ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: 4884/2024

 23 Σεπτεμβρίου, 2025

[Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Ν.Κ. από το Πακιστάν

Αιτητής

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η Αίτηση

Εμφανίσεις:

Ρ. Μαλεκκίδου (κα) για Ε. Κονοσίδου (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή.

Ρ. Χαραλάμπους (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, Δικηγόρος για τους Καθ΄ ων η αίτηση.

Ο Αιτητής Παρών

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, επιστολής ημερομηνίας 11/11/24 (του κοινοποιήθηκε αυθημερόν), με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, ως άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερημένη κάθε έννομου αποτελέσματος και/ή ζητά οποιαδήποτε άλλη θεραπεία υπό τις περιστάσεις.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας στη Δημοκρατία αρχικά την 01/02/16, η οποία κατόπιν συνέντευξης, σχετικής έκθεσης – εισήγησης και έκδοσης απόφασης απορρίφθηκε στις 15/04/16, απόφαση για την οποία ο Αιτητής υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων («ΑΑΠ»). Στη συνέχεια, ο Αιτητής απέσυρε οικειοθελώς την ιεραρχική προσφυγή στις 30/08/16 καθ’ ότι θα επέστρεφε στην χώρα καταγωγής του και ως αποτέλεσμα η εν λόγω προσφυγή απορρίφθηκε από την ΑΑΠ. Ακολούθως, ο Αιτητής εισήλθε στη Δημοκρατία περί το 2017 και μέσω του νομικού του εκπροσώπου αιτήθηκε το επανάνοιγμα της υπόθεσης του στις 27/12/17, κρίθηκε δε ότι έχει καταθέσει μεταγενέστερο αίτημα διεθνούς προστασίας, για το οποίο αρμόδια αρχή για την εξέταση του ήταν η Υπηρεσία Ασύλου. Στις 13/07/21 ο Αιτητής κατέθεσε μεταγενέστερη αίτηση διεθνούς προστασίας, στις 10/04/21 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη για την επί της ουσίας εξέταση των στοιχείων που υποβλήθηκαν, στις 23/09/24 ετοιμάστηκε σχετική έκθεση/εισήγηση ημερομηνίας και αυθημερόν αποφασίστηκε η απόρριψη της αίτησης, απόφαση που αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Η δικηγόρος του Αιτητή ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει τόσο νομικά και ως προς την ουσία και ότι ελλείπει δέουσα έρευνα και αιτιολογία. Υιοθετεί τον πυρήνα του αιτήματος του και επισυνάπτει μέσω της Γραπτής Αγόρευσης έγγραφα που υποστηρίζει ότι συνδέονται με το αίτημα διεθνούς προστασίας. Κατά την ακρόαση της υπόθεσης αναφέρθηκε στο ότι ο Αιτητής βρίσκεται 20 χρόνια στη Κύπρο, είναι Χριστιανός Ορθόδοξος και το τι του συνέβη στη χώρα καταγωγής του. 

 

Οι Καθ΄ ων η αίτηση απάντησαν ότι ο Αιτητής με την Γραπτή του Αγόρευση το μόνο κάνει είναι να επαναλαμβάνει ισχυρισμούς και να παραθέτει πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής του, κατά παράβαση του Κανονισμού 10 των Διαδικαστικών Κανονισμών και χωρίς να εξηγεί πως αυτές οι πληροφορίες συνδέονται με το αίτημα του.  Δηλώνουν ότι τα έγγραφα που επισυνάπτει στη Γραπτή του Αγόρευση (κατόπιν τοποθέτησης της συνηγόρου του) βρίσκονταν ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου και δεν εξετάστηκαν, ισχυρισμός που δεν ευσταθεί. Τα μοναδικά έγγραφα που προσκόμισε ο Αιτητής καταγράφονται στο ερυθρό 75. Υιοθέτησαν το περιεχόμενο της εισηγητικής έκθεσης, παραπέμπουν στην Κ.Δ.Π.145/25 σύμφωνα με την οποία το Πακιστάν ορίζεται ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας και ζητά όπως απορριφθεί η παρούσα με έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας.

