ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπoθ. Αρ.: 4305/23

29 Σεπτεμβρίου 2025

[Α.Α.ΑΓΡΟΤΗ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

G. E.

Αιτήτρια

-και-

Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

-------------------

Α. Ιωαννίδου (κα) για Γ. Στυλιανού και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., Δικηγόρος για τον Αιτητή

Ι. Χαραλάμπους (κα) για Α. Κίτσιου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Παρούσα η Αιτήτρια.

Α Π Ο Φ Α Σ Η 

 

Α.Α.ΑΓΡΟΤΗ, Δ ΔΔΔΠ: Με την παρούσα προσφυγή, η Αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου που περιέχεται σε επιστολή ημερομηνίας 17/10/2023, σύμφωνα με την οποία το αίτημά της για παραχώρηση διεθνούς προστασίας απορρίφθηκε και καλεί το Δικαστήριο όπως κηρύξει αυτήν άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος. Επιπλέον, αιτείται την έκδοση απόφασης του Δικαστηρίου με την οποία να αναγνωρίζει αυτήν ως πρόσφυγα ή δικαιούχο συμπληρωματικής προστασίας, ως οι αιτούμενες θεραπείες Γ και Δ της αίτησης ακυρώσεως.

 

Όπως προκύπτει τόσο από την Ένσταση αλλά και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, που αποτελεί τεκμήριο "Α" στην παρούσα διαδικασία, τα ουσιώδη γεγονότα που αφορούν την υπό εξέταση υπόθεση είναι τα ακόλουθα:

 

Η Αιτήτρια είναι ενήλικας, υπήκοος της Νιγηρίας και κάτοχος διαβατηρίου με ημερομηνία έκδοσης 04/10/2021 και ημερομηνία λήξης 03/10/2026, η οποία κατά δήλωσή της την 01/02/2022 εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της και μέσω Τουρκίας μετέβη στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου από όπου στη συνέχεια διήλθε παράτυπα στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές.  Στις 21/04/2022 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας.

 

Στις 08/06/2023 διενεργήθηκε συνέντευξη της Αιτήτριας από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ενώ στη συνέχεια στις 17/06/2023 συντάχθηκε εισηγητική έκθεση υποβληθείσα προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, με την οποία, ο αρμόδιος λειτουργός εισηγείται την απόρριψη του αιτήματος της Αιτήτριας.

 

Στις 25/06/2023 συγκεκριμένος λειτουργός, δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, κατόπιν εξέτασης της εισηγητικής έκθεσης αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης της Αιτήτριας και την επιστροφή της στη Νιγηρία.

 

Η απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου η οποία περιέρχεται σε επιστολή ημερομηνίας 17/10/2023, κοινοποιήθηκε δεόντως στην Αιτήτρια, η οποία εμπρόθεσμα προέβη σε καταχώρηση της παρούσας προσφυγής, καλώντας το Δικαστήριο όπως ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση αναγνωρίζοντας την Αιτήτρια ως πρόσφυγα ή δικαιούχο συμπληρωματικής προστασίας.

 

Με τη γραπτή αγόρευση για την Αιτήτρια οι συνήγοροί της υποβάλλουν στο Δικαστήριο την θέση περί έλλειψης δέουσας έρευνας, πλάνης περί το νόμο και τα πράγματα, έλλειψη αιτιολογίας και αναρμοδιότητα οργάνου. Παράλληλα, ισχυρίζονται ότι παραβιάστηκε εκ μέρους των Καθ' ων η αίτηση το ευεργέτημα της αμφιβολίας.

