας – αστυνομία, χωροφυλακή, στρατός – είναι συγκεντρωμένη κατά μήκος των κύριων οδικών αρτηριών και στις πόλεις, ενώ οι μη κρατικές ένοπλες ομάδες εντοπίζονται κυρίως στις αγροτικές περιοχές.»[8].

Σε COI QUERY του EASO, ημ.14/06/21, αναφέρεται ότι ο εκτοπισμός πληθυσμού από τα σπίτια του είναι συχνό φαινόμενο λόγω της γενικευμένης βίας, οι οποίοι εκτοπισθέντες βρίσκουν συχνά καταφύγιο σε αγροτικές ή δασώδεις εκτάσεις κοντά στον τόπο διαμονής τους:

«According to OCHA 712 180 IDPs were within or displaced in the North-West and South-West regions as of March 2021. Violence in the aforementioned regions resulted in multiple population displacements and over 1 427 people were forced to flee their homes only in March 2021, seeking shelter and safety in nearby bushes, villages and towns. ⁷¹ More than 10 000 people, mainly in Menchum division in the North-West region, were forced to flee their villages in April 2021 and IDPs reached the number of 712 800.⁷² For the same reference period , a UNHCR map depicting the locations of UNHCR persons of concern mentions that as of April 2021 there were 1 032 942 internally displaced persons, the majority of whom seem to be situated in the Far North, North-West and South-West regions.⁷³ »[9]

Πηγές των Ηνωμένων Εθνών αναφέρουν τα εξής:

«Με την κλιμακούμενη βία ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις και τις μη-κρατικές ένοπλες ομάδες στις Νοτιοδυτικές και Βορειοδυτικές περιοχές τού Καμερούν κατά το 2019, ο άμαχος πληθυσμός είναι αντιμέτωπος με σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων […] μαζικό εκτοπισμό, επιθέσεις κατά περιουσιών, κάψιμο σπιτιών και χωριών, διαχωρισμός οικογενειών, απώλεια εγγράφων ταυτοποίησης, αυθαίρετη σύλληψη και κράτηση […] έλλειψη πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες που έχουν επηρεασθεί από την κρίση και σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (δολοφονίες, στρατολόγηση παιδιών, απαγωγές, έμφυλη βία, κ.ά. […] Επιθέσεις κατά χωριών, κάψιμο σπιτιών και δολοφονίες έχουν καταγραφεί.».[10]

Εκ των ως άνω δεν θα πρέπει να αμφισβητείται ότι όσα ανέφερε ο αιτητής στα πλαίσια του 2^ου, 3^ου, 4^ου και 5^ου ουσιώδους ισχυρισμού του συνάδουν με διαθέσιμες πληροφορίες, που δεικνύουν μια έκρυθμη κατάσταση, με συχνές ένοπλες συγκρούσεις, στα πλαίσια των οποίων καταγράφονται υψηλές απώλειες αμάχων και διώξεις αγγλόφωνων χωρίς κάποια νόμιμη αιτία, αυθαίρετες συλλήψεις, κρατήσεις, δολοφονίες, καθώς και πλήθος άλλων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από αμφότερες τις μαχόμενες πλευρές.

