ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: T76/25

 

26 Σεπτεμβρίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

 

                                                    Ι. D.                                                        Αιτητού

 

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ’ ων η αίτηση

 …………………….

 

 (κα) Ζ. Ποντίκη, για Αλ Τάχερ και Μπενέτης και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.,  Δικηγόρος για τον Αιτητή

(κα) Κ. Χρυσοστόμου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους Καθ’ ων η αίτηση

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: O Αιτητής με την παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 29.1.2025, με την οποία απορρίφθηκε η μεταγενέστερη αίτησή του για διεθνή προστασία, καθώς η εν λόγω αίτηση κρίθηκε ως απαράδεκτη δυνάμει των άρθρων 16Δ και 12Βτετράκις(2)(δ) των περί Προσφύγων Νόμων 2000 έως 2023.

 

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως. Ο Αιτητής κατάγεται από τη Γουινέα. Περί τις 18.10.2019, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 15.10.2021, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή. Στις 30.1.2022, ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: o Προϊστάμενος) ενέκρινε την εισήγηση για απόρριψη της αίτησής του για άσυλο και για επιστροφή στη χώρα καταγωγής του. Στις 22.2.2022, ο Αιτητής καταχώρισε την προσφυγή υπ’ αριθμό 1543/2022, η οποία απορρίφθηκε λόγω μη προώθησης. Στις 29.1.2025, ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για επανάνοιγμα του φακέλου της αίτησής του για διεθνή προστασία. Στις 29.1.2025, ο Προϊστάμενος ενέκρινε την εισήγηση για απόρριψη της μεταγενέστερης αίτησής του ως απαράδεκτης, απόφαση η οποία κοινοποιήθηκε σε αυτόν στις 29.1.2025. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής υποστηρίζει ότι οι Καθ’ ων η αίτηση λανθασμένως, απέρριψαν το αίτημά του για επανάνοιγμα του φακέλου της αίτησής του για διεθνή προστασία, καθώς αυτός προσκόμισε νέα ουσιώδη στοιχεία προς υποστήριξη του ισχυρισμού του περί κινδύνου δίωξης που διατρέχει στη χώρα καταγωγής του. Ειδικότερα, ο Αιτητής υποστηρίζει ότι οι Καθ’ ων η αίτηση παρέλειψαν να λάβουν υπόψη τους τον κίνδυνο που αυτός διατρέχει ένεκα ασθένειας που αυτός αντιμετωπίζει, οστεοαρθρίτιδα και περιοδικά υδροαρθρίτιδα και να εξετάσουν περαιτέρω, την δυνατότητα του Αιτητή να λάβει επαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στη χώρα καταγωγής του.  Είναι δε η θέση του Αιτητή ότι στη Γουινέα δεν υπάρχουν επαρκείς υποδομές για την αντιμετώπιση του προβλήματός του.  

 

3.             Κατ’ εφαρμογή του Κανονισμού 3(ε) των περί της λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019, ως έχει τροποποιηθεί, οι Καθ’ ων η αίτηση συμμετέχουν καταρχήν στην παρούσα διαδικασία δια της καταχωρίσεως υπομνήματος, αλλά δεν συμμετέχουν στην ακροαματική διαδικασία. Στη βάση ωστόσο σχετικών οδηγιών του Δικαστηρίου, οι Καθ’ ων η αίτηση συμμετείχαν στην παρούσα διαδικασία και δια της καταχωρίσεως γραπτής αγόρευσης, αλλά και κατά την ακροαματική διαδικασία.

 

4.             Είναι η θέση των Καθ’ ων η αίτηση ότι η μεταγενέστερη αίτηση του Αιτητή εξετάστηκε δεόντως και ότι σε κάθε περίπτωση, στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής δύναται να λάβει κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει.

 

To νομικό πλαίσιο

5.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι του παρόντος δικαστηρίου):

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου  (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ’ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

 

6.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2025 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

8.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2) Ιδίως, ο αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙ […]

(3) Η Υπηρεσία Ασύλου αξιολογεί, σε συνεργασία με τον αιτητή, τα προβλεπόμενα στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2) στοιχεία.».

9.             Το άρθρο 12Βτετράκις του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τα ακόλουθα:

«Απαράδεκτες αιτήσεις

12Βτετράκις.-(1) Χωρίς επηρεασμό των περιπτώσεων κατά τις οποίες μια αίτηση δεν εξετάζεται σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 604/2013, σε περίπτωση που αίτηση θεωρείται απαράδεκτη δυνάμει του εδαφίου (2), ο Προϊστάμενος κλείνει το φάκελο και διακόπτει τη διαδικασία εξέτασης της αίτησης με απόφασή του την οποία λαμβάνει και καταχωρίζει στον φάκελο χωρίς να εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 12Δ και 13 και επί της οποίας απόφασης εφαρμόζονται οι διατάξεις των εδαφίων (7) μέχρι (7Ε) του άρθρου 18.

(2) Με την επιφύλαξη της Σύμβασης, η Υπηρεσία Ασύλου δύναται να θεωρήσει αίτηση ως απαράδεκτη μόνον εάν-

(α) [...] (β) [...] (γ) [...]