 

Οι Καθ'ων η αίτηση από τη πλευρά τους με την γραπτή τους αγόρευση υπεραμύνονται της νομιμότητας και της ορθότητας της προσβαλλόμενης πράξης απορρίπτοντας όλους τους προωθούμενους από την Αιτήτρια ισχυρισμούς. Αποτελεί θέση τους πως οι Καθ' ων η αίτηση ενήργησαν ορθά και νόμιμα και μετά από δέουσα έρευνα εξέδωσαν πλήρως αιτιολογημένη απόφαση, ως εκ τούτου καλούν το Δικαστήριο όπως απορρίψει την προσφυγή και επικυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

 

Με την απαντητική τους αγόρευση οι συνήγοροι για την Αιτήτρια εμμένουν στις αρχικές τους θέσεις, ωστόσο ενώπιον του Δικαστηρίου στο στάδιο των διευκρινήσεων εγκατέλειψαν όλους τους νομικούς ισχυρισμούς τους προωθώντας μόνο ισχυρισμό περί μη δέουσας έρευνας εκ μέρους των Καθ’ ων η αίτηση κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης. Ως εκ τούτου το Δικαστήριο δεν θα εξετάσεις και απορρίπτει τους εγκαταλελειφθέντες ισχυρισμούς.

 

Έχω μελετήσει με μεγάλη προσοχή τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από τους συνηγόρους των διαδίκων, και δεδομένης της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου όπως ορίζεται από το άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018, Ν.73(Ι)/2018, το οποίο προνοεί για έλεγχο τόσο της νομιμότητας όσο και της ορθότητας της προσβαλλόμενης πράξης, κρίνω σκόπιμο όπως καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που η Αιτήτρια προέβαλε σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματος της, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν οι Καθ' ων η αίτηση αποφάσισαν μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της διακριτικής τους ευχέρειας, έχοντας κατά νου τον μοναδικό προωθούμενο ισχυρισμό της Αιτήτριας.

 

Κατά την καταγραφή του αιτήματος της για διεθνή προστασία, η Αιτήτρια  δήλωσε πως μετά τον θάνατο του πατέρα της στις 11 Νοεμβρίου 2021, ο θείος της αποφάσισε να οικειοποιηθεί την περιουσία του. Όταν η ίδια αρνήθηκε, ο θείος της την χτύπησε και την απείλησε ότι θα τη σκοτώσει. . Με τη βοήθεια της μητέρας της, η οποία δανείστηκε χρήματα, εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της. Προκειμένου η μητέρα της Αιτήτριας να αποπληρώσει το δάνειο πώλησε την γη εκ μέρους της Αιτήτριας και στις 14 Απριλίου, η Αιτήτρια έλαβε μια τηλεφωνική κλήση από τον ξάδελφο της ότι ο θείος της δηλητηρίασε την μητέρα της, επειδή είχε πωλήσει το χωράφι, με αποτέλεσμα η μητέρα της να αποβιώσει.

 

Στο πλαίσιο της συνέντευξης της και σε σχέση με τα προσωπικά της στοιχεία, η Αιτήτρια δήλωσε ως τόπο καταγωγής τη πόλη Ughelli, της πολιτείας Delta και ως περιοχή τελευταίας διαμονής της, τη πόλη Agbor της ίδιας πολιτείας. Κατά δήλωσή της άγαμη και άτεκνη, ο πατέρας της απεβίωσε στις 11/11/2021 και η μητέρα της στις 14/04/2022, όταν η ίδια βρισκόταν στη Κυπριακή Δημοκρατία, δεν έχει αδέλφια αλλά διαθέτει ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον. Ως προς το μορφωτικό της επίπεδο, η Αιτήτρια δήλωσε απόφοιτη δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, συνέχισε τη φοίτηση της στο Πανεπιστήμιο, ωστόσο δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της λόγω της αποχώρησής της από τη Νιγηρία, χωρίς εργασιακή εμπειρία.

