ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: 144/2025

23 Σεπτεμβρίου, 2025

[Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

1.    M.S.

2.    A.M.S. (son)

Αιτητές

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

Εμφανίσεις:

Αιτητές Παρόντες

Μ. Βασιλείου (κα) για Ι.Α. Γεωργίου (κος), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα, Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση.

Π. Χαραλάμπους (κος) για πιστή μετάφραση από τα Αγγλικά στα Ελληνικά και αντίστροφα.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την παρούσα προσφυγή οι Αιτητές προσβάλλουν την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, επιστολής ημερομηνίας 23/12/24, η οποία τους κοινοποιήθηκε 10/01/25, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η Αιτήτρια 1 υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία στις 22/09/21. Στις 12/11/24  πραγματοποιήθηκε η προσωπική συνέντευξη της και στις 17/12/24 εκδόθηκε η σχετική έκθεση/εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού, με την οποία εισηγείτο την απόρριψη του αιτήματός της. Ο εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ενέκρινε την εισήγηση στις 23/12/24, αποφασίζοντας παράλληλα την επιστροφή της Αιτήτριας στη Σιέρα Λεόνε,  απόφαση που αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Κατά την ακρόαση της υπόθεσης η Αιτήτρια 1, η οποία χειρίζεται την προσφυγή αυτοπροσώπως,  υιοθέτησε τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της και προβάλλει ότι κατάγεται από την Σιέρα Λεόνε και έφυγε λόγω των απειλών από την οικογένεια του πρώην συντρόφου της. Πρόσθεσε ότι έχει ένα μωρό, το οποίο έχει συνηθίσει να ζει στην Κύπρο και δεν μπορεί να επιστρέψει στη χώρα της μαζί του επειδή κινδυνεύει η ζωή της. Λόγω των απειλών που αντιμετώπιζε από την οικογένεια του πρώην συντρόφου της  είναι πιθανό να αντιμετωπίσει δίωξη ή σοβαρή βλάβη. Από την πλευρά τους οι Καθ’ ων η Αίτηση, εμμένουν στην θέση ότι η Αιτήτρια 1 είναι αναξιόπιστη στους ισχυρισμούς της, δεν θα μπορούσε να της αναγνωριστεί οποιοδήποτε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη τα όσα υποστηρίζονται από την Αιτήτρια 1, αυτά που απάντησαν οι Καθ΄ ων η αίτηση, του περιεχομένου του διοικητικού φακέλου (στο εξής «ΔΦ») και αντλώντας τις εξουσίες που ορίζονται στο Άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2023 (Ν. 73(I)/2018), προχωρεί να εξετάσει την ουσία του αιτήματος της.

 

Μετά από ενδελεχή έλεγχο των πρακτικών της συνέντευξης διαπιστώνεται ότι ο εξεταστής της υπόθεσης – λειτουργός ενημέρωσε πλήρως την Αιτήτρια 1 για τα δικαιώματα και υποχρεώσεις της και κατά την διάρκεια της συνέντευξης της έθεσε διάφορα ερωτήματα για να καλύψει τους λόγους που την οδήγησαν να εγκαταλείψει την χώρα της και να υποβάλει αίτηση ασύλου, της διαβάστηκαν όσα καταγράφηκαν στη συνέντευξη και επιβεβαίωσε πως αυτά αντικατοπτρίζουν επακριβώς τις δηλώσεις της. Η δε διαδικασία εξέτασης της αίτησης ασύλου της διενεργήθηκε σε πλήρη σύμπνοια με τις διατάξεις των Άρθρων 13, 13Α  και 18 περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023 (Ν. 6(Ι)/2000), αλλά και με βάση τα κριτήρια και/ή προϋποθέσεις που τηρούνται κατά την εξέταση αίτησης ασύλου. Δεν εντοπίζω οτιδήποτε παράτυπο, παράνομο και μεμπτό στην διαδικασία που ακολουθήθηκε που μπορεί να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης. Διενεργήθηκαν εκτενείς ερωτήσεις, τόσο κλειστού όσο και ανοικτού τύπου, όπως επίσης και διευκρινιστικές ερωτήσεις για να μπορεί η ενδιαφερόμενη να τοποθετηθεί στα βιώματα και τις εμπειρίες της.

