ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: 4924/2024

 11 Αυγούστου, 2025

[Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

S.B.B., ARC XXXXXXXXX από το Κογκό και τώρα στο Παραλίμνι

Αιτητής

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου του Υφυπουργείου Μετανάστευσης και Διεθνούς Προστασίας

 

Καθ' ων η Αίτηση

Εμφανίσεις:

Α. Πλιάκα (κα) για Δ. Κυριάκου (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή.

Ε. Χατζηγιάννη (κα) & Λ. Νικολα (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα, Δικηγόρος για τους Καθ΄ ων η αίτηση.

Ο Αιτητής Παρών

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, επιστολής ημερομηνίας 29/11/24 (του κοινοποιήθηκε αυθημερόν), με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, ως άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερημένη κάθε έννομου αποτελέσματος και ως αποτέλεσμα πλάνης και κακής εφαρμογής του Νόμου και/ή ζητά απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία να του αναγνωρίζεται καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία στις 23/03/22, πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη του στις 08/11/24, σχετική έκθεση/εισήγηση ημερομηνίας 14/11/24 και αποφασίστηκε η απόρριψη της αίτησης στις 19/11/24, απόφαση που αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Η δικηγόρος του Αιτητή ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε καθ’ υπέρβαση και/ή κατάχρηση και/ή παράβαση διαδικασίας, είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και/ή το νόμο και ελλιπούς έρευνας και αντιβαίνει προς το Νόμο, το Σύνταγμα, τον περί Προσφύγων Νόμο, τις γενικές αρχές του Διοικητικού Δικαίου και τις Διεθνείς Συμβάσεις για τους πρόσφυγες.  Αποτελεί θέση της ότι δεν αξιολογήθηκαν ορθά οι ισχυρισμοί του και/ή δεν έγινε η δέουσα έρευνα, δεν αξιολογήθηκαν ορθά τα δεδομένα και οι παράμετροι του Νόμου και της νομολογίας ως προς το ότι είναι πιθανός και βάσιμος ο φόβος του για ενδεχόμενη μετέπειτα δίωξη στη χώρα καταγωγής. Τέλος, υποστηρίζει ότι με την επίδικη απόφαση, παραβιάζεται η αρχή της μη επαναπροώθησης (κατά παράβαση της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το καθεστώς των προσφύγων και το πρόσθετο πρωτόκολλο του 1967, ενώ υπάρχει και σχετική νομολογία από αποφάσεις του ΕΔΔΑ). Αποσύρθηκαν δε ρητώς οι ισχυρισμοί για αναρμοδιότητα αποφασίζοντος οργάνου.

 

Οι Καθ' ων η Αίτηση, υιοθέτησαν το περιεχόμενο της ένστασης και του διοικητικού φακέλου, αναφέροντας ότι ο Αιτητής απέτυχε να τεκμηριώσει ότι αντιμετώπιζε δίωξη στη χώρα καταγωγής του και/ή κρίθηκε αναξιόπιστος.  Ως υποστηρίζουν, δεν ενέπιπτε στο καθεστώς πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας.  Είναι η θέση τους ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας και είναι δεόντως αιτιολογημένη.

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Προτού το Δικαστήριο προβεί σε εξέταση λόγων ακύρωσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή όπως αυτοί προβάλλονται μέσω της συνηγόρου του στο δικόγραφο της προσφυγής, δεν αναπτύσσονται επαρκώς. Απλή επίκληση παραβίασης Νόμων και γενικών αρχών διοικητικού δικαίου, χωρίς οποιαδήποτε συγκεκριμενοποίηση δεν είναι αρκετή.  Η αιτιολόγηση νομικών σημείων είναι απαραίτητη για την εξέταση λόγων ακύρωσης από το Δικαστήριο, οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια, αναπόφευκτα επηρεάζει τη νομική τους βάση με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να κριθούν αναιτιολόγητοι και ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτίμησης. Ούτε μπορούν να γίνουν αποδεκτοί ισχυρισμοί που δεν εξειδικεύονται ή δεν αιτιολογούνται, διότι με αυτό τον τρόπο το Δικαστήριο, παρόλο που ασκεί και έλεγχο ουσίας, θα οδηγείτο σε συζήτηση σχεδόν οιουδήποτε θέματος κατά παράβαση των δικονομικών διατάξεων και του ρόλου που διαδραματίζουν στον καθορισμό των επίδικων θεμάτων και της διεξαγωγής της διοικητικής δίκης (Βλέπε Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, που εφαρμόζεται κατ’ αναλογία και από το παρόν Δικαστήριο - Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έως 2022 (3/2019), και των λεχθέντων στη Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Latomia Estate Ltd v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 533, Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598, επίσης - Ιωσηφίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα (1990) 3 Α.Α.Δ. 4599, Kadivari ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (1992) 4 Α.Α.Δ. 2924). Σημειώνεται δε, ότι λόγοι ακύρωσης που καταγράφονται στην προσφυγή, αλλά δεν έχουν αναπτυχθεί μέσω της γραπτής αγόρευσης θεωρείται, με βάση την πάγια νομολογία, ότι έχουν εγκαταλειφθεί.

