ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: T286/25

 

11 Σεπτεμβρίου 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

 

          Ι.G.A.

                                                                                   Αιτητού

 

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ’ ων η αίτηση

 …………………….

 

O Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως

Ρ. Ευαγγέλου (κ.) για πιστή διερμηνεία από την ελληνική στην αγγλική, και αντίστροφα.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 30.5.2025, με την οποία απορρίφθηκε η μεταγενέστερη αίτησή του για διεθνή προστασία, καθώς η εν λόγω αίτηση κρίθηκε ως απαράδεκτη δυνάμει των άρθρων 16Δ και 12Βτετράκις των περί Προσφύγων Νόμων 2000 έως 2023 (στο εξής: o περί Προσφύγων Νόμος).

 

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως. Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία. Περί τις 5.4.2022, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 7.2.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή. Στις 17.2.2023, ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: o Προϊστάμενος) ενέκρινε την εισήγηση για απόρριψη της αίτησής του για άσυλο και για επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του. Την 1.8.2023, ο Αιτητής καταχώρισε την προσφυγή υπ’ αριθμό 2497/2023, η οποία απορρίφθηκε με €800 έξοδα υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση στις 26.3.2024. Περί τις 22.5.2025, ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για επανάνοιγμα του φακέλου της αίτησής του για διεθνή προστασία. Στις 30.5.2025, ο Προϊστάμενος ενέκρινε την εισήγηση για απόρριψη της μεταγενέστερης αίτησής του ως απαράδεκτης, απόφαση η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 6.6.2025. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής στο εισαγωγικό δικόγραφο της διαδικασίας καταγραφεί ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα του, διότι εκκρεμεί καταγγελία εναντίον του ενώπιον των αρών της χώρας του και είχε συλληφθεί ένεκα των σεξουαλικών σχέσεων που διατηρούσε με πρόσωπο του ιδίου φύλου. Κατ’ εφαρμογή του Κανονισμού 3(ε) των περί της λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019, ως έχει τροποποιηθεί, οι Καθ’ ων η αίτηση συμμετέχουν στην παρούσα διαδικασία δια της καταχωρίσεως υπομνήματος, αλλά δεν συμμετέχουν στην ακροαματική διαδικασία.

 

3.             Κατά την ακροαματική διαδικασία, η συνήγορος του Αιτητή ανέφερε πως λανθασμένα δεν εξετάστηκε το αίτημά του, καθώς και το προσκομισθέν ιατρικό έγγραφο αναφορικά με τα τραύματά του μετά την επίθεση που δέχθηκε, το οποίο του το απέστειλε η αδελφή του από τη χώρα καταγωγής του και η συνήγορος ισχυρίζεται πως αποτελεί νέο στοιχείο.  

 

To νομικό πλαίσιο

4.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι του παρόντος δικαστηρίου):

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου  (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ’ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

 

5.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2025 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

6.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

7.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2) Ιδίως, ο αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙ […]

(3) Η Υπηρεσία Ασύλου αξιολογεί, σε συνεργασία με τον αιτητή, τα προβλεπόμενα στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2) στοιχεία.».

8.             Το άρθρο 12Βτετράκις του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τα ακόλουθα:

«Απαράδεκτες αιτήσεις

12Βτετράκις.-(1) Χωρίς επηρεασμό των περιπτώσεων κατά τις οποίες μια αίτηση δεν εξετάζεται σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 604/2013, σε περίπτωση που αίτηση θεωρείται απαράδεκτη δυνάμει του εδαφίου (2), ο Προϊστάμενος κλείνει το φάκελο και διακόπτει τη διαδικασία εξέτασης της αίτησης με απόφασή του την οποία λαμβάνει και καταχωρίζει στον φάκελο χωρίς να εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 12Δ και 13 και επί της οποίας απόφασης εφαρμόζονται οι διατάξεις των εδαφίων (7) μέχρι (7Ε) του άρθρου 18.

(2) Με την επιφύλαξη της Σύμβασης, η Υπηρεσία Ασύλου δύναται να θεωρήσει αίτηση ως απαράδεκτη μόνον εάν-

(α) [...] (β) [...] (γ) [...]

