ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 1886/24

24 Σεπτεμβρίου, 2025

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

J. E. E.

Αιτητής,

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Γ. Καρατσιόλη (κα), για Χρ. Ματθαίου (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Ε. Χ’’ Γιάννη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Ρ. Ευαγγέλου (κος) για πιστή διερμηνεία από την αγγλική στην ελληνική και αντίστροφα

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερούμενη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος, η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 29.2.2024, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του τελευταίου για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο Περί Προσφύγων Νόμος).

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία. Εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία από τις μη ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση περιοχές και περί τις 3.12.2020, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 16.2.2024, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό, η οποία στις 22.2.2024 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή και επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 29.2.2024. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 29.4.2024, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Κατά την ακροαματική διαδικασία της παρούσας προσφυγής στις 12.9.2025, ο Αιτητής, διευκρίνισε πως προωθεί ως μοναδικό λόγο προσφυγής την έλλειψη δέουσας έρευνας.

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση, υπεραμύνονται την ορθότητα της επίδικης απόφασης, υποστηρίζοντας ότι αυτή είναι αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και δεόντως αιτιολογημένη. Υποστηρίζουν περαιτέρω ότι ορθώς έχει κριθεί αναξιόπιστος ο Αιτητής κατά το στάδιο της διοικητικής διαδικασίας, καθώς υπέπεσε σε αντιφάσεις, και ως εκ τούτου, μόνο οι προσωπικές του περιστάσεις σε συνάρτηση με την κατάσταση ασφαλείας του τόπου συνήθους διαμονής του δεν δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

Το νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

5.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ’ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

6.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2025 (στο εξής: o περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

8.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις Αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο Αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2) Ιδίως, ο Αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του Αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο Αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙ [...]».

9.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

10.          Ως προς τον προωθούμενο λόγο προσφυγής περί έλλειψης δέουσας έρευνας, επισημαίνεται εκ προοιμίου ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την ενώπιον του προσφυγή η οποία αφορά σε απορριπτική απόφαση επί αιτήσεως διεθνούς προστασίας, εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά εξετάζει την ουσιαστική της ορθότητα της, και ex nunc (Βλ. Aπόφαση του ΔΕΕ της 3ης Απριλίου 2025, C‑283/24 [Barouk], B. F. κατά Κυπριακής Δημοκρατίας, ECLI:EU:C:2025:236, απόφαση του ΔΕΕ ημερομηνίας 29 Ιουλίου 2019, Torubarov, C-556/17, EU:C:2019:626, σκέψεις 50 έως 53 (σύμφωνα με την οποία το δικαστήριο πραγματοποιεί «πλήρη και ex nunc εξέταση τόσο των πραγματικών όσο και των νομικών ζητημάτων, ιδίως, κατά περίπτωση, εξέταση των αναγκών διεθνούς προστασίας) Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

11.          Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του Αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του Αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI: EU:C:2012:744, σκέψεις 63 έως 68).

 

12.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, προκύπτει ότι κατά την καταγραφή της αίτησής του για διεθνή προστασία, αυτός ανέφερε ότι ο γονείς του σκοτώθηκαν από τους Fulani, όπου ήταν μέλος ο πατέρας του. Ο Αιτητής και οι αδελφές του, διέφυγαν για να σωθούν, και δεν γνώριζε που βρίσκονται.  

 

13.          Κατά την αξιολόγηση ευαλωτότητας (βλ. ερ. 18 και 19 του διοικητικού φακέλου- στον εξής «δ.φ.»), ο Αιτητής, ερωτηθείς αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ανέφερε ότι τούτο οφείλεται σε απειλές εκ μέρους της ομάδας Fulani. Ειδικότερα, ισχυρίστηκε ότι τον Οκτώβριο του 2020 δέχθηκε τηλεφώνημα από τη μητέρα του, η οποία τον ενημέρωσε ότι τα μέλη της εν λόγω ομάδας τον αναζητούσαν προκειμένου να ενταχθεί στις τάξεις τους, καθότι και ο πατέρας του υπήρξε μέλος αυτής. Κατά τον ισχυρισμό του, η μητέρα του υπήρξε μάρτυρας της δολοφονίας του πατέρα του από τα μέλη των Fulani, επειδή ο τελευταίος είχε αρνηθεί να πείσει τον Αιτητή να ενταχθεί μαζί τους. Υποστήριξε, μάλιστα, ότι η μητέρα του μετέφερε τον πατέρα του στο νοσοκομείο, αλλά και ότι η ίδια περιήλθε σε κώμα. Μετά τον θάνατο των γονέων του, κατά τον Αιτητή, άγνωστα άτομα μετέβησαν στην οικία του στην Kaduna, απαιτώντας την ένταξή του στην ομάδα. Ο ίδιος τούς απάντησε ότι διέμενε σε άλλη πόλη και ακολούθως διέφυγε στην Abuja. Εκεί, όπως ισχυρίστηκε, δέχθηκε επίθεση από τέσσερα άτομα ενώ βρισκόταν στο αυτοκίνητό του, τα οποία τον απείλησαν ότι θα τον σκοτώσουν σε περίπτωση που δεν ενταχθεί μαζί τους. Ο Αιτητής ανέφερε ότι, υπό το βάρος των απειλών, απάντησε καταφατικά για να αφεθεί ελεύθερος. Στη συνέχεια, μετέβη σε φίλο του, πώλησε το αυτοκίνητό του και αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα εξαιτίας των εν λόγω απειλών, με τη συνδρομή του εν λόγω φίλου

14.           Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής, αναφορικά με τα προσωπικά του στοιχεία, δήλωσε ότι γεννήθηκε το 1990 στην πολιτεία Abia και ότι μέχρι το έτος 2007 διέμενε στην πολιτεία Kaduna. Ακολούθως, μετέβη στην πόλη Abuja, όπου αρχικά διέμενε με φίλους του μέχρι το 2015 και στη συνέχεια μόνος του. Η Abuja, κατά τα λεγόμενά του, αποτέλεσε και τον τελευταίο τόπο διαμονής του προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του.

 

15.          Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ισχυρίστηκε ότι αμφότεροι οι γονείς του απεβίωσαν, ενώ οι δύο αδελφές του, οι οποίες είναι παντρεμένες, ζουν σε διαφορετικές πολιτείες της χώρας καταγωγής του, χωρίς ο ίδιος να διατηρεί οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί τους.