Όμως εν προκειμένω η καταφανής έλλειψη εσωτερικής συνοχής των λεγομένων του, ως ανωτέρω εξηγώ, δεν μπορεί να υπερκερασθεί από το ότι – ως γενικές πληροφορίες -  επιβεβαιώνεται ότι συμβάντα ως αυτά που ο αιτητής εδώ περιγράφει λαμβάνουν χώρα στο Καμερούν. Σημειώνω ότι αν το ότι συνάδει μια πληροφορία που δίδει ένας αιτητής με ΠΧΚ θεωρείτο αρκετό από μόνο του ώστε να ανατραπεί ένα εύρημα περί παντελούς ελλείψεως εσωτερικής συνοχής, θα οδηγούσε σε αποδοχή ισχυρισμών που στερούνται κάθε ψήγματος βιωματικού στοιχείου αλλά και εύλογα αναμενόμενων λεπτομερειών και θα απέληγε τελικώς, θεωρώ, σε «αφελή και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης» (βλ. ανωτέρω απόσπασμα από εγχειρίδιο EASO). Ως εξάλλου στο ίδιο εγχειρίδιο, σελ.97, αναφέρεται «[…] είναι αναγκαία η επαγρύπνηση για καταστάσεις στις οποίες ορισμένοι αιτούντες μπορεί να προσαρμόσουν τους ισχυρισμούς τους ώστε να είναι συνεπείς με συναφείς ΠΧΚ, οι οποίες κατά την άποψή τους θα στηρίξουν την αίτησή τους.» Στη σελ.131 τονίζεται σχετικώς ότι «[η] γενικευμένη προσβασιμότητα πολλών πηγών ΠΧΚ, μέσω του διαδικτύου ή άλλων μέσων ενημέρωσης, συνεπάγεται την ανάγκη οι δικαστικοί λειτουργοί να έχουν υπόψη τους την πιθανότητα ορισμένες αιτήσεις διεθνούς προστασίας να έχουν καταρτιστεί κατά τρόπο ώστε να είναι συνεπείς με τις συναφείς ΠΧΚ.»

Εν προκειμένω, στη βάση των ως άνω, είναι κατάληξη μου ότι τα όσα αναφέρει ο αιτητής συνιστούν επινοήματα του, προκειμένου να εντάξει το αφήγημα του στην κατάσταση που επικρατεί στη χώρα καταγωγής του. Δεδομένης όμως, ως και πιο πάνω εξηγώ, εδώ της σημαντικά τρωθείσας εσωτερικής συνοχής του αφηγήματος του οι ισχυρισμοί αυτοί δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί. Σε κάθε περίπτωση, εφόσον ο αιτητής έχει ενημερωθεί για το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης και τους λόγους που οι ισχυρισμοί του κρίθηκαν αναξιόπιστοι και εκπροσωπείται εδώ δεόντως από δικηγόρο της επιλογής του, θα μπορούσε βεβαίως, αν επιθυμούσε, να προσφέρει περαιτέρω μαρτυρία ή και στοιχεία προς διευκρίνηση των κενών και ελλείψεων που διαπιστώθηκαν, όμως ουδέν έπραξε επί τούτου και συνεπώς τα κενά παραμένουν και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αποδοχής των ισχυρισμών του αιτητή.

Σημειώνω εδώ – και πάλι σε συμφωνία με τους καθ’ ων η αίτηση – ότι οι φωτογραφίες που προσκόμισε ο αιτητής (ερ.43-44) ουδόλως μπορούν από μόνες τους, στην απουσία κάποιας απτής σύνδεσης των φωτογραφιών με τα όσα εξιστορεί περί του εμπρησμού του σπιτιού του αλλά και απουσίας, ως πιο πάνω εξηγώ, εσωτερικής συνοχής των λεγομένων του, να στοιχειοθετήσουν ή να ενισχύσουν τα όσα αναφέρει.

Σχετικά με την αξιολόγηση προσκομισθέντων εγγράφων, στο εγχειρίδιο «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», 2018, σελ.107-108, του EASO, αναφέρονται τα εξής:

«Το περιεχόμενο, η φύση και ο συντάκτης αφορούν το αν το έγγραφο είναι αξιόπιστο. Ένα έγγραφο μπορεί να είναι γνήσιο, υπό την έννοια ότι πρόκειται όντως για το έγγραφο ως το οποίο υποβάλλεται, αλλά το περιεχόμενό του ενδέχεται να είναι αναξιόπιστο και να μην τεκμηριώνει τις δηλώσεις του αιτούντος. Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι ένα έγγραφο είναι πλαστογραφημένο δεν σημαίνει ότι μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστο μόνο γι’ αυτόν τον λόγο. Το βάρος της απόδειξης της γνησιότητας και της αξιοπιστίας του εγγράφου το φέρει ο αιτών.