(δ) η αίτηση είναι μεταγενέστερη αίτηση στο πλαίσιο της οποίας δεν υποβλήθηκαν από τον αιτητή ή δεν προέκυψαν νέα στοιχεία ή πορίσματα σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας∙ ή

(ε) [...]».

10.    Το άρθρο 16Δ του του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποβολή νέων στοιχείων ή πορισμάτων ή μεταγενέστερης αίτησης

16Δ.-(1)(α) Σε περίπτωση που αιτητής υποβάλει στον Προϊστάμενο -

(i) Μεταγενέστερη αίτηση, ή

(ii) νέα στοιχεία ή πορίσματα κατά ή μετά την ημερομηνία στην οποία καθίσταται εκτελεστή απόφαση του Προϊσταμένου επί πρότερης αίτησης του αιτητή,

ο Προϊστάμενος εξετάζει το συντομότερο δυνατό οτιδήποτε ούτως υποβληθέν σύμφωνα με το παρόν άρθρο.

(β) Στην παράγραφο (α), ο όρος «απόφαση» περιλαμβάνει απόφαση που λαμβάνεται από τον Προϊστάμενο δυνάμει του άρθρου 16Β ή 16Γ.

(2) Σε περίπτωση που αιτητής υποβάλει στον Προϊστάμενο είτε μεταγενέστερη αίτηση είτε νέα στοιχεία ή πορίσματα, σύμφωνα με το εδάφιο (1), ο Προϊστάμενος δεν μεταχειρίζεται οτιδήποτε υποβληθέν ως νέα αίτηση αλλά ως περαιτέρω διαβήματα στα πλαίσια της αποφασισθείσας αίτησης. Ο Προϊστάμενος λαμβάνει υπόψη όλα τα στοιχεία των προαναφερόμενων περαιτέρω διαβημάτων χωρίς να πραγματοποιηθεί συνέντευξη.

(3)(α) Κατά τη λήψη απόφασης σχετικά με το παραδεκτό της αίτησης σύμφωνα με την παράγραφο (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις, ο Προϊστάμενος προβαίνει σε προκαταρτική εξέταση προκειμένου να διαπιστώσει κατά πόσο προέκυψαν ή υποβλήθηκαν από τον αιτητή νέα στοιχεία ή πορίσματα τα οποία ο Προϊστάμενος δεν έλαβε υπόψη κατά την έκδοση της εκδοθείσας απόφασής του, σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τον χαρακτηρισμό του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας:

Νοείται ότι, σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώσει ότι ο αιτητής δεν έχει προσκομίσει νέα στοιχεία ή πορίσματα, η μεταγενέστερη αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με βάση την αρχή του δεδικασμένου, χωρίς να πραγματοποιηθεί συνέντευξη.

(β) Σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώνει ότι προέκυψαν ή υποβλήθηκαν τα προαναφερόμενα στην παράγραφο (α) νέα στοιχεία ή πορίσματα, προβαίνει σε ουσιαστική εξέτασή τους, αφού προηγουμένως ενημερώσει σχετικά τον αιτητή, και εκδίδει νέα εκτελεστή απόφαση, μόνο εφόσον -

(i) Τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης στον αιτητή διεθνούς προστασίας∙ και

(ii) ικανοποιείται πως ο αιτητής, άνευ δικής του υπαιτιότητας, αδυνατούσε να υποβάλει τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη διαδικασία και ιδίως μέσω της προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.

(γ) Επί της νέας εκτελεστής απόφασης που αναφέρεται στην παράγραφο (β) εφαρμόζονται τα εδάφια (7) μέχρι (7Ε) του άρθρου 18.

(δ) Σε περίπτωση που μεταγενέστερη αίτηση δεν εξετάζεται περαιτέρω δυνάμει του παρόντος άρθρου, αυτή θεωρείται απαράδεκτη σύμφωνα με την παράγραφο (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις και σε τέτοια περίπτωση ο Προϊστάμενος εκδίδει σχετική απόφαση επί της οποίας εφαρμόζονται κατ' αναλογία τα εδάφια (7) και (7Ε) του άρθρου 18. Η εν λόγω απόφαση παραθέτει την αιτιολογία της και ενημερώνει τον αιτητή για το δικαίωμα που έχει να την προσβάλει στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, καθώς και για την προθεσμία άσκησης τέτοιας προσφυγής[...]».

11.          Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις χορήγησης  καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

12.          Ως προς τους προωθούμενους λόγους προσφυγής περί έλλειψης δέουσας έρευνας  και πλάνης επισημαίνεται εκ προοιμίου ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά εξετάζει την ουσιαστική της ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Aπόφαση του ΔΕΕ της 3ης Απριλίου 2025, C‑283/24 [Barouk], B. F. κατά Κυπριακής Δημοκρατίας, ECLI:EU:C:2025:236, απόφαση του ΔΕΕ ημερομηνίας 29 Ιουλίου 2019, Torubarov, C-556/17, EU:C:2019:626, σκέψεις 50 έως 53 (σύμφωνα με την οποία το δικαστήριο πραγματοποιεί «πλήρη και ex nunc εξέταση τόσο των πραγματικών όσο και των νομικών ζητημάτων, ιδίως, κατά περίπτωση, εξέταση των αναγκών διεθνούς προστασίας) Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας και εν προκειμένω στην αξιολόγηση της μεταγενέστερης αίτησής του ως παραδεκτής. Στην παρούσα διαδικασία, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