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Αρχικά θα πρέπει να υποδειχθεί ότι ένα μεγάλο μέρος της Γραπτής Αγόρευσης του Αιτητή μέσω της δικηγόρου του αναλώνεται μόνο στην επανάληψη διατάξεων νόμων και κανόνων δικαίου χωρίς να γίνεται υπαγωγή τους σε πραγματικά γεγονότα και νομικά δεδομένα της υπόθεσης με αποτέλεσμα να καθίστανται ανεπαρκούς αιτιολόγησης. Με βάση τον Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, που εφαρμόζονται κατ’ αναλογία και από το παρόν Δικαστήριο (Βλέπε Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας  Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έως 2022 (3/2019), επιβάλλεται η υποχρέωση στον αιτητή όχι μόνο να εγείρει με το δικόγραφο του όλα τα σημεία τα οποία υποστηρίζουν την προσφυγή του αλλά ταυτόχρονα να τα αιτιολογεί πλήρως. Η αιτιολόγηση νομικών σημείων είναι απαραίτητη για την εξέταση λόγων ακύρωσης από το Δικαστήριο, οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια, αναπόφευκτα επηρεάζει τη νομική τους βάση με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να κριθούν αναιτιολόγητοι και ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτίμησης. Επομένως, δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί ισχυρισμοί που δεν εξειδικεύονται ή δεν αιτιολογούνται διότι με αυτό τον τρόπο το Δικαστήριο, παρόλο που ασκεί και έλεγχο ουσίας, θα οδηγείτο σε συζήτηση σχεδόν οιουδήποτε θέματος κατά παράβαση των δικονομικών διατάξεων και του ρόλου που διαδραματίζουν στον καθορισμό των επίδικων θεμάτων και της διεξαγωγής της διοικητικής δίκης. (Βλέπε σχετικά, Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Latomia Estate Ltd v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 533, Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598, επίσης - Ιωσηφίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα (1990) 3 Α.Α.Δ. 4599, Kadivari ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (1992) 4 Α.Α.Δ. 2924, βλέπε επίσης Υπόθ. Αρ. 107/2017, Χριστόδουλος Μιχαήλ (Συνταγματάρχης) κ.α. ν. Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω Υπουργού Άμυνας, ημερομηνίας 11/12/2017 -όπου γίνεται επανάληψη της πάγιας νομολογίας επί του ζητήματος). Τα έγγραφα/στοιχεία που επισυνάφθηκαν ως παραρτήματα στην Γραπτή Αγόρευση δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά για εξέταση και αξιολόγηση από το Δικαστήριο καθότι δεν προσκομίστηκαν ως ο σχετικός Κανονισμός 3, 10 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας  Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έως 2022 (3/2019). Αναφορικά δε με τις γενικές πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, ούτε μπορούν να ληφθούν υπόψη οι παραπομπές μέσω Γραπτής Αγόρευσης του Αιτητή που αφορούν πληροφορίες χωράς καταγωγής οι οποίες υποβάλλονται κατά παράβαση του Κανονισμού 10 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έως 2022 (3/2019) όπου ορίζεται ότι «Πληροφορίες για την χώρα καταγωγής του αιτητή (ΠΧΚ) δύνανται να υποβληθούν σε έντυπη ή/και ηλεκτρονική μορφή, με σχετικό υπόμνημα, το οποίο επισυνάπτεται στην αγόρευση του μέρους που επιθυμεί να την υποβάλει. Στο υπόμνημα  περιλαμβάνονται τα ακόλουθα στοιχεία: (i) κατάλογος των σχετικών ΠΧΚ, (ii) καταγραφή της πηγής τους (για διαδικτυακές πηγές υποδεικνύεται ο ιστότοπος και παρατίθεται ο σύνδεσμος της σχετικής ιστοσελίδας), (iii) επεξήγηση της συνάφειας της υποβληθείσας μαρτυρίας με συγκεκριμένο ισχυρισμό ή/ και επίδικο ζήτημα, (iv) υπόδειξη του συναφούς αποσπάσματος των ΠΧΚ.». (Βλέπε σχετικά Υποθ. Αρ.1000/23, DGD κ.α ν Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπηρεσίας Ασύλου, ημερομηνίας 09/02/2024)

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω που εφαρμόζονται και στην παρούσα υπόθεση, προχωρώ να εξετάσω μόνο τους λόγους ακύρωσης που καλύπτονται επαρκώς από τους νομικούς ισχυρισμούς του δικογράφου της προσφυγής και πληρούν τις προϋποθέσεις αιτιολόγησης.

 

Ανεξάρτητα, όμως, της πιο πάνω διαπίστωσης αντλώντας τις εξουσίες που ορίζονται στο Άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2023 (Ν.73(Ι)/2018), προχωρώ σε αξιολόγηση της ουσίας του αιτήματος του Αιτητή σε συνάρτηση με τους ισχυρισμούς έλλειψης δέουσας έρευνας, ανεπαρκούς αιτιολόγησης και πλάνης της προσβαλλόμενης πράξης στη βάση του περιεχομένου του διοικητικού φακέλου (στο εξής «ΔΦ») και βάση εξωτερικών πηγών πληροφόρησης που αφορούν την κατάσταση ασφαλείας στην χώρα καταγωγής του Αιτητή και σε σχέση με το ζήτημα δίωξης χριστιανών στην χώρα καταγωγής του Αιτητή. 