 

Ως προς τα προσωπικά της στοιχεία, η Αιτήτρια 1 δήλωσε ότι γεννήθηκε το 2001 στην πόλη Freetown, της Σιέρα Λεόνε και συγκεκριμένα στην περιοχή New England Ville, όπου διέμενε μέχρι το 2020 που απεβίωσε ο πατέρας της. Έπειτα, μετακινήθηκε στην περιοχή Wilbelfolce Barracks, όπου διέμενε στο σπίτι του θείου της μέχρι την αναχώρησή της από τη Σιέρα Λεόνε τον Μάρτιο του 2021. Αναφορικά με την πατρική της οικογένεια, οι γονείς της απεβίωσαν, η μεν μητέρα της το 2010 από φυσικά αίτια, ο δε πατέρας της το 2019 από ασθένεια, έχει τέσσερα αδέλφια μικρότερά της, ενώ διατηρεί επικοινωνία με τις μικρότερες αδερφές της. Είναι μητέρα ενός ανήλικου αγοριού (Αιτητής 2), γεννηθείς στις 27/02/22. Είναι υγιής, και έχει υποστεί Ακρωτηριασμό Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων (ΑΓΓΟ- FGM) σε ηλικία 11 ετών, αλλά όπως η ίδια ανέφερε δεν κινδυνεύει με επανάληψη αυτής της πρακτικής. Είναι απόφοιτη δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα της, την οποία ολοκλήρωσε το 2019 και έπειτα απασχολήθηκε στην επιχείρησή της που αφορούσε εμπόριο τροφίμων. Αναφορικά με τη θρησκεία της είναι μουσουλμάνα, ενώ δήλωσε ότι ομιλεί αγγλικά και krio. Εγκατέλειψε τη χώρα της αεροπορικώς στις 18/03/21, χωρίς να αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα. Με την αίτησή της για διεθνή προστασία ισχυρίστηκε πως εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της εξαιτίας διάφορων απειλών και επιθέσεων από την οικογένειά της και την οικογένεια του αρραβωνιαστικού της, που ήθελε να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο του γιου τους από την ίδια. Συγκεκριμένα, ο θείος της ήθελε η Αιτήτρια 1 να παντρευτεί έναν πλούσιο ξάδερφό της, κάτι με το οποίο διαφωνούσε, επειδή είχε αρραβωνιαστικό και ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές της. Τότε, ο θείος της είπε ότι δεν ήθελε να παντρευτεί αυτόν τον πλούσιο ξάδερφό της επειδή είχε τον αρραβωνιαστικό της και για αυτό πήγε στην οικογένεια του αρραβωνιαστικού της και προειδοποίησε τον γιο τους να μείνει μακριά της. Η διαμάχη αυτή και οι απειλές συνεχίστηκαν μεταξύ τους, μέχρι που ο αρραβωνιαστικός της Αιτήτριας 1 πέθανε ξαφνικά από έμφραγμα, το οποίο η οικογένειά του ισχυρίστηκε ότι προκάλεσε η δική της οικογένεια με τη χρήση μαύρης μαγείας. Έτσι, η οικογένεια του αρραβωνιαστικού της είπε ότι θα πάρει εκδίκηση από την ίδια για τον θάνατο του γιου τους και θα την σκοτώσουν (ερυθρό 1 ΔΦ).  Κατά την προσωπική της συνέντευξη επανέλαβε τους ισχυρισμούς της σχετικά με τον οικογενειακό γάμο που ήθελε για την ίδια ο θείος της μετά τον θάνατο του πατέρα της. Η ίδια ήταν εναντίον του γάμου αυτού που ήθελε ο θείος της για εκείνη, επειδή οι οικογενειακοί γάμοι είναι πολύ κακοποιητικοί. Πρόσθεσε ακόμα, ότι ο αρραβωνιαστικός της έπαθε έμφραγμα και πέθανε το 2020 και η οικογένεια του αρραβωνιαστικού της πίστευε ότι ο θείος της ευθυνόταν για τον θάνατό του γιου τους, επειδή ο θείος της την πίεζε να παντρευτεί κάποιον άλλον (ερυθρό 40 