ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.997/24

 

26 Σεπτεμβρίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

C. F. T.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κα Κ. Κουπαρή, δικηγόρος για Αιτητή

Κα Α. Δημητρίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.19/03/24, η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν, δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτησή διεθνούς προστασίας, ως άκυρης και στερούμενης νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από το Καμερούν, εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές μέσω κατεχομένων στις 02/10/22 και υπέβαλε την επίδικη αίτηση διεθνούς προστασίας στις 14/10/22 (ερ.1-3, 41).

Στις 23/01/24 διεξήχθη συνέντευξη με τον αιτητή από την Υπηρεσία προς εξέταση του αιτήματός ασύλου, όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.34-41). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση- Εισήγηση και στις 09/02/24 η αίτηση διεθνή προστασία απορρίφθηκε (ερ.102-116).

Ακολούθως, ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία του δόθηκε διά χειρός στις 19/03/24 σε γλώσσα την οποία κατανοεί (ερ.117, 3).

Στην επίδικη αίτηση ο αιτητής καταγράφει ότι έφυγε από τη χώρα καταγωγής του λόγω της συνεχιζόμενης σύρραξη στις αγγλόφωνες περιοχές.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που διενεργήθηκε ο αιτητής ανέφερε ότι γεννήθηκε στην Kumba, στο Νοτιοδυτικό Καμερούν και από τον Ιανουάριο 2019 έως τον Σεπτέμβριο 2022, όταν και έφυγε από τη χώρα, διέμενε στη Douala. Έχει μία ανήλικη κόρη, η οποία διαμένει με την μητέρα της επίσης στη Douala, ο ίδιος όμως δεν έμενε μαζί τους, επειδή λόγω - οικονομικών δυσκολιών, ως ανέφερε - δεν μπορούσε να παντρευτεί τη σύντροφό του και δεν ήταν αποδεκτό να συζούν. Η μητέρα του απεβίωσε λόγω ασθένειας και ο πατέρας του, που διαμένει στην Kumba, έχει τρεις συζύγους, από τις τρείς κόρες και 15 υιούς, εκ των οποίων ορισμένοι διαμένουν στην Kumba και άλλοι στην Bamenda. Ως δήλωσε, ο αιτητής ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και φοίτησε για ένα μήνα σε πανεπιστήμιο, ωστόσο διέκοψε τις σπουδές του για οικονομικούς λόγους και, από το 2014 έως το 2019, εργαζόταν ως φύλακας και, από το 2019, όταν μετοίκησε στην Douala, έκανε διάφορες εργασίες, μία εκ των οποίων ήταν σε πλυντήριο αυτοκινήτων.

Κατά την ελεύθερη αφήγησή ο αιτητής ισχυρίστηκε πως εγκατέλειψε τη χώρα του επειδή βρισκόταν σε κίνδυνο η ζωή του, αφού – ως ανέφερε - επειδή η εργασία του αφορούσε την ασφάλεια τράπεζας, τον πλησίαζαν τόσο οι στρατιωτικοί όσο και αποσχιστές μαχητές, με σκοπό να τον χρησιμοποιήσουν ως κατάσκοπο για να αποσπάσουν πληροφορίες για τους εργαζόμενους στην τράπεζα. Σε σχετικές ερωτήσεις ισχυρίστηκε ότι τον Δεκέμβριο 2018 και οι δύο πλευρές τον απειλούσαν για να συνεργαστεί μαζί τους, χωρίς ωστόσο να του συμβεί οτιδήποτε. Τον Ιανουάριο 2019 αποφάσισε να μετοικήσει στην Douala, όπου, ως ανέφερε, οι απειλές συνεχίστηκαν μέσω μηνυμάτων και τηλεφωνικών κλήσεων μέχρι την αναχώρησή του από τη χώρα. Ως ανέφερε, παρόλο που δεν του συνέβη οτιδήποτε, ζούσε με τον φόβο. Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο επιστροφής του στη χώρα του ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι θα το μάθουν, διότι έχουν πληροφοριοδότες παντού και θεωρείται εχθρός.

