ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.4607/23

 

29 Σεπτεμβρίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Κ. Κ. Τ.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κκ Αλ Τάχερ, Μπενέτης και Συνεργάτες ΔΕΠΕ, Δικηγόροι Αιτητή

Κα I. Χαραλάμπους, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.09/11/23, η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν, και απόφαση του Δικαστηρίου δια της οποίας να αναγνωρίζεται ο αιτητής ως πρόσφυγας ή, διαζευκτικά, να αναγνωρίζεται ως δικαιούχος συμπληρωματικής προστασίας ή με την οποία η απόφαση επιστροφής που εκδόθηκε κατά της αναγνωρίζεται ως άκυρη ως εκδοθείσα κατά παράβαση της αρχής της μη επαναπροώθησης και αντικείμενη στα αρ. 2 και 3 της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου).

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από τη Λ. Δ. του Κονγκό (στο εξής ΛΔΚ), εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές παρατύπως, μέσω κατεχομένων, στις 15/03/21 και υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας στις 18/04/21 (ερ.1-3, 23-24, 63).  

Στις 26/09/23 διεξήχθη συνέντευξη με τον αιτητή από την Υπηρεσία όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.45-63). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση-Εισήγηση (ερ.69-78) και στις 30/10/23 η Υπηρεσία Ασύλου αποφάσισε να μην παραχωρηθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας.

Ακολούθως ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας, η οποία του επιδόθηκε στις 09/11/23 και του μεταφράστηκε στη μητρική του γλώσσα (ερ.79, 24).

Επί της αιτήσεως ασύλου ο αιτητής καταγράφει ότι έφυγε από τη χώρα καταγωγής του λόγω διαμάχης μεταξύ της οικογένειας του πατέρα του και του ιδίου, εξαιτίας του ότι, ως αναφέρει, δεν ήθελαν να κατέχει ο αιτητής μια επιχείρηση, που ήταν η μόνη κληρονομητέα περιουσία του πατέρα του.

Στη συνέντευξη που διενεργήθηκε ο αιτητής ανέφερε ότι διέμενε σε διάφορες κοινότητες της Κινσάσα καθ’ όλη του τη ζωή, μιλά γαλλικά και Lingala, η 6χρονη κόρη του ζει με τη μητέρα της στην Κινσάσα, ο πατέρας του πέθανε τον Ιούνιο του 2020 και η μητέρα του βρίσκεται στο Βέλγιο. Έχει δίπλωμα στην εμπορική διοίκηση και τη χρονική περίοδο 2015 - 2019 εργαζόταν στο κατάστημα του πατέρα του πουλώντας μπισκότα και γλυκά.

Κατά την ελεύθερη αφήγηση ο αιτητής δήλωσε ότι οι δυο θείες και ο θείος του επιδίωκαν να οικειοποιηθούν την περιουσία που του άφησε ο αποβιώσας πατέρας του.  Ως ανέφερε, από το θάνατο του πατέρα του και έπειτα, ο θείος του, θέλοντας να αποκτήσει τον έλεγχο της περιουσίας, τον έψαχνε παντού και μετέβη οπλισμένος σε σπίτι φίλου του αιτητή, πυροβόλησε και η σφαίρα αντί να χτυπήσει τον αιτητή, χτύπησε το φίλο του, ο οποίος απεβίωσε. Ακολούθως ο αιτητής πήγε να κρυφτεί στην κοινότητα Nsele και συγκεκριμένα διέμενε στο σπίτι φίλου του πατέρα του, ο οποίος, αφότου έμαθε την ιστορία του αιτητή, τον βοήθησε ώστε να φύγει από τη ΛΔΚ.

Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι αναφερόμενος στη λέξη περιουσία εννοούσε το κατάστημα που ενοικίαζε μαζί με τον πατέρα του και το εμπόρευμα αυτού, το οποίο οι θείες και ο θείος του μπορούσαν να πάρουν την προαναφερθείσα περιουσία της οποίας δεν ήταν κύριος, αφού – ως εξήγησε - οι εργαζόμενοι του καταστήματος τους γνώριζαν. Όσον αφορά το ενοίκιο του καταστήματος ο αιτητής δήλωσε ότι ακολούθως του θανάτου του πατέρα του και συγκεκριμένα την περίοδο 2020-2021, δεν γνώριζε ποιος πλήρωνε το ενοίκιο και ούτε μπόρεσε να μάθει πληροφορίες γι’ αυτό καθώς μια μέρα πήγε στο κατάστημα και είδε εκεί αστυνομικούς, τους οποίους έστειλε ο θείος του, και ως εκ τούτου φοβήθηκε να πλησιάσει. Ο θείος, ως ανέφερε ο αιτητής, μπόρεσε να καλέσει την αστυνομία επειδή ήταν στρατιώτης – αρχηγός της αστυνομίας της περιοχής και τόνισε ότι στη ΛΔΚ οι στρατιώτες ήταν μέλη της αστυνομίας. Ερωτώμενος σχετικά ο αιτητής ανέφερε ότι δεν γνώριζε πληροφορίες για την τύχη του καταστήματος, ήτοι τι γινόταν με το ενοίκιο, αν το κατάστημα ήταν κλειστό και αν τα εμπορεύματα βρίσκονταν εκεί. Ως επί τούτου ανέφερε ο αιτητής, άφησε στις θείες και στο θείο του την περιουσία συνεπεία του ότι κινδύνευε η ζωή του. Καλούμενος να διευκρινίσει σχετικά με το ότι προηγουμένως ανέφερε ότι δεν τους έδωσε το κλειδί του καταστήματος και ότι το έκρυψε στο σπίτι φίλου του, απάντησε ότι τους είπε ψέματα και ότι δεν το άφησε εκεί.

Ο αιτητής ανέφερε ότι μετά την κηδεία του πατέρα του και συγκεκριμένα τον ένα μήνα που διέμενε με τις θείες του, εκείνες προσπαθούσαν να τον σκοτώσουν.  Η πρώτη φορά ήταν τον Ιούλιο του 2020, όταν μια ξαδέλφη του πατέρα του τις είδε να βάζουν κάτι στο φαγητό του.  Ο αιτητής, όντας ενημερωμένος για την πράξη τους, επέλεξε να μη φάει το φαγητό του.  Επίσης, έβαλαν κι άλλες φορές κάτι στο φαγητό του, αλλά δεν θυμόταν τις ημερομηνίες.  Ακολούθως, στα τέλη Ιουλίου του 2020, ο θείος του τον κλείδωσε στο σπίτι των παππούδων του για δυο εβδομάδες, σπίτι το οποίο ήταν περικυκλωμένο από δυο αστυνομικούς.  Μια μέρα, ο θείος του, αφού τοποθέτησε το όπλο του στο τραπέζι, άρχισε να του φωνάζει και να τον σφίγγει και τον μαχαίρωσε αφήνοντας του πληγές στα πόδια και στο χέρι. Το ίδιο βράδυ, εκμεταλλευόμενος το ότι ο θείος του άφησε ανοιχτή την πόρτα, ο αιτητής – ως ανέφερε - δραπέτευσε από εκεί και, αν και αιμορραγούσε, εντούτοις δεν μετέβηκε στο νοσοκομείο, αλλά πήγε με τα πόδια στο σπίτι φίλου του στην κοινότητα Masina. Ερωτηθείς ως προς το πως κατάφερε να διανύσει την απόσταση Limete - Masina δεδομένου ότι δεν είχε φάει ή πιεί και ήταν μαχαιρωμένος, απάντησε ότι το γεγονός ότι κινδύνευε η ζωή του, του έδωσε τη δύναμη να περπατήσει μία ώρα ώστε να φτάσει στο σπίτι του φίλου του.