(δ) η αίτηση είναι μεταγενέστερη αίτηση στο πλαίσιο της οποίας δεν υποβλήθηκαν από τον αιτητή ή δεν προέκυψαν νέα στοιχεία ή πορίσματα σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας∙ ή

(ε) [...]».

9.      Το άρθρο 16Δ του του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποβολή νέων στοιχείων ή πορισμάτων ή μεταγενέστερης αίτησης

16Δ.-(1)(α) Σε περίπτωση που αιτητής υποβάλει στον Προϊστάμενο -

(i) Μεταγενέστερη αίτηση, ή

(ii) νέα στοιχεία ή πορίσματα κατά ή μετά την ημερομηνία στην οποία καθίσταται εκτελεστή απόφαση του Προϊσταμένου επί πρότερης αίτησης του αιτητή,

ο Προϊστάμενος εξετάζει το συντομότερο δυνατό οτιδήποτε ούτως υποβληθέν σύμφωνα με το παρόν άρθρο.

(β) Στην παράγραφο (α), ο όρος «απόφαση» περιλαμβάνει απόφαση που λαμβάνεται από τον Προϊστάμενο δυνάμει του άρθρου 16Β ή 16Γ.

(2) Σε περίπτωση που αιτητής υποβάλει στον Προϊστάμενο είτε μεταγενέστερη αίτηση είτε νέα στοιχεία ή πορίσματα, σύμφωνα με το εδάφιο (1), ο Προϊστάμενος δεν μεταχειρίζεται οτιδήποτε υποβληθέν ως νέα αίτηση αλλά ως περαιτέρω διαβήματα στα πλαίσια της αποφασισθείσας αίτησης. Ο Προϊστάμενος λαμβάνει υπόψη όλα τα στοιχεία των προαναφερόμενων περαιτέρω διαβημάτων χωρίς να πραγματοποιηθεί συνέντευξη.

(3)(α) Κατά τη λήψη απόφασης σχετικά με το παραδεκτό της αίτησης σύμφωνα με την παράγραφο (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις, ο Προϊστάμενος προβαίνει σε προκαταρτική εξέταση προκειμένου να διαπιστώσει κατά πόσο προέκυψαν ή υποβλήθηκαν από τον αιτητή νέα στοιχεία ή πορίσματα τα οποία ο Προϊστάμενος δεν έλαβε υπόψη κατά την έκδοση της εκδοθείσας απόφασής του, σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τον χαρακτηρισμό του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας:

  Νοείται ότι, σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώσει ότι ο αιτητής δεν έχει προσκομίσει νέα στοιχεία ή πορίσματα, η μεταγενέστερη αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με βάση την αρχή του δεδικασμένου, χωρίς να πραγματοποιηθεί συνέντευξη.

(β) Σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώνει ότι προέκυψαν ή υποβλήθηκαν τα προαναφερόμενα στην παράγραφο (α) νέα στοιχεία ή πορίσματα, προβαίνει σε ουσιαστική εξέτασή τους, αφού προηγουμένως ενημερώσει σχετικά τον αιτητή, και εκδίδει νέα εκτελεστή απόφαση, μόνο εφόσον -

(i) Τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης στον αιτητή διεθνούς προστασίας∙ και

(ii) ικανοποιείται πως ο αιτητής, άνευ δικής του υπαιτιότητας, αδυνατούσε να υποβάλει τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη διαδικασία και ιδίως μέσω της προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.

(γ) Επί της νέας εκτελεστής απόφασης που αναφέρεται στην παράγραφο (β) εφαρμόζονται τα εδάφια (7) μέχρι (7Ε) του άρθρου 18.

