ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: 2884/2024

12 Σεπτεμβρίου, 2025

[Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

1.    MRS T.T. (ARC XXXXXXXXX)

2.    C.O. (ARC XXXXXXXXX) από Νιγηρία και τώρα Λεμεσό

Αιτήτριες

-και-

 

                          Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του Διευθυντού της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η Αίτηση

Εμφανίσεις:

Ζ. Ποντίκη (κα) για Αλ ταχέρ Μπενέτης και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., Δικηγόροι για τις Αιτήτριες.

Β. Θωμά (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα, Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση.

Η Αιτήτρια 1 Παρούσα.

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την παρούσα προσφυγή οι Αιτήτριες προσβάλλουν την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, επιστολής ημερομηνίας 19/07/24 (κοινοποιήθηκε αυθημερόν) με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, ως άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος και/ή ζητά  απόφαση του Δικαστηρίου για την παραχώρηση σε αυτές καθεστώτος πρόσφυγα ή δικαιούχου συμπληρωματικής προστασίας και/ή ότι αν επιστρέψουν στη χώρα καταγωγής θα παραβιαστεί το άρθρο 2 ή 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και/ή οποιαδήποτε άλλη θεραπεία υπό τις περιστάσεις.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η Αιτήτρια 1 υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία στις 28/01/22, την 01/02/22 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη ευαλωτότητας και στη συνέχεια, στις 19/06/24, συνέντευξη επί του αιτήματος διεθνούς προστασίας. Ακολούθως, στις 20/06/24 ετοιμάστηκε σχετική έκθεση/εισήγηση και αυθημερόν αποφασίστηκε η απόρριψη της αίτησης, απόφαση που αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Η συνήγορος για τις Αιτήτριες περιόρισε τους νομικούς της ισχυρισμούς σε σχέση με την έλλειψη δέουσας έρευνας υπό τις περιστάσεις. Προσθέτει, επίσης, ότι δεν έγινε εξατομικευμένη αξιολόγηση και σε σχέση με το παιδί (Αιτήτρια 2) της Αιτήτριας 1 και τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσουν σε περίπτωση επιστροφής τους και/ή το βέλτιστο συμφέρον της Αιτήτριας 2.

 

Οι Καθ' ων η Αίτηση, υιοθέτησαν το περιεχόμενο της ένστασης και του διοικητικού φακέλου, αναφέροντας ότι κρίθηκε αναξιόπιστη, συνεπώς, δεν εμπίπτει στο καθεστώς πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας. Είναι η θέση τους ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας και είναι δεόντως αιτιολογημένη.

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Προτού το Δικαστήριο προβεί σε εξέταση λόγων ακύρωσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι ορισμένοι εκ των ισχυρισμών της Αιτήτριας όπως αυτοί προβάλλονται μέσω της συνηγόρου της στο δικόγραφο της προσφυγής, δεν αναπτύσσονται επαρκώς στην Γραπτή Αγόρευση. Απλή επίκληση παραβίασης Νόμων και γενικών αρχών διοικητικού δικαίου, χωρίς οποιαδήποτε συγκεκριμενοποίηση δεν είναι αρκετή. Η αιτιολόγηση νομικών σημείων είναι απαραίτητη για την εξέταση λόγων ακύρωσης από το Δικαστήριο, οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια, αναπόφευκτα επηρεάζει τη νομική τους βάση με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να κριθούν αναιτιολόγητοι και ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτίμησης. Ούτε μπορούν να γίνουν αποδεκτοί ισχυρισμοί που δεν εξειδικεύονται ή δεν αιτιολογούνται, διότι με αυτό τον τρόπο το Δικαστήριο, παρόλο που ασκεί και έλεγχο ουσίας, θα οδηγείτο σε συζήτηση σχεδόν οιουδήποτε θέματος κατά παράβαση των δικονομικών διατάξεων και του ρόλου που διαδραματίζουν στον καθορισμό των επίδικων θεμάτων και της διεξαγωγής της διοικητικής δίκης. (Βλέπε Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, που εφαρμόζεται κατ΄ αναλογία και από το παρόν Δικαστήριο - Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας  Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έως 2022 (3/2019), και των λεχθέντων στη  Δημοκρατία ν. Κουκκουρή(1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Latomia Estate Ltd v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 533, Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598, επίσης - Ιωσηφίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα (1990) 3 Α.Α.Δ. 4599, Kadivari ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (1992) 4 Α.Α.Δ. 2924). Σημειώνεται δε, ότι λόγοι ακύρωσης που καταγράφονται στην προσφυγή, αλλά δεν έχουν αναπτυχθεί μέσω της Γραπτής Αγόρευσης θεωρείται, με βάση την πάγια νομολογία, ότι έχουν εγκαταλειφθεί.