 

Κατά την πρώτη αίτηση διεθνούς προστασίας, ισχυρίστηκε ότι γεννήθηκε στην περιοχή Sialkot στο Πακιστάν και ότι είναι Χριστιανός στο θρήσκευμα. Τότε δήλωσε ότι ήταν μονήρης. Ακολούθως, στην μεταγενέστερη αίτηση ημερομηνίας 13/07/21 ο Αιτητής δήλωσε ότι έχει σύζυγο και τρία ανήλικα παιδιά καθώς και ότι είναι Χριστιανός στο θρήσκευμα. Στην πρώτη συνέντευξη του, προσέθεσε ότι φοιτούσε σε κολλέγιο της Δημοκρατίας. Κατά την συνέντευξη του επί του μεταγενέστερου αιτήματος του ανέφερε, ως προς την οικογένεια του, ότι η σύζυγος του βρίσκεται στη Δημοκρατία και είναι επίσης αιτήτρια ασύλου. Περαιτέρω, η μητέρα του και ορισμένα από τα αδέλφια του διαμένουν στην πόλη Sambrial, άλλοι διαμένουν εκτός Πακιστάν και ένας αδελφός του βρίσκεται στη Δημοκρατία (ερυθρό 115 ΔΦ). Ισχυρίστηκε επίσης ότι είναι απόφοιτος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (ερυθρό 116 ΔΦ), ενώ επαγγελματικά ασχολούνταν άτυπα με την αγοραπωλησία περιουσιών (ερυθρό 114 – 4Χ ΔΦ). Ως προς τους λόγους για τους οποίους υπέβαλε διεθνή προστασία, κατά την πρώτη αίτηση του, δήλωσε ότι κινδυνεύει επειδή διαπληκτίστηκε με έναν Μουσουλμάνο, ο οποίος προσπάθησε να τον σκοτώσει εις το όνομα της θρησκείας (ερυθρό 31 ΔΦ). Κατά την μεταγενέστερη αίτηση που υπέβαλε στις 13/07/21 ως προς τους λόγους για τους οποίους αιτήθηκε διεθνή προστασία, ισχυρίστηκε ότι προέρχεται από μια χριστιανική οικογένεια στο Πακιστάν και εκείνος και η σύζυγος του ήταν ενεργά μέλη της εκκλησίας. Ωστόσο, έτυχαν επίθεσης από μια ομάδα Μουσουλμάνων με την αιτιολογία ότι προσπαθούσαν να προσηλυτίσουν άλλους Μουσουλμάνους. Ακολούθως, καθ’ ότι η εν λόγω ομάδα αναζητούσε τον Αιτητή και την οικογένεια του, μετέβησαν στην πόλη Hyderabad όπου φιλοξενήθηκαν από τον αδελφό του Αιτητή για σύντομο χρονικό διάστημα. Πλην όμως ούτε εκεί ήταν ασφαλείς καθ’ ότι η ομάδα που τους αναζητούσε είχε διασυνδέσεις σε όλο το Πακιστάν. Παράλληλα, είχε δημοσιευθεί μια εφημερίδα και φυλλάδια, τα οποία καλούσαν για τον θάνατο του Αιτητή και της οικογένειας του. Ως αποτέλεσμα, αποφάσισε να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του με την σύζυγο του και μέσω ενός πράκτορα εισήλθαν στη Δημοκρατία καθ’ ΄ότι ο αδελφός του βρίσκεται εδώ (ερυθρό 75 – 73 ΔΦ). Σημειώνεται ότι με την μεταγενέστερη αίτηση του προσκόμισε ένα πιστοποιητικό βάπτισης του από την εκκλησία, επιστολή από ιερέα στο Πακιστάν, πιστοποιητικά γεννήσεως των παιδιών του και το συμβόλαιο εργασίας του. Σημειώνεται, επίσης, ότι κατά την πρώτη συνέντευξη του, ισχυρίστηκε ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του για εκπαιδευτικούς σκοπούς και πως δεν αντιμετώπιζε οποιοδήποτε πρόβλημα στο Πακιστάν, αναφέροντας παράλληλα ότι δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι η διαδικασία ασύλου (ερυθρό 35 ΔΦ). Επιπρόσθετα, στο ερώτημα εάν ότι κατέγραψε στην αίτηση ασύλου του είναι ήταν ορθό, απάντησε ότι το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι οικονομικό (ερυθρό 41 – 4Χ ΔΦ). Δήλωσε, επιπρόσθετα, ότι σε περίπτωση που επιστρέψει στην χώρα καταγωγής του δεν θα μπορεί να εξεύρει εργασία εξαιτίας του υπερπληθυσμού (ερυθρό 34 ΔΦ). Κατά την συνέντευξη του επί του μεταγενέστερου αιτήματος του, ανέπτυξε τα όσα είχε καταγράψει στην αίτηση του. Προσκόμισε, επίσης, υποστηρικτικά έγγραφα που αφορούν: (i) σε πιστοποιητικά βάπτισης του ιδίου, της συζύγου και των τριών τέκνων του από την Εκκλησία του Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό (ερυθρό 79 – 83, 65 ΔΦ) (ii) φωτοαντίγραφα πιστοποιητικού γέννησης των παιδιών του  (ερυθρό 71 – 70, ερυθρό 69 ΔΦ), του ιδίου και της συζύγου του (ερυθρό 93 – 92 ΔΦ) και πιστοποιητικό γάμου (ερυθρό 91 ΔΦ) (iii) φωτοαντίγραφο δήλωσης του ιερέα στην Καθολική Εκκλησία του Hyderabad (ερυθρό 64 ΔΦ) (iv) φωτοαντίγραφα αποσπασμάτων από εφημερίδες του Πακιστάν (ερυθρό 94 ΔΦ) (v) φωτοαντίγραφο κατηγορητηρίου εκδοθέντος από τις αρχές του Πακιστάν σχετικά με την κατηγορία της βλασφημίας που αντιμετωπίζει ο Αιτητής (ερυθρό 102 – 95 ΔΦ) (vi) φωτοαντίγραφο μηνυτήριας αναφοράς / fatwa (ερυθρά 102 – 95 ΔΦ)