Ενδεχομένως να πρέπει να εξεταστούν παράγοντες όπως η εσωτερική συνέπεια, το επίπεδο λεπτομέρειας, η συνέπεια με άλλα αποδεικτικά στοιχεία, και ιδιαίτερα με τις ΠΧΚ, και το αν οι πληροφορίες προέρχονται από άμεση πηγή. Το ίδιο ισχύει και για πτυχές που αφορούν τον συντάκτη, τα προσόντα του, την αξιοπιστία των πληροφοριών στις οποίες βασίζεται το έγγραφο και τον σκοπό για τον οποίο συντάχθηκε.

[…]

Τα έγγραφα πρέπει να υποβάλλονται στον ίδιο βαθμό ελέγχου που υποβάλλονται και οι δηλώσεις του αιτούντος: οι αρχές που εφαρμόζονται στην αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων και αναφέρονται στην ενότητα 4.3 ανωτέρω δεν ισχύουν μόνο για τις δηλώσεις, γραπτές ή προφορικές, αλλά και για όλα τα έγγραφα που υποβάλλονται προς στήριξη της αίτησης ⁽³²⁴⁾. Τα έγγραφα δεν πρέπει να αξιολογούνται χωριστά, αλλά με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων. Σε κάθε περίπτωση, πριν από οποιαδήποτε αρνητική διαπίστωση, θα πρέπει να έχει παρασχεθεί στον αιτούντα η κατάλληλη ευκαιρία ώστε να δώσει εξηγήσεις ή να σχολιάσει τις σχετικές ανησυχίες.»

Εν προκειμένω, στη βάση των ως άνω κατευθυντήριων γραμμών, ενόψει της τρωθείσας εσωτερικής αξιοπιστίας των ισχυρισμών του αιτητή, και λαμβανομένου υπόψη του ότι δεν απεικονίζεται κάποιο πρόσωπο στις φωτογραφίες αυτές ή άλλο στοιχείο που να συνδέει αυτές με τα λεγόμενα του αιτητή, δεδομένης της συνολικής αποτίμησης και αξιολόγησης των αποδεικτικών στοιχείων δεν θεωρώ ότι μπορεί να αποδοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στις φωτογραφίες αυτές, τουλάχιστον όχι τέτοια που θα μπορούσε να υπερκεράσει εδώ τις καταφανείς ελλείψεις λεπτομερειών από το αφήγημα του αιτητή.

Ενόψει των ως άνω διαπιστώσεων μου απομένει μια επικαιροποιημένη επισκόπηση της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του (Ngie).

Σύμφωνα με τα πρόσφατα δεδομένα της βάσης δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project), ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έργο τη συλλογή, ανάλυση και χαρτογράφηση δεδομένων σχετικά με τις ημερομηνίες, τους δρώντες, τις τοποθεσίες, τους θανάτους και τους τύπους όλων των καταγεγραμμένων γεγονότων πολιτικής βίας και διαμαρτυρίας σε παγκόσμια κλίμακα, στη διάρκεια ενός έτους (Past year of ACLED Data) και συγκεκριμένα από τις 29/06/24 έως τις 27/06/25 στην επαρχία North West του Καμερούν, σημειώθηκαν συνολικά 602 περιστατικά ασφαλείας (313 θάνατοι), εκ των οποίων 414 κωδικοποιήθηκαν ως περιστατικά βίας κατά αμάχων (128 θάνατοι), 162 ως περιστατικά μαχών (171 θάνατοι), 14 ως περιστατικά εκρήξεων /απομακρυσμένης βίας (8 θάνατοι), 9 ως περιστατικά αναταραχών (4 θάνατοι) και 3 ως διαδηλώσεις (2 θάνατοι)[11]. Η περιοχή Ngie περιλαμβάνει τις κοινότητες Andek, Ndek. Bonatu, Ajei, Angai, Bonambufei, Menka και Nkon . Κατά την ίδια με την ως άνω περίοδο, στην κοινότητα Andek, σημειώθηκε 1 περιστατικό μάχης (1 θάνατος), 1 περιστατικό αναταραχής (κανένας θάνατος) και 1 περιστατικό βίας κατά αμάχων (κανένας θάνατος), στην κοινότητα Angai σημειώθηκε ένα περιστατικό μάχης (2 θάνατοι), στην κοινότητα Bonambufei σημειώθηκε ένα περιστατικό μάχης (1 θάνατος) και ένα περιστατικό βίας κατά αμάχων (κανένας θάνατος) και τέλος, στην κοινότητα Menka σημειώθηκαν 2 περιστατικά βίας κατά αμάχων (1 θάνατος). Ο πληθυσμός της North West περιοχής ανέρχεται περί τα 2 εκατομμύρια[12], της δε περιοχής Ngie περί της 20.000 κατοίκων [13].