ΔΦ). Τέλος, σχετικά με το μελλοντικό της φόβο, η Αιτήτρια 1 δήλωσε ότι, σε περίπτωση επιστροφή της στη Σιέρα Λεόνε με ένα μωρό, θα είναι πολύ δύσκολα επειδή δεν έχει κανέναν εκεί που να τη βοηθήσει, ενώ πρόσθεσε ότι και τα αδέρφια της περιμένουν από αυτή βοήθεια (ερυθρό 37 ΔΦ). Στη συνέχεια, ο λειτουργός έθεσε στην Αιτήτρια 1 διευκρινιστικές ερωτήσεις αναφορικά με τους ισχυρισμούς της. Ερωτηθείσα πότε ο θείος της τής ανακοίνωσε ότι είχε κανονίσει τον γάμο για εκείνη, η Αιτήτρια 1 δήλωσε ότι δε θυμάται. Επίσης, δε θυμόταν ούτε την ημερομηνία που επρόκειτο να γίνει ο γάμος αυτός, καθώς όπως δήλωσε η ακριβής ημερομηνία του γάμου δεν είχε ακόμα καθοριστεί. Κληθείσα να περιγράψει τον άντρα τον οποίον ο θείος της ανάγκαζε να παντρευτεί, παρέθεσε ότι επρόκειτο για έναν ξάδερφό της, ο οποίος ήταν μεγαλύτερος από την ίδια, ενώ πρόσθεσε ότι δεν γνώριζε τους λόγους για τους οποίους αυτός ο ξάδερφός της επέλεξε να την παντρευτεί. Αναφορικά με τη δική της άρνηση να παντρευτεί τον άντρα αυτόν, δήλωσε ότι δεν ήθελε να παντρευτεί κάποιον από την οικογένειά της γιατί δεν υπήρχε αγάπη μεταξύ τους. Παρέθεσε ακόμα ότι μετά την άρνησή της αυτή, ο θείος της θύμωσε πολύ και την απείλησε ότι θα τη σκοτώσει. Πρόσθεσε δε, ότι δεν απευθύνθηκε στην αστυνομία για να καταγγείλει τις απειλές αυτές που δέχτηκε από τον θείο της, καθώς δεν επρόκειτο για σεξουαλική παρενόχληση. Ερωτηθείσα να εξηγήσει πώς γίνεται μετά από τις απειλές που έλαβε από τον θείο της να συνέχισε να διαμένει στη χώρα για 4 μήνες χωρίς να της συμβεί τίποτα, η Αιτήτρια 1 παρέθεσε ότι μετά τις απειλές αυτές έφυγε από το σπίτι του θείου της και πήγε να μείνει με τον αρραβωνιαστικό της, κι έπειτα πήγε στο χωρίο που έμεναν τα αδέρφια της και έμεινε μαζί τους για 2 μήνες. Κληθείσα να εξηγήσει γιατί αρχικά ανέφερε ότι μετά τον θάνατο του πατέρα της έμεινε μόνο στο Wilbelforce, ενώ έπειτα δήλωσε ότι διέμεινε για 2 μήνες και στο χωριό που ζούσαν τα αδέρφια της, η Αιτήτρια 1 προσδιόρισε ότι αυτοί οι δύο μήνες που διέμεινε στο χωριό με τα αδέρφια της, ήταν η μοναδική φορά που έφυγε από το Wilbelforce. Περαιτέρω, η Αιτήτρια 1 προσδιόρισε ότι ο αρραβωνιαστικός της πέθανε στις 28 Νοεμβρίου 2020 σε ηλικία 23 ετών. Αναφορικά με τον τρόπο που η ίδια πληροφορήθηκε τον θάνατό του, περιέγραψε ότι το πρωί ήρθε η οικογένειά του από το νοσοκομείο στο σπίτι κλαίγοντας και η αδερφή του τής είπε ότι ο αρραβωνιαστικός της είχε πεθάνει. Τότε, ξαφνιάστηκε πολύ, επειδή μέχρι το προηγούμενο βράδυ που μιλούσαν, ήταν απολύτως υγιής. Πρόσθεσε ακόμα, ότι η οικογένεια του αρραβωνιαστικού της κατηγόρησε τον θείο της για τον θάνατο του γιου τους και όταν ο θείος της το έμαθε θύμωσε πολύ. Ερωτηθείσα αν η ίδια έλαβε απειλές λόγω του θανάτου του αρραβωνιαστικού της, η Αιτήτρια 1 αποκρίθηκε θετικά, προσθέτοντας ότι έλαβε απειλές από την οικογένειά του, η οποία της έλεγε ότι αυτή ευθύνεται για τον θάνατο του γιου τους. Πρόσθεσε ακόμα, ότι δεν της συνέβη τίποτα άλλο σχετικά με τις απειλές αυτές (ερυθρό 37-38 ΔΦ).