13.          Επισημαίνεται ότι η επίδικη πράξη αποτελεί απόφαση εκδιδόμενη δυνάμει της παραγράφου (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις του περί Προσφύγων Νόμου. Σύμφωνα με την εν λόγω διάταξη, ο Προϊστάμενος κλείνει το φάκελο και διακόπτει τη διαδικασία εξέτασης της αίτησης χωρίς να εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 12Δ (ταχύρρυθμη διαδικασία εξέτασης αιτήσεων) και 13 (κανονική διαδικασία εξέτασης αιτήσεων), όταν η αίτηση είναι μεταγενέστερη αίτηση, στο πλαίσιο της οποίας δεν υποβλήθηκαν από τον Αιτητή ή δεν προέκυψαν νέα στοιχεία ή πορίσματα σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο Αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας. Υπογραμμίζεται δε ότι καταρχήν ο Προϊστάμενος στο στάδιο αυτό δεν έχει υποχρέωση εκ νέου διενέργειας συνέντευξης (άρθρο 16Δ(2) του περί Προσφύγων Νόμου).

 

14.          Το ζήτημα της εξέτασης των μεταγενέστερων αιτήσεων και ειδικότερα της έννοιας των νέων στοιχείων και πορισμάτων εξετάστηκε στην απόφαση του ΔΕΕ της 9ης Σεπτεμβρίου 2021 στην υπόθεση C 18/20, XY κατά Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl, ECLI:EU:C:2021:710, σκέψεις 31 έως 44. Η εξέταση των μεταγενέστερων αιτήσεων διενεργείται  σε δύο στάδια: Το πρώτο στάδιο, προκαταρκτικής φύσεως, έχει ως αντικείμενο τον έλεγχο του παραδεκτού των αιτήσεων αυτών, ενώ το δεύτερο στάδιο αφορά την επί της ουσίας εξέταση των εν λόγω αιτήσεων [Βλ. επίσης απόφαση της 10ης Ιουνίου 2021, Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid (Νέα στοιχεία ή πορίσματα), C 921/19, EU:C:2021:478, σκέψη 34].

 

15.          Οι προϋποθέσεις παραδεκτού της αίτησης, συνεπώς, οι οποίες ανήκουν στο πρώτο στάδιο εξέτασης μίας μεταγενέστερης αίτησης, όπως μεταφέρθηκαν στην εθνική έννομη τάξη είναι οι ακόλουθες:

 

16.          Πρώτον, καθορίζεται εάν προέκυψαν ή υποβλήθηκαν από τον αιτούντα νέα στοιχεία ή πορίσματα σχετικά με την εξέταση του εάν ο αιτών πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για το χαρακτηρισμό του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας.

 

17.          Δεύτερον, εάν τα νέα στοιχεία ή πορίσματα που έχουν προκύψει ή υποβληθεί από τον αιτούντα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χαρακτηρισμού του αιτούντος ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας.

 

18.          Τρίτον, εάν ο συγκεκριμένος αιτών, χωρίς δική του υπαιτιότητα, δεν μπόρεσε να επικαλεσθεί τα εν λόγω νέα στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη διαδικασία, που αφορούσε την εξέταση της αίτησής του. Οι πιο πάνω προϋποθέσεις θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά.  

 

19.          Ως εκ τούτου, σε αυτές τις περιπτώσεις, όπου δεν υφίσταται ουσιαστική κρίση επί της βασιμότητας της αίτησης ασύλου, αλλά κρίση επί του παραδεκτού της μεταγενέστερης αίτησης για διεθνή προστασία, το Δικαστήριο καλείται να εξετάσει μόνο κατά πόσον ευλόγως η αρμόδια αρχή έκρινε ως απαράδεκτο το αίτημα του Αιτητή για επανάνοιγμα της υπόθεσής του. Όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, η διαδικασία ουσιαστικής εξέτασης της μεταγενέστερης αίτησης επαφίεται πλέον στην δικονομική αυτονομία των κρατών μελών.

 

20.          Εν προκειμένω, ο Αιτητής, κατά την καταγραφή της αίτησής του, ανέφερε ότι γεννήθηκε εκτός γάμου και ότι ο πατέρας του δεν τον αποδέχθηκε, καθότι τον θεωρούσε νόθο. Μετά τον θάνατο της μητέρας του, η οποία ήταν και το μόνο πρόσωπο που έδειχνε ενδιαφέρον για αυτόν, ο πατέρας του τον ενημέρωσε ότι δεν μπορούσε πλέον να τον φροντίζει. Με τη συνδρομή μίας θείας του, η οποία αρχικώς του υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθούσε να μεταβεί στην Ισπανία, ο Αιτητής τελικώς εισήλθε στη Δημοκρατία.