(δ) Σε περίπτωση που μεταγενέστερη αίτηση δεν εξετάζεται περαιτέρω δυνάμει του παρόντος άρθρου, αυτή θεωρείται απαράδεκτη σύμφωνα με την παράγραφο (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις και σε τέτοια περίπτωση ο Προϊστάμενος εκδίδει σχετική απόφαση επί της οποίας εφαρμόζονται κατ' αναλογία τα εδάφια (7) και (7Ε) του άρθρου 18. Η εν λόγω απόφαση παραθέτει την αιτιολογία της και ενημερώνει τον αιτητή για το δικαίωμα που έχει να την προσβάλει στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, καθώς και για την προθεσμία άσκησης τέτοιας προσφυγής [...]».

10.          Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις χορήγησης  καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

11.          Είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι, το παρόν Δικαστήριο ως Δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιόν του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει την ουσιαστική ορθότητα της επίδικης πράξεως (Βλ. Aπόφαση του ΔΕΕ της 3ης Απριλίου 2025, C‑283/24 [Barouk], B. F. κατά Κυπριακής Δημοκρατίας, ECLI:EU:C:2025:236, απόφαση του ΔΕΕ ημερομηνίας 29 Ιουλίου 2019, Torubarov, C-556/17, EU:C:2019:626, σκέψεις 50 έως 53 (σύμφωνα με την οποία το δικαστήριο πραγματοποιεί «πλήρη και ex nunc εξέταση τόσο των πραγματικών όσο και των νομικών ζητημάτων, ιδίως, κατά περίπτωση, εξέταση των αναγκών διεθνούς προστασίας) Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας και εν προκειμένω στην αξιολόγηση της μεταγενέστερης αίτησής του ως παραδεκτής.

 

12.          Επισημαίνεται ότι η επίδικη πράξη αποτελεί απόφαση εκδιδόμενη δυνάμει της παραγράφου (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις του περί Προσφύγων Νόμου. Σύμφωνα με την εν λόγω διάταξη, ο Προϊστάμενος κλείνει το φάκελο και διακόπτει τη διαδικασία εξέτασης της αίτησης χωρίς να εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 12Δ (ταχύρρυθμη διαδικασία εξέτασης αιτήσεων) και 13 (κανονική διαδικασία εξέτασης αιτήσεων), όταν η αίτηση είναι μεταγενέστερη αίτηση στο πλαίσιο της οποίας δεν υποβλήθηκαν από τον Αιτητή ή δεν προέκυψαν νέα στοιχεία ή πορίσματα σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο Αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας. Υπογραμμίζεται δε ότι καταρχήν ο Προϊστάμενος στο στάδιο αυτό δεν έχει υποχρέωση εκ νέου διενέργειας συνέντευξης (άρθρο 16Δ(2) του περί Προσφύγων Νόμου).

 

13.          Το ζήτημα της εξέτασης των μεταγενέστερων αιτήσεων και ειδικότερα της έννοιας των νέων στοιχείων και πορισμάτων εξετάστηκε στην απόφαση του ΔΕΕ της 9ης Σεπτεμβρίου 2021 στην υπόθεση C 18/20, XY κατά Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl, ECLI:EU:C:2021:710, σκέψεις 31 έως 44. Η εξέταση των μεταγενέστερων αιτήσεων διενεργείται  σε δύο στάδια: Το πρώτο στάδιο, προκαταρκτικής φύσεως, έχει ως αντικείμενο τον έλεγχο του παραδεκτού των αιτήσεων αυτών, ενώ το δεύτερο στάδιο αφορά την επί της ουσίας εξέταση των εν λόγω αιτήσεων [Βλ. επίσης απόφαση της 10ης Ιουνίου 2021, Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid (Νέα στοιχεία ή πορίσματα), C 921/19, EU:C:2021:478, σκέψη 34].

 

14.          Οι προϋποθέσεις παραδεκτού της αίτησης, συνεπώς, οι οποίες ανήκουν στο πρώτο στάδιο εξέτασης μίας μεταγενέστερης αίτησης, όπως μεταφέρθηκαν στην εθνική έννομη τάξη είναι οι ακόλουθες:

 

15.          Πρώτον, καθορίζεται εάν προέκυψαν ή υποβλήθηκαν από τον αιτούντα νέα στοιχεία ή πορίσματα σχετικά με την εξέταση του εάν ο αιτών πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για το χαρακτηρισμό του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας.