 

Αναφορικά με τους λόγους που την ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια ανέφερε ότι ο θείος της (ετεροθαλής αδελφός του πατέρα της), την απειλούσε ότι θα την σκοτώσει και την χτύπησε προκειμένου να αποκτήσει αυτός την περιουσία του. Η Αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι ο θείος της σκότωσε τον πατέρα της, με «πνευματικό» τρόπο διότι δεν του παρέδωσε τα έγγραφα ιδιοκτησίας της ακίνητης περιουσίας. Αναφορικά με τον θείο της, η Αιτήτρια περιέγραψε ότι ήταν ηλικίας 40-50 ετών, παντρεμένος, ζούσε στην πολιτεία Delta και ήταν αστυνομικός. Ερωτηθείσα τον λόγο που ο θείος της σκότωσε τον πατέρα της, ισχυρίστηκε ότι ο θείος της, το έτος 2017, ήθελε να αποκτήσει τις δυο οικίες του πατερά της και τρία χωράφια στην περιοχή Ekuku, και εν τέλει απέκτησε τη μια οικία, η οποία, κατόπιν διευκρινιστικών ερωτήσεων προς την Αιτήτρια, αποδείχθηκε πως ήταν κληρονομία από τον παππού της προς τον θείο και τον πατέρα της,  χωρίς όμως να γνωρίζει εάν ο πατέρας της είχε κάποιο έγγραφο ιδιοκτησίας για την εν λόγω οικία. 

 

Η Αιτήτρια δήλωσε ότι μετά το θάνατο του πατέρα της, ο θείος της την επισκέφθηκε δυο φορές στην οικία της, τον Ιούλιο και τον Δεκέμβριο του 2021, διεκδικώντας την οικία τους, ωστόσο η ίδια αρνήθηκε, δεχόμενη επίθεση. Ισχυρίστηκε ότι νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο τόσο τον Ιούλιο όσο και τον Δεκέμβριο, χωρίς να της παράσχουν ιατρικό πιστοποιητικό. Η Αιτήτρια δήλωσε ότι η διαμάχη με τον θείο της άρχισε τον Ιούλιο 2021, όταν πήγε στην οικία της, ζητώντας τα έγγραφα ιδιοκτησίας της οικίας του πατέρα της και ότι η τελευταία φορά που απειλήθηκε από τον θείο της ήταν στις 6/12/2021. Ερωτηθείσα τον λόγο που δεν παρέδωσε στον θείο της τα έγγραφα ιδιοκτησίας για να διαπιστώσει με τις αρχές ότι η οικία είναι επίσημα ιδιοκτησία του πατέρα της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι ο θείος της ήταν αστυνομικός και σε περίπτωση που απευθυνόταν στις αρχές θα την αγνοούσαν. Έτσι αποφάσισε να φύγει από τη Νιγηρία για να προστατευτεί από τον θείο της. Ερωτηθείσα τι πιστεύει ότι θα της συμβεί σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, δήλωσε ότι

τα προβλήματα με τον θείο της που είναι αστυνομικός θα συνεχίσουν να υπάρχουν.

 

Αξιολογώντας τις πιο πάνω δηλώσεις της Αιτήτριας, οι Καθ' ων η αίτηση διήκριναν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο πρώτος αφορά την υπηκοότητα, την περιοχή καταγωγής το χωριό Ughelli, της πολιτείας Delta και διαμονής της, τη πόλη Agbor, της πολιτείας Delta, και ο δεύτερος τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης από τον θείο της λόγω της περιουσίας του πατέρα της.

 

Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός έγινε αποδεκτός αφού δεν προέκυψαν στοιχεία περί του αντιθέτου και οι δηλώσεις της Αιτήτριας επιβεβαιώθηκαν και/ή εντοπίστηκαν σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Επιπλέον, η Αιτήτρια προσκόμισε διαβατήριο από τη χώρα καταγωγής της.