 

Μετά τη διενέργεια σχετικής συνέντευξης η λειτουργός εξετάζοντας τα όσα λέχθηκαν σε αυτή, εντόπισε και αξιολόγησε τρεις ισχυρισμούς του Αιτητή. Αποδέχτηκε τον ισχυρισμό του ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, την ταυτότητα και τη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 202 – 201 ΔΦ) πλην όμως απέρριψε ως εσωτερικά αναξιόπιστους τους ισχυρισμούς του για το ότι ομάδα εξτρεμιστών Μουσουλμάνων του επιτέθηκε κατά τη διάρκεια κατ’ οίκον λειτουργίας καθώς και ότι ο Αιτητής κατηγορείται για το αδίκημα της βλασφημίας. Στη σχετική έκθεση / εισήγηση, καταγράφηκαν τα εξής. Όσον αφορά στον ισχυρισμό του ότι ομάδα Μουσουλμάνων εξτρεμιστών επιτέθηκε στον Αιτητή κατά τη διάρκεια κατ’ οίκον λειτουργίας ο λειτουργός σημείωσε ότι ο Αιτητής ήταν συνεκτικός και σαφής στους ισχυρισμούς του αναφορικά με τις δράσεις του και τα κίνητρα του για την μετάδοση του πνεύματος και των ιδεών του Χριστιανισμού (ερυθρό 109 – 2Χ ΔΦ), όπως και για την συχνότητα των δράσεων και τον ρόλο του (ερυθρό 108 – 1Χ – 3Χ ΔΦ). Παρ’ όλα αυτά, ήταν αόριστος στις δηλώσεις του σχετικά με την επίθεση, εφόσον δεν ήταν σε θέση να επεξηγήσει πώς μια ομάδα είκοσι ατόμων εισήλθε στην οικία χωρίς να το αντιληφθεί, πώς κατάφερε να ξεφύγει από αυτούς και πώς αρχικά η ομάδα τους εντόπισε (ερυθρό 107 – 1Χ – 3Χ ΔΦ). Έτι περαιτέρω, δεν τεκμηρίωσε τον ισχυρισμό του ότι η ομάδα αυτή σχετιζόταν με το κίνημα Jama at-I Islam (ερυθρό 106 – 1X ΔΦ), ενώ η εξήγηση του ότι δεν αποτάθηκε στις αρχές της χώρας του επειδή η ομάδα αυτή είχε καταθέσει μήνυση εναντίον του για το αδίκημα της βλασφημίας, γεγονός το οποίο πληροφορήθηκε κατά την διαμονή του στη Δημοκρατία, δεν ήταν ικανοποιητική (ερυθρό 106 – 2Χ ΔΦ). Σχετικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ο λειτουργός ανέτρεξε σε πληροφορίες σχετικά με τις επιθέσεις κατά των Χριστιανών στο Πακιστάν καθώς και το γεγονός ότι κανείς μπορεί να καταδικαστεί σε θανατική ποινή για την προσβολή του Ισλάμ. Παρ’ ότι κανείς δεν εκτελέστηκε γι’ αυτό τον λόγο, οι κατηγορίες δυνατόν να οδηγήσουν σε ταραχές και κοινωνική βία (ερυθρό 199 ΔΦ). Παρ’ όλα αυτά ο ισχυρισμός απορρίφθηκε ένεκα της απουσίας εσωτερικής αξιοπιστίας (ερυθρά 200 – 199 ΔΦ).

