ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

   Υπόθεση Αρ.:  1963/2023

29 Σεπτεμβρίου, 2025

[Ε. ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

K.G.O.

από Νιγηρία

                      Αιτητής

                                    

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας,

μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Δικηγόροι για Αιτητή: Γ. Καρατσιώλη (κα) Νίκος Α. Λοΐζου & Χρίστος Γ. Χριστούδιας

Δικηγόρος για Καθ' ων η αίτηση: Μ. Αμπελώμος για Μ. Τρεμούρη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας

Αιτητής παρών

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Ε. ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την υπό κρίση προσφυγή, ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 09.05.2023, με την οποίαν απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν. 6(Ι)/2000, ως έχει τροποποιηθεί (στο εξής αναφερόμενος ως «ο περί Προσφύγων Νόμος»).

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

 

Προτού εξεταστούν οι εκατέρωθεν ισχυρισμοί, επιβάλλεται η σκιαγράφηση των γεγονότων που περιβάλλουν την υπό κρίση υπόθεση, όπως αυτά προκύπτουν από την αίτηση του Αιτητή, την ένσταση των Καθ' ων η αίτηση αλλά και από το περιεχόμενο του δ.φ. ο οποίος κατατέθηκε στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας και σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1 (στο εξής αναφερόμενος ως «ο δ.φ.» ή «ο διοικητικός φάκελος»).

 

Ο Αιτητής είναι υπήκοος της Νιγηρίας την οποίαν εγκατέλειψε στις 03.10.2020 και αφίχθη στις μη ελεγχόμενες από την κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές κάνοντας χρήση του διαβατηρίου του. Ακολούθως, περί τον Οκτώβριο του 2020, εισήλθε παράτυπα στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές, υποβάλλοντας αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας στις 06.01.2021. Στις 25.04.2023 πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής αναφερόμενος ως «ο Λειτουργός»), ο οποίος στις 08.05.2023, υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου εισηγούμενος την απόρριψη της υποβληθείσας αίτησης. Ακολούθως, ο ασκών καθήκοντα Προϊσταμένου λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ενέκρινε στις 09.05.2023 την εισήγηση, αποφασίζοντας την απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας του Αιτητή και την επιστροφή του στη Νιγηρία  απόφαση η οποία κοινοποιήθηκε σε αυτόν στις 24.05.2023 μέσω σχετικής επιστολής της Υπηρεσίας Ασύλου ίδιας ημερομηνίας. Η απόφαση αυτή αποτελεί και το αντικείμενο της υπό εξέταση προσφυγής.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

 

Ο Αιτητής μέσω των συνηγόρων του, προέβαλε στα πλαίσια τόσο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας, όσο και της γραπτής του αγόρευσης πλείονες λόγους ακυρώσεως, τους οποίους ωστόσο απέσυρε κατά το στάδιο των Διευκρινίσεων και περιορίστηκε στην προώθηση του ισχυρισμού περί έλλειψης δέουσας έρευνας.

 

Από την πλευρά τους οι Καθ΄ ων η αίτηση υπεραμύνονται της νομιμότητας της επίδικης πράξης, υποβάλλοντας ότι αυτή λήφθηκε ορθώς, από αρμόδιο και εξουσιοδοτημένο όργανο, και ότι είναι δεόντως αιτιολογημένη. Διατείνονται, επίσης, ότι οι λόγοι ακύρωσης στο εισαγωγικό δικόγραφο εγείρονται κατά παράβαση του Κανονισμού 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, ενώ δεν υπάρχει οποιαδήποτε ανάπτυξη αυτών στην γραπτή αγόρευση του Αιτητή

 

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ

 

Αναφορικά με τον εναπομείναντα λόγο ακυρώσεως περί έλλειψης δέουσας έρευνας, επισημαίνω ότι αυτός προωθείται με γενικότητα και αοριστία χωρίς οποιαδήποτε εξειδίκευση σε συνάρτηση με τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης του Αιτητή, πολλώ μάλλον κατά τρόπο που να προκύπτει ο πυρήνας του αιτήματός του και να δικαιολογεί την αναγνώριση πρόσφυγα ή την απόδοση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει των άρθρων 3 και 19 του περί

Προσφύγων Νόμου^[1]. Πράττει δε τούτο, αντίθετα με τα όσα επιτάσσει ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962^[2] και παρά την πάγια επί του θέματος θέση της νομολογίας, η οποία έχει πλειστάκις επισημανθεί και από το παρόν Δικαστήριο ως προς την απαίτηση για αιτιολόγηση των νομικών σημείων της αίτησης ακυρώσεως, ούτως ώστε αυτά να μπορούν να τύχουν εξέτασης από το Δικαστήριο^[3]. Δεν αρκεί συνεπώς η γενικόλογη και αόριστη επιχειρηματολογία περί έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας χωρίς ταυτόχρονα την εξειδίκευση και αναφορά στα γεγονότα της εξεταζόμενης υπόθεσης και στη βάση ποιας συγκεκριμένης επιχειρηματολογίας προωθείται ο συγκεκριμένος λόγος ακυρώσεως^[4].