 

Αντίθετα, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός έτυχε απόρριψης, καθότι στις δηλώσεις της Αιτήτριας εντοπίστηκαν γενικολογίες, αοριστίες, ασάφειες ενώ δεν παρείχε τις απαιτούμενες επαρκείς και συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με τον ισχυρισμό αυτόν. Συγκεκριμένα, οι Καθ' ων η αίτηση έκριναν πως παρατηρείται ασυνέπεια στις δηλώσεις της Αιτήτριας αναφορικά με τον τρόπο που απεβίωσε ο πατέρας της, αρχικά ισχυρίστηκε ότι ήταν άρρωστος από το 2017, στη συνέχεια ότι ο θείος της σκότωσε τον πατέρα της με πνευματικό τρόπο, ενώ έπειτα ανέφερε ότι απεβίωσε από δηλητηρίαση. Κληθείσα να εξηγήσει γιατί πιστεύει ότι ο θείος της σκότωσε τον πατέρα της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι άκουσε τον θείο της να το λέει. Η Αιτήτρια δήλωσε ότι δεν ανέφερε το περιστατικό στις αρχές της χώρας της. Κληθείσα να διευκρινίσει τον ισχυρισμό ότι ο θείος της οικειοποιήθηκε μια εκ των δύο ακινήτων του πατέρα της, η απάντησή της κρίθηκε μη ευλογοφανής καθότι ως παραδέχθηκε η Αιτήτρια, η εν λόγω οικία ήταν κληρονομιά προς τον θείο της. Αναφορικά με τις δυο επιθέσεις που δέχθηκε από τον θείο της, τον Ιούλιο και Δεκέμβριο του 2021, η Αιτήτρια δήλωσε ότι δεν προέβη σε καταγγελία εναντίον του, χωρίς να είναι σε θέση να αιτιολογήσει αυτή της την απόφαση. Ερωτηθείσα εάν υπήρχε τίτλος ιδιοκτησίας για την οικία όπου διέμεναν, η Αιτήτρια απάντησε θετικά, ωστόσο ερωτηθείσα σε τι πράξεις προέβη ώστε να κατοχυρώσει την περιουσία του πατέρα της, απάντησε πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της. Κληθείσα να διευκρινίσει την αντίφαση που παρατηρήθηκε μεταξύ των δηλώσεών της στην αίτησή της στην οποία δήλωσε ότι η μητέρα της πώλησε τη γη τους όσο η ίδια βρισκόταν στην Κύπρο, ώστε να επιστρέψει τα χρήματα που δανείστηκε, εν αντιθέσει με την δήλωσή της κατά τη συνέντευξή ότι η μητέρα της πώλησε τη γη τους για να διευθετήσει το ταξίδι της στη Δημοκρατία, η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να παράσχει κάποια σαφή απάντηση.

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του υπό εξέταση ισχυρισμού, οι Καθ' ων η αίτηση έκριναν ότι τα όσα ανέφερε η Αιτήτρια αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματος της και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν οποιαδήποτε ανάλυση μέσω εξωτερικών πηγών πληροφόρησης.  Ως εκ τούτου ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίφθηκε στο σύνολό του.

 

Προχωρώντας σε αξιολόγηση κινδύνου βάσει των αποδεκτών ισχυρισμών, ήτοι των προσωπικών στοιχείων της Αιτήτριας, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι, επί τη βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών από εξωτερικές πηγές αναφορικά με τη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, δεν προκύπτει εύλογη πιθανότητα ότι σε περίπτωση επιστροφής της στην χώρα καταγωγής της, και συγκεκριμένα στην πολιτεία Delta, στη Νιγηρία, θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο βλάβης.

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση κρίθηκε ότι από τα στοιχεία και το προφίλ της Αιτήτριας, τις δηλώσεις της και την ανάλυση κινδύνου δεν προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξής της σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της στο πλαίσιο του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, προσθέτοντας ότι δεν προέκυψε κίνδυνος σοβαρής βλάβης ούτε στο πλαίσιο του άρθρου 19 (1) και (2) του περί Προσφύγων Νόμου, σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της. Σε σχέση δε με τις προϋποθέσεις ένταξης της Αιτήτριας στο άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, κρίθηκε ότι δεν θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής και προσωπικής απειλής λόγω αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς και εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, αφού η χώρα καταγωγής της και συγκεκριμένα η πολιτεία Delta, δεν βρίσκεται σε συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Ν. 6(Ι)/2000, «πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο, που λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγένειας του και δεν είναι σε θέση ή λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής». Για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό όσο και το αντικειμενικό στοιχείο πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση.