 

Ο λειτουργός στο πλαίσιο της έκθεσης-εισήγησής του εντόπισε τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς, ο πρώτος αναφορικά με τα προσωπικά στοιχεία/προφίλ της Αιτήτριας 1, ο δεύτερος σχετικά με τον εξαναγκαστικό γάμο της Αιτήτριας 1 από τον θείο της (αδερφός του πατέρα της) και ο τρίτος σχετικά με τις απειλές που δέχτηκε από συγγενικά πρόσωπα του συντρόφου της μετά τον θάνατό αυτού. Ο μεν πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός. Απορρίφθηκε, όμως, ο ισχυρισμός της ότι ο αδερφός του πατέρα της την εξανάγκασε σε γάμο, στη βάση του ότι οι δηλώσεις της δεν ήταν ικανοποιητικές και επαρκείς, αλλά υπέπεσε σε αντιφάσεις και δεν υπήρχε το προσωπικό στοιχείο. Ειδικότερα, ο λειτουργός έκρινε ότι όταν η Αιτήτρια 1 ρωτήθηκε πότε της ανακοίνωσε ο θείος της ότι επρόκειτο να την παντρέψει, δεν παρείχε κάποια απάντηση, λέγοντας ότι δε γνωρίζει. Κληθείσα έπειτα να προσδιορίσει την ημερομηνία κατά την οποία ήταν προγραμματισμένος ο γάμος αυτός, η Αιτήτρια 1 ξανά δεν παρείχε κάποια απάντηση, λέγοντας ότι δε γνωρίζει. Παρουσιάζεται έλλειψη ευλογοφάνειας στους ισχυρισμούς της, ενώ θα ήταν λογικά αναμενόμενο η Αιτήτρια 1 να είναι σε θέση να παραθέσει πληροφορίες που σχετίζονται με τον πυρήνα του αιτήματός της. Στη συνέχεια, ερωτηθείσα πώς είναι δυνατό να μη θυμάται μια τόσο σημαντική πληροφορία, η Αιτήτρια 1 αποκρίθηκε ότι επρόκειτο για συνοικέσιο και ότι η ημερομηνία του γάμου δεν είχε ακόμα προσδιοριστεί. Υπέπεσε δηλαδή σε αντίφαση, καθώς ενώ αρχικά είχε δηλώσει ότι δεν γνωρίζει την ημερομηνία που ήταν προγραμματισμένη η τέλεση του γάμου, έπειτα δήλωσε ότι δεν έχει οριστεί ακόμα η ημερομηνία του γάμου. Περαιτέρω, έλλειψη επαρκών πληροφοριών και απουσία προσωπικού στοιχείου παρουσιάζεται στους ισχυρισμούς της Αιτήτριας 1. Κληθείσα να παράσχει περισσότερες πληροφορίες για τον άνθρωπο με τον οποίο θα γινόταν ο εξαναγκαστικός αυτός γάμος, αποκρίθηκε γενικόλογα ότι ο άντρας αυτός ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία, χωρίς όμως να παραθέσει περαιτέρω λεπτομέρειες, όπως επίσης δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίον ο άντρας αυτός ήθελε να την παντρευτεί. Εντοπίζεται έλλειψη ευλογοφάνειας στις δηλώσεις της, καθώς αναμένεται ευλόγως από την ίδια να είναι σε θέση να παραθέσει βασικές πληροφορίες για το πρόσωπο το οποίο επρόκειτο να παντρευτεί. Επιπλέον, ερωτηθείσα αν απευθύνθηκε στις αρχές της χώρας καταγωγής της για να καταγγείλει τις απειλές που έλαβε από τον θείο της μετά την άρνησή της να προχωρήσει στον εξαναγκαστικό γάμο, η Αιτήτρια αποκρίθηκε αρνητικά, προσθέτοντας ότι δεν είχε κάποιον λόγο να το κάνει, καθώς δεν επρόκειτο