 

16.          Αναφορικά με τον θάνατο των γονέων του, ο Αιτητής ανέφερε ότι ο πατέρας του σκοτώθηκε στις 15.10.2020 και η μητέρα του απεβίωσε στις 16.10.2020. Όπως ισχυρίστηκε, αρχικώς ενημερώθηκε από την αστυνομία ότι ο πατέρας του φονεύθηκε από μέλη της ομάδας Fulani Herdsmen, στην οποία ο ίδιος ήταν μέλος. Μόνον όταν η μητέρα του, προτού αποβιώσει, του επανέλαβε την ίδια πληροφορία, πείστηκε για το τι είχε συμβεί. Κατά τα λεγόμενά του, η μητέρα του τον ενημέρωσε ότι ο πατέρας του σκοτώθηκε επειδή αντιτάχθηκε στην επιθυμία των Fulani Herdsmen να ενταχθεί και ο ίδιος ο Αιτητής στην ομάδα τους. Επεσήμανε δε ότι η μητέρα του τον προέτρεψε να εγκαταλείψει τη Νιγηρία για λόγους ασφαλείας. Ο ίδιος ανέφερε ότι είδε το πτώμα του πατέρα του στο δρόμο, ενώ αντιθέτως για τον θάνατο της μητέρας του πληροφορήθηκε από τρίτα πρόσωπα.

 

17.          Ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι άγαμος, χριστιανός, ομιλεί Αγγλικά και Igbo, και ότι ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη χώρα καταγωγής του. Ως προς το επαγγελματικό του υπόβαθρο, ισχυρίστηκε ότι εργαζόταν ως οικοδόμος στην πόλη Abuja κατά το χρονικό διάστημα από το 2014 μέχρι και το 2020.

 

18.          Ερωτηθείς για τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του, ο Αιτητής, κατά την ελεύθερη αφήγησή του, ισχυρίστηκε ότι, μετά τη δολοφονία του πατέρα του από μέλη της ομάδας Fulani Herdsmen και κατόπιν απειλών που έλαβε εκ μέρους τους ότι θα σκοτώσουν και τον ίδιο, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του.

 

19.          Κατά την υποβολή διευκρινιστικών ερωτημάτων, ο Αιτητής δήλωσε ότι στις 18.10.2020, μέσω τηλεφωνήματος από άγνωστο αριθμό, κλήθηκε από τα μέλη της ομάδας Fulani Herdsmen να μεταβεί στην πολιτεία Kaduna, πλην όμως αρνήθηκε, υποδεικνύοντας ότι δεν υπήρχε πλέον λόγος να μεταβεί εκεί μετά τον θάνατο των γονέων του. Ανέφερε ότι στις 19.10.2020 έλαβε νέο τηλεφώνημα, κατά το οποίο του προσφέρθηκε εργασία, και ότι ο ίδιος αποδέχθηκε να τους συναντήσει την επόμενη ημέρα, όπως και έπραξε. Κατά την επιστροφή του, στις 20.10.2020, ανέφερε ότι ανακόπηκε η πορεία του από όχημα στο οποίο επέβαιναν τρία οπλισμένα άτομα, τα οποία τον μετέφεραν κοντά σε ποτάμι, όπου τον χαστούκισαν, του έδεσαν τα χέρια και τον απείλησαν ότι είτε θα τον ρίξουν στο ποτάμι είτε θα τον σκοτώσουν ακόμη και εάν απευθυνθεί στην αστυνομία. Ισχυρίστηκε ότι αφέθηκε ελεύθερος επειδή υποσχέθηκε ότι θα συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις τους. Μετέβη οδικώς σε φίλο του στην πόλη Abuja, ο οποίος τον βοήθησε να διευθετήσει τη φυγή του στο εξωτερικό.

 

20.          Ερωτηθείς πόσες φορές είχε απειληθεί από τους Fulani Herdsmen, ο Αιτητής απάντησε ότι απειλήθηκε μόνο τηλεφωνικώς στις 17.10.2020 και στις 18.10.2020, ενώ πέραν του επεισοδίου κοντά στο ποτάμι δεν υπήρξε περαιτέρω επίθεση. Υποστήριξε επίσης ότι πριν από τον θάνατο των γονέων του δεν είχε υποστεί οποιοδήποτε περιστατικό απειλής ή βίας.

 

21.          Ερωτηθείς πώς γνώριζε ότι τα πρόσωπα που τον απείλησαν ήταν μέλη των Fulani Herdsmen, ο Αιτητής απάντησε ότι τον ενημέρωσαν σχετικά την ημέρα που τον είχαν απαγάγει. Ο ίδιος ανέφερε ότι δεν γνωρίζει για ποιο λόγο επιθυμούσαν να τον εντάξουν στην ομάδα τους.

 

22.          Κληθείς να παραθέσει περισσότερες πληροφορίες για την εν λόγω ομάδα, ο Αιτητής τη χαρακτήρισε ως ομάδα Μουσουλμάνων τρομοκρατών, που στρέφεται κατά των Χριστιανών και προβαίνει σε απαγωγές ιερέων. Σε ερώτηση αν απευθύνθηκε στις αρχές, απάντησε ότι δεν προέβη σε καταγγελία, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι και η ίδια αστυνομία φοβάται τα εν λόγω πρόσωπα. Τόνισε ότι αδυνατεί να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, δηλώνοντας ότι θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να επιστρέψει. Αφού επιβεβαίωσε ότι ο ίδιος προσωπικά συμπλήρωσε την αίτηση διεθνούς προστασίας του και ότι τα αναγραφόμενα σε αυτήν είναι αληθή, κλήθηκε να σχολιάσει την αναφορά ότι οι δύο αδελφές του διέφυγαν και αγνοεί την τύχη τους. Ο Αιτητής απάντησε ότι η αναφορά αυτή ήταν λανθασμένη.

 

23.          Όταν κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις για αντιφατικές του δηλώσεις στο πλαίσιο της διαδικασίας ευαλωτότητας, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι η μητέρα του δεν υπήρξε μάρτυρας του θανάτου του πατέρα του ούτε τον μετέφερε στο νοσοκομείο, αλλά είχε απλώς ενημερωθεί για τον θάνατό του. Ως προς την επίσης αντιφατική δήλωσή του ότι του επιτέθηκαν τέσσερα άτομα, διευκρίνισε ότι επρόκειτο για τρία, όπως και είχε αναφέρει στη συνέντευξή του. Τέλος, αναφορικά με την αναφορά του ότι μέλη της ομάδας τον επισκέφθηκαν στην οικία του στην πολιτεία Kaduna, ισχυρίστηκε ότι είχε καταθέσει τα ίδια γεγονότα τόσο στη διαδικασία ευαλωτότητας όσο και στη συνέντευξή του, πλην όμως, ενδεχομένως να μην είχαν γίνει ορθώς αντιληπτές οι δηλώσεις του.

 

24.          Αξιολογώντας τους ισχυρισμούς του Αιτητή, οι Καθ’ ων η αίτηση διέκριναν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς: ο πρώτος αναφορικά με την ταυτότητα, τα προσωπικά στοιχεία και το προφίλ του Αιτητή και ο δεύτερος, ως προς το ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω απειλών που δεχόταν μετά το θάνατο του πατέρα του από τους Fulani Herdsmen.

 

25.          Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθώς οι δηλώσεις του Αιτητή κρίθηκαν επαρκώς συγκεκριμένες και συνεκτικές, ευρισκόμενες σε συμφωνία τόσο με το προσκομισθέν διαβατήριο του, όσο και με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

26.          Αντιθέτως, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός του Αιτητή έτυχε απόρριψης, καθότι διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν σε θέση να παραθέσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες για ζητήματα που άπτονται του πυρήνα του αιτήματός του, οι συναφείς δηλώσεις του στερούνταν ευλογοφάνειας, υποπίπτοντας επίσης σε αντιφάσεις.

 

27.          Με βάση τον μόνο αποδεκτό ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, ήτοι των προσωπικών του στοιχείων, της χώρας καταγωγής και του τελευταίου τόπου συνήθους διαμονής του, την πόλη Abuja, και λαμβάνοντας υπόψιν τις πληροφορίες αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα καταγωγής του, κρίθηκε από τους Καθ' ων η αίτηση ότι σε περίπτωση επιστροφής του, δεν θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

 

28.          Στο πλαίσιο της νομικής ανάλυσης, οι Καθ΄ ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν προκύπτει δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης αυτού δυνάμει του άρθρου 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου. Ειδικά σχετικά με ενδεχόμενη υπαγωγή του στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, από τις πληροφορίες που παρατέθηκαν σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, διαπιστώθηκε ότι δεν προκύπτει η ύπαρξη ένοπλης σύρραξης σε αυτήν.

 

29.          Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, ο Αιτητής επανέλαβε ότι διέμενε στην πόλη Abuja από το έτος 2007 μέχρι και την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής του, όπου εργαζόταν ως οικοδόμος. Ανέφερε ότι οι γονείς του διέμεναν στην πολιτεία Kaduna, ενώ στη Νιγηρία εξακολουθούν να διαμένουν και οι δύο αδελφές του, αμφότερες παντρεμένες, η μεν μία στην πόλη Lagos, η δε άλλη στην πόλη Port Harcourt.

 

30.          Κατά τα λεγόμενά του, ο πατέρας του φονεύθηκε στις 15.10.2020 από μέλη της ομάδας Fulani Herdsmen, σύμφωνα με πληροφόρηση που έλαβε από τη μητέρα του, η οποία απεβίωσε την επομένη, στις 16.10.2020. Ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του είχε αλλαξοπιστήσει, ασπασθεί το Ισλάμ και καταστεί μέλος της ομάδας Fulani Herdsmen, γεγονός το οποίο ο ίδιος ο Αιτητής δεν γνώριζε προηγουμένως. Κατά τον ισχυρισμό του, ο λόγος της δολοφονίας του πατέρα του ήταν η επιθυμία των Fulani Herdsmen να εξαναγκάσουν και τον ίδιο σε ένταξη στις τάξεις τους.

 

31.          Ο Αιτητής ανέφερε ότι, όταν η μητέρα του πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα του, κατέρρευσε και μεταφέρθηκε από τον ίδιο στο νοσοκομείο, όπου τελικώς απεβίωσε λόγω του σοκ που υπέστη. Ενόσω νοσηλευόταν, η μητέρα του τον διαβεβαίωσε ότι ο πατέρας του είχε φονευθεί από τους Fulani Herdsmen, γεγονός το οποίο, όπως ισχυρίστηκε, επιβεβαίωσε ακολούθως και στον αστυνομικό σταθμό όπου μετέβη, καθώς του επανέλαβαν την ίδια πληροφορία.

 

32.          Ανέφερε περαιτέρω ότι, ενώ διέμενε στην πόλη Abuja, δέχθηκε τηλεφωνική κλήση με την οποία του ζητήθηκε να μεταβεί στην πολιτεία Kaduna, πράγμα που ο ίδιος αρνήθηκε. Ισχυρίστηκε δε ότι στις 20.10.2020 έλαβε νέο τηλεφώνημα, κατά το οποίο του προσφέρθηκε εργασία, και ότι, μετά την ολοκλήρωση της σχετικής συνάντησης, εντοπίστηκε στην Abuja, όπου, ενώ οδηγούσε, απειλήθηκε με όπλο από μέλη της ομάδας ότι θα τον σκοτώσουν, σε περίπτωση που προέβαινε σε καταγγελία στην αστυνομία

 

33.          Ο Αιτητής προσκόμισε, στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, ένορκη δήλωση ημερομηνίας 17.12.2024, στην οποία επισυνάπτεται έγγραφο, το οποίο, κατά τους ισχυρισμούς του, συνιστά απόδειξη καταγγελίας που υπέβαλε φιλικό του πρόσωπο για λογαριασμό του και αφορά περιστατικό το οποίο ο Αιτητής φέρεται να βίωσε το έτος 2020. Ερωτηθείς για τον λόγο μη προσκόμισης του εν λόγω εγγράφου ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι, κατά τον χρόνο της συνέντευξής του, δεν είχε στην κατοχή του οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο προς στήριξη των ισχυρισμών του και ότι, κατόπιν σχετικής επικοινωνίας με τον δικηγόρο του, κατέβαλε προσπάθειες να εξασφαλίσει τα εν λόγω έγγραφα από τη χώρα καταγωγής του.

 

34.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως προβλέπεται από τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, και επί τη βάσει του συνόλου του αποδεικτικού υλικού, κρίνεται αναγκαίο να διαχωρισθούν ορθώς οι ουσιώδεις ισχυρισμοί του Αιτητή. Ειδικότερα, διαπιστώνεται ότι υπό τον δεύτερο διακριθέντα ουσιώδη ισχυρισμό, οι Καθ’ ων η αίτηση συνεξέτασαν δύο διακριτά ουσιώδη γεγονότα: αφενός την κατ’ ισχυρισμό δολοφονία του πατέρα του Αιτητή από μέλη της ομάδας Fulani Herdsmen και αφετέρου τις απειλές που ισχυρίζεται ότι δεχόταν και το περιστατικό επίθεσης εναντίον του από μέλη της ίδιας ομάδας. Όπως επισημαίνεται και στον Πρακτικό Οδηγό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO, νυν Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο – EUAA), «η προσήκουσα ταυτοποίηση των ουσιωδών ισχυρισμών είναι ουσιώδης τόσο για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας όσο και για την αξιολόγηση του κινδύνου». Συνεπώς, ορθότερο κρίνεται να διαχωρισθεί ως δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός η κατ’ ισχυρισμό δολοφονία του πατέρα του Αιτητή από μέλη των Fulani Herdsmen, ενώ ως τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός οι απειλές που φέρεται να δέχθηκε και το περιστατικό της επίθεσης εις βάρος του.

 

35.          Σε σχέση με τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, συντάσσομαι καταρχάς με το εύρημα των Καθ’ ων η αίτηση περί αξιοπιστίας του, για τους λόγους που καταγράφονται στην εισηγητική έκθεση, η οποία αποτέλεσε και την αιτιολογική βάση της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

36.          Ως προς τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, αναφορικά με τη φερόμενη δολοφονία του πατέρα του Αιτητή από μέλη της ομάδας Fulani Herdsmen, διαπιστώνεται καταρχάς ότι ο Αιτητής υπέπεσε σε σειρά αντιφάσεων. Κατά τη διοικητική διαδικασία, ισχυρίστηκε ότι πληροφορήθηκε αρχικά από την αστυνομία για τη δολοφονία του πατέρα του, πλην όμως πείστηκε για την αλήθεια του γεγονότος αυτού μόνον όταν η μητέρα του, ενόσω βρισκόταν στο νοσοκομείο, του επιβεβαίωσε την εν λόγω πληροφορία. Αντιθέτως, κατά την επ’ ακροατηρίω διαδικασία, κατέθεσε ότι ενημερώθηκε πρωτίστως από τη μητέρα του για τη δολοφονία του πατέρα του από τους Fulani Herdsmen, πληροφορία η οποία, όπως ανέφερε, επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια από την αστυνομία.

 

37.          Αντιφάσεις εντοπίζονται επίσης μεταξύ των δηλώσεων του Αιτητή στη συνέντευξή του και εκείνων που προέβη κατά τη διαδικασία αξιολόγησης ευαλωτότητας (ερυθρό 19 του διοικητικού φακέλου). Συγκεκριμένα, στη διαδικασία ευαλωτότητας δήλωσε ότι η μητέρα του υπήρξε μάρτυρας του θανάτου του πατέρα του, ενώ στη συνέντευξή του ανέφερε ότι η μητέρα του πληροφορήθηκε τον θάνατο από τρίτους, καθώς δεν είχε δει το πτώμα, ενώ ο ίδιος κατέθεσε ότι είδε το πτώμα του πατέρα του στον δρόμο (ερυθρό 33 του διοικητικού φακέλου). Όταν κλήθηκε να σχολιάσει την εν λόγω αντίφαση, περιορίστηκε να δηλώσει ότι η αναφορά του κατά τη διαδικασία ευαλωτότητας ήταν εσφαλμένη. Συνακόλουθα, η αναφορά του ότι ο πατέρας του μεταφέρθηκε από τη μητέρα του στο νοσοκομείο δεν επιβεβαιώνεται από τα όσα ο ίδιος ανέφερε κατά τη συνέντευξή του. Αδιαμφισβήτητα, η εναλλαγή και ασυνέπεια στα λεγόμενά του πλήττει τη συνολική αξιοπιστία των ισχυρισμών του αναφορικά με τη δολοφονία του πατέρα του. Επισημαίνεται δε ότι κατά τη διαδικασία ευαλωτότητας ο Αιτητής προσδιόρισε τους δράστες ως μέλη ομάδας που ονόμασε Fulal Esme.

 

38.          Περαιτέρω, η αναφορά του κατά την καταγραφή της αίτησης διεθνούς προστασίας ότι και η μητέρα του δολοφονήθηκε από μέλη της ίδιας ομάδας έρχεται σε αντίθεση με όσα ισχυρίστηκε αργότερα στη συνέντευξή του. Η αντίφαση αυτή δεν αφορά ευθέως το γεγονός της φερόμενης δολοφονίας του πατέρα του, πλην όμως συνεκτιμάται και λαμβάνεται υπόψη ως στοιχείο που υποσκάπτει τη γενικότερη αξιοπιστία των σχετικών ισχυρισμών του, δεδομένου ότι ο επικαλούμενος φόβος δίωξής του, ο οποίος απορρέει από τον φερόμενο θάνατο του πατέρα του, συνδέεται με την ίδια ομάδα προσώπων. Από τα λεγόμενά του ενώπιον του Δικαστηρίου, προκύπτει ότι ο θάνατος της μητέρας του δεν αποδίδεται στους Fulani Herdsmen, αλλά στο σοκ που υπέστη όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα του

 

39.          Τέλος, ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, πέραν του ότι αποτελεί περιορισμένης έκτασης και προσωπικής φύσεως βίωμα, σημειώνεται ότι ο Αιτητής δεν προσκόμισε οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο που να τεκμηριώνει τον θάνατο του πατέρα του ή το συγκεκριμένο περιστατικό της φερόμενης δολοφονίας του. Τέλος το αφήγημά του, ως προς τον τρόπο δράσης της εν λόγω ομάδας, δεν επιβεβαιώνεται από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, όπως θα εκτεθεί κατωτέρω

 

40.          Ως προς τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό, σημειώνεται καταρχάς ότι τόσο κατά τη συνέντευξή του ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου όσο και κατά την επ’ ακροατηρίω διαδικασία, εντοπίζονται αντιφάσεις στα λεγόμενά του ως προς τις ημερομηνίες κατά τις οποίες ισχυρίστηκε ότι δέχθηκε απειλητικά τηλεφωνήματα από μέλη της ομάδας Fulani Herdsmen (βλ. ερυθρά 30 2x και 31 3x του διοικητικού φακέλου). Επιπρόσθετα, κατά τη διαδικασία αξιολόγησης ευαλωτότητας ανέφερε ότι τον Οκτώβριο του 2020 ενημερώθηκε τηλεφωνικώς από τη μητέρα του ότι αναζητείται από τα μέλη της ομάδας, προκειμένου να εξαναγκαστεί να καταστεί μέλος τους. Ωστόσο, σε κανένα άλλο στάδιο της διαδικασίας δεν επανέλαβε τον ισχυρισμό αυτό· αντιθέτως, υποστήριξε ότι την πληροφορία περί επιθυμίας των Fulani Herdsmen να τον εντάξουν στην ομάδα τους την έλαβε για πρώτη φορά όταν μετέβη στην πολιτεία Kaduna, όπου πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα του.

 

41.           Περαιτέρω, εντοπίζεται αντίφαση μεταξύ όσων δήλωσε στη διαδικασία ευαλωτότητας και όσων ανέφερε κατά τη συνέντευξή του. Ειδικότερα, κατά τη διαδικασία ευαλωτότητας ισχυρίστηκε ότι, μετά τον θάνατο των γονέων του, άγνωστα πρόσωπα επισκέφθηκαν την οικία του στην πολιτεία Kaduna και του ζήτησαν να ενταχθεί ως μέλος της ομάδας, αλλά αυτός αρνήθηκε επικαλούμενος ότι διέμενε στην πόλη Abuja· ακολούθως, τέσσερα πρόσωπα που φορούσαν κουκούλες τον ακολούθησαν στην πόλη Abuja και του επιτέθηκαν ενώ βρισκόταν στο αυτοκίνητό του, απειλώντας τον με όπλο ότι θα τον σκοτώσουν εάν δεν ενταχθεί σε αυτούς. Αντιθέτως, στη συνέντευξή του ουδέποτε αναφέρθηκε σε συνάντηση που έλαβε χώρα στην οικία του στην πολιτεία Kaduna, ενώ ισχυρίστηκε ότι τα πρόσωπα που τον ακολούθησαν στην Abuja ήταν τρία και όχι τέσσερα. Οι εξηγήσεις που παρείχε όταν κλήθηκε να σχολιάσει τις εν λόγω αντιφάσεις δεν κρίνονται επαρκείς και ικανές να άρουν τις ασυνέπειες των δηλώσεών του. Απουσιάζουν καταληκτικώς, βιωματικής φύσεως λεπτομέρειες στο αφήγημά του, το οποίο περιλαμβάνει σειρά κρίσιμων γεγονότων.

 

42.          Παρατηρείται, ότι οι Καθ΄ ων η Αίτηση, παρέλειψαν να διερευνήσουν εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με τη δράση των Fulani Herdsmen. Ουδόλως παραγνωρίζεται το γεγονός ότι το αφήγημα του Αιτητή ερείδεται σε προσωπικά βιώματα και περιστατικά, τα οποία, εκ της φύσεώς τους, δεν δύνανται να επιβεβαιωθούν από ανεξάρτητες πηγές πληροφόρησης, παρά ταύτα, ως προς τις επιμέρους εκφάνσεις των δηλώσεών του, το Δικαστήριο, δεδομένης της δικαιοδοσίας και των εξουσιών του, ανέτρεξε σε πληροφορίες σχετικά με δράση των Fulani Herdsmen, όπου ανευρέθηκαν τα εξής. 

 

43.          H ομάδα των προσώπων Fulani, που είναι κυρίως Μουσουλμάνοι, εμφανίζεται και στη χώρα καταγωγής του Αιτητή[1]. Οι κτηνοτρόφοι, κυρίως από την εθνοτική ομάδα Fulani, μετακινούνται για να βρουν τροφή για τα βοοειδή τους, με αποτέλεσμα να εμπλέκονται σε συγκρούσεις με τους ιδιοκτήτες των αγροκτημάτων, που κατά τους ισχυρισμούς τους, τα βοοειδή ποδοπατούν τις καλλιέργειές τους και μολύνουν τις πηγές νερού[2]. Η βία συχνά παρουσιάζεται ως εθνοθρησκευτική σύγκρουση μεταξύ μουσουλμάνων κτηνοτρόφων και κυρίως χριστιανών αγροτών, πλην όμως, η κλιματική αλλαγή και η επέκταση της γεωργίας, συνιστούν επίσης σημαντικούς παράγοντες[3]. Σε περιοδική έκθεση του Federal Office for Migration and Refugees της Γερμανίας, αναφέρεται ότι το υπόβαθρο αυτών των πράξεων βίας, γνωστών και ως διακοινοτική βία, μπορεί να είναι οι συγκρούσεις για τη γη, τη βόσκηση και τα δικαιώματα στο νερό, αλλά και η επιθυμία για αντίποινα για προηγούμενες πράξεις βίας ή ταυτόχρονα και οι υποβόσκουσες εθνοτικές αντιπαλότητες[4]. Στην πρόσφατη έκθεση του Freedom House του 2025, αναφέρεται ότι οι κτηνοτρόφοι Fulani έχουν εγκαταλείψει υποβαθμισμένα λιβάδια στο βορρά και εμπλέκονται σε αυξημένες συγκρούσεις με τους αγρότες, καθώς ταξιδεύουν νότια για να βρουν νέες βοσκοτόπους για τα ζώα τους[5].

 

44.          Η βορειοκεντρική γεωπολιτική ζώνη της Νιγηρίας, στην οποία εμπίπτει και ο τελευταίος τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητή[6], συνιστά μία από τις ζώνες που πλήττεται από τη βία και τις συγκρούσεις μεταξύ των κτηνοτρόφων και αγροτών[7]. Στην ετήσια έκθεση του US Department of State (USDOS) που εκδόθηκε το 2024, αναφέρεται ότι κατά το έτος 2023, σημειώθηκαν πολυάριθμες θανατηφόρες συγκρούσεις στην βορειοκεντρική γεωπολιτική ζώνη μεταξύ κυρίως χριστιανών αγροτών και κυρίως μουσουλμάνων κτηνοτρόφων, ενώ τέτοια περιστατικά βίας καταγράφηκαν και στην βορειοδυτική γεωπολιτική ζώνη της Νιγηρίας[8]. Στην ίδια πηγή αναφέρεται ότι κατά τη διάρκεια επιθέσεων και συγκρούσεων το έτος 2023, οι κτηνοτρόφοι Fulani προέβησαν σε δολοφονίες Χριστιανών[9]. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της United States Commission on International Religious Freedom (USCIRF), κατά τη διάρκεια του 2024, μαχητές Fulani, εμπλέκονταν σε πράξεις βίας και επιθέσεις με θρησκευτικά κίνητρα, όπου προσπάθησαν να επιβάλουν μια ενιαία ερμηνεία του Ισλάμ σε άτομα και κοινότητες στις περιοχές δράσης τους, ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις αυτών των ατόμων ή κοινοτήτων[10].

 

45.          Αναφορικά με τις απώλειες ανθρώπινων ζωών λόγω των συγκρούσεων μεταξύ αγροτών και κτηνοτρόφων, σύμφωνα με το Nigeria Watch, κατά το έτος 2023 τα θύματα ανέρχονταν σε 860 και το 2024 σε 567[11]. Τα θύματα δε, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων σε βοσκοτόπια και γεωργικές εκτάσεις, επιθέσεων και αντιποίνων για προηγούμενες πράξεις βίας σε κοινότητες[12].  Στην ίδια πηγή αναφέρεται ότι οι πολιτείες που επηρεάστηκαν περισσότερο κατά το 2024, ήταν οι Benue, Plateau και Kogi · η πολιτεία Kaduna στην οποία διέμεναν οι γονείς του Αιτητή και η περιοχή Federal Capital Territory στην οποία βρίσκεται η πόλη Abuja, που συνιστά τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, σύμφωνα με τα αριθμητικά δεδομένα της εν λόγω πηγής, συγκαταλέγονται στις περιοχές που έχουν πληγεί σε μικρότερο βαθμό[13].

 

46.          Επιπρόσθετα, στις περιοδικές εκθέσεις του Federal Office for Migration and Refugees της Γερμανίας που καλύπτουν το έτος 2024, εντοπίζονται αναφορές για καταγεγραμμένα περιστατικά συγκρούσεων στα οποία εμπλέκονται οι κτηνοτρόφοι Fulani, όπως επίσης και περιστατικά απαγωγών, δολοφονιών, αιματηρών επιθέσεων και επιδρομών που διενεργήθηκαν από τους τελευταίους σε περιοχές και χωριά που βρίσκονται, μεταξύ άλλων στις πολιτείες Plateau, Enugu, Oyo[14]. Σύμφωνα με την περιοδική έκθεση του Federal Office for Migration and Refugees της Γερμανίας, που καλύπτει την περίοδο Ιουλίου-Δεκεμβρίου του 2024, οι  κτηνοτρόφοι Fulani δραστηριοποιούνταν και στα νοτιοανατολικά της χώρας[15].

 

47.          Υπό το φως των ανωτέρω πηγών, προκύπτει ότι οι διαμάχες μεταξύ αγροτών και κτηνοτρόφων έχουν ως κύριο έρεισμα τη διεκδίκηση γης και όχι την καταναγκασιτκή μεταστροφή ή ένταξη στις ομάδες των Fulani, ως υποστηρίζεται από τον Αιτητή. H δε οργάνωση τους δεν είναι κεντρική αλλά οργανώνονται σε αποκεντρωμένες και αυτόνομες ομάδες.[16] Ως εκ τούτου, καίτοι επιβεβαιώνεται η ύπαρξη της εν λόγω ομάδας δεν επιβεβαιώνονται οι δηλώσεις του Αιτητή ως προς τον τρόπο δράσης της.

 

48.          Αναφορικά με το έγγραφο που έχει προσκομίσει ο Αιτητής μέσω της Ένορκης Δήλωσής του ημερομηνίας 17.12.2024, εκ προοιμίου, επισημαίνεται ότι το Δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα να αποφανθεί επί της γνησιότητας ενός εγγράφου, τόσο διότι κατά πάγια νομολογημένη αρχή ο δικαστής δεν υποχρεούται να αποφασίζει επί τεχνικών θεμάτων, όπως εν προκειμένω η γνησιότητα ενός εγγράφου, αλλά ούτε έχει τη δυνατότητα αφού δεν έχει την απαιτούμενη τεχνογνωσία για να προβεί σε ένα τέτοιο εγχείρημα (βλ. και Λάμπρου Λάμπρος v. Κυπριακής Δημοκρατίας και Άλλου, (2009) 3 Α.Α.Δ. 79). Εξάλλου, δεδομένης της απαγόρευσης συνεργασίας με τις αρχές της χώρας καταγωγής, ακόμα κι αν υπάρχουν δημόσια έγγραφα που στηρίζουν τους ισχυρισμούς, αυτά θα είναι κατά κανόνα αμετάφραστα και ανεπικύρωτα. Αξιολογήσεις περί γνησιότητας ή πλαστότητας είναι συνεπώς δυσχερείς. Τελικώς και η γνησιότητα των εγγράφων θα διασταυρωθεί μέσω των προφορικών ισχυρισμών, άλλως αυτά θα ενισχύσουν προφορικούς ισχυρισμούς, αλλά δεν επαρκούν αφ' εαυτών για να τους αποδείξουν^[17]. Ως εκ τούτου, Δικαστήριο συναξιολογεί καταρχάς το εν λόγω έγγραφο ακόμα και στις περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η γνησιότητά του (Βλ. Απόφαση του ΔΕΕ της 10.6.2021, την υπόθεση C‑921/19, LH κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2021:478, σκέψεις 44 και 66). Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της αυθεντικότητας ενός εγγράφου μπορεί βεβαίως να ληφθούν υπόψη και τυχόν εξόφθαλμες ενδείξεις μεταποίησης του εγγράφου τις οποίες είναι εύκολο να διακρίνει το Δικαστήριο ακόμα και χωρίς την επέμβαση ενός εμπειρογνώμονα^[18]. Τούτων λεχθέντων, το προσκομισθέν έγγραφο φαίνεται να συνιστά πρωτότυπη έκθεση αστυνομικής έρευνας αναφορικά με καταγγελία που υπέβαλε τρίτο πρόσωπο για περιστατικό το οποίο ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι βίωσε στις 20.10.2020. Ο ίδιος ανέφερε ότι το έγγραφο του απεστάλη από φίλο του, χωρίς όμως να παρέχει ικανοποιητικές εξηγήσεις ούτε για το οψιγενές της προσκόμισής του ούτε για τον λόγο που δεν προέβη σε οποιαδήποτε αναφορά περί της ύπαρξης καταγγελίας στην αστυνομία και, κατ’ επέκταση, του ίδιου του εγγράφου. Αντιθέτως, ερωτηθείς ειδικώς κατά τη συνέντευξή του τέσσερα έτη μετά την καταγγελία, αν είχε προβεί σε σχετική αναφορά, αποκρίθηκε αρνητικά (ερ. 30 σημείο 9χ και 10χ του δ.φ.). Τα δεδομένα αυτά από μόνα τους μειώνουν την αποδεικτική αξία του συγκεκριμένου εγγράφου. Η ημερομηνία κατά την οποία καταγράφεται ότι έλαβε χώρα το περιστατικό συμπίπτει με τις αναφορές του Αιτητή τόσο κατά τη διοικητική διαδικασία όσο και κατά την επ’ ακροατηρίω διαδικασία, ενώ ορισμένες από τις πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό συνάδουν μερικώς με τις δηλώσεις του. Πλην όμως, εντοπίζονται σημαντικές αντιφάσεις.

 

49.          Πρωτίστως, στην ενότητα «FACTS OF THE CASE» αναφέρεται ότι, ενώ οδηγούσε, τον σταμάτησε άλλο όχημα με τρία πρόσωπα, δύο εκ των οποίων εισήλθαν στο αυτοκίνητό του, τον απείλησαν με όπλο και τον μετέφεραν στην όχθη ποταμού, όπου τον απείλησαν. Στην ενότητα «FINDINGS», αντιθέτως, αναφέρεται ότι τα τρία πρόσωπα τον μετέφεραν σε άγνωστη τοποθεσία. Κατά τα λεγόμενά του στη διοικητική διαδικασία, και τα τρία πρόσωπα τον μετέφεραν κοντά σε ποτάμι, ενώ στην ένορκη δήλωσή του της 17.12.2024 προστίθεται ότι τον εξανάγκασαν να εξέλθει του αυτοκινήτου και κατόπιν τον οδήγησαν στην όχθη του ποταμού. Σημειώνεται δε ότι κατά τη διαδικασία ευαλωτότητας είχε δηλώσει ότι τα πρόσωπα ήταν τέσσερα.

 

50.          Επιπλέον, στο ίδιο έγγραφο («FACTS OF THE CASE») αναφέρεται ότι η επίθεση έλαβε χώρα ενώ αποχωρούσε από την περιοχή Gwarinpa Estate στο Life Camp Road, ενώ στα «FINDINGS» καταγράφεται ότι το περιστατικό συνέβη ενώ οδηγούσε στην Gwarinpa Life Camp Road. Αντιθέτως, στην ένορκη δήλωσή του ο Αιτητής αναφέρει ότι αυτό έλαβε χώρα όταν πήγαινε προς την περιοχή Gwarinpa Estate.

 

51.          Εξάλλου, στην ένορκη δήλωσή του ο Αιτητής ανέφερε ότι απειλήθηκε πως θα τον πυροβολήσουν και θα τον πετάξουν στο ποτάμι εάν αρνείτο να ενταχθεί στην ομάδα· στην ενότητα «FACTS OF THE CASE» καταγράφεται ότι τον απείλησαν πως θα τον πυροβολήσουν ή θα τον ρίξουν στο ποτάμι, απειλή που ο ίδιος επανέλαβε και στη συνέντευξή του. Στην ίδια ενότητα αναφέρεται ότι οι δράστες τον άφησαν ελεύθερο δίνοντάς του χρόνο να σκεφθεί και υποσχόμενοι ότι θα επανέλθουν, ενώ στην ενότητα «FINDINGS» αναφέρεται ότι ο Αιτητής αποδέχθηκε το αίτημά τους για να αφεθεί ελεύθερος. Ο ισχυρισμός αυτός συμβαδίζει με όσα κατέθεσε στη συνέντευξή του, πλην όμως, στην ένορκη δήλωσή του ανέφερε ότι αρνήθηκε ρητώς να ενταχθεί, γεγονός που εξόργισε τους δράστες και τους οδήγησε σε περαιτέρω απειλές κατά της ζωής του.

 

52.          Πέραν των ανωτέρω, στην παράγραφο «INVESTIGATION/ACTION TAKEN» αναφέρεται ότι λήφθηκε κατάθεση από τον καταγγέλλοντα και ένα ακόμη πρόσωπο, χωρίς όμως να διευκρινίζεται αν το δεύτερο πρόσωπο ήταν ο ίδιος ο Αιτητής. Επιπλέον, παρά τον ισχυρισμό του ότι γνώριζε πως οι δράστες ήταν μέλη των Fulani Herdsmen, στην αστυνομική έκθεση δεν υπάρχει σχετική αναφορά· αντίθετα, καταγράφεται ότι τα πρόσωπα προέρχονταν από «cult group» στο οποίο ανήκε και ο πατέρας του. Τέλος, στο σχετικό πεδίο του εγγράφου δεν καταγράφεται αριθμός αναφοράς της υπόθεσης.

 

53.          Από το σώμα της έκθεσης προκύπτει ότι η καταγγελία φαίνεται να καταχωρήθηκε την ίδια ημέρα του συμβάντος, ήτοι στις 20.10.2020. Παρά ταύτα, εντύπωση προκαλεί ότι το έγγραφο φέρεται να έχει συνταχθεί περί τα τέσσερα έτη αργότερα, όπως δείχνει η χειρόγραφη ημερομηνία «30 Μαΐου 2024» στο άνω δεξιό μέρος. Ο Αιτητής, ερωτηθείς σχετικά, δεν ήταν σε θέση να αναφέρει την εξέλιξη της καταγγελίας, προβάλλοντας ως δικαιολογία ότι αυτή είχε υποβληθεί από τον φίλο του. Επιπλέον, παρότι φέρεται να είχε γίνει καταγγελία αυθημερόν, ο Αιτητής ουδέποτε αναφέρθηκε στην ύπαρξή της κατά τη συνέντευξή του, παρά το ότι ερωτήθηκε σχετικώς. Στη βάση όλων των ανωτέρω, η αποδεικτική αξία του συγκεκριμένου εγγράφου κρίνεται μειωμένη.

 

54.          Υπό το φως των ανωτέρω, παρά το γεγονός ότι εξωτερικές πηγές επιβεβαιώνουν την ύπαρξη και δράση των Fulani Herdsmen ακόμη και στην ευρύτερη γεωγραφική ζώνη του τελευταίου τόπου συνήθους διαμονής του Αιτητή, οι πληροφορίες που παρατίθενται υποδεικνύουν ότι η δράση τους εκδηλώνεται κυρίως μέσω οργανωμένων επιθέσεων και πράξεων βίας, οι οποίες ενδέχεται να έχουν και θρησκευτικά κίνητρα. Ο ισχυρισμός του Αιτητή περί στοχευμένης στοχοποίησής του δεν βρίσκει έρεισμα στις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης ως προς τον τρόπο δράσης των Fulani Herdsmen. Λαμβανομένης υπόψη και της μη θεμελίωσης της εσωτερικής αξιοπιστίας του, ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός απορρίπτεται.

 

55.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχει ο Αιτητής, στη βάση του μόνου αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού του ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, επιπρόσθετα προς όσα καταγράφονται στην Εισηγητική-Έκθεση, ιδίως όσον αφορά στην επικαιροποιημένη εικόνα της κατάστασης ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του, παρατηρούνται τα εξής:

 

56.          Σύμφωνα με την ιστοσελίδα RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province).[19]

 

57.          Σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναφέρεται ότι η Νιγηρία συνεχίζει να αντιμετωπίζει ένα πρωτοφανές κύμα αλληλεπικαλυπτόμενων κρίσεων, όπου οι ληστείες, η εγκληματικότητα και οι απαγωγές, οι εξτρεμιστικές εξεγέρσεις, οι αποσχιστικές ταραχές, η τρομοκρατία και οι συγκρούσεις μεταξύ αγροτών και κτηνοτρόφων, είναι μερικές από τις προκλήσεις που επηρεάζουν την ασφάλεια και την προστασία των υπηκόων της χώρας[20]. Δολοφονίες, απαγωγές και βίαιες επιδρομές από τις λεγόμενες συμμορίες ληστών («bandit gangs»), συνέχισαν να μαστίζουν τη βορειοδυτική[21] και βορειοκεντρική[22] περιοχή της χώρας στην οποία βρίσκεται και ο τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, ενώ οι ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP, εξακολουθούσαν να παραμένουν ενεργές και να δραστηριοποιούνται στα βορειοανατολικά κατά τη διάρκεια του 2024[23]. Η βία μεταξύ των κτηνοτρόφων και αγροτών συνεχίστηκε στη βορειοκεντρική περιοχή της Νιγηρίας, κατά τη διάρκεια του έτους 2024[24].