Όσον αφορά το περιστατικό που συνέβη ενόσω διέμενε στο σπίτι του φίλου του, ο αιτητής πρόβαλε ότι μια νύχτα του Αυγούστου του 2020, χτύπησαν την πόρτα και όταν ρώτησαν να μάθουν ποιοι χτυπούσαν, τους απάντησαν ότι ήταν αστυνομικοί. Όταν άνοιξε την πόρτα ο αιτητής, αυτοί πυροβόλησαν δυο φορές το φίλο του και τον σκότωσαν.  Ακόμη, ανέφερε ότι έμεινε στο κρεβάτι και μόλις πήγε στην πόρτα, είδε τρεις ανθρώπους να ξεφεύγουν με τρεις μοτοσικλέτες, τους οποίους δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει.  Όταν του επισημάνθηκε ότι προηγουμένως ανέφερε ότι ο θείος του ήταν εκείνος που πυροβόλησε το φίλο του ο αιτητής απάντησε ότι τους είπαν ότι βρίσκονταν σε περιπολία και με το που τους άνοιξε ο φίλος του, τον πυροβόλησαν, ισχυριζόμενος ότι συμπεριλαμβανόταν και ο θείος του, τον οποίο αναγνώρισε καθώς ότι είδε την πλάτη του.  Όταν του επισημάνθηκε ότι στην αρχή ανέφερε ότι ο ίδιος άνοιξε την πόρτα και μετά ότι ήταν ο φίλος του, ο αιτητής απάντησε ότι ήταν ο φίλος του.

Ερωτώμενος αν κατήγγειλε τα βασανιστήρια που υπέστη από το θείο του, ανέφερε ότι στη ΛΔΚ όσοι δεν διέθεταν τόση επιρροή όσο κάποιοι άλλοι, ήταν ανίσχυροι απέναντί τους. Επίσης, δεν μπορούσε να μιλήσει στην αστυνομία καθώς φοβόταν ότι ο θείος του, ως πρώην στρατιώτης, θα τον εξολόθρευε, ως ανέφερε. Μάλιστα, ο θείος του συνελήφθη στο παρελθόν, όμως κατάφερε να βγει έξω, ως περαιτέρω δήλωσε ο αιτητής.  Κληθείς να διευκρινίσει τι εννοούσε με την αναφορά του εν σχέση με τη σύλληψη του θείου του, ισχυρίστηκε ότι βάσει των λεγομένων του πατέρα του, ο θείος του είχε υποστηρικτές και, σε περίπτωση εγκλημάτων, μπορούσε να βγει εύκολα από εκεί. Ακόμη, ο πατέρας του αιτητή, του ανέφερε ότι ο θείος του έστελνε ανθρώπους να σκοτώνουν άλλους και να τους παίρνουν τα πράγματα. Καλούμενος να απαντήσει πως γινόταν να είχε μεν εγκληματικό παρελθόν, όμως να κατάφερε να ενταχθεί στο αστυνομικό σώμα, δήλωσε ότι ο πατέρας του, του είπε ότι ο θείος του έγινε αστυνομικός σε αρκετά μικρή ηλικία.

Οι καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας τα όσα ανέφερε ο αιτητής, εντόπισαν και αξιολόγησαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως ακολούθως.

1.    Ταυτότητα, προφίλ, χώρα καταγωγής και τόπο διαμονής του αιτητή

2.    Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι η ζωή του κινδύνευε, λόγω του ότι ο θείος και οι θείες του τον απειλούσαν να τον σκοτώσουν, επειδή ήθελαν να οικειοποιηθούν την περιουσία που του άφησε ο αποβιώσας πατέρας του

Οι καθ’ ων η αίτηση αποδέχθηκαν τον 1^ο εκ των ως άνω ισχυρισμών, απέρριψαν όμως τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό ως αναξιόπιστο.