για σεξουαλική κακοποίηση ή κάτι παρόμοιο. Παρουσιάζεται έλλειψη ευλογοφάνειας στους ισχυρισμούς της, καθώς θα ήταν εύλογα αναμενόμενο να λάβει προστατευτικά μέτρα για τον εαυτό της, δεδομένου ότι είχε δεχτεί απειλές για τη ζωή της. Ας σημειωθεί ακόμα, ότι η Αιτήτρια 1 δήλωσε πως δεν της συνέβη τίποτα σχετικά με το περιστατικό του εξαναγκαστικού γάμου. Ο λειτουργός δεν εντόπισε πληροφορίες σχετικά με τους εξαναγκαστικούς γάμους στη Σιέρα Λεόνε, ωστόσο λόγω της έλλειψης εσωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού λόγω της μη συνεπούς αφήγησης της Αιτήτριας αναφορικά με τον εξαναγκαστικό γάμο της Αιτήτριας 1 από τον θείο της, ο λειτουργός κατέληξε ότι ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίφθηκε. Περαιτέρω, απορρίφθηκε και ο τρίτος ισχυρισμός της Αιτήτριας 1 σχετικά με τις απειλές που δέχτηκε από συγγενικά πρόσωπα του συντρόφου της μετά τον θάνατό του, καθώς κρίθηκε ότι δεν παρείχε ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες, ενώ υπέπεσε σε αντιφάσεις, έλλειψη επαρκών πληροφοριών και έλλειψη ευλογοφάνειας. Ειδικότερα, παρουσιάζεται έλλειψη ευλογοφάνειας στις δηλώσεις της, καθώς όπως ανέφερε, μετά τις απειλές που έλαβε, εξακολούθησε να διαμένει για τέσσερις μήνες στο Wilberforce Barracks της Freetown, χωρίς να της συμβεί το οτιδήποτε, ενώ αναμένεται ευλόγως να υπήρχαν κάποιες επιπτώσεις για την ίδια αναφορικά με τις απειλές που έλαβε. Επιπλέον, αντίφαση εντοπίζεται στα λεγόμενά της, καθώς στη συνέχεια δήλωσε ότι μετά το περιστατικό των απειλών εγκατέλειψε το Wilberforce Barracks και διέμενε σε φιλικό σπίτι. Κληθείσα να διευκρινίσει την αντίφαση αυτή, η Αιτήτρια 1 δεν παρείχε κάποια εξήγηση, αρκούμενη να παραθέσει ότι αυτή ήταν η μόνη φορά που έφυγε από το Wilberforce Barracks και έμεινε μόνο για δυο μήνες στο φιλικό αυτό σπίτι. Ακόμα, η Αιτήτρια 1 δήλωσε ότι δεν απευθύνθηκε στις αρχές της χώρας της για να ζητήσει βοήθεια για τις ισχυριζόμενες απειλές που λάμβανε από τον θείο της, κάτι το οποίο αναμένεται εύλογα να είχε κάνει. Επίσης, η Αιτήτρια 1 ανέφερε ότι δεν έλαβε προστατευτικά μέτρα, κάτι που αναμένεται ευλόγως να έχει να έχει κάνει, δεδομένων των ισχυριζόμενων απειλών που δεχόταν από την οικογένεια του συντρόφου της μετά τον θάνατό του. Ο λειτουργός δεν εντόπισε πληροφορίες σχετικά με τις ισχυριζόμενες απειλές που δεχόταν η Αιτήτρια  1 από την οικογένεια του συντρόφου της μετά τον θάνατό του, ωστόσο λόγω της έλλειψης εσωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού λόγω της μη συνεπούς αφήγησης της Αιτήτριας 1, ο λειτουργός κατέληξε ότι ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίφθηκε (ερυθρά 127-135 ΔΦ).