 

Σε κάθε περίπτωση ενόψει και της υποχρέωσης που έχει το παρόν Δικαστήριο να προβαίνει σε έλεγχο τόσο της νομιμότητας όσο και της ορθότητας κάθε προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν[5], θα προχωρήσω να εξετάσω την ουσία της υπόθεσης αυτής, σε συνάρτηση και με τον έστω γενικόλογο ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας έρευνας.

 

Έχοντας λοιπόν εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου και το περιεχόμενο του δ.φ., διαπιστώνω τα ακόλουθα:

 

Ο Αιτητής στα πλαίσια της καταχωρισθείσας αίτησής του για διεθνή προστασία και στο σημείο όπου έπρεπε να δηλώσει τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του, ο ίδιος κατέγραψε ότι υποστηρίζει την ανεξαρτησία της Biafra αναφέροντας ότι οι κυβερνητικές αρχές καταστέλλουν βίαια τα αιτήματα του κινήματος με αποτέλεσμα να χαθούν και να κινδυνεύουν οι ζωές των μελών της Biafra. O ίδιος εγκατέλειψε τη Νιγηρία καθ’ ότι σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων μελών της οικογένειας του και φίλων (βλ. ερυθρό 1 του δ.φ.).

 

Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξής του ενώπιον του λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής αναφερόμενος ως «ο Λειτουργός»), αναφορικά με τα προσωπικά του στοιχεία, ο Αιτητής επιβεβαίωσε πως προέρχεται από τη περιοχή Achara Layout, πολιτεία Enugu (ερυθρό 45 του δ.φ.), και δήλωσε πως η περιοχή Gariki, στην πολιτεία Enugu αποτελεί την προηγούμενη συνήθη διαμονή του και πως διέμεινε εκεί έως ότου εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 43 του δ.φ.). Αναφορικά με την οικογένεια του, ο Αιτητής δήλωσε πως ο πατέρας του, ο οποίος απεβίωσε περί το 2003 - 2004, εργαζόταν σε εταιρεία ασφάλισης αυτοκινήτων και πως η μητέρα του, η οποία ανέλαβε το πόστο εργασίας του πατέρα του μετά τον θάνατο του, διαμένει στο Gariki μαζί με ακόμα δυο από τα αδέλφια του, ενώ ένας αδελφός διαμένει σε άλλη τοποθεσία  στην Enugu (ερυθρό 45, 45/2Χ, 44/1Χ του δ.φ.). Ο Αιτητής δεν διευκρίνισε εάν βρίσκεται σε επικοινωνία με την οικογένεια του (ερυθρό 44 του δ.φ.). Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο, ο Αιτητής δήλωσε πως ολοκλήρωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση και φοίτησε δυο έτη σε πανεπιστήμιο χωρίς όμως να ολοκληρώσει τις σπουδές του, ενώ σε σχέση με τις ομιλούμενες γλώσσες δήλωσε πως ομιλεί Αγγλικά και Igbo (ερυθρό 46/1Χ , ερυθρό 45/1Χ του δ.φ.). Σε σχέση με το επαγγελματικό του προφίλ, ισχυρίστηκε πως δεν εργαζόταν παρά μόνο κατά το πρώτο έτος των σπουδών εργαζόταν με καθεστώς μερικής απασχόλησης σε ξενοδοχείο (ερυθρό 44 του δ.φ.).

 

Αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης και ειδικότερα στο πλαίσιο της ελεύθερης αφήγησής του, αναφέρθηκε στην βίαιη αντιμετώπιση που λαμβάνουν από τις κρατικές δυνάμεις όσοι υπερασπίζονται την ανεξαρτησία της Biafra, ήτοι τους ξυλοδαρμούς των διαδηλωτών, την καταστολή της ελευθερίας του λόγου και την συνέργεια της Αστυνομίας με κακοποιούς. Σε αυτό το πλαίσιο ισχυρίστηκε ότι κατά την συμμετοχή του, περί τον Σεπτέμβριο του 2020, σε μια διαδήλωση κτυπήθηκε και μαχαιρώθηκε από κακοποιούς καθώς έτρεχε να ξεφύγει. Κατόπιν, κάποιοι φίλοι του τον βοήθησαν να μεταφερθεί σπίτι του. Κατά τις δηλώσεις του, με την παρότρυνση και την οικονομική βοήθεια της μητέρας του αποφάσισε να εγκαταλείψει την χώρα του, εξαιτίας της καταπίεσης που δεχόταν ως νέος από την Αστυνομία (ερυθρό 42, 41 του δ.φ.).

 

Στο πλαίσιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων που τέθηκαν από τον Λειτουργό, ο Αιτητής κλήθηκε να δώσει περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τις διαδηλώσεις, αναφέροντας ότι αυτές σχετίζονται με την αστυνομική βία και το ζήτημα της Biafra. Ερωτηθείς να επεκταθεί στις δηλώσεις του για την ανεξαρτησία της Biafra, υποστήριξε ότι στο παρελθόν τα μέλη του κινήματος συγκρούστηκαν με το κράτος της Νιγηρίας, με αποτέλεσμα τον θάνατο του τότε ηγέτη του, γεγονός που οδήγησε σε δολοφονίες και φυλακίσεις υποστηρικτών. Στη συνέχεια, η διεκδίκηση της ανεξαρτησίας αναζωπυρώθηκε υπό την ηγεσία του Odumegu Ojuku, ο οποίος αποτέλεσε τον νέο αρχηγό του κινήματος.