 

16.          Δεύτερον, εάν τα νέα στοιχεία ή πορίσματα που έχουν προκύψει ή υποβληθεί από τον αιτούντα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χαρακτηρισμού του αιτούντος ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας.

 

17.          Τρίτον, εάν ο συγκεκριμένος αιτών, χωρίς δική του υπαιτιότητα, δεν μπόρεσε να επικαλεσθεί τα εν λόγω νέα στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη διαδικασία, που αφορούσε την εξέταση της αίτησής του. Οι πιο πάνω προϋποθέσεις θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά.  

 

18.          Ως εκ τούτου, σε αυτές τις περιπτώσεις, όπου δεν υφίσταται ουσιαστική κρίση επί της βασιμότητας της αίτησης ασύλου, αλλά κρίση επί του παραδεκτού της μεταγενέστερης αίτησης για διεθνή προστασία, το Δικαστήριο καλείται να εξετάσει μόνο κατά πόσον ευλόγως η αρμόδια αρχή έκρινε ως απαράδεκτο το αίτημα του Αιτητή για επανάνοιγμα της υπόθεσής του. Όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, η διαδικασία ουσιαστικής εξέτασης της μεταγενέστερης αίτησης επαφίεται πλέον στην δικονομική αυτονομία των κρατών μελών.

 

19.          Εν προκειμένω, ο Αιτητής, κατά την καταγραφή της αίτησής του, δήλωσε ότι ήταν ο μόνος γιος του πατέρα του, ότι η μητριά του δολοφόνησε τον πατέρα του και ότι, μετά από ορισμένους μήνες από τη δολοφονία, απέστειλε δολοφόνους προκειμένου να σκοτώσουν και τη μητέρα του. Γνωρίζοντας ότι ήταν ο επόμενος στόχος, αποφάσισε, με τη βοήθεια ορισμένων γειτόνων, να εγκαταλείψει τη χώρα.

 

20.          Κατά τη συνέντευξή του, ο Αιτητής, αφιχθείς στη Δημοκρατία περί τις 10.3.2023, δήλωσε ότι γεννήθηκε (1998) και μεγάλωσε στην πόλη Umunede Town της πολιτείας Delta State της Νιγηρίας, όπου διέμενε μέχρις ότου εγκατέλειψε τη χώρα του (βλ. ερ. 16 – 5Χ & 6Χ του διοικητικού φακέλου, στο εξής «δ.φ.»). Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε άγαμος και άτεκνος, ενώ συμπλήρωσε πως οι γονείς του έχουν αποβιώσει και πως έχει την μητριά του και έναν ετεροθαλή αδερφό στη Νιγηρία με τους οποίους δεν βρίσκεται σε επικοινωνία (βλ. ερ. 17 – 5Χ έως 7Χ του δ.φ.). Επίσης, δήλωσε ότι είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και πως σπούδασε για ένα χρόνο διοίκηση επιχειρήσεων προτού διακόψει τις σπουδές του, ενώ, ως προς την εργασιακή του πείρα, δήλωσε πως στη χώρα καταγωγής του δεν εργαζόταν (βλ. ερ. 17 – 1Χ του δ.φ.). Είναι χριστιανός ως προς το θρήσκευμα (βλ. ερ. 19 – 6Χ του δ.φ.). Τέλος, ως προς την κατάσταση της υγείας του, δήλωσε απολύτως υγιής (βλ. ερ. 18 του δ.φ.).