Οι καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας τα λεγόμενα του αιτητή στην αίτηση και τη συνέντευξη, κατέταξαν αυτούς στους ακόλουθους ουσιώδεις ισχυρισμούς.

1.    Ταυτότητα, χώρα καταγωγής, προφίλ και τόπος διαμονής του αιτητή

2.    Ισχυριζόμενα προβλήματα από τους Separatists Fighters και από τον στρατό της χώρας, λόγω της ιδιότητας του (αιτητή) ως φύλακας

Οι καθ’ ων η αίτηση αποδέχθηκαν τον 1^ο εκ των ως άνω ισχυρισμών, απέρριψαν δε τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό, καθώς, ως κρίθηκε, στερούνταν εσωτερικής συνοχής.

Συγκεκριμένα, ως κρίθηκε, όταν ο αιτητής κλήθηκε να εξηγήσει και να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες για το ότι – ως είχε αναφέρει - ο στρατός και οι αυτονομιστές μαχητές τον προσέγγιζαν, λόγω της ιδιότητας του ως φύλακας τράπεζας, δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές πληροφορίες και στοιχεία, περιοριζόμενος στο να αναφέρει ότι ο στρατός τον προσέγγισε για να γίνει πληροφοριοδότης τους και ότι οι αυτονομιστές τον ήθελαν να ενταχθεί επειδή είναι αγγλόφωνος. Εντούτοις, όπως επισημάνθηκε, υπάρχει ασυνέπεια στα λεγόμενα του αιτητή, καθότι αρχικά, κατά την αφήγησή του, ισχυρίστηκε ότι και οι δύο πλευρές τον προσέγγισαν λόγω της ιδιότητας του ως φύλακας στην τράπεζα, με σκοπό να τον χρησιμοποιήσουν ως κατάσκοπο, αφήγημα που διαφοροποίησε μετά. Ως προς τις απειλές που έλαβε ο αιτητής – ως κρίθηκε - δεν ήταν σε θέση να αναπτύξει το θέμα αυτό όπως θα αναμενόταν και, σε σχετικές ερωτήσεις, ισχυρίστηκε ότι δέχτηκε μόνο λεκτικές απειλές και ότι δεν του συνέβη οτιδήποτε. Περαιτέρω, ενώ αρχικά ισχυρίστηκε ότι η τελευταία φορά που έλαβε απειλές ήταν τον Δεκέμβριο 2018, όταν αυτός βρισκόταν στην πόλη Kumba, ακολούθως διαφοροποίησε τους ισχυρισμούς του, λέγοντας ότι λάμβανε απειλές και ενόσω βρισκόταν στην Douala. Όταν του επισημάνθηκε η εν λόγω αντίφαση, ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι δεχόταν απειλές μέσω μηνυμάτων και τηλεφωνικών κλήσεων, χωρίς να δίνει περαιτέρω εξηγήσεις. Όταν του δόθηκε εν νέου η ευκαιρία να τεκμηριώσει τον φόβο του ο αιτητής δήλωσε ότι δεν του συνέβη οτιδήποτε, αλλά φοβόταν. Πρόσθετα, ενώ στην αίτησή του, την οποία επιβεβαίωσε ότι συμπλήρωσε ο ίδιος, ο αιτητής είχε καταγράψει πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω της γενικής κατάστασης που επικρατεί, εντούτοις στην αφήγησή του κατά τη συνέντευξη, αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα προβλήματα με τον στρατό και τους αυτονομιστές μαχητές. Όταν του επισημάνθηκε η αντίφαση αυτή ο αιτητής δεν έδωσε ικανοποιητική εξήγηση, αναφέροντας πως του είπαν να είναι σύντομος, αναφέροντας ότι “[he] cannot speak English more than British”.