 

Αναφορικά με τον ισχυρισμό του ότι κατηγορείται για το αδίκημα της βλασφημίας, ο Αιτητής παρουσιάστηκε αόριστος και ελλιπής σε λεπτομέρειες, καθ’ ότι όπως δήλωσε δεν πληροφορήθηκε για την ύπαρξη της κατηγορίας παρά μόνο όταν του ζητήθηκε από τον νομικό του εκπρόσωπο στη Δημοκρατία να προσκομίσει έγγραφα προς υποστήριξη των ισχυρισμών του, παρά το γεγονός ότι διατηρούσε επαφές με την οικογένεια του στο Πακιστάν γεγονός που βάλλει την αξιοπιστία του, κατά την λειτουργό (ερυθρό 106 – 2Χ ΔΦ).  Έτι περαιτέρω, κληθείς να περιγράψει τα έγγραφα που έχουν εκδοθεί εις βάρος του δεν γνώριζε λεπτομέρειες παραπέμποντας την λειτουργό να τα διαβάσει η ίδια (ερυθρό 104 – 2Χ), ενώ σχετικά με το άρθρο της εφημερίδας δεν θυμόταν το όνομα αυτής (ερυθρό 111 – 2Χ – 3Χ ΔΦ). Ακολούθως, ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού ο λειτουργός ανέτρεξε στη σχετική νομοθεσία που αφορά το αδίκημα της βλασφημίας, ενώ αναφορικά με τα προσκομισθέντα έγγραφα (ερυθρά 102 – 94 ΔΦ) δήλωσε ότι αυτά δεν μπορούν να ελεγχθούν για τη γνησιότητα ή αυθεντικότητα τους, πλην όμως φέρουν τα τυπικά στοιχεία του εγγράφου και συνάδουν με τους ισχυρισμούς του Αιτητή. Ωστόσο, ο ισχυρισμός δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός εξαιτίας της έλλειψης εσωτερικής αξιοπιστίας στις δηλώσεις του Αιτητή (ερυθρό 198 – 196 ΔΦ). Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, στη βάση του αποδεκτού ισχυρισμού 1 με αναφορά στις προσωπικές περιστάσεις και πληροφορίες αναφορικά με την χώρα καταγωγής του Αιτητή, ιδιαίτερα σε σχέση με το καθεστώς των Χριστιανών στη χώρα, διαπιστώθηκε ότι δεν υφίστανται βάσιμοι λόγοι δίωξης ή πραγματικού κίνδυνου σοβαρής βλάβης άμα τη επιστροφή του στο Πακιστάν (ερυθρό 196 – 191 ΔΦ).

 