 

Ανεξάρτητα, όμως, της πιο πάνω διαπίστωσης αντλώντας τις εξουσίες που ορίζονται στο Άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2023 (Ν. 73(Ι)/2018), προχωρώ σε αξιολόγηση της ουσίας του αιτήματος της Αιτήτριας σε συνάρτηση με τους ισχυρισμούς έλλειψης δέουσας έρευνας και/ή εξατομικευμένης αξιολόγησης στη βάση του περιεχομένου του διοικητικού φακέλου (στο εξής «ΔΦ»).

 

Κατά την καταγραφή η Αιτήτρια 1, ισχυρίστηκε ότι γεννήθηκε στο Agbor και ότι είναι Χριστιανή στο θρήσκευμα και στην συνέντευξη της ισχυρίστηκε ότι ανήκει στην εθνοτική ομάδα Igbo, παρέμεινε στο Agbor, στην πολιτεία Delta, μέχρι που εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της. Ως προς την οικογενειακή της κατάσταση, ισχυρίστηκε ότι είναι μοναχοπαίδι, ωστόσο, έχει άλλους συγγενείς στη Νιγηρία. Ο πατέρας της δεν γνωρίζει που βρίσκεται και η μητέρα της παραμένει στην πολιτεία Delta. Σε σχέση με το εκπαιδευτικό της υπόβαθρο, ισχυρίστηκε ότι ολοκλήρωσε μόνο το δημοτικό, ενώ οικονομικά στηριζόταν στην μητέρα και τον σύζυγο της. Ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της, δήλωσε ότι κινδυνεύει από τον πρώην άνδρα της, ο οποίος την κακοποιούσε και προσπάθησε να την σκοτώσει επειδή πήραν διαζύγιο. Στη συνέχεια, ένας ιερέας αποφάσισε να την βοηθήσει να εγκαταλείψει τη Νιγηρία. Κατά την ελεύθερη αφήγηση η Αιτήτρια 1 δήλωσε ότι παντρεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2022 με κάποιον άνδρα, ο οποίος αρχικά νόμιζε ότι ήταν Χριστιανός, ωστόσο, μετά τον γάμο της αποκάλυψε ότι είναι Μουσουλμάνος. Ο εν λόγω άνδρας ήθελε να εξαναγκάσει την Αιτήτρια 1 να μεταστραφεί στο Ισλάμ και επίσης την κακοποιούσε σωματικά, προκαλώντας της αποβολή σε δυο περιπτώσεις. Η Αιτήτρια 1 αποφάσισε να δωρίσει τα χρήματα που πήρε δώρο για τον γάμο της στον αρχηγό του χωριού και εγκατέλειψε τον σύζυγο της και να μετακομίσει με την μητέρα της. Παρ’ όλα αυτά ο σύζυγος της την εντόπισε και εισέβαλε στο σπίτι τους απειλώντας την Αιτήτρια 1 ότι θα την σκοτώσει. Τότε η Αιτήτρια αποφάσισε να αναζητήσει βοήθεια από έναν ιερέα, ο οποίος την βοήθησε να εγκαταλείψει την χώρα (ερυθρό 49 – 1Χ ΔΦ).