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, έγινε σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης (ΠΧΚ) βάσει των οποίων επιβεβαιώθηκε η έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στις Αγγλόφωνες περιοχές, όπου τόσο οι δυνάμεις ασφαλείας του κράτους όσο και οι αποσχιστικές ένοπλες ομάδες τελούν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιλαμβανομένων δολοφονιών, βασανιστηρίων, καταστροφών, αδιάκριτης βίας, αλλά και αυθαίρετων κρατήσεων.

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, και επί τη βάσει του ισχυρισμού που έχει γίνει αποδεκτός, ήτοι ότι του προφίλ του, κατόπιν ανασκόπησης της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής (Kumba/Southwest), εκ της οποίας έγινε, παρότι κατέστη αποδεκτό ότι σημειώνεται αδιάκριτη βία, όμως, δεδομένου των περιστάσεων του αιτητή, ο οποίος είναι ενήλικος, υγιής, μορφωμένος, ικανός προς εργασία, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας, ομιλεί γαλλικά και αγγλικά και διατηρεί οικογενειακό δίκτυο εκεί, οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι, δεν υφίσταται εύλογη πιθανότητα να εκτεθεί σε κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής.

Συνεπεία των ως άνω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε απόφαση επιστροφής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του.

Κατά τις διευκρινήσεις η συνήγορος του αιτητή απέσυρε ρητά τους λοιπούς νομικούς ισχυρισμούς, περιλαμβανομένου του ισχυρισμού αναρμοδιότητας, προωθώντας τελικά μόνο τον ισχυρισμό περί μη δέουσας έρευνας κατά την επίδικη διαδικασία.

Οι καθ' ων η αίτηση αντέταξαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, λήφθηκαν υπόψη και αξιολογήθηκαν άπαντες οι ισχυρισμοί του αιτητή, είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και ορθή επί της ουσίας αυτής, ζητώντας γι’ αυτό απόρριψη της προσφυγής.

Δεδομένου ότι οι ως άνω μόνοι προωθούμενοι από τον αιτητή ισχυρισμοί συμπλέκονται άρρηκτα με την επί της ουσίας ορθότητα της επίδικης απόφασης, προχωρώ λοιπών με επί της ουσίας εξέταση της, εξ υπαρχής και επί όλων των ενώπιον μου στοιχείων, η οποία τελείται σε κάθε περίπτωση (βλ. και Ε.Δ.Δ.Δ.Π. Αρ.107/2023, Q. B. T. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημ.11/02/25).

Προχωρώ λοιπόν σε αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων

Διερχόμενος των ενώπιον μου στοιχείων είναι κατάληξη μου ότι συμφωνώ με όλα τα επί αξιοπιστίας των ισχυρισμών του αιτητή ευρήματα των καθ’ ων η αίτηση. Τούτο γιατί, ως και στην επίδικη αίτηση λεπτομερώς καταγράφεται, οι ισχυρισμοί του αιτητή που αφορούν τις κατ’ ισχυρισμό απειλές που έλαβε από τις Αρχές και τους αποσχιστές δεν έχουν το απαραίτητο επίπεδο λεπτομέρειας, συνοχής, συνέπειας, βιωματικών στοιχείων ή και συγκεκριμένων πληροφοριών που θα τους στοιχειοθετούσε. Εν προκειμένω, πολύ απλά, ο αιτητής ουδέν ανέφερε σχετικώς πέραν των δηλώσεων του, οι οποίες έρχονται και σε αντίθεση με όσα κατέγραψε στην επίδικη αίτηση, ότι τον απειλούσαν ο στρατός και οι αποσχιστές, χωρίς τελικά να είναι σε θέση να αναφέρει ακριβώς το περιεχόμενο αυτών των απειλών, τον χρόνο που έλαβαν χώρα, τον λόγο και ουδέν συγκεκριμένο περιστατικό ανέφερε. Κατά τ’ άλλα δεν έχω τίποτε να προσθέσω στα όσα λεπτομερώς σχετικώς έχουν καταγράψει η καθ’ ων η αίτηση στην επίδικη έκθεση (ερ.109-112), τα οποία και αναφέρω πιο πάνω και τα οποία δεν θεωρώ σκόπιμο να επαναλάβω, πέραν του να σημειώσω τα κάτωθι.