 

Το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6(Ι)/2000 προνοεί ότι «εναπόκειται στον Αιτητή να τεκμηριώσει την αίτηση διεθνούς προστασίας», χωρίς να απαιτείται να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία. Ο/Η αιτητής/τρια έχει την ευθύνη να εκθέσει με την αίτησή του/της αλλά και μέσα από την ενώπιον της αρμόδιας αρχής συνέντευξη του, ακόμα και ενώπιον του Δικαστηρίου, μέσω της ορθής δικονομικής διαδικασίας, με στοιχειώδη σαφήνεια, τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία του/της προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικό, δικαιολογημένο φόβο δίωξης υφιστάμενο στη χώρα καταγωγής του/της. Ο/Η αιτητής/τρια οφείλει να επικαλεστεί με λεπτομέρεια, σαφήνεια και αληθοφάνεια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το υποβληθέν αίτημα για διεθνή προστασία, το δε αρμόδιο όργανο εξετάζοντας την αίτηση του/της αιτητή/τριας, οφείλει να λάβει υπόψη του κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός. Επί τούτου ο συνήγορος της Αιτήτριας ισχυρίζεται ότι οι Καθ΄ ων η αίτηση στα πλαίσια εξέτασης της αίτησής της, δεν προέβησαν σε δέουσα έρευνα, χωρίς ωστόσο να εξειδικεύει ειδικά σε τι συνίσταται η έλλειψη έρευνας.

 

Είναι πάγια νομολογημένο ότι δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Ττουσούνα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2013) 3 Α.Α.Δ. 120, Α. Παπουτέ ν. Χρ. Κασάπη και Κυπριακής Δημοκρατίας, Συν. Αναθ.Έφεση 112/15 και 131/15 ημερομηνίας 13/07/2022).  Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή έρευνα.

 

Στο πλαίσιο ελέγχου της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, με βάση τα όσα προκύπτουν από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου και κυρίως το πρακτικό της διενεργηθείσας συνέντευξης ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου και της εισηγητικής έκθεσης, κρίνω ορθή την κατάληξη της αξιολόγησης των Καθ’ ων η αίτηση βάσει των δηλώσεων που η ίδια η Αιτήτρια προέβαλε κατά την συνέντευξή της, ως προς τον ουσιώδη ισχυρισμό που αφορά τη χώρα καταγωγής, την ταυτότητα, τα προσωπικά της στοιχεία και τον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής της.

 