Σημειώνω ότι στην ίδια βάση δεδομένων, κατά τους τελευταίους 12 μήνες (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης τις 18/07/25) στην επαρχία Nort-West Region, καταγράφηκαν συνολικά 402 περιστατικά ασφαλείας πολιτικής βίας (“Political violence” - περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες) από τα οποία επήλθε ο θάνατος 294 πολιτών.^[14] Τούτο δεικνύει ότι οι τάση ως προς τη συχνότητα περιστατικών ασφαλείας και ανθρώπινων απωλειών φαίνεται να είναι πτωτική.

Ως προς τα χρησιμοποιούμενα όπλα, ειδικά ως προς τη χρήση εκρηκτικών μηχανισμών οι οποίοι εκ φύσεως είναι δυνατό να επιφέρουν απώλειες αμάχων, οι πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής υποδεικνύουν την τάση αύξησης των επιθέσεων με τέτοια μέσα εκ μέρους των αυτονομιστών με στόχο τις δυνάμεις ασφαλείας από τις αρχές του 2021, με αμάχους επίσης να αποβιώνουν κατά τη διάρκεια των επιθέσεων αυτών. Η χρήση αυτών αναφέρεται ότι εξακολούθησε και το 2022.^[15]

Σύμφωνα  με πρόσφατες πληροφορίες σχετικά με τη γεωγραφική έκταση της διένεξης, σε μεγάλο βαθμό οι βιαιότητες περιορίζονται εντός των αγγλόφωνων περιοχών, κυρίως στη Βορειοδυτική Περιφέρεια παρά στη Νοτιοδυτική, ενώ οι αγροτικές περιοχές εμφανίζονται περισσότερο προσβεβλημένες συγκριτικά με τα αστικά κέντρα, τα οποία θεωρούνται περισσότερο ασφαλή, αν και προσβάλλονται και αυτές κατά τρόπο απρόβλεπτο από τις βιαιοπραγίες.^[16]

Είναι κατάληξη μου σταθμίζοντας τα ως άνω ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε, και στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει, παρότι υψηλή, δεν είναι του επιπέδου έντασης που απαιτείται προκειμένου να αποδοθεί συμπληρωματική προστασία, χωρίς τη συνδρομή και άλλων περιστάσεων στο πρόσωπο του αιτητή. Δεν παραγνωρίζω ότι στα περιστατικά ασφαλείας περιλαμβάνονται επιθέσεις σε άμαχο πληθυσμό και αδιακρίτως ασκούμενη βία, όμως δεν φτάνει σε επίπεδο, κατ’ αναλογία και του πληθυσμού της υπό κρίση περιοχής, ειδικά δε σε σχέση με την περιοχή Ngie, όπου αυτός διέμενε, που να συνηγορεί υπέρ της ύπαρξης «σοβαρής και προσωπικής απειλής» κατά του αιτητή  εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην υπό κρίση περιοχή, δεδομένου ότι, εφόσον το αφήγημα του απορρίφθηκε, δεν εντοπίζω ιδιαίτερες περιστάσεις που θα μπορούσαν να επιτείνουν τον κίνδυνο ειδικώς γι’  αυτόν, σε σύγκρισή με τον γενικό πληθυσμό εκεί, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» [17] (βλ. απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19, CF and DN).

Σχετικώς, στην απόφαση ΔΕΕ C-465/07, Elgafaji, ημ.17/02/09, σκέψη 35-39, λέχθηκαν τα εξής καθοδηγητικά:

«35. Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.