Από σχετική έρευνα του Δικαστηρίου σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πιο πρόσφατης εθνικής απογραφής που πραγματοποιήθηκε το 2017, το 96 τοις εκατό του πληθυσμού είναι Σουνίτες ή Σιίτες Μουσουλμάνοι. Tο υπόλοιπο 4 τοις εκατό περιλαμβάνει μουσουλμάνους Ahmadi, Ινδουιστές, Χριστιανούς, συμπεριλαμβανομένων Ρωμαιοκαθολικών, Αγγλικανών και Προτεσταντών, μεταξύ άλλων, Πέρσες (Ζωροάστρες); Μπαχάι, Σιχ, Βουδιστές, Kalash, Kihals και Jains.^[1] Η πλειονότητα των χριστιανών στο Πακιστάν ανήκει είτε στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είτε, σε λίγο μικρότερο ποσοστό, στην Εκκλησία του Πακιστάν (Αγγλικανική), ενώ όλο και περισσότεροι ανήκουν σε άλλες προτεσταντικές και μη-συμμορφούμενες εκκλησίες. Η μεγαλύτερη χριστιανική συνοικία στο Πακιστάν αναφέρθηκε ότι είναι η συνοικία Youhanabad της Λαχόρης, με 570.000 καθολικούς στην επισκοπή της Λαχόρης.^[2] Η Λαχόρη έχει περίπου 50 σχολεία της Καθολικής Εκκλησίας και σχολεία άλλων ομολογιών. ^[3]  Σύμφωνα με την έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για το 2022 η οποία δημοσιεύτηκε στις 23 Μαΐου 2023, το σύνταγμα ορίζει το Ισλάμ ως επίσημη θρησκεία του κράτους και απαιτεί όλες οι διατάξεις του νόμου να είναι σύμφωνες με το Ισλάμ. Το σύνταγμα ορίζει: "Με την επιφύλαξη του νόμου, της δημόσιας τάξης και της ηθικής, κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να πρεσβεύει, να ασκεί και να διαδίδει τη θρησκεία του".^[4] Το άρθρο 295-C του ποινικού κώδικα, γνωστό ως νόμος περί βλασφημίας, ορίζει ποινές για τη βλασφημία που κυμαίνονται από 10 χρόνια φυλάκισης έως τη θανατική ποινή.^[5] Ο ποινικός κώδικας δεν ποινικοποιεί ρητά την αποστασία, αλλά η αποκήρυξη του Ισλάμ θεωρείται ευρέως από τους κληρικούς ως μια μορφή βλασφημίας, η οποία μπορεί να επισύρει τη θανατική ποινή.^[6] Το Σύνταγμα ορίζει το κράτος να "διασφαλίζει τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των μειονοτήτων", να εξασφαλίζει την ευημερία του λαού ανεξαρτήτως θρησκείας και να αποθαρρύνει τις θρησκευτικές προκαταλήψεις.^[7] Απαγορεύει τις διακρίσεις εις βάρος οποιασδήποτε θρησκευτικής κοινότητας κατά τη φορολόγηση των θρησκευτικών ιδρυμάτων. ^[8] Η Εθνική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΕΑΔ), μια ανεξάρτητη υπηρεσία που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση και υπάγεται στο Κοινοβούλιο, υποχρεούται να δέχεται αναφορές, να διεξάγει έρευνες και να ζητά την αποκατάσταση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η εν λόγω επιτροπή έχει επίσης την εντολή να παρακολουθεί την εφαρμογή των νόμων περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την κυβέρνηση και να επανεξετάζει και να προτείνει νομοθεσία. Έχει οιονεί δικαστικές εξουσίες και μπορεί να παραπέμπει υποθέσεις για δίωξη, αλλά δεν έχει εξουσία σύλληψης.^[9] Το Ανώτατο Δικαστήριο του Πακιστάν δήλωσε: "Η πλειονότητα των υποθέσεων βλασφημίας βασίζεται σε ψευδείς κατηγορίες που απορρέουν από ιδιοκτησιακά ζητήματα ή άλλες προσωπικές ή οικογενειακές βεντέτες και όχι σε πραγματικές περιπτώσεις βλασφημίας και οδηγούν αναπόφευκτα σε μαζική βία εναντίον ολόκληρης της κοινότητας.” ^[10] Σύμφωνα με πηγές του United States Department of State, δικαστήρια ακύρωσαν ορισμένες καταδίκες για βλασφημία κατόπιν έφεσης και αθώωσαν ή χορήγησαν περιοριστικούς όρους σε άτομα που είχαν περάσει χρόνια στη φυλακή με την κατηγορία της βλασφημίας. Στην ίδια πηγή αναφέρεται ότι τον Αύγουστο του 2022, το Υπουργείο Εσωτερικών διέταξε την επαρχιακή κυβέρνηση του Πουντζάμπ να λάβει μέτρα κατά του Κέντρου Κοινωνικής Δικαιοσύνης (CSJ), μιας ΜΚΟ, για μια έκθεση που η ίδια και άλλες ΜΚΟ υπέβαλαν στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, η οποία περιέγραφε περιστατικά εξαναγκαστικού προσηλυτισμού χριστιανών και κατάχρησης των νόμων της χώρας κατά της βλασφημίας κατά παράβαση των διεθνών υποχρεώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και των νόμων της ίδιας της χώρας. Η κυβέρνηση θεώρησε την έκθεση των ΜΚΟ "αντικυβερνητική προπαγάνδα", σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης.^[11] Ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για την ελευθερία της θρησκείας ή των πεποιθήσεων δήλωσε ότι οι νόμοι περί βλασφημίας της χώρας αποτελούν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας.^[12] Στην επιτόπια έρευνα της Human Rights Commission for Pakistan (εφεξής HRCP) του 2022, ένας ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Bahawalpur περιέγραψε τις διακρίσεις σε βάρος αυτών των κοινοτήτων στην περιοχή ως «θρησκευτικό απαρτχάιντ» που επιβλήθηκε είτε με συμπαιγνία κρατικών παραγόντων είτε λόγω κρατικής αμέλειας και αποτυχίας προστασίας. Θρησκευτικές μειονότητες και αρκετές οργανώσεις συνέχισαν να διαμαρτύρονται για την αδύναμη απάντηση της κυβέρνησης σε υποτιθέμενες περιπτώσεις καταναγκαστικού γάμου και αναγκαστικού προσηλυτισμού, σημειώνοντας ότι τέτοια περιστατικά συνεχίζουν να συμβαίνουν τακτικά σε όλες τις επαρχίες.^[13] Σημειώνεται ότι η κυβέρνηση του Πακιστάν προσπάθησε να εφαρμόσει μέτρα για την άμβλυνση του προβλήματος της κατάχρησης των νόμων περί βλασφημίας. Μια τροποποίηση του ποινικού δικαίου του 2005 απαιτούσε από έναν ανώτατο αξιωματικό να διερευνά ισχυρισμούς βάσει του άρθρου 295-C του Pakistan Penal Code. Ωστόσο, αυτή η διαδικαστική απαίτηση παραβλέπεται συστηματικά, κατά την Human Rights Watch.^[14] Τον Ιούνιο του 2014, το Ανώτατο Δικαστήριο δημιούργησε μια ομοσπονδιακή ομάδα εργασίας για την προώθηση της θρησκευτικής ανοχής· νέα εκπαιδευτικά προγράμματα σπουδών για την ενίσχυση της θρησκευτικής αρμονίας και της κοινωνικής ανεκτικότητας· την καταπολέμηση του λόγου μίσους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης· την ίδρυση ενός εθνικού συμβουλίου για τα δικαιώματα των μειονοτήτων· τη μεταρρύθμιση της αστυνομίας· ευκαιρίες απασχόλησης· και την άμεση δράση όποτε παραβιάζονταν τα συνταγματικά δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων ή όταν γίνονταν βεβηλώσεις χώρων λατρείας.^[15] Ωστόσο, σύμφωνα με τοπική εφημερίδα, η απόφαση του Supreme Court παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεφάρμοστη, παρά τις απαιτήσεις θρησκευτικών μειονοτήτων και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών για εφαρμογή.^[16] Τον Ιούλιο του 2023, καταγράφηκαν περιστατικά κατά μελών της χριστιανικής κοινότητας για φερόμενη δημοσίευση βλάσφημου περιεχομένου στο διαδίκτυο σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Στη συνέχεια, το περιστατικό της Maryam Town συνέβη στις 16 Ιουλίου 2023, όπου φερόμενο βλάσφημο περιεχόμενο γράφτηκε σε τοίχους από μέλη της χριστιανικής κοινότητας προκάλεσε θυμωμένα πλήθη και δημιούργησε φόβους για βία από όχλο. Δύο ακόμη καταγγελίες αγνώστων ατόμων στις 20 και 25 Αυγούστου 2023 για βεβήλωση του Κορανίου. Ολόκληρη η κοινότητα θεωρούνταν υπεύθυνη για φερόμενα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από ορισμένα άτομα και δεχόταν απειλές για «δικαιοσύνη» του όχλου.^[17] Τον Αύγουστο του 2023, ένας ένοπλος όχλος 1.200 ανδρών πυρπόλησε 22 εκκλησίες και επιτέθηκε σε 91 σπίτια, επιχειρήσεις και νεκροταφεία, όλα σε χριστιανούς, στην πόλη Jaranwala στην επαρχία Punjab, κατόπιν κατηγοριών βλασφημίας εναντίον δυο Χριστιανών κατοίκων.^[18] Οι επιθέσεις δεν περιορίστηκαν μόνο στην πόλη Jaranwala, αλλά σημειώθηκαν και σε κοντινά χωριά όπου διαπράχθηκε συστηματική επίθεση σε χριστιανικούς χώρους λατρείας. Οι κατεστραμμένες εκκλησίες ανήκαν σε πολλά χριστιανικά δόγματα, όπως η Καθολική Εκκλησία, η Πρεσβυτεριανή Εκκλησία, ο Στρατός Σωτηρίας, η Εκκλησία του Πακιστάν και διάφορες εκκλησίες της Πεντηκοστής.^[19] Η Διεθνής Αμνηστία για το έτος 2024 αναφέρει ότι η πλειοψηφία των υπόπτων που ενεπλάκησαν σε αυτές τις εξεγέρσεις, παρέμειναν ελεύθεροι. Τουλάχιστον το 40% των επιζώντων δεν είχαν λάβει αποζημίωση κατά το τέλος του 2024. Σημειώνεται ότι για την εν λόγω επίθεση, ενώ οι δύο αδελφοί που κατηγορήθηκαν για βλασφημία από τους ταραχοποιούς αθωώθηκαν, ένας Χριστιανός καταδικάστηκε σε θάνατο για φερόμενη κοινοποίηση ενός βλασφημικού βίντεο στο TikTok, το οποίο φέρεται να προκάλεσε τις ταραχές.^[20]