 

21.          Αναφερόμενος στους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του, ο Αιτητής, κατά την ελεύθερη του αφήγηση, δήλωσε ότι τελούσε υπό φόβο δίωξης από την θετή του μητέρα λόγω περιουσιακών διαφορών σε σχέση με το κληροδότημα του πατέρα του. Συγκεκριμένα, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του ήταν παντρεμένος με δύο γυναίκες, με τη μητέρα του να είναι η πρώτη σύζυγος αυτού, και πως η δεύτερη σύζυγος αρχικά δηλητηρίασε τον πατέρα του και στη συνέχεια προσέλαβε δολοφόνους, οι οποίοι πυροβόλησαν και σκότωσαν τη μητέρα του. Ως κίνητρο για τις εγκληματικές ενέργειες, ο Αιτητής, ανέφερε το φθόνο της μητριάς του καθώς εκείνος, ως πρωτότοκος υιός, θα κληρονομούσε την περιουσία του πατέρα του. Ο Αιτητής προσέθεσε πως ενημερώθηκε από γείτονές του πως η μητριά του προσέλαβε δολοφόνους για να σκοτώσουν και τον ίδιο και με τη βοήθειά τους, αναχώρησε από τη χώρα καταγωγής και έφτασε στη Δημοκρατία για να αναζητήσει διεθνή προστασία (βλ. ερ. 15 του δ.φ.). Εν συνεχεία υποβλήθηκαν διευκρινιστικής φύσεως ερωτήματα στον Αιτητή για όλες τις πτυχές του αφηγήματός του (βλ. ερ. 14 – 11 του δ.φ.).

 

22.          Οι Καθ’ ων η αίτηση διέκριναν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ο πρώτος αναφορικά με τα προσωπικά στοιχεία, τον τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής του Αιτητή και ο δεύτερος αναφορικά με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης από τη μητριά του λόγω περιουσιακών διαφορών. Ο πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός από τους Καθ’ ων η αίτηση και απορρίφθηκε ο δεύτερος ισχυρισμός αναφορικά με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης υπό τον οποίο τελούσε ο Αιτητής, καθώς εντοπίστηκαν αντιφάσεις, αοριστία και έλλειψη επαρκών λεπτομερειών. Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ωστόσο, κρίθηκε ότι ο Αιτητής, δεν διατρέχει κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα του ένεκα της κατάστασης ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του και τον τελευταίο τόπο διαμονής του. Κατά τη νομική ανάλυση, οι Καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι τα ενώπιον τους δεδομένα δεν εξικνούνται στο επίπεδο της δίωξης, ούτε και στη βάση της ανάλυσης κινδύνου δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς πρόσφυγα ή της συμπληρωματικής προστασίας.

 

23.          Στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της υπ΄αριθμό 2487/2023 προσφυγής του, ο Αιτητής επαναλαμβάνει στα γεγονότα αυτής, τα περί δίωξής του από τη μητριά του ένεκα περιουσιακών διαφορών. Η εν λόγω προσφυγή απορρίφθηκε κατόπιν δικαστικής απόφασης ημερ. 26.3.2024, με την οποία επικυρώθηκε η επίδικη απόφαση των Καθ’ ων η αίτηση, όπου προβλήθηκαν οι ίδιες αιτιάσεις ως προς τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του Αιτητή.

 

24.          Στο πλαίσιο της μεταγενέστερης αίτησής του (22.5.2025), ο Αιτητής προέβαλε ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, διότι εντοπίστηκε επ’ αυτοφώρω εν μέσω ερωτικών περιπτύξεων με άτομο του ιδίου φύλου και εκδόθηκε σχετικό ένταλμα συλλήψεως εναντίον του (βλ. ερ. 93 του δ.φ.).

 

25.          Περαιτέρω, με τη μεταγενέστερη αίτησή του, ο Αιτητής προσκόμισε το ακόλουθο έγγραφο: α) έγχρωμη φωτοτυπία Αστυνομικής Αναφοράς, την οποία ισχυρίστηκε ότι έλαβε πρόσφατα μέσω της μεταφορικής εταιρείας DHL, εξ ου και δεν την προσκόμισε εγκαίρως, αφού, όπως υποστήριξε, την παρέλαβε μετά το πέρας της αρχικής διαδικασίας. Ο Αιτητής προσέθεσε ότι πρόκειται περί «αυθεντικού αντιγράφου» (βλ. ερ. 86 και 93 του δ.φ.).