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω που εφαρμόζονται και στην παρούσα υπόθεση, προχωρώ να εξετάσω μόνο τους λόγους ακύρωσης που καλύπτονται επαρκώς από τους νομικούς ισχυρισμούς του δικογράφου της προσφυγής και πληρούν τις προϋποθέσεις αιτιολόγησης.

 

Αναφορικά με τον ισχυρισμό για παραβίαση προνοιών του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023 (Ν.6(Ι)/2000) κατά την διενέργεια συνέντευξης, διαπιστώνω από τα στοιχεία του φακέλου του Αιτητή ότι ενημερώθηκε πλήρως από τον ερευνώντα λειτουργό για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του και κατά την συνέντευξη του έγιναν επαρκείς ερωτήσεις για να περιγράψει τους λόγους που υπέβαλε αίτημα ασύλου όπως επίσης και άλλα ζητήματα που αφορούν τις προσωπικές του περιστάσεις. Τηρήθηκε η νενομισμένη διαδικασία και του παραχωρήθηκε το δικαίωμα της δωρεάν βοήθειας διερμηνέα στη Lingala, μετά δε το πέρας αυτής ο λειτουργός/εξεταστής, ο διερμηνέας και ο Αιτητής υπέγραψαν κάθε σελίδα της συνέντευξης όπως επίσης στο τέλος του πρακτικού, βεβαιώνοντας πως όσα καταγράφηκαν αντικατοπτρίζουν επακριβώς τις δηλώσεις του (ερυθρά 35-23 του διοικητικού φακέλου στο εξής «ΔΦ»). Επομένως, δεν εντοπίζω οτιδήποτε παράτυπο, παράνομο και μεμπτό στην διαδικασία που ακολουθήθηκε που μπορεί να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης. Η διαδικασία της συνέντευξης ήτο σε πλήρη σύμπνοια με τα Άρθρα 13, 13^Α 18 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023 (Ν.6(Ι)/2000). Σε κανένα σημείο από τα πρακτικά της συνέντευξης υποδεικνύεται ότι δεν αντιλαμβανόταν την διαδικασία ή την οποιαδήποτε ερώτηση που θα μπορούσε, εξάλλου, να ζητήσει διευκρινίσεις από τον διερμηνέα (Βλέπε Abul Kalam ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 585).

 

Σε κάθε περίπτωση το Δικαστήριο, προχωρεί σε εξέταση των στοιχείων του ΔΦ του Αιτητή σε συνδυασμό με τους υπολειπόμενους λόγους ακύρωσης που αφορούν έλλειψη δέουσας έρευνας, αιτιολογίας και/ή κατ΄ ισχυρισμό πλάνης της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Μετά τη διενέργεια σχετικής συνέντευξης, ο λειτουργός εξετάζοντας τα όσα λέχθηκαν σε αυτήν, εντόπισε και αξιολόγησε δύο (2) ισχυρισμούς του Αιτητή. Αποδέχτηκε τον πρώτο ισχυρισμό του ως προς την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής του (ερυθρά 75 – 74, 35-32 ΔΦ) πλην όμως απέρριψε ως εσωτερικά αναξιόπιστο τον δεύτερο ισχυρισμό του ήτοι ότι κινδυνεύει από τον Υποδιοικητή της περιοχής Κονγο - Central, κατόπιν δηλώσεων του σε ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό που αφορούσαν την σύλληψη του πατέρα του από το εν λόγω πολιτικό πρόσωπο. Κατά την συνέντευξη, ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του ήταν μέλος της Υπηρεσίας Πληροφοριών της ΛΔΚ (Agence Nationale de Renseignements – ‘ANR’) και κατά την διάρκεια της υπηρεσίας του στο Matadi, περί το 2019, άρχισε να επικρίνει δημοσίως τον Διοικητή και Υποδιοικητή του Matadi, αναφορικά με αυθαίρετες συλλήψεις και ιδιοποιήσεις δημοσίων χρημάτων. Εξαιτίας αυτών των δηλώσεων ο πατέρας του συνελήφθη τον 10^ο/2020 μέχρι που δεν είχαν νέα του πλέον. Ο Αιτητής περί τον 10^ο/2021 αποφάσισε όπως συνεχίσει το έργο του πατέρα του κάνοντας δημόσιες τοποθετήσεις σε μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ως αποτέλεσμα, κατά τους ισχυρισμούς του, έλαβε τηλεφωνική απειλή ότι θα έχει την ίδια τύχη με τον πατέρα του και στη συνέχεια οι αρχές εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης εναντίον του. Συνεπώς, αποφάσισε να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του με την βοήθεια ενός φίλου του πατέρα του (ερυθρά 30 – 31 ΔΦ). Στη σχετική έκθεση/ εισήγηση καταγράφηκαν οι ασυνέχειες, η έλλειψη επάρκειας πληροφοριών, οι γενικότητες και οι αοριστίες στους ισχυρισμούς της. Ειδικότερα:

-                 Κρίθηκε ως μη ευλογοφανής και μη συνεκτικός ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι ο πατέρας του τοποθετήθηκε δημόσια εναντίον της τοπικής κυβέρνησης δεδομένης της μυστικότητας και εμπιστευτικότητας που διακατέχει τα μέλη της ANR (ερυθρό 53 – 46 ΔΦ).

-                 Δεν τεκμηρίωσε τον ισχυρισμό του ότι ο Διοικητής και Υποδιοικητής σχετίζονταν με τη σύλληψη του πατέρα του ούτε και επεξήγησε τις συνθήκες υπό τις οποίες ο πατέρας του συνελήφθη (ερυθρό 27 – 2Χ – 6Χ ΔΦ).

-                 Tο κίνητρο του για να συνεχίσει το έργο του πατέρα του θέτοντας τον εαυτό του σε κίνδυνο, ήτοι η κακή ψυχολογική κατάσταση της μητέρας του (ερυθρό 28 – 8Χ,9Χ και 29 – 5Χ ΔΦ) κρίθηκε ως μη ευλογοφανές.

-                 Αναμενόταν από τον Αιτητή να λάβει μέτρα προστασίας ενόσω βρισκόταν στην χώρα καταγωγής του (ερυθρό 25 – 1Χ – 4Χ ΔΦ).

-                 Παρουσιάζεται ασυνέπεια στις αναφορές του περί του φορέα δίωξης εφόσον δεν τεκμηρίωσε τους ισχυρισμούς του ότι τα απειλητικά τηλεφωνήματα  που έλαβε (ερυθρά 29 – 6Χ και 26 – 2Χ – 7Χ ΔΦ) ή οι επισκέψεις αγνώστων ανδρών στο σπίτι του (ερυθρά 30 – 6Χ - 8Χ και 29 – 7Χ ΔΦ) προήλθαν ή σχετίζονταν με τον Διοικητή και Υποδιοικητή του Kongo – Central.

-                 Δεν παρείχε επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με την δημόσια έκθεση του στα μέσα μαζικής ενημέρωσης στα οποία εμφανίστηκε (ερυθρό 28 – 9Χ – 11Χ, ερυθρό 27 – 7Χ – 12Χ και ερυθρό 24 – 8Χ ΔΦ) και υπέπεσε σε αντίφαση καθ’ ότι ανέφερε διαφορετικά ονόματα ραδιοσταθμών κατά την αίτηση και κατά την συνέντευξη του αποδίδοντας το λάθος σε άγχος (ερυθρά 28 – 10Χ και 26 – 9Χ ΔΦ).

-                 Παρουσιάστηκε αντίφαση καθ’ ότι δεν επεξήγησε πως, ενώ ήταν καταζητούμενο άτομο, κατάφερε να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του με νόμιμο τρόπο δίχως να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα (ερυθρό 31 – 2Χ, 3Χ ΔΦ).

-                 Ο Αιτητής υπήρξε αντιφατικός και σε σχέση με το ένταλμα σύλληψης καθ’ότι ενώ αρχικά δήλωσε ότι εκκρεμεί εναντίον του, το έχει στην κατοχή του και μπορεί να το προσκομίσει, ακολούθως ισχυρίστηκε ότι πρόκειται για ‘search notice’ και πως εκδόθηκε αφότου εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του (ερυθρά 31 – 6Χ – 9Χ, 30 – 3Χ, 24 – 1Χ – 5Χ ΔΦ).