Συγκεκριμένα, αναφορικά με τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό, κρίθηκε ότι στερείται εσωτερικής συνοχής ενόψει της αοριστίας, ασάφειας, έλλειψης συνέπειας, ευλογοφάνειας αλλά και γενικότητας των δηλώσεων του αιτητή. Συγκεκριμένα, ως κρίθηκε, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να αναφέρει επαρκείς λεπτομέρειες και βιωματικά στοιχεία επί όλων των λεγομένων του και περιέπεσε σε πλήθος αντιφάσεων και ουδέν ήταν σε θέση να αναφέρει, όταν κλήθηκε να τοποθετηθεί επί των αντιφάσεων αυτών. Ως σημειώθηκε, όταν ρωτήθηκε ως προς το λόγο που έφυγε από τη ΛΔΚ αφ’ ης στιγμής είχε ήδη αφήσει στις θείες και στο θείο του το κατάστημα, απάντησε γενικά και αόριστα ότι ακόμη τον έψαχναν για να του κάνουν κακό και, ζητηθείς να διευκρινίσει, δεν παρέθεσε καμία πληροφορία.  Περαιτέρω, στην αρχή ισχυρίστηκε ότι δεν τους έδωσε το κλειδί του καταστήματος και ότι το έκρυψε σε σπίτι φίλου του, ενώ ακολούθως ανέφερε ότι τους έδωσε την περιουσία. Ερωτηθείς επί των αντιφάσεων στους ισχυρισμούς του, το μόνο που δήλωσε ήταν ότι τους είπε ψέματα και ότι δεν το άφησε εκεί. Ακόμη, δεν ανέφερε επαρκείς πληροφορίες για τις απειλές που δεχόταν. Καλούμενος να παραθέσει στοιχεία για τις φορές που οι θείες του προσπάθησαν να τον δηλητηριάσουν, πρόβαλε με γενικότητα ότι η ξαδέλφη του πατέρα του τις είδε να βάζουν κάτι στο φαγητό του. Ερωτηθείς τι βίωσε ενόσω κρατείτο από το θείο του, αρκέστηκε στο να δηλώσει ότι ο θείος του τοποθέτησε το όπλο στο τραπέζι και άρχισε να του φωνάζει και να τον σφίγγει. Κληθείς και πάλι να αναφέρει όλα όσα έζησε κατά την κράτησή του, το μόνο που πρόσθεσε ήταν ότι ο θείος του τον μαχαίρωσε. Τέλος, εν σχέση με το περιστατικό που συνέβη στο σπίτι φίλου του, δεν εξήγησε πως κατάφερε να αναγνωρίσει το θείο του, πως εκείνος βρήκε το σπίτι αλλά και πως γνώριζε ότι ο αιτητής ήταν εκεί και ούτε να δώσει επαρκείς εξηγήσεις για την αντίφαση του ότι, ενώ είχε αρχικά αναφέρει ότι αυτός άνοιξε την πόρτα, ακολούθως ανέφερε ότι ήταν ο φίλος του και ο ίδιος βρισκόταν στο κρεβάτι.

Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του ως άνω ισχυρισμού αναζητήθηκαν και εντοπίστηκαν πληροφορίες (ΠΧΚ), οι οποίες επιβεβαίωναν την ύπαρξη κτηματικών διαφορών στην Κινσάσα.  Ωστόσο, ενόψει έλλειψης εσωτερικής αξιοπιστίας, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε. 

Στη βάση των ως άνω ευρημάτων, δεδομένου του προφίλ του αιτητή, οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν υφίσταται εύλογος βαθμός πιθανότητας, ο αιτητής να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του. Αναφορικά ειδικώς με το αρ.19 (2) (γ) του Νόμου, ομοίως, κατέληξαν ότι δεν υφίσταται κίνδυνο να αντιμετωπίσει κίνδυνο κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας ο αιτητής κατά την επιστροφή του στον τόπο διαμονής του (Κινσάσα), καθώς εκεί δεν παρατηρείται αδιάκριτη βία σε υψηλό επίπεδο, με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες.    

Συνεπεία των ανωτέρω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη.

Στην προσφυγή ο αιτητής καταγράφει αρκετά νομικά σημεία, εκ των οποίων, δια της αγόρευσης που ακολούθησε, ανέπτυξε τους ισχυρισμούς που αφορούν το ότι η επίδικη απόφαση είναι προϊόν πλάνης, βάσει ελλιπών στοιχείων, ελήφθη άνευ δέουσας έρευνας και είναι αναιτιολόγητη.

Κατά τις διευκρινήσεις ο συνήγορος του αιτητή απέσυρε ρητά τους λοιπούς νομικούς ισχυρισμούς προωθώντας εν τέλει μόνο τον ισχυρισμό περί μη δέουσας έρευνας των ισχυρισμών του αιτητή κατά τη συνέντευξη.