 

Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της συνέντευξης και της έκθεσης/εισήγησης εντοπίζονται ως ισχυρισμός 1 – η ταυτότητα, η χώρα καταγωγής και τα προσωπικά στοιχεία / προφίλ της Αιτήτριας 1 τα οποία έγιναν αποδεκτά στο σύνολο τους (ερυθρό 79 ΔΦ). Ο ισχυρισμός 2 που αφορά στην κακοποίηση της από τον σύζυγο της, έτυχε απόρριψης. Η λειτουργός κατέγραψε ότι η Αιτήτρια 1 δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές, σαφείς και επαρκείς πληροφορίες επί του πυρήνα του αιτήματος της και/ή οι ισχυρισμοί της δεν ήταν ευλογοφανείς. Ειδικότερα:

- Η Αιτήτρια 1 παρείχε ελλιπείς και γενικές αναφορές σε σχέση με την τέλεση του γάμου, την έναρξη της κακοποίησης, την ημερομηνία διαζυγίου και των αποβολών, ενώ δεν ήταν σε θέση να δώσει μια αναλυτική περιγραφή του συζύγου της (ερυθρό 49 – 3Χ, ερυθρό 48 – 2Χ, 4Χ ΔΦ), της συμπεριφοράς του πριν και μετά την κακοποίηση της, και της καθημερινότητας του ζεύγους (ερυθρό 48 – 6Χ, ερυθρό 49 – 3Χ, ερυθρό 47 – 1Χ ΔΦ)

- Η Αιτήτρια 1 δεν περιέγραψε με επαρκείς λεπτομέρειες την αντίδραση και τα συναισθήματα της όταν αντιλήφθηκε ότι ο σύζυγος της επιθυμούσε να την εξαναγκάσει να μεταστραφεί στο Ισλάμ (ερυθρό 48 – 6Χ, ερυθρό 47 – 1Χ ΔΦ), ούτε και ανέφερε οποιαδήποτε προσπάθεια να καταγγείλει τον σύζυγο της στην Αστυνομία ή να αποταθεί σε κάποια υποστηρικτική δομή ή άλλες τοπικές αρχές (ερυθρό 47 – 1Χ ΔΦ).

- Ορισμένες αναφορές της Αιτήτριας 1 κρίθηκαν ως μη ευλογοφανείς, όπως το γεγονός ότι δεν θυμόταν την ημερομηνία του γάμου της ή πότε συνέβησαν οι αποβολές, πλην όμως είχε αναφέρει με ακρίβεια ότι προκλήθηκαν από την βία που της είχε ασκήσει ο σύζυγος της, περιγράφοντας μόνο τη μία (ερυθρό 48 – 3Χ, ερυθρό 49 – 1Χ ΔΦ).

- Ελλιπείς παρουσιάστηκαν οι ισχυρισμοί της καθ’ ότι ενώ ανέφερε ότι προσπάθησε να επικοινωνήσει με την μητέρα της και δεν τα κατάφερε σε άλλο σημείο της συνέντευξης δήλωσε ότι είχε επικοινωνήσει μαζί της (ερυθρό 51 – 2Χ, ερυθρό 47 – 4Χ ΔΦ).

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία, η λειτουργός δήλωσε ότι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας 1 αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματος και συνεπώς δεν ανάλυσε περαιτέρω τους ισχυρισμούς της μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης. Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, στη βάση του αποδεκτού ισχυρισμού 1 με αναφορά στις προσωπικές περιστάσεις και πληροφορίες αναφορικά με την χώρα καταγωγής της Αιτήτριας 1, διαπιστώθηκε ότι δεν υφίστανται βάσιμοι λόγοι δίωξης ή πραγματικού κίνδυνου σοβαρής βλάβης άμα τη επιστροφή της στη Νιγηρία (ερυθρό 76 ΔΦ). Κατά την νομική ανάλυση, καταγράφηκε ότι η Αιτήτρια 1 δεν θα μπορούσε να ενταχθεί στο καθεστώς του πρόσφυγα (ερυθρό 76 – 75 ΔΦ).