 

21.          Κατά τη συνέντευξή του, ο Αιτητής επιβεβαίωσε την καταγωγή του από τη Γουινέα, γεννηθείς το 1999, υποδεικνύοντας ως τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής την πόλη Coyah. Ως προς τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας του, επανέλαβε ότι ήταν τέκνο εκτός γάμου, ενώ ο πατέρας του διατηρούσε πολυγαμικές σχέσεις. Και οι δύο γονείς του έχουν αποβιώσει. Κατά τη δήλωσή του, η οικογένεια του πατέρα του δεν τον αποδεχόταν, επιδεικνύοντας εχθρική στάση απέναντί του. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ισχυρίστηκε ότι δεν είχε κανέναν να τον στηρίξει, μολονότι διατηρεί επικοινωνία με ένα από τα παιδιά του πατέρα του. Σημειώνεται ότι κατά τη συνέντευξή του, ο Αιτητής δεν αναφέρθηκε σε οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας, πλην κάποιων αναπνευστικών προβλημάτων.

 

22.          Αξιολογώντας τις δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ’ ων η αίτηση διέκριναν τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς: (α) τα προσωπικά στοιχεία του, τον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής του· (β) το γεγονός ότι γεννήθηκε εκτός γάμου και, ως εκ τούτου, δέχθηκε απειλές θανάτου από την πλευρά της οικογένειας του πατέρα του· και (γ) την πολιτική κατάσταση στη Γουινέα σε περίπτωση επιστροφής, περιλαμβανομένων αναφορών σε συμμορίες, απαγωγές και γενικότερη ανασφάλεια. Οι Καθ’ ων η αίτηση έκαναν αποδεκτό τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, απορρίπτοντας τους δύο άλλους και ιδίως τον ισχυρισμό περί απειλών από την ευρύτερη πατρική του οικογένεια. Εκτιμώντας τον κίνδυνο που θα μπορούσε να διατρέξει στη βάση του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού του, οι Καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι οι υφιστάμενες παραβιάσεις δικαιωμάτων στη χώρα καταγωγής συνδέονται κυρίως με πολιτικά ζητήματα, ενόψει των συνταγματικών τροποποιήσεων και των εκλογών. Λαμβάνοντας συνολικά υπόψη την κατάσταση ασφαλείας και το προσωπικό προφίλ του Αιτητή, κρίθηκε ότι αυτός δεν διατρέχει πραγματικό κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του. Συνεπεία τούτου, κατά τη νομική ανάλυση οι Καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι, βάσει της εκτίμησης κινδύνου, δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

23.          Στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της απορριφθείσας προσφυγής του, υπ’ αριθμό 1543/2022, ο Αιτητής δεν αναφέρει οτιδήποτε συναφές με τον πυρήνα του αιτήματός του για διεθνή προστασία.  Στο πλαίσιο της μεταγενέστερης αίτησής του, ο Αιτητής επαναλαμβάνει τα περί κινδύνου για τη ζωή του από την πατρική του οικογένεια, χωρίς να προσθέτει οτιδήποτε όσον αφορά αυτή την πτυχή των δηλώσεών του. Ωστόσο, προβάλλει το ζήτημα που αντιμετωπίζει με την υγεία του, προσκομίζοντας δύο σχετικά ιατρικά έγγραφα. Πρώτον μία παραπομπή για διενέργεια εξέτασης Μαγνητικής Τομογραφίας (Magnetic Resonance Imaging - MRI), εξαιτίας άλγους στο γόνατο και πιθανολόγηση ρήξης μηνίσκου) και δεύτερον, ακτινολογική ιατρική έκθεση αποτελεσμάτων Μαγνητικής Τομογραφίας (MRI) του δεξιού γονάτου με ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικού. Η εξέταση έγινε στις 26. 6.2024. Σύμφωνα με τα ευρήματα που καταγράφονται στην εν λόγω ιατρική έκθεση (σε ελεύθερη μετάφραση) «εντοπίζεται εστία με ασυνήθιστο σήμα διαστάσεων περίπου 2 × 2,3 εκ. στο μεσαίο τμήμα του μεσοκονδύλιου βόθρου, κοντά στο πρόσθιο χιαστό σύνδεσμο (ACL). Η εστία αυτή ενισχύεται με το σκιαγραφικό και δείχνει χαρακτηριστικά εντοπισμένης οζώδους υμενίτιδας (nodular synovitis). Δεν παρουσιάζει όμως σημεία επιθετικής συμπεριφοράς. Οι χιαστοί και οι πλάγιοι σύνδεσμοι είναι ακέραιοι (δεν υπάρχει ρήξη). Υπάρχει ελαφρά εκφύλιση του οπίσθιου κέρατος του έσω μηνίσκου, χωρίς ρήξη. Ο έξω μηνίσκος είναι φυσιολογικός. Ο αρθρικός χόνδρος είναι σε γενικές γραμμές καλός. Υπάρχει ήπια οστεοαρθρίτιδα.

Η επιγονατίδα παρουσιάζει χονδρομαλάκυνση 1ου βαθμού (ήπια φθορά χόνδρου). Δεν υπάρχει σημαντική συλλογή υγρού στην άρθρωση».