 

Σε σχετική ερώτηση για τις διεκδικήσεις της Biafra, ο Αιτητής απάντησε ότι η κυβέρνηση της Νιγηρίας ευνοεί τις βόρειες περιοχές της χώρας λόγω του φυσικού τους πλούτου, ενώ οι κάτοικοι των ανατολικών περιοχών στερούνται κάθε δικαιώματος (ερυθρό 40 του δ.φ.).

Κατά την περαιτέρω διερεύνηση των ισχυρισμών του, ο Αιτητής κλήθηκε να περιγράψει τη συμμετοχή του στις διαδηλώσεις, δηλώνοντας ότι βρισκόταν παρών, καθώς ήταν ένθερμος υποστηρικτής του κινήματος της Biafra, ιδίως λόγω της υπερβολικής βιαιότητας των αρχών (ερυθρό 39/1Χ του δ.φ.). Σε ερώτηση για το πώς πληροφορήθηκε το κίνημα, απάντησε ότι “όλοι το γνωρίζουν” (ερυθρό 39 του δ.φ.).

 

Περαιτέρω, όταν κλήθηκε να περιγράψει τη διαδήλωση στην οποία συμμετείχε, ισχυρίστηκε ότι επρόκειτο για ειρηνική διαμαρτυρία, την οποία σε κάποια στιγμή προσπάθησαν να διαλύσουν αστυνομικές δυνάμεις με απειλές και οδοφράγματα (ερυθρό 38/2Χ, 4Χ του δ.φ.). Ο ίδιος ανέφερε ότι τραυματίστηκε από κακοποιούς, οι οποίοι, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, προέρχονταν από την ίδια την κυβέρνηση (ερυθρό 38/3Χ, 2Χ του δ.φ.).

 

Ως προς το τι θα μπορούσε να του συμβεί σε περίπτωση που επιστρέψει στην χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι φοβάται ότι θα τύχει κακοποίησης από τις αστυνομικές δυνάμεις εξαιτίας της στοχοποίησης των νέων στο ανατολικό μέρος της χώρας (ερυθρό 37/1Χ του δ.φ.).

  

Η αξιολόγηση των ισχυρισμών του Αιτητή από τους Καθ' ων η αίτηση

 

Προχωρώντας στην αξιολόγηση που διενεργήθηκε, επί των όσων ο Αιτητής παρέθεσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του από τους Καθ' ων η αίτηση, διαφαίνεται ότι ο Λειτουργός εντόπισε και εξέτασε συνολικά δύο ισχυρισμούς:

 

Ο πρώτος αφορούσε στην ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής του Αιτητή, ο οποίος έγινε αποδεκτός από τον Λειτουργό καθώς, ως κρίθηκε, στοιχειοθετήθηκε η αξιοπιστία του.

 

Ο δεύτερος αφορούσε στο ότι ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι τραυματίστηκε από κακοποιούς, οι οποίοι προσλήφθηκαν από τη Νιγηριανή κυβέρνηση, κατά την διάρκεια μιας ειρηνικής διαδήλωσης που είχε διοργανωθεί από το κίνημα των υποστηρικτών της Biafra στην οποία συμμετείχε. Ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίφθηκε από τον Λειτουργό λόγω αντιφάσεων και παροχής μη ικανοποιητικών και επαρκών πληροφοριών. Ειδικότερα, όπως έκρινε ο Λειτουργός, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με τα δικά του κίνητρα για την υποστήριξη του κινήματος για την ανεξαρτησία της Biafra, εφόσον περιορίστηκε σε γενικές, ασαφείς και αόριστες πληροφορίες όταν είχε ερωτηθεί σχετικά. Ακολούθως, οι ισχυρισμοί του αναφορικά με την συμμετοχή του στη διαδήλωση του Σεπτεμβρίου του 2020 κρίθηκαν ως στερουμένοι συνοχής, καθ’ ότι παρουσιάστηκε ασαφής ως προς τον τρόπο που ενημερώθηκε για την διαδήλωση (ερυθρό 38/1Χ του δ.φ.) και δεν παρείχε επαρκείς και συγκεκριμένες εξηγήσεις για το κίνητρο του να συμμετάσχει σε αυτή (ερυθρό 39/1Χ, ερυθρό 38/2Χ του δ.φ.). Περαιτέρω, παρέμεινε αόριστος και γενικός στους ισχυρισμούς του αναφορικά με την παρέμβαση της Αστυνομίας κατά την διάρκεια της διαδήλωσης (ερυθρό 38/4Χ του δ.φ.) ενώ αντίστοιχα ανεπαρκείς κρίθηκαν οι δηλώσεις του για τον τρόπο που κατάφερε να ξεφύγει και να φτάσει σπίτι του (ερυθρό 37/2Χ του δ.φ.). Τέλος, οι ισχυρισμοί του αναφορικά με την γενική κατάσταση που επικρατεί στην πόλη του και την αστυνομική βία εναντίον της νεολαίας στερούνταν του προσωπικού βιώματος του Αιτητή, όπως και οι ισχυρισμοί του σε σχέση με τις μαζικές συλλήψεις στην πόλη του προτού εγκαταλείψει την χώρα.