 

Από τη συνολική αξιολόγηση της γενικότερης αξιοπιστίας της Αιτήτριας 1, των όσων τέθηκαν ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου υπό μορφή δηλώσεων και αποδεικτικών στοιχείων^[1] επιβεβαιώνονται τα συμπεράσματα και/ή ευρήματα του λειτουργού ότι το αίτημα ασύλου της δεν τεκμηριώνεται. Η πλήρης εικόνα που διαμορφώνεται μέσω των στοιχείων της αίτησης/συνέντευξης κατόπιν ορθολογικής ανάλυσης και δίκαιης στάθμισής τους^[2] οδηγούν στο συμπέρασμα ότι από τις δηλώσεις της Αιτήτριας 1 ελλείπουν βιωματικά στοιχεία και ευλογοφάνεια που να τεκμηριώνουν προσωπική εμπλοκή και δίωξη. Δεν παρείχε κάθε διαθέσιμη βοήθεια στον εξεταστή για τη διαπίστωση των στοιχείων της υπόθεσής της, ούτε τεκμηρίωσε τους ισχυρισμούς της με επαρκή λεπτομέρεια. (Άρθρο 18 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 (Ν. 6(Ι)/2000) έως 2023), βλέπε επίσης Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων, Μάρτιος 2015, σελ.11 και Evidence and credibility assessment in the context of the Common European Asylum System της EUAA, February 2023, σελ.57-72, 103-112, 120-131, επίσης, § 205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Σε αντίθεση με τους ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς της συνηγόρου της Αιτήτριας 1, υπάρχει εκτενέστατη αξιολόγηση όλων των συναφών δηλώσεων του αιτήματος σε συνάρτηση και με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Ούτε θα μπορούσε να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας, το οποίο δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντα (Βλέπε §204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Από τα γεγονότα της περίπτωσης της σε συνάρτηση με τα στοιχεία του φακέλου και τις αιτιάσεις της, δεν τεκμηριώνεται να συντρέχουν στο πρόσωπο της εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια που μπορούν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης (§37-38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Σημειώνεται ότι η Αιτήτρια 1 θα αναμενόταν να είναι πιο συγκεκριμένη λόγω της ισχυριζόμενης προσωπικής της εμπειρίας και εμπλοκής της στα γεγονότα, να παράσχει κάθε διαθέσιμη βοήθεια τόσο στο Δικαστήριο όσο και στον εξεταστή για τη διαπίστωση των στοιχείων της υπόθεσής της. Ούτε έχει τεκμηριώσει με τις αιτιάσεις της ότι έχει καταδικασθεί, συλληφθεί, ή καταζητείται είτε από τις αρχές της χώρας της, είτε ότι καταδιώκεται από άλλους φορείς δίωξης (Βλέπε Άρθρα 3Α και 3Β του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023 (Ν. 6(Ι)/2000). Επομένως, η κατάληξη της Υπηρεσίας Ασύλου είναι αιτιολογημένη, λήφθηκε μετά από δέουσα έρευνα και στα πλαίσια του Νόμου καθότι από τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον της και από τις παραστάσεις της Αιτήτριας 1 δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023 (Ν. 6(Ι)/2000).

 