Προχωρώντας στην αξιολόγηση της εσωτερικής αξιοπιστίας του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού του, που αφορά ισχυριζόμενη δίωξη της Αιτήτριας από τον θείο της εξαιτίας της περιουσίας του πατέρα της, ανατρέχοντας στο πρακτικό της συνέντευξης κρίνω τις δηλώσεις της μη επαρκείς ως προς τις λεπτομέρειες, ασαφείς, σε σημεία αντιφατικές και μη εύλογες. Ακόμα και στα διευκρινιστικά ερωτήματα που τέθηκαν σε αυτήν, οι απαντήσεις της ήταν αόριστες, γενικές, σύντομες και χωρίς λεπτομέρεια και περιγραφικότητα. Γενικώς παρατηρώ ότι η αφήγηση της Αιτήτριας δεν παρουσιάζει οποιαδήποτε βιωματικής φύσεως λεπτομέρεια, αλλά είναι στο σύνολό της πολύ γενική.  Ειδικότερα, παρατηρείται ότι δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες στην Αιτήτρια να απαντήσει με περισσότερες λεπτομέρειες για τον φόβο της από την ισχυριζόμενη δίωξη από τον θείο της και σε όλες τις περιπτώσεις οι απαντήσεις της παρέμειναν γενικές. Περαιτέρω, θα επισημάνω ένα επιπρόσθετο σημείο αναξιοπιστίας της Αιτήτριας. Παρατηρώ πως η Αιτήτρια ανέφερε ότι το πρόβλημα με το θείο της άρχισε μετά τον θάνατο του πατέρα της, ο οποίος απεβίωσε στις 11/11/2021, και διεκδικούσε από την Αιτήτρια την οικία όπου διέμενε, ισχυριζόμενη ότι την χτύπησε δυο φορές, ήτοι τον Ιούλιο και τον Δεκέμβριο του 2021. Βάσει των δηλώσεων της, το περιστατικό επίθεσης εναντίον της και συγκεκριμένα του Ιούλιου προηγείται χρονικά του θανάτου του πατέρα της και ως εκ τούτου πλήττεται η αξιοπιστία της Αιτήτριας. Η Αιτήτρια όχι μόνο αδυνατεί να παράσχει λεπτομέρειες για τις επιθέσεις που κατ’ ισχυρισμό δέχθηκε από τον θείο της, αλλά αποτυγχάνει να προσδώσει βιωματικό χαρακτήρα στα περιστατικά με χρονική συνέπεια. Πέραν των πιο πάνω η Αιτήτρια ουδέποτε ζήτησε βοήθεια, ούτε απευθύνθηκε στις αρχές της χώρας καταγωγής του, για να ζητήσει προστασία, ενώ παράλληλα η τελευταία φορά που συνάντησε τον θείο της ήταν περί τον Δεκέμβριο του 2021.

 

Στο σημείο αυτό επισημαίνεται ότι η Αιτήτρια, κατά την ενώπιον μου διαδικασία, εκπροσωπούμενη δια συνηγόρου δεν προσπάθησε να στοιχειοθετήσει την υπόθεσής της και να καλύψει τα κενά που οι Καθ'ων η αίτηση επεσήμαναν κατά την αξιολόγηση των δηλώσεών της. Ως εκ των άνω, το Δικαστήριο κρίνει τον υπό εξέταση ισχυρισμό ως εσωτερικά μη αξιόπιστο.

 

Προχωρώντας στην αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του υπό εξέταση ισχυρισμού, το Δικαστήριο κρίνει ότι τα εκ της Αιτήτριας εξιστορισθέντα αποτελούν υποκειμενικής φύσης περιστατικά, εκ των οποίων δεν απορρέει κάποιο στοιχείο που θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας.

 

Μελετώντας τον διοικητικό φάκελο, διαπιστώνω ότι οι Καθ' ων η αίτηση, συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιόν τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και, στη βάση αυτών, εξέδωσαν αιτιολογημένη απόφαση. Συνεπώς, από το ιστορικό της Αιτήτριας όπως αυτό φαίνεται πιο πάνω, έχοντας κατά νου τα δεδομένα που προκύπτουν από τον διοικητικό φάκελο και από την ανωτέρω αξιολόγηση των ισχυρισμών του, ορθά κρίθηκε ότι η Αιτήτρια δεν στοιχειοθέτησε κανένα απολύτως ισχυρισμό που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

Επιπλέον, δεδομένης της προσωπικής φύσεως της διαφοράς, ακόμη και αν οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας κρινόντουσαν ως αξιόπιστοι, οι περιουσιακές διαφορές δεν εμπίπτουν στους λόγους που ρητά προνοεί ο Νόμος για την παραχώρηση διεθνούς προστασίας. Είναι πλέον νομολογημένο ότι «δεν είναι επαρκές για αιτητή διεθνούς προστασίας, προς ευόδωση της αίτησής του, να επικαλείται φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του προκαλούμενο από ιδιωτικούς φορείς, χωρίς να συγκεκριμενοποιεί οποιοδήποτε γεγονός προς τούτο και αναμένοντας από τις διοικητικές ή δικαστικές αρχές να διεξάγουν εξ ιδίων έρευνα ώστε να εξιχνιάσουν τα γεγονότα επαλήθευσης ή μη του ισχυρισμού του» (βλ. M.M.R. v Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω ΑΑΠ, Έφεση κατά απόφασης ΔΔΔΠ αρ. 5/2019, ημερομηνίας 04/10/2023).