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, ο Λειτουργός εντόπισε πληροφορίες από την χώρα καταγωγής του Αιτητή αναφορικά με την αστυνομική βία που παρατηρήθηκε στην πολιτεία του Αιτητή, την Enugu. Ωστόσο, δεν ανευρέθηκαν πληροφορίες, κατά την έρευνα του, αναφορικά με κάποια διαδήλωση περί τον Σεπτέμβριο του 2020 που να σχετιζόταν με την ανεξαρτησία της Biafra. Έτι περαιτέρω, ο Λειτουργός σημείωσε την έλλειψη εσωτερικής αξιοπιστίας στους ισχυρισμούς του Αιτητή αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του.

 

Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου του Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία στη βάση του ισχυρισμού περί των προσωπικών του στοιχείων, που αποτελούσε και τον μοναδικό ισχυρισμό που έγινε αποδεκτός, ο Λειτουργός κατέληξε ότι δεν συντρέχουν εύλογοι λόγοι να γίνει αποδεκτό ότι ο Αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής και ειδικότερα στην πολιτεία Enugu θα κινδυνεύσει με δίωξη ή με πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Παρατέθηκαν σχετικώς πληροφορίες για την κατάσταση ασφαλείας στη Νιγηρία, και ειδικότερα στην πολιτεία Enugu, καταλήγοντας πως με βάση τις πληροφορίες αυτές διαφαίνεται πως στην εν λόγω πολιτεία υφίστανται ορισμένα περιστατικά ασφαλείας και ένας αριθμός διαδηλώσεων έχει κατασταλεί βίαια. Ωστόσο, ο Λειτουργός έλαβε υπόψη τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, καθώς και ότι πρόκειται για ενήλικα άνδρα, ο οποίος έλαβε εκπαίδευση και συνυπολογίζοντας όλους τους δείκτες αποφάσισε ότι δεν υφίσταται εύλογη πιθανότητα πως ο Αιτητής, σε περίπτωση που επιστρέψει στην πολιτεία Enugu της Νιγηρίας, θα αντιμετωπίσει μεταχείριση που ισοδυναμεί σε δίωξη ή σοβαρή βλάβη.

 

Κατά τη Νομική Ανάλυση, ο Λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς του πρόσφυγα σύμφωνα με το Άρθρο 1Α 2 της συνθήκης της Γενεύης και του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 αφού δεν συνέτρεχαν στο πρόσωπο του Αιτητή τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. Όσον αφορά την υπαγωγή του στο καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας, ο Λειτουργός ανέφερε ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του Άρθρου 19 (2) (α), (β) και (γ) του περί Προσφύγων Νόμου 2000 καθώς ο Αιτητής εάν επέστρεφε στη χώρα καταγωγής του δεν θα αντιμετώπιζε πραγματικό κίνδυνο να υφίστατο θανατική ποινή ή εκτέλεση σύμφωνα με το άρθρο 19 (2) (α) ή να υφίστατο βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία σύμφωνα με το άρθρο 19 (2) (β).  Κρίθηκε περαιτέρω αναφορικά με το άρθρο 19 (2) (γ), ότι ο Αιτητής επιστρέφοντας στη χώρα καταγωγής του και ειδικότερα στην πολιτεία Enugu δεν θα αντιμετώπιζε πραγματικό κίνδυνο να υφίστατο σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω αδιάκριτής άσκησης βίας σε συνθήκες ένοπλης σύρραξης, καθ’ ότι η χώρα καταγωγής του δεν εμπλέκεται σε οποιαδήποτε διεθνή ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη.

 

Προσέθεσε, τέλος, ο Λειτουργός  ότι η πιθανή επιστροφή του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, λαμβάνοντας υπόψη τις προσωπικές του περιστάσεις και δη την απουσία οποιασδήποτε προσωπικής και πραγματικής απειλής να υποβληθεί σε βασανιστήρια και/ή απάνθρωπη και/ή εξευτελιστική μεταχείριση και/ή τιμωρία κατά την επιστροφή του στη Νιγηρία, δεν αντίκειται στην αρχή της μη επαναπροώθησης και το Άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

 

Στη βάση όλων των ανωτέρω, το αίτημα του Αιτητή για διεθνή προστασία απορρίφθηκε δια της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Η εκτίμηση του Δικαστηρίου

 

Αξιολογώντας λοιπόν  τα όσα έχουν ανωτέρω αναφερθεί υπό το φως και των νομοθετημένων προνοιών και μελετώντας επισταμένως τόσο την Έκθεση/Εισήγηση του Λειτουργού όσο και τους λοιπούς ισχυρισμούς του Αιτητή ως αυτοί παρουσιάστηκαν τόσο κατά την διοικητική διαδικασία όσο και κατά την ενώπιόν μου δικαστική διαδικασία, καταλήγω στα εξής:

Αρχικά συντάσσομαι με την κρίση των Καθ' ων η αίτηση ως προς την αποδοχή του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού τον οποίον και αποδέχομαι λόγω του ότι οι δηλώσεις του Αιτητή κρίνονται ως σαφείς,  δεν προέκυψαν στοιχεία περί του αντιθέτου, ενώ οι δηλώσεις του επιβεβαιώθηκαν και από αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης στις οποίες προσέτρεξε ο Λειτουργός. Ορθώς επιπλέον καθορίστηκε ως τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητή η πολιτεία Enugu. 