Σχετικά με την εξωτερική αξιοπιστία του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού εντοπίζω τα εξής.

Η Διεθνής Αμνηστία και το Human Rights Watch (HRW) κάνουν λόγο για μη τήρηση και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε εκτεταμένο βαθμό στα πλαίσια της κρίσης στις Αγγλόφωνες επαρχίες.[1]

Αναφορά της οργάνωσης Human Rights Watch εκδοθείσα το 2018, ήτοι το χρόνο που κατ’ ισχυρισμό έλαβαν χώρα τα περιστατικά, αναφέρει την ύπαρξη ισχυρών ενδείξεων ότι οι άμαχοι οι οποίοι εκλαμβάνονται ως συνεργαζόμενοι με την κυβέρνηση στοχοποιούνται από τους αποσχιστές για εκβιασμούς, βασανισμούς και δολοφονίες.[2] Βάσει αναφοράς του ανεξάρτητου ιδρύματος Bertelsmann Stiftung[3], οι αποσχιστές στοχοποιούν αμάχους μεταξύ άλλων ως αντίποινα για αποδιδόμενη συνεργασία με την κυβέρνηση.[4] Άρθρο της εφημερίδας The African Observer αναφέρει ότι οι ένοπλες ομάδες συχνά κατηγορούνται για δολοφονίες, απαγωγές ή και τραυματισμούς αμάχων, τους οποίους κατηγορούν ότι συνεργάζονται με τις αρχές του Καμερούν.[5]

Τα Ηνωμένα Έθνη σημειώνουν υπάρχουν « […] αναφορές για βίαιες ενέργειες που καταλήγουν σε καταστροφή νοσοκομείων, σχολείων και ολόκληρων χωριών στις εν λόγω περιοχές τις οποίες έχουν διαπράξει μη κυβερνητικές ένοπλες ομάδες και μέλη των ενόπλων δυνάμεων του κυβερνώντος κόμματος […]»[6],  ενώ το HRW, σε πρόσφατη Έκθεσή του, και η Διεθνής Αμνηστία επίσης αναφέρουν πως στις ενέργειες αυτές προβαίνουν τόσο κυβερνητικοί και μη κυβερνητικοί δρώντες[7].  Η γεωγραφική τους κατανομή αναφέρεται από τα Ηνωμένα Έθνη: «Στις ΝΔ και ΒΔ επαρχίες, υψηλά επίπεδα ανασφάλειας συνεχίζονταν. Η παρουσία κρατικών σωμάτων ασφαλείας – αστυνομία, χωροφυλακή, στρατός – είναι συγκεντρωμένη κατά μήκος των κύριων οδικών αρτηριών και στις πόλεις, ενώ οι μη κρατικές ένοπλες ομάδες εντοπίζονται κυρίως στις αγροτικές περιοχές.»[8].

Σε COI QUERY του EASO, ημ.14/06/21, αναφέρεται ότι ο εκτοπισμός πληθυσμού από τα σπίτια του είναι συχνό φαινόμενο λόγω της γενικευμένης βίας, οι οποίοι εκτοπισθέντες βρίσκουν συχνά καταφύγιο σε αγροτικές ή δασώδεις εκτάσεις κοντά στον τόπο διαμονής τους:

«According to OCHA 712 180 IDPs were within or displaced in the North-West and South-West regions as of March 2021. Violence in the aforementioned regions resulted in multiple population displacements and over 1 427 people were forced to flee their homes only in March 2021, seeking shelter and safety in nearby bushes, villages and towns. ⁷¹ More than 10 000 people, mainly in Menchum division in the North-West region, were forced to flee their villages in April 2021 and IDPs reached the number of 712 800.⁷² For the same reference period , a UNHCR map depicting the locations of UNHCR persons of concern mentions that as of April 2021 there were 1 032 942 internally displaced persons, the majority of whom seem to be situated in the Far North, North-West and South-West regions.⁷³ »[9]