Ως προς το εάν η περίπτωση της εμπίπτει στις προϋποθέσεις παροχής καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, ο λειτουργός εξέτασε κατά πόσο θα υπόκειτο σε περίπτωση επιστροφής της στην χώρα καταγωγής της σε οποιαδήποτε τέτοια σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη ως προσδιορίζεται στο Άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000) και κατέληξε ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υφίστατο (ερυθρό 75 ΔΦ). Ουδείς εκ των ισχυρισμών που πρόβαλε τεκμηρίωνε την ύπαρξη ουσιωδών λόγων ώστε να θεωρείτο ότι η ίδια προσωπικά, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της, θα υποβαλλόταν σε κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, αλλά ούτε και διατρέχει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Ειδικά δε ως προς το σκέλος της διακινδύνευσης λόγω βίας ασκούμενης αδιακρίτως σε καταστάσεις ένοπλης σύρραξης, ο λειτουργός σημειώνει ότι βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνεται ότι στην περιοχή της Αιτήτριας 1 δεν παρατηρούνται συνθήκες ένοπλων συγκρούσεων (ερυθρό 75 ΔΦ) Σημειώνεται ότι, η ίδια σε κανένα στάδιο της διαδικασίας αξιολόγησης της αίτησης της ανέφερε ότι κινδυνεύει λόγω ένοπλης σύρραξης στη χώρα της, ενώ από αναθεωρημένη έρευνα του Δικαστηρίου^[3] επιβεβαιώνονται τα ευρήματα του λειτουργού.  Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του Άρθρου 12 Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023,(Ν.6(Ι)/2000), με την Κ.Δ.Π. 145/2025 ημερ.30/05/25 ορίζει την χώρα καταγωγής της Αιτήτριας 1 ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, η ίδια δεν έχει τεκμηριώσει ότι στην χώρα της δεν είναι ασφαλής λόγω των ειδικών της περιστάσεων. 

 