 

Αναφορικά με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή φρονώ πως η αξιολόγηση που διενήργησε ο Λειτουργός ως προς την εσωτερική αξιοπιστία των ισχυρισμών του Αιτητή στηρίζεται σε μια συνεκτική και τεκμηριωμένη ανάλυση, με επίκεντρο τις αντιφάσεις, τις αοριστίες και την έλλειψη προσωπικής διάστασης στα όσα εκείνος υποστήριξε. Ο Λειτουργός έκρινε ορθά ότι οι ισχυρισμοί του σε σχέση με την εμπλοκή του στις διαδηλώσεις και τον υποτιθέμενο τραυματισμό του από κακοποιούς που συνδέονταν με την κυβέρνηση, στερούνται εσωτερικής συνοχής και πειστικότητας.

 

Εξετάζοντας τα δεδομένα της υπόθεσης, είναι και η δική μου εκτίμηση ότι ο Αιτητής, μολονότι δήλωσε υποστηρικτής του κινήματος της Biafra, δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε στοιχειώδη επιχειρήματα αναφορικά με το ιδεολογικό ή πολιτικό του υπόβαθρο. Αντιθέτως, περιορίστηκε σε γενικόλογες και επαναλαμβανόμενες αναφορές, όπως η φράση «όλοι το γνωρίζουν», οι οποίες αδυνατούν να στοιχειοθετήσουν προσωπική εμπλοκή ή έστω μια ελάχιστη γνώση για το κίνημα το οποίο υποτίθεται ότι υποστήριζε με τόση θέρμη ώστε να εκτεθεί σε κίνδυνο.

 

Επιπλέον, οι ισχυρισμοί του περί συμμετοχής σε διαδήλωση τον Σεπτέμβριο του 2020 παραμένουν αντιφατικοί και ασαφείς. Από τη μια ισχυρίστηκε ότι επρόκειτο για ειρηνική διαδήλωση, από την άλλη παρουσίασε μια εικόνα βίαιης καταστολής από αστυνομικές δυνάμεις και κακοποιούς, χωρίς ωστόσο να μπορεί να προσδιορίσει με σαφήνεια ούτε πώς πληροφορήθηκε τη διεξαγωγή της διαδήλωσης ούτε με ποιον τρόπο κατόρθωσε να διαφύγει και να καταλήξει στο σπίτι του. Οι ελλείψεις αυτές καθιστούν τον ισχυρισμό του μη πειστικό και αποδυναμώνουν την αξιοπιστία του.

 

Περαιτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι πλήγμα στην εσωτερική αξιοπιστία επιφέρει και η διαφοροποίηση που προκύπτει μεταξύ της γραπτής αίτησης και της προφορικής συνέντευξης. Ενώ στο πρώτο στάδιο δήλωσε ότι μέλη της οικογένειάς του και φίλοι του σκοτώθηκαν, στη συνέντευξη δεν παρέσχε κανένα συγκεκριμένο στοιχείο ή αναφορά σε ονόματα, περιστάσεις ή χρονολογίες, ούτε διευκρίνισε εάν βρίσκεται σε επικοινωνία με την οικογένειά του. Η παράλειψη αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέα, αφού αγγίζει την ουσία των κινήτρων που επικαλείται για την αναχώρησή του από τη Νιγηρία.

 

Εξίσου αξιοσημείωτο είναι ότι, ενώ ο Αιτητής προέβαλε ότι έφυγε εξαιτίας προσωπικής στοχοποίησης, οι περιγραφές του για την αστυνομική βία παραμένουν γενικόλογες και αναφέρονται περισσότερο σε μια γενική κατάσταση στην πόλη του παρά σε συγκεκριμένα περιστατικά που να τον αφορούν προσωπικά. Η έλλειψη προσωπικού βιώματος σε έναν ισχυρισμό που στηρίζεται ακριβώς στον κίνδυνο ατομικής δίωξης, απογυμνώνει τον λόγο του από την αναγκαία πειστικότητα.

 

Το Δικαστήριο, λοιπόν, συμφωνεί με την εκτίμηση του Λειτουργού ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή στερούνται εσωτερικής συνοχής, καθώς διακρίνονται από αντιφάσεις, ελλιπείς απαντήσεις και αοριστίες. Η αδυναμία του να παρουσιάσει με συνέπεια και συγκεκριμένα στοιχεία για το πώς εντάχθηκε στο κίνημα, για τα προσωπικά του κίνητρα, για τις περιστάσεις της συμμετοχής του σε διαδήλωση, για τον τρόπο τραυματισμού και διαφυγής του, αλλά και για την κατάσταση της οικογένειάς του, οδηγεί στην κρίση ότι η αφήγησή του δεν πληροί τα κριτήρια εσωτερικής αξιοπιστίας που απαιτούνται για τη θεμελίωση αιτήματος διεθνούς προστασίας.