Πηγές των Ηνωμένων Εθνών αναφέρουν τα εξής:

«Με την κλιμακούμενη βία ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις και τις μη-κρατικές ένοπλες ομάδες στις Νοτιοδυτικές και Βορειοδυτικές περιοχές τού Καμερούν κατά το 2019, ο άμαχος πληθυσμός είναι αντιμέτωπος με σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων […] μαζικό εκτοπισμό, επιθέσεις κατά περιουσιών, κάψιμο σπιτιών και χωριών, διαχωρισμός οικογενειών, απώλεια εγγράφων ταυτοποίησης, αυθαίρετη σύλληψη και κράτηση […] έλλειψη πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες που έχουν επηρεασθεί από την κρίση και σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (δολοφονίες, στρατολόγηση παιδιών, απαγωγές, έμφυλη βία, κ.ά. […] Επιθέσεις κατά χωριών, κάψιμο σπιτιών και δολοφονίες έχουν καταγραφεί.».[10]

Εκ των ως άνω δεν θα πρέπει να αμφισβητείται ότι – ως ήταν και εύρημα των καθ’ ων η αίτηση - διαθέσιμες πληροφορίες (ΠΧΚ) δεικνύουν μια έκρυθμη κατάσταση, με συχνές ένοπλες συγκρούσεις, στα πλαίσια των οποίων καταγράφονται υψηλές απώλειες αμάχων και διώξεις αγγλόφωνων χωρίς κάποια νόμιμη αιτία, αυθαίρετες συλλήψεις, κρατήσεις, δολοφονίες, καθώς και πλήθος άλλων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από αμφότερες τις μαχόμενες πλευρές.

Λεχθέντων των ως άνω δεν μπορεί όμως εν προκειμένω να παραγνωρισθεί η παντελής έλλειψη εσωτερικής συνοχής των ισχυρισμών του αιτητή, ως ανωτέρω εξηγώ, η οποία είναι τέτοια που, στα πλαίσια συνολικής αξιολόγησης και αποτίμησης των στοιχείων που απαρτίζουν την υπόθεση, δεν μπορεί παρά να αποβεί μοιραία για τη γενική και συνολική αξιοπιστία των ισχυρισμών του, καθώς η συμφωνία των ισχυρισμών του με διαθέσιμες ΠΧΚ, ως γενικές πληροφορίες που αναφέρουν ότι τέτοια φαινόμενα απειλών υφίστανται στη χώρα καταγωγής δεν αρκεί άνευ ετέρου, τη στιγμή που αυτοί στερούνται εσωτερικής συνοχής, ενόψει της συνολικής θεώρησης των δεικτών αξιοπιστίας. Πολύ απλά, αν η αξιολόγηση γινόταν στη βάση μόνο της εξωτερικής συνοχής, θα οδηγούσε σε αποδοχή ισχυρισμών για τούτο και μόνο τον λόγο, οι οποίοι στερούνται εσωτερικής συνοχής και θα οδηγούσε σε ανεπιφύλακτη αποδοχή, ενάντια σε κάθε εύλογη κριτική θεώρηση των λεγομένων του. Στα πλαίσια συνολικής θεώρησης και αποτίμησης ενός αφηγήματος, οι ισχυρισμοί ενός αιτητή και η εσωτερική συνοχή τους, δεν μπορεί παρά να παραμένει το πρωταρχικό σημείο αναφοράς. Άλλωστε, ως και στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.97, αναφέρεται, «[…] είναι αναγκαία η επαγρύπνηση για καταστάσεις στις οποίες ορισμένοι αιτούντες μπορεί να προσαρμόσουν τους ισχυρισμούς τους ώστε να είναι συνεπείς με συναφείς ΠΧΚ, οι οποίες κατά την άποψή τους θα στηρίξουν την αίτησή τους.»