 

24.          Αξιολογώντας την μεταγενέστερη αίτησή του, οι Καθ’ ων η αίτηση διαπίστωσαν ότι τα όσα κατέγραψε ο Αιτητής περί κινδύνου δολοφονίας του είναι καινοφανή, ενώ από δική του υπαιτιότητα δεν προβλήθηκαν σε προηγούμενο στάδιο εξέτασης της αίτησής του. Αναφορικά δε με τα ιατρικά έγγραφα που προσκόμισε ο Αιτητής, αυτά δεν αποτελούν κατ’ αυτούς δεδομένα τα οποία αυξάνουν τις πιθανότητές υπαγωγής του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

25.          Με βάση τα ενώπιόν μου δεδομένα, διαπιστώνεται κατά πρώτον ως προς τον κίνδυνο ζωής που επικαλείται ότι διατρέχει από την πατρική του οικογένεια, ότι πρόκειται για ισχυρισμό που ήδη προβλήθηκε και εξετάστηκε στο πλαίσιο της πρώτης αίτησής του για διεθνή προστασία (δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός της εκεί διαδικασίας). Στο πλαίσιο δε της μεταγενέστερης αίτησής του, δεν επικαλείται οποιοδήποτε νέο και ουσιώδες περιστατικό, αλλά επαναλαμβάνει τα περί κινδύνου με γενικό τρόπο. Συνεπώς, η πτυχή αυτή των δηλώσεών του, δεν αποτελεί νέο ουσιώδες γεγονός.

 

26.          Περαιτέρω, ως προς το επικαλούμενο πρόβλημα που αυτός αντιμετωπίζει, παρατηρείται καταρχάς ότι, πέραν των δύο εγγράφων που αυτός προσκόμισε κατά τη διοικητική διαδικασία, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται, ούτε από τους Καθ’ ων η αίτηση, ούτε και υπάρχουν ενδείξεις ότι πρόκειται περί μη γνήσιων εγγράφων, οι δηλώσεις του Αιτητή στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης περί διάγνωσης οστεαρθρίτιδας και υδροαθρίτιδας  και περί θεραπειών που αυτός λαμβάνει,  δεν ήταν ενώπιον των Καθ’ ων η αίτηση κατά την εκτίμηση του παραδεκτού της μεταγενέστερης αίτησής του, ούτε έχουν προσαχθεί ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ως μαρτυρία. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και εάν γίνει δεκτό ότι ο Αιτητής αντιμετωπίζει ιατρικό ζήτημα με τις αρθρώσεις του, αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να θεωρηθεί ότι αυξάνονται οι πιθανότητες υπαγωγής του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

27.          Ειδικότερα, σύμφωνα με τον Οδηγό της EUAA για την αναγνώριση προσώπων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας^[1], αναφέρονται τα εξής: “Μη διαθεσιμότητα κατάλληλης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης: Τα βασανιστήρια ή η απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία πρέπει να επιβάλλονται εσκεμμένα. Επομένως, η δυνητική βλάβη την οποία μπορεί να υποστεί αιτών/αιτούσα που πάσχει από σοβαρή ασθένεια εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του/της δεν εμπίπτει στο άρθρο 15 στοιχείο β) της ΟΑ, παρά μόνον εάν ο αιτών / η αιτούσα υφίσταται εκ προθέσεως στέρηση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης..”.

 

28.          Το Δικαστήριο ανέτρεξε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στη Γουινέα, όπου ανευρέθηκαν τα εξής:

 

29.          Σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης [International Organization For Migration (IOM)] της Γερμανίας, στη Γουινέα, υφίστανται γενικά μία ή περισσότερες ιατρικές εγκαταστάσεις σε πολλές περιοχές σε ολόκληρη τη χώρα[2]. Στις αστικές περιοχές, υπάρχουν δημόσια νοσοκομεία, κέντρα δημόσιας υγείας και ιδιωτικές κλινικές · σε μεγάλα νοσοκομεία και φθηνές κλινικές, υπάρχουν διαθέσιμοι γιατροί και καλός εξοπλισμός[3]. Στην πρωτεύουσα, Conakry, υπάρχουν δύο δημόσια πανεπιστημιακά νοσοκομεία, ήτοι το Donka και το Ignace Deen[4]. Στις αγροτικές περιοχές, λειτουργούν μόνο τα κέντρα δημόσιας υγείας και ορισμένες μη τακτικές κλινικές, όπου το ιατρικό προσωπικό μπορεί να μην είναι καλά εκπαιδευμένο και να διαθέτει λιγότερο εξοπλισμό[5].