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, το Δικαστήριο διεξήγαγε ανεξάρτητη έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την αστυνομική βία εναντίον υποστηρικτών του κινήματος υπερ της ανεξαρτησίας της Biafra αλλά και γενικότερα από την οποία προκύπτουν τα ακόλουθα:

 

·         Σύμφωνα με τις προκαταρκτικές παρατηρήσεις του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ για τις εξωδικαστικές, συνοπτικές ή αυθαίρετες εκτελέσεις, κατόπιν της επίσκεψης της στη Νιγηρία, υπήρξε ‘ένας μεγάλος αριθμός΄ ισχυριζόμενων εκτελέσεων και εξαφανίσεων υποστηρικτών του πολιτικού κινήματος ‘Indigenous People of Biafra (IPOB), το οποίο προασπίζεται ειρηνικά το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία της Biafra,[6] από τις δυνάμεις ασφαλείας κατά την διάρκεια του 2017, 2018, 2019 και για τις οποίες δεν υπήρξε οποιαδήποτε ποινική δίωξη.[7]

 

·         Δημοσιεύματα κάνουν λόγο για την βίαιη αντιμετώπιση που έτυχαν υποστηρικτές του IPOB από την Αστυνομία κατά την διάρκεια διαδηλώσεων και πορειών στην πολιτεία Enugu και στην πολιτεία Enugu περί το 2019 και 2020.[8]

·         Περί το 2020 σε διάφορες πολιτείες της Νιγηρίας, συμπεριλαμβανομένης και της Enugu, συστάθηκαν δικαστικές επιτροπές ούτως ώστε να διερευνήσουν την αστυνομική βία.[9]

 

Με βάση τις πιο πάνω πηγές, το Δικαστήριο καταλήγει ότι ο ισχυρισμός του Αιτητή περί ύπαρξης αστυνομικής βίας εναντίον υποστηρικτών του κινήματος υπέρ της ανεξαρτησίας της Biafra ενισχύεται από τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Οι προκαταρκτικές παρατηρήσεις του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ, αλλά και τα διεθνή και τοπικά δημοσιεύματα, επιβεβαιώνουν ότι η βίαιη καταστολή διαδηλώσεων του IPOB υπήρξε επαναλαμβανόμενο και τεκμηριωμένο φαινόμενο στην πολιτεία Enugu και σε άλλες περιοχές της Νιγηρίας κατά τα έτη που επικαλέστηκε ο Αιτητής. Το γεγονός ότι συγκροτήθηκαν δικαστικές επιτροπές για τη διερεύνηση της αστυνομικής αυθαιρεσίας καταδεικνύει ότι οι καταγγελίες περί συστηματικής βίας δεν ήταν αβάσιμες. Επομένως, σε επίπεδο εξωτερικής αξιοπιστίας, ο ισχυρισμός του Αιτητή ερείδεται σε πραγματικά δεδομένα και αντικειμενικές πηγές, οι οποίες επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του ευρύτερου φαινομένου που επικαλείται.

 

Ωστόσο, παρά τη διαπίστωση αυτή, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο συγκεκριμένος ισχυρισμός του Αιτητή δεν μπορεί τελικώς να γίνει αποδεκτός, καθότι, αν και το γενικό φαινόμενο αστυνομικής βίας τεκμηριώνεται επαρκώς, ο Αιτητής δεν κατόρθωσε να συνδέσει με αξιόπιστο και συνεκτικό τρόπο το προσωπικό του βίωμα με το εν λόγω φαινόμενο. Η αφήγησή του στερείται εσωτερικής συνοχής, παραμένει ασαφής ως προς κρίσιμες λεπτομέρειες και δεν καταδεικνύει συγκεκριμένη στοχοποίησή του λόγω πολιτικής δράσης ή συμμετοχής σε ειρηνικές διαδηλώσεις. Ως εκ τούτου, παρά την εξωτερική αξιοπιστία του φαινομένου, ο ισχυρισμός του Αιτητή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός και απορρίπτεται.

 

 

 

Υπό το φως των προλεχθέντων και των ισχυρισμών του Αιτητή που έχουν γίνει αποδεκτοί από το παρόν Δικαστήριο, κρίνω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς δεν διαπιστώνονται δείκτες κινδύνου έναντι της ζωής του, σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία, ιδιαιτέρως υπό τον ορισμό και προϋποθέσεις του προφίλ του πρόσφυγα, άρθρο 1Α της Συνθήκης της Γενεύης και άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Ειδικότερα,  καθώς ο συνδεόμενος με τον εκπεφρασμένο φόβο του Αιτητή ισχυρισμός απορρίφθηκε ως μη αξιόπιστος, ο συναφώς εκπεφρασμένος φόβος του δεν κρίθηκε βάσιμος και δικαιολογημένος.