 

26.          Κατά την αξιολόγηση της μεταγενέστερης αίτησης, οι Καθ’ ων η αίτηση επεσήμαναν τα ακόλουθα: Ως προς τα επικαλούμενα νέα στοιχεία, τον χρόνο προσκόμισης του εν λόγω εγγράφου και το κατά πόσον η μη έγκαιρη υποβολή του οφείλεται σε υπαιτιότητα του Αιτητή, κρίθηκε ότι εκείνος ουδέποτε αναφέρθηκε σε αυτά, ούτε κατά τη συνέντευξη ασύλου, ούτε στο πλαίσιο της προσφυγής που καταχώρισε, παρότι αυτά φαίνεται να προϋπήρχαν και είχε τη δυνατότητα να τα θέσει υπόψη, ιδίως, αφού ερωτήθηκε ρητώς εάν υπάρχουν έγγραφα συναφή με την αίτησή του και αποκρίθηκε αρνητικά. Συναφώς, οι Καθ’ ων η αίτηση τόνισαν ότι ο ισχυρισμός του Αιτητή σχετικά με το εν λόγω έγγραφο εμφανίζεται αντιφατικός σε σχέση με όσα είχε δηλώσει κατά τη συνέντευξη ασύλου.

 

27.          Ως προς τη δυνατότητα του εν λόγω εγγράφου να ανατρέψει την απορριπτική απόφαση επί της αρχικής αίτησης, οι Καθ’ ων η αίτηση υπογράμμισαν ότι ο Αιτητής προσκόμισε έγχρωμη φωτοτυπία και όχι το πρωτότυπο, ότι δεν κατατέθηκε απόδειξη παραλαβής, ούτε αναφέρθηκε συγκεκριμένη ημερομηνία παραλαβής και ότι, κατά την υποβολή της μεταγενέστερης αίτησης, δεν κατέβαλε επαρκή προσπάθεια να παράσχει λεπτομερείς πληροφορίες για τους λόγους μη προσκόμισης σε προγενέστερο στάδιο, όπως ευλόγως αναμενόταν. Επιπλέον, επεσήμαναν ότι το εν λόγω έγγραφο δεν φέρει το ονοματεπώνυμο του υπογράφοντος λειτουργού, ότι η ημερομηνία αναγράφεται με μελάνι διαφορετικής απόχρωσης από εκείνο της υπογραφής – στοιχείο που εγείρει υπόνοιες ως προς τη γνησιότητα – ενώ και η χρήση καθομιλουμένης γλώσσας σε ορισμένα σημεία του κειμένου, δημιουργεί περαιτέρω αμφιβολίες. Τέλος, επισημάνθηκε ότι προκαλεί προβληματισμό το γεγονός ότι ο Αιτητής κατάφερε να εξέλθει νομίμως από τη χώρα καταγωγής του μέσω διεθνούς αερολιμένα, παρότι, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, τελούσε υπό καταζήτηση.

 

28.           Υπό τα δεδομένα αυτά, η έκθεση–εισήγηση κατέληξε ότι η μεταγενέστερη αίτηση του Αιτητή είναι απαράδεκτη, έχοντας κατατεθεί με μόνο σκοπό την καθυστέρηση ή παρεμπόδιση της διαδικασίας.

 

29.          Στο πλαίσιο της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, ο Αιτητής ερωτήθηκε αναφορικά με το οψιγενές της προβολής του ισχυρισμού του περί ομοφυλοφιλίας και περί δίωξής του, ένεκα αυτού του γεγονότος. Επιπλέον, ερωτήθηκε και για το έγγραφο που προσκόμισε και τον τρόπο και το χρόνο που αυτό περιήλθε στην κατοχή του.

 

30.          Με βάση τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, διαπιστώνεται ότι ο Αιτητής προβάλλει, καινοφανώς στο πλαίσιο της μεταγενέστερης αίτησής του και περί τα τρία και πλέον έτη μετά την αρχική αίτηση διεθνούς προστασίας, ισχυρισμό περί εκκρεμούσας καταγγελίας εναντίον του λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού. Ο Αιτητής δεν παρέχει επαρκή εξήγηση για την οψιγενή προβολή του εν λόγω ισχυρισμού, παρότι είχε τη δυνατότητα να τον επικαλεστεί σε προηγούμενα στάδια της διαδικασίας (πρώτη αίτηση ασύλου και προσφυγή κατά της απορριπτικής απόφασης επ’ αυτής).