 

30.          Σε έκθεση που ετοιμάστηκε από το Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2025, αναφέρεται ότι σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, έχουν καταβληθεί σημαντικές προσπάθειες για τη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας στη Γουινέα[6]. Μεταξύ άλλων, υφίσταται στρατηγική χρηματοδότησης της υγείας με στόχο την αύξηση των διαθέσιμων υπηρεσιών και την προσβασιμότητα της υψηλής ποιότητας περίθαλψης σε όλους[7]. Ωστόσο, η διαρθρωτική υποχρηματοδότηση του τομέα της υγείας και η αδυναμία των μηχανισμών λογοδοσίας του συστήματος υγείας, υπονομεύουν την απόλαυση του δικαιώματος του πληθυσμού στην υγεία, ιδίως στις αγροτικές περιοχές[8]. Ως εκ τούτου, μολονότι αναγνωρίζεται η ύπαρξη ελλείψεων στις υποδομές και στο ανθρώπινο δυναμικό στον τομέα της υγείας και ότι η ιδιωτική χρηματοδότηση απαιτείται σε αρκετές περιπτώσεις για πλήρη πρόσβαση στις ιατρικές υπηρεσίες, ωστόσο δεν προκύπτει οποιαδήποτε γενικευμένη υπαίτια αποστέρηση της πρόσβασης πολιτών ή ομάδας αυτών στο δημόσια και ιδιωτικά νοσηλευτήρια της χώρας.  

 

31.          Εν προκειμένω, παρατηρείται ότι δεν προκύπτει οποιοσδήποτε φορέας δίωξης, συστατικό στοιχείο απαραίτητο για την υπαγωγή ενός αιτούντος στις προστατευτικές διατάξεις του άρθρου 3  ή 19 του περί Προσφύγων Νόμου, καθώς με βάση τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αλλά και με βάση τις δηλώσεις του Αιτητή δεν προκύπτει οποιαδήποτε υπαίτια αποστέρηση πρόσβασης του Αιτητή σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη [Βλ. Απόφαση του ΔΕΕ της 18ης Δεκεμβρίου 2014 στην υπόθεση C-542/13, Mohamed M’Bodj κατά Βελγικού Δημοσίου, EU:C:2014:2452).  

 

32.          Ως  προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, διαπιστώθηκαν τα κάτωθι:

 

33.          Η στρατιωτική χούντα στη Γουινέα κατέλαβε την εξουσία κατόπιν πραξικοπήματος που έλαβε χώρα τον Σεπτέμβριο του 2021 και η χώρα κυβερνάται από τον στρατιωτικό ηγέτη Mamady Doumbouya.[9] Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Human Rights Watch αναφορικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γουινέα για το έτος 2024 και η οποία εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2025, οι στρατιωτικές αρχές συνέχισαν την καταστολή των μέσων ενημέρωσης, της αντιπολίτευσης και των διαφωνούντων.[10] Επιπρόσθετα, στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι τον Δεκέμβριο του 2022, η στρατιωτική χούντα δεσμεύτηκε να διεξάγει προεδρικές και βουλευτικές εκλογές έως τον Δεκέμβριο του 2024 ως μέρος ενός οδικού χάρτη δημοκρατικής μετάβασης που συμφωνήθηκε με την Οικονομική Κοινότητα των Δυτικοαφρικανικών Κρατών (ECOWAS), πλην όμως, στις 19 Σεπτεμβρίου, η Υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν το 2025.[11] Η μη τήρηση της δέσμευσης ως προς το αρχικό χρονοδιάγραμμα που τέθηκε για τη διενέργεια των εκλογών, οδήγησε σε διαμαρτυρίες που παρέλυσαν την πρωτεύουσα της Γουινέας, Conakry, τον Ιανουάριο του 2025.[12]

 

34.          Επιπρόσθετα, στις 19 Φεβρουαρίου του 2024, ο Συνταγματάρχης Mamady Doumbouya διέλυσε την κυβέρνηση χωρίς να δώσει καμία αιτιολογία[13] και στις 28 Φεβρουαρίου, ο Mamadou Oury Bah διορίστηκε νέος πρωθυπουργός[14].

 

35.          Σύμφωνα με δημοσιεύματα, στις 21 Σεπτεμβρίου του 2025, έλαβε χώρα δημοψήφισμα για την υιοθέτηση νέου συντάγματος που θα μπορούσε να επιτρέψει στο στρατιωτικό ηγέτη της χώρας, να θέσει υποψηφιότητα στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές[15]. Σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα τα οποία υπόκεινται σε επιβεβαίωση από το Συνταγματικό Δικαστήριο, το 89,38% των ψηφοφόρων ψήφισε υπέρ του προτεινόμενου συντάγματος[16]. Η αντιπολίτευση επικαλέστηκε παρατυπίες, κατηγορώντας ότι τα αποτελέσματα «είχαν προετοιμαστεί εκ των προτέρων» και αποσκοπούσαν στο να καταστήσουν τον στρατιωτικό ηγέτη της χώρας επιλέξιμο για τις προεδρικές εκλογές[17].