 

Ο «Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων» (Μάρτιος 2015) καθορίζει πως στη βάση της συλλογής πληροφοριών θα πρέπει να προσδιορίζονται τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά, τα οποία στη συνέχεια θα πρέπει να συνδέονται με τις απαιτήσεις του ορισμού του πρόσφυγα και αν δεν υπάρχει κατάληξη ότι μπορεί να δοθεί προσφυγικό καθεστώς, τότε το αρμόδιο όργανο θα πρέπει να εκτιμήσει εάν τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά συνδέονται με τις απαιτήσεις του ορισμού του προσώπου που δικαιούται συμπληρωματική προστασία.

 

Εξετάζοντας πλήρως την υπόθεση, διαπιστώνω ότι ορθά κρίθηκε από τους Καθ' ων η αίτηση ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 του N.6(I)/2000 για να παρασχεθεί στην Αιτήτρια το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα της, ήτοι στη Νιγηρία και δη στην πολιτεία Delta.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν.6(Ι)/2000 «ουσιώδεις λόγοι». Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν.6(Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής, βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (βλ.Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. ν. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/12 ημερομηνίας 22/09/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619 .

 

Προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής της ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί σε αυτήν και συγκεκριμένα στην πόλη Agbor της πολιτείας Delta, την οποία η Αιτήτρια δήλωσε ως τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής.

 

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, κατά το τελευταίο έτος καταγράφηκαν στην πολιτεία Delta 114 περιστατικά ασφαλείας με 104 ανθρώπινες απώλειες.[1] Ωστόσο ο εκτιμώμενος πληθυσμός για το 2022 ανέρχεται για την πολιτεία Delta στους 5,636,100 κατοίκους.[2] Στη πόλη Agbor, κατά το τελευταίο έτος καταγράφηκαν 2 περιστατικά ασφαλείας με 4 ανθρώπινες απώλειες.[3]

 

Τα εν λόγω στοιχεία καταδεικνύουν ότι δεν υπάρχουν συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης στην εν λόγω περιοχή που θα μπορούσαν να θέσουν υπό απειλή την ζωή ενός πολίτη από την παρουσία του και μόνο στην εν λόγω περιοχή, υπό την έννοια του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ.

 

Δεν παραγνωρίζω βεβαίως πως ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του άρθρου 12Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000, με την ΚΔΠ145/25, καθόρισε τη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιείται βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης. Επιπλέον δε η Αιτήτρια ουδέν ανέφερε προς ανατροπή του αναφερόμενου τεκμηρίου.

 

Κρίνω, υπό τις περιστάσεις και στη βάση του συνόλου των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, ότι το αίτημα της Αιτήτριας εξετάστηκε πλήρως η δε απόφαση είναι πλήρως αιτιολογημένη. Η Αιτήτρια δεν κατάφερε να τεκμηριώσει σε κανένα στάδιο της διαδικασίας τη βασιμότητα του αιτήματός της για αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα, δυνάμει του περί Προσφύγων Νόμου και της Σύμβασης της Γενεύης, ούτε για την παραχώρηση της συμπληρωματικής προστασίας που προβλέπεται στο άρθρο 19 του Νόμου.

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε στο πλαίσιο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του αρμόδιου διοικητικού οργάνου, το οποίο συνεκτίμησε όλα τα πραγματικά στοιχεία και εξέδωσε τελική αιτιολογημένη απόφαση. Δεν έχει καταδειχθεί οτιδήποτε το μεμπτό, ούτως ώστε να δικαιολογείται επέμβαση του παρόντος Δικαστηρίου. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και επαρκώς αιτιολογημένη.

 

Με βάση όλα τα πιο πάνω η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €1000 έξοδα υπέρ των Καθ' ων η αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

Α.Α. ΑΓΡΟΤΗ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.