Οι καθ' ων η αίτηση αντιτάσσουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη και κατ’ ουσία ορθή και ζητούν απόρριψη της προσφυγής.

Προχωρώ με την εξέταση του ισχυρισμού που αφορά την μη διενέργεια δέουσας έρευνας που είναι και ο μόνος ισχυρισμός που εν τέλει προωθείται, και ο οποίος, δεδομένου ότι συμπλέκεται με την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, θα εξεταστεί μαζί μ’ αυτήν πιο κάτω.

Προχωρώ λοιπόν με αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων και ισχυρισμών.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, αναφέρεται στην σελ.98, ότι «[...] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.». Στην σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] οι δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […] Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.»

Ενόψει και κατ’ εφαρμογή των ως άνω κατευθυντήριων γραμμών θα συμφωνήσω με την κατάληξη τους επί της αξιοπιστίας του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή, καθώς τα όσα ανέφερε επί τούτου, ως και οι καθ’ ων η αίτηση καταγράφουν ενδελεχώς και πολύ λεπτομερώς στα ερ.71-74, στερούνταν παντελώς και σε όλη τους την έκταση κάθε εύλογα αναμενόμενης λεπτομέρειας, βιωματικού στοιχείου και ευλογοφάνειας και έβριθαν κενών, ασυνεπειών και αντιφάσεων.

Δεν έχω λοιπόν τίποτε να προσθέσω στα όσα επί του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού έχουν καταγράψει οι καθ’ ων η αίτηση στην επίδικη έκθεση, καθώς, ως προκύπτει από την επίδικη συνέντευξη, από το σύνολο του αφηγήματος του αιτητή ελλείπουν σε όλη του την έκταση λεπτομέρειες και απουσιάζει κάθε ψήγμα ευλογοφάνειας και συνοχής. Περαιτέρω οι απαντήσεις που έδωσε επί όλων των πολλών ερωτήσεων που υποβλήθηκαν στον αιτητή παρουσιάζουν ουσιώδη κενά, σημαντικές ελλείψεις και αοριστίες, που πλήττουν αναπόφευκτα την εσωτερική συνοχή των δηλώσεων του. Σημειώνω επιγραμματικά ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να αναφέρει το πως διεκδίκησαν το κατάστημα του πατέρα του οι θείες και ο θείος του, πως προσπάθησαν να τον σκοτώσουν, πότε, τι απέγινε τελικά το κατάστημα, υπό ποιο καθεστώς παρέμενε ο ίδιος για λίγο καιρό στο κατάστημα, τι έγινε κατά την ισχυριζόμενη επίθεση στην οποία απεβίωσε ο φίλος του, πως αναγνώρισε ότι μετέχει σ’ αυτήν ο θείος του, τι έγινε ακριβώς όταν τον κρατούσε ο θείος του, γιατί θεωρεί ότι κινδυνεύει εξ αυτού ακόμα και δεν διευκρίνισε τελικά αν έδωσε η όχι την κατοχή στους θείους του ή όχι.

Συνεπεία των ανωτέρω, ενόψει εδώ της παντελούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής των λεγομένων δεν θεωρώ ότι ήταν απαραίτητη η αναζήτηση πληροφορίων (ΠΧΚ) αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία. Σχετικά με τούτο, στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.132, αναφέρεται ότι η αναζήτηση πληροφοριών για τη χώρα καταγωγής (ΠΧΚ) «ενδέχεται να μην είναι απαραίτητ[η] σε περίπτωση αρνητικής διαπίστωσης περί της αξιοπιστίας βάσει καταφανούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής ή μη ικανοποιητικής επεξήγησης αποκλίσεων ή παραλλαγών σε ό,τι αφορά τα ουσιώδη στοιχεία μιας αίτησης ή, ακόμη περισσότερο, σε περίπτωση απόρριψης προσφυγής ως απαράδεκτης.». Παρά τούτο οι καθ’ ων η αίτηση προχώρησαν σε έρευνα σε διαθέσιμες πηγές, εκ των οποίων επιβεβαιώνονται, ως γενικές πληροφορίες, ότι υφίστανται περιουσιακές διαφορές που αφορούν ακίνητη ιδιοκτησία στη ΛΔΚ.