 

36.          Η ετήσια έκθεση του USDOS αναφορικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γουινέα για το έτος 2023 και η οποία εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2024, καταγράφει ότι εντοπίστηκαν αναφορές για παραβιάσεις σημαντικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που αφορούσαν μεταξύ άλλων αυθαίρετες ή παράνομες δολοφονίες και κατά τη διάρκεια διαμαρτυριών, αυθαίρετες συλλήψεις ή κρατήσεις, βασανιστήρια, σκληρή, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία από τις αρχές του κράτους, σκληρές και απειλητικές για τη ζωή συνθήκες κράτησης, σοβαρά προβλήματα με την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας, σοβαρούς περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης και των μέσων ενημέρωσης, ουσιαστική παρέμβαση στην ελευθερία του συνέρχεσθε ειρηνικά, σοβαρούς περιορισμούς στην πολιτική συμμετοχή, διαφθορά της κυβέρνησης και εκτεταμένη έμφυλη βία.[18] Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι η κυβέρνηση δεν έλαβε αξιόπιστα μέτρα για τον εντοπισμό και την τιμωρία αξιωματούχων που ενδέχεται να έχουν διαπράξει παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε από τις δυνάμεις ασφαλείας, είτε από άλλα τμήματα της κυβέρνησης.[19]

 

37.          Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Human Rights Watch αναφορικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γουινέα για το έτος 2024 και η οποία εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2025, τον Μάϊο του 2022 η χούντα απαγόρευσε τη διενέργεια διαμαρτυριών και οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν χρησιμοποιήσει υπερβολική βία, συμπεριλαμβανομένων δακρυγόνων και πυρών, για να διαλύσουν διαμαρτυρίες που διενεργήθηκαν από όσους αψήφησαν την απαγόρευση, με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατος τουλάχιστον 59 διαδηλωτών και άλλων πολιτών από το 2022, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 20 το 2024, σύμφωνα με το Εθνικό Μέτωπο για την Υπεράσπιση του Συντάγματος (Front national pour la défense de la Constitution, FNDC), έναν συνασπισμό ομάδων της κοινωνίας των πολιτών της Γουινέας και κομμάτων της αντιπολίτευσης.^[20] Το Human Rights Watch κατέγραψε τη δολοφονία τουλάχιστον οκτώ ατόμων από τις δυνάμεις ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένων τριών παιδιών, κατά τη διάρκεια διαμαρτυριών στην πόλη Conakry από τον Ιανουάριο, με διαδηλωτές να επιτίθενται στην αστυνομία και τους χωροφύλακες.^[21]

 

38.          Στις 31 Ιουλίου του 2024, δικαστήριο της Γουινέας καταδίκασε τον πρώην αυτοανακηρυγμένο πρόεδρο της χώρας, Moussa Dadis Camara, και επτά άλλα πρόσωπα, για βιασμούς και δολοφονίες διαδηλωτών το 2009, όταν οι δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ σε μια ειρηνική διαμαρτυρία, σκοτώνοντας πάνω από 150 άτομα και βιάζοντας δεκάδες γυναίκες και κορίτσια.[22] Το δικαστήριο αποφάσισε να ανακατατάξει όλες τις κατηγορίες από κοινά εγκλήματα σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, βάσει αιτήματος της εισαγγελίας, με αποτέλεσμα αυτή να είναι η πρώτη φορά που διώχθηκαν στη Γουινέα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.[23]

 

39.          Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αναφορικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γουινέα για το έτος 2024 και η οποία εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2025, η απαγόρευση διενέργειας των διαμαρτυριών του Μαΐου 2022 εξακολουθούσε να ισχύει, αλλά οι διαδηλώσεις υποστήριξης του προέδρου επιτρέπονταν.[24] Στις 17 Ιανουαρίου, ο Yπουργός Eδαφικής Διοίκησης («Minister of Territorial Administration») απείλησε τα πολιτικά κόμματα και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που αψήφησαν την απαγόρευση των διαμαρτυριών με αναστολή ή ανάκληση των αδειών τους.[25] Παρά την απαγόρευση, οργανώθηκαν διαμαρτυρίες αλλά καταστάλθηκαν βίαια, με αποτέλεσμα να επέλθουν θάνατοι και σοβαροί τραυματισμοί διαδηλωτών.[26] Μεταξύ Σεπτεμβρίου 2021 και 15 Μαρτίου 2024, τουλάχιστον 47 διαδηλωτές σκοτώθηκαν.[27]

 

40.          Στην προαναφερόμενη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, αναφέρεται ότι έλαβαν χώρα επανειλημμένες διακοπές ρεύματος λόγω έκρηξης σε αποθήκη καυσίμων τον Δεκέμβριο του 2023, που οδήγησε σε αύξηση του κόστους των τροφίμων και των καυσίμων για τα νοικοκυριά και επηρέασε τις επιχειρήσεις.[28] Επιπρόσθετα, υπήρξαν επίσης αναφορές για περιστατικά αδικαιολόγητης σύλληψης και κράτησης πολιτών, αναγκαστικών εξαφανίσεων και για απάνθρωπες συνθήκες κράτησης.[29]

 

41.          Περαιτέρω, παρατηρείται συναφώς ότι προσφάτως καταγεγραμμένα περιστατικά δεν καταδεικνύουν την ύπαρξη αδιακρίτως ασκούμενης βίας στη χώρα καταγωγής και δη στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή. Σύμφωνα με τα δεδομένα της πηγής   ACLED, στην περιφέρεια Kindia στην οποία βρίσκεται η πόλη Coyah που συνιστά τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 19.9.2025), καταγράφηκαν 3 περιστατικά πολιτικής βίας[30], χωρίς να προκληθούν θανάτοι[31]. Σημειωτέον δε ότι ο πληθυσμός της περιφέρειας Kindia ανερχόταν στους 1,561,374 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση που έλαβε χώρα το έτος 2014[32].