 

31.          Ανεξάρτητα από το εάν θεωρηθεί ότι ο εν λόγω ισχυρισμός προβλήθηκε στο παρόν στάδιο χωρίς υπαιτιότητα του Αιτητή, παρατηρείται ότι οι συναφείς δηλώσεις του, τόσο ως προς τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, όσο και ως προς τη φερόμενη δίωξη, είναι γενικόλογες και στερούνται βιωματικής αναφοράς. Ως προς το έγγραφο που προσκόμισε (ερ. 86), δηλαδή απόσπασμα ημερολογίου της αστυνομίας με ημερομηνία 30.9.2021, στο οποίο καταγράφεται καταγγελία εναντίον του για «έγκλημα κατά των ηθών», σημειώνεται ότι δεν παρέχει πειστική εξήγηση για τον τρόπο απόκτησής του. Κατά πάγια νομολογημένη αρχή, ο δικαστής δεν υποχρεούται να αποφασίζει επί τεχνικών θεμάτων, όπως εν προκειμένω η γνησιότητα ενός εγγράφου, αλλά ούτε έχει τη δυνατότητα προς τούτο, αφού δεν έχει την απαιτούμενη τεχνογνωσία για να προβεί σε ένα τέτοιο εγχείρημα (βλ. Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3866, Λάμπρου Λάμπρος v. Κυπριακής Δημοκρατίας και Άλλου, (2009) 3 Α.Α.Δ. 79). Το παρόν Δικαστήριο συναξιολογεί καταρχάς το εν λόγω έγγραφο ακόμα και στις περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η γνησιότητά του (Βλ. Απόφαση του ΔΕΕ της 10.6.2021, την υπόθεση C 921/19, LH κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2021:478, σκέψεις 44 και 66). Επιπλέον, ο Αιτητής περιορίζεται να δηλώσει ότι έλαβε γνώση αυτού το 2023 από φίλο του, ο οποίος μάλιστα ήταν το πρόσωπο με το οποίο συνελήφθη κατά την ερωτική πράξη, χωρίς να εξηγεί πώς το εν λόγω πρόσωπο απέκτησε το έγγραφο, ούτε γιατί δεν αντιμετώπισε και το ίδιο οποιαδήποτε συνέπεια. Επίσης, η εκδίδουσα αρχή φέρεται να εδρεύει στην πολιτεία Edo και όχι στην πολιτεία Delta, όπου, σύμφωνα με τα στοιχεία του φακέλου, διέμενε ο Αιτητής. Τα στοιχεία αυτά μειώνουν σημαντικά την αποδεικτική αξία του εγγράφου.

 

32.          Εξάλλου, διαπιστώνεται ότι ο Αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα χωρίς οποιοδήποτε πρόβλημα περίπου έξι μήνες μετά την έκδοση του εν λόγω εγγράφου, χωρίς να επικαλεστεί άλλο περιστατικό συναφές με την καταγγελία αυτή μετά τον Σεπτέμβριο του 2021.

 

33.           Η εναλλαγή των ισχυρισμών του Αιτητή — καθότι στην αρχική του καταγραφή επικαλέστηκε δίωξη από τη μητριά του λόγω περιουσιακών διαφορών— σε συνδυασμό με τα ανωτέρω ευρήματα, το καινοφανές του νέου ισχυρισμού και την καθυστέρηση τριών ετών από την αρχική αίτηση, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα νέα στοιχεία που προσκομίστηκαν, δεν αυξάνουν τις πιθανότητες υπαγωγής του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

34.          Ως  προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, διαπιστώθηκαν τα κάτωθι: Σύμφωνα με το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province).[1]

 