Επί τούτου απορρίπτεται και ο συναφής ισχυρισμός της συνηγόρου της Αιτήτριας 1 ότι η μη αξιολόγηση των περιστάσεων που αφορούν το ανήλικο τέκνο της (Αιτήτρια 2) θα πρέπει να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης. Η Αιτήτρια 2 ποτέ δεν αποτέλεσε πρόσωπο επί της αίτησης διεθνούς προστασίας ούτε υποδείχθηκαν ειδικοί λόγοι που την αφορούν προσωπικά και/ή ότι θα τύχει δίωξης ή σοβαρής βλάβης. Η δε παράλειψη του λειτουργού – εξεταστή να την καταγράψει κατά την αξιολόγηση κινδύνου επιστροφής δεν μπορεί να οδηγήσει σε ακύρωση της πράξης λόγω της ευρύτητας των εξουσιών του παρόντος Δικαστηρίου για εξέταση τόσο της νομιμότητας όσο και της ουσίας της υπόθεσης. Ούτε δε προσκομίστηκαν στοιχεία είτε στην αίτηση διεθνούς προστασίας είτε μέσω της προσφυγής που να επηρεάζουν δυσμενώς και/ή προσωπικά το βέλτιστο συμφέρον του ανήλικου παιδιού της Αιτήτριας 1. Συμπληρωματικά, όμως, για σκοπούς της παρούσας απόφασης το Δικαστήριο στα πλαίσια της ευρύτητας των εξουσιών του μετά από σχετική έρευνα μέσω εξωτερικών πηγών πληροφόρησης σε σχέση με παράγοντες που επηρεάζουν την ασφάλεια, υγεία, προστασία και εκπαίδευση του ανήλικου τέκνου (Αιτήτριας 2) της Αιτήτριας 1 διαπιστώνει: (α) ότι η πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη παρόλες τις δυσχέρειες που υπάρχουν στις υποδομές στη χώρα καταγωγής αυτή είναι προσβάσιμη και/ή διαθέσιμη λαμβάνοντας δεόντως υπόψη την περιοχή συνήθους διαμονής της Αιτήτριας 1 και τις προσωπικές περιστάσεις της^[4], (β) η πρόσβαση στην εκπαίδευση παρά τα προβλήματα που υπάρχουν είναι και εφικτή και προσβάσιμη αφού το νομικό πλαίσιο της χώρας η εκπαίδευση έως την ηλικία των 15 ετών είναι δωρεάν και υποχρεωτική, ενώ η ελάχιστη ηλικία απασχόλησης είναι τα 14 έτη.^[5] 
Η βασική εκπαίδευση αποτελείται από τα πρώτα 9 χρόνια (πρωτοβάθμια και κατώτερη δευτεροβάθμια). Η εκπαίδευση χρηματοδοτείται κατ’ αρχήν από το κράτος, αλλά υπάρχει έντονη και αυξανόμενη παρουσία του ιδιωτικού τομέα σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης. Παράλληλα, υπάρχει και ένας σημαντικός τομέας μη τυπικής εκπαίδευσης, που περιλαμβάνει επαγγελματικά κέντρα μάθησης και, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα της χώρας, σχολεία που παρέχουν θρησκευτική εκπαίδευση τύπου Islamiyya, Qur’anic και Tsangaya (ITQE)^[6], (γ) ασφάλεια/προστασία/ιθαγένεια, το Άρθρο 25 του Συντάγματος της Νιγηρίας εξηγεί λεπτομερώς ποια άτομα είναι επιλέξιμα για την ιθαγένεια της Νιγηρίας υπό αυτήν την κατηγορία. Τα άτομα που πληρούν τις προϋποθέσεις για ιθαγένεια σε αυτήν την κατηγορία είναι (i) Άτομα που γεννήθηκαν στην επικράτεια της Νιγηρίας μετά την 1η Οκτωβρίου 1960 και έχουν τουλάχιστον έναν γονέα ή παππού/γιαγιά που ανήκει ή ανήκε σε κοινότητα ιθαγενών της γεωγραφικής περιοχής γνωστής ως Νιγηρία. Οι κοινότητες ιθαγενών της Νιγηρίας περιλαμβάνουν τους Yoruba, Hausa/Fulani, Igbo, Kanuri, Erik, Urhobo, Ibibio, Itshekiri και πολλές άλλες. Η παράγραφος αυτή δίνει έμφαση στη λέξη «ιθαγενής» της Νιγηρίας, που σημαίνει ότι πρέπει να έχετε δεσμούς αίματος με τη Νιγηρία  (ii) Άτομα που γεννήθηκαν εκτός της Νιγηρίας, των οποίων οι γονείς ή οι παππούδες/γιαγιάδες ήταν ή είναι πολίτες της Νιγηρίας, είναι επιλέξιμα να αιτηθούν την ιθαγένεια της Νιγηρίας από τη γέννηση. Αυτή η παράγραφος αφορά την ιθαγένεια από τη γέννηση μέσω καταγωγής.^[7] Επίσης ούτε πληρούνται οι προϋποθέσεις ένοπλης σύρραξης όπως αναλύθηκε ανωτέρω. Κρίνω, συνεπώς υπό τύπο σχολίου και επικουρικά ότι σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους, λόγω της ηλικίας του ανήλικου, δεν υπάρχουν ενδείξεις οιονδήποτε δυσκολιών προσαρμογής που να επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη, εξέλιξη και ευημερία του ανηλίκου. Λόγω δε του νεαρού της ηλικίας του παιδιού, δεν έχουν δημιουργηθεί δεσμοί με τη χώρα υποδοχής στην οποία γεννήθηκε που να δυσχεραίνουν την μετακίνηση και εγκατάσταση τους στη χώρα καταγωγής. Συνεπώς, δεν αναμένεται να αντιμετωπίσει δυσκολίες σχετικά με την κοινωνική και πολιτισμική του ένταξη. Εξάλλου, οι όποιες δυσχέρειες που σχετίζονται με επαρκή εκπαίδευση, γενικά ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κοινωνική πρόνοια δεν αφορούν παράγοντες που από μόνοι τους μπορούν να οδηγήσουν σε αναγνώριση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, το Δικαστήριο μετά από έλεγχο νομιμότητας/ορθότητας και πραγματικό έλεγχο των περιστάσεων της Αιτήτριας 1 και Αιτήτριας 2 (ανήλικου τέκνου της), όπως αναλύεται ανωτέρω, καταλήγει στο ίδιο εύρημα ότι δηλαδή δεν μπορεί να τους αναγνωριστεί το καθεστώς του πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας.

 

Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται με €1300 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας 1 και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

                          

 

 

                          Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.