Εδώ σημειώνω ότι τα όσα εντοπίζουν οι καθ’ ων η αίτηση (ΠΧΚ – ερ.72) δεν συναρτώνται ευθέως με το αφήγημα του αιτητή και τελικώς δεν τοποθετούνται αν αποδέχονται η όχι τελικώς την ύπαρξη ή μη εξωτερικής συνοχής. Εντούτοις συμφωνώ με την κατάληξη τους να απορρίψουν αυτούς ως αναξιόπιστους, καθώς η έλλειψη εσωτερικής συνοχής των ισχυρισμών του είναι τέτοια που στα πλαίσια συνολικής αξιολόγησης και αποτίμησης των στοιχείων που συνθέτουν την παρούσα, δεν μπορεί παρά να αποβεί μοιραία για τη συνολική αξιοπιστία του, δεδομένου ότι - σε κάθε περίπτωση - η (εδώ μερική) συμφωνία με διαθέσιμες ΠΧΚ δεν αρκεί, τη στιγμή που τα λεγόμενα του αιτητή στερούνται σε όλη τους την έκταση εσωτερικής συνοχής, ενόψει και της συνολικής θεώρησης των δεικτών αξιοπιστίας.  

Απομένει εν προκειμένω μια επικαιροποιημένη αποτίμηση της κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή (Κινσάσα). 

Έκθεση του 2021 του portal RULAC σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην Κινσάσα, αναφέρει ότι «[η] Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ) εμπλέκεται σε πολλές μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις (NIAC) εντός των εδαφών της εναντίον ένοπλων ομάδων στις περιοχές  Ituri, Kasai και Kivu, ενώ δεν αναφέρεται η δραστηριοποίηση ένοπλων ομάδων στην Κινσάσα».^[1] Σε σχέση με την Κινσάσα δεν ανευρέθησαν πληροφορίες οι οποίες να επιβεβαιώνουν δράση ενόπλων φορέων και την ύπαρξη κάποιας σύγκρουσης.^[2]

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, στην περιφέρεια της Kinshasa, στην οποία βρίσκεται η περιοχή καταγωγής του και ο τελευταίος τόπος συνήθους διαμονής του αιτητή, κατά το τελευταίο έτος (ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης 15/08/25), καταγράφηκαν 33 περιστατικά πολιτικής βίας[3], από τα οποία προκλήθηκαν 237 θάνατοι.[4] Ο πληθυσμός της επαρχίας της Κινσάσα ανέρχεται σήμερα περί τα 17 εκατομμύρια κατοίκων. ^[5]

Είναι κατάληξη μου, αποτιμώντας τις ως άνω πληροφορίες, ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε, και στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης, ενόψει και του πολύ μεγάλου πληθυσμού της περιοχής, ώστε να δύναται να λεχθεί ότι διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή. Δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις που θα μπορούσαν να επιτείνουν τον κίνδυνο ειδικώς για τον αιτητή, ενόψει βεβαίως και της απόρριψης του αφηγήματος του, σε σύγκρισή με τον γενικό πληθυσμό της περιοχής, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας»[6] (βλ. και απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19, CF and DN). Δεν παραβλέπω ότι ενδεχομένως να προκύψουν κίνδυνοι για τον αιτητή, όμως, ως στην αιτ. σκέψη 35 της Οδ.2011/95/ΕΕ αναφέρεται, «[οι] κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη.».

Έπεται λοιπόν ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο «καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» και δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα αρ.3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

Η διαδικασία εξέτασης της αίτησης αλλά και όσα περιλαμβάνονται στην επίδικη απόφαση είναι δεόντως και επαρκώς τεκμηριωμένα, προϊόντα επαρκούς έρευνας του συνόλου των υποβληθέντων στοιχείων, υπαγωγής τους στο σχετικό νομικό πλαίσιο και είναι πλήρως αιτιολογημένα αλλά και ορθά επί της ουσίας.

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.

 

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.