35.          Η Boko Haram δρα στις πολιτείες Borno, Yobe, και Adamawa. Το 2019, παρατηρήθηκε  αναζωπύρωση και κλιμάκωση της κρίσης της Boko Haram σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Νιγηρία και από το 2019 επεκτάθηκε  στη βορειοδυτική Νιγηρία, με επιθέσεις που έλαβαν χώρα στην Kaduna, Katsina, Sokoto και Zamfara.[2] Ο στρατιωτικός εξοπλισμός και ο οπλισμός της Boko Haram περιλαμβάνει AK47, αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, χειροβομβίδες, όλμους, βόμβες βενζίνης και οχήματα Hilux.  Επιπλέον, έχει αναφερθεί ότι χρησιμοποιεί χειροβομβίδες με ρουκέτες και ενδέχεται να έχει τη δυνατότητα κατασκευής όπλων.[3] Οι εν λόγω συγκρούσεις περιορίζονται στις εν λόγω περιοχές της χώρας και δεν εκτείνονται στον τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του Αιτητή, την πολιτεία Delta.

 

36.          H έρευνα που εξέδωσε για τη Νιγηρία η EUAA τον Ιούλιο του 2024 αναφέρει ότι «η Νιγηρία αντιμετωπίζει συμπίπτουσες κρίσεις ασφαλείας για πάνω από μια δεκαετία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέφερε ότι το «άνευ προηγουμένου κύμα διαφορετικών και αλληλοεπικαλυπτόμενων κρίσεων ασφαλείας» περιλάμβανε ληστείες, εγκλήματα και απαγωγές, εξεγέρσεις, αναταραχές από αυτονομιστές, τρομοκρατία και συγκρούσεις αγροτών/κτηνοτρόφων, τονίζοντας ότι το μεγαλύτερο μέρος της Νιγηρίας επηρεάστηκε από τη βία και το έγκλημα. Το 2023, στα βορειοδυτικά, συμμορίες ληστών κατηγορήθηκαν για απαγωγές, σεξουαλική βία και λεηλασίες, ενώ στα Βορειοανατολικά, υπήρξε μια αναζωπύρωση της δράσης του Ισλαμικού Κράτους (ISWAP) στη Δυτική Αφρική. Επιπλέον, στη Μέση Ζώνη και στη Βόρεια-Κεντρική περιοχή, συνεχίστηκε η διακοινοτική σύγκρουση μεταξύ γεωργών και κτηνοτρόφων, με αναφορές για θύματα. Οι δυνάμεις ασφαλείας της Νιγηρίας κατηγορήθηκαν για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων αεροπορικών επιδρομών αδιακρίτως. Το North-Central, μαζί με το North-West, ήταν οι δύο γεωπολιτικές ζώνες που επηρεάστηκαν κυρίως από ληστείες».[4] Συνεπώς, η πολιτεία Delta δεν επηρεάζεται από τα ανωτέρω περιστατικά.

 

37.          Παράλληλα, σημειώνεται ότι στην πολιτεία Delta State, τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, δεν διεξάγεται ένοπλη σύρραξη σύμφωνα με το RULAC^[5], η ένταση της βίας φαίνεται να παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, χωρίς δε να παρατηρούνται ιδιαίτερα περιστατικά ένοπλης σύρραξης ή συχνά συμβάντα αδιακρίτως ασκούμενης βίας. Σημειώνεται συναφώς ότι κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 22.8.2025) στην πολιτεία Delta State της Νιγηρίας καταγράφηκαν συνολικά 116 περιστατικά ασφαλείας πολιτικής βίας (“Political violence”, η οποία περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες) από τα οποία επήλθε ο θάνατος συνολικά 107 πολιτών.^[6] Δεδομένου ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Delta State με βάση την εκτίμηση του 2022 ανέρχεται σε 5,636,100 κατοίκους^[7] και ο πληθυσμός της Umunede της πολιτείας Delta State ανέρχεται σε 8,331 κατοίκους^[8], κρίνεται ότι η ένταση της βίας στην πόλη, κινείται σε σχετικά χαμηλά επίπεδα.

 

38.          Συνεπώς, ορθώς η μεταγενέστερη αίτησή του απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, καθώς δεν συντρέχουν οι εκ του νόμου προϋποθέσεις παραδεκτού.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με €500 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση.

                            

Κ.Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.