Είναι εκ των ως άνω κατάληξη μου ότι ουδείς εκ των ισχυρισμών του αιτητή μπορεί να γίνει αποδεκτός, καθώς οι σημαντικές εν προκειμένω ελλείψεις εσωτερικής συνοχής δεν αφήνουν περιθώριο αποδοχής τους και στην απουσία μαρτυρίας που θα συμπλήρωνε τα κενά και τις ελλείψεις, ως αυτά ανωτέρω καταγράφονται, αυτά παραμένουν και πλήττουν αναπόφευκτα και τη συνολική αξιοπιστία του αιτητή.

Εν προκειμένω όμως εντοπίζω και το εξής σημαντικό.

Ο αιτητής, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου (ερ.38-39), μετοίκησε στην Douala από το 2019 και διέμενε εκεί και εργαζόταν μέχρι που έφυγε από τη χώρα, όπου διαμένει και η κόρη του, μαζί με την μητέρα της, με τους οποίους δεν διέμενε εντούτοις. Δεδομένου του χρόνου που διέμενε (πέραν των 3 ετών) αλλά και της εργασίας του εκεί, όπου ουδέν του συνέβη, δεν μπορεί παρά να γίνει δεκτό ότι, παρότι ο πατέρας του αιτητή και πλήθος ετεροθαλών αδελφών του διαμένουν στην Kumba, αλλά και στην Νοτιοδυτική περιοχή, ο τόπος διαμονής του αιτητή είναι η Douala και όχι η Kumba, ως λανθασμένα ορίστηκε από τους καθ’ ων η αίτηση, αφού εκεί μετατόπισε ο αιτητής το επίκεντρο του βίου του 3 έτη πριν την αναχώρηση του από τη χώρα.

Η αποτίμηση της κατάστασης ασφαλείας θα γίνει λοιπόν σ’ αυτή τη βάση.

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, στην περιφέρεια Littoral του Καμερούν, όπου βρίσκεται η πόλη Douala, κατά το τελευταίο έτος (ημ. τελευταίας ενημέρωσης 19/09/25), καταγράφηκαν 8 περιστατικά πολιτικής βίας[11] τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 2 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.^[12] Στην πόλη Douala, το ανωτέρω χρονικό διάστημα καταγράφηκαν στην εν λόγω βάση δεδομένων 4 περιστατικά πολιτικής βίας με 1 απώλεια. Σημειώνεται ότι o πληθυσμός της περιοχής ανέρχεται περί τα 4 εκατομμύρια και της Douala περί τα 3 ½ εκατομμύρια. ^[13] [14]

Είναι κατάληξη μου εκ των ως άνω ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας και η ένταση τους στην περιοχή όπου διέμενε, και στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι του επιπέδου που απαιτείται προκειμένου να αποδοθεί συμπληρωματική ή άλλη προστασία, δεδομένου ότι δεν θεωρώ πως υφίστανται εν προκειμένω ιδιαίτερες περιστάσεις, λαμβανομένης υπόψη του ότι το αφήγημα του αιτητή περί διώξεως του από τον στρατό και τους αποσχιστές δεν γίνεται αποδεκτό, που θα μπορούσαν να επιτείνουν τον κίνδυνο για τον αιτητή, σε σύγκρισή με τον γενικό πληθυσμό της περιοχής, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» [15] (C-901/19, CF and DN, ημ.10/06/21, ΔΕΕ).

Έπεται λοιπόν ότι δεν τεκμηριώθηκε εδώ βάσιμος φόβος «καταδίωξης του [αιτητή] για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» και δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες οι έννοιες ορίζονται στα αρ.3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

Ουδέν ετέθη ενώπιον μου στα πλαίσια της παρούσης που να ανατρέπει τα ως άνω.

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.