 

Μετά από συνολική αξιολόγηση της γενικότερης αξιοπιστίας του Αιτητή, των όσων τέθηκαν ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου υπό μορφή δηλώσεων και εγγράφων διαπιστώνω ότι η αξιοπιστία του επί του πιο πάνω σημείου του αιτήματος του, δεν τεκμηριώνεται. Παρόλο που εξωτερικές πηγές επιβεβαιώνουν περιστατικά ασφαλείας σε σχέση με θρησκευτικές μειονότητες στην χώρα καταγωγής δεν αναμένεται να αντιμετωπίσει προσωπική δίωξη ο Αιτητής από τις αρχές της χώρα του καθότι κρίθηκε εσωτερικά αναξιόπιστος ως προς τα περιστατικά προσωπικής επίθεσης και/ή σοβαρής βλάβης εναντίον του από ιδιώτες φορείς. Η πλήρης εικόνα που διαμορφώνεται μέσω των στοιχείων του φακέλου του, δηλώσεων του, μεταναστευτικού ιστορικού του κατόπιν ορθολογικής ανάλυσης και δίκαιης στάθμισής τους^[21], επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα του λειτουργού. Το αφήγημα του εμπεριέχει δηλώσεις που ελλείπουν βιωματικά στοιχεία και ευλογοφάνεια που να τεκμηριώνουν προσωπική εμπλοκή και δίωξη. Δεν παρείχε κάθε διαθέσιμη βοήθεια στον εξεταστή για τη διαπίστωση των στοιχείων της υπόθεσής του, ούτε τεκμηρίωσε για κάθε ένα ξεχωριστά από τα περιστατικά που ισχυρίστηκε ότι έζησε, ούτε τεκμηρίωσε τους ισχυρισμούς του με επαρκή λεπτομέρεια (Βλέπε Άρθρο 18 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000), βλέπε επίσης Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων, Μάρτιος 2015, σελ.11 και Evidence and credibility assessment in the context of the Common European Asylum System της EUAA, February 2023, σελ.57-72, 103-112, 120-131, § 205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Ούτε θα μπορούσε να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας το οποίο δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντα (Βλέπε §204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Θα αναμενόταν για ένα τόσο σοβαρό γεγονός, στο οποίο στηρίζεται ο πυρήνας του αιτήματος του να είναι σταθερός στις απαντήσεις του, να είναι σε θέση να παρουσιάσει χρονική συνάφεια και επαρκή περιγραφή του αφηγήματος του. Η μη ύπαρξη βιωματικών στοιχείων αποδυναμώνουν σημαντικά τους δείκτες αξιοπιστίας του στο σύνολό τους. Δεν προκύπτει, επομένως, να συντρέχουν στο πρόσωπο του εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια που μπορούν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης (§37-38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Υπάρχουν δε επί της έκθεσης-εισήγησης εκτεταμένες καταγραφές του λειτουργού ως προς τα ευρήματα αναξιοπιστίας του Αιτητή ως επίσης και εκτενείς παραπομπές σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σε σχέση με το τί επικρατεί στην χώρα καταγωγής, τα οποία ουδόλως αμφισβητήθηκαν επαρκώς κατά την δικαστική διαδικασία από τον συνήγορο του και/ή ούτε κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία υπέδειξε σημεία επί της συνέντευξης ή της έκθεσης/εισήγησης που να τεκμηριώνουν ελλιπή υπό τις περιστάσεις έρευνα της αρμόδιας αρχής κατά την αξιολόγηση των ισχυρισμών του. Συνεπώς, από τα στοιχεία που τέθηκαν τόσο ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου όσο και του Δικαστηρίου ο Αιτητής απέτυχε να τεκμηριώσει ότι σε περίπτωση επιστροφής του, υπάρχει κίνδυνος δίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, συνεπώς, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000). Απορρίπτεται επί τούτου και ο ισχυρισμός για μη αξιολόγηση των στοιχείων εγγράφων που προσκομίστηκαν.

 

Ως προς το εάν η περίπτωση του εμπίπτει στις προϋποθέσεις παροχής καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, ο λειτουργός εξέτασε κατά πόσο θα υπόκειτο σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής σε οποιαδήποτε τέτοια σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη ως προσδιορίζεται στο Άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000) και κατέληξε ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υφίστατο (ερυθρά 190 - 189 ΔΦ). Ουδείς εκ των ισχυρισμών που πρόβαλε τεκμηρίωνε την ύπαρξη ουσιωδών λόγων ώστε να θεωρείτο ότι ο ίδιος προσωπικά, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, θα υποβαλλόταν σε κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, αλλά ούτε και διατρέχει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Σημείωσε δε ότι το Πακιστάν έχει κριθεί ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας και ο Αιτητής δεν κατάφερε να ανατρέψει το τεκμήριο υπέρ του (ερυθρό 189 ΔΦ). Όσον αφορά στην πόλη Sialkot, κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 18/07/2025), καταγράφηκαν 1 περιστατικό πολιτικής βίας (“Political violence”, που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), από τα οποία προκλήθηκε 1 θάνατος.^[22]Ως εκ τούτου, παρέλκει περαιτέρω διερεύνηση των προσωπικών του περιστάσεων για λόγους εφαρμογής της «αναπροσαρμοσμένης κλίμακας» όπως αυτή απορρέει από τη Νομολογία του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης^[23]. Εξάλλου, ούτε τα ατομικά χαρακτηριστικά και στοιχεία του Αιτητή, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι με την επιστροφή του στον τόπο διαμονής, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη.

 

Με βάση όλα τα ανωτέρω δεν διαπιστώνω ελλιπή έρευνα αλλά ούτε πλάνη περί το νόμο και των πραγματικών δεδομένων που λήφθηκαν υπόψη από την Υπηρεσία Ασύλου κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης (Βλέπε Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 ). Η επάρκεια της αιτιολογίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα πραγματικά και νομικά περιστατικά της υπόθεσης, ενώ η αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης συμπληρώνεται και/ή αναπληρώνεται μέσα από τα στοιχεία του φακέλου του Αιτητή ήτοι της έκθεσης/εισήγησης του λειτουργού η οποία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της απόφασης του εξουσιοδοτημένου από τον Υπουργό Εσωτερικών αρμόδιου λειτουργού, όπως επίσης και από το σύνολο της όλης διοικητικής ενέργειας με αποτέλεσμα να καθίσταται εφικτός ο δικαστικός έλεγχος (Βλέπε Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ.270). Συνεπώς, η προσβαλλόμενη απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ότι ο Αιτητής δεν πληροί τις προϋποθέσεις του δικαιολογημένου φόβου δίωξης και/ή να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη ήταν εύλογα επιτρεπτή υπό τις περιστάσεις.

 

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται με €1300 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

 

Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.