 

Το Δικαστήριο μετά από συνολική αξιολόγηση της γενικότερης αξιοπιστίας της Αιτήτριας 1, των όσων τέθηκαν ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου υπό μορφή δηλώσεων διαπιστώνω ότι αυτή δεν τεκμηριώνεται. Η πλήρης εικόνα που διαμορφώνεται μέσω των στοιχείων του φακέλου της, κατόπιν ορθολογικής ανάλυσης και δίκαιης στάθμισής τους, επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα του λειτουργού. Το αφήγημα της εμπεριέχει δηλώσεις που ελλείπουν βιωματικά στοιχεία και ευλογοφάνεια που να τεκμηριώνουν προσωπική εμπλοκή και δίωξη όπως δε σωρεία αντιφάσεων μεταξύ των δηλώσεων της. Δεν παρείχε κάθε διαθέσιμη βοήθεια στον εξεταστή για τη διαπίστωση των στοιχείων της υπόθεσής της, ούτε τεκμηρίωσε για κάθε ένα ξεχωριστά από τα περιστατικά που ισχυρίστηκε ότι έζησε, ούτε τεκμηρίωσε τους ισχυρισμούς της με επαρκή λεπτομέρεια (Βλέπε Άρθρο 18 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000), βλέπε επίσης Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων, Μάρτιος 2015, σελ.11 και Evidence and credibility assessment in the context of the Common European Asylum System της EUAA, February 2023, σελ.57-72, 103-112, 120-131) Σύμφωνα και με την §205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών, θα πρέπει, μεταξύ άλλων, ο αιτών να βοηθά τον εξεταστή με κάθε δυνατό τρόπο με την τεκμηρίωση των ισχυρισμών του, να κάνει προσπάθεια να υποστηρίξει τα λεγόμενά του με κάθε διαθέσιμο μέσο, να δώσει ικανοποιητική επεξήγηση για κάθε απουσία τεκμηρίων και να παρέχει όλες τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν τον εαυτό του και τις προγενέστερες εμπειρίες του με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για να καταστήσει ικανό τον εξεταστή να αποδείξει τους σχετικούς ισχυρισμούς. Η Αιτήτρια 1 θα αναμενόταν να είναι σε θέση να παραθέσει ένα συμπαγές αφήγημα το οποίο θα εμπεριείχε συνεκτικές και συνεπείς μεταξύ τους πληροφορίες. Ούτε θα μπορούσε να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας, το οποίο δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία της Αιτήτριας (Βλέπε §204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Τα γεγονότα της περίπτωσης της σε συνάρτηση με τα στοιχεία του φακέλου και τις αιτιάσεις της δεν προκύπτει να συντρέχουν στο πρόσωπο της εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια που μπορούν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης (§37-38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Δεν έχει τεκμηριώσει ότι σε περίπτωση επιστροφής της θα αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα από τις αρχές της χώρας της και δεν έχει ούτε καταδικασθεί, συλληφθεί, ή καταζητείται και δεν έχει κακοποιηθεί ή διωχθεί. Συνεπώς δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000) καθώς οι σχετικοί ισχυρισμοί της απορρίφθηκαν ως μη αξιόπιστοι στο σύνολό τους. Ούτε έχουν αναπτυχθεί επαρκώς κατά την ακροαματική διαδικασία λόγοι που να δεικνύουν πως η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει είτε νομικά είτε ως προς τα ουσιαστικά γεγονότα που παρουσιάστηκαν ενώπιον της διοικητικής αρχής κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης που να οδηγούν σε ακύρωση της απόφασης και/ή ουδόλως έχουν υποδειχθεί συγκεκριμένα και/ή λεπτομερή στοιχεία που να ανατρέπουν τα όσα καταγράφονται λεπτομερώς στην έκθεση/εισήγηση του λειτουργού εξεταστή της υπόθεσης που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της απόφασης απόρριψης ασύλου της Αιτήτριας 1.

 