-                 Όσον αφορά στην έκδοση διαβατηρίου δήλωσε ότι το εξέδωσε τον Απρίλιο του 2021, κατόπιν των προβλημάτων που αντιμετώπισε, ωστόσο, στην συνέχεια ανέφερε ότι τα προβλήματα του ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2021, χωρίς να παράσχει ικανοποιητικές εξηγήσεις για την χρονική ανακολουθία (ερυθρό 33 – 3Χ, 4Χ, ερυθρό 25 – 5Χ, 6Χ και ερυθρό 24 – 6Χ – 8Χ ΔΦ).

 

Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας ο λειτουργός ανέτρεξε σε πηγές αναφορικά με τον Atou Matubuana, σύμφωνα με τις οποίες η θητεία του διακόπηκε τον 09^ο/2021 για υπεξαίρεση και ένα ευρέως δημοσιοποιημένο σκάνδαλο που αφορούσε τον υποδιοικητή του. Επίσης, εντοπίστηκαν πληροφορίες για τον Justin Luemba,  ο οποίος είχε διοριστεί προσωρινός διοικητής του Kongo Central περί τον 9^ο/2021 και στην συνέχεια τον υποδέχτηκε εκλεχθείς κυβερνήτης περί το 2022. Συνεπώς, κατά τον λειτουργό, ο λόγος για τον οποίο ο Αιτητής εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του έπαυσε να υφίσταται.  Συνεπώς ο ισχυρισμός απορρίφθηκε στο σύνολο του. Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, στη βάση του μοναδικού αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή, με αναφορά στις προσωπικές περιστάσεις και πληροφορίες αναφορικά με την χώρα καταγωγής του Αιτητή, κατά τα οποία διαπιστώθηκε ότι δεν υφίστανται βάσιμοι λόγοι δίωξης ή πραγματικού κίνδυνου σοβαρής βλάβης άμα τη επιστροφή του στη Κινσάσα, στη ΛΔΚ. Κατά την νομική ανάλυση, καταγράφηκε ότι ο Αιτητής δεν θα μπορούσε να ενταχθεί στο καθεστώς του πρόσφυγα.

 

Μετά από συνολική αξιολόγηση της γενικότερης αξιοπιστίας του Αιτητή, των όσων τέθηκαν ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου υπό μορφή δηλώσεων διαπιστώνω ότι η αξιοπιστία του επί του πιο πάνω σημείου του αιτήματος του, δεν τεκμηριώνεται. Η πλήρης εικόνα που διαμορφώνεται μέσω των στοιχείων του φακέλου του, κατόπιν ορθολογικής ανάλυσης και δίκαιης στάθμισής τους^[1], επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα του λειτουργού. Το αφήγημα του εμπεριέχει δηλώσεις που ελλείπουν βιωματικά στοιχεία και ευλογοφάνεια που να τεκμηριώνουν προσωπική εμπλοκή και δίωξη. Δεν παρείχε κάθε διαθέσιμη βοήθεια στον εξεταστή για τη διαπίστωση των στοιχείων της υπόθεσής του, ούτε τεκμηρίωσε για κάθε ένα ξεχωριστά από τα περιστατικά που ισχυρίστηκε ότι έζησε, ούτε τεκμηρίωσε τους ισχυρισμούς του με επαρκή λεπτομέρεια (Βλέπε Άρθρο 18 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000), βλέπε επίσης Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων, Μάρτιος 2015, σελ.11 και Evidence and credibility assessment in the context of the Common European Asylum System της EUAA, February 2023, σελ.57-72, 103-112, 120-131, § 205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Ούτε θα μπορούσε να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας το οποίο δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντα (Βλέπε §204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Θα αναμενόταν για ένα τόσο σοβαρό γεγονός, στο οποίο στηρίζεται ο πυρήνας του αιτήματος του να είναι σταθερός στις απαντήσεις του, να είναι σε θέση να παρουσιάσει χρονική συνάφεια και επαρκή περιγραφή του αφηγήματος του. Η μη ύπαρξη βιωματικών στοιχείων αποδυναμώνουν σημαντικά τους δείκτες αξιοπιστίας του στο σύνολό τους. Δεν προκύπτει, επομένως, να συντρέχουν στο πρόσωπο του εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια που μπορούν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης (§37-38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Υπάρχουν δε επί της έκθεσης-εισήγησης εκτεταμένες καταγραφές του λειτουργού ως προς τα ευρήματα αναξιοπιστίας του Αιτητή ως επίσης και εκτενείς παραπομπές σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σε σχέση με το τί επικρατεί στην χώρα καταγωγής, τα οποία ουδόλως αμφισβητήθηκαν επαρκώς κατά την δικαστική διαδικασία από τον συνήγορο του και/ή ούτε κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία υπέδειξε σημεία επί της συνέντευξης ή της έκθεσης/εισήγησης που να τεκμηριώνουν ελλιπή υπό τις περιστάσεις έρευνα της αρμόδιας αρχής κατά την αξιολόγηση των ισχυρισμών του, ούτε προσκομίστηκε οποιαδήποτε μαρτυρία για αξιολόγηση και/ή για να ενισχυθεί το αίτημα του. Συνεπώς, από τα στοιχεία που τέθηκαν τόσο ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου όσο και του Δικαστηρίου ο Αιτητής απέτυχε να τεκμηριώσει ότι σε περίπτωση επιστροφής του, υπάρχει κίνδυνος δίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, συνεπώς, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000).