 

42.          Συνεπώς, δεδομένης της κατάστασης ασφαλείας και του γεγονότος ότι δεν λαμβάνει χώρα διεθνής ένοπλη σύρραξη στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, παρέλκει η εξέταση των προσωπικών του περιστάσεων συμπεριλαμβανόμενής και της κατάστασης της υγείας του για σκοπούς υπαγωγής του στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.  Συναφώς επισημαίνεται, ότι ως προς τον όρο διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, το ΔΕΕ, διευκρίνισε ότι της έννοιας της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως, η σημασία και το περιεχόμενο των όρων αυτών πρέπει να καθορίζονται, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου αυτοί χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση στην οποία εντάσσονται (αποφάσεις της 22ας Δεκεμβρίου 2008, C‑549/07, Wallentin-Hermann, Συλλογή 2008, σ. I‑11061, σκέψη 17, και της 22ας Νοεμβρίου 2012, C‑119/12, Probst, σκέψη 20). Υπό το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως αφορά κατάσταση στην οποία οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή στην οποία δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους. (Βλ.  απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψεις 27 και 28). Με βάση την ανωτέρω ανάλυση, δεν λαμβάνει χώρα ένοπλη σύρραξη στην πόλη Coyah που βρίσκεται στην περιφέρεια Kindia, που συνιστά τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή

 

43.          Ως εκ των ανωτέρω, το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι καινοφανής ισχυρισμός του Αιτητή περί προβλήματος υγείας που ο ίδιος αντιμετωπίζει δεν αυξάνει τις πιθανότητες υπαγωγής του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

44.          Συνεπώς, η μεταγενέστερη αίτησή του κρίνεται ως απαράδεκτη, καθώς δεν συντρέχουν οι εκ του νόμου προϋποθέσεις παραδεκτού.

 

45.          Επικουρικώς και πέραν των όσων εμπίπτουν στην εξέταση της αίτησης του Αιτητή για διεθνή προστασία, επισημαίνεται ότι, με βάση τα ενώπιον του Δικαστηρίου έγγραφα και δηλώσεις, δεν προκύπτει ότι ο Αιτητής πάσχει από κάποια σοβαρή ασθένεια ή έχει σημαντικό πρόβλημα υγείας, ώστε να μην μπορεί ή που δεν του επιτρέπει, να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής (Βλ. απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Paposhvili v. Belgium, Αριθμός αίτησης 41738/10, 13.12.2016, παρ. 192).

 

46.          Ως προς το βαθμό της σοβαρότητας σε περιπτώσεις προσώπων που πάσχουν από κάποια ασθένεια, για να αποκλειστεί η επιστροφή του Αιτητή, θα πρέπει να είναι τέτοιος, που να συνεπάγεται, πραγματικό κίνδυνο έκθεσης σε σοβαρή, ταχεία και μη αναστρέψιμη επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του, συνεπαγόμενη έντονους πόνους ή σημαντική μείωση του προσδόκιμου ζωής του [Βλ. ανωτέρω X κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, σκέψη 76, απόφαση του ΕΔΑΔ, της 13ης Δεκεμβρίου 2016, Paposhvili κατά Βελγίου (CE:ECHR:2016:1213JUD004173810), § 178 και 183, και απόφαση του ΔΕΕ της 24ης Απριλίου 2018, C-353/16, EU:C:2018:276, σκέψη 40].

 

47.          Εξάλλου, με πρόσφατη απόφασή του το ΕΔΔΑ προέβη σε σύνοψη της νομολογίας του σχετικά με ζητήματα υγείας. Στην υπόθεση Savran κατά Δανίας της 7^ης Δεκεμβρίου 2021 (προσφυγή αριθ. 57467/15), το ΕΔΔΑ θύμισε την αρχική του νομολογία επί της απόφασης D. κατά Ηνωμένου Βασιλείου της 2ας Μαΐου 1997, προσφυγή αριθ. 30240/96, η οποία χαρακτηριζόταν από «εξαιρετικές περιστάσεις» εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Αιτητής υπέφερε από ασθένεια η οποία δεν είναι δυνατό να θεραπευθεί, του τελευταίου σταδίου στο οποίο βρισκόταν, την έλλειψη εγγύησης η οποία θα ήταν δυνατή η απόκτηση νοσηλευτικής ή ιατρικής περίθαλψης ή η ύπαρξη οποιασδήποτε οικογένειας πρόθυμης ή ικανής να τον συνδράμει ή οποιασδήποτε άλλης μορφής κοινωνικής ή ηθικής υποστήριξη (παρ. 126). Το πρόβλημα στο γόνατο που αντιμετωπίζει ο Αιτητής, ορθοπεδικής φύσεως, δεν εξικνείται, με βάση των ενώπιον του Δικαστηρίου δεδομένων, σε αυτό το υψηλό επίπεδο που απαιτεί η νομολογία του ΔΕΕ και του ΕΔΑΔ ώστε να αποτελέσει έρεισμα για τη μη επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται, με €1400 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση.

                             Κ.Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.