36. Η ερμηνεία αυτή, η οποία δύναται να διασφαλίσει ένα αυτοτελές πεδίο εφαρμογής στο άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, δεν αναιρείται από το γράμμα της εικοστής έκτης αιτιολογικής σκέψης, κατά το οποίο «οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη».

37. Συγκεκριμένα, μολονότι η αιτιολογική αυτή σκέψη σημαίνει ότι η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.

38. Ο εξαιρετικός χαρακτήρας της καταστάσεως αυτής επιρρωννύεται, επίσης, από το γεγονός ότι η οικεία προστασία είναι επικουρική, καθώς και από την οικονομία του άρθρου 15 της οδηγίας, καθόσον η βλάβη, της οποίας τον ορισμό δίνει το άρθρο αυτό υπό τα στοιχεία α΄ και β΄, πρέπει να εξατομικεύεται σαφώς. Μολονότι είναι αληθές ότι στοιχεία που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την εφαρμογή του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, υπό την έννοια ότι σε περίπτωση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ο ενδιαφερόμενος, όπως και άλλα πρόσωπα, εντάσσεται στον κύκλο των δυνητικών θυμάτων μιας αδιακρίτως ασκούμενης βίας, εντούτοις, η ερμηνεία της εν λόγω διατάξεως πρέπει να γίνεται λαμβανομένου υπόψη του συστήματος στο οποίο εντάσσεται, δηλαδή σε σχέση με τις λοιπές δύο περιπτώσεις που προβλέπει το άρθρο 15 και, επομένως, να ερμηνεύεται σε στενή συνάρτηση με την εξατομίκευση αυτή.

39. Συναφώς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.»

Δεν είναι θεωρώ τέτοια η περίπτωση εν προκειμένω, αφού δεν δεικνύεται η ύπαρξη μιας «εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο», δεδομένου του ότι οι αριθμοί περιστατικών ασφαλείας που καταγράφονται πιο πάνω αφορούν την ευρύτερη περιοχή Northwest, με έκταση πέραν των 17.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων[18], ειδικώς δε στην περιοχή Ngie, όπου βρίσκεται το χωριό του αιτητή, μόλις ένα περιστατικό ασφαλείας έλαβε χώρα κατά την ως άνω περίοδο.

Προς τα ως άνω λαμβάνω υπόψη και συνυπολογίζω ότι ο αιτητής είναι υγιής, ενήλικας, 28 ετών σήμερα, με σχετικά ικανοποιητική μόρφωση, τα οποία επιτρέπουν να θεωρηθεί ότι θα έχει τα κατάλληλα μέσα να βιοποριστεί και να μπορέσει να εξασφαλίσει στέγαση και τα προς το ζην, παρά τις όποιες αντιξοότητες ήθελε αντιμετωπίσει, δεδομένου και του ότι δεν εντοπίζω στοιχεία ευαλωτότητας, παρότι δεν παραγνωρίζω ότι δεν έχει εργαστεί στο παρελθόν. Σημειώνω εδώ ότι δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι, δεδομένου ότι έχει ζήσει όλη του τη ζωή στον τόπο διαμονής του, δεν θα μπορέσει να ζητήσει και να λάβει κάποια στοιχειώδη στήριξη κατά την επιστροφή του από φίλους ή και την ευρύτερη οικογένεια του, παρότι δεν έχει ερωτηθεί περαιτέρω επ’ αυτού στη συνέντευξη. Σημειώνω επίσης ότι, ως στην αιτ. σκέψη 35 της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ αναφέρεται, «[οι] κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη.»    

Σημειώνω δε ότι ουδεμία πλημμέλεια ή άλλη παρατυπία μπορώ να διαπιστώσω κατά την διαδικασία εξέτασης της αίτησης του αιτητή στη βάση της οικείας νομοθεσίας.

Έπεται λοιπόν ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο «καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» αλλά και ότι δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα αρ.3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €1000 υπέρ των καθ’ ων η αίτηση.

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.