 

Ως προς το εάν η περίπτωση του Αιτητή εμπίπτει στις προϋποθέσεις παροχής καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, ο λειτουργός εξέτασε κατά πόσο θα υπόκειτο σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής σε οποιαδήποτε τέτοια σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη ως προσδιορίζεται στο Άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000) και κατέληξε ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υφίστατο (ερυθρό 67 - 66 ΔΦ). Ουδείς εκ των ισχυρισμών που πρόβαλε τεκμηρίωνε την ύπαρξη ουσιωδών λόγων ώστε να θεωρείτο ότι ο ίδιος προσωπικά, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, θα υποβαλλόταν σε κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, βάσει του Άρθρου 15, εδάφια (α) και (β), της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ^[2] που αντιστοιχεί στο Άρθρο 19(2), εδάφια (α) και (β), του περί Προσφύγων Νόμου2000 έως 2023, (Ν. 6(Ι)/2000). Ειδικά δε ως προς το σκέλος της διακινδύνευσης λόγω βίας ασκούμενης αδιακρίτως σε καταστάσεις ένοπλης σύρραξης, ο λειτουργός σημείωσε ότι βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιωνόταν ότι στην περιοχή του Αιτητή δεν παρατηρούνταν συνθήκες ένοπλων συγκρούσεων. Σημειώνεται ότι, ο ίδιος σε κανένα στάδιο της διαδικασίας αξιολόγησης της αίτησής του ανέφερε ότι κινδύνευε λόγω ένοπλης σύρραξης στη χώρα του, ενώ από αναθεωρημένη έρευνα του Δικαστηρίου σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης ανευρέθηκε ότι δεν δραστηριοποιούνται μη κρατικοί ένοπλοι φορείς στην Κινσάσα, αλλά μόνον στις ανατολικές περιοχές της ΛΔΚ ^[3], ενώ από τη βάση δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project) προκύπτει ότι τα περιστατικά  ασφαλείας που αφορούν συνολικά την επαρχία της Κινσάσα παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα^[4]  (ως και τα συμπεράσματα του λειτουργού), έτσι ώστε η κατάσταση στην εν λόγω περιοχή να μην μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένοπλη σύρραξη επιφέρουσα συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας. Ως εκ τούτου, παρέλκει περαιτέρω διερεύνηση των προσωπικών του περιστάσεων για λόγους εφαρμογής της «αναπροσαρμοσμένης κλίμακας» όπως αυτή απορρέει από τη Νομολογία του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης^[5]. Εξάλλου, ούτε τα ατομικά χαρακτηριστικά και στοιχεία του Αιτητή, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι με την επιστροφή του στον τόπο διαμονής, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη.

 

Με βάση όλα τα ανωτέρω δεν διαπιστώνω ελλιπή έρευνα αλλά ούτε πλάνη περί το νόμο και των πραγματικών δεδομένων που λήφθηκαν υπόψη από την Υπηρεσία Ασύλου κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης (Βλέπε Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 ). Η επάρκεια της αιτιολογίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα πραγματικά και νομικά περιστατικά της υπόθεσης, ενώ η αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης συμπληρώνεται και/ή αναπληρώνεται μέσα από τα στοιχεία του φακέλου του Αιτητή ήτοι της έκθεσης/εισήγησης του λειτουργού η οποία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της απόφασης του εξουσιοδοτημένου από τον Υπουργό Εσωτερικών αρμόδιου λειτουργού, όπως επίσης και από το σύνολο της όλης διοικητικής ενέργειας με αποτέλεσμα να καθίσταται εφικτός ο δικαστικός έλεγχος (Βλέπε Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ.270). Συνεπώς, η προσβαλλόμενη απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ότι ο Αιτητής δεν πληροί τις προϋποθέσεις του δικαιολογημένου φόβου δίωξης και/ή να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη ήταν εύλογα επιτρεπτή υπό τις περιστάσεις.

 

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται με €1300 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση.

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.