Ως προς το εάν η περίπτωση της εμπίπτει στις προϋποθέσεις παροχής καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, η λειτουργός εξέτασε κατά πόσο θα υπόκειτο σε περίπτωση επιστροφής της στην χώρα καταγωγής της σε οποιαδήποτε τέτοια σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη ως προσδιορίζεται στο Άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000) και κατέληξε ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υφίστατο (ερυθρό 126-120 ΔΦ). Ουδείς εκ των ισχυρισμών που πρόβαλε τεκμηρίωνε την ύπαρξη ουσιωδών λόγων ώστε να θεωρείτο ότι η ίδια προσωπικά, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της, θα υποβαλλόταν σε κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, αλλά ούτε και διατρέχει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Ειδικά δε ως προς το σκέλος της διακινδύνευσης λόγω βίας ασκούμενης αδιακρίτως σε καταστάσεις ένοπλης σύρραξης, ο λειτουργός σημείωσε ότι βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιωνόταν ότι στην περιοχή της Αιτήτριας 1 δεν παρατηρούνταν συνθήκες ένοπλων συγκρούσεων. Σημειώνεται ότι, η ίδια σε κανένα στάδιο της διαδικασίας αξιολόγησης της αίτησής της ανέφερε ότι κινδυνεύει λόγω ένοπλης σύρραξης στη χώρα της, ενώ από αναθεωρημένη έρευνα του Δικαστηρίου σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης βάσει στοιχείων από το ACLED, κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 16/09/2025), στην περιοχή της Freetown καταγράφηκαν 12 περιστατικά βίας κατά αμάχων (“Civilian violence”, που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), από τα οποία δεν προκλήθηκε κανένας θάνατος.^[1] Σημειώνεται ότι o πληθυσμός της επαρχίας Freetown καταγράφεται στους 1,387,360 κατοίκους, σύμφωνα με πρόσφατη επίσημη εκτίμηση.^[2]  Ως εκ τούτου, παρέλκει περαιτέρω διερεύνηση των προσωπικών της περιστάσεων για λόγους εφαρμογής της «αναπροσαρμοσμένης κλίμακας» όπως αυτή απορρέει από τη Νομολογία του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης^[3] καθότι δεν υφίστανται καταστάσεις ένοπλης σύρραξης στην χώρα της. Εξάλλου, κατά το στάδιο της αξιολόγησης του κινδύνου, ο λειτουργός εξέτασε όχι μόνο την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα της, αλλά εξέτασε την κατάσταση των δικαιωμάτων γυναικών και παιδιών, την πρακτική ΑΓΓΟ και το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού της Αιτήτριας 1 (Αιτητής 2). Συγκεκριμένα, εξετάστηκαν οι συνθήκες εκπαίδευσης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στη χώρα και κατέληξε ότι δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι η Αιτήτρια 1 και ο Αιτητής 2 αν επιστρέψουν εκεί θα αντιμετωπίσουν δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθώς η Αιτήτρια 1 είναι ένα άτομο υγιές που εργαζόταν αυτόνομα στη χώρα της και διατηρούσε δική της επιχείρηση πώλησης τροφίμων. Ως προς το υποστηρικτικό δίκτυο, η Αιτήτρια 1 παρέθεσε ότι έχει θείους και θείες, ενώ διατηρεί επαφή και με τις αδελφές της. Ανέφερε ακόμα ότι σε περίπτωση επιστροφής της θα έχει στήριξη από φιλικό της πρόσωπο, το οποίο την βοήθησε να εγκαταλείψει τη χώρα της, καθώς τα αδέλφια της βρίσκονται σε νεαρή ηλικία. Επομένως, διαθέτει τόσο συγγενικά όσο και φιλικά πρόσωπα στη Σιέρα Λεόνε που θα μπορούσαν να της παρέχουν στήριξη για την ευημερία τόσο της ίδιας όσο και του ανήλικου τέκνου της (ερυθρά 126 – 122 ΔΦ). Το μέρος που αφορά αξιολόγηση προσωπικών περιστάσεων της Αιτήτριας 1, άτομο που έχει υποστεί ΑΓΓΟ, ανύπαντρης μητέρας με παιδί εκτός γάμου και/ή αξιολόγηση βέλτιστου συμφέροντος αυτού καταλήγω ότι έχει γίνει πλήρης αξιολόγηση με παραπομπές και σε εξωτερικές πηγές από τον αρμόδιο λείτουργο^[4].

 

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η Υπηρεσία Ασύλου μετά από ενδελεχή έρευνα, αιτιολογημένα απέρριψε την αίτηση της Αιτήτριας 1 (που περιλαμβάνει και τον Αιτητή 2) και το Δικαστήριο μετά από έλεγχο νομιμότητας/ορθότητας καταλήγει ότι δηλαδή δεν μπορεί να της αναγνωριστεί καθεστώς διεθνούς προστασίας. Συνεπώς, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται με €800 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας 1 και υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

         

                 Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.