 

58.          Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας στην Federal Capital Territory, στην οποία βρίσκεται η πόλη Abuja, που συνιστά τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, βάσει στοιχείων από το ACLED, κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 12.9.2025), καταγράφηκαν 97 περιστατικά πολιτικής βίας[25], από τα οποία προκλήθηκαν 83 θανάτοι[26]. Σημειώνεται ότι, ειδικά στην πόλη Abuja, που βρίσκεται στην Federal Capital Territory και που συνιστά τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, την ίδια περίοδο αναφοράς, σημειώθηκαν 12 περιστατικά πολιτικής βίας, από τα οποία προκλήθηκαν 5 θάνατοι[27]. Σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις, ο πληθυσμός της πόλης Abuja το 2023 ανερχόταν σε 3,840,000 κατοίκους[28]. Υπό το φως των ανωτέρω ποσοτικών και αριθμητικών δεδομένων, δεν διαπιστώνεται οποιοσδήποτε κίνδυνος για τον Αιτητή ένεκα της κατάστασης ασφαλείας στον τόπο προηγουμένης συνήθους διαμονής του.

 

59.          Ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή δεν προκύπτει οποιαδήποτε παράμετρος του προφίλ του, η οποία να επιτείνει με οποιοδήποτε τρόπο τον κίνδυνο που τυχόν αυτός διατρέχει, ούτε και καθαυτό κάποιο στοιχείο του προφίλ του δίδει βάσιμο έρεισμα για φόβο δίωξης.  Ούτε και ο Αιτητής εξέφρασε οποιοδήποτε φόβο απορρέων από το προφίλ του, πέραν των όσων εξετάστηκαν ήδη ανωτέρω.

 

60.          Ειδικώς ως προς το θρησκευτικό του προφίλ ως χριστιανού, ούτε με βάση τα ενώπιον του Δικαστηρίου δεδομένα, αντιμετωπίζει ευλόγως κίνδυνο. Σύμφωνα με έκθεση του US Department of State (USDOS) για τη Θρησκευτική Ελευθερία στη Νιγηρία για το έτος 2023, o χριστιανισμός είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη θρησκεία συνολικά στη χώρα με ποσοστό 48,1%[29]. Η βορειοκεντρική γεωπολιτική ζώνη στην οποία βρίσκεται ο τελευταίος τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητή, κατοικείται περίπου από ίσο αριθμό Χριστιανών και Μουσουλμάνων[30]. Παρόλο που η βορειοκεντρική γεωπολιτική ζώνη στην οποία βρίσκεται ο τελευταίος τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητή φαίνεται να πλήττεται από τη βία και τις συγκρούσεις μεταξύ κυρίως χριστιανών αγροτών και κυρίως μουσουλμάνων κτηνοτρόφων, εντούτοις, δεν θεωρώ ότι με βάση το θρησκευτικό του προφίλ αποκλειστικά και μόνον ως χριστιανού μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχει εύλογη πιθανότητα να κινδυνεύσει σε περίπτωση επιστροφής του. Σημειώνεται άλλωστε ότι η κατ΄ ισχυρισμόν δίωξή του από μέλη των κτηνοτρόφων Fulani για θρησκευτικούς λόγους, δεν έχει στοιχειοθετηθεί, ούτε βρίσκει έρεισμα στις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης όσον αφορά τον τρόπο δράσης των κτηνοτρόφων Fulani, ως εκτενώς αναλύεται ανωτέρω.

 

61.          Ως εκ τούτου, στην προκειμένη περίπτωση λαμβάνοντας υπόψη και το προσωπικό προφίλ του Αιτητή, ως αυτό έγινε αποδεκτό και ειδικότερα ότι ο Αιτητής είναι νεαρός, υγιής, με εργασιακή εμπειρία στον τόπο συνήθους διαμονής του και με υποστηρικτικό/οικογενειακό δίκτυο, και χωρίς οποιοδήποτε σημείο ευαλωτότητας ή αποδεδειγμένο περιστατικό παρελθούσας δίωξης,  κρίνεται πως σε συνάρτηση με τις παρατεθείσες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του στη χώρα καταγωγής του, δεν πιθανολογείται ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί, θα εκτεθεί  ευλόγως σε κίνδυνο.

 

62.          Υπό το φως της ανωτέρω ανάλυσης κινδύνου, δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

63.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει, αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

64.          Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό και δεδομένου ότι ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] δεν προκύπτει ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].

 

65.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο προσφεύγων, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή (βλ. άρθρο 19(2)(γ) απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94  Elgafaji, σκέψη 43).

 

66.          Σημειώνεται συναφώς ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

67.          Ως προς τον όρο διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, το ΔΕΕ, διευκρίνισε ότι της έννοιας της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως, η σημασία και το περιεχόμενο των όρων αυτών πρέπει να καθορίζονται, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου αυτοί χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση στην οποία εντάσσονται (αποφάσεις της 22ας Δεκεμβρίου 2008, C‑549/07, Wallentin-Hermann, Συλλογή 2008, σ. I‑11061, σκέψη 17, και της 22ας Νοεμβρίου 2012, C‑119/12, Probst, σκέψη 20). Υπό το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως αφορά κατάσταση στην οποία οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή στην οποία δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους. (Βλ.  απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψεις 27 και 28). Με βάση την ανωτέρω ανάλυση, δεν λαμβάνει χώρα ένοπλη σύρραξη στην πόλη Abuja που βρίσκεται στην Federal Capital Territory, που συνιστά τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή.

68.          Ακολούθως ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (Βλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (Βλ. C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

69.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

70.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

71.          Ενόψει των ανωτέρω ποιοτικών και ποσοτικών χαρακτηριστικών, δεν είναι δυνατό η επικρατούσα κατάσταση στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι στην πόλη Abuja  που βρίσκεται στην Federal Capital Territory, να χαρακτηριστεί ως αδιάκριτη βία λόγω ένοπλης σύρραξης η οποία εξικνείται σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Αιτητής μόνο λόγω της παρουσίας του εκεί να έρχεται αντιμέτωπος με πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης εντός του πλαισίου του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου. Την ίδια στιγμή δεν προκύπτει οποιοσδήποτε παράγοντας επίτασης του κινδύνου στο πρόσωπο του Αιτητή (ΔΕΕ, C-285/12, Diakité, ημερ. 30/01/2014, σκ. 27-28). Ενόψει της έλλειψης της ουσιώδους αυτής προϋπόθεσης εφαρμογής του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο αντίστοιχο καθεστώς.

72.          Ως προς δε την απόφαση επιστροφής του, από τα ενώπιόν μου στοιχεία, δεν προκύπτει οποιοδήποτε άλλο ζήτημα συναφές με την αρχή της μη επαναπροώθησης και των προϋποθέσεων έκδοσης της απόφασης επιστροφής, πέραν των όσων ήδη εξετάστηκαν και αναλύθηκαν ανωτέρω (Βλ. απόφαση της της 17ης Οκτωβρίου 2024, υπόθεση C 156/23 [Ararat] K, L, M, N κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2024:892, ιδίως σκέψεις 50 έως 51).

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.