 

Ως εκ τούτου, απομένει να εξεταστεί το κατά πόσο υπάρχει δυνατότητα να υπαχθεί ο Αιτητής στο καθεστώς της επικουρικής προστασίας, ή αλλιώς συμπληρωματικής προστασίας, ως αυτό καθορίζεται στην εθνική μας νομοθεσία. Ειδικότερα, το άρθρο 19(1) του περί Προσφύγων Νόμου διαλαμβάνει ότι: 

 

«19.-(1) Ο Προϊστάμενος, με απόφασή του αναγνωρίζει καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δεν βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής».

 

Ο ορισμός της «σοβαρής» ή «σοβαρής και αδικαιολόγητης βλάβης» καλύπτει δυνάμει του άρθρου 19(2) εξαντλητικά, τρεις διαφορετικές καταστάσεις, ήτοι :

 

(α) θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή

 

(β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ή

 

(γ) σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

 

Έχοντας υπόψη τις περιστάσεις που διαλαμβάνονται στην υπό κρίση υπόθεση, ο Αιτητής δεν μπορεί να ενταχθεί στα υπό (α) και (β) ανωτέρω εδάφια. Εξέτασης συνεπώς χρήζει το εδάφιο (γ) του άρθρου 19(2).

 

Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν αναφορικά με την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επεσήμανε στην απόφαση του CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland[10] ότι συνιστούν:

 

«(...) μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» 

(βλ. σκέψη 43 της απόφασης)

 

Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην απόφασή του Sufi and Elmι[11], αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

Περαιτέρω, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ στην υπόθεση Meki Elgafaji, Noor Elgafaji ν Staatssecretaris van Justitie[12]: 

 

 «33. Αντιθέτως, η κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας βλάβη, καθόσον συνίσταται σε «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» του αιτούντος, αναφέρεται σε ένα γενικότερο κίνδυνο βλάβης.

 

34.  Συγκεκριμένα, η βλάβη αυτή αφορά, ευρύτερα, «απειλή [.]κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» αμάχου και όχι συγκεκριμένες πράξεις βίας. Επιπροσθέτως, η απειλή αυτή είναι συμφυής με μια γενική κατάσταση «διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης». Τέλος, η βία από την οποία προέρχεται η εν λόγω απειλή χαρακτηρίζεται ως «αδιακρίτως» ασκούμενη, όρος που σημαίνει ότι μπορεί να επεκταθεί σε άτομα ανεξαρτήτως των προσωπικών περιστάσεών τους.

 

35.  Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.

 

36. Η ερμηνεία αυτή, η οποία δύναται να διασφαλίσει ένα αυτοτελές πεδίο εφαρμογής στο άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, δεν αναιρείται  από το γράμμα της εικοστής έκτης αιτιολογικής σκέψης, κατά το οποίο «οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη».

 

37. Συγκεκριμένα, μολονότι η αιτιολογική αυτή σκέψη σημαίνει ότι η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.

 

38. Ο εξαιρετικός χαρακτήρας της καταστάσεως αυτής επιρρωννύεται, επίσης, από το γεγονός ότι η οικεία προστασία είναι επικουρική, καθώς και από την οικονομία του άρθρου 15 της οδηγίας, καθόσον η βλάβη, της οποίας τον ορισμό δίνει το άρθρο αυτό υπό τα στοιχεία α΄ και β΄, πρέπει να εξατομικεύεται σαφώς. Μολονότι είναι αληθές ότι στοιχεία που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την εφαρμογή του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, υπό την έννοια ότι σε περίπτωση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ο ενδιαφερόμενος, όπως και άλλα πρόσωπα, εντάσσεται στον κύκλο των δυνητικών θυμάτων μιας αδιακρίτως ασκούμενης βίας, εντούτοις, η ερμηνεία της εν λόγω διατάξεως πρέπει να γίνεται λαμβανομένου υπόψη του συστήματος στο οποίο εντάσσεται, δηλαδή σε σχέση με τις λοιπές δύο περιπτώσεις που προβλέπει το άρθρο 15 και, επομένως, να ερμηνεύεται σε στενή συνάρτηση με την εξατομίκευση αυτή.

 

39. Συναφώς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

Στη βάση της ως άνω νομολογίας, προς τον σκοπό εξέτασης των προϋποθέσεων που διαλαμβάνει το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, ως αυτός ενσωματώνει το άρθρο 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ[13] και λαμβάνοντας υπόψη ότι έχει παρέλθει μεγάλο χρονικό διάστημα από την πρωτοβάθμια εξέταση της αίτησης του Αιτητή, προχώρησα σε έρευνα σε διεθνείς πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι την πολιτεία Enugu, όπου ευλόγως αναμένεται ότι θα επιστρέψει, από την οποία προέκυψαν τα ακόλουθα:  

 

·                Ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας σύμφωνα με το διαδραστικό χάρτη του RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία εμπλέκεται σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις κατά των μη κρατικών ένοπλων ομάδων Boko Haram και Ισλαμικού Κράτους (Islamic State in West Africa Province/ISWAP). Επιπλέον, υπάρχει μια μη διεθνής ένοπλη σύγκρουση μεταξύ του Ισλαμικού Κράτους (ISWAP) και της Boko Haram. Από το 2014, η πολυεθνική ομάδα που δημιουργήθηκε (Multinational Joint Task Force) - η οποία περιλαμβάνει στρατεύματα από το Καμερούν, το Τσαντ, το Νίγηρα, το Μπενίν και τη Νιγηρία- έχει παρέμβει προς υποστήριξη της νιγηριανής κυβέρνησης, αφήνοντας έτσι αμετάβλητο τον χαρακτηρισμό της κατάστασης ως μη διεθνούς.[14]

 

·                Σύμφωνα με την 2024 έκθεση του Nigeria Watch, «το 2024, περίπου το 75% των θανάτων από βίαια περιστατικά στη Νιγηρία σημειώθηκαν στον Βορρά. Αυτό το υψηλό ποσοστό αποδόθηκε κυρίως στην ανταρσία, τη ληστεία στην ύπαιθρο και τις αντιστασιακές επιχειρήσεις από τις κυβερνητικές δυνάμεις, ενώ ο Νότος επηρεάστηκε κυρίως από την εγκληματικότητα, τις διεκδικήσεις υπέρ της Biafra και τα κοινοτικά ζητήματα.» 

 

·                Αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στις νοτιοανατολικές πολιτείες, μία εκ των οποίων και η πολιτεία Enugu, το 2023, οι κύριοι παράγοντες που ενεπλάκησαν σε εντάσεις ήταν οι «αποσχιστικές φατρίες»,  ή η Ομάδα Αυτοχθόνων του Biafra (Indigenous People of Biafra - IPOB) και το Ανατολικό Δίκτυο Ασφαλείας (Eastern Security Network - ESN).[15]

 

·                Περαιτέρω,  όπως αναφέρεται στην έκθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αναφορικά με τις εξελίξεις στην Δυτική Αφρική και την περιοχή Σάχελ κατά την χρονική περίοδο Δεκεμβρίου 2024 - Μαρτίου 2025, «[β]άσει δεδομένων από το Armed Conflict Location and Event Data Project, οι δραστηριότητες των ενόπλων, που αρχικά ήταν συγκεντρωμένες στη βορειοανατολική Νιγηρία, έχουν μετατοπιστεί ολοένα και περισσότερο προς τις βορειοδυτικές και ορισμένες νότιες περιοχές της χώρας.[16]

 

·                Σύμφωνα με τα πρόσφατα δεδομένα της βάσης δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project), κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 22.08.2025), στην πολιτεία Enugu, καταγράφηκαν 63 περιστατικά πολιτικής βίας ("Political violence", που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), από τα οποία προκλήθηκαν 76 θάνατοι.[17] Σημειώνεται πως ο εκτιμώμενος πληθυσμός για την πολιτεία Enugu το 2022 ανήλθε σε 4,690,100 κατοίκους.[18]

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο Αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης, στον τελευταίο τόπο διαμονής του και ως εκ τούτου δεν διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή.  Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, παρατηρώ ότι αυτός είναι άντρας, υγιής, με επαρκή μόρφωση, πλήρως ικανός προς εργασία και με προηγούμενη εργασιακή εμπειρία στη χώρα καταγωγής του, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας. Ο Αιτητής δεν έχει θέσει οποιαδήποτε ατομικά χαρακτηριστικά στην ενώπιον μου δικαστική διαδικασία, που να υποδηλώνουν ότι μπορεί να έχει τεθεί με οποιονδήποτε τρόπο σε δυσμενή θέση ή σε κίνδυνο δίωξης ή βλάβης.

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα ανωτέρω αναπτύχθηκαν, είναι η κατάληξή μου ότι ορθώς κρίθηκε και επί της ουσίας ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων και, περαιτέρω, ορθώς θεωρήθηκε ότι δεν κατάφερε να τεκμηριώσει ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται από την οικεία νομοθεσία (άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου).

 

Καταληκτικά, λαμβάνω υπόψη μου ότι η χώρα καταγωγής του Αιτητή (Νιγηρία), συμπεριλαμβάνεται στις χώρες που έχουν ορισθεί ως ασφαλείς χώρες ιθαγένειας σύμφωνα και με το πιο πρόσφατο Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών ημερ. 30.05.2025 (Κ.Δ.Π. 145/2025), χωρίς εν προκειμένω ο Αιτητής να προβάλει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς ή στοιχεία που αφορούν προσωπικά στον ίδιο και οι οποίοι να ανατρέπουν το τεκμήριο περί ασφαλούς χώρας καταγωγής. Ο κατάλογος των ασφαλών χωρών ιθαγένειας καθορίζεται από τον Υπουργό Εσωτερικών όταν ικανοποιηθεί βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών ότι στις οριζόμενες χώρες, γενικά και μόνιμα, δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ του περί Προσφύγων Νόμου, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από την χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Με βάση το σύνολο των ενώπιον μου δεδομένων, όπως έχω αναλύσει ανωτέρω, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

 

 

                                       

Ε. Ρήγα,  Δ.Δ